ความคิดเห็นที่ 1 ความเห็นส่วนตัว สิ่งทีมีค่ามากที่สุดในชีวิตอย่างเดียวที่มี คือ ลูก ดิฉันพบความสุขที่ได้มีลูก และพบความทุกข์ที่สูญเสียลูก ตอนนี้วัยทองแล้ว เมื่อสองวันก่อนยังออดอ้อนสามีอยากมีลูกอีกสักคน หรือจ้างอุ้มบุญซะเลย สามียังบอก เราแก่แล้วเธอเอ๋ย อยากมีนะ ยิ่งคิดยิ่งอยากได้ ไม่รู้สิ ไม่มีเหตุผล รู้แต่ว่ามีลูกแล้วมีความสุขม๊ากมาก ขนาดลูกสองคนแรก พ่อเด็กทิ้งไป ก็ยังสู้อดทน แค่ได้ยินเสียงหัวเราะของลูกก็ชื่นใจแล้ว จากคุณ : jeejeeberry - [ 10 ก.ย. 51 16:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ แหม กระทู้นี้โดนใจอย่างแรง กำลังชั่งใจอยู่เหมือนกันว่าจะมีตอนนี้ดีหรือเปล่า เราพร้อมกันทั้งคู่ แต่ดิฉันกลัวค่ะ กลัวว่าความรัก ความห่วงที่มีให้ต่อลูก มันมากเกินไป กลัวว่าถ้าเค้าโตขึ้นแล้วเจอสารพัดปัญหา เค้าจะผ่านพ้นมันมาได้มั้ย แล้วคนเป็นแม่อย่างเรา จะสลัดความห่วงนั้นได้อย่างไร โอ้ย สารพัดจะกลัวค่ะ ก็เลยรอๆกันไปก่อน ปล ดิฉันรอฟังคำตอบจากคนอื่นเช่นกันค่ะ ขอโทษค่ะไม่ได้ช่วยอะไรเจ้าของกระทู้เล้ย จากคุณ : settembre - [ 10 ก.ย. 51 16:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราสองคนก็พร้อมทางการเงิน แต่ทางใจยังไม่พร้อมค่ะ ยังรักอิสระอยู่ ยังอยากเที่ยวดูโลกโดยไม่ต้องห่วงตัวเล็ก ยังเด็กเกินไป(ในความคิด)ที่จะหยุดงานปีนึงเพื่อมามีลูก พูดง่ายๆคือเรายังเห็นแก่ตัวอยู่ เลยยังไม่มีค่ะ ลูก is for life, not just for xmas แต่คนรู้จักหลายๆคนบอกมาว่าถ้าอยากมีก็มีไปเลย ไม่ต้องมารอให้พร้อม เพราะหลายๆคนรอเป็นปี ท้ายสุดก็ไม่เคยได้มีค่ะ ปล. กลัวพอมีแล้วจะรักลูกจนลืมปั๋วด้วยแหละ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 16:47:39 จากคุณ : pervpanda - [ 10 ก.ย. 51 16:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบคุณ Settembre คล้าย ๆ กันค่ะ คิดอย่างนี้เหมือนกันในบางทีก็เลยยังรอไปก่อน แล้วก็ยังรักอิสระเหมือน คห. 3 ด้วย นี่ซิก๊อะเลยยังไม่อยากมี แต่อนาคตอีกสองหรือสามปี มีแนวโน้มที่จะมีสูงค่ะ จากคุณ : Whitebutterfly - [ 10 ก.ย. 51 17:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดิฉันเคยท้องเมื่อประมาณสองปีที่แล้ว แล้วก็แท้งเมื่อท้องได้ประมาณเกือบสามเดือน แบบไม่มีเหตุผล เป็นเวลาเกือบสองปีมาแล้วที่ลังเลและตัดสินใจไม่ได้ซักที ว่าจะมีหรือเปล่า ถามใจตัวเอง แน่นอนล้านเปอร์เซนต์อยากมีมาก เห็นลูกเพื่อนแล้วร้องไห้ แต่จากประสบการณ์ต่างๆ ที่ได้รับเมื่อการตั้งท้องครั้งทีแล้ว ทำให้ดิฉันกลัวมากมากย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการตั้งท้องไกลบ้าน ไม่มีใครเลย และเป็นการท้องครั้งแรก สามีก็ต้องทำงาน จะทำตัวให้เขาห่วงมากนักก็ไม่ดี ไหนจะเรื่องโรงพยาบาลและหมอ ก็ไม่ประทับใจเลย อีกอย่างความคิดของดิฉันเหมือนคุณsettembre กลัวทุกอย่าง กลัวตัวเอง กลัวสังคมที่นับวันจะแย่ลงไปทุกที คิดสารพัด บอกตรงๆ ถ้ามีไม่อยากเลี้ยงลุกที่นี่เลย อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ สามีอยากมีแต่เขาก็เข้าใจค่ะ คิดมาก คิดนาน จนเวลาผ่านมาอายุก็จะเข้าเลขสี่แล้ว คงจะต้องต้ดใจแล้วมังคะ เลี้ยงหลานไปก่อน จริงๆแล้วอยากจะมีเพื่อนซักคนที่พอจะคุยกันเรื่องแบบนี้ได้เหมือนกันค่ะ โชคดีนะคะ จากคุณ : กาแฟดำ - [ 10 ก.ย. 51 17:05:00 A:90.217.175.154 X: TicketID:174080 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพิ่งคลอดค่ะ มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิต แล้วอย่าคิดว่ามีลูกแล้วจะเที่ยวไม่ได้ค่ะ เราก็ยังทำได้อยู่ เอาลูกไปเที่ยวด้วยสนุกดี ถ้าใจอยากมีและถ้าคิดว่ารับผิดชอบได้ก็มีได้ค่ะ ยิ่งสามีเป็นคนแคนาดาก็ยิ่งเอื้อให้ลูกเราได้เรียน ได้รับการดูแลจากรัฐบาลแคนาดา แล้วเราจะได้สนุกกับลูกตอนที่เรายังมีแรง ไม่เหมือนฝรั่ง มีลูกห้าขวบตอนตัวเองสี่สิบห้า วิ่งตามไม่ไหวต้องจ้างเราไปวิ่งให้ ที่พูดแบบนี้เพราะว่าเคยทำงานเป็นแนนนี่ค่ะ อยากมีก็มีเถอะค่ะ แต่ต้องแน่ใจว่าถ้าเค้าออกมาแล้ว ทั้งพ่อและแม่จะสามารถให้ความรัก และดูแลได้นะคะ สงสารเค้าถ้าเค้าออกมาแล้วเราต้องโยนให้คนอื่นเลี้ยง จากคุณ : jkapachi - [ 10 ก.ย. 51 17:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่กล้ามีเพราะสภาพสังคมค่ะ บอกตรงๆ จากคุณ : hamble pie - [ 10 ก.ย. 51 17:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดีใจด้วยค่ะคุณ Jkapachi ฟังแล้วรู้สึกบวกขึ้นมาอีกเป็นกองเลยค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่แคนาดาหรือเปล่าเอ่ย จากคุณ : Whitebutterfly - [ 10 ก.ย. 51 17:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับเรื่องแท้งนะคะคุณกาแฟดำ แล้วก็หวังว่าความคิดเห็นดี ๆ จากกระทู้นี้ ทำให้ได้ความคิดในหลากมุมขึ้น และอาจจะเจอใครที่สามารถพูดคุยด้วยได้อย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังคิดมากอยู่ก็ได้ค่ะ โชคดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : Whitebutterfly - [ 10 ก.ย. 51 18:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดิฉันแต่งงานตอนอายุ 29 มีลูกตอนอายุ 32  คิดว่ากำลังดี สำหรับตัวเอง เพราะทำงานมาถึงจุดหนึ่งแล้ว พอแต่งงานมีครอบครัวก็ใช้ชีวิตแบบ 2 คนกันมาอีก 3 ปีก่อนตัดสินใจมีลูก  ตอนแรกอยู่เมืองไทยนั้น เคยคิดเหมือนกันว่า สังคมนับวันยิ่งแย่ลง ทำให้ไม่ค่อยอยากมีลูก คงแบบแต่งงานแล้วอยู่กันสองคน เก็บเงินไว้ตอนแก่ กับท่องเที่ยวบ้าง แต่พอย้ายมาอยู่เยอรมันแล้วรู้สึกเลยว่า อยากมีลูก อาจจะเป็นเพราะอยากมีลูกแบบมีเพื่อนไว้คุยด้วย ปรับทุกข์กันบ้าง อีกอย่างที่ตัดสินใจง่ายขึ้นอาจจะเป็นเพราะเห็นเรื่องการศึกษา กฏระเบียบ มันค่อนข้างช่วยแบ่งเบาความกังวลของคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ  ถ้าอยู่เมืองไทยเด็กๆต้องแข่งขันเรื่องการศึกษากันสูงมาก พ่อแม่ก็ยิ่งเครียดตาม มีความรู้สึกว่าเลี้ยงลูกที่นี่แล้วมีความสุข มีอิสระ ไม่กดดัน ไม่ต้องกลัวคนโน้นคนนี้จะพยายามบอกวิธีเลี้ยงลูกให้ค่ะ เลี้ยงเองแบเต็มที่ไปเลย เหนื่อยหน่อยแต่คิดว่าคุ้มค่ะ ดิฉันมองเรื่องการมีลูก ว่า เป็นเหมือนโปรเจคหนึ่งเหมือนกันนะคะ คือ เหมือนปลูกต้นไม้ ก็ต้องค่อยๆดูแลจนกว่าจะเป็นต้นไม้ใหญ่ที่สมบูรณ์ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว ก็ต้องคอยเล็มกิ่งเล็มใบ ใส่ปุ๋ย  แต่แน่นอนตอนที่ต้นมันยังเล็ก ก็ต้องเอาใจใส่ให้มาก เดี๋ยวพอโตมาจะได้เป็นต้นไม้สวยๆ ออกดอกให้ชื่นใจ ไม่ทราบสิคะ ดิฉันอาจจะคาดหวังเรื่องลูกน้อยมั้ง คิดว่า เลี้ยงลูกแบบ สอนให้ลูกคิดให้เป็น หัดแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ให้ลูกรู้ว่าพ่อแม่รัก เป็นที่พึ่งให้ลูกได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว ถ้าเค้ามีปัญหา  ส่วนอะไรที่จะมานอกเหนือจากนี้ เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วย เรื่องสังคม ก็คงแก้ไขตามสถานการณ์มากกว่า ไม่อยากเป็นกังวลมากจนเกินไป รู้แต่ว่า พยายามเลี้ยงลูกให้เค้าคิดเป็น แยกแยะได้ ไม่ฟุ้งเฟ้อ ดิฉันก็คงสุขใจมากที่สุดแล้วค่ะ แต่ยังไงชีวิตลูกก็เป็นของเค้าค่ะ เค้าต้องเลือกชีวิตของเค้าเอง ดิฉันว่า ถ้าคุณเป็นคนมองโลกในแง่ดีอยู่แล้ว ก็คงไม่ยากหรอกค่ะ ยิ่งถ้าสภาพจิตใจ และ การเงินของคุณและสามีพร้อมยิ่งไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่เลย อย่าไปกลัวเลยค่ะว่า เด็กเค้าไม่อยากเกิดหรือเปล่า  ดิฉันว่า เด็กทุกคนเกิดมาก็อยากเป็นที่รักทั้งนั้น ถ้าคุณรักเค้า ดูแล เค้าอย่างดี ลูกคุณก็จะเป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก เป็นเด็กที่โชคดีที่สุด ดิฉันคิดแค่นี้จริงๆนะ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 18:15:07 จากคุณ : Walcher - [ 10 ก.ย. 51 18:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าคุณสาวบางกอกคนดังยังอยู่ห้องไกลบ้าน คงได้เข้ามาแจมกระทู้นี้เป็นเเน่เเท้ เธอคัดค้านมากเรื่องการมีลูก คอมเมนท์ของเธออาจทำคุณ จขกท อ่านแล้วใจแป้วได้ ส่วนเจโล ลูกสองค่ะ อยากมีอีกเหมือนกันเพราะยังไม่ได้ลูกสาว แต่สังขารไม่ให้เเล้วนี่ดิ เฮ้อ สงสัยต้องรอคาดคั้นให้น้องชายและน้องสะใภ้ผลิตลูกสาวออกมา เราจะได้ขโมยมาเลี้ยงเป็นลูกเราซะเลย วางแผนล่วงหน้าไว้แล้วเนี่ย  อิ อิ จากคุณ : แต่น้องชายยังไม่มีแฟนเลย ฮ่วย! (Jennifer Lowclass) - [ 10 ก.ย. 51 18:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คลอดน้องได้ ๖ เดือนแล้วค่ะ ดิฉันอยู่ต่างแดน  ตอนที่ท้องและคลอดรู้สึกโดดเดี่ยวมาก รู้สึกกลัวต่างๆนาๆ อยู่ไกลจากญาติพี่น้อง แต่ดิฉันก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาำได้ ตอนนี้หน่ัะเหรอคะ มีความสุขกับลูกมากๆ เลี้ยงดูเขา เล่นกับเขา ตอนที่เขายิ้มให้เรานั้น มีความสุขมากๆๆๆๆเลยค่ะ อย่าคิดว่าจะมีลูกเมื่อพร้อมเลยค่ะ ต้องดูว่ามีลูกเมื่อร่างกายเราพร้อมดีกว่า จากคุณ : คบคนด้วยใจ - [ 10 ก.ย. 51 18:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนแต่งงานใหม่ๆ คิดว่าอีกสักสามปีค่อยมี ตอนนี้เลยมาจะสี่ปีแล้ว เลยคิดใหม่ เอาไว้มีตอนก่อน 35 ไม่รู้ถึงตอนนั้นจะยังอยากมีอีกไหม ไม่เคยรู้สึกพร้อมที่จะมีลูกสักครั้งในชีวิต บางครั้งก็อยากให้มันเกิดขึ้นแบบaccident นะ จะได้มีสักที เพราะถ้ารอให้พร้อมชีวิตนี้คงไม่ได้มี ถามว่าถ้าอยากมีนักทำไมไม่มีซะ อยากก็อยากค่ะ แต่ไม่อยากเสียสละความสบาย อีกอย่าง ชีวิตเพิ่งเริ่มตอนแก่ ยังเรียนภาษา ยังไม่ได้ทำงาน ถ้ามีลูกตอนนี้ คงไม่ต้องคิดเรื่องทำงานแล้ว จากคุณ : GlowPopJigglyJam - [ 10 ก.ย. 51 18:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กำลังสับสนค่ะ รักเด็ก อยากมี สามีก็อยากมีค่ะ แต่บางอารมณ์มันแว๊บๆแบบจะมีจริงๆเหรอ เราพร้อมแล้วเหรอ ยังกลัวๆหลายๆอย่างอยู่ค่ะ   ความจริงใจอยากมี 98% แล้วค่ะ แต่ความลังเลที่มันแว๊บๆมาเป็นช่วงๆแค่ 2% ค่ะ ปัจจุบันนี้ก็ยังสับสนอยู่เล็กๆค่ะ ยังไม่เคยปล่อย กลัวมี ซะงั้น บางครั้งคิดว่ามีลูกเราต้องรับผิดชอบทั้งชีวิตเลยนะ ไม่มีแบบว่าวันนี้ชั้นอยากหยุดเลี้ยงลูกขอเอาไปปล่อย มันไม่มีการหมุนเวลากลับไปได้อ่ะค่ะ นี่แหละที่ยังกังวลอยู่ จากคุณ : asita - [ 10 ก.ย. 51 19:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีลูกสองคน ลูกคนแรกเรายังไม่พร้อมยังเด็กมากและชีวิตคู่นี่ทุกข์จริงๆแต่ก็สู้เพราะลูก ถึงแม้ชีวิตคู่ครั้งแรกจะผิดหวังแต่ไม่เคยเสียใจเลยที่มีเค้า และตอนนี้ยิ่งเห็นการเปลี่ยนแปลงของเค้าในทางที่ดีขึ้นเรายิ่งปลื้มใจ   ลูกคนที่สองอยากมีเต็มที่ ดิ้นรนหาหมอเช็คจนลืมคิด ไม่รู้กี่ครั้งที่ต้องลุ้นผลตรวจท้อง หลายครั้งนะที่ทั้งเราและสามีดีใจเก้อเพราะประจำเดือนขาด(ตรงไปใหม) แต่ไม่ท้องสักที จนช่วงนั้นเหนื่อย เพลียมาก ไม่อยากกินอะไร ก็เลยไปหาหมอและดันไปเถียงหมอด้วย   มีลูกและต้องเลี้ยงลูกอยู่ลำพังห่างญาติและไม่มีคนช่วยนี่เหนื่อยเหลือเกินแต่ก็สู้ค่ะ จะกิน จะเที่ยว จะช๊อปเหมือนสาวรุ่นๆก็ไม่ใด้ค่ะ เพราะในสมองจะคิดถึงลูกๆมาก่อน  มีความรับผิดชอบมากขึ้นเป็นเท่าตัว   ถ้าไม่มีลูกเล็กอยู่ที่นี่เรากับสามีคงตะลอนไปทั่ว  ตอนแรกเคยคิดจะให้ลูกคนโตอยู่โรงเรียนประจำด้วยซ้ำเพราะสามีทำงานไม่เป็นที่  เราไม่อยากย้ายลูกบ่อย ตอนนี้ก็แต่มีเรื่องของลูกๆใว้คุยกันตอนเค้ากลับมา  พอเห็นสามียิ้มไม่ซีเรียสก็รู้สึกดีค่ะ เพราะแต่ก่อนเค้าชอบเก็บเอาเรื่องของที่ทำงานกลับมาเล่าให้ฟังจนเราพลอยจะซีเรียสไปด้วย   ตอนนี้ชีวิตครอบครัวมีความสุขดีตามประสา แต่จะให้มีลูกอีกคนคงไม่เอาค่ะ เพราะอยากเลี้ยงลูกสองคนนี้ให้เป็นคนที่มีประสิทธิภาพและเป็นคนดีของสังคม ตอนนี้โลกมีคนไม่ดีเยอะเกินพอแล้ว ข้อนี้คุยกันสองคนกับสามีนะคะ  อาจจะไม่เหมือนคนอื่นเค้า ที่บ้านค่อนข้างจะซีเรียสเรื่องดูแลลูกค่ะ มีลูกแล้วความเป็นแม่จะปรับเปลี่ยนเราเองค่ะ หลายคนที่รู้จักนะ จะพูดประมาณว่ายังไม่พร้อมแต่พอมีแล้ว เห่อมาก ขอบอก ทั้งผัวทั้งเมียเลย(น่ารักมาก หน้าที่การงานดีและไฟแรงทั้งคู่ แต่ภรรยายอมออกจากงานมาดูแลลูกเป็นหน้าที่หลัก) จากคุณ : ลูกแมง - [ 10 ก.ย. 51 20:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 1. คุณ ๆ ที่ตัดสินใจร่วมกับสามีแล้วว่าไม่ต้องการมีลูก คิดอย่างไรที่ตัดสินใจไม่มี และชีวิตที่ผ่านมามีความสุขดีไหม รู้สึกเสียใจภายหลังบ้างไหม สามีตามใจ แล้วแต่เรา แต่เราไม่เคยมีความรู้สึกอยากจะมีลูกเลย เป้นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนจะรักใคร โชคดีว่าได้คนที่ไม่กดดันเราว่าต้องมีลูก ถึงจะมีแว๊บๆที่เห็นเด็กน่ารักแล้วก็เออ ถ้ามีลูกน่ารักแบบนี้ก็ดี แต่ความคิดนี้อายุสั้นมาก เพราะคิดต่อว่าต้องมีช่วงที่เด็กงอแง แล้วสักวันเด็กก็ต้องโต แล้วกว่าจะโต เราจะเครียดมากแค่ไหนในการเลี้ยงดู แล้วก็คงต้องห่วงไปจนตาย ก็เลยคิดว่าตัดสินใจถูกนะ เพราะเคยมีว่าปจดมาช้าแล้วเราเครียดมาก กลัวจะท้อง เป้นแบบนี้สองสามครั้งในระยะเวลาหลายปีหลังแต่งงาน ก็เลยมั่นใจว่าเราไม่อยากจะมีลูกจริงๆ ก็เข้าใจว่าการไม่มีลูก เราจะไม่ได้มีประสบการณ์ที่ดีๆเหมือนคู่อื่น ไม่มีคนเป้นเพื่อนยามแก่ชรา แต่ในเมื่อเราไม่อยากจะรับความเสี่ยงในการมีลูก เพราะงั้นเราก็ต้องยอมรับจุดนี้ค่ะ จากคุณ : yuy - [ 10 ก.ย. 51 20:45:01 A:124.121.20.198 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากมีเหมือนกันค่ะ...เพราะเป็นนางงามรักเด็ก อิอิ แต่ก็สับสน..เพราะกว่าลูกจะโต...ไม่รู้จะต้องเจออะไรบ้าง สังคมบ้านเมืองเปลี่ยนไป..ไม่อยากให้ลูกเกิดมาแล้วลำบาก บอกตรง ๆ ว่า เห็นปัญหาของเด็กสมัยนี้แล้วเหนื่อยใจแทนพ่อแม่ เราไม่อยากเป็นทุกข์แบบนั้นนะ..อาจจะมองเห็นแก่ตัวหน่อยนะคะ จากคุณ : MJ-Together - [ 10 ก.ย. 51 20:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่มเติมเรื่อง การเกิดในศาสนาพุทธ การจะมีบุตรธิดาได้ ต้องมีองค์ประกอบสามอย่างคือ มีไข่ มีสเปิร์มเข้าไปในเวลาที่เหมาะสม และมีดวงจิตที่เหมาะสมที่จะมาเกิด เพราะงั้นคุณ จขกท ถ้าอยากมีลูก ก็อย่าไปคิดว่าเหมือนเราเห็นแก่ตัว ไม่รู้ว่าเขาอยากจะมาเกิดกับเราหรือเปล่า ไม่ต้องกังวลในจุดนั้นเพราะถ้าไม่มีจิตที่เหมาะมาเกิดยังไงก็ไม่ท้องค่ะ เพราะงั้น จริงๆแล้วถ้าโชคดีมีคนมาเกิดกับเรา ก็แสดงว่าเขาเหมาะที่จะมาเกิดแล้ว อาจจะมีบุญกรรมร่วมกันมาที่ต้องมาให้มาชดใช้ อีกอย่างก็คือ การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้น ก็ทำให้เขาได้มีโอกาสสร้างสมบุญสร้างสมกรรมดีเพิ่มขึ้นไปให้เข้าไปใกล้นิพพานมากขึ้น ยิ่งถ้าได้เป็นลูกคุณ จขกท ซึ่งดูว่าจะเป็นครอบครัวที่มีความพร้อม มีสติ มีความตั้งใจในการจะเลี้ยงให้เป็นคนดีแล้ว ดิฉันว่าเป็นบุญของเด็กที่จะมาเกิดค่ะ จากคุณ : yuy - [ 10 ก.ย. 51 20:55:31 A:124.121.20.198 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สำหรับเรา ความก้าวหน้าในอาชีพการงานต้องมาเป็นอันดับ1 พอประสบความสำเร็จในอาชีพการงานแล้ว สถานะภาพทางการเงินของครอบครัวดี ถึงค่อยคิดที่จะมีลูกในอนาคต การมีลูกแต่ละคนต้องมีการวางแผนชีวิตให้ดี และเงินก็เป็นปัจจัยหลักในการตัดสินใจในเรื่องการมีลูกของหลายๆครอบครัว ในอนาคตอยากมั่นใจว่า เมื่อลูกเกิดมา เราสามารถอยู่ในฐานะที่เราพร้อมในทุกๆด้านสำหรับเค้า เช่น เวลาเค้าอยากได้อะไร อยากเรียนอะไร เราสามารถมีกำลังส่งเสริมเค้าได้ เพราะครอบครัวของเราไม่เคยหวังเงินช่วยจากรัฐบาลเหมือนบางครอบครัวที่คิดจะมีลูกแต่ไม่คิดอยากจะทำงาน บางครอบครัวมีลูก แต่ไม่มีการวางแผน เลี้ยงลูกไปตามยถากรรม ตามมีตามเกิด มีก็มีไม่มีก็ไม่มี เด็กจะมีปมด้อยเเละกลายเป็นปัญหาของสังคมได้ในอนาคต เวลาที่เค้าเห็นเด็กคนอื่นมีแต่เค้าไม่มี เค้าจะเสียใจเเละน้อยใจที่เกิดมาเป็นลูกของเรา เรื่องมีลูกต้องมีแน่นอนในอนาคต เเต่สำหรับครอบครัวเรา ยึดถือคติที่ว่า "ครอบครัวเป็นสุข มีลูกเมื่อพร้อม" จากคุณ : {@_@} - [ 10 ก.ย. 51 21:12:51 A:90.192.3.57 X: TicketID:186687 ]

ความคิดเห็นที่ 20 To Khun Walcher ฟังเรื่องราวคุณแล้วดีกรีความอยากมีพุ่งสูงขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาแชร์เรื่องราวดี ๆ ค่ะ   ชอบจังเลยค่ะที่บอกว่า ....."ดิฉันมองเรื่องการมีลูก ว่า เป็นเหมือนโปรเจคหนึ่งเหมือนกันนะคะ คือ เหมือนปลูกต้นไม้ ก็ต้องค่อยๆดูแลจนกว่าจะเป็นต้นไม้ใหญ่ที่สมบูรณ์ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว ก็ต้องคอยเล็มกิ่งเล็มใบ ใส่ปุ๋ย  แต่แน่นอนตอนที่ต้นมันยังเล็ก ก็ต้องเอาใจใส่ให้มาก เดี๋ยวพอโตมาจะได้เป็นต้นไม้สวยๆ ออกดอกให้ชื่นใจ..." จากคุณ : Whitebutterfly - [ 10 ก.ย. 51 21:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอบคุณ Yuy อย่างนี้แสดงว่าฟันธงว่าไม่มีแล้วหรือเปล่าคะนี่ คิดว่าจะมีการเปลี่ยนใจภายหลังมั๊ยคะ ตอบโจทน์เรื่องการเกิดได้ซึ้งมากค่ะ งั้นความคิดมากตรงนี้ก็น่าจะตัดออกไปได้ ขอบคุณมากเลยค่ะที่เข้ามาให้ข้อมูลดี ๆ แบบนี้ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 21:50:18 จากคุณ : Whitebutterfly - [ 10 ก.ย. 51 21:49:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนได้ลูกสาวเมื่อสิบเก้าปีที่แล้ว ยังคิดว่ามีช้า ไม่น่าจะทันใช้..คิดว่าเป็นของขวัญจากเบื้องบนให้ได้ปรับตัวทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน..เพราะก่อนหน้านั้นค่อนข้างใช้ชีวิตอิสระ แบบไม่คิดอะไรมาก..เลี้ยงลูกเอง โดยมีแม่และพี่สะใภ้เป็นแบ็คให้..เลิกกับพ่อเด็กตอนลูกอายุได้เจ็ดวัน..และไม่มีใครใหม่อีกจนกระทั่งสามปีที่แล้ว การเลี้ยงดูลูกในแต่ละวันจนมาถึงวันนี้ด้วยหนึ่งสมองสองมือนี้..ต้องบอกว่า..ทุกวัน คือความห่วงใย คือการแอบตั้งความหวังที่จะเห็นความสำเร็จของลูกทุกขณะ...เห็นเด็กอ่อนเมื่อไหร่ก็จะนึกถึงตัวเองว่า ใช้กำลังใจ กำลังกายเท่าไหร่ (ดูเหมือนจะ infinity)ที่จะสร้างให้เขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา..บางคนมีบุญ ลูกโตและเดินไปตามครรลองที่ควรจะเป็น..บางคน มีกรรมต้องผจญกับปัญหามากมาย.. การแต่งงานใหม่..ไม่มีการพูดถึงการมีลูกคนใหม่ เพราะอายุมากเกินกว่าจะมีได้แล้ว..สามีไม่ได้เรียกร้องเรื่องนี้ เพราะเขาเองก็มีลูกโตแล้วสามคน ดิฉันก็มีหนึ่งคน..เขาบอกลูกเค้าเหมือนลูกเรา ลูกเราก็เหมือนลูกเค้า..ตอนนี้..ใช้เวลาที่เหลือ ทำในสิ่งที่อยากจะทำ..นั่งมองความสำเร็จของลูกๆกันต่อไป.. ขอบใจลูกสาวตัวเอง..บ้านอื่นส่งลูกไปอยู่เมืองนอก..บ้านนี้ ลูกส่งแม่มาอยู่เมืองนอก อยากจะบอกน้องเจ้าของกระทู้ว่า..ถ้าพร้อมทุกอย่าง ทั้งแวดล้อมและ"จิตใจ"..การมีลูก ดีค่ะ...เป็นบททดสอบชีวิตจริงที่ผู้หญิงจะได้ทำ.. ขอให้ได้ลูกที่มาจาก จิตวิญญาณที่ดี มีศีลธรรม..เติบโตขึ้นเป็นพลเมืองที่ดีของประเทศชาติและสังคม จากคุณ : Panissar - [ 10 ก.ย. 51 22:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณกาแฟดำ อย่าเพิ่งหมดหวังไปนะคะ เราอยากเล่าเรื่องของคน 2 คนที่เรารู้จักให้ฟังนะคะ คนแรก เป็นครูสมัยมัธยมต้นของเราเอง เธอแต่งกับหม่อมเจ้า แต่รักการเป็นครู ก็เลยไม่ยอมลาออก เชื่อไหมคะ? เธอแท้งติดกันถึง 4 หน หนที่ 5 เธอคลอดได้ตามปกติคะ เราว่า เธอแข็มแข็งมาก ๆ เลยคะ ไม่ยอมท้อกับการแท้ง เป็นเราคงถอดใจเหมือนกัน คนที่ 2 เจ้านายเก่าของเราเองคะ เธอมีลูกสาวคนเล็กตอน อายุ 41 ปีคะ ลูกของเธอแข็งแรงดี ตอนเรารู้จักเธอ เธอก็อายุ 50 กว่าแล้ว ชีวิตของเธอลึก ๆ แล้วก็น่าสงสารเหมือนกัน คิดว่า สามีน่าจะเด็กกว่ามั่ง เขาไปมีภรรยาน้อย ทิ้งให้เธอเลี้ยงลูกลำพัง วันดีคืนดี ก็พาภรรยาน้อยมาหา คิดดูสิ พาภรรยาน้อยมาเยี่ยมลูกต่อหน้าเธอ เธอก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ซื้อของมาฝาก เธอก็กินหน้าตาเฉย เฮ้อ...เป็นเราคงร้องไห้โฮ เธอเข้มแข็งมาก ๆ เลย สำหรับเรื่องที่เจ้าของกระทู้ถาม เรากับแฟนคุยกันแล้วว่า อยากมีเลยหลังแต่งงาน คือ ไม่อยากรอให้แก่แล้วค่อยมี เพราะกลัวเลี้ยงลูกไม่ทันเขาโต พ่อแม่จะตายเสียก่อน อีกอย่างคือ กลัวเขาเกิดมาไม่พิการด้วย คิดว่า จะมี 3 - 4 คนด้วย เพราะส่วนตัวเป็นคนที่เติบโตมากับพี่น้อง ตอนนี้พี่น้องคนอื่น ๆ ต่างพากันแยกย้ายกันไปมีครอบครัว เลยค่อนข้างเหงากับการอยู่เพียงลำพัง ด้านแฟนก็เป็นลูกคนเดียว ตอนนี้พ่อแม่เสียหมดแล้ว เขาก็เลยรู้สึกโดดเดี่ยว เขามักจะพูดว่า เขาอยากมีพี่น้อง ถ้าเขามีลูก เขาจะไม่มีคนเดียว เพราะเขารู้ว่า ลูกจะเหงาแค่ไหน เพราะเขาเองก็เหงามากเช่นกัน จากคุณ : วิหคลม - [ 10 ก.ย. 51 22:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สำหรับเรา... - อยากมี...เพราะว่าใครๆ เค้าก็มีกัน - อยากมี...เพราะขึ้เกียจตอบคำถามคนรอบข้าง ว่าเมื่อไหร่จะมี - อยากมี...เพราะจะได้มีเพื่อนตอนแก่ - อยากมี...เพราะเหตุผลอื่นๆ ที่ตอนนี้นึกไม่ออก แต่ - ไม่อยากมี...เพราะกลัวเลี้ยงเค้าให้เป็นคนดี ไม่ได้ - ไม่อยากมี...เพราะกลัวจะเสียความเป็นอิสระ เพราะทำอะไรต้องนึกถึงลูกก่อน - ไม่อยากมี...เพราะไม่อยากให้ลูกต้องเผชิญ กับสังคม ที่เลวร้าย ขึ้นทุกวัน ดิฉันว่า ดิฉันยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่ลึกๆ ก็อยากมีลูกเหมือนกัน จากคุณ : BluemirroR - [ 10 ก.ย. 51 22:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนแรกอยากมีก่อน 30 (กลัวมีลูกตอนแก่) ตอนนี้เลื่อนไปเป็นก่อน 35 (คิดว่ากำลังพอดี) หลักๆ ก็คิดเหมือนคห.24 ค่ะ สับสนเหมือนกัน จากคุณ : thaispicy - [ 10 ก.ย. 51 23:11:16 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่กล้ามีเพราะเห็นเด็กบางคนเกิดมาพิการมีโรคนั่นโรคนี่ มันวนเวียนใกล้ตัวมากเกินไป ถ้าเกิดขึ้นกับตัวเองคงทุกข์ใจที่สุด ที่น่าสงสารก็คือเด็กที่เกิดมา  มันเป็นห่วงถ้าตายก็คงตายตาไม่ หลับแน่ๆ  อยู่กันแค่2คนผัวเมียมาตั้ง6ปี  ผ่านร้อนผ่านหนาว มาด้วยกันทำไมจะอยู่ต่อไปอีกไม่ได้  ความสุขของเราไม่ใช่ อยู่ที่ลูก แต่อยู่ที่เราเอาใจใส่กันละกันมากกว่าค่ะ  ของเราแฟนไม่ ขัด  แต่เราไม่อยากมี เพราะกลัวอย่างที่บอกข้างบน   และอีกอย่างเป็นคนขี้เบื่อ แค่เด็กแหกปากร้องมากๆ ก็ซิ่งหนีแล้วค่ะ น้ำหน้าอย่างนี้คงเลี้ยงลูกตัวเองไม่ได้แน่   แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 51 23:24:26 จากคุณ : น้องหมาบีเกิ้ล - [ 10 ก.ย. 51 23:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แต่งงานมาจะ 6 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่ปล่อย ยังรักอิสระ และจากสภาพสังคมที่เสื่อมลง ตอนนี้อายุ 33 ปีแล้ว คิดว่าถ้าในสองปีนี้ไม่มี ทุกอย่างยังไม่ลงตัว เลย 35 ปีก็จะไม่คิดจะมีอีก เป็นความคิดเห็นตรงกันของทั้งตัวสามีและภรรยา จากคุณ : ตกลงกันแล้ว - [ 10 ก.ย. 51 23:42:54 A:75.61.88.240 X: TicketID:170097 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ของเราจัดอยู่ในกลุ่มที่  1 ตัดสินใจแล้วว่าไม่มี ชีวิตที่ผ่านมามีความสุขดี  ไม่เสียใจที่ไม่มีลูก เพราะรู้สึกตลอดเวลาว่า การเลี้ยงดู คน หนึ่งคน ให้เติบโต ขึ้นมาต่อสู้ อยู่รอด ในสังคมได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย  ส่วนตัว เคยมีคนถามเรื่องการมีลูกว่า ทำไมตัดสินใจไม่มี มีแล้วจะได้หายเหงา ยิ่งมาอยู่ไกลบ้านอย่างนี้ ลูกจะเป็นเพื่อน จริงอยู่ ลูกสามารถทำให้หายเหงาได้ เพราะมีเรื่องราวมากมายที่จะต้องจัดการให้เขา เริ่มตั้งแต่ ท้อง คลอด จนกระทั้ง โตเป็นผู้ใหญ่กันนั่นเลย และ ดูเหมือนจะไม่เคยจบ สำหรับเรา  สิ่งหนึ่งที่คิดอยู่ในสมองเสมอคือ ลูก ไม่ใช่ สิ่งของ  และ เราเอง ถึงจะมีสถานะเป็น พ่อ แม่ มีส่วนทำให้เขาเกิด แต่ไม่มีวันเป็นเจ้าของ ถ้ามีลูก สิ่งสำคัญที่คุณต้องตระหนักไว้เลย  คือ การให้ และ ให้ อย่าง ไม่ต้องหวังผลลัพธ์  ปราศจากความคาดหวัง ซึ่งบอกตามตรง ว่า ไม่พร้อมสำหรับการให้ในระดับนั้น มองในแง่ธรรมะ อย่างคุณยุ้ยว่า ไม่น้อยก็มาก ต้องมีบุญกรรมร่วมกัน ตอนนี้ขอมีบุญกรรม แค่กับคนรอบตัว  พอแล้ว   ส่วนตัวของเจ้าของกระทู้ สำหรับเรา เราอยากบอกว่า ถ้าคุณตั้งใจจะมีก็มีไปเลย ถ้ารอพร้อมในแง่ของฐานะเงินทอง ซึ่งต่างคนต่างมาตรฐาน คงค่อนข้างยากหน่อย แต่ถ้าใจคุณพร้อมที่จะสู้ จะทำ เพื่อลูกแล้วล่ะก็ นั่นล่ะ พร้อมจริง เห็นด้วยอย่างมากที่ว่า  การที่คนสักคนจะมาเกิด ไม่ใช่แค่มีสเปิร์มเข้าไปในเวลาที่เหมาะสม ต้องมีดวงจิตที่เหมาะสมที่จะมาเกิดด้วย จากคุณ : AccessError - [ 11 ก.ย. 51 00:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อยู่ในข้อเดียวกะ จขกท.เลยค่ะ ทั้ง 2 คนอยากมี คงรอเรียนจบโทก่อน ทำงานซัก 2 ปี ตอนนั้นอายุก็คงราวๆ จขกท.ค่ะ ความคิด อยากมีเพื่อเติมเต็มชีวิตคู่ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น พ่อ แม่ ลูก บางทีก็คิดกลัวค่ะ ด้วยเรื่องเศรษฐกิจ สภาพแวดล้อมของโลกที่เปลี่ยนไป และอีกหลายอย่าง กลัวว่าลูกเกิดมาแล้วจะต้องเจอกับสิ่งไม่ดี กลัวจะเป็นแม่ที่ดีได้หรือเปล่า ก็คิดไปเรื่อยแหละค่ะ แต่สุดท้ายยังไงก็จะมี แพลนไว้ 2 คนค่ะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 11 ก.ย. 51 00:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 I have two. Very happy with them. I wouldn't mind at all, if I have to do this all over again. Worth every minute! จากคุณ : PatPDX - [ 11 ก.ย. 51 00:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^^ คุณพี่แป๊ด ยุให้มีอีกค่ะ มีเลยๆๆ มีแล้วได้ดีเป็นที่น่าชื่นใจของพ่อ แม่ อย่างลูกพี่แป๊ด ก็น่าจะมีซักหลายๆคนนะคะ จากคุณ : hamble pie - [ 11 ก.ย. 51 01:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กระทู้นี้โดนใจมากเลยค่ะ อุ้ยเพิ่งเเต่งงานเเต่ตอนนี้อยากมีลูกมากๆเลย อุ้ยเองอายุยี่สิบหก ส่วนสามีก้อสามสิบหกเเล้ว สำหรับอุ้ยจะว่าไวไปถ้ามีลูก หรืออาจจะเป็นวัยที่พร้อมที่สุดเเล้ว ส่วนสามีก้อควรจะมีลูกได้เเล้วล่ะ เพราะเเก่เเล้ว เคยได้ยินจากคนรู้จักว่า การมีลูกเเล้วทำให้ครอบครัวมีความสุขมาก ประโยคที่ความคิดข้างบนบอกว่า ลูกยิ้มให้ก้อมีความสุขมากๆเเล้ว เเหม นึกภาพออกเลย พูดเเล้วอยากมีไวๆ ติดตรงที่ว่า เราต้องกลับไปเเต่งงานที่ไทยก่อน อยากพาสามีฮันนี่มูนก่อน โอ๊ยคิดไม่ตกจริงๆ จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 11 ก.ย. 51 03:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 33 1.  คุณ ๆ ที่ตัดสินใจร่วมกับสามีแล้วว่าไม่ต้องการมีลูก คิดอย่างไรที่ตัดสินใจไม่มี และชีวิตที่ผ่านมามีความสุขดีไหม  รู้สึกเสียใจภายหลังบ้างไหม เคยคิดอยากมีเมื่อ 3 ปีก่อน อยากมีเพื่อคนอื่นไม่ใช่เพื่อตัวเอง และอาจเป็นไปตามโฮโมนของร่างกาย ตามที่คิดนะค่ะ ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ไม่คิดอยากมีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะ ไม่อยากเลี้ยงดูเด็ก ไม่ต้องการเลี้ยงดูมนุษย์ที่เมื่อเติบโตขึ้นมาแล้วเค้าจะมีความคิดเป็นของตัวเอง เราไม่ต้องการและมันยากที่จะอธิบายค่ะ เรื่องสภาพสังคมและอื่นๆ ก็คงไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่นั้นมา ก็พยายามหาแฟนที่ไม่ต้องการมีลูก เพื่อที่จะได้อยู่กันอย่างมีความสุข ก่อนเราคบใครก็ถามก่อนเลยว่า เค้าต้องการมีลูกมั้ย ดีกว่าคบๆไปแล้ว จะทำให้เค้าเสียเวลา เสียใจ และอาจเกิดปัญหาขึ้นกับเราอีก ตัวเราเองครอบครัวก็ไม่ได้ตั้งความหวังกับการมีลูกค่ะ สรุป ถ้าคุณและแฟน พร้อม ครอบครัวคุณทั้งสองฝ่ายก็ตั้งความหวังไว้ และมีหน้าที่ ที่ต้องหาผู้สืบสกุล องค์ประกอบเหล่านี้ เราว่าคุณก็น่าจะพร้อมค่ะ ที่สำคัญ เราคิดว่า การมีลูก เป็นการตอบสนองความต้องการของตัวเราเองด้วยนะ ถ้าตอบคำถามเหล่านี้ได้ เราว่าคุณก็คงรู้คำตอบค่ะ เราเองเลือกข้อที่ไม่อยากมีลูกนะ แต่ว่าก็เชียร์คุณให้มี เพราะว่า เห็นคุณคิดอย่างนี้แล้ว โอกาสที่คุณอยากมีลูกสูงกว่าไม่อยากมีค่ะ เหตุผลของคุณ เหมือนเป็นแค่คุณกังวลกับปัญหาที่จะเกิดภายนอก หลังจากที่คุณมีลูก ซึ้งเหตุการณ์เหล่านั้นยังไม่เกิด หรือจะไม่เกิดเลย มันจะเป็นเหตุการณ์ช่วงการเลี้ยงดูและเติบโต ตามวัยของเด็กมากกว่าคะ คุณแค่เป็นห่วงแทนไว้ก่อนล่วงหน้าหรือเปล่าคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : dcapar - [ 11 ก.ย. 51 05:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หนู hamble pie ดาร์หลิง พี่แป๊ดปิดโรงงานเรียบร้อยตั้งแต่เห็นหนูไมค์ออกมาครบสามสิบสอง อยากมีลูกสาวมากแต่ไม่มี ไม่เป็นไร ตอนนี้คงต้องรอลูกตะไภ้ ( แร็ทเกิร์ล = อีหนู ลูกสาวคุณไอ้จ่อย ขัดขี้ไคลไปถึงไหนแล้ว?) ที่คิดว่าจะมีแค่สองเพราะคิดว่ามีแรงเลี้ยงแค่นั้น ค่าเลี้ยงเด็กที่จะให้มีคุณภาพดีๆตอนนี้ไม่รู้ว่าพุ่งไปเท่าไหร่แล้ว ที่ผ่านมาก็ไม่ได้คิดว่าเราไปได้ไกลอะไรนักหนา เท่าที่ได้มาก็ปาดเหงื่อใจหายใจคว่ำกันหลายตอน เดชะบุญคุณพระช่วยด้วย เราเลยไม่ต้องไปนอนกันใต้สะพาน คนที่เขาไม่อยากมีลูกเพราะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ดิฉันก็ขอแสดงความเคารพมาที่นี้กับการตัดสินใจของเขา ไม่ว่ากัน แต่สำหรับคนที่อยากมีลูกขอบอกว่า คุณกำลังอยากได้ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ คุณจะได้ walk the walk ที่แม่ของคุณเคยเดินมาแล้ว เกิดมาชีวิตหนึ่งขอให้ได้เป็นแม่คนบ้าง ลูกจะเป็นอย่างไร เราเลือกไม่ได้ แต่ก็คุ้มแล้วที่ได้ give birth to somebody แล้วก็ได้รักเขา no matter what จากคุณ : PatPDX - [ 11 ก.ย. 51 06:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โดนส่วนตัวยังไม่อยากมีแล้วยังไม่พร้อมด้วยค่ะ ส่วนคุณสามีดูท่าทางแล้วไม่อยากจะมีเลยด้วยซ้ำเพราะยังรักสนุกอยู่ เช่น ยังอยากท่องเที่ยว หรือทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ใช่รักสนุกอย่างที่คิดๆกันนะค่ะ อิๆ เคยคุยกับแฟนเรื่องมีลูกพี่ท่านก็บอกว่ารอใหเตัวเขาเองอายุ 70 ก่อนค่อยมีลูก ไอ้เราร้องจ๊ากเลยเล่นเอาซะ 70 มีลูกแล้วเกิดคุณชายท่านเป็นไรขึ้นมาแล้วเราจะหาใครมาช่วยเลี้ยงลูกละ เลยได้แต่ปลงค่ะ จากคุณ : malibule (malibule) - [ 11 ก.ย. 51 06:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขึ้นอยู่กับ "ความพอใจส่วนตัว" มากกว่าอื่นๆเลยค่ะ ลูกสาวคนโตบอกว่า.. เมื่อมีครอบครัว ไม่คิดอยากมีลูก เพราะเขาไม่ใช่คนรักเด็ก เขารำคาญเสียงเด็กวัยสองสามขวบ... และ ที่สำคัญคือ... เขากลัวว่า เขาจะเลี้ยงไม่ดีเหมือนที่เราเลี้ยงเขามา... โดยเฉพาะเมื่อเข้าสู่วัยรุ่น เขารู้ดี เพราะเขาเพิ่งผ่านวัยรุ่นและ รอดพ้นวิกฤติมาได้เพราะ แม่เขา... คือเรา ที่คอยอบรมสั่งสอนเขา... เขากลัวว่าเขาจะทำไม่ได้กับลูกของตัวเอง เราไม่คัดค้านว่าอะไร... มันเป็นการตัดสินใจของเขา เลี้ยงเด็กเล็กๆง่ายกว่าเลี้ยงดูแล เด็กวัยรุ่น พ่อแม่ทุกคนเลี้ยงลูกตามนิสัยของตัวเอง... ลูกตนจะออกมายังไง.. ให้ดูที่ตัวเอง .. ลูกคือเงาสะท้อนอุปนิสัยของพ่อแม่ จากคุณ : JidNince - [ 11 ก.ย. 51 08:14:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อูย...ขอบพระคุณคุณนายป้าแปร๊ด ด ด ด ด ที่เห็นอิหนูของจ่อยอยู่ในสายตาอันแหลมคม คิก คิก พอดีวันนี้เป็นเวรอิหนูไปปฏิบัติภารกิจ ...แหะ ๆ พูดเหมือนดูดี แต่ภาษาชาวบ้านก็คือ ไปเลี้ยงควายอะจ้ะ ไม่งั้นจะเรียกมาสวัสดีคุณนายแม่เสียหน่อย ...ครือปล่อยว่างไม่ได้ มันจะออกไปตะแร้ดแตร๊ดแตร่ เลยต้องจัดภารกิจให้ เพื่อไม่ให้ยัยหมวยลูกซ้อ PARNISAR ทำคะแนนนำหน้า ขอบอกว่าอิหนูก็มีโครงการส่งจ่อยไปเมืองนอกเหมียนกันนะ ...มันบอกว่า ขืนยุ่งก๊ะมันมาก มันจะชู้ทจ่อยข้ามโขงไปอยู่สาธารณรัฐประชาชนลาวง่ะ ตอบคุณ จขกท มีลูก (แร่ด ๆ) มันก็ดี มีคนไว้ด่าแก้เหงาปาก ขืนไปด่าลูกคนอื่น มีหวังโดนเตะปาก คิก คิก สุดท้ายคำเตือนสำหรับผู้ที่จะมีลูก : ควรเข้ารับการปรึกษาจากหมอตำแยประจำหมู่บ้านว่า จิตแข็งหรือไม่ เพราะการมีลูกอาจทำให้สติดี ๆ แตกได้ จากคุณ : ไอ่คุณจ่อย - [ 11 ก.ย. 51 10:19:07 A:58.8.15.148 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เคยคิดว่ามีลูกเมื่อพร้อม ตอนนี้คิดว่าเริ่มพร้อมก็เริ่มเข้าวัยเสี่ยงต่อการตั้งครรภ์แล้ว อยากถอยเวลากลับไปได้จัง จะได้คิดใหม่ เริ่มรู้สึกเสียดาย เวลาที่ผ่านมาค่ะ เมื่อต้นปีตั้งครรภ์แล้ว ลูกน้อยไม่ยอมเจริญเติบโตค่ะ ก็เลยหลุดไป ว่าจะเริ่มใหม่อีกสักครั้งค่ะ จากคุณ : coast girl - [ 11 ก.ย. 51 13:04:56 A:121.220.77.14 X: TicketID:163162 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบค่ะ รู้สึกว่าแต่ละคนก็มีความคิด เหตุผลที่แตกต่างกันไป ดีค่ะได้ฟังหลาย ๆ แง่ มุม มีที่คิดเหมือนดิฉันก็เยอะ หลังจากอ่านมาทั้งหมดสามสิบเอ็ด คห ถึงนะตอนนี้ ดิฉันทำข้อสรุปออกมาดังนี้ค่ะ A. มีแล้ว มีความสุข แนะนำให้มี และ ยังไม่มี แต่แพลนว่าจะมี = 16 B. อยากมีเหมือนกันแต่ยังคิดอยู่ กล้า ๆ กลัว ๆ ไม่แน่ใจ รอเวลาที่เหมาะสม = 8 C.ไม่อยากมี และ ตัดสินใจแล้วว่าไม่มี  = 7 คิดว่าคงจะเป็นไอเดียได้ สำหรับคนที่เข้ามาตอบ ไม่ว่าเราจะอยู่ในกลุ่มไหนก็ไม่แปลกทั้งนั้น เพราะคนเราต่างก็มีเหตุลต่างกัน ส่วนตัวเองจัดว่าอยู่ในกล่มสองค่ะ กะว่าอีกสักสองปีค่ะอยากมีก่อน 35 แต่ในระหว่างสองปีนี้ก็อาจเปลี่ยนใจได้เหมือนกันขึ้นอยู่กับความชัดแจ้งถึงความต้องการนะเวลานั้น ตอนนี้ยังรักอิสระอยู่ แล้วก็ชีวิตยังไม่ค่อยนิ่ง ย้ายบ่อย เอ้า อ่านแล้ว็เข้ามาช่วยกันตอบหน่อยเร็ววววว!!!!! เผื่อจะได้รู้สึกว่าอุ่นใจขึ้นที่มีเพื่อนร่วมขบวนหลายคน :-))) แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 51 14:11:11 จากคุณ : Whitebutterfly - [ 11 ก.ย. 51 14:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตอบคุณ Whitebutterfly ไม่มีแน่ค่ะ เพราะส่งสามีไปทำหมันเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีได้คงต้องตั้งชื่อว่า น้อง Miracle ฮา จากคุณ : yuy - [ 11 ก.ย. 51 15:33:31 A:124.121.19.247 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมานะคะ เราก็กำลังสับสนอยู่เหมือนกันค่ะ เพราะอายุก็ 35 แล้ว เรามีเพื่อนคนนึง  เค้ามีลูกโดยยังไมได้แต่งงานเพราะยังไม่พร้อม เมื่อ 7 ปีที่แล้ว เราก็มองว่า เพื่อนคนนั้นทำผิด ทำไม่ถูก จนเวลาผ่านไป 7 ปี ตอนนี้เราอิจฉาเพื่อนคนนั้นมาก เค้ามีลูกที่สมบูรณ์(เพราะร่างกายเค้ายังสมบูรณ์ในช่วงนั้น) เค้ามีแรงเล่นกับลูกได้  ตอนรับปริญญา ก็คงจะไปงานลูกได้พอดี ส่วนเรา รอแต่พร้อม  มัวแต่กลัว สงสัยได้นั่งรถเข็นไปงานรับปริญญาลูก หรืองานแต่งแหง๋ ๆ ค่ะ สู้ ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : jeeddy - [ 11 ก.ย. 51 18:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตอบคุณ coast girl อย่าเพิ่งหมดหวังนะคะ ขอให้สำเร็จในครั้งต่อไปค่ะ สมัยนี้การแพทย์ก้าวหน้า ได้ยินคนมีลูกคนแรกสี่สิบต้น ๆ แล้วลูกปลอดภัยกันหลายลาย เอาใจช่วย และโชคดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 51 18:45:15 จากคุณ : Whitebutterfly - [ 11 ก.ย. 51 18:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณไอ้จ่อย คคห #37 มาแล้วพร้อมกับยุทธการขยับเหงือก ฮิฮิ จากคุณ : PatPDX - [ 11 ก.ย. 51 20:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ซ้อจ่อย..ให้อาหมวยลูกสาวซ้อชู๊ทซ้อมาทางอเมริกาจิคะ..แม่กะแม่จะได้มาเซี่ยวด้วยกัน ปล่อยให้ลูกไปบ่มเพาะความเป็นลูกหมวยเติ๊ร์ดเจเนอเรชั่นให้หน้าบานที่เมืองไทย..แล้วค่อยวกกลับมารับหม่ามี้ติงต๊องทั้งสอง บินข้ามฝี่งไปหาเจ้าลูกหม่าไมค์ของพี่แป๊ดกัน..งานนี้เฮียกิมกะตายีนได้กรอกตากันกลับไปมาแหงม แหะ แหะ..ขออภัยเจ้าของกระทู้ ขออาศัยพื้นที่หน่อยนะคะ..หาตัวซ้อจ่อยยากส์... จากคุณ : Panissar - [ 12 ก.ย. 51 01:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ดิฉันผ่านมาทุกอย่าง เคยท้องแล้วแท้งธรรมชาติตอนอายุครรภ์ได้สิบหกอาทิตย์กว่าๆ จากนั้นแล้วก็มีอาการหมดอาลัยตายอยาก ไม่คิดอยากจะมีลูกอีก เพราะกลัวสติแตก รับไม่ได้หากท้องแล้วแท้งอีก เพราะสาเหตุที่กล่าวมา ก็เลยตัดสินใจกินยาคุมมาตลอด จนอยู่วันหนึ่งก็เกิดอาการสงสัยตัวเองว่าทำไมประจำเดือนไม่มาหลายเดือนแล้ว ก็เลยไปหาแพทย์ประจำบ้าน ตรวจไปตรวจมา อ้าว...ฉันท้องได้สามเดือนกว่าแล้วเหรอนี่ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย เพราะไม่มีอาการคลื่นไส้แพ้ท้องอะไรทั้งสิ้น เนื่องจากอยู่ในวัยเสี่ยง เพราะตอนท้องแรกนั้นอายุมากแล้ว หมอที่สวีเดนก็จับตรวจโน่นนี่สารพัด ตอนนั้นดิฉันไม่ได้ทำงานทางด้านรักษาพยาบาล ไม่รู้กับความเสี่ยงของการเจาะน้ำคร่ำตรวจ หมอเสนออะไรมา ดิฉันก็โอเค ตอบตกลงไปหมด แล้วเขาไม่อธิบายเลยว่าความเสี่ยงต่อการแท้งมันมากขนาดไหน ตอนเจาะน้ำคร่ำตรวจโครโมโซมนั้น อายุครรภ์ได้สิบหกอาทิตย์กว่า เจาะเสร็จกลับมาบ้านก็มีอาการปวดท้องและตกเลือดจนใจเสีย คิดว่าคงแท้งอีกแน่ๆคราวนี้ ตกเลือดอยู่สองอาทิตย์กว่า แต่ก็ผ่านพ้นมาได้ด้วยดี ผลการตรวจโครโมโซมก็ออกมาดี ลูกปกติครบถ้วนทุกอย่าง ตอนนี้ก็น่ารัก ฉลาด และเรียนเก่ง ต่อมาก็พยายามจะมีลูกอีกคน แต่พยายามจนใจแป้วก็ไม่ท้องเสียที คิดว่าเราคงแก่จนไข่ฝ่อไปหมดแล้วมั้ง แพทย์ประจำบ้านก็แสนดี จะช่วยส่งให้ไปรับการรักษาขั้นต่อไปที่ Fertility Center แต่พอมาถึงขั้นนี้ ดิฉันก็ไตร่ตรองและตัดสินใจว่าหากเขาไม่มาเอง ดิฉันก็ไม่ไปรับการรักษา ก็คงจะพอใจกับลูกสาวคนเดียวนี่แหละ พอทำใจรับสภาพได้ ก็กลับท้องเองเสียงั้นแหละ ตอนท้องลูกชายนั้น ดิฉันกำลังอยู่ในระหว่างเรียนพยาบาลเทคนิคที่เดนมาร์ก เริ่มรู้และเข้าใจต่อความเสี่ยงต่างๆมากขึ้น ตอนนั้นถึงหมอและพยาบาลผดุงครรภ์จะพยายามบังคับให้ไปตรวจไปทำอะไรที่อาจส่งผลทำให้แท้งได้ ดิฉันก็เซย์โนลูกเดียว โชคดีที่ลูกชายออกมาครบถ้วนสมบูรณ์ดี ไม่เป็นดาวน์หรืออะไรทั้งสิ้น ไม่งั้นอาจมีโอกาสโดนประณามว่าออกลูกมาเบียดเบียนสังคม  - -" ตอนนี้ลูกชายคนเล็กสามขวบแล้ว ใจหนึ่งก็อยากมีอีกสักคน แต่อีกใจหนึ่งคิดว่าคงต้องพอเพียงแล้ว เพราะอายุมากขึ้นทุกที ร่างกายรับไม่ไหว แล้วตอนนี้ก็บังเอิญไปฝึกงานกับพยาบาลแม่และเด็ก เห็นเด็กอ่อนวัยแรกเกิดจนถึงสี่เดือนกว่าๆแล้วมีอาการใจอ่อนเหมือนขี้ผึ้งโดนไฟลนวันละหลายๆรอบ มีอาการเป็นนางงอมรักเด็กขึ้นมาฉับพลัน ต้องพยายามรั้งมือตัวเองไว้ ไม่ให้ไปคลำลูกคนอื่นเค้ามากนัก เดี๋ยวเค้าจะยัวะเอา อิอิ อยากบอกว่าตั้งแต่มีลูกนี้ ดิฉันมีความรู้สึกว่าได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แต่ก่อนเป็นสาวโสดอยู่คนเดียว ก็เห็นแก่ตัวและรักสบายตามประสาคนโสด อยากทำอะไรก็ทำได้เลย อยากไปไหนก็ไป เที่ยวดึกดื่นแค่ไหน ก็ทำได้ ไม่เดือดร้อนคนอื่น พอมามีลูก ต้องมารับผิดชอบชีวิตคนอื่น ก็เริ่มเรียนรู้และยอมรับได้ว่าลูกต้องมาก่อนตัวเราเอง เราจะมาเห็นแก่ตัวนอนอืดจนถึงสิบโมงเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้วนะ ดิฉันสนับสนุนให้มีลูกค่ะ เพราะการมีลูกช่วยทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น และก็ได้เรียนรู้การรักคนอื่นแบบไม่มีเงื่อนไข ความรักระหว่างแม่กับลูก เป็นความรักที่บริสุทธิ์มากจริงๆ รักเพราะรัก และเราทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก จะให้บุกน้ำลุยไฟหรือไปตาย ก็ทำได้ นอกจากนั้นแล้ว ร่างกายของผู้หญิงทุกคนเตรียมพร้อมมาตั้งแต่เรายังเป็นตัวอ่อนอยู่ในครรภ์มารดาว่าต่อไปเราต้องมีลูกนะ ธรรมชาติเตรียมตัวมาให้ผู้หญิงเราแบบนั้น หากเราเลือกที่จะไม่มีลูก หรือมีเองไม่ได้ ร่างกายไม่ได้ผ่านการท้องและการคลอด ระบบมันก็แปรปรวน อาจส่งผลให้มีอาการป่วยเป็นมะเร็งเต้านม และหรือโรคอื่นๆที่ระบบสืบพันธ์ได้ (อันนี้อ้างอิงจากที่สูตินารีแพทย์เธอมาบรรยายให้ฟังที่วิทยาลัยพยาบาลค่ะ หมอเธอว่าขนาดคนท้องที่ลูกเสียชีวิตในท้อง เค้ายังต้องให้คลอดธรรมชาติ เพราะจะได้จบวงจรอย่างครบถ้วน ไม่มีอะไรตกค้างไว้สร้างปัญหาในภายภาคหน้า) แต่ก่อนโน้นก็เคยคิดเหมือนกันว่าไม่อยากมีลูกเพราะไม่อยากให้ลูกเกิดมารับทุกข์ในโลกที่แสนจะวุ่นวายใบนี้ แต่ตอนนี้คิดว่าดิฉันไม่ใช่คนกำหนดชะตาชีวิตของใคร แต่ละชีวิตนั้นมีกำหนด มีจุดมุ่งหมายของเขาเอง เรานั้นเป็นเพียงผู้นำทาง เป็นผู้ดูแลคุ้มครองเขาในวัยที่เขายังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ หากเราเลี้ยงเขาด้วยความรัก สอนเขาให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ มีจิตใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาเผื่อแผ่ต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์ต่างๆที่อยู่ร่วมโลกใบเดียวกัน อาจเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่มาก อาจทำได้ไม่ครบถ้วนเต็มที่ อาจเหนื่อย อาจท้อ อาจสับสนว่าที่เราทำไปนั้นมันดีกับลูกหรือเปล่า ฯลฯ แต่ถ้าหากว่าทำได้ คุณก็จะได้รับผลตอบแทนที่มีค่ามหาศาล เป็นความสุขที่ลึกล้ำจนบรรยายไม่ถูก ต้องคนที่เป็นแม่เท่านั้นจึงจะรู้ว่าความสุขที่ดิฉันกล่าวถึงนั้นมันเป็นอย่างไร ปล. ดิฉันเคารพความคิดเห็นของเพื่อนๆที่เลือกที่จะไม่มีบุตร เรื่องมีบุตรหรือไม่และเพราะอะไรจึงตัดสินใจเช่นนั้น มันเรื่องส่วนตัวและมันแล้วแต่การตัดสินใจของแต่ละคน ดิฉันไม่เข้าไปก้าวก่ายตัดสิน แต่ดิฉันสนับสนุนให้คนมีบุตร ก็เลยมาออกความเห็นยาวเหยียดนี่แหละค่ะ สรุปว่า Make Baby Not War นะคะเพื่อนหญิงทุกท่าน :) จากคุณ : Smilla - [ 12 ก.ย. 51 06:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณ Smilla คุณพูดได้ใจดิฉันเหลือเกิน แต่โควต้าแจกหัวใจหมดไปแล้ว (เนื่องจากมือเติบ 555) ใครจะมารู้ใจคนเหมือนคนที่ได้เป็นแม่ คงไม่มี หัวใจให้คุณ Smilla ค่ะ จากคุณ : PatPDX - [ 12 ก.ย. 51 07:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณค่ะพี่แป๊ด จากคุณ : Smilla - [ 12 ก.ย. 51 07:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขออำไพ จขกท. ตอบซ้อหยั่นหว่อหยุ่น คห. 44 หน่อยนะ กำเสี่ย กำเสี่ย ซ้อหยั่นหว่อหยุ่น ที่ส่งเทียบมาเชิญบักจ่อย เอาเปงว่า ถ้าไม่กลัวบักจ่อยยืมตังล่ะก็ บักจ่อยกะแม่อิหนูก็ขอเชิญซ้อและตั้วเฮียยีนมางานแต่งของ ลูกหม่าไม้ค์ กะ อิหนู ของบักจ่อยที่ทุ่งหมาไม่มองเลยดีก่า คิก คิก ส่วนยัยหมวย ซ้อไม่ต้องเก๊กซิม คุณนายป้าแปร๊ด ด ด ด ด มีลูกชายอีกคนชื่อ ลูกหม่าแป๊รด ด ด ติก ... อยู่ในทีมหาเสียงของโอบาม่าซะด้วยนะ ดีกรีความหล่อ ก็ไม่เป็นรองลูกหม่าไมค์ คุณนายป้าแปร๊ด ด ด ด ด คงไมว่านะเนี่ยที่ไปรวบหัวรวบหางลูกชายแกแบบนี้ ...ตอนนี้เค้ากำลังสนับสนุน ให้คนไทยรักกันอยู่ ง่ะ ขออนุญาตไปก่อนนะ กระทู้นี้เค้ากำลังถกกันอย่างเมามันว่า มีลูกดีหรือไม่มีดี เดี๊ยวเสียบรรยากาศการทำลูกหมด จากคุณ : บักจ่อย ณ ทุ่งหมาไม่มอง - [ 12 ก.ย. 51 11:06:15 A:58.11.71.197 X: TicketID:098315 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เข้ามาขอบคุณ คุณ smilla ค่ะ ตอบได้น่าประทับใจมาก ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์และแบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ค่ะ ถือเป็นอีกหนึ่งแรงบวกที่จะจำไว้ค่ะเวลาที่ต้องตัดสินใจจริง ๆ ชอบที่บอกว่า ...."แต่ก่อนโน้นก็เคยคิดเหมือนกันว่าไม่อยากมีลูกเพราะไม่อยากให้ลูกเกิดมารับทุกข์ในโลกที่แสนจะวุ่นวายใบนี้ แต่ตอนนี้คิดว่าดิฉันไม่ใช่คนกำหนดชะตาชีวิตของใคร แต่ละชีวิตนั้นมีกำหนด มีจุดมุ่งหมายของเขาเอง เรานั้นเป็นเพียงผู้นำทาง เป็นผู้ดูแลคุ้มครองเขาในวัยที่เขายังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ หากเราเลี้ยงเขาด้วยความรัก สอนเขาให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ มีจิตใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาเผื่อแผ่ต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์ต่างๆที่อยู่ร่วมโลกใบเดียวกัน อาจเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่มาก อาจทำได้ไม่ครบถ้วนเต็มที่ อาจเหนื่อย อาจท้อ อาจสับสนว่าที่เราทำไปนั้นมันดีกับลูกหรือเปล่า ฯลฯ แต่ถ้าหากว่าทำได้ คุณก็จะได้รับผลตอบแทนที่มีค่ามหาศาล เป็นความสุขที่ลึกล้ำจนบรรยายไม่ถูก ต้องคนที่เป็นแม่เท่านั้นจึงจะรู้ว่าความสุขที่ดิฉันกล่าวถึงนั้นมันเป็นอย่างไร..." อยากถามนิดนึงค่ะว่า การเจาะน้ำคร่ำตรวจเนื่องจากมารดาตั้งครรภ์ตอนอายุเยอะนี่ ได้ยินว่าถ้าเกิน 35 ต้องเจาะใช่ไหมคะ แล้วถ้า 35 พอดี แนะนำให้เจาะไหมคะ ตามความรู้และประสบการณ์แล้ว ท้องแรกควรไม่เกินเท่าไรคะถึงจะอยู่ในเกณฆ์ปลอดภัย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Whitebutterfly (Whitebutterfly) - [ 12 ก.ย. 51 16:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สำหรับเรา..ไม่เคยคิดเรื่องมีลูกเลยค่ะ เราเป็นคนวิตกจริตโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสภาพสังคมผู้คนสมัยนี้..เละเคยได้ยินคำว่า เลี้ยงลูกเลี้ยงได้แต่ตัว .. อย่างเราถ้าเรามีลูกเราคงรักเค้าสุดชีวิตอ่ะค่ะ วัยเด็กยังไม่น่าห่วง เท่ากับเริ่มเป็นวัยรุ่น ถึงแม้เราจะเลี้ยงดีปลูกฝังจิตสำนึกไว้ให้เป็นอย่างดี แต่เราก็ยังกลัวเหตุการณืไม่คาดฝันเกิดขึ้น เหมือนที่เป็นข่าวที่มีออกมาบ่อยๆอ่ะค่ะ ไม่ลูกเราเป็นผู้ถูกกระทำ ก็เป็นผู้กระทำผิดเสียเองอ่ะ..อะไรหลายๆอย่าง ถ้าลูกเราเป็นผู้ถูกกระทำ เราก็เสียใจ ลูกเราเป็นฝ่ายกระทำ เราก็เสียใจอ่ะ คงจะเสียใจว่าเราเลี้ยงดีทีสุด ปลูกฝังจิตสำนึกผิดขอบชั่วดีให้เค้าอย่างดีที่สุด แต่เค้ากลับทำตัวแบบคนที่ไม่มีจิตสำนึกที่ดีอ่ะค่ะ ซึ่งอันนี้เราคิดว่าเราควบคุมไม่ได้อ่ะ ว่าเค้าจะระลึกถึงสำนึกถึงคำสอนของเราหรือเปล่า.. เราคิดถึงว่า ถ้าลูกทำผิดพ่อแม่ต้องมีส่วนรับผิดชอบต่อการกระทำของลูกอ่ะค่ะ..คิดไปถึงโน่นอ่ะค่ะ จากคุณ : anne-jgyoo - [ 12 ก.ย. 51 17:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ตอบคุณ Whitebutterfly เรื่องเจาะน้ำคร่ำ คุณถามว่าอายุที่ 35 พอดี หรือมากกว่า 35 ต้องเจาะน้ำคร่ำหรือไม่ ดิฉันเคยถามอาจารย์หมอที่มาสอนวิชา Obstetrics ว่าทำไมต้องกำหนดที่อายุนี้ อาจารย์หมอตอบว่าทางการแพทย์เค้าจำเป็นต้องเลือกเอาตัวเลขสักตัวหนึ่งมาตั้งเป็นเกณฑ์ อาจารย์บอกว่าที่จริงแล้วหากหญิงใดอายุเกินสามสิบ โอกาสความเสี่ยงต่างๆมันก็เพิ่มมากขึ้น เพราะฉะนั้น การตรวจที่แน่นอนนั้น เขาจะใช้หลายๆ parametre มาประกอบ เช่นทำอัลตราซาวนด์ตรวจดูรอยย่นตรงคอของตัวอ่อน ประกอบกับการตรวจเลือด หากผลตรวจเลือดระบุว่ามีอะไรที่น่าสงสัย หมอก็จะเสนอแนะให้ทำ placental biopsy (ตัดเยื่อรกไปตรวจ) หากตรวจเยื่อรกแล้วหมอยังแคลงใจสงสัยว่ายังมีบางอย่างที่บ่งบอกความเสี่ยง หมอก็จะเสนอให้คุณเจาะน้ำคร่ำตรวจค่ะ เพราะตรวจน้ำคร่ำนี้แน่นอนที่สุด เห็นโครงสร้างโครโมโซมชัดเจนมาก เรื่องอายุนั้นเป็นเพียงแค่ตัวประกอบตัวหนึ่ง คุณต้องมองดูตัวประกอบตัวอื่นๆด้วย บางคนอายุน้อยแค่ยี่สิบกว่าๆ แต่อยู่ในกลุ่มความเสี่ยงสูง เพราะมีญาติทั้งทางญาติตัวเองและญาติสามีที่เป็นดาวน์ หญิงพวกนี้หมอก็จะติดตามอย่างใกล้ชิด และจะแนะนำให้ตรวจด้วยวิธีต่างๆค่ะ โปรดคิดด้วยว่าการสแกนรอยย่นต้นคอตัวอ่อน การตรวจเลือด และตรวจเยื่อรกนั้น ไม่ได้เป็นหลักประกันอะไรทั้งสิ้น เพราะผลการตรวจนั้นมันอาจเป็น false positive คือบ่งบอกว่าตัวอ่อนมีความเสี่ยงเป็นดาวน์สูงมาก แม่บางคนก็เลือกที่จะยุติการตั้งครรภ์ด้วยการทำแท้ง แต่หัวใจสลายเมื่อผลตรวจ obduction ตัวอ่อนบอกว่าทารกปกติดีทุกอย่าง เพื่อให้แน่นอนเค้าเลยต้องเจาะน้ำคร่ำ แต่มันก็เสี่ยงมาก มีโอกาสแท้งได้ คนจะไปตรวจต้องคิดให้ดีๆว่าพร้อมไหมที่จะให้หมอเอาเข็มเจาะท้องผ่านเยื่อรกเข้าไปดูดน้ำคร่ำ  และหากบังเอิญแท้งขึ้นมา จะรับได้ไหม และถ้าหากตรวจเจอโครโมโซมที่เบี่ยงเบน คุณจะตัดสินใจทำแท้งได้ไหม เพราะการตรวจน้ำคร่ำนั้น ตรวจได้ก็หลังจากตั้งครรภ์ได้ 15 อาทิตย์ขึ้นไป ซึ่งตัวอ่อนก็โตมากแล้ว ทุกอย่างต้องคิดให้รอบคอบและตัดสินใจให้รอบคอบ ทุกอย่างต้องเอาขึ้นตาชั่ง หากคุณถามตัวเองแล้วตอบได้ว่าอย่างไรๆคุณก็ไม่ยอมทำแท้ง ก็อย่าไปตรวจเลยค่ะ เพราะรู้แล้วจะไม่สบายใจเสียเปล่าๆ การตรวจทั้งหมดที่ยกมาเล่าให้ฟัง เป็นการตรวจที่ตรวจหาความเสี่ยงการเป็นดาวน์ ไม่ได้เป็หลักประกันยืนยันว่าเด็กจะครบถ้วนสมบูรณ์ทุกอย่าง ดังนั้น พออายุครรภ์ได้ประมาณ 18-20 อาทิตย์ หมอก็จะทำอัลตราซาวนด์เพื่อตรวจดูว่าอวัยวะที่สำคัญของทารกในครรภ์ การตรวจอัลตราซาวนด์นี้ไม่ได้ตรวจเพื่อ "คัดออก" แต่ตรวจเพื่อที่ทางฝ่ายรักษาพยาบาลจะได้เตรียมพร้อมรับมือ ตัวอย่างเช่น หากทารกมีปัญหาเรื่องไต หรือโรคหัวใจ เป็นต้น มาสรุปอีกครั้งว่าจำเป็นต้องตรวจน้ำคร่ำไหม ก็ขอตอบว่าคุณต้องตัดสินใจเอาเองจากข้อมูลที่ให้ไปแล้วข้างต้น เพราะเด็กที่เกิดมาครบถ้วนสมบูรณ์ทั้งๆที่แม่อายุมากก็มีเยอะแยะมากมาย และเด็กที่เกิดมาเป็นดาวน์ทั้งที่แม่อายุน้อยก็มีมากเช่นกัน ข้อสำคัญก็คือหากคุณและสามีสุขภาพดี ไม่มีญาติทางฝ่ายไหนมีโรคที่ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ เวลาท้องก็บำรุงร่างกายดี ออกกำลังกายตามควร ก็ไม่น่าจะต้องเครียดมากว่าลูกจะมีโอกาสเป็นโน่นเป็นนี่หรือเปล่า อ้อ อยากเพิ่มเติมอีกอย่าง ว่าตัวอ่อนที่มีปัญหาทางโครโมโซมมากๆ ส่วนมากร่างกายของผู้เป็นแม่จะยุติการตั้งครรภ์เองโดยการแท้งตามธรรมชาติ จำได้ว่าหมอบอกว่าการแท้งแบบนี้จะเร็วมาก จะอยู่ในช่วง first trimester คือสามเดือนแรกค่ะ  บางคนไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำไปว่าท้อง เวลาแท้งก็คิดว่าเป็นประจำเดือนธรรมดา หวังว่าข้อมูลที่ให้มาคงพอช่วยเสริมความเข้าใจได้มากขึ้นนะคะ ********************* แก้คำที่สะกดตกหล่นค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 51 17:55:10 จากคุณ : Smilla - [ 12 ก.ย. 51 17:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 52 I think Khun Whitebutterfly is already leaning towards having a baby even before posting this kratoo asking women around here for their opinions. Being a mother is definitely one of the most wonderful things that can happen to a woman I'm sure.  I've heard so many inspiring stories about having a baby&being a mother as most of my girlfriends are mothers and two of them even asked me to be the god-mother for their babies which I've happily accepted. The kids are now 8 and 5 years old, both are great kids. The reason why I'm telling you all these as I want to show that I don't hate kids or against motherhood or anything. I just never feel like being a mother myself. Motherhood is for life and I don't think I can commit to such a thing. I've also looked at all mothers of several age groups around me, like my own mother, my mother in-laws, my girlfriends and their mothers and I can only see that they are constantly worried about their children no matter how old thier kids are. I once listened to a writer giving an interview on the radio and he said about his son that "When he turned 16, I couldn't really do much but to leave him in God's hands" and I felt so sad. Children are most precious to their parents but at a certain point the parents will have no choice but to let go and can only look at their children's lives from afar with constant worries. Nah, not for me. That's why I don't want to be a mother. Children can bring their parents the most happiness but they can also bring the most heart ache. I will never experience the happiness of being a mother but at the same time I will never have a chance of experiencing that possible heart ache either. I'm lucky that my husband has also agreed with me. We've been married for 17 years and we are quite happy about our decision of not having kids. We've led quite a carefree life-style, traveling a lot and at age 40's my husband and I are still taking a boxing and jazz dance classes together as we are both quite athletic. I'm not saying all these to convince anyone to stop having babies or anything, please don't get me wrong. Like I said, most my girlfreinds are mothers and they are totally happy about it. I just don't believe that motherhood is for everyone like if you're a woman you will have to automatically become a mother or feel like being one. จากคุณ : chickadee (chickadee) - [ 13 ก.ย. 51 04:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณคุณ Smilla มากค่ะสำหรับคำตอบเรื่องเจาะน้ำคร่ำ อ่านแล้วได้ความกระจ่างมากขึ้นเยอะเลย ที่ผ่านมายังไม่เคยหาข้อมูลอย่างจริง ๆ จัง ๆ เพราะว่ายังไม่เคยคิดเรื่องมีลูกมากอย่างช่วงนี้มาก่อน คิดว่าถึงเวลาที่ตัดสินใจจะมีจริง ๆ ก็จะศึกษาหาข้อมูลเพิ่มเติม ดีใจกับคุณด้วยนะคะที่ผ่านทุกอย่างมาได้อย่างปลอดภัยและมีลูกที่น่ารักถึงสองคน ได้ยินจากเพื่อนหลายคนว่าสังคมสวีเดนนั้นมีคุณภาพและสวัสดิการของรัฐก็เอื้อต่อคนที่ต้องการมีลูกดี ขอให้มีความสุขมาก ๆ กับชีวิตที่นั่นนะคะ ดิฉันเชี่อว่าคุณเป็นแม่ที่มีศักภาพที่จะเลี้ยงดูลูก ๆ ให้เติบโตอย่างมีคุณภาพในโลกใบนี้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : Whitebutterfly - [ 13 ก.ย. 51 09:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 54 To Khun Chickadee To be honest, although I'm leaning towards having a baby but there are many times that I think exactly the same like you. Thats why I post this kratoo in order to hear other's opinion. I have a sister with 3 kids, they seem to have a perfect life from outside, but inside there are many problems. In the past ten years my sister has been so stressful and tired of being a mom of 3 kids and work full time job...for sure it's all along the happiness too. Another sister of mine who lives aboard has exactly the same thought as you. She and her husband already definetely decided not to have baby...and they are still happy with their decision. Me, in the past 10 years, I've love my life style. I traveled a lot. I love travel and l live adventurous life. I enjoy being free. I don't regret anything. (thats why it's quite hard for me to decide about having a baby) I met my boyfriend 2 years ago. He is 28 and I am 32...we love each other and we get along great. We look at our future in the same direction...etc. However I just started to think about having a baby recently....it's been yes and no almost everyday...the reasons are as all the obove opinions of those who has baby and doesn't...positive and negative.   Sometimes i see myself and my boyfriend are suitable with life without children...i believe we will still be happy together if we don't have one. We have similar life style. Sometimes i imagine myself having a baby.....i feel happy and i feel like I want to experience all those great feeling of being a mom. Anyway, our lives are still not stayable enough to have one right now. In the next couples of year, i hope we will be stayable enough to make this decision... If by the time we both don't want one...I think we will still be happy and enjoy life when we get older same as you and your husband. แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 51 12:43:47 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 51 10:22:13 จากคุณ : Whitebutterfly - [ 13 ก.ย. 51 10:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มีหลายเหตุผลต่างๆ กันไปค่ะ ดิฉันเองยังไม่มีลูก เพราะ ดิฉันค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวนิดๆ ค่ะ คือ ต้องรอให้ตัวเองบรรลุเป้าหมายตามที่ตั้งไว้ก่อนคือ เรียนโทจบ (อีกแค่เดือนนึงเท่านั้น) มีอาชีพการงานตามที่ฝันไว้ก่อน (ตอนนี้่อายุ 29 ค่ะ) จริงๆ แล้วก็ไม่ได้คุมค่ะ เพราะลักษณะสังคมที่นี่เอื้ออำนวยให้มีลูกในขณะที่เรียนได้และสถานภาพของครอบครัวโดยรวมก็พร้อมพอสมควร แต่ว่าอาจจะเป็นเพราะสาเหตุความเครียดกับเป้าหมายในชีวิตที่ตั้งไว้ แล้วก็เรื่องเรียน ก็เลยไม่มีโอกาสซักที แต่ว่าตอนนี้ก็ยังไม่ได้วางแผนว่าจะต้องไปหาหมอเพื่อทำการตรวจ และหาช่องทางที่จะมี  แต่หลังจากเรียนจบ ถ้ามีหน้าที่การงานที่พร้อมแล้วก็ความอยากจะมีลูกมากๆ อาจจะตามมาก็ได้ค่ะ ส่วนสามีเค้ายังไงก็ได้ ตามใจดิฉันมากกว่า เค้าอยากเห็นเราได้ทำในสิ่งที่ต้องการ จากคุณ : MingDK - [ 16 ก.ย. 51 19:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 56 กระทู้โดนใจมากๆเพราะกำลังลังเลอยู่ เราจัดอยู่ในกลุ่ม B ที่จขกท.จัดไว้ค่ะ แต่งงานมาเกือบปี หน้าที่การงานทั้งเราและสามีก็มั่นคงดี มีเงินเก็บกันอยู่บ้าง อายุอานามก็กำลังดี ในใจเราสองคนก็อยากมีเพราะหลายๆเหตุผล แต่ยังไม่แน่ใจว่าพร้อมกันจริงๆรึเปล่า ตัวสามีอยากให้อยู่กันสองคนอีกซักพัก ส่วนเราก็แอบกังวลแบบหลายๆคนค่ะ ทั้งเรื่องสภาพสังคม ทั้งการเลี้ยงดูของเราว่าจะดีพอมั้ย ฯลฯ แต่พอมาอ่านสิ่งที่คุณ Yuy และคุณ Smilla ตอบไว้แล้วประทับใจมากๆ ได้ข้อคิดในการมีลูกและคลายความกังวลได้เยอะค่ะ กะว่าปีหน้าจะปล่อยละค่ะ เพราะคุณพ่อเราก็อายุ 70 แล้ว ยังไม่มีหลานให้ชื่นใจเลยสักคน จากคุณ : Mrs.Boota (bootakung) - [ 17 ก.ย. 51 13:20:11 ]

ความคิดเห็นที่ 57 My case is same Khun yuy ความคิดเห็นที่ 40 ka สามีไปทำหมันเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีได้คงต้องตั้งชื่อว่า น้อง Miracle 2 จากคุณ : SweetMooMoo (SweetMooMoo) - [ 19 ก.ย. 51 11:51:34 ]