ความคิดเห็นที่ 1 มาอยู่เป็นเพื่อนก่อนนะคะ ยังไม่มีลูกก็เลยให้คำแนะนำอะไรไม่ได้เลย ขอมานั่งฟังความเห็นจากแม่ ๆ ต่างแดนทุก ๆ ท่านด้วยเก็บไว้เป็นข้อมูลเผื่อมีลูก จากคุณ : coast girl - [ 3 พ.ย. 51 07:27:06 A:144.131.29.114 X: TicketID:163162 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลูกสาวก็เป็นค่ะ พอเลยขวบมาปุ๊บก็เปลี่ยนทำตัวเป็นเด็กโต ไฮแชร์ไม่ยอมนั่งดีๆ โดยเฉพาะเวลาไปร้านอาหาร ชอบลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ จะปีนขึ้นโต๊ะ แม่นี่กินข้าวไม่มีความสุขเลยค่ะ จับใส่เก้าอี้ไม่รู้กี่รอบในแต่ละมื้อ โกรธไม่ได้ดั่งใจก็กรีดร้อง ยังพูดไม่ได้ด้วย เคยโมโห ตีขาลูกไปทีหนึ่งเหมือนกันค่ะ (ลูกอายุ 13 เดือน) ไม่ได้ตีแรงอะไรมากมาย พ่อเค้าเห็นก็ไม่พอใจเหมือนกันค่ะ เค้าบอกว่าถ้าตอนไหนที่คิดว่าฟิวส์จะขาดแล้วให้เดินหนีไปเลย เดี๋ยวเค้าจะเข้ามาเทคเทิร์นเอง ไม่ได้ช่วยให้คำแนะนำอะไรมากเลย แต่อยากมาให้กำลังใจว่า แม่คนอื่นๆก็เจอแบบนี้เหมือนกันค่ะ เหนื่อยมากๆฟิวส์จะขาดก็เรียกสามีให้มาเอาลูก แล้วออกไปเดินข้างนอกสักพักให้หายโมโหก็ดีนะคะ จากคุณ : SFO-CNX - [ 3 พ.ย. 51 07:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลูกคุณเคยแต่อยู่บ้านกับแม่มาตลอด ให้เวลาเค้าปรับตัวอีกสักหน่อยเถอะค่ะ เค้ายังไม่คุ้นเคยกับการเข้าสังคมกับคนอื่น จะรีบไปเร่งรัดเลยไม่ได้หรอก ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปค่ะ ลูกชายคนเล็กของดิฉันก็สามขวบเหมือนกันค่ะ พลังงานเหลือเฟือมากเช่นกัน เลี้ยงคนนี้เหนื่อยมากกว่าเลี้ยงลูกสาวคนโตเสียอีก แต่ลูกชายดิฉันเข้าคินเดอร์การ์เต็นตั้งแต่เค้าอายุได้สิบสามเดือนกว่าๆ เค้าเลยค่อนข้างจะคุ้นเคยกับชีวิตที่ต้องอยู่รวมกับเด็กอื่นๆ ขอบอกว่าอย่าตีลูกนะคะ มันทั้งผิดกฎหมาย และก็ไม่ดีกับความสัมพันธ์ฉันท์แม่ลูกด้วย เด็กน่ะเค้าไม่รู้เรื่องหรอกว่าทำไมคุณตีเค้า เพราะการตีนั้น คือการใช้กำลังที่เหนือมาบังคับให้อีกฝ่ายยอมรับว่าความคิดและการกระทำของคุณถูกต้อง และเป็นการแสดงออกทั้งทางตรงและทางอ้อมว่าคุณไม่รักเค้า คุณไม่ชอบเค้า เมื่อตีแล้วจะไปพร่ำบอกว่าตีเพราะรักนั้น ไม่มีเด็กคนไหนเชื่อหรอกค่ะ ลองคิดดูเอาเองว่าหากมีผู้ชายคนไหนมาตีคุณ แล้วบอกว่าตีเพราะรัก คุณจะเชื่อมั้ย บางคนบอกว่าแค่ตีเบาเบา ทำไมจะต้องมีปัญหาด้วย มีสิคะ เพราะเมื่อคุณลงมือตีลูกแปะหนึ่งได้ คุณก็ก้าวข้ามขอบเขต boundary อันหนึ่งไป ดังนั้น คราวต่อไป เวลาโมโหหรือเครียด คุณก็จะลงมือตีได้อีก แล้ววันหนึ่ง คุณอาจจะยับยั้งสติไม่อยู่ อาจตีลูกจนบาดเจ็บสาหัสก็ได้ อีกอย่าง การตีลูกคือการระบายความเครียดของคนที่ตี เพราะเมื่อตีแล้ว คุณเอาความเครียดของคุณไประบายไปลงกับลูก คราวนี้ลูกก็เครียดต่อ ไปไปมามาก็จะเครียดกันทั้งแม่ทั้งลูก สถานการณ์มันจะยิ่งแย่หนักขึ้นไปอีก อย่าบ่นด้วยค่ะ ต้องทำใจเย็นเย็น และค่อยค่อยพูด ค่อยค่อยสอน (เข้าใจดีค่ะว่าทำยาก แต่ก็ต้องหัดไปเรื่อยเรื่อย แล้ววันหนึ่งก็จะเห็นผลค่ะ) อดคิดไม่ได้ว่าเพราะสังคมไทยเรายอมรับเรื่องการตีลูกหรือเปล่า คนไทยหลายหลายคนจึงรับได้กับการใช้กำลังรุนแรง อะไรก็จะใช้กำลังตัดสิน แทนที่จะมานั่งเจรจาคุยกันดีดี ดิฉันว่าคุณเหนื่อยและเครียดเพราะตั้งความหวังในตัวเองไว้สูงเกินไปนะคะ ลองลดความหวังลงบ้างอาจช่วยคลายเครียดได้ ลองถามตัวเองว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญและมีความหมายในชีวิตของคุณ ยกตัวอย่างง่ายๆก็เช่น บ้านที่สะอาด เก็บกวาดเรี่ยม ของทุกอย่างอยู่ในที่ในทาง หรือว่าความสุขที่ได้มีเวลาให้กับลูกโดยที่ไม่ต้องห่วงเรื่องทำความสะอาด คือก็ไม่ได้บอกว่าจะให้เลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่ง จนลืมอีกอย่าง แต่เราเลือกทางสายกลางได้ใช่ไหมคะ หากทำได้ก็จะไม่เครียดค่ะ อยากให้คุณลองหาหนังสือจิตวิทยาเด็กมาอ่าน คุณจะได้พอเข้าใจว่าทำไมลูกจึงไม่ทำตามที่คุณบอกและสอน  พอเราเข้าใจระบบกลการการคิดและปฏิกิริยาของเขา เราก็จะไม่เครียดและพอหาทางรับมือที่ดีที่เหมาะสมได้ค่ะ แก้คำที่เขียนตกหล่น... แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 51 07:47:45 จากคุณ : Smilla - [ 3 พ.ย. 51 07:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ๋ๆๆๆ คุณบุ๋ม  อย่าเพิ่งร้องไห้นะคะ ส่งกำลังใจไปช่วยแล้ว เนื่องจากไม่เคยเลี้ยงลูกเต็มเวลา 24/7 ยกเว้นเสาร์อาทิตย์ที่สามีไม่อยู่ สถานการณ์ไม่เหมือนกัน ความคิดเห็นของหนมอาจปรับใช้กับสถานการณ์ของคุณบุ๋มไม่ได้มากนัก ขอเป็นการแชร์ประสบการณ์แทนก็แล้วกัน ก่อนอื่นขอเดาว่าน้องไทยังต้องการเวลาปรับตัวในการเข้ากลุ่มกับเพื่อนๆอีกสักพัก อีกอย่างอาจเป็นเพราะภาษาด้วยหรือเปล่าคะ ที่ทำให้น้องไทไม่ทำตามคำสั่งของคุณครูที่โรงเรียน เพราะมีลูกเพื่อนคนหนึ่งที่นี่ก็มีปัญหานี้ที่โรงเรียนเหมือนกัน คือว่าสี่ขวบแล้วแต่ยังสื่อสารได้ไม่เท่าเด็กทั่วไป (แต่เขาไม่ใช่เด็กสองภาษานะ) ไปโรงเรียนก็มีปัญหาว่าไม่ฟังคำสั่ง ไม่นั่งนิ่ง พ่อแม่ก็พยายามแก้ปัญหากันอยู่ เรื่องสอนเด็กให้ฟังคำสั่งนี่ ที่บ้านใช้วิธีหลอกล่อด้วยการเอาสิ่งลูกต้องการมาล่อค่ะ อย่างเมื่อวานนี้ เอเดนง่วงแต่ทำท่าว่าจะไม่ยอมนอนกลางวัน แถมร้องจะกินช็อคโกเลตที่ไปทริคออร์ทรีทมาได้เมื่อคืนอีก หนมก็บอกเขาว่าถ้าอยากกินช็อคโกเลตก็ต้องนอนกลางวันให้ยาวๆ ตื่นมาแล้วแม่จะให้กิน แล้วจะพาไปเที่ยวเดินเล่นนอกบ้านด้วย แต่ถ้าไม่นอนก็อดทั้งสองอย่าง เอเดนพยายามต่อรองอยู่พักนึง (เธอมีลูกล่อลูกชน มากระซิบข้างหูแม่ว่าขอนิ๊ดเดียวนะแม่) พอรู้ว่าต่อรองไม่สำเร็จแน่ก็ยอมไปนอนแต่โดยดี เรื่องเล่นของเล่นแล้วไม่เก็บก็เป็นค่ะ แต่หนมไม่ตามเก็บให้นะ จะใช้วิธีขู่ว่าถ้าเล่นแล้วไม่เก็บแม่จะโยนทิ้งให้หมด หนมเคยแกล้งเอาไปทิ้งถ้งขยะให้เขาเห็นว่าแม่เอาจริงนะ เอเดนร้องไห้วิ่งไปเก็บมาจากถังขยะ เดี๋ยวนี้ถ้าเขาเล่นของแล้ววางลืมทิ้งไว้ พอหนมบอกว่าจะเอาไปทิ้งถังขยะ เขาจะวิ่งไปเก็บทันทีก่อนที่แม่จะโยนทิ้ง ก็ไม่ใช่ว่าเดี๋ยวนี้ไม่วางของทิ้งแล้วนะคะ ยังมีอยู่ ก็ต้องคอยขู่กันเป็นพักๆ อีกเรื่องที่คิดว่าน่าจะมีส่วนที่ทำให้น้องไทไม่ฟังแม่ช่วงนี้ ก็คืออาจเป็นเพราะเขาต้องการเรียกร้องดึงความสนใจจากแม่มาที่เขา เพราะเขารู้ว่าแม่แบ่งเวลาที่เคยมีให้เขาไปให้น้อง อันนี้คงต้องใช้เวลาสักพักกว่าเขาจะเข้าใจว่าทำไมแม่ไม่มีเวลาให้เขาเหมือนเดิม ถ้าเป็นไปได้ ตรงนี้คงต้องขอให้คุณพ่อใช้เวลากับเขาให้มากขึ้นนะคะ เวลาพาไปทานข้าวนอกบ้าน หนมจะใช้วิธีตกลงกันก่อนว่าต้องทำตัวดี ไม่ร้องเอาโน่นเอานี่ ไม่ส่งเสียงดัง ต้องนั่งอยู่กับที่ ไม่งั้นเจ้าของร้านเขาจะเตะออกจากร้านเอา และพ่อกับแม่จะไม่พาไปร้านอาหารด้วยอีก (ขู่อีกแล้ว) แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่เอเดนเริ่มอยู่ไม่สุข ก็จะขู่ด้วยการอุ้มออกจากร้านทันที ให้เขาเห็นว่าเราเอาจริง ส่วนเรื่องของวัฒนธรรมนั้น หนมว่าจะเลี้ยงด้วยวัฒนธรรมไหนนั้นไม่ใช่เรื่องหลัก แต่หลักอยู่ที่ว่าพ่อแม่ต้องไม่ขัดแย้งกันเอง โดยเฉพาะต่อหน้าลูก หนมเองก็เคยเหลืออดเหมือนกัน เมื่อไหร่ที่เหลืออดแล้วจะเดินหนีไปไกลๆเลย เพราะถ้ายังอยู่ตรงนั้นลูกอาจเจ็บตัวได้ ถ้าพ่อเอเดนอยู่หนมจะให้เขาจัดการพูดกับลูก แต่ถ้าหนมอยู่กับลูกสองคน ก็จะใช้วิธีเดินหนีไปห่างๆ หรือจับเขาเข้าห้องไปเลย ไปร้องแหกปากในห้องซะให้พอใจ พอเราเย็นลงแล้วค่อยมาพูดกัน (ไม่จับเวลาว่ากี่นาทีด้วย รู้แค่ว่าถ้าเขาหรือเรายังร้อนอยู่ก็ปล่อยให้ร้องต่อไป) ไม่รู้ว่าช่วยได้ไหม แค่อยากแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง และขอเอาใจช่วยคุณบุ๋มแล้วกัน ที่สำคัญ ขอร้องให้คุณพ่อบ้านช่วยแบ่งเบาบ้าง คุณบุ๋มจะได้มีเวลาพัก ไม่ใช่ทำอยู่คนเดียว ลูกเล็กก็ต้องดู ลูกคนโตก็ต้องเลี้ยง แถมยังต้องทำงานบ้านอีกนี่ไม่ไหวนะคะ เหนื่อยตายเลย ถ้าเป็นไปได้น่าจะจ้างคนมาทำความสะอาด สองอาทิตย์ครั้งก็ยังดี วันไหนบ้านรกก็ปล่อยให้มันรกๆซะบ้างก็ได้ บ้านนี้ขนาดลูกคนเดียวยังปล่อยให้รกเป็นพักๆเลย พอรกได้ที่ก็เก็บกวาดซะที (แต่หนมเป็นคนออกคำสั่งนะ ให้พ่อกับลูกรับคำสั่งไป อิอิอิ) เอาใจช่วยนะคะ  อ้อ สุขสันต์วันเกิดน้องไทย้อนหลังด้วยค่ะ จากคุณ : Northernlife - [ 3 พ.ย. 51 08:43:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 hi K. ลิปสติค I am very sorry to hear that. I have some advices for you hope it might help. first of all I think your son is acting like that coz he want your attention as you just have a new baby and have to spent alot time for the new member for kid at your son age this is a big change and scary for them ( he scare that you wont love him anymore so you have to talk to him and make his know that you still love him the same). So try to include your son in to the activity with you and your new baby, such as teaching him how to change the nappy, helping you to mind the baby, and whatever he can do for the baby and you. Or in this age you can try to teach him to help you abit house work( but when he make a mistake or a mess dont be angry) make it fun for him, like he is playing game. About puting his toys away, you can make it as a game, try to include his dad to play with him and ask them to put the toys away and who can do it faster something like that. Or if this still does not work give him his play area and told him that his toy are only allow in his area and after 4pm evrything must go back in his toy box if not you will throw them away(remember you must be serious about it but dont throw them for real just hide them somewhere). about high chair he might does not want to sit in the high chair any more as he feel he is growing up not a baby. so try to put him in normal chair like you sit if he is too small put something under to make him high enough to reach his food. ok i hope this help. good luck ann จากคุณ : ann - [ 3 พ.ย. 51 09:42:37 A:60.242.89.77 X: TicketID:170840 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาปลอบใจคะ อย่าร้องไห้นะคะ เด็กเริ่มสามขวบก็เป็นแบบนี้ซะเยอะคะ เพราะเค้ากำลังเตรียมตัวเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต เริ่มจะเก่งกล้าสามารถมากขึ้น คนอื่นที่ไม่ใช่แม่หน่ะ ไม่ค่อยจะรู้หรอกคะ เพราะเด็กจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้กะแม่เป็นพิเศษ ด้วยสัญชาติญาณคนเป็นแม่นะ ก็พยาย๊ามอบรมสั่งสอนลูก แต่ถ้าคุณลิปสติคเหนื่อยนัก บางที บางครั้ง ทำเป็น ignore บ้างก็ได้เน้อ... เพื่อสุขภาพจิตที่ดีขึ้น วิธีซึ่งดิฉันพบว่าได้ผลค่อนข้างดีนะ คือ พยายามทำเป็นเรื่องตลก เวลาคุณนู๋วีน หรือเฉไฉเอา immagination หรือสัตว์ต่างๆ ที่ลูกชอบเข้ามาช่วย เวลาที่ต้องการให้เค้าทำอะไรสักอย่าง อย่าคิดมากลงโทษตัวเองนะคะ อย่าคิดมากว่าจะต้องเลี้ยงลูกด้วยวิธีไหน ๆ ก็ใช้ไปเถอะคะ ขอเพียงคุณมี "ความรัก" ให้กะลูก แค่นี้เท่านั้นแหละที่ลูกต้องการ จริงไหมคะ พยายามพักผ่อนให้ได้มากๆ นะคะ จะได้อารมณ์แจ่มใส มีแรงสู้กะลูกๆ 55 อยากปลอบใจให้ได้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้มีแรงเขียนแค่นี้คะ (วันนี้ปรับเวลาวันแรก ดิฉันยังปรับตัวไม่ค่อยจะถูก) ไว้ยังไง หลังไมค์มาก็ได้นะคะ เด๋วนี้ดิฉันไม่ค่อยจะออนไลน์แต่ก็พยายามเปิดเครื่องเกือบทุกวัน หรือ คุณลิปสติคเข้าไปโพสต์ห้องชานเรือนก็น่าจะดีนะคะ เพราะมีคุณแม่เก่งๆ หลายคน ... จากคุณ : มรรคณิชา - [ 3 พ.ย. 51 13:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ใจเย็น ๆ ค่ะ ปัญหาที่คุณเจอเป็นสิ่งที่แม่ ๆ หลายคนเจอเหมือนกันค่ะ ดิฉันมีลูกชายสองคน ตอนนี้คนโตสี่ขวบ คนเล็กสองขวบ ฟังคุณเล่าแล้วเหมือนเห็นภาพลูกตัวเอง เด็กวัยนี้จะเป็นแบบนี้ล่ะคะ เรื่องเดย์แคร์ ดิฉันพาลูกคนโตเข้าเดย์แคร์ตอนประมาณสองขวบครึ่ง อธิบายกับครูว่าเขามีปัญหาพูดช้านะ เพราะที่บ้านพูดทั้งไทยและอังกฤษ น้องปกติทุกอย่างแค่ยังพูดไม่ได้เท่านั้น ครูก็เข้าใจและต้อนรับดีมาก ให้น้องไปอยู่ชั้น 2-3 ขวบ ก็ให้เล่นกับเด็กคนอื่น ๆ อยู่ชั้นเดิมถึงประมาณสามขวบครึ่ง ครูเห็นว่าน่าจะพร้อมแล้ว ถึงแม้จะยังพูดคุยไม่ได้แต่สามารถเข้ากับเด็กคนอื่น ๆ ได้ดีจึงย้ายไปอยู่ชั้น 3-4 ขวบ พออยู่วัยใกล้ ๆ กันเขาจะสนุกมาก บอกว่าไปโรงเรียนก็ไป ไม่ร้องไห้ ถึงแม้จะยังคุยกับเขาไม่ค่อยได้ เด็กนะค่ะแค่วิ่งไล่กันก็สนุกแล้ว ปัญหาเรื่องพูด คุณอาจจะถามหมอเด็กให้แนะนำเรื่อง speech therapy ก็ได้ค่ะ ดิฉันไม่ทราบว่าปัญหาของน้องเป็นแบบไหน ของลูกดิฉันคือ receptionเหมือนเด็กทั่วไป แต่ expression ไม่ได้ คือไม่สามารถบอกว่าต้องการอะไร ไม่ต้องการอะไร สี่ขวบแล้วยังพูดเป็นประโยคไม่ได้ บอกชื่อตัวเองไม่ได้ ตอนนี้ทาง therapist ให้ติดต่อโปรแกรมพิเศษของรัฐบาล เหมือนเป็นโปรแกรมพรีสคูลแบบพิเศษ ต่างจากเดย์แคร์ทั่ว ๆ ไป คือส่วนใหญ่เดย์แคร์จะปล่อยให้เด็กเล่น ไม่ค่อยสอนมาก แต่โปรแกรมนี้จะเหมือนสอนไปด้วยเช่น ถ้าเล่นข้างนอกก็จะสอนการเล่นฟุตบอล หรือเล่นเกมตัวอักษร ภาพศัพท์ เลียนแบบสัตว์ therapist จะอยู่ในห้องคอยสอนไปด้วย ถ้าอยากทราบรายละเอียดหลังไมค์มาก็ได้ค่ะ เด็กวัยสองขวบจะซนแบบนี้ล่ะคะ อยู่นิ่ง ๆ นาน ๆ ไม่ค่อยได้ เวลาไปกินข้าวนอกบ้านดิฉันจะเตรียมหาอะไรไปให้เล่น ที่ชอบมากคือรื้อของ รื้อกระเป๋าตังค์ ดิฉันก็เตรียมกระเป๋าตังค์ปลอม ๆ ไปอีกใบ หาอะไรใส่ไปให้เต็ม ๆ พวก ปากกา ลิปสติค กระจก กระดาษจด ปล่อยให้นั่งรื้อให้สะใจ ยิ่งมีลูกเล็กลูกซนต้องรีบกินค่ะ จะมานั่งกินช้า ๆ แบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้วค่ะ เพราะเด็กถ้าเขาอิ่ม เขาหมดความสนใจอาหารเขาแล้ว เขาก็หาเรื่องเล่น มุดใต้โต๊ะ เดินรอบร้านอาหารเป็นต้น เราพ่อแม่ต้องคอยลุกตามกลับมาที่โต๊ะ แรก ๆ พ่อบ้านโมโหลูก ทำให้กินข้าวไม่อิ่ม หลัง ๆ เริ่มชินรู้ทางเลยรีบกินรีบไป เรื่องรื้อของเล่นแนะนำว่าปล่อยให้รื้อให้รกไปเลยค่ะ แล้วเก็บครั้งเดียวตอนเย็น ใครอย่าโผล่มาบ้านดิฉันตอนกลางวันนะ รกมาก ๆ ดิฉันรู้อยู่แล้วว่าเก็บไปก็รื้อออกมาอีก ก็ปล่อยให้เล่นรก ๆ ไปนั่นแหล่ะ ยกเว้นของเล่นที่ดูอันตรายต้องรีบเก็บซ่อนทันที ตอนเก็บแนะนำให้หากระบุง กระทะมาให้เขาโกยของเก็บใส่กล่อง แรก ๆ เก็บให้เป็นเวลา เช่น หกโมงเย็นแล้วนะ ถึงเวลาเก็บของ มาช่วยแม่เก็บหน่อย แล้วก็หยิบกระบุงมากันคนละใบ โกยกันสนุกสนาน ทำทุกวันจนชินเป็นนิสัย เรื่องตีลูก ดิฉันก็มีเหมือนกัน แต่ตอนนี้ไม่ตีแล้วคะ เพราะลูกโตแล้ว จะให้มาตีแบบเด็ก ๆ ไม่ได้แล้ว อีกอย่างเขาเห็นเราตีเขาเวลาเราโมโห คราวนี้เวลาคนโตเล่นกับน้องแล้วทะเลาะกันดันตีน้องซะนี่ ดิฉันเห็นแล้วเลิกตีทันที รู้สึกผิดมาก ๆ ที่เคยตีเขาทำให้เขาจำและไปตีน้องเวลาเขาโมโห เป็นตัวอย่างของการจัดการอารมณ์โกรธที่ไม่ดีจริง ๆ ค่ะ ถ้าโมโหมาก ๆ ลองนั่งลงนิ่ง ๆ ที่โซฟา ไม่พูด ไม่ขยับ แค่นี้ลูกก็รู้ว่าแม่โกรธแล้ว ก็จะทำหน้าหงอย ๆ สักพักก็มาคลอเคลียใกล้ ๆ สุดท้ายเรื่องมีน้อง ลองให้เขามีส่วนร่วมในการดูแลน้องด้วย เช่น ช่วยแม่หยิบผ้าอ้อมหน่อย ดูซิน้องกำลังดื่มนม เอาฟองน้ำลูบตัวน้องสิ ให้เขารู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งไม่ใช่ส่วนเกิน แล้วอะไรที่เคยทำเคยเล่นกับเขาก็ต้องทำเหมือนเดิม ไม่ทราบว่าจะช่วยได้มากแค่ะไหน ขอให้อดทนไว้ค่ะ ลูกโตถึงจะเริ่มสบาย ช่วงนี้ต้องยอมเหนื่อย แนะนำเว็บไซต์ข้างล่างค่ะ เกี่ยวกับพฤติกรรม และพัฒนาการของเด็กแต่ละวัย http://www.maama.com/column/baby/ จากคุณ : Sunny Shiny Day - [ 3 พ.ย. 51 13:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อคืนเขียนตอบคุณตอนดึกมาก มาอ่านคำตอบตัวเองวันนี้ตอนเช้า รู้สึกว่ามันห้วนมากจังเลย แล้วรู้สึกว่าทำนองสั่งสอนมากเกินไป ต้องขอโทษด้วยค่ะ หวังว่าคุณคงไม่เก็บไปคิดและเสียใจนะคะ เพราะไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว ที่เขียนเรื่องห้ามตีลูกเสียยาวนั้น ก็เพราะว่าอยากให้หาทางออกทางอื่นมากกว่า หาแบบที่ดีทั้งต่อตัวคุณเองและลูก เช่นไทม์เอาท์ ให้พ่อเข้ามารับแทน พอหายโมโห หายอารมณ์ร้อน แล้วคอยมาเจอหน้ากันใหม่ ลูกชายดิฉันก็กวนประสาทมากๆ เลี้ยงคนนี้เหนื่อยจริงๆ เหมือนฟ้าส่งเค้ามาลองปัญญาและกำลังของดิฉันว่าจะแน่จริงไหม จะเลี้ยงเค้าได้ดีไหม จะห้ามใจตัวเองเวลาโมโหโดยไม่เผลอตัวไปทุบตีเค้าได้ไหม คือลูกชายดิฉันเป็นเด็กที่ซนสุดขีดเลยค่ะ อยากลอง อยากรู้ไปหมด ซนจนห้ามไม่อยู่ เคยพาลูกๆไปทานอาหารนอกบ้าน ปรากฏว่าลูกชายดิฉันจะพังร้านเค้า ก็เลยต้องรีบพากันออกจากร้าน เดี๋ยวนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันที่ไหน ไปกินร้านหรูไม่ได้แล้ว แต่ต้องเลือกร้านธรรมดาแบบที่มีมุมเด็กเล่น ลูกชายจะได้ไปเล่นซนที่นั่นได้ และเราก็จะได้ทานอาหารกันแบบสบาย ไม่ต้องมาเครียดกลัวลูกทำของเค้าเสีย แต่ก่อนนี่ดิฉันอารมณ์ร้อนและขี้โมโหมากๆ ตั้งแต่มาหัดฝึกจิตและอ่านหนังสือธรรมะ ก็รู้สึกว่าใจเย็นลงมาก คุณลองใช้วิธีนี้ดูบ้างนะคะ เผื่อช่วยทำให้ใจเย็นลงได้บ้าง หนังสือที่ดิฉันชอบว่าอ่านง่าย ไม่พร่ำมากเรื่องนรก สวรรค์ ก็หนังสือของอาจารย์ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีนค่ะ ลองดูได้ที่เว็บนี้นะคะ http://www.supawangreen.in.th/indexeng.html บางทีเหนื่อยเกินไปนี่ก็ทำให้อารมณ์หงุดหงิดง่าย มองทางไหนก็มืดมน หาทางออกไม่ได้ ไหนจะระบบฮอร์โมนที่ยังไม่เข้าที่เข้าทางเข้ามาผสมอีก ฉะนั้นแล้วคุณต้องพยายามหาเวลาพักผ่อนมากๆ พอนอนอิ่มแล้วอารมณ์มันจะไม่ร้อนไว ไม่หงุดหงิดเร็วแบบเวลาที่เหนื่อยๆ (อันนี้พูดจากประสบการณ์ของตัวเองค่ะ) มีลูกสองคนและต้องเลี้ยงเอง ต้องทำงานบ้านเอง ทำทุกอย่างเองนั้น ดิฉันเข้าใจดีว่ามันเหนื่อยมากค่ะ อะไรที่พอมีเวลาทำ ก็ทำไป หากไม่มีเวลาหรือทำไม่ทัน เราก็ต้องพยายามปล่อยวางมันนะคะ เก็บเอามาคิดเครียดแล้วมันจะหนักใจและเหนื่อยใจเราเองเปล่าๆ...นะคะ จากคุณ : Smilla - [ 3 พ.ย. 51 14:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกความเห็นเลยนะคะ ดิฉันอาจจะไม่ได้ขอบคุณและเอ่ยชื่อทุกคน แต่ก็ซาบซึ้งที่มาตอบและให้กำลังใจกันนะคะ ดึกแล้ว เด็ก ๆ เข้านอนกันแล้วจึงจะมีโอกาสเข้ามาดูอย่างนี้ ก็รู้สึกตัวเองดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ เมื่อกลางวันแย่มาก ๆ พอยุ่ง ๆ มีอะไรให้ทำตลอดมันก็เลยหายไปบ้าง คืนนี้ดิฉันก็หันหน้าไปคุยกับสามีเป็นเรื่องเป็นราวเกี่ยวกับแนวทางคร่าว ๆ ถึงปัญหาของลุกที่เราเผชิญกันอยู่และมีความเห็นสวนทางกัน ก็เป็นอันว่าได้ข้อสรุป หลังจากถกเถียงกันพอสมควร โดยเฉพาไอ้ความทำอะไรไม่สม่ำเสมอกับลูก ต่อไปต้องทำจริง ๆ จังแล้ว และก็อีกหลาย จริง ๆ ไม่อยากเถียงกัน ขัดแย้งกันต่อหน้าลูกโดยเฉพาะประเด็นของเค้า อย่าคิดว่าเค้าไม่เข้าใจนะคะ บางทีเค้าฟังเราพูดอะไร ก็จับใจความได้และมีถามแล้วด้วยว่ามันคืออะไร ก็เลยต้องรอให้ลูกหลับก่อน ดิฉันคงจะเครียด ฮอร์โมน(ด้วยหรือเปล่า) ไม่ค่อยได้พัก เหนื่อย ช่วงนี้ไม่ค่อยสบายด้วยมั้งคะ ก็เลยทำให้ท้อ..เครียด คิดมากไปซะหมด บางทีอยากจะหนีไปไหนสักวัน แต่พอหยุดไปแค่ว่ายน้ำเองสัก 2-3 ชม. ก็อดโทรเช็คไม่ได้ว่า พวกเค้าอยู่กันได้มั้ย เป็นไงมั่ง ร้องหรือเปล่า...นั่นคนเป็นแม่อ่ะนะ คงต้องไปพักแล้วค่ะสำหรับวันนี้..คืนนี้ เดี๋ยวคนเล็กก็ได้เวลาตื่นแล้ว ลูกชายมอนสเตอร์ก็ตื่นเช้าเหลือเกิน 6.30 หรือ 7 โมงนี่เค้าก็เด้งจากเตียงแล้วค่ะ มีคำแนะนำให้เค้าทำอะไร ยังไงช่วงเช้าอย่างนี้มั้ยคะ  ส่วนใหญ่ดิฉันจะพยายามให้เค้าอยู่ในห้องเค้า แต่เราต้องอยู่ด้วย ก็เลยเปิดไฟให้เค้าอ่านหนังสือ หรือเล่นของเล่นเบา ๆ ในห้องนะลูก แต่เค้าก็จะให้เราอ่านให้ฟังค่ะ เราก็สลีมสลือ ถ้าไม่อ่านปล่อยให้เล่นก็จะรื้อของเล่นเต็มเลย ก็ไม่เป็นไรค่ะ เค้าน่ะจะขอดูทีวีอย่างเดียว  ถ้าพ่อเค้าจัดการดูแลตอนเช้าก็พยายามจะให้กลับไปที่ห้องเค้าเหมือนกัน ขอบคุณอีกทีนะคะ ทุกความเห็นจะนำไปปรับใช้ตามแต่สถานการณ์ เวบก็จะเข้าไปดู กำลังใจก็จะเก็บไว้เตือนตัวเองว่าไม่ได้มีเราคนเดียว ทำด้วยความรัก ทำให้ลูก ทำให้ครอบครัว ใจเย็น ๆ นะ....ตอนนี้ไปนอนก่อนแล้วค่ะ ทั้งพอจะกลับมา จากคุณ : ลิปสติค - [ 3 พ.ย. 51 15:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คลาสสิคนะ เรื่องพี่อิจฉาน้องในวัยเด็ก โดยเฉพาะกรณีที่พี่น้องอายุไล่เลี่ยกัน ไม่ใช่ว่าอิจฉา แต่ต้องการเรียกร้องความสนใจ แบบที่ข้างบนๆ บอกกันนั่นแหละ ถ้าไม่งั้น เรื่องของ discipline ก็ต้องฝึก ต้องหัดกัน ปากเปียกปากแฉะ แต่อย่ายอม อย่าทำให้ อะไรๆ ที่เราคิดว่าสำคัญสำหรับเขาที่จะต้องฝึกหรือเปลี่ยนพฤติกรรม เราต้องไม่ยอม แต่ว่ามีลูกเล็กด้วยนี่ ก็เข้าใจเลยแหละ เพราะว่าทั้ง 2 คน เขาก็ต้องการเวลาจากเรา ร้องไห้แล้ว สบายใจดีแล้ว ก็นอนหลับให้ได้ตื่นใหญ่ๆ นะคะ วันเสาร์-อาทิตย์ ให้พ่อบ้านพาลูกคนใตไปทำกิจกรรมข้างนอกสักครึ่งวัน แล้วคุณก็กกคนเล็กนอนหลับเลยค่ะ บ้านรกไม่เป็นไร ปล่อยๆ ไปบ้าง นอนก่อนค่ะ นอนแล้วจิตใจจะดีขึ้น พอร่างกายดี สภาพจิตก็ดีตามไปด้วย จากคุณ : พธูไทย - [ 3 พ.ย. 51 17:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Hi K. ลิปสติค, About thing you can do for your older son early morning after he got, i suggest you to get cd or tape( only to listen not put on the TV) in Thai or English fairy tale or any story he likes and turn it on for him after he got up and you stay in bed to listen to the story with him. or if you can go out for a walk that would be great also use the exercise CD song, let him dance and do alittle bit exercise with his dad. good luck จากคุณ : ann - [ 3 พ.ย. 51 20:12:53 A:60.242.89.77 X: TicketID:170840 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ของดิฉันนี่ลูกชายคนเดียวค่ะตอนนี้ก็ 14 เดือนค่ะ ซนมากๆ ไปกินข้าวตามร้านอาหารนี่ เค้าไม่เคยอยู่นิงเลยค่ะ เรียกว่าเดินสำรวจทุกซอกทุกมุมเลยค่ะ แต่วันไหนเหนื่อยๆก็มีโมโหบ้างเหมือนกันค่ะ เคยเผลอตีไปครั้งหนึ่ง ก็รู้สึกเสียใจนะ หลังๆพยายามที่จะอดกลั้น ยั้งๆอารมณ์ตัวเองค่ะ จากคุณ : ก้มดูเท้ามองดูดาว - [ 3 พ.ย. 51 20:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วเข้าใจมากๆ เลยค่ะ ตอนนี้ท้องลูกคนที่สองเข้าสู่เดือนที่ 6 ลูกชายคนโตก็กำลังจะ 3 ขวบ เหนื่อยเหมือนกันค่ะตอนนี้ลูกชายเวลาได้เวลาจะนอนกลางวันก็จะรบเร้าให้จับเขานั่งในรถเข็น แล้วเราเข็นเดินประมาณ 15 นาที ยังคิดอยู่ว่าถ้า อากาศหนาวกว่านี้ หรือ ฝนตกจะทำยังไงดีเนี่ย ลูกชายคนโตก็ซนค่ะ บู๊ มาก ห้ามก็ไม่ค่อยฟัง  เวลานั่งไฮแชร์ก็ปลดล็อกเองเหมือนกันค่ะ  เคยถามคุณแม่ คุณแม่บอกว่าเด็กวัยนี้แหล่ะ กำลังซน และเริ่มท้าทาย พ่อแม่ อย่างเราบอกว่า หยุด ห้ามทำ เขาก็จะทำ เพื่อดูปฏิกิริยา ของเราค่ะ คุณพธูไทยค่ะ ดิฉันชักหวั่นๆใจ เวลาลูกสาวจะคลอดออกมา แล้วไม่รู้เจ้าพี่ชายจะซนน้อยลงมั้ยคะเนี่ย อ่านการตัดสินใจของคุณในอีกกระทู้แล้วค่ะ ยินดีด้วยค่ะที่ตัดสินใจได้แล้ว ความท้าทายรออยู่ข้างหน้าค่ะ จากคุณ : Ma Vie en France - [ 3 พ.ย. 51 22:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณอย่าโทษตัวเองค่ะว่าเลี้ยงลูกไม่ดี ไม่ถูก เข้าใจว่าตอนนี้ฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง ประกอบกับไม่ได้นอนดีเพราะลูกยังเล็ก คุณเลยอ่อนไหวได้ง่าย ขอให้เชื่อว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกันนะ ดิฉันก็มีลูกสองคน คนโตดีเชื่อฟังง่าย พัฒนาการไว คิดว่าคงเป็นเพราะเป็นลูกคนโต เรามีเวลาให้เยอะกว่า พอยายคนที่สองมา ตอนเล็กๆก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ แต่พอยิ่งโตมันยิ่งเลี้ยงยาก และซนโคตร เหมือนพญาลิงมาเกิด ทุกอย่างที่หล่อนหยิบจับจะเป็นเหตุให้เรามาเก็บกวาดทำความสะอาดทุกที ไม่รู้มันมีพรสวรรค์อะไรกันด้านนี้นักหนา อย่างคุณ Smilla เรื่องไปกินข้าวนอกบ้าน ตัวเล็กของดิฉันถ้าไม่เดินว่อนทั่วร้าน ก็จะปีนไปนั่งกินบนโต๊ะเหมือนลิงศาลพระกาฬที่มากินเลี้ยง ทำจานของร้านแตกไปเกือบทุกร้านที่ไป คนนี้ caught me off guard มากๆ เพราะคนโตที่ไม่เป็นอย่างนี้เลย เมื่อตอนอายุเท่ากับน้องสาวตอนนี้ก็นั่งกินเรียบร้อยดีแล้ว เราสรุปเอาว่าเป็นเพราะพาไปกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ เลยมีมารยาทดีในร้านอาหาร ที่ไหนได้ พอยายตัวเล็กออกมา ทฤษฎีทั้งหลายแหล่ใช้ไม่ได้กับคนนี้ค่ะ แต่ว่า ตอนนี้ดิฉันมีวิธหยุดการกระทำทั้งหลายที่หล่อนทำเวลาไปกินข้าวนอกบ้านค่ะ ดิฉันคิดว่า ถ้าเราเป็นพ่อแม่ ทำไมต้องเสียสละความสุขส่วนตัวมากเกินไปจนทำให้เราไม่มีความสุขในการเลี้ยงลูกด้วย การที่เราไปกินข้าวนอกบ้านร้านอร่อยๆดีๆ มันก็ทำให้เรามีความสุข ความสุขมันจะหล่อเลี้ยงให้เรามีกำลังใจ ไม่ใช่ต้องมาทำกินเองที่บ้านทุกวันจากเดือนเป็นปี มันก็เป็นไปไม่ได้ เวลาไปกินข้าวในร้านอาหารเด็กจะรอนานๆไม่เป็นค่ะ ดิฉันให้ดูการ์ตูน พวก  Dora Explorer, Winnie the Pooh พวกนี้จาก iPhone ค่ะ ได้ผลชงัดนักนั่งติดเก้าอ้ีเลย ไม่ต้องมี highchair เมื่อก่อนไม่มี iPhone ดิฉันใช้ iPod Touch แต่มันเสียตรงที่ว่าต้องเสียบหูฟังมันไม่มี speaker แล้วมันหลุดบ่อยๆ พอมี iPhone แล้วค่อยยังชั่วไหน ผลเสียก็คือมือถือดิฉันเขรอะไปด้วยคราบน้ำมัน ซอสจากอาหาร ฯลฯ โดยเฉพาะบนพื้นขาว สวยงามเป็นศิลเปรอะมากค่ะ (วิธีหนึ่งในการใช้เทคโนโลยีเลี้ยงลูก หุๆ) อยากจะบอกคุณว่า คุณอย่าเปรียบเทียบตัวเองและลูกกับพ่อแม่คนอื่น มันจะทำให้คุณไม่มีความสุข ลูกของใครก็ของใคร ไม่มีวิธีกำหนดตายตัวว่าคุณเลี้ยงลูกแบบนี้ถูกหรือผิด มันข้ึนอยู่กับความจำเป็นและสถานภาพท่ี่แตกต่างของแต่ละครอบครัว คุณต้องสร้างมาตรฐานของคุณเอง อย่าไปเอามาตรฐานของคนอื่นมาใช้กับตัวคุณเอง หรือลูกของคุณค่ะ ดิฉันเอาลูกไปนอนด้วย ตำราฝร่ัง หรือหมอก็จะบอกว่าไม่ดี เสริมสร้างนิสัยให้เด็กไม่ independent แต่สำหรับดิฉัน สบายใจที่จะทำแบบนี้ และมีความสุขกว่าการที่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนวิ่งเข้าห้องลูกคืนละสองสามครั้ง นอนด้วยกัน ลูกไม่ตื่นแม่ก็ไม่ตื่น ลูกก็ต้องการแม่ทั้งนั้น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมก็นอนกกลูกทั้งนั้น ไม่เห็นจะมีว่า เอาลูกนอนในโพรงหนึ่งแล้วตัวเองไปนอนอยู่โพรงหนึ่งซักที ปล เด็กชายมีพลังงานเยอะค่ะ ต้องปล่อยให้วิ่งไปวิ่งมานั่นแหละ ตอนนี้คุณคงไม่สะดวกที่จะพาลูกออกไปเล่นข้างนอกเพราะมีลูกอ่อนต้องดูแล เดี๋ยวจะค่อยๆดีข้ึนค่ะ รอน้องมีปฎิกริยากับโลกภายนอกก่อนเถอะ จะมาพะเน้าพะนอ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 51 03:59:35 จากคุณ : yinnerella - [ 4 พ.ย. 51 03:56:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่แน่ใจว่าจะช่วยแนะนำอะไรได้ไหม เพราะดิฉันมีลูกสาวคนเดียว ตอนนี้สามขวบเจ็ดเดือน เลี้ยงเด็กผู้หญิงกะเด็กผู้ชายอาจจะ ไม่เหมือนกันเท่าไหร่ด้วย ลูกสาวดิฉันตอนเล็กๆก็ดื้อ ทำเอาเราเหนื่อยไปหลายรอบ แต่เริ่มจะพูดจารู้เรื่อง รับฟังเหตุผลเมื่อสองขวบเยอะๆ ต้องฝึกเด็กไปเรื่อยๆค่ะ โดยเฉพาะเรื่องความมีระเบียบ เพราะเป็นการลดภาระเราด้วย เรื่องไม่เก็บของเล่นดิฉันใช้วิธีเดียวกะคุณหนมค่ะ ถ้าเด็กรื้อมาเล่น แล้วกองทิ้งไว้ ไม่เก็บ ก็ขู่ว่าจะทิ้งขยะให้หมด แต่แอบเลือกของที่ดูแล้วสามารถโยนทิ้งได้ (55 แอบงกนิดๆ) ส่วนใหญ่จะใช้วิธีลงโทษห้ามเล่นมากกว่า ถ้าเตือนแล้วไม่เก็บ ดิฉันจะเก็บเองค่ะ แต่เก็บเอาไปไว้หลังตู้หรือที่ไหนที่ลูกหยิบ เองไม่ได้ (เลือกที่เด็กเอาเก้าอี้มาปีนก็หยิบไม่ถึงด้วยนะคะ เด็กวัยนี้สามารถค่ะ) ลงโทษต่อหน้าเลยนะคะ ให้เห็นว่าแม่เอาไว้ตรงนี้ เพราะบอก แล้ว หนูไม่ทำ ห้ามเล่นกี่วันก็บอกเค้าไป แต่ต้องทำตามสัญญาด้วยนะคะ ถึงเวลาหยิบมาให้เค้า แล้วบอกว่าถ้าไม่เก็บอีก ก็จะ อดเล่นอีกแล้วเพิ่มจำนวนวันไป วิธีนี้ดิฉันใช้กะลูกได้ผลค่ะ ดิฉันไม่ได้ให้ลูกนั่งไฮแชร์นานแล้ว จำไม่ได้ว่าตั้งแต่กี่ขวบเหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด ตั้งแต่ก่อนสองขวบอีกมั้ง เปลี่ยนมาเป็นเก้าอี้ธรรมดา แล้วใช้แบบบูสเตอร์ให้เธอกินสะดวกๆหน่อย ไม่ได้รัดเข็มขัดอะไรด้วยค่ะ แต่เราคอยระวัง คิดว่าเด็กก็อยากทำอะไรแบบผู้ใหญ่เหมือนกันนะคะ   อย่าคิดว่าคุณเลี้ยงลูกไม่ดีนะคะ แต่ละคนก็มีวิธีของตัวเอง เด็กแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันด้วย วิธีนี้อาจใช้ได้ผลกะเด็กคนนึง แต่ไม่ได้ผลกะอีกหลายๆคน เอามาวัดไม่ได้ค่ะ แล้วยิ่งต้องเลี้ยงเอง 24 ชม ทำงานบ้านด้วย นี่เข้าใจความเหนื่อยเลยค่ะ ใจเย็นๆนะคะ แต่คงต้องเข้มงวดกะลูกคนโตเพิ่มขึ้นบ้าง เพื่อคุณจะได้ เหนื่อยน้อยลง เพราะต้องดูลูกคนเล็กอีก เด็กใกล้ๆสามขวบ ชอบวาดรูปค่ะ หากระดาษกะสีไม้สีเทียนสีน้ำมาให้ละเลง หาดินน้ำมันมาให้ปั้นก็ดีค่ะ ถ้ายังไม่หนาวมาก เด็กผู้ชายพาออกไปวิ่งเล่น ถีบจักรยานดีไหมคะ จะได้ใช้พลังงานด้วย เวลาไปกินข้าวนอกบ้าน ดิฉันมักจะเลือกร้านที่มีมุมเด็กหรือที่เค้ามี ของแจกพวกดินสอสีอะไรเงี้ย ลูกชอบค่ะ ถ้าร้านไหนไม่มี ก็มักพกติดกระเป๋าไปด้วย เพราะรู้ว่าเด็กๆนั่งติดที่นานๆไม่ได้ แต่ก่อนไปกินที่ร้าน ต้องขอสัญญาจากเด็กด้วยค่ะ ถ้าเค้าทำ ตามสัญญาไม่ได้ ก็บอกว่าพ่อกะแม่คงไม่พาไปแล้วหล่ะ หรือถ้าเค้าดื้อมาก ก็จะอดกินของหวานหรืออะไรที่เค้าชอบ จากคุณ : ตรีนุช3903 - [ 4 พ.ย. 51 04:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เคยเห็นเด็กดื้อมากๆ มาแล้ว ทั้งมึนทั้งซน พอขึ้นชั้นประถมกลายเป็น คนละคน หายดื้อหายซนไปเอง อย่าคิดมากนะคะ คิดว่าคงเพราะมีลูกอ่อนด้วยเลยเครียดมาก ให้เวลาผ่านไปสักระยะ เขาจะดีขึ้นเองค่ะ ก็ต้องทนเมื่อยปากค่อยดุคอยสั่งสอนต่อไปนะคะ อย่าเพิ่งท้อ อย่าเพิ่งเครียด เป็นกำลังใจให้ค่ะ อนทนๆ จากคุณ : noyne - [ 4 พ.ย. 51 18:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กลับมาแล้วค่ะ เข้านอนแต่หัวค่ำตามลูกไปเลย ก็เลยไม่เข้ามา วันนี้ลูกไปรร.ตอนเช้า สาวน้อยก็นอนกลิ้งๆ ถีบ ๆ อยู่ข้าง ๆ ได้มีเวลานั่งลงหน้าคอมอย่างนี้บ้าง1-2ชม.ก็ยังดีนะคะ.. คุณcoast girl คะ เก็บข้อมูลหรือจะทำให้กลัวหรือเปล่าไม่รู้นะคะเนี่ยะ ดิฉันนะมีจิตใจรักเด็กประมาณนางสาวไทยเลย คนเดียวนี่ก็ค่อยยังชั่วค่ะ แต่พอคนที่ 2 นี่ก็ทำให้เป็นอย่างนี้แหละค่ะแฮ่... คุณSFO-CNX คะ ขอบคุณนะคะ ตอนมีเค้าคนเดียว ก็ให้ความเอาใจใส่เค้าเต็มที่ ดิฉันทำเองเกือบทุกอย่าง เรื่องกินข้าวไม่ยอมอยู่ในเก้าอี้เนี่ยะพอเป็นอยู่บ้าง ตอนขวบกว่าเกือบ 2 กินเอง เลอะเทอะไปหมด เราก็ภูมิใจว่าลูกเก่งนะ ตอนนี้ไม่ยอมทำ ต้องให้ป้อนนะถึงจะกิน เห็นบอกว่าอยากเป็นเบบี้...คงต้องการความสนใจจากแม่เหมือนที่แม่มีให้น้องแน่เลยค่ะ คุณSmilla คะดิฉันไม่ได้ถือสาข้อแนะนำของคุณเลยคะ ตรงไปตรงมาและจริงใจดี เวบที่ให้มาดิฉันก็เข้าไปอ่านบางบทความแล้ว ดีมากค่ะ โดยเฉพาะ "จะดูแลความรักได้อย่างไร" ดิฉันชอบมาก เห็นแก่นแท้ของชีวิตได้แง่คิดที่ชะล้างจิตใจที่วกวน เครียด สับสนของดิฉันในขณะนี้ได้ดีแท้ คุณหนมคะ  หายร้องไปแล้วค่ะไม่มีเวลานั่งร้องนานหรอกค่ะ แต่วันนั้นก็เศร้าพาลไม่อยากพูดมากไปเลย ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ     อะไรหลายอย่างก็ใช่ว่าน้องไทพึ่งจะมีฤทธิ์เดชเอาซะตอนนี้นะคะ ตั้งแต่เริ่มเดินได้ (9เดือน) บุ๋มก็เหนื่อยมาตั้งแต่นั้นแหละค่ะ ไม่เค้ยจะหยุดเลย ก่อนมีลานนาก็ดูเหมือนเค้าก็ไม่แผลงฤทธิ็เท่าไหร่นะคะไอ้เรื่องนั่งโต๊ะกินข้าวเนี่ยะ คงจะกำลังเปลี่ยนเหมือนคุณหนมและเพื่อน ๆ ว่า มีสมาชิกใหม่ในครอบครัว ไม่ได้รับความสนใจ100%เหมือนเคย ปรับตัวเข้ากับโรงเรียน พูดอธิบายอะไรก็ยังไม่ได้ ลองดีกับพ่อแม่ดูซะหน่อย คงจะเป็น terrible 3 not terrible 2 เหมือนคนอื่นเค้าว่าะแหละค่ะ     คิดถึงเอเดนนะคะ ว่าง ๆ โพสต์รูปกับวีดีโอด้วยนะคะ อยากรู้ว่าโตขนาดไหนแล้ว ตามไปดูน้องไทกับลานนาที่ multiply นะคะ อิจฉาทำงานออฟฟิต มีคอฟฟี่เบรค ไม่ต้องเลี้ยงลูกเหมือนบุ๋มนา... จากคุณ : ลิปสติค - [ 5 พ.ย. 51 01:49:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณแอนคะ  ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำแนะนำคะ เปิดวีซีดีตอนเช้าน่าสนใจดีเหมือนกันคะ จะลองดูนะคะ คุณมรรคณิชาคะ เหนื่อยมันทุกวันนะคะ แต่ด้วยความรัก ความเป็นแม่ เรารักและเลือกที่จะทำแล้ว บางที บางวันแย่ ๆ ดิฉันก็ฟิวล์ขาด โดยเฉพาะวันที่ขัดแย้งกับพ่อบ้าน เพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่นี่ช่างดีเหลือเกิน คนไทยไม่ทิ้งกันอย่างนี้แหละนะคะ  โดยเฉพาะอยู่ต่างบ้านต่างเมือง หันไปทางไหนก็เป็นเงินเป็นทองสำหรับฝรั่งเค้า ค่าเบบี้สิท ที่นี่แพงพอ ๆ กับถ้าเราไปทำงานเลย ยิ่งสำหรับ 2 คนด้วยแล้ว นี่ถ้าบ้านเราญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงก็ช่วยกันได้นะคะ จากคุณ : ลิปสติค - [ 5 พ.ย. 51 02:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณพธูไทย, ก้มดูเท้ามองดูดาว, Mavie en France, คุณ yinnerella,คุณตรีนุช3903และคุณ noyne รวบยอมขอบคุณเลยละกันนะคะ ไป ๆ มา เรื่องเด็กซนเนี่ยะเล่า 3 วันก็คงไม่มีวันจบ อย่างนี้เอาไว้ตั้งหัวข้อลูกใครมีทีเด็ดยังไง คงจะดีนะคะ จะว่าไปแต่ละคนก็มีฤทธิ์มีเดชไม่เหมือนกัน ไอ้ดิฉันก็รบมาตั้งนาน มีทั้งดีและก็เหลืออด แต่บางอารมณ์ที่วีค เหนื่อย แถมยังขัดแย้งกับพ่อบ้านเรื่องเลี้ยงลูกด้วยเนี่ยะ มันยิ่งไปก้นใหญ่ แต่ทุกอย่างมันก็จะผ่านไปใช่มั้ยคะ  พอเค้าโตขึ้นอีกก็จะมีประเด็นอื่นอีก เหมือนที่เรามองผ่านไปในอดีตตอนเค้าเล็ก ๆ นั่งเอง เรื่องดี ๆ เค้าก็มีนะคะเนี่ยะ เช่น ฝึกเข้าห้องน้ำโดยเฉพาะฉี่ได้ตั้งแต่ขวบกว่า ไม่ใส่ไดเป่อร์มาตั้งแต่ก่อน 2 ขวบ บทจะน่ารักก็เข้ามาพะนอเราก็มี บอกรักเรา แดดดี้ และน้องทุกวัน หอมกันอยู่นั่นแหละเค้าก็ดูเหมือนรักน้องดี ไม่ได้อิจฉาอะไร แต่คงเรียกร้องความสนใจมากกว่า เรื่องเปรียบเทียบลูกเนี่ยะก็พยายามไม่อยากทำค่ะ เข้าใจว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แม้แต่ลูกเราแท้ ๆ ยังไม่เหมือนกันเลย ตัวปัญหาเนี่ยะก็ว่าเลี้ยงง่ายแล้วนะคะ  คนเล็กเนี่ยะเลี้ยงง่ายยิ่งกว่า ไม่ค่อยร้องเลย จนเราเป็นกังวล กลัวไปหมดว่าเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ไม่รู้พอเดินได้จะเป็นลิงเหมือนพี่หรือเปล่า นั่นไง..อดเปรียบเทียบไม่ได้แฮ...จะท่องไว้ค่ะ ตัวเองจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน สุขอย่างที่เราเป็น เลี้ยงอย่างที่เป็นเรา บางวันมันก็จะสุข สนุก บางวันมันก็แย่ เหลืออด มีปัญหา แต่มันก็จะผ่านไป ทุกวันก็จะเป็นบทเรียนของชีวิตของเราเอง... ดิฉันเองก็วนเวียนห้องแม่บ้าน 4-5 ปี เข้า ๆ ออกๆ อ่านบ้างตอบคนนั้นคนนี้บ้างไม่ค่อยบ่อย แต่เมื่อมีปัญหา ทั้งพี่ใหญ่ น้องเล็กเข้ามาให้กำลังใจ ซาบซี้งค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ไปแล้ว..ได้เวลาตื่นลูกสาวคนเล็กแล้วค่ะ หากเรามองในแง่ดี เค จากคุณ : ลิปสติค - [ 5 พ.ย. 51 05:20:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พอจะนึกภาพออก เพราะก็เคยมีประสบการณ์เหมือนกันแบบนี้เลยค่ะ แม้กระทั่งขณะนี้ลูกลิง 2 ตัวก็ยังมีอาการอยู่บ้างค่ะ         ตั้งแต่เอาเทคนิค เลิฟแอนด์ลอจิค พาเรนติ้ง (ห้องสมุดก็มีให้ยืมอ่าน ค่ะ โดยหลักๆก็คือ ให้ลูกได้ฝึกตัดสินใจด้วยตัวเค้าเองเริ่มตั้งแต่ยังเล็กๆ และก็ให้เค้าอยู่กับสิ่งที่เค้าเลือกค่ะ โดยที่พ่อแม่ เสนอทางเลือกให้ลูกเลือก เช่น  ลูกจะเก็บของเล่นเองแล้วได้เอาออกมาเล่นอีก หรือจะให้คุณพ่อ(หรือ คุณแม่)เก็บ แล้วจะไม่ได้เล่นอีกเลย คุณแม่จะเอาไปบริจาค(หรือไปขาย ยา ร์ดเซล...)  ถามลูกว่าเค้าจะเลือกแบบไหน....พูดจริงทำจริง ครั้งสองครั้งก็ ได้ผลแล้วค่ะ .... เคยใช้วิธีเอาไปทิ้งถังขยะเหมือนกันค่ะ แต่ตอนหลังพบว่า ของเล่นบางชิ้นหายไป แต่ไปเจออยู่ในขยะแทน...เข้าใจว่าลูกลิงคงจะจัดให้ เอง ไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยลงมือทำเองมังคะ...ก้เลยต้องเปลี่ยนแผนค่ะ ) มาใช้ ดิฉันกับสามีสนุกกับการเลี้ยงลูกขึ้นมากค่ะ ช่วงแรกๆ จากคุณ : แม่ขา - [ 5 พ.ย. 51 22:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ส่วนมากคุณแม่บ้านก็ให้คำแนะนำประเด็นหลักๆกันไปแล้ว เราเองไม่มีอะไรเสริม นอกจากเป็นกำลังใจให้ อย่าคิดโทษตัวเองเลยนะคะ เชื่อเถอะไม่มีใคร เลี้ยงลูกได้ถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์หรอกคะ จากที่อ่านเราคิดว่าน้องไทต้องการเรียกร้อง ความสนใจจากคุณแม่เพราะมีน้องเล็ก และอาจเป็นวัยของเค้าด้วยต่อไปอาจดีขึ้น ความพร้อมต่างๆ ก็จะมากขึ้นตามไปด้วย เราเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่คุณแม่บ้านในห้องนี้ แนะนำ ไม่แน่ใจว่าเป็นคุณเอื้อย หรือ แม่ปู ชื่อหนังสือ Siblings Without Rivalry - How to help your children live together so you can live too เป็นหนังสือเกี่ยวกับ เมื่อเจ้าตัวเล็กมีน้อง รวมถึงความสัมพันธ์และ ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบ้าน น่าอ่านและให้ข้อคิด แนวทางวิธีจัดการเจ้าตักได้พอสมควร แถมเอามาใช้กับคุณพ่อบ้านได้ด้วย อิอิ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : marinesnow - [ 5 พ.ย. 51 22:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พอจะนึกภาพออก เพราะก็เคยมีประสบการณ์เหมือนกันแบบนี้เลยค่ะ แม้กระทั่งขณะนี้ลูกลิง 2 ตัวก็ยังมีอาการอยู่บ้างค่ะ         ตั้งแต่เอาเทคนิค เลิฟแอนด์ลอจิค พาเรนติ้งมาใช้ ดิฉันกับสามีสนุกกับ การเลี้ยงลูกขึ้นมากค่ะ  (ห้องสมุดก็มีให้ยืมอ่านค่ะ )...       โดยหลักๆก็คือ ให้ลูกได้ฝึกตัดสินใจด้วยตัวเค้าเองเริ่มตั้งแต่ยังเล็กๆ และก็ให้เค้าอยู่กับสิ่งที่เค้าเลือกค่ะ โดยที่พ่อแม่ เสนอทางเลือกให้ลูกเลือก เช่น  ลูกจะเก็บของเล่นเองแล้วได้เอาออกมาเล่นอีก หรือจะให้คุณพ่อ(หรือ คุณแม่)เก็บ แล้วจะไม่ได้เล่นอีกเลย คุณแม่จะเอาไปบริจาค(หรือไปขาย ยา ร์ดเซล...)  ถามลูกว่าเค้าจะเลือกแบบไหน....พูดจริงทำจริง ครั้งสองครั้งก็ ได้ผลแล้วค่ะ .... เคยใช้วิธีเอาไปทิ้งถังขยะเหมือนกันค่ะตอนที่ลูกอายุ ประมาณ 2 ขวบ แต่ตอนหลังพบว่าของเล่นบางชิ้นหายไป แต่ไปเจออยู่ใน ขยะแทน...เข้าใจว่าลูกลิงคงจะจัดให้ซะเองเลย คงไม่อยากให้แม่ต้อง เหนื่อยลงมือทำเองมังคะ...ก็เลยต้องเปลี่ยนแผนค่ะ )        เวลาออกไปข้างนอกแล้วอยู่ไม่เป็นที่ ก็ให้เลือกค่ะว่าจะนั่งอยู่กับที่ หรือจะกลับไปนั่งรอที่รถ (อย่าให้เลือกว่าจะพากลับบ้าน ถ้าเราไม่สามารถ ทำได้นะคะ ) ถ้าเราหนักแน่นทำตามที่พูดลูกก็จะเรียนรู้(เร็วด้วยค่ะ) ..อันนี้ ยืนยันจากการที่ดิฉันเองที่ว่าเอาจริงแล้วนะ(แต่ก็แค่ 95 เปอร์เซนต์) กับของ สามีที่เต็มร้อย  ก็ยังเห็นความแตกต่างเลยค่ะ...ถ้าลูกอยู่กับคุณพ่อนี่จะไม่ ออกลายเลยค่ะ นั่งทานอาหารเรียบร้อย ไปซุปเปอร์ก็จูงมือเกาะรถเข็นไม่มี แว๊ปหายไปไหน  ...และที่สำคัญลูกก็รักพ่อมากด้วยค่ะ ไม่มีกลัวแต่จะ เกรง... โดยเฉพาะลูกสาวจะต้องกอด ต้องจุ๊บคุณพ่อแก้มซ้ายทีขวาที แถม หน้าผากอีกที.....ทู๊กวัน          ไอ้การที่เลี้ยงลูกเอง24/7 นี่ยอมรับเลยว่ามี สติหลุดค่ะ  ต้อง พยายามฝึกครองจิตบ่อยๆ   ดิฉันว่าถ้าเราคุมสติได้ก็จะเข้าใจ" เข้าถึง" ธรรมชาติความคิดความอ่านแบบที่เด็กคิดเด็กอ่านได้อย่างถ่องแท้ชัดเจน กว่า..จนบางทีก็คิดไปว่า   การเลี้ยงลูกไม่ยากเลย ถ้าเราสามารถคุมจิต ครองสติให้สงบ ก็จะกลั่นกรองความคิดหาวิธีรับมือได้...ที่ดิฉันคิดนะคะ       ส่วนมุมมองการเลี้ยงลูกคู่(ห่างกันปีครึ่ง) ขอเอามาคุยวันหน้าหากมีโอกาสหน้านะคะ เพราะดิฉันพิมพ์ช้า ต้วมเตี้ยมเหลือเกินค่ะ       โชคดีค่ะ จากคุณ : แม่ขา - [ 5 พ.ย. 51 22:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต้องลองเอาวิธีพี่ตรีนุช กับ คุณแม่ขาไปใช้ซะแล้วค่ะ จากคุณ : Ma Vie en France - [ 6 พ.ย. 51 20:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องเอาของเล่นไปทิ้งถังขยะเนี่ยะ..เคยลองแล้วค่ะ ไม่ใช่ทิ้งโดยตรง แต่ว่าเป็นรีไซค์เคิล เรื่องมันมีอยู่ว่า น้องเค้าจะเล่นของแรงมาก ก็คงตามประสาเด็กผุ้ชาย ตู้ม ๆ ๆ รถเหรอ เอ้าชนกันเข้าไป ตุ้ม ๆ ทำเสียง ทำปาก น้ำลายกระจุยกระจาย พังมาหลายคันแล้ว ล้อหลุด กันชนหัก ไอ้ของเล่นใหม่ ๆ ที่ได้มาเมื่อวาน อีกวันพังล่ะ เครื่องบินเห็นชอบนักชอบหนา "แอร์เพลน" ดูวีดีโอเสร็จ Mighty Machine ดูจังชอบนัก อยากเป็นนักบินว่างั้น เล่นมั่งตู้ม ๆ หักค่ะ ปีกน่ะ หักกระจุย  โอ้ย..แม่เจ้าของเล่นเนี่ยะถ้าไม่ใช่อายุเค้าน่ะ อะไรดี ๆ ไม่ต้องเอามาให้เล่นนะ เก็บไว้ก่อน ให้ค่อยรู้เรื่องก่อนแล้วค่อยเอามาให้เล่น วันหนึ่ง ทำไงดีล่ะ อะไร ๆ มันก็จะเริ่มทะยอยพังแล้ว "แม่ โอ๋ะ โอ่ ล้อ โบรคเค่น" "เห็นมั้ยล่ะแม่บอกแล้วให้เล่นเบา ๆ หลุด 2 ล้อเลย เล่นไม่ได้ล่ะ เอาไปใส่ถังรีไซล์เคิลละกัน"  วันต่อมา "แม่คับ this one recycle?" หลัง ๆ ก็ต้องดูคะ บางทีก็เอาไม่พังจริง ๆ ไปใส่ก็มีนะ เพราะแม่ขู่ไว้ว่าเล่นแรงเนี่ยะแม่จะเก็บให้หมด  เล่นไม่เก็บแม่ก็จะเก็บไปให้คนอื่น บริจาคหมดเลยเหมือนกัน   เอาจริงแล้วค่ะ เสนอให้เค้าว่าจะเก็บก่อนหรือหลังทานข้าว คือให้เค้าเลือกเองอย่างที่คุณแม่ขาบอก ถ้าอันไหนไม่เก็บก็จะเอาไปบริจาค เราก็เก็บไปเลย ทีนี้เห็นเก็บเรียบเลย จากคุณ : ลิปสติค - [ 7 พ.ย. 51 14:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พอดีเป็นห่วงคุณลิปสติคคะ ไม่รู้เป็นไงม่าง ตะแรกว่าจะหลังไมค์ แต่เผอิญมีความเห็นต่างมุม เรื่องทิ้งของเล่นลงขยะ หรือ เอาไปบริจาค ส่วนตัวดิฉันนะคะ ถ้าลูกเล่นของเล่นรุนแรง ไม่รักษา ดิฉันก็จะเอาของเล่นชิ้นนั้นวางไว้บนตู้สูงๆ ซึ่งเค้าไม่สามารถปีนหยิบได้ แต่มองเห็นได้ว่ามันลอยเท้งเต้งอยู่บนนั้น ก่อนจะเอาไปวาง จะเตือนก่อน 2-3 ครั้ง ไม่ทำทันที ดิฉันไม่กล้าทิ้งลงขยะ (ม่ายช่ายว่างกน๊า 55) เพราะดูจะ"โหด" สำหรับเด็กเล็กๆ นะ นึกออกไหมคะ ลูกเล่นๆ อยู่แล้วเราจับโยนลงขยะอะ มันเปรี้ยงๆๆ แต่ แต่ ถ้าลูกเล่นแล้วไม่เก็บ มีเรี่ยราดตามพื้น พอถึงเวลาดิฉันจะกวาด ทำความสะอาดบ้านก็จะกวาดทิ้งเห็นๆ เลยคะ 55 อันนี้ ดิฉันรู้สึกว่า ไม่โหด เพราะสอนเค้าว่า แม่กวาดบ้านเพื่อกวาดสิ่งของ ฝุ่นที่ไม่เอาที่อยู่บนพื้น ถ้าของไหนนู๋ต้องการรักษาก็ต้องเก็บให้ดีๆ อย่าให้อยู่บนพื้น แม่แก่แระ ทำงานบ้านอยู่คนเดียะ เหนื่อยก็เหนื่อย ตามองไม่ค่อยเห็น นะลูกเออ... เวลาชวนกันคลีนอัพนี่ ดิฉันจะร้องเป็นเพลงคะ ผสมกะลูกเคยดูรายการทีวี มีสอนเรื่องคลีนอัพร้องเป็นเพลง ตรงกะแม่เร้ย เธอเลยไม่ง๊องแง๊งเวลาเรียกคลีนอัพ สอนกันมาตั้งแต่เธอยังเล็กๆ หือไม่เป็น 55 เด๋วนี้ ชักเก่ง มีทริกลูกไม้ต่างๆ มาทดสอบแม่อยู่เรื่อย เรื่องบริจาคนี้ ก็ดีนะคะ เอามาสอนลูกให้รู้จักเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ได้ดีมั่กๆ ถึงแม้เธอจะเกรงคำว่า "บริจาค" อยู่ในที แต่ดิฉันว่า สอนไปเรื่อยๆ ของแบบนี้ต้องค่อยๆ ปลูกฝัง เด็กวัยนี้พลังงานล้นเหลือ ต้องรีดออกให้มากๆ วันนี้ ดิฉันพาลูกไปช่วยโครงการวิจัยพัฒนาการของเด็ก เลยทำให้นึกสิ่งที่ลืมเลือนไม่ได้ทำมานานกะลูก คือ การเอาแฟนตาซี หรือ Pretend Play เข้ามาช่วยเวลาจะออกคำสั่งกะเค้า... เด็กๆ เค้าจะชอบมั่กๆ เลยนะคะ แถมยังเป็นการช่วยสานต่อความคิดสร้างสรรในเด็กๆ ด้วย แล้วจะไม่ได้แค่คนโตนะคะ คนเล็กที่อุ้มอยู่ในมือได้ยินเสียงแม่เล่นกะพี่ก็พัฒนาเส้นสมองตามไปด้วย ได้สองเด้งเลยนะเนียะ พักผ่อนมากๆ นะคะ จากคุณ : มรรคณิชา - [ วันลอยกระทง 14:28:42 ]