สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน ฟุตฟิตฟอไฟสไตล์ผู้ดี๊ผู้ดี ภาคหนึ่ง

สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน ฟุตฟิตฟอไฟสไตล์ผู้ดี๊ผู้ดี ภาคหนึ่ง
Episode XVIII: Chit-chat in (British) style (Part I)

คุณนักอ่านคอลัมน์หลายคนคงเคยดูการ์ตูนโดเรมอน ตอนเป็นเด็กคุณอู๋ชอบมากเลยค่ะ ถึงขั้นลงทุนตื่นเช้าตั้งกะแปดโมงมาติดขอบจอดูน้าต๋อยแซมเบ้ช่องเก้าทุกเสาร์อาทิตย์ ที่ชอบเป็นพิเศษก็คือของวิเศษทั้งหลายที่โดเรมอนควักออกมาจากกระเป๋า หนึ่งในของวิเศษหลายอย่างที่คุณอู๋อยากได้มากสุดนอกจากประตูวิเศษ ไทม์แม็ชชีน (ไว้ดูอนาคตว่าหวยมันจะออกเลขอะไรงวดหน้า) ยาสารพัดโรค ศรกามเทพ (ที่ทำให้คนรัก) ก็คือ “วุ้นแปลภาษา” อันหลังสุดเนี่ยอยากได้ก็เพราะว่าคุณอู๋น่ะเป็นคนขี้เกียจท่องศัพท์และแกรมมาร์ภาษาอังกฤษเอามากๆ ยังเคยคิดเลยว่าถ้ามีจริงล่ะก็จะกินตอนไปสอบวิชาภาษาอังกฤษให้มันได้คะแนนเต็มไปเลย แล้วคุณนักอ่านละคะอยากได้ของวิเศษอะไรของโดเรมอนที่สุด

อีกไม่กี่วันคุณอู๋ก็ทำงานเป็นสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีครบสามปีแล้ว ถ้ามีคนถามว่าปัญหาใหญ่ที่สุดที่คุณอู๋ประสบพบพานจากการทำงานที่นี่คืออะไร คุณอู๋ตอบได้ทันทีโดยไม่ต้องคิดเลยก็ได้ค่ะว่าปัญหาใหญ่ที่สุดของสาวออฟฟิสไท้ยไทยในเมืองผู้ดีน่ะไม่ใช่ที่ว่าเกิดมาดั้งแบนรึหน้าบานเมื่อเทียบกับฝรั่งหรอกนะคะ ปัญหาใหญ่ที่ว่าน่ะก็คือลอสอินทรานสเลชั่น (Lost in translation) ต่างหาก อันนี้น่ะ แก้ได้อย่างเดียวคือต้องกินวุ้นแปลภาษาของโดเรมอนเท่านั้นแต่น่าเสียดายที่โรงงานไหนก็ยังไม่ผลิตออกมาขายซักที (เอ...แต่จะว่าไปเรื่องดั้งแบนเนี่ยก็แอบเข้ามาให้น้อยใจเป็นพักๆนะคะ โดยเฉพาะวันไหนที่ต้องใส่แว่นเนี่ยรู้สึกเหมือนจะตายเป็นระยะๆเพราะร่างกายขาดอ๊อกซิเจน เอ้า! ก็นะดั้งของคุณอู๋น่ะมันออกแนวที่ราบภาคกลางไปหน่อย แว่นมันก็เลยลื่นไหลมาปิดรูจมูกเป็นประจำ แหม! อิจฉาพวกฝรั่งดั้งโด่งจริงจริ้ง)

พูดถึงปัญหาด้านภาษาคุณอู๋ว่าแบ่งได้เป็นสี่หมวดหมู่ใหญ่ๆคือ ฟัง พูด อ่าน และก็เขียน แต่ก็แล้วแต่คนค่ะ บางคนเกิดมาลิ้นแข็งหรือออกแนวขี้อายก็อาจจะมีปัญหาด้านพูดมากหน่อย ส่วนบางคนหูออกแนวแอบตึง (รึไม่ค่อยแคะขี้หู) ก็อาจจะมีปัญหาด้านการฟัง บางคนติดแนวขี้เกียจท่องศัพท์ตอนเด็กก็อาจจะมีปัญหาด้านอ่านและเขียน หลายคนคิดกันไปว่าคุณอู๋มาทำงานเป็นสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีได้เนี่ยระดับความสามารถด้านภาษาอังกฤษของคุณอู๋เนี่ยคงเทียบขั้นเกจิอาจารย์แน่ๆ คุณอู๋ก็อยากให้เป็นอยากนั้นเหมือนกันแต่ทว่าเรื่องจริงเนี่ยไม่ใช่อย่างนั้นเลย ปัญหาด้านภาษาของคุณอู๋มีมาให้ปวดหัวครบสี่หมวดหมู่เลยเจ้าค่ะ

ตอนคุณอู๋ไปเรียนที่เมืองลุงแซม เป็นครั้งแรกที่ต้องปรับหูตัวเองให้เข้ากับสำเนียงเท็กซัส แต่อาจจะเป็นด้วยว่าสำเนียงอเมริกันฟังง่ายและที่สำคัญคือตอนนั้นน่ะคุณอู๋ยังสาวๆอยู่หูก็เลยปรับได้ง่าย ใช้เวลาไม่กี่เดือนหูก็เริ่มชินและเริ่มเข้าใจว่าเค้าพูดอะไรกัน แต่พอคุณอู๋เริ่มแก่ตัวและย้ายมาทำงานที่เมืองผู้ดีหลังปีเบญจเพศก็พบว่าหูตัวเองเนี่ยใช้เวลานานโขกว่าจะปรับมันให้เข้ากับสำเนียงทั้งของพวกผู้ดีอังกฤษเอง และพวกสก็อตและไอริซ (อ้อ แล้วก็สำเนียงอินตะระเดียด้วยค่ะเพราะที่ทำงานมีพี่แขกเยอะเหลือเกิน อันหลังเนี่ยสงสัยต้องขอย้ายไปประจำการที่บอมเบย์รึบังกะลอร์ซักสองปีเพื่อปรับหูอย่างเดียว) ปัญหาด้านการฟังของคุณอู๋น่ะจริงๆแล้วไม่ใช่แค่สำเนียงอย่างเดียวแต่บางทีก็ยังเป็นเรื่องของศัพท์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิตก็มีค่ะ บางทีเนี่ยทำเอาหน้าแตกหลายที อย่างเช่นบ่ายวันนึงในเดือนกันยาปีแรกที่คุณอู๋มาทำงาน คุณอู๋ก็แอบได้ยินเพื่อนร่วมงานคุยกัน
“Hi Rora. How’re you doing?” เพื่อนร่วมงานชายชาวสก็อตเดินเข้ามาในห้องเพื่อทักทายเพื่อนร่วมงานสาว
“To be honest, I’m very tired.” เพื่อนร่วมงานสาวตอบด้วยเสียงอิดโรยและหน้าตาซูบซีด
“How come?” หนุ่มสก็อตถามด้วยความเป็นห่วง (คุณอู๋เองก็อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที เรื่องชาวบ้านเนี่ยชอบค่ะ)
เพื่อนร่วมงานสาวสำเนียงอังกฤษจ๋าหน้าแขกตอบหน้าตาเฉยว่า“Because I’m farting.” (แปลว่าเหนื่อยเพราะชั้นตดน่ะสิ)
ต๊าย! คุณอู๋ฟังแล้วแทบตกเก้าอี้ ผู้หญิงอะไรเนี่ยหน้าไม่อาย พูดออกมาได้ไงว่าตัวเองกำลังตด แถมบอกว่าเหนื่อยจากการตอโอะดอ(ตด)อีกต่างหาก คุณพระคุณเจ้าช่วย!ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าพวกผู้ดีเค้าพูดเรื่องแบบนี้ต่อที่สาธารณะกันด้วย ขนาดสาวชาวบ้านแบกะดินอย่างคุณอู๋ถ้าไม่สนิทกันจริงๆเนี่ยแทบไม่พูดเรื่องตดกันเลย คุณอู๋รับไม่ได้ค่ะรีบนำสารนี้ไปเล่าให้กับเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันทันที
“Hey! Rora said to Jacob that she was farting!!! Is it normal in this culture to tell your colleague that you’re ‘farting’?” คุณอู๋พูดด้วยเสียงตื่นตกใจสุดฤทธิ์
“Are you sure?” เพื่อนร่วมงานถามด้วยสีหน้าตกใจไม่ต่างกัน “It’s NOT normal and I don’t think Rora is that type of person who would say such thing, especially in the office.”
“I’m sure! I heard it with my two ears!!!” คุณอู๋โหมโรงขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็เล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟังอีกที
“Oh! I got it. I remember now that she told me the same thing this morning! ...” เพื่อนร่วมงานสาวพูดกึ่งหัวเราะ ทำเอาคุณอู๋แอบงงนิดนึงว่าเกิดอะไรขึ้นแถมคิดในใจด้วยว่ายัยลอร่าเนี่ยตดบ่อยจริงๆแฮะ “…You know, this month is Ramadan. She can’t eat until dawn because she’s ‘fasting’ not ‘farting’!”
อ้าว ปัดโธ่! คุณอู๋เรา หน้าแตกเลยค่ะ เค้าพูดกันถึงเรื่องอดอาหารเพราะศีลอด รามาดอนไม่ใช่พูดถึงเรื่องตอโอะดอตดกันซักหน่อย เกือบไปแล้วมั้ยเนี่ย คุณอู๋เกือบเอาเรื่องนี้ไปพ่นต่อให้ชาวบ้านแล้วมั้ยล่ะ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพราะสำเนียงฟังไม่ออกหรอกนะคะแต่เป็นเพราะศัพท์นี้ไม่เคยรู้จักต่างหาก

เรื่องไม่รู้ศัพท์เนี่ยบางทีจะว่าไปก็ยังจะดีกว่าการสับสนกับคำศัพท์ซะอีกนะคะ เพราะถ้าใช้ศัพท์ผิดล่ะก็แปลความหมายได้คนละอย่างเลย มีครั้งนึงคุณอู๋ไปดื่มกันที่ผับกับเพื่อนร่วมงาน หลังจากที่ดื่มกันไปได้หลายแก้ว อารมณ์กำลังมึนๆอยู่นั่นเองเค้าก็พูดเรื่องแฟนกัน
“นิซซี่ทำไมเธอหาแฟนไม่ได้ซักที ปาเข้าไปเป็นปีแล้วเนี่ย?” เพื่อนร่วมงานชายเปิดประเด็น
“ไม่รู้สิ” คุณอู๋ก็ตอบไปตามจริงแต่ในใจอยากจะสวนหมัดซ้ายพลังเขาทรายเข้าให้ บ้าจริง ถามอะไรเนี่ย
“ซินดี้มีแฟนเป็นโขยง ลองถามเทคนิคดูสิ” เพื่อนร่วมงานชายอีกคนที่ท่าทางจะดื่มไปแล้วหลายแก้วแนะนำ
“ได้เลย” คุณซินดี้สาวฮ็อตยิ้มหน้าบานก่อนแนะนำกลเม็ดแรกของเธออย่างจริงจัง “อย่างแรกเลยเนี่ย ฝึกโดยการเดินไปที่เคาเตอร์บาร์นะแล้วโชว์น้องหนูข้างล่างให้หนุ่มบาร์เทนเดอร์ดู ชั้นทำมาหลายทีแล้ว ได้ผลทุกที” ตายต๊ายตาย คุณอู๋แทบจะเป็นลมค่ะ อะไรกันนี่! ถึงคุณซินดี้เธอจะไม่ได้เป็นผู้ดีอังกฤษคุณอู๋เองก็ไม่คิดว่าจะใครกล้าทำแบบนี้ในโลกความเป็นจริง นึกว่ามีแต่ในหนังซะอีก (และคงเป็นหนังเรตพีจีซะด้วยสิ) “ใช่ๆ ผู้ชายที่ไหนก็ชอบดูทั้งนั้นแหละ” เพื่อนชายอีกคนออกความเห็นชอบใจ
แต่คุณอู๋นี่สิคะ ยิ้มไม่ออกเลย คืนนั้นคิดอยู่นานว่าไม่น่าเชื่อว่าคนที่ทำงานด้วยกัน ที่วันๆนึงเห็นพรีเซนต์งานให้กับลูกค้าอย่างโปรเนี่ยชีวิตหลังเลิกงานเค้าเนี่ยมีแนวแอบมืดเหมือนกัน คุณอู๋จึงนำความนี้ไปปรึกษากับกลุ่มคนสนิท “You’re not going to believe this. Cindy suggested I show that thing underneath my skirt to a bartender! She said he has done many times to catch a guy attention.” คุณอู๋เปิดประเด็นข่าวฉาวทันที
“Are you sure? What did she say?” เพื่อนร่วมงานสาวถามด้วยความตื่นเต้น
แต่แล้วหลังจากเล่าเสร็จทุกคนถึงกับฮาแตก....อ้าวก็ที่คุณอู๋ฟังน่ะ ฟังผิดหรอกค่ะ คุณซินดี้น่ะจริงๆแล้วเค้าบอกว่า “Show Cleavage” ซึ่งแปลว่าร่องหน้าอก แต่ในหัวคุณอู๋น่ะนึกว่า Cleavage แปลว่าน้องหนู ปัดโธ่! หน้าแตกอีกแล้วมั้ยล่ะ แหม เรื่องโชว์หน้าอกเนี่ย ยังพอรับได้ค่ะ แต่จะให้โชว์น้องหนูกับชายหนุ่มแปลกหน้าเนี่ย ขอสงวนสิทธิ์ไม่ทำละกันค้ะ

เห็นมั้ยคะว่าสาวออฟฟิสไท้ยไทยแบบคุณอู๋เนี่ยเจอปัญหาภาษาอังกฤษฟุตฟิตฟอไฟน่าปวดหัวอยู่เป็นประจำ ไม่ได้เข้าขั้นเกจิอาจารย์ด้านภาษาเลย ถ้าชาตินี้ไม่มีโรงงานไหนผลิตวุ้นแปลภาษาออกมาล่ะก็มีหวังค่ะว่าคงได้เจอปัญหาแบบนี้อยู่เรื่อยไปเป็นแน่ ฉบับหน้ามาติดตามกันต่อว่าภาษาอังกฤษน่าปวดหัวของสาวออฟฟิสเมืองผู้ดียังมีอะไรอีก อดใจรอกันซักพักนะคะ

คุณอู๋

ถามคุณอู๋ (Ask Nissy)
Q: คุณอู๋บอกว่าตัวเองไม่เก่งภาษาอังกฤษ ไม่เก่งของคุณอู๋นี่ไม่ทราบว่ายังไงคะเพราะคนที่ไม่เก่งคงไม่ได้รับคัดเลือกให้ไปทำงานที่โน่น สงสัยค่ะ (จากสาวง่อยภาษาปะกิดมากๆ)

A: คุณอู๋ไม่ได้เก่งด้านภาษาอังกฤษถึงขั้นเซียนค่ะ สอบโทเฟลยังไม่ถึงสองร้อยเจ็ดสิบเลย ปัญหาด้านภาษามีประจำเวลาทำงาน ในออฟฟิสมีคนต่างชาติมากกว่าคนอังกฤษเองซะอีก ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ปรื๋อภาษาอังกฤษกัน บางคนเนี่ยสำเนียงจีนชัดมากๆนึกว่าพูดแมนดารินใส่ลูกค้า แต่คนที่ทำงานส่วนใหญ่เค้าเข้าใจค่ะว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแม่ของเรา เวลาทำงานเป็นทีมเค้าก็เลยนำจุดเด่นแต่ละคนมาใช้ เช่นพวกคนจีนเก่งเลขก็ให้วิเคราะห์ข้อมูลไป คนไหนทำกราฟฟิคเก่งก็ให้ทำพาวเวอร์พอยด์ ส่วนพวกฝรั่งเจ้าของภาษาก็ให้เค้าพูดพรีเซนต์ (ส่วนไม่เก่งเฉพาะเจาะจงด้านไหนเลยอย่างคุณอู๋ก็ทำหน้าที่จับผิด(ออดิด)ชาวบ้านค้ะ)

ป.ล.ถ้าคุณนักอ่านคอลัมน์มีคำถามอยากถามคุณอู๋เรื่องสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีสามารถส่งอีเมล์มาได้ที่ ns_nissy@yahoo.com จะนำมาตอบเรื่อยๆค่ะ

จากคุณ : คุณอู๋ - [ 18 ต.ค. 51 23:06:16 A:86.137.92.121 X: TicketID:184548 ]