ความคิดเห็นที่ 1 เข้าใจค่ะคุณ yusei เข้าใจดีมากๆ เลย  เข้าใจความรู้สึกของคุณมากๆ  เพราะว่าบางครั้งก็เป็นเหมือนกันค่ะ หลังจากที่ตีลูกหรือตะคอกลูกไปแล้ว   คนที่เสียใจคือแม่จริงๆ  อ่านที่คุณเล่าว่า อุ้มลูกมากอดแล้วขอโทษนี่นึกว่าตัวเองมาเขียนเลย รู้สึกว่า ตัวเองอยู่กับลูกนานๆ  มักอารมณ์แปรปรวนค่ะ  ต้องได้พักบ้าง จริงๆ ลูกๆ  ก็เดี๋ยวซน เดี๋ยวดี เดี๋ยวพูดไม่รู้เรื่อง เขาเป็นแบบเดิมทุกวัน แต่คนที่แปรปรวน คือ แม่ต่างหาก ที่บางทีลูกทำเรื่องไม่ดีแบบเดิมๆ บางวันแม่โกรธน้อย  บางวันแม่โกรธมาก ลูกสาวดิฉัน เป็นเด็กทำอะไรอ้อยอิ่งมากๆ (จริงๆแล้วก็คือเหมือนแม่นั่นแหละ) แต่ทุกวัน แม่ต้องพูดเรื่องเดิมๆ เป็นสิบๆ  รอบ นี่มันน่าเบื่อมากๆ วันนั้น ทนไม่ไหว หยิกลูกเลย   ลูกสาวบอก "แม่ขาๆ  ก่อนที่แม่จะหยิกพี่ แม่ลองหยิกตัวเองก่อน  มันเจ็บมากนะแม่"   เค้าพูดทั้งน้ำตา แม่นี่เจ็บมากกว่าโดนหยิกคืนซะอีก เมื่อวานก็แบบเดิมๆ  คือ ลูกทำอะไรที่น่าโมโหมากๆ ดิฉันตวาดเสียงดัง เสร็จแล้วก็นิ่ง พยายามหนีให้ไกลตัวลูก ไม่งั้นรู้เลยว่า มือมันจะยกไปตีลูกแน่ๆ แต่ยิ่งหนี ยิ่งนิ่ง ลูกยิ่งตามค่ะ  เค้ามาบอก "แม่พูดดีๆ  ไม่ต้องตวาด แล้วพี่จะทำตาม"    บางทีถ้าไม่ลืมตัวก่อนนะคะ   นั่งลงแล้วกอดลูกไว้ นิ่งๆ   นี่ได้ผลนะคะ  อารมณ์เย็นขึ้นทั้งแม่ทั้งลูก อากาศมันร้อนคงจะหงุดหงิดง่ายมากทั้งแม่ทั้งลูกนะคะ   บางทีหงุดหงิดมากๆ หนึลูกเข้าไปอ่านหนังสือในห้องน้ำแป้บหนึ่งก็ดีขึ้นค่ะ  หรือไม่งั้นก็พากันไป เล่นน้ำ  ดูหนัง  ไปตากแอร์ที่ห้างเย็น   ลูกปิดเทอม แม่ก็ปิดเทอมด้วย ตื่นกันสายมาก ใช้ชีวิตแบบไม่มีตารางกันเลยช่วงนี้ จากคุณ : วดี - [ 29 ก.ค. 51 09:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณ คุณ วดี มากเลยค่ะ สำหรับ คห และ วิธีดับโมโห และขอบคุณที่เข้าใจ  เอาไว้ดิฉันจะลองทำดูบ้าง  เผื่อว่าตัวเองจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้อีก  ลูกคุณนี่ก็น่ารักดีนะคะ ช่างพูดด้วย  ดิฉันก็คิดเหมือนคุณนั่นแหละค่ะ ดิฉันเองนั่นแหละ ที่อารมณ์แปรปรวน  ต่อไปจะพยายามไม่ทำ ถ้าทำได้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : yusei (yusei) - [ 29 ก.ค. 51 09:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลองพกน้ำไว้ขวดหนึ่ง เวลาโมโหให้รีบกินน้ำไปเยอะๆๆ จะพอช่วยดับโมโหได้นะ ผมว่าคุณควรคิดว่าเค้ายังเด็ก เด็กทำผิดได้เสมอ เพราะยังเด็กไง ไม่ได้โตเป็นผู้ใหญ่เหมือนพวกเราที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย เวลาเด็กมองอะไร เค้าไม่ได้คิดหรือเห็นเหมือนกับที่เราเห็นหรือคิดนะครับ อีกอย่างหนึ่งผมคิดว่าแม่ควรเป็นคนสุดท้ายในครอบครัวที่จะแสดงอารมณ์ร้ายต่อหน้าลูกนะครับ  แม่ควรจะอ่อนโยน พูดและดูแลลูกด้วยความถนุถนอม ลูกจะได้รับรู้ว่าผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนโยน น่าถนุถนอม จากคุณ : db99brl - [ 29 ก.ค. 51 10:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจคุณแม่ค่ะ บางครั้งเด็กๆก็ยั่วยวนให้คนเป็นแม่โมโหได้อยู่บ่อยๆ ต้องมีอารมณ์บ้างเป็นบางครั้ง ลูกสาวดิฉันเพิ่งจะขวบกว่าเมื่อวานไม่ยอมกินข้าว พอจะเก็บก็ร้อง เอาอะไรให้ก็ไม่ยอม ร้องๆๆๆๆๆ ยกมือขึ้นมาแล้วแต่ยังระงับอารมณ์ไว้ทัน ดิฉันใช้วิธี ปล่อยลูกเอาไว้คนเดียว เก็บของที่อาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ออกให้หมด ต้องมั่นใจว่าปล่อยไว้คนเดียวแล้วจะไม่มีอันตราย   แล้วเดินไปอีกห้องที่ไม่ต้องได้ยินเสียงลูกร้องกินไอติมสักแท่ง ฟังเพลงสักสิบห้านาที แล้วค่อยกลับมาหอมมากอดเค้า จากคุณ : ลายตา - [ 29 ก.ค. 51 10:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การเลี้ยงลูกนี่ไม่ง่ายเลยนะคะ  ยังไม่มีประสบการณ์ลูกตอนโตค่ะ แอบมาให้กำลังใจแม่ๆ ข้างบนก่อนนะค้า ใจเย็นๆ ค้า จากคุณ : zuling68 - [ 29 ก.ค. 51 11:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราก็เป็นคะ เสียใจตลอดหลังจากตีลูกไป  แต่จริงๆรักลูกมากๆเช่นกัน เราร้องไห้เสียใจและเล่าให้สามีฟังตลอด ก็พยายามปรับปรุงตัวเองตลอด แต่บางทีปรี๊ดแตก ไม่ไหวจริงๆ ก็ป๊าปเข้าไป ยังแก้ตัวเองไม่ได้เหมือนกันคะ จากคุณ : Cafe'_latte - [ 29 ก.ค. 51 11:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณ db99brl  สำหรับคำแนะนำค่ะ ดิฉันกลัวว่า ถ้าดิฉันพกขวดน้ำไว้  ลูกดิฉันอาจจะโดนขวดน้ำก่อนทีดิฉันจะได้กินนะสิคะ ( ล้อเล่นค่ะ)  ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ได้ระบาย ดิฉันก็คิดเหมือนกันค่ะ ว่าลูกยังเด็ก แต่เวลาโมโหก็ลืมตัวทุกที คุณ ลายตา  คุณยังโชคดี ที่ระงับได้  ขอบคุณ ที่เอาประสบการณ์มาแชร์ มีประโยช์มากค่ะ คุณ zuling69 ใช่ค่ะ เลี้ยงลูกมันไม่ง่ายเลย  ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ จากคุณ : yusei - [ 29 ก.ค. 51 11:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เวลาปรี๊ดแตกฮัทใช้วิธีวิ่งหนีออกจากตรงนั้นมาเลยอ่ะค่ะ ไม่งั้นได้ผัวะแน่ๆ แล้วเป็นคนมือหนักด้วย กลัวใจตัวเอง เผ่นออกมานั่งนับหนึ่งถึงสิบ(ส่วนใหญ่จะนับเกินร้อย) บ้านแคบ หนีไปตรงไหนก็ยังได้ยินเสียงลูกแว๊กๆ กว่าจะดับอารมณ์ได้ก็นานพอดู ยังต้องสู้รบปรบมือกันอีกนานนะคะ มันต้องมีเรื่องให้โมโหอีกเยอะ ที่เผ่นประจำของฮัทคือห้องส้วม ตรงบานประตูแปะรูปลูกตอนแรกเกิดไว้ รูปตอนลูกยิ้มน่าเอ็นดู รูปสองคนแม่ลูก รูปตาพ่อตอนช่วยเลี้ยงลูก พอยัวะๆไรมาหนีเข้าไปนั่งนับ1-10ไปดูรูปพวกนั้นไปก็ค่อยใจเย็นขึ้นอ่ะค่ะ เอาวิธีนี้ไปใช้ดูนะคะ ไม่ต้องเป็นห้องส้วมก็ได้ 5555 เดี๋ยวเวลาทำธุระอื่นจะเขิน บ้านฮัทมันแคบจริงๆ ที่ๆหนีแล้วลูกตามมาเปิดไม่ได้มีห้องส้วมอย่างเดียวจริงๆ อิอิ จากคุณ : Hatsu - [ 29 ก.ค. 51 12:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นเหมือนกันค่ะ เวลาตีไปแล้วหรือตวาดไปแล้วค่อยรู้สึกตัว จะเป็นในเรื่องที่บอกแล้วพูดแล้วแต่ไม่เชื่อเลยทำให้โมโห พอรู้สึกตัวก็กอดและขอโทษลูก เรามาพยายามเป็นคุณแม่ที่ใจดีพร้อมๆ กันตั้งแต่วันนี้ดีไหมคะ ^_^ จากคุณ : morinaga - [ 29 ก.ค. 51 13:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหมือนกันทุกบ้านค่ะ เป็นแม่ใจยักษ์เหมือนกันค่ะ สังเกตุว่าจะเป็นช่วงที่ตัวเองเริ่มเครียดๆค่ะ   ดิชั้นชอบทำให้ลูกกลัวโดยการทำเสียงดุใหญ่ หน้าตาขึงขัง อันนี้ลูกกลัว ขาสั่นเลยค่ะ  จำไม่ได้ว่าทำแบบนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว แต่จะทำตอนที่บอกให้ทำอะไรแล้วเฉยๆๆ สามสี่ครั้งก็เฉย อันนี้โดนค่ะ  ถ้าทำไม่ดีมาก เช่นเอามือตีพ่อ  จับเข้าห้องน้ำเลยค่ะ  แต่ตอนนี้ไม่ทำแล้วค่ะ เพราะลูกชายกลัวไปห้องน้ำคนเดียว ต้องลากคนโน้นนี้พาไปตลอด  อันนี้ไม่ดีนะคะ อย่าทำค่ะ  ถามลูกว่าทำไมไม่มาคนเดียว ลูกตอบว่า เดี๋ยวประตูจะปิด...เศร้าใจค่ะ..รู้สึกผิดเหมือนกัน คืนหนึ่ง ลูกชายก็ไม่เก็บของเล่น บอกหลายครั้งก็เฉย  องค์ลงเลยค่ะ ลูกชายกลัวมาก ยืนร้องไห้ขยี้ตาหน้าประตู แงๆๆ น่าสงสารมากๆค่ะ ทำแล้วสำนึกผิดทันที ย่าตกใจ เดินเข้ามาอุ้ม เอาไปกอดให้หยุดร้อง  เราก็รู้สึกแย่มากเหมือนกันค่ะ ครั้งนึง เอาลูกเข้าห้องน้ำด้วย กำลังนั่งอยู่ ลูกเปิดประตูจะออก เราก็บอกอย่านะ รอแม่ก่อน  ลูกก็มึนๆ หัวเราะๆ แล้วเปิดประตู เราก็ปิดประตูปัง ทำเสียงดังใหญ่ๆ  แม่บอกแล้วไงว่าอย่าเปิด หน้าดุด้วยค่ะ...เหมือนเวลาผีออกมาน่ะค่ะ...โห..ลูกกลัวจนสั่นเลยค่ะ เพิ่งเคยเห็น แล้วก็ร้องสะอื้นๆๆๆ บอกกลัวๆๆ เราก็แย่อีกค่ะ   ช่วงลูกสาวคลอดมาใหม่ๆ อารมณ์แปรปรวนเหมือนกันค่ะ เหนื่อยด้วย ลูกก็ดื้อมากขึ้น  เกือบแย่เหมือนกันค่ะ กลายเป็นนางยักษ์ประจำบ้านเลยค่ะ ตอนนี้พยายามไม่โกรธ ไม่โมโห อดได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เมื่อไหร่คิดว่าจะคุมตัวเองไม่อยู่ เดินออกมาเลยค่ะ ออกจากตรงนั้น ปล่อยให้พ่อเค้าจัดการแทนเอาค่ะ  อยากใจเย็นเหมือนย่าเค้าค่ะ เค้าไม่ดุ แต่จะสอนเอาค่ะ  เราทำไม่ค่อยได้เลย  พยายามออกนอกบ้าน พาลูกไปโน่นนี่บ่อย พักนี้ก็ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : Mnki - [ 29 ก.ค. 51 14:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หืม เป็นเหมือนกันเลย ตอนนี้ลูกสาวขวบจะสิบเดือน ยิ่งโตยิ่งเอาแต่ใจ สงสัยจะเหมือนแม่ รู้ไหม คุณ yusei เมื่อคืนนี้เพิ่งตีมือลูกไปอย่างแรง เพราะเล่นทิชชู่ เพราะได้บอกคุยก่อนแล้วห้ามเล่น มันเปลือง แต่เธอก็ยังเล่น ก็เลยตีมือ และให้ไปเก็บของเล่น เธอก็ร้องให้ คงจะง่วงนอนด้วย เราก็สงสาร ก็เข้าไปอุ้มและกอด เราก็เป็นแม่ที่ใจร้อนเหมือนกัน ชอบดุ ตะคอก และตีลูก ทั้ง ๆ ที่บางครั้งมันเป็นไปตามประสาของเด็กเนอะ เข้าใจนะ อาจเป็นเพราะเราเลี้ยงลูกอยู่บ้านคนเดียว มันเครียดนะ ไม่มีใครคุยหรือผ่อนคลาย แต่ตอนนี้ บางทีอารมณ์ปิ้ดขึ้นมา ก็หยุดคิด หรือไม่ก็เดินหนีไปที่อื่น ไปคุยโทรศัพท์ หรืออาบน้ำ ล้างหน้า บอกได้แค่นี้ อยากจะทำดีกว่านี้เหมือนกัน สงสารเด็ก โตขึ้นจะเจ้าโมโหเหมือนแม่หรือเป่าเนี่ย จากคุณ : Bugaboo - [ 29 ก.ค. 51 16:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คิดว่าคุณแม่แทบทุกคนจะเขาใจอารมณ์แบบนี้ทีเดียวค่ะ ของดิชั้นยังไม่กล้าตี แต่ก็พูดเสียงดัง บางทีก็หลอกให้กลัวบ้าง ลูกก็ร้องๆๆเพราะกลัวแต่อิแม่สะใจ ลูกร้องมากก็สงสาร รู้สึกผิดเช่นเดียวกัน อยากจะบอกลูกว่า แม่ก็ไม่อยากจะใช้ไม้นี้ แต่อารมณ์ปี๊ดแตกแบบโมโหสุดๆ ดิชั้นจะพูดเสียงดังออกมาว่า " ตีดีไม๊คะ" พูดยำๆอยู่อย่างนั้น ลูกจะมองหน้าแบบกลัวๆเห็นแล้วก็น่าสงสาร ตีไม่ลงแล้วล่ะค่ะ หรือถ้าปะป๊าอยู่ด้วย จะเดินไปตะคอกปะป๊าเลยว่า ตีดีไม๊ ตีลูกดีไม๊ แล้วก็ผั๊วะไปที่สามีแทน เฮ้อ...ช่วยไดนะคะ ถ้าลูกไม่เลิกดื้อ ก็เอามากอดไว้นิ่งๆเลยค่ะ ใจมันจะเย็นลงน่ะค่ะ ทราบว่าคณแม่รักลูกมากๆแน่นอน พยายามเข้านะคะ จากคุณ : แม่อิหนู (bigbuta) - [ 29 ก.ค. 51 18:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แม่ลูกอ่อนเยอะดี โอกาสหน้าลองมาสังสรรค์คลายเครียดแบบกระทู้ป้าข้างบน จะสบายใจขึ้นได้ อย่าคิดมากมันผ่านไปแล้ว เด็กๆก็ต้องมีอะไรที่ทำให้แม่ๆ ต้องอารมณ์เสียกันบ้าง เลี้ยงเด็กส่วนมากก็คล้ายๆกัน จากคุณ : พนอจัน - [ 29 ก.ค. 51 18:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Bigbuta คุณเย็นจริงๆ นับถือเลยคะ อิช้านนี่ ต้องตัดมือทิ่งอย่างเดียว ถึงเลิกตีลูกได้ อยากเย็นเหมือนน้ำแบบคุณสุดๆๆๆ จากคุณ : Cafe'_latte - [ 29 ก.ค. 51 19:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แม่อิหนู (bigbuta)....ใจเย็นมากค่ะ เดี๊ยนไม่ได้เสี้ยวเลยอ่ะ ......... เป็นแม่ใจยักษ์เต็มตัวเลยค่ะ ทั้งๆที่ลูกก็ยังเล็กๆไม่ถึง2ขวบเลย   เวลาปกติก็รู้นะคะว่าควรไม่ควรตีลูก  ควรสอน ควรพูดจาดีๆ....แต่หน้าที่แม่เนี่ยมันพักไม่ได้ตั้งแต่มีเค้ากันมาแล้ว หลายๆครั้งก็เหนื่อย เบื่อ ต่อให้ลูกจะออดอ้อนน่ารักแค่ไหน บางทีก็เป็นที่ตัวอิแม่นี่เองล่ะค่ะที่ไม่เอาลูกเลย อยากหนีออกไปไกลๆเลยก็มี และยิ่งเครียดสุดๆ โกรธลูกจนใจสั่นเลย  ก็เวลาที่เค้าเอาแต่ใจ จะเอาของให้ได้ พอโดนพ่แม่ขัดใจ ก็งอแงดิ้นพราดๆ กรี๊ดโหยหวน ทั้งในบ้านหรือกลางห้าง....บางทีนี่ตีลูกไปจนข้อมือเราเจ็บ เนื้อนิ่มๆของลูกโดนหวดเลือดซิบๆ  เราเห็นทีไรก็เจ็บใจโกรธตัวเองทุกครั้งทำไมทำลูกไปได้นะทุกทีเลยค่ะ ตีลูกไป แม่ก็เจ็บเสียใจเองทุกทีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊โยชิ+นาโอะจัง (Vanessa_P) - [ 30 ก.ค. 51 01:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เคย วี๊ด กรี๊ด แล้วก็ตีลูกเหมือนกันค่ะ  ตีหรือตวาดเสร็จก็มานั่งเสียใจ  เพราะบางครั้งเค้าจะเหวอไปเลยที่แม่ทำกับเค้าแบบนี้... หลังๆก็เลยมาชั่งใจคิดดูว่า สาเหตุอะไรที่ทำให้เราถึงกับ วี๊ด ปรี๊ดแตกถึงขั้นตวาด+ตีเค้า   สำหรับเรา  ส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่เค้าทำบ้านเลอะ แบบว่า แม่เพิ่งหันหลังไปเก็บกวาดไอ้ที่ทำเลอะเมื่อกี้แล้ว พอหันหลังไปอีกด้านที่พวกหนูๆก็กำลังนั่งอยู่ มันก็ทำข้าวของเละกระจุยอีกด้าน  ( แม่เบื่อที่จะตามเก็บนะโว้ย ) หลังๆ ก็พยายามปล่อยมันไป  ไม่คิด ไม่ดู พยายามคุมตัวเองให้ชินกับภาพข้าวของ ของเล่นกองเกะกะเลอะเทอะ  ก็มีปรามบ้าง แต่พอไปเที่ยวบ้านแม่เพื่อนของลูกทีไร ความสงสัยก็กลับเข้ามาในหัวอีก  เคยเป็นไม๊คะเพื่อนๆ  แบบว่า บ้านพวกแม่ชาวญี่ปุ่น ของเล่นเค้าจะเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยมากๆ ข้าวของกระจุ๊กกระจิกที่มันต้องเล่นเป็นเซตกัน  เค้าก็จะเก็บรวบรวมอยู่ในกล่องเดียวกันอย่างนั้นเป็นเซตๆไป เคยบ้าทำแบบนั้นพักนึง แต่ไม่ไหว  ลูกมันเล่นเอามากองเท รวมกันหมด แล้วถึงเวลาเก็บอ่ะ เหนื่อยยยย มากกกกก แล้วก็พลอยตี + ตวาดเด็กๆ ทำให้เด็กเล่นไม่สนุก เล่นแล้วต้องระแวงแม่อ่ะ หลังๆ เก็บของเล่นเหรอลูก นี่เลยเก็บเอง  โยนใส่กล่องไปเลย แม่ไม่สนใจแล้ว  แล้วไม่ต้องมาถามหานะว่าอะไรอยู่ไหน ตัวเก็บเองก็ต้องหาเอง..(มันก็ดีขึ้นน่ะค่ะ แต่เวลาที่แม่คุณญี่ปุ่นพาลูกมาเที่ยวบ้านก็อายเค้าเหมือนกัน เพราะของเล่นบ้านนี้มันปนๆกันหมดเลย ถ้าอยากจะเล่นเป็นเซตก็คงต้องควานหากันน่ะค่ะ ) จากคุณ : LilyAi - [ 30 ก.ค. 51 08:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณ คุณแม่ทุกท่านมากค่ะ ที่เข้ามาแชร์ ทำให้ดิฉันรู้สึกดีขึ้นมามากเลย  ไม่ได้มีแค่ดิฉันคนเดียวที่เป็นอย่างนี้  บางครั้งคิดว่าตัวเองไม่ปรกติ ที่ทำกับลูกมากเกินไป  เมื่อวานสามีกลับมาก็บอกสามีเรื่องนี้  สามีก็บอกว่า ดิฉันทำไม่ผิดหรอก  ทำไมต้องร้องไห้ ลูกก็ผิดเหมือนกัน แต่ดิฉันก็บอกว่าทำกับลูกเกินไป สามีดิฉันบอกว่า  เราต้องเสียใจตั้งแต่ตอนนี้ ( ลงโทษลูก) ดีกว่าเขาโตขึ้นมาแล้วทำไม่ดี เราจะเสียใจมากกว่านี้อีกนะ ต่อจากนี้ไปเราต้องเจออะไรอีกเยอะ  ตอนนี้มันเพิ่งเริ่มต้นนะ  คิดแล้วเคร้าจัง คุณ hatsu ขอบคุณนะคะ สำหรับวิธีกับโมโห  จะลองทำดูค่ะ ที่บ้านดิฉันก็มีแต่ห้องน้ำเหมือนกันค่ะ ที่เปิดไม่ได้ คุณ morinaga ดิฉันก็อยากเป็นคุณแม่ที่ใจดีเหมือนกันค่ะ แต่บางครั้งมันทนไม่ไหวจริงๆค่ะ คุณ Mnki  คะ ที่บ้านก็เคยทำเหมือนกันค่ะ จับลูกเข้าตู้เสื้อผ้า สามีเป็นคนทำค่ะ  เมื่อก่อนลูกดิฉันกลัวความมืดมาก แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังกลัวบ้าง  บ้านดิฉันใจเย็นทั้งบ้านเลยค่ะ มีดิฉันอยู่คนเดียวที่ใจร้อน แม่สามีดิฉันก็เหมือนแม่สามีคุณนั่นแหละ ใจเย็นพูดด้วยสอนด้วย   คุณ Bugaboo คะ ตอนนี้ลูกชายดิฉันก็ขี้โมโหเหมือนดิฉันเลยค่ะ  เศร้าค่ะ คุณ ป้าพนอจัน ขอบคุณนะคะ สำหรับความเห็น กท ของคุณป้า เข้าไปอ่านทุกครั้งค่ะ แต่ไม่เคยเม้นเลย อิอิ คุณ แม่อิหนู ทำได้ยังไงคะน่ะ อยากทำได้อย่างคุณจังเลย แต่ก็น่าสงสารสามีนะคะ  แต่ก็ดีกว่าตีลูก อิอิ คุณ Cafe'_latte ดิฉันก็คิดเหมือนคุณค่ะ ต้องตัดมือทิ้งสถานเดียว ถึงจะเลิกตีลูก คุณ หม่ามี๊โยชิ+นาโอะจัง คุณก็น่าจะใจร้อนพอกับดิฉันเลยนะนั่น ถึงขนาดเลือดซิบเลย  ลูกดิฉันก็เป็นเหมือนกันค่ะ ถ้าอยากได้อะไร แล้วไม่ได้จะต้องแหกปากลั่นเหมือนกัน   ทั้งที่บ้านและที่ห้าง  บางทีก็อายคน จำเป็นก็ต้องซื้อให้(บางครั้ง) ค่ะ ขอบคุณแม่บ้านทุกท่านอีกครั้งค่ะ จากคุณ : yusei - [ 30 ก.ค. 51 08:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ LilyAi ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาแชร์ ที่บ้านดิฉันก็ไม่ถึงขนาดเรียบร้อยหรอกค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยมีเกะกะเท่าไหร่  เพราะเวลาเขาเล่นเสร็จ ก็บอกให้เขาเก็บเอง ถ้าไม่อย่างนั้น ปะป๊ะ จะทิ้งของเล่นนะ เขากลัวว่าพ่อเขาจะทิ้ง ก็เลยรีบเก็บค่ะ จากคุณ : yusei - [ 30 ก.ค. 51 08:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รู้นะว่าใคร เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะ เมื่อวานไม่ได้เข้ามา ไม่เป็นไรหรอกพี่ อย่าคิดมากเลย จิ๋วก็เป็นเหมือนกัน ตีบต้อมดื้อมากเกิดมาผิดเพศจริงๆ โดนแม่ตีหลายครั้งแล้ว วันนี้ไม่เห็นออนเลยนะ มีฮอตนิวส์มาแจ้ง จากคุณ : จ๋าจ๋ามะกิจัง - [ 30 ก.ค. 51 11:48:59 A:220.45.254.234 X: TicketID:177917 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยังไม่มีลูกนะครับ แต่ตั้งใจว่าทุกครั้งที่จะทำโทษลูกด้วยการตี จะต้องอธิบายให้เค้าฟังทุกครั้งว่าเค้าทำผิดอะไร มันไม่ดียังไง และก็จะบอกเค้าทุกครั้งด้วยว่า ที่เราตีนี่เพราะเรารักเค้านะ เราแค่อยากให้เค้าจำ จะได้ไม่ทำผิดแบบนั้นอีก จากคุณ : s7014249 - [ 30 ก.ค. 51 12:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ คิดเหมือนคุณข้างบนค่ะ จะตีเหมือนกัน คือ จะตีให้เค้ารู้ว่าเค้าผิด ตีเพราะรัก เค้า ไม่ได้ตีเพื่อระบายโทสะแม่ จะใช้ไม้เรียวตีที่มือ น่อง และก้น แต่จะไม่ใช้มือฟาดร่างกายลูกไม่เลือกที่ จากประสบการณ์ตัวเองที่เห็นลูกเพื่อนมา เข้าใจเลยว่าทำไมตอนเล็กถึงโดน แม่ตี (ตอนนั้นไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อแม่ตีเราบ่อยจัง) ให้แม่(คนที่รักเรามากที่ สุดในโลก) ลงโทษเรา ดีกว่าให้สังคม(คนอื่น) มาลงโทษเรา จากคุณ : fudge-a-mania - [ 30 ก.ค. 51 13:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โห.. แม่มากิจัง เมื่อวานอุตส่าไม่โผล่หน้าไปให้เห็น ยังตามมาที่นี่อีก ขอบใจนะสำหรับกำลังใจ เมื่อวานมันไม่ไหวจริงๆ  เมื่อกี้คุยกันก็เอะใจอยู่นะ ฟังทะ:-)ๆอยู่ แต่ก็รู้ว่าต้องเข้ามาอ่าน คุณ s7014249  ดิฉันก็อยากทำอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่บางที เรื่องเดิมๆ บอกกันวันละกี่ครั้งก็นับไม่ได้  มันก็เลยลืมตัวค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณ fudge-a-mania สำหรับดิฉันเอง หาไม้ไม่ทันแน่เลยค่ะ  ยังไงก็ขอบคุณสำหรับแง่คิดดีๆค่ะ จากคุณ : yusei - [ 30 ก.ค. 51 13:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดว่าแม่ส่วนมากก็ต้องมีบ้างแหละค่ะ ที่หลุดอารมณ์โมโหสุดๆออกมา เพราะว่างานแม่นี่มันเหนื่อย24ชม จริงๆ ครั้งนี้ทำไปแล้ว เสียใจมากแล้ว ก็อย่าคิดมากอีกเลยนะคะ แค่ครั้งหน้าเราคิดว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ก็จะได้สบายใจค่ะ สำหรับตัวเอง เวลาโมโห จะพยายามสูดหายใจลึกๆ เปิดตู้เย็นเอาหน้าเข้าไปให้เย็นๆ แล้วก็ดื่มน้ำเย็นๆ พยายามไม่สนใจเสียงกรี๊ดๆของลูกน่ะค่ะ พอลูกเย็นลงบ้าง ค่อยไปคุยกัน ช่วงสองสามขวบเนี่ยะ เป็นช่วงดื้อ และต่อต้านมากจริงๆนะคะ จากคุณ : นู๋โนริ - [ 30 ก.ค. 51 17:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คิดว่าเป็นเหมือนกันทุกคนนะคะ..เพราะส่วนใหญ่แม่บ้านญี่ปุ่นจะไม่มีคนช่วยเลี้ยง...ไหนจะต้องทำงานบ้านสารพัด..ลูกก็ร้องไห้งอแงอยู่ข้างตัวอีก..โดยเฉพาะเด็กในวัยขวบกว่า ๆถึง 3 ขวบเป็นวัยที่ไม่มีเหตุผล..เอาแต่ใจตัวเอง..คุณแม่อารมณ์ร้อนจะลืมตัวเผลอตีลูกได้ง่าย ๆ...กรณีของตัวเองถ้าลูกงอแงมาก ๆก็จะเดินหนีไปก่อนแล้วเอาหนังสือพัฒนาการของเด็กในวัยนี้มาอ่านทันทีเป็นการควบคุมอารมณ์ตัวเอง..ถ้าพ่อเด็กอยู่ด้วยก็จะส่งต่อให้ทันทีค่ะ.... เป็นกำลังใจให้นะคะ...รออีกนิดหนึ่งเค้าก็จะพูดรู้เรื่อง..ช่วงนี้เด็กคงจะปรับตัวจากที่โรงเรียนด้วยมังคะ จากคุณ : vipavee (vipavee) - [ 31 ก.ค. 51 13:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ต้องกังวลใจว่าตัวเองจะเป็นแม่ใจยักษ์......เพราะคิดว่า....ส่วนใหญ่ก็ต้องมีอารมณ์โกรธชั่ววู๊บขึ้นมาเหมือนกันทุกคนค่ะ....ตอนลูกเล็กมาก ๆ ก็ตีเหมือนกัน จนเพื่อน+ญาติ จะแจกโล่ห์แม่ดีเด่น (เรื่องตีลูกให้อยู่แล้ว 555555) ที่ญี่ปุ่นเค้าจะบอกว่า เด็กจะมีพัฒนาการต่อต้านทุกอย่าง (ฮังโกกิ)....อยู่ 3 ระยะ - ระยะที่ 1 ช่วงวัย 3-6 ขวบ - ระยะที่ 2 ช่วงวัย 9-10 ขวบ - ระยะที่ 3 ช่วยวัยรุ่น 13-16 ปี ((ตอนนี้....กำลังเจออยู่เหมือนกันค่ะ)) เราเป็นแม่....แทบจะต้องอยู่บ้านรับมือกับเจ้าตัวยุ่งแทบทั้งวัน ไหนจะต้องเป็นนังแจ๋ว ทำงานบ้านสารพัด มันก็ต้องมีเหนื่อย+เครียดกันบ้างหรอกค่ะ ไม่อยากเล่าประจานความใจยักษ์ของตัวเอง...สมัยลูกยังเล็ก ๆ 5555555 เพราะวีรกรรมเยอะมาก ๆ เอาเป็นว่า....ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้นะคะ  แต่ขอบอกว่า.....เลี้ยงเด็กเล็กว่ายากแล้ว มาเจอช่วงหนุ่มน้อยแบบตัวเองแล้วจะหนาวววววว จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น - [ 1 ส.ค. 51 08:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณเพื่อนๆแม่บ้านทุกท่านอีกครั้งค่ะ จากคุณ : yusei - [ 1 ส.ค. 51 13:19:47 ]