ความคิดเห็นที่ 1 ครับ เป็นประโยชน์แน่นอนครับ รออ่านอยู่นะครับ เราก็บินเดี่ยวเหมือนกาน จากคุณ : chonoi - [ 24 ส.ค. 51 01:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มีประโยชน์แน่ๆครับ อย่างน้อยคนที่ตัดสินใจจะไปคนเดียวก็จะได้มีความกล้ามากขึ้นครับ รออ่านอยู่ครับ จากคุณ : nickyagape - [ 24 ส.ค. 51 01:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเริ่มเล่าเลยกันนะคะ ก่อนไป Work&Travel และ บททดสอบด่านแรก ก่อนอื่นเลยเราก็ไปสมัคร agency ไปคนเดียวด้วยนะ จากนั้นก็ไปทำวีซ่าที่สถานทูตค่ะไปคนเดียวอีกแหละค่ะ เห็นคนอื่นมีเพื่อนกันไปเยอะแยะก็เริ่มใจแป้วค่ะ แต่ไม่เป็นไรต้องสู้ พอผ่านอะไรเรียบร้อย ก็จะมีปฐมนิเทศตามปกติ ซึ่งเป็นโอกาสได้พบเพื่อนใหม่ (ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักเพื่อนคนอื่นที่ไป site งานเดียวกันเลยค่ะ) แต่เผอิญเราไม่ว่างไป ก็ยังไม่ได้รู้จักใครอีก ก่อนเราจะบินไปเมกา เราก็ยังไม่รู้จักใครอยู่ดีค่ะ ทุกอย่างต้องไปตายเอาดาบหน้าค่ะ ถึงที่พักที่อเมริกาจะจัดให้เรียบร้อย แต่เราก็ไม่รู้อยู่ดีค่ะว่าจะได้อยู่กับใคร ก่อนออกเดินทาง เราถามพี่ที่ agency หลายรอบมาก ว่า มีใครบินกับเราด้วยมั๊ยวันที่ออกเดินทาง พี่เค้าก็บอกเราว่ามีค่ะ เราเลยมั่นใจว่า เออ อย่างน้อยก็คงรู้จักเพื่อนใหม่ที่สนามบินแหละน่า แต่ ... มันไม่ใช่ค่ะ ระหว่างที่เรากำลัง on the way ไปสุวรรณภูมิ ปรากฏว่า พี่ agency โทรมาบอกว่าเราต้องเดินทางคนเดียวค่ะ เรางี้หน้าซีดเลยค่ะ ตกใจด้วย พ่อกับแม่ แล้วก็พี่ พาลตกใจไปด้วยค่ะ ว่าทำไมไม่มีคนไปกับเรา เลยโวยวายกันใหญ่ ทีนี้พี่ที่ agency เลยบอกว่าจะมาส่งที่สนามบินค่ะ ตอนนั้นเราโกรธมาก ว่าทำไมไม่บอกล่วงหน้าว่าเราไปคนเดียว เราจะได้เตรียมตัวถูก ... แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 51 02:47:51 จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 01:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อเลยนะคะ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีค่ะ พี่ที่ agency บอกเราว่า น้องจะไปเจอเพื่อนที่ไต้หว้นอีก 4 คนนะ เราก็โล่งว่าอย่างน้อยไม่ต้องบินตรงถึงอเมริกาคนเดียว แม่เราก็ถามพี่ที่ agency ค่ะว่า เพื่อนที่จะเจอนะ มีเพื่อนผู้หญิงรึป่าว พี่เค้าก็บอกว่ามีค่ะ แม่เราเป็นห่วงเรามาก จัดแจงขอเบอร์โทรพี่ที่ agency ใหญ่ พี่ที่ agency กำชับเราให้ใส่เสื้อของทางบริษัทด้วยค่ะ เผื่อเพื่อนจะได้ตามเราเจอง่ายที่ไต้หวัน (เพื่อนที่ก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนเลย) ถึงตอนนี้เราก็กลัวพอสมควรที่ต้องเดินทางคนเดียว แต่โชคดีค่ะเราเคยเดินทางไปต่างประเทศมาบ้างแล้ว เลยคิดว่าน่าจะเอาตัวรอดได้ พอถึงเวลาที่น่าจะไป พ่อกับแม่ พี่ มาส่งที่หน้าเกท เล่นทำเราน้ำตาซึมค่ะ แต่ไม่ได้ล่ะ the show must go on !! ต้องเข้มแข็ง ก็เข้าเกท ระหว่างรอขึ้นเครื่องก็เดินเล่นที่ duty free ค่ะ ว่างจัด 55 ก่อนขึ้นเครื่องก็โทรหาพ่อแม่ ได้คุยกันครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่อง จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 01:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงไต้หวันแล้ว จะได้เจอเพื่อนใหม่ซะที พอถึงไต้หวันค่ะ เราก๊ร๊อรอ เพื่อนว่าเมื่อไหร่จะเจอ flight เรามาก่อนของเพื่อนค่ะ เลยต้องรอ แต่รอเท่าไหร่ เราก็ไม่เห็นวี่แววคนไทยที่น่าจะเป็นเพื่อนเราเลย ระหว่างนั้นเลยนั่งมองหน้าผู้หญิงทีนั่งตรงข้าม ส่งยิ้มให้เค้าแก้เหงาค่ะ ท่าทางคนไทยเหมือนกัน จนเรานั่งมองนาฬิกา อีกไม่กีนาทีทางสายการบินก็จะเรียก boarding ผู้โดยสาร เราชักใจไม่ดี ทำไมเพื่อนไม่มาอีก เลยตัดสินใจว่าถ้าอีกยี่สิบนาทีไม่เห็นเพื่อนเราจะบินไปเมกาคนเดียวละ ซักพักค่ะ เจอผู้ชายเดินมาทักถามว่า ไปเวิร์ครึป่าวครับ เราแบบ ดีใจมาก เจอเพื่อนแล้ว แต่ก็แอบงงค่ะ เพราะว่าเพื่อนที่เจอน่ะเป็นผู้ชายสี่คนหมดเลย ไหนล่ะ เพื่อนผู้หญิง พี่ที่ agency หลอกกันชัดๆ สรุปกลายเป็นว่าเราต้องร่วมเดินทางไปกลับเพื่อนแปลกหน้าชายล้วนสี่คนนี่งั้นหรอ !! เราคิดในใจว่า ไม่นะ ทำไมโชคชะตากลั่นแกล้งเราได้ขนาดนี้ จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 01:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6   เอ่อท่าทางเรื่องจะไม่จบสั้นๆแน่ค่ะ แต่จะพยายามเล่าไม่ให้มันเยิ่นเย้อ ว่าแต่อ่านแล้วเป็นยังไง เราเล่ารู้เรื่องมั๊ย ก็ช่วยส่ง feedback มาด้วยน้า ขอบคุณค่ะ   แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 51 02:07:54 จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 01:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Hello America !! ถึงอเมริกา แล้วนะ ถึงตอนนี้ก็อารมณ์อึ้งๆค่ะ ไหงมาเจอผู้ชายสี่คนล่ะเนี่ย !! ก็แนะนำตัวกันไปตามเรื่องค่ะ ขอสารภาพนิดนึง ตอนแรกเราจำชื่อเพื่อนไม่ได้ค่ะ มีสี่คน จำได้แค่สองคน (เป็นคนความจำสั้น) ต้องอาศัยวิชาเนียน แอบฟังเพื่อนเรียกชื่อเพื่อน กลัวเค้ารู้หมดว่าจำชื่อเพื่อนไม่ได้ แล้วก็ขึ้นเครื่องไปเมกาค่ะ พวกผู้ชายสี่คนเค้าก็นั่งติดกันค่ะ ส่วนเราก็นั่งแยก ซึ่งเราก็โอเค เพราะไม่รู้จะคุยอะไร (กับคนไม่สนิทเราจะไม่คุยค่ะ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ถามคำตอบคำมากกว่า) บนเครื่องก็หลับกับดูทีวีอย่างเดียวเลยค่ะ หลังจากอยู่บนเครื่องนานกว่า 12 ชั่วโมงก็ถึงเมกาอย่างสวัสดิภาพค่ะ เย้ เครื่องลงที่ LA ค่ะ พอลงจากเครื่องก็อยู่กับเพื่อน ตอนนี้ก็ยังจำชื่อเพื่อนไม่ได้อยู่ดีค่ะ มึน ถึงตอนตรวจคนเข้าเมืองค่ะ ก็ไม่มีอะไร ผ่านไปด้วยดี เสร็จแล้วก็มาถึงตอนเอากระเป๋าจากสายพานค่ะ เราก็มองหากระเป๋าเราค่ะ อ๊ะ เห็นกระเป๋าแล้ว พอจะยกเอง โอ๊ยไม่ต้องเลยค่ะ เพื่อนผู้ชายยกกระเป๋าให้เลย เพื่อนก็เข็นรถเข็นกันไปตามเรื่อง ส่วนเรางี้เดินตัวปลิว อูยสบาย ไม่ต้องหิ้วของไรเลย แฮปปี้   มันเป็นช่วงที่ทำให้เรารู้ว่า มีเพื่อนผู้ชายสี่คนนี่มันดีอย่างนี้นี่เอง เอาน่า บางทีอนาคตอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด !! จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 02:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มานั่งฟังค่ะ ^^ จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 24 ส.ค. 51 12:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รอๆๆๆ อ่านด้วยคน ^^ จากคุณ : p_diddy - [ 24 ส.ค. 51 13:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สนุกๆๆ มาต่อเร็วๆนะครับ :D จากคุณ : Error Dog - [ 24 ส.ค. 51 14:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาต่อเร็วๆนะครับ อย่างน้อยคุณก็ช่วยลดอาการใจแป้วให้ผมได้บ้าง เพราะว่าไม่มีเพื่อนๆไปกับผมเลย เศร้า จากคุณ : kashykk - [ 24 ส.ค. 51 16:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รออ่านจ้า อิอิ จากคุณ : H2O~* (Namz4x) - [ 24 ส.ค. 51 16:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ comment ทุกคนมากค่ะ มีกำลังใจพิมพ์ขึ้นอีกเยอะ ความโชคร้าย(อีกแล้ว)หนที่ 2 รอต่อเครื่องที่ LA ไป Atlanta น๊านนานค่ะ เพื่อนเลยไปกิน McDonald's กัน แปลว่าถึงเวลาใช้เงิน dollar แล้ว มีเด็กเอเชียห้าคนเข้าไปนั่งในร้านค่ะ ทำหน้าเอ๋อๆ งงๆ สั่งอะไรดีว้า แถมทำไมทุกอย่างมันแพ๊ง แพง ตอนคูณเป็นเงินไทย เวลาพนักงานให้เงินทอนก็ งงเป็นไก่ตาแตกค่ะ อันไหน dime, quarter, นับกันไม่ถูก อ๊ะ ถึงตอนนี้เราจำชื่อเพื่อนได้ครบทุกคนแล้วนะคะ   กินกันเสร็จก็จะไปขึ้นเครื่อง แต่ความโชคร้ายของเรามันมาเยือนอีกแล้วค่ะ (ไม่รู้ทำกรรมอะไรไว้) ตั๋วของเรามันเป็นตั๋ว waiting list คือยังไม่มีเลขทีนั่งค่ะ ต้องรอเจ้าหน้าที่ออกตั๋วตัวจริง เราก็ไปหาเจ้าหน้าที่ตรง counter ค่ะ เจอกะเทยผิวดำนางหนึ่งค่ะ (ไม่ได้เหยียดผิวนะคะ แค่บรรยายเฉยๆ) เราก็ถามเค้าให้ช่วยดูหน่อยได้มั๊ยว่าเรามีตั๋วจริงรึเปล่า คำตอบที่ได้คือไม่มีค่ะ พร้อมท่าทางเย็นชา เมินเฉยๆ และชีก็ออกจะเหยียดเราด้วย หันไปเม้าท์กับผู้โดยสารคนอื่นแทน ยังจำได้เลยค่ะชีเม้าท์ว่า จะไปนาริตะเพื่อเรียนภาษาญี่ปุ่น เราก็หน้าซีด เอ๋อ ทำไมโชคร้ายงี้(วะ) ตั้งแต่ที่สุวรรณภูมิ แถมต้องมาอยู่กับเพื่อนที่ไหนไม่รู้สี่คนนี่อีก ! เราจะโดนทิ้งอยู่ที่ LA หรอ แต่ก็ไม่ยอมค่ะ ไปถามเจ้าหน้าที่ผู้หญิงอีกคนตรง counter เดียวกัน เราแค่ยื่นตั๋ว waiting list ไปเองค่ะ เจ้าหน้าที่ก็ยื่นตัวจริงมาให้เรา เรางี้แทบจะเข้าไปกระโดดกอดเจ้าหน้าที่เลยค่ะ เหมือนสวรรค์มาโปรด ไม่งั้นเราต้องโดนทิ้งอยู่ที่ LA ไม่รู้ต้องทำไงแน่เลย ผ่านอุปสรรคไปอีกหนึ่งค่ะ เราก็ขึ้นเครื่องไป Atlanta ได้โดยดี พร้อมกับเพื่อนอีกสี่คน (ที่ยังไม่สนิท ... ) โชคชะตาเราจะเป็นยังไงต่อเนี่ย  TT TT ป.ล. จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ ว่าทำไมเจ้าหน้าที่กะเทยเค้าไม่ยื่นตั๋วให้เราตั้งแต่แรก แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 51 16:53:18 จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 16:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 บ้านหลังใหม่   เครื่องลง Atlanta โดยสวัสดิภาพค่ะ จำได้ว่านั่งมองหนุ่มฝรั่งแถวถัดไปเพลินเลยค่ะ คนอะไรหล๊อ หล่อ ฮ่าๆ ต้องต่อเครื่องอีกแค่ทอดเดียวเพื่อไปถึงจุดหมายค่ะ ระหว่างรอขึ้นเครื่องก็ไปกินข้าวกันค่ะ เดินดูนู่นดูนี่ เราก็นั่งฟังเพื่อน(ที่ยังคงแปลกหน้าอยู่)โม้เพลินค่ะ เราก็พยักหน้าเออออ เพราะเราไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา ที่สนามบิน Atlanta เจ้าหน้าที่คนดำเยอะค่ะ แต่เค้าใจดีมากๆ เจ้าหน้าที่เห็นพวกเราก็เดินเข้ามาถามด้วยว่าจะไปไหน ประทับใจค่ะ คนดำก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนะคะ   =) เสร็จแล้วก็ขึ้นเครื่อง ลงถึงจุดหมาย ก็เจอ supervisor ที่สนามบินค่ะ ระหว่างรอกระเป๋าเดินทาง เอาอีกแล้วค่ะ เราโชคร้ายอีกแล้ว กระเป๋าเรายังไม่ได้ ทั้งสองใบเลย ตอนนั้นก็แบบ ทำไมซวยซ้ำซวยซากขนาดนี้ supervisor ก็พาไป claim baggage ค่ะ พรุ่งนี้เราคงได้กระเป๋า เดี๋ยว supervisor คงเอากระเป๋าไปให้ที่พักเลย เสร็จแล้วก็ขึ้นรถตามระเบียบค่ะ เสร็จแล้ว supervisor ก็ถามพวกเราห้าคนค่ะว่า เนี่ยมีข้อเสนอใหม่ ให้ย้ายไปอยู่อีกเมือง ทำงานใหม่แทน ไปทำ housekeeping แต่ได้ rate เยอะกว่าเดิม จะเอามั๊ย ที่พักก็มีให้พร้อม แถมค่าที่พักถูกกว่าเมืองที่กะว่าจะไปตอนแรกด้วยค่ะ เราก็หันไปถามเพื่อนสี่คน ก็ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เลยตัดสินใจไปทำงาน housekeeping แทนงานเดิมที่สวนสนุกค่ะ    เพราะได้ค่าแรงเยอะกว่า ตอนที่ตกลงไป เราไม่รู้เลยค่ะว่างาน housekeeping จะเป็นจุดเริ่มต้นของความลำบากในชีวิตเรา   ''>____<'' แถมก่อนหน้านั้นเราเกลียดงาน housekeeping มาก สาบานเลยว่าจะไม่ทำงานนี้   แต่คนเราเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นค่ะ ตอบตกลงเค้าไปแล้ว(ไม่รู้ตอนนั้นมีอะไรมาดลใจ) คงถอยกลับมาก็ไม่ได้ เอาเป็นว่าก็เริ่มชีวิตใหม่ เมืองใหม่ เจอเพื่อนใหม่ พร้อมกับงาน housekeeping ใหม่ .. จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 17:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงคุณ kashykk  :::: ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ไปคนเดียวก็ดีไปอีกแบบ ขนาดเราเป็นผู้หญิงมนุษยสัมพันธ์ไม่ดียังเอาตัวรอดได้เลยค่ะ !! เราจะไม่คุยกะใครแล้วก็เงียบๆ ถ้าไม่รู้จักกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 17:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 .. ถึงเมกาแล้วนะ ถึงที่พักค่ะ ที่พักเป็นคล้ายๆ หอค่ะ มีสองชั้น ชั้นล่างมีห้องครัว (ปิดตอน 4 ทุ่ม) กับห้องซักผ้า (ใช้ได้ 24 ชั่วโมง) มีตู้กดขนม มีเครื่องชั่งน้ำหนัก ! ห้องนึงนอนกันได้สามคน หรือ สองคน มีตู้เย็น ทีวี อยู่ในห้อง มีไมโครเวฟที่ใช้ได้ 24 ชั่วโมงอยู่ตรงทางเดิน เราได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนผู้หญิงคนไทยสองคนค่ะ (สรุปแล้วห้องเราอยู่กันสามคน) แต่เค้าไปทำงานกัน ยังไม่กลับมา เราเลยโทรกลับบ้านหาครอบครัวกับเพื่อนค่ะ ใช้บัตรโทรศัพท์ เท่านั้นแหละน้ำตาไหล ร้องไห้เลย แต่ก็พยายามกลั้นไว้ กลัวที่บ้านกับเพื่อนเป็นห่วง คิดในใจว่าเฮ้อ ชั้นมาทำอะไรที่นี่ อยู่เมืองไทยดีๆ สบายไม่ชอบ จะมาทำงานเป็นแรงงานอีก   จากนั้นเราก็นอนเลยค่ะ เหนื่อยมาก ซักพักสี่ทุ่มก็เจอ roommate กลับมา คุยกันเล็กน้อย ได้ข้อมูลว่า เพื่อนที่นี่เค้าทำงานไม่เหมือนเราค่ะ เค้าทำงานที่ลานสกีเป็นงานหลัก แต่เรากับเพื่อนผู้ชายสี่คนจะไปทำงาน housekeeping เป็นงานหลัก เลยทำให้กะทำงานไม่ตรงกัน .. จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 17:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โย่ว น่าติดตามครับๆ รออ่านอยู่น้า จากคุณ : chonoi - [ 24 ส.ค. 51 18:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านต่อค่า^^ จากคุณ : BoOKend - [ 24 ส.ค. 51 19:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 First time at Walmart วันรุ่งขึ้นเรากับเพื่อนผู้ชายอีกสี่คนก็ยังไม่ต้องไปทำงาน เลยชวนกันไป Walmart กันค่ะ เพื่อนก็ซื้อของใช้ พวกถ้วยชามพลาสติก สรุปว่าตอนนี้ เราก็ต้องร่วมชะตาชีวิตกับเพื่อนสี่คนนี้แล้วค่ะ หนีไปไหนไม่ได้ละ               ซื้อของกันเยอะมากจนขากลับต้องโทรเรียก supervisor มารับ คุณ supervisor ที่แสนดีก็บอกว่าจะมารับแต่ต้องรอหน่อย เพื่อนเรามันก็ถ่ายรูปหน้า Walmart เล่น act ท่าต่างๆนานา คนที่ผ่านไปผ่านมานี่ขำกันทุกคนค่ะ ฝรั่งมองกันเป็นตาเดียว แบบ กะเหรี่ยงพวกนี้มาถ่ายรูปอะไรหน้า Walmart คงอารมณ์แบบ ฝรั่งมาถ่ายรูปหน้า ห้าง lotus บ้านเรา (โปรดนึกภาพตามจะได้อารมณ์มาก) กลับไปถึงที่พักเราได้กระเป๋าแล้วค่ะ ดีใจมาก (เพื่อนก็ช่วยขนกระเป๋าไปบนชั้นสองอีกละ) เราสบายจริงๆ โทรกลับมาบอกแม่ บอกเพื่อนด้วย จะได้ไม่ต้องห่วง จากคุณ : Campari - [ 24 ส.ค. 51 19:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มานั่งฟังฮ่าๆๆ ปั่นงานแอบอู้มาอ่าน จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 25 ส.ค. 51 00:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รออ่านอยู่นะค่ะ ปีที่แล้วก็เป็นหญิงไทยใจกล้าลุยเดี่ยวเหมือนกันจ้าาา จากคุณ : มนุษย์ตัวน้อย - [ 25 ส.ค. 51 12:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านด้วยคนค่ะ หนุกหนานๆๆ จากคุณ : น้องมังคุด - [ 26 ส.ค. 51 17:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้ครับ ไปเวิร์คมาสองครั้งแล้ว ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย ไว้ว่างๆแล้วกันนะครับ เดินทางคนเดียวเหมือนกันครับ but I'm a man. 555+ แล้วจะเข้ามาอ่านบ่อยๆนะครับ ปล. เกลียด แม็คโดนัลด์ มากครับ จากคุณ : คนเฒ่าเข้าไฟแนนซ์ - [ 26 ส.ค. 51 18:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณความคิดเห็นทุกคนมากๆค่า :) คนเฒ่าเข้าไฟแนนซ์ :: ถามหน่อยคะ เกลียดแมคเพราะทำงานที่แมคป่ะคะ 55 จากคุณ : Campari - [ 26 ส.ค. 51 22:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ~*~*~*  First Day At Work  *~*~*~ วันต่อมาค่ะ เริ่มทำงานวันแรก พอเจอ supervisor เท่านั้นแหละค่ะ ชีมีข่าวร้าย(สำหรับเรา) มาบอกอีกแล้ว เราโดนแยกไปทำงานคนเดียวที่โรงแรมนึง (สมมุติว่าชื่อโรงแรม A) เราก็อึ้งอีกแล้วค่ะ นี่เราจะต้องทำอะไรคนเดียวตลอดเลยใช่มั๊ย แต่ทำไงได้คะ มันไม่มีทางเลือก ก็ต้องทำงานไป เพื่อนเราสี่คนที่เหลือยังไม่ต้องเริ่มงานวันนี้ค่ะ แต่เพื่อนก็ดีมากๆ นั่งรถไปส่งเรากับ supervisor แล้วก็เดินกลับที่พักเอง โชคดีหน่อยคะที่โรงแรม A ที่เราทำงานห่างจากที่พักแค่สิบนาทีเอง พอเราไปถึงโรงแรมค่ะ คุณ supervisor ก็ส่งเราที่แผนก housekeeping แล้วชีก็หายไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งเราไว้กับเพื่อนร่วมงานชาวเมกันตัวใหญ่ๆ วันแรกของการทำงานของเราเป็นแบบนี้ค่ะ ที่ทำงานเค้าจับเราคู่กับ partner ชาวเมกัน แล้วก็ให้ทำงานตามเค้าค่ะ ต้องเข็นรถเข็นคันใหญ่มาก ทำความสะอาดห้องประมาณ 8-10 ห้อง วันแรกเรางงมากค่ะ เค้าให้เราปูเตียง ขัดอ่างจากุซซี่ เช็ดกระจก ทำความสะอาดตู้เย็น ขัดชักโครก ดูดฝุ่น สารพัด แล้วยิ่งอยู่เมืองไทยเราแทบไม่เคยทำงานบ้าน เรายิ่งช๊อกค่ะ ปูเตียงยังแทบทำไม่เป็นเลย แถมวันแรกเราทำถังใส่น้ำถูพื้นหกทั่วพรมโรงแรมเลยค่ะ เรางี้หน้าซีดเลย แค่วันแรกเริ่มงานก็แย่แล้ว  TOT TOT ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานก็แย่ค่ะ ดูเค้ารำคาญเราที่ทำอะไรไม่เป็น แบบน่ากลัวมาก ยิ้มก็ไม่ยิ้ม ดูเย็นชากับเรา พอกลับมาบ้านนี่เราบ่นให้เพื่อนสี่คนฟังใหญ่เลยค่ะ แถมเราเข็ดกับการทำงาน ขอเลือกหยุดงานสามวันรวด ค่อยไปทำอีกทีตอนวันที่สี่ค่ะ   ถึงตอนนี้ก็เริ่มสนิทกะเพื่อนขึ้นมานิ๊ดดดนึงแล้วค่ะ มีไรก็เริ่มเล่าให้เพื่อนฟังได้แล้วค่ะ เพราะมาถึงจุดนี้ก็ตัดสินใจได้ว่าคงต้องเกาะติดพวกเพื่อนสี่คนนี้ไปอีกสองเดือน จากคุณ : Campari - [ 26 ส.ค. 51 22:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เด็กไทยที่ไปทำ housekeeping เป็นแบบนี้ทุกคนเลย จริงๆนะคะ จากคุณ : wanna_fly - [ 27 ส.ค. 51 16:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาต่อเร็วๆนะ สนุกมากๆๆๆ เราก้อจาไปปีนี้ เปงผู้หญิง 3 คน ที่ไม่คิดจะไปทำงานเฮ้าท์ เกลียดเหมือนคุนเจ้าของกระทู้ แต่ก้อเลือกไปทำเฮ้าท์ แงๆๆๆๆ ปล. นี้ไปที่ไหน รัฐไหน โรงแรมอะไรค่ะ จากคุณ : Bunny - [ 28 ส.ค. 51 05:19:53 A:172.168.1.192 X:125.27.20.155 TicketID:179949 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ว้าว รอฟังด้วยคนค่ะ กำลังจะไปปีนี้ ไป six flags ที่ NJ แหละค่ะ ไม่อยากทำ house เหมือนกัน แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่เลือกไม่ได้ เราก็คงพร้อมจาทำแหละมั้ง อิอิ ตื่นเต้นอยู่ กลัวตกสัมภาษณ์นายจ้างอ่ะ จากคุณ : studentnut (studentnut) - [ 28 ส.ค. 51 14:19:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มารออ่านด้วยคนค่ะ จะไปเวิร์คเหมือนกันค่ะ ขอบคุณจขกท.ค่ะที่มาเล่าประสบการณ์แบบละเอียดให้ฟัง จากคุณ : เพื่อนเรียกหนูว่า (น้องเพิ้ง) - [ 28 ส.ค. 51 19:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอาอีก รอฟังอยุ่ เราก็จะต้องไปเหมือนกัน จร้า จากคุณ : cocoriko45 - [ 28 ส.ค. 51 21:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณความเห็นทุกคนที่เช่นเคยนะคะ :)   เดี๋ยวขอเล่าเรื่องงานก่อน แล้วจะเล่าเรื่องเมือง เรื่องเพื่อน เรื่องการใช้ชีวิต ละกันค่ะ  ~*~*~* Stayover or Checkout *~*~*~   ขอเล่างานที่ทำแบบคร่าวๆละกันค่ะ พอผ่านช่วง training ที่ต้องทำคู่กับชาวเมกันสุดโหดแล้ว เราก็ถึงเวลาทำเดี่ยวค่ะ ในวันหนึ่งเราจะได้ลิสต์ตารางห้องที่ต้องทำค่ะ มีห้อง สองแบบที่ต้องทำ แบบแรกคือ stayover คือแขกในห้องนั้นยังพักต่ออยู่ค่ะ สบายหน่อยห้องแบบนี้ ไม่ต้องทำเนี้ยบมาก เพราะไม่มี manager หรือ supervisor มาตรวจค่ะ แต่ห้อง checkout นี่แย่ของแย่ที่สุดค่ะ ยิ่งถ้ามี jaguzzi ด้วยยิ่งแย่ใหญ่ ต้องทำให้ดีแบบค่อนข้างเนี้ยบเลยล่ะคะ เพราะจะมี manager มาตรวจ ถ้าไม่สะอาดก็โดนเรียกกลับไปทำใหม่ค่ะ จำนวนห้องที่ได้ทำขึ้นอยู่กับว่าช่วงนั้นแขกที่มาพักในเมืองเยอะมั๊ย ถ้าเยอะเราก็ได้ทำประมาณ 10-12 ห้องต่อวันอ่ะคะ แต่ช่วงที่ slow นี่ก็ 4-7 ห้องประมาณนี้ ซึ่งถ้าได้ทำห้องเยอะก็ จะได้ค่าแรงเยอะ เพราะใช้เวลาทำงานนาน แต่เหนื่อยค่ะ  >_________< ขอเล่าอีกนิดนะคะ ฝรั่งที่เป็นแขกที่นี่ดีมากค่ะ เค้า treat คนที่ทำงานทำความสะอาดดีมาก มีการยิ้มให้ say hello เป็นเรื่องปกติ หรือไม่ก็มีการถาม hi how are you doing จนเป็นเรื่องปกติเลยค่ะ แถมบางทีก็มีการให้ทิปด้วยค่ะ จะวางไว้ในห้องบ้าง จำนวนเงินก็แล้วแต่ศรัทธาค่ะ 55 บางคนก็ให้ 5$ ไม่ก็ 10$ บางคนก็เดินมาให้ถึงมือเลยค่ะ  เป็นกำลังใจให้เราขยันทำงานขึ้นอีกเยอะมาก แต่โรงแรมที่เราทำทิปน้อยมากค่ะ ถ้าได้ทิปก็เรียกว่าโชคดีมาก ตรงข้ามกับเพื่อนเราเลยค่ะ ได้ทิปเป็นกอบเป็นกำเหมือนมี second job จากคุณ : Campari - [ 28 ส.ค. 51 23:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เดินทางคนเดียวเก่งมากๆคับ มารอฟังอยู่ด้วยคนนะครับ จากคุณ : j_aphi (j_aphi) - [ 28 ส.ค. 51 23:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^*~^*~^*~  ปัญหา housekeeping !!  ^*~^*~^*~   ก็เหมือนงานอื่นค่ะ งาน housekeeping ก็มีปัญหาเยอะแยะ เราจะลองเล่าปัญหาให้ฟังละกันค่ะ อย่างแรกเลยคือ ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ วันๆ พูดแต่กับหมอน เตียง ห้องน้ำ อ่างอาบน้ำ แถมทำคนเดียวก็ไม่ได้คุยกับเพื่อนร่วมงานอีก ปูเตียงไปก็ดูทีวีไปค่ะ เหงาชะมัดอยากจะบอก ยิ่งเราเป็นคนไทยที่ทำโรงแรมนั้นคนเดียวด้วย ยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ แต่หลังๆ จะเริ่มชินค่ะ อย่างที่สองคือ สุขภาพมือจะพัง เจ๊งไม่เป็นท่าค่ะ สาเหตุมาจาก ขัดห้องน้ำ แล้วน้ำยาห้องน้ำมันกัดเพราะน้ำยาแรงมาก ไม่ก็ใส่ปลอกหมอนเนี่ยแหละค่ะ มือมันก็เสียดสีไปมาเป็นแผลเลย ถึงจะมาถุงมือให้แต่เราก็ไม่ถนัดอยู่ดีค่ะ ใช้มือเปล่าทำ   ผลน่ะหรอคะ มือที่สวยงามของเราเป็นแผลเต็มไปหมด แล้วน้ำยากัดจนมือเราเป็นแผลเหมือนไหม้เลยค่ะ ถ้าเพื่อนๆ คนไหนไปทำ housekeeping แล้วเจอปัญหานี้ก็ แนะนำให้ใส่ถุงมือเลยนะคะ แล้วก็ทาครีมบ่อยๆ แต่พอกลับมาเมืองไทยมือเราก็หายเป็นปกตินะ ดีใจ ไม่งั้นเศร้าตายเลยค่ะ มือพัง   แต่ อ๊ะ housekeeping ก็มีข้อดีนะคะ นอกจากนี้ทิปที่บอกไปแล้ว ห้อง checkout แขกมักจะเหลือของกินไว้ ให้ housekeeping เอากลับบ้านได้ (เย้) บางทีเป็นอาหารดีๆที่ยังไม่ได้แตะเลยค่ะ ไม่ก็ทิ้งขนมไว้เป็นถุงเลย จากคุณ : Campari - [ 28 ส.ค. 51 23:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^*~^*~^*~  เพื่อนใหม่ที่กลายเป็นคนคุ้นเคย  ^*~^*~^*~ ถึงตอนนี้ขอข้าม shot มาเล่าเรื่องเพื่อนสี่คนดีกว่าค่ะ เพื่อนดีกับเรามาก (เพราะเราเป็นผู้หญิงมาคนเดียวด้วยมั้งคะ) แบบเราเป็นแผลก็ทายาให้เลยค่ะ เรามีดบาดเพราะปอกแอปเปิ้ลก็ทำแผลให้ค่ะ   มีอะไรก็ช่วยยกของตลอด เราก็สบายอีกละ เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็คุยกับเพื่อนได้ค่ะ แต่ตอนนี้เราก็รักษาระยะห่างกับเพื่อนเหมือนกันค่ะ แฮะ ส่วนเรื่องอาหารการกิน ตอนเย็นเรากับเพื่อนก็ทำอาหารกินกันค่ะ ช่วงแรกๆ จะพึ่งมาม่ายามยาก ไม่ก็พวกอาหารกระป๋อง ซักพักก็หุงข้าวด้วยไมโครเวฟค่ะ แล้วก็ทำกับข้าวไทยกินกันตามมีตามเกิด ไข่เจียว ผัดผัก (ส่วนรสชาติอาหารไม่ขอบรรยายละกันค่ะ) เราก็ไม่ค่อยทำอาหารค่ะตอนอยู่ไทย โชคดีมีเพื่อนผู้ชายคนนึงทำกับข้าวได้ เราเลยคอยช่วยเค้าทำค่ะ (น่าอายมาก เป็นผู้หญิงทำกับข้าวไม่เป็น 55) แต่ก็รู้จักเด็กไทยที่มาทำเวิร์คเหมือนกันด้วยค่ะ เริ่มสนิทกับคนอื่นบ้างแล้วตอนนี้ แต่ยังไงก็ยังสนิทกับสี่คนนี้ที่สุดค่ะ เพราะกะงานตรงกัน กลับจากทำงานก็อยู่ด้วยกันตลอดเลยค่ะ จากคุณ : Campari - [ 28 ส.ค. 51 23:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มานั่งฟังต่อค่ะ ได้รับรู้อีกมุมของเด็ก house จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 28 ส.ค. 51 23:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามารออ่านค่ะ^^ จากคุณ : ยัยวายร้าย - [ 29 ส.ค. 51 09:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 37 กำลังจะไปทำเฮ้าส์พอดีเลยครับ ใจจริงชอบเมืองที่จะไป แต่ก้ไม่อยากทำเฮ้าส์ซักเท่าไหร่ แต่งานที่อยากทำ ก้ดันอยู่เมืองที่ไม่อยากไป เฮ้ออออ ติดตามอ่านมาตั้งแต่แรกเลยครับ  รออ่านต่อนะครับ จากคุณ : phoenix_ft1 - [ 29 ส.ค. 51 16:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สนุกดีค่ะ จขกท เก่งจังเลยนะคะ เราก็เคยโดน เจ้าหน้าที่แกล้งที่ แอตลันต้า เกือบตกเครื่อง แง้ จากคุณ : lovemaple - [ 29 ส.ค. 51 21:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เราก้อไปทำ housekeeping มาเหมือนกันที่ Florida ทำไปทำมาก้อสนุกดีค่ะ แรกๆได้ทำห้อง Clean หลังๆมา ทำแต่ Stayover สบายมากๆค่ะ วิ่งทั่วโรงแรมเลย ไม่ค่อยได้ซื้อของมากินเท่ารัยเลยค่ะ ส่วนมากก้อจะเปนของแขกนี่แหละค่ะที่เอามากิน คิดถึงเมกาจิงๆ จากคุณ : aon_dexter's - [ 30 ส.ค. 51 08:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 40 Wanted เจ้าของกระทู้ค่ะ คิคิคิ ไม่มาอัพซะที รอใจจะขาดรอนๆ จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 31 ส.ค. 51 21:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แล้วไม่ทราบว่าตอนนี้เจ้าของกระทู้อยู่ที่ไหนค่ะ ยังอยู่ที่ florida รึป่าวค่ะ อยากไปเที่ยวค่ะ เผื่อมีคำแนะนำดีๆๆ จะเดินทางไปอเมริกาคนเดียวเหมือนกันค่ะ เริ่มรู้สึกกลัวๆๆแล้วค่ะ เดินทางไกลคนเดียว เฮ้อ!! จากคุณ : วุ้นเส้น - [ 1 ก.ย. 51 14:14:03 A:125.25.146.28 X: TicketID:182442 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ป่าวอยู่ Florida ค่ะ กลับมาเมืองไทยแล้ว แล้วตอนที่ไปก็ไม่ได้อยู่ Florida ด้วยค่ะ เดินทางคนเดียวก็ระวังตัวดีๆ นะคะ แต่นอกนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : Campari - [ 1 ก.ย. 51 19:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ^*~^*~^*~  เมืองที่เราอยู่ ^*~^*~^*~ ขอเล่าเรื่องเมืองที่เราอยู่หน่อยนะคะ เราอยู่รัฐทางฝั่งใต้ๆ ค่ะ เมืองที่เราอยู่เป็นเมืองเล็กค่ะ เมืองท่องเที่ยว มันก็ไม่ค่อยมีอะไรด้วยค่ะ เราไม่เข้าใจว่าฝรั่งว่าเที่ยวเมืองนี้ได้ไงด้วย 55 จากบ้านที่พักเดินไป downtown แป๊ปเดียวเองค่ะ ในเมืองก็มีร้านแบบ McDonald's, Pizza Hut, Baskin Robbins เมืองเล็กมากค่ะเดินแป๊ปเดียวก็ไม่มีอะไรให้ดูละ ซึ่งเป็นข้อเสียของเมืองเล็ก ไม่ค่อยคึกคักเหมือนเมืองใหญ่ แถมไม่มีคนเอเชียเลยค่ะ หาได้น้อยมากนอกจากเด็ก work ซึ่งเรามองว่าเป็นข้อเสียเหมือนกันนะ ถ้าเป็นเมืองใหญ่จะมีหลายชนชาติมากกว่านี้ อ้อ แล้วก็เมืองเล็กแบบเราหา second job ยากมากค่ะ เพื่อนเราที่ไปได้ second job กันน้อยมากจนแทบไม่ได้เลย อ้อ อีกอย่างๆ ที่อเมริกานี่รถสำคัญมากกกกกกค่ะ ถ้าไม่มีรถนี่เรียกว่าเดินทางลำบากกันทีเดียว เรากับเพื่อนก็เดินทางไม่ค่อยสะดวกสบายค่ะเพราะไม่มีรถ บางทีก็ต้องนั่งรถสาธารณะเอามั่ง เดินเอามั่ง ที่ อเมริกาจะมีห้างสรรพสินค้าใหญ่มาก อารมณ์ Lotus บ้านเราเรียกว่า Walmart เรารัก Walmart มากกค่ะ มีขนมให้เลือกทุกอย่าง เดินเพลินเลย เรากับเพื่อนบางทีไปเดิน Walmart ตอนสี่ทุ่มห้าทุ่ม ทั้งๆที่ไม่มีรถส่วนตัว อาศัยเรียกแท๊กซี่กลับบ้านเอาค่ะ ขนของกันเต็มแท๊กซี่ กว่าจะกลับกันก็ปาไปเที่ยงคืน ตีหนึ่ง (ฟังดูชีวิตลุยๆดีเนอะ)  >____< แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 51 19:44:01 จากคุณ : Campari - [ 1 ก.ย. 51 19:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ^*~^*~^*~  อเมริกา ดินแดนแห่งเสรีภาพ ^*~^*~^*~ อันนี้ขอเล่านอกเรื่องเล็กน้อยนะคะ ^^'' ก่อนเราไปเมกาเราก็นั่งคิดบ่อยมากค่ะว่าชีวิตที่นั่นจะเป็นยังไง พอได้ไปเหยียบจริงๆ เราว่าก็ไม่ได้ต่างจากเมืองอื่นในโลกนี้ที่เราเคยไปมาเลยค่ะ คงเป็นเพราะเราอยู่เมืองเล็กด้วย เลยปรับ่ตัวเข้ากับเมืองได้ง่าย ผู้คนก็ยิ้มแย้มแจ่มใสดีค่ะ แต่พอเราไปเมืองใหญ่แบบ LA., Atlanta ก็ไม่มีปัญหานะคะ เราไม่เจอปัญหา discrimination เลยด้วยซ้ำ ถ้าเจอก็คงน้อยมากจนจำไม่ได้   ^____________^" ที่เมกาฝรั่งแก่ๆ ใจดี เยอะค่ะ เห็นคนเอเชียเค้าก็ไม่ทำท่าเหมือนเราเป็นตัวประหลาด ก็เข้ามาคุยด้วยปกติ จากคุณ : Campari - [ 1 ก.ย. 51 19:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ^*~^*~^*~ อีกด้านของ Work&Travel ที่คุณอาจยังไม่รู้^*~^*~^*~ Work&Travel เป็นโปรแกรมที่เอ่อ ขอเตือนไว้สำหรับคนที่จะไปเล็กน้อยค่ะว่า คุณจะใกล้ชิดกับเพื่อนมาก ลองคิดดูค่ะเราใช้ชีวิตกับเพื่อนแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง เพราะฉะนั้นถ้าทะเลาะกับเพื่อนหรือมีปัญหากับเพื่อนจะแย่มากค่ะ เพราะจะมองหน้ากันแทบไม่ติดเลย แต่เราโชคดีค่ะ ไม่ทะเลาะกับเพื่อนเลย อยู่กันอย่างสันติสุขมาก เพราะเราไม่รู้จะทะเลาะอะไรกับเพื่อนผู้ชายด้วยแหละ ในความใกล้ชิดเนี่ยแหละค่ะน่ากลัว โปรแกรมนี่เปิดโอกาสให้เด็กได้ใกล้ชิดกับเพื่อนมาก (บางทีอาจจะมากไป) ลองนึกดูคะ เราสนิทกับเพื่อนผู้ชายมากขนาดนอนข้างกันได้แบบสนิทใจ ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ใครบางคนอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา เราได้ยินหลายคนบอกว่าไปเวิร์คแล้วเลิกกับแฟนเยอะมากค่ะ เพราะต่างฝ่ายต่างไปใกล้ชิดกับคนอื่น แล้วในช่วงเวลานั้นก็ดูเหมือนหลอกตาค่ะ ทุกอย่างดูดีไปหมด สวยงาม แล้วมันก็เหมือนจะผูกพันกันตอนอยู่ที่นั่น .. แต่ตอนกลับมาเมืองไทยก็ ไม่มีอะไรเหมือนช่วงเวลานั้นอีกแล้วล่ะค่ะ ความรู้สึกดีๆ ถึงก่อตัวเร็วมากและจบลงอย่างเร็วมากภายในเวลาอันสั้น จนบางครั้งมันทำให้เรามีความสุขมากเกินไป และเวลากลับมาเมืองไทยเราก็นึกถึงช่วงเวลาที่ดีอยู่ตลอดจนกลายเป็นว่าเรายึดติด Y.Y ใครที่จะไปก็เผื่อใจหน่อยนะคะ ^^' อาจเจอสิ่งใหม่ในชีวิต คนใหม่ในชีวิต หรืออะไรก็แล้วแต่โดยไม่คาดฝันก็ได้ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 51 20:12:47 จากคุณ : Campari - [ 1 ก.ย. 51 20:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สนุกมากค่า ขอบคุณมากนะคะ ที่กรุณามาแชร์ประสบการณ์ดีๆ ^^ หนูก้กะจะไปเหมือนกันค่ะ แต่คงต้อง อีกสัก 2-3 ปี 55+ อายุยังไม่ถึง TT^TT จากคุณ : Bovy (Bovy_Beevo) - [ 1 ก.ย. 51 20:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ว้าวเหมือนอ่านนิยายเลยอะ เจ้าของกระทู้เล่าเรื่องได้น่าอ่านมาก อยากไปwatบ้างจัง จากคุณ : yulim ah - [ 2 ก.ย. 51 21:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ส่วนใหญ่เพื่อนที่ไปด้วยกันจะต้องมีเลิกคบกันเยอะมาก ตอนผมไปแทบทุกบ้านจะต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น บางคนสนิทมากก็มาทะเลาะกัน นินทากัน โดนกลั่นแกล้ง จนเลิกคบกันไปเยอะ อาจเป็นเพราะว่าพอได้ไปอยู่ด้วยกันจริงๆ นิสัยจริงๆก็จะโผล่กันออกมา ถ้ารับได้ก็ดีไป รับไม่ได้ก็ทะเลาะกัน จากคุณ : nickyagape - [ 3 ก.ย. 51 16:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอเล่าบ้างนะคะ เมื่อซัมเมอร์ที่ผ่านมาเราก็มีโอกาสได้ไปมาบ้างเหมือนกัน เดินทางคนเดียว ไม่มีเพื่อน ทีแรกเราก็ไม่ได้ตั้งใจว่าจะไปคนเดียวหรอกค่ะ คุยกับเพื่อนว่าจะไปด้วยกัน แต่สุดท้ายเพื่อนเราเปลี่ยนไปทำ แมค ซึ่งเราไม่อยากทำแมคเอาซะเลย สรุปก็แยกย้าย ตัวใครตัวมัน เริ่มด้วยเข้าไปสมัคร สัมภาษณ์งานกับนายจ้าง การสัมภาษณ์ ก็ไม่เชิงนะ เหมือนนายจ้างเค้ามาบอกเราว่า ต้องทำอะไรบ้าง ได้ทำงานตำแหน่งอะไร แล้ววันสัมภาษณ์วีซ่า ก็มาถึง แย่สิคะ เค้านัดเราเที่ยง แต่เราดันมีสอบน่ะ กว่าจะไปถึงก็เกือบบ่ายโมง เรากลัวมาก ว่าจะไม่ผ่าน เพราะว่าเราถามพี่ที่เอเจนซี่เค้าบอกว่ามีน้องไม่ผ่านวีซ่าด้วยคนนึง งานเข้าสิค่ะ เจ้าหน้าที่น่ากลัวมาก เหมือนเค้าจะดุเรา แต่เราก็อธิบายให้ฟังว่าเรามีสอบจริงๆนะ เค้าก็ท่าทางหงุดหงิดมาก เค้าเดินออกไปจากเคาท์เตอร์ตรงนั้น เราเนี่ยหัวใจแทบสลาย ความฝันที่วาดไว้พังทลายไปตรงหน้า แล้วเค้าก็กลับมาอีกครั้ง แล้วถามเราว่า ไปที่ไหน ไปทำอะไร หลังจากนั้นเค้าให้เราสแกนนิ้วมือ แล้วก็โปรยยิ้มเบาๆให้เราหนึ่งที เราแทบจะทะลุกระจกเข้าไปหอมแก้มเค้าซะทีเลยล่ะ นั่นแค่เริ่มต้นนะคะ จากคุณ : ครั้งหนึ่งก็เคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 04:42:01 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เล่าได้สนุกดีค่ะ จขกท เป็นคนที่รุ่มรวย อารมณ์ขัน มีแววนักเขียนนะคะ อ่านตอน ถ่ายรูปกันหน้า Walmart แล้วขำก๊ากเลย ได้อารมณ์แบบว่า ใครซักกลุ่มไปเต๊ะท่าถ่ายรูป หน้าห้างอะไรซักแห่งบ้านเรา จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 8 ก.ย. 51 04:43:52 A:118.172.66.71 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แล้ววันเดินทางของเราก็มาถึง ก็ตามที่ จขกท. ได้เล่าไปแล้วนะคะ ว่ามีขั้นตอนอะไรบ้าง แต่เราโชคดีหน่อยที่มีเพื่อนร่วมทางถึง 8 คน มีก็เหมือนไม่มี ไปถึง ไทเป เพื่อต่อเครื่องไป แอลเอ และไปสิ้นสุดที่ ลาสเวกัส เวลาที่แสนทรหดก็เริ่มขึ้น ชีวิตบนฟ้าของเรา ได้แต่ กิน กับ นอน ในที่สุดพวกเราก็ถึงแอลเอ เพื่อรอต่อเครื่องไปลาสเวกัส ในที่สุดพวกเราก็ถึงลาสเวสกันอย่างปลอดภัย ที่น่าประทับใจคือมีพี่ของทางเอเจนซี่ไปรอรับพวกเราที่สนามบินด้วย พวกเราค้างคืนที่สนามบินกันค่ะ เพราะตอนนั้นดึกมากแล้ว รถที่จะพาเราไปเมืองที่เราจะไปทำงานกันหมดแล้ว เรารอจนถึงเช้า ต่างคนที่เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา แยกย้ายไปหาอาหารเช้ามื้อแรกที่อเมริกากินกัน และนั่นก็คือการใช้เงินดอลล่าร์ครั้งแรกของเรา เวลาที่เรารอคอยก็มาถึง พวกเราจะได้ไปที่พักแล้ว พวกเราพากันขนของขึ้นรถ เพื่อจะไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุด เมือง Laughlin เป็นเมืองคาสิโน ของรัฐ Nevada มีแม่น้ำ Colorado ไหลผ่านด้วย แล้วเราไปถึงที่นั้นกัน เพื่อนแปดคนที่ว่านั้นเค้ามาด้วยกันค่ะ คือเค้ามาเป็นกลุ่มอยู่แล้ว ก็แยกบ้านอยู่กันไป แต่ทำไมเราซวยอย่างนี้ล่ะ ต้องไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ ตายล่ะสิ เราจะถูกไล่ออกจากบ้านรึป่าว (แอบจิตตก) ปรากฎว่าไปถึงที่บ้านแล้ว ไม่มีคนอยู่ โชคดีจังที่เราจะได้ อยู่คนเดียวสักพัก อ่อ ลืมบอกไปว่า บ้านนี้มีคนอยู่แล้ว 5 คน เป็นหญิง 1 แล้วที่เหลือเป็นชาย ก็เท่ากับว่า ชาย 4 รวมเราอีกคน ก็หญิง 2 คิดในใจไม่เป็นไรคนไทยเหมือนกัน บ้านนี้มีห้องนอน 3 ห้อง ห้องน้ำอีก 2 มีส่วนรับแขกนั่งเล่น แล้วก็ครัวให้ด้วยห้องนอนสองห้องได้ถูกจับจองไว้แล้ว ห้องที่เหลือก็น่าจะเป็นของเราล่ะ เรารับจัดข้าวของ แล้วก็นอนหลับไปด้วยความเหนื่อย จากคุณ : ครั้งหนึ่งก็เคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 04:56:22 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ประมาณสี่โมงทุกคนกลับมาที่บ้าน พวกเราพูดคุยทัก แนะนำตัวซึ่งกันและกัน ด้วยความที่เรายังไม่คุ้ยเคย ก็เลยขอตัวไปนอนต่อ หลังจากคุยกันได้เรื่องแล้ว ก็ได้ความว่า พวกเค้าทั้งห้าคนทำกุ๊กค่ะ ส่วนเราทำหน้าที่บัซเซอร์ หรือ เด็กเก็บจานนั่นเอง ต้องบอกก่อนว่า เมืองที่เราไปเนี่ย เป็นเมืองคาสิโนเล็กๆ ทีคาสิโนประมาณ 13 แห่ง ว่ากันว่าเป็นเมืองคนแก่ ที่ตามหลังลาสเวกัสอยู่ประมาณ 50 ปี ด้วยความที่เราเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ก็เลยทำให้สนิทกับทุกคนในบ้านเร็วขึ้น เราอยู่ที่บ้านนี้อาหารการกินสมบูรณ์มาก อยากกินอะไรก็ได้กิน มีคนทำให้กินด้วย จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 05:02:32 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ทำงานแล้วจ้า ตื่นเต้นๆๆ ต้องไปทำงานแล้ว เราจะพูดกับฝรั่งรู้เรื่องมั๊ยนะ? จะทำอะไรโก๊ะๆหรือเปล่า เราต้องตื่นทุกเช้า เพื่อมารอไปทำงานกัน การทำงานวันแรก เราโชคดีมากที่ได้ sever เป็นคนไทย ป้าเค้าใจดีมากๆ เราไม่รู้อะไรก็คอยบอก คอยสอนเราตลอด เราไม่คิดว่างานที่เราทำมันจะง่านขนาดนี้ คอยเทคออร์เดอร์เครื่องดื่ม เก็บจาน เช็คโต๊ะ จัดโต๊ะ แค่นี้เอง วันแรกผ่านไปได้ด้วยดี กับได้ทิปติดไม้ติดมือมาอีกตั้ง 22 ดอล แหนะ จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 05:06:41 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หลังจากที่สุขใจกับทิปที่ได้นี่ไม่นาน งานหนักก็มาเยือน ไม่สบายค่ะคุณ แล้วเราก็ดันไม่สบายพร้อมกับมีประจำเดือนแย่เลย แล้ววีคนั้นก็มีงาน ประจำปีของที่นี่ด้วย แย่ละสิ ทิปหาย โอเวอร์ไทม์หดหมด ขอพักวันนึงล่ะกัน แล้วเราก็ต้องฝืนตัวเองไปทำงานให้ได้ เพื่อเงิน เราต้องทำได้ (งก จนได้ ว่าจะไม่แล้วเชียว) หลังจากงานหนักเข้ามา พอเงินออกปุ๊บก็ทำให้พวกเราหายเหนื่อยกันไปตามๆกัน เราทำงานที่นี่ได้ทั้งโอเวอร์ไทม์ และทิปสบายๆเลยล่ะ ไม่ต้องหา Second job ยังได้เลย นายจ้างที่นี่เค้าของเด็กไทย เพราะว่าเด็กไทยขยัน เทคแคร์ลูกค้าดี ไม่เห็นแก่ตัวด้วย (เราว่าจริงๆแล้วเด็กไทยงกมากกว่า) คนที่เมืองนี้ใจดี เราว่ามันแปลกนะที่ทุกวันใครก็ไม่รู้จัก มาทักทายเราทุกๆวัน ซึ่งที่เมืองไทยไม่มีแบบนี้ การทำงานที่นี่เค้ามีอาหารให้กับลูกจ้างด้วยนะ อาหารก็ ทอดๆ ย่างๆ ขนมปัง ประมาณนี้ อาหารหลักของเราที่กินเกือบทุกวันเลย นั่นก็คือ ..... แพนเค้ก และ แฮมสเต็ก(ที่โคตตรรรเค็ม) ส่วนมื้อเที่ยงก็เป็น กุ้งชุบแป้งทอด กับ ซุป ที่เปลี่ยนไปทุกวัน อาหารที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นแนว เมกซิกัน เพราะที่เมืองนี้มีคนเมกซิกันมาทำงานอยู่เยอะ เราก็เลยแอบได้ ภาษาสเปนมาบ้างนิดหน่อย โดยเฉพาะคำหยาบ คนที่นี่ส่วนใหญ่แล้วจะเรียนจบ High School ก็จะทำงานกันแล้ว เพราะว่าค่าเรียนในระดับที่สูงกว่านั้นแพงมาก จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 05:20:53 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ภาคพิเศษ (วีรกรรมเด็ด) ไปถึงพวกเราที่จะทำงานต้องมี เฮลท์การ์ด กัน เพราะว่ามันเป็นกฎของเค้า แต่แล้ว 555 ปัญหาก็เกิดจนได้ มันจะมีฉีดวัคซีนไวรัสตับอักเสบเอ แล้วก็จะมีเอกสารให้กรอก สำหรับผู้หญิงเค้าจะถามถึงรอบเดือน ประมาณว่าถ้าท้องก็ฉีดให้ไม่ได้ ซึ่ง เราปกติมันก็ไม่ค่อยมาเป็นปกติเหมือนคนอื่นทั่วไปด้วยสิ ด้วยความที่เราเป็นคนซื่อคิดว่าคงไม่มีอะไร ก็กรอกไปตามความจริง แจ็คพ๊อตสิคะ ฉีดไม่ได้ เราไม่ทำให้ ซะงั้น แย่แล้วก็อธิบายอยู่นาน จนในที่สุด ก็เลยต้องโกหกไปว่าเพิ่งมาวันนี้ เป็นอันว่าจบ เหตุการณ์ที่สอง อันนี้เรียกซวยโคตรรรๆ ทำบัตรเดบิตหาย อันนี้ถึงกับนอนไม่หลับเลย แทบจะรื้อบ้านกันเลย คนดีอย่างเราพระเจ้าย่อมคุ้มครอง โทรไปอายัติกับแบงค์ ที่ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ แต่ก็ได้พี่ชายคอยช่วย แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี เรื่องนี้เราไม่ได้เล่าให้ที่บ้านฟัง เพราะกลัวว่าเค้าจะเป็นห่วง กลับมาแล้วถึงเล่า แค่นั้นยังไม่พอ นึกอยากสนุก เพื่อนฝรั่งเค้าชวนไปขี่ ควอท มอเตอร์ไซต์สี่ล้อ หน้าตาเหมือน เอทีวี บ้านเรา แต่คันใหญ่กว่า คงจะนึกภาพออกกัน ที่เค้าใช้ขี่กันในทะเลทรายอ่ะ ก็แหมฝรั่งนั่น มันตัวใหญ่ มันขี่ขึ้นไปบนเนินทราย สูงประมาณตึกสามชั้นได้ เราด้วยความที่เป็นสาวไทยใจเด็ด ไม่ยอม ขึ้นไปบ้าง ตอนขึ้นนี่มันไม่เท่าไหร่หรอกนะ แต่ทำไมไอ่รถบ้านี่มันบังคับยากเป็นบ้าเลย ไม่เสียเที่ยวที่ขี่ขึ้นไปถึงถึงบนดอยนั่น เมืองทั้งเมืองที่มองเห็นจากตรงนี้สวยมาก สวยจริงๆ งานเข้าอีกแล้วค่ะ ขาลงนี่ทำไมมันน่ากลัวจังเลย เอาวะลงก็ลง ไม่อยากจะบรรยาย ตัวเราเนี่ยแทบจะหลุดลงมาจากหลังรถ แล้วเราก็ลงมาถึงพื้นดินข้างล่างได้อย่างปลอดภัย แต่เมื่อกี้ตอนลงมาเหมือนคางกระแทกกับอะไรสักอย่าง ขี่ไปได้สักพัก รู้สึกแสบ เอามือลูกตรงคางเมื่อกี้นี้ ไม่นะเลือดแดงเต็มมือเลย ไม่สิ เราต้องรีบเช็ด ต้องไม่ให้ใครรู้ว่าคางแตก แล้วเราก็รีบขี่รถออกไปอีกทางทำเป็นขี่ไปดูโน่นนี่ กลัวเสียฟอร์มว่างั้นเถอะ เช็ดออกหมดแล้ว รีบขี่กลับ ทุกคนถามว่าเป็นอะไรรึป่าว เราก็ทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็เลยเปลี่ยนให้พี่ชายได้ขี่บ้าง ไม่ใช่อะไรหรอกตอนนั้น เราปวดคางมาก เหตุการณ์วันนั้นก็เป็นความลับมาจนถึงวันนี้ เหตุการณ์พวกนี้เล่าให้ฟังเพื่อที่จะได้ ระวังตัวบ้าง อย่าทำอะไรที่มันเกินตัวนะ วางแผนไว้หน่อยก็ดี จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 05:42:08 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 05:44:20 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว ตั้งกระทู้ใหม่ดีรึเปล่าคะ เป็นการให้เกียรติเจ้าของกระทู้ แล้วยังไงถ้าย้ายกระทู้ก็บอกนะคะ จะตามไปอ่าน......สนุกดีคะ จะไปคนเดียวเหมือนกัน กำลังกังวลอยู่ว่าจะรอดเปล่า จากคุณ : MADENOON - [ 8 ก.ย. 51 09:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยังไงก็ตามไปอ่านได้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6976519/H6976519 จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 14:10:09 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แก้ลิงค์นะคะ ไปที่นี่ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H6976683/H6976683.html จากคุณ : ครั้งหนึ่งเคยไปมาแล้ว - [ 8 ก.ย. 51 14:46:44 A:58.8.227.115 X: TicketID:186692 ]