Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ทำไมถึงตั้งแง่รังเกียจ "โสเภณี"{แตกประเด็นจาก H7369028}

    สืบเนื่องจากกระทู้เดิม  "2หญิงไทย ถูกแทงตาย ณ ปารีส!"  แล้วก็มีผู้รู้เข้ามาแสดงความคิดเห็น  ซึ่งหลายกระทู้  "รังเกียจโสเภณี"  อย่างเห็นได้ชัด  (ดึกแล้วก็เลยคิดไม่ค่อยออก  ว่าจะใช้คำไหนบรรยายความรู้สึกดี)

    กระทู้นี้เราอยากเล่าเรื่องราวของคุณโส (ขอเรียกสั้น) 2 คนให้ฟัง ขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริง  

    คนแรก  เธอ(คุณโส)รูปร่างหน้าตาดี  เรียนจบปริญญาตรี  ครอบครัวญาติพี่น้องก็มีอันจะกิน  เธอทำงานเงินเดือนดี   แต่โชคร้ายเธอถูกข่มขืนจึงท้อง

    ลูกที่เกิดมา..  ป่วยเป็นโรค(จำไม่ได้ว่าป่วยเป็นโรคอะไร  รู้สึกว่าจะป่วยหลังจากเกิดมาไม่นาน)  แต่ต้องเสียค่ารักษาทุกเดือน  แม้งานของเธอผู้เป็นแม่จะได้เงินเดือนดีเนื่องจากเธอเองก็มีความสามารถเหมือนกัน  แต่นั้นก็ไม่เพียงพอสำหรับค่ารักษาลูกของเธอในแต่ละเดือน  หมอบอกว่า  ถ้าอยากให้หายก็ต้องผ่าตัด  ซึ่งต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย  เธอเองก็คิดหนัก   จะหาเงินมาจากไหนเล่า  แค่ฐานะการเงินของเธอในปัจจุบันก็แทบไม่พอค่ารักษาอยู่แล้ว  แต่เธอก็ไม่อยากให้ลูกเธอป่วยอย่างนี้ตลอดไป  เพราะหากวันหนึ่งเธอต้องจากไป(ตาย)  ใครเล่าจะมาดูแลรักษาลูกของเธอ

    นับวันเวลาผ่านไป  เธอก็ซักหน้าไม่ถึงหลัง  เพราะค่ารักษาที่จะต้องเสียทุกเดือน  อ้อ.. อย่าถามถึงญาติพี่น้องของเธอเลย  แม้พวกเขาอยู่ในฐานะมีอันจะกิน  แต่พวกเขาก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรมากมาย

    ต่อมาเธอได้ไปรู้เรี่องเกี่ยวกับการค้าประเวณีในต่างแดน  ค่าตัวต่อหนึ่งครั้งเมื่อตีเป็นเงินไทยก็เป็นหมื่นสองหมื่น  (เนื่องจากเป็นซ่องที่ถูกกฎหมาย)  หลังจากนั้นเธอจึงพยายามดิ้นรนที่จะไป

    สำหรับเธอในตอนนั้น  นี้เป็นทางเลือกที่จะหาเงินมาเป็นค่าผ่าตัดและรักษาพยาบาลลูกของเธอได้เร็วที่สุด  

    เมื่อไปถึงที่นั้นได้(เมืองนอก)  เธอไม่ออกไปเที่ยวไหน  ไม่ออกไปหากินอะไร  วันๆ  เธอเอาแต่นั่งรอ..  รอลูกค้าที่จะมาซื้อบริการของเธอ   เธอไม่เลือกลูกค้า  ไม่ตั้งจำกัดครั้งต่อวัน  เพื่อที่เธอจะได้เงินโดยเร็วที่สุด

    พอได้เงินมาครบแล้วเธอก็กลับมารักษาลูกเธอ  ผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอทั้งเพื่อนและญาติมิตรต่างประนามเธอ  ด่าว่าเธอเป็น  โสเภณี  (จริงๆ ด่าหยาบกว่านี้อีกคะ)  

    ช่วงแรกๆ  เธอเองก็รับไม่ได้กับคำประนามหยามเยียด  และเสียใจเมื่อได้ยินในคำด่าทอเหล่านั้น  แต่..  เธอต้องทำ  ถ้าเธอไม่ทำลูกเธอก็ไม่มีวันหาย  ดีไม่ดีก็อาจจะเสียชีวิต  ซึ่งเธอยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้

    ไม่นานเธอก็เริ่มคิดได้ว่า  ผู้คน เพื่อนหรือญาติมิตรที่ประนามเธอ ด่าทอเธอ  สาปแช่งเธอ  คนเหล่านั้นไม่ได้มาให้ความช่วยเหลือเธอกับลูกเธอเลยสักนิด

    ใช่แล้ว..  เธอเป็นโสเภณี  แต่ที่ลูกเธอรอดมาได้ก็เพราะจากโสเภณีคนนี้ไม่ใช่เหรอ

    ใช่แล้ว..  เธอขายตัว  แต่เธอไม่ได้ไปทำร้ายใคร  ไม่ได้ลักวิ่งชิงปล้นโจรกรรฉ้อรับยัก  ไม่ได้ฆ่าใคร  ถ้าเปรียบแล้วเธอก็เหมือนแม่ค้าขายของ  แต่ของที่เธอขายนั้น  คือตัวเธอ  (แต่ยังไงเธอก็ยังเสียใจและน้อยใจกับคำประนามหยามเยียดนั้นอยู่ดี)

    อยู่ที่โน้น(ต่างประเทศ)  เธอได้รับการปฏิบัติเฉกเช่นเดียวกับคนที่ประกอบอาชีพทั่วไป  แต่ทำไมพอกลับมาอยู่ที่เมืองไทย  เธอกลับได้รับการปฏิบัติอย่างกับเธอเป็นอาชญากรเช่นนี้

    บ้านเราไม่เหมือนบ้านเขา  บ้านเราประชาชนต้องปากกัดตินทีบ  แต่บ้านเขารัฐบาลดูแลประชาชน  (กระทู้จะโดนลบไหมนี้)

    เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า   "คนเราเลือกเกิดไม่ได้  แต่เลือกที่จะทำได้  แต่ทางเลือกของแต่ละคนไม่เท่ากัน  ถ้าทางที่เขาเลือกเดินไม่ได้ไปทำร้ายใคร  และคุณเองก็ไม่ได้ไปให้ความช่วยเหลือเขา  ก็อย่าไปซ้ำเดิมเขาอีกเลย"

    ส่วนเรื่องอีกคนหนึ่งไว้จะมาเล่าต่อนะ  ถ้าคุณอยากจะฟัง

    สุดท้ายเนื่องจากนั่งพิมพ์เวลาตี2  (ง่วง)จึงอาจมีข้อความที่ตกหลงหรือพิมพ์ผิด  ต้องขออภัย

    จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ - [ 30 ธ.ค. 51 02:48:34 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com