ความคิดเห็นที่ 1 เริ่มงานใหม่ แปลกที่ แปลกคน ก็คงสับสนบ้างเป็นธรรมดา แต่มันจะผ่านไปค่ะ และคุณจะเก่งขึ้นทุกวันๆ มีเพื่อนเคยบอกว่าถ้าคิดอะไรไม่ออก ให้สูดหายใจลึกๆ แล้วทำใจให้สงบ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ม.แมว - [ 3 พ.ย. 51 13:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มั่นใจเข้าไว้ค่ะ ถ้ามั่นใจแล้ว จะลองโดนวิชาหรือเด็กลองของใส่ ยังไงก็เอาอยู่ค่ะ คิดดูสิ ว่าคุณเก่งแค่ไหน เป้นคนต่างชาติที่ไปสอนภาษาอื่นนะ ต้องมั่นใจในตัวเองค่ะ จากคุณ : yuy - [ 3 พ.ย. 51 17:22:51 A:124.121.27.96 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณ คุณ ม.แมว และคุณยุ้ย มาก  ๆ ค่ะ ใช่เลยค่ะ คุณแมว มันเหมือนเอ๋อ ๆ สับสน ๆ ยังไงก็ไม่รู้ เขิน ๆ เงียบ ๆ หลบ ๆ ผู้คนเล็กน้อย พยายามมั่นใจอยู่เหมือนกันค่ะ คุณยุ้ย  แต่เหมือนจะไม่ไหว แต่เหมือนเด็กที่นี่เค้าจะเรียนกันตั้งแต่เล็ก ๆ เวลาพูดที เค้าจะ stress  เสียงกันสุดชีวิต แล้วก็สำเนียงเกาหลีกันทั้งโรงเรียน เหมือนเรามาจากหลังเขายังไงก็ไม่รู้ค่ะ ^^ กลับมาจากสอนแล้ว ไม่แย่อย่างที่คิด แต่ก็ไม่ดีอย่างที่หวัง คงต้องพยายามต่อไป วันนี้สอนสามวิชา ผิดคิวซะสอง เนื่องจากหัวหน้าบอกเราว่าให้เราเริ่มสอนจากหน้านั้น หน้านี้ ต่อจากคนอื่น พอไปถึง นักเรียบบอก เรียนไปแล้ว เอาหล่ะซิ เราก็เตรียมตัวมาแบบพอดี ไม่ได้เผื่อล่วงหน้า ก็เลยแกน ๆ สอน ไป เหมือนเด็กก็จะเข้าใจว่าเรายังใหม่ อีกวิชา ทางโรงเรียนลืมบอกนักเรียนว่าเปลี่ยนแผนการสอน นักเรียนเลยไม่ได้เอาหนังสือมาเลย เราจะไปทำสำเนาให้ เครื่องถ่ายเอกสารของโรงเรียนก็เจ๊งคามือเราเลย ถ่ายเสร็จไปแค่สามหน้า ก็เลยต้องเรียนกันแค่สามหน้า เวลาเหลือ ไม่รู้จะทำไงดี ก็ให้นักเรียนอ่านวนแล้ว วนอีก จนเด็กเริ่มงง ส่วนวิชาแรก เด็กนักเรียนเพิ่งเริ่มเรียนกะครูต่างชาิติ ต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย เพราะเด็กยังพูดภาษาเกาหลีในห้องเรียน สรุปว่า แค่สามวิชา แต่เหนื่อยมิใช่น้อยเลยค่ะ ต้องเตรียมการสอนแบบ อ่านแล้วอ่านอีก อ่านให้แฟนฟัง สองสามรอบเพื่อความมั่นใจ พรุ่งนี้สอนอีกสามวิชา สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : คุณนายเหรียญบาท - [ 3 พ.ย. 51 18:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตื่นเต้นคะ กลัวจะทำเครื่องคอมเค้าพัง เพราะตอนแรกดิฉันไม่เข้าใจภาษาเยอรมัน ถ้าโปรแกรมเดี้ยงนี่ดิฉันตายอย่างเดียวคะ จากคุณ : @..pity..@ - [ 3 พ.ย. 51 20:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พรุ่งนี้จะดีขึ้นค่ะ ... จากคุณ : ม.แมว - [ 3 พ.ย. 51 21:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผ่านวันแรกไปแล้ว วันต่อๆไปก็ถนัดขึ้นเรื่อยๆค่ะ (เคยเป็นครูสอนเด็กๆเหมือนกัน เหนื่อยนะ ต้องพูดทั้งชั่วโมงเนี่ย และเกลียดการเตรียมสอนมากๆ) ดิฉันเริ่มงานแรกในเมกาด้วยการเป็น bookkeeper (ทำบัญชีและธุรการให้บริษัท) ออกเช็คผิดใบหลายใบแฮ่ะๆ ภาษาอังกฤษที่คิด(เอาเอง)ว่าใช้ได้ในระดับดีมาจากเมืองไทยเพราะทำบริษัทต่างชาติ ก็เอ๋อๆงงๆ ใครโทรมาไม่กล้ารับสายเพราะคุยไม่รู้เรื่อง ไม่เห็นหน้า ยิ่งสำเนียงคนดำนี่ลืมไปเลย แทบจะวางหู ตอนหลังได้เปลี่ยนงานเพราะมีตำแหน่งอื่นว่าง เราก็โชคดีไป เพราะไม่ต้องมายุ่งเรื่องเงินๆทองๆของบริษัท จากคุณ : yinnerella - [ 3 พ.ย. 51 23:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตื่นเต้นสุดๆ เกลียดมากที่สุดเวลาต้องพูดกับใครทางโทรศัพท์ คนฟังเค้าก็หัวเราะสำเนียงเรา (ถ้าพูดปกติเค้าจะโอเค ยกเว้นบางคำ ออกงัยก็ไม่ได้ เหะเหะ) แต่ถ้าเป็นโทรศัพท์นะคะ โอย พูดไปตื่นเต้นไป ทำงานหนุกดีทุกงาน แต่เหนื่อย และมีเบื่อๆ เป็นบางครั้ง เวลาเบื่อมากๆ จะมานึกถึงภาพคนที่ไม่มีงาน และคนที่ลำบากกว่า พอคิดแบบนั้นแล้ว ก็ฮึดต่อไป จากคุณ : Angel N. - [ 4 พ.ย. 51 02:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วันนี้เพิ่งไปเริ่มงานใหม่เลยค่ะ เป็นงานฟูลไทม์ในบริษัทเอกชนเดนมาร์ก เป็นงานแรก ตอนแรกก็หวาดๆ เหมือนกันว่าจะเป็นยังไงบ้าง เพราะแผนกที่ทำเป็นแนว R&D ซึ่งพวก engineer เยอะว่าจะคุยแต่อะไรที่เป็นด้านเทคนิคแล้วจะไม่เก็ท แต่สรุปว่าปล่อยมุขกันตลอดค่ะ (แม้แต่หัวหน้า) แถมในแผนกดิฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวด้วย เลยได้หนุ่มๆ ช่วยเหลือดีเลยค่ะ จากคุณ : MingDK - [ 4 พ.ย. 51 04:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทำงานวันแรก กังวลไปร้อยแปดอย่างค่ะ กลัวจะทำนั่นไม่ได้ ทำโน่นไม่ดี ไม่ได้ทำงานนานแล้ว ฉันจะทำได้ไหมเนี่ย แล้วเรื่องโทรศัพท์นี่ใช่เลยค่ะ เกร็งสุดๆ ภาวนาว่าอย่าเพิ่งมีโทรศัพท์เยอะเลยนะ กลัวฟังไม่รู้เรื่อง กลัวเค้าฟังเราไม่ออกด้วยสิ คุณนายฯเก่งนะคะ ได้ไปสอนภาษาในประเทศอื่นด้วย เอาใจช่วยค่ะ อีกหน่อยก็ชำนาญ คุณมิ้ง ดิฉันก็ทำกะพวกแนวนี้เหมือนกันค่ะ เป็นผู้หญิงคนเดียว ขอบอกว่าทำแล้วสบายใจ หายห่วงค่ะ พวกนี้ส่วนใหญ่ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก ไม่มีเรื่องจุกจิกหยุมหยิมเหมือนทำงานกะผู้หญิงเยอะๆ (แต่ก็แล้วแต่คนด้วยเนอะคะ) จากคุณ : ตรีนุช3903 - [ 4 พ.ย. 51 04:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ร่วมแชร์ @..pity..@ ม.แมว (ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาอีกรอบ) yinnerella Angel N. MingDK ตรีนุช3903 ....ตอนก่อนมาเกาหลี มีแต่คนบอกว่า คนเกาหลีชาิตินิยม เลยพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ เราเลยย่ามใจ พอเค้าเสนองานให้ก็รับ คิดว่า คงสอน แค่ ABCD พอมาถึงเจอทั้งอาจารย์ ทั้งนักเรียนตัวเล็ก ๆ แต่พูดภาษาอังกฤษได้ดี (เผลอ ๆ นักเรียนจะพูดดีกว่าเราซะอีก ^^) ดีที่ว่า หลาย ๆ วิชาที่เี้ค้าให้เราสอน มีเทปและซีดี เปิดให้นักเรียนฟัง พูดตาม ช่วยชีวิตเราไปเยอะเลยค่ะ อย่างเห็นรูปหมีขาว ๆ ในหนังสือ แฟนถามว่าอะไร เราบอก "หมีโคล่า" แฟนบอก "โพล่า".... T_T ใครจะไปรู้หล่ะเนี่ย แรคคูนงี้ รู้จักแต่จิ้งจก จิ้งเหลน ^^ แต่ก็ดีหน่อย คือทางโรงเรียนปล่อยให้เราสอนโดยอิสระ ไม่มีใครมายุ่งเกี่ยว ครูที่โรงเรียนก็เป็นผู้หญิงล้วน (คนเกาหลีทั้งหมด) มีสามีเราคนเดียวที่เป็นผู้ชาย ก็ได้สามีช่วยชีวิตไว้เยอะเหมือนกันค่ะ บางครั้งตอนเราเอ๋อ ๆ สามีโผล่หน้าเข้ามาให้ห้องเรียน ทำให้เราอยากร้องให้ (ไม่ได้เรื่องเลยเรา) คนอื่นเค้าสอนกัน เจ็ด ถึง สิบวิชา ต่อวัน เราแค่สามวิชาก็ใช้เวลาเตรียมการสอนพอ ๆ กับคนที่สอน สิบวิชาเลย สุดท้าย ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาร่วมแชร์ และรับฟังค่ะ จากคุณ : คุณนายเหรียญบาท - [ 4 พ.ย. 51 07:31:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สนุกดีออกคะ่ สอนหนังสือเด็กๆ อีกหน่อยพอรู้ใจกันแล้วยิ่งสนุก เหนื่อยแต่ได้ความปลื้มใจมาเยอะ เคยเดินผ่านเด็กๆตอนเข้าแถว เด็กๆเรียกชื่อ โบกมือให้กันใหญ่ พอเดินโบกตอบ ยังถูกเพื่อนร่วมงานแซวเลยว่า ท่าโบกเหมือนนางงามจักรวาลตอนรับตำแหน่งไงงั้น จากคุณ : She said (She said) - [ 4 พ.ย. 51 09:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไปเรื่อยๆก็ชินเองค่ะ เราก็ไม่ชอบรับโทรศัพท์ฝรั่งเหมือนกัน จากคุณ : yuy - [ 4 พ.ย. 51 21:44:36 A:124.121.17.117 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 13 งานแรกในอเมริกาของเราคือ สาวโรงงานเย็บผ้า เราตื่นเต้นกับจักร เครื่องใช้ไม้สอย ส่วนกับผู้ร่วม งานเราเฉยๆเพราะมันแทบไม่ต้องเกี่ยวข้องกันเลย แถมห้ามคุยกันอีก ส่วนรับโทรศัพย์ฝรั่งยังพอว่านะ แต่เมื่อวานรับโทรศัพย์ จากครูคนจีนของลูก (ที่เมืองจีนเธอสอนภาษาอังกฤษ ด้วยนะ) ดิฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ต้องเปลี่ยนให้สามี รับ จากคุณ : ปรารถนา - [ 4 พ.ย. 51 23:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แวะมาเอาใจช่วยจ้า จากคุณ : Irish girl - [ 5 พ.ย. 51 04:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เคยทำงานให้กับธนาคารที่ออสค่ะ ต้องติดต่อลูกค้าเวลาที่เขาใช้วงเงินเกิน (และจ่ายเงินไม่ตรงเวลา) ของบัตรเครดิต  ตื่นเต้นสุดๆ ค่ะ   สำเนียงออส มาแรกๆ สุดยอด .... ฟังไม่เข้าหูเลย   ลูกค้าส่วนใหญ่ดีค่ะ แต่ไม่ดีก็เครียดไปเลย  เขาชอบว่าเราไม่พูดสำเนียงออส ไม่เชื่อถือบ้างล่ะ  โทรมาอินเดียบ้างล่ะ (อันนี้  คุณลูกค้าเป็นอินเดียที่อยากเอาบาทายัดปากมาก   มาหาว่าอิชั้นสำเนียงอินเดีย  เธออ่ะแหละ ภารตะมาเลย)     แต่จริงๆ เราก็พูดสำเนียงออสไม่ได้ค่ะ เรียนมา อาจารย์ที่มหาลัยเป็นเมกันส่วนใหญ่ เลยยังติดแบบเมกัน เอาใจช่วย จขกท นะค่ะ จากคุณ : n_nacha - [ 5 พ.ย. 51 14:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เริ่มงานวันแรก สติแตกค่ะ เพราะภาษาสวิดิชของดิฉันร่อแร่ร่องแร่งมาก (ทุกวันนี้ก็ยังร่อแร่อยู่) แถมยังต้องพยายามจำหน้าจำชื่อเพื่อนร่วมงานใหม่ ๆ  เหนื่อยทั้งกายทั้งใจเลยค่ะ แล้วงาน Purchaser ของดิฉันมันต้องใช้โทรศัพท์เป็นหลัก กว่าจะรวบรวมความกล้าโทรศัพท์ไปหาซัพพลายเออร์สวีดิชได้นี่ต้องตั้งนะโมอยู่หลายจบ แต่ก็ผ่านไปได้ค่ะ เพราะพอพูด ๆ ไปแล้วเราเริ่มไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ดิฉันก็เปลี่ยนมาใช้ภาษาอังกฤษแทน ตอนนี้ดิฉันมีซัพพลายเออร์อยู่ทั่วโลก ทั้งอังกฤษ อเมริกัน จีน ญี่ปุ่น ก็จูนหูไปเรื่อย ๆ น่ะค่ะ คาดว่าฝ่ายตรงข้ามก็ต้องจูนหูให้เข้ากับ Thailish ของดิฉันเหมือนกัน ชีวิตในที่ทำงานในสวีเดนนี่ก็แปลกมากเพราะว่าหาเพื่อนสนิทในที่ทำงานยากจริง ๆ คนสวีเดนเขามักแยกงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันเด็ดขาด ดิฉันก็เลยต้องทำตัวแบบคนสวีเดนเหมือนกัน ผิดวิสัยของตัวเองมากเลย บางทีก็เลยรู้สึกเบื่อที่ทำงาน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่ตัวเองไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ การไม่มีเพื่อนสนิทในที่ทำงานก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย จากคุณ : A-Chee - [ 5 พ.ย. 51 17:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แรกๆก็เหนื่อยและเครียดหน่อยนะคะ แต่อีกสักพัก พออะไรเข้าที่เข้าทาง ความเชื่อมั่นในตัวเองมันก็จะค่อยๆมา จากนั้นก็จะสนุกและเพลินกับการเรียนการสอนจนลืมเรื่องเครียดเรื่องสั่นไปเองค่ะ นึกย้อนอดีตไปตอนดิฉันจบครูใหม่ๆ พอสอบบรรจุได้ ชั่วโมงสอนชั่วโมงแรกคือสอนเด็กนักเรียนชั้น ม. 6 ค่ะ นร. บางคนแก่กว่าครูเสียอีก "- - แถมเด็กมันปากดีอีกต่างหาก แซวเสียจนขาดิฉันงี้สั่นไปหมด นึกถึงความหลังแล้วก็ขำดี ตอนนี้ดิฉันทำงานฟรีแลนซ์ ทุกวันเวลาไปทำงานนี้คือการเริ่มต้นใหม่ เพราะต้องไปเจอเพื่อนร่วมงานใหม่ ต้องพยายามปรับตัวให้เข้ากับเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรื่องภาษานั้นก็ไม่ใช่ว่าเก่งกาจอะไรนักหนา อาศัยว่าหน้าด้าน พูดผิดพูดถูกก็พูดไปเรื่อยๆ หากเพื่อนร่วมงานและคนไข้/ญาติคนไข้ยังฉงนสนเท่ห์ว่าเธอพูดอะไรน่ะ ฉันฟังไม่ออก ดิฉันก็จะควักกระดาษมาเขียนให้เค้าดูซะเลย อิอิ จากคุณ : Smilla - [ 6 พ.ย. 51 06:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ A-Chee สงสัยว่าคุณต้องไปทำงานดูแลเด็ก (Barnomsorg) รับรองว่าจะได้เพื่อนเพียบเลย ตอนดิฉันทำงานเป็นผู้ช่วยครูที่ Dagis ที่สวีเดนนะ ดิฉันมีเพื่อนสนิทจากที่ทำงานหลายคน ชวนกันไปกินไปเที่ยวเฮฮากันบ่อยๆ :) จากคุณ : Smilla - [ 6 พ.ย. 51 06:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนนี้แย่มากเลยค่ะ เตรียมแผนการสอนไม่เสร็จ ไม่มีใครบอกเราเรื่องหนังสือ เราเพิ่งมารู้ตอนกลับถึงบ้านแล้ว ว่า ต้องใช้หนังสือควบคู่กับหนังสือที่เรามีอยู่ วันนี้สอนสามวิชา เราไม่พร้อมทั้งสามวิชา ช่วงนี้รู้สึกเอ๋อ มาก สอนอาทิตย์แรก เจอนักเรียนหมุนเวียนกันไปทุกวัน ๆ ภาษาเกาหลี ภาษาอังกฤษ ไม่มีภาษาไทยเลย เพื่อนร่วมงานเค้าก็ทักทาย แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกัน สามีก็ปลอบใจว่าเราเพิ่งเริ่ม คนอื่นเค้าก็มีพลาด แต่เค้าไม่ได้มาบอกเรา สามีเองก็เคยพลาด เราก็เข้าใจ แต่เราอยากทำให้ได้ดีกว่านี้ รู้สึกว่า ยังทำได้ไม่ดี พอสามีปิดประตูออกจากบ้าน เราก็ร้องให้โฮ บางวิชาเราก็สอนได้ แต่บางวิชามันก็ยากจริง ๆ วันนี้มีสอนบ่ายสองครึ่ง แต่เราต้องไปตั้งแต่เช้า เพื่อไปเตรียมแผนการสอนต่อ ไม่อยากเจอหน้าบอสเลย จากคุณ : คุณนายเหรียญบาท - [ 6 พ.ย. 51 07:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ Smilla ตอนมาถึงสวีเดนใหม่ ๆ ดิฉันเคยเป็น  vikariat ที่ dagis ใกล้ ๆ บ้านค่ะ แต่ทำได้ไม่กี่ชั่วโมง เพราะรู้ตัวเองว่าไม่มีใจทางด้านนี้เลย เด็กสิบคน ขี้มูกยืดแปดคน หยึยยยย ดิฉันทนทำต่อไปไม่ไหวจริง ๆ วันหลัง ๆ เขาโทรมาตามดิฉันก็ปฏิเสธไปหมด โดยให้เหตุผลกับตัวเองว่าดิฉันไม่ใช่นางงามจึงไม่มีความจำเป็นต้องรักเด็ก เพื่อนสนิทชาวสวีเดนที่ดิฉันคบหาอยู่ทุกวันนี้ก็ได้มาจากที่ทำงานเก่าทุกคน แต่กว่าจะคลิกกันก็ใช้เวลาค่อนข้างนาน นี่ก็เพิ่งเปลี่ยนที่ทำงานใหม่ กว่าจะหาเพื่อนเจอก็คงใช้เวลาอีกสักระยะเหมือนกัน เฮ้ออออ! จากคุณ : A-Chee - [ 6 พ.ย. 51 17:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หนูแดงสู้ ๆๆๆๆๆ เก่งจังเป็นคุณครู อากาศหนาวรักษาสุขภาพนะจ๊ะ จากคุณ : พี่จุ๋ม (MJ-Together) - [ 11 พ.ย. 51 00:10:32 ]