ความคิดเห็นที่ 1 เจ๊ย้ายไปไหนเนี่ย จากคุณ : AnCk-Su-NaMuN - [ 3 ต.ค. 51 14:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ้าว..มาบอกแค่ว่าตามผู้ชายไป   แล้วหลังจากนั้นเป็นไงกลับมาเล่าต่อเน้อ.... จากคุณ : ตกตะกอน - [ 3 ต.ค. 51 15:04:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จำได้ว่าอ่านครั้งล่าสุดหลายเดือนมาแล้ว นั่งรถข้ามทะเลทรายแล้วหายไปเลย มีร้านเป็นของตัวเองแล้วเหรอคะ ยินดีด้วยค่ะ จากคุณ : pixp - [ 3 ต.ค. 51 15:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เจ๊มาแล้ว....คิดถึงค่ะ คิดถึง ว่างๆ แวะมาอัพเดตบ้างนะค่ะ จากคุณ : o_jangja - [ 3 ต.ค. 51 15:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาเกาะติดกระทู้ค่ะ และขอแสดงความยินดีด้วย เคยเข้ามาอ่านตอนที่คุณคันโมะ เขียน version นั้น สนุกมาก คราวนี้น่าจะเป็นเรื่องราวในมุมมองของเจ้าของร้าน ก็ดีค่ะ เพราะบางทีการมองอะไรมุมเดียว มันอาจจะไม่ชัดเจน เหมือนกระจกควรจะมีสองด้าน ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ มองไปทางไหน ก็มีแต่คนมีปัญหาทางการเงิน ตกงาน ทั้งนั้น ไม่สามารถใช้จ่ายฟุ่มเฟือยได้เหมือนแต่ก่อน แต่ถ้าเก็บเงินไว้ ค่าเงินมันก็จะเล็กลงอยู่ดีในอนาคต ตามหลักของเศรษฐศาสตร์  ส่วนฝากเงินในแบงค์ก็กลัวว่าจะเบิกออกมาใช้ไม่ได้อีก แต่ช่างมันเถอะ มาตามอ่านเรื่องของคุณคันโมะดีกว่า จะต้องสนุกไม่แพ้ภาค 2006 แน่ ๆ เลย บุญรักษาค่ะ จากคุณ : สนามหญ้ารอบบ้าน - [ 3 ต.ค. 51 15:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจาก..กิน อยู่ หลับ นอน กันได้สักพัก เหตุเกิดเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว... เวลาประมาณ 3 ทุ่มกว่า  นึกภาพตามนะคะ ...รัฐที่ว่า และเมืองที่โมะย้ายไปอยู่หน่ะ...อุบล อุดร หนองคาย...ฯลฯบ้านเรา   เมื่อสัก 20 ปีที่แล้ว ยังไง ยังงั้น เลยละคะ...คุณขร๋าาาา  บรื๋ออออ   เป็นอันว่าถ้าพระอาทิตย์ตกดินเมื่อไหร่ละก็(ช่วงนี้ พระอาทิตย์ตกตอนเวลา 2 ทุ่ม)  บ้านใคร บ้านมันทันที ...แล้วไอ้ที่ว่า บ้านใคร บ้านมันหน่ะ ...บ้านละ 5 เอเค้อ 10 เอเค้อ ...เป็นอย่างต่ำ  หรือภูเขาบ้านละลูก สองลูก สามลูก...ว่ากันไปตามฐานะ ....บรรยากาศ มืดมิด เงียบกริบ  บางคืนก็จะได้ยินเสียงปืนลั่น สนั่นหวั่นไหว  ก็ว่ากันไป .... จู่ๆ Jon ก็บอกโมะว่า " lets go , get into the car,  i got something for you " .... โมะก็ได้แต่นึกว่า 3 ทุ่มกว่าเนี่ยนะ  ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร  ก็โดน Jon ลากขึ้นรถสะแล้ว ...ระหว่างทาง Jon ก็จัดแจงเอาผ้าห่ม ที่อยู่ในรถ มาคลุมหัวโมะ อย่างมิดชิด  พร้อมพูดว่า  " its a surprise...close your eyes " ....สิ่งแรกที่โมะนึกถึงในตอนนั้นคือ ...นี่กรู ทำอะไรผิดไปรึป่าววะ ทำยังกับจับแมวใส่กระสอบ ยัดขึ้นรถแล้ว เอาไปปล่อย ....อดรนทนไม่ไหว โมะเลยโพล่งออกไปบ่้าง " are you sure ,you are not gonna kick me out and leave me somewhere ? " .... Jon ก็ได้แต่หัวเราะ หึ หึ แทนคำตอบ ...   Jon ขับรถวกไป วนมา ท่ามกลางความมืดมิด  อยู่ได้สักประมาณ 15 นาที ...แล้ว Jon พูดว่า " do you know how much i love you ? " ....แล้วเอื้อมมือ มาจับมือของโมะ พร้อมยัดกุญแจอะไรสักอย่างใส่มือโมะ  ....โมะก็อึ้งสิคะ..คุณขา   ตายละกรู  อยู่ดีๆมาเจอบทหวาม หวาน สะขนาดนี้   กรูจะตอบไงดีละนี่  เพื่อไม่ให้ Jon..ขา  เสียอารมณ์   นึกไปนึกมาชักโมโหตัวเอง ต๊ายยยย...ที่เรื่องอื่นละแจ๋นนน  แคล่ว คล่อง ว่องไวนัก ..มาเจอบทโรแม้นนนน เข้าหน่อย ...ทำเป็นอึ้งแดก แล้ว Jon ก็บอกโมะว่า  " now ! you can open your eyes and see " ...(สรุป โมะยังไม่ได้ตอบเลย ...เฮ้ออออ เสียรมณ์) ..." this is your restaurant now " ......  โมะตอบไม่ได้หรอกว่า Jon รักโมะแค่ไหน ... โมะก็ได้แต่ เข้าไปกอด Jon แล้วพยาย้าม พยายาม บีบเสียงตัวเอง ให้แผ่วเข้าไว้ จะได้เข้ากับบรรยากาศ  " thank you " ....( โห นาทีนี้ คร้ายยยย ครายยยย...มันจะแหกปาก แต๊ง กิ๊ว (ทีช เช่อร์ ) เหมือนตอนเรียนวิชาภาษาอังกฤษ สมัยประถม กันย่ะ ....เพื่อบรรยากาศ ยอมกระแดะค่ะ )  ค่ะ...คุณ คุณ..ขา  แล้วโมะจะมา สาธยาย ร้านอาหารบ้านนอกที่ว่า ให้ฟังโดยละเอียด พร้อมรูปถ่าย    หมายกำหนดการเปิดอย่างเป้นทางการ วันที่ 15 ตุลานี้ค่ะ ...เพื่อนๆจากพันทิพ กินฟรีโลดค่ะ  ...ขอให้มาให้ถึงเถอะค่า จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 3 ต.ค. 51 15:53:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่าว  หนีตามผู้ชายแล้วหายไปเลยนี่คะ  กลับมาก่อนค่า จากคุณ : ทูกี้ - [ 3 ต.ค. 51 16:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กรี๊ดดด อยากเห็นหลายเด้อค่ะ ปล.อยากกินฟรีที่สุดด้วย คิกๆๆ จากคุณ : ไอ้แล่ด - [ 3 ต.ค. 51 16:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่มาของร้านอาหารของตัวเอง ...ก็สืบเนื่องตั้งแต่ หลายเดือนที่ผ่านมา ที่โมะย้ายมาอยู่รัฐนี้ใหม่ๆ โน่นแหละค่ะ   ...จะเรียกว่า ฟิตจัด ด้วยความเคยชิน  เพราะสมัยที่อยู่ แคลิฟอเนีย ทำงานเป็นนางเสริฟ  2 กะ / สัปดาห์ละ 7 วัน ... หรือว่า เห่อ...ใบอะไร ต่อมิอะไร ที่แสดงตัวตนว่าอยู่อย่างถูกต้อง ตามกฏหมาย ที่กระเสือก กระสนจนเพิ่งได้มา..จนได้  (เรื่องนี้ของดเล่า โดยละเอียดค่ะ ...)  อีโมะสมัครงาน แหลกรานค่ะ ...เมืองบ้านน๊อค บ้านนอก แบบนี้แหละ  ขอให้โมะเห็นคำว่า NOW HIRING เถอะ ...โมะทั้งปรี่ ทั้งปราด เข้าใส่ทันที เอา application มา... เอามา เอามา ...กรูจะกรอก  อย่างบ้าคลั่ง   Jon เองก็ทั้งปลอบ ทั้งด่า(คงด้วยความรำคาญ) ....เราไม่เดือดร้อนขนาดนั้น ไม่ต้องรีบหางาน บลา บลา บลา ...เชอะ ! ไม่ ไม่ ไม่ เพราะ โมะงามอย่างมีคุณค่า ต้องทำงาน   สรุปว่า ใบสมัครงานที่โมะส่งไปทั้งหมด  ส่วนใหญ่ยินดีรับโมะเข้าทำงาน  อุ๊ยยยย...ไม่ใช่งานดี งานเด่นอะไรที่ไหนหรอกค่ะ  ก็ team member ค่าแรง minimum wage ....งาน front desk โรงแรมตามบ้านนอก ...อะไรเทือกนั้นแหละค่ะ  แต่โมะถือตัวเองว่า สวย เริ่ด ฉลาดล้ำ สะอย่าง ....งานอะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอให้ได้เริ่มก่อนเถอะค่ะ ...เดี๋ยวรุ่ง แน่นอนค่ะ คอนเฟิม  ในที่สุดโมะก็เลือกทำงาน ที่ TACO BELL ค่ะ ด้วยข้อเสนอตำแหน่ง ผู้จัดการการ  แต่มีข้อแม้ว่า 3 สัปดาห์แรก โมะต้องเรียนรู้วิธีทำ TACO ชนิดต่างๆให้คล่องแคล่ว ว่องไวก่อน ด้วยค่าแรงขั้นต่ำ หลังจากนั้นบริษัทจะส่งไปอบรม ที่สำนักงานใหญ่ที่ต่างรัฐ โดยออกค่าเดินทาง ที่พัก อาหาร (คงหนีไม่พ้นคูปอง taco bell แหละ) ...และกลับมาบริหาร จัดการ ร้านสาขา ...ตามลำดับ .....แอร้ยยยยส์ เท่ห์ระเบิด ระเบ้อ  โดยเฉพาะสีเสื้อเครื่องแบบ * สีม่วง * ..... อ่อ  ค่าแรงขั้นต่ำรัฐที่โมะอยู่ $ 6.5 ค่ะ...กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด ...ดังนั้น เรามาลองคำนวนรายได้ของคันโมะจัง  แบบคร่าวๆ กันดีกว่านะคะ ค่าแรงขั้นต่ำ 6.5 ทำงาน ต่อให้ full time ก็เถอะ 8 ชั่วโมง  กรี๊ดดดดดดดด...สลบ $50 กว่า  เบ็ดเสร็จ อยากเป็นผู้อยู่ในประเทศอย่างถูกต้องใช่มั้ยละคะ ...ภาษีคร่าวๆอีก 30% ....วันนึงเหลือเงิน $30 กว่า   Jon ทั้งบ่น ทั้งด่า ....ห้ามทำ เด็ดขาด  อ่อ...TACO BELL สาขาที่ว่าหน่ะ ไม่ได้อยู่ในเมืองที่โมะอยู่หรอกนะคะ  แหมมมม ร้าน หะรู หะหรา ขนาดนี้ ( taco bell หน่ะ ...หรูสุดในเมืองนี้แล้วละคะ ) ต้องโน่นค่ะ อยู่ที่ศาลากลางจังหวัดโน่นนนน  ...อยู่ห่างจากบ้านโมะ 30 ไมล์ค่ะ ....ค่าน้ำมันอีกเท่าไหร่ โมะก็ดื้อ ทน Jon บ่น ก่น ด่า ไปทำอยู่ได้ 3 วัน....เออ ไม่ปง ไม่เป็น แมร่งแล้วก็ได้วะ  ผู้จัดการร้าน TACO BELL อันทรงเกียรติ (แอบเสียดาย เสื้อ*สีม่วง* แปร๋น แหล๋น จัง) ....น่าจะเม้มไว้สักตัว Jon ก็ปลอบใจด้วยการ แอบเอาเงินมายัดใส่กระเป๋าให้โมะ อยู่เป็นประจำ ทีละมากมาย ....โมะชอบเงินก็จริงนะคะ แต่แหมมมม ...อยู่กินกันถึงขนาดนี้แล้ว  โมะว่ามันไม่เกี่ยวหรอกว่าใครเป็นคนถือเงินที่มีอยู่  มันน่าจะหาเพิ่มเติม ยิ่งๆขึ้นไปมากกว่า ...เพราะ Jon กับ โมะ วางแผนกันไว้ว่า ...เราจะซื้อเมืองนี้ทั้งเมืองให้ได้ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 3 ต.ค. 51 16:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยินดีด้วยค่ะ คนสวย จากคุณ : , (ป้าเอม) - [ 3 ต.ค. 51 17:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชื่อน่ารักจังเลยค่ะ  "โมะ" นี่ มาจาก ซาโมะเก้อ ป่าวคะ lol ล้อเล่นนะคะ ขอไปทำงานด้วยคนได้ป้าวเนี่ย  ตกงานอยู่ค่ะ จากคุณ : อัญญ่าAnyamany - [ 3 ต.ค. 51 18:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เขียนสนุกดีค่ะ ยินดีด้วยนะคะที่ฝันเป้นจริง จากคุณ : +:+ D e l i C a t e +:+ - [ 3 ต.ค. 51 19:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยินดีด้วยครับ ตอนนั้นเสริฟสุดฤทธิ์ ตอนนี้ขอให้รับเงินสุดฤทธิ์นะครับ ขอให้ขายดีครับ จากคุณ : smartupid - [ 3 ต.ค. 51 19:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณโม๊ะอย่าลืมบอกว่าอยู่เมืองไหน จะได้ตามไปกินให้เข็ดเชียวค่ะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 3 ต.ค. 51 21:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยินดีด้วยนะคะ มีร้านของตัวเองแล้ว ดีใจแทน แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ :) จากคุณ : Tabbie cat - [ 3 ต.ค. 51 21:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แฟนน่ารักจังเลยค่ะ ดีใจด้วยนะค้า... รีบๆมาเล่าต่อน่ะคะ จากคุณ : น้องมังคุด - [ 3 ต.ค. 51 22:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอาของฟรีมาล่ออย่างนี้ บอกหลังไมเคิ่ลมาเลย เดี๋ยวตามไปกิน ขออย่าง ว่าต้องอร่อยด้วยนะจ๊ะดาร์หลิง กินฟรี แต่ต้องตบทิปเยอะๆใช่ม้า.. ไม่งั้นโมะด่าเช็ด.. จากคุณ : PatPDX - [ 3 ต.ค. 51 22:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นชื่อนี้ไม่ได้ เป็นต้องคลิ๊กเข้ามาดู เพราะรู้ว่าสนุกแน่   จากคุณ : น้องแหนมเนือง - [ 3 ต.ค. 51 22:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยินดีด้วยนะคะ  ดีใจด้วยคะ จากคุณ : SuPerGLUE (SuPerHyPerOverUltraGLUE) - [ 3 ต.ค. 51 22:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ลืมเลย ขอบคุณ "จ๊ะจ๋า" ที่ไปตามนะคะ จากคุณ : SuPerHyPerOverUltraGLUE - [ 3 ต.ค. 51 22:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ดิชั้นขำตรงประโยคนี้มากมายค่ะ "โมะก็ลงทุนเช่า U Haul ( เช๊อะ...ระดับนี้ไม่ใช่มีแค่ผ้าผ่อน ให้หอบหนีตามผู้ชาย นะคะ ...ขอบอก )" ดีใจด้วยกับชีวิตคู่ที่น่ารัก ขอให้รักยืนยาวนะคะ เเละดีใจด้วยกับงานใหม่ สู้ๆนะคะ จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 3 ต.ค. 51 23:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตามมาอ่านคะ คุณ คันโมะจัง เล่าได้สนุกมั่ก ๆ จากคุณ : SaOsY - [ 4 ต.ค. 51 00:20:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หลังจากที่โมะตัดสินใจ ไม่ไปทำงานที่ TACO BELL ....พอว่าง  ก็ฟุ้งซ่านขึ้นมาอีก  แหมมมม...ดวงไม่เหมาะจะเป็นคุณนาย ก็งี้ละค่ะ  ไม่ชอบอยู่ว่างๆ  ส่วน Jon มีอาชีพเป็น farmer  ... ช่วงนี้เพิ่งย้ายมาใหม่ๆ ก็ยังทำอะไรไม่ได้มากมาย  ที่สำคัญก็ใกล้ winter เข้ามาทุกที  ก็ได้แต่เตรียมดิน  เตรียมสร้าง green house ...สำหรับเพาะปลูก ก็กลายเป็นว่า วันๆก็ขลุกกันอยู่อย่างนั้นแหละค่ะ น่าเบื่อออก ...จนกระทั่งวันนึง  เมื่อ 3 สัปดาห์ที่แล้ว  ที่ศาลากลางจังหวัด ใกล้เมืองที่โมะอยูุ่  จัดงาน music festival ชื่องาน pickmania (เครื่องดนตรี ที่ต้องใช้ pick ทั้งหลายแหล่ )    แล้ว  Jon ทราบมาว่า  ทางผู้จัดงาน มีบูทขนาด 10 x 10 ftว่างและต้องการ vendor เพื่อขายอาหาร  ให้เช่าในราคา $400 สำหรับ 2 วัน เสาร์ - อาทิตย์  สำหรับโมะ ถือว่าแพงมาก สำหรับงานบ้านน๊อค บ้านนอก แบบนี้   ก่อนตัดสินใจเช่าบูท ทางผู้จัดงานก็พยายามโน้มน้าวต่างๆนาๆ  อย่างเช่น..คาดว่าว่าจะมีประชาชน คนมาร่วมงานอย่างต่ำ 10000 คน เป็นอย่างต่ำ  (ทำเอาโมะ ปรี๊ดดดดดแตก  เนื่องจากมั่นอก มั่นใจว่า จำนวนประชากรทั้งหมดของทั้งเมืองนี้ และรวมเมืองใกล้เคียง ไม่ถึง 10000 คน..แน่นอน )   ทางผู้จัดงานมีการทำโฆษณา ประชาสัมพันธ์ อย่างมากมาย ( ขับรถวนทั่วเมือง ไม่เห็นป้ายบ่งบอกว่าจะมีงานอะไรเลยสักใบ )  .... แต่หลังจาก ถกเถียง สอบถามกันอย่างถ้วนถี่   ในที่สุด Jon ก็ตัดสินใจตกลงเช่าบูท เพราะอยาก support local business  ....สำหรับโมะ ไม่ค่อยเห็นด้วย  แต่ก็เอาวะ ว่าไงว่าตามกัน  .....โดยจะเปิดบูทขายอาหารไทย  รายการอาหารก็จะมี  แกงกะหรี่ ผัดไทย หมูสะเตะ และที่ขาดไม่ได้ก็คือ  thai iced tea ....ทีนี้ ก็ต้องจัดแจง ตระเตรียม ข้าวของ กันสิคะ   โดยที่โมะกับ Jon ต้องขับรถ ไป กลับ เป็นพันไมล์ กลับไป แคลิฟอเนีย เพื่อซื้อข้าวของ เกี่ยวกับอาหารไทยต่างๆนาๆ  ....โมะเองก็มือใหม่จริง จริ๊งงงง    เคยแต่เสริฟ  ไม่เคยคิดเลยว่า ถึงวันนึงต้องมาทำหน้าที่ทำอาหารขาย  โมะเที่ยวโทรถามสูตรอาหารจากเพื่อนสนิท มิตรสหายมากมาย ...ทั้งน้ำผัดไทยเอย  ส่วนผสมในการหมักสะเตะเอย  แกงกะหรี่ก็อ่านดูวิธีทำจากหลังซองเครื่องแกง  ที่ลำบาก ลำบน มากมายก็ต้องมานั่งเสียบสะเตะ เป็นไม้ๆ  เสียบสะเตะไก่ไป แทงมือตัวเองไป บ่นไป  Jon ก็ร่วมด้วย ช่วยกัน เป็นอย่างดี ....(ทำไป ทำมา ได้สะเตะตั้ง 200 ไม้)    ก็เพราะ สะเตะนี่ละคะ  ทำให้ Jon ตั้งราคาอาหาร สำหรับโมะถือว่าแพงมากสำหรับเมือง บ้านน๊อค บ้านนอกแบบนี้    อย่างไม่น่าจะขายได้   ผัดไทย ข้าวราดแกงกะหรี่  จานละ $8  ไก่สะเตะ ไม้ละ $3 .... ( Jon บอก มันเสียบยาก น่าโมโห) .... และแล้ว...วันงานก็มาถึง  ผลสรุปคือ Jon กับ โมะ พอใจ และดีใจ กับความสำเร็จอย่างล้นหลาม อย่างไม่น่าเชื่อ ....บูท อาหารทั้งหมดประมาณ 20 - 30 บูท แต่ของเราขายหมดเกลี้ยงตั้งแต่บ่ายวันแรก  ผู้คนเข้าแถว  (คนไม่ถึง หมื่นคนหรอกค่ะ ) รอซื้ออาหารไทย จากบูทของเรายาวเหยีด  โมะผัดไทยจนมือบวมพอง ...กะทะ wok นึงแบ่งได้ 5 จาน (แพงระยับ)   แกงกะหรี่หม้อใหญ่ สูงเท่าหัวเข่า หมดเกลี้ยงหม้อ   thai tea ก็สร้างชื่ออีกเช่นเคย .....  ที่น่าภูมิใจคือ ผู้คนชื่นชอบ อาหารไทยของเรา  และต่างสอบถามกันเป็นการใหญ่ว่า มีร้านมั้ย อยู่ที่ไหน ... พอ โมะ กับ Jon บอกว่ายังไม่มีร้าน เพราะเพิ่งย้ายมาจากแคลิฟอเนีย  ลูกค้าส่วนใหญ่ บอกว่า  please please open the thai restaurant ...this town need you   โมะ กับ Jon ปลื้มกันมากมาย ...และขอบคุณ สำหรับการต้อนรับอันอบอุ่น แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 00:32:28 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 00:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เวลาผ่านไปไวอย่างกะโกหกเนอะ  รู้สึกเหมือนอ่านเรื่องของคุณโมะเมื่อไม่กี่วันนี่เอง ตอนนั้นไม่เป็นอันทำอะไรเลย เข้าพันทิปก็คลิกกระทู้นางเสิร์ฟก่อนเลย ว่ามีอะไรอัพเดทถึงไหนแล้ว   ผ่านมาสองปีแล้วเหรอเนี่ย ...... มารอต่อ ว่าภาคเจ้าของร้านเขตภูธรจะเป็นยังไง จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 4 ต.ค. 51 00:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 วันอาทิตย์...ก็เช่นกันค่ะ  โมะเพิ่มรายการแกงเผ็ดขึ้นมา ก็ขายดิบขายดี เป็นเทน้ำ เทท่า (เอาเป็นว่า ทำงานที่ TACO BELL  3 เดือนยังไม่น่าจะได้เงินมากเท่านี้  โมะรู้สึกว่า คิดถูกแล้วที่ลาออก )  แหมมม กำลังขายของอย่างเมามันส์  พอบ่ายแก่ๆ วันอาทิตย์ ฝนดันตกลงมาสะนี่ ...  ขายของมาวันครึ่ง  โมะมั่นอก มั่นใจ เลยค่ะว่าโกยทั้งทุนทั้งกำไรมาพอสมควรแล้ว  และที่สำคัญคือ การต้อนรับอย่างอบอุ่นจาก เหล่าบรรดาลูกค้าผู้มีอุปการะคุณ ...เอาเถอะค่ะ ฝนตก ก็ไม่เป็นไร  โมะเลยตัดสินใจบอก Jon ว่า " hey ! lets do something fun ...just give away our food for free ...."  Jon ก็เห็นด้วย  FREE FOOD / TIPS APPRECIATE เท่านั้นแหละค่ะ ...ทั้งฝน ทั้งคน มืดฟ้ามัวดิน นึกถึงฝรั่งเวลาได้รับของฟรี และจะพูดจาปากหวาน สิคะ  .....เหนื่อย และ สนุก จริงๆ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 00:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดีใจด้วยค่ะ ติดตามพี่มาตั้งแต่ภาคที่แล้ว เคยไปทำเสิร์ฟที่ร้านที่เจ้าของเพิ่งเปิดใหม่ๆ ในเมืองเล็กๆ ค่ะแต่มีความสุขมาก สนุกทุกวัน มีอะไรแปลกๆไม่ซ้ำเลยค่ะ แต่ช่วงสโลว์ก็สุดๆ บางวันมีแค่ homeless คนเดียวมากิน สงสารพี่เจ้าของร้านมาก รู้เลยว่าคนเป็นเจ้าของร้านตอนเริ่มธุรกิจต้องมีความอดทนแล้วใจเย็นสุดๆ ขอให้ขายดีๆ รวยๆนะคะ จากคุณ : mango-mango - [ 4 ต.ค. 51 01:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาอ่าน ^^ จากคุณ : PoUpeE - [ 4 ต.ค. 51 01:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หูยย น่าปลื้มใจมากๆเลย นี่ขนาดเริ่มต้นนะคะ เห็นเเล้วอยากเปิดร้านอาหารเลย เเต่คงเหนื่อยมากๆ ขอให้กิจการไปได้สวย นะคะโม๊ะ จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 4 ต.ค. 51 03:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ต้องขออภัย อย่างแรง สำหรับรูป ....ตอนนี้โมะ กลับมาแคลิฟอเนียค่ะ เตรียม อุปกรณ์ข้าวของ ยังไม่มีโอกาสถ่ายรูป  กลับไปเมื่อไหร่ จะถ่าย และ ลงรูปทันทีค่ะ  ร้านที่ว่าเป็นร้านอาหาร ขนาด 50 ที่นั่ง (ไม่เล็กนะคะ) บนพื้นที่ประมาณ 1 เอเค่อ   เป็นร้านอาหารที่มีประวัติ ผูกพันเกี่ยวกับเมืองนี้ มากมาย...  เริ่มต้นจาก พี่น้องผู้หญิงสองคนที่ชอบทำอาหาร และชอบซื้อของตาม yard sale เป็นชีวิตจิตใจ  ตั้งแต่ 20 กว่าปีที่แล้ว ...จนกระทั่งวันหนึ่งสองศรีพี่น้อง   มา yard sale ที่บ้านหลังหนึ่ง   แทนที่จะสนใจข้าวของ กลับไปถูกอก ถูกใจบ้านหลังที่ว่าเป็นชีวิต จิตใจ ....เลยขอซื้อบ้านหลังที่ว่า แล้วตบแต่งเป็นร้านอาหารชื่อร้าน the sisters    ตามประสาเมืองเล็กๆ ...หลังจากร้าน the sisters เปิด เรื่อง gossip ต่างๆ เกี่ยวกับสถานที่ ก็ถูกขุดคุ้ยตามมา .... บ้านหลังที่ว่าเคยเป็นบาร์เก่า เมื่อหลายสิบปีที่แล้ว สมัยยุคที่การทำเหมืองกำลังเฟื่องฟู  ยังมีหลักฐานคือบาร์ และcooler โบราณที่ทำด้วยไม้ ... มีการฆาตกรรมในบาร์  มีลูกหลานของผู้ที่เกี่ยวข้องกับฆาตกรรม มาเปิดประเด็นถกเถียงเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ...มีการส่งจดหมายจากยืนยัน ถกเถียงกัน  ที่สำคัญ มีรุ่นเหลนของผู้ที่ก่อคดีฆาตกรรม ส่งปืนที่ใช้ก่อเหตุ ใส่กรอบ ส่งมาให้อย่างดี ทุกวันนี้ยังแขวนอยู่ที่ร้าน ...ดังนั้นที่ขาดไม่ได้คือเรื่อง ผี  ....(เรื่องเยอะ จริงๆค่ะ)  ส่วนข้าวของทุกชิ้นที่ตบแต่งร้าน โต๊ะ เก้าอี้ เฟอร์นิเจอร์ ต่างๆ ...ก็เป็นข้าวของสะสม จาก yard sale ที่ผ่านมาทั้งชีวิตของสองพี่น้อง ที่ขณะนี้อายุ 66 และ 64 ปีตามลำดับ   โต๊ะอาหารแต่ละโต๊ะ และเก้าอี้  แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง  แต่จัดเข้าชุดกันได้อย่างลงตัว ...ให้ความรู้สึกอบอุ่น เหมือนทานอาหารที่บ้าน ..มีห้องใต้ดิน มีสวนผลไม้ อย่างแอปเปิ้ล แอปริคอท ...ฯลฯ มากมาย ร้านนี้เป็นร้านที่มีชื่อเสียงมากมาย ทางด้านอาหาร(ฝรั่ง)ที่เอร็ด อร่อย ราคาแสนแพง สำหรับบ้านนอก (สองพี่น้องปรุงอาหารกันเอง)  กับบริการที่สุดเลว ...เนื่องจาก cookเอง  เสริฟ และดูแลลูกค้ากันเอง อีกต่างหาก ทำกันสองคน  ....มีการส่งจดหมายชื่นชมอาหาร และด่าทอการบริการอย่างประทับใจ (คนส่วนใหญ่ชอบมาก กินไปโดนด่าไป )  เช่น ...you have two choices for dinner , TAKE IT or LEAVE IT . หรือ ไม่ก็ ร้านนี้ไม่ใช่ burger king , you dont get food the way you want but the way we want . เรื่องร้าน เล่ากันยาว พร้อมภาพประกอบ  อีกทั้ง business hours ที่น่าปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นที่สุด   15 hours / week  ค่ะ...ร้านนี้เปิดบริการแค่ 15 ชม. ต่อสัปดาห์  fri     11 am - 2 pm   and   5 pm - 7 pm  sat    11 am - 7 pm  sun   noon - 2 pm  และเปิดให้บริการเพียงปีละ 6 เดือน  march - september ปิดช่วง winter ....  โฮะ โฮะ โฮะ ...เชื่อเถอะค่ะ เหนือฟ้ายัง มีฟ้า     โมะว่า โมะเองก็สาวมั่น หนึ่งในปฐพี นางหนึ่ง ...ในที่สุดก็มาเจอปรมาจารย์ เข้าจนได้ ....  ก่อนหน้าที่จะได้เป็นเจ้าของร้านนี้ โมะมีโอกาส ไปที่ร้าน และทำความรู้จัก ท่านป้าทั้งสองครั้งนึง ในฐานะลูกค้า ...โมะประทับใจ ความตรงไป ตรงมา ความสนุกสนาน เฮฮา สวย เริ่ด เชิ่ด หยิ่ง อย่างไม่เกรงกลัวใคร รุ่นปรมาจารย์  ที่เต็มไปด้วย sense of humor ....จึงแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เรื่องราว ของการทำงานร้านอาหารกันอย่างออกรสชาด (เม้าส์แตก เม้าส์แตน) ....สำหรับโมะ  มันเป็นร้านอาหารในฝัน ...ทำไมละ ร้านกรู แดรกได้ก็แดรก แดรกไม่ได้ ก็เชิญ ... อ่อ กรูมีแค่สองมือ สองตรีนค่ะ กรูทำเท่าที่กรูทำไหว ...อะไร ต่อมิอะไรต่างๆนาๆ  แอร้ยยยยส์  ร้ายยยยยย..เริ่ด  ต้องขอบคุณ Jon ที่ทำให้ความฝันของโมะเป็นจริง  ถึงแม้ว่าราคาที่จ่ายไปเพื่อให้ได้ร้านนี้มา มันช่างแพงระยิบระยับ สำหรับร้านอาหาร บ้านน๊อค บ้านนอก แบบนี้ ( 6 หลักต้นๆค่ะ แต่ถือว่าได้ทั้งร้าน และที่ดิน ไม่ต้องจ่ายค่าเช่ารายเดือน  หวังว่าคงคุ้มสำหรับ reputation ของร้าน และถือได้ว่าเป็น property ในระยะยาว และข้าวของ และ เฟอร์นิเจอร์มากมายหลายชิ้นเป็นของโบราณ )  อีกทั้งยังต้องสืบทอดความเป็นทายาทอสูร ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง  เราจะเป็นร้านอาหาร ไทย - ฝรั่งค่ะ ( Jon ทำอาหารเก่ง) ในครัวก็มี 2 cooking station (ป้า 2 คน ก็บอกว่าทะเลาะกันเองบ่อยๆ เวลาหาข้าวของไม่เจอ ก็เลยแบ่งครัวกัน) ... THE BROTHERS coming soon  อ่อ ยังคงรักษาเวลาให้บริการ เวลาเดิมค่ะ  15 hrs / week จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 03:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณโม๊ะ อยู่แถวเมือง Silver City, New Mexico จากคุณ : ธนิตา - [ 4 ต.ค. 51 03:59:01 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกท่าน สำหรับความปรารถนาดี และคำอวยพรค่ะ ...พูดถึงรวยจากการทำร้านนี้  คงยากเอาการค่ะ   เปิดร้านอาทิตย์ละ 15 ชั่วโมง  กำลังรบเร้าคุณ Jon ขอเพิ่มเวลาอยู่ ยังไม่ได้รับการอนุมัติค่ะ แต่ที่แน่นอนคือเปิดตลอดทั้งปีค่ะ ไม่ปิด winter    คุณ Jon บอกว่าอยากให้ทำเพื่อความสุขมากกว่า  รายได้หลักคงจากการทำสวน คุณพี่ PatPDX ทำเอาโมะเสียว ....ว้ายยยย  หลัง *ไมค์เคิ่ล* มาเลย ...ยังไม่ได้มีโอกาส คุยกันเรื่องชีวิตใหม่ของโมะเลยค่ะ โมะขอเลี่ยงๆไปก่อน ยังไม่พร้อม แอร้ยยยยส์  ....สันหลังหวะ อ่อ..เรื่องคุณ JON ถ้ามีโอกาส ...คงเม้าส์กันยาวเหยีดค่ะ ก็มีสุข ทุกข์ กันไปตามเรื่อง ตามราว  ดีกัน ทะเลาะกัน  โมะยังถือว่ายังอยุ่ในช่วงปรับตัวเข้าหากันอยู่เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 04:17:43 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 04:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ว้ายยยย....คุณ ธนิตา จอมแฉ   เหอ เหอ ....กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด  เถียงไม่ออกเลยอะ อึ้ง ....เอาเถอะค่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว ใครผ่านไป ผ่านมา ขอเชิญค่ะ ....มาทานฟรี แต่ต้องยอมโดนด่า แต่โดยดีนะคะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 04:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อยากมีกิจการตัวเองแบบทำแค่ 20 ชม.ต่ออาทิตย์หยุดเสาร์อาทิตย์  ต้องโทรมาจองก่อนไม่งั้นไม่มีคิวให้  และหยุด 3 เดือน/ปี (ทำอะไรดีว่ัะตู) อิจฉาคุณโม๊ะมากค่ะ  ขอให้มีความสุขกับร้านในฝันนะคะ จากคุณ : ตกตะกอน - [ 4 ต.ค. 51 08:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตามเกาะสถานการณ์ข่าวหน้าขอบจอปันติ๊บบบบ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะๆ ถ้ามีโอกา๋สจะไปขอหม่ำฟรีแถมทิปคร๊าาาา ฮี่ๆๆ ยอมให้่ด่าค่ะ คริๆๆ จากคุณ : Kryta (kryta) - [ 4 ต.ค. 51 08:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รีบอ่านของคุณโมะ ต่อจนจบ ก่อนไปหัวหิน เป็นความฝันของเราเลยนะเนี่ยที่จะมีร้านอาหารเป็นของตัวเอง แต่กลัวอย่างเดียว กลัวเจ๊งค่ะ เพราะชอบใช้แต่ของดีๆ อร่อยๆ เริ่ดๆ ปัจจุบันนี้ ก็ยังฝันอยู่.... ขอให้คุณโมะ ประสบความสำเร็จในทุกด้านเลยจ๊ะ ถ้ามีโอกาสไปยูเอสเอเมื่อไหร่ อยากพาพี่แป๊ดไปเลี้ยงร้านที่ร้านคุณโมะ เปิดเตกิล่าให้พี่แกซักขวด คิกๆๆ จากคุณ : ไอ้แล่ด - [ 4 ต.ค. 51 09:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นอาชีพที่อยากทำมากๆ เลยน้อง   แต่คนลงทุนบอกว่า ดิฉันแก่แล้ว ไม่ให้ทำ ขอให้รวยไวๆ นะคุณ ลืมถามไปว่า Thai iced tea  เนี่ยะ  มันคือ tea ชนิดไหนกันนะ เข้ามาแก้ไขเอาคำหยอกล้อ แต่อาจไม่สุภาพออกไป แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 15:47:30 จากคุณ : โจ๊กหมูไม่เอาชูรส - [ 4 ต.ค. 51 10:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอให้ขายดี กิจการเจริญรุ่งเรืองนะคะ จากคุณ : . (ป้าเอม) - [ 4 ต.ค. 51 10:38:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เจ๊หายหน้าหายตาไปนานมั่กๆ... ดีใจจังที่ได้อ่านอีก จากคุณ : คำสารภาพครั้งล่าสุด - [ 4 ต.ค. 51 11:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หวัดดีค่า เจ๊จะยังจำเค้าได้หรือเปล่าน้า มันนานมากจนไม่น่าจำได้แล้วมั้งคะ ที่เคยคุยกันเนี่ย ฮ่า ไม่ได้เห็นชื่อพี่ในกระทู้นานมาก ปกติไม่ได้เข้าห้องไกลบ้านหรือสวนลุมด้วยอ่ะค่ะ เพิ่งรู้จากกาทู้ว่าอยู่ไกลบ้านไปแย้ว จะตามอ่านนะค้า จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 4 ต.ค. 51 17:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยินดีต้อนรับค่ะ ชอบอ่านมาก จากคุณ : เมย์ (mayistheone) - [ 4 ต.ค. 51 17:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณโมะจ๋า มาเล่าต่อเร็วๆหน่อยเถอะค่ะ ชื่อคุณโมะนี่คิดถึงตอนไปเที่ยวจังหวัดแพร่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ไปจอดรถเพื่อไปเข้าห้องน้ำในปั๊มแห่งหนึ่งกลุ่มเราได้ยินเสียงคุณแม่ตะโกนบอกคุณลูกสาวตัวน้อยๆซึ่งกำลังทำธุระอยู่ในห้องน้ำว่า "บ่อดีลืมล้างอีโป๋วโตยเน๊อ" เพื่อนผู้ชายหนุ่มกรุงเทพซึ่งกำลังจีบสาวเหนืออยู่ได้ทีหันมาถามเราซึ่งเป็นสาวเหนือคนเดียวในกลุ่มว่า ล้างอีโป๋วแปลว่าอะไร อิฉันเลี่ยงๆตอบเลยบอกไปว่า ล้างมือไงล่ะ ไม่กี่วันต่อมา ไอ้หนุ่มโทรมาถามว่า คำว่า"บ่าห้าปันต๋าย" (ไอ้เชี่ยไปตายไวไวเลยไป) แปลว่าอะไร เพราะโดนน้องอรสาวเหนือสวนกลับ ตอนที่ไอ้หนุ่มอยากโชว์ภาษาเหนือให้สาวฟัง แหมไม่ให้น้องเค้าสวนกลับยังไงคะ ดันไปตะโกนใส่สาวอรตอนเธอไปทำธุระห้องน้ำ ว่า "อรจ๋าเสร็จแล้วอย่าลืมล้างอีโป๋ว โตยเน๊อ"    !!!!!!!!!!!!!!! แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 19:32:25 จากคุณ : Rinta - [ 4 ต.ค. 51 19:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องของคุณโมะ ดีใจและยินดีด้วยค่ะสำหรับทุกสิ่งที่ได้มาจากความพากเพียร ชื่นชมมากๆค่ะ ถ้ามีโอกาสไปแถวๆนั้น อยากจะไปเยี่ยม และอุดหนุนค่ะ จากคุณ : pink daffodil - [ 4 ต.ค. 51 20:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 =p o o k p u i= จำได้ค่ะ ยังไม่ได้กลับไป new mexico เลยค่ะ ...เลยยังไม่มีรูปร้านมาอวด  พูดถึง new mexico แล้วนึกถึงตอนที่ตัดสินใจ ย้ายตาม Jon มา .... โมะเคยมาเป็นเพื่อน Jon ครั้งนึงตอนที่ Jon ย้ายมาใหม่ๆ ....ความรู้สึกของโมะตอนนั้น  (โดยเฉพาะ เมืองที่คุณ ธนิตาบอก นั่นแหละค่ะ เปรียบเหมือน downown หรือ ศาลากลางจังหวัด ของที่นี่แล้ว  ส่วนโมะอยู่เมืองเล็กกว่านั้นอีกค่ะ ห่างออกไปอีก 30 ไมล์) มันเหมือน ghost town จริงๆ  แม้แต่ตัวเมืองที่เรียกว่า downtown ที่นี่  ก็เป็นแค่ถนนสั้นๆ ที่มีตึกสูง 2 ชั้นเก่าๆ เป็นร้านค้า ....จะมีป้ายบอกย้าย หรือขายตึก อยู่ทั่วเมือง จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 22:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สำหรับคนที่เคยอยู่แต่เมืองใหญ่ๆอย่างโมะ ก็อดกังวลไม่ได้ และคิดไปต่างๆนาๆ ...จะอยู่ยังไง ?  ทำมาหากินอะไร ?     Jon ก็คอยโน้มน้าว ปลอบใจว่า เราจะอยู่ได้อย่างดี เพราะเราขยัน และฉลาด ....ที่มาของ ความตั้งใจ(เล่นๆ) ว่าเราจะซื้อเมืองทั้งเมือง  เกี่ยวกับผู้คนที่นี่ เป็นความจริงที่โมะเองรู้สึกไม่ดี ที่ต้องยอมรับว่า เป็นอย่างนั้นจริงๆ  ....  คนที่นี่ มีชีวิต ที่ดูเหมือนจะมีความสุขไปวันๆ  อย่างไม่ต้องคิดอะไร ...  พนักงานที่ทำงานตามธุรกิจร้านค้าต่างๆ ก็ทำหน้าที่ของตัวเอง ให้หมดไปแต่ละวัน ...  wall mart ...( ห้างใหญ่ ห้างเดียว ของเมือง ... แล้วมี alberson เป็น super market อีกที่นึง ) ซื้อของทีไร แทบจะได้ของฟรีกลับบ้าน แทบทุกครั้ง  พนักงานแคชเชียร์ แสกนของคิดเงินผ่านๆ อย่างไม่สนใจ ...ของชิ้นใหญ่ๆ ที่ไม่ได้ยกออกจากรถเข็น ขึ้นวางผ่านเคาเตอร์คิดเงิน เพื่ออำนวยความสะดวกแก่พนักงานแคชเชียร์  หรือของชิ้นเล้กชิ้นน้อยที่ซุกๆ (อย่างไม่ได้เจตนา) อยู่ในรถเข็น  ...หลายครั้งที่ไม่ต้องจ่ายเงิน  เพราะพนักงานเองไม่ใส่ใจ จนเราก็เองเหนื่อยและเบื่อที่จะทำตัวซื่อสัตย์ คอยทักท้วง  แรกๆสนุกได้ของฟรี บ่อยๆครั้งเข้าแม้แต่เราเองก็รู้สึกว่ามากไปก็ไม่ดี  ก็พยายามบอกพนักงานแคชเชียร์ให้คิดเงิน ให้ถูกต้อง...พนักงานแคชเชียร์อาจจะเสียหน้า  หรืออย่างไรไม่ทราบ ส่วนใหญ่ก็อาการเดียวกันคือเงยหน้าขึ้นมามอง เราแบบ...เหยียดๆ " เหมือนเราโง่ ที่พยายามจะซื่อสัตย์ " ในที่สุดหลังๆก็ปล่อยเลยตามเลย .....  และแม้แต่พนักงานตรงทางออก ที่คอยตรวจดูใบเสร็จให้ตรงกับของที่ซื้อ(เพื่อความแน่ใจว่า จ่ายเงิน) ก็ปล่อยให้ผ่าน ร้านอาหาร fast food แฟรนไชน์ดัง ทั้งหลายแหล่...สำหรับที่นี่ก็จะกลายเป็น slow food  ทันที    พนักงานทำงานอย่างไม่รีบร้อน ไม่สนใจจะตรวจเช็คข้าวของที่ขาด ... โมะเคยต้องยืนรอ บิสกิต ชิ้นเดียวจาก KFC นาน 10 นาที  หลังจากสั่งอาหารชุดหมายเลข XX ...ทุกอย่างครบหมด mash potato , cole slaw , chicken ขาด biscuit ชิ้นเดียวจริงๆ   หรือแม้แต่ drive thru ก็ต้องรอนานมาก ... wendy's , mc donald  ไม่เคยมีของครบขาดโน่น ขาดนี่ ประจำ  อ่อ...taco bell ก็ด้วย   คงเป็นปัญหาเกี่ยวกับการขนส่ง เจ้าของธุรกิจส่วนตัวต่างๆ ยิ่งแล้วใหญ่ ...มีชีวิตเรื่อยๆ ไม่รู้ไม่ชี้ มีความสุข(อย่าง น่าอิจฉา)  Jon...เคยซื้อ กระจกสี ร้านในเมือง(ตามรุป)...ใช้เวลาทั้งหมด 2 ชั่วโมง (โมะจำได้ดี เพราะทำให้ โมะกับJon ทะเลาะกันใหญ่โต เนื่องจากโมะโมโหหิวมากมายที่ต้องเสียเวลารอ นาน 2 ชั่วโมง)   แน่ละ...Jon อาจจะหมดเวลากับการเลือกกระจกอยู่นาน  ทั้งเจ้าของร้านเองก็ชื่นชอบ ชวนคุย   และต้องใช้เวลา 20 นาทีกับการคิดเงินค่า กระจกสีขนาด 1 ตารางฟุต จำนวน 10 แผ่น ....กว่าจะได้ราคาออกมาที่ $ 45.63 (จำแม่นมาก)  Jon จ่ายแบงค์ $100    คุณเจ้าของร้านใช้เวลาอีก 5 นาที ในการตรวจแบงค์ $100  ว่าไม่ปลอม   และอีก 5 นาที ในการพยายามทอนเงิน เฉพาะหลัก cent ก่อน ....โดยง่วนอยู่กับการหยิบเหรียญต่างๆ หยิบเข้า หยิบออกจากเครื่อง cash register ...จนในที่สุด ก็โยนเหรียญต่างๆกลับเข้าเครื่อง cash register  ด้วยท่าทางหงุดหงิด อย่างอารมณ์เสีย และโมโหตัวเอง เพราะคิดไม่ออกว่าต้องทอนเท่าไหร่ (ทั้งๆที่ ที่เครื่อง cash register เองก็จะมีตัวเลขบอกว่าต้องทอนเท่าไหร่ ถ้าใส่จำนวนเงินที่รับมา ....)  และแล้วคุณเจ้าของร้านก็ยื่นตังค์ทอนกลับมา $45 ...แถมบอกอย่างภาคภูมิ ให้โมะกับJon รู้สึกสำนึกในความมีน้ำใจว่า " ไอ..ลดราคาให้  ไม่ได้คิดเศษสตางค์ " ....โมะก็รู้สึกขอบคุณ    ค่ะ..กรูว่าเมิงทอนเงินไม่เป็นมากกว่า ...  but ...the total is $45 sir , do we suppose to get $55 change instead of $45 ??????? เรา(พยายาม)จะซื้อเมืองนี้ทั้งเมืองจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 23:49:39 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 23:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45 downtown กลางวันแสกๆ .... จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 4 ต.ค. 51 23:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เมืองเงียบจัง เหมือนเมืองร้าง ดูเหมือนพึ่งอ่านกระทู้ที่แล้วของคุณโมะไปหยกๆ 2 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก อ๊ะ  สู้ สู้ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 51 23:56:26 จากคุณ : สหายนก - [ 4 ต.ค. 51 23:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ถ้าคุณโม๊ะเปิดใน LA, แฟนๆอย่างผมตามไปชิมแน่นอนเลย เคยตามอ่านบ้าง ไม่ได้อ่านบ้าง เพิ่งมาลงชื่อ เพราะอยากส่งกําลังใจน่ะครับ จากคุณ : ThaiJoe - [ 5 ต.ค. 51 01:33:00 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เมืองเงียบเหงาแบบนี้ น้องโมะคนสวยจะทนได้แค่ไหนคะ ยังไงก็ สู้ สู้ นะคะ จากคุณ : . (ป้าเอม) - [ 5 ต.ค. 51 06:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ช๊อบๆ ขอลงชื่อก่อนคิดถึงค่ะ ชอบสำนวนการเขียนมากๆไม่มีใครเลียนแบบได้ อ่านเเล้วเห็นภาพเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป ขอให้รวยๆน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 06:54:20 จากคุณ : เวนิซ (เวนิซ) - [ 5 ต.ค. 51 06:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตามมาอ่านคะคุณโมะ เราว่า เมืองที่เราอยุ่ เงียบแล้ว...แต่เทียบเมืองทีุ่คุณโมะอยุ่ไม่ติดเลย ^^ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 5 ต.ค. 51 08:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 51 555 คุณโมะมาแล้ว  ในที่สุดก็ย้ายไปอยู่กะนายหัว Jon  แล้ว ยินดีด้วยนะคะกะร้านใหม่ สู้ๆ ค่า คุณโมะเก่งอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 08:29:05 จากคุณ : White River - [ 5 ต.ค. 51 08:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หลังจากออกจากร้านกระจกวันนั้น ...โมะคงชักสีหน้าไม่พอใจ จน Jon รู้สึกได้  แหมมมมม...ก็มันนานมากนะคะ  ตั้งแต่ออกจากบ้านตอนเช้า จนบ่ายกว่าแล้วยังไม่ได้ทานอะไรกันเลย แล้วที่สำคัญ หลังจากไอ้งาน pickamania เจ้ากรรมนั่น  สำหรับเมืองเล็กๆ แบบนี้   ....พอโมะ กับ Jon ไปที่ไหนก็จะมีแต่คนจำได้ และเข้ามาทักทาย  ส่วนมากก็คือ ไถ่ถาม เมือ่ไหร่จะเปิดร้านอาหาร ... ( เออ ...กรูกำลังจะเปิดเนี่ย  จะคอยดูว่าจะมากันป่าว )  แต่จะว่าไป โมะเองก็จำใครไม่ได้สักคน วันงานสองวัน โมะก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา เห็นแต่กะทะผัดไท      อ่อ ...พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว โมะต้องขอออกตัวไว้อีกเรื่องนึงเลยค่ะ ว่าเป็นคนหนึ่งที่ไม่ช๊อป ไม่ชอบ * จริตฝรั่ง * อย่างแรง  อาจจะเป็นเพราะโมะทำงานร้านอาาหารมานาน พบปะผู้คนเยอะแยะมากมาย แล้วคงโชคร้ายเจอแต่ฝรั่งประเภท ปากหวาน(จริตเยอะ) แต่เห็นแก่ตัว ...เลยทำให้หวาดระแวง มาจนถึงทุกวันนี้ (อย่างว่าละค่ะ เศรษฐกิจแบบนี้ด้วย มันทำให้ผู้คนเปลี่ยนแปลงไป) ...จนโมะโดน Jon ด่า อยู่บ่อยๆว่าอย่าเอานิสัยคนเมืองใหญ่มาใช้ที่นี่ ....แหมมม   จะว่าไป...เรามาอวดกันดีมั้ยคะ ว่าเมืองที่ใครอยู่ จะเล็ก และ เงียบเหงา กว่ากัน จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 5 ต.ค. 51 09:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 53 The city looks like ghostown.. I hope you'll wake the whole city up with The Taste of Thai. Good luck in your business! จากคุณ : PatPDX - [ 5 ต.ค. 51 10:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาอ่านเจอช้าไป Book โรงแรมเสร็จเรียบร้อยเสียแล้ว ... จะโฉบไป Big Bend อาทิตย์หน้าค่ะ พอดีวันเปิดร้าน .. แหม ห่างกันแค่ 5 ชั่วโมงเอง เสียดาย อดกินฟรีเลย อิอิ ยินดีด้วยนะคะ ขอให้ขายดีบขายดี จากคุณ : น้ำผึ้งหยดเดียว - [ 5 ต.ค. 51 11:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 55 แหม กี๊ดๆ ขอบคุณค่า จริงๆ เคยน่าจะเกือบได้เจอเจ๊นะคะ เพราะช่วงที่เจ๊มาเมืองไทย (เมื่อกี่ปีที่แล้วไม่รู้ กร๊าก) ปุ๋ยก็แวบไปร้านพี่ก๊อยบ่อยๆ นะ มีใครบอกว่าเจ๊เคยไปร้านพี่ก๊อยเหมือนกัน ฮ่าๆ แต่ดูแล้วเมืองเงียบมากเลยเจ๊ นั่นขนาดกลางวันในดาวน์ทาวน์นะนั่น O_O อะโห อะจึ๊ย จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 5 ต.ค. 51 13:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เอาใจช่วยนะคะ คุณโมะเก่งอยู่แล้ว จะรอดูรูปร้านอาหารค่ะ จากคุณ : CaliGirl - [ 5 ต.ค. 51 14:10:06 ]

ความคิดเห็นที่ 57 hoover จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 5 ต.ค. 51 15:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ตามมาอ่านแล้วค่าาาาาา จากคุณ : ยิปโซ>_< - [ 5 ต.ค. 51 16:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 59 พี่เอมเพิ่งส่งโปรแกรมย่อรูปมาให้   พยายามย่อ และ ใส่รูปค่ะ  ...ขออภัย รูปข้างบนเป็นรูป ขวัญใจประชาชนค่ะ * hoover *  ....เนื่องจากตอนที่โมะรู้จัก Jon ใหม่  Jon มีหมาอยู่แล้วตัวนึง ชื่อ BRUNO  .... สำหรับโมะกับหมา  โมะก็ถือว่าโอเคระดับหนึ่งค่ะ แต่ไม่ได้ปลาบปลื้มถึงขนาด ... ต้องเรียกหมาว่า น้องหมาอย่างโน้น น้องหมาอย่างนี้  หรือไม่ก็ลูกจ๊ะ ลูกจ๋า ราวกับเบ่งออกมาเองก็ไม่ปาน (บางรายก็เว่อร์จริง จริง) ... พะเอิญว่า โมะงามอย่างมีคุณค่าด้วยตัวของโมะเองได้  โดยไม่ต้องใช้สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่า ประเภท..เด็ก สตรี คนชรา และสัตว์ ขึ้นมาเป็นส่วนประกอบเพื่อให้ตัวเองดูดี มีความอ่อนโยนขึ้น    แอร้ยยยยส์ ร๊ากกก ร๊ากกกก รักเด็ก รักคนชรา ..รักสัตว์ (คนรักสัตว์ ไม่ต้องเคืองนะคะ ต่างคนต่างจิต ต่างใจ ...ถ้ารักจากใจจริง ดูแลกันตลอดรอดฝั่ง...โมะขออนุโมทนาบุญค่ะ...สาธุ เป็นบุญของสัตว์มัน ) ...โมะ ก็เลี้ยงได้ ดูแลได้ ตามสมควร     BRUNO ...ต้องบอกว่าเป็นหมาที่ตั้งใจให้เกิด ห้ามใคร หน้าไหนชิงเกิดจริงๆ  เพราะ Jon ตั้งใจมาก ...ถึงขนาดจ้าง breeder ผสมขึ้นมาโดยเฉพาะ ระหว่าง pit bull กับ ridgeback .... หนำซ้ำ BRUNO เองก็เฉลียวฉลาดสม กับที่ถูกตั้งใจให้เกิดอีกด้วย   Jon จึงทั้งรัก ทั้งหวง กินอยู่หลับนอนด้วยกันตลอด (ฝรั่งส่วนมากถือว่าหมาเป็น family member )    ก่อนที่โมะตัดสินใจจะมาอยู่กับ Jon     BRUNO ก็เลยเป็นเงื่อนไขอย่างนึงสำหรับโมะ คือ ห้ามอนุญาต BRUNO นอนร่วมเตียงเคียงหมอนเป็นอันขาด   ถ้ามีโมะต้องไม่มีโน่ ...เชอะ Jon ก็เลยมีความคิดเห็นว่า  ถ้าเช่นนั้นก็น่าจะหาเพื่อนให้ BRUNO     และอีกนัยหนึ่งก็คือ อยากให้โมะมีหมาเป็นของตัวเอง ส่วนตั๊ว ส่วนตัว ...เพื่อความยุติธรรม แบบหมาใครหมามัน .... Jon ก็เลยรบเร้าเซ้าซี้ ชวนโมะไปดูหมา ...ที่ animal shelter .....( ค่ะ  ทีหมาเมิงละอย่างหรู ทีหมากรูละanimal shelter ...เชอะ) ตอนที่ไปถึง animal shelter  โมะ กับ Jon ก็เดินดูหมาทั่วไปแหละค่ะ (หมาโตหน่อย) ....ก็อย่างที่บอกว่าโมะเองก็ไม่ใช่คนรักหมาอะไรมากมาย  โมะก็เลยเป็นฝ่ายเดินตาม Jon มากกว่า  นัยว่า...ว่าไงก็ว่าตามกัน ตัวไหนก็ได้เลือกๆ มาเถอะ   ระหว่างนั้นโมะก็เดินไปเรื่อยเปื่อย อยู่ใน animal shelter นั่นแหละค่ะ   จนโมะไปเห็นห้องที่ประตูปิดอยู่เ มีป้ายขียนแปะไว้ว่า puppies    ก็เลยถือโอกาสเปิดประตูเข้าไปดู .....ทันใดนั้นเอง กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด  จอนนนน จอนนนนน จอนนนนน ยู้ ฮู  แว อา ยู ...คัม เหียร คัม เหียร   โถ โถ ก็ดูจากรูปข้างบนสิคะ แอร้ยยยยส์  นี่แหละ หมา(ของ)โมะ ....  คุณค่าจาก animal shelter ที่โมะคู่ควร     ชื่อ hoover ค่ะ ตอนนั้นอายุ 6 สัปดาห์  ...ชื่อเหมือนเครื่องดูดฝุ่น เพราะตั้งใจให้ hoover มีหน้าที่เก็บเศษอาหารทำความสะอาดพื้น   เป็นพันธุ์ผสมระหว่าง CATAHOULA กับ COCKER    มีคนเอาแม่หมา cocker ท้องแก่ (แม่ของhoover) มาปล่อยไว้ค่ะ ...จนแม่หมาคลอดลูกออกมา 4 ตัว ... โมะเลยสอบถามถึงลูกหมาอีก 3 ตัว  คำตอบก็คือ ลูกหมาอีก 3 ตัว..โดนกำจัดไปตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ โทษฐานไม่น่ารัก (เลยซวย)  ทาง animal shelter คงคาดแล้วว่า ไม่มีใคร adopt แน่ๆ  ...เฮ้อออ เศร้า เหมือนกัน   HOOVER ขนสีน้ำตาลอ่อนแกมเทา(สีแปลกมาก)ค่ะ มีลายจุดสีดำ มันมะเหมื่อม ทั่วตัว ....ที่สำคัญ  HOOVER เป็นหมาที่ฉลาดมากเช่นกัน ...ด้วยความแปลก และความเฉลียวฉลาด ....ทุกวันนี้ นัง HOOVER ขโมยซีนโมะทุกซีนนนนค่ะ ...  ยังไม่จบเรื่องหมาหมาค่ะ ...มีต่อ   แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 18:00:09 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 16:25:16 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 51 16:24:36 จากคุณ : smoker!! - [ 5 ต.ค. 51 16:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านตอนแรกๆ แล้วนึกภาพตามนี่คิดว่าเราจะอยู่เมืองเดียวกันซะอีกค่ะ คุณโมะ แต่พอดี มีคนมาเฉลย ประกอบกับคุณโมะก็บอกเองแล้ว ก็เลยรู้ว่าไม่ใช่ แหม...ไม่คิดเลยค่ะว่า จะมีเมืองไหนในอเมริกาที่จะเงียบ วังเวง ไกลปืนเที่ยงกว่าเมืองที่ดิฉันเคยอยู่ค่ะ แถมพอเห็นจากรูปที่คุณโมะลงแล้ว ท่าทางเมืองที่ดิฉันเคยอยู่คงชิดซ้ายตกขอบไปเลย เมื่อเทียบกับเมืองของคุณโมะ ฮี่ๆ อยากไปทานอาหารที่ร้านคุณโมะจังค่ะ ทานไป (โดน) ด่าไปก็ยอมค่า จากคุณ : ^^Qoo Club^^ - [ 5 ต.ค. 51 17:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 61 JON & HOOVER จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 5 ต.ค. 51 18:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 62 BRUNO บ้าง จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 5 ต.ค. 51 18:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณคันโมะจังค่ะ อ่านเรื่องตอนไปซื้อกระจกกับทอนเงินฮากลิ้งเลย เก็บรายละเอียดเป็นนาที สงสัยจะติดอยู่ในใจ น้องหมาน่ารักมากค่ะ อยากได้มาดูแลซักวันสองวัน แต่ถ้านานกว่านั้น คงไม่ไหวแน่ 55555 ขอให้ร้านเปิดเร็ว ๆ และกิจการไปได้ดี และร่ำรวยเงินทองนะคะ จากคุณ : สนามหญ้ารอบบ้าน - [ 5 ต.ค. 51 18:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 64 แสดงความยินดีด้วยค่ะ ตกใจ กระทู้นั้นผ่านมาสองปีแล้วเหรอเนี่ย ไม่กี่วันก่อนยังคิดถึง จขกท.อยู่เลย เพราะเห็นหายไปนาน อยากรู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ยังเสริฟอยู่หรือเปล่า 555 จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 5 ต.ค. 51 21:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ตามมา อ่านน ต่อคะ จากคุณ : henke_ai - [ 6 ต.ค. 51 01:30:35 ]

ความคิดเห็นที่ 66 Nancy and Rita เจ้าของเดิม ร้าน The Sisters บอกใบ้ เมืองใหญ่ ใกล้เคียง ให้แล้ว ส่วนที่อยู่ของร้านจริง   รอให้คุณโมะ เจ้าของใหม่ บอกเอง แล้วกันนะ จากคุณ : ธนิตา - [ 6 ต.ค. 51 07:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เพิ่งจะอ่านเรื่องราวของคุณโม๊ะ เขียน(พิมพ์) ได้น่ารักดีจัง เป็นกำลังใจให้นะ ขอให้ร่ำรวย ขายดิบขายดี จนเหมือนแจกฟรี ยังไงยังงั้นเลยนะค๊า จากคุณ : ตำปูปลาร้า - [ 6 ต.ค. 51 11:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เจ้โมะกลับมาแล้ววว จากคุณ : สาวน้อยหนึ่งชั่ง - [ 6 ต.ค. 51 11:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ถึงบ้าน(นอก)แล้วค่ะ โดยสวัสดิภาพ ... ก่อนเข้าบ้านโมะก็แวะไปที่ร้าน เพื่อถ่ายรูป(หน้าร้าน)  โมะยังไม่มีกุญแจค่ะ  เลยเข้าร้านไม่ได้ ได้แต่มองผ่านกระจกเข้าไปในร้าน   ทำเอาโมะตกอก ตกใจ ...จอน จัดแจง โยกย้าย โต๊ะเก้าอี้ในร้านใหม่หมด ...เอ่อ ...โมะว่าของเดิมน่าดูกว่า พอกลับเข้าบ้าน จอนก็ชวนไปที่ร้านอีก ...อืม ไปก็ไป (จอน มีกุญแจ) ....ค่ะ ทีนี้โมะมั่นใจเลยว่า  จอนจัดร้านใหม่ ไม่ถูกใจโมะอย่างแรง ....เอาเถอะค่ะ ยังมีเวลา เอาไว้ค่อยว่ากัน .    ทีนี้เริ่มเข้าเรื่องเข้าราวธุรกิจร้านอาหารกันค่ะ ...หลังจากที่โมะเล่าเรื่องเสริฟสุดฤทธิ์ไปเมื่อปี 2006  ได้ไม่นาน โมะจำได้ว่าก็มีพี่ท่านหนึ่ง ที่มาบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับร้านอาหารบ้าง แต่ในมุมมองของ เจ้าของธุรกิจร้านอาหารไทย  ถ้าจำไม่ผิด โมะรู้สึกว่าจะเป็นที่อังกฤษ  ....  สำหรับโมะมือใหม่อย่างโมะ..ก็คงจะพยายามจะบอกเล่า ขั้นตอน วิธีการต่างๆ (เท่าที่จะเล่าได้) ซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่นๆบ้างเช่นกัน ... มาเริ่มเรียนรู้ไปพร้อมๆกันเลยค่ะ ...ถ้าข้อมูลของโมะผิดพลาดประการใด ก็รบกวนร่วมด้วย ช่วยกันชี้แจง ...จักเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ  สำหรับโมะ ...ก็อย่างที่เล่าไว้ว่าโมะกับจอน ซื้อร้านอาหารเก่า ( คือร้านที่เป็น หรือ เคยเป็นร้านอาหารอยู่แล้ว ) ตามความคิดของโมะ มันง่ายกว่าไปเริ่มต้นตั้งแต่หาสถานที่ ขอใบอนุญาต ต้องให้ทางราชการมาตรวจสอบระบบอะไรต่อมิอะไรต่างๆมากมาย... ซึ่งที่ new mexico นี่โมะต้องติดต่อกับ  environmental   department ค่ะ ...ร้านนี้ก็เช่นกันค่ะ หลังจากที่ตืดต่อหน่วยงานที่ว่าไปว่าจะมีการเปลี่ยนเจ้าของ  ทางหน่วยงานก็จะส่ง inspector มาตรวจสอบ ...  สรุปว่า...โดน โดนเข้าแล้วค่ะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 13:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มีรูปบูท ที่งาน pickamania ค่ะ  ขออนุญาต โพสรูปย้อนหลังนะคะ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 51 14:22:21 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 51 14:22:19 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 14:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 71 งาน  pickamania จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 14:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 72 แอร้ยยยยส์ ....เนื่องในโอกาสที่โมะกลับถึงบ้าน(นอก)อย่างปลอดภัย  (ขับรถจากแคลิฟอเนียมาคนเดียว) และเพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง เนื่องจากกระทู้นี้เป็นกระทู้แนะนำ ....เอ่อ อ่า โมะใจป้ำสุดๆค่ะ ขอตอบแทนด้วยการสมมนาคุณ คูปองรับประทานอาหารมูลค่า $100 สำหรับ ชาวพันทิพ 10 ท่านแรกที่ สู้อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่ร้านค่ะ .... หมดเขตสิ้นปีนี้เท่านั้นนะคะ (ถ้าร้านเจ๊งปิดไปก่อนสิ้นปี ก็ตัวใครตัวมันค่ะ)  อ่อ...ทางเราไม่รับรองความปลอดภัยในการเดินทางนะคะ ...สาธู้ ขอให้มาถึงเถอะ    Directions :  จาก แคลิฟอเนีย take freeway 10 East มาเรื่อยเลยค่ะ (ประมาณ 600 ไมล์เอง)  จนเจอป้ายนี้ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 14:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เมืองดูเงียบดีจังครับ ชอบๆ จากคุณ : nickyagape - [ 6 ต.ค. 51 14:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 74 country road... take me home...to the place .... ท่อนต่อไป  ทำเอาน้ำตาโมะร่วงเผาะ ... i belong ...  ( กรู belong here เหรอคะ   บ้านน๊อค บ้านนอก แบบนี้ เนี่ยนะ ..มายกร๊อดดดดดด )   ยังทำใจไม่ค่อยได้เต็มที่อะค่ะ ...  ว่าแล้วก็...จากป้ายข้างบน ก็ตามโมะมาทางนี้เลย จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 14:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อุ๊ยยยย...ทางนี้ค่ะ (ลืมรูป เหอ เหอ ) จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 15:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แล้วจะเจอป้ายนี้ค่ะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 15:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เจอป้ายนี้ แล้วเลี้ยวขวาค่ะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 15:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ถ้าเจอเหมืองลึกเป็น 1000 ไมล์แบบนี้ ก็มาถูกทางแล้วละค่ะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 15:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ถึงร้านแล้วค่ะ   ถ้าไม่มีอะไรขัดข้อง จะพยายามจะเปิดให้ทัน 15 ตุลาคมนี้ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 15:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ทำไมมันไกล๊ไกลมากกกกกกคะ  T-T อยากรู้จังว่าไปรู้จักกับพี่จอนได้ไง  อิอิ จากคุณ : หอยจ๊อทอด - [ 6 ต.ค. 51 15:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 81 แถวนั้นมีสนามบินมั๊ยคะ จะลงทุนซื้อตั๋วบินจากอังกฤษไปรอรับคูปองทานฟรีมูลค่า $100 ไม่รู้จะไปทันรึเปล่า ต้องเก็บเงินค่าตั๋วเครื่องบินก่อน แอร้ยย์ ล้อเล่น ให้คนที่เค้าอยู่ใกล้ๆ ตามไปอุดหนุนกันก่อน แล้วคนไกลจะตามไปทีหลัง ติดตามอ่านผลงานคุณโมะ เงียบๆ มานาน เข้ามาอ่านทีไรไม่เคยผิดหวัง ฮาค่ะ มีติดเรดนิดๆ วีนหน่อยๆ กำลังน่ารัก แล้วอย่าลืมเล่าเรื่องน้องหมาโขมยซีนนะคะ รักหมาค่ะ จากคุณ : madam - [ 6 ต.ค. 51 16:27:45 A:86.133.65.149 X: TicketID:121253 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ขอเซย์ เฮลโหล แล้วตามไปอ่านข้างบนต่อค่ะ จากคุณ : sivalee - [ 6 ต.ค. 51 16:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 83 แอร๊ยยยยส์ ....มีเพื่อนสมาชิกหลังไมล์มาไถ่ถามเส้นทาง กันอย่าง ล้นหลามค่ะ ( 2 ราย... เชอะ ไม่รู้ตั้งใจถามจริงๆ หรือจะมาเกทับ ว่าอยู่ในที่  ที่เจริญกว่ากันแน่ยะ )  ถามว่า...ถ้าไม่ได้อยู่ที่ แคลิฟอเนีย จะมายังไง ....เอิ่ม...โมะขออนุญาต รวบรวมตอบคำถาม ครั้งเดียวไปเลยนะคะ ว่า....ถ้าเช่นนั้น ก็ต้องไปเริ่มที่ แคลิฟอเนียค่ะ ....ไปเลย อ้อมไปค่ะ ไปขึ้น freeway 10 East อย่างที่บอกหน่ะ ....แล้วมาให้ทันสิ้นปีนะ ...ชิ ส่วนคุณน้อง madam ค่ะ ....เท่าที่พี่โมะสุดสวย พอจะทราบนะคะ เนื่องจากคราวที่แล้วพี่โมะสุดสวย ใช้บริการสนามบินนี้กลับแคลิฟอเนียค่ะ  สนามบินที่ใกล้ที่สุดคือสนามบิน อะ เบอ ครอม บี้  เอ้ย..  อะ เบอ คอ กี้  ค่ะ ....โทดที  จำได้ว่า อะ เบอ อะ บะ อะไรนี่แหละค่ะ  ซึ่งห่างจากบ้านพี่โมะสุดสวยแค่เพียง 220 ไมล์เท่านั้นเองค่ะ   ว่าแล้วหันไปถามจอน " honeyyyyy ! can you please spell me อะ เบอ คอ กี้ ? "  จอนบอก  " NO "สั้นๆแต่ได้ใจความ    เป็นอันว่า ...ฝรั่งยังไม่รู้เลยค่ะ   อ่อ..แต่ยังอุตส่าห์มีน้ำใจ  หันมาบอกว่า " just put  ABQ airport "   ย้ำนะคะว่า  ABQ นะคะ ไม่ใช่ BBQ   แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 51 17:18:15 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 6 ต.ค. 51 17:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ยินดีกับคุณโมะด้วยค่ะ ที่ได้มีกิจการเป็นของตัวเอง มีงานทำสมใจ  อิจฉานะคะ  คิมน่ะ ชอบเมืองเล็กๆ ไม่ชอบเมืองใหญ่ๆ วุ่นวายค่ะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 6 ต.ค. 51 18:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ตามมาชื่นชมต่อ... 2 ปีแล้วเหรอคะเนี่ย.. แอร๊ยส์ เร็วเหมือนโกหกมากๆค่ะ ยังติดคำนี้ของพี่อยู่เรย.. จากคุณ : เขียนได้น่าอ่าน สนุกจังค่ะ (Dino เหมียวจอมซ่าส์) - [ 6 ต.ค. 51 21:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากค่ะ แต่ตะหงิดๆ ชื่อ คันโมะจัง นี่แหละค่ะ  คันจริงๆเหรอน้อง จากคุณ : แม่นาย (แม่นาย) - [ 6 ต.ค. 51 22:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ใช่ๆๆๆ ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นชื่อนามแฝงเดิม ตอนนี้เปลี่ยนชื่อใหม่ ก็จะติดตามเหมือนเดิม อ่านทีไร อดยิ้ม และหัวเราะไปกับอารมณ์ขัน ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือได้น่ารักกก มากกก ตัวจริง...คงเป็นคนอารมณ์ดีน้อ.... จากคุณ : BluemirroR - [ 6 ต.ค. 51 23:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สนามบิน Silver City, NM ที่ใกล้เมืองบ้านคุณโมะ จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ABQ<-->SVC R/T $218, 2 Flight daily จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 00:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คุณโมะ....น่าจะเป็นสนามบิน Albacerky, New Mexico เคยไปสัมนากับแฟนที่ ซันตาเฟ ชอบมากเป็นเมืองที่สวยและเงียบ ไม่มีตึกสูง ที่นี่ของแพงมากและมีบ้านดาราอยู่ที่นี่เยอะน๊ะคุณโม๊ จากคุณ : หวาน (RSG) - [ วันเกิด PANTIP.COM 02:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 91 คราวนี้เล่าในแง่มุมเจ้าของร้านบ้าง คงสนุกเหมือนเก่านะคะ หมาที่บ้านเหมือน Hoover เลยค่ะ แต่เป็น Great Dane แน่ใจเหรอคะว่าเป็นลูกผสม Cocker ไว้จะรอดูตอนโตว่าหน้าตาเป็นยังไง จากคุณ : od - [ วันเกิด PANTIP.COM 02:09:31 A:69.233.93.146 X: TicketID:128190 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แสดงความยินดีด้วยค่ะ ยี่ห้อคันโมะจังต้องดังระเบิดอยู่แล้น.....อยากได้คูปอง$100 บ้างจังแต่มันไกลเหลือเกิน จากคุณ : เพื่อน-แพง - [ วันเกิด PANTIP.COM 04:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คุณโมะใจดีจัง เสียดายคงไม่มีโอกาสได้ไปเร็วๆนี้แต่ถ้าได้ไปแถวนั้นเมื่อไหร่รับรองจะแวะไปที่ร้านค่ะ ^_^ จากคุณ : Tabbie cat - [ วันเกิด PANTIP.COM 04:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 94 Albuquerque Airport,New Mexico จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 05:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ดีจ้าน้องโม๊ะ ไม่ได้เจอกันสองปีแล้วเหรอเนี่ย เวลาผ่านไปเร็วจัง ดีใจด้วยนะที่น้องมีร้านอาหารเป็นของตัวเอง ขอให้ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะจ๊ะ จากคุณ : Nong@tacoma - [ วันเกิด PANTIP.COM 06:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 96 แอร้ยยยยส์ วันเกิดพันทิพ ...โมะ ตะหงิด ตะหงิดค่ะ อยากแจกคูปองอีกจัง  ...10 ใบที่แล้วยังไม่มีใครเอาเลยค่ะ เหอ เหอ คุณน้อง Tabbie Cat  แหมมม เรื่องความมีจิตใจดีงามของพี่โมะเนี่ย  มันแหง..แน่นอน อยู่แล้วละค่ะ  ก็ไกลขนาดนี้ ใครอุตส่าห์ ดั้นด้นมา พี่โมะก็ต้องกล้าเลี้ยงสิคะ  (ก็ถ้าเปิดร้านแถว แอล เอ สิคะ ...พูดก็ พูดเหอะ จะกล้าแจกมั้ยละ ) ...ว่าแล้ว ก็เสียด๊าย เสียดาย นะคะ ที่คุณน้องยังไม่มีโอกาสผ่านมาแถวนี้ ( เฮ้อออ...โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ) ...เอางี้ค่ะ ถ้ามีโอกาสก็ขอเชิญค่ะ  (  กัดฟันกรอดด  สาธุ ...หลังปีใหม่ได้ยิ่งดีนะคะ น้องขา ) คุณธนิตาค่ะ ขอบคุณสำหรับรูปค่ะ ...สนามบิน  Albuquerque Airport เป็นสนามบินใหญ่ (นานาชาติ ) ที่ใกล้ที่สุดค่ะ    ก็ดูสนามบิน silver city (จากรูป) กับเครื่องบิน แล้วก็ราคาสิคะ ...โมะตั้งใจไว้แล้วค่ะว่า ถ้าไม่ใช่รายการ make over หรือไม่ก็ 10 years younger ที่โมะสมัครไป ติดต่อให้รีบไปร่วมรายการ  หรือ ถ้าไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ โมะของดใช้สนามบินเล็กค่ะ ... จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ วันเกิด PANTIP.COM 07:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอให้ประสบความสำเร็จนะคะ จากคุณ : ตุ๊กตาในป่าหนาว - [ วันเกิด PANTIP.COM 07:35:58 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ยินดีด้วยกับร้านใหม่ค่ะ ติดตามมาตั้งแต่เจ๊อยู่สวนลุมฯนู่นแล้วล่ะ ดึกดำบรรพ์ขนาดไหน คิดดู จากคุณ : yinnerella - [ วันเกิด PANTIP.COM 08:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 99 อู้ยยยย...อ่านแล้วยากไปอุดหนุนบ้างจังเลย แต่อยู่กันไกล๊ไกล ส่งกำลังใจไปให้นะคะ แล้วจะรออ่านต่อ (มาอัพเร็วๆ นะคะ) ขอให้ร้านดิบขายดี รวยๆๆๆๆ อ้อ ขอถามนิดนึง พอดีเห็นรูปที่เอาบูธขายอาหารไทย งาน pickamania เห็นมีกรอบรูปตั้งอยู่บนโต๊ะ เป็นใบอะไรสักอย่าง ใบอะไรเหรอคะ ลายเซ็นต์หรืออะไรเอ่ย? จากคุณ : nunampeung - [ วันเกิด PANTIP.COM 10:55:45 A:69.151.66.196 X: TicketID:187330 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ว้ายยยย... กำลังจะมาเล่าเรื่องใบที่ว่าพอดี ... ใบ permit ค่ะ ...ใบอนุญาตประกอบการ(ขายอาหาร)   ที่บอกว่าต้องไปขอที่ environment department นั่นแหละค่ะ  สำหรับใบที่เห็นตั้งอยู่ในรูป  ขอไม่ยากค่ะ  ไปกรอกเอกสารที่ department ที่บอก ... รายละเอียดส่วนมากก็คือขายอาหารประเภทไหน อะไรบ้าง มีวิธีการจัดเตรียมอาหาร กับภาชนะอย่างไร (ก็อาศัยว่า โมะเคยมีประสบการณ์กับ health department จากเมืองใหญ่ๆอย่าง california มาแล้ว ก็ง่ายค่ะ )...แปร๊ปปปปเดียว  ทางท่านเจ้าหน้าที่ก็พิมพ์ออกมาให้เสร็จสรรพ เรียบร้อย... และสำหรับใบขออนุญาตประกอบการขายอาหารชั่วคราวไม่เกิน 2 วันเช่นนี้ ...ฟรีค่ะ   ที่ใส่กรอบวางเด่น เป็นสง่าแบบนั้น  เพราะจอน ...เห่อจัดค่ะ  จัดแจงซื้อกรอบอย่างดี ใส่วางโชว์อวด ...(นัยว่า กรู certify นาเฟ้ย)  และจอนบอกว่าเนื่องจากนี่เป็นการเริ่มต้น(ขายอาหาร)ครั้งแรก  ก็เลยอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกด้วย ที่สำคัญในใบอนุญาตนั้น มีชื่อร้านที่จอนตั้งชื่อไว้อยู่ด้วย ชื่อร้าน THAI PAD (ก็มาจากคำว่า PAD THAI ) นั่นแหละค่ะ  ตั้งใจกันไว้ด้วยว่าถ้ามีร้านก็จะใช้ชื่อนี้       THAI PAD แปลว่า ??? ต้องรบกวนไปเปิด พจนานุกรมคำว่า PAD ดูค่ะ โมะอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ...ผิดถูกต้องขออภัยค่ะ สำหรับโมะเข้าใจว่า แปลว่า สถานที่(ไทย)  แหล่งมั่วสุม(ไทย)  ร้าน(ไทย)  ที่รวมตัวกัน(แบบไทยๆ) ....ทำนองนั้นแหละค่ะ และอีกเหตุผลนึงที่จอนใส่กรอบ  ตั้งใจเก็บเป็นที่ระลึกอย่างดี เพราะเป็นเอกสารทางราชการใบแรก ที่มีชื่อของเราสองคน อยู่ด้วยกัน ....  เสร็จสรรพวันนี้ โมะ กับ จอน ก็ต้องไปที่ department นี้อีก....เพื่อขอใบอนุญาตสำหรับร้าน ....ก็เป็นอันว่าชื่อร้าน THAI PAD ก็ต้องยกเลิกไป  เนื่องจากเราตัดสินใจขายทั้งอาหารฝรั่งและไทย   ถึงแม้ว่าจะมีการเรียกร้องให้เปิดร้านอาหารไทยก็ตาม แต่จาก location ของร้าน  ทำให้เราคิดกันว่าน่าจะต้องใช้เวลาสักระยะนึง(คงนานพอควรสะด้วย)  กว่าจะทำให้คนรู้จัก และยอมรับว่า...อาหารไทย ไม่ได้มีแต่ผัดไทย  คอนเสปของร้านก็เลยกลายเป็น world cousine ไป ... แอร้ยยยยส์ เกร๋ร๋ร๋ร๋ มั้ยละค่ะ เวิร์ดด คูซรีนนน ...เริ่ดค่ะ  (เรียกให้ กิ๊ฟเก๋ ยูเรก้า..ไปอย่างนั้นเองละค่ะ  จริงๆแล้วก็คือ...ขายแมร่งหมดทุกอย่าง เท่าที่ทำเป็น  ถึงไม่เป็นก็จะเปิดเนท หาสูตรค่ะ..เอากะกรูเสะ ) จอนก็รับหน้าที่อาหารตะวันตก ส่วนโมะก็อาหารไทยและอะไรง่ายๆที่ใช้เครื่องปรุงจากทาง ไทย ลาว จีน เวียดนาม ญี่ปุ่น (ว้ายยย...ญี่ปุ่นของโมะไม่ใช่ อายิโนะโมะโต นะคะ    แหม แหมมม ชื่อ *คันโมะจัง*ก็บอกอยู่แล้วว่า ยี่ปู้นนน ญี่ปุ่น  ดังนั้น...ซูชิ  โมะก็พอได้นะคะ ...ขอบอก )    ต๊ายยยย...สะตอเกิ้น เข้าเรื่องกันต่อค่ะ  ก็อย่างที่บอกหน่ะค่ะว่า สำหรับใบอนุญาต สำหรับการทำร้านถาวร ก็ต้องขอใบอนุญาตแบบรายปีค่ะ  ขั้นตอนก็เลยจะต้องค่อนข้างวุ่นวาย มากมายตามลำดับ ...คือทาง department จะต้องส่ง inspector มาตรวจสอบ  คงจะมาตรวจตราว่า... น้ำไหลไฟดับบ่อยหรือป่าว  ใช้เครื่องครัวสแตนเลสตราหัวม้าลายมั้ย ...เครื่องทำความร้อน อุณหภูมิถึงมั้ย....ตู้ยง ตู้เย็น โดนล้างบ่อยแค่ไหน...แอร้ยยยยส์  ...อะไรต่อมิอะไร ทำนองนี้ละค่ะ ....  วันนี้โมะกับจอนก็ไป department ที่ว่าหน่ะค่ะ ....ก็พะเอิญว่า  เจ้าหน้าที่ ท่านที่มีหน้าที่ตรวจสอบโดยตรงลาป่วยหนัก   ก็ต้องคอยติดต่อกันอีกที ว่าท่านจะสะดวกเมื่อไหร่ค่ะ    ตอนที่โมะกับจอนไปทำธุระในเมือง ก็มีคนมาทักจอน แล้วบอกว่าอ่านเจอ  article เกี่ยวกับร้านอาหารไทยของเรา(ที่งาน pickamania) จากหนังสือพิมพ์ ...จอนก็ตื่นเต้นมาก ปนโมโห ...ก็เลยพยายามจะสอบถามว่าหนังสือพิมพ์อะไร   เนื่องจากก่อนหน้านี้ไม่นาน จากการพูดคุยกับคุณป้าเจ้าของร้าน  the sisters ...คุณป้าบอกเล่าเก้าสิบว่า ด้วยความโด่งดัง มีชื่อเสียงของร้าน  ทำให้บ่อยครั้งที่ถูกคุกคามโดยสื่อ ให้ข่าวไม่ตรงกับความเป็นจริง  คุณป้าเลยแนะนำไว้ก่อนแล้วว่า  ถ้าเป็นไปได้ต้องขอตรวจทานข่าว ก่อนที่จะถูกเผยแพร่ออกไป.....ตามความเห็นของโมะ  ก็คงตามประสาเมืองเล็กๆที่มีจำนวนประชากรน้อย กับเวลาที่มีเหลือกันมากมายในแต่ละวัน ทำให้ว่างพอ ที่จะอยากรู้เรื่องราวของกันและกันเป็นบ้าง เป็นธรรมดา ....gossip town    แอร้ยยยยส์ ...ป่านนี้ คงลือกันไปถึงไหนต่อไหน เป็น talk of the town แล้ว เกี่ยวกับ คนเอเชีย ที่สวยจัด หน้าตาดี มีสง่าราศี ที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง ..มันส้วย สวยนะ  ผัดไทยอร้อย อร่อยด้วย ...ต่างๆนาๆ  ... โมะไม่เห็นจะสนใจเลย   ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าจอนจะตื่นเต้น (โมโห)อะไรนักหนา ...(คงอยากอ่าน ว่าข่าวเขียนดีหรือเลวยังไง)   เช๊อะ...คนไม่เคยโด่งดัง ก็งี้แหละค่ะ  ทำเป็นตื่นเต้ลลลลล ...สู้โมะก็ไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 51 12:27:47 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 51 12:24:11 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ วันเกิด PANTIP.COM 11:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 101 มารออ่านต่อจ้า คิดถึงมากจ้า จากคุณ : sivalee - [ วันเกิด PANTIP.COM 12:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 102 เจ๊โม๊ะ ดีใจด้วยจริงๆนะ ขอใหกิจการค้าขายร่ำรวย ลูกค้ามาอุดหนุนไม่ขาดสาย แล้วถ้าสนใจมาเปิดในแมนฮันตัน นิวยอร์กบ้างก็บอกได้นะ จะช่วยบุกเบิกร้านให้ กิกิ ตอนนี้ก็เสริ์ฟกล้ามโตยกจานหนักเหมือนเคย ฝันๆเก็บเงินหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านอาหารไทยบ้างเหมือนกัน สู้ๆจร้า จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ วันเกิด PANTIP.COM 13:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 103 สนามบิน Silver City, NM ที่ใกล้เมืองบ้านคุณโมะ ( ถ่ายไกลหน่อย) จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 15:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 104 พอเข้าไปใกล้ ป้ายชื่อ Grant County Airport แต่ที่ตั๋วจะเป็น SVC ( Silver City ) จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 15:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ถ้าไม่อยากนั่งเครื่องบิน ก็ขับรถตามแผนที่ แต่ไม่ใช่ ตามเส้นสีเขียวนะ ใช้เส้นทาง สาย90 หรือ 180 ที่แยกจาก I-10 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 51 16:09:41 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 51 16:06:22 จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 15:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เมืองที่คุณโมะอยู่ อยู่ทางตะวันออกของ Silver City ชื่อเมืองอะไร รอให้คุณโมะบอก จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 15:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ร้านคุณโมะ ชื่อ THAI PAD ภาษาไทยน่าจะเป็น ไทยภัต คำว่า ภัต คำนี้ แปลว่า อาหาร ข้าว และเป็นส่วหนึ่งของคำว่า ภัตตาคาร รูป 2 สาวกับผัดไทย จากคุณ : ธนิตา - [ วันเกิด PANTIP.COM 16:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ติดตามอยู่จ้า ว่าแล้วอยากหม่ำผัดไทจัง จากคุณ : ไอ้แล่ด - [ วันเกิด PANTIP.COM 19:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 109 Thai Pad น่าจะเป็น pad เดียวกันกับแสลงที่แปลว่า บ้าน(หรืออพาร์ทเม้นต์) เช่น bachelor pad อะไรทำนองนี้ ป่ะคะ จากคุณ : yinnerella - [ วันเกิด PANTIP.COM 22:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เห็นคำว่า Gila ในแผนที่ ทำให้นึกถึง Prison Break Season 2 แค่นั้นแหละไม่มีหรอกค่ะ ขอให้ขายดีเป็นกอบเป็นโกยค่ะ อยากได้เด็กเสริฟ เมื่อไหร่ก็บอกนะค่ะ รออยู่ อิอิ จากคุณ : inter_airport - [ วันเกิด PANTIP.COM 22:43:18 ]

ความคิดเห็นที่ 111 มาทักทายตามธูปเชิญของน้องจ๊ะก่อนค่ะ  มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะเจ๊เนอะ คิดถึงจังเลย จากคุณ : kinton - [ วันเกิด PANTIP.COM 22:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ยินดีด้วยครับ ตามอ่านมาตั้งแต่เสริฟ ขอให้ขายดี ขายดี นะครับ จากคุณ : Kimpu - [ วันเกิด PANTIP.COM 23:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ชื่อThai PADยกเลิกไปดีแล้วครับ เดี๋ยวคนเค้านึกว่าเป็นพวกพันธมิตร จากคุณ : บุ้ง (B Oprysk) - [ 8 ต.ค. 51 00:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ยินดีด้วยค่ะ ขอให้กิจการรุ่งเรือง เงินทองไหลมาเทมานะคะพี่โมะ จากคุณ : frappuccino - [ 8 ต.ค. 51 01:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 115 รออ่านอย่างใจจดจ่อค่ะ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 8 ต.ค. 51 04:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ยินดีด้วยค่ะ อยากแวะไปอุดหนุนจัง :) จากคุณ : parachute - [ 8 ต.ค. 51 05:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ขอบคุณทุกท่าน สำหรับคำอวยพรค่ะ ... ความหมายของ thai pad ของคุณน้อง  yinnerella ถูกต้องที่สุดค่ะ ... กลายเป็นกระทู้  re unoin ไป ...สำหรับเพื่อนเก่า(แก่) หลายท่าน พะเอิญว่าตอนที่โมะไม่อยู่(ไปแคลิฟอเนีย) จอนก็เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย ...จากที่จอนเล่าให้ฟัง บลา บลา บลา ...ก็ตามวิสัยปุถุชนคนธรรมดาค่ะ จอนก็บอกว่าอุบติเหตุที่เกิดขึ้น ทางคู่กรณีทางโน้น..เป็นฝ่ายผิด  ก็มีตำรวจมาทำ report ต่างๆนาๆ รอศาลเรียกตัดสินคดี ...สำหรับโมะ(คนไทยอย่างเราๆ)กับคดีทำนองนี้ถือว่า ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เฉี่ยวชนกันธรรมดา แต่สำหรับฝรั่ง ผู้เชี่ยวชาญเรื่องทำเรื่องเล็ก ให้เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าไม่มีฝ่ายที่ยอมรับผิด ก็ต้องขึ้นศาลกัน ... เหตุการณ์คร่าวๆเท่าที่โมะรับฟังมาจากจอนก็คือ...จอนไปซื้อลูกไก่ (มาเลี้ยงที่ฟาร์มของเรา) พอออกมาจากร้าน ก็มีผู้หญิงรูปร่างใหญ่โต มโหฬาร จอนบรรยายว่าน่าจะประมาณ 400 lbs.  มายื่นโวยวายด่าทอ ใช้คำเรียกหยาบคายมากมาย ...จนจอนก็เกิดอาการงุนงง เนื่องจากไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็ไม่ได้สนใจ  ก็มัวแต่จัดเรียงกล่องลูกไก่ ใส่รถ  ระหว่างนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นรถของตัวเอง และสตาร์ทรถออกไป ก็พอดีว่า จอนจัดวางกล่องลูกไก่เสร็จพอดี ก็เลยออกรถตามออกไป ทางเดียวกัน เพราะเป็นทาง one way ...จนถึงป้าย stop sign ผู้หญิงคนนั้นก็ผ่าน stop sign ตามปกติ ออกตัวไปได้ถึงกลางถนน เธอก็จอดรถกะทันหัน ...จอนบอกว่า (หวังจะให้จอนชนท้าย เต็มที่) จอนหักหลบ แต่ไม่ทันอยู่ดี ก็เลยแค่เฉี่ยวด้านข้างกันเล็กน้อย  ไฟเลี้ยวแตกรถจอนแตก ส่วนฝ่ายคู่กรณีก็มีรอยเล็กน้อย หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ลงจากรถ ร้องไห้ โวยวาย เสียงดังลั่น ...เดินมาที่รถจอน และพยายามคว้าตัวจอน เพื่อจะลากจอนลงจากรถ .....ต้องขอออกตัวไว้ก่อนค่ะ โมะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ทั้งหมดนี่คือฟังจากจอนมาอีกที ...จึงไม่ใช่เรื่องที่โมะจะตัดสินว่าใครถูกหรือผิด แต่ในฐานะแฟน โมะทำได้ดีที่สุดก็คือรับฟัง และก็ support เท่าที่จะทำได้ ..... ก็ปรากฏว่า 3 วันผ่านไป  ตาซ้ายของจอนก็เกิด infection ขึ้นมา  (จากการที่ผู้หญิงคนนั้น พยายามยื่นมือเข้ามาคว้า เพื่อดึงจอนลงจากรถวันนั้น นิ้วก็ดันมาข่วนที่ตาของจอนเข้าให้) ...สำหรับคนพันธุ์อึดจาก 3rd world country (อย่างที่พวกฝรั่ง มันชอบเรียก) อย่างพวกเรา  มันก็แค่ตากุ้งยิงธรรมดา แต่ของจอนนี่มากหน่อยค่ะ คือเป็นหนอง 4 จุดที่หัวตา ...ด้วยความเรียบง่ายติดดินตามสไตล์ หนุ่มชาวสวน ...จอนก็เพียร พยายาม ทั้งบีบ ทั้งเค้นทั้งเลือด ทั้งหนอง ด้วยตัวเอง ...บีบไป เค้นไป ก็ร้องโหยหวนไป (ไม่รู้จะสงสาร หรือ สมน้ำหน้าดี) เพราะโมะก็ได้แต่พร่ำบอกว่า ถ้ามันไม่ไหวก็ให้ไปหาหมอเถอะ มือไม้ที่ไปบีบ ไปเค้นก็ ไม่สะอาด  ก็ไม่ยอมไป   ...เออ เมิงอยากแมนนัก ก็แมนไป มัน infection จากมือเมิงแหละ..กรูว่า   ก็เป็นอันว่า ตาข้างซ้ายของจอน บวมเป่ง จนน่ากลัว ... เมื่อวาน(ที่โมะเล่าว่าไปทำธุระต่อ) ก็คือไปที่สถานีตำรวจ ไป report เพิ่มเติม และขอให้ทางตำรวจถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน หลังจากนั้นก็พยายามไปหาหมอที่อนามัยตำบล   แต่ไปไม่ทันค่ะ ดันปิดสะก่อน จนเช้าวันนี้...ตาซ้ายของจอนก็บวมจนปิดสนิท...ในที่สุดค่ะ  โมะก็พาจอนกลับไปที่อนามัยตำบล  ตั้งแต่ 8 โมงเช้า (เปิด 8 โมง)  คุณหมอที่อนามัยตำบล เห็นเข้าก็ตกใจ (ตามประสาฝรั่ง) ไม่กล้าแตะ ไม่ตรวจ ไม่ดูอะไรทั้งสิ้น ....แต่บอกให้รีบไป โรงพยาบาลที่อำเภอ อย่างด่วน ....ไปที่แผนก emergency   คุณหมอจะโทรไปบอกทางโรงพยาบาลอำเภอให้ล่วงหน้า ( อำนวยความสะดวก สุดริด) ....เฮ้อออออ หมอฝรั่ง ...ยังค่ะ ยังไม่จบ  โมะจะขอเล่าเหตุการณ์ที่โรงพยาบาลประจำอำเภอต่อ แต่ก่อนอื่น โมะต้องออกตัวไว้อีกละค่ะว่า ไม่มีความรู้ หรือประสบการณ์ ทางการแพทย์ แต่อย่างใดนะคะ ...ดังนั้น ท่านผู้รู้จริง (โมะเชื่อว่าคนไทย ไกลบ้านหลายท่านเป็นพยาบาลในอเมริกา) มาแบ่งปันข้อมูล (แม้จะขัดแย้ง) กันบ้าง ...โมะยินดีค่ะ  โมะคงบอกเล่าได้ในบทบาทของการเป็นคนไข้มากกว่า จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 05:30:40 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ขับรถไป 30 กว่าไมล์...จนถึงโรงพยาบาลประจำอำเภอ ตอน 9 โมงกว่า   โมะกับจอนก็รีบตรงดิ่งไปที่แผนก emergency ตามที่คุณหมอที่ตำบลแนะนำมา ....คำว่า emergency ...สำหรับโมะ ก็คงหมายถึงค่อนข้างรีบด่วน และอีกอย่าง จากที่คุณหมอที่ตำบล ไม่กล้าตรวจสอบ รักษา  แถมยังอำนวยความสะดวก โดยการโทรแจ้งทางโรงพยาบาลในอำเภอให้ล่วงหน้า  ...ก็ไม่ผิดใช่มั้ยค่ะ ที่โมะจะประเมินได้ว่า อาการน่าจะหนักหนาเอาการ .... ค่ะ...ไปถึงหน้าห้อง emergency ก็บอกเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลว่า ทางอนามัยตำบลส่งมา และโทรมาบอกล่วงหน้าให้แล้ว   เจ้าหน้าที่ก็ชี้ไปที่ป้ายข้างๆ ที่เขียนว่า  *กดกริ่งเรียก และนั่งรอ*  ไม่ว่าโมะกับจอนจะพยายามอธิบายว่าคุณหมอทางอนามัยบอกว่าจะโทรมาบอกให้ล่วงหน้า กรุณาเช็คข้อความด้วย...เจ้าหน้าที่ก็ทำท่าทางชี้ไปที่ป้าย อย่างเดียวเลยค่ะ   เอ้าาาาา...ทำไงได้ละคะ บ้านเมืองมีกฏระเบียบ มีขื่อ มีแปร ....โมะกับจอน ก็เลยกดกริ่ง และนั่งรอ ร้อ รอ ตามระเบียบ  ประมาณ 10 - 15 นาทีค่ะ ประตูก็เปิดออก  เจ้าหน้าที่ก็ตรวจความดัน ตรวจไข้ ช่างน้ำหนัก วัดส่วนสูง  แล้วเดินนำให้ไปนอนรอบนเตียง แล้วก็ลากผ้าม่านมากั้น โมะก็นึกโล่งใจ เอาน่า..ถึงมือหมอ(ฝรั่ง)แล้ว ก็นอน  รอ ร้อ รอ ต่อไป  นานมากค่ะ  ก็มีเจ้าหน้าที่พยาบาลมาสอบถามอีกรอบนึง เหมือนรอบแรก ... ถามความเจ็บปวดว่า ถ้า pain มี 10 ระดับ ...คุณรู้สึกถึงระดับไหน (เออ ...กิ๊ปเก๋นะ เรื่องความรู้สึก วัดกันไม่ได้ ก็ต้องให้เจ้าตัวตอบเอง....เริ่ดค่ะ  แต่ถาม 2 รอบแล้วนี่)  จอนก็บอกว่าระดับ 7 ทั้งสองรอบ ( โมะนึกในใจ...ตอนนี้กรูหิว ระดับ 8 แล้ว ) แล้วก็ รอ ร้อ รอ ต่อไป  อีก 1 ชั่วโมงกว่าคุณหมอก็มาค่ะ (แมร่ง...มันน่าจะมีเพลง บรรเลงตอนมันโผล่มาด้วย ท่าจะดี ...มายาก มาเย็น) คุณหมอถามไม่เกิน 5 คำถาม ...ทำนองว่า โดนไรมา ?? เมื่อไหร่ ?? เจ็บระดับไหน ?? (อีกแล้ว) ...ระหว่างนั้นก็จะมีพยาบาลยืนอยู่ข้างๆด้วย แล้วจู่ๆ ก็มีเจ้าหน้าที่สูงวัยเดินกระย่อง กระแย่งเข้ามา  โพล่งถาม ...มี insurance มั้ย....สรุปว่า มันก็มั่ว กันอยู่ตรงหน้าโมะหน่ะค่ะ  แล้วทั้งคุณหมอ คุณพยาบาล 2-3 คน คุณเจ้าหน้าที่สูงวัย(คงแผนกการเงิน) ก็ทยอยกันเดินออกไป ....แล้วก็ รอ ร้อ รอ ต่อไป อีก 1 ชั่วโมงผ่านไป ก็มีพยาบาลเข้ามาพร้อมกัน 2 คน ...คนนึงจัดการเจาะแขนข้างขวาของจอน เพื่อไส่เข็มกับท่อรับยา ทิ้งไว้ (นวัตกรรมใหม่ล่าสุด ..ของที่นี่) อีกคนนึงจัดการดูดเลือดจอนที่แขนข้างซ้ายไป  2 syringe ใหญ่ๆ ...ใช้เวลาทั้งหมดประมาณ 5 นาทีแล้วก้จากไป ให้ รอ ร้อ รอ ต่อไป ... สักพักก็มีพยาบาลสูงอายุอีกคน เดินนำพยาบาลหน้าใหม่ ที่เดินตามมาอีก 1 คน ...มาสาธิต ความกิ๊ฟเก๋ ยูเรก้า ของนวัตกรรมใหม่.....  ABDOSYRINGER (มั่วเอาเองค่ะ)เข็มที่เจาะติดกับตัว ต่อกับท่อค้างไว้ เพื่อรอรับยา โดยที่ไม่ฉีดยา ที่ใหม่ทุกครั้ง เรื่อยไป  นัยว่าสะดวก ปลอดภัย (แต่โมะว่า เข็มค้างไว้แบบนี้ เจ็บมากกว่าอีก) ....เป็นที่ฮือฮา กิ๊วก๊าว เจี๊ยว จ๊าว...กันเป็นการใหญ่  ทั้งๆที่ ที่อื่นน่าจะมีมานานแล้ว  แล้วก็จากไป  โมะก็ รอ ร้อ รอต่อไป หลังจากนั้นอีก 1ชั่วโมง  ก็มีเจ้าหน้าที่เอายามาใส่ท่อ ที่จ่อ รอไว้นานแสนนาน ...จนเจ็บ (จอนบอก)   ณ.ขณะนั้นความหิวของโมะ ก็ไปถึงระดับ  9 แล้วละคะ  แถมความโมโห ก็ตามมาติดๆ อยู่ที่ระดับ 8 ...นัยว่า ถ้าไม่รีบหาอะไรมาเยียวยาความหิว อาจจะบังเกิดความโมโห...อาละวาด ด่ากราด แมร่งทั้งโรงพยาบาล (อย่างที่เคยสร้างชื่อ(ในทางลบ)ไว้แล้วมากมาย หลายต่อหลายสถานที่ ...วอนแล้วพวกเมิง วอนแล้ว ) ติดอยู่ที่โมะยังพอมีมารยาท และเกรงอกเกรงใจคนป่วย...อยู่บ้าง  อีกทั้งจอนคงพอเห็นอาการ งุ่นง่านของโมะ ก็เลยคอยบีบไม้ บีบมือให้กำลังใจ ปรามไว้ แปลเป็นไทยว่า เย็นไว้เมิง เย็นไว้เมิง ...เออ งั้นโมะขอตัวไปหาไรยัดหะ ก่อนนะ ...เลิฟยู จุ๊บ จุ๊บ    ได้รับยาประมาณบ่ายโมงค่ะ ....  ...มาถึงตอนนี้ โมะอยากชื่นชมและให้กำลังใจการแพทย์ของไทย ...ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ...มาตรฐานโรงพยาบาลและการแพทย์ไทย เทียบเท่ากับอเมริกา (บางรัฐ)จริงๆ ค่ะ  แล้วคุณหมอ(อีกท่านนึง)ก็เดินเข้ามาบอกว่า ต้อง admit ค้างคืนที่โรงพยาบาลคืนนี้ ....ห๊าาาาา แค่เป็นฝีที่ตา เนี่ยนะ...โมะยอมรับค่ะว่าค่อนข้างแปลกใจ แต่ก็อย่างที่บอกไงคะ ทำยังไงได้เราไม่ใช่หมอ ไม่รู้เรื่องการรักษาพยาบาล...ก็ต้องสุดแท้แต่ผู้มีความรู้ละค่ะ  ว่าไงก็ว่าตามกัน ...ถึงตอนนี้ จิตใจอันอ่อนโยนของโมะก็กระหวัดไปถึง อีอ้วนคู่กรณีอุบัติเหตุของจอน ไม่ได้ ....อีอ้วนเอ้ยยยย ไม่ตาย ก็ต้องผอม แน่เมิง..งานนี้  คงฟ้องร้องกันใหญ่โต ตามประสาผู้คนในประเทศที่เจริญแล้ว  แล้วก็รอ ร้อ รอ เพื่อจะย้ายเข้าห้องพักผู้ป่วยค่ะ ...รอ ร้อ รอ ...นั่งรอ นอนรอ ...ระหว่างรอ โมะเบื่อ ก็เลยออกมาเดินเล่นข้างนอกบ้าง ...โรงพยาบาลก็มีผู้คนประปราย  แหม แหม..และก็เป็นธรรมดาค่ะ ที่เขตโรงพยาบาล จะมีเสียงหวอ หวอ จากรถ embulance ดังหนวกหู รบกวนอยู่เป็นระยะ ...ระหว่างที่โมะกำลังเดิน ทอดอารมณ์อยู่นั่นเอง จู่ๆก็มีเสียง หวอ หวอ หวอ ดังกู่ก้องขึ้นมาอีก  ขณะนั้นก็มี  คุณยายฝรั่งแก่จัดนางหนึ่ง ...อายุ อานามน่าจะสัก 70   แต่งหน้าแต่งตาจัดจ้าน เดินกระย่อง กระแย่ง สวนทางกับโมะ  คุณยายก็ทักโมะ " hi "  โมะก็รีบตอบกลับไปบ้าง ตามมารยาท " hi " เดี๋ยวจะหาว่าหยิ่ง  แต่เสียงหวอก็ยังดังไม่หยุดหย่อน คุณยายยังสู้อุตส่าห์ แหกปาก ตะเบ็งเสียงแข็งกับรถหวอ บอกโมะว่า ..." THEY ARE COMING TO GET YOU "  .....กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด  อีแก่นี่วอน  โมะก็เลยแหกปากขอบคุณกลับไป   " thank you old lady !  do you need a ride to CEMETERY ? "  แอร้ยยยยส์  อุ๊ยตาย โมะพูดอะไรออกไป  แต่แหมมมม...คุณยายนี่ก็กระไรนะคะ ช่างไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร ...เล่นไม่รู้จักเวล่ำ เวลา ...คนสวย ปากไว อย่างโมะก็อดไม่ได้ ที่จะรู้สึกผิด (นี๊ดดดดส์นึง) ....ก็เลย...เผ่นดีกว่าาาาาา  กลับไปนอนรอ ร้อ รอ ในห้อง emergency ต่อ.....นี่ขนาด emergency แล้วนะคะเนี่ย ถ้าไม่ emergency มันจะขนาดไหน   อ่อ...แล้วที่ขาดไม่ได้ ก็คือทุกๆชั่วโมง จะมีคนเข็นรถเข็น เข้ามาทุกชั่วโมง ....ราวกับรถเข็น ดิ่มซำ ก็ไม่ปาน... ว้ายมิได้ค่ะ มิได้  หากแต่เป็นรถเข็น คอยตรวจอุณหภูมิ และ ความดัน .... ว่าแล้วรอบ บ่าย 3 โมงก็มาอีกค่ะ ...นึกสิคะ นึก...โมะมาจับเจ่าอยู่โรงพยาบาล 6 ชั่วโมงเต็มแล้ว  เจ้าหน้าที่ตรวจความดันก็เข็นรถ ยิ้มแป้นเข้ามาอีก ..." are you admitting ? waiting for a room ? " โมะก็กัดฟันยิ้มกรอด กรอด ตอบกลับไป..." yeah ...somebody said that to us , few hours ago " ......คุณเจ้าหน้าที่ก็ทำหน้าเจื่อน เปลี่ยนเรื่องคุยสุดริดดดด  " where are you from ? " ..... โมะก็ตอบกลับไปด้วยภาษาอังกฤษ ระดับงูๆปลาๆ " i'm originally from Thailand , but moved to california and then now here " .... คุณเจ้าหน้าที่ถามต่อค่ะ " how do you like it here ? " .... โมะก็นึกในใจ  ทบทวนคำถาม like it here ? เหรอ ...เหอ เหอ ถามได้ ...หน้าตาโมะก็คงบ่งบอกสุดริด (ว่าไม่ชอบ)  โมะก็ตอบไปว่า " people here - so slow "  คุณเจ้าหน้าที่ก็ทำท่าทีเห็นด้วย ...." yeahhhh , they are " โมะก็เลยกำชับต่อว่า " even in the emergency room ? " ทำท่าทางกลั๊ว กลัว ... คุณเจ้าหน้าที่ก็หน้าเจื่อนอีก แล้วบอกว่า  " have you ever heard of new mexico is LAND OF MANYANA ? "  ค่ะ...แปลว่า เมืองผลัดวัน ประกันพรุ่ง ...นั่นเอง   โมะเลยบอกจอนว่า โมะขอตัวกลับบ้าน ไปให้อาหารหมา อาหารไก่ ก่อนละกัน เดี๋ยวกลับมาใหม่ ....ก็เลยได้กลับมานั่งแพร่ดดดด เขียนกระทู้นี่ละคะ น่าเสียดายเมื่อเช้าโมะรีบออกจากบ้านเลยไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย เลยไม่มีรูปมาฝากค่ะ  ...ค่ำๆ โมะจะกลับไปที่โรงพยาบาล และจะรายงานสดต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 51 08:50:18 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 51 07:08:25 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 07:02:07 ]

ความคิดเห็นที่ 119 กรีฐฐฐฐฐฐฐฐฐฐฐ เจ๊ติดรายงานสดด่วนคน พ่อจอนหายไวๆนะ เอาใจช่วย จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 8 ต.ค. 51 07:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 120 พี่โมะคะ เขาว่าคนสวยเนี่ยมักจะใจดีชิมิคะ คริคริ จริงๆ New Mexico ก็ใกล้กับ Oklahoma ฝันอาจเป็นจริง ยังไงก็ขอให้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะคร้า ปล. อ่านคห.ที่ 100 แล้วฮากระจาย จากคุณ : Tabbie cat - [ 8 ต.ค. 51 07:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เพิ่งกดปุ่ม refresh โอ้ว ยังไงก็ขอให้จอนหายไวๆนะคะ ได้ยินมาเยอะเหมือนกันเรื่อง emergency room เนี่ย ประมาณว่าถ้าความเจ็บปวดยังไม่ถึง level 10 ก็ต้อง รอ ร้อ รอ ไปก่อน จากคุณ : Tabbie cat - [ 8 ต.ค. 51 07:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ถึงโรงพยาบาลแล้วค่ะ ...ห้องเดี่ยวอย่างดี มีทุกอย่างครบครัน ...ยกเว้นเก้าอี้หรือโซฟา สำหรับคนที่มาเยี่ยม  (กรูจะนอนไหนละคะเนี่ย ...แอร้ยยยส์ เตียงเดียวกัน..แหงม ) จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 09:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 123 รายงานสดจริง จริ๊งงงง จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 09:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 124 แอบถ่าย (หลับ) จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 09:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 125 แอบเปิดเวปพันทิปอยู่ใช่ไหมล่ะ ซูมๆหน่อยเจ๊ จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 8 ต.ค. 51 09:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 126 รู้สึกดีจังค่ะ ...ที่ได้ดูแลจอนบ้าง(แค่นั่งเฝ้า) ตั้งแต่คบกันมา เหมือนกับว่าจอนจะเป็นฝ่ายดูแลโมะ อยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด .....  ทางโรงพยาบาลบอกว่า ถ้าโชคดี จอนจะได้กลับบ้านวันพฤหัส ...ไม่ทราบว่าจะเปิดร้านทันรึป่าวแล้วละค่ะ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 8 ต.ค. 51 12:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ขอใหุ้คุณจอนหายเร็วๆ นะ้คะ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 8 ต.ค. 51 14:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 128 สู้ๆ นะคะ.. เข้ามาเยี่ยมค่ะ ^^ จากคุณ : Dino เหมียวจอมซ่าส์ - [ 8 ต.ค. 51 14:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 129 get well soon Khun Jon. ตามติดทู้เป็นระยะๆ ปั๋วเราเคยติดตาแดงมาจากสิงคโปร์(ได้ยาหยอดตามาจากสิงคโปร์แต่ไม่หาย) ตาแดงก่ำสองข้างเหมือนซอมบี้เลยอ่ะ และมองเกือบไม่เห็น ฮีไปหาหมอที่รพ.เอกชนใกล้บ้าน เจอคุณหมอสาว(ก็ว่าเค้าเก่งนะ วินิจฉัยโรคตรง และให้คำแนะนำดีมาก) แต่ติดที่ว่าเธออาจเพิ่งจบมาไม่นาน คุณปั๋วเลยไม่มั่นใจ... อีกวัน ฮีไปรพ.เจ้าประจำเอกชนแถวเพชรบุรีตัดใหม่ เจอคุณหมอแก่ แถมสปีคอิงลิช ฮีก็เลยแฮปปี้(ว่ากรูไม่ตายแน่ๆ) กลับมาหยอดน้ำข้าวต้ม/ซุปมะเขือเทศ/ซุปเห็ดที่บ้านเป็นอาทิตย์เลย  ตอนนั้นต้องเอาใจสุดริด เพราะฮีกลัวตายมากกกก มองไม่เห็น ร้องโอดโอยทู้กกกกวัน....ใจเสาะเจรงๆ จากคุณ : ไอ้แล่ด - [ 8 ต.ค. 51 15:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ขอให้คุณจอนหายเร็วๆ ค่ะ ส่วนเจ๊โม๊ะก็อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะค่ะ จากคุณ : o_jangja - [ 8 ต.ค. 51 15:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ไม่ด้อยู่อเมริกา แล้วทำไงจะได้กินที่ร้านคุณโม๊ะล่ะเนี่ย ............ จะขอบอกให้เป็นกำลังใจค่ะ ว่ารูปในเมืองที่ถ่ายมาโชว์ข้างบนที่ว่ากลางวันแสกๆๆนั่นอ่ะ อย่างนั้นเราเรียกว่าคึกครื้นน้ะ แถวบ้านเราน่ะอนาถกว่านั้นอีกคุณโม๊ะ.... จงภูมิใจเถิด จากคุณ : hamble pie - [ 8 ต.ค. 51 21:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 132 แวะมาอีกรอบ ขอให้จอนหายไว ๆนะจ๊ะ จากคุณ : Nong@tacoma - [ 8 ต.ค. 51 23:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ขออวยพรให้คุณจอนหายไวๆนะคะ คุณโมะ จากคุณ : รินตา (Rinta) - [ 9 ต.ค. 51 00:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 134 มาทักทายค่ะ  หายหน้าไปตั้งนาน แต่เสน่ห์ของการเล่าเรื่องยังแพรวพราวเหมือนเดิมเลยนะคะ.. ขอแสดงความยินดีกับการเปิดร้านใหม่  ขอให้ร่ำรวยๆ นะคะ  แล้วก็ขอให้คุณจอนหายเร็วๆ ด้วยค่ะ.. จากคุณ : ฟ้าสวยมาก - [ 9 ต.ค. 51 01:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 135 โรงพยาบาล Gila Regional Medical Center, Silver City, NM จากคุณ : ธนิตา - [ 9 ต.ค. 51 03:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 136 เข็มที่เจาะติดกับตัว ต่อกับท่อค้างไว้ เพื่อรอรับยา จากคุณ : ธนิตา - [ 9 ต.ค. 51 03:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 137 Is Jon's nurse pretty like this one ? จากคุณ : ธนิตา - [ 9 ต.ค. 51 03:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 138 เคยทั้งพาคนใกล้ตัวไป แล้วก็ไปนั่งรอด้วยตัวเองที่ห้อง emergency room เห็นแล้วว่าถ้าจะไม่ตายแน่ ๆ ในสิบนาทีข้างหน้า..ก็รอไปเห๊อะ ตอนแรกก็คิดว่า เมืองที่อยู่คนเยอะ อุปสงค์มากกว่าอุปทาน เห็นใจๆ จนมาอ่านของคุณโมะก็เลยรู้ว่า..จะ รพ. รัฐไหนก็บริการ(รอนาน)เท่าเทียมกันหมดจริง ๆ .. ปล. ขอให้จอนหายไวๆเด้อค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 51 05:18:22 จากคุณ : น้องแหนมเนือง - [ 9 ต.ค. 51 05:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 139 หวัดดีค่ะคุณโมะ เราติดตามเรื่องของคุณมาตั้งแต่เริ่มเล่นพันทิป วันนี้มีโอกาสดีได้อ่านเรื่องของคุณอีกครั้ง ดีใจด้วยนะคะที่มีร้านอาหารเป็นของตัวเองแล้ว ถ้าเราอยู่แถวนั้นจะไปสมัครเป็นสาวเสิร์ฟร้านคุณโมะบ้าง ทิปน่าจะเยอะ อิอิ จากคุณ : Tang_Siri - [ 9 ต.ค. 51 15:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 140 โรงพยาบาลเมืองไทยเนี่ยประเสริฐสุดในด้านบริการแล้ว ไม่ว่ารัฐหรือเอกชน ที่บอกว่าของรัฐแย่ๆ ยังดีกว่าของฝรั่งตั้งเยอะ อ้าวนอกเรื่อง ขอให้คุณ จอน หายไวๆ นะ.. จากคุณ : Kimpu - [ 9 ต.ค. 51 15:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ขอให้เฮียจอนหายไวๆ เจ๊โมะจะได้มีเวลาปั่นกระทู้ต่อ แควนๆ รออ่านกันเหี่ยวแห้งแล้ว ขอให้เปิดร้านทันตามกำหนด ขายดิบขายดี โกยตังเข้ากระเป๋าเยอะๆ นะเคอะ ตกลงว่าร้านชื่ออะไรคะ จากคุณ : madam - [ 9 ต.ค. 51 20:56:56 A:86.153.205.78 X: TicketID:121253 ]

ความคิดเห็นที่ 142 รพ อยู่หลังเขา เก๋ไก๋จริงๆนะคุณโมะ ตาแดงคงหลายวันกว่าจะหายนะ ขนาดไม่ไปบีบ ยังเป็นอาทิตย์กว่าๆ แต่อักเสบเยอะ คงต้องหลายวันนะคะ แต่มีคุณโมะดูแล เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะ อย่าไปเชือดพยาบาล ด้วยความรำคาญเสียก่อนนะคะ จากคุณ : sivalee - [ 9 ต.ค. 51 22:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ขอให้คุณ Jon หายป่วยเร็วๆ นะคะ  กำลังใจจากคนพันทิปล้นหลาม ตาแดงเนี่ย  โบราณเค้าให้เอาน้ำนมจากอกแม่ลูกอ่อนหยอดค่ะ คิดดูแล้วก็น่าจะจริง  เพราะน้ำนมแม่มีภูมิคุ้มกันโรคค่ะ   สะอาด พาสเจอร์ไรซ์มาเสร็จสรรพจากอก  ลองไหมล่ะคะ   คุณโมะ จากคุณ : Ms. Kim - [ 9 ต.ค. 51 23:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 144 ขอบคุณค่ะ...จอนกลับบ้านมาได้ตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้วค่ะ กลับมาถึงบ้านก็เข้านอนตั้งแต่ 2 ทุ่ม....พูดถึงเรื่องโรงพยาบาล แล้วเคือง..อีกแล้ว เมื่อวานโมะก็รอถามคุณหมอให้แน่ใจ ตกลงต้องอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกคืนมั้ย  โมะทั้งถาม ทั้งฝากถาม เจ้าหน้าที่ทุกคนตั้งแต่คนทำความสะอาด คนยกอาหาร(เช้า-กลางวัน)มาให้  พยาบาลที่คอยเข้ามาตรวจความดันทุกชั่วโมง แม้แต่คุณหมอ ...ว่าตกลงกลับบ้านได้มั้ย หรือว่า ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกคืน ....ถามตั้งแต่เช้า จน บ่าย 3 โมง ....ไม่มีคำตอบค่ะ โมะอยากทราบเนื่องจากว่า หากต้องพักที่โรงพยาบาลอีกหนึ่งคืน โมะจะได้กลับมาทำธุระที่บ้านก่อน ทั้งหมา ไก่และปลา ที่ต้องให้อาหาร ...และธุระในบ้านต่างๆนาๆ ที่ต้องจัดการดูแล . หรือถ้าคุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ โมะก็จะได้รอรับจอน กลับพร้อมกันเลย ..จนบ่าย 3 โมง หลังจากที่ทั้งถาม ทั้งฝากถาม เจ้าหน้าที่ทุกท่าน อย่างที่เล่าไว้    โมะคิดว่าคงต้องอยู่ต่ออีก  1 คืนตามที่คุณหมอบอกไว้แต่แรก  โมะเลยกลับบ้าน (ห่างออกไป 30 ไมล์ ทางขึ้นเขา ลงเขา) .... ถ้ารอช้ากว่านี้ ก็เกรงว่าจะค่ำมืด กลับถึงบ้านได้สักพัก เพื่อนบ้านมาเคาะประตู บอกว่า จอนโทารมาบอกว่าให้ไปรับด้วย คุณหมอให้กลับบ้านได้ .... โมะพูดไม่ออกเลยค่ะ......แฟนเราป่วยต้องการ การดูแลรักษา  ราคาค่าหมอที่นี่ก็อย่างที่ทราบกันว่าแพงระยิบ ระยับ ... โรงพยาบาลนี้ก็เป็นโรงพยาบาลเดียวที่มีอยู่ในเมือง...  อีกทั้งโมะเองก็เป็นคนต่างชาติ ต่างภาษา โมะต้องยอมรับว่าไม่ทราบ และไม่เข้าใจระบบ ระเบียบของที่นี่ ...มาเจอเข้าแบบนี้ ....ตามประสาสาวแก่น เซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์ ท้าชนทุกสถาบันอย่างโมะ...มันจี๊ดดดดดส์ค่ะ มันจี๊ด ...แต่ด้วยความเกรงอกเกรงใจ ผู้ป่วยอย่างสูง  โมะก็ต้องอดกลั้น และอดออม(ออมกำลัง) ...รับจอนกลับบ้านแต่โดยดี  ...อุ๊ยยยย กลับบ้านก็ไม่ใช่ง่ายนะคะ กว่าแมร่งจะเอาอะไร ต่อมิอะไรมาให้เซ็นต์  กว่าจะเอาใบสั่งยามาให้  สายตามันก็กวาดแล้ว กวาดอีก มาที่ข้าวของและสัมภาระ ที่โมะเก็บ ตระเตรียมไว้  (โมะเอาบ้านห่ม มาจากบ้านเองด้วยค่ะ คุณเจ้าหน้าที่คงนึกว่า โมะเอาจะของโรงพยาบาลกลับบ้าน)....กวาดสายตา ชอนไช มาจนน่าเกลียด จนโมะร้อนตัววูบวาบ วูบวาบ จนโมะอดรนทนไม่ได้  ...ต้องออกตัวบอกไปว่า ...ผ้าห่มนี้เอามาจากบ้านนะคะ  พูดไปพร้อมกับดึงผ้าห่มสุดหรู ออกมาจากถุง ให้คุณเจ้าหน้าที่แหกตาดู ....เคยเจอกันมั้ยค่ะ คนประเภทที่ สงสัยใคร่รู้แล้วแทนที่จะสอบถามกันดีๆ  แต่กลับทำหน้า ทำตาถลนสอดรู้ สอดเห็น จนน่าตบให้ลูกกะตามันกลับเข้าในเบ้าตาหน่ะค่ะ ....แมร่งงงงง คนยิ่งอารมณ์เสีย ให้ขับรถ กลับไป กลับมา  สุดท้าย โมะกำชับจอน อย่างหนักแน่น ...อีกครั้ง  " สัญญานะ ถ้าชั้นป่วยหนัก หนา สาหัส เธอต้องพาชั้นกลับไปรักษาที่เมืองไทย "  เห็นมานักต่อนักแล้ว เชอะ...หมอฝรั่ง จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 02:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 145 อ่อ...ลืมบอกว่า ที่เพื่อนบ้านต้องมาเคาะประตูบอกโมะ  เพราะโทรศัพท์ มือถือ i phone 3G ของ at&t สุดหรูของโมะ ...พอมาใช้ที่นี่ ห่วยแตก no sevice ค่ะ  แหมมมม...แล้วขยันโฆษณานะคะ ว่า more bars กว่าคู่แข่ง  แถวนี้ต้อง verizon เท่านั้น จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 03:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ติดตามมานานแต่ไม่เคยได้ออกความเห็นเพราะเข้ามาทีไร ไม่เคยทันคนอื่นเค้าทุกครั้งไป ครั้งนี้ขอร่วมบ่นด้วยคน เรื่องบริการด้านสาธารณสุขของประเทศชาติแห่งนี้ เรื่องความแพง ไม่ต้องพูดถึง ขนาดมีประกันสุขภาพระดับพรีเมี่ยม ผ่าตัดคลอดบุตร เสียเพิ่มอีก สองพัน นอนแค่สองคืนนะคะ พอขอกลับ เขาก็มา แกะเอาแม็คเย็บกระดาษออกจากหน้าท้องเรา แผลยังเปิด พะงาบๆ อยู่เลย เราต้องเอามือจับแผลผ่าตัดเอาไว้ เผ่นเลย ค่อยไปนอนต่อที่บ้าน Emergency หรือ Urgent Care ไม่เคยใช้วลาต่ำกว่าสามชั่วโมงในแต่ละครั้ง พบแพทย์ พยาบาล รวมๆ ไม่ถึง สิบนาที ลูกไม่สบาย อาเจียนตรงห้องรับรองเลย วานสมาชิกห้องไกลบ้านที่กำลังทำงานในด้านนี้ ช่วยกันอธิบายหน่อยได้มั๊ยคะ ว่าทำไมมันถึงได้ใช้เวลากันหฤโหดขนาดนี้ ขออภัยคุณคันโมะฯ ด้วยนะคะ ที่เข้ามานอกเรื่อง มันเหลืออดค่ะ ติดตามอ่านนะคะ เรื่องราวของคุณคันโมะฯ ช่วยยืดอายุค่ะ เพราะหัวเราะวันละนิดติดแจ่มใสค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : Cranberry - [ 10 ต.ค. 51 03:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 147 วันนี้เป็นวันพักผ่อนค่ะ ...ตอนเช้าขณะที่โมะยังนอนอยู่ จอนมาบีบที่เท้าของโมะแล้วพูดว่า " thank you for taking such a good care of me "  แล้วจอนก็ไปทำ breakfast มาทานกัน    เสร็จสรรพ จอนยังไม่วายขยัน จัดแจง ต้นไม้เข้า green house เพื่อรอรับหน้าหนาว .... เรื่องร้าน ...เรื่อง inspector  เรื่อง ticket จากอุบัติเหตุ ...และธุระอีกหลายเรื่องราว คงต้องพักไว้ก่อนค่ะ ป่วยการที่โมะจะไปจำจี้ จ้ำไช เร่งรัด ให้ทะเลาะกันป่าวๆ  โมะค่อนข้างมั่นใจว่า ร้านคงเปิดไม่ทันวันที่ 15 แน่นอน วันนี้โมะคงเล่าเรื่องราวอื่นๆเรื่อยเปื่อย ...ต้องยอมรับค่ะว่าช่วงหลังๆ โมะค่อนข้างคิดมาก เกี่ยวกับการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ....ถ้าไล่เรียงตามลำดับก็คือ ช่วงเดือนแรก เป็นช่วงหน้ามืดตามัว ไม่ลืมหูลืมตา ไม่ว่าใครจะทัดทานแค่ไหน นอกจากโมะไม่สนใจฟังแล้ว สำหรับเพื่อนๆที่หวังดีกับโมะหลายๆคน โมะยังถึงขนาดหยุดการติดต่อกันไปเลย ..เหตุผลของโมะก็คือ*ความรัก*  โมะเที่ยวบอกใครต่อใครว่า " ชั้นว่า...จอนมันรักชั้นว่ะ และที่สำคัญ ชั้นรักมัน  ถ้าพวกแกไม่ให้กำลังใจ ก็อย่าห้ามเลย " .... แม้แต่จอนเองยังกังวลว่าโมะจะใช้ชีวิตแบบนี้ไม่ได้  สมัยที่ยังไปมาหาสู่กันที่แคลิฟอเนีย....กว่าจะจอนจะเอ่ยปากชวนโมะย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่ จอนเองก็พูดวกไป วนมา  อ้างถึงชีวิตความเป็นอยู่ของโมะ ที่แคลิฟอเนีย  " new mexico เทียบไม่ได้หรอกกับ อพาร์ทเม้นริมทะเล ที่สะดวกสบายของโมะ  แต่ที่นั่นจะมีความรัก  " ....แล้วโมะจะไม่หวั่นไหว ได้อย่างไร พอเข้าเดือนที่ 2-3  เป็นช่วงของชีวิตจริง  โมะว่าคนเรา พอได้อยู่ด้วยกันสักระยะนึง ความเกรงอก เกรงใจ ซึ่งกันและกันก็ลดลง  ต่างก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ... ก็เริ่มที่จะมีเรื่องขัดแย้งกันเป็นธรรมดา ... ครั้งนึง...โมะกับจอนเข้าไปในเมือง เพื่อเอารถไปเปลี่ยนยาง  ระหว่างที่รอ  จอนชวนโมะไปเดินซื้อของ  วันนั้นแดดร้อนจัด โมะจึงบอกจอนว่าไม่ไป โมะขอนั่งรออยู่ที่ร้านเปลี่ยนยางนี่แหละ  จอนก็นึกว่าที่โมะไม่ไปเพราะไม่พอใจอะไรรึป่าว(คิดไปเอง)  จอนก็เลยไปคนเดียว ... สักพักใหญ่ๆ จอนก็เดินถือของกลับมา 2-3ชิ้น หน้าตาหงิกงอ  แต่ก้ยังไม่วายอวดโมะว่า...บลา บลา บลา ...จอนนิสัยเสียเรื่อง ซื้อของไม่เป็นเรื่อง ขอย้อนกลับไปเล่าเรื่องร้านกระจกสี ... ที่โมะโกรธเพราะโมโหหิว และต้องรอจอนเสียเวลาซื้อกระจก 2 ชั่วโมง  ...จอนถามว่าโกรธเรื่องอะไร โมะก็บอกว่าไม่โกรธ ถ้าต้องรอ 2 ชั่วโมงเพื่อที่จะซื้อของจำเป็น แต่นี่ซื้อกระจกสีมาแต่งบ้าน ...วันนั้นที่ทะเลาะกัน โมะก็บอกจอนแล้วว่า i know you , you are not going to install it today or even next few months ... ถึงวันนี้ผ่านไป 1 เดือนกระจกสี ทีโมะสู้อุตส่าห์ อดกลั้น และอดทน *หิว* เพื่อรอ  ก็ยังอยู่ในถุง ในห้องเก็บของ .....  ก็อีกเช่นกัน...จอนคงกลัวโมะโกรธ ก็เลยชิงทำท่าโกรธดักไว้ก่อน  แล้วเดินหนีไป ...สักพัก จอนก็เดินกลับมายื่นโทรศัพท์ให้ (เนื่องจาก โทรศัพท์ของโมะจะใช้ไม่ได้อยู่บ่อยๆ อย่างที่บอก...เพื่อนสนิท จะโทรเข้าเครื่องจอนแทน) แล้วบอกโมะว่า เพื่อนโมะโทรมา .... พอโมะรับสาย เพื่อนโมะก็ถามว่า " ทะเลาะกันเหรอ "  โมะก็เลยบอกว่า "ใช่" แล้วถามต่อกลับไปว่า " รู้ได้ยังไง "  เพื่อนก็เลยบอกโมะว่า " จอนเรียกโมะว่า asshole "  เท่านั้นละค่ะ  โมะก็เลยบอกเพื่อนให้รอสาย แล้วโมะก้เดินตามหาจอน  ในที่สุดก็เจอจอน นั่งอยู่ในร้านอาหารร้านหนึ่ง ซึ่ง มีผู้คนอยู่บ้างประปราย (ประมาณ 10 กว่าคน) ...สมองของโมะทำงานอย่างรวดเร็วเช่นเคยค่ะ โมะก็คิดว่าในเมื่อจอนไม่ให้เกียรติโมะ ทำไมโมะจะต้องให้เกียรติจอนด้วย ...และที่สำคัญ โมะทราบค่ะว่าสำหรับหลายๆท่าน  เรื่องแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่สำหรับโมะ ขอย้ำนะคะ..ว่าที่สำคัญ ถ้าโมะปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไป ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  จอนอาจจะกำเริบ เสิบสาน ทำเรื่องที่เป็นการไม่ให้เกียรติโมะ มากขึ้น...ก็เป็นได้  โมะคิดได้ดังนั้น ก็ไม่ด้ายยย  ไม่ได้ค่ะ ...ยอมไม่ได้    โมะเปิดประตูร้านอาหาร ผลัวะเข้าไป ...แล้วแหกปากตะโกน " JON , DID YOU CALL ME * AN ASSHOLE* IN FRONT OF MY FRIEND ??? "  และลงท้ายด้วย " YOU ! SON OF THE BXXCH " ท่ามกลางความแตกตื่นของผู้คนทั้งร้านค่ะ แล้วโมะก็เดินหัวดำ(เอเซีย) เชิ่ดๆ เริ่ดๆ ออกมา..คุยโทรศัพท์ กับเพื่อนต่อ  ...แหมมมม โมะเองไม่ใช่ สาวสวยที่เพิ่งหัดมีผัว  จะได้หงอคง (เป็นลิงเชื่องๆ ในเรื่องพระถังฯ) กลัวผัว..สะขนาดนั้น  ไม้ได้หรอกค่ะ ยอมไม่ได้เดี๋ยวเหลิงงงงง  และแล้ว จอนก็ถืออาหาร กับเครื่องดื่มแก้วใหญ่สองแก้ว ออกมาจากร้านอาหารก็เป็นอันว่า รถเปลี่ยนยางเสร็จสรรพพอดี โมะก็ขึ้นไปนั่งในรถ จีบปาก จีบคอคุยกับเพื่อนเลิฟ อย่างออกรส ...รอ  พอจอนเดินมาถึงรถ โมะก็ทำหน้าทำตาเชิ่ด เชิ่ด เรื่ด เริ่ดใส่ ...นัยว่า ให้มันรู้บ้าง who is who ทีหลังอย่า...จำไว้  อีกทั้งจากที่โมะเห็นจอน หอบอาหารพร้อมเครื่องดื่ม แก้วใหญ่สองแก้ว (big gulf) มาพะรุงพะรัง  โถ โถ ...นี่แหละค่ะ ผัวฝรั่ง  ช่างแยกแยะได้นะคะ   เพิ่งทะเลาะ เบาะแว้ง ฉีกหน้ากันรุนแรงอยู่แท้ๆ  ยังสู้อุตส่าห์ มีกะจิตกะใจ ซื้ออาหารพร้อมเครื่องดื่มมาฝาก เสร็จสรรพ ...อ่ะ ไมะไม่โกรธก็ได้ ....ต๊ายยย คนกำลังหิวนี่คะ มัวกะแดะ ทำงอน ..ก็อดสิ จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 05:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 148 จอนก็เปิดประตูรถ เอาอาหารวางไว้บนเบาะอย่างดี ...ระหว่างนั้นโมะก็เชิ่ด ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังเม้าส์กับเพื่อน " อุ๊ยยย แก..เห็นมะ เห็นมะ จอนยังซื้อของกินมาง้อ ...บลา บลา บลา  ผัวนะยะ ไม่ใช่พ่อ ...จะได้ต้องไปกลัวมัน ...บลา บลา บลา "    ทันใดนั้นเอง ....โพละ โพละ  ...ซ่าาาาาาส์   แล้วโมะก็ต้อง กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดด ก็ว้ายยยย...โค๊กขนาด big gulf  2แก้วใหญ่หน่ะ มันลอยมาใส่หัวกะบาลโมะทั้ง 2แก้ว ดัง โพละ โพละ ...น้ำโค๊กแตกกระสาน ซ่านเซ็น เต็มหน้า เต็มตา ...ผ่านมาที่ใบหู จนโมะยังได้ยินเสียง ซ่าาาาาาาส์ ซ่าาาาาาาส์ อยู่เต็มสองรูหู  แล้วได้ยินจอนพูดแว่วๆว่า (อ่าว..ก็หูมันอื้อ..ง่ะ)  " you embarrassed me " ....ทั้งโค๊ก ทั้งน้ำแข็ง ...หนาวเลยกรู ....  แล้วจอนก็ขับรถ ออกมา ...โมะก็นั่งสั่น เป็นลูกหมาตกน้ำ(โค๊กกับน้ำแข็ง) ...ฮึ่มมมม  หนึ่งงงงง   ฮึ่มมมม สองงงง  ฮึ่มมมม สามมม  สี่  oneeeee  twooooo threeeee เจ็ดดดด แปดดดด ฮึ่มมมม แบบนี้มันหยามมม...กันชัดชัด กัดฟันกรอดดดด...เพราะหนาวเว้ย  เก้าาาา สิบบบบ  ยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้ เดี๋ยวเหลิงงงงง   ...นับไม่ถูกแล้วโว้ยยยยยย  โมะก็คว้าแชมพูสระผม สบู่เหลว ยาสีฟันแพ๊คคู่ ที่เพิ่งซื้อกันมา ....บีบบบบบบ บีบบบบบบ บีบบบบบบทั้งหมด   ใส่หน้าจอน ตามด้วยอาหาร 2 กล่องที่จอนซื้อมา  และก็สารพัด สารพันข้าวของ ขนมขบเคี้ยว ทั้งหมดที่มีในรถ ...พร้อมทั้งกรีดร้องงงงงงง อย่างบ้าคลั่ง แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 51 07:23:07 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 05:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 149 นึกภาพตามเลยค่ะ โหเหมือนในหนังเลยยย รออ่านต่อนะคะ กลับมาเล่าต่อด่วนนนนนนนน จากคุณ : PRETTY WOMEN - [ 10 ต.ค. 51 07:18:02 A:216.30.175.75 X: TicketID:089163 ]

ความคิดเห็นที่ 150 โมะทราบค่ะว่าโมะอาจจะทำเกินเหตุ แต่...จอนก็ไม่น่าเริ่มนี่คะ  ที่ผ่านมาโมะปฏิบัติตัวดีงาม ตามเพลงชาติไทยของเรามาตลอด ...คือ *ไทยนี้รัก*สงบ ..แม้ว่าโมะอาจจะมีท่าที  กวนตรีน จนน่าหมั่นไส้บ้าง ก็แค่เล็กน้อย แต่พองาม โมะไม่เค้ย ไม่เคย...ระรานใครก่อนจริงๆค่ะ ....แล้วมันผิดเหรอค่ะที่โมะจะ ....*แต่ถึงรบ ไม่ขลาด* บ้าง ...เอากะกรูสิ จนกระทั่งจอนบ่นว่า แสบตามาก...จนต้องจอดรถ  โมะค่อยสงบลงได้...แบบว่า เฉย เฉ้ยยย เฉย เฉย หน่ะค่ะ ...ทำไมละ ก็ทำลงไปแล้วนี่คะ  ก่อนทำโมะก็คิดแล้ว คิดอีก นับหนึ่งถึง...เท่าไหร่ก็ไม่รู้  ย้อนเวลากลับไปได้โมะก็ยังจะทำอยู่ดี ...จึงไม่มีคำว่าขอโทษค่ะ โมะก็ได้แต่บอกจอนอย่างแผ่วเบาว่า...I TOLD YA ! dont start ,  you mess with the wrong one . จอนก็บอกว่า " sorry " ...โมะก็มองด้วยหางตา แล้วพูดว่า เอิ่มมมม ที่หลังอย่าเริ่มอีก ละกัน     หลังจากนั้นเราก็มาพูดคุยกัน  มันเริ่มจะเป็น physical fight นิดๆแล้วนะ   เรามาใจเย็นกันหน่อยดีมั้ย เอาไป เอามา ..จอนก็บอกว่า เป็นเพราะเรื่องภาษา (โถ..อ้างไปเรื่อย แต่โมะมั่นใจค่ะว่า สามี ภรรยา ไทยกับต่างชาติหลายคู่ เจอปัญหานี้กันมาแล้ว ...ต้องรบกวนมาแบ่งปันวิธีแก้ปัญหาด้วยค่ะ)  โมะก็เลยบอกว่าถ้าเป็นเรื่องภาษาโมะก็ต้องขอโทษ เพราะได้แค่นี้จริงๆ  เอางี้...เมิง learn my language มั้ยละ ...มันไม่ fair นี่  กรูพยายามใช้ภาษาของเมิง  ถึงจะถูกบ้างผิดบ้างก็เถอะ พอมีปัญหาจะมาอ้างว่าการใช้ภาษาของกรูไม่ดีพอ  เมิงแน่จริงมาด่ากันภาษาของกรูกันมั้ยละ ???? ...เคืองอีกละ    ล่าสุดจอนก็ซื้อหนังสือ หัดเรียน วิชาภาษาไทย ...ไม่เพียงแค่พูดนะคะ กะจะเอาแบบอ่านออก เขียนได้เลย (โม้) ...  นี่หละค่ะ วิธีกำราบผู้ชายให้อยู่โมะ .....ของคันโมะจัง แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 51 07:51:10 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 07:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 151 มันส์โคตร แต่ตอนนั้นพี่โมะคงไม่มันส์เท่าไหร่ ชิมิคะ จากคุณ : หนูเบื่อ - [ 10 ต.ค. 51 07:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 152 คุณ Cranberry ค่ะ ...ไม่ต้อง ขออภัยหรอกค่ะ  ขอบคุณด้วยซ้ำไป โมะก็ไม่เข้าใจจริงๆ ...เลยพาลนึกไปว่า เหล่าข้าราชการกระทรวงสาธารณสุขไทย ที่เดินทางไปดูงานต่างประเทศกันโครมคราม โครมครามหน่ะ สงสัยมาดูงานที่อเมริกากัน แหงม แหงม เลยค่ะ ...เอ่อ ทีหลังใช้งบประมาณแผ่นดินไปดูงานประเทศอื่นดีกว่านะคะ ที่อเมริกานี่ไม่มีอะไรให้ดูหรอกค่ะ...อย่าม๊า อย่ามา...โมะขอร้องงงงง (ทำปากหงึกๆด้วย) คุณ Tang_Siri ค่ะ ...คุณคิดดีแล้ว หรือคุณเจ้าขาาาา    แต่...ช่วงแรกนี่ โมะกับจอน ตกลงกันว่าจะทำกันเอง เสริฟเองก่อนค่ะ  คงเป็นร้านอาหารบรรยากาศ เหมือนทานที่บ้าน.... มากกว่า   คุณ hamble pie ...แหมมม น่าเสียดาย  แต่ไม่เป็นไรค่ะ โมะตั้งใจไว้แล้วค่ะว่า อีกสักพัก โมะจะเขียนกระทู้  * ครัวคุณโมะ * (แข่งกับครัวคุณหรีด..สุดริด)  ..เพื่อมาบอกสูตร และวิธีการทำอาหารต่างๆอย่างไม่ปิดบังค่ะ ...แอร้ยยยยส์  สำหรับเพื่อนๆชาวไกลบ้าน โดยเฉพาะค่ะ ...ว่าแต่ ตอนนี้จะเอาสักสูตร สองสูตรก่อนเลย..มั้ยละคะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 51 07:52:40 จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 07:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 153 อะจ๊ากก ทำไมโม๊ะโหดจังอ่ะ เหมือนเราเลย ต่างตรงที่สามีเราเค้าใจเย็น เย็นมากๆ เราเลยกลายเป็นนางมารร้ายประจำบ้าน หูย เเอบโมโหนิดๆ ราดด้วยโค๊กเลย สงสัยจะเอามาดับร้อนเหมือนโคสะนา ทาโก้เบลล์ ฮ่าๆๆๆ น่านะ เค้าบอกว่าทะเลาะกันบ่อยๆลูกจะดก จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 10 ต.ค. 51 11:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 154 กรี๊ดดด ตบ จูบ ตบ จูบ รวยๆๆๆ จากคุณ : สหมิว (Be a good guy) - [ 10 ต.ค. 51 11:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 155 bruno & hoover จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 12:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 156 เข้าตำราตบจูบเลยนะครับ ^-^ จากคุณ : nickyagape - [ 10 ต.ค. 51 12:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ยังเล่าไ้ด้สนุกเหมือนเดิมเลยค่ะคุณโมะ จากคุณ : 2Kcartoon - [ 10 ต.ค. 51 13:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 158 ตอนที่ไปซื้อไก่ แล้วมีเรื่องกับผู้หญิงคนนั้น มี Police Report เกี่ยวกับตา บาดเจ็บด้วยหรือเปล่า ถ้ามี เขาอาจจะต้องจ่าย ค่ารักษาพยาบาล ให้นะ เพราะถึงแม้ว่า จอนจะเป็นฝ่ายผิด ที่ไปชนท้ายรถเขา เขาก็ไม่มีสิทธิ ที่จถูกเนิ้อต้องตัวจอนได้นะ จากคุณ : ธนิตา - [ 10 ต.ค. 51 15:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 159 ขอบคุณ คุณธนิตาค่ะ...จอนไปที่สถานีตำรวจ report เรื่อง inflection ก่อนไปโรงพยาบาลแล้วค่ะ     ...แต่ตามที่โมะเล่าไว้หน่ะค่ะ ว่าโมะเองไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์  โมะจึงขอไม่แสดงความคิดเห็นเรื่องนี้ค่ะ ... จากคุณ : คันโมะจัง (smoker!!) - [ 10 ต.ค. 51 15:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 160 เรื่องทะเลาะกับปั๋วนี่เราถนัดเลย สันดานบางอย่างของผู้ชายมันแก้ไม่หายนะคุณโม๊ะ (ต้องบอกก่อนว่า ปั๋วเราพูดไทยอย่างชัด อ่านออก และเขียนได้ เราพูดภาษาไทยกันค่ะ แต่เวลาเราด่า เราด่าภาษาปะกิต เพราะมันหยาบถึงใจปั๋วดี 555) ตัวเรา เป็นคนเสียงดังมาก ถ้าไม่คุ้นเคยกันเนี่ย จะคิดว่าเป็นคนโหวกเหวก เสียงปกติเราดังกว่าคนอื่น เพราะฉะนั้น เวลาทะเลาะไม่ต้องห่วง เดซิเบลมากกว่าเดิมแน่นอน และปัญหาเดิมๆของเรากับปั๋วคือ เค้าชอบว่าเราเสียงดัง shout อะไรประมาณนั้น เป็นอะไรที่เราเกลียดมาก อยู่มา 17 ปี มรึงยังไม่ชินอีกเหรอ เพื่อนกรูคบมา 7-8 ปี ยังชินเลย วีคเอนท์ที่ผ่านมา ไปหัวหินกัน เพื่อนเราเป็นผจก.ฝ่ายห้องพักโรงแรม 5 ดาว ให้ห้องหรูติดทะเล เราคิดว่าบัตรเมมเบอร์ที่เรามีเป็นบัตรที่ได้ลดค่าอาหาร 50 %แต่ปรากฎว่าไม่ใช่ เป็นแค่บัตรสะสมแต้มเท่านั้น เราก็เลยโทรบอกเพื่อนให้ลดค่าอาหารให้ด้วย เราคุยไปเดินไปที่บาร์ด้วย(กะดริ๊งท์ happy hourให้เต็มคราบก่อน) กลับมา ปั๋วเราบอกว่า shout ทำไมต้องเสียงดัง/quite เท่านั้นแหละ เราวี้ดแตกเลย เก็บข้าวของทุกอย่างที่ซันเบด ไปที่บาร์เลย พร้อมบอกมานว่า idiot มองด้วยสายตาจิกสุดริด ยังไม่จบ เรานั่งดริ๊งท์ที่บาร์ตั้งแต่ 6 โมงเย็น-ทุ่มนึง ปั๋วมาง้อ แต่เราไม่สน นั่งดริ๊งท์ต่อ พร้อมโทรคุยกับเพื่อนๆอย่างมันส์ 2 ทุ่มปั๋วกับลูกมาตามออกไปกินข้าวข้างนอกกัน เราก็ไปและพูดตลอดทางว่า บอกกี่ครั้งแล้วว่า อย่าว่าเราเสียงดัง เราไม่ชอบ เราเกลียดดๆๆๆๆๆ และบอกอีกว่า ถ้าเป็นอย่างนี้อีก กรูจะไม่มาฮอลิเดย์กับมรึงแล้ว เชิญมรึงไปคนเดียว...... เรื่องไปฮอลิเดย์เนี่ย กี่เรื่องๆกี่ปีๆก็มันส์ เพราะว่า เราเป็นคนชอบวางแผน เตรียมการ จดของที่ต้องการ แพ็คเตรียมก่อนเดินทาง...แต่ปั๋วเราไม่ทำอะไรเลย แถมอืดสนิท.... เราเคยบินจากอังกฤษ(เบอร์มิงแฮม)ไปฟลอริดา แต่แวะเปลี่ยนเครื่องที่นิวยอร์ค เชื่อมั๊ย เครื่องออก 9 โมงเช้า 7 โมง ปั๋วเดี๊ยนยังคุยสั่งเสียกับน้องชายอยู่เลย แถมขับรถไปเบอร์มิงแฮม(เราอยู่เลสเตอร์)ประมาณ 45 นาที มานยังไปไม่ถูกเลยว่าสนามบินเบอร์มิงแฮมอยู่ไหน สรุป ตกเครื่องสิคะ ใครจะไปรอ...เราไม่พูดกับมาน ตั้งแต่เบอร์มิงแฮมยันฟลอริดาเลย ขอบอก ยังๆมีอีก ล่าสุดนี่ ไปบริสเบน(ออสเตรเลีย) เค้าไปกับลูกชาย ไปพักกับเพื่อนเค้า เพื่อนเค้ามีลูก 4 คน เรามีของฝากให้ทุกๆคน ตัวพ่อ ก็เป็นแสตมป์ไทย(เค้าสะสม) คุณแม่เป็นซองอาหารสำเร็จรูป/อาหารกระป๋อง หนังสือไทย ตัวลูกก็ครบ เขียนชื่อติดไว้ครบทุกคน ลูกสาวคนโตเค้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว แยกไปพักหอพัก เราซื้อโลชั่น+ครีมอาบน้ำบันยันทรีให้ พร้อมกับธูปหอมแบบไทยๆ ใส่ถุงกระดาษอย่างสวย... ปั๋วเรากลับมา เราเจอของฝากถุงกระดาษนั้นยังอยู่ในกระเป๋าที่เดิม สภาพเดิม คิดดู๊ เราปรี๊ดดดมาก ถามไปถามมา ปั๋วเราไม่ได้แตะกระเป๋าเลย ลูกทำคนเดียว จัดเอง เก็บเอง สุดท้ายเราต้องซื้อน้ำหอมส่งไปให้น้องเค้าใหม่ เสียเงินอีกรอบ.... (คงส่งชุดนั้นให้ไม่ได้ ค่าส่งแพง) นี่แหละ ปั๋วเรา ต้องเจอตรีนเมียกระตุ้นทุกๆปี.... จากคุณ : ไอ้แล่ด - [ 10 ต.ค. 51 20:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 161 bruno อ๊วนอ้วน นอนกลมเป็นหมอนเลยอ่ะ จากคุณ : ท่าทางเค้าจะรักกันดีเน้อ - [ 10 ต.ค. 51 20:51:22 A:79.30.213.63 X: TicketID:168663 ]