ความคิดเห็นที่ 1 นี่จะถึงปัจจุบันยังคับนี่ ยาววเหลือเกิน 555 จากคุณ : Asian wall - [ 24 ม.ค. 52 17:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .....วันสัมภาษณ์เป็นวันที่เท่าไหร่..จำไม่ได้แล้วอ่ะ...จำได้แต่ว่านัดไปตอนเก้าโมงเช้า...ทั้งๆที่ผ่านประสบการณ์นี้มาก็หลายครั้ง..แต่ก็ยังแอบตื่นเต้นไม่ได้..(ถ้ามรึงไม่ให้กรูไปนี่..ชีวิตกรูจบเลยนะ..กรูคิดไม่ออกเลยนะว่ากรูจะทำอะไร)... ......ทำไมผมถึงยังกลัวเหรอคับ...ก็เพราะผมรู้สึกว่าผมเข้าอเมริกาบ่อยเกินไปไง...( 4 ปี ไอ้ลู้คบิน 6 รอบ)...extended วีซ่าก็เคย(เคยมีคนขู่ว่าถ้าเรา extened ตอนขอวีซ่าใหม่จะมีปัญหา)...ไอ้ลู้คคิดไปต่างๆนาๆ .......อย่างที่บอก ผมมีนัดสัมภาษณ์เก้าโมงเช้า...ก็จัดแจงมาซะแปดโมงครึ่ง..กลับมาคราวนี้สถานฑูตเปลี่ยนไป...ทางเข้ายังกะเขาวงกต..(จำได้ว่าตอนเดินผ่านเข้ามา..หลังฝากกระเป๋า..ไอ้ลู้คเดินเลี้ยวขวา ..ออกทางออกซะงั้น..เสื่อมมาก...)..ก็นั่นแหละคับ..เสื่อมตั้งแต่เข้ามากันเลยทีเดียว.. .....หลังจากนั้นก็ถึงช่วงเวลาเอาเอสการให้พนักงานตรวจ...งานเข้าตามเคย..บาร์โค๊ดไอ้ลู้คแตก...ต้องกรอกแล้วปริ๊นใหม่..ทำไงได้หล่ะคับ...ไอ้ลู้คเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์อ่ะ..แล้วก็ยืนต่อคิว(ทั้งสถานฑูตมีคอมสองตัว)...คนก่อนหน้าเป็นคนจีน..ยืนกันประมาณครึ่งชั่วโมง...ทำเชี่ยอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้..ระหว่างยืนรอ..ในใจคิดวันนี้กรูเส็ดบ่ายโมงแน่เลย...คนเยอะมาก..เก้าอี้นี่ไม่มีที่นั่ง(ในใจคิด..วันนี้ดูไม่ใช่วันดีแล้ว) .....ผมกรอกเอกสารเส็ดประมาณ สิบโมงครึ่ง...(กรูสายไปครึ่งชั่วโมง)...เดินกลับเอาเอกสารมาให้พนักงานตรวจอีกรอบ...พนักงานเขียนที่บนมุมขวาของเอกสารผมว่า A(ตอนแรกก็ไม่รู้แปลว่าอะไรเหมือนกัน)....จากนั้นก็ถึงเวลาจ่ายค่าไปรษณีย์(ผมให้เค้าส่งไปที่ไปรษณีย์รองเมืองหน่ะคับ...ผมว่าเร็วดี..แถมนั่งแท๊กซี่ไปเอานิดเดียว) ....เออลืมเล่า ช่วงที่ผมตรวจเอกสารกับพนักงานเสร็จ..พนักงานชุดแดงก็บอกผมว่าให้เข้าไปสัมภาษณ์ที่ช่อง 11 เลย...ผมก็เดินเข้าไปแบบงงๆ ...ในใจคิดแล้วกรูไม่ต้องต่อแถวรับบัตรคิวกับเค้าเหรอวะ...ผมก็เดินไปยืนที่หน้าช่องสิบเอ็ด...จังหวะนั้นเอง..ผู้หญิงคนที่ยืนกรอกเอกสารใหม่ด้วยกันในตอนแรก..(เธอกรอกเอกสารเส็ดก่อนผมซักพัก...ตามหลักเธอควรจะได้สัมภาษณ์ก่อน)..แต่ในจังหวะที่ผมยืนอยู่หน้าช่องสัมภาษณ์ เธอพึ่งเส็ดจากการรับบัตรคิด..เธอเห็นผมปุ๊ป...เดินเข้ามาเลย ผู้หญิง....."เอาบัตรคิวแล้วเหรอ" ผม........"ยังอ่ะ..แต่พี่เสื้อแดงเค้าให้มาช่องนี้เลย" ผู้หญิง....."เป็นไปไม่ได้....ต้องรับบัตรคิวก่อน" ผม........"เหรอคับ" ...........หลังจากนั้นผมก็เบลอๆ...มรึงให้กรูมาเอาบัตรคิดกรูก็ออกมาเอาก็ได้วะ...จัดแจงต่อแถวรับบัตรคิว...พอถึงพนักงานแจกบัตร...เธอบอกผมว่า..."ของคุณอ่ะ ไม่ต้องเอาบัตรคิว...เข้าไปยืนรอหน้าช่องสิบเอ็ดเลย"...ผมยังคงเบลอๆ...จาเอาไงกับกรูกันแน่วะเนี่ย... ........ผมเดินกลับมาอีกครั้ง พร้อมเดินเข้าไปหน้าช่องสิบเอ็ด...เจ๊ผู้หญิงคนเดิม..เอาอีกแล้ว ผู้หญิง......"ทำไมไม่ต่อคิว" ผม.........."ก็เพราะผมไม่มีคิวไง....ตอนนั้นในใจไม่อยากจะเถียงกับเธอแล้ว...ผมเลยบอกว่า "ผมมันเคสพิเศษ"...ใช้ได้ผล..เธองงเลยคับ... ..........จังหวะที่ผมยืนอยู่หน้าช่องสิบเอ็ดนี่เอง...พึ่งคิดขึ้นได้ว่า...กรูยังไม่ทันจะเตรียมตัวเลยไง(ตอนแรกเห็นคนเยอะ..คิดว่ามีเวลาเตรียมตัวนาน...แต่นี่กรูแซงมาหมดเลยไง...ซวยอีกแล้ว ...."เชิญค่ะ"....เสียงจากเจ้าหน้าที่ช่องเรียกผม...........คือเธอเป็นเพียงคนตรวจเอกสารผมอีกรอบเท่านั้นอ่ะคับ...ตรวจได้ประมาณห้าวินาที...เธอบอกผมว่า..."เรียบร้อยค่ะ..เชิญสัมภาษณ์ช่องต่อไป .....ผมเดินเขยิบมาช่องถัดไป....จังหวะที่เห็นคนที่สัมภาษณ์...ผมจำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่สัมภาษณ์ไอ้อ้วนเพื่อนผม....อย่างน้อยๆตอนนั้นผมก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง.....และแล้วก็ถึงคิวผม..ผมค่อยๆเดินเข้าไป... เจ้าหน้าที่......"Hi,how are you doing?" ผม.............เข้าทางกรู..."Awesome!!!!" เจ้าหน้าที่.......หัวเราะ"Great...ไม่ค่อยมีใครเคยตอบชั้นอย่างนี้ซักเท่าไหร่" ผม...........555 ขำเป็นพิธี "คราวที่แล้ว ชั้นเข้ามากับเพื่อน ชั้นจำได้ว่ายูเป็นคนสัมภาษณ์เพื่อนชั้น" .......ระหว่างนั้นมีคนสัมภาษณ์อีก 3 ช่องรอบตัวผม...ช่องแรกเป็นผู้หญิงจะขอวีซ่าไปเรียนต่อ ที่นิวยอร์คเหมือนกัน,ช่องที่สองเป็นเพราะสามรูป..(ไม่รู้เหมือนกันว่ามาขอไปทำอะไร),ช่องที่สามเป็นพ่อแม่จะทำเรื่องไปเยี่ยมลูก.....ต่อกันต่อนะคับ.. เจ้าหน้าที่........"ยูจำชั้นได้ด้วยเหรอ" ผม..............."จำได้ดิ ก็ยูใจดี ให้เพื่อนชั้นผ่าน...หวังว่ายูคงจะทำอย่างนั้นกับชั้นเหมือนกัน"..55ไอ้ลู้คชง..(จิงๆที่จำได้เพราะเค้าหัวโล้น อีกอย่างหนึ่งตอนที่เค้านั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วดูเหมือนคนตัวใหญ่ แต่พอลงจากเก้าอี้...หึหึ..ตัวเท่ากรูเลย) เจ้าหน้าผม......."แล้วเราก็จะได้รู้กัน...let's see"..พร้อมกับเริ่มยิงคำถามใส่ผม "จะมาขอวีซ่าอะไร" ผม.............."ขอนักเรียนคับ" เจ้าหน้าที่......."จะเรียนอะไร" ผม............"จะเรียนถ่ายรูปคับ...คือตั้งใจไว้ว่าจะเรียนโท...แต่พอดีจบมาทางด้านบัญชี ทำให้ไม่มีเอกสารที่จะใช้เป็นหลักฐานในการสมัครเข้าเรียนได้...ดังนั้นตอนแรกเลยกะว่าหลังจากเรียนภาษาจบ...จะเรียนเป็นคอร์สสั้นๆเอา..ระหว่างนั้นก็เก็บสะสม port ไปด้วย...หลังจากคิดว่าพร้อมแล้ว ก็จะเรียนโท&#8203;..ซึ่งใช้เวลาประมาณสองปี....รวมทั้งหมดก็น่าจะประมาณสี่ถึงห้าปีคับ" เจ้าหน้าที่.........อึ้งเล็กน้อย มันคงคิด..กรูถามมรึงแค่คำถามเดียวร่ายซะยาว..."อืมมมม...แล้วจะไปเรียนที่ไหน" ผม......"นิวยอร์คคับ"... ...........ระหว่างนั้นขอตัดสลับไปห้องข้างๆ...ผมได้ยินว่า "คุณสมบัติของคุณไม่พร้อม...เราเสียใจด้วย"..มาจากช่องของพระ,ถัดไปห้องพ่อแม่...ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนกัน "เราเสีียใจด้วย...เราไม่สามารถออกวีซ่าให้คุณได้".....ตอนนี้ผมใจเริ่มแป้ว เจ้าหน้าที่......."ทำไมถึงต้องเป็นนิวยอร์ค" ผม.......ใส่รัวไม่ยั้ง..."คืออย่างที่คุณก็รู้ นิวยอร์คแทบถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางเรื่องแฟชั่น แล้วชั้นก็อยากเรียนถ่ายรูปทางด้านนี้ คือเป็นแนวแบบถ่ายในสตูดิโอ ถ่ายแนวคอมเมอร์เชียลอยู่แล้ว...อีกอย่างชั้นก็เคยอยู่มาแล้วด้วยหกเดือน...คิดว่านิวยอร์คมีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกรุงเทพ..ซ่ึงชั้นเคยชินมาตลอดชีวิต...ซึ่งคิดว่าน่าจะทำให้ชั้น feel comfortable ระหว่างเรียนได้" เจ้าหน้าที่........"good answer" ผม...........ใจเริ่มชื้นขึ้นมาเล็กน้อย...จังหวะนั้นเองเจ้าหน้าที่เริ่มเช็คเอกสารการเงินของผม...ระหว่างที่เช็คอยู่นั้น ปากก็ชวนผมคุยไปด้วย เจ้าหน้าที่......."เคยเป็นเด็กเวิร์คด้วย" ผม........."ช่ายคับ....หลังจากนั้นก็ทำงานให้บริษัทด้านนี้" เจ้าหน้าที่........ยังคงเช็คเอกสารของผมอย่างขมักเขม้น...จากนั้นก็ถามผมต่อว่า "ยูบอกว่ายูจะเรียนทางด้านถ่ายรูป...ดังนั้นนิตยสารอะไรที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับคุณ ผม.........เอาอีกแล้ว..มรึงช่วยเช็คเอกสารเงียบๆได้มะ....ตอนแรกในใจจะบอกว่าโว้ค..แต่มันก็ดูผู้หญิงไปหน่อย....เอาไรดีวะ...คือปกติผมก็ดูเกือบทุกอันอ่ะคับ...ไม่ได้เล่มไหนชอบเป็นพิเศษ...ตอนน้ันในใจคิดจะตอบ...sport illustrated แต่ด้วยความตื่นเต้น ปกเลยตอบไปว่า "men illustrated คับ" เจ้าหน้าท่ี......"Whatttt!!!!" ผม........ตอนนั้นในใจคิดว่า หนังสือที่ผมพูดถึงเป็นแนวชุดว่ายน้ำ แฟชั่นผู้หญิงอะไรประมาณนั้น ไม่คิดว่ามันจะเป็นหนังสือประมาณผู้ชายเล่นกล้ามT_T...."ช่าย...ทำไมเหรอ" ........ตอนนี้เจ้าหน้าที่หัวเราะไม่หยุด...ลืมบอกว่าเจ้าหน้าที่ห้องผมพูดใส่ไมค์...เสียงดังกว่าทุกช่องที่สัมภาษณ์ เจ้าหน้าที่......."ไม่ทำไมหรอก...แต่ว่ายูแน่ใจนะ..ว่า men Illustrated" ผม.......ในใจเริ่มคิด..มันจะขำอะไรนักหนาวะ "แน่ใจมากกก" เจ้าหน้าที่.........หัวเราะไม่หยุด.."That's interesting" ผม.........หันหลังไปมองคนข้างหลัง...เกือบทุกสายตามองมาที่ผม..(คือไอ้เจ้าหน้าที่ มันพูดเสียงดังจริงๆอ่ะ)..แต่ผมก็ยังคงโ่ง่ต่อไป "ช่าย...น่าสนใจมากกก" เจ้าหน้าที่........."โอเค้...ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย"...ยังหัวเราะไม่หยุด ผม........"ขอบคุณมากค๊าบ" กรูรอดแล้วเว้ย....ความรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก .......ระหว่างที่เดินออกมา...ในใจผมก็ยังคงคิด.."กรูตอบอะไรผิดวะ"...ทำไมมันต้องขำขนาดนั้นด้วย...ผมจึงยกโทรศัพท์โทรหาพี่ที่รู้จัก ผม......."พี่ๆ ไอ้หนังสือ men Illustrated เนี่ย..มันแนวไหนเหรอ" พี่........."ไม่แน่ใจนะ....แต่น่าจะเป็นแบบผู้ชายเล่นกล้ามอะไรประมาณเนี้ย" ผม........"ไม่ใช่หนังสือผู้หญิงหรอกเหรอ" พี่........"ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า men จะมาผู้หญิงอารา......"ตู้ด ๆ ๆ ๆ ๆ ผม.....ชิงวางหูไปก่อน...มิน่าหล่ะมันถึงหัวเราะกรู....(นี่ถ้าให้ผมเข้าไปได้อีกรอบ..ผมจะขอเข้าไปแก้ตัว)...ถึงจะออกมาแล้ว...แต่ผมก็ยังรู้สึกอายมากกกกก...คิดย้อนกลับไปเวลาตัวเองอยู่ในห้อง...มรึงตอบอย่างมั่นใจเลยนะ...แถมคนเค้าได้ยินกันทั้งห้อง...ซวยชิบฯเลยกรู .........แต่ก็เอาเถอะ..อย่างน้อยๆผมก็สัมภาษณ์ผ่าน...อายนิด อายหน่อย ไม่ตายหรอกหน่าาาา... .......จากนั้นผมก็ติดต่อซื้อตั๋วเครื่องบิน(ผ่านไปสี่ปี จากราคาที่เคยซื้อได้ราวน์ทริป...มาปีนี้ผมซื้อได้แค่เที่ยวเดียว)..รำ่ลาเพื่อนฝูง...ใช้เวลาอยู่กับที่บ้าน....และแล้วผมก็บินจากไทยมาอีกครั้ง... จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 24 ม.ค. 52 18:30:18 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 3 555 จากคุณ : วิหคลม - [ 24 ม.ค. 52 18:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะมีต่อมั้ยอ่ะ จากคุณ : lynhui - [ 24 ม.ค. 52 20:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านมาตั้งแต่ต้น ชอบมากๆครับ แต่เอ.. สังสัยว่าอาจจะไปปีเดียวกัน หรือว่าเราอาจรู้จักกัน 555 บริษัทที่ไป w&L ชื่อขึ้นต้นด้วยไอ ลงท้ายด้วยแอล เปล่าคับ จากคุณ : เนเน่ - [ 24 ม.ค. 52 21:55:07 A:161.200.255.163 X: TicketID:202165 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาต่อให้ไวเลย มาทำให้ขำแล้วก็จากไป จากคุณ : orria - [ 25 ม.ค. 52 01:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึง คุณเนเน่ ...ผมว่าผมรู้จักคุณ แต่คุณไม่รู้จักผมหรอกคับ...ผมเห็นรูปคุณติดอยู่ที่บอร์ดบริษัทนั้นอย่างเยอะ.. ปล...แต่ผมไม่ทำงานให้บริษัทนั้นนะ.. จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 03:23:31 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อ... ....คราวนี้ผมบินกับ ANA ด้วยสองเหตุผล..(ค่าตั๋วถูก,จะซื้อบุหรี่ที่ญี่ปุ่่น)....สามครั้งก่อนหน้านี้..ผมผูกขาดกับ&#8203; korean air มาตลอด(แทบจะเป็นลูกค้ากิตติมศักด์เลยทีเดียว...นั่งจนรู้ว่า..ช่วงเวลานี้อาหารที่ออกมาจะมีอะไรบ้าง...แรกๆก็ตื่นเต้นดีอ่ะคับ..แต่หลังๆไม่ไหวหว่ะ.... .......อีกอย่างเหตุผลสำคัญที่สุดที่ทำให้ผมเลือกที่จะเปลี่ยนสายการบิน...คือ...บุหรี่คับ..(เหตุผลเชี่ยมาก)...แต่ก็จิงๆอ่ะ..บุหรี่ทำเกาหลีไม่ไหวแล้ว.(มาริโอ้ เบาเว่อร์)..ผมมั่นใจว่าผมลองซื้อทุกยี่ห้อที่มีในดิวตี้ฟรีแล้ว..รสชาติแย่หมด....ชอบมีนักไอ้ที่เขียนข้างกล่องว่า 1 mg อ่ะ...ดูดแล้วอยากจะเขวี้ยงทิ้ง...ผมเลยต้องกลับมาใช้บริการดิวตี้ฟรีที่ญีุ่ปุ่นอีกครั้ง...(ของเค้าดีจิง) ......ไฟลท์บินคราวนี้ของผมเป็นไฟลท์ที่สบายมากกกก...จากญี่ปุ่นมานิวยอร์ค ไอ้ลู้คนั่งแถวกลาง(ที่นั่งติดกันห้าที่)..ช่วงที่ผมมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะวิกฤตเศรษฐกิจ หรือเพราะว่ามันเป็นช่วง low season ไม่มีใครนั่งข้างไอ้ลู้คเลย...(หรือว่าผมตัวเหม็นวะ..ก็ไม่นะ)...สบายผมสิคับ...ไอ้ลู้คนอนเหยียดห้าที่ติด..(ที่กรูกว้างกว่า first class อีก).. .....มาถึงนิวยอร์ค..นั่งแทกซี่ไปบ้านทีน่า(กะว่าจะแปะอยู่ซักพัก)...บ้านทีนี่อยู่ชั้นใต้ดินในควีนส์(อีกแล้ว)...เธออยู่ร่วมห้องกับเพื่อนผมอีกคนหนึ่งสมัยเรียน...เหลือห้องว่างให้ผมอีกหนึ่งห้อง...แต่...ไอ้ห้องที่เธอยกให้ผมนี่..สาบานได้ว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอห้องไหนเล็กขนาดนี้มาก่อน...(เล็กขนาดในห้องมีเตียงเล็กๆอยู่เตียงหนึ่ง..พอใส่เตียงเข้าไปในห้องแล้ว..ประตูห้องปิดไม่ได้อ่ะคับ..(ติดเตียง))..แต่ก็เอาวะ..อยู่ๆไปก่อน..ปิดไม่ได้ก็ไม่ปิด..ใครจะเข้าให้มันเข้ามา .....กลับมาคราวนี้ ทีน่าพัฒนาไปเยอะ...เธอเปิดแฟ้มงานของเธอให้ผมดู...เธอทั้งแต่งหน้าให้กับ nike,walmart รวมไปถึง april (ผู้เข้าแข่งขันใน america next top model cycle 2)..ผมนี่แอบคิดในใจ..วันหลังกรูเป็นช่างภาพเมื่อไหร่ กรูจะเรียกใช้บริการมรึงคนแรกเลย...อิอิ .......ผมอยู่บ้านทีน่าได้สองคืน...ไม่ไหวอ่ะ..หนาวเหลือเกิน...อีกอย่าวเธอก็เป็นผู้หญิง บางท่ีจะทำอะไรก็ไม่สะดวก...ผมจึงตัดสินใจย้ายบ้านอีกครั้ง...มาอยู่แถว brooklyn กับกีวี่(ผมก็รู้จักอยู่ไม่กี่คนอ่ะคับ...ไม่คนที่รู้จักสมัยสองปีที่แล้ว..มาตอนนี้ก็ทยอยกลับไทยกันไปหมด)...บ้านกีวี่อย่างใหญ่..แต่ใหญ่เกินไปอีก(กรูนี่ไม่เคยจะเจอกับความพอดี)...โรนิลโย่นี่เข้ามาเตะฟุตบอลได้เลย.. ......ผมพักอยู่สองวัน...หลังจากนั้นก็ถึงช่วงเวลาที่น่าเบื่อ....หางาน..(ลืมบอกไปว่าผมมีเวลาหน่ึงเดือนก่อนคอร์สเรียนภาษาผมจะเริ่ม..เพราะฉะนั้นช่วงนี้ไอ้ลู้คว่างโลด) จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 03:47:28 A:192.168.0.17 X:69.112.170.7 TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ...กลับมานิวยอร์คคราวนี้..ไอ้ลู้คพกความมั่นใจเรื่องงานมาเต็มร้อย..ใครจะพูดยังไงไอ้ลู้คไม่สน..ไม่รู้อ่ะ..กรูมั่นใจ....แหล่งการหางานที่ดีที่สุดของผมคือ กูเกิ้ล กับ craigslist...แต่แรกๆจะใช้กูเกิ้ลมากกว่า...ใส่คีย์เวิร์ดเข้าไปสองสามคำ...มีร้านอาหารแนวผมออกมาเป็นสิบ...ที่ต้องทำก็แค่จดที่อยู่..หาแผนที่สับเวย์..จากนั้นก็ลุยคับ... .......ผมเร่ิมต้นที่ megu และ nobu ..เห็นว่าประกาศรับสมัครงานในตอนน้ัน..(สองร้านนี้เรียกได้ว่าเป็นแนวหน้าของร้านอาหารญ่ีุป่นในนิวยอร์คเลยทีเดียว..ถามคนญ่ีปุ่น ผมว่าไม่มีใครไม่รู้จัก)..แต่ด้วยความโง่ของผมอีกตามเคย..ผมเดินไปหย่อนใบสมัครสาขาที่เค้าไม่เปิดรับสมัคร...(โง่ตามเคยกรู)..คือมันมีสองสาขาอ่ะคับ..ไอ้ผมก็ลืมเช็คว่ามันรับสมัครสาขาไหน...มิน่า..กรูรอเป็นชาติไม่มีร้านไหนเรียกกรูซักคน ........หลังจากนั้น 3 วัน ไอ้ลู้คลองใหม่...คราวนี้ไป buddha bar คับ... ......buddha bar เป็นกึ่งบาร์กึ่งร้านอาหาร...ร้านนี้ใหญ่มาก..แต่ตอนแรกผมหาทางเข้าไม่เจอ..(สาดด..ร้านนี่อย่างใหญ่แต่ป้ายนิดเดียว)...จังหวะเดินเข้าไปในตอนแรก..ความรุ้สึกเหมือนมีเสียง แถ่น แทน แท้น ผ่านเข้ามาในหูอ่ะคับ ร้านจัดได้อลังการมาก...มีพระสังขยายตัวใหญ่ยักตั้งอยู่กลางร้าน...(บางคนอาจไม่รู้จัก..เอางี้ดีกว่า..ร้านเป็นสไตล์เดียวกับ buddhakan ในเรื่อง sex and the city (ตอนจัดเลี้ยงก่อนวันแต่งงานของนางเอกอ่ะคับ)..แต่ผมว่าบุดด้าบาร์ใหญ่กว่า..และอาหารแพงกว่า)...บุดด้าบาร์แบ่งเป็น 3 โซน คือ ..โซนแรก เป็นส่วนที่เป็นบาร์ devid bekham กับแฟนก็เคยมานั่งที่นี่แล้ว..รวมทั้งดารา hollywood อีกหลายคน...คนส่วนใหญ่จะรู้จักกันในนาม.. celebrity bar ..โซนที่สอง เป็น main dining room มีรูปปั้นบุดด้าอยู่ตรงกลาง..มองขึ้นไปบนฟ้าจะเห็นเป็นกระจกกั้น..(คนที่ออกแบบกระจกให้ร้าน เป็นคนเดียวกับคนที่ออกแบบ the roof ในฝรั่งเศส).. ...ส่วนโซนสุดท้ายคือ ดราก้อนรูม..เป็นห้องอาหารอีกห้องหนึ่ง..รวมถึงซูชิบาร์...ประมาณว่ามีมังกรเลื้อยๆอยู่รอบห้อง...แถมหลังซูชิบาร์ก็เป็นตู้กระจก..ใส่แมงกระพรุนเรืองแสง... ........อย่างที่บอกแหละคับ...ทุุกอย่างในร้านนี้เป็นอะไรที่ผมเรียกว่า "แฟนซี"...ไม่รู้ดิ..วินาทีแรกที่เข้ามาผมรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่มากเกินไปสำหรับผม...แต่ก็เอาวะ อุตส่าห์มาทั้งที..หย่อนใบสมัครไว้ซักหน่อยดีกว่า...ผมเดินเอา resume ไปยื่นให้โฮส เป็นจังหวะเดียวกับที่เมเนเจอร์เดินผ่านมาพอดี..อะไรเกิดขึ้นเหรอคับ...มันเรียกผมสัมภาษณ์ไง จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 04:15:43 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รอ ร้อ รอ ให้ไว้ๆ นะคะ อิอิ:D ขออนุญาตทำลิงค์ให้หน่อยนะคะ จะให้เพื่อนมาตามอ่านได้ถูก 1.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7432655/H7432655.html 2.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7433994/H7433994.html 3.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7435018/H7435018.html 4.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7437751/H7437751.html 5.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7441458/H7441458.html 6.http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H7446071/H7446071.html#9 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 52 05:32:32 จากคุณ : dcapar - [ 25 ม.ค. 52 05:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 This is so much fun.  Please continue writing. I really enjoy your stories :) แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 52 06:13:15 จากคุณ : MashedPotato - [ 25 ม.ค. 52 06:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแล้วคับ...พอดีไปอาบนำ้หน่ะคับ...โทดที จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 07:00:54 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ....เมเนเจอร์คนนี้ชื่อ"อู้ดดี้"คับ..เป็นคนฝรั่งเศส..ตัวสูงโย่ง.ชอบใส่ skinny jeans ...มันเดินมาหยิบ resume ผมจากโฮส..จังหวะท่ีมันก้มดูประวัติการทำงานของผม...ปากมันก็ถาม อู้ดดี้...."มาทำอะไรที่นี่" ผม....."เอ่อ..สมัครเป็น server คับ" อู้ดดี้.....โยน resume ผมท้ิง..แล้วพูดว่า "ไปนั่งรอท่ี lounge(เลาจน์หน่ะคับ..เขียนงี้ป่าวไม่แน่ใจ)ป่ะ" .....ตอนนั้นผมคิดไรของมันว้า..อู้ดดี้เดินตามมา พร้อมถามประวัติการทำงานผมจากฟลอริด้าซักพัก... อู้ดดี้......"มีโซเชียล กับ ไอดีใช่มะ" ผม......"มีโซเชียล กับ พาสปอร์ต ได้มะ"..มีต่อรอง อู้ดดี้....."ไม่ได้ โซเชียลกับไอดีเท่านั้น...ถ้ามีเมื่อไหร่ เอากลับมาแล้วขึ้นไปกรอกใบสมัครที่......บลาๆๆ" ......แล้วมันก็เดินลุกไปอย่างรวดเร็ว...welcome to NY คับผม เป็นอย่างนี้นิเอง ที่มีคนเคยบอกว่าเวลาคุณอยู่ในนิวยอร์ค คุณเป็นได้อย่างมากแค่จุดเล็กๆที่ไม่มีใครสนใจ....เออ...กรูรู้สึกอย่างนั้นจิงๆ ...มันไม่แยแสกรูเลยหว่ะ... .......ผมกลับบ้านพร้อมโทรปรึกษาพี่ที่รู้จัก...มีแต่คนเชียร์ผมว่าให้ลองดู...ผมคิดอยู่ซักพัก(จิงๆแป๊ปเดียวแหละ)..เออ..ลองดูซักตั้ง....จากนั้นก็จัดแจงหารายละเอียดเรื่องการทำไอดี... ......การทำไอดีที่นิวยอร์ค ค่อนข้างจะยุ่งยากพอสมควร...สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทุกคนต้องมีคือ "ใบโซเชียล" จากนั้นเค้าจะนับคะแนนเป็นแต้ม...ซึ่งคุณจะต้องได้ตามแต้มท่ี่เค้ากำหนดจึงจะสามารถทำไอดีได้...ผมลองนั่งเช็คเอกสารนับแต้มพอดี..วู้ฮู้ว...กรูมีแต้มพอดีเป๊ะ..(คือจำไม่ได้ว่ากี่แต้มคับ..แต่รุ้ว่าผมใช้โซเชียล,I20,พาสปอร์ต แล้วก็บัตร checking card ของที่นี่)..วันรุ่งขึ้นก็ลุยคับ ผมตรงไปยัง DMV ...จิงๆใช้เวลาทำไม่นานคับ..แต่พอดีผมไปสาย..คนเลยเยอะพอสมควร...ทุกอย่างเหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี..จนกระทั่ง..ตอนถ่ายรูปทำบัตร...คือกรูยังไม่ทันเตรียมตัวเลยไง...ถ่ายกรูแล้ว...(ภาพออกมาเหมือนคนถ่ายตอนเงยหน้าอ่ะคับ)..แต่ก็เอาเถอะ..ไม่ซีเรียส ........มาถึงขึ้นตอนสุดท้าย..เจ้าหน้าที่ถามผม.. เจ้าหน้าที่......"ยูจะเอาไอดีแบบ สี่หรือแปดปี" ผม.........."อืม......สะ สะสี่ก็ได้"..คิดไม่ทันอ่ะคับ เจ้าหน้าที่........"ไม่เอาแปดเหรอ" ผม........."อืม...ไม่เอาอ่ะ ไม่รู้จะเอาไปทำไม" เจ้าหน้าที่....."แน่ใจเหรอ...ยูดูสับสนนะ" ผม........"แน่ใจ เอาแค่สี่ปีแหละ" ......หลังจากเส็ดทุกขั้นตอน มาคิดดู (ทำไมกรูไม่เอาแปดปีวะ)...โง่มาก....แต่คิดอีกมุมก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรจิงๆอ่ะ...5555 ......จากนั้นผมก็เอาไอดีไปให้บุดด้าบาร์....ทางร้านนัดให้ผมมาทำงานในวันถัดไป...โอเค๊ ไอ้ลู้ค...มรึงได้งานแล้วเว้ย.. จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 07:25:31 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณลู้ค มาเล่าต่อเร็วๆ กำลังมัน จากคุณ : เดย์ (mrsWday) - [ 25 ม.ค. 52 10:03:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 5555 จะบอกว่าไม่เสื่อมหรอกค่ะ เพราะว่าเกือบเสื่อมเหมือนกัน ดีที่เพื่อนตามมาลากคอทัน จากคุณ : แมวน้ำตุ๋นมะนาวดอง - [ 25 ม.ค. 52 11:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สนุกจริง สนุกจัง อยากให้รวมเล่ม 5555+ จากคุณ : เด็กหญิงคัพเค้ก - [ 25 ม.ค. 52 12:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โทดทีที่ให้รอคับ...พอดีแว๊บไปเล่นไพ่ห้องเพื่อน...โอเค ต่อๆ จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 13:08:00 A:192.168.0.17 X:69.112.170.7 TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ...เริ่มงานวันแรกที่บุดด้าบาร์... .....ผมเข้างานบ่ายสามโมงครึ่ง(จะเร็วไปไหน)...มาถึงก็ไม่มีอะไรคับ...ช่วยกันเซทร้าน วางจาน วางแก้ว เซทโต๊ะ..(วันที่ผมเทรนวันแรกวันพฤหัส..ผมนี่แทบช๊อก..มาถึงผมนับ server ได้ 22 คน)..ขนาดช่วยกันเซท พวกเราใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มในการเซ๊ทร้าน..ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็นั่งพับ napkin จากนั้นก็ว่างคับ...ช่วงนี้เป็นช่วงพักเบรคครึ่งชั่วโมง...(กินข้าว..เปลี่ยนชุด)...หลังจากนั้นเรามีประชุม staff กัน .....ก็เหมือนกับร้านอาหารฝรั่งทั่วไป ที่ก่อนเริ่มงาน พ่อครัว เมเนเจอร์ จะต้องเช็คความพร้อมของพนักงาน..พ่อครัวก็จะบอกว่าวันนี้มีอาหารอะไรใหม่..ลักษณะเป็นอย่างไร..ราคาเท่าไหร่...อาหารบางประเภทเหลือน้อย..เค้าก็จะบอกว่าเหลือกี่ออเดอร์..บลาๆๆ...แต่ทีเด็ดของร้านนี้ไม่ใช่เท่านั้น...เรามีสอบคับ...สอบ...(นึกว่าเรียนจบแล้วจะรอด...กรูหนีไม่รอดจริงๆเรื่องสอบเนี่ย) .......เมเนเจอร์ที่ร้านมีทั้งหมดสี่คน(อันนี้แค่เฉพาะส่วนห้องอาหารนะคับ..ไม่รวมบาร์) ...คนแรก..ปีเตอร์..ปีเตอร์เป็น general manager ใหญ่สุด..หน้าตาโหดสุดด้วย, คนทีสอง..นิวตัน นิวตันเป็นอีกคนที่คอยดูภาพรวมของร้านอาหาร(ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามีตำแหน่งนี้ไว้ทำไม), คนที่สาม..อู้ดดี้ floor manager, คนสุดท้าย ฟรองซ์ เป็นประมาณเมเนเจอร์อะไรก็ไม่รู้..แต่มันชอบถามพวกผมเรื่องไวน์ ผมเลยขอเรียกมันว่า เมเนเจอร์ไวน์ละกัน... .....หลังจากที่พ่อครัวมาบอกเรื่องอาหาร...ฟรองซ์เดินเข้ามาเลยคับ..พร้อมกันบอกทุกคนว่า วันนี้เรามีไวน์เทสติ้ง...(ผมก็งง..เทสอะไร)...จากนั้นฟลองซ์หยิบไวน์ขึ้นมาสามขวด...ขวดแรก&#8203; champagne ขวดที่สอง pinot noir และขวดที่สาม Chardonnay .....เริ่มกันที่ขวดแรก...ฟรองซ์ริน champagne ให้พวกเราทุกคนดื่ม..ระหว่างที่ดื่มอยู่นั้นเอง ฟรองซ์....."จอห์น บอกชั้นมาซิว่าเชมเปนจ์นี้รสชาติเป็นไง" ผม.......แก้วแทบร่วงจากมือ...คือถ้าถามกรูกรูก็ตอบไม่ได้หรอกนะ...พอดีไม่ใช้นักดื่มไวน์..กรูดื่มแต่เบียร์เว้ย...(ตอนที่ทำงานที่ฟลอริด้า..มันไม่ได้มีหลายชนิดขนาดนี้ไงคับ..ผมก็เลยพอแถๆได้..แต่เมนูที่นี่ มีไวน์อยู่ประมาณเกือบสิบหน้ากระดาษ..มีเกือบทุกประเภท..มรึงจะเอาไวน์ประเทศไหน..กรูมีหมด).. จอห์น......เขย่าแก้ว "อืม..ไลท์บอดี้"...หลังจากนั้นชิม "อืม...ชั้นว่ามันมีกลิ่นพีชด้วยนะ".. ผม.....O_O ฟรองซ์...."very good"..จากนั้นมันก็อธิบายว่าแชมเปจน์ขวดนี้มาจากประเทศอะไร..ลักษณะอะไรยังไง บลาๆๆ ......นั่นแหละคับ..มันสุ่มถามจนครบสามขวด...ผมนี่ใจแป้ว...ถึงกรูจะพลิ้วแค่ไหน..ถ้ากรูโดนนี่..ไม่รอดแน่... ......หลังจากประชุมเส็ดก็ไม่มีอะไรคับ...ฟรองซ์ให้ผมไปเทรนที่ซูชิบาร์(คอยดูอาหารที่ออกมาหน่ะคับ..ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นไง)..วันต่อมา..ผมเข้าไปเทรนในครัว....จากนั้นก็ตามด้วยบาร์ดริ้งค์...หลังจากนั้นผมเทรนที่ floor(เดินตาม server หน่ะคับ)อีกสี่วัน...และแล้วก็เริ่มทำจริง... ......ก่อนอื่นขอย้อนไปเรื่องอาหารนิดหนึ่ง...อาหารที่นี่ถือว่าแพงหูฉี่เลยทีเดียว...ค่าเฉลี่ยต่อหัวต่อลูกค้าหนึ่งคนจะประมาณ 100 ดอล...หน้าที่ของ server ไม่ใช่แค่แนะนำอาหารเหมือนร้านทั่วไป...ยังรวมไปถึงการจูงใจลูกค้าให้สั่งโน่นสั่งนี่..รวมถึงอธิบายส่วนประกอบภายในเมนูอย่างละเอียด...แล้วไงอ่ะคับ..ก็งานเข้ากรูอีกตามเคย... .....ถึงเรื่องการพูด ตอนแรกผมคิดว่าไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเท่าไหร่ แต่เอาเข้าจริง เรามันก็ไม่ใช่เจ้าของภาษา..ศัพท์ที่ใช้ในการชักจูง...ผมพูดเองฟังเองยังไง มันก็ไม่ลื่นไหลเท่าฝรั่ง...นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ร้านนี้มี server เอเชียแค่สองคน จากทั้งหมดประมาณสามสิบคน..(ผมกับยูมิ(คนอินโดหน่ะคับ))...แต่ยูมิเธออยู่นี่มาเป็นสิบปีแล้วไง..ถึงสำเนียงจะแหม่งๆบ้าง แต่ผมก็ยังยกให้เธอเป็นตัวเก๋าของร้าน...(เคยมีลูกค้าที่มากินที่ร้าน แล้วประทับใจการบริการของเธอ..จนกระทั่งไปโพสชมเธอลงเวป)...อีกอย่างเมนูที่นี่ ให้ฝรั่งจำยังยากเลย...นับประสาอะไรกับด้วงเอเชียอย่างผม...(ผมใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆในการท่องเมนู) ยกตัวอย่าง... ที่ร้านมี app ชื่อ chicken samosa สิ่งที่ผมต้องอธิบายคือ ......ummm...marinated chicken thign with plumwine,ginger,garlic,five spice then further seasoned with salt,pepper,palm sugar....wrapped with wheat flour wrapper into triangle form...then baked until golden and crispy...served with creamy sesame sauce which is composed with sesame seed,egg yolk,mustard แล้วก็อะไรอีกอันไม่รู้..จำไมไ่ด้ แหะๆ ....นี่แหละคับสิ่งที่ผมต้องท่องจำ...นีี่เป็นเพียงหนึ่งในร้อยจิงๆที่ผมต้องจำภายในหนึ่งอาทิตย์...นอกจากอาหารแล้ว ผมต้องท่องชื่อไวน์ในร้านที่ขายเป็นแก้วทั้งหมด&#8203; ว่ามาจากแคว้นอะไร..ปีไหน..ชื่ออะไร..(ประมาณสองหน้ากระดาษ)..แล้วแต่ละชื่อนี่ก็...เอากรูให้ตายเลยสิ....มีหมด ฝรั่งเศส สเปน เยอรมัน อิตาลี..ฯลฯ(ลำพังออกเสียงภาษาอังกฤษบางคำ กรูก็แย่อยู่แล้ว)... ........แล้วจะให้ผมทำไง..ก็นั่งท่องหัวโตสิคับ...ก่อนเริ่มงานผมมีเทสกับเมเนเจอร์..เค้าจะให้กระดาษเรามาแล้วเขียนบรรยาย สิ่งที่เค้าถามลงไป...(กรูไม่เคยขยันขนาดนี้มาก่อนเลย..ขอบอก) ......แต่ก็อย่างที่สุภาษิตว่าไว้ ความพยายามอยู่ที่นั่น...ความสำเร็จอยู่ที่ไหน (ม่ายช่าย...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นต่างหาก)..ผมผ่านการสอบมาได้อยากตื่นเต้น...ทีนี้ก็มาถึงวันทำจิงสิคับ...และแล้วเรื่องตื่นเต้นก็ได้เริ่มขึ้น จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 25 ม.ค. 52 13:56:40 A:192.168.0.17 X:69.112.170.7 TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โอะ..โอ.... ชอบกระทู้วันนี้มาก  เพราะอ่านไปน้ำลายไหลย้อย  อยากกินซะอย่างนั้น  ถ้าเห็นรูปด้วย   โอย..สวรรค์      นี่ก็เพิ่งรู้ว่า จะเป็นคนเสิร์ฟในร้านอาหารนิวยอร์ก  มันยากขนาดต้องมาท่องวิธีการประกอบอาหาร   แสดงว่าร้านนี้ไม่เบาจริงๆ   ตอนไปนิวยอร์ก  ขนาดกินร้านมีชื่อนะ(olive garden)  พนง. ก็แค่ชี้ให้ดูรูป  อธิบายอะไรก็ไม่ค่อยได้   จขกท ดูท่าจะเก่งกว่าเยอะเลยครับ จขกท  เขียนได้แบบสมจิงสมจังมาก  ในฐานะเป็นผู้อ่านมาหลายตอน  ขอเสนอ 2 อย่างได้ไหมครับ 1. กรุณาเลิกใช้คำว่า "เชีย" ที่เติมกับ "ไม้เอก" ได้ไหม ?  อ่านทีไร สะดุ้งโหยงเลย  น่าจะมีคำอื่นนะ  จขกท ช่างเขียนอยู่แล้ว น่าจะหาแบบแสบๆคันๆ ได้ 2. จะเปลี่ยนสีของ ความเห็นเวลาที่ จขกท โพส เป็นสีอื่นที่ไม่ใช่สีกรมท่า ดีไหม ?  เพราะจะได้ไม่ซ้ำกับความเห็นของผู้อ่านที่มาคอมเม้นต์  เพื่อให้อ่านได้อย่างไม่สะดุด  ไม่หลงไปว่าเป็นข้อเขียนของ จขกท หรือ ผู้อ่าน   ว่าแล้ว ผมเลยแซมเปิ้ลดูก่อน  อิอิอิ รออ่านต่อนะครับ  ขอขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 52 15:58:01 จากคุณ : Fortunism - [ 25 ม.ค. 52 15:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นี่คุณ ปอ_ ใช่มั้ยเนี่ย จากคุณ : รู้กันหมดทุกคน - [ 26 ม.ค. 52 01:50:50 A:192.168.0.17 X:207.38.161.155 TicketID:004028 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เฮ้...คุณความเห็นที่20 ....รู้สึกจะผิดคนนะ... จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 02:35:36 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แป่ว.. แล้วร้านไทยที่เคยทำใกล้ park นี่อยู่ชั้น 2 ใช่มั้ย... จากคุณ : รู้กันหมดทุกคน - [ 26 ม.ค. 52 03:04:31 A:207.38.161.155 X: TicketID:004028 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เก่งมากๆเลยนะ ทำที่ buddha bar ได้เนี่ย.. เล่าต่อละกัน รออ่านอยู่ จากคุณ : รู้กันหมดทุกคน - [ 26 ม.ค. 52 03:07:35 A:207.38.161.155 X: TicketID:004028 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อ... ....วันแรกกับการเป็น server เต็มตัวที่บุดด้าบาร์...วันนี้เป็นวันเสาร์...อย่างที่บอก server จะเหยียบกันตาย...วันนีี้ตอนประชุม..ไอ้ฟรองซ์ให้ผมบอกชื่อของไวน์ที่ขายเป็นแก้วทั้งหมด...(หึหึ..ไม่ได้แอ้มกรูหรอก)...ผมผ่านฉลุย..(อย่าถามกรูเรื่องอาหารตอนนี้ละกัน..คือผมยังสับสนกับเสต็กที่ร้านนี้อยู่อ่ะคับ..คือซอสมันจะคล้ายๆกัน..ผมชอบจำเอาซอสของจานโน้นมาใส่รวมกับอาหารจานนี้...ปวดหัวมาก)..หลังจากนั้น อู้ดดี้ก็เป็นคนแบ่ง section ให้ว่าใครได้ทำ section ไหน .....ผมมองหาชื่อผมในตารางอยู่นาน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ...จึงตัดสินใจเดินไปหาอู้ดดี้...ให้ทายว่าชื่อผมหายไปไหน...5555อู้ดดี้มันจำชื่อผมไม่ได้ มันเลยตั้งชื่อใหม่ให้ผมว่า "field"...(มรึงยังคงไม่สนใจกรูเหมือนเดิมนะ..อู้ดดี้) ......วันนี้ผมได้โซนซูชิบาร์..ซึ่งปกติแล้วจะไม่มีคนนั่งคับ...จึงเหมาะกับการเทรนพนักงานใหม่...ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก...จิงๆผมก็ไม่ชอบเริ่มเทรนกับช่วงเวลาที่บีซี่เหมือนกัน ......ร้านอาหารเริ่มเปิดหกโมงเย็น...แต่จริงๆกว่าลูกค้าจะเข้าเอาก็โน่น...สองทุ่ม... แล้วยิ่ง section ผมด้วยแล้ว...โน่นแหละคับ..รอไปถึงสี่ทุ่ม(เป็นร้านไทยบางร้านนี่ เผลอๆเตรียมกลับบ้านแล้วนะเนี่ย)...ไอ้ลู้คแทบจะยืนแทะเม็ดต่วยจี๊เล่น....และแล้วลูกค้าโต๊ะแรกของผมก็มาถึง ......ลูกค้าโต๊ะแรกของผมเป็นชาวฝรั่งเศส(ผู้ชายทั้งสองคน)...ตอนแรกผมก็งงๆกับสำเนียงของมันนิดหน่อย...หลังๆก็พอถูๆไถๆไปได้...โต๊ะแรกดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดีโดยไม่มีปัญหาอะไร...จนกระทั่งช่วงที่มันจะจ่ายเงิน...ไอ้ผมตอนนั้นก็ยุ่งๆกับลูกค้าโต๊ะอื่น..มันเลยบอกผมว่า.."พวกชั้นไปสูบบุหรี่ข้างนอกแป๊ปนะ..เดี๋ยวเข้ามา"..ไอ้ผมก็ยุ่งๆไม่ได้สนใจ..เลยบอก.."ได้ๆ"...แต่ใครจะรู้ว่าพวกมันจะทำผมแสบขนาดนี้ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ...ไอ้ลู้คปริ้นเช็คมาวางบนโตีะ ..........หนึ่งชั่งโมงผ่านไป....จิ้งหรีดยังคงร้อง...อยู่ที่โต๊ะมัน(เงียบมาก..) ..........สองชั่วโมงผ่านไป.....กรูไม่รอมรึงแล้ว...กรูจะกลับบ้าน....ผมเดินไปบอกนิวตัน.ยังดีที่มันไม่ว่าอะไรผม...(แต่มันก็คงเซ็งอ่ะ) .....ลืมบอก..ข้อดีของการทำงานที่นี่ก็คือ...โดยปกติแล้ว...ตามร้านอาหารไทยเรามักจะมีปัญหากับ 1. คนดำ...ขอหลอดตลอด แถมทิปได้โหดดดดมากกกก 2. อินเดีย....มรึงจะกินเผ็ดไปหนาย...พริกนำ้ปลามันตักพริกไปเรียบ...ขอ hot sauceเพ่ิม..ขอโน่นขอนี่..ที่สำคัญทิปโหดดดดเหมือนกัน..แต่ไม่เท่าคนดำ 3. คนจีน.....คนจีนสำหรับผม..ดีกว่าสองพวกแรก...แต่ก็ยังไม่เท่ากับคนอเมริกัน.... 4. นักท่องเที่ยว...จากการทำวิจัยของทางบุดด้าบาร์(จิงๆ)...เมเนเจอร์บอกว่า ผลจากการทำรีเสิร์จ ไม่มีนักท่องเที่ยวประเทศไหนที่มาเที่ยวอเมริกาแล้ว ไม่รู้มารยาทในการทิป....สาเหตุที่มันไม่ทิป..เพราะมันไม่อยากทิป..(เมื่อก่อนกรูก็มองโลกในแง่ดี&#8203;...นึกว่าพวกมรึงไม่รุ้)... .....การทำงานที่บุดด้าบาร์ ผมสามารถตัดปัญหาในข้อสี่ออกไปได้...คือที่นี่เรามี policy ในการใส่ service charge กับนักท่องเที่ยว...เมื่อคุณตรวจสอบแล้วว่าบุคคลคนนั้น ไม่ได้เป็นชาวนิวยอร์ค..และมาจากต่างประเทศ...17% gratuity สามารถใส่ได้โดยอัตโนมัติ...(เยี่ยมมาก). ......ต่อกันเรื่องงานต่อ... ......แต่สำหรับวันแรก ผมเลือกที่จะ take chance ...ไม่ใส่ 17% กับลูกค้าที่มาจากต่างประเทศ..ผมพยายามพิสูจน์ความเชื่อของผมที่ว่า ถ้าเราบริการดี..ทำไมลูกค้าจะไม่ทิป...สรุปผมคิดผิดมหันต์...ความเชื่อของผมเปลี่ยนไปกลายเป็น ..."คนที่จะไม่ทิป..ทำยังไงมันก็ไม่ทิป"...T_T .......โต๊ะที่สอง เป็นลูกค้าคนดำ มาออกเดท...พูดจาดูดี...มีการศึกษา..ผมจำได้ว่าบิลโตีะนั้นประมาณ 162 ดอล..ตอนจ่ายผู้ชายยื่นบัตรเครดิตให้ผม...อะไรเกิดขึ้นหน่ะเหรอคับ...บัตรมัน denied อ่ะดิ...(รูดไปสามทีก็ไม่ผ่าน)...ผมเริ่มเซ็งกับวันนี้แล้ว...ว่าแล้วก็เดินไปบอกนิวตัน...นิวตันลองรูดดูอีกครั้ง(ไม่ผ่าน)...หลังจากนั้นก็เดินไปคุยกับลูกค้าประมาณว่า "มรึงไปกดเงินมาเลย..บัตรมรึงรูดไม่ผ่าน"..แต่จากประสบการณ์โต๊ะแรกของผม..พวกผมไม่ให้มันลุกไปเปล่า ขอใบขับขี่ไว้เป็นหลักฐาน... ......ลูกค้าเดินกลับมาพร้อมเงินสดในมือ...ปากก็ขอบคุณผม ต่างๆนาๆ...(ในใจผมนี่คิดแล้ว...โต๊ะนี้กรูซวยแล้ว...สืบเนื่องจากประสบการณ์ที่ฟลอริด้า..ถ้าเมื่อไหร่ที่ลูกค้าทานเส็ด..แล้วขอบคุณพร้อมกล่าวชม server ซำ้แล้วซำ้อีก ต่างๆนาๆ ...พวกผมจะเรียกการกระทำนี้ว่า "verbal gratuity"..คือกรูให้ทิปมรึงทางคำพูดแล้ว...เพราะฉะนั้นเรื่องเงิน..หึหึ ...คิดเอาเอง) .......เป็นอย่างนั้นจิงๆ ไอ้ดำวางเงินสดไว้บนโต๊ะแล้วเดินกลับไปอย่างรวดเร็ว...ผมรีบวิ่งเข้าไปนับดู.."ไอ้ ไอ้...เลว"..มันวางเงินไปบนโตีะ 160 ดอล...ยังไม่ทันจะครอบคลุมค่าอาหารเลย...ทิปกรูหน่ะเหรอ..ไม่ต้องพูดถึง...(วันนี้กรูจะซวยไปถึงไหนวะเนี่ย) .......นอกจากนั้น ลูกค้าผมก็กลายเป็นคนปกติคับ..ดูดี มีมารยาท....จนกระทั่งลูกค้าโต๊ะสุดท้าย... ......เธอเป็นผู้หญิงสองคน ผมเดินผ่านไปมาหลายรอบ..(ตอนนั้นยุ่งอ่ะคับ..จึงไม่ได้สนใจ)...จนกระทั่งผมพร้อมท่ี่จะเทคออเดอร์โต๊ะเธอ...ผมเดินเข้าไป...จากนั้นก็ต้องหยุดชะงัก...พร้อมแกล้งทำเป็นลืมของ..แล้วเดินหลบออกไป...ทำไมเหรอคับ.. .....เธอคือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขัน american next top model cycle ที่ไปเมืองจีนอ่ะคับ...ถึงเธอจะไม่ชนะการโหวต แต่เธอก็ชนะใจผม(ผมแอบเชียร์เธออยู่ในปีนั้น)...เธอชื่อ lisa คับ.. .....ผมเดินกลับเข้าไปอีกครั้ง...พร้อมถามว่าจะดื่มอะไรมั๊ย...เธอสองคนสั่ง sparkling water ผม......"ขอถามไรหน่อยได้มะ" ลิซ่า......"ได้ซิ...อะไรเหรอ" ผม........"คุณใช่......." ลิซ่า......."รู้จักฉันด้วยเหรอ" ผม........."ผมก็เป็นช่างภาพหน่ะคับ....เลยพอได้ดูรายการนี้อยู่บ้าง...ผมแอบเชียคุณด้วยนะ" ลิซ่า......."จิงเหรอ....ขอบคุณมาก...คุณเป็นช่างภาพอะไรหล่ะ" ผม........"จิงๆก็ยังเป็นสมัครเล่นอยู่...กำลังจะเรียนต่อทางด้านถ่ายแฟชั่นเหมือนกัน" ลิซ่า........"ว้าววว..เยี่ยมเลย"....พร้อมกันค้นๆในกระเป๋า..."อ่ะนี่..นามบัตรฉัน...เผื่อเราจะมีโอกาสได้ทำงานด้วยกันในอนาคต.....คุณชื่ออะไรหล่ะ" ผม........"ล ล ลู้คคับ" ลิซ่า........"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ผม........."เช่นกันคับ...เออ...เดี๋ยวผมไปเอานำ้มาให้คุณก่อนนะ" ........ผมเดินกลับมาอีกครั้ง...ลิซ่ากับเพื่อนก็ได้หายตัวไป...มารู้เอาตอนหลังว่า เธอเป็นเพื่อนของเมเนเจอร&#8203;์ที่บาร์...เมเนเจอร์จึงลากเธอไปนั่งแถวนั้น.... .......แต่ความโชคดีมักจะมากับความโชคร้ายเสมอ....ระหว่างทางกลับบ้าน....ผมทำนามบัตรลิซ่าหายบนรถไฟ...(อยากจาร้องไห้)...แต่ก็ไม่เป็นไร..อนาคตอาจได้เจอกันอีก...ถึงให้มาตอนนี้ผมก็ยังไม่พร้อมอยู่ดี.... ........จบงานวันแรก...ผมได้เงินไม่ถึงร้อยดอล.(ก็โอเคกับ section นี้ที่ slow มากกก..ปกติแล้วมันจะเป็น section แถมรวมไปกับ section อื่นหน่ะคับ)...ผมเริ่มนอยขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรู้ว่า 50%ของทิปที่ผมทำได้จากโต๊ะของผม...ต้องแบ่งเข้าร้าน...เพราะฉะนั้นผมจะได้เงินจิงๆก็แค่ 50% ของทิปที่ควรจะได้เท่านั้น...นอกจากนั้นแล้วทุกอาทิตย์ ผมยังคงต้องแบ่งเงิน 50 ดอลล์ไปให้กับซูชิบาร์...(ยิบย่อยมาก...แล้วกรูจะเหลืออารายเนี่ย)....แต่ขนาดแบ่ง 50% ไปแล้ว รายได้เฉลี่ยของพวกผมก็ยังคงประมาณ 200 ดอลต่อคืน...ซึ่งก็ถือว่าโอเคสำหรับผมเลยทีเดียว จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 03:37:05 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ความเห็นที่ 23 แล้วคุณเป็นใครอ่ะคับ...เผื่อผมรู้จัก จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 03:38:35 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หลานคุณน้า...มั้ง อิอิ จากคุณ : รู้กันหมดทุกคน - [ 26 ม.ค. 52 03:49:43 A:207.38.161.155 X: TicketID:004028 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมยังคงทำบุดด้าบาร์เรื่อยมา....ค่อยๆเขยิบจาก section ที่แย่ๆจนดีขึ้นเรื่อยๆ...เออ..ก่อนเปลี่ยนเรื่อง..ผมขอยกเรื่องความเก๋าของ server ที่นี่ให้ฟังกันหน่อยดีกว่า ......วันหนึ่ง ตอนประชุมก่อนเริ่มงาน...อยู่ดีๆฟรองซ์ก็ถามขึ้นมากลางวงว่า ฟรองซ์......"ถ้าลูกค้าต้องการไวน์ที่มีรสหวาน ดื่มกับอาหารจานหลัก..พวกคุณจะแนะนำอะไร" โซอี้........เพื่อนสนิทของผมอีกคนหนึ่ง...เธอเป็นชาว irish ครับ.ทำงานที่นี่มาได้ซักพัก...เธอยกมือขึ้น ........คือนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่คนไทยกับฝรั่งจะต่างกันอย่างเห็นได้ชัด...ความกล้าแสดงออก...ถ้าเป็นคนไทยป่านนี้โซอี้ โดนเพื่อนๆแอบนินทา หาว่าเสล่อไปแล้ว.......คำตอบของโซอี้ที่ตอบออกมานั้น..ขอบอกว่าถ้าผมเป็นลูกค้า..กรูจะเอาตามที่มรึงแนะนำทุกอย่างเลย...(อยากจะมอบถ้วยแฟนพันแท้ให้เธอซักถ้วย) โซอี้........."ส่วนตัวของฉัน...ถ้าลูกค้าต้องการไวน์เพื่อดื่มควบกับอาหารจานหลัก....คนส่วนใหญ่ถ้าพูดถึงไวน์ที่มีรสหวาน ก็อาจจะนึกถึง riesling ขึ้นมาในทันที...แต่เนื่องจาก riesling โดยทั่วไปแล้วจะไม่เข้ากับอาหารจานหลักของร้านเราซึ่งเป็นพวก steak (อันนี้ผมรู้ steak ควรจะดื่มกับไวน์ที่เป็นแบบ full body แต่ riesling ส่วนใหญ่จะเป็น light ถึง medium body)...ถ้าเป็นชั้น ชั้นจะเลือก chardonnay(เป็นผมนี่ไม่ได้นึกถึงเลย...ส่วนใหญ่ถ้าเป็น steak ผมจะแนะนำ carbernet sauvignon ซึ่งเป็นไวน์แดง..แต่ว่ามันก็ไม่หวานอีกนั่นแหละ...เอาไงดีวะกรู)...เนื่องจาก chardonnay มี texture ที่เป็น full body เหมาะกับ texture ของ steak ....นอกจากนั้นแล้ว...ลูกค้ายังต้องการไวน์ที่มีรสหวาน...ดังนั้น chardonnay ที่ฉันเลือก ต้องเป็น chardonnay ที่มาจาก napa valley ในปี 2004 เท่านั้น(ผม...O_O...อารายของมันวะ)....เหตุผลก็เนื่องจาก ปกติ chardonnay จะ dry ไม่ค่อยมีความหวาน..เนื่องจากรสชาติแปรผันตามสภาพอากาศ ...แต่เนื่องจากในปี 2004 อากาศบริเวณ napa valley ในแคลลิฟอเนียร์ ร้อนผิดปกติ...ทำให้องุ่นสุกเร็วกว่าที่ควรเป็นจำนวนมาก...เมื่อองุ่่นสุก นำ้ตาลในองุ่นมีมาก...ส่งผลให้ไวน์ที่ออกมามีรสชาติหวานกว่าที่ควรจะเป็น.... ผม.......อยากจะพูดว่า....(ถะ ถะ ถูกต้องนะคับ)...กรูยอมแพ้หว่ะ&#8203;..โซอ้ี ฟรองซ์......"อืม.... very good"...(เอาไปเถอะหว่ะ...เธอสมควรได้รับจิงๆ) .........โซอี้สอนอะไรๆผมเยอะมากเกี่ยวกับเรื่องไวน์...คุยกับเธอทีไรผมรู้สึกแอบชื่นชมเธออยู่ลึกๆ...ขอบคุณจิงๆ.. .......ผมทำบุดด้าบาร์อยู่ประมาณสองเดือน...ผมก็ลาออก..(ลาออกจิงๆไม่ได้โดนไล่ออก)..เพราะอะไรเหรอคับ...ก็เพราะ จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 05:50:41 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ต่อด่วนคุณลู้ค มันเพราะ ๆ ๆ ๆ อะไรอ่ะ จากคุณ : tann_naja - [ 26 ม.ค. 52 06:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มาเขียนต่อไว ๆ นะ กะลังสนุก จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 26 ม.ค. 52 07:38:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ....เหตุผลที่ผมลาออกเหรอคับ...มันมีหลายเหตุผลหน่ะ...แต่เอาเข้าจิงๆปัจจัยหลักมันอยู่ที่ความรู้สึกทางใจล้วนๆ .....อย่างที่บอกเหตุผลแรกมันเกี่ยวกับความรู้สึกอ่ะคับ...นับตั้งแต่ผมออกมาจากร้านไทยคราวนั้น...ชีวิตการทำงานผมก็แฮปปี้เรื่อยมา...ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่ตื่นมาแล้วต้องไปทำงาน...ไม่เคยอิดออด...แต่ไม่รู้ทำไม...ทุกครั้งที่ผมต้องไปทำงานที่บุดด้าบาร์...ผมรู้สึกแย่อ่ะ..ไม่อยากทำ..ออกแนวงงแง...อยากอยู่บ้าน ........ทั้งๆเรื่องเงิน..ผมก็ได้เยอะที่สุดตั้งแต่ผมเคยทำมา(คืนสุดท้ายที่ทำงาน..ผมได้700ดอลล์..นี่ขนาดแบ่ง 50% ของทิปเข้าร้านแล้วนะเนี่ย..)...เรื่องเพื่อน.ผมก็มีเพื่อนดีๆที่นี่หลายคน..ความกดดันในการทำงาน(ก็ไม่มีนะ..จะมีก็ตอนแรกๆเท่านั้น)...แต่ความรู้สึกไม่อยากทำงานมันไม่หายไปซะที(แรกๆผมพยายามคิดว่า.อาจจะเป็นเพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์กับร้านใหญ่ขนาดนี้มาก่อน...แต่ความรู้สึกนั้นมันก็ควรจะหายไปได้แล้วหลังจากที่ผมทำงานมาสองเดือน)...อีกเรื่องที่สำคัญ..การมาครั้งนี้ของผมแตกต่างไปจากเมื่อก่อน..เพราะคราวนี้ผมแพลนว่าจะอยู่ยาว..ไม่ใช่แว๊บๆเหมือนทุกครั้ง...ดังนั้นความรู้สึกทางใจควรมาก่อนเรื่องเงิน...ถ้าผมทำงานแล้วไม่มีความสุข..ผมคงไม่มีกำลังใจที่จะเอาไว้เผชิญกับอุปสรรคในด้านอื่นที่กำลังจะเข้ามาในอนาคต...(ถ้าเป็นเมื่อก่อนเหรอ..ไอ้ลู้คทนทำอยู่แล้ว) ........นอกจากนั้น..ยังมีปัญหาเรื่องตาราง..คือที่นี่เราไม่สามารถกำหนดตารางของตัวเองได้...ตารางทำงานเปลี่ยนทุกอาทิตย์...ผมไม่สามารถแพลนที่จะทำอะไรในอนาคตได้เลย..อาทิตย์หลังจากที่ผมออก(คือตารางอาทิตย์ถัดไป..มันออกมาแล้วอ่ะคับ)..เมเนเจอร์ลงตารางผม&#8203; หกวัน...(บ้าไปแล้ว)..ไม่รู้ว่ามันรักผม...หรือเพราะว่าไม่มีใครทำ...ไอ้ลู้คตายแน่...เพราะตอนนั้นผมต้องเรียนห้าวัน..จันทร์ถึงศุกร์..จะให้ผมมาทำงานหกวัน...ตาย..ยังไงก็ไม่รอด... ......เรื่องสุดท้ายเป็นเรื่องเกี่ยวกับ paycheck คือที่นี่เราได้เช็คกันทุกๆอาทิตย์....แต่ละอาทิตย์จะมีซองของผมอยู่สองซอง....ซองแรก เป็นค่าแรงที่จ่ายจากร้านอาหาร&#8203;(4.75$)..ส่วนซองที่สอง..เป็นซองของทิปที่ได้จากเครดิตการ์ด(เค้าจะจ่ายเป็นเงินสดหน่ะคับ)...เรื่องมีอยู่ว่า .....ผมไม่ได้ไปเอาค่าแรงการทำงานของอาทิตย์ที่สาม....ดังนั้นในอาทิตย์ที่สี่ผมก็จะได้ซองของทั้งอาทิตย์ที่แล้วและอาทิตย์นี้ด้วย....ผมเปิดค่าแรงของอาทิตย์ที่สาม...เป็นศูนย์(แอบช็อกเล็กน้อย..แต่ก็ไม่เป็นไร เข้าใจว่ายอดทิปมันเยอะ แทกซ์ก็เลยเยอะไปด้วย)......ต่อมาผมเปิดค่าแรงของอาทิตย์ที่สี่..ก็เป็นศูนย์เหมือนเดิม...อะไรยังไงกับกรูวะเนี่ย..ผมเปิดดูทิปของอาทิตย์ที่สี่...มันมากกว่าทิปของอาทิตย์ที่สามเป็นสองเท่า...ดังนั้น..ถ้าระบบแทกซ์เป็นอะไรที่ตรงไปตรงมา...ค่าแรงในอาทิตย์ที่สี่ผมควรจะติดลบ(เนื่องจากรายได้ผมมากกว่าอาทิตย์ที่สาม)..แต่นี่มันหักเท่ากันไง...กรูงง..ก็เลยคิดว่ามันไม่แฟร์สำหรับตัวผมและคนอื่น(คนอื่นก็บ่นเหมือนกันคับ..แต่ไม่มีใครทำอะไร..ผมนี่ไม่บ่น..กรูออกเลย)... ......ผมคิดอยู่หลายวันเหมือนกันนะกับการตัดสินใจครั้งนี้...เพื่อนๆไม่มีใครอยากให้ออก(เพราะไม่ใช่ว่าจะได้ทำกันง่ายๆ)..แต่วินาทีนี้ไม่รู้อ่ะ...ผมเลือกที่จะทำในสิ่งที่ทำเองทำแล้วมีความสุข..มากกว่าความสำคัญของเงิน...(พูดประโยคนี้แล้วรู้สึกหล่อขึ้นมา 30%) ...สุดท้ายผมก็ตัดสินใจ เดินเข้าไปบอกปีเตอร์ว่าผมไม่สามารถทำที่นี่ได้อีกต่อไป(แต่ผมก็ไม่ได้บอกความรู้สึกจริงๆของผมหรอกนะ..ไม่เปี้ยวขนาดนั้น)...ผมเพียงแค่บอกเค้าว่า ผมมีตารางเรียนในตอนบ่าย..ซึ่งขาดเรียนมาเยอะแล้ว..เพราะที่นี่ตารางไม่ฟิกซ์...ปีเตอร์บอกว่า."แต่เราจัดตารางกันใหม่ได้..ไม่มีปัญหา"....ผมก็แถๆไปว่า คือผมขาดเรียนมาสองอาทิตย์แล้ว ไม่สามารถขาดได้อีกต่อไป..อีกอย่างตารางเรียนผมจันทร์ถึงศุกร์...(555ดูซิว่ามรึงจะลงตารางกรูยังไงได้)...สุดท้าย ปีเตอร์ก็เคารพในการตัดสินใจของผม...และให้ section ที่ดีที่สุดกับผมในคืนสุดท้าย(แอบงง..section นี้ คนส่วนใหญ่จะเป็นพวกที่ทำมานานกว่าห้าเดือน ถึงจะได้ทำ..ไอ้ลู้คทำมาเดือนกว่า..สงสัยมันคงอยากทำให้ผมรู้สึกเสียดายที่ลาออกมั๊ง)...ก่อนจบบทสนทนา ปีเตอร์ยังบอกว่า "ยูกลับมาทำหลังยูเรียนเส็ดก็ได้นะ..ไอยินดีต้อนรับ"..ผมพยักหน้า...และเดินจากไปทำงานของผมเป็นคืนสุดท้าย.... .........นั่นแหละคับ...ชีวิตผมที่บุดด้าบาร์...แต่ไม่แน่ ถ้าผมไม่มีที่ไปจิงๆ ผมอาจจะกลับไปอีกครั้งก็ได้5555...ระหว่างนั้นผมต้องเรียนในตอนเช้าเลยยังทำให้ไม่มีเวลาคิดเรื่องหางานใหม่มาก...ว่าแล้วก็มาดูชีวิตของผมตอนเรียนกันบ้างดีกว่า.... จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 08:18:44 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 31 รออยู่นะคะ คุณ ลู้ค จากคุณ : henke_ai - [ 26 ม.ค. 52 09:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 26 ม.ค. 52 10:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 รออยู่เหมือนกันค้าบ ชอบมากๆเลยคับ เขียนเรื่องได้ฮามาก อ่านแล้วมีความสุขครับตลกดี ปล. ถึงคุณลู้ค รูปผมที่ติดอยู่บอร์ด ผมไม่ได้เป็นคนเอาไปให้เค้านะค้าบ เพื่อนๆเอาไปให้น่ะคับ เดี๋ยวหาว่าผมอยากดัง ฮ่าๆๆ ว่าแต่ รู้จักผมได้ไงเนี่ย... ?? จากคุณ : เนเน่ - [ 26 ม.ค. 52 11:30:28 A:118.172.109.144 X: TicketID:202165 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตามอ่านอยู่น๊า จากคุณ : น้องต๋าว - [ 26 ม.ค. 52 12:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาที่เรื่องการเรียนของผม.... .....อย่างที่บอกผมเข้ามาเมกาครั้งนี้ด้วยวีซ่านักเรียน...จิงๆแล้วไม่ได้อยากเรียนภาษานะคับ..เพราะส่วนตัวคิดว่าคงไม่ได้อะไรมากก...ก็คงเหมือนเวลาที่ผมทำงาน...ยกตัวอย่างอย่างร้านญี่ปุ่่นที่ผมเคยทำเมื่อสามปีที่แล้ว...ผมไม่เห็นรู้สึกว่าภาษาผมดีขึ้นซักนิด...ตามความคิดผม..คนที่มาลงเรียนภาษาก็คงเป็นกลุ่มคนที่ผมรวมแล้วเรียกว่า "กะเหรี่ยง" (คือภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาบ้านเกิด)...แล้วอย่างนี้ ไอ้ความคิดที่พวกเราคิดกันตอนอยู่เมืองไทยว่า อยากมาเรียนภาษา อยากฝึกพูด...จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อในห้องเรียนก็มีแต่คนพูดไม่ค่อยได้...(ไม่รู้ดิ..อันนี้เป็นความคิดส่วนตัว...ถ้าให้แนะนำ ผมแนะนำให้ไปเรียนแบบว่าเป็นคอร์สของมหาลัยเลย...แล้วไม่ต้องอยู่เมืองที่คนไทยเยอะ...อีกอย่างอยู่กับโฮสฝรั่ง...อันนี้อ่ะได้ภาษาชัวร์(ผมที่เพื่อนสองสามคนที่ทำอย่างนี้..เวิร์คทุกราย)) ......ก็นั่นแหละคับ..อย่างที่รู้ๆว่าเราจะขอวีซ่านักเรียนได้..ก็ต่อเมื่อเราต้องลงเรียนเป็นแบบ full time course คือประมาณ 18 ชั่วโมงต่ออาทิตย์..(เซ็งเป็ด)..ดังนั้นเงื่อนไขในการเลือกโรงเรียนของผมคือ "หาโรงเรียนที่ระยะเวลาเรียนน้อยที่สุดที่จะสามารถทรานเฟอร์ได้"(คือจะย้ายไปโรงเรียนที่ไม่ค่อยเข้มงวดนักอ่ะคับ..แต่ว่าที่ไม่สมัครตั้งแต่แรกเพราะว่ากลัวตอนสัมภาษณ์วีซ่ามีปัญหา)...จะให้ไอ้ลู้คมานั่งเรียน 18 ชั่วโมงต่ออาทิตย์ รวมกับ คอร์สเรียนถ่ายรูป...ตายกันพอดี... ......ผมใช้เวลาไม่นาน search หาโรงเรียนจาก google ....ได้แล้ว.กรูเอาอันนี้แหละ...ราคาอาจจะแพงกว่าโรงเรียนที่คนส่วนใหญ่เรียนหน่อย(เทียบกับพวก zoni alcc หรือโรงเรียนที่คนไทยส่วนใหญ่เรียนกัน)...แต่ว่าที่นี่เราสามารถลงเรียนแค่ 8 weeks ก็ทรานสเฟอร์ได้แล้ว...(นี่แหละที่กรูต้องการ)...ทำเลที่ตั้งก็โอเค อยู่แถวๆ grand central ..(ตอนหลังถึงมารู้ว่าผมเป็นนักเรียนไทยคนเดียวในโรงเรียนนี้) ......ก่อนเริ่มเรียน ก็คงเหมือนกับโรงเรียนทั่วไป..คือสอบวัดระดับภาษา..(ข้อสอบง่ายสาดดดๆ)..ในใจคิดกรูได้อยู่ระดับสูงแน่....เปิดเรียนมาปั๊บเจ้าหน้าที่บอกระดับภาษาผม...ผมได้ upper intermediate (ไม่จิงงงงงง)...ในใจคิคว่าลองเรียนดูก่อนแล้วถ้าไม่เวิร์คค่อยขอย้ายห้อง .....ไอ้ลู้คก้าวเข้าไปในห้อง..สภาพก็เป็นห้องเรียนธรรมดา นักเรียนนัั่งล้อมกันเป็นวง..อาจารย์อยู่ตรงกลาง...จังหวะนี้ผมตื่นเต้นเล็กน้อย...(ปกติแล้วโรงเรียนสอนภาษาจะมีพวกเกาหลี ญี่ปุ่น กับพวกแมกซิกันเยอะๆใช่มะคับ...แต่นี่ทั้งห้องมีเอเชียแค่สองคน..รวมผมด้วย)....ตอนนี้เพื่อนส่วนใหญ่ในห้องเป็นอิตาลี่คับ..รองลงมาเป็นฝรั่งเศส สเปน เกาหลี แล้วก็ไทย...(แหะๆขอสารภาพ ขนาดวันแรกไอ้ลู้คมาสายตามเคย...คือจิงๆแล้วไม่สายหรอกคับ..แต่พอดีลองเปลี่ยนสายสับเวย์นั่งดู..แล้วมันเป็น local แมร่งจอดทุก stop)... .....อาจารย์ทักทายผมตามประสา...จากนั้นก็เป็นนั่งเรียนตามปกติ... .....ไม่รู้ว่าที่อื่นเป็นไง...แต่ที่นี่ผมเริ่มเรียนสิบโมงเช้า....(ไอ้ลู่้คไม่เคยมาทัน)...ชั่วโมงแรก.."แกรมม่า"(กรูจาหลับให้ได้เลยยย) ชั่วโมงที่สองเป็น speaking คับ ...จากนั้นพักเบรคครึ่งชั่วโมง(ผมเรียกเวลานี้ว่า smoking time)...กลับมาเรียนชั่วโมงสุดท้ายเป็นการอ่านข่าวประจำวัน..แล้วนั่งวิเคราะห์กัน(ซึ่งจิงๆผมชอบชั่วโมงนี้มากก...เหมือนอาจารย์มานั่งอ่าน newyork time ให้ฟังแล้วก็ถามความเห็น... .......อย่างที่บอกว่าชั่วโมงที่สองเป็นช่วง speaking เพราะฉะนั้นวันแรกไอ้ลู้คงานเข้าโดยปริยาย..คืออาจารย์ให้เพื่อนในห้องรุมถามเราอ่ะคับ...(ใครถามคำถามง่ายๆนี่มีโดนกัดด้วยนะ..เช่น บ้านอยู่แถวไหน..ชอบทำอะไร ฯลฯ)...ผมคงดูน่าสนใจมากในสายตาเพื่อนๆ..(ด้วงน้อยในห้องเรียน)...เพื่อนๆรุมถามผมกันใหญ่ คำถามบางอันนี่ให้กรูตอบเป็นไทยกรูยังตอบไม่ได้เลย...เช่น ....."อะไรเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เราอยากเรียนถ่ายภาพ".... ......."เปรียบเทียบระหว่างการเรียนบัญชี กับการเรียนถ่ายภาพ..อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคุณเลือกทางไม่ผิด...แล้วคุณมองเห็นตัวคุณเป็นอย่างไรในอีกสิบปีข้างหน้า"...(O_O ..นี่มรึงเป็นญาติกับโอบาม่าป่าวเนี่ย..เอาซะเป็นเรื่องเป็นราว) ......."สำหรับแวดวงแฟชั่นในนิวยอร์ค...คุณคิดว่าอะไรที่เป็นข้อดีและข้อเสียต่ออาชีพของคุณในอนาคต"...(อันนี้ปัจจุบันคิดเป็นภาษาไทยยังอธิบายไม่ค่อยจะถูกเลย) ..................ฯลฯ...................... .......ประมาณนี้แหละคับ..ทุกคนโชว์พาวกันเต็มที่..โดยเฉพาะคนหนึ่ง มันชื่อ "ลูดินี่" เป็นช่างภาพที่นี่เหมือนกัน...พอมันรู้ว่าผมจะมาเรียนด้านนี้เท่่านั้นแหละ...ใส่ผมใหญ่เลย...มันถามจนผมอยากจะบอกมันว่า..."เออ..กรูไม่เรียนแล้วก็ได้..ยุ่งนัก"..แต่ทุกคนในห้องก็น่ารักคับ(ดีกว่าที่ผมคิดไว้ในตอนแรก)...จนผ่านไปซักสองอาทิตย์ แก๊งผมเป็นแก๊งสามหนุ่มสามมุม อิตาลี่ สเปน แล้วก็ด้วงน้อย... ......ผมมาเรียนประมาณสามวัน...ทุกวันผมสังเกตว่า "ทำไมอาจารย์ไม่เช็คชื่อ"..อย่านะ..อย่าชี้โพรงให้ไอ้ลู้ค...ผมเช็คจนแน่ใจ ว่าไม่มีใบเช็คชื่อแน่...(ไอ้ลู้คนั่งติดกับอาจารย์ทุกวัน เหลือบแล้วเหลือบอีก..ไม่มีกระดาษเช็คชื่อจิงๆ)...ถ้าอย่างนั้น...หึหึ....ก็ต้องทดสอบอะไรกันหน่อยแล้ว..... จากคุณ : ลู้ค skywalk<newyork>er - [ 26 ม.ค. 52 12:33:14 A:69.112.170.7 X: TicketID:201407 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อิอิอิ ลู้คเอ๋ย เจ้มาอ่านเเล้วนะ จากคุณ : พี่คุณลู้ค - [ 26 ม.ค. 52 13:02:24 A:58.9.177.5 X: TicketID:171389 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ทำไมต้อง ด้วงน้อยหว่า? จากคุณ : pittboy2603 - [ 26 ม.ค. 52 15:54:55 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาต่อไวๆ นะ (><) จากคุณ : Ariete - [ 26 ม.ค. 52 21:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 39 You're AWESOME.."LUKE" your story is interesting.I am the one of your fan:-)look forward to read your adventure,your story is the one of them that proved how hard to live in USA.It isn't as easy as we dream about.I'm very impressed. จากคุณ : RSG - [ 26 ม.ค. 52 23:13:53 A:76.233.76.69 X: TicketID:201991 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เพราะอ.จำชื่อ นร.ได้ แล้วไปเช็ค หลังเลิกเรียนหรือเปล่าคะ แป่ว!!!!! อิอิอิ ชอบๆ ได้ความรู้เรื่องไวน์เยอะเลย จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 27 ม.ค. 52 09:15:40 ]