ความคิดเห็นที่ 1 ลูกสองคนที่บ้านเรียนโยจิเอ็นค่ะ โยจิเอ็น โฮะอิคุเอ็น ต่างกันตรงไหน โยจิเอ็นคือโรงเรียนอนุบาล ไม่ต่างจากบ้านเรา เพียงแต่ไม่มีการเรียนการสอนเป็นเรื่องราว คือเน้นให้ไปเล่นไปมีสังคมมากกว่า  มีกิจกรรมเยอะแยะ มีสนามให้วิ่ง  ต้องทำข้าวกล่องให้ลูกเอาไปกิน แต่บางโรงเรียนมีอาหารเดือนสลับด้วย อาจเป็นอาหารเดือนสองวัน ข้าวกล่องสองวัน  วันพุธเรียนครึ่งวันค่ะ โฮะอิคุเอ็น  แปลเป็นไทยง่าย ๆ ก็คือสถานรับเลี้ยงเด็ก บางที่รับเลี้ยงตั้งแต่เด็กอายุหนึ่งเดือนจนถึงหกขวบ ก่อนเข้าประถม   โดยทั่วไป เอาไว้สำหรับครอบครัวที่พ่อแม่ต้องทำงานทั้งคู่   หรือแม่ป่วย หรือมีสาเหตุทำให้ไม่สามารถดูแลลูกได้  ก็จะเอาไปฝากเลี้ยง  ซึ่งจะเปิดแต่เช้าจนถึงหัวค่ำ  คือเอาลูกไปส่งแล้วพ่อแม่ก็ไปทำงาน พอเลิกงานก็รีบมารับ  ส่วนมากจะปิดประมานทุ่ม สองทุ่ม จากคุณ : gengen - [ 18 ธ.ค. 51 15:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาต่อภาคสองค่ะ โยจิเอ็นอาจเรื่องมากหน่อย เช่นต้องทำข้าวกล่อง มีกิจกรรมให้แม่ไปช่วยงาน ไปดูการเรียนการสอน ไปดูกิจกรรมสารพัด   ในขณะที่โฮะอิคุเอ็นนี่  แทบไม่ต้องไปยุ่ง  ข้าวกล่องถ้าไม่สามารถก็ไม่ต้อง มีอาหารกลางวันให้ บางที่สามารถสั่งอาหารเย็นได้ด้วย ในกรณีที่อยู่ถึงมืด  แล้วยังมีของว่างให้กินตอนบ่ายด้วยค่ะทั้งนี้เพราะพ่อแม่ที่ทำงานไม่สามารถทำอะไรได้มาก ส่วนเรื่องสมัครเข้า   โยจิเอ็น..ที่ที่ต้องตบตีในการสมัคร คงมีไม่มากหรอกค่ะ  ส่วนมากน่าจะเป็นแบบบ้าน ๆ    ในย่านที่มีคนอยู่เยอะ ก็จะมีโยจิเอ็นเยอะเหมือนกัน  ส่วนเรื่องของรัฐกับเอกชน....ระยะหลังนี้ ทางหลวงเริ่มปิดโยจิเอ็นของหลวง หรือไม่ก็โอนให้เอกชนมาจัดการค่ะ  อย่างเขตโอตะที่อยู่นี่ก็แทบไม่มีโยจิเอ็นของเขตแล้ว   เอกชนเกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ค่ะ   ส่วนมากค่าเทอมในโตเกียว จะประมานเดือนละสามหมื่นเยน เวลาสอบก็แค่สัมภาษณ์นิดหน่อยเท่านั้น เดี๋ยวมาต่อโฮะอิคุเอ็นนะคะ  ขอไปอาบน้ำให้ลูกก่อน จากคุณ : gengen - [ 18 ธ.ค. 51 15:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การเข้าโฮะอิคุเอ็น...ยึดของโตเกียวเป็นหลักนะคะ เพราะไม่รู้ของที่อื่น ในที่นี่หมายถึงโฮะอิคุเอ็นจริง ๆ ไม่ใช่ "ทะคุจิโฉะ" ที่รับเลี้ยงเด็กเล็ก ๆ ตามหน้าสถานหรืออยู่ในตึกนะคะ การสมัครต้องไปสมัครกับทางเขต  เมื่อโฮะอิคุเอ็นนั้นมีที่ว่าง หรือเป็นwaiting list โดยต้องแจ้งสาเหตุที่ทำให้เราไม่สามารถดูแลลูกเองได้ในเวลากลางวัน ก็อย่างที่บอกไปข้างบน เช่นต้องทำงาน พ่อแม่ป่วย ต้องดูแลคนแก่ หรือมีธุระจำเป็นอื่น ๆ  ซึ่งทางเขตก็จะทำการให้คะแนนว่าเรามีความจำเป็นมากน้อยแค่ไหน  ถ้ามีคนสมัครพร้อมกันหลายคน ก็เอาคะแนนนี่แหละมาตัดสิน ค่าใช้จ่ายของโฮะอิคุเอ็น จะคิดตามรายได้ของครอบครัวค่ะ มีเรตกำหนดไว้ บ้านไหนรายได้เยอะก็เสียเยอะ บ้านไหนน้อยก็เสียน้อย  บ้านไหนน้อยมากนี่แทบจะฟรี.... พูดตามตรงว่าถ้าแค่ "อยากให้ลูกเข้าโฮะอิคุเอ็น" โดยแม่เป็นแม่บ้านอยู่กับบ้านนี่...ไม่มีสิทธิค่ะ     อันนี้ประสบการณ์ตัวเองเลย ตอนแรกดีใจที่เปิดถึงมืดค่ำ กระดี๊กระด๊าใหญ่ จะได้ขอพักบ้าง แต่ด้วยความที่เป็นแม่บ้าน  ไม่มีสิทธิ์สมัคร (นอกจากสองเดือนก่อนและหลังคลอดลุกคนต่อไป ที่เค้าจะรับดูให้แต่เป็นระยะสั้น ๆ เท่านั้น) เลยจ๋อยซะ หรือว่า....ถ้ามีตังค์เยอะ  ก็เอาไปเข้าทะคุจิโฉะได้ค่ะ  อันนี้จะแพงหน่อย อาจตกถึงเดือนละเจ็ดแปดหมื่นเยน  ถ้าฝากทุกวันทั้งวัน   หรือถ้าฝากเป็นบางวันก็จะถูกลงไป    แบบนี้ไม่ต้องมาให้คะแนนความจำเป็นพ่อแม่ค่ะ  ถ้ามีที่ว่างก็สมัครเลย   แต่มีข้อเสียคือ...สถานที่จะคับแคบ  อยู่ในตึก  วันไหนแดดดีค่อยพาออกไปเดินเล่นข้างนอก  ส่วนมากจะเป็นในตึก ไม่ได้มีสนามอะไรให้เล่นเหมือนโฮะอิคุเอ็นค่ะ และเนื่องจากโฮะอิคุเอ็นมักจะเต็มเอี้ยดอยู่เสมอ (ทั้งที่โวยกันว่าญี่ปุ่นเด็กน้อย)  พ่อแม่เลยต้องเอาลูกเข้าเวตติ้งลิสต์ไว้  แล้วเอาลูกไปฝากกับทะคุจิโฉะจนกว่าจะถึงคิวตัวเองค่ะ จากคุณ : gengen - [ 18 ธ.ค. 51 16:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบเยอะไปไหมคะ   คือตัวเองสืบเสาะเรื่องนี้เยอะมาก เลยอยากแบ่งปัน ทนๆอ่านหน่อยนะคะ ต่อไปเป็นเรื่องเกี่ยวกับสถานที่...ก่อนหน้านี้เคยอยู่คาวาซากิค่ะ   โรงเรียนอนุบาลกว้างขวาง สนามใหญ่ปานสนามฟุตบอล  ห้องเรียนก็กว้าง สะอาด เอี่ยม แดดส่องอบอุ่นสวยงามมาก แต่ครูใหญ่นี่....เต๊ะท่า ชอบจิกผู้ปกครอง เรียกประชุมมันแทบทุกเดือน แล้วพ่อแม่ที่ลูกอยู่อนุบาลส่วนมากจะมีเบบี๋เล็กๆ ที่ต้องพามาประชุมด้วย พอเด็กร้องปุ๊บ ครูใหญ่ประกาศออกไมค์ บอกให้เอาเด็กที่ร้องไห้ออกไปข้างนอก เพราะหนวกหู ปีนี้บ้านเราย้ายมาในโตเกียว...อนุบาลในโตเกียวเล็กจัง สนามนี่จึ๋งนึง  ทำใจไม่ค่อยได้  ข้างในโรงเรียนก็เก๊าเก่า ปีนี้ครอบรอบเจ็ดสิบปีน่ะค่ะ  ครูใหญ่นี่เป็นหลานของครูใหญ่คนก่อน สองคนพี่น้องช่วยกันดูแล   อุแม่เจ้า โรงเรียนโทรมสุด แต่ครูทุกคนดีมาก  เป็นกันเองสุด ถึงกับไม่พูดรูปสุภาพกับผู้ปกครองเลยเชียว เสมือนเป็นเพื่อนกันมาแต่นมนาน  มีซินเดอเรลล่าไนท์  รับฝากเด็กถึงเที่ยงคืน เพื่อให้พ่อแม่ไปเดตกัน  เทอมละหนึ่งหน    จะสั่งอาหารเดือนทุกวันก็ได้  และอะไรต่อมิอะไรสารพัด ทำให้รู้อีกอย่างว่า บางทีสถานที่สวย ๆ ก็ไม่สำคัญเสมอไป   สิ่งที่พ่อแม่ต้องดูจริง ๆ ก็คือเนื้อในของโรงเรียนต่างหาก จากคุณ : gengen - [ 18 ธ.ค. 51 16:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พอจะได้เป็นไอเดียบ้างหรือเปล่าคะนี่ สุดท้ายแล้วค่ะ....ต้องดูด้วยว่าแม่ต้องไปร่วมกิจกรรมมากมายหรือเปล่า  ถ้าภาษาไม่แข็งแรงก็พยายามเลี่ยงแบบที่แม่ต้องไปโรงเรียนเยอะๆดีกว่า ว่าแต่บ้านอยู่ในโตเกียวหรือเปล่าคะ จากคุณ : gengen - [ 18 ธ.ค. 51 16:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่มีลูก แต่อ่านเพลินเลยค่ะ ความรู้ใหม่ จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ - [ 18 ธ.ค. 51 19:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบ "ซินเดอเรลล่าไนท์" จังเลยค่ะ  อยากให้อนุบาลของลูกชายมีแบบนี้ แล้วก็เอาพี่สาวประถมไปฝากได้ด้วย ว่าไปโฮอิขุเอน คล้ายๆ กับอนุบาลที่ไทยเหมือนกันนะคะ  มีอาหารเที่ยง มีของว่างแล้วก็มีนอนกลางวันด้วย   ตอนลูกอายุ 2-3 ขวบ เคยได้สิทธิ์ไปโฮอิขุเอ็นของเมืองด้วยค่ะ   สัปดาห์ละหน ตอนนั้นไปถามดูเฉยๆ ว่าวันพฤหัสฯ จะไปเรียนภาษาญี่ปุ่น อยากฝากเลี้ยงเฉพาะวันนั้น เขาก็เอาเรื่องไป พิจารณาอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ตกลงรับลูก  เพราะถือว่าแม่ต่างชาติมีความจำเป็นต้อง เรียนภาษาญี่ปุ่น  แต่ว่าอันนี้เป็นที่อิบะระคินะคะ  ไม่ทราบว่าที่อื่นๆ จะเป็นยังไง จากคุณ : วดี - [ 18 ธ.ค. 51 19:56:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่มีลูก แต่เข้ามาอ่านแล้วได้ความรู้ไปด้วยเลยค่ะ จากคุณ : Ssachiy - [ 18 ธ.ค. 51 20:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลูกกำลังจะสองขวบแล้วครับ ภรรยาก็กำลังเสาะหาโฮะอิคุเอ็น(โตเกียว)อยู่ แต่บังเิิิอิญเขตที่อยู่เด็กเยอะ เลยต้องเข้าคิว แถมมีเงื่อนไขเพียบ ไม่รู้จะได้เข้ามั้ย ตอนนี้ก็ได้แต่พาทัวร์โฮะอิคุเอ็นไปเรื่อยๆ จากคุณ : แต่งกับสาวอิบาระกิ - [ 18 ธ.ค. 51 21:20:43 A:192.168.0.17 X:211.128.217.247 TicketID:091344 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลูกสาวกำลังจะเข้าโยจิเอน เหมือนกันค่ะ แต่เป็นของเอกชน มีอาหารกลางวันให้ด้วย โชคดีของเราไป แต่อดเป็นห่วงลูกไม่ได้ คุณ gengen ทำให้ฉันรู้ข้อมูลใหม่ๆเพิ่มขึ้น ดีจัง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คนไกลหัวใจเป็นไทย - [ 19 ธ.ค. 51 08:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาอาศัยกระทู้นี้ด้วยคนค่ะ ขอบคุณ คุณgengenมากนะคะที่อธิบายได้ละเอียดมากเลยค่ะ เราก็มองดูโฮอิคุเอนที่นึงอยู่ **ดูไว้ล่วงหน้าก่อนเผื่อต้องได้ส่งลูกไป** พอดีโฮอิคุเอนที่ว่าอยู่ใกล้ที่ทำงานสามีแบบที่เดินข้ามไป3ก้าวกึงเลยและห่างจากบ้านเราแค่เดินไป3-4นาทีเอง ดูไว้เพราะเผื่อว่าลูกโตจะออกไปทำงานพาร์ทไทม์บ้าง สามีบอกว่าที่นี่ต้องรอคิวเป็นปีๆเลย ที่หน้าโรงเรียนเขียนไว้อ่ะค่ะว่าคิวเต็มแล้ว โห ยังคิดเลยว่าไหนว่าญี่ปุ่นเด็กน้อยเนี่ย มีอะไรเล่าอีกเล่ามาได้เลยนะคะ ไม่เบื่อที่จะอ่านเลยยิ่งเรื่องเกี่ยวกะแม่ๆลูกๆเนี่ย ชอบค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 51 10:17:35 จากคุณ : แม่บ้านณ.โตเกียว - [ 19 ธ.ค. 51 10:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาให้ give ค่ะ ข้อมูลดีมาก ๆ เลย จากคุณ : manachan - [ 19 ธ.ค. 51 10:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าได้ร่วมกิจกรรมก็มีสิทธิ์เข้าโรงเรียนได้ ๑ การเลือกโรงเรียน ลองไปสำรวจโรงเรียนที่ใกล้บ้านก่อน ลองคุยๆ กับแม่ๆ แถวนั้นดู หรือไม่ก็เสริทจากอินเตอร์เนทเอา สำหรับตัวเองอยากได้โรงเรียนใกล้บ้าน เพราะเวลาไปโรงเรียนจะได้ไม่ลำบากมาก กิจกรรมโรงเรียนทุกเดือน ไหนจะปวดหัว เป็นไข้อีก ส่วนเรื่องอื่นเฉยๆ ค่ะ ขออย่าแอบหยิกนักเรียนก็พอ**อันนี้ล้อเล่นนะคะ ที่เลือกใกล้บ้านเพราะได้เืพื่อนๆ ใกล้บ้าน รวมทั้งเพื่อนที่ไปเรียนประถมด้วยกัน ๒ สำหรับโฮอิขุเอนกับอนุบาล คงไม่แตกต่างอะไรมาก เพราะอนุบาลกว่าจะได้เรียนจับดินสอ ก็อนุบาล ๓ แล้ว บางโรงเรียนอาจเร็วกว่านี้ โฮอิขุเอนก็น่าจะเหมือนกัน เพียงแต่โฮอิขุเอนจะเข้าค่อนข้างยาก จากแม่ผู้เคยคิดไม่ตก** และลูกเคยถูกปฎิเสธค่ะ จากคุณ : iamname - [ 19 ธ.ค. 51 13:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อย่างแรกขอบคุณคุณ gengen มาก ๆ เลยค่ะ เราก็กำลังสืบ ๆ ที่เรียนให้ลูก ไปเข้าสังคมคุณแม่ เราอยู่จังหวัดไอจิ เมืองโทไค ค่ะ มีอนุบาลแต่เป็นของเอกชนเท่านั้น เห็นด้วยอย่างมาก ที่รัฐบาล บอกว่า ญี่ปุ่นมีเด็กน้อย แล้วทำไม ไม่สร้างสถานศึกษาให้พอกับจำนวนเด็กเนอะ แล้วก็ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ให้ความสนใจนะคะ ถ้าเลือก อนุบาลเอกชน ต้องมีค่าใช้จ่าย เช่น ค่าแรกเข้า และ ค่าเครื่องแบบ แต่ถ้าอนุบาลรัฐ นี่ ไม่มีข้อมูลค่ะ แต่ถ้า โฮอิขุเอนของรัฐ สำหรับเด็ก ๓ ขวบ นี่ ไม่มีค่าแรกเข้าค่ะ มีแต่ค่ารายเดือนเท่านั้น ค่ะ ลองเซิร์ชหาในเน็ต ว่าแม่คนญี่ปุ่นเขาคิดยังไง บางคนว่า จะว่าไปแต่ละที่คงไม่เหมือนกัน แล้วแต่นโยบายของโรงเรียน ค่ะ โฮอิคุเอ็นบางที่เขาก็สอนอะไรเหมือนกันกับอนุบาล แล้วก้อมีมนุษยสัมพันธ์เด็กอ่อน ถึงเด็กก่อนประถม ซึ่งไม่มีในอนุบาล ค่ะ บางคนว่า ลูกเขา ที่จบการโฮอิขุเอน ไม่ได้มีทักษะการเรียนก่อนประถมดีเท่าเด็กที่จบจากอนุบาล เพราะว่า อนุบาล กับ รร ประถม สังกัดกระทรวงศึกษาธิการ แต่ โฮอิขุเอน สังกัด กระทรวงสาธารณสุข กรมอนามัย ค่ะ จะว่าไป นานาจิตตัง ค่ะ เชื่อสายตาตัวเองที่ไปสังเกตโรงเรียนลูกดีกว่าค่ะ บางทีข้อมูลที่เซิร์ชมา ว่า โรงเรียนนี่ดี แต่ ที่สำคัญ คือ ลูก ดูแฮปปี้ไหมดีกว่าเนอะ จะแฮปปี้ไหม นั้น ต้องดูที่ ครู ค่ะ มาแลกเปลี่ยนความรู้กับข้อมุลกันเยอะ ๆนะคะ รู้สึกอบอุ่นที่มีแม่ ๆหลายคน มาสนใจอ่าน และแบ่งปันข้อมูลกันแบบนี้จังเลยค่ะ จากคุณ : patiaey (patiaey) - [ 19 ธ.ค. 51 14:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอแถมอีกติ๊ดดดนะคะ เรื่องเด็กที่มาจากโฮอิคุเอ็น กับโยจิเอ็น... คนบางส่วนมองว่าเด็กจากโฮอิคุเอ็นเวลาไปเรียนประถมจะชอบก่อเรื่องมีปัญหา  เพราะพ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงดูอย่างเต็มที่  และเวลาอยู่โฮอิคุเอ็นต้องวิ่งสู้ฟัดทำให้ครูสนใจ ไม่งั้นโดนเด็กอื่นกลบหมด...เค้าว่ากันอย่างนี้นะ เรื่องค่าแรกเข้าสารพัด...ต้องเช็กกับเขตที่เราอยู่ค่ะ ว่ามีเงินช่วยหรือเปล่า  ในโตเกียวจะมีเงินช่วยค่าแรกเข้า จากที่จ่ายไปประมานแสนกว่าเยน เขตจะช่วยเราประมานแสนเยน    แต่ตอนอยู่คาวาซากิไม่มีเงินช่วยค่าแรกเข้าเลยแม้แต่เยนเดียว...เล่นเอาเอ๋อไปเหมือนกัน  เพราะลูกสองคน ก็หลายตังค์อยู่   แต่ว่า...มีเงินช่วยค่าเทอม เดือนละห้าพันเยน ที่จะโอนให้เราเป็นรายปีหรือครึ่งปีนี่แหละค่ะ จากคุณ : gengen - [ 19 ธ.ค. 51 15:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อืมๆๆ ชอบๆๆ เราก็ชอบอ่านเรื่องแม่ๆลูกๆ ชอบเจ๋อตอบด้วยแร่ะ เนี้ยยังคิดเลย กำลังตีกะคนที่บ้านอยู่ว่าจะให้อยู่ไทยยาวๆ คลอดลูกคนเล็กเสร็จแล้วเอาตัวโตเข้าอนุบาลไทยสักเทอม หรือจะรีบกลับมาประจำตำแหน่งที่ญป แล้วเอาคนโตเข้าโฮอิขุเอ็นดี เพราะพออ่านที่คุณ gengen บอกว่าถ้ามีลูกอ่อนบางที เค้าจะยอมรับ ลูกคนโตให้ก็ได้ และเราว่าหลังจากกลับจากคลอดลูกคนเล็กจะไปหาที่เรียน ภาษาเพิ่มเติมด้วย ก็คิดๆอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากเลี้ยงลูกเองนะ แต่ลูกเราเค้า power เยอะมากและอยากให้มีเพื่อนเล่น แม่มันหมดมุขแล้วอ่ะ แต่ติดที่ว่า แถวบ้านเรามันเป็นนิคมอุตสาหกรรม พวกแม่ทำงานเยอะ โฮอิขุเอน ที่ไหนๆก็มักจะเต็มต้องไปเข้าคิวกันที่อำเภอด้วย คาดว่าคิวยาว เป็นหางว่าวเช่นกัน อีกเรื่องที่สำคัญ มันแพงอ่ะ แถวบ้านเราเดือนนึง 50,000-60,000 เยนเลย สามีทำงานคนเดียวเสียดายตังค์ ยังคิดไม่ตกเลย จะอยู่ไทยยาวๆ เพราะเห็นค่าเทอมลูกกะค่าฝากเลี้ยงแล้ว ยอมให้คุณพ่อบ้านคิดถึงดีกว่า แล้วกลับมาสู้ชีวิตเอา ไม่กี่เดือนก็เข้าอนุบาล คงผ่อนแรงเราไปได้บ้าง หรือจะมานั่งหารค่าตั๋วเครื่องบินตอนที่คุณสามีบินไปเยี่ยมช่วงเทศกาล เอามาจ่ายค่าฝากเลี้ยงดี เฮ้ยยยย ขอบคุณ gengen มาช่วยแตกไอเดียนะคะ ถูกใจให้ give คร๊าาา จากคุณ : My first love - [ 19 ธ.ค. 51 15:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ My first love ถ้าไม่มีความจำเป็นมากมาย...ก็มาอยู่ด้วยกันพ่อแม่ลูกเถอะค่ะ  อ้ายหนูอีหนูน่ะ จะอยู่กับเราก็ตอนเล็กๆนี่แหละ เดี๋ยวพอโตก็หนีไปหาเพื่อนกันหมด อีกเรื่องที่อยากสนับสนุนคือการเรียนภาษาค่ะ   ถ้ามีโครงการอยู่ที่ญี่ปุ่นก็อยากให้ฟิตภาษาเสียก่อนที่ลูกจะเข้าเรียน  เพื่อตัวเราเองและลูก  เพราะกิจกรรมโรงเรียนและอะไรสารพัดนี่ แม่ต้องเป็นคนจัดการทั้งน้าน   มีจดหมายจากโรงเรียนมาแทบทุกวัน บางวันสี่ห้าแผ่น  อ่านกันหน้าตั้ง  ครั้นจะรอพ่อบ้านแสนดีมาอ่านมาแปล...ถึงสามีจะตั้งใจเช่นนั้น แต่กว่าเฮียจะกลับจากงานมาก็มืดค่ำ  เกิดต้องเตรียมของให้เอาไปวันรุ่งขึ้น ก็เตรียมไม่ทันกันพอดี แล้วก็อยากให้แม่เราๆ ฟังเค้าพูดรู้เรื่องเวลาไปประชุมสารพัดสารเพที่โรงเรียนด้วยน่ะค่ะ  ถ้าเรามีเพื่อน ๆ แม่คนญี่ปุ่นที่เค้าใจดีคอยบอกให้ก็ดีไป แต่อย่าหวังมาก พึ่งตัวเองดีที่สุด คือว่ามีปัญหาในใจตัวเองมานานค่ะ ว่าทำไมแม่ต่างชาติที่เป็นเอเชียถึงดูไม่ดีเลย   ใครๆมักมองเป็นผู้หญิงไม่ดี  อย่าหาว่าแรงนะคะ  คือเวลาประชุมผู้ปกครอง บางทีจะสะดุดตาผู้หญิงหน้าดำๆ นั่งงงๆ ฟังแบบตาลอย แล้วจะรู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่เป็นคนญี่ปุ่น อยากให้แม่คนไทยรุ่นใหม่...เป็นแม่แบบเริ่ด ๆ เชิ่ด ๆ สวยเปรี้ยวเฉี่ยวซ่ามากมายไม่แพ้แม่บ้านญี่ปุ่น เพื่อเป็นการลบภาพพจน์ไม่ค่อยดี     เลยอยากสนับสนุนทุกคนให้ฟิตภาษาญี่ปุ่นไว้ก่อน เพื่อเป็นปากเสียงให้ตัวเองและลูก ส่วนความเริ่ดเชิ่ดเปรี้ยวนี่...คาดว่าพกพากันมาจากบ้านเราเยอะอยู่ ชิมิคะ จากคุณ : gengen - [ 19 ธ.ค. 51 17:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องต่อไปนี้...เล่าให้ฟังแบบขำ ๆ นะคะ อย่าคิดมากและเหม็นหน้ากันไป ตอนอยู่โรงเรียนเก่า บางวันจะขับรถไปรับลูกที่โรงเรียนค่ะ (คือต้องไปเป็นบรรณารักษ์อาทิตย์ละหน)  ก็จะแต่งตัวไปแบบไม่ให้น้อยหน้า  เค้าให้แสดงความคิดอะไร เราก็ยกมือแหลก (แต่บางทีก็จ๋อย เพราะฟังผิด ออกนอกเรื่องไปโน่น) แม่ ๆ เค้าขี่จักรยานมากัน  แต่กระเหรี่ยงไทยบ้านนี้ ขี่เบนซ์ (กระป๋อง) มาค๊า  เวลาขับผ่านแม่คนอื่นก็โบกมือบ๊ายบายให้อย่างสง่างามประหนึ่งนางสาวไทยยามรับมงกุฏ  โอ๊ย...เริ่ดซะไม่มี จากคุณ : gengen - [ 19 ธ.ค. 51 17:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จริงเหรอคะพี่ แล้วทำแปลกหมู่แปลกพวกแบบนั้น แม่คนญี่ปุ่นไม่เอาไปเม้าท์กันเหรอค่ะ หรือว่าทำแบบนี้แล้วเพื่อนยิ่งตรึมคะ เพราะว่าที่โรงเรียนของลูก แอบสังเกตุเห็นหลายทีแล้วคะ แบบว่ามีแม่หลายๆแบบมาก  แล้วส่วนใหญ่กลุ่มไหนที่คุยกัน การแต่งกายการวางตัวของแม่ๆกลุ่มนั้นก็จะแนวเดียวกัน   แล้วต่างกลุ่มสังเกตหลายทีแล้ว ก็มักจะไม่ค่อยคุยหรือเสวนากันเท่าไหร่เลยค่ะ  ยิ่งลูกคนละเพศแล้วด้วย  แล้วแม่ที่ยิ่งทำตัวเด่นๆด้วยนะคะ ตอนทำงานกิจกรรมโรงเรียนดูเหมือนมีเพื่อนก็จริง แต่เวลาปาร์ตี้แยกต่างหากกลับไม่เห็นเงาเลยค่ะ เหมือนกับว่าไม่ถูกชวนมาร่วม อย่างวันก่อนมีปาร์ตี้คริสมาร์ตของเด็กๆจัดกันที่บ้านแม่ของเพื่อนลูกคนนึง  สังเกตุได้ว่า แม่เจ้าของงานเค้าจะเชิญเฉพาะเพื่อนที่คลิ๊กกันจริงๆ   บางทียังแอบคิดเลยว่า  ถ้าเด่นเกินไปคนญี่ปุ่นด้วยกันยังมีหมั่นไส้กันเลย แล้วเราเป็นคนไทยไปทำเด่นเกินคนอื่นแบบนั้น จากที่จะได้เพื่อนกลายเป็นว่าจะไม่มีเพื่อนรึเปล่าคะพี่   ขอคำปรึกษาค่ะ เพราะบางทีก็ทำตัวไม่ถูก อาศัยเนียนๆไปกับเค้าเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 51 20:14:16 จากคุณ : LilyAi - [ 19 ธ.ค. 51 19:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ก็คุยกับเพื่อนแม่คนอื่นๆ ตามปกติค่ะ  คือประเทศนี้ ขอแค่เราทักทายก่อน "ไอสัตสึ"   เราก็จะนับว่าเป็นคนมีมารยาท   รู้ดังนี้ก็ลุยหวัดดีไว้ก่อน  ส่วนจะคุยหรือไม่ก็...เราเป็นฝ่ายเลือกสิคะ   เวลาเห็นแม่ ๆ จับกลุ่มก้อนโตเม้าท์สนั่นเมือง บางทีเรายังรำคาญ เลยไม่ค่อยอยากเป็นแบบนั้น  ชอบใจคนไหนค่อยคุยกับคนนั้น   แล้วพอดีอนุบาลที่เก่ากิจกรรมแม่เยอะมากกกก   เห็นหน้ากันเดือนหนึ่งหลายครั้ง  มีเพื่อนเยอะอยู่ แล้วยังมีมาม่าลันช์...นัดไปกินข้าวของห้อง เกือบทุกเดือน มีลูกสองคน...เหอ เหอ   ไม่อยากนึกถึง บางทียังปฏิเสธไม่ไปดีกว่า ขี้เกียจคุย นั่งกันตั้งยี่สิบกว่าคน  จับฉลากได้นั่งข้างคนที่ไม่เคยคุยด้วยก็เหนื่อยหน่อย.... สรุปคือ เจอหน้าใครก็ทักเสียงดัง ๆ ไว้ก่อน  รับรองไม่มีปัญหา   เหมือนจั่วไพ่ก่อนแล้วได้เปรียบอะไรงี้มั้งคะ  จากนั้นก็ค่อยมองฟ้ามองฝน วันนี้อากาศดีนะคะ  เมื่อวานไปซูเปอร์มา ส้มถู๊กถูก...ว่าไปเรื่อย ส่วนปาร์ตี้...เรียกไม่เรียกไม่ต้องสนหรอกค่ะ   เราเริ่ดเชิ่ดอยู่แล้ว  อืม แต่บางทีเด็ก ๆ ก็นัดไปเที่ยวบ้านกันและกันเสร็จสรรพตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียน    คือแม่รู้เป็นคนสุดท้ายน่ะค่ะ   ในกรณีนี้ แม่ของเพื่อนคนนั้นอาจโทรมาชวนเราไป  หรือไม่...เราก็เป็นคนโทรไปชวนเค้ามา บอกว่าเด็ก ๆ อยากเล่นกัน อะไรทำนองนี้ บางทีเราจะมีปมในใจว่าเป็นต่างชาติที่นี่  ภาษาก็งู ๆ ปลาๆ อะไรเลี่ยงได้ก็เลี่ยง...   ไม่ได้นะคะ  เราต้องเปรี้ยวค่ะ   มีขนมนมเนยอะไรเอาไปแจก   เสื้อผ้าลูกเราเล็กไปแล้วแต่ยังดีอยู่ ก็เอาไปให้ลูกเล็กๆ ของแม่คนอื่นใส่ต่อ (คนที่สนิทกันนะ)   มีโอกาสก็ชวนมาบ้านเรา เปลี่ยนจากฝ่ายรับ เป็นฝ่ายรุกเลยค่ะ    แล้วเราจะรู้สึกดี๊ดี   สามารถยืนยืดอกได้ ไม่ต้องก้มหน้างุด ๆ เวลาเค้ามารวมตัวกัน จากคุณ : gengen - [ 19 ธ.ค. 51 20:54:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆกับกระทู้นี้นะคะ มีประโยชน์มากค่ะ เรื่องสังคมแม่ๆ เราก็มีเพื่อนญี่ปุ่นประมาณหนึ่ง อาศัยเล่าประวัติตัวเองเล็กน้อย พอสังเขป ออกตัวว่าภาษาไม่เก่ง (ซึ่งเป็นเรื่องจริง) ครั้งต่อๆไปเวลาคุยด้วยกัน เขาจะได้ไม่ตกใจและก็ค่อยๆอธิบายให้เราฟัง อีกอย่าง เราชอบทำตลกใส่  ทำให้เขายิ้ม แบบหน้าตาย ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจอะไรก็ถามๆไป แต่เราไม่ค่อยอายหรอก เพราะเราเลือกคบเฉพาะกับเพื่อนที่ใจดี ยินดีพูดกับคนต่างชาติแบบเรา คบเจอกันบ่อยๆ เราก็ได้เพื่อนที่คบกันได้ยาวๆ หลายๆคน ถึงย้ายบ้านมาแล้ว ก็ยังติดต่อกันอยู่ เพื่อนคนไหนไม่คลิกก็เลิกคบกันไป ตอนนี้เรายังคบเพื่อนตั้งแต่คลอดลูกโรงพยาบาลเดียวกันอยู่เลย ลูกจะสามขวบแล้ว เห็นด้วยกับคุณ gengen สร้างมิตรภาพโดยชวนเพื่อนมาทานข้าวที่บ้าน อันนี้ได้ผล โชว์อาหารไทยซะเลย ไม่อร่อยช่างมันขอแค่พอกินได้ ต่อๆไปเขาก็ชวนเราไปบ้านบ้าง ไปงานปาร์ตี้บ้าง อะไรแบบนี้ก็กลายเป็นเพื่อนกันเองแหละ ส่วนการวางตัว เราว่าเป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุด แต่ต้องยิ้มๆทักทายไว้หน่อย เพื่อสร้างมิตรภาพไทยญี่ปุ่นค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 51 21:13:55 จากคุณ : มูมู (pnn2) - [ 19 ธ.ค. 51 21:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบความคิดเห็นคุณ gengen นะคะ  ในเรื่องเป็นแม่บ้านเริ่ดๆเชิดๆ แต่เรายังไม่มีลูก  ถ้ามีลูก เรื่องที่กังวลมากก็เรื่องนี้แหละค่ะ ต้องสังคมกับบรรดาแม่ๆที่โรงเรียนของลูก  เรานิสัยสันโดษไม่ชอบยุ่งกับคนอื่นมากนัก ไม่รู้ต่อไปมีลูกแล้วจะเป็นอย่างไร คงเครียดมาก จากคุณ : puimnida - [ 20 ธ.ค. 51 07:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาแชร์ประสบการณ์....ซึ่งเกือบจะจำไม่ได้แล้ว เพราะมันนานแสนนานมาแล้ว  มีเพียงบางเรื่อง (ที่โหดในความรู้สึกเรา ก็เลยยังพอจำได้...อิอิ) ตอนที่อพยพมาอยู่ญี่ปุ่นนั้น.....ลูกชายอายุได้ 1 ปี 11 เดือน ตั้งใจว่าอยากจะหางานทำ....ใกล้ ๆ บ้านมี "โฮอิขุเอน" ของรัฐอยู่แห่งเดียวเท่านั้น ก็ลองไปติดต่อขอระเบียบการมา.....อ่านแล้วก็ โห.....ท่าจะไม่ไหว เพราะถ้าเราไปทำงาน (ถ้าไม่แยกภาษีจากสามี ก็ทำงานได้ปีละไม่เกิน 1 ล้าน 3 หมื่นเยนเท่านั้น) สู้อุตส่าห์ไปทำงาน ได้ตังค์มา แทนที่จะได้ใช้ คงต้องหมดไป เพราะต้องจ่ายให้ "โฮอิขุเอน"  ก็ล้มเลิกความตั้งใจไป เอาก็เอา....ทนรออีก ปีกว่า ๆ ให้ลูก 3 ขวบก่อน ค่อยจับเข้ารร.อนุบาล "โยจิเอ็น" ....ซึ่งสามารถจะเลือกได้ว่า....จะให้ลูกเรียน 3 ปี หรือ 2 ปี แถวบ้านก็มีแต่ของเอกชนเหมือนกันค่ะ  ช่วงระหว่างรอให้ลูกอายุถึงนั้น.....ก็มีเพื่อนกลุ่มที่พาลูกไปเล่นด้วยกันตาม "โคเอ็น"  แต่ขอบอกว่า.....สมัยนั้น...คนญี่ปุ่นค่อนข้างปิดตัวมาก  เราก็พาลูกเราไปเล่นตามปกติ เจอหน้าก็ทักทาย  พอจะกลับก็ร่ำลาตามธรรมเนียม (เค้าก็คงจะแอบสังเกตุการณ์อยู่เหมือนกัน) ใช้เวลาหลายเดือนเหมือนกันค่ะ  ทำแบบนี้....จนได้เพื่อนมา 2-3 คน ที่เวลาพาลูกไปเล่น แล้วได้พูดคุยกันระหว่างลูก ๆ เล่นด้วยกัน  เค้าก็ชวนให้ไปเข้ากลุ่มกะพวกเค้า  จากที่สังเกตุดู.....เค้าจะมีการแบ่งแยกเล็ก ๆ เหมือนกัน แบบว่า...ถ้าเข้ากลุ่มนี้แล้ว....ก็จะไปเข้ากลุ่มอื่นไม่ได้ ที่เล่ามานั้น....เพราะเราเป็นต่างชาติ มาอยู่ใหม่ ๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย  ส่วนคุณสามีไม่ต้องพูดถึง ผู้ชายเค้าไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ หรอกค้า  เราก็ได้รับคำแนะนำต่าง ๆ จากเพื่อน ๆ แทบทั้งนั้น ไม่ว่า....การที่จะไปขอรับเงินสวัสดิการจากรัฐ , ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ของเด็กที่จ่ายให้โรงพยาบาลว่าสามารถเคลมคืนได้ , พาลูกไปเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ , รวมถึงข้อมูลของรร.อนุบาล  กลุ่มที่เราเข้าไปนั้นค่อนข้างมีสมาชิกเยอะพอควร 10 กว่าคน  ก็มีความคิดเห็นแตกต่างกันไป (อาจจะเป็นเรื่องค่าใช้จ่าย หรือเหตุผลใดไม่ทราบ) เกินกว่าครึ่ง....จะให้ลูกเข้าเรียนแค่ 2 ปี  มีที่จะให้เข้าเรียน 3 ปี อยู่ไม่กี่คน คราวนี้......ก็มาถึงการเลือก "โยจิเอ็น"....ให้ลูก   "โยจิเอ็น" ที่ใกล้บ้านที่สุด ในปีนั้นรับเด็กแค่ 60 คน (มี 2 ห้อง) แถมเค้ายังให้สิทธิพิเศษสำหรับเด็กที่มีพี่เรียน (หรือเคยเรียน) ที่รร.เค้าอยู่ สรุปผลตัวเลขออกมา....เหลือรับเด็กนอกได้แค่ 30 คนเท่านั้นเองค่ะ  เพื่อนเล่าให้ฟังว่า (พอดีเพื่อนคนนี้ แมนชั่นเค้าอยู่ตรงข้ามรร.พอดี)....ปีก่อนที่ลูกเราจะเข้านั้น มีคนไปเข้าแถวรับบัตรคิว ตั้งแต่เช้ามืด  โห....อะไรจะโหดขนาดนั้น เล่าให้คุณสามีฟัง เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อไปเข้าคิวตอนเช้าให้เอง แล้วแม่ค่อยไปเปลี่ยนเวรทีหลัง   มีเพื่อนในกลุ่มอยู่ 2 คนที่เค้าเลือก "โยจิเอ็น" ที่ไกลบ้านพอควร แต่เค้าก็มีรถรับ-ส่ง พาเราไปสอบถาม....ทางรร. บอกว่า ไม่มีปัญหา วันสมัครให้มาได้เลย เพราะยังมีที่ว่างรับได้  เห้อ....อย่างน้อย ๆ เราก็อุ่นใจขึ้นนิด (เพราะรร. นี้เปิดรับช้ากว่ารร.แรก 2 วัน) ลูกมีที่เรียนแน่นอน  แต่คุณสามีเค้าบอกว่า....ถ้าเข้ารร.นี้ได้ แม่คงลำบากหน่อย เพราะมันไกลบ้าน เวลาลูกไม่สบาย (แค่ไข้ขึ้นนิดเดียวเท่านั้น เค้าโทรให้ไปรับกลับทันที) หรือมีประชุมที่รร. เพราะเราไม่มีรถ (คุณสามีขับรถไปทำงานนะคะ) คราวนี้.....ก็ถึงวันที่รร. ที่เราหมายตาเอาไว้  ก่อนวันแจกบัตรคิวจริง....เพื่อนคนที่มีแมนชั่นอยู่หน้ารร. เค้าบอกว่า....เค้าจะคอยเฝ้าให้ ว่าทางรร. เอาป้ายมาตั้งเมื่อไหร่ (เค้าจะเอาลูกเข้าที่นี่ด้วยเหมือนกัน) จะรีบโทรศัพท์มาบอกให้ ประมาณบ่าย 3 โมงเศษ ๆ เค้าโทรมาบอกว่า.....มีคนมาเข้าแถวแล้วนะ  ขอบคุณเค้าเสร็จ เราก็จ๊ากส์.....ละซิ เพราะลูกเพิ่งจะนอนกลางวันอยู่  รีบกดโทรศัพท์บอกคุณสามี......เค้าบอกว่า แม่รีบไปเข้าแถวเลย เค้าจะรีบกลับบ้านมาดูลูกให้เอง โชคดีที่ ที่ทำงานของคุณสามีไม่ไกลบ้าน ขับรถแค่ 20-30 นาทีก็กลับมาทันก่อนลูกตื่นแน่นอน  คว้าจักรยานได้ก็ควบอย่างเร็วจี๋ไปเข้าแถว ได้เป็นคนที่ 9 ค้า  เห้อ....โล่งอก คงได้เรียนที่นี่แน่นอน แต่....มันต้องมีซิค้า อากาศช่วงนั้น (เดือนตุลาคม) แถมเราก็เพิ่มมาอยู่ได้แค่ปีเศษ ๆ มันหนาวมั๊ก ๆ  ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์กันหนาว + เก้าอี้ไปด้วย  ยืนขาชาเชียวแระ....จนเกือบ 6 โมงเย็นละมั้งคะ?  ทางครูใหญ่ เค้าคงสงสารพวกคนรอเข้าแถว  เค้าก็เลยสั่งครูน้อยให้เปิดห้องเรียน แล้วให้เข้าไปนั่งตามคิว รอต่อปายก่อนนะคร๊าบ  เพราะถ้าแจกบัตรคิวให้เร็ว  ทางรร. อาจโดนต่อว่า  ทำไงได้ละ เค้าให้รอก็ต้องรอซิค้า?  จนกระทั่ง 2 ทุ่ม ถึงได้เริ่มแจกบัตรให้  ความที่กลัว....ว่าวันรุ่งขึ้นฉานจะต้องมาเข้าแถวอีกหรือเปล่า? ก็ถามครูใหญ่เลย ครูเค้าก็บอกว่า ไม่ต้องมาเข้าแถวแล้วครับ พรุ่งนี้....เตรียมเอกสารให้พร้อมแล้วมายื่นสมัครได้เลยทันทีเลย เพราะคุณมีบัตรแล้ว  ประสบการณ์นี้.....ผ่านมา 11 ปีแล้วก็ยังจำความสาหัสได้ไม่ลืมเลยละค้า ความแตกต่างระหว่าง "โยจิเอ็น" กับ ""โฮอิขุเอน" นั้น คุณ gengen....ได้สรุปภาพรวม ตอบไว้ชัดเจนแล้วค่ะ  แต่ขอเพิ่มเติมนิดหนึ่ง ตอนลูกเข้าชั้นประถม เด็กที่มาจาก "โฮอิขุเอน" นั้น จะค่อนข้างได้เปรียบเรื่องตัวหนังสือ เพราะเค้าจะเริ่มสอนกันเร็วกว่า "โยจิเอ็น" จะเริ่มสอนตัวฮิราคะนะให้ก็เข้าอนุบาล 3 แล้ว บางคนยังเขียนชื่อตัวเองไม่ได้เลยค่ะ  อีกเรื่องหนึ่ง....ก็คือการช่วยเหลือตัวเอง (แข่งขัน) ได้มากกว่า เช่น  กินอาหารกลางวัน (คือถ้าทานหมดเร็วก่อน ก็สามารถไปขอเติมได้ ลูกเรากลับมาบอกว่ากินไม่เคยทันเพื่อน พอจะไปขอเติมก็หมดปายเสียแล้ว)  เปลี่ยนเสื้อผ้าในเวลาชั่วโมงพละ   น้องจุ๊บ - LilyAi......เรื่องที่ถามมานั้นเกิดขึ้นได้เสมอจ๊ะ การแบ่งกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นรร. อนุบาล (ซึ่งมีมากกกก) , ประถม (มีบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าลูกเข้าเป็นสมาชิกของคลับกีฬา อย่างลูกพี่เค้าเล่นฟุตบอล) , มัธยม (แถบไม่ค่อยมี เพราะไม่ค่อยได้เจอกัน....อิอิ)   ไม่ต้องอะไรหรอก......ขนาดคนในกลุ่มเดียวกันแท้ ๆ  พอคนไหนกลับไปก่อน ก็โดนเม้าท์เสียแล้ว  เราก็แค่รับฟังเฉย ๆ อย่าไปเออออห่อหมกกะเค้าละ ไม่งั้น....อาจจะมีคนคาบเอาไปบอกเจ้าของเรื่อง เกิดเรื่องแน่แท้  พี่เจออยู่บ่อย ๆ ก็ได้แต่ทำใจ ถ้าฉานไม่ได้ยินกะหูตัวเองก็ทำเฉย ๆ ไว้ แต่ถ้าได้ยินจัง ๆ ก็ไม่เว้นนะจ้า.....ว๊ากคืนเหมือนกัน....อิอิ   เด่นหนักก็ไม่ดี  เป็นตัวของตัวเอง....ดีที่สุดจ๊ะ ถ้าเค้าจะคบเรา ก็เพราะเราเป็นเรา  ทุกวันนี้....พี่ก็ยังมีเพื่อนสมัยที่ลูกเรียน "โยจิเอ็น" ด้วยกันหลายคน แต่ปัจจุบันนี้....เด็ก ๆ จะแยกย้ายกันไปเรียนกันคนละที่ (มัธยม) ส่วนตัวแม่นั้น....ยังคบกันอยู่  โทรศัพท์ , เมล์ คุยกันอยู่สม่ำเสมอ  จนจะกลายเป็นญาติมากกว่าเพื่อนแล้วละจ๊ะ  ตอนที่ลูกยังเรียนอนุบาล....ช่วงนั้น ยังไม่ได้ทำงานเต็มที่ ก็มักจะพาลูกไปเล่นบ้านเพื่อนบ้าง  มาเล่นที่บ้านเราบ้าง สลับกันไป ทุกปี....เป็นที่รู้กันว่า (ซึ่งก็มีอยู่ 6-7 คน ซึ่งมีแต่คนที่มีลูกชาย)....จะนัดสังสรรค์จัดปาร์ตี้คริสมาร์ตให้เด็ก ๆ ได้รื้อฟื้นความหลังซึ่งกันและกัน  เพราะบางคนก็ได้ย้ายบ้านไปอยู่ในโตเกียวแล้ว  ยืมพื้นที่ส่วนกลางของแมนชั่นเพื่อนที่อยู่ใกล้สถานีรถไฟ  ทำอาหารเตรียมกันไป หรือไม่ก็ไปช่วยกันทำ ปล่อยให้เด็ก ๆ เค้าเล่นกัน  แต่ 2-3 ปีให้หลังนี้.....เด็ก ๆ โตกันมาก มานกินกันจุเหลือเกิน เสริฟ์ออกไปเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ  ก็เลยลงมติกันว่า.....เลือกร้านอาหารแบบบุฟเฟ่  ยอมเสียตังค์จ่ายกันดีกว่า เพราะแม่ทุกคนก็ต้องทำงาน ไม่มีเวลามาทำอาหารกันเอง แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 51 07:27:01 จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น - [ 20 ธ.ค. 51 07:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อุ้ย ครื้นเครงกันมากๆเลยค่ะ ลูกยังโตไม่ทันรุ่นพี่ มีลูกเข้าอนุบาลกัน แต่มาฟังแล้วจะได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ แต่ก็จริงอย่างที่คุณ gengen ว่า เราก็เริ่ดเชิ้ดเหมือนกัน ไม่ใช่เค้าจะเป็นฝ่ายถูกเลือกคบ แต่เราก็เลือกที่จะคบด้วย เรากับสามี ค่อนข้างเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองพอสมควร สิ่งที่เราหวังกันไว้ ในการอยู่ในสังคมญี่ปุ่น นอกจากเป็นคนดีแล้ว อยากให้ลูกคิดเป็น ซึ่งพวกเราคิดว่ามันสำคัญกว่าอย่างอื่น ก็พยายามทำให้เป็นดังหวังอ่ะนะคะ อยากให้เค้ามีความภูมิใจในตัวเอง ไม่อยากให้รู้สึกว่าเค้าด้อยหรือแปลกกว่าคนอื่น ดังนั้น อันดับแรกก่อนจะถึงหน้าที่ลูก แม่อย่างเราต้องมุ่งมั่นไปเคาะตำราปัดฝุ่น เรียนภาษา เพราะคำนึงถึงการสื่อสารเป็นปากเป็นเสียงให้ตัวเองและลูก ตัวเองก็พอจะสือสารได้บ้าง แต่จะให้สวยงามยังไม่ได้เลยอ่ะ คือเราอยากพูดเป็น มากกว่าพูดได้ ฝันเกินไปหรือป่าวเนี้ย ก็กลัวนะคะ พวกการแกล้งกันของพวกเด็กๆ อีกอย่างทุกวันนี้ โดนสามีดูดภาษาไทยไปหมด ไม่ค่อยจะพูดญี่ปุ่น ให้ภรรยาได้ฝึกบ้างเลยง่ะ เราว่านะ ไม่ว่าใคร ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่แล้วก็ต้องรักและพยายามทำเพื่อลูก อย่างดีที่สุดอยู่แล้ว ไม่ว่ามันจะยากเย็นหรือไม่ชินแค่ไหน เรื่องการแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งกลุ่ม คนญี่ปุ่นเอง เค้าก็แบ่งๆกันนะ พวกคุณแม่ดูดี มีระดับ มีการศึกษาสูง กับคุณแม่แบบยังมาม่าอ่ะ ดูเปรี้ยวๆ หัวทำสีฉูดฉาด เค้าจะแบ่งกันอย่างเห็นได้ชัดเลย พอดีบริษัทสามีเค้ามีหอบริษัท แต่เค้าไม่ได้แยกพวกบลูหรือไวท์เหมือนบริษัทเก่า พอตกเย็น หรือช่วงเช้าจะมีพวกแม่ๆ พาลูกมาเล่น มาเม้าท์กัน มองจากชั้นสูงๆที่หอจะเห็นเลยอ่ะ หัวดำ กับหัวแดง อิอิ มาเป็นกำลังใจให้แม่ๆคนไทยในญี่ปุ่นทั้งหลายค่ะ ขออภัย จขกท ด้วยนะคะ อาจจะเม้าท์เลยเถิดไปหน่อย แต่ได้ความรู้ ความเห็นของหลายท่านมากๆเลย เป็นประโยชน์ สำหรับคนไกลบ้านอย่างเรา อย่างมากค่ะ จากคุณ : My first love - [ 20 ธ.ค. 51 20:03:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มีอีกเรื่องนะคะ จะขึ้นเป็นกระทู้ใหม่ ก็เกรงใจค่ะ เลยมาปรึกษาต่อนะคะ คือ ตอนนี้ ก็มีเข้าสังคมพบปะแม่ที่มีลูกวัยเดียวกัน รู้จักกันก็เพราะพาลูกไปเล่น เจอหน้ากัน จนกลายเป็นคนรู้จักกัน แต่ ยังไม่ถึงกับเป็นเพื่อนนะคะ ตอนที่เค้าแนะนำให้สามีเค้า เค้าก็ใช้ แค่ว่า ชิริไอ คนรู้จัก แต่เราหรอ คิดว่าเขาเป็นเพื่อนเราคนนึงไปแล้ว แล้ว ลูกชายเขาที่ชอบมาตีลูกเรา ก็เป็นเพื่อนลูกเราไปแล้ว เลยแอบจ๋อย เล็กน้อย ฉันเป็นได้แค่ ชิริไอ เอง อ่ะ เข้าเรื่องค่ะ คือ แบบว่า เวลาพาลูกไปเล่น เจอคุณแม่คนญี่ปุ่นใหม่ ก้อทักทายเอาไว้ก่อนเป็นดีค่ะ อย่าเมินเขาไปนะคะ ทักแล้วดูสีหน้าละกันค่ะ ถ้าเขาทักตอบ พร้อมรอยยิ้ม อันนี้คบได้ แต่บางคน ทักแล้วมีแบบ ทำหน้าประมาณ ฉันรู้จักเธอ ด้วยเหรอ  ก็มีค่ะ แต่ ถ้าเจอแบบที่เราเคยเจอแบบนี้ ไม่ต้องจ๋อย นะคะ จากนี้ ฉันก้อไม่สนใจเธออีก ต่างคนต่างอยู่ จะเข้าเรื่องจริง ๆ แล้วนะคะ เวลาเจอคุณแม่ที่เราไม่เคยเจอ เพื่อน ๆ ใช้ รูปสุภาพ มัส เดส กันไหมคะ ที่นี่ เจอกันครั้งแรก แบบไม่ถามอายุ อาวุโส เขาก็ใช้ กริยา คำคุณศัพท์ด้วยรูปไม่สุภาพ กับเรา แรก ๆ ประหม่า ว่าฉันจะตอบด้วยรูปอะไรดี ถ้าฉันใช้รูปไม่สุภาพที่ไม่มี เดส ไม่มี มัส นี่ เธอจะว่าฉันลามปามไหม ขอแลกประสบการณ์ อีกนิดหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ จาก แม่ที่ชอบกังวลเรื่องลูก เลยมีแต่ปัญหาเรื่องลูกมาถาม บ่อยครั้ง ยังไง ๆ ก็ โยโรชิขุ โอเนไงชิมัส   นะคะ จากคุณ : patiaey (patiaey) - [ 21 ธ.ค. 51 22:59:49 ]