ความคิดเห็นที่ 1 ดิฉันก็คิดจะกลับไทยเหมือนกันคะ แต่หลักๆเป็นเพราะตอนนี้ท้องคะ อยู่อังกฤษก็ไม่มีญาติตัวเองที่ไหน ตัวเองก็อายุมาก มีอาการข้างเคียงมากมาย เข้าโรงพยาบาลที่นี่มาสามรอบแล้วคะ เวลาเป็นหนักๆ  จะจิตตกและอยากกลับบ้านเราเป็นที่สุด บ้านที่นี่ก็จะปล่อยเขาเช่าเหมือนกันคะ ที่นู่นมีบ้านแต่ไม่มีรถ ก็คงพอจะอยู่ได้ เพราะไม่ต้องเสียค่าเช่า ส่วนสามีจะทำยังไงก็เป็นเรื่องคิดมากไม่น้อย เขาไม่เคยอยู่เมืองไทยมาก่อนคงจะไม่ง่ายสำหรับเขา แต่ก็คุยกันแล้วว่ารายได้เราพอจุนเจือได้ทั้งครอบครัว และพออยู่ได้อย่างไม่ฟุ่มเฟือย ถ้าสามียังไม่มีงานที่เมืองไทยทำ เขาจะเป็นคนเลี้ยงลูก ถ้าเขามีงานทำที่นู่น เราก็อาจจะจ้างพี่เลี้ยงอยู่ฝากพ่อแม่เพราะพี่เลี้ยงไม่แพงเท่าเนิสเซอรี่ของที่นี่ ส่วนดิฉันทำงานต่อคะ พวกเราจะอยู่เมืองไทยจนดิฉันแข็งแรงและลูกน้อยพอช่วยตัวเองได้บ้าง แล้วค่อยกลับมาใหม่ ถึงตอนนั้นดิฉันจะลาออกและเลี้ยงลูกเอง สามีก็ทำงานเหมือนเดิม ก็วางแผนคร่าวๆแบบนี้นะคะ จากคุณ : Berko - [ 11 ส.ค. 51 23:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณคุณ Berko มากค่ะ ยินดีด้วยน่ะค่ะ ที่ตอนนี้กำลังท้องเจ้าตัวน้อย ดิฉันยังไม่ได้เริ่ม แต่แค่คิดเอาไว้ค่ะ ถ้าท้องจริงในปีหน้า ก็กะจะ คลอดลูกที่นี่ก่อนค่ะ แล้วค่อยย้ายไป แต่จะต้องเตรียมอะไรที่เมืองไทยไว้ก่อนบ้าง เพราะถ้าย้ายก็คงย้ายยาวเลยค่ะ เพราะสามีดิฉันรักเมืองไทยมาก รักอาหารไทย อากาศเมืองไทย (ต่างจังหวัดค่ะ) กะจะเลี้ยงลูกจนโตที่เมืองไทยค่ะ แต่ก็พาเขามาเยี่ยม ครอบครัวสามีบ้างครั้งคราว นี่ก็เป็นที่แพลนกันไว้ คือสามีดิฉันทำงานเกี่ยวกับวาดภาพ Comic Book ค่ะก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่เมืองใหญ่ แต่ยังไงอยู่เมืองไทยดิฉันก็คงต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว ซึ่งพร้อมใจเป็นค่ะเพื่อครอบครัว จากคุณ : เมืองไทยน่าอยู่ีที่สุด - [ วันแม่แห่งชาติ 00:10:57 A:78.151.246.35 X: TicketID:027972 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าจะย้ายกลับเมืองไทยให้เตรียมตัวไว้ก่อนเลยนะคะว่า ถ้าสามีโดนหญิงอื่นลากไปจะทำยังไง คุณมีอาชีพหรือแหล่งรายได้รองรับตัวคุณกับลูกหรือเปล่า ดิฉันเจอคำถามนี้รายวันเลยค่ะ........ บางคนอาจจะโชคดีได้พ่อบ้านดี ก็รอดตัวไป แต่ความเย้ายวนมันไม่เข้าใครออกใคร และผู้หญิงสมัยนี้ก็ไม่สนว่าเขามีเจ้าของหรือเปล่านะคะ ยิ่งเป็นฝรั่ง ยิ่งเนื้อหอม   ฉันจะเอา............... เท่านั้น จากคุณ : Lawanwadee - [ วันแม่แห่งชาติ 00:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณ คุณ Lawanwadee ที่มาเตือนค่ะตัวเองไม่ได้คิดถึงข้อนี้ เพราะไม่เคยมีประวัติค่ะ รายได้ของทางบ้านดิฉันก็ถือว่าไม่ได้ลำบากมีสวนยางพารา มีรายได้เข้าตลอด และก็มีธุรกิจของครอบครัวตัวเอง (พ่อแม่)อยู่แล้ว แต่อยากสร้างของตัวเองเท่านั้น ส่วนสามี ก่อนเขาจะแต่งกับเรา เขาเคยมีแฟนคนไทย ตอนแรกไม่รู้ว่า่เป็นผู้หญิงบาร์ เพราะเป็นหญิงบาร์ตามเกาะ ซึ่งการแต่งกายต่างกับหญิงบาร์พัทยาก็ส่งเสียไปหลายเดือน แต่โดนหญิงทิ้ง หลังจากนั้นก็มาเจอเราซึ่งถือว่ามาจากครอบครัวที่ไม่ได้ลำบาก มีการศึกษา ดิฉันไม่เคยขอเงินจนได้แต่งงานกัน เพราะรักและเข้าใจกัน ตัวเขาก็เจอประสบการณ์โดนตรง ตัวเขาเองก็พอดูออกว่าแบบไหนคบได้คบไม่ได้ แต่ยังไงเถอะ สามีไม่เป็นคนเจ้าชู้ค่ะ มั่นใจในตัวสามีมากค่ะว่าไม่มีแน่ เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ทุ่มเทให้งานเขียนของเขา แต่ถ้าจะเจอ พวกหญิงที่หน้าด้านอยากได้ฝรั่ง และสามีเกิดนอกใจ ก็ถือว่าเป็นข้อพิสูตร ว่าความรักมันเอาไม่อยู่ก็ต้องปล่อยไป เมื่อถึงเวลานั้นก็คงต้องทำใจค่ะ แ่ต่เขาจะไม่ได้อะไรไปเลยในเมืองไทย ไปแต่ตัวเุถอะพ่อ เพราะเดียวก็โดนทิ้งอีก จากคุณ : จขกท - [ วันแม่แห่งชาติ 01:25:15 A:78.151.246.35 X: TicketID:027972 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากกลับค่ะ แต่คิดอย่างเดียวกับที่คุณ Lawanwadee บอกเลย ทุกครั้งที่คิดจะกลับบ้านมันจะติดอยู่กับเรื่อง งานของสามี กลัวว่าเค้าจะหางานดีๆที่ไทยไม่ได้ แล้วก็กลัวโดน"ลาก" นั่นแหล่ะคะ ....หล่อน่ะไม่หล่อเท่าไหร่ แต่ดันมาเป็นฝรั่งนี่นะซิคะ เดี๋ยวโดนมือดีมาลองของ ที่จริงสามีเป็นคนดีมากๆเคยอยู่อิตาลี่คนเดียวสองปีกว่าปีไม่เคยไปเสียคนที่ไหน แต่เมืองไทยเนี่ย...ไม่แน่...!!!!!! เลยคิดว่าอย่าไปเสี่ยงดีกว่า อยู่ที่นี่อัตราเสี่ยงน้อยกว่าเย๊อะค่ะ ปล คุณ Berko คะ ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ วันแม่แห่งชาติ 02:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แอบขำคุณแฮมเล็กน้อย จริง ๆ เราคิดเหมือนคุณแฮมนะ .. พ่อบ้านเรานะ หน้าตาไม่หล่อ ไม่เร้าใจเลย... แต่บ้านเราก็เหมือนของแปลก.. ลองให้เดินคนเดียว ก็จะมีแบบว่า "ฮาโหล เวลตัม" เยอะเลย เอ้า..เข้าเรื่องดีกว่า ... ตอนนี้ยังไม่มีแพลนเลยค่ะคุณเจ้าของกระทู้ ส่วนตัว... ส่วนตัวเลยนะ เราชอบที่นี่มากกว่า ที่เมืองไทย ตอนนี้เราไม่มีอะไรเลย เพราะเพิ่งขายบ้านไป ได้เงินมาก็จะเอามาโป๊ะบ้านที่นี่ซะหน่อย... อีกสิบปี 20 ปี ค่อยคิดกันใหม่ค่ะ เพื่อน ๆ ทางเมืองไทยเคยถามอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมไม่ซื้อบ้าน ซื้อคอนโดไว้ล่ะ เผื่อแก่แล้วจะได้มาอยู่ ไอ้เราก็จะแบบว่า ถ้าจะมาแล้วค่อยซื้อ ค่อยหาลู่ทางดีกว่า ชีวิตคนเรามันจะอยู่กันได้สักกี่บ้านกันเชียว เอาเป็นอย่าง ๆ เป็นตอน ๆ ไปดีกว่าค่ะ จากคุณ : Match Point - [ วันแม่แห่งชาติ 02:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดิฉันกลับแน่คะ แต่ต้องรอให้ได้สัญชาติและหนังสือเดินทางอักฤษเสียก่อน ได้เมื่อไหร่กลับทันทีคะ ส่วนงานของสามีก็ให้เค้าทำไปเรื่อยๆ จริงๆแล้วเค้าก็มีสุขกับงานที่เค้าทำอยู่คะ แต่เค้าบอกว่าเค้ารักเราเราอยากอยู่ที่อุดรเค้าก็จะอยู่กับเราที่นั่น แต่ก็คงมาเยี่ยมอังกฤษบ้างเป็นบางคราว เพราะอะไรก็เตรียมรอเราสองคนอยู่แล้ว บ้านสร้างเสร็จแล้วให้แม่อยู่บ้านรอไปก่อน เราจะไปค้าขายกิจการเล็กๆคะ อยู่ในตัวเมืองอุดรธานี ส่วนแฟลทที่ลอนดอนก็คิดว่าจะโยนให้ agent ไป ให้เค้าดูแลจัดการให้ ส่วนค่าเช่าค่าอะไรต่ออะไรก็ค่อยตกลงกัน ส่วนบ้านที่เวลส์ก็จะให้พี่ชายของสามีจัดการดูแลให้ เพราะบ้านเค้าอยู่ติดใกล้กัน ส่วนเรื่องกลัวโดนลากนั้น กลัวมั้ย บอกได้เลยว่าไม่กลัว เพราะเค้าพิสูจน์ให้เราเห็นหลายครั้งแล้วตอนอยู่เมืองไทย พาไปเที่ยวตามบาร์อะโกโก้ ผู้หญิงบาร์มานั่งขย่มคร่อมตัก เอามือมาลูบxxx ดิฉันบอกว่าถ้าอยากเอาก็อนุญาต แต่เค้าไม่เคยไปเลยคะ เพราะเค้ากลัวเราจะทำอะไรประชด เพราะมีหลายครั้งที่ไปเที่ยวบาร์กัน เคยมีฝรั่งเข้ามาจีบดิฉันหลายครั้ง คงคิดว่าดิฉันเป็นผู้หญิงบาร์ (หน้าให้) สามีเห็นแล้วโกรธคะ จะชกไอ้พวกฝรั่งพวกนั้นด้วย แต่ในอนาคตถ้าเค้าจะเกเรดิฉันก็จะไม่ว่า แต่จะขอเลิกดื้อๆเลย เพราะดิฉันมีลูกไม่ได้ ถ้าเค้าคิดจะเกเรก็ตามใจ นี่แหละคะคือนิสัยของดิฉัน ถ้าไม่รักดีจะไม่รั้งไว้ จะปล่อยให้ไปตกนรกขุมไหนก็เชิญ เลิกแล้วดิฉันจะไปหาเอาใหม่ คราวนี้จะไปเอาพี่มืดตัวใหญ่ๆล่ำๆขนเยอะๆ (เคยท้าเค้าหลายครั้งแล้ว แต่เค้ากลัวมากว่าเราจะทิ้งเค้า พูดแล้วก็น่าสงสารสามีตัวเอง) ดิฉันคิดอยู่อย่างเดียวคะว่า ชีวิตเราไม่แน่นอน แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นอยากไปซบอกแผ่นดินอีสานที่เราเกิด ไปอยุ่พร้อมหน้าพร้อมตาญาติพี่น้อง ลูกเต้าก็ไม่มีวาสนากับชาวบ้านเค้า อีกอย่างนิสัยเป็นคนชอบไปไหนมาไหนหรือทำอะไรคนเดียว สรุป คือ กลับแน่นอนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คะ จากคุณ : UTH - [ วันแม่แห่งชาติ 05:18:13 A:90.200.254.33 X: TicketID:141926 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จะกลับเหมือนกันค่ะ..วางแผนว่า ซักห้าหกปี ก็คงกลับ เรื่องสาว ๆ เมืองไทย ไม่ห่วงค่ะ..อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดค่ะ..ทำใจยอมรับ แล้วแต่วาสนาก็แล้วกันค่ะ..ดิฉันปลงตกแล้วค่ะ เรื่องพวกนี้ ถ้าใจเค้าไม่อยู่กับเราก็ปล่อยไปละกัน ที่ยังกลับไม่ได้เพราะงานของสามีด้วยค่ะ..แถมต้องผ่อนบ้านหลายหลังไว้ด้วย คงรอให้หมดภาระหนี้แกก่อนนะคะ..ถ้าผ่อนหมด ก็คงขาย ไม่อยากให้คนเช่า เพราะเค้าไม่ค่อยรักษาเท่าไร กลับไปค่อยหาซื้อบ้านค่ะ..เอาแบบพออยู่กันสองตายายพอ กินบำนาญสามีก็พออยู่ได้สบาย ๆ ค่ะ อยู่ที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านเราหรอกค่ะ..ว่าแล้ว ก็คิดถึงบ้านจัง จากคุณ : กะเหรี่ยงสาว (MJ-Together) - [ วันแม่แห่งชาติ 06:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กลับไปเป็นช่วงๆ แต่ไม่อยู่ถาวร ค่ะ เพราะถ้าดิฉันกลับก็ต้องอยู่กรุงเทพ และกรุงเทพทุกวันนี้ ราคาไม่ถูก คือถ้าจะอยู่แบบให้สามีสบายอย่างที่เขาเคยสบายสมัยอยู่กรุงเทพ ก็ต้องมีที่อยู่กลางเมือง ลูกต้องเข้าโรงเรียนนานาชาติตีเสียปีละ ๓ หมื่นดอลล่าร์ แถมเป็นอเมริกัน ต้องเสียค่าเทอมตอนเรียนมหาวิทยาลัย ต้องเก็บให้ลูกตอนนั้นอีก ความจริงอาชีพสามีนี่สามารถหางานได้ไม่ยากเลย ในเมืองไทย หลายบริษัทพร้อมที่จะจ้างเขาให้ไปเป็นเอ็กซแพท ปัญหาคือเขาไม่อยากออกจากบริษัทเดิมที่ทำอยู่ เพราะสวัสดิการและอื่นๆ มันค่อนข้างดี แต่บริษัทก็ขายกิจการในเมืองไทยไปแล้ว เป็นอันว่าหมดหวัง ดิฉันไม่ได้มาจากครอบครัวใหญ่ ให้ไปอยู่ที่ไหนในโลกก็ได้ ไม่ค่อยมีอารมณ์ คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คือมันก็มีคิดถึงบ้าง แต่คงน้อยกว่าคนที่เขาอยู่กับพ่อแม่มาตลอด เพราะตัวเองอยู่คนเดียวต้งแต่อายุสิบกว่า เป้าหมายตอนนี้ของดิฉันก็แค่ ต้องหาให้ได้เสียก่อนว่า ทั้งเขาทั้งเรา อยากอยู่ที่ไหน ในโลกนี้ หรือถ้าเป็นอเมริกาจะเป็นรัฐไหน จะเอาเป็นรัฐที่เขาสามารถทำงานด้วยได้ หรือเอาที่เราอยากอยู่ หรือเอาที่เราพอมีที่มีทาง จากนั้นสร้างบ้านที่เราอยากได้ เป็นบ้านหลักเสียก่อน แล้วค่อยคิดถึงบ้านที่สอง เดี๋ยวนี้มีลูก ตัวเองคิดหนักมากๆ เรื่อง"บ้าน" เพราะเราอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง ดิฉันอยากมีที่ๆ ที่พาลูกกลับไปบ้านได้ทุกปี เป็นที่ๆ เขาจะมีรากยึด ให้เขาได้มีความทรงจำเกี่ยวกับบ้านที่ไม่ได้เปลี่ยนประเทศไปเรื่อยๆ เป็นบ้านที่เวลาหลับตาฝันถึง จะเป็นที่เดิมๆ เสมอ เพราะดิฉันว่ามันสำคัญต่อการเจริญเติบโต เเละหล่อหลอมเป็นส่วนหนึ่งในตัวเรา เอ ไม่รู้ตรงประเด็นกับ จขกท หรือเปล่านะคะ จากคุณ : mrs.night owl - [ วันแม่แห่งชาติ 06:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 My husband just asked me this morning that whether I like to move back to Thailand or not...555 The economy here is getting worse and worst so we are a bit struggling with making money as it has been lost since the reserve bank raised the interest rate so high up( the variable rate now is 9.47%) so our business it not doing well. Anyway, he mentioned this to me because we don't want to loose our money to pay for the expenses since the business is unable to cover that anymore. I understand the situation and what I said to him is.....Up to you...5555 We may have to sell the business and sell some properties and move to Thailand. This is worse case scenerio but hopefully things will be the same or even better soon as we heard that the reserve bank will reduce the interest rate in near future and hope the property value will go up as we currently lost the equity in our property portfolio. Anyway, I don't mind living in Thailand. i may find the job or find something to do in the mean time my husband can go saling( this is what he said to me). He knows Thailand well as well as Thai people. He is not an easy person so I can make sure that he won't have a nother wife or get a bar girl or disappoint me!!!!!!!! What you said about living overseas just the 2 of you. In our case too, we live here only 2 of us but I feel like here is my home as well as it is my husband's home. We never think about moving back to his country or somewhere else other than Thailand(sometimes) but may be travel between the 3 countries if we can still do and able to afford. Do whatever you think it will make you happy and you will not regret with what you have done. จากคุณ : PoomPim..TMB - [ วันแม่แห่งชาติ 07:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คิดที่จะกลับเมืองไทยค่ะ โชคดีที่เราสองคนเป็นคนไทยก็ไม่ต้องห่วงอะไรมาก ตอนนี้ยังไม่มีลูกก็คุยกันว่าถ้าไม่มีลูกก็จะกลับไปอยู่เมืองไทย แต่ก็วางแผนว่าจะท้องปลายปีให้ลูกคลอดปีหน้า ก็ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าถ้ามีลูก แล้วความคิดจะเปลี่ยนหรือเปล่า ก็คิดถึงเรื่องการศึกษาของลูกเหมือนกันค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเก็บเงินต่อไปค่ะเผื่อไว้ให้เจ้าตัวเล็กที่จะมาเกิด จากคุณ : coast girl - [ วันแม่แห่งชาติ 13:26:32 A:144.131.189.47 X: TicketID:163162 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คงไม่ตรงประเด็นของเจ้าของกระทู้เท่าไหร่นัก แต่อยากขอแชร์ความคิดด้วย ดิฉันเคยทำงานสอนหนังสือในมหาวิทยาลัยที่เมืองไทยเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะแต่งงานมาอยู่อิตาลี ในเวลาเกือบ 30 ปีที่ผ่านไปได้ติดตามข่าวสารและการเปลี่ยนแปลงในวงการศึกษาของเมืองไทยตลอดเวลา ถึงแม้ว่าในปัจจุบันนี้จะมีทางเลือกมากมาย มีโรงเรียนอินเตอร์ ภาคอินเตอร์หลายคณะฯ หลายระดับ ในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง อยากให้คุณแม่ที่ลูกยังเล็กๆ คิดมากๆหน่อยในเรื่องการศึกษาของลูก ถ้าจะกลับไปเมืองไทย จากคุณ : Sig.ra Colombo - [ วันแม่แห่งชาติ 14:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณคุณเมืองไทยน่าอยู่ที่สุด และคุณ hamble pie คะ ตอนรู้ตัวว่าท้องดีใจมากเพราะอายุมากแล้วนึกว่าเขาจะไม่มาแล้ว ถึงคุณ mrs.night owl จะมาแชร์ประสบการณ์ตัวเองคะ ดิฉันย้ายประเทศบ่อยเหมือนกัน ลูกสาวคนโตก็เป็นคนที่ไม่มีความผูกพันกับที่ใดๆเป็นพิเศษ อันนี้ดิฉันโทษตัวเองนะคะ เพราะเราอยู่ประเทศละสามสี่ปีก็ย้ายทีนึงเขาเหมือนมีเพื่อนมีสังคมอยู่แป๊บๆแล้วก็ไป แรกๆก็คิดถึงบ้างร้องไห้บ้างเพราะไม่ชิน แต่เดี๋ยวนี้เขาโตแล้วคะ ตอนปรึกษากันเรื่องแผนการจะย้ายกลับไทย ลูกสาวเป็นคนวางแผนชีวิตเองเลยคะหนนี้ จัดแจงหาโรงเรียนที่กรุงเทพฯเองว่าจะไปโรงเรียนนี้เป็น british curriculum แบบนี้ แล้วจะกลับมาทำ A Level ที่อังกฤษต่อแล้วเข้ามหาวิทยาลัย เขาเป็นผู้ใหญ่เกินตัว ดิฉันรู้ว่าเขาดูแลตัวเองได้แน่นอน แต่ข้อเสียคือเขาไม่มีความผูกพันอย่างลึกซึ้งกับใครหรือสถานที่ไหนๆ ข้อนี้ดิฉันเศร้าคะ เขาเล่าให้ฟังว่าเขาบอกเพื่อนๆที่โรงเรียนว่าเขาจะไปแล้วนะไปสองสามปีนะกลับมาค่อยคุยกันใหม่นะ เพื่อนๆเขากอดคอกันร้องไห้ไม่อยากให้เขาไป ตัวลูกสาวดิฉันกลับเฉยๆคะ ดิฉันจึงเห็นด้วยกับที่คุณ mrs.night owl พูดว่ารากยึดสำคัญต่อการเติบโตหล่อหลอมของเด็ก ต่อจากนี้ไปดิฉันพยายามไม่ย้ายไปไหนนอกจากระหว่างอังกฤษกับไทย แต่มันดูจะไม่ทันเสียแล้วกับลูกคนโต ดิฉันก็ไม่แน่ใจว่าตรงกับกระทู้ของ จขทก มั้ย แต่หวังว่าประสบการณ์นี้จะเป็นประโยชน์กับแม่บ้านบางคนที่ย้ายประเทศบ่อยบ้างนะคะ จากคุณ : Berko - [ วันแม่แห่งชาติ 14:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนมาใหม่ ๆ ก็คิดกันแต่ว่าจะเก็บเงินกลับไปเมืองไทย ไปซื้อบ้าน หาธุรกิจเล็ก ๆ กันที่เมืองไทย แต่ตอนนี้ ๒ ปีให้หลัง เราตัดสินใจซื้อบ้าน และเปลี่ยนความคิดที่จะลงหลักปักฐานกันที่อเมริกา เพราะกลับไปเมืองไทย อะไรก็คงไม่ง่ายเหมือนตอนเราอยู่ก่อนที่จะมา อายุเรามากขึ้นการกลับไปเริ่มต้นอะไรใหม่ ล้มแล้วลุกลำบากหน่อย ที่สำคัญตอนก่อนจะมาคิดถึงการศึกษาของลูกชายทั้ง ๒ คน ตอนนี้ทั้งคู่มีพัฒนาการที่ดีทางการศึกษา เห็นได้ชัดเจนมาก ระบบการศึกษาของที่นี่ สอนให้คนคิดเป็น รู้จักช่วยเหลือตัวเอง แตกต่างจากเด็กไทยที่เคยเห็นในรุ่นอายุเดียวกัน สรุปว่าเด็ก ๆ อยู่ที่นี่แล้วได้รับสิ่งดี ๆ ที่เราคิดเอาไว้ ก็คงจะให้เค้าได้รับสิทธินี้ไปจนสูงสุดเท่าที่จะทำได้ ก็คงจะใช้เวลาสิบกว่าปี เค้าก็คงจะมีวิถีชีวิต สิ่งแวดล้อม เพื่อนฝูง อยู่ที่นี่ และก็คงจะมีครอบครัวอยู่ที่นี่ เราก็คงอยากจะช่วยเลี้ยงหลานเป็นงานสุดท้ายแล้วหละคะ กลับไปเมืองไทย คงจะไปเที่ยวมากกว่า อันนี้ก็เป็นความคิดของครอบครัวเรานะคะ วิถีชีวิตของแต่ละคน ความสุขแตกต่างกัน อยู่ที่ว่าเราสามารถค้นหาวิธีที่จะทำให้เรามีความสุขได้อย่างไรเท่านั้น จากคุณ : แม่ไข่หก - [ 13 ส.ค. 51 11:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดิฉันจะไม่ออกความเห็นว่าควรทำอย่างไรดี แต่อยากเล่าประสบการณ์ของตัวเองค่ะ แต่งงานมา 12 ปี เขาไป กลับ ไทย 5 ปี อยู่โน้น 5 ปี กลับมาอยู่ไทย สองปีสุดท้าย เดี๋ยวนี้ประเทศไทยเปลี่ยนไปมากค่ะ สมัยก่อน คนแต่งงานกับคนต่างประเทศ จะดูเป็นคนที่แตกต่าง คนส่วนใหญ่ ไม่ค่อยชอบ แต่สมัยนี้เหมือนคุณลาวัลย์วดีพูด ยิ่งเป็นฝรั่ง ยิ่งชอบมาก ชีวิตแต่งงานล่ม เพราะหลังจาก สิบสองปี ลูกสี่คน เพราะ ที่นี่สามารถหาได้ง่ายมากตั้งแต่ยังไม่ยี่สิบปีดีเลย เราเข้าไปสามสิบกว่า ๆ จะด้วยเหตุผลการอ้างว่าเราเข้ากันไม่ได้ ก็คงจะดูดี แต่เลิกกันได้อาทิตย์นึง เอาเข้าบ้านเสร็จสรรพ ไม่เคยคิดแม้แต่นิดเดียวในสมองค่ะ ว่าจะเป็นแบบนี้ คิดว่าไม่เคยเจ้าชู้ แม้แต่นิดเดียว ที่พูด ไม่ใช่ดูถูกผู้หญิงไทยนะค่ะ คือคนที่เป็นแบบนี้ ก็มีเยอะ แต่คนที่ไม่ได้เป็นก็ขอโทษด้วยค่ะ เพราะมันก็เจ็บปวดเหมือนกันที่ต้องพูดถึงผู้หญิงในประเทศของตัวเอง แบบนี้ หลายอย่างมันล่อตาล่อใจเหลือเกิน อยากพูดบางทีผู้หญิงต่างประเทศ เรามองว่าเขาฟรีเซ๊กส์ แต่บางทีเราเห็นว่าเขาไปกันด้วยใจ คือชอบเป็นตัวตั้ง แต่ผู้หญิงบ้านเรา เน้นว่าบางคนนะคะ ที่ดูเหมือนจะเยอะขึ้นเรื่อย ๆ คือ เงินค่ะ และไม่ใช่แค่คนจนที่ต้องมาทำงานเพื่อเลี้ยงชีพที่ต้องการแบบนี้ เดี๋ยวนี้ฝรั่งเขาพูดกันว่าอยากได้ไหม ครู พยาบาล หรือว่าคนที่มีการศึกษาขึ้นมา ต้องขอประทานโทษที่ต้องพูดถึงอาชีพเหล่านี้ แต่นี้คือความเป็นจริง ที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบันค่ะ แต่ดิฉันไม่ได้หมายความว่าทุกคนเป็นนะค่ะ แค่บางส่วน ก็ขอให้โชคดีในการตัดสินใจค่ะ แต่ถ้าดิฉันเลือกได้ อยากพาลูก ๆ กลับไปค่ะ เพราะการศึกษา และวินัยค่ะ ลูกเคยเข้าโรงเรียนและเพื่อนที่โน้น เขาจะเน้นเรื่องการต้องรักษาน้ำใจกันของเด็ก ๆ แต่พอมาบ้านเรา เวลาที่เด็กมีปัญหาทะเลาะกัน แกล้งกัน สิ่งที่ครูทำได้คือ พูดว่า ไม่เป็นไร นี่พูดถึงโรงเรียนรัฐบาลนะค่ะ ถ้ามีเงินเข้าเอกชนหรือนานาชาติ ดิฉันไม่ทราบ เพราะการศึกษาที่งบไม่เพียงพอ ไม่โทษครู อยู่ที่ระบบค่ะ ระบบความคิด และระบบโครงสร้างของประเทศเรา จากคุณ : BW - [ 13 ส.ค. 51 11:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่อยากให้แฟนไปอยู่เมืองไทยก็เพราะเรื่องผู้หญิงนี่แหละค่ะ  เค้าเป็นคนเรียบร้อย ไม่เจ้าชู้ ไม่มีประวัติด่างพร้อยเรื่องผู้หญิง แต่คุณเธอยังไม่่เคยไปเมืองไทยค่ะ ยังไม่เคยไปเห็นว่าผู้หญิงไทยที่นั่นบางคนเป็นอย่างไร เรากลัวว่าถ้าไปแล้วใจแตกแน่ ๆ เลย  เคยอ่านเรื่องที่ฝรั่งเขียนเล่าเรื่องการมาเที่ยวเมืองไทย บางคนมีหน้าที่การงานดีมาก ตอนอยู่บ้านเมืองตัวเองไม่เคยเที่ยวโสเภณี ไม่เคยสำส่อน  แต่พอมาเที่ยวเมืองไทยแล้วเกิดติดใจ ไปกับผู้หญิงบาร์ทุกวัน ไม่ก็หลอกเด็กนักศึกษาไปนอนด้วย หรือผู้หญิงไทยที่ทำอาชีพปกติบางคนก็อยากมีแฟนฝรั่ง โดยไม่สนใจว่าผู้ชายจะมีแฟนหรือแต่งงานแล้ว  เพื่อนคนไทยที่นี่คนนึงมีสามีเยอรมันที่ค่อนข้างหน้าตาดี และด้วยความที่ชอบแต่งตัวจึงเป็นหนุ่มที่ดูดีมาก เพื่อนเล่าให้ฟังว่า ตอนไปเที่ยวเมืองไทยกับสามีมักมีผู้หญิงชอบมาทำความรู้จักสามี ดีที่ผู้ชายรักเดียวใจเดียว  เคยคุยเล่น ๆ กับเพื่อนคนนี้ค่ะ ว่าเราสองคนจะไม่ยอมปล่อยให้แฟนพวกเราไปเที่ยวเมืองไทยตามลำพังแน่ ๆ  หญิงเยอรมันยังน่ากลัวน้อยกว่าสาวไทยยุคนี้บางคนเลย จากคุณ : Sonnenschein - [ 13 ส.ค. 51 12:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ดิฉันก็คุยกับสามีเรื่องย้ายไปเมืองไทยเหมือนกันค่ะ เพราะเขาไม่ชอบอากาศที่นี่ ฝนตกแล้วก็หนาวชื้นเกือบทั้งปี อีกทั้งเขาเคยอยู่แถบอาเซียสิบกว่าปี เคยชินกับอากาศร้อนและวัฒนธรรมมากกว่า เรื่องงานก็พอมีคนรู้จักมี connection ไว้เล็กน้อย เรื่องผู้หญิงก็เที่ยวจนพอแล้วเบื่อแล้ว บรรลุแล้วว่าสุขไหนก็ไม่สุขเท่าอยู่กับลูกและภรรยา ส่วนใหญ่คนที่ใจแตกตอนไปอยู่เมืองไทยคงเพราะไม่เคยลอง ไม่เคยเห็นหรือดีแตกซะก่อน ที่ยังไม่พร้อมอยู่อย่างเดียวคือ เรื่องการศึกษาของลูก โรงเรียนอินเตอร์ที่เป็นมาตรฐานอเมริกันในเมืองไทยแพงมากกกก คือเราคิดเผื่อว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นต้องย้ายกลับมาอเมริกาลูกจะได้เอาวุฒิมาต่อได้เลย ซึ่งโรงเรียนอินเตอร์แบบนั้นแพงมาก เทอมละเป็นแสนบาท ปีหนึ่งมีสามเทอม ดิฉันมีลูกสองคน ปาไปปีละหกแสน ราคานี้แค่อนุบาลถึงประถมนะคะ เข้ามัธยมแพงกว่านี้อีก ไม่รวมค่าแรกเข้าประมาณแสนห้า แค่นี้ก็เป็นลมแล้ว อยู่ที่นี่ยังไงก็ถูกกว่าเยอะ จากคุณ : Sunny Shiny Day - [ 13 ส.ค. 51 13:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนนี้เราก็อยู่ที่เมืองไทยกับสามีค่ะ แต่ว่าอยากจะกลับไปอังกฤษอีกรอบนึง ติดก็ตรงหน้าที่การงานของสามี เค้าได้งานที่ถือว่าโอเคที่เมืองไทย ก็เลยกะว่าจะลองดูสักปีสองปีก่อน ส่วนเรื่องผู้หญิงไทย เราเห็นด้วยกับคุณแม่บ้านหลายๆๆท่านนะคะ น่ากลัวมาก บางคนแต่งตัวก็ดูดีเชียวหล่ะ แต่พอเห็นฝรั่งนี่ เล่นหูเล่นตา ไม่รู้ทำไมบอกไม่ถูก แต่บางคนพอเห็นเราเดินมากับสามี เค้าจะมองเรามาตั้งแต่หัวจรดเท้า ประมาณว่าหน้าตาแบบนี้มีสามีฝรั่งได้ยังไง เมื่อล่าสุดที่ผ่านมา สามีกลับมาบ้าน บ่นให้ฟังว่าเพื่อนที่ทำงาน ไปเที่ยวผู้หญิงบาร์ ทั้งๆๆที่มีลูกอายุแค่ไม่กี่เดือน แถมยังมายุสามีอีกบอกว่า you only live once สามีเลยตอกกลับไปว่า but I don't want to die young บอกว่าผู้ชายฝรั่งบางคนนี่ก็แปลกนะ เที่ยวไปได้ยังไงผู้หญิงบาร์ ผ่านมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน บางทีเราก็อยากกลับไปอังกฤษนะคะ เพราะอยู่ที่โน่นรู้สึกว่าไม่เห็นจะมีคนมอง หรือทำท่ารังเกียจแบบอยู่ที่เมืองไทยเลยเวลาเดินกับฝรั่ง สามีก็คอยบอกว่าไม่ต้องไปสนใจสายตาคนอื่น แต่บางทีก็อดไม่ได้นะ สายตาที่มองแบบดูถูกดูแคลนอ่ะ น่าเบื่อมาก ขอโทษนะคะ บ่นมาซะยาว ยังไงถ้าคุณ จขกท จะกลับมาเมืองไทยก็ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : มินนี่ - [ 13 ส.ค. 51 13:24:38 A:124.120.84.225 X: TicketID:037023 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอต่ออีกเรื่องนะคะ อย่างเวลาไปเที่ยวดิฉันจะปวดหัวมากค่ะ เพราะเรามีสามีฝรั่ง เราก็ต้องคอยระวังตัว เพราะจะโดนขูดเลืดขูดเนื้ออยู่ตลอดเวลา ล่าสุดไปใต้มาค่ะ พอเรือจอดท่าเรือปุ๊บก็มาเลยค่ะ ตรงมาที่ดิฉันกับสามี พี่ๆๆไปไหนคะ ไปแอร์พอร์ตมีรถตู้ไปคนละ 300 ออกเลยค่ะไม่ต้องรอเต็ม ดิฉันก็โอเค ณ ตอนนั้น สองคน 600 ก็ถือว่าแพงนะ จ่ายเงินเรียบร้อยรอขึ้นรถ มาอีกค่ะ เจ๊คนเดิม พี่ไม่สนใจไปแท๊กซี่เหรอคะ ดิฉันก็งงสิคะ ทำไมต้องไปแท๊กซี่ก็ตกลงเรียบร้อยแล้วว่าจะไปรถตู้ เจ๊ก็มาเลยค่ะ เนี่ยพี่คือว่ารถตู้อ่ะเค้าเหมาเต็มหมดแล้ว ไม่มีว่างเลย มีแต่แท๊กซี่ว่างให้ราคาพิเศษเลย 2000!!! ดิฉันก็ยั่วสิคะ ตอนแรกบอกมีรถตู้ ออกเลย ตอนนี้มาบอกไม่มีแล้วรถตู้ ทั้งตำบลเนี่ยไม่มีรถไปแอร์พอรตเลยว่างั้น มันจะให้ขึ้นแท๊กซี่ราคา 2000 บาทค่ะ แหมถ้าสองพันไปกรุงเทพก็ว่าไปอย่าง นี่ไปแค่แอร์พอร์ต พอบอกสามีเท่านั้น สามีบอกเอาเงินคืนมา ที่จ่ายไป 600 โชคดีว่ามีผู้หญิงนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นเค้า เคยมา เลยบอกว่าเนี่ย นั่งสองแถวไปลงตรงตัวเมืองแล้วต่อรถตู้ไปแอร์พอร์ต ดิฉันกับสามีก็เลยไปกับนักท่องเที่ยวคนนั้น ดูซิคะ คนไทยด้วยกันแท้ๆๆ พึ่งไม่ได้เลย หวังจะขูดเลือดขูดเนื้อคนไทยด้วยกันเอง Ps. เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ท่าเรือปากบารา จังหวัดสตูลค่ะ จะไปขึ้นเครื่องที่หาดใหญ่ จังหวัดสงขลาค่ะ จากคุณ : มินนี่ - [ 13 ส.ค. 51 13:40:58 A:124.120.84.225 X: TicketID:037023 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องผู้หญิงไทยคลั่งใคล้ฝรั่งจริงอย่างหลายความเห็นข้างบนพูด เราเองเจอมากับตัว ญาติเขยใส่แหวนแต่งงานตลอดยังมีผู้หญิงมาตามอ่อยไม่ขาด บ้างก็อ้างว่าไม่แคร์แค่อยากได้ลูกหน้าตาน่ารักโตขึ้นจะให้เป็นดาราหรือนักร้อง(โหเอาอะไรคิดเนี่ย) ตามบริษัทข้ามชาติใหญ่ๆ เขาถึงกับอบรมให้ความรู้พนักงานก่อนมาประจำที่เมืองไทย ว่าควรดูแลตัวเองยังไงให้รอดพ้นแม่สาวๆ ร้อยเล่มเกวียนพวกนี้หน่ะคิดดูแล้วกีัน ไม่ได้พูดให้กลัวนะแต่เตรียมทำใจและหาทางรับมือได้เลยคุณเจอแน่ๆ เพื่อนฝูงที่เป็นฝรั่งหล่อมักโทรชวนเราไปเดินด้วยเป็นกันชนเพราะรำคาญคนมาวอแว ไอ้เราเลยซวยไปโดนนังผู้หญิงพวกนั้นค่อนแคะด้วยสายตาและคำพูดว่ายายป้านี่มีดีอะไรฟะ จากคุณ : ขำไม่ออกนะตัวเอง - [ 13 ส.ค. 51 16:35:48 A:90.224.228.140 X: TicketID:159141 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะและขอบคุณ คุณแม่บ้านทั้งหลายที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์และความคิดเห็น และขอแสดงความเสียใจกับคุณ BW ค่ะที่แชร์ถึงประสบการณ์ที่แสนเจ็บปวดให้ทราบ อ่านไปอ่านมา มีแต่เรื่องให้ระวังหญิงไทย จะว่าไปจากไม่เคยคิดเลยจริงๆเรื่องแบบนี้ กลับรู้สึกชักจะเริ่มกลัว ดิฉันก็ถามสามีว่าถ้าเกิดมีสาวมายั่ว และเกิดเมาจนลืมสติจะทำอย่างไร ที่เคยอ่านก็มีที่แอบใส่ยาในเครื่องดื่มและหลอกฝรั่งว่าหลับนอนด้วย เพื่อหลอกเงินยิ่งมีเมียยิ่งหลอกง่าย เพื่อปิดความลับดิฉันก็เล่าให้สามีฟังหลายเรื่องที่ได้อ่านทางเน็ต สามีก็บอกว่า มันอาจจะเกิดขึ้นกับบางคน แต่กับเขาไม่มีแน่ เพราะเขาเคยอยู่เมืองไทย อยู่ที่เกาะช้างคนเดียวมา 10 เดือน เคยมีแฟนเป็นสาวบาร์ที่ทำงานในร้านอาหารกึ่งบาร์ 3เดือน เพราะสามีไม่ทราบว่าเป็นสาวขายบริการด้วยสามีก็เลี้ยงดูและสามีไม่ค่อยไปนั่งบาร์เท่าไหร่ ส่วนใหญ่เขาไปนั่งร้านประจำที่เป็นเจ้าของฝรั่ง ดูทีวี ดื่มที่นั้น ผู้หญิงก็บอกไปหาเพื่อนที่ร้าน แต่หญิงก็หาแขกแบบ ออฟเป็นชั่วโมง แล้วก็กลับมาหาสามีดิฉัน (ดิฉันเปิดร้้านอาหารเล็กๆอยู่ตรงข้ามร้านที่เธอทำค่ะ ก็เลยเห็นว่าอะไรเป็นอะไรและสามีก็เป็นหนึ่งในลูกค้า ) จนระยะหนึ่งเ่ห็นมาคนเดียวบ่อยมาก ก็เลยถาม สรุปหญิงบาร์ถูกหนุ่มฝรั่งเศสซื้อตัวไประยะยาว ทิ้งสามีดิฉันไปไม่บอกกล่าว หายไปเฉยๆ ดิฉันก็เลยปากดี เล่าให้ฟังว่าเธอเป็นแบบไหน เขาก็เลยถึงบางอ้อ เขาก็ไปเช็คเลือดอย่างด่วน(สามีใส่ถุงยางป้องกันตลอด แต่เขาไม่สบายใจก็เลยไปตรวจเลือด) หลังจากเป็นเพื่อนกันสักพักก็สนิทจนเป็นแฟนดิฉันกับสามีคบกัน 2 ปีถึงได้แต่งงานกันเขายังพูดอยู่เลยว่า เขาโชคดีที่เจอเรา บางที่เขาก็บอกว่าผู้หญิงบาร์เีคยชวนไปนอนด้วยประจำ ตอนถูกสาวทิ้งแต่เขาก็ปฎิเสธ สามีกลัวพวกโรคติดต่อทางเพศมากค่ะเขายังบอกเสมอว่าสิ่งมีค่าที่สุดคือดิฉันและครอบครัว ส่วนการศึกษาที่เมืองไทย คงให้เรียนโรงเรียนทั่วไปในจัวหวัดค่ะค่ะ เพราะไม่มีปัญญาส่งโรงเรียนนานาชาติ ใจหนึ่งก็กลัวว่าเด็กที่นิสัยแบบเด็กไทยบางกลุ่มที่แบบตามเพื่อนตลอดตัดสินใจหรือช่วยตัวเองไม่ค่อยได้เหมือนกัน แต่่จะอาศัย โรงเรียนครอบครัวเป็นหลักในการสอนลูกค่ะ ก็คิดว่าเมื่อถึงเวลามีลูกจริงๆ ก็จะทำให้ดีที่สุด ยังไงก็จะลองดูกลับไปดู ถ้ามันไม่เวิคร์ก็ค่อยว่ากันอีกที จากคุณ : จขกท - [ 13 ส.ค. 51 18:33:35 A:78.151.205.217 X: TicketID:027972 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ฟังแล้วน่ากลัวมากคะ แต่ถอยไม่ได้แล้ว สัญญากับที่ทำงานฉบับใหม่ก็เซ็นไปเรียบร้อยแล้ว คงต้องใช้ความมั่นใจในตัวสามีเป็นหลักเข้าสู้แล้วคะ ดิฉันเองไม่ได้อยู่เมืองไทยมานาน ตอนนี้ตัวเองเลยเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นปนความกลัวประสมกัน ขอบคุณแม่บ้านทุกคนที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังนะคะ จากคุณ : Berko - [ 13 ส.ค. 51 19:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คนไม่มีลูกกับคนกับคนมีลูกจะคิดไม่เหมือนกันนะคะ คนมีลูกจะคิดถึงลูกก่อนเลย อย่างดิฉันคงย้ายไปอยู่ชั่วคราวตอนเกษียณแล้วค่ะ ไม่คิดจะกลับไปตอนนี้เพราะลูกกำลังจะเข้าอนุบาล หาโรงเรียนลำบากนะ เช็คราคาโรงเรียนนานาชาติที่ไทยแล้วปาดเหงื่อค่ะ ชั้นประถมไม่เท่าไหร่ ชั้นมัธยมปีละครึ่งล้าน ถ้าอยู่ ตปท เข้า public school ในเขตดีๆหน่อย เอาเงินที่จะเสียค่าโรงเรียนเดือนละพันกว่าเหรียญมาจ่ายค่าบ้านจะเข้าท่ากว่าค่ะ เมืองไทยอยู่ยากค่ะ อย่างที่เคยตอบในกระทู้ก่อนที่คล้ายๆกัน ไม่ใช่ว่าไม่รักบ้านเกิดเมืองนอนนะ นอกจากจะอยู่ยากเรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องสภาพสิ่งแวดล้อมในการเลี้ยงลูกแล้ว ก็ยังรู้สึกกดดันเพราะการที่เรามีสามีฝรั่งนี่แหละ เพราะเราจะถูกปฎิบัติแบบไม่ให้เกียรติ เพราะเราถูกประเมินค่าไว้ก่อนแล้วว่านี่เมียฝรั่ง ถ้าเดินคนเดียวค่อยยังชั่วหน่อย ถ้าเกิดไปกับสามีละก็วงแตก เวลากลับเมืองไทยทีไรต้องเดินห่างๆสามี ถ้าเดินด้วยกัน สายตาที่มองเราจะแบบดูหมิ่น แต่มองสามีแบบชื่นชม ถ้าไปไหนมาไหนแบบแยกกันแล้วจะมีสามีไว้ทำไมก็ไม่รู้ อยู่อเมริกาสามีดิฉันเป็น average Joe แต่กลับเมืองไทย กลายเป็นเทพบุตรขึ้นมาทันทีเพราะความเห่อ(อยากได้เงิน)ฝรั่ง หรือสาวๆสมัยใหม่ที่ไม่ใช่สาวบาร์ก็เห่ออยากมีเซ็กส์กับฝรั่ง ทั้งสาวทำงาน สาวนักศึกษาหน้าตาสวยๆก็ให้ท่าซะจนเราอายแทน แบบนี้ต่อให้เป็นพระยังไขว้เขวได้เลย (แต่สมมติว่าจับพลัดจับผลูได้ย้ายไปอยู่เมืองไทยแล้วสามีเกิดทนสิ่งยั่วยวนใจไม่ไหวเกิดนอกใจขึ้นมา ก็จะถือเสียว่ามีวาสนาต่อกันแค่นี้ค่ะ)   เวลาเรียกแท็กซี่ทีหนึ่งก็โดนคิดตังค์แบบไม่เป็นธรรม ซื้ออะไรก็จ่ายแพงกว่า ฯลฯ ถ้าชั่วคราว ก็โอเคค่ะ แต่ถ้าต้องเจอทั้งปีทั้งชาติ ไม่ไหวค่ะ จากคุณ : yinnerella - [ 13 ส.ค. 51 21:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดี ค่ะ ไม่ได้แวะเข้ามา ห้องแม่บ้าน จนกลายเป็นคนหน้าใหม่ ไปแล้ว อยากแชร์ความคิด ค่ะ ตัวเอง เป็นรุ่นแม่ ลูกสาวมาทำงานที่สิงคโปร์เข้าปีที่ ๑๐ และแต่งงานกับคนสิงคโปร์ มีหลาน ๕ ขวบครึ่งแล้ว ตัวเรามาประกบเลี้ยงหลาน ตั้งแต่แรกเกิด เสมือนแม่นมนั่นหละ(แม้จะไม่มีนมให้หลานกินจากเต้า) อยู่แบบแม่บ้าน คุ้นเคยแต่ชุมชนที่เราอยู่ ไม่ได้ไปสังคมนอกบ้าน ในที่สุด ก็มีมติกันในครอบครัว ให้ลูกสาวเปลี่ยนสัญชาติ และประเทศนี้ ให้ถือสัญชาติเดียว จึงจำใจต้องยกเลิกสัญชาติไทย(เรื่องจบ ไปเกือบสองปีแล้ว) ด้วยเหตุผล ด้านการถือครองทรัพย์ของเมืองสิงคโปร์เป็นสำคัญ (ด้านอื่น ก็เห็นคล้อยตามว่า ดีเป็นส่วนใหญ่) ที่นี้..มาถึงรุ่นหลาน ตัวเราก็อยากให้ รุ่นหลาน ได้อยู่ในระบบที่ดี ทั้งการศึกษา การเมือง สังคม ฯ ที่จริง บ้านเมืองไทยเรา ผู้คนโดยรวมอัธยาศัยไมตรี ดีนักหนา อาหารการกินก็อร่อยเลิศ ทรัพยากรธรรมชาติ ก็มากมาย สวยงาม และ อื่น ๆ สาธยายไม่จบ แต่ เลือกที่จะให้ลูกหลานเติบโต ท่ามกลางระบบของเมืองนี้ เพราะมีโอกาสให้เลือก และได้ ๒ ภาษา อังกฤษ กับ จีน(จีนอนาคตจะเป็น พี่เบิ้มโลก) ส่วนภาษาไทย เราต้องสอนรุ่นหลานให้ได้ การศึกษาฟรี ปลอดภัยสูง ฯ การเดินทางไป-กลับเมืองไทย แสนสะดวก สบาย รวดเร็วเหลือเกินในยุคนี้ ตัวเอง แก่ไปสักหน่อยแล้ว ก็ยังติดใจเมืองนี้ ชอบอากาศสะอาด มลพิษน้อย เอื้อให้มีสุขภาพยืนยาว ได้เดินเหิน(ไปทำธุระ หรือออกกำลังกาย)ไปใหนมาใหนได้ไกล ๆไม่ต้องหวั่นอันตราย ไม่ห่วงจะเดินตกระดับหลุมบ่อ ให้ขาแพลง หรือจะเหยียบขี้หมา ขี้โคลน มองไปทางใด ก็พบต้นไม้ ป่าไม้ ชะอุ่ม มีบ่อบึง สวนสาธารณะ สนามกีฬา ห้องสมุดแบบเลิศ ทุกชุมชน.. ต้นไม้ต้นหญ้า สวนหย่อมได้รับการตัดเล็ม ดูแลสม่ำเสมอ ชวนสบายตา และ สบายจิตใจ ตามมา เมืองไทยเรา ก็เป็นแบบไทย ได้กลับบ้านบ่อยมาก ให้หายคิดถึงอาหาร และ ผู้คน คนไทย ค่ะ อันที่จริง กริยาบุคลิกแบบไทยเนี่ย น่ารัก มีเสน่ห์มากนะคะ แต่พ่ายในการแข่งขันในตลาดสากล(คิดเอง ไม่ได้ว่าใคร ค่ะ) ทั้งนี้ ครอบครัวของเราเติบโตกันมาแบบครอบครัวไม่ใหญ่ ไม่ยึดติดญาติพี่น้องมากมาย และ รุ่นปู่ย่าตายาย ก็ล้มหายตายจากกันไปแล้ว เพื่อนฝูงก็มี ใช่ไม่มี แต่สมัยนี้ มีเพื่อนใหม่ หรือ เพื่อนเก่า ก็พูดคุยติดต่อกันทางอินเทอร์เนต สะดวก ไม่เหงาเลย สำหรับจขกท.เดาว่า เป็นชาวใต้..เมืองไต้ ทรัพยากรธรรมชาติ อุดมสมบูรณ์ ภูมิประเทศสวยงาม อาหารอุดม น่าอยู่มาก เหมาะสำหรับคนที่ไม่ติดความศิวิไลซ์ เคยไปจ่อมทำงานทางใต้ ปีเศษ ก็ชอบภูมิประเทศ อาหาร อากาศ เมืองใต้ นะคะ คุยแค่นี้ ก็ยาวเฟื้อยแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 51 09:03:37 จากคุณ : samranjai - [ 14 ส.ค. 51 08:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณคุณsamranjai ที่แชร์ความคิดเห็น ใช่ค่ะดิฉันเป็นสาวตรังค่ะ ในแพลนของครอบครัวเรา เราจะย้ายไปอยู่กระบี่ค่ะ เพราะไม่ไกลจากบ้าน ขับรถแค่ีชั่วโมงเดียวก็ถึง ส่วนรายได้ก็คงหาจากการทำ สวนยาง หรือ สวนปามล์ อะไรทำนองนั้น ดิฉันคิดถึงเมืองไทย ตอนอยู่กับสามีก่อนแต่งงานน่ะค่ะ ที่เมืองไทย มันเป็นความทรงจำที่ดี ประเทศไทยมีอะไรสวยงามมากมาย ธรรมชาติก็สวย อากาศก็บริสุทธิ์ (ตจว น่ะค่ะ) ผู้คน ก็นิสัยน่ารัก มีน้ำใจ ถ้าเรามีน้ำใจกับเขาเช่นกันนี่คือสิ่งที่ดีมากๆในเมืองไทย แต่ปัจจุบันสังคมมันก็เปลี่ยนไปมาก เกี่ยวค่่านิยมเกี่ยวกับการมีสามีฝรั่ง แต่ยังไงเราก็ต้องมีจุดยืนของครอบครัว เราจะย้ายไปเพราะเราต้องการอยู่กับธรรมชาติ ไม่อยากยึดติดกับค่านิยม ในเมืองใหญ่ อะไรทำนองนั้น ส่วนเรื่องลูก ถ้าพ่อแม่มีจุดยืนในการใช้ชีวิต ลูกก็คงซึมซาบกับชีวิตที่เขาเติบโตขึ้นมาเหมือนกันยังไงก็อยากให้แม่บ้านทุกคนมีความสุขในชีวิตทุกๆวันน่ะค่ะ จากคุณ : จขกท - [ 14 ส.ค. 51 18:41:27 A:78.151.207.18 X: TicketID:027972 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เออ จริง... อ่านดูแล้วเห็นด้วยกับหลายๆคนค่ะ ว่าสาวไทยจำนวนไม่น้อยคลั่งฝรั่ง เป็นเอามาก... ดิฉันกลับเมืองไทยไปเมื่อสองสามเดือนก่อน.. พาคุณแฟนไปด้วยค่ะ จูงมือกันไปสยาม ไปตัดผมค่ะ... ที่ร้าน Art Hair คนเยอะหน่อยวันนั้น ดิฉันกับแฟนนั่งคนละที่ค่ะ หันหลังชนกัน... มองเห็นกันผ่านกระจก ในร้านทำผม... ตอนที่พี่คนตัดผมตัดผมแฟนดิฉันอยู่นั้น มีสาวสองคน ดูไม่ใช่นักศึกษานะคะ แต่แต่งตัวดีทั้งคู่ นั่งรอทำผมอยู่ใกล้ๆดิฉัน... เค้าคงไม่รู้ว่าดิฉันกับสามีมาด้วยกัน... สักพัก เพื่อนเธอเริ่มสะกิด... "นี่แก... ดูฝรั่งคนนั้นดิ น่ารักอ่ะ" เพื่อนถามต่ออย่างรวดเร็วเรยย "ไหนๆ แก ขอดูหน้าชัดๆหน่อยดิ๊... เออๆๆ แกน่ารักหว่ะ เอาเลย!" ดิฉันนั้นฟังอยู่... แบบโห.... เล่นงี้เลยหรอวะ เสียทองเท่าหัวนะจะบอกให้... แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้พูดอะไร แต่ใจแป้วเลยอ่ะ จริงๆ คือแบบ ตอนนั้นคิดเลยนะว่า... อืมม... แบบนี้คงปล่อยไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้ ตลอดทริป สามวีค ดิฉันไปไหนไปด้วยตลอด... รู้สึกว่าสาวไทย บางคน เดี๋ยวนี้น่ากลัวมากๆ จากคุณ : [7th Heaven] - [ 15 ส.ค. 51 10:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แหม คห 26 ขา ก็ลุงแว่นเค้าออกจะน่ารักนิ จากคุณ : จอมยุทธสุดอึ๋มส์ - [ 16 ส.ค. 51 02:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านทุกความเห็นจนตาลาย   ตัวเองก็อยากกลับไปอยู่เมืองไทยถาวรเหมือนกันค่ะ แต่สามีบอกรอให้เขาอายุซัก 55 ปีก่อน  ค่อยกลับไปอยู่แบบถาวร เราก็ว่าดีเหมือนกัน จะได้มีเวลาทำงานเก็บเงิน อิจฉาเจ้าของกระทู้นะคะที่ได้กลับไปอยู่เมืองไทย แถมจะได้เป็นเจ้าของสวนเองด้วย จากคุณ : BABY BU - [ 16 ส.ค. 51 15:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เรามีความคิดเห็นเหมือน คุณUTH ค่ะว่าถ้าได้ พาส อังกฤษ เราก็กลับไทยเลย แต่ก็จะไปๆๆ กลับๆๆ ค่ะ คือคนทุนใช้จ่ายน้อยค่ะ กลับมาทำงานค่ะ จะได้หาเงินไปใช้ หวัดดีเจ้าของกระทู้นะค่ะ เจอกันที่เมืองไทยค่ะ จากคุณ : โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย - [ 16 ส.ค. 51 18:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนี้ยังไม่มีความคิดที่จะกลับไปอยู่ที่ประเทศไทยเลยค่ะ เพราะเศรษฐกิจไทยไม่ดี สวัสดิการก็ไม่ดีเมื่อเทียบกับเมืองที่อยู่ ณ ตอนนี้ (ดูไบ) ข้าวของต่างๆ ก็แพง โรงเรียนนานาชาติก็แพงซะนึกว่าเขาล้อเล่น ระบบการศึกษาที่นี่ก็น่าจะดีกว่าบ้านเรา ดูเป็นอินเตอร์ฯ มากกว่า และเป็นที่ยอมรับมากกว่า อาหารการกินก็ง่ายมาก ร้านอาหารไทยมีเยอะแยะ ร้านขายของชำผักไทยก็มี ไม่ลำบาก เอ หรือดิฉันอาจสปอยล์ไปแล้วก็ได้ค่ะ เพราะไลฟ์สไตล์มันสะดวกสบายดีจัง (ติดแล้วล่ะค่ะ คิดว่า) หากทำงานที่ไทย สามีต้องเสียภาษีเงินได้อีก ในขณะที่ทำงานที่ดูไบไม่ต้องเสียภาษีทำงาน น้ำมัน รถรา ถูกกว่าที่เมืองไทยมาก เรื่องความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินก็มีมากกว่าค่ะ คือแบบว่าไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครมาจับลูกเราขึ้นรถตู้ ประมาณนั้น แถมไม่ต้องห่วงเรื่องผู้หญิงน่ากลัวๆ ประเภทเดินผ่านทีแทบจะกระโดดขี่ แบบนี้ที่นี่ไม่มีค่ะ ฮ่าๆๆ (อันนี้สำคัญ) แต่ว่าหากโดนแย่งกันแบบดื้อๆ ด้านๆ ล่ะก็ แจ้งตำรวจ ตำรวจก็จับให้ด้วยนะเออ (ดีจัง) เพราะกฏหมายมุสลิมค่อนข้างแรงค่ะ การคบชู้เป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว สงสัยคงเป็นตอนแก่ๆ โน่นแหล่ะค่ะ ถึงจะได้กลับไปอยู่ ตอนนี้ทำงานเก็บตังค์ก่อนค่ะ ไปอยู่ที่อื่นเก็บไม่ได้เท่ากับอยู่ที่นี่ ก็ขออยู่ที่ไปก่อนละกัน จากคุณ : CoolDubaiChic - [ 17 ส.ค. 51 01:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คู่เราอยู่ไทย แต่เดือนหน้าจะย้ายไปอยู่แคนาดาแล้ว และเข้าใจว่าจะ for good ค่ะ ด้วยเหตุผลหลายอย่างมากๆ เหตุผลแรก คือ เผื่อลูก ทั้งการศึกษา สังคม ความเป็นอยู่ และความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ในอนาคตของลูก เหตุผลที่สอง เบื่อหลายๆ อย่างที่ต้อง due ในเมืองไทย เพื่อให้สามีใช้ชีวิตได้อย่างสุขกาย สบายใจ ไม่เครียดและหงุดหงิดบ่อยเกินความจำเป็น เพราะอยู่เมืองไทยนานแค่ไหน พ่อก็ยอมรับหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้น และเป็นไปในเมืองไทยไม่ได้สักที ไปคร่าวนี้ คงไม่คิดจะกลับมาตั้งรกรากที่เมืองไทยอีก เพราะเรารู้รสชาดเสียแล้วว่า อยู่เมืองไทยมันดูเหมือนจะ tougher กว่าอยู่แคนาดา สำหรับคู่ของเรา งานนี้ หากทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง หรือลำบากแค่ไหนก็จะกัดฟันสู้ เพื่ออนาคตของลูก ไงๆ ก็คงไม่กลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว อย่างมากก็คงแค่มาเยี่ยมพ่อแม่พี่น้อง ให้หายคิดถึงเท่านั้นเอง ยกเว้นเสียแต่ว่า ลูกเรียนจบ มีงานมีการทำ แล้วเขาอยากจะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย เราก็อาจจะย้ายกลับมาอยู่เป็นเพื่อนลูก ถ้าลูกอยากให้เราอยู่ด้วย ซึ่งเราว่า ความเป็นไปได้ที่ลูกจะอยากมาอยู่เมืองไทยมันก็น้อยมากอยู่ดี เพราะเขามีเพื่อน มีสังคม มีคอนเนคชั่นอยู่ที่แคนาดาตั้งแต่เด็กๆ ฉะนั้นความผูกพันธ์กับเมืองไทยคงมีไม่มากเท่า ความผูกพันธ์ที่แคนาดา ที่พูดไม่ใช่ดูถูก หรือรังเกียจบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง แต่มันเป็นความเบื่อหน่ายหลายๆ อย่าง ที่เห็น ที่ได้สัมผัส หลังจากแต่งงานกับคนต่างชาติ และตัดสินใจเลือกที่จะอยู่เมืองไทย เพราะรักบ้านเกิดเมืองนอน หากแต่งกับชายไทย เราอาจจะไม่เห็นอะไรๆ ที่ทำให้เบื่อหน่ายมากขนาดนี้ก็ได้ เพราะไม่มีคนมามองต่างมุม ในหลายๆ เรื่อง ให้เราเห็น บังเอิญดันไปแต่งงานกับกบที่อยู่คนละกระลากับเรา  เลยทำให้เราได้เห็นข้อแตกต่างและรู้สึกเปรียบเทียบ กระลาใหม่ที่เราเลือกไปใช้ชีวิตอาจไม่ดีอย่างที่เราคาดหวังร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้สึกท้าทายและพร้อมที่จะฟันฝ่า เพราะมันทำให้เรารู้สึกว่า น่ะจะมีความหวังมากกว่า กระลาใบเดิม เท่านั้นเอง... จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) - [ 17 ส.ค. 51 14:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ความคิดเห็นที่ 27 ... อ่ะ จ้า... รอดูคนหาได้ทีหลัง หล่อกว่าน่ะ ฮี่ๆๆ จากคุณ : [7th Heaven] - [ 19 ส.ค. 51 09:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอแจมด้วยคนค่ะ สามีก็อยากไปรีไทน์เมืองไทยค่ะ แต่ตัวเองคิดว่า 1. ค่าหมอพยาบาลคงแพงนะ ป่วยทีนึงเราคงไปโรงพยาบาลรัฐไม่ไหว คนเยอะเหลือเกิน รอนาน 2. ยุง และอากาศร้อน จะทนได้เหรอ เวลาไปเที่ยวมันก็สนุกนะคะ แต่จะให้อยู่ทั้งวัน ทุกวัน ทั้งปี ทนได้ไหม?? ยังเป็นปัญหา 3. คนไทยสวยเยอะ แหล่งมั่วสุมมากมาย ง่ายเหลือเกิน สามีเราอยู่ทมี่นี่ดีมาก ไปอยู่เทอลไทยก็เกรงเหมือนกันนะ กลัวใจแตกตอนแก่เนี่ยซิ เราจะลำบาก อิอิ คงจะทำแบบแม่ๆหลายๆท่านค่ะ ไปอยู่แบบไปๆมาๆค่ะ เพราะพี่ๆที่เมืองไทยก็ไม่ค่อยสนิทมากมาย จะสนิทกับเพื่อนที่นี่ซะมากกว่า อีกหน่อย ลูกเราโตมีครอบครัว อยู่ไกล้ๆลูก ช่วยดูแลหลานดีกว่านิ... จากคุณ : แอนนาค่ะ - [ 20 ส.ค. 51 07:43:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34 วางแผนจะไปอยู่ไทยตอนบั้นปลายเหมือนกันค่ะ ตอนนี้เพิ่งซื้อบ้านไว้ที่เชียงใหม่ รอสามีเกษียณซึ่งก็อีกประมาณ 14 ข้างหน้า เงินเกษียณจากเมืองนอกอยู่กินที่เมืองไทยได้โดยไม่ต้องทำงาน แต่ก็มีปัญหาตามมาคือว่าสามีจะอยู่แบบถาวรที่เมืองไทยไม่ได้ เพราะถ้าย้ายถิ่นไปปุ๊ป เงินเกษียณก็จะเหลือครึ่งนึงทันที ถ้าไม่มีปัญหาตรงนั้น เรื่องงานสามีไม่น่าจะหายาก เพราะอยู่นี่เป็นอาจารย์สอนหนังสือ ซึ่งสามีดิฉันเป็นคนวางแผนดีค่ะ เป้าหมายของเธออยู่ที่ ม.เชียงใหม่ เรื่องผู้หญิงที่หลายๆ ท่านคิดไว้ ดิฉันก็มีนิดๆ ค่ะ เพียงแต่สามีไม่เคยมีประวัติ และปกติเธอไม่ใช่คนโกหก ถ้าโกหกเมื่อไรจะจับได้ตลอด ปัญหาเรื่องลูกคงตัดไป เพราะเราสองคนจะไม่มีลูก สำหรับดิฉันแล้ว เมืองไทย ยังไงก็น่าอยู่ที่สุดค่ะ จากคุณ : KungGuenter - [ 21 ส.ค. 51 14:18:10 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีค่ะ เห็นกระทู้ทำนองนี้ก็อดมาแจมด้วยไม่ได้ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่มาอยู่เมืองไทยก่อนหน้านี้แล้ว เป็นปีที่สาม และหลายต่อหลายครั้งที่บ้านเราไม่ได้เอื้ออำนวยให้กลับมาเท่าไหร่ อยากแบ่งปันประสบการณ์ไว้เป็นอุทาหรณ์ประกอบการตัดสินใจค่ะ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ประเด็นเรื่องหญิงไทยคลั่งไคล้ฝรั่ง เป็นประเด็นเล็กน้อยมาก (คงเพราะสามีไม่หล่อมาก เลยสบายใจได้ หุๆๆ) เมื่อเทียบกับประเด็นความยุ่งยากอื่น ๆ ที่ต้องเผชิญนะคะ ข้อคิดเห็นส่วนใหญ่เกิดจากการอยู่ในกรุงเทพฯ ที่อาจจะแตกต่างจากที่ต่างจังหวัดบ้าง 1. อันดับแรกต้องถามใจคนใกล้ตัวคุณด้วยว่าเขาอยากมาเมืองไทย และ "รัก" ที่จะอยู่เมืองไทยแค่ไหน พยายามเล่าเรื่องเมืองไทยให้เขาฟังเยอะ ๆ หาหนังสือประเภท Thailand Culture Shock หรือไม่ก็ How to Live successfully in Thailand ให้เขาเห็นภาพก่อน ให้เรียนภาษาไทยมาด้วยก็จะดีมาก มาเมืองไทยแล้วจะได้พูดได้บ้าง ไม่ขัดเขิน ตอนเวลาอยู่กับคนไทยที่ไม่ชอบพูดอังกฤษมากนัก และเราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากเวลาต้องทำหน้าที่ล่ามตลอดเวลา ขอบอกว่า เบื่อมาก ๆ ปวดหัวด้วย เวลาโดนคนรุม ทั้งอีกฝ่ายหนึ่งและฝ่ายสามีที่อยากมีส่วนร่วมในการสนทนานั้น ๆ อย่างเป็นมิตร   2. ความยุ่งยากด้านเอกสารและตรวจคนเข้าเมือง อันนี้ น่ากัวมาก ๆ ตอนนี้ ระเบียบเปลี่ยนแล้ว ถ้าคุณเข้ามาหลังปี แบบในกรณีนี้ คงต้องเจอระเบียบที่บังคับให้สามีและภรรยามีรายได้รวมกัน 40,000 (แต่ถ้าใช้วีซ่าเกษียณสำหรับคนอายุห้าสิบต้องแสดงบัญชีเงิน 800,000 บาทในธนาคารไทย) ฟังดูเหมือนง่าย แต่ว่า ถ้าสามีคุณมีรายได้ไม่ถึง แล้วต้องใช้หลักฐานของภรรยา ยุ่งยากมาก ๆ ค่ะ เพราะเขาจะดูเฉพาะหลักฐานการเสียภาษีเท่านั้น ซึ่งมีหลายคนบอกดิฉันเรื่องให้หาธุรกิจบ้านเช่า จะได้เอามาใช้ได้ แต่คนไทยให้เช่าบ้าน มีสักกี่คนที่เสียภาษีถูกต้อง แต่เราต้องเสียเหรอ ค่าเช่าเดือนละไม่ถึงหมื่นเนี่ยนะ เฮ้อ....นอกจากนี้ ยังมีการถ่ายรูปแสดงหลักฐานว่าอยู่ด้วยกันจริง และสามีคุณต้องไป ตม. ทุกสามเดือน ให้ความรู้สึกเหมือนอดีตนักโทษที่ต้องรายงานตัวกับพัสดีดีแท้ 3. มาดูเรื่องค่าใช้จ่ายกันบ้าง ใครคิดว่าอยู่เมืองไทยถูกอาจต้องปรับความคิดนิดหนึ่งนะคะ ถ้าอยู่กรุงเทพฯ นี่แพงมากกกกกค่ะ ถ้าอยากใช้ชีวิตแบบเคย ๆ ในต่างประเทศ หมายถึงว่า ออกไปทานอาหารฝรั่งนอกบ้าน อาทิตย์ละครั้งก็ได้นะคะ ไม่ต่ำกว่าพันหนึ่งค่ะ ถ้าอาหารดี ๆ ต้องไปทานในเมืองอีกต่างหาก สามีเอง ก็เหมือนเราแหละค่ะ เวลามาอยู่ไกลบ้านก็อยากทานอาหารฝรั่งอร่อย ๆ ถ้าสามีทำกับข้าวเก่ง ๆ ก็สบายไป แต่ถ้าทำไม่เก่งแบบของดิฉันก็แย่หน่อย คิดถึงอาหารฝรั่งที ก็เปลืองเงินอ่ะ แต่ถ้าให้เขาทานอาหารไทยเจ็ดวันก็รับไม่ไหว เกินใจจะทน... ถ้าออกไปดื่มนอกบ้านด้วย ยิ่งแล้วใหญ่ค่ะ ผับบาร์ดี ๆ เปลืองมิใช่น้อยนะคะ เบียร์ขวดเล็ก 250 บาท ราคาเกือบเท่าต่างประเทศแล้วค่ะ เวลาออกไปเที่ยว ก็ต้องเผชิญกับราคาอันแตกต่างระหว่างคนไทยกับต่างชาติ ซึ่งบางทีนะคะ มันต่างกันราวเหวกับหน้าผาเลยค่ะ ยกตัวอย่างเช่น การไปเที่ยวพวกอุทยานแห่งชาติ คนไทยจ่าย 20-40 แต่ฝรั่งจ่าย 400 ไปสวนสัตว์คนไทยจ่าย 50 ฝรั่งจ่าย 100 ไปชมช้าง คนไทยจ่าย 100 ฝรั่งจ่าย 300 ต้องเจอราคาแบบนี้ตลอดเวลา สามียังมี บางแห่ง โดยเฉพาะสถานที่ท่องเที่ยวของรัฐจะคิดให้ในอัตราคนไทย แต่ถ้าไม่มี ก็เจอราคาฝรั่งไปเต็ม ๆ ค่า ราคาค่าเล่าเรียน ถ้าอยากให้ลูกเข้าโรงเรียนดี ๆ ของไทย แต่เกรดธรรมด๊าธรรมดาของฝรั่งก็คือ โรงเรียนนานาชาติ ซึ่งที่เมืองนอกเขาเรียนกันฟรี ๆ แต่เมืองไทยนี้ ไม่ธรรมดาค่า ถ้าเอาแบบราคาพอใช้ได้ ก็เทอมละแสน ปีละสามแสน โดยส่วนตัวคิดว่าถ้ามีลูก (บังเอิญไม่มีเสียที) ก็จะจับเข้าโรงเรียนสตรีของไทยเนี่ยแหละ ไม่ให้เรียนโรงเรียนนานาชาติเด็ด ๆ แพงอะไรปานนั้น จะเอาเงินที่ไหนส่งเรียน ค่ารักษาพยาบาล เราทำประกันสุขภาพไว้เรยค่ะ เพราะว่า ถ้าเข้าโรงบาลเอกชนทีก็หลายเงินอยู่ ส่วนเข้าโรงบาลรัฐ (ซึ่งเราเข้าได้ แต่เขาคงไม่ทน) อันนี้ ไม่ต้องพูดถึง เขาคงรับไม่ไหวแน่ ๆ แต่โชคดี คุณพ่อบ้านของเราแข็งแรงไม่ค่อยป่วยเท่าไหร่ก็เลยประหยัดส่วนนี้ไปได้เยอะ เพียงแต่ว่า ก็ต้องทำประกันไว้สำหรับบั้นปลายอ่ะค่ะ   4. วิถีชีวิตไทย ๆ ที่แตกต่างกับวิถีชีวิตในต่างประเทศราวกับฟ้ากับเหว ถ้าคุณอยู่เมืองนอกมาแล้วหลาย ๆ ปี อาจจะแตกต่างน้อยกว่าดิฉันที่อยู่ต่างประเทศมาหกปีก่อนกลับมาเมืองไทยก็ได้ค่ะ ไม่ได้ดัดจริต ไม่ได้ไม่รักเมืองไทยนะคะ รักน่ะรักค่ะ แต่พอกลับมา เจอวินัยของชาติ ก็ขอบอกว่า เซ็ง และเบื่อมาก ๆ การแซงคิว การไม่มีระเบียบ การขับรถแบบเห็นแก่ตัว ไม่เคารพกฎหมาย คนที่ชอบเอาเปรียบเราตลอดเวลา ไม่มีความตรงไปตรงมา ซึ่งที่จริง อยู่ที่ไหนในมุมโลกก็เจอได้ แต่พอเจอที่บ้านเกิด ความอดทนมันไม่ยักกะทนได้ แค่จะติดจานดาวเทียม อีช่างมันคงเห็นว่าเราเป็นผู้หญิงแล้วโง่ มันก็บอกว่า "ติดบนรั้วไหมครับคุณพี่" คือว่ามันไม่ได้พูดต่อว่า "ง่ายดีสำหรับผม" หรือเวลาจะทำอะไรแล้วต้องเจอพวกช่าง ต้องเจอแบบนี้ทุกที จรรยาบรรณสูงมาก ที่สำคัญเราต้องเป็นคน "ออกหน้า" ตลอด เพราะคุณเธอออกหน้าได้ที่ไหน พูดกับเขาไม่รูเรื่องอ่ะ (เคยคิดเหมือนกัน แบบคุณเพนนี่ว่าถ้าเรามีสามีไทย คงไม่เจอปัญหาพวกนี้ เพราะส่งฮีไปจัดการ แต่เพราะสามีเป็นฝรั่ง เราเลยต้องทำทั้งหมด เหนื่อยสุดๆๆ) 5. สำหรับเรื่องผู้หญิงมาเกาะแกะสามี อยู่มาแล้วสามปี ไม่เคยรู้สึกเลยค่ะ อย่างที่บอกเพราะสามีไม่ใช่คนหล่อมาก ก็เลยสบายใจ ไม่เคยมีใครกล้าส่งสายตาให้ด้วย หุๆๆๆ อยู่ ๆ กันไป เราเองก็หน้าตาหมวยมาก ไม่โดนใครมองแบบดูถูกด้วย ไม่เคยเจอจริง ๆ หรือถ้ามีก็ไม่เคยสนใจอ่ะ สำหรับเรื่องข้อดีอื่น ๆ เช่น อยู่เมืองไทยแล้วอยู่ใกล้ญาติ ๆ รู้สึกอบอุ่น หรือว่า ได้ทานอาหารไทยอร่อย ค่าใช้จ่ายบางอย่างถูกมาก อันนี้ไม่ต้องพูดถึงนะคะ ขอพูดถึงเรื่องหลัก ๆ ที่กระทบกับการดำเนินชีวิตโดยตรงดีกว่า จขกท. คะ เข้ามาช้าไปหน่อย แต่หวังว่าคงแวะเข้ามาอ่านนะคะ จากคุณ : Ninie - [ 25 ส.ค. 51 06:11:52 ]