ความคิดเห็นที่ 1 ย้อนหลังกลับไปประมาณ 5 ปีที่แล้ว(ประจานอายุกันเลยทีเดียว)...ผมเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง เรียนคณะบัญชี มหาลัยของรัฐ แถวสามย่าน..ก็พอจะรู้เรื่องโครงการนี้บ้างจากเพื่อนและแผ่นป้ายประกาศต่างๆ(ตอนนั้นผมอยู่ปีสอง)..แต่มีเหตุอันทำให้ต้องเลื่อน มาไปเอาก็ตอนปีสาม(เป็นชายไทย...ต้องรับใช้ชาติ..แหะๆพอดีไม่ได้เรียน รด.เลยต้องไปเกณฑ์ทหาร)...ตอนแรกจะไปกันประมาณห้าคน แต่ไปๆมาๆก็แยกกัน..ผมมากับเพื่อนอีกคนหนึ่งชื่อไอ้ฟาว..ส่วนที่เหลือไปกับอีกบริษัทหนึ่ง.....สาเหตุที่แยกกันมาสองคนอ่ะเหรอคับ...จิงๆเพราะผมกับไอ้ฟาวขี้เกียจไง...บริษัทที่พวกผมทั้งสามคนไปสมัคร มันเป็นบริษัทใหญ่ดูน่าเชื่อถือเลยทีเดียวแหละ..แต่ว่ามันอยู่ไกล..ผมเลยออกอุบายหลอกไอ้ฟาว ลู้ค..."เฮ้ย ไอ้ฟาว กรูว่าบริษัทใหญ่ๆแมร่งไม่แนวหว่ะ แถมไปกันเยอะๆกรูว่าไม่ได้อะไร" ฟาว...."เออ กรูแล้วแต่มรึงอ่ะ" ...จำได้ว่ายุธการหลอกล่อไอ้ฟาวนั้นใช้เวลาไม่นานเลย และในที่สุดผมก็หลอกมันมากับผมได้ ......บริษัทที่ผมไปสมัครนั้น เป็นบริษัทที่พึ่งเปิดใหม่คับ...ปีแรกกันเลยทีเดียว ขั้นตอนการสมัครก็เหมือนทุกบริษัททั่วไป..คือ สอบข้อเขียน และสอบสัมภาษณ์ ซึ่งผมกับไอ้ฟาวเราทั้งคู่ต่างได้ระดับภาษาขั้นดีเยี่ยม(ตอนนั้นในใจผมคิด...ถ้าพวกกรูได้ดีเยี่ยม คนไทยก็พูดภาษาอังกฤษได้ทั้งประเทศแล้วแหละ) ..ทุกอย่างผ่านไปด้วยความเรียบร้อยจนถึงเวลาเลือกงาน ...ผมกับไอ้ฟาวไม่ลังเลเลือกงานที่ได้ค่าแรงสูงไว้ก่อน(เป็นกันทุกคน)...งานเชี่ยอะไรไม่สน ...จังหวะนี้เงินเท่านั้นคับ...สรุปผมกับไอ้ฟาวเลือกไป rhode island ไปทำงานเป็น house keeper ได้เรท 7.5ดอลต่อชั่วโมง(สมัยนั้นถือว่าเยอะมากแล้ว)..ส่วนเรื่องที่เหลือไอ้ฟาวปล่อยเป็นหน้าที่ผม..ไม่ว่าจะหาตั่๋วเครื่องบิน เซิร์จหาข้อมูลต่างๆ ออกแนวกินแรงเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด...แต่สมัยนั้นผมก็เด็กน้อยตื่นโลกอ่ะคับ...ชีวิตนี้ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะไปเมืองนอก...มันให้ผมทำอะไรผมก็ทำ...แล้วจะให้ผมเริ่มจากตรงไหนอ่ะคับ..คิดอยู่แป๊ปนึง ....google ช่วยท่านได้....และแล้วเรื่องก็ดำเนินไปจนถึงวันบิน... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 18:57:28 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 2 No comment พูดอะไรไม่ออก จากคุณ : Hamburger - [ 18 ม.ค. 52 19:04:29 A:91.64.121.25 X: TicketID:173614 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ห้องใหญ่เลยหรอคะ ปูเสื่อ... จากคุณ : Mo-ars - [ 18 ม.ค. 52 19:05:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านอยู่ค่ะ เคยไปมาสองปีเหมือนกัน ^^ จากคุณ : หนูอยากเห็นคนไทยบินได้ - [ 18 ม.ค. 52 19:08:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันบิน.. ผมยังจำได้ว่าเป็นวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.ไรไม่รู้ ..ผมไปถึงสนามบินตอนตีห้า(เครื่องออกแปดโมง)..แบบว่ากลัวตกเครื่องอ่ะ..ไอ้ฟาวตามมาไม่นานนัก...ก่อนอื่นต้องเกริ่นก่อนว่า มีคนที่จะไปเมืองเดียวกันสิบเอ็ดคน..ผมเป็นคนขายตั๋วเครื่องบินให้ทุกคน..แต่จำหน้าไม่ได้เลยซักกะคน จำได้แต่ว่ามีน้องผู้หญิงแค่สองคน..ที่เหลือผู้ชายหมด...(โหดดด) ...ณ เวลาก่อนที่จะขึ้นเครื่อง..ใจผมเริ่มม่อยแล้ว..จิตตกไปต่างๆนาๆ คุณแม่ผมออกแนวดราม่า ทำท่านำ้ตาจะไหล..ไอ้เชี่ยฟาวดันร้องไห้อีก..ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ไม่เคยเห็นมันร้องไห้...และที่สำคัญที่สุด พวกเราทั้งสิบเอ็ดคนต้องหาทางจาก new york ไป rhode island กันเอง..ซึ่งภาระกิจใหญ่หลวงนี้ตกอยู่ที่ผมไงคับ..ทุกคนต่างไว้เนื้อเชื่อใจผม..พวกนั้นคงคิดว่าผมคงแน่...ไปมาหลายครั้ง..ขนาดขายตั๋วเครื่องบินให้พวกมันได้...หารู้ไม่..นี่แหละครั้งแรกของกรูเลย... ......และแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น คือเครื่องผมต้องทรานซิสที่ฮ่องกงไงคับ...เครื่องกำลังจะลงอยู่แล้วเชียว..ผมอาการไม่ดี(ข้าสึกจะทลวงออกมาทางปากอ่ะคับ)..ไอ้ฟาวเห็นผมหน้าซีด มันรีบถาม ฟาว..มรึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย หน้าซีดเชียว" ผม...."กรูว่ากรูเมาเครื่องหว่ะ..กรูอยากอ้วก" ฟาว...."เป็นเชี่ยไรเนี่ย...อั้นไว้ก่อน..เครื่องจะลงแล้ว" ผม...."กรูจะพยายาม" .........จังหวะนั้นถึงไอ้ฟาวจะห้ามผมไม่ให้อ้วก..แต่มือมันนี่ควานหาถุงเตรียมใส่อ้วกผมแล้ว(มรึงช่างเป็นเพื่อนที่ดีของกรูจริงๆ)...ไอ้ฟาวลื้อเอาถุงที่ใส่ขยะที่อยู่ด้านหน้าเบาะได้ มันโชว์ผม แล้วถามผมว่า..."ไอ้นี่ใช้ได้ป่าววะ"...สายไปแล้วเพื่อน......ผมหยิบถุงนั้นขึ้นมาก่อนมัน(คือกรูเตรียมของกรูมานานแล้วหว่ะเพื่อน) ผมใส่ไม่ยั้ง...ถูงแรกเต็มไป ...ผมยังไม่สุด ...ไอ้ฟาวยื่นถุงของมันมาให้ผม...ผมใช้สิทธินั้นในทันที ไม่ให้เสียของ...สองถูงเต็มปริ....จังหวะถุงที่สองเต็มนี้ เป็นเวลาเดียวกับที่ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์พอดี...ผมพยายามจะเอาถุงอ้วกของผมไปแอบทิ้งในห้องนำ้บนเครื่อง หลังจากที่ตอนแรกไอ้ฟาวบอกว่ามรึงวางไว้ข้างๆเบาะนั้นแหละ..แต่่ผมก็อายแอร์โฮสเตจสุดสวย จะมาให้เห็นของลับผมได้ยังไง...จังหวะที่ผมลุกขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่คนบนเครื่องลุกขึ้นหยิบกระเป๋าของตัวเอง เตรียมลงจากเครื่องพอดี...ซวยแล้วไงตู...สุดท้ายผมก็ต้องบรรจงวางมันไว้ข้างที่นั่งผม...(ขอโทษจากใจจริงนะคับ..cathay pacific).... ...หลังจากนั้นก่อนขึ้นเครื่องอีกครั้ง...ไอ้ฟาวจับผมกรอกยาเลยคับ..ซึ่งยาแก้เมาก็ช่วยผมได้ไม่น้อย...(หลับตั้งแต่เครื่องยังไม่วิ่งอ่ะคับ)...ตื่นมาอีกทีอยู่บนฟ้าเรียบร้อยแล้ว...(ตอนหลังผมมาสังเกต ผมจะเป็นแค่ตอนเครื่องขึ้น กับเครื่องลงเท่านั้น)...ระยะทางจากฮ่องกงถึงนิวยอร์คกินเวลาสิบกว่าชั่วโมงเลยทีเดียว ผมดูหนังไปหลายเรื่อง..หลับไปหลายรอบ....และแล้วก็มาถึงนิวยอร์ค จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 19:27:55 A:192.168.0.17 X:69.112.170.7 TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่มีต่อหรอคะ กำลังรออยู่นะ จากคุณ : อยากรู้ (LITTLE_ABCD) - [ 18 ม.ค. 52 19:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กินเลย์ กรุบ กรับ กรุบ กรับ...ตามด้วยโค้ก ซู๊ดดดดดดดดดดดดดด รออ่านต่อ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 18 ม.ค. 52 19:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รอรอรอรอรอรอรอ กำลังจะไปเวิร์คพอดีเลยคะ :):) จากคุณ : ซิดนีย์~sydney - [ 18 ม.ค. 52 19:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถึงนิวยอร์ค...ต้องกรอกใบ I-94 ไอ้ฟาวและเพื่อนๆที่เหลืออีกเก้าคน ต่างตั้งหน้าตั้งตาจะลอกผม...(พวกมรึงคิดดีแล้วเหรอ) ก็กรอกไปมั่วๆ จำได้ว่าเป็นกลุ่มหลังสุดที่สัมภาษณ์ จนเจ้าหน้าที่เค้ามาไล่ สาเหตุเพราะไม่มีใครยอมเข้าไปสัมภาษณ์ กลัวกันหมด...แล้วจะทำไงหล่ะคับ..ในฐานะที่ทุกคนให้ความไว้วางใจ...กรูเองก็ได้ฟระ.. ....คนตรวจคนเข้าเมือง เป็นพี่มืด..ตัวใหญ่ยัก...ถามคำถามผมสำเนียงคนดำ ผมทำได้แค่ยิ้ม และตอบ "yes"...(รายละเอียดผมจำไม่ค่อยได้แล้ว...แต่รู้ว่าเค้าพยายามพูดช้าสุดๆ..เป็นไงหล่ะ..เจอเกรี่ยงอย่างผมเข้าไป) ผมผ่านออกมาได้ด้วยความดีใจ เพื่อนๆทุกคนผ่านตามกันมาอย่างไม่มีปัญหา...จังหวะเดินออกมาจากบริเวณนั้น..ผมแหงนหน้ามองไปรอบๆสนามบิน...(แมร่งไม่เห็นเหมือนเรื่อง the terminal ที่กรูเคยดูเลย) JFK เล็กชิบอ๋าย..(พิ่งจะมารู้เอาตอนหลังว่ามันมีหลาย TERMINAL) .. ...จังหวะที่เข็นกระเป๋าออกมากัน..น้องผู้หญิงที่มาด้วยคนหนึ่ง เค้ามีป้ามารับ...(อุตส่าห์บินมาจาก CA) คือเค้าจะมารับหลานเค้าไปส่งที่ rhode island เลย ไอ้คุณหลานก็ไม่บอกใครซักคนว่าจะมีป้ามารับ..พวกเรายืนคุยกันตรงนั้นซักพัก...ตกลงกันอยู่ว่าจะเอายังไง เพราะรถที่เค้ามารับหลานเค้าสามารถขนคนไปได้อีก 4 คน...แล้วที่เหลือจะไปกันยังไง...สรุปผมกับไอ้ฟาว นิกกี้ แล้วน้องแจส ได้เป็นผู้รับเลือกแจกทอง ได้ใช้สิทธินั่งรถ) จำได้ว่าตอนนั้นเป็นการตัดสินใจที่ยากมาก คนที่ขึ้นรถจะดูกลายเป็นคนเชี่ยไปในทันที..สุดท้ายเลยให้น้องเจ้าของรถเป็นผุ้เลือก...ก่อนไปผมทิ้งแผนที่เดินทางไว้ให้พวกที่เหลือ..(ในใจคิด..กรูขอให้พวกมรึงโชคดี...แผนที่กรูก็ปริ้นมาจาก map quest ใช้ได้จริงป่าวยังไม่รู้เลย)... ....ผมเดินออกมาจากแอร์พอร์ตตอนประมาณสี่ทุ่ม...ตกใจกับอากาศหนาวมาก...ในใจผมก็คิด(มรึงเห็นหิมะมั๊ยไอ้ฟาว..)..บ้านนอกมากกกก..นิวยอร์คดูเป็นนิวยอร์คเหมือนในหนังฮิปฮอป..คนดำเยอะๆ รถคันใหญ่ๆ..มีหิมะอีกต่างหาก..ระหว่างทางผมตื่นตาตื่นใจกับการนั่งรถเป็นอย่างมาก...จนในที่สุดพวกเราก็มาถึง rhode island จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 19:51:46 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขณะนี้เวลาแปดโมงเช้าของนิวยอร์คซิตี้...เริ่มเหนื่อยแล้วอ่ะ...แต่พยายามเขียนให้จบเวิร์คปีแรกก่อนแล้วกันนะคับ จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 19:53:29 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามานั่งอ่านแล้วค๊า จะตามอ่านให้จบแน่นอน จขกท สัญญาว่าจะเขียนต่อให้จบด้วยป่ะคะ ^^ จากคุณ : +:+ D e l i C a t e +:+ - [ 18 ม.ค. 52 19:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขณะนี้ตีห้า ใน CA ก็มานั่งอ่านไรไม่รู้ แต่ สนุกดี รู้สึกว่าจะเอาเปรียบเขาสุดพลัง ห๊าาาาาาาาาาา ล้อเล่นๆๆ จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 18 ม.ค. 52 20:01:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พวกผมมาถึง rhode island กันตอนตีสอง..ทางคุณป้าเค้าก็พาเข้าเช็คอินโรงแรมนอนกันก่อน เพราะกว่าออฟฟิศของอพาร์ทเมนท์ที่พวกผมต้องไปอยู่กันจะเปิดก็คงเช้า... .....ตื่นนอนขึ้นมาเช้าวันแรกในอเมริกา...ผมตื่นแต่เช้า เลยเดินลงมาเล่นข้างล่าง...rhode island ช่างเป็นเมืองที่เงียบสงบ ทะเลสาบกลายเป็นนำ้แข็ง...มีเสียงนกฮุูกร้อง "กรู๊กๆ" เป็นระยะ...บรรยากาศเหมือน..อืม เหมือนอยู่ในหนังเรื่องแฮรี่พอตเตอร์อ่ะคับ ไอ้ผมก็เป็นคนชอบเงียบๆอยู่แล้วด้วย...เลยทำให้รู้สึกชอบเมืองนี้เป็นพิเศษ ....ตกสาย คุณป้าพาตระเวนหาอพาร์ทเมน...คือทางออฟฟิศที่เมืองไทยให้แต่ที่อยู่มาอ่ะ ก็หากันตามที่อยู่ และก็หาเจอ..อพาร์ทเมนที่เราอยู่เป็นอพาร์ทเมนสี่ชั้น(ถ้าจำไม่ผิด)...แบ่งเป็นห้องหลายๆห้อง แต่ว่าไม่มีใครอยู่เลย...เพราะว่าเป็นช่วง winter ที่นั่น อีกอย่างเมืองนี้เป็นเมืองท่องเที่ยว ช่วงหน้าหนาวไม่ค่อยมีคนเที่ยว..เลยทำให้อพาร์ทเมนนี้กลายเป็นอพาทเมนท์ล้างไปโดยปริยาย ...ผมเดินเข้าไปเช็คสภาพห้อง ดีกว่าที่ผมคิดไว้แฮะ มีห้องครัวส่วนตัวด้วย ...หลังจากนั้นพวกผมก็ไม่มีอะไรทำนอกจากนั่งรออีกหกคนที่เหลือ...ด้วยความที่ไม่มีโทรศัพท์ให้ติดต่อ เป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้....รอกันจนถึงหกโมงเย็น พวกที่เหลือถึงตามมา...(กรูขอโทษจิงๆหว่ะ...หน้าตาพวกมรึงดูเหนื่อยกันมาก) ....พวกผมพักผ่อนกันสองวัน รอให้ถึงวันจันทร์ถึงจะไปหานายจ้าง...ระหว่างนั้นผมกับไอ้ฟาวก็เดินสำรวจเมืองเล่น...เมืองนี้ชื่อ NEW PORT เป็นเมืองตากอากาศของพวกผู้ดีช่วง summer ราคาอสังหาริมทรัพย์แถวนี้แพงอย่างไม่น่าเชื่อ...ผมยังจำได้ ณ วันแรกที่พวกผมเดินสำรวจเมือง พวกเราเริ่มเดินกันตอนบ่ายสอง...เดินกันจนถึงหนึ่งทุ่ม.สาบานต่อหน้าอะไรก็ได้..พวกผมเจอคนแก่เดินจูงหมาเพียงคนเดียว....(เงียบไปป่าววะเนี่ย)..อากาศหนาวเริ่มไม่สนุกเหมือนตอนแรก...ตัวผมเริ่มแตก..เกาจนเป็นหนอง....ตื่นมาเลือดกำเดาไหลเกือบทุกเช้า เพราะอากาศเย็นมากจนเส้นเลือดฝอยในจมูกแตก..ผมเริ่มนอย...รอให้ถึงวันทำงาน...และแล้วเช้าวันจันทร์ก็มาถึง จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 20:13:28 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่เป็นไรคับ วันนี้ว่าง...แต่ว่าผมเริ่มเบลอ ขอพักดูดบุหรี่ห้านาทีนะ เดี๋ยวกลับมาเขียนใหม่ จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 20:14:53 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รออ่านนนนน ค่ะ จากคุณ : tRechin - [ 18 ม.ค. 52 20:15:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มารออ่านด้วยคน จากคุณ : White River - [ 18 ม.ค. 52 20:16:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาแว้ว...ต่อเลยดีก่วา จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 20:19:16 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านๆๆๆ ลป (ลืมไป) ขออ่านจนจบก่อนน๊า กรุณาอย่าขัดจังหวะโดยการ เช็ค IP Location นะกั๊บ แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 52 21:39:23 จากคุณ : Meawism - [ 18 ม.ค. 52 20:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ....ผมและเพื่อนอีกสามคน อย่างที่บอกต้องไปทำงานเป็น house keeper ที่ Motel 6 เป็นโรงแรมกลั่วๆข้างทางแห่งหนึ่ง...(จาโดนฟ้องป่าววะตู) ไปถึงมีพนักงานต้องนรับกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่แมร่งคุยนานไง เพื่อนผมคนหนึ่งเลยไปเคาะที่เคาท์เตอร์...ทีนี้งานเข้าเลยคับพี่น้อง ......พนักงานวางหูในทันที(ตอนนั้นผมคิดในใจ...ต้องให้เคาะเรียกนะมรึง ถึงจะวาง) สรุป..มันจะโทรแจ้งตำรวจคับ...หาว่าพวกผมไม่สุภาพ พยายามคุกคาม ...คุยกันซักพักใหญ่ๆถึงจะรู้เรื่อง...(ภาษาดีกันมากพวกกรูตอนนั้น...เป็นตอนนี้คุยสองประโยคก็รู้เรื่องแล้ว...ตอนนั้นนี่จำได้ว่าอวัจจนะภาษา อาจารย์สอนมาตอนมัธยมนี่เอาใช้หมด... .....จากนั้นพวกผมก็คุยกับเมเนเจอร์ของโรงแรม ว่าพวกผมเป็นเด็กไทย มาโครงการงี้ๆ บลาๆๆ คำตอบที่ออกมาจากปากเมเนเจอร์ทำให้พวกผมถึงกับอึ้ง....เค้าบอกว่าพวกเค้าไม่รู้มาก่อนว่าจะมีเด็กไทยมาทำงานตอนนี้ ไม่มีการติดต่อใดๆมาทั้งสิ้น...พวกผมตอนนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออก...งานเข้าอีกแล้วพวกกรู...จนเค้าโทรคุยกับทางเอเจนซี่ผมที่นี่ คุยกับพักใหญ่ มันก็เรียกผมเข้าไปคุย(เลือกคนได้ถูกมากนะมรึง...ภาษากรูยิ่งเชี่ยๆอยู่)....เค้าบอกว่า โอเค ฉันคุยกับเอเจนซี่ยูเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตอนนี้มันหน้าหนาว..โรงแรมสโลว์มาก ไม่มีงานให้พวกยูทุกคนหรอกนะ ชั้นรับได้แค่สองคน ทำวันละสามชั่วโมงนะ....เอาอีกแล้วตรู..งานเข้า...ในใจก็คิดแล้วไอ้ที่กรูเซ็นกันมาที่เมืองไทยหล่ะ ว่าทำงาน 35-40 ชั่วโมงอ่ะ พวกกรูเซ็นเอี้ยอะไรเนี่ย...แล้วนี่ทำวันละสามชั่วโมงอีก...ที่สำคัญผมเซ็งกับสถานะการณ์ที่ผมต้องเป็นคนเลือกมาก ว่าใครจะเป็นคนทำ...คุยกับพักใหญ่...น้องอีกสองคนเค้าจะรองานอื่น เลยปล่อยให้ผมกับไอ้ฟาวทำแทนวันนั้น...เรื่องอื่นค่อยคุยกันที่บ้าน และแล้วงานแรกในชีวิตผมก็เริ่มขึ้น.... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อร์.... - [ 18 ม.ค. 52 20:35:06 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ทำไมอ่าค่ะคุณ Meawism  - -" ไม่เอาแบบนั้นอีกน้า เล่าให้จบก่อน จากคุณ : White River - [ 18 ม.ค. 52 20:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โหย...อย่าขัดจังหวะเพราะเรื่อง IP เลยค่ะ ใครจะเช็คก็เช็คไปเถอะ รอให้ จขกท. เล่าให้จบก่อน แล้วค่อยขัดนะ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 18 ม.ค. 52 20:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมกับไอ้ฟาวเริ่มงานกันในทันที...ทางโรงแรมเค้าให้ผมกับมันแยกกัน โดยแต่ละคนจะมีคนเทรนประจำตัว...ผมอยู่กับไอ้มืด ไอ้ฟาวอยู่กับผู้หญิงฝรั่ง...(งานเข้าอีกแล้วตรู) ...ห้องแรกมาถึง...ไอ้มืดให้ผมคลีนห้องนำ้(มรึงร้ายกับกรูมาก..ยังไม่ทันจะสอนอะไรกรูเลย ให้กรูเช็ดห้องนำ้แล้ว)...เข้าไปในห้องนำ้...สุดคำบรรยาย...รอบๆชักโครกมีคราบอุจจาระและเลือด..พยายามจินตนาการแล้วคิดว่ามันคงเป็นริดสีดวง...แล้วคุณพี่แกถ่ายแบบเรียราดมาก..กระจัดกระจายรอบด้าน..ภาพ.(ชัดเจน) กลิ่น(ไม่ต้องพูดถึง) ...แล้วจาทามไงวะตรู....ผมไม่รอช้า ตะโกนถามไอ้มืด...มันบอกให้ผมใส่ถุงมือ และเอาผ้าที่รถเข็นไปเช็ด....."เอาวะ"เรื่องแค่นี้ทำไมตรูจะทำไม่ได้....ผมขัดห้องนำ้ห้องแรกในชีวิตอย่างสุดฝีมือ...แต่ผ้าผืนเดียวนะ.555 ผมเช็ดเส็ดก็เอาผ้ามาโยนใส่รถเข็น...สักพั๊กกกก..ไอ้มืดหยิบผ้าที่ผมโยนทิ้งไปเช็ดแก้วนำ้ต่อ...ผมก็อยากจะบอกมัน ผม..."excuse me"..พยายามจะอธิบาย ไอ้มืด...."what"... ผม...."nothing"...คือพยายามจะพูดแล้ว แต่คิดศัพท์ไม่ออก..เดี๋ยวยาว ...ห้องแรกเสร็จ...ผมเดินไปห้องต่อไป เดินผ่านไอ้ฟาว...ไอ้เชี่ยฟาวนั่งกินพิซซ่าอยู่ ..ผมถามมัน "มรึงไปเอามาจากไหน" ไอ้ฟาวบอกว่า "มันเหลืออยู่ในห้อง" พาร์ทเน่อร์มันบอกว่ากินได้...มันเลยกิน....(ทำไปได้เพื่อนตรู) ที่สำคัญ พาร์ทเน่อร์ไอ้ฟาวทำงานอย่างขยันขันแข็ง โดยมีไอ้ฟาวนั่งกินพิซซ่าอย่างสบายใจ (กรูภูมิใจในตัวมรึงจิงๆ) ....ห้องทีสองของผม เปิดประตูเข้าไป ถึงกับตกใจ ขนแมวเต็มไปหมดเลย...กระจัดกระจายทั่วห้อง...ไอ้มืดก็อุทานขึ้นมา "f ck" ...ผมก้บอกว่าให้มันเอาที่ดูดฝุ่นมาดูดดิ...มันบอกว่าที่ดูดฝุ่นดูดไม่ได้ ต้องใช้มือหยิบ...(งานเข้าอีกแล้วตรู...เข้าทั้งวัน)ผมใช้เวลาทำความสะอาดห้องนี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง....แต่ยังโชคดีที่วันนี้ไม่มีแขก check out ผมถึงทำแค่สองห้อง...จังหวะเดินออกมา ผ่านห้องไอ้ฟาว....ไอ้ฟาวนั่งกินโค้กคับพี่น้อง...ไอ้เชี่ยนี่ตลอด..ผมนั่งรอมันจนเส็ด แล้วก็นั่งรถกลับบ้าน จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 20:52:07 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ทำไมใช้ที่ดูดฝุ่นไม่ได้อ่าคะ?? แบบ..สงสัยอะ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 18 ม.ค. 52 20:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กลับมาถึงบ้าน..ในใจผมคิด "ไม่ได้การแล้ว" อยู่ต่อไปอย่างนี้มีหวังไม่มีตังคืนแม่แน่...(ผมสัญญากับที่บ้านไว้คับว่าจะเอาเงินที่จ่ายค่าโครงการ กลับมาคืนให้หมด...คือเรื่องเงินตอนนั้นสำคัญกับผมมากจริงๆ คือไม่อยากผิดคำพูดอะคับ)..คืนนั้นผมกับไอ้ฟาวมีการ GM กัน...อ่าห์..งงๆ คือมันเป็นศัพท์ของเด็กบัญชีอ่ะคับ ย่อมาจาก gentle man meeting....คุยกันตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึงตีสาม. ผมตัดสินใจที่จะย้ายเมืองหนี(อันนี้ไม่แนะนำเพราะน้องๆอาจโดน terminate วีซ่าได้)..พอดีกับวันนั้นน้องคนที่มีป้ามารับ เค้าเกิดแพ้สารเคมี ป้าเค้าเลยอยากรับไปอยู่ด้วย...แล้วก็ชวนพวกผม.......จังหวะนั้นไอ้ฟาวมันก็คงนอยผมเหมือนกัน...ซึ่งผมก็ไม่อยากทิ้งมัน ชวนมันไปแล้ว..แต่มันไม่ไป..มันบอกมันชอบเมืองนี้...ปากมันก็บอกว่ามันอยู่ได้ ให้ผมไปเถอะ ไม่ต้องห่วงมัน...ในที่สุดผมก็ตัดสินใจไปกับน้องคนนั้นสองคน...ทิ้งเก้าคนที่เหลือไว้ที่ rhode island จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:00:29 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คือขนมันติดกับพรมอ่ะคับ...แบบว่าดูดไม่ขึ้นอ่ะ...คือตอนแรกลองกันแล้วแต่ไม่เวิร์ค เอามือเก็บเร็วกว่า จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:01:51 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ครายๆๆได้มาเมกา ก้ เท่ห์ ไปอีกแบบ แล้วเป็นไง ทำงานอย่างกรรมกร เนอะ เห้อ เหนื่อย จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 18 ม.ค. 52 21:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 และแล้วผมก็ใช้เงินเกือบจะก้อนสุดท้ายที่เหลืออยู่ กับค่าตั๋วเครื่องบิน บินไป CA ...ก่อนอื่นผมต้องขอบอกสิ่งที่คุณป้าบอกผมตอนที่ยังอยู่ที่ rhode island ก่อนว่ามานี่ผมจะได้ทำอะไรบ้าง ....."คุณป้าบอกว่า เนี่ยเดี๋ยวมาอยู่กับป้านะ..ป้ามีห้องว่างเหลืออยู่...ตอนเช้าเดี๋ยวป้าฝากงานร้านฝรั่งให้...ตอนบ่ายไปทำงานที่ aquarium..แล้วตกเย็นมาทำร้านอาหารของป้านะ...ร้านอาหารของป้าเป็นแนวแบบ contemporary บลาๆๆๆ"....ในใจผมตอนนั้น เอาวะไว้เก็บเงินแล้วค่อยมาเที่ยวกับไอ้ฟาวตอนหลังก็ได้ ......เครื่องบินออกจาก rhode island ถึง sanfran ใช้เวลาประมาณ หกชั่วโมง...โดยมีคุณป้าและครอบครัวมารอรับ...จากนั้นเราขับรถออกไปจากซานฟราน จำไม่ได้ว่ากี่ชั่วโมง เป็นเมืองเล็กๆชื่อ sea side คุณป้าพาจอดแวะเยี่ยมชมร้านอาหารที่เคยพูดไว้... ......จังหวะที่แรกทีผมเหลือบสายตาเห็น คือหลับมาตลอดทาง มาตื่นเอาตอนถึง...นี่มันร้านอาหารจิงๆเหรอวะเนี่ย...คือภาพในหัวตรูมันไม่ใช่อย่างนี้ไง...นี่มันโรงอาหารตามต่างจังหวัดบ้านเราเลยนะเนี่ย...คือสภาพร้านเป็นร้านเล็กๆ อยู่ในย่านที่เป็นพวกแมกซิกันอยู่....หยิบเมนูขึ้นมา lunch special 4.99$ โอ้แม่เจ้า...แล้วทิบจะได้เ่ท่าไหร่วะเนี่ย(ร้านอาหารที่นี่ ลูกค้าควรทิปที่ประมาณ 18-20 เปอร์เซนต์ของราคาอาหาร)......คุณป้าถามเป็นไงมั่ง ร้านป้า....ผมได้แต่พยักหน้าตอบ..สวยดีคับ T_T ......ตกเย็นมาถึงบ้าน ที่บ้านของคุณป้าไม่ได้มีห้องเหลืออย่างที่บอกไว้ ผมนอนห้องพระ (จิงๆคือห้องรับแขก)ซึ่งมีคนเดินไปมาตลอดทั้งคืน....ซึ่งก็โอเค ผมนอนไหนก็ได้ ....รุ่งเช้า เวลากินข้าว ที่บ้านนี้เค้าจะกินข้าวพร้อมกันทั้งครอบครัวประมาณหกถึงเจ็ดคน....ความรู้สึกของผมตอนกินข้าว เหมือนคุณไม่มีตัวตนอยู่บนโต๊ะอาหาร..ทุกคนคุยกันโดยที่ไม่คุยกับคุณ...จนผมกินเส็ด...ในใจก็กะว่าจะล้างจานให้เค้าอยู่แล้ว...แต่ยังไม่ทันไร คุณป้าเอ่ยปากขึ้นมาก่อน "ลู้คล้างจานด้วยนะ"...ผมตัวชาเล็กน้อย..ก่อนจะเดินไปล้างโดยดี .....นั่งรถมาทำงานที่ร้าน ถามหลานสาวเค้าเรื่องร้านฝรั่งที่คุณป้าเคยคุย...เรื่องaquarium ...หลานสาวก็ได้แต่บอกว่าเดี๋ยวถามป้าให้ ...จนในที่สุดผมก็ได้คำตอบมาว่า...ไม่มี สั้นๆ แต่ได้ใจความ ไม่มี .....ผมสารภาพว่าตั้งแต่มาไม่ว่าจะเจอเรื่องแย่ๆผมไม่เคยร้องไห้...แต่หลังจากอยู่บ้านนั้นซักระยะ ผมนำ้ตาไหลออกมาเอง...โทรศัพท์กลับบ้านผมก็ต้องบอกแม่ว่าสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง เพื่อไม่ให้ท่านเป็นห่วง... .....ผมอยู่บ้านนั้นซักระยะหนึ่ง (น่าจะประมาณสามอาทิตย์)...จนมาถึงเรื่องแตกหักที่ทำให้ผมคิดว่ายังไงผมก็จะขอย้ายออกมาตายเอาดาบหน้า จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:20:34 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แซวไว้ก่อน เพราะไม่อยากให้มีคนมาขัดค่ะ กำลังสนุกๆอยากอ่านจนจบอ่า จากคุณ : Meawism - [ 18 ม.ค. 52 21:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ....เช้าวันพุธ กลางเดือนเมษา....ผมรับโทรศัพท์ลูกค้าที่ร้านโทรมาสั่งอาหารสิบรายการ แล้วขอจ่ายเป็นเครดิตการ์ด...ลูกค้าถามว่า split จ่ายได้มั๊ย(แยกจ่าย)...ผมก็ตอบว่าได้...เพราะจากประสบการณ์ที่ทำมาลูกค้าที่มากินที่ร้าน เวลาแยกจ่าย อย่างมากก็ให้บัตรมาสองใบ...แล้วแบ่งจ่ายคนละครึ่ง..ซึ่งผมก็เข้าใจว่าอย่างนั้น...และที่ร้านที่กฎว่า ห้ามรูดบัตรถ้าราคาอาหารตำ่ว่าสิบดอล... ....เวลาผ่านไปซักพัก...ลูกค้าเดินเข้ามารับอาหารที่สั่งไว้​​​..พร้อมยื่นเครดิตการ์ดให้ผมสิบใบ...คือเจ๊แกจะแยกจ่ายสิบอย่างสิบคน....ผมก็บอกว่าทำไม่ได้ เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณป้าอยู่หน้าร้านพอดี....ลูกค้าคุยกับคุณป้าว่า "ตอนที่โทรมา คุยกับ server ที่เป็นผู้ชาย(มีกรูคนเดียวไง) แล้วเค้าบอกว่ารูดได้" ..ไอ้เชี่ย..ก็กรูไม่รู้ว่ามรึงจะแยกจ่ายขนาดนี้นี่วะ....ผมได้แต่พูดว่า sorry ทั้งคุณป้าและทั้งลูกค้า ......จังหวะนั้น คุณป้าหน้าเปลี่ยนสี...แล้วเรียกผมว่า(ผมยังจำได้แม่น).... .....ป้า....."มรึงเข้ามานี่เลย" จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:28:39 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เค้าเรียกผมเข้าไปในครัว...จากนั้นก็ฟ้องสามีเค้าซึ่งเป็นคนผัดอยู่ข้างใน... ป้า...."พี่ๆดูไอ้เ_ี้ยนี่ทำสิ มันทำพังหมดแล้วอ่ะ" .....จังหวะนั้นผมโกรธมาก...ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดยใครด่าขนาดนี้...แต่สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือ กำหมัดและกัดฟัน(แมนมากกรู)...ทำไมผมไม่ชกหน้าคุณป้าแล้วเดิน walk out ออกมาหน่ะหรือคับ...เพราะผมไม่มีที่ไปไง...ผมไม่รู้จักใครที่นี่...ผมไม่มีตังค์...ที่สำคัญผมไม่มีที่อยู่ ........ผมทนฟังเค้าด่าผมจนจบ แล้วเดินออกมาทำงานต่อ ..พี่ที่ทำด้วยกันเค้าคงเห็นและสงสารผม...เย็นวันนั้น เค้าถามผมว่าไปอยู่กับเค้าป่าว...ผมตอบอย่างไม่คิด .."ไปพี่" เอาวะ กรูไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ....วันรุ่งขึ้นผมก็ย้ายของออกจากบ้าน...โดยให้เหตุผมว่าผมเกรงใจที่อยู่บ้านนั้น...เพราะเค้าไม่คิดเงินผม..อีกอย่างผมก็ผู้ชาย...พี่เค้าก็ผู้ชาย อยู่ด้วยกันสบายใจกว่า... .....บ้านใหม่อยุ่ระหว่าง seaside และ monterey ลืมบอกว่าพี่ผู้ชายที่ชวนผมออกมาอยู่บ้านเค้า...เค้าให้ผมอยู่บ้านเค้าคนเดียว...ส่วนตัวเค้าจะย้ายไปอยู่กับแฟน...ทำให้ผมต้องอยู่คนเดียวไปโดยปริยาย.... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:39:14 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอ่วว เข้มข้นค่ะ เอาอีกๆ จะรอฟังจนจบเลยค่ะ จากคุณ : แมวน้ำตุ๋นมะนาวดอง - [ 18 ม.ค. 52 21:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาคอยฟังด้วยคนค่ะ บังเอิญมากๆเลย ที่เราก็จะออกเดินทางวันที่10 มีนาไป JFK โดย CX เหมือนจขกท.เลย แต่เราไปทำงานที่ NJ ค่ะ จากคุณ : *ไข่มุกแสงจันทร์* - [ 18 ม.ค. 52 21:49:53 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ....ระหว่างที่อยู่บ้านใหม่ ผมตั้งใจหางานใหม่เต็มที่...แต่ก็ยังตัดสินใจไม่ลาออก เพราะว่าอย่างน้อยก็ขอให้มีงานก่อนแล้วค่อยลาออก...ผมเดินสมัครงานระหว่างทางจากบ้านถึงร้านอาหาร ..สมัครเกือบทุกร้าน ไม่มีร้านไหนรับผม...เพราะผมไม่มี social security card (คือผมสมัครไปแล้ว..แต่ยังไม่ได้ มาได้เอาอาทิตย์สุดท้ายก่อนกลับ)....ตังค์ผมที่คิดไว้ว่าจะมาเก็บเพิ่มเอาที่นี่ แทบจะไม่เพิ่มเลย...เพราะผมทำร้านของคุณป้านั้นเพียงสามวัน (ตอนกลางวัน)...อย่างที่รุ้ๆตอนกลางวัน...เงินเทียบไม่ได้กับตอนเย็นอยู่แล้ว....อีกอย่าง..วันที่ผมทำงาน คุณป้าจับคุณตา(พ่อของเค้า)มาเป็น server ด้วย เพราะฉะนั้นทิปจากที่เคยได้น้อยอยู่แล้วน้อยลงไปอีก...อาทิตย์หนึ่งผมได้เงินไม่ถึงหนึ่งร้อยดอล....นี่ขนาดผมไม่นั่งรถเมลล์ ทุกวันผมเดินจากบ้านไปทำงาน (ใช้เวลาเดินประมาณหนึ่งชั่วโมง)....อยู่เมืองไทยจากหมาลัยไปสยามยังนั่งแทกซี่เลย... .....จนวันหนึ่งหลังเลิกงานตอนบ่าย...ซึ่งผมไม่มีอะไรทำ...ผมจึงตัดสินใจลองเดินจากบ้านไป monterey (สะกดผิดป่าวไม่รู้)...ซึ่งใช้เวลาเดินประมาณหนึ่งชั่วโมงจากบ้านอีกเช่นกัน...ไปเจอร้านไทยอีกร้านหนึ่งเข้าด้วยความบังเอิญ ผมเดินเข้าไปสมัครงาน แต่เค้าไม่รับเด็กเสริฟ รับแต่คนล้างจาน.ซึ่งผมก็ทำ....ร้านนี้ก็งานหนักมากเหมือนกัน...ถุงขยะสีดำใบใหญ่ๆที่ไม่เคยแบกก็ได้แบก...ล้างจาน(ใช้เครื่อง)...ผมได้ค่าแรงชั่วโมงละ 7 ดอล...แต่ประหลาดมาก​ ผมรู้สึกมีความสุขกับร้านนี้อยากบอกไม่ถูก..เจ้าของร้านชื่อพี่สา...(ต้องให้เครดิตแกซะหน่อย) พี่สาใจดีมาก...วันหยุดพาผมไม่เที่ยวต่างเมือง...พาไปช๊อปปิ้ง...วันสุดท้ายที่ผมทำงานยังแถมเงินให้ผมอีก 70 ดอลล์...ทั้งที่งานหนักกว่าร้านแรกมาก....แต่ผมกลับรุ้สึกสบายใจ และอยากมาทำร้านพี่สาทุกวัน... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 21:51:56 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตามอ่านโลดดด กำลังหนุกเลย รีบ ๆ มาเล่าต่อนะจ๊ะ จากคุณ : silkywind123 - [ 18 ม.ค. 52 22:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ...ระหว่างนั้นผมมารู้จากไอ้ฟาวที่หลัังว่า...มันโทรมาหาผมตลอด(โทรเข้าบ้านคุณป้า)...แล้วก็ถามเรื่องผมจากตัวหลานสาวคุณป้า...ซึ่งหลานสาวบอกกับไอ้ฟาวว่า พี่ลู้คย้ายออกไปอยู่บ้านพี่คนไทยที่อื่นแล้ว...ส่วนเรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วง...พี่ลู้คได้เงินอาทิตย์ละ 900 กว่าดอล(ไอ้เชี่ย...จิงๆกรูได้ไม่ถึงร้อยเลยมั๊ง...)...ส่วนเพื่อนผมที่rhode island หลังจากผมย้ายออกมา ทุกคนได้ดีกันถ้วนหน้า(กรูนี่มันตัวซวยป่าววะเนี่ย)... ......เดือนสุดท้ายก่อนกลับ ผมโดนผีหลอก..อย่างที่บอกบ้านผมอยู่ระหว่าง monterey กับ seaside ซึ่งต้องเข้าไปในซอยซึ่งเดินประมาณสิบห้านาที....อพาร์ทเมนท์ผมอยู่ในสุด วันหนึ่งขณะที่ผมอยู่ในห้องคนเดียว..ขณะที่กำลังล้างหน้า..สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ...มีคนมาแตะหลังผม...ซึ่งประตูบ้านก็ล็อกไว้ แล้วผมก็อยู่บ้านคนเดียวมาโดยตลอด...แต่จะให้ผมทำยังไงได้หล่ะคับ...ถ้าผีมีจริง...ผมวิ่งออกไป มันก็ตามไปหลอกผมอยู่ดี...ข้างนอกมืดกว่าในบ้านอีก...แถมเงียบ..มีแต่ป่าด้วย...คืนนั้นผมตัดสินใจเปิดไฟทุกดวงในบ้านและไม่หลับจนถึงเช้า.... .....ผมนึกว่าความซวยคงจะหมดแล้วหล่ะมั๊ง...ผมคิดว่าผมคงไม่เจออะไรมากกว่านี้...แต่ยังคับ..ยังมีเรื่องที่ทำให้ผมเซ็งมากที่สุดอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 22:05:48 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : โลกกลม ๆ ใบนี้ - [ 18 ม.ค. 52 22:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ....วันสุดท้ายก่อนผมออกจากบ้าน.พี่ที่ให้ผมอยู่บ้าน เค้ากลับมานอนที่บ้าน โดยเค้าบอกว่าเค้าจะเป็นคนไปส่งผมตอนเช้าที่ท่ารถ...นอกจากพี่สาแล้วพี่คนนี้ก็เป็นพี่อีกคนหนึ่งที่ผมนับถือ...เพราะพี่แกมีบุญคุณกับผมมาก... ....คืนนั้น..เรานอนกันบนเตียงกันสองคน..เตียงพี่แกใหญ่อยู่เหมือนกัน..นอนสองคนได้สบาย...ดึกมากแล้วแต่ผมยังไม่หลับ...พี่แกเริ่มเอามือมาก่าย...ตอนแรกผมคิดว่าพี่แกคงดิ้น..แต่มือจากตอนแรกที่มาก่ายที่หน้าอกผ่าน...คลืบคลานตำ่ลงเรื่อยๆ จนจะถึงเป้าผมอยู่แล้ว...ผมไม่รู้จะทำยังไง...(กรูจะยอมพลีกายเพื่อทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณดีป่าววะ)(จับไปก็เอาไปไม่ได้..ให้เค้าจับหน่อยแล้วกัน)...แหนะๆคิดอย่างนั้นกันอยู่หล่ะสิ .....เสียใจที่ทำให้ผิดหวังคับ...ผมยังคงรักษาพรหมจรรย์ผมไว้ได้ คืนนั้นผมแกล้งดิ้นตกเตียงแล้วลงมานอนข้างล่างเตียง...(จิงๆไม่ได้หลับจนถึงเช้า..กลัวเค้าตามลงมา)...รุ่งเช้าผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..แต่ผมแอบเสียความรุ้สึกกับพี่คนนั้นอย่างมาก...(จะบอกว่าผมรู้ว่าพี่แกเป็นเกย์มาระยะหนึ่งก่อนหน้านี้แล้วหล่ะ พี่สาบอกมา...แต่คิดว่าคงไม่มีอะไร) ......หลังจากออกจาก monterey ผมได้ไปเที่ยว sanfran,LA,Las vegas,Grand canyon และที่ต่างๆอีกมากมาย จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 22:14:32 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สุดท้าย...แม้โครงการนี้จะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงกับสิ่งที่ผมคาดไว้ในตอนแรก...ทั้งเรื่องเงิน..เรื่องเพื่อน(ผมคิดว่าผมน่าจะสนิทกับไอ้ฟาวมากขึ้น..ถ้าเราได้อยู่ด้วยกัน) เรื่องคน...แต่อย่างน้อยๆผมได้เรียนรุ้อะไรๆอีกหลายๆอย่างที่ผมไม่คิดว่าผมจะได้รับ...เรื่องที่ผมถูกด่าว่า ไอ้เ_ี้ย..ทุกวันนี้เวลาผมมองย้อนกลับไปมันก็ทำให้ผมยิ้มได้กับมัน...เพราะอย่างน้อยๆถ้าไม่มีเรื่องแย่ๆในวันนั้น...ผมอาจจะไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้....ผมได้เรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวเองจริงๆ...ได้เริ่มหัดทำกับข้าวกินเอง..ได้เรียนรู้โลกกว้าง...ได้เห็นทัศนะคติของคนอื่นๆนอกจากคนไทย...ได้แรงบันดาลใจในการเรียนต่อ(ทุกวันนี้ผมเรียนถ่ายรูปอยู่ที่นิวยอร์ค)...โครงการนี้เปรียบเสมือนประตูสู่โลกอีกใบหนึ่งให้กับผม...ชีวิตผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...ถ้าไม่มีวันนั้น...ผมอาจจะเป็นพนักงานตรวจสอบบัญชีคนหนึ่ง ทำงานแถวสาธร....มันทำให้ผมได้ใช้ชีวิตทุกๆวันอย่างมีความสุข(จากการที่ได้ทำสิ่งที่ตัวผมรัก)....และนี่ก็คือการเดินทางบทแรกของผม.. จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 22:24:10 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จบซะที...ผมเหนื่อยตับแทบแลบ...คือต้องขอโทษจิงๆที่ผมเขียนบางทีอาจจะงงๆ เพราะผมเบลอจิงๆ...จะเที่ยงอยู่แล้ว ยังมานั่งพิมพ์อยู่ได้...แต่อย่างน้อยๆก็มีคนรออ่าน...ก็เลยอยากเขียนให้จบเป็นตอนๆไป...ถ้ามีโอกาสครั้งหน้าสัญญาว่าจะเขียนให้สนุกกว่านี้นะค๊าบบบบ... จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 22:27:05 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พี่นิวยอร์คเก่อครับ รอฟังอยู่นะครับ จากคุณ : เด็กที่พี่ช่วยไว้ที่ฟลอริด้า (beaux215) - [ 18 ม.ค. 52 22:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 กำลังเข้มข้น จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 18 ม.ค. 52 22:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ้าวจบแล้วหรอครับ จากคุณ : เด็กที่พี่ช่วยไว้ที่ฟลอริด้า (beaux215) - [ 18 ม.ค. 52 22:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จบง่ายจัง จากคุณ : โลกกลม ๆ ใบนี้ - [ 18 ม.ค. 52 22:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อ่ะ มันเหมือนเพิ่งกลางเรื่องเองค่ะ ถ้าจะเอาให้จบ ต้องปาหมอนใส่พี่ที่นอนข้างๆด้วยค่ะ จะได้รู้ว่าจบแบบปาหมอน ฮ่าๆๆ จากคุณ : ทะเลาะคือชอบ โต้ตอบคือรัก - [ 18 ม.ค. 52 22:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เล่าเรื่องสนุกมากเลยค่ะ รออ่านนะคะ ^^ จากคุณ : ใช้สมองมากกว่าหัวใจ 2 เท่า - [ 18 ม.ค. 52 22:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ้าว จบแล้วเหรอ - - จากคุณ : ใช้สมองมากกว่าหัวใจ 2 เท่า - [ 18 ม.ค. 52 22:43:11 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สนุกดีค่ะ ไว้มาเล่าอีกนะคะ จากคุณ : CrushOnYou - [ 18 ม.ค. 52 22:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ไว้มาเขียนอีกนะ จากคุณ : เด็กที่พี่ช่วยไว้ที่ฟลอริด้า (beaux215) - [ 18 ม.ค. 52 22:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อิอิ สนุกดีค่ะ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 18 ม.ค. 52 23:14:11 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อะไรจบแล้วเหรอ น่าจะมีต่อ กำลังหนุกเชียว อย่างน้อยก็เรือง ยายป้า ว่ามีวีรกรรมขนาดไหน เพราะข่าวเรื่อง เจ้าของร้านอาหารไทย ชอบหลอกเด้กมาทำงานให้ฟรี ๆ ก็ดังไม่น้อยแถว ๆ แคลิฟอร์เนีย ได้ข่าวบ่อย ๆ แต่ไม่เคยเจอเองสักที เจอแต่ขโมยทิป แต่ทำได้ไม่กี่วันเหมือนกัน ไม่ชอบโดนโขกสับ น่าจะเล่าช่วงกลับเมืองไทยด้วยว่า หันเหชีวิตจากพนักงานบัญชี แล้วมาตัดสินใจเรียนถ่ายรูปได้ไง เผลอ ๆ ได้รวมเล่มขายเป็นรายได้เสริมนะ พี่จะช่วยซื้อ ๒ เล่ม ฮ่าฮ่า ลองเขียนในพันทิพก่อน คนเขียนเรื่องสั้น ออกหนังสือไปหลายรายแล้วนะ อย่าง ลุง smartupid แท๊กซี่นิวยอร์ค ก็หนุก "มาเป็นแจ๋วให้นายฝรั่ง" ก็หนุก ยิ่งแอร์กี่ ยิ่งดังเป็นละคงละครไปเลย ลองดิ จากคุณ : silkywind123 - [ 18 ม.ค. 52 23:23:17 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณทุกคนมากคับ...ที่ตามอ่าน ...ถ้าชอบยังไงก็ตามอ่านกันต่อนะคับ​..คิดว่าคงใช้ชื่อห้องเหมือนเดิม...พรุ่งนี้เป็นเรื่องปีที่สองที่ florida ค๊าบ... ปล.จิงๆผมอยากเขียนเรื่องเกี่ยวกับนิวยอร์คมากกว่า เพราะมีอะไรให้เขียนเยอะ..อีกอย่างมันพอจะร่างไว้แล้วด้วย...แต่อย่างที่ว่า ลองเชิง...ลองกลับมาอ่านดูที่ตัวเองเขียน...หลังๆเร่งมาก...ไม่ไหวๆ..แต่ก็เหนื่อยไม่ไหวแล้วจิงๆ พรุ่งนี้เจอกัน ฝันดีทุกคนนะคับ จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 18 ม.ค. 52 23:32:42 A:192.168.0.17 X:69.112.170.7 TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอชื่นชมในความอดทนครับ.... จากคุณ : อยากให้รู้ว่ารัก - [ 18 ม.ค. 52 23:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สนุกมากเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าคนคนนึงจะเจออะไรเยอะอย่างนี้ ^o^ จากคุณ : muay (muay_muay1) - [ 18 ม.ค. 52 23:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พี่เก่งมากเลยนะคะ ผ่านเรื่องแย่ๆขนาดนั้นมาได้ ไปปีนี้ไม่รู้จะเจออะไรแย่ๆ แบบนี้รึป่าว เพิ่งจะโดน cancle งานมาอีก เขียนเรื่องได้สนุกดีค่ะ อย่าลืมมาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : zeazamean - [ 19 ม.ค. 52 00:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สนุกมากเลยค่ะ รับรู้และเข้าใจค่ะว่าชีวิตเด็ก เวิค เป้นยังไง จากคุณ : หนูอยากเห็นคนไทยบินได้ - [ 19 ม.ค. 52 00:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่ะอ่านแล้วนึกภาพออกเลยว่าเป็นยังไง นึกแล้วยังกลัวเลยอ่ะ เรื่องของผมก็น่ากลัวและแปลกไม่แพ้กัน นึกแล้วยังสมเพชตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้เลยอ่ะครับ อยู่บ้านดีๆไม่ชอบ เหอะๆๆ แต่ก็ได้ประสบการณ์ไปอีกแบบ จากคุณ : เด็กชายสัตว์น้ำ (เด็กชายสัตว์น้ำ) - [ 19 ม.ค. 52 00:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เรื่องสนุกดี ว่างๆจะมาอ่าน จากคุณ : สาวใหม - [ 19 ม.ค. 52 01:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เขียนดี ใช้ชื่อ นิวยอร์คเก่อ บอกว่าอยู่ นิวยอร์ค แต่ IP อันหนึ่ง จาก CA นะ จากคุณ : ธนิตา - [ 19 ม.ค. 52 01:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สนุกจ้า มาเขียนอีกน้า จากคุณ : ammzii - [ 19 ม.ค. 52 04:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มันส์มากครับ อเมริกา ไม่ใ่ช่อเมริโกย ง่าย ๆ ยากมาก ๆ แต่ของผมรสชาติ ไม่แพ้ มา 4 เดือน ย้ายไปสามเมือง อยากแบ่งปันเหมือนกันกลัวไม่มีใครอ่าน จากคุณ : worldsiam - [ 19 ม.ค. 52 04:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คุณธนิตา ตรวจ IP จนตาลายไปเลยเห็นว่าอยู่ CA หรือเปล่าคะ? ดิฉันก็บ้าจี้หาตามเห็นว่า จขกท ใช้อยู่ IP เดียวจาก Brooklyn จากคุณ : pixp - [ 19 ม.ค. 52 06:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เอาอีกแล้ว มาเช๊ค Ip กันอีกแล้วววว บางที่ จินตนาการ ก็ควรจะได้อ่านกันบ้างง อย่ามัวจับผิดคนอื่นมากไป เคยฟัง ว วชิรเมธี ท่านเทศหรือ ป่าว เห้อ คนไทย ก็น่ะ เรื่องราว คล้ายๆๆกันเลย ต่างแค่ สถานที่ เป้นกำลังใจให้คับ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 52 07:32:36 จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 19 ม.ค. 52 07:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เขียนสนุกมากเลย ตามอ่านอยู่กลับมาเขียนอีกนะ จขกท. อดทนมากจ้ะ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 19 ม.ค. 52 08:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ทำไมคนอื่นเช็ค ip ได้เป็น CA  แต่เราเช็คแล้ว ได้เป็น นิวยอร์ค เมือง Sayville จากคุณ : AlwaysCraft - [ 19 ม.ค. 52 08:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่อยากเสียเวลา อ่านจินตนาการ จึงต้องเช็ค IP พบว่าที่ความคิดเห็นที่ 51 ต่างกับอันอื่นนะ จากคุณ : ธนิตา - [ 19 ม.ค. 52 11:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คือผมก็ไม่ได้จินตนาการอะไรหรอกคับ..อีกอย่างผมก็ไม่รู้เรื่อง ip อะไรมากนัก...รู้แต่ว่าผมนั่งพิมพ์อยู่บนเตียง และคอมตัวเดิม...ในอพาร์ทเมนของผมในนิวยอร์คตลอด...ขำๆแล้วกันคับ คิดมากปวดหัว...อีกอย่างผมก็คงไม่ได้มีจินตนาการเขียนอะไรได้ยาวขนาดนี้หรอกคับ..ปวดหัวตายกันพอดี...แล้วก็ปกติไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นด้วย จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 19 ม.ค. 52 13:59:34 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 67 :) จากคุณ : เด็กซาปอย - [ 19 ม.ค. 52 14:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตามอ่าน และให้กำลังใจ เจ้าของกระทู้ค่ะ จากคุณ : thai orchid - [ 19 ม.ค. 52 14:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เล่าต่อเถอะครับ เรื่่ิอง ip ช่างเหอะ จากคุณ : เด็กที่พี่ช่วยไว้ที่ฟลอริด้า (beaux215) - [ 19 ม.ค. 52 14:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ช่ายเห่อะ อย่าไปสนเรื่อง IP ปวดหัว จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 19 ม.ค. 52 14:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ผมแยกไปกระทู้อื่นแล้วนะคับ...ผมว่ามันเริ่มเยอะไปอ่ะคับ..โทดที จากคุณ : นิวยอร์คเก่อ.... - [ 19 ม.ค. 52 16:09:26 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านตอนนี้แล้วทำให้นึกถึงตัวเองเลย ไปเวิคใครว่าจะสบาย ต้องลำบาก ตรากตำ และไขว่คว้ามากมาย แต่ก็นั่นหละ ทุกๆเรื่องราวและประสบการณ์ ทำให้เราเป็นเรามาจนทุกวันนี้ ^-^ จากคุณ : bluewaany - [ 19 ม.ค. 52 20:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เรื่องไอพี.. ตรวจของตัวเองไม่เคยตรงซักที เปลี่ยนเมืองไปเรื่อยแต่ยังเป็นประเทศเดิม มีใครรู้ไหมว่าทำไม? ส่วนของคนอื่น ไม่เคยตรวจค่ะ เขียนอะไรให้อ่านก็อ่าน สนุกดี ได้เปิดหูเปิดตา จากคุณ : บนเส้นขอบฟ้า - [ 19 ม.ค. 52 22:10:12 ]

ความคิดเห็นที่ 74 กำลังจะไปเหมือนกันค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะที่มาแชร์ประสบการณ์ให้อ่าน จากคุณ : อันติกา - [ 20 ม.ค. 52 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 75 good job ;') แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 21:14:46 จากคุณ : I'M yours* (I'M yours*) - [ 20 ม.ค. 52 21:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ติดตามเรื่องที่พี่เขียนมาตลอดเลยนะคะ พอดีหนูก็กำลังจะเป็นเด็กwork อ่ะค่ะ พออ่านจากประสบการณ์พี่แล้วก็แอบหวั่นๆเหมือนกันนะคะเนี่ย แต่ก็จะพยายามสู้ให้ถึงที่สุดค่ะ^^ ยังไงก็ขอบคุณที่มาบอกเล่าประสบการณ์นะคะ หนูว่าคงจะเป็นประโยชน์สำหรับหนูมากเลยล่ะค่ะ จากคุณ : Perrin (anita-lollipop) - [ 23 ม.ค. 52 22:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ชอบอ่านมาก หนุกมากค่ะ ขอให้เขียนต่อไปเรื่อย ๆ จนรวมเล่มเป็น พ็อคเก็ตบุ๊ค เลยค่ะ เอาลิงก์มาเผื่อเพื่อน ๆ หาไม่เจอ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7433994/H7433994.html#48 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7435018/H7435018.html http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7437751/H7437751.html http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7446071/H7446071.html จากคุณ : silkywind123 - [ 28 ม.ค. 52 17:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ถึงคุณลู้ค มีเรื่องรบกวนถามนิดนึงนะคะ ตือว่าปีที่แล้วไปเวิคมาค่ะ แล้วเพื่อนที่ไปเวิคด้วยกันคนนึงเค้าไม่ได้กลับมา คือไปเป็นเชฟร้านอาหารไทยของญาติเลย เพราะเรียนจบแล้ว แบบหนีเลยอ่ะว่างั้น แล้วทีนี้ ปีดเทอมนี้ที่ร้านเค้าขาดคนเสริฟอ่ะค่ะ เราก็เลยคิดว่าอยากจะไปเมกาอีกรอบเพื่อนทำงานที่ร้านอาหารไทยนั้น ตอนนี้เราอยู่ปีสามนะคะ ยังไงก็ต้องกลับมาเรียนต่ออีกปีนึง คิดว่าถ้าเราของวีซ่านักท่องเที่ยวประมาณซักสามเดือนช่วงซัมเมอร์นี่เค้าจะให้ป่ะคะ แล้วมันต้องมีinvitation letter ใช่มะ เราก็เลยกะว่าจะให้เพื่อนของเพื่อนเราที่ไปเรียนที่นั่นแบบมีวีซ่าถูกกดหมายแล้วทำงานเสริฟอยู่ที่ร้านนั้น เป็นคน referenceให้ แบบนี้คิดว่าจะขอวีซ่าผ่านป่ะคะ หรือว่าถ้าเราขอวีซ่าแบบนักเรียนน่าจะง่ายกว่าหรือป่าว ปล เราอยากไปต้นมีนานะคะ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มซื้อพินจองสัมภาสวีซ่าเลยอ่ะ จะทันรึเปล่า เพราะตอนนันคุนลู้กก็บิกว่าเตรียมตัวไปแบบห้าวันเลย ปล2 แล้วตอนนั้นคุนลู้คไปวีซ่าแบบไหนคะ ช่วยตอบด้วยนะคะ ไม่รู้จะเริ่มยังไงแล้วอ่ะ ขอบคุณมากค่ะ ปล3 ติดตามอ่านมาตลอดเลยค่ะ สนุกมากๆ จากคุณ : เริ่งด่วนไม่ไหวแล้ว (Lipkiss) - [ 29 ม.ค. 52 16:12:24 ]