ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามาให้กิฟท์ค่ะพี่หลิง ไม่กล้าเขียนเดี๋ยวคนหาว่าขี้โม้ฮ่าๆๆ เขียนแล้วยาว แน่ฮิๆๆ แต่ มาคอนเฟิร์ม แม่ญี่ปุ่นใจดีมากกกจริงๆๆ ทำทุกอย่างได้เพื่อนลูกหลานและสะใภ้ ทำไมๆๆ ใจดีขนาดนี้ แม่ที่ไทย โหดหน่อยแต่จริงใจ ปากร้ายแต่ใจดี เอ๊ะยังไง 55555555555555555555 แต่เป็นคนจริงใจไม่:-) เป็นคนบ้านนอกๆๆบ้านๆๆๆ เป็นคนตรงดี สรุปรักกกกกกกก แม่ทั้ง2คนค่ะ แม้บางทีจะมีงอนกันบ้าง**ด้วยนิสัยเราเอง** รายละเอียดเอาไว้เม้าท์กะเพื่อนๆดีกว่า ฮิๆๆ จากคุณ : แม่บ้านณ.โตเกียว - [ 9 ม.ค. 52 08:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับคุณ zuling68 ได้อ่านกระทู้ดีๆแต่เช้าอย่างนี้  ทั้งวันน่าจะมีแต่สิ่งที่ดีๆนะครับ  กระทู้นี้ถ้าตั้งช่วงวันแม่จะได้บรรยากาศเหมาะสมมากๆ  แต่ตั้งช่วงนี้ก็ดีเพราะเป็นช่วงวันเด็ก คิดว่าคงเป็นเพราะความรู้สึกของความเป็นคุณแม่(น้องไหม)กระมัง จึงทำให้คุณ zuling68 คิดถึงคูณแม่ที่เมืองไทยขึ้นมา  ยังไงก็ฝากสวัสดีและหอมแก้มน้องไหมด้วยนะครับ  พรุ่งนี้คงพาไปเที่ยวงานวันเด็กสนุกสนานแน่(เอ...ญี่ปุ่นเขาจัดงานวันเด็กหรือเปล่านะ...) พูดถึงเรื่องคุณแม่แล้วหลายๆท่านก็คงมีประสบการณ์จากความรักของคุณแม่มากันทุกคน  คุณแม่แต่ละท่านก็คงแสดงออกถึงความรักแตกต่างกันไปบ้างตามลักษณะนิสัยใจคอของแต่ละคน  วัฒนธรรมประเพณีของแต่ละท้องถิ่นแต่ละประเทศชาติ  สุดท้ายก็ยังมีปัจจัยเรื่องอารมณ์และสภาพแวดล้อมในแต่ละห้วงอีกต่างหาก  ...........  แต่ไม่ว่าจะแสดงออกมากน้อยหรือแตกต่างกันอย่างไร  คุณแม่ทุกคนก็รักลูกสุดหัวใจกันทั้งนั้นแหละ...........ว่าแต่เราซึ่งเป็นลูกได้ตอบแทนท่าน แสดงความรักต่อท่าน ได้สักกี่ส่วนที่ท่านทำและแสดงกับเราเท่านั้นเอง.......... ขอบคุณ คุณ  zuling68 ที่กรุณามากระตุ้นต่อมสำนึกให้คิดถึงคุณแม่ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง  เพราะผู้ชายทั่วไปมักลืมนึกถึงความรักที่คุณแม่มีต่อลูก  ไม่เหมือนผู้หญิงที่ประสบการณ์ความเป็นแม่ของตัวเอง ทำให้เข้าใจความรู้สึกและหัวอกแม่ได้ดีที่สุด.......ขอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : suratanonin - [ 9 ม.ค. 52 08:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วน้ำตาซึม ความรักของแม่ยิ่งใหญ่จริง ๆ นะคะ จากคุณ : Ssachiy - [ 9 ม.ค. 52 12:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รู้สึกเหมือนทุกคน ความรักที่ให้ลูก มันยิ่งใหญ่จริง ๆ เลยนะคะ จากคุณ : แม่น้องคะน้าจัง (Kana Jan) - [ 9 ม.ค. 52 12:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แม่เป็นคนปากร้ายใจดีและไม่บริการลูกเหมือนกันค่ะพี่หลิง ชอบทำอะไรให้ลูกแบบลับๆ ไม่แสดงออกว่ารักโจ่งแจ้ง ส่วนแม่ญี่ปุ่น(แม่สามี)จะชอบบริการทุกคนในครอบครัว แถมทนเสียงบ่นของลูกสะใภ้ได้ดีอีกต่างหาก...55 จากคุณ : morinaga - [ 9 ม.ค. 52 13:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องการบริการลูกและครอบครัวเนี่ย ต้องยกให้คุณแม่ญี่ปุ่นเลยนะคะ ตัวอย่างของครองครัวซะมีก็เหมือนกันค่ะ โอกาซังดูแลทุกอย่างให้ ทำให้รู้สึกว่าอยากไปบ้านปู่ย่าบ่อยๆ อิอิ ยิ่งพอมีหลาน โอกาซังก็ต้องดูแลไปถึงลูกเราอีกค่ะ ส่วนคุณแม่ที่ไทยนี่ก็ดูแลดี เหมือนเป็นเพื่อนสาวกันมากๆ ค่ะ แต่โตแล้ว บางอย่างเราก็ช่วยแม่หยิบจับได้ แต่รู้สึกว่าแม่ตัวเอง เหมือนแม่ญี่ปุ่นให้กับน้องชายมากๆ ดูแลสุดฤทธิ์ (แอบอิจฉาค่ะ) คงเป็นเพราะเค้าอยู่ด้วยกันตลอด ฮือ ฮือ น้อยใจ ที่แน่ๆ คุณแม่ญี่ปุ่นไม่นอนกลางวันเหมือนคุณแม่ตัวเองค่ะ อิอิ รักแม่ทั้งสองคนค่ะ จากคุณ : ต๋อย (Yamaken) - [ 9 ม.ค. 52 15:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แม่เรา ขี้บ่นเอาแต่ใจ ตัวเองช้าไม่เป็นไร แต่คนอื่นช้ามีงอน ลูกๆโตๆกันหมดแล้ว แต่แม่ก็ทำทุกอย่างให้ลูกเหมือนตอนที่พวกเราเด็กๆ  ถึงแม้ตอนนี้แม่จะปวดเข่า แต่ก็เดินไปตลาดซื้อของทำกับข้าวให้ลูกๆและพ่อกินเหมือนเดิม ตอนนี้ไม่ได้กินอาหารฝีมือแม่แต่ระลึกถึงแม่ตัวเองทุกๆวัน ส่วนแม่ญี่ปุ่นไม่อยู่แล้วค่ะ แม่เสียก่อนเรามาที่นี่  แต่เจอน้องสาวแม่ที่หน้าตา เหมือนกันมาก และคุณน้าก็น่ารักมากด้วย  เราเลยโมเมว่าแม่ญี่ปุ่นก็คงน่ารัก แบบนี้เหมือนกัน  ยังไงก็รักและเคารพทั้งสองแม่ค่ะ จากคุณ : you are my love and only love - [ 9 ม.ค. 52 15:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาแจม ค่ะ แม่คนไทย ของเด็กแสบ ก็ใจดี นะคะ รักลูกมากๆ (ขอเทิดทูนแม่ตัวเองก่อนค่ะ) แต่ไม่ เอาใจ เท่าแม่คนญี่ปุ่น ค่ะ   เด็กแสบว่าโดยสัญชาติญาณ ของคนเป็นแม่ ยังไง ก็รักลูกมากๆ แต่แสดงออกไม่เหมือนกัน เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา ได้มีโอกาส ไป อยู่กับครอบครัว คนญี่ปุ่นจริงๆ   แอบเห็น เหมือนพี่หลิงว่า "แม่" นั้นเสริฟ อยู่นั่นแหล่ะ ค่ะ ข้าว ชา ผลไม้ ของกินต่างๆ  "แม่" ทำให้ทุกอย่าง ขนาดลูกๆ อายุ ยี่สิบ สามสิบ กันหมดแล้ว แม่ก็ยัง ต้อง มาเอาผ้าเข้าเครื่อง ทำอาหาร ดูดฝุ่น ฯลฯ  เห็นแล้วชื่นชม จริงๆ กับ "แม่บ้านญี่ปุ่น" อิอิ .... นอกจากนี้ เพื่อนยังฝากบอกมาอีกว่า  "แม่ผัว" ญี่ปุ่น ใจดีกว่า "แม่ผัว" ไทย หลายร้อยเท่า     ตรรกะนี้ ยังหาข้อพิสูจน์ ไม่ได้ มีใคร เคย พิสูจน์มาบ้างแล้ว คะ จากคุณ : แสบคูณสอง - [ 9 ม.ค. 52 17:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีปีใหม่อีกทีคะ อ่านเรื่องราวของคุณแม่พี่หลิงแล้วรู้สึกดีจังคะ การที่ได้ผูกพันธ์กันจนโตนี่คงจะมีความสุขจนบรรยายไม่ถูกนะคะ เก๋ได้แต่จำและคิดถึงวันเก่าๆในวัยเด็กที่ได้อยู่กับแม่แค่นั้นเองคะ ได้อยู่กับแม่ในช่วงเวลาแค่แปดปี จากนั้นก็เหลือแต่ภาพความทรงจำในอดีต แต่ยังดีที่ยังจำวัยเด็กตอนได้อยู่กับแม่ โดนแม่ตี เวลาหนีเที่ยว ยังจำตอนไปดูหนังกลางแปลงกับแม่กินลิ้นจี่ลำไย กินขนมอร่อยๆ จำภาพแม่ตอนแม่ออกไปขายของ แม่เป็นคนขยันมากๆ ไม่ค่อยอยู่เฉยๆ แม่เป็นใจดีไม่ค่อยพูดแต่มือหนัก อิๆๆ ตอนเป็นเด็กจะซนมากๆ โดนแม่ตีบ่อยๆอ่ะคะ ทุกอย่างที่จดจำคือเรื่องราวที่ผ่านมายี่สิบสองปีแล้วคะ แต่ก็มีแม่ที่เก๋เคารพเลี้ยงดูสั่งสอนตอนเด็กก็หลายคนคะ เป็นญาติๆกัน ทุกคนคอยเป็นห่วงเป็นใย ยิ่งช่วงนี้เก๋ท้องแต่ละคนก็คอยให้คำแนะนำ อะไรที่ต้องใช้ในในระหว่างท้อง หลังคลอดก็จะส่งมาให้ รักทุกคนเหมือนแม่แล้วก็รักแม่ตัวเองไม่เปลี่ยนแปลงคะ ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: ส่วนเรื่องแม่ญี่ปุ่น ใจดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ คะ เป็นห่วงสารพัด (จนรู้สึกว่าห่วงมากเกินไปรึป่าว)  คงเพราะไม่ค่อยชินกับการที่ใครมาห่วงเราทุกเรื่องแม้กระทั้ง การใส่เสื้อผ้ามั้งคะ  ที่นี่อากาศหนาวเสื้อผ้าต้องใส่ให้อุ่นๆแม้แต่อยู่ในบ้าน เก๋ไม่ค่อยระวัง แม่ก็จะเอาเสื้อตัวหนาๆมาให้ใส่บ้าง ขึ้นไปอยู่บนห้องก็ต้องกำชับว่าให้เปิดฮิทเตอร์ ออกไปข้างนอกก็คอยเตือนให้เอาหมวกกะถุงมือหาผ้าปิดปาก ใหม่ๆรู้สึกว่าอึดอัดเพราะตั้งแต่เด็กๆไม่มีใครมาใส่ใจเราขนาดนี้ แต่ตอนนี้รู้สึกขอบคุณมากกว่าคะได้เจอแม่สามีที่ใจดี เพราะในชีวิต ขาดแม่แท้ๆแต่ก็ได้เจอคนรอบข้างที่ใจดี เป็นห่วงเราขนาดนี้ รับรู้ว่าแม่ดีแบบจริงใจเห็นเราเป็นเหมือนลูกคนหนึ่ง ผ่านมาเกือบหกปีที่ได้ รู้จัก เป็นยังไงก็ยังเหมือนเดิม จากคุณ : keichan - [ 9 ม.ค. 52 18:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่รู้เป็นธรรมเนียมปฎิบัติของแม่ญี่ปุ่นหรือเปล่าคะที่ต้องปรนนิบัติทั้งลูกและสามีอย่างดี...แทบจะเรียกว่าเป็นคนรับใช้ของบ้านก็ว่าได้...โดยเฉพาะบ้านไหนที่ลูกยังไม่ออกเรือนเห็นทำให้ทุกอย่าง..ซักรีด  ตากฟุตง ทำความสะอาดห้อง..ซื้อของใช้ส่วนตัวให้...ในขณะที่แม่คนไทยส่วนใหญ่ถ้าลูกอยู่มัธยมจะให้เริ่มช่วยเหลือตนเองแล้ว... ข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือเค้าไม่ค่อยแสดงความรักโดยการสัมผัสทางกาย...ปู่ย่าของบ้านนี้ตั้งแต่หลานเกิดมายังไม่เคยเห็นหอมแก้มหลานเลยค่ะ...อย่างดีก็นั่งตัก จับมือเท่านั้นและไม่ดุด่าว่าหลานอย่างพร่ำเพรื่อหรือขี้บ่นแบบย่า ยายของไทยแต่เราก็สัมผัสได้ว่าเค้าก็รักหลานเหมือนกันแต่ไม่ค่อยแสดงออก..จนบางครั้งดูออกจะเย็นชาและห่างเหินไปซักนิด... ...เป็นข้อสังเกตจากครอบครัวของตัวเองนะคะอาจจะไม่เหมือนกับครอบครัวอื่นก็ได้ค่ะ.... จากคุณ : vipavee - [ 9 ม.ค. 52 20:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันนี้น้องไหมงอแงนิดหน่อยค่ะ กำลังติดแม่เป็นลูกลิงเลยค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาตอบกระทู้ค่ะ อ่านแล้วส่วนใหญ่จะเหมือนๆ กันนะคะ คือแม่ญี่ปุ่นจะปรนนิบัติลูกกันดีมากๆ เลยค่ะ แต่ก็รู้สึกเหมือนน้อง keichan เหมือนกันว่าบางทีก็อาจจะทำให้รู้สึกอึดอัดได้สำหรับเราๆ ที่ชอบทำอะไรเองมาตลอด แต่อย่างไรก็ดี ในความดีของแม่นั้น มีข้อไม่เห็นด้วยนิดนึงค่ะ โดยตัวเองเห็นว่า แม่ญี่ปุ่นเอาใจลูกๆ มากไปหน่อยอ่ะค่ะ (จริงๆ แล้วแม่ไทยของตัวเองก็เหมือนกันค่ะ) ที่คิดแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะตัวเองเคยไปเรียนตปท.แล้วต้องพึ่งตนเองมาตลอด ทำอะไรเองหมด เลยก็รู้สึกแปลกๆ ไงไม่รู้เวลาแม่มาทำอะไรให้อ่ะค่ะ เหมือนใช้แม่ยังไงไม่รู้ เลยคุยกับสามีว่า เราจะไม่เลี้ยงลูกแนวรับใช้ลูกกันค่ะ เพราะเราอยากให้ลูกพึ่งตนเองได้รู้จักรับผิดชอบตัวเองได้ สามีก็เห็นด้วยว่าน่าจะแบบนั้นค่ะ เพราะเรามีลูกตอนแก่แล้ว คงไม่มีแรงไปปรนนิบัติตอนลูกโตแล้ว  เฮ้อ!! ค่อยยังชั่วหน่อยที่สามีเห็นด้วยค่ะ เพราะได้ตัวอย่างจากน้องชายตัวเอง และน้องสาวสามีว่า เพราะแม่ตามใจทำอะไรให้หมด ทำให้ทำอะไรไม่เป็นไปเลย น้องชายตัวเองยังไม่เคยจ่ายบัตรเครดิตเองเลย ต้องให้แม่ทำให้ตลอด ส่วนน้องสาวสามีก็ทำอาหารไม่เก่ง อยู่บ้านก็ต้องให้แม่ญี่ปุ่นขับรถพาไปโน้นไปนี่เพราะขับรถไม่เป็น ปล. ที่ญี่ปุ่นเนี่ย กำลังคิดว่าแนวโน้มสถาบันครอบครัวกำลังเริ่มสั่นคลอนแน่ๆ เพราะข่าว ลูกฆ่าพ่อแม่ พ่อแม่ฆ่าลูกมันมีให้ได้ยินทุกอาทิตย์เลยค่ะ ฟังแล้วเศร้าจังเลย เมื่อวานนี้ก็ลูกฆ่าพ่ออีกแล้ว จากคุณ : zuling68 - [ 9 ม.ค. 52 20:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พี่ vipavee พูดแล้วนึกขึ้นได้ เรื่องหอมลูกเนี่ย คิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ รู้สึกว่าพ่อแม่ญี่ปุ่นไม่ค่อยหอมลูกเลย หมายถึงเบบี๋ก็ไม่ค่อยหอมกัน หรือว่าตัวเองผิดปรกติไม่รู้ คือชอบหอมลูกแม้ในที่สาธารณะ แหม๋ก้อลูกมันน่ารักอ่ะ ก็หอมไปเรื่อย แต่พอหอมบ่อยๆ เข้าเริ่มรู้สึกว่า เอ.. ทำไมเรา ไม่เคยเห็นคนอื่นหอมลูกบ้างเลยหว่า หรือว่ามันไม่สมควรหว่า หลังๆ ก็เคยหยุดหอมในรถไฟไปแล้วค่ะ จากคุณ : zuling68 - [ 9 ม.ค. 52 20:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านความเห็นน้องเก๋แล้ว อยากกลับไปอยู่กับแม่ให้นานๆๆๆๆๆๆๆที่สุดเลยค่ะ อยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้เยอะๆ แม้บางครั้งอยู่กันได้ไม่ถึงเดือน เดี๋ยวต้องมีเรื่องทะเลาะกัน แต่พอทะเลาะเสร็จกลับมาญี่ปุ่นไม่เท่าไหร่ก็คิดถึงแม่อีกแล้ว ลืมเรื่องที่งอนกันไปเรียบร้อยแล้ว :) จากคุณ : zuling68 - [ 9 ม.ค. 52 20:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แม่สามีเราก็ใจดีมากค่ะ คล้ายๆกับที่ข้างบนเล่ากันล่ะค่ะ ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายญี่ปุ่นก็ดีกับพวกเรากันทุกคน โอบ้าซังแถวบ้านก็น่ารัก ทักทายเล่นกับลูกเราประจำ แต่ดูในละคร ที่มีคุณโอบ้าซังเป็นพวกร้ายๆ แบบเห็นแก่ตัว ขี้เอาเปรียบขี้นินทา ขี้โกง ต่างๆนานา แอบงงว่ามีจริงๆในญี่ปุ่นด้วยเหรอ คงเป็นส่วนน้อยนะคะ มีใครเคยเจอประสบกรณ์แบบนั้นมั้ย (ขออนุญาตแอบนอกเรื่องค่ะ^_^) จากคุณ : sweet dream - [ 9 ม.ค. 52 22:13:04 A:58.0.228.43 X: TicketID:200333 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านที่คุณหลิงเขียนแล้ว....ได้รับความรู้สึกดี ๆ จัง แม่พี่ที่เมืองไทย.....ก็คล้าย ๆ กับแม่ของคุณหลิง เลยค่ะ  เวลากลับไปเมืองไทยทุกคราว (ซึ่งก็โดนสวดทุกรอบ...อิอิ เพราะมีเวลาไปไม่กี่วัน ต้องทำธุระหลายเรื่อง ได้แต่โผล่หน้าไปให้เห็นตอนวันไปถึงแรก ๆ กะวันก่อนกลับเท่านั้น) แต่ก็มีโทรศัพท์คุยตลอด....ถ้าแม่รู้ว่าวันไหนจะไป ก็ถือเป็นวันรวมญาติ....แม่จะตื่นแต่เช้า เตรียมอาหารเพียบ เพราะลูกแต่ละคนมีของโปรดไม่เหมือนกัน แม่จะทำเตรียมไว้ให้ครบทุกคน แถมของฝากกลับมาให้คุณฝาละมีเราอีกด้วย  เห็นแล้ว...เหนื่อยแทนแม่   ส่วนแม่สามีที่ญี่ปุ่น....ไม่ค่อยสนิทกันมาก เพราะอยู่กันคนละจังหวัด ปีหนึ่งจะไปเยี่ยมแค่ 1-2 หนเท่านั้น (เพราะคุณฝาละมีงานเยอะ ทำให้ไม่มีเวลาไปเยี่ยม แถมยังโบ๊ยมาให้เราเสียอีก ให้โทรไปคุยกะแม่เค้าแทน โทรไปทีไร เราก็โดนจิกเล็ก ๆ เสียทุกคราว พอเล่าให้ลูกเค้าฟัง เค้าก็จะโทรไปหาแม่เค้า  ก็บอกว่าไม่เห็นแม่ว่าอะไรเนี่ย  หลัง ๆ นี้....รู้แกวแล้ว พี่ให้ลูกชายพี่เป็นโทรคุยกะย่าเอง)   ปีนี้คุณย่า....92 แล้วจ้า  หลัง ๆ คุณย่าเริ่มลืมเรื่องใกล้ ๆ (ระยะเวลา) จำได้แต่ความหลัง  มีอยู่คราวหนึ่ง....พี่กะลูกไปถึง ก็หอบกระเป๋า+ของฝาก เข้าบ้านย่าไปก่อน ส่วนคุณฝาละมี เค้าก็จัดการจอดรถ  พอเข้าไปถึง....คุณย่าเค้าถามว่าเธอเป็นใคร? เล่นเอาเราเอ๋อไปเลย  กว่าจะเท้าความเล่าให้ฟังว่า อิฉานเป็นลูกตะใภ้ ส่วนเนี่ยก็หลานชายย่านะค้า  ก็ใช้เวลานานพอควร  จนคุณลูกชายเค้ามา ถึงยอมให้เข้าบ้าน ไปเยี่ยมคุณย่าทีไร....พี่งี้ อึดอัด+หมั่นไส้คุณฝาละมีแทบทุกคราว......ได้แต่นึกด่าเค้าอยู่ในใจ  ว่าช่างใช้แม่ได้ลงคอเน้อ?  แม่อายุแก่ปูนนี้แล้ว....ความที่เคยปรนนิบัติลูก ก็ยังทำเช่นเดิม (ลูกก็แก่แล้วเหมือนกัน) ถามอยู่นั่นแระว่า จะดื่มชา , กาแฟ , ทานผลไม้มั้ย?  แม่จะได้ไปจัดการให้   พี่ได้แต่บอกเจ้าลูกชายว่า.......ที่พ่อเธอเป็นแบบนี้ (กลับถึงบ้าน ถ้าได้นั่งแล้วละก้อ ไม่ยอมลุกเลยละจ้า  รากงอก สั่งทางปากอย่างเดียว จะเอานั่นเอาเนี่ย)  ก็เพราะย่าเธอนั่นแระเลี้ยงเค้ามาแบบนี้  ทุกวันนี้....พี่เลี้ยงลูกแบบไทยมากกว่า....ให้ช่วยทำงานบ้าน เริ่มแรก ๆ ก็กะแค่พอกำลังเด็ก เดี๋ยวนี้...โตขึ้น (สูงกว่าแม่มานแล้ว) ก็ใช้ให้ช่วยทำแทบทุกอย่าง หัดเค้าไว้ก่อน ให้ช่วยตัวเองได้มากที่สุด วันไหนนึกอยากกอด อยากหอม  ก็เดินไปกอดเค้าดื้อ ๆ  แต่พอจะหอมแก้ม พวกงี้....หันหน้าหนี  เลยแซวว่า....แม่หอมไม่ได้แล้วช่ายม่าย ต้องสาว ๆ ถึงหอมได้     คุณ sweet dream......พวกแม่สามีตัวแสบ (แบบโอชิน)....คิดว่าคงยังมีหลงเหลืออยู่บ้างค่ะ  แต่จากประสบการณ์โดยตรงนั้น ไม่เจอกะตัวเอง (ซึ่งถือว่าตัวเองโชคดี อีกอย่างสามีก็คงรู้อยู่เหมือนกันว่า ตัวเองเป็นคนไม่ยอมคน....โดยแค่หางเลขนิด ๆ หน่อย ๆ ก็อดทนเอาหน่อย เพราะปีหนึ่งเจอกันแค่ 1-2 ครั้ง แล้วก็แค่คืนเดียว) เพราะคุณแม่สามีบ้านนี้....สมัยท่านอายุยังน้อยกว่านี้ก็ร้ายพอตัว.....พี่ชายคนโต (อายุห่างจากสามีตัวเอง 10 ปีพอดี) แต่งงาน....ตามธรรมเนียมก็ต้องพาสะใภ้ (ซึ่งเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกัน) เข้าบ้านอยู่ในบ้านเดียวกัน  อยู่ได้แค่ 1-2 ปี ละมั้ง? ตอนนั้นพี่สะใภ้เค้าก็มีลูกเล็กอยู่ ทะเลาะกันเรื่องใหญ่ (แต่สามีไม่ได้เล่าให้ฟังว่าเรื่องอะไร)  โดนไล่ออกจากบ้านทั้งครอบครัว  จนทุกวันนี้....สะใภ้ใหญ่ ถ้าไม่มีเรื่องจำเป็น เค้าจะไม่ยอมไปบ้านแม่สามีเลยละค้า จากคุณ : เต่าญี่ปุ่น - [ 10 ม.ค. 52 07:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แม่เรา - ปากร้าย ใจดี ไม่แสดงออกว่ารัก ห่วงใย ไม่กอด ดุ ขี้บ่น แต่ไม่ตีลูก ทำให้เราเกือบทุกอย่างจนจบ ม.ปลาย -พูดเล่นได้ แต่ต้องดูอารมณ์ เดี๋ยวโดนดุหาว่าลามปาม -มาเที่ยวญี่ปุ่น เราจูงมือ แม่บอกว่าแม่เดินเองได้ (แม่เขินค่ะ) เรางอน อิๆๆ -แยกกับแม่ตอนเรียนต่อมหาวิทยาลัย ทำงาน จนกระทั้งแต่งงาน ทำให้รู้ว่าตัวเองผิดที่ชอบเถียง ทะเลาะ งอนกันบ่อยๆ ถือเป็นเรื่องปกติ ตอนเรียนกับตอนทำงานจะหาโอกาสกลับบ้านเกือบทุกเดือน เพราะแม่แก่มากแล้ว มัวผลัดวันประกันพรุ่ง อาจเสียใจภายหลังได้ พอแต่งงานกลับบ้านปีละสองครั้ง ๆละ 1 เดือนนิดๆ พอหายคิดถึงบ้าง แต่ได้อ่านคอมเม้นท์คุณ keichan แล้วอยากกลับไทยไปหาแม่ค่ะ ** รักแม่ที่สุดหาหญิงใดมาเปรียบไม่ได้ เรารู้จักกันมาตลอดชีวิต บรรยายไม่หมดค่ะ แม่สามีญี่ปุ่น - จู้จี้ ขี้บ่นเฉพาะกับลูกชายค่ะ ลูกสาวเหมือนเป็นเพื่อนมากกว่า - ถือว่ายังโชคดีที่มีความสัมพันธ์อันดีกับแม่สามี ยังเป็นเพื่อนช็อป เพื่อนเม้าท์(สามี)ได้ เพื่อนเที่ยว (วัด) หรือว่าไม่อยู่ด้วยกันก็ทราบนะคะ อิๆๆ   *นอกเรื่อง ที่ว่าเราโชคดีเพราะ คนรู้จักอยู่กับแม่สามีแล้วก็เจอเรื่องคล้ายในละครน่ะค่ะ -คล้ายๆ กันคือทำทุกกิจกรรมตั้งแต่ตื่นเช้าจนกระทั้งก่อนเข้านอนให้ลูกๆ รวมถึงลูกเขย ลูกสะใภ้ หลานๆ กินข้าวเกือบจะทีหลังคนอื่น เห็นแล้วเหนื่อยแทนค่ะ แต่ดูเหมือนแม่สามีมีความสุขกับงานบริการนี้ค่ะ *ลูกๆ หลานๆ นั่งกันจนรากงอกกันทั่วหน้า - แสดงออกถึงความห่วงใยลูกๆ รวมถึงเขย สะใภ้ หลานๆ โดยการโทรหาประจำ หรือไม่ก็มาเยี่ยมบ้าง สังเกตเหมือนกันว่าไม่เคยเห็นกอดหอมหลานเล็กๆ เหมือนบ้านเราเหมือนกันค่ะ * พูดกับสามีตรงๆ ดีใจที่แม่สามีเอ็นดู แต่เราไม่ได้รักแม่สามีเหมือนแม่ตัวเอง เราให้ความเคารพมากกว่า เพราะว่าเรารู้จักกันแค่ 3 ปี กว่า เจอกันแค่เดือนละ 2-3 ครั้ง มีโกรธบ้าง งอนบ้าง ฉะนั้นแม่สามีเทียบกับแม่เราไม่ได้ สามียิ้ม แล้วบอกว่า  Atarimae desho.. * แก้ไขพิมพ์ผิดจาก หวง --> ห่วง (เพื่อนแอบบอก) แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 52 13:01:54 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 08:53:48 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 08:32:05 จากคุณ : ดาวหิ่งห้อย - [ 10 ม.ค. 52 08:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านที่พี่หลิงเล่า  แล้วขอฝาก give ไปให้ ทั้งแม่พี่หลิงที่ไทย แล้วก็แม่ที่ญี่ปุ่นด้วยได้มั้ยคะ ประทับใจมาก เรื่องแบกหม้อใส่เป้   เรื่องเล่าของแม่ที่ไทย ทำให้นึกถึงว่า พวกลูกๆ ของพวกเรานี้  เค้าคงคิดทำนองนี้นะคะ  แบบว่า แม่พูดญี่ปุ่นได้ แต่ก็ไม่ชัด อยากให้ลูกนึกถึงในแบบที่น่ารักๆ เหมือนพี่หลิงนึกถึงแม่จังเลย . . คิดว่า แม่เป็นคนเก่งค่ะ  ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ยิ่งรู้สึกอย่างนั้น เก่งทั้งเรื่องทำงาน  เรื่องเลี้ยงลูก คือไม่ได้หมายถึงว่าลูกอยู่ในกรอบเป็นเด็กดีอะไร หรอกนะคะ  แต่คิดว่า แม่เป็นคนมีศิลปะในการเลี้ยง  ไม่ใช้ไม้แข็งอย่างเดียว แต่มีเทคนิกตะล่อมให้ลูกที่กำลังนอกลู่นอกทาง กลับมาอยู่ในกรอบได้  ยิ่งคิดก็ยิ่งทึ่งค่ะ พ่อเสียตอนลูกๆ เร่ิมเข้าวัยรุ่น  พ่่ีชายก็เกเรมาก  แม่เลี้ยงลูกคนเดียว ด้วยเงินเดือนข้าราชการ ส่งเสียลูกๆ จนจบ ไม่เสียคนไป  ทึ่งในน้ำมือแม่มากๆ ส่วนแม่ที่ญี่ปุ่น  ความคิดแต่ก่อนนี้ รู้สึกว่าทำไมแม่เป็นผู้ตาม ไม่แสดงความคิดเห็น ไม่มีบทบาทในบ้าน บางทีเหมือนถูกลืมเลยด้วยซ้ำ   พอมาหลังๆ นี้ได้คุย ได้สังเกตมาก ขึ้น  รู้สึกว่าจริงๆ แม่พอใจที่จะเป็นแบบนี้มากกว่า  ความเห็นของแม่ที่ได้ฟัง หลังๆ มานี้  ทำให้รู้สึกว่า  แม่เป็นคนมีความคิด  และจริงๆ มีบทบาทกับพ่อมาก เหมือนกัน  เพียงแต่ว่าอยู่ข้างหลัง ไม่ได้ออกนอกหน้า กลับเมืองไทยคราวก่อน  พี่ชายบอกว่า   มันเหมือนวงเวียนหมุนไปว่ามั้ย ตอนนี้  เป็นพ่อแม่คนแล้ว  เรามักคิดว่าจะหาอะไรให้ลูกกิน  คือคิดถึงลูกก่อน ที่จะคิดถึงแม่ของเรา   และแม่ (ยายย่าของลูกๆ ) ก็เหมือนกัน คำถามแรกมักถามว่า "กินอะไรมารึยัง" "อยากกินอะไร" ข้อสังเกตของพี่ชาย นี่เห็นด้วยมากๆ ค่ะ  แล้วก็เป็นเหมือนกันทั้งแม่ฝ่ายไทย ฝ่ายญี่ปุ่นเลย แม่ๆ นี่เห็นลูกๆ เป็นเด็กเล็กๆ เสมอนะคะ จากคุณ : วดี - [ 10 ม.ค. 52 12:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คิดเหมือนพี่เต่าเลยค่ะ ว่าจะเลี้ยงลูกแบบไทยมากกว่าค่ะ คงไม่บริการลูกแบบแม่ๆ ญี่ปุ่น ขำคุณแม่ตอนลืมพี่เต่าฯ อ่ะ ไม่ให้เข้าบ้านเฉยเลย จากคุณ : zuling68 - [ 10 ม.ค. 52 16:00:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แม่เรา แม่เราไม่ค่อยมีเวลาให้มากนัก แต่ท่านก็พยายามคุยกับเรา ถามเรื่องราวต่างๆ เราจะมีเวลาช่วงกินข้าวตอนเย็น เป็นช่วงที่ ทุกคนจะกินข้าวพร้อมๆกัน ช่วงนั้นก็จะคุยกันว่า วันทั้งวันไปทำอะไรมาบ้าง ไปไหน กับใคร ดังนั้นแม่-พ่อเรา จะรู้จักเพื่อนๆเราทั้งหมด เราจึงเพื่อนมากกว่า กอดกัน หอมแก้มกัน นอนด้วยกัน เรียกว่าสนิทกันมาก อีกอย่างพ่อเราต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ นานๆ เวลาท่านกลับมาบ้านยิ่งเหมือนครอบครัวหรรษา คุยเหมือนคุยกับเพื่อนๆเลย เรื่องบริการต่างๆ หรือจิปาถะจะเป็นพี่เลี้ยงทำให้แทนแม่หมด แม่แฟน ท่านใจดีนะคะ ทำให้เราทุกอย่าง เพราะเราบอกแต่แรกแล้วว่าเราทำไม่เป็นและไม่ชอบทำ เห็นท่านทำงานบ้านแล้วสะท้อใจ ทำเท่าๆกับพี่เลี้ยงเราสองคนทำเลยอ่ะ งานจุกจิกมากๆ เราช่วยได้แต่ทำกับข้าว แต่แค่นี้ท่านก็ยิ้มหน้าบ้านแล้วค่ะ และจะเขิลมากเวลาท่านไปชมกับเพื่อนบ้าน ไม่ก็ญาติๆอ่ะ แต่แปลกอย่างตรงที่ ท่านไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับลูกๆท่านเท่าไหร่ เช่นจำไม่ได้ว่าใครชอบหรือไม่ชอบกินอะไร และเค้าไม่ชอบแสดงความรักต่อกัน ก็แปลๆดี มีแต่เรานี่ล่ะ ว่างๆก็กอดทั้งพ่อทั้งแม่แฟนเลย 555555 ไม่ก็บอกรัก กล่าวชม เราเชื่อว่าการแสดงความรักเป็นสิ่งดีค่ะ ไม่ใช่เก็บไว้ในใจ(ใครจะไปรู้เนอะ) จากคุณ : Hergest - [ 10 ม.ค. 52 20:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาตอนตลาดวายทุกทีเลยค่ะ 555 แต่อยากให้ฟังเรื่องของแม่ด้วยค่ะ พูดถึงแม่ตัวเองก่อนค่ะ   ต้องบอกว่ารักมากรักที่สุดเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของหัวใจตัวเอง....แม่จะเป็นคุณนายๆทำอะไรไม่ค่อยเป็นแต่แม่ก็ชอบเอาใจลูก แม่ทำกับข้าวไม่เป็นแต่แม่ก็ขุนลูกด้วยของอร่อยที่สุดมาตลอดชีวิตที่แม่มีลูก  แม่นอนดึกที่สุดและก็ตื่นเช้าที่สุด ตั้งแต่เด็กจนเรียนจบ จะจูงมือกับแม่ไปขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนพร้อมแม่ไปทำงาน เวลาแม่ลงจากรถก็จะหอมแก้ม ส่งจูบ บ้ายบายกันตรงป้ายรถเมล์.....จนกระเป๋ารถเมล์ วินมอเตอร์ไซค์แถบนั้นจำแม่ลูกคู่นี้ได้..............ตอนเรียนเพื่อนชอบล้อว่าเป็นลูกแหง่ ที่ชอบกลับบ้านเร็วๆไม่ไปไหนๆกับเพื่อนฝูง แต่นัดไปเจอกับแม่ที่ห้างและไปกินสเวนเซนส์ไปช้อบปิ้งกันเดินกับแม่ก็จะหอมมือ กอด หอมผมแม่......แม่เคยถามว่าไม่อายเพื่อนเหรอเอาแต่มาอยู่ติดแม่.....เลยบอกแม่ว่าอยู่กับแม่แล้วมีความสุขที่สุดไม่อายใครหรอก ......................... ปัจจุบันมาอยู่ญี่ปุ่น แม่สามีเป็นคนที่น่ารักมากๆ แกมีลูกชายคนเดียวแล้วก็มีความสัมพันธ์แบบคนญี่ปุ่นทั่วๆไปที่เหมือนจะห่างเหิน ไม่มีกอด ไม่มีหอม ไม่มีความใกล้ชิดทางร่างกายกันเลย..........จนพอดิชั้นท้องแรก+ท้องสอง  สามีก็ไปขอให้แม่สามีมาช่วยดูแลลูกสะใภ้ ทั้งๆที่แม่สามีตัวเล็กนิดเดียว แค่1ใน4ของลูกสะใภ้ด้วยซ้ำ  ยังไปกวนคนแก่มาลำบากอีก555......มาอยู่ด้วยกันก็เลยสนิทกัน จุ้กจิ้กๆกอดแม่สามี กระเซ้าเย้าแหย่จนแกเสียศูนย์ มาดนิ่งๆเรียบร้อยหลุดตามลูกสะใภ้ไปหน่อย555 แล้วแม่สามีก็เป็นเหมือนกันค่ะ หอบผักหอบอาหารต่างๆ หอบเครื่องปรุงพวกโชยุ น้ำส้มที่เป็นร้านทำพิเศษแบกใ่ส่กระเป๋า กว่าจะมาถึงบ้านดิชั้นก็ต้องขึ้นเนินเขามาลิ้นห้อย....แม่สามีหนักไม่เกิน40กิโล แต่เคยแบกกระเป๋าของฝากขึ้นรถไฟมาจากเกียวโตเพื่อมาหาค่ะ ความรักของแม่2ประเทศการแสดงออกแตกต่างกัน แต่ก็รู้สึกถึงความรักตามสไตล์ของแต่ละแม่ได้นะคะ ตลอดเวลาแม่จะเห็นลูกเป็นเด็กเสมอจะเป็นห่วงลูกตลอดเวลายิ่งกว่าอะไรๆในชีวิตตัวเองซะอีก จากคุณ : หม่ามี๊ลูกสอง (Vanessa_P) - [ 10 ม.ค. 52 21:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วคิดถึงแม่จับใจ แต่ก่อนไม่เคยคิดอะไร อยู่ด้วยกันตลอด พอมาอยู่ห่างๆอย่างนี้แล้วคิดถึงทุกวัน อยากเจอคุย อยากกอด แม่ก็อายุมากแล้วเป็นห่วงมากๆ อยากให้แม่มาอยู่ข้างๆจัง คิดถึงและรักแม่มากๆ แม่ญี่ปุ่นไม่ค่อยรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง คุณแม่สามีเสียตั้งแต่เขายังอยู่ชั้นประถมเลยไม่มีแม่สามีค่า จากคุณ : กล้วยหอมรสนม (กล้วยหอมรสนม) - [ 11 ม.ค. 52 08:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วส่วนใหญ่แม่ญี่ปุ่นจะมีลักษณะคล้ายๆ กันนะคะ การบริการลูกและสามีถือเป็นหน้าที่สำคัญอย่างหนึ่งกันเลยค่ะ เห็นด้วยกับคุณหม่ามี๊ลูกสองว่า แม่มองลูกเป็นเด็กเสมอแม้ลูก จะแก่แล้วก็ตามค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และทุกท่านที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์นะคะ อบอุ่นดีค่ะ  :) จากคุณ : zuling68 - [ 12 ม.ค. 52 12:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชีวิตจากนี้คงไม่มีเอาแต่ได้เหมือนตอนเราเด็กๆค่ะ  แต่มันมีแต่คำว่าให้ ให้ และให้ลูกค่ะ สั่งอะไรมากิน ก็ต้องมองของในจานก่อนว่ามีที่ลูกชอบไหม ถ้ามีก็ต้องเอาให้ลูกก่อนเลยค่ะ   ถามว่ารักแม่ไหม  ก็รักเหมือนเดิมค่ะ แต่รู้ซึ้งมากขึ้นและสงสัยอยู่ว่าแม่เลี้ยงเรามาได้ไงตั้งหลายปี จากคุณ : Mnki - [ 12 ม.ค. 52 20:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วทำให้คิดถึงแม่ค่ะ แม่ไม่อยู่แล้วค่ะ แต่จำได้ว่าท่านเป็นแม่ที่ใจดี  เวลาโดนบ่นก็แอบคิดว่าทำไม "ขี้บ่น" ตอนนี้กรรมเลยตามสนอง คุณแม่สามีก็เหมือนหลายคน เป็นคนแก่ที่ใจดี รู้สึกเหมือนท่านจะเหงาๆ เพราะเวลาไปเยี่ยมท่านจะดีใจมาก แต่เจอท่านไม่นานก็เสีย จากคุณ : R_may - [ 14 ม.ค. 52 15:42:03 ]