ความคิดเห็นที่ 1 คราวนี้ชีเข้ามาเลย แม่ญี่ปุ่นคนนั้น เค้ามาถามเราว่าเราไม่สอนให้ลูกพูดเหรอ? ไม่กลัวเด็กทะเลาะกันเหรอ? เราก็ งง พอตั้งสติและรวบรวมไวยากรณ์ที่พอจุะมีบ้าง มาโต้ตอบกับเค้าบ้าง เราถามว่าคุณรู้ได้ไงว่าเราไม่สอน คุณเห็นไหม ว่าเราพูดบางอย่าง กับลูกแล้วลูกถอยออกมาจากวงของคุณ แค่มันไม่ใช่ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น อีกอย่างบ้นเราเลี้ยงสองภาษา ลูกฉันคงไม่เก่งเท่าเด็กญี่ปุ่นวัยเดียวกันแต่เค้าก็ พยายามอยู่ และแน่นอนทางบ้านฉันก็สอนมารยาท แต่ฉันไม่เข้าใจว่า การสอนหรือไม่สอนมันเกี่ยวอะไรกับคนภายนอก แล้วทำไมคน ภายนอกต้องวุ่นวายด้วย เค้าตอบว่า คนญี่ปุ่นนอกจากจะสอนลูุกตัวเองแล้ว ก็สอนเด็กคนอื่นด้วย เราก็เถียงอีกอ่ะว่าไม่เคยเห็นเหมือนที่เค้าพูดเลย ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ ก็ไม่เคยเห็นใครสั่งสอนลูกคนอื่น หรือนอกจากจะเล่นกันแบบ น่ากลัวจะเกิดอันตราย มีเตือนมีห้ามปรามกัน แล้วที่คุณบอกว่า เป็นการสั่งสอนอ่ะ คุณรู้ไหมว่า ลูกฉันกลัววิธีพูด และหน้าตาที่คุณแสดงออกมา ที่คุณบอกเรื่องวัฒนธรรมนี้กับฉัน ถ้าฉันคิดผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่ถ้าเป็นบ้านเมืองฉัน เรื่องแบบนี้เค้าถือว่า เป็นเรื่องเสียมารยาทมากค่ะ แล้วเราก็บอก ให้ลูกกลับ แน่นอนบอกให้ บ๊าย บายเพื่อน รวมทั้งเก็บของที่ เล่นแล้วให้เป็นระเบียบ ซึ่งเด็กวัยนี้บางคนยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ จากคุณ : My first love - [ 13 ม.ค. 52 14:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราเดินกลับมากับลูกด้วยความข้องใจมากๆ ว่าที่หล่อนพูดมันจริงเหรอ? แล้วก็สงสารลูกจับใจ ทำให้คนอื่นมาต่อว่าพวกเราได้ แต่้เรามั่นใจว่า เราก็เลี้ยงลูกอย่างดีทั้งไอคิวและอีคิว แต่ด้วยศักยภาพในตัวเด็กมันต่างกัน และข้อจำกัดบางอย่าง ทำให้ลูกเราดูเหมือนไม่ทัดเทียมเด็กอื่น ยอมรับว่าเครียด และเสียความมั่นใจไปเลยทั้งวัน พอดีอีกวันนึง เราพาลูกไปเล่นที่สนามใกล้บ้าน เผอิญเจอเพื่อน แม่คนญี่ปุ่นที่คุ้นหน้ากัน คุยกันบ่อยๆ เลยถามซะเลย เค้าให้คำตอบมาว่า เจอแบบนี้เหรอ อย่าคิดมากนะ ถ้าเป็นพวก แม่หัวเก่าหน่อยจะเป็นแบบนี้ พวกที่คาดหวังในตัวเด็กสูงๆอ่ะ พอเด็กเริ่มโต ไปโรงเรียนเค้าจะเริ่มทำได้เอง เพื่อนญี่ปุ่นคนนี้เค้าบอกว่า ให้เราพยายาม อย่าไปสนใจ คนญี่ปุ่นก็มีหลายๆแบบ เค้าเองก็ไม่เคยไปสั่งสอนเด็กอื่นที่ไม่ใช่ ลูกเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกันจริงๆ เราก็ดีใจนะ ที่อย่างน้อย ก็ไม่ได้มีแม่ญี่ปุ่นคิดเหมือน ชีคนนั้นทุกคน และสิ่งที่เราเจอก็ไม่ใช่ เรื่องปกติที่จะเจอบ่อยๆ พล่ามมายาวยืด  อันนี้เป็นตัวอย่างเรื่อง ภาษาที่เราเจอมา ( สร้างความสะเทือนใจมิใช่น้อย หือ ๆๆๆ ) มีใครเป็นแบบเราหรือใครเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ แล้วมีเคล็ดลับ (หรือไม่ลับก็ได้ค่ะ ) แนะนำหรือบอกต่อบ้างไหมค่ะ? เรื่องการสอนภาษาให้กับลูก เราแม่มือใหม่หัดเลี้ยงอ่ะค่ะ รบกวนด้วยนะคะ จากคุณ : My first love - [ 13 ม.ค. 52 14:40:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่สามารถออกความเห็นอะไรได้ เพราะว่ายังไม่มีลูก แต่อ่านแล้วหงุดหงิดแทนจริงๆ เลยค่ะ เราไม่ชอบพวกแม่บ้านญี่ปุ่นซักเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะเท่าที่เจอมามีแต่พวกความคิดคับแคบ (แม้ว่าคนดีๆ ก็มีอยู่ด้วยก็ตาม) ลูกสาวแฟนเราก็มีปัญหาเรื่องโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีแม่ (น่าเตะจริงๆ พวกเด็กบ้า) แฟนเราก็ไม่พูด ภาษาญี่ปุ่นกับลูก พูดแต่ภาษาอังกฤษ พอลูกไม่มีแม่ที่คอยไปเข้าสังคมกับแม่บ้านพวกนั้น ก็เลยมีปัญหาแปลกๆ ออกมาอีก - - กลายเป็นว่าพอไม่มีแม่ไปเข้าสังคมทำให้ความสนิท ในกลุ่มเพื่อนลดลง เพราะว่าแม่ๆ ไม่ได้ไปแฮงก์เอาท์กับแม่คนอื่น ลูกเลยไม่ได้เล่นด้วยกัน ปัญหาสังคมแถวนี้นี่มันก็แปลกจริงๆ แหละค่ะ ถ้าเป็นที่ไทยของแบบนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าถ้าหากถามความคิดเห็นเรา เราคิดว่าอยู่นอกบ้านพูดภาษาญี่ปุ่นก็ดีค่ะ เพราะว่าภาษาไทย เค้าฟังไม่ออกว่าเราพูดว่าอะไร จะสอนลูก หรือจะนินทา เค้าก็ฟังไม่ออก เค้าอาจจะมองเราในแง่ลบโดยไม่จำเป็น คิดซะว่าได้ซ้อมภาษาญี่ปุ่นของตัวเองไปด้วยในตัว โดยปกติเวลาที่เราอยู่กับคนหลายๆ ชาติ พูดหลายๆ ภาษา เราจะไม่พูดภาษาที่คนอื่นฟังไม่ออก เพราะถือว่าเป็นมารยาทแบบนึง แต่นั่นก็หมายความว่าต้องนั่งอยู่ในกลุ่มเดียวกันนะคะ อีกอย่างพวกแม่บ้านญี่ปุ่นไม่ชอบคนต่างชาติกันซักเท่าไหร่ (ถ้าไม่ใช่ฝรั่ง) เราว่าถ้าไม่ทำ ตัวแปลกแยกมากก็อาจจะดีกว่าค่ะ (สังคมมันเป็นแบบนี้ - -") เพราะว่าผลเสียทั้งหมดมัน ตกลงที่ลูก เอาเข้า จริงๆ พวกแม่ๆ ญี่ปุ่นก็ไม่ได้ใจกล้าหาเรื่องอะไรหรอกคะ เพียงแต่เด็กสู้ไม่ได้ ก็เลยกล้ากว่าที่จะมาว่าที่พ่อแม่กันตรงๆ (ขี้ขลาดนะแหละ) สำหรับตัวเราแล้ว เวลาอยู่นอกบ้านเราพูดภาษาอังกฤษตลอดเวลาค่ะ (ประชด) แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 15:11:41 จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 13 ม.ค. 52 15:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กว่าจะโพสเสร็จ จขกท โพสไปสองรอบแล้ว 5555 เราว่าจริงอย่างที่เพื่อนของ จขกท พูดนะคะว่า อย่าไปสนใจพวกคนหัวโบราณเลยค่ะ พ่อแม่จิตใจคับแคบก็เป็นกรรมของลูกเค้า เรื่องศักยภาพวัดกันตอนอนุบาลก็งั้นๆ แหละค่ะ ดูกันตอนโตว่าใครเป็นคนดีให้กับสังคมได้มากกว่ากันดีกว่า จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 13 ม.ค. 52 15:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จริงๆเราก็สองจิตสองใจเหมือนคุณแพนด้าหน้าใสบอก จะพูดญี่ปุ่นเพราะจะได้ไม่ต้องรู้สึกแตกต่างกับสังคมเค้ามากนัก แต่กังวลว่าลูกเราจะเข้าใจหรือป่าว ? มันชอบทำหน้างงๆเวลาพูดไทยบ้าง ญี่ปุ่นบ้างอ่ะค่ะ แต่ยอมรับนะ ว่าวันนั้นที่พูดญี่ปุ่นไป สัมพันธภาพแม่ๆลูกๆ กับคนอื่นดีขึ้น แต่ก็อดห่วงไอ้ลูกเราไม่ได้ กลัวจะสับสน เฮ้ย หัวอกคนเป็นแม่ ขอบอกว่าเหนื่อยใจจริงๆค่ะ จากคุณ : My first love - [ 13 ม.ค. 52 15:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องนี้ซับซ้อนค่ะ เราคิดว่ามันเป็นปัญหาสองอันมาทับซ้อนกันพอดี  คือปัญหาวัฒนธรรมการเข้าสังคมแบบญี่ปุ่น กับภาษา.... ภาษาในที่นี้ ไม่ใช่เพราะแม่พูดไม่ได้พูดไม่เป็นนะคะ แต่เป็นภาษาที่ใช้ในสังคมของเค้า   เรื่องลูกเล่นกันคนอื่นนี่เราก็เคยผ่านตรงนั้นมาหมาดๆ  ไม่กี่ปี  ตอนแรกก็คิดว่าเด็กเล็กเล่นกันก็ปล่อยไป  แต่พอไปหลายที เราก็เริ่มจับได้ว่ามีคีย์เวิร์ดในการเข้าสังคมของเด็ก ๆ หลายคำอยู่เหมือนกัน   เช่น คนนิจิวะ   ...สวัสดี อิเรเตะ  ....ขอเล่นด้วยคนสิ คะชิเตะ   ...ขอยืมหน่อยนะ อะริงะโตะ  ...ขอบคุณนะ โกะเมนเนะ   ...ขอโทษนะ จากคุณ : gengen - [ 13 ม.ค. 52 15:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วทีนี้พอลูกเราเข้าไปในวงโดยไม่ได้พกคำพวกนี้ไปด้วย....เจ๊ ๆ ก็จะมองว่าเราแปลกประหลาด  ไม่มีมารยาทอะไรทำนองนี้  และอาจโดนขาโหดจิ้มใส่แบบที่คุณโดน  ... อันนี้อยากให้มองข้าม อย่าไปสนใจเจ๊ขาโหดคนนั้น เพราะจะทำให้หงุดหงิดใจเปล่า ๆ ตอนที่เรารู้ว่า "อ๋อ เค้าพูดกันอย่างนี้เหรอ"  เราก็รีบจำ ๆๆๆๆ   แล้วเอาไปสอนใส่หัวลูกทันที    รวมทั้งไม่ลืมใส่หัวตัวเราเองด้วย   เป็นความรู้ใหม่  ว่าเวลาจะเข้าวงเด็กๆ ต้องใช้ใบเบิกทางว่า "อิเรเตะ" เดินดุ่มเข้าไปไม่ได้ แล้วก็ไม่ลืมที่จะจำว่าเวลามีเด็กมาขอเล่นด้วย หรือขอยืม  เราต้องพูดตอบอย่างนางสาวไทยใจอารี ว่า "ii yo" อยากให้คุณMy first love มองในแง่นี้ค่ะ   อันไหนที่คิดแล้วเคืองใจก็ปล่อยมันไป   อันไหนที่เป็นประโยชน์กับตัวก็เก็บไว้ให้หมด    แล้วนำมาใช้ในครั้งต่อไป   เราจะได้วิ่งเข้าเส้นชัยในเรื่องพาลูกไปเล่นข้างนอกได้อีกหนึ่งเรื่อง จากคุณ : gengen - [ 13 ม.ค. 52 16:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อไปเป็นเรื่องเจ๊ค่ะ อยากได้ใจเจ๊มาเป็นของคุณMy first love หรือเปล่าเอ่ย เราจะมาปล่อยเคล็ดลับ....เหอ เหอ   เนื่องจากเป็นปกติของมนุษย์ที่ชอบให้คนมาอวยเรา   ก็เอากับเขาสักหน่อย...พบกันกับเจ๊คราวหน้า   ก็รี่เข้าไปขอบคุณเจ๊เลยค่ะ ที่ช่วยสอนให้เรารู้ว่าเวลาจะขอยืมของเล่นกันต้องพูดแบบนี้   ใช้ความเป็นต่างด้าวของเราให้เป็นประโยชน์  ว่าเรื่องเล็กๆ พวกนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก แต่ไม่สามารถเรียนได้จากในตำราว่าในเวลาอย่างนี้มี "วิธีการพูด" อย่างนี้ (ซึ่งเป็นเรื่องจริงนะ   เราว่าเราเรียนมาตั้งมากมาย  แต่ยังไม่รู้ ต้องมาจดจำเอาจากข้างสนามเด็กเล่นตั้งเยอะ)  เป็นเพราะเจ๊มาตักเตือนแท้ๆ ทำให้เราได้ความรู้ภาษาญี่ปุ่นเพิ่มขึ้นอีก ต่อไปนี้ถ้าเราพูดจาอะไรไม่ถูก ไม่เข้าท่าก็ขอให้เจ๊ช่วยแนะนำด้วย อะไรทำนองนี้ อวย ๆ เข้าไว้   ถ้าเจ๊หันมาใจดี คอยแนะนำให้ เราก็สบายไป ถือว่าได้ครูดุๆเพิ่มอีกหนึ่งคน   แต่ถ้าเจ๊เป็นนางมารเหลือหลาย  ก็ปล่อยเค้าไปแล้วกันค่ะ พูดตามตรงนะคะ   ในวงแม่บ้านที่นี่....ขอให้พกรอยยิ้มกับคำทักทายไปเยอะๆ แล้วก็หัวข้อดินฟ้าอากาศ  ก็พอจะทำให้เรากล้อมแกล้มถูไถไปกับเขาได้    เราเองก็ไม่ได้อยากซี้จี้จ๋ากับแม่บ้านทุกๆคนในสนามเด็กเล่น  แต่ในขณะเดียวกัน คนเหล่านั้นเป็นแหล่งข้อมูลที่ดีมากสำหรับการเลี้ยงลูก ไม่ว่าเรื่องโรงเรียน วัฒนธรรมต่าง ๆ  แหล่งซื้อของ  วิธีเลี้ยงลูกแบบญี่ปุ่น สารพัด  เลยต้องรักษาสังคมตรงนี้ไว้บ้าง เวลาไปเจอแม่บ้านแถวสนามเด็กเล่นนี่.... เราจะทำเหมือนเล่นเกมเลย คือใครทักก่อนคนนั้นชนะ  คนไหนทักเสียงดังกว่า...ได้คะแนนเต็ม    ถ้าชั้นยิ้มทักกว้างกว่า...ชั้นได้เหรียญทอง สนิทไม่สนิท ก็ขอให้ทักไว้ก่อน  โอฮะโย คนนิจิวะ อะไรก็ว่าไป แล้วเหวี่ยงรอยยิ้มใหญ่ ๆ ใส่ไปด้วย    เพราะประเทศนี้ถือเรื่องการทักทายมากมายเหลือเกิน.....ต่อให้เราแสนดีแค่ไหน ถ้าไม่พูดทักทายนะ  เค้าก็มองเราเป็นคนมารยาทแย่ เป็นคนไม่ดี ไม่เชื่อดูข่าวสิคะ  เวลามีคดีอะไรนี่ นักข่าวต้องไปสัมภาษณ์ข้างบ้านทุกที  แล้วทุกคนก็จะพูดเหมือนกันว่า "เค้าเป็นคนดีค่ะ  เวลาเจอก็พูดทักทายฉันทุกครั้ง" "หมอนั่นมันแปลก ๆ นะ   เจอกันกี่ทีก็ไม่เคยพูดทักฉันสักครั้ง" จนเราเคืองว่า เอ๊ะ...อิประเทศนี่  ถ้าชั้นทักแก แปลว่าชั้นเป็นคนดี  ถ้าไม่ทักแปลว่าชั้นไม่ดีใช่ไหมยะ    ด๊ายยย  แม่จะทักมันให้ทุกคนที่รู้จักเลย  ชั้นจะได้เป็นคนดีเวลามีนักข่าวมาสัมภาษณ์ไง อย่าคิดมากนะคะ   มองโลกในแง่ดีไว้ เพื่อขีวิตที่มีสุขในประเทศนี้ ที่เรายังต้องประคับประคองทั้งตัวเองและลูกอยู่กันไปอีกนานแสนนาน จากคุณ : gengen - [ 13 ม.ค. 52 16:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้โห....เขียนยาวจริงวุ้ย คือว่าเป็นคนเก็บกดเรื่องภาษาค่ะ  เลยจะย้อนมาบอกว่าที่บ้านคุยกันภาษาไทย  แต่เวลาออกไปสังคมข้างนอก...ขี้เกียจโดนมองเป็นมนุษย์ต่างดาว ก็เลยคุยเป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ จากคุณ : gengen - [ 13 ม.ค. 52 16:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เราชอบข้อเสนอแนะของคุณ gengen มากจะจำไว้ใช้บ้าง ทั้งเรื่องคำศัพท์และเรื่องอวยๆๆ ขอบคุณมากจริงๆ ไม่เสียแรงพิมพ์ตั้งกระทู้ จากคุณ : My first love - [ 13 ม.ค. 52 18:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับคุณgengenค่ะ ตามประสบการณ์ของตัวดิฉันเอง อย่างที่คุณgengen  บอก  เราจะเดินดุ่มๆ ไปเล่นกับเด็กๆคนอื่นไม่ได้ มันต้องมีคำพูดด้วย  อิเรเตะ  คะชิเตะ แม่ต้องคอยจับตาดูลูกตลอด  จะให้ลูกเดินดุ่มๆไปเล่นกับเพื่อน หรือแย่งของเพ่ือนไม่ได้   (  เข้าใจว่า บางครั้งแม่อาจเผลอ   ลูกเดินไปเล่นของเด็กคนอื่น )   พูดถึง  ถ้าเราเผลอ  แล้วลูกเราไปเล่นของคนอื่น หรืออยากเข้ากลุ่มกับเพื่อนๆ   เราเป็นแม่ต้องรีบเข้าไปดูนะคะ   ต้องเข้าไปทักทาย  ขอเล่นด้วยนะ  เราพูดด้วย  ลูกเราพูดด้วย ถ้าเราปล่อยเฉย  คนอื่นเค้าอาจตำหนิเราในใจนะคะ ดิฉันคิดว่าคุณ My first love  น่าจะเข้าไปดูลูก หรือถามแม่ญ่ีปุ่นคนนั้นว่าลูกเราทำปัญหาอะไรหรือเปล่า ( ถึงแม้เราคิดว่าลูกเราไม่มีปัญหาก็ตาม ) แต่คุณเรียกลูกมาสอน   มันก็ทำให้แม่่คนญ่ีปุ่นรู้สึกไม่ดีจนมาถามคุณ ตอนนี้ลูกดิฉันอยู่อนุบาล 3   3 ปีท่ีอยู่อนุบาล ก็ยังเห็นการเข้าไปพูดคุยระหว่างแม่ๆท่ีคิดว่าลูกเราทำปัญหาให้เค้าหรือเปล่า   บางทีมันมีอะไรแค่นิดเดียว  ถ้าคิดในแง่เด็กๆ  มันก็ไม่มีอะไรอยู่แล้ว แต่แม่ก็ต้องคุยระหว่างแม่ด้วย  มีการขอโทษ  และขอบคุณ   เมื่อก่อนเป็นอะไรท่ีคิดไม่ถึง   แต่สังเกตุคนอื่นทำ  เราก็ทำ  มันเป็นอะไรท่ีสบายใจดีค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก  และก็ไม่มีใครมาตำหนิเราได้ค่ะ เรื่องพูดภาษาไทยกับลูก ดิฉันคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เข้ามาเพ่ืมข้อความอีกนิดค่ะ ท่ีเขียนมาไม่ได้ตำหนิเจ้าของกระทู้นะคะ   เพียงแค่อยากพูดคุยเสนอแนะตามท่ีตัวเองประสบมาเท่านั้นค่ะ ดิฉันไม่ได้มีเจตนาท่ีไม่ดีนะคะ  ตัวเองเป็นคนเขียนไม่เก่ง  ( สังเกตได้จากท่ีไม่ค่อยตอบกระทู้เลย​ ) กลัวคุณ  My first love เข้าใจผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 52 19:16:45 จากคุณ : ช้างครับ - [ 13 ม.ค. 52 18:42:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างที่คุณช้างบอกค่ะ ต้องสังเกตุตลอดเวลา แต่ถ้าคลาดไป ถ้าหันกลับมาเจอ เห็นกำลังปะทะกับคนแปลกหน้า ก็ควรทักทายเขา อาจจะ "sumimasen" กรณีที่เหมือนลูกเราจะไปรบกวนเขา ขนาดนั่งกินข้าวโต๊ะ ติดกัน ลูกชาย (ไม่ถึงขวบ) ส่งเสียงเอื้อยเจื่อย ตามประสา เรายังต้องหันไป ผงกหัว เป็นการส่งสัญญาณขอโทษ เขาเลยค่ะ แต่ที่ฟัง ๆ เล่ามา คุณแม่คนนั้นนี่ น่ากลัวจริง ๆ จากคุณ : futomomo - [ 13 ม.ค. 52 20:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วน่าโกรธแทนเหมือนกันนะคะ แต่ชอบความเห็นคุณ GEN GEN มากๆ เมื่อวานก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้สามีฟัง สามีก็บอกว่า คนมีหลายแบบ แต่เพื่อลูก ก็ต้องพยายามเข้าให้ได้กับแม่ๆ ญี่ปุ่นทั้งหลาย ไม่งั้นอาจจะถูก ISOLATE ได้ แต่ยังไม่มีประสบการณ์จะแชร์ค่ะ เลยขอเข้ามาเก็บ เป็นข้อมูลไว้ก่อนนะคะ ขอบคุณค้า จากคุณ : แม่ลูกอ่อน หกเดือน (zuling68) - [ 14 ม.ค. 52 06:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ Myfirstlove สะเทือนใจแป้บเดียวพอนะคะ  อย่าให้คนแบบนั้น มาทำให้เราหดหู่เลยค่ะ  คิดว่า แม่เด็กที่คุณเจอ เป็นพวกที่มากกว่าธรรมดา ที่เขาพูดว่า ที่บ้านไม่ได้สอนเหรอ  แล้วพูดกับเด็ก 2 ขวบนี่  แย่มากเลย แต่ที่คุณ Myfirstlove พูดตอบเขาไปแบบนั้น  ขอชมว่าเก่งมากแล้วนะคะ คิดว่าถ้าเป็นตัวเอง คงแค่เหวอๆ อึ้งๆ หูอื้อ ตอบกลับไม่ถูกแน่เลย ชอบ คห. ที่8 ของคุณ gengen ด้วยค่ะ  เห็นว่าจริงอย่างนั้นเลย ส่วนที่ว่า ออกไปข้างนอกพูดภาษาอะไรนั้น เลือกเอาตามแบบที่คุณ Myfirstlove คิดว่าทำแล้วดีกับลูกและแม่ก็สบายใจนะคะ  ถ้าสังเกตว่า นอกบ้านพูดญี่ปุ่น แล้วรู้สึกว่าความสัมพันธ์กับคนรอบๆ มันง่ายกว่า  ก็เลือกเอาแบบนั้น เราเลือกเอาแบบว่า  เลี้ยงอย่างมีความสุข ไม่กดดันตัวเองมากไปดีกว่าเนอะ ส่วนที่บ้าน ก็ยังใช้แบบ พ่อพูดญี่ปุ่น แม่พูดไทยอยู่ค่ะ  ทั้งนอกบ้านในบ้าน นอกบ้านนี่แบบในกรณีไปไหนกับสามคนแม่ลูก  ส่วนเวลาลูกเล่นกับเพื่อน กับลูกก็พูดไทยก่อน แล้วก็พูดญี่ปุ่นสั้นๆ ให้คนอื่นเข้าใจด้วย   ตอนนี้ก็เลยเป็นเรื่องไม่แปลกสำหรับเพื่อนๆ ลูกไปแล้ว ก็เขารู้แล้วว่า ถ้าเป็นครอบครัวนี้ก็จะเป็นแบบนี้น่ะค่ะ ความเห็นส่วนตัวนะคะ  คิดว่า บางที เราจะแปลกแยกรึปล่าว มันไม่ใช่แค่เรื่องภาษา อย่างเดียวน่ะค่ะ มันอยู่ที่ลักษณะท่าทาง นิสัยด้วย  ซึ่งคนที่ถูกชะตากัน  เข้ากันได้ ทั้งที่ก็เห็นว่าเราเป็นคนต่างชาติ พูดไทยกับลูก พูดญี่ปุ่นไม่เก่ง แต่ก็ยังต้องชะตา อยากเป็นเพื่อนกับเราก็ยังมีอยู่เยอะค่ะ จากคุณ : วดี - [ 14 ม.ค. 52 07:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วจี๊ดแทนเลยค่ะ  ไม่เคยเจอคุณแม่ญี่ปุ่นที่มารยาทแย่ขนาดนี้ มากสุดที่เคยเจอก็คือไม่สนใจ ไม่มอง ไม่พูด การที่สั่งสอนถึงแม้จะไม่สนิทกันก็ทำได้ถ้าเด็กทำไม่ถูก แต่ควรพูดด้วยเสียงและหน้าตาที่เมตตา ยิ้มแย้ม ตัวเองจะพยายามพูดไทยกับลูกตลอด  ยกเว้นเวลาคุยอยู่กับคนอื่นข้างนอก เพราะกลัวจะเสียมารยาทที่คุยรู้เรื่องกันแค่สองคนแม่ลูก แม่แต่ละคนมีวิธีการเลี้ยงลูกไม่เหมือนกัน  ถ้าคุณมั่นใจว่าตัวเองทำถูกแล้ว ก็เดินหน้าต่อไป  อย่าหวั่นไหว สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : morinaga - [ 14 ม.ค. 52 11:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อึ้ง..ชีจริงๆ สงสัยจะเก็บกด คุณเก่งมากที่เจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วสามารถตอบกลับไปได้แบบมีเหตุผล ถ้าชีคิดบ้างคงรู้นะว่าวิธีการพูด ของเค้ากับเด็ก2ขวบเนี่ย มันเกินไป ส่วนตัวที่บ้านเราพูดไทย ป๋าพูดญี่ปุ่น ออกนอกบ้านถ้าอยู่ตามลำพังเราจะพูดไทย ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยจะพูดญี่ปุ่นเท่าที่ตัวเองได้   เป็นกำลังใจให้คุณMy first love สู้ๆ จากคุณ : ไอทะเล (ไอทะเล) - [ 14 ม.ค. 52 12:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รู้สึกดีจังเลยค่ะ อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนๆในนี้ที่คอยเป็นกำลังใจ สู้ค่ะ เพื่อลูก แต่เราส่วนมากก็เจอแต่แม่ญี่ปุ่นดีๆนะคะ เพิ่งเจอคนนี้เหมือนกัน เค้าบอกว่านั่นคือการสอน (ของเค้าอ่ะนะ )แต่ลูกเราเหว๋อๆเลยอ่ะ คงกลัว หน้าจ๋อย สงสารลูกมากตอนนั้น แต่ตอนนี้รู้สึกดีแล้วค่ะ ได้รับคำแนะนำของคุณ gengen และทุกๆท่าน ขอบคุณมากจริงๆ เด๋ววันศุกร์นี้ได้รับคำชวนจากแม่บ้านญี่ปุ่นคนนึง (คนที่ให้กำลังใจเราอ่ะค่ะ ) ไปทานกลางวันที่บ้านเค้า ยิ่งทำให้เรารู้สึกมีกำลังใจ ว่าคนมันไม่เหมือนกัน ขนาดเราออกจะต่างด้าว แต่ยังมีคนอยากคบด้วยแฮ่ะ หุหุ ยังไงต้องขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : My first love - [ 14 ม.ค. 52 14:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยังไม่ว่าง เด๋วค่อยเข้ามาอ่านเม้นคนอื่นน๊ะ แต่ขอตอบโอ๊ต ก่อนว่า เกลียด พวกแบบนี้จริงๆ ชีวิตมันจะเครียดอะไรนักหนา ไม่ชอบพวกนี้เลยอ่ะ ชีวิตเค้าคงเครียดมากเลยมั้งอยู่บ้านอ่ะ ( เราตอบแย่ไปรึเปล่า  แต่เราไม่ชอบอะไรแบบนี้จริงๆ เลย ) แค่คิดก็ไม่อยากกลับไปญี่ปุ่นแล้ว เราคงปกป้องลูกได้ไม่ดีเท่าอยู่ที่นี่เลย เศร้าาาาาาาา จากคุณ : Cafe'_latte - [ 14 ม.ค. 52 14:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีความรู้สึกว่าคุณ จขกท โดนแม่บ้านญี่ปุ่นคนนี้แรงใส่ค่ะ ยิ่งมาตำหนิเด็กลูกคนอื่นด้วยแล้ว เราไม่ชอบเลยค่ะ แต่ขอปรบมือที่คุณพูดไปนะคะ  ดีใจที่ไม่ได้เห็นคนเอาแต่หงอๆพวกแม่บ้านญี่ปุ่นที่ร้ายๆนิสัยตีสองหน้านิสัยไม่ดีค่ะ ของตัวเองเคยเจอประสบการณ์แม่ญี่ปุ่นบางคน เหยียดๆต่างชาติมาบ้างแล้วหลายครั้งค่ะ ซึ่งแต่ละครั้งก็คิดว่าตัวเองตอกกลับไปเจ็บแสบไม่น้อยเหมือนกันค่ะ(บางครั้งพ่อแม่สามีเราได้ยินก็จะว่าใส่คนญี่ปุ่นแบบนั้นกลับไปไม่น้อยเหมือนกันค่ะ) ในมุมร้ายๆของเรา คือการปกป้องลูกค่ะ การจะเป็นมิตรกลับใครสักคนนั้น เรามีความมั่นใจเชื่อในความรู้สึกตัวเองมากๆค่ะ ถ้าเค้ามาตำหนิลูกเราแล้วยังกล้ามาถามเราไม่สั่งสอนลูกอีก......อินี่มันไม่น่าคบอย่างแรงค่ะ   ดิชั้นคงตอกกลับแรงๆและไม่พูดญี่ปุ่นด้วยค่ะ จะพูดภาษาอังกฤษ ถ้าชีไม่เข้าใจก็จะไม่สนใจพูดญี่ปุ่นด้วยอยู่ดีค่ะ(แต่คิดว่าน่าจะเข้าใจเวลาต่อว่าคนอื่นน้ำเสียงสีหน้าอาการเราคงออกว่า ตรูด่าคุณอยู่นะคะ) เพราะเราคงไม่คบคนที่ความรู้สึกไม่ถูกชะตาแบบนี้.......แอบทึ่งคนที่เค้าควบคุมความเกลียดโกรธไม่เอาอารมณ์มาเป็นหลักได้ล่ะค่ะ  ตัวเองทำไม่ได้ค่ะและไม่ทำด้วย  ยิ่งเรื่องลูกเนี่ย ไม่รอมชอมยอมให้คนพวกนี้เลยค่ะ แต่ทั้งนั้น แม่บ้านญี่ปุ่นที่น่ารักๆและเป็นมิตร ใจกว้างก็มีอีกเยอะค่ะ คนที่เป็นมิตรมาเราก็ยิ้มกว้างๆเป็นมิตรกลับไปเต็มที่ค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊ลูกสอง (Vanessa_P) - [ 15 ม.ค. 52 02:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามานั่งเป็นเพื่อนให้กำลังใจด้วยคนค่ะ ศึกนี้เป็นศึกระยะยาว   ระวังสุขภาพด้วยนะคะ  ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : akebi1 - [ 15 ม.ค. 52 07:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สังคมญี่ปุ่นมีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ขนาดสามีภรรยา อยู่กันเป็นสิบปีก็ยังมีเรื่องสั่งสอนกันไม่หมด วัฒนธรรมและความคิด ต่างกัน ก็ต้องมาค่อยปรับให้เข้ากัน ไม่มีลูกเล็กๆก็รับมือกับกฏกติกามารยาทกับสามีคนเดียว เป็นกำลังใจให้จขกท. ยังมีอะไรที่ต้องเรียนอีกเยอะ จากคุณ : พนอจัน - [ 15 ม.ค. 52 15:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ได้เป็นแม่บ้านนะครับ ลองเข้ามาอ่านดู ชอบความเห็นคุณ GenGen ทำให้รู้วัฒนธรรมญี่ปุ่นอีกด้านเลย แล้วก็เอาไปปรับใช้กับชีวิตที่ไม่ใช่แม่บ้านได้ด้วย จากคุณ : Bigrobin - [ 16 ม.ค. 52 19:03:53 A:192.168.0.17 X:202.28.62.245 TicketID:163049 ]