ความคิดเห็นที่ 1 ............ จากคุณ : Jennifer Lowclass - [ 9 ส.ค. 51 11:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เฮ้อ........ ทุกคนคิดว่ามาง่ายๆ อย่าลืม ประเด็นอยู่ที่ว่า จะมาต่างประเทศเนี่ยะ ประเทศไหน แล้ว... "Work permit" คุณมีแล้วยังคะ  ถ้าจะใช้วีซ่าท่องเที่ยวมาทำงาน ไม่แนะนำค่ะ จากคุณ : nunampeung - [ 9 ส.ค. 51 12:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันก่อนไปสถานทูตมา ได้ใบนี้มาใบนึง เว็บเกี่ยวกับการหางานทำในนิวซีแลนด์ ลองศึกษาดูนะครับ จากคุณ : Piggie MM - [ 9 ส.ค. 51 13:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบพระคุณทุกท่านครับ                               ผมละปวดหัวกับพี่เค้าจริงๆเลย  ผมระดมทุนให้ไปหากินคือ ขายข้าวมันไก่สูตรที่คุณแม่ผมทำ อร่อยมากคุณแม่ผมแทบจะประเคนสูตรให้เลยนะ  เสร็จแล้วพี่ของภรรยาผมอยู่ที่กระทรวงแห่งหนึ่งเขาก็หาที่ให้เปิดร้านขายรายได้ตกวันเป็นพันครับ  ต่อมามีคนรู้จักคนบ้านเดียวกีนนี่และไปเจอเข้า เขาก็ทักทายยกมือไหว้ วันรุ่งขึ้นแกก็เลิกขายเลยครับแกบอกว่า ป่านนี้ไอ้.....เอาไปลือทั่วหมดแล้วแน่ๆ  แบบว่าจมไม่ลงครับแล้วแกก็โทร.มาหาผมนี่แหละให้หางานเมืองนอกแกไม่อยากเจอคนรู้จัก มึนตึ้บ! ผมเลยบอกพี่แกว่า ถ้าเป็นผมนะ ผมจะตั้งชื่อร้านว่า ข้าวมันไก่ สจ. วันข้างหน้าอาจมีสาขาทั่วประเทศเลยนะ รู้ว่าพีเป็นคนสู้งาน เคยทำงานหนักๆมามาก แต่เรื่อง หน้าตา นี่ละนะที่จะพาให้อดตาย ฟังๆคล้ายๆว่าขอวี.ท่องเที่ยวแล้วโดดครับแกวางเป้าไว้ที่เกาหลี หรือญี่ปุ่น จากคุณ : siwanan - [ 9 ส.ค. 51 13:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคยมีเพื่อนขอวีซ่าท่องเที่ยวไปเกาหลี แล้วโดดเพราะจริงๆ แล้วต้องการไปทำงาน (อย่างผิดกฏหมาย) คือพูดง่ายๆ ว่าไปแล้วกลับไม่ได้ เค้าไปอยู่ห้าปีถึงกลับมาค่ะ แต่เค้าไม่มีการศึกษา จบแค่ ม.ต้น ได้เงินเดือนประมาณสามหมื่นกว่าบาทเอง แต่มันก็หลายปีมาแล้วนะคะ จากคุณ : KungGuenter - [ 9 ส.ค. 51 14:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องโลกธรรมแปด ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ เสื่อมลาภ เสื่อมยศ ทุกข์ นินทา ผมเข้าใจความรู้สึกเพื่อนคุณ เพราะผมก็เคยผ่านประสบการณ์ ตกงาน เกือบ 10 ปี ต้องมาผจญภัย มาอยู่ต่างประเทศ ไปเริ่มเรียนหนังสือใหม่ ได้อดทนอยู่ อดทนเรียน จนได้ปริญญา เพิ่งกลับมามีงานทำปลายปีที่แล้วนี่เอง อ้อ อายุผมก็ 40 กว่าๆ เหมือนกัน ผมออกมาเสี่ยงดวงที่ต่างประเทศก็ไม่ได้มีเงินถุง เงินถังนะครับ หาทางอยู่อย่างประหยัดมากๆ หาทีเรียนหนังสือจนได้เรียนฟรี ได้เงินสนับสนุนค่าครองชีพด้วย ที่อยากแนะนำเพื่อนคุณว่า ให้พยายามทำใจเลิกยึดติด เรื่อง ลาภ ยศ เพราะช่วงเวลานั้นมันผ่านไปแล้ว การที่ได้เจอคนรู้จักมาทัก ตอนที่กำลังลุกขึ้นยืนใหม่ บางทีเป็นเรื่องบังเอิญ หรือเบื้องบนอาจทดสอบเพื่อนคุณอยู่ก็ได้ เพื่อนคุณไม่น่าใจร้อนด่วนเลิกความมานะนั้นเลย เป็นเรื่องปกติเวลาล้มแล้วพยายามก่อร่างสร้างตัวขึ้นใหม่มันลำบาก ถ้าใจไม่เข้มแข็ง แล้วยังไปยึดติดสุขในอดีต จะยิ่งทำให้รู้สึกท้อใจมาก อยากจะแนะว่าให้ทำวันนี้ให้ดีทีสุด อย่างเพิ่งไปดิ้นทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง จะเสียการในอนาคตได้ ถ้าอยากไปทำงานใช้แรงงาน อย่างถูกกฏหมาย เป็นช่างก็คงต้องไปฝึกที่กรมพัฒนาฝีมือแรงงาน ไปทำงานที่ตะวันออกกลาง น่าจะได้เงินดีนะ ที่ออสเตรเลีย ทำงานเหมืองบางที่ รายได้เดือนละ 2 - 3 แสนบาท ดีกว่าพยาบาล หรือ แพทย์ อีก แต่เพื่อนคุณต้องมีวีซ่าทำงาน ถึงจะมาทำได้ อีกเรื่องที่อยากถาม ถ้าเพื่อนคุณไปทำงานต่างประเทศ ไปทำงานใช้แรงงาน เกิดไปเจอคนรู้จักยกมือไหว้ทักอีก จะทำอย่างไร เพื่อนคุณมิต้องเลิก ทำงานแล้วบินกลับเมืองไทยอีกหรือครับ จากคุณ : Thai in Hobart - [ 9 ส.ค. 51 20:00:56 A:58.169.114.127 X: TicketID:083310 ]

ความคิดเห็นที่ 7 "แต่เรื่องหน้าตานี่ละนะ ที่จะพาให้อดตาย" อ่านแล้วอือม์ ใช่ค่ะ จากคุณ : ศรีธนา - [ 9 ส.ค. 51 20:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผิดตั้งแต่ซื้อเสียงแล้วครับ  อันนี้ผมเข้าใจผิดหรือเปล่าไม่แน่ใจ และอย่าผิดซ้ำกับการไปนอกเพื่อทำงานเลยครับ มันไม่ได้หาเงินกันง่ายๆ หรอก  หามาได้ก็ต้องใช้จ่ายไป  พอคูณเป็นเงินไทยมันก็เยอะแต่ถ้าต้องจับจ่ายค่าโน่นนี่นั่นที่เมืองนอก  มันก็คงไม่เหลืออะไรมากมาย ผมว่าปัญหาจริงๆมันอยุ่ที่เพื่อน จขกท มากกว่า ตอนนี้เขาอาจจะอายแต่ถ้ามีคนช่วยพูดช่วยแนะว่าการทำอาชีอะไรก็มีเกียรติทั้งนั้น  บางทีเพื่อน จขกท อาจจะเปลี่ยนแนวคิดก็ได้ อยากจะบอกอีกว่าว่า ขายข้าวมันไก่นะ ถ้ามันอร่อยจริง ยอดขายเยอะๆ  ไม่ต้องทำเองมีลูกน้องทำให้  เผลอๆจะรวยกว่าไปเป็นเด็กเสริฟที่เมืองนอกนะครับ จากคุณ : Dirty_Face - [ 9 ส.ค. 51 23:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้ว อยากขายข้าวมันไก่ หรืออาหารจานเดียวแบบนี้ค่ะ อิจฉาเพื่อนคุณค่ะ  เค้าได้สูตร แต่ไม่รู้ว่าสูตรมีค่า จากคุณ : อยากเป็นแม่ค้าด้วย (asiacuisina) - [ 10 ส.ค. 51 02:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ข้วมันไก่อร่อยๆ ทำเลดีๆวันละเป็นพันทำไม่กี่ชั่วโมง มีคนรู้จักทำที่กท มีหน้าที่สับไก่อย่างเดียวได้วันละเป็นพัน เขาเอาไก่มาส่งให้เสร็จ คนขี้อาย ตอนรุ่นๆสาวๆเพื่อนร่วมชั้นมาเจอผมหาบเงาะไปขาย อายเกือบตาย ไม่ได้ขาย เป็นตอนนี้เสร็จผมแน่ ขายได้แน่ จากคุณ : อิสวาสุ - [ 10 ส.ค. 51 06:07:14 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมก็มีสูตรข้าวมันไก่สุดอร่ิอย ได้มาตอนไปเรียนวิชาอาหารคาว อาหารว่าง เรียนซ้ำไปมาอยู่ 3 เดือน ที่ศูนย์ฝึกอาชีำพ กทม. เมื่อหลายๆ ปีก่อนมาอยู่ต่างประเทศ ทำอาหารกินเองนี่ละครับ ศูนย์ฝึกอาชีำำพเมื่อก่อนอยู่ที่สวนลุม เดี๋ยวนี้ย้ายไปอยู่ซอยปลูกจิต แถวๆ บ่อนไก่ เรียนกับอาจารย์สุรัตน์ ครับ ได้วิชาทำอาหารไทยอร่อยๆ กว่า 100 อย่างด้วย เรื่องอาชีพการงาน ถ้าเจ้าตัวดูถูกเสียเองแล้ว คงทำใจที่จะทำต่อไปได้ยาก อยากให้ท่องไว้ว่า "อดทน ดีกว่า ทนอด" อยูต่างประเทศถ้่าทำอาหารกินเองได้ รับรองเก็บเงินได้เยอะมากๆ ผมมาอยได้ 5 ปีกว่า ๆ เพิ่งออกไปท่านอาหารนอกบ้าน หรือซื้อเขาทาน เพียงปีละ 1 ครั้งเท่านั้นครับ จากคุณ : Thai in Hobart - [ 10 ส.ค. 51 06:20:56 A:58.169.114.127 X: TicketID:083310 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกท่านครับ                         โดยความรู้สึกลึกๆของผมนะ ผมก็อยากให้แกสอบตกเหมือนกันนะ 1.ตั้งแต่เป็นส.จ.มา8ปี ไม่เคยพัฒนาอะไรเลย ชอบงานเลี้ยงสังสรรค์ซะเป็นส่วนใหญ่ กินข้าวบ้านไม่ได้ต้องนั่งร้านอาหาร แกหน้าใหญ่จิงๆคับ ชอบอุปการะนักเรียนสาวๆ เด็กเดี๋ยวนี้ก็จริงๆนะ แก่คราวพ่อยิ่งชอบ บอกว่าเงินดี 2.เป็นสมัยแรกขายวัวยกฝูงเลยครับเอาที่จำนำด้วยครั้งที่สองขายนายกทุ่งเลยเพื่อแลกกับการให้ชาวบ้านเรียก ท่านสจ.    ขึ้นสมัยที่สามผมก็เคยเปรยว่า เลิกเถอะผมฟังกระแสชาวบ้านแล้วไม่ดีเลยนะ การลงจากเวทีการเมืองเนี่ย มันมีอยู่สองวิธีคือ1. เดินลงเอง 2.โดนถีบลงมา พี่จะลงยังไง  แกบอกว่า พี่ลงไม่ได้หรอก พี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผมนึกในใจว่า หน้ามันก็อยู่ที่หัวนั่นแหละ มันไม่ได้ไปไหนเลย ขนาดว่าคู่แข่งยินดีจะเคลียร์กันแกก็สู้ ผมบอกว่า คู่แข่งเนี่ยมันสดกว่าเยอะเลยนะคนไม่เคยเป็นก็เท่ากับ่ว่าไม่มีเรื่องเสียหายไม่มีเรื่องโจมตี   พี่สจ.คิดสโลแกนหาเสียงขึ้นป้ายว่า ลงพื้นที่  มีผลงาน  ชาวบ้านอ่านแล้วขำกลิ้งทั้งอำเภอ และแล้วความหายนะก็มาเยือน  ขายถรบรรทุก4คันรวด ขายรถไถford 1คันแถมโดนบีบบซื้อด้วยเพราะคนซื้อรู้ว่ากำลังร้อนเงินจึงซื้อเพียง150000เท่านั้น จำนองบ้านไว้อีกต่างหาก                          เพียงเพื่อหน้าตา  ลาภยศ สรรเสริญ เท่านั้นเองครับ ผมพยายามปลอบใจแกว่าให้กลับไปขายของเถอะ ร้านเนี่ยเป็นร้านดีนะไม่ใช่หาบเร่ เป็นล็อคอย่างดีเลย  ลูกค้าเยอะมาก กระทรวงนี้คนเยอะจริงๆไม่ต้องเสิฟด้วย  ตอนนี้ภรรยาแกขายอยู่คนเดียวก็น่าจะเหนื่อยครับ แล้วแกก็มาในมาดใหม่   แกอยากจะสมัครนายกอบต ขอแก้มือประมาณนั้นแหละ  ผมก็ถามว่า แล้วพี่มีอะไรเหลือให้ขายมาทำทุนบ้างล่ะ  แกบอกว่าจะให้ลูกชายกู้สหกรณ์มาให้(ลูกชายรับราชการ) โถ มันเพิ่งจะซี2เท่านั้นมันจะไปได้กี่บาท แล้วใตรจะเป็นคนผ่อนชำระ  ก็นิ่งเงียบไป  ผมก็อัดต่ออีกว่า ขายสมบัติหมดแล้วยังจะเอาลูกมาขายอีกหรือ ร้องไห้เลยครับ ผมบอกว่า เรื่องวีซ่าเนี่ย ผมว่าพี่ขอที่ไหนก็น่าจะผ่าน เพราะตอนที่เป็นสจ.พี่ผ่านมาหลายประเทศ กระแสการเงินเดินดี  แต่ถ้าพี่ไปหลบทำงานแล้วเกิดโดนจับขึ้นมาล่ะ คุ้มไหม ใช่ครับพี่ ไอ้อ่อน มันเอามาลือจริงๆ มันบอกว่าคนแน่นร้านเลยขายดีมากแต่เห็นพี่นวล(ภรรยาแก)ทำอยู่คนเดียว พี่สจ.นั่งเป็นนายห้างเลย  รอเก็บเงินอย่างเดียว แกก็เริ่มยิ้มออก  ผมprint กระทู้ให้แกอ่านด้วยเฉพาะคำแนะนำหรือความเห็นนะโดยเฉพาะพี่คห.6-7-8-9-10 ก็ยิ้มแย้มดีแล้วก็บอกว่า พี่ว่าไปนอกมันน่าจะเหนื่อยกว่านะ นั่นนะซิแล้วจะไปทำไม               เมื่อซักครู่โทร.มาครับ ว่าจะเข้ากทม.ไปช่วยเมียขายของ สูตรก็ได้เปล่าๆ คุณยายผมถ่ายทอดให้คุณแม่มาครับ  คุณตารับราชการครับแต่ลูกมาก 10 คนครับ คุณยายต้องช่วยอีกแรงคุณยายได้สูตรมาจากคุณแม่ของคุณตา โอ๊ย เรียกว่าข้าวมันไก่โบราณดีมั้ยเนี่ย แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 51 11:20:50 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 51 11:20:03 จากคุณ : siwanan - [ 10 ส.ค. 51 11:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สรุปว่า ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย อวยพรให้อดีต สจ มีตาสว่างเห็นธรรม กลับมาช่วยเมียทำงาน แล้วอยู่อย่างสบายๆเถิดครับ ขายข้าวมันไก่นั้นไม่อดแน่ แต่ถ้ายังมีเวรมีกรรมจะมาใช้กรรมที่เมืองนอกสักยกก็ได้ เป็นเรื่องของคนมีกรรม คนรุ่นนั้นมาถูกเด็กรุ่นหลานโขกสับให้ล้างจาน ขี้เกียจจะฆ่าตัวตายเอง จากคุณ : อิสวาสุ - [ 10 ส.ค. 51 13:37:37 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วเห็นใจจริง ๆ ที่ยังติดอยู่ในวังวนของหน้าตา ยศศักดิ์ ถ้าอยากมาต่างประเทศ ก็ดีนะ มาให้เจอความยากลำบาก ไม่แน่อาจจะเห็นธรรมขึ้นมาได้ (สัจธรรม .. นะ) เพราะคนบางคน พูดอย่างไรให้ฟังก็คงนึกภาพไม่ค่อยออก เพราะไม่เคยลำบากจริง ๆ แต่ถ้ามาสัมผัสเอง จะรู้ว่า เวลาท้องร้องหิวนะ หิวจริง ไม่มีที่จะนอน และหนาวสั่นนะ เป็นอย่างไร ปัญหาคือ เจ้าตัวเป็นโรคความดัน (เข้าใจว่าเป็นความดันสูง) การมาต่างประเทศ ถ้าร่างกายเป็นอะไรไปจะลำบากย่ำแย่มาก ๆ   แนะนำว่าหาทางสมัครผ่านคนไทยด้วยกัน เพราะคิดว่า ถ้าหางานทางเน็ต โอกาสคงได้ยากมาก เพราะดูจากประสบการณ์การทำงาน ไม่ได้อยู่ในสาขาที่ต่างประเทศขาดแคลน แต่การจะได้ใบอนุญาตทำงานก็ไม่ง่ายอีก เพราะถ้าจะเข้าไปเป็นพ่อครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ก็จำต้องมีการผ่านงานมาอีก ซึ่งเอกสารเหล่านั้นจะไปสรรหาที่ใดเล่า เพราะไม่เคยทำมาก่อน  คงต้องหาผ่านญาติสนิทที่มีกิจการในต่างประเทศสถานเดียว บุคคลที่สามคงจะรับยาก โดยเฉพาะการหาทางสมัครเอาใบอนุญาตทำงาน จากคุณ : บีพี - [ 10 ส.ค. 51 13:53:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อยากกินข้าวมันไก่ สูตรนี้จัง ขายที่ไหน ช่วยบอกหน่อยนะ จะได้ไปลองบ้าง ถ้ามีโอกาส จากคุณ : ธนิตา - [ 10 ส.ค. 51 18:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เผลอๆ ขายข้าวมันไก่อาจจะรวยไม่รู้เรื่องก็ได้นะคะ จากคุณ : ศรีธนา - [ 10 ส.ค. 51 21:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ข้าวมันไก่กำไรวันละ พัน หรอครับน้อยไปครับบ้านแม่แฟนผมกำไรวันละ เกือบหมื่นครับ ไม่ต้องไปหางานทำเมืองนอกหรอกครับ ทำอร่อยๆ ทำเลดีๆ ก็ขายได้แล้ว จากคุณ : งุนงง - [ 10 ส.ค. 51 21:58:06 A:192.168.50.13 X:119.42.69.51 TicketID:167342 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มีหน้ามีตา แต่ไม่มีเงินผมก็ไม่เอานะครับ ขอเป็นคนธรรมดาแต่มีตังค์ใช้ดีกว่า จากคุณ : งุนงง - [ 10 ส.ค. 51 22:00:02 A:192.168.50.13 X:119.42.69.51 TicketID:167342 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ใช่ค่ะ  ลืมเรื่อง  ชื่อเสียง ลาภ ยศ ไปซะ ของพวกนั้นสักวันก็ต้องหมดไป เรามาตั้งใจทำงานหาเงินดีที่สุด  อย่างคุณ งุนงง ว่า เป็นคนธรรมดาๆ แต่มีตังใช้  นั่นละ  ดีที่สุด   ศึกษาหนทางดีๆ ไม่แนะนำให้ใช้วีท่องเที่ยวแล้วโดดค่ะ จากคุณ : nunampeung - [ 11 ส.ค. 51 10:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทำงานบนเรือสำราญดีมั้ย ได้ยินว่าเงินดีนะ ถ้าเข้าได้ก็ถูกกฏแน่ ๆ จากคุณ : Genuine XXX - [ 11 ส.ค. 51 14:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราว่า เจ้าของกระทู้พูดผิดแล้วคะ ที่ว่าไม่เกี่ยงลำบาก แค่คนทัก ก็เลิกขายเสียแล้ว จะไปทำอะไรได้ล่ะคะ คิดว่าไปเมืองนอก จะไม่มีใครรู้จักเหรอคะ คู่แข่งเขารวยขนาดนั้น เกิดไปเจอะเข้าอย่างจังที่นู้น เพื่อนคุณไม่ตีตั๋วกลับประเทศเลยเหรอคะ ถ้าอายทำกิน ก็คงหมดปัญญาแล้วล่ะคะ คุณอุตส่าห์หาให้ขนาดนั้น นี่เหลืออย่างเดียวนะ คือ คุณไปทำข้าวขายแทนเขา ขนาดนี้...เขายังไม่เอาเลย - -" จากคุณ : วิหคลม - [ วันแม่แห่งชาติ 19:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ใช่อย่างนั้นคุณพี่วิหคลม       ผมเติบโตมากับแกเราตรากตรำมาด้วยกัน รับจ้างทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะสกปรกแค่ไหนลำบากแค่ไหน เราก็ลูกแม่ค้าด้วยกันต้องช่วยเหลือครอบในความเป็นลูกคนโตทั้งคู่  แกหนักกว่าผมนิดตรงที่กำพร้าพ่อมาแต่เด็กแต่ก็เรียนจนจบปริญญาตรีจากรามคำแหง  ปัญหาของแกคือ หน้าตา  ครับ ไม่ใช่เรื่องกำลังแรงงาน  ณ วันนี้แก้ปัญหาได้แล้ว คือ ไปใช้แรงงานอยู่หลังร้านไม่ต้องกลัวว่าจะเจอใคร  ครับ หั่นของ ล้างจาน คืองานหลัก       ผมแก้ปัญหาเรื่องหนี้สินให้แก้ได้แล้ว  ปรับโครงสร้างครับ บ้านจำนองนอกระบบไว้เอามาจัดใหม่ครับ เข้าธนาคารเอาเงินมาใช้หนี้นอกเหลือเงินซื้อรถกระบะพอใช้ได้มา1คัน โฟร์วีลไดร์ฟ  ที่ใช้อยู่ขายดาน์วไปให้พวกกันเอาไปผ่อนต่อ อยู่ในกทม.ไม่ต้องใช้หรอกนะ  กระบะธรรมดาดีที่สุด สรุปก็เหลือแต่หนี้ธนาคารอย่างเดียวผ่อนเดือนละไม่มาก เม่อผ่อนหมดบ้านพ่อแม่สร้างให้ก็กลับมาเป็นของเรา    เมื่อวันแม่โผล่มาแต่เช้ามืดโทร.หาผมให้ไปรับที่ท่ารถ  ผมคิดว่า เอาอีกแล้ว  เผ่นกลับบ้านอีแล้วซิ  เปล่าครับแอบมาไหว้แม่ครับแบบว่าไม่อยากเจอใครๆ  โอ้โฮ ก้มกราบแม่ร้องไห้น้ำตาแทบจะล้างเท้าแม่สะอาดเอี่ยมเลย   ผลบุญคงจะส่งผลครับตอนนี้ก็โชคสองชั้น มีพรรคพวกกันซื้อทาวน์เฮาส์ไว้หนึ่งห้องแถวบางบัวทองไว้ให้ลูกมาเรียนที่วิทยาลัยช่างกลแห่งหนึ่ง  เพียงแค่ปวช.3 ยังไม่ทันจบเลยเด็กคนนี้ก็อยู่ในความอุปการะของทางราชการคือกรมราชทัณฑ์รับไว้ดูแลเอง น่าจะหลายปีครับได้ยินว่ามีเรื่องอาวุธปืนด้วย เจ้าของบ้านก็เลยให้แกเช่าอยู่หารครึ่งกับค่างวดที่เจ้าของต้องส่งธนาคาร  ก็ต่างฝ่ายต่างได้นะ             ทำไมจะต้องมาช่วยเหลือเขา ญาติก็ไม่ใช่ เมื่อยุคฟองสบู่แตกรอบแรก  ตอนนั้นผมทำงานอยู่กรุงเทพครับ  บริษัทเลิกจ้างโดยบอกว่าจะจ่ายเงินทดแทนให้30เท่าของเงินเดือน โดยทำหนังสือเข้าร่วมโครงการเออร์ลี่  แล้วบริษัทก็เบี้ยวไม่จ่าย  ฟ้องศาลแรงงานก็แพ้ ผมไม่มีอะไรเลย  พี่เขาอุปการะผมจนผมมีวันนี้ได้ จากคุณ : siwanan - [ 13 ส.ค. 51 13:48:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมยังจำวันที่ถูกเลิกจ้างยุคหลังฟองสบู่ิแตกได้ัดีครับ บ่ายสองโมงครึ่งวันศุกร์ที่ 13 มีนาคม 2541 เลิกจ้างมีผลทันทีได้เงินชดเชย 6 เ้ดือน + เงินเดืิอนเดืิอนนั้นเต็มเดือน = 7 เดือน เท่านั้นเองครับ ไม่มีใครช่วยเหลืออะไรได้เลย ถูกเลิกจ้่่างตอนอายุ 36 ปี จำได้วันนั้นเดินหมดแรงกลับบ้านจากสวนลุมไปสุขุมวิท นอนแบบหมดเรี่ยวแรงกับพื้นห้องนอน ตาค้างนอนไม่หลับใจสั่นทั้งคืน ยังดีที่นอนซมอยู่บ้านเงียบๆ เป็นอาทิตย์ไม่ค่อยอยากทำอะไร พยายามหางานใหม่ล้มลุกคลุกคลานจนออกมาเสี่ยงชีวิต(อย่างถูกกฏหมาย)ที่่ต่างประเทศนี่แหละครับ นึกถึงช่วงเวลานั้นยังสะเทือนใจไม่หาย จากคุณ : Thai in Hobart - [ 13 ส.ค. 51 19:54:17 A:58.165.240.251 X: TicketID:083310 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พี่คห.23 พี่ไปได้ไงครับ ไปทำอะไรพอแนะนำบ้างได้ไม๊ เผื่อมีใครสนใจแล้วมาปรึกษาผมอีก เพื่อเป็นวิทยาทานน่ะครับ mail ก็ได้ครับ siwanan14@yahoo.com                               ผมเคยเป็นนักวิชาการของบริษัทประกันภัยแห่งหนึ่งย่านสีลม  ทางเจ้านายบอกว่า ฐานะการเงินกำลังแย่ถ้าใครจะลาออกตอนนี้เราจะมีเงินชดเชยให้สามสิบเท่า  ผมก็เอาครับดีกว่าวันข้างอาจะต้องออกฟรีๆ แล้วทางบริษัทก็เอาเอกสารขอลาออกเนี่ยมาเป็นเหตุครับ ว่า คุณลาออกเอง  พวกเราก็หละหลวมเรื่องเอกสารครับ  คิดว่านายซึ่งเป็นนายเรามา13ปีจะไม่ทำกับเราอย่างนี้  แต่มารู้ทีหลังว่า นายเป็นเครื่องมือของเจ้าของบริษัท  นายใช้วิธีนี้กำจัดพนักงานได้เป็นร้อยคนเลยนะครับ  สุดท้ายความจริงก็ปรากฏ  เมื่อเจ้าของตัวจริงขายหุ้นให้กลุ่มทุนต่างประเทศเข้ามาเทคโอเวอร์ไป แล้วนายก็โดนนายฝรั่งปลดออกเนื่องจากนาย มีความบกพร่อง คือ สอบภาษาอังกฤษไม่ผ่านตามที่ฝรั่งวางกฏไว้ หลังจากเจอเลิกจ้างได้ไม่นาน นายก็สิ้นลมด้วยความตรอมใจ  ผมมารู้หลังจากนายไปแล้วประมาณ3ปี คือบังเอิญไปเจอเพื่อนที่ทำงานเก่าที่กทม.(ผมอยู่บ้านนอก) เขาเล่าให้ฟัง เขาบอกว่า ในงานศพนาย นับรวมแขกเหรื่อมางานรวมทั้งพระด้วยนะ นับได้ไม่เกิน20-30คน โหรงเหรงแท้ๆ ทั้งที่นายมีนามสกุลต่อท้ายว่า ณ ด้วยนะ  อนิจจา จากคุณ : siwanan - [ 14 ส.ค. 51 17:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณเป็นมิตรแท้มากๆครับ พี่คนนี้ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีที่ปรึกษาอย่างคุณ ผมไม่แนะนำนะครับ ไปทำงานต่างบ้านต่างเมืองช่วงนี้ จากคุณ : แวมไพร์ที่ราบสูง - [ 14 ส.ค. 51 23:30:47 ]