ความคิดเห็นที่ 1 เรียนภาษาเป็นของที่ใช้เวลาค่ะ ไม่ได้เก่งขึ้นมาได้ในไม่กี่วัน อยู่ที่ประสบการณ์ในการใช้งานมากกว่าการเรียนในห้องด้วยซ้ำ ท่องศัพท์ 1000 คำในหนึ่งสัปดาห์นี่คนสมาธิยาวแค่ไหนก็ทำไม่ได้ค่ะ - - เราท่องอยู่อาทิตย์ละ 400 คำยังแทบเป็นแทบตาย อีกอย่างไม่ได้เรียนไปแข่งกับใครไม่ใช่เหรอคะ จะไปสนใจทำไมว่าเรียนไวหรือว่าช้า ถ้าหากชอบก็ทำต่อไป ถ้าหากไม่ชอบก็เอาเวลาไปทำอย่างอื่น คุณโชคดีอยู่อย่างนะคะ เรียนมาตั้งแต่เด็ก ความคุ้นเคยหรือว่าความเคยชินดีกว่าคนที่เรียนตอนแก่ๆ หลายเท่าแน่ๆ ค่ะ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ วันพ่อแห่งชาติ 23:11:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องดูว่าเรียนไปเพื่ออะไร แล้วจะรู้เองครับ ว่าควรพยายามต่อไปหรือไม่ ถ้าจะพยายามต่อไปก็สู้ ๆ นะครับ เอาใจช่วย อุตส่าห์เรียนมาตั้งห้าปีแล้วน้า ^ ^ จากคุณ : monboy01 - [ วันพ่อแห่งชาติ 23:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อายุเพิ่งสิบห้าปีหรือครับ..........เรื่องแค่นี้อย่าเพิ่งท้อเลยนะครับ         ..............ชีวิตนี้ยังมีเรื่องต้องท้ออีกมากมายนัก...................        ปัญหาขณะนี้คือต้องการผ่านการสอบวัดระดับให้ได้  แต่เวลามันน้อย        เกินไป  ก็เลยกังวลว่าจะไม่ผ่าน  สุดท้ายก็เครียดและท้อแท้..........        สรุปปัญหาจริงๆของจขกท.คือ.......เครียดและท้อแท้........        สาเหตุของปัญหาหลักๆคือ........กังวลว่าจะสอบไม่ผ่าน...............        เนื่องจากเหตุย่อยคือ.....1.ความจำสั้น  2.เวลาน้อย        หากจะทำให้หมดปัญหา(หายเครียดและเลิกท้อแท้) ก็ต้องแก้ต้นเหตุ        คือ  1.เลิกกังวล(ทำยาก)  2.สอบให้ผ่าน(ทำยาก)เนื่องจากต้องทำ       ให้ความจำยาวขึ้นและหาเวลาท่องหนังสือให้มากขึ้น        แนวทางที่จะทำให้แก้ปัญหาได้(ลองพิจารณาดูนะครับ)                1.เลิกกังวล(ให้คิดทำนองนี้นะครับ)                                         - ทำไมต้องสอบให้ผ่าน  ถ้าไม่ผ่านแล้วมันจะเป็นอะไร                       - ทำไมต้องให้ผ่านงวดนี้ ผ่านงวดหน้า งวดโน้น.......ไม่ได้หรือ       - แต่ก่อนทำไมไม่เดือดร้อน อยู่ๆมาเดือดร้อนทำไม  รอปีหน้า ปีนู้น ไม่ได้หรือ       - การเรียนไม่มีอะไรเสีย  เมื่อเรียนก็ได้ความรู้ติดตัว  รู้น้อยดีกว่าไม่รู้  เลิกเรียนตอนนี้  ก็ได้ความรู้แค่นี้  สอบงวดหน้าเรื้อเวทียิ่งไม่มีโอกาสผ่าน                       -เทียบกับคนอื่น เราเรียนมาตั้งห้าปี โอกาสดีกว่าคนอื่นที่เพิ่งเรียนตั้งแยะ                       -อายุเท่านี้ การเรียนหลักน่าจะเป็นหลักสูตรหลักของการศึกษาไทย  นะครับ                      - คนตาบอด หูหนวก พิการ ยากจน ปัญญาไม่ดี ยังเรียนจบ ทำมาหากินได้   เราแย่กว่าเขาหรือเปล่า  ทำไมจึงเลิกกลางคันหรือมัวแต่กลุ้มและท้อถอยแบบนี้                      ...................................                      ..................................                                    2. สอบให้ผ่าน(ให้ทำอย่างจริงจัง)                      -ถ้าจำเป็นจะต้องให้ผ่านจริงๆ  ก็ต้องตั้งใจ พยายามให้มากกว่านี้  หาเวลาอ่านหนังสือให้มากกว่านี้  ลดเวลาเล่นเกม อ่านการ์ตูน แช้ท..................                      -การมานั่งคิด นั่งเครียด นั่งกลุ้ม จนนอนไม่หลับ จะทำให้สอบผ่านหรือปล่าว สรุป.......ถ้าเป็นเรานะ  เราก็เรียนวิชาหลักของเราไปตามปกติ  ญี่ปุ่นเราก็เรียนไปเรื่อยๆ   ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร  ใครจะมาบังคับเราได้............. ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นแนวทางปกติในการแก้ปัญหาของตัวเราเองนะ ไม่ใช่ทฤษฎีหรือหลักการอะไร  แต่แค่อยากให้รู้ไว้เท่านั้นเผื่อจะได้ประโยชน์บ้าง แนวทางนี้   ผู้อาวุโสทั้งหลายในห้องนี้ท่านก็รู้ทุกคนแหละว่าแนวคิดนี้มีที่มาอย่างไร  แต่การทำจริงๆนั้นมันก็ยากอยู่   เพราะมันมีปัจจัยเกี่ยวข้องเยอะและพื้นฐานของแต่ละคนมันก็ไม่เหมือนกัน................คนมันถึงเครียดกันอยู่ทุกวันนี่แหละ................. หวังว่าคงเป็นประโยชน์บ้างนะครับ ............................................ด้วยความปรารถนาดี......................... จากคุณ : suratanonin - [ 6 ธ.ค. 51 09:20:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อย่ายอมแพ้ ผมเป็นเด็กเรียนไม่ถึงสองมาตลอดจนม.ปลาย แต่ยังโชคดีที่เอ็นเข้าม.รัฐได้ ในฐานะรุ่นพี่ที่เรียนไม่เก่ง อยากบอกว่าไม่มีอะไรเกินคำว่า ความพยาม และที่สำคัญการเรียนไม่ใช่เรียนเพื่อเก่ง เรียนเพื่อความสนุกจะทำให้เราไม่หน่ายในการเรียน อย่าไปเครียดในสิ่งที่ไม่ควรเครียด จากคุณ : Osk119N.i.t@japan - [ 6 ธ.ค. 51 13:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยกับทุกๆคนค่ะ ทำใจให้สบาย เรียนมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้อาจถึงจุดอิ่มตัวก็เป็นได้ เพราะตัวเองก็เรียนมาปีที่ 5 แล้ว ตอนนี้ก็กำลังเซ็งๆ ฮ่าๆ แต่ว่า ... เลือกเรียนแล้ว ใจก็รัก ยังไงก็จะเรียนต่อไป ปีนี้สอบวัดระดับเหมือนกัน (ปีที่แล้วก็สอบแต่ไม่ผ่าน ปีนี้ก็เอาใหม่) อยากให้มีความสุขกับการเรียนนะ จากคุณ : pikzy - [ 6 ธ.ค. 51 13:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราก็เรียนมา 5 ปีแล้ว แต่...เริ่มเรียนตอนเรียนจบมหา'ลัยแล้ว ทำงานไปเรียนไป เหนื่อยนะคะ แต่ถ้าเรียนอย่างไม่เครียดเกินไปก็สนุกดี ตอนแรกๆ เรารู้สึกว่ามันยากมากๆ คนที่เรียนด้วยก็เป็นเด็กๆ ทั้งนั้น เรายังคิดเลยว่าถ้าเริ่มเร็วกว่านี้คงจะดี (แต่มันก็ย้อนกลับไปไม่ได้) เราก็เรียนมาเรื่อยๆ ท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่พอมาถึงตอนนี้ ที่พอจะดูหนังรู้เรื่อง อ่านหนังสือการ์ตูน นวนิยายได้ เราก็มีความสุข และสนุกมากขึ้นด้วยนะ ยังไง ถ้าพอจะรู้จุดมุ่งหมายของตัวเองว่าเรียนเพื่ออะไร ไม่ว่าจะใช้งาน หรือเพื่อความบันเทิงก็ตาม ก็ให้สู้ๆ ต่อไปค่ะ แต่ถ้าไม่ชอบแล้ว ลองถอยห่างมานิดๆ พอห่างมา แล้วมันไม่เหลืออยู่ในใจเข้าซะแล้ว ก็เริ่มต้นสนุกกับสิ่งอื่นก็ได้ค่า สู้ๆ จากคุณ : fonkoon - [ 6 ธ.ค. 51 14:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีความเห็นเช่นเดียวกันกับทุก ๆ คห.ค่ะ คุณจขกท. ได้เปรียบกว่าคนอื่น เพราะเรียนตั้งแต่เด็ก อย่างน้อย ๆ ลิ้นยังอ่อน สามารถฝึกหัด (สำเนียง) ได้ง่าย  ตอนนี้....อาจจะนึกท้อแท้ พยายามทำใจให้สนุก อย่าไปเครียดมากนัก  เพราะเรื่องของภาษาต้องใช้เวลา สำหรับตัวเองเริ่มเรียนก็อายุมากแล้ว ช่วงนั้นก็ทำงานด้วย ไปเรียนตอนเย็นอาทิตย์ละแค่ 2 วันเอง  ที่อยากเรียนก็เพราะเราทำงานบริษัทฯ ญี่ปุ่น อยากพูดสนทนากะเค้าได้  เพราะที่บริษัทฯ คนญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษได้มีน้อยคนจริง ๆ ตอนเรียนใหม่ ๆ ก็รู้สึกท้อเหมือนกัน นึกว่าจะไปไม่รอดเสียแล้ว  แต่ทำไปทำมาก็เรียนจนจบได้  พยายามทำใจไม่เครียดกะมัน (จะเครียดก็แค่ตอนสอบเท่านั้น...อิอิ)   ถึงทุกวันนี้.....ถึงแม้จะพูดได้ เขียน-อ่านได้บ้าง แต่ก็มีคำศัพท์ใหม่ ๆ บางคำเหมือนกัน ที่มันมีเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ จะใช้วิธีเขียน (ตัวคันจิ + คำอ่าน) แปะเอาไว้ทุกจุดที่เราจะมองบ่อย ๆ (ห้องครัว , ห้องน้ำ....อิอิ)  พอจำได้ก็เอาออก จากที่ทำมาตั้งแต่เริ่มเรียน มันก็เข้าสมองไปโดยอัตโนมัติ จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น - [ 6 ธ.ค. 51 15:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้าใจอารมณ์นะคะเำำพราะเราเคยอยู่ในสถาณการณ์เดียวกับ จขกท คะ ตอนที่เราอยู่ ม.4 เราเคยรวมกลุ่มกับเพื่อนๆไปเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเติมคะ แต่เรียนไปได้หนึ่งเทอม เรารู้สึกว่าเราทำมันได้ไม่ค่อยดี เราเลยเลิกไปคะ จริงๆแล้วคืิอเรายอมรับความล้มเหลวของตัวเ้ิองไม่ค่ิอยได้ พอมีอะไรที่เราทำไม่ได้ก็จะเลิกไปซะอย่างงั้น คือไม่พยายามเท่าที่ควรคะ แต่ัตอนเรียนจบ ม.6 เราสอบได้ทุนมาเรียนปริญญาตรีที่ญี่ปุ่น ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาเรียนประเทศนี้เลยคะ แต่คอร์สที่เรียนเป็นภาษาอังกฤษหมด แต่ยังไงสองปีแรก ก็ต้องเรียนควบคู่ภาษาญี่ปุ่นอยู่ดี ด้วยความที่พื้นฐานภาษาญี่ปุ่นเราอ่อนหัดมาก พอต้องเรียนหนักมากๆ ความชอบในวัฒนธรรมญีปุ่นก็ไม่มี ทำให้สมองเราไม่รับคะ ในตอนนั้น เราคิดเลยคะว่า ถ้าเราย้อนเวลาได้ ถ้ารู้ว่าตัวเองจะได้มาเรียนญี่ปุ่น คงไม่เลิกเรียนเสริมภาษาญี่ปุ่นในตอนม.4 แน่นอนคะ ประเด็นที่อยากจะสื่อคือ จขกท ก็ลองเรียนๆไปเรื่อยๆดีกว่าคะ ชิวๆ ไม่ต้องเครียด ทำใจให้สบาย อีกอย่างคุณมีความชื่นชอบในการ์ตูน เอนิเม ญี่ปุ่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ค่ิอยๆเรียนรู้ไปคะ เพราะใครจะไปรู้ว่า ภาษาญี่ปุ่นอาจจะเข้ามามีอิทธิพลอย่างมากในชีวิตคุณในภายภาคหน้าก็ได้คะ (จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจเหมือนเรา) ตอนนี้ต้องแว๊บไปเตรียมตัวสอบ ระดับ 2 พรุ่งนี้แล้ว ปีที่แล้วตก แต่ยังไงปีนี้ต้องผ่านให้ได้คะ เอาใจช่วยทุกๆคนนะคะ หวังว่าำคำแนะนำคงเป็นประโยชน์ ไม่มากก็น้อยนะคะ ขอให้โชคดีคะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 6 ธ.ค. 51 17:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับหลาย ๆ ท่านข้างบนนะคะ แนะนำน้อง จขกท ไว้ได้ดีมากแล้ว น้องอายุ 15 ปี แต่สามารถพูด อ่าน และเขียนภาษาญี่ปุ่นได้อีกหนึ่งภาษา พี่ถือว่าน้องเป็นคนที่เก่งมากแล้ว ปัจจุบันภาษาญี่ปุ่นแพร่หลายมากในบ้าน เราและพี่คิดว่ามันจะเป็นภาษาที่สำคัญไม่แพ้ภาษาอื่นเลยในอตาคตถ้าน้อง ยังคงเก็บความสามารถของภาษานี้เอาไว้มันจะมีประโยชน์ กับตัวน้องเองไม่มากก็น้อย อย่างน้อยก็สามารถสร้างทาง เลือกในอนาคตให้กับตัวเองได้มากกว่าหนึ่ง ความท้อมันเกิดขึ้นได้กับทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา แล้วมันก็ไม่เลือกอายุด้วย ว่าจะต้องเป็นช่วงไหน ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจ ความท้อมันมิได้เกิดขึ้นกับ น้องเพียงคนเดียวเท่านั้น ตัวพี่เองเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยความชอบ แรก ๆ เรียนก็สนุกดีเพราะมันเป็น สิ่งแปลกใหม่ของชีวิต แต่พอเรียนไปมันยากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเรียนเหมือนตัว เองยิ่งโง่ เพราะเราเอาตัวเราไปเทียบกับเพื่อนที่เค้าฉลาดกว่า สุดท้ายการ เรียนภาษาญี่ปุ่นของพี่ก็ไม่มีความสุข พี่เคยคิดจะเลิกเรียนหลายครั้ง พี่ก็กลับมาถามตัวเองก่อนว่า ทำไมพี่ถึงมา เรียนภาษาญี่ปุ่น คำตอบมันก็ง่าย ๆ ก็ฉันชอบ ฉันถึงเรียน พอเรียนแล้วพี่มี ความสุขสนุก รู้สึกภูมิใจในตัวเอง ถึงแม้ความสามารถในด้านอื่น ๆ ของพี่จะ ไม่ได้ดีเลิศเลอ แต่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้ กับความภูมิใจเล็ก ๆ นี้ พี่จึงได้พยายามเรียนต่อไป ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว เรียน ๆ หยุด ๆ เพราะพี่ต้องทำงาน แล้วหาเวลาว่างไปเรียนเอา หากไม่ สามารถจัดเวลาได้ พี่ก็ต้องหยุดเรียน บางครั้งก็ต้องหยุดกันไปเป็นครึ่งปี กว่างานจะซา แล้วกลับมาเรียนใหม่ ก็ได้เจอเพื่อนใหม่ ประสบการณ์ใหม่ พี่ถือว่าการเรียนของพี่ได้บรรลุวัตถุประสงค์ของพี่แล้ว คือ พี่ชอบในสิ่งที่ พี่ทำ ทำแล้วพี่มีความสุข พี่ก็ทำต่อ แต่ละคนมีจุดมุ่งหมายที่ต่างกัน บางคน อาจจะมุ่งหวังเพื่อให้ได้เป็นที่หนึ่ง บางคนอาจจะมุ่งหวังเพื่อที่จะได้ไปเรียนต่อ หรือบางคน......... ดังนั้นพี่ว่า น้องลองกลับมาทบทวนดูก่อนดีกว่า ว่ากำลังเรียนภาษาญี่ปุ่น ไปเพื่ออะไร แล้วน้องได้อะไรจากสิ่งที่ทำหรือยัง ถ้าหากน้องได้ในสิ่งที่ น้องต้องการแล้ว จะสนใจทำไมกับสิ่งที่คนอื่นเค้าต้องการ พี่ขออวยพรให้น้องได้คำตอบ ในแบบที่น้องต้องการด้วยสติและปัญญา ที่น้องมีอยู่ พื่เชื่อว่า น้องมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว ขอให้โชคดีนะคะ (แก้ไข คำผิดค่ะ) แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 51 22:17:43 แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 51 21:46:31 จากคุณ : aechan1200s - [ 6 ธ.ค. 51 21:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : fahtsuki - [ 6 ธ.ค. 51 21:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่อ่านสำนวนน้องแล้ว พี่มีความรู้สึกว่าน้องมีเป็นความเป็นผู้ใหญ่กว่าตอนที่พี่อายุ 15 อีกนะเนี้ย พี่เป็นคนหนึ่งที่คลุกคลีกับการเรียนภาษานานเหมือนกัน   บอกตรง ๆว่าเรียนไม่เก่ง  แล้วไม่ขยันด้วย  แต่พี่อดทน เมื่อก่อนตอนพี่อยู่เมืองไทย  การเรียนภาษาของพี่ก็คงเหมือนกับน้องนั่นแหละ(พี่เรียนภาษาจีน)   เรียนด้วยตา  อ่าน  ท่องศัพท์  หัดแต่งประโยค  พอทำไม่ได้  อาจารย์ก็ว่า    เครียด   ยิ่งพี่เรียนเป็นวิชาเอกแล้วยิ่งเครียดมาก     ตอนสอบ  กว่าจะสอบได้แต่ละข้อ  ต้องใช้กำลังภายในสูงมาก ตอนนี้มาอยู่ญี่ปุ่น  ก็ต้องเริ่มเรียนภาษาญีปุ่นอีก    แต่วิธีการเรียนของพี่เปลี่ยนไป   ด้วยความที่เป็นคนนั่งอ่านหนังสือได้ไม่นาน  พี่ก็เลยใช้วิธีเรียนด้วยการฟัง   ขี้เกียจอ่านหรือ ไม่มีอะไรทำเมื่อไรก็จะฟัง ฟัง ฟัง   ซีดีแบบฝึกหัดที่ติดมากับหนังสือ  มินาโนะนิฮงโกะทั้งสี่เล่ม  (แปลงจากซีดีเป็น mp3)   พี่ฟังซ้ำ  ๆ  แล้วก็ ซ้ำ ๆ ๆ เป็นแรมปี  มันทำให้เราจำประโยคที่ถูกต้องได้  โดยออกแรงน้อยกว่าเดิม   เวลาทำข้อสอบ  ประโยคหรือไวยกรณ์นั้น ๆ มันก็จะแว๊บเข้ามาในหัวเราเอง แล้วเวลาที่เราจะพูด มันก็พูดออกมาง่ายขึ้น สำหรับพี่  การสอบ เป็นตัวกระตุ้นให้พี่มีพยายามมากขึ้น แต่การสอบไม่ผ่าน คงไม่สามารถทำให้พี่หยุดเรียนภาษาญี่ปุ่นได้ เพราะพี่ต้องใช้ภาษานี้ ถ้าน้องบอกว่า ใจหนึ่งอยากเรียน อีก ใจหนึ่งก็อยากเลิก   แสดงว่าน้องก็ยังรักที่จะเรียน แต่แค่ท้อก็เลยอยากเลิก จะเป็นไรไหมถ้าพี่จะบอกว่า  ท้อได้ แต่อย่าถอยเลย ลองเปลี่ยนวิธีการเรียนที่ทำให้เราเรียนสนุกมากขึ้นดีไหม เช่น  เรียนผ่านเว็บ ผ่านเกมส์ ตัวอย่างเว็บนี้ http://www.lingq.com/  เรียนได้หลายภาษา ทั้ง จีน ญี่ปุ่น อังกฤษ   ฯลฯ   เว็บนี้มีบทความ(ที่เหมาะสมกับระดับเรา) พร้อมmp3 ให้ดาวน์โหลดฟรี   ถ้าเราพัฒนาตัวเองถึงระดับหนึ่งแล้ว   อยากลองพูดกับเจ้าของภาษาก็ได้ รายละเอียดการใช้มีเยอะ  คลิกที่ Tour เพื่อดูการใช้เว็บ หรือหลังไมค์มาหาพี่ก็ได้ อย่างที่คุณ  รพินทร์ดารา บอก ในอนาคตน้องอาจต้องใช้มันก็ไม่รู้   หรือมันอาจจะนำโอกาสอะไรดี ๆ มาให้น้องก็ได้ Ganbatte Ne!! จากคุณ : ก้อยปลา - [ 7 ธ.ค. 51 17:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้เราก็เรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่เหมือนกัน อายุพอๆกันกับคุณจขกท. ด้วย :) เราเริ่มเรียนตอนอายุ 11 เสียเวลาไปทั้งหมด 1 ปีเศษ แล้วก็เริ่มรู้สึกเรียนไม่รู้เรื่อง  บอกตามตรงเลยว่า ท้อมากกกกกกก ตอนเริ่มเรียนพวกการผัน verb เนี่ย เหนื่อยสุดๆ แทบจะไม่อยากไปเรียนเลย รู้สึกว่าเรียนไปก็ทรมานเปล่าๆ ก็เลยเลิกเรียนไปซะตอนประมาณอายุ 13 จนปีที่แล้วพึ่งจะได้มาเริ่มเรียนใหม่ คิดอยู่ในใจว่า "ถ้าไม่เลิกเรียนตั้งแต่ตอนนั้นนะ คงจะพูดได้ไปแล้ว" รู้สึกเสียดายมากๆที่ตอนนั้นไม่ขยัน ที่คุณจขกท. เขียนมาเนี่ย เราเลยเข้าใจความรู้สึกมากๆ อยากจะขอร้องว่าอย่าเลิกเรียนเลยนะ เรียนมาตั้ง5 ปีแล้ว พยายามเข้า!!!!!!!! จากคุณ : yohoha - [ 7 ธ.ค. 51 18:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ข้อสอบวัดระดับสองปีนี้ บอกว่า จะรู้ว่าชอบอะไรให้ลองทำดูสามปี จขกท ทำมาตั้งสิบห้าปีแล้ว ถ้าชอบก็ทำต่อไปเลยครับ จากคุณ : teddyblooh - [ 7 ธ.ค. 51 22:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมเรียนภาษา Eng มาตั้งแต่อนุบาล1 แต่กว่าจะพูดได้ดีใช้แสลงได้ก็ปาเข้าไปตอนมหาลัย เพราะมาเรียนอินเตอร์ รวมเวลาทั้งหมด 15 ปี แค่ 5 ปี อย่าเพิ่งท้อครับ เรียนต่อไปเรื่อยๆแล้วอีกหน่อย จะรู้เองว่ามันมีประโยชน์มากๆ การพูดได้หลายๆภาษาเนี่ย จากคุณ : PreviousMorning - [ 8 ธ.ค. 51 04:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอาหลักการจำคำศัพท์มาให้ดู จากคุณ : No.12 - [ 8 ธ.ค. 51 12:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องเวลาห้าปีที่เรียนมา...อย่ายึดติดกับมันเลย  แต่ให้ยึดติดกับสาเหตุที่เราเลือกเรียนต่างหาก     น้องบอกว่าอยากอ่านหนังสือการ์ตูนภาษาญี่ปุ่นหรือดูอะนิเมะ... แล้วตอนนี้ได้อ่านและดูแล้วหรือยังคะ เรื่องเรียน..ถ้าตอนนี้ลังเลก็พักหน่อยได้   เรียนแต่วิชาการ มันไม่สนุกหรอก  น่าเบื่อจะตาย  ลองวางหนังสือเรียนแล้วหยิบหนังสือการ์ตูนภาษาญี่ปุ่นขึ้นมาอ่านดีกว่า    นิตยสาร โฮมเพจ ภาษาญี่ปุ่น อะไรก็ได้ที่เป็นเรื่องบันเทิง ก็เราเรียนเพราะอยากดูได้พวกนี้นี่นา สนุกและน่าค้นคว้ากว่าเรียนในตำราอย่างเดียว   แล้วพอรู้ว่าเรายังไม่พอตรงไหน ก็กลับมาเรียนอีกที ส่วนเรื่องเวลาห้าปี....ไม่นานเลยค่ะ พี่เรียนตั้งแต่อายุสิบแปด (เริ่มช้ากว่าน้องตั้งเยอะ สมองฝ่อไปแยะ)  จนทุกวันนี้ผ่านไปแล้วสิบแปดปี (เป็นกี่ขวบกันเนี่ย)  ยังเรียนไม่หมดเลย   ไม่เบื่อด้วย เพราะมีอะไรใหม่ ๆให้เราเรียนรู้อยู่ทุกวัน   ...นอกตำราเรียนนะ อย่าเพิ่งท้อ   สู้ๆ จากคุณ : gengen - [ 8 ธ.ค. 51 16:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อย่าเครียดค่ะ ทำสบายๆเรียนเพื่อสนุกจะดีที่สุดค่ะ  ใครจะไปรู้วันนึงน้องอาจจะต้องใช้ความสามารถด้านภาษาของน้องก็ได้ การเรียนรู้ที่พื้นฐานเกิดจากเรารู้สึกบวก แฮปปี้ที่จะรับสิ่งใหม่ๆเข้ามา จะทำให้ความรู้งอกเงยได้ดีที่สุดค่ะ ถ้าเหนื่อยๆเครียดๆ ก็พักค่ะ แต่อย่าทิ้งเลย เสียดายแทนน่ะค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊ลูกสอง (Vanessa_P) - [ 8 ธ.ค. 51 18:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น้องยังอายุน้อยอยู่ จะเครียดไปทำไมครับ ภาษาเป็นสิ่งที่มีประโยชน์มากกว่าวิชาไหนๆอีก ถึงตอนนี้จะไม่ได้ใช้ แต่ภายภาคหน้าได้ใช้แน่ ถ้าเหนื่อยก็พักก่อนได้ ถ้ามีเพื่อนญี่ปุ่นก็อาจจะเปลี่ยนไปเรียนด้านการฝึกพูดแทน พยายามต่อไปครับ ไม่เสียเวลาแน่นอน จากคุณ : โนบิตะ @Japan - [ 11 ธ.ค. 51 19:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรียนมาแล้วก็ต้อง ใช้...ถ้าไม่ใช้ มันก้อลืม....หัดเก็บเงินไปเที่ยวญี่ปุ่น...ซิ จากคุณ : นามที่จะใข้ (ผัดไทยสองจาน) - [ 15 ธ.ค. 51 14:19:18 ]