ความคิดเห็นที่ 1     ก็คงเป็นครูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ( เพราะมาได้ 3 เดือน เค้าก็เรียกบรรจุ แต่บอกแม่ว่าไม่กลับแล้วล่ะ เลือกที่นี่แล้ว ) แล้วก็แต่งงานงานกับแฟน ซึ่งก็กลายเป็นอดีตไปแล้วเหมือนกันเป็นคุณนายตำรวจไป  อิอิ ฟังดูก็ไม่เลวนะ     แต่ตอนนี้มีความสุขอีกแบบ ได้สามี ที่น่ารัก และได้งานที่ดีที่สุดที่ทำอยู่ตอนนี้คือการเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกสาวที่น่ารัก มีความสุึขดีค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 03:31:21 จากคุณ : nikita_nikki - [ 2 ก.พ. 52 02:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คำถามท้าทาย ไม่กี่วันก่อนจากมาได้ไปไหว้เจ้าร่ำลา เพื่อขอความคุ้มครอง... เลยเสี่ยงเซียมซีที่ศาลเจ้าใกล้บ้าน... ใบเสี่ยงที่ได้บอกว่า.. ชะตาชีวิตของดิฉันเหมือนกับนกเขา (หรือนกพิราบขาว นี่แหล่ะค่ะ) ที่ต้องหกเหินบินไปไกล... พี่สาวเป็นคนอ่านให้ฟัง เขาบอกว่า เออ จริงแฮะ... แกกำลังจะจากไปไกลแล้ว ดิฉันสอบไม่ติดเอ็นทร้านส์นะคะ คือไม่ได้ตั้งใจสอบเลย รู้ตัวแล้วว่าจะถูกส่งมา... ตอนนั้นสับสนมากกว่าอยากมา.... และถ้าอยู่ในไทย คงจะเรียนในด้านศิลปะที่สถาบันสอนศิลปะเอกชนแห่งหนึ่ง...   ถึงแม้ว่าเรียนจบแล้ว ก็คงต้องช่วยกิจการค้าที่บ้านช่วยพ่อแม่ไป เพราะพ่อแม่ส่งลูกๆไปเรียนไกลจนเหลือลูกๆช่วยกิจการแค่ไม่กี่คน.... และ หรือ ทำงานเกี่ยวกับที่เรียนมา ไปๆมาๆ กลับบ้านไปให้พ่อแม่ควบคุม... พ่อแม่เข้มงวดมาก แต่กับพี่ๆคนโตเขาปล่อย แต่ที่แน่ๆๆๆคือ อยู่ในไทยจะ... "ไม่มีอิสระเลย"  ต้องอยู่บ้าน ไปไหนแทบไมไ่ด้เลย  พ่อแม่เกรงลูกจะเสียคนเลยส่งมาเรียน.... ได้อิสระเต็มที่... อือ ก็แปลกกับการตัดสินใจของท่าน... เป็นพ่อแม่ที่ทำงานหนักเพื่ออนาคตการศึกษาที่ดีของลูกๆ.... ดิฉันทำได้ไม่ดีเท่ากับท่าน (วันนี้เป็นครั้งแรกที่อ่านเนื้อความที่แม่ดิฉันเขียนไว้ในหนังสือแจกงานศพของพ่อดิฉัน ได้แปลอ่านให้ลูกๆฟัง ร้องไห้น้ำตาหยดกัน) จากคุณ : JidNince - [ 2 ก.พ. 52 02:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ก็คงเหมือนคุณ smartupid ว่าครับ ป่านนี้และอายุปูนนี้แต่ก็ยังคงทำงานหน้าดำคร่ำเครียดไม่คุ้มกับเงินรายได้ อยู่ที่อเมริกาก็ใช่ว่าสบาย ทำงานหนักและกิ๊กก๊อกเหมือนเดิม แต่ที่ได้คือความสบายใจไม่เครียด มีรายได้พอกินไปวันๆแบบไม่เป็นหนี้ ที่สำคัญลูกๆทุกคนสามารถหารายได้เลี้ยงตัวเองได้ ถ้าเค้าอยู่เมืองไทยป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงกันบ้างแล้ว     เพิ่งได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมเมืองไทยเมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาเห็นอะไรหลายๆอย่างก็ยังคิดว่าเราคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจยกครอบครัวมาอยู่เมกา (แต่ก็ยังหวั่นๆสถานการณ์เศรษฐกิจในอเมริกาตอนนี้พอสมควร) จากคุณ : KY_2003 - [ 2 ก.พ. 52 03:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นคำถามที่ดีมากๆเลยค่ะ เพราะบรุนเน็ทก็คิดเ่ล่นๆบ่อย ว่าถ้าไม่แต่งงานมาอยู่ต่างประเทศชีวิตตอนนี้จะเป็นยังไง ...ก็คงยังเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆคนหนึ่ง ปีนึงก็คงกลับไปเยี่ยมบ้านต่างจังหวัดบ้างตามแต่โอกาส ตระเวนไปงานแ่ต่งเพื่อนๆ และก็คงมีแฟนซักคนซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้(คงเป็นใครซักคนที่ถูกใจแม่บรุนเน็ทมิใช่น้อย) กรั่กๆๆๆๆ จากคุณ : Brunnett - [ 2 ก.พ. 52 03:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบๆๆ กระทู้ Sliding doors (หนังค่ะ) ถ้าไม่มาอังกฤษ ณ วันนั้นวันนี้เราจะเป็นอย่างไร เลิกกะแฟน เพราะไม่มีความแน่นอนในชีวิต อยู่กับบ้านนั่งดูทีวีกับแม่ วันจันทร์-ศุกร์ ขับรถไปทำงาน เลิกงานนั่งรถติดอยู่บนถนนในกทม ตอนเย็นๆ กลับบ้านดูทีวี ชีวิตคงได้เป็นลูกแหง่ ตลอดไป มันคงจำเจแบบเหงาๆ เบื่อๆ และคงแก่ไปวันๆโดยไม่มีใครให้รัก( อันนี้ไม่รวมเรื่องรักแม่นะคะ แม่นี่รักอยู่แล้ว) และไม่มีใครมารัก เคยเอาคำถามประมาณนี้ไปถามสามี แบบประมาณว่าถ้าไม่เคยเจอเราชีวิตเขาน่าจะเป็นยังไง เขาเอาแต่ตอบอยู่คำเดียวว่า I DONT KNOW ทุกคำถามที่ขึ้นว่า IF มักจะได้รับคำตอบแบบเดียวกันตลอด จากคุณ : hamble pie - [ 2 ก.พ. 52 03:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนตัดสินใจว่าจะมา เป็นครั้งแรกที่กล้าขัดใจคุณแม่ค่ะ ตอนนั้นสอบทุนติด แล้วทางก.พ.ต้องเอาคำตอบเดี๋ยวนั้น เซ็นต์สัญญากันไปเลย คุณแม่ไม่อยากให้มา ส่วนคุณพ่อไปประชุมต่างประเทศ (ติดต่อไม่ได้) ถ้ายังอยู่เมืองไทย คงต้องเรียนบัญชี ตามความหวังของคุณพ่อค่ะ ดิฉันขัดใจใครไม่ค่อยเป็น เป็นเด็กดีในกฏระเบียบ ใครให้ทำอะไรก็ทำต่อไป แต่พอมาเรียนที่นี่แล้ว เลยได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ เพราะกล้าที่จะขัดคำสั่งขึ้นมานิดหน่อย ประมาณว่า ขัดมาหนึ่งครั้งก็คงมีครั้งต่อไป ที่คุณ JidNince บอกว่า "แต่ที่แน่ๆๆๆคือ อยู่ในไทยจะ... "ไม่มีอิสระเลย"  ต้องอยู่บ้าน ไปไหนแทบไมไ่ด้เลย" ประมาณเดียวกันค่ะ ตอนนี้ถึงจะอายุ 19 แล้ว ถ้ากลับเมืองไทย curfewของดิฉันยัง 4 ทุ่มอยู่เลยค่ะ จบมหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ ที่บ้านจะเพิ่มให้่เป็น 4 ทุ่มครึ่ง อิสระตลอด 9 เดือนที่อยู่คนเดียวที่นี่ โดนสูบหายไปเลยค่ะ จากคุณ : tu-at-anz - [ 2 ก.พ. 52 03:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่าจะแต่งงานกับวิศวกรไปแล้ว เพราะที่เคยทำงานอยู่แผนกนั้น มีคนมาอ่อยอยู่บ่อยๆ ชืวิตนี้ไม่ค่อยพ้นหนุ่มวิศวะ... มาอยู่เมืองนอกก็แต่งกับวิศวะแต่เป็น computer อ่ะ ดิชั้นคงทำงานเป็นล่ามเป็นนักแปลไปเรื่อยๆ อาจเรียนจบโท-เอกไปตามค่านิยมที่เมืองไทยให้ความสำคัญกับวุฒิการศึกษา พยายามจะเข้าสถาบันดังๆให้ได้...คิดแล้วเซ็งจิต คงมีลูกแล้ว 2 คน...คิๆๆๆๆ ........................... อีกอย่างที่อดคิดไม่ได้ คือดิชั้นอาจจะยังขึ้นคานอยู่ค่ะ เพราะเรื่องมาก คิดไม่เหมือนชาวบ้าน ทฤษฎีเยอะ 555 จากคุณ : หญิงป้า - [ 2 ก.พ. 52 03:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ก็คงจะเป็นมนุษย์งาน....อย่างที่เคยเป็นมาเกือบตลอดชีวิต   ทำแต่งาน  เสาร์อาทิตย์ก็ตระเวณไปโน่นไปนี่  ใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ   แม้จะพอมีเงินใช้  แต่ก็เหงาและเศร้ามาก ดิฉันตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะย้ายมาต่างแดน  ก็เมื่อถึงคราวที่หลอกตัวเองไม่ได้แล้วว่า  ถึงเวลาที่แม่ต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ  และดิฉันก็ไม่มีแม่ให้หาอีกต่อไป อยากจะบอกว่า  ขณะนี้ก็รู้สึกไม่แน่ใจ  ไม่รู้ว่าอย่างไหนดีกว่ากัน  เพราะต้องมาเป็นแม่บ้าน  พึ่งพาสามีทุกอย่างทางด้านการเงินและทางใจ  มีความสุขตามอัตภาพ...ไม่วุ่นวายและปวดหัวกับปัญหาทางด้านการงานและทางครอบครัวที่เมืองไทย แต่ในขณะเดียวกัน ก็อดหวนคิดถึงไม่ได้  และก็คิดเหมือนกันว่า  ถ้าอยู่เมืองไทยขณะนี้เราจะเป็นไงน้า....แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ค่ะ จากคุณ : Amber n the Gang - [ 2 ก.พ. 52 03:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คาดว่า คงได้ขยายกิจการ จากพ่อแม่ ต่อออกไปถ้ายังอยู่ไทย เพราะท่านอยากให้ทำมาก แต่เราคนดื้อ รั้น ชอบร่อนไปทั่ว เคยหายไปนึงปีเต็มไม่ส่งข่าวทางบ้าน ไปอยู่ทางใต้ สามสี่ปี  ท่านก็รู้ ช่วงที่หายไปนึกว่าเราโดน ชำแหละทิ้งลอยทะเลซะแล้ว ถ้าตอนนี้ยังอยู่ไทยคงยังโสด เพราะชอบเล่น  เหราะแหระไปเรื่อย.. หรือบางทีอาจได้เป็นสะใภ้เมืองสะตอ  มั้ง....   คิดถึง อันดามันบ้านเราจัง.... จากคุณ : Pedantin - [ 2 ก.พ. 52 03:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่าจะ ทำงานหน้าดำคล้ำเครียด เป็นครูอัตราจ้าง ได้เงินเดือนกระจึ๋งเดียว .. ภาษาอังกฤษคงไม่กระดิกสักเท่าไร แถมยังเป็นโสด (ชัวร์... เพราะเป็นผู้หญิงตัวสูงใหญ่กว่าผู้ชายไทยส่วนใหญ่ แถมห้าวหาญอีกต่างหาก) จากคุณ : nunampeung - [ 2 ก.พ. 52 03:38:13 A:173.22.155.51 X: TicketID:187330 ]

ความคิดเห็นที่ 11 It is a very good question. I might be a mother of two, married to a police man, and stay in the same village where I was born. Working in the rice field, taking care of a hurd of buffaloes and cows.. aee.. moo....moo !!. Eating Mang Kud Jee, Kang No Mai, and so on. I may have another kind of happiness in life. Thank you for your thought of this question. จากคุณ : ppd - [ 2 ก.พ. 52 03:40:33 A:192.168.0.17 X:76.112.245.105 TicketID:200246 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หากไม่ตัดสินใจมาที่เยรมันวันนั้น วั้นนี้ก็คงเป็นมนุษย์เงินเดือนในเมืองใหญ่....เครียดในเรื่องงาน . กลับบ้านที่ต่างจังหวัด ปีละ 3-4 วัน แล้วก็ต้องถามตัวเองว่า เราต้องร่วมกับคนกึ่งบ้ากึ่งดีอีกนานเท่าไหร่?? ดีใจที่สุดที่ตัดสินใจถูกในวันนั้น ทำให้วันนี้ ได้ทำในสิ่งที่ตังเองฝัน... จากคุณ : เด็กด๊อช - [ 2 ก.พ. 52 03:43:35 A:91.10.162.246 X: TicketID:163909 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าไม่ตัดสินใจมาอเมริกาวันนั้น... วันนี้ก็คงจะเป็น "หัวหน้าฝ่ายฯ" ณ มหาวิทยาลัยของรัฐและแห่งหนึ่ง และคงเรียนจบ ป.เอก แล้วล่ะ... แต่วันนี้ที่อเมริกาก็เป็นอีก Chapter หนึ่งของชีวิต...เพราะเป็นชีวิตที่มีความสุขมากๆ... What a wonderful life! จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 2 ก.พ. 52 04:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืมม์ ขอบคุณพี่พงษ์ ที่ตั้งกระทู้นี้ค่ะ ถ้าไม่ได้มาอยู่อเมริกาวันนี้.. -คงจะหาทางลงทุนทำธุรกิจอะไรอีกสักอย่างที่เมืองไทย.. -คงจะเดินทางในประเทศอีกครั้ง เพื่อเดินสายทำบุญ ไหว้พระ -คงจะเริ่มโครงการช่วยน้องหมา น้องแมวอย่างจริงจัง -คงจะติดตามลูกสาวไม่ให้คลาดสายตา ไม่ให้ปาปารัสซี่มาแอบถ่ายรูปไปลงหนังสือเฮงsuay เพียงเพราะเดินคู่ไปกับเพื่อนนักศึกษาที่เป็นนักร้องของแก้มบี้ -คงจะอยู่ฟัดน้องหมาที่บ้านทุกวัน โดยเฉพาะลูกชายตัวโปรดอ่ายเปียกปูน -คงไม่ได้มาเจอคนน่ารัก น่าชังในไกลบ้านนี้ อิอิอิ.. และ และ และ คงจะยังหาคนมาทำปั๋วต่อปาย.... จากคุณ : Panissar - [ 2 ก.พ. 52 04:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าไม่ได้มา คงจะไม่ได้เมียคนนี้ และถ้าอยู่ที่โน่นก็คงจะไม่ได้คนนั้น รับราชการก็คงไม่ก้าวหน้าเท่าไร ถ้าไม่เปลี่ยนนิสัย ทำสวนยางก็ไม่แรงทำ น่ากลัวเหมือนกัน มันต้องมาจนได้เพราะคิดไว้ตั้งแต่มัธยมแล้ว จากคุณ : อิสวาสุ - [ 2 ก.พ. 52 04:29:39 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกือบตี 5 แล้ว ถ้ายังอยู่ที่เมืองไทย ก็คงจะกำลังเช็ดตัวคนไข้อยู่ค่ะ และคงจะทำซี8แล้ว จากคุณ : Febie - [ 2 ก.พ. 52 04:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าไม่ได้ตัดสินใจมาต่างประเทศ ณ วันนี้ก็คงทำงานอยู่ประเทศไทย แต่ทุกอย่างในชีวิตคงเหมือนเดิม เหมือนหนังเรื่องสไลดดิ้งดอร์ ไม่ว่าจะพลาดขบวนรถไฟคันนั้นหรือไม่ ปลายทางก็ยังเป็นที่เดิม จากคุณ : pixp - [ 2 ก.พ. 52 04:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นคำถามที่น่าตอบมากๆเลยค่ะ ถ้าไม่ตัดสินใจในวันนั้น ตอนนี้ก็คงมี 2 ทางเลือก 1.ก็คงต้องแต่งงานกับแฟนที่คบกันมานาน แล้วย้ายไปทำงานให้ครอบครัวเค้า ทำงานกงสี มีชีวิตสุขสบาย อยู่กับครอบครัวใหญ่ 2.ถ้าไม่แต่งงาน ก็ต้อง หางานทำไปตามประเทศต่างๆ ไร้จุดหมาย ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ ตามที่ตั้งความหวังไว้แต่แรก รวมๆแล้ว ไม่ว่าทางเลือกไหน เราก็มีความสุขได้ ถ้าเราทำใจยอมรับในสิ่งนั้นๆ ชะตาชีวิตที่คิดว่ามีคนลิขิต บางครั้งเราก็ลิขิตเองได้ เหมือนกัน!! จากคุณ : dcapar - [ 2 ก.พ. 52 04:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยังจำได้ดี    ตอนนั้นแนวโน้มที่จะกลับไปบวชสูงมาก   รู้สึกเบื่อโลก  เบื่อสิ่งแวดล้อม   ชีวิตตอนนั้นถือว่ารุ่งพอสมควร   เป็นมัคคุเทสก์ก็มีชาวต่างชาติชักชวนไปเที่ยวไปอยู่ด้วย  หรือเคยมีครอบครัวหนึ่งขอให้เป็นบุตรบุญธรรม   แต่เกิดเซ็งชีวิตตอนนั้นมากเลยปลีกวิเวกไปอยู่กับชาวเขาที่แม่ฮ่องสอนเป็นครึ่งปีเป็นครูอาสาสอนชาวดอยที่นั่น    จิตใจโน้มไปทางออกบวชสูง ป่านนี้อาจจะได้เป็นพระครูเจ้าคณะตำบลไปแล้วมั๊ง??  อิ อิ อิ จากคุณ : วัชรานนท์ - [ 2 ก.พ. 52 05:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าวันนั้นไม่คิดมาที่นี่ ป่านนี้คงทำงานหาเงินผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เป็นมนุษย์เงินเดือน ทำงานกินเงินเดือนไปเดือนๆ พอเงินออก ก็มีรายจ่ายมารอจ่อคิวยาวเหยียด และคงคิดตัดสินใจแต่งงานกับแฟนที่คบกันมาก 4 ปี เพื่อสร้างครอบครัวใหม่ในสังคมที่วุ่นวาย แต่วันนี้ไม่คิดว่าชีวิตเปลี่ยนอย่างไม่น่าเชื่อ ชีวิตที่เคยน่าเบื่อกลับมีความสุข และความสบายใจขึ้นมากมาย ถึงตอนนี้จะไม่ได้ทำงานในอาชีพของเรา แต่ก็มีความสุขกับชีวิตแบบนี้ ได้เจอเพื่อนใหม่หลากหลายชาติมากมาย อยู่ในเมืองที่ไม่วุ่นวาย เป็นธรรมชาติ อากาศดี ทำงานมีเงินพอกินพอใช้ ถึงแม้จะไม่มีเหลือเก็บมากมาย แต่ก็รู้สึกมีความสุขที่ชิวิตไม่ต้องทะเยอทะยาน แข่งขันกับใคร จากคุณ : Smile@UK - [ 2 ก.พ. 52 05:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นคำถามที่ดี  ....แต่นึกไม่ค่อยออก ที่แน่ๆ ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงลูก  หน้าดำคร่ำเครียด  นอกจากเหนื่อยเรื่องงานก็คงเครียดเรื่องลูก  ที่นอกเหนือจากการเรียน,  เพื่อน สังคม  ก็คงหวาดกลัวเรื่องยาเสพติด  สิ่งลามก  เหมือนที่เป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์  นึกออกแค่นี้ค่ะ จากคุณ : monchen - [ 2 ก.พ. 52 05:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าไม่ได้ตัดสินใจมาเมืองนอกแต่วันนั้น.. วันนี้..ชีวิตที่เมืองไทยก็คงจะเป็นอีกวันหนึ่งที่อาจจะเหมือนกับอีกหลายคน ที่ยังคงซังกะตายเป็นครูแก่ทำงานไปอย่างที่ไม่มีอะไรดีกว่านั้นทำ แล้วก็อาจจะ Thank God ที่ไม่มีอะไรที่เลวไปกว่านั้นทำ อย่างน้อยก็มีงานทำ มีเงินกิน อาจจะต้องทำงานเสริมเป็นคนขายประกัน ขายแอมเวย์ หรือไม่ก็ทำขนมทำกับข้าวขายเป็น side line จะได้มีเงินกินพอเลี้ยงตัว เลี้ยงพ่อแม่ได้ สามีจะมีหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเป็นคนมีมาตรฐานเกินตัวแบบไม่ค่อยเจียมบอดี้เท่าไหร่ เดาๆเอาว่าอาจเป็นสาวเทื้อเหมือนเพื่อน อจ ของเราอีกหลายๆคน เสร็จแล้วก็คงมีรายการพบปะกินข้าวกินปลากันกับเพื่อนฝูงสมัยเรียน ตามโอกาส เรื่องคุยก็คงไม่พ้นว่าลูกเต้าใครเป็นอย่างไร เพื่อนฝูงรุ่นเราใครตายไปแล้วบ้าง ไรงี้ จากคุณ : PatPDX - [ 2 ก.พ. 52 05:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คงไม่แตกต่างมากมายค่ะ เพียงแต่เป็นสาวโสด ที่ไม่ต่างนักก็คือ คงไม่ได้ทำงานในระยะสองสามปีที่ผ่านมานี้ เหมือนกับชีวิตที่อยู่ที่นี่นั่นเอง ่คิดว่าเป็นส่วนเสริมเส้นทางเดินของความเป็นมนุษย์มากกว่า เริ่มจากเห็นง่าย ๆ ก็คือ หนึ่ง ..อาจจะยังขับรถไม่เป็น เพราะชอบใช้รถเมล์ ที่นี่สถานการณ์บังคับ เพราะเดินทางไม่สะดวก เลยจำต้องไปเรียนไปสอบแล้วก็ขับ... (พึ่งการบริการของสาธารณะ มากกว่าพึ่งตนเอง) สอง ..อาจจะชอบพึ่งพิงอาหารตามร้านอาหาร หรือไม่ก็คุณแม่ทำให้ทาน (นึ่ก็อีก พึ่งความสะดวกสบาย มากกว่าพึ่งตนเอง) สาม ..อาจจะผอมกว่านี้ (นี่ก็คือ ไม่รู้ดีหรือแย่ แต่ที่แน่ ๆ ได้ชื่อญี่ปุ่นว่าอ้วนจัง) สี่ ..อาจจะเป็นคนไม่รู้จักความสวยงามของความเงียบสงบ (อดีตเป็นคนอยู่เมือง อยู่กับเสียง อยู่กับกลุ่มคน มากกว่าอยู่กับตนเอง อยู่กับธรรมชาติ) ห้า ..อาจจะไม่ได้เรียนรู้ความลึกซึ้งของคำว่า อนัตตา หรือเห็นภาพชัด ๆ ของพุทธปัญญา หก ..อาจจะไม่รู้ว่ามีอีกคนหนึ่งที่อยู่ห่างคนละซีกโลก สามารถรักและเสียสละให้เราได้ อาจจะไม่เท่าพ่อแม่ แต่ก็เรียกได้ว่า เราได้เจอได้เรียนรู้ เจ็ด ..อาจจะไม่รู้จักว่าความหมายลึกซึ้งของอีกหลายคำว่าเป็นอย่างไง แปด ..อาจจะไม่ได้เรียนรู้ว่า รักชาติบ้านเมือง และความเป็นไทย มีมากแค่ไหน ว่าแล้วก็ยังมีอีกเยอะที่ได้เรียนรู้จากความลำบาก ความแตกต่าง และที่สำคัญคือ เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบันค่ะ จากคุณ : บีพี - [ 2 ก.พ. 52 05:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรียนจบ รับปริญญา เข้าสู่ระบบมนุษย์เงินเดือนค่ะ ก็ไม่ได้ต่างจากชีวิตตอนนี้ซักเท่าไหร่ จากคุณ : pervpanda - [ 2 ก.พ. 52 05:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แน่นอนของแท้ คงเป็นข้าราชการ ไม่ทำงานการท่าฯ ก็เป็นพนักงานของกระทรวงอะไรซักแห่ง ที่บ้านบังคับ ป่านนี้คงมีลูกแล้ว สักสองคน งานบ้านทำไม่เป็น ทำอาหารกินเองไม่ได้ หิวขึ้นมาก็ไปบ้านแม่ พาลูกและสามีไปด้วย วันๆคงแต่งตัวสวยขับรถไปทำงาน และคอยตามจิกสามีให้กลับบ้านเร็วๆมาทำงานบ้าน เอะอะอะไร ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ส่งเสียงกรี๊ดๆๆ แล้วสามีก็ทิ้ง ไปมีเมียน้อย การมาอยู่ที่นี่ มีสามีต่างชาติทำให้ดิฉัน เปลื่ยนไปได้อย่างน่าทึ่ง เป็นคนใจเย็นลง ทำอะไรเองได้สาระพัดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก และมีโอกาสได้ทำงานที่ช่วยเหลือคนอื่น และช่วยสังคม ถ้ายังอยู่เมืองไทย คงหย่าสักสามครั้งได้แล้ว เพราะไม่มีผู้ชายคนไหนทนได้ กับเมียจอมกรี๊ด และเอาแต่ใจตัวเอง อยู่กับใครก็คงไม่รอด โชคดีที่มีคนอย่างสามี ที่รับมือได้ หากรายนี้หลุดไปเห็นทีจะหาใหม่ยาก เพราะเริ่มเหี่ยวแล้ว กลับเมืองไทยยิ่งขายไม่ออกเข้าไปใหญ่ อยู่นี่แหละดีแล้ว จากคุณ : Gisele - [ 2 ก.พ. 52 05:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 กำลังจะไปเริ่มชิวิตใหม่ที่อเมริกา ตอนนี้ก็อยู่สุขสบายดี แต่เครียดเรื่องงานมาก ทำงานมาเกือบ 10 ปีแล้ว มีคอนโดแล้ว เรียนจบปริญญาตรีใบที่สองแล้ว แต่แอบกังวลเรื่องเศรษฐกิจ  ยังงัยก็กระทบไปทั่วโลกแหละไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็พยายามใช้ชีวิตที่เหลือในเมืองไทยให้มีความสุขที่สุด เครียดน้อยที่สุด  แต่ก็แอบคิดว่าถ้าเรายังอยู่ที่นี่เป็นงัย 1.แต่งงานยากแล้ว 2.ทำงานแบงค์ต่อไป ไม่รู้จะอีกกี่ปี 3.เที่ยว เสาร์อาทิตย์ 4.อาจจะเรียนต่อโท จากคุณ : bo (BeauUSA) - [ 2 ก.พ. 52 05:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คงลาออกจากบริษัทไปขายก๊วยเตี๋ยวหรือหมูปิ้งอ่ะค่ะ  เพราะเบื่อเจ้านายมั๊กๆๆๆ  พอดีแฟนได้งานที่เมืองนอกก็เลยบังคับข่มขืนให้แต่งงานด้วยแล้วซะเลย แล้วก็ได้มาอยู่เมืองนอก  อิอิอิ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 2 ก.พ. 52 06:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หากยังอยู่เมืองไทย ก็คงจะยังคงทำงานเป็นครู สอนเด็กปากเปียกปากแฉะทั้งปีทั้งชาติเหมือนเดิม และคิดว่าคงจะอยู่เป็นโสด ขึ้นคานแบบถาวร คงไม่มีใครอยากได้ไปทำแม่ เอ๊ย เมีย เพราะปากกล้าไปหน่อย คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น ชายไทยทั้งหลายแหล่(ที่เคยหลงมาจีบ)เลยเผ่นหนีหมด   ถ้ายังอยู่เมืองไทย ก็คงอดไม่ได้ที่จะอยากมีโน่นมีนี่เหมือนคนอื่นเค้า อยู่เมืองนอกนี่สบายใจดี ไม่ต้องแข่งขันกับใคร ทำให้มีโอกาสตัดกิเลสได้อย่างมากมายจนไม่น่าเชื่อ จากคุณ : Smilla - [ 2 ก.พ. 52 06:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ก็คงเหมือนหลายๆ ท่านข้างบน เรียนจบ ทำงานบริษัท กลับมาช่วยพ่อทำงานที่บ้าน ขยายกิจการโรงงาน  แต่เป็นคนไม่มีความมั่นใจในคัวเอง  ไม่ค่อยช่วยเหลือตัวเอง คอยแต่หวังจะพึ่งแต่คนอื่น เพราะมีแต่คนคอยช่วยเหลือตลอดเลยไม่มีความมั่นใจที่จะทำอะไรเองคนเดียว พอมาอยู่เมืองนอกเรียนหนังสือ  อย่างแรกเลยคือ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่มีใครมานั่งทำอะไรให้อีกแล้ว  แรก ๆ โง่ ไม่เข้าใจ รับไม่ได้ ตอนนี้ชินแล้ว มีความมั่นใจมากขึ้น แต่ก่อนกินข้าวคนเดียวที่ร้านอาหารยังไม่กล้าเลย เดี๋ยวนี้เหรอ ชอบเดินช้อปปิ้งคนเดียว มีความเป็นตัวของตัวเองแล้ว ยืนยันมั่นใจในความคิดตัวเองมากขึ้น  แต่ก็ยังไม่ค่อยเอาอ่าวเหมือนเดิม  โชคดีที่ได้เพื่อนๆ คนไทยกลุ่มน่ารักสมัยเรียน  ทำให้ชีวิตที่นี่สนุกสนานและเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิตที่จะไม่มีวันลืมเลย ซึ่งถ้ายังอยู่เมืองไทยก็คงจะมีแค่เพื่อนกลุ่มมัธยม ที่ตามๆ กันไปเข้ามหาลัยเอแบคบ้าง ม.กรุงเทพบ้าง ตามประสา ชีวิตคงฉีกไปอีกแบบเลย คงมีแฟน แต่งงานเร็วกว่านี้ ตอนนี้คาดว่าลูกคงสองแล้วมั๊ง จากคุณ : Louise Vuitton - [ 2 ก.พ. 52 06:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าไม่ได้มาอยู่นี่ก็ไม่ได้รู้ความจริงเกี่ยวกับเมืองไทยอีกด้านหนึ่ง จากคุณ : สาวใหม - [ 2 ก.พ. 52 06:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ชีวิตผมอาจไม่ยาวครับ  เพราะไม่พอใจสิ่งใด  ผมมักจะแหกปากร้องลั่น หากว่าอยู่เมีองไทย(คงได้มรดกแยะเหมีอนกัน) แต่ผมคิดว่าต้องสงบปากสงบใจ  ต้องเข้าใจความไม่เสมอภาค ต้องยอมรับเรี่องระเบียบและวินัย (แบบไทยๆ) และต้องใจเย็นๆในเวลาเดินทาง แต่สิ่งดีๆที่จะเกิดขึ้นกับผม  คีอการมีแฟนได้หลายๆคนครับ (แต่อันนี้ก็ทำให้ชีวิตสั้นได้อีกเช่นกัน) สรุปแล้ว  ชีวิตผมยีดยาวที่อเมริกามากว่าการอยู่ที่เมีองไทย จากคุณ : hollywop - [ 2 ก.พ. 52 06:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอยยยยยยยย เป็นคำถามที่แทงใจสุดๆ ตั้งแต่อยู่ต่างประเทศมาก็คิดอยู่ตลอดว่า ถ้าอยู่ที่ไทยชีวิตจะเป็นยังไง คิดแล้วก็ปวดหัว ถ้ายังอยู่ที่เมืองไทยคงเป็นคนที่ไม่แข็งแรงเท่าไหร่ ชีวิตต้องอยู่กับแฟนกับเพื่อนตลอด คงจะทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ตอนเย็นก็ขับรถติดอยู่ในการจราจรที่กรุงเทพเพื่อไป hang out แถวสยาม แล้วก็ขับรถกลับบ้านที่ฝั่งธนอีกเป็น ชม.  อยู่กรุงเทพคงต้องตามแฟชั่นตลอด ห่วงหล่อ ชีวิตนี้ต้องดูดี อะไรไร้สาระอีกสาระพัด ฮ่าๆๆๆๆ แต่มาอยู่ที่นี่ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนนึงเลยหละครับ สิ่งดีเกิดขึ้นกับชีวิต จากคุณ : Asian wall - [ 2 ก.พ. 52 06:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วันนี้ชีวิตคงหงุดหงิดน่าดู ... เพราะเป็นคนสันโดษ แต่ชีวิตเมืองไทยมันวุ่นวายเหลือเกิน ไปไหนๆก็มีแต่เอ็นเธอเทนเม้นท์ ญาติเยอะ เพื่อนเยอะ งานสังคมก็เยอะ ฯลฯ คิดว่ายังไงๆก็ต้องหนีความวุ่นวายไปหาที่ปลีกวิเวกคนเดียวอยู่ดี ไม่ว่าจะมาเมืองนอกหรือไม่ก็ตาม แต่เมื่อมาอยู่เมืองนอกอย่างถาวรก็ให้รู้ว่าคิดไม่ผิดที่ตัดสินใจจากมา แม้ว่าจะต้องมาเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆทั้งหมด ... ชีวิตเรียบง่ายแต่มีความสุขมาก จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง - [ 2 ก.พ. 52 06:44:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่ทราบเหมือนกันครับ ว่าถ้าต้องมาอยู่เมืองนอกนานๆ แบบพี่น้องแต่ละท่านแล้วจะรู้สึกยังไง ของผมคือมาแล้วก็ไป ถ้าตอนนี้ยังอยู่เมืองไทย ก็สอนหนังสือต่อไป ได้เวลาไปทำ ผศ. ในคณะหนึ่งในมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง แล้วก็ทำงานให้คณะงกๆๆ กลับบ้านสองทุ่ม ออกจากบ้าน 6 โมงครึ่ง กินข้าวโอ็ตเป็นอาหารเช้ากับกาแฟ เพราะไม่รู้จะกินอะไร กลางวันกินใต้คณะหรือไปกินที่อื่น ตอนเย็นกินข้าวบ้าน วันเสาร์อาทิตย์ ไปหาเพื่อนซี้ที่ร้านกีต้าร์ นัดเจอเพื่อนทางเน็ทบ้าง ประมาณนั้น วนเวียนไปเรื่อยๆ จากคุณ : พัฒน์ - [ 2 ก.พ. 52 06:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ป่านนี้คงได้เป็นคุณนายผู้พันค่ะ  นั่งนับขวดอยู่กับบ้าน  ฮาาาา จากคุณ : offita - [ 2 ก.พ. 52 06:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คงจะเป็นคุณหนูอยู่บ้าน ไม่ต้องซักผ้ารีดผ้าล้างจานเองแบบนี้...... อยากกินอะไรดึกๆดื่นๆแค่ไหนก็แค่เดินออกไปหน้าปากซอยก็ได้กิน........ ชีวิตคงจะสบายสุดๆ..... แต่คงจะไม่มีความสุขเหมือนตอนนี้....... เพราะคงไม่ได้พบกับสามีคนนี้ และคงจะรู้สึกว่าอีกครึ่งนึงของชีวิตขาดหายไปค่ะ (แต่ถ้าเราไม่มาเมกา เขาจะไปตามหาเราที่เมืองไทยก็ได้ ใครจะไปรู้เนอะ) จากคุณ : Be my dEstiNy (itims) - [ 2 ก.พ. 52 07:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ป่านนี้คงเดินชอปปิ้งแถวๆสวนลุมไนท์กะ jj มันแผล่บไปแล้ว อยู่เมืองไทยมีตังเหลือใช่ อยู่นี่ต้องใช้แบบกะเบียดกะเสียร หาเรื่องจริงจริ๊งงง ตรู เฮ้อ จากคุณ : จอมยุทธสุดอึ๋มส์ - [ 2 ก.พ. 52 07:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 38 "...หากสมมุติว่าท่านไม่ได้ตัดสินใจมาเมืองนอกแต่วันนั้น วันนี้ชีวิตที่เมืองไทยของท่านจะเป็นอย่างไร.. " เพิ่งมาอยู่อเมริกาได้ปีกว่า แต่เหมือนมันนานจัง เหมือนกับว่าจากบ้านมานานแสนนาน นานจนไม่กล้ากลับไปตั้งต้นชีวิตใหม่ที่ไหนอีก....  ดิฉันคิดว่าตัวเองเลือกถูกแล้วที่เดินทางสละโสดมาอยู่ต่างแดน ถ้าดิฉันไม่ตัดสินใจเดินทางมา ตอนนี้คงทำงานเป็นพนักงานบริษัท และคงยังมีเรื่องพัวพันกับความรักความใคร่ไม่หยุดหย่อน ชีวิตดิฉันคงไม่ดีเหมือนที่เป็นอยู่ทุกวันนี้...... จากคุณ : thaispicy - [ 2 ก.พ. 52 07:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จากคำถาม ถ้าไม่ตัดสินใจมาเมืองนอกวันนั้น ดิฉันคงขึ้นคานทอง ไม่ได้สามีฝาหรั่ง..เพราะหวังจะได้ลูกครึ่งไว้ประดับวงการซักคน แถมต้องนั่งทำงานงก ๆ ฟัดกะลูกค้าได้ทุกวัน...เอิกกก เคยคิดเสมอว่า..สิ่งที่ตัดสินใจไปนั้น ถูกหรือผิด.. คำตอบที่ได้คือ..ความสุขกับชีวิตครอบครัวเล็ก ๆ ค่ะ จากคุณ : MJ-Together - [ 2 ก.พ. 52 08:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 K. Smartupid, how are you ka?? I see your name. I have to come in to say 'hi' ka. If I decided not to come here. I probably become spoiled rotten kid. I would have an easy life and never grow up. Have less patience and tolerance. Don't know the value of hard work. Take over my family business or have an office job somewhere. Got my MBA. Live life like most my friends....work weekday and go out on weekend. I've never regreat a bit that I chose to come here. All the difficult times made me stronger. I got to this point in my life with my own two hands. Surprised lots of people in thailand whom once said I would not be sucess or achive anything without my family help. จากคุณ : SFbay - [ 2 ก.พ. 52 09:37:05 A:75.7.12.83 X: TicketID:000136 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เท่าที่อ่านมาคนส่วนใหญ่ เคยรับราชการจากเมืองไทยมาก่อน...ของเราถ้าไม่ได้มาเมกา ก็คงอาจจะได้กลับไปคืนดีกับแฟนเก่าที่คบกันมา 10 ปี แล้วอาจจะแต่งงานกัน พร้อมกับมีปัญหาความเจ้าชู้ และอาจจะต้องทำงานออฟฟิศเหมือนเดิม..มีลูก อาจจะต้องอยู่บ้านแม่สามี ไม่มีบ้านที่เป็นครอบครัวของตัวเอง สรุปแล้ว เมกาดีกว่าหลายร้อยเท่าค่ะ จากคุณ : supitcha - [ 2 ก.พ. 52 09:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ของผมคงต้องตอบในทางกลับกันกับเหลายๆกระทู้ เพราะผมใขว่คว้าที่จะมีวันนี้ ตั้งแต่วันนั้นเมื่อ 15 ปีที่แล้ว แต่ก่อนเคยมาแบบระยะสั้นๆ ปีเดียวก็กลับไป แล้วก็รอคอยมาเรื่อยๆว่าเมื่อไรจะได้กลับมาอีก แล้วก็เรียนหนังสือ ทำการทำงานมาเรื่อยๆ มีความสุขกับการอยู่กับปัจจุบันในทุกๆสถานการณ์ "อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด" กมลา ศุโกศล ร้องเอาไว้ท่อนหนึ่งในเพลง Live and Learn ที่ผมทำใจได้กับการมีอดีตฝังใจ ว่าถึงแม้ว่าเราจะฝังจำในอดีตที่รุ่งเรื่องและแสนสุข แต่ชีวิตเรานั้นเหลือแต่ปัจจุบันและอนาคตเท่านั้นเอง เลยไม่ทุกข์ที่จะได้หรือไม่ได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝันเอาไว้ก่อน ทำได้ก็ถือว่าสุข ทำไม่ได้ก็ไม่ทุกข์ "ทุกข์มีให้มองเห็น ทุกข์ไม่ได้มีไว้เป็น" คุณแม่ชี ศันศนีย์ เสถียรสุข พูดไว้ในทีวี ว่าถ้าเรารู้เท่าทันทุกข์เราก็จะหลุดพ้นจากทุกข์ ซึ่งมันก็จริงนะครับว่า ความทุกข์มีให้ให้เราเห็นว่ามันเป็นอย่างนี้หนอ เราก็เออ..เหรอ... แล้วก็มองข้ามมันไป ถ้าจะจินตนาการ ถ้าหากวันนี้ยังไม่ได้มาเมืองนอก เราคงจะทำงานสอนหนังสือไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข เพราะเรามีความสุขกับการที่ได้แบ่งปันสิ่งที่เรารู้มากกว่าให้คนอื่นที่เค้าไม่รู้ และสุขที่ได้รู้ในประสบการณ์ที่แตกต่างจากชีวิตเรา ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน แต่ปัจจุบันก็มาอยู่เมืองนอกแล้ว สักวันหนึ่งอีก 5 ปีก็จะต้องกลับเมืองไทย ไปใช้ทำงานทุน แล้วก็ดำรงชีวิตเป็นอีกบทบาทหนึ่งต่อไป แล้วปัจจุบันนี้เป็นยังงัย ก็มีความสุขตามอัตภาพ ไม่ต้องคอยวิ่งต้อนรับเจ้าขุนมูลนาย สามารถตืน่สายๆเพราะไปเรียนตอนสี่โมงเย็น ใช้ชีวิตสามัญแบบติดดิน เดินเท้าไปมหาวิทยาลัย ไปซุปเปอร์มาร์เก็ต ไปเรียนที่โบสถ์ ไปฝึกภาษาตามบ้านฝรั่ง ใช้ชิวิตกับอาณาจักรหนังสือในห้องสมุดที่เปิดถึงเที่ยงคืนทุกวัน มีเมียที่เข้าใจ มีลูกที่น่ารัก คิดแต่เรื่องเรียน เรื่องเงินก็แทบไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยกับภาษีสังคมเหมือนเมืองไทย แค่นี้ก็สุขแล้ว GSK แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:37:27 จากคุณ : GSK - [ 2 ก.พ. 52 09:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ก็คงเป็นมนุษย์เงินเดือน คงจะทำงานตำแหน่งดีๆ เงินเดือนก็คงจะเยอะ คงจะมีอีโก้สูงทะลุฟ้า เพราะคิดว่าข้าแน่ คงจะมีเพื่อนเยอะ แต่คงจะเป็นหนี้บัตรเครติดบานเบอะเพราะ นอกจากจะเป็นสาวเทื้อแล้วยังเป็น shopaholic ด้วย และคงจะไม่รู้ว่าค่าของคนคืออะไร จากคุณ : yinnerella - [ 2 ก.พ. 52 09:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 44 Work hard as usual( and earn a lot too 555). May have a chance to go to England to work with my colleague( he went to England when I came here as he got a job offer there and they needed more people to work for them, he even asked me if I like to go but too late....hehehe). Be a single woman as can't find anyone else I like to spend my life with. Have fun with all the single friends(they are still single until now). Have more time to spend with my family( parents and sister) and take them for a nice dinner and nice lunch sometimes. Travel around the country with friends. And go overseas sometimes. I think I would probably be happy as I am now. ......................................................... Am I dreaming???????????????? 555 จากคุณ : PoomPim..TMB - [ 2 ก.พ. 52 10:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ครับ.....ขอตอบแบบตรงกันข้ามกับคำถามนะ คือ.......ถ้าวันนั้นผมยังอยู่เมกา ตอนนั้นทำงานเป็นFlight attendantของสายการบินดังสายหนึ่ง ซึ่งเบสอยู่ที่นั่นด้วยครับ คงอาจจะโดนเลย์ออฟออกหรือไม่ก็เป็นบอสใหญ่ไปแล้วก็ได้....555555++ รถยนต์ก็อาจจะเป็นเล็กซัสหรือไม่ก็รถญี่ปุ่นหรูๆซักคัน บ้านก็กลางๆแต่ขออยู่ในย่านดีหน่อย..... แล้วเผลอๆอาจจะซูคนข้างบ้านเล่นๆยามว่าง มิให้ความเหงามารังคราญนานนัก.....อิ อิ แต่ยอมรับครับชีวิตที่นั่นเรียบง่ายมาก......สะดวกแต่ไม่สบายเท่าไหร่ เพราะเกลียดงานบ้าน แต่ดันเป็นFlight attendant And nowตอนนี้ทำงานที่กรุงเทพ โชคดีนิดนึง เวลาไปทำงานใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเองถือว่าทำบุญมาดีพอควรสำหรับคนกรุงเทพ.......รถยนต์ก็รถเก่าแต่คุณภาพหน่อย เพราะไม่ยอมพังซักที บ้านหลังย่อมๆแต่อยู่ย่านสุขุมวิทชั้นใน ถามว่ามีความสุขหรือพอใจสิ่งที่ตัวเองมีมั้ย................................................................มากๆๆๆๆๆๆครับ จากคุณ : studsie - [ 2 ก.พ. 52 11:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านๆมาทุกความเห็น ก็นะ เหมือนหลายคนได้เลือกตัดสินใจที่ดีที่สุดแล้ว การอยู่เมืองนอกไม่ใช่หมายรวมไปถึงการไม่รักเมืองไทย หรือกระทำการใดแบบได้ดีแล้วลืมกำพืด แต่ชีวิตคนเรานะใครๆก็อยากได้ที่ดีกว่า สดวกสบายกว่า มันไม่ได้อยู่ที่การมาทำเงิน เพื่อมีเงินมากอย่างเดียวนะครับ เราคิดถึงสิทธิ เสรีภาพ และความเป็นมนุษย์ที่น่าจะถูกปฏิบัติจากใครไหนเท่าๆกัน เราไม่ได้ทำงานแล้วรับเงินง่ายๆนะครับ เราต้องอดทน ขยันและต้องสู้กับอุปสรรคนานา เมื่ออยู่นานไปก็คิดว่า เอาละนะเมืองไทยจ๋า อย่าว่ากันนะ ฉันเลือกทางอย่างนี้แล้วนะ แต่เรายังรักเมืองไทยนะ รักด้วยจิตใจที่มากเท่า หรือมากกว่าคนไทยที่เมืองไทยอีก แต่คนที่เมืองไทยจะเข้าใจความรักของเราไหมละ จากคุณ : smartupid - [ 2 ก.พ. 52 11:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 พอดีผมผ่านชีวิตต่างประเทศมา 2 ประเทศ เลยต้องอธิบายเป็นฉากๆหน่อย ครั้งแรกที่ตัดสินใจหักดิบกับบ.เก่าที่เล่นแง่ไม่ยอมให้ออกก่อนจะไปออสเตรเลีย ถ้าตอนนั้นไม่ทำแบบนั้น ผมก็คงทำงานเรื่อยๆให้กับธนาคารรัฐแห่งหนึ่งในประเทศไทย และย้ายไปทำงานให้บ.มือถืออีกแห่งจนถึงเดือนม.ค.เมื่อ 2 ปีก่อนที่ผมจะต้องตัดสินใจบินมาอเมริกาอีกครั้งหนึ่ง ครั้งที่สอง ถ้าผมตัดสินใจอยู่เมืองไทยต่อไป ตอนนี้อาจจะเป็นหัวหน้าแผนก Software Development & Consulting Service อยู่ที่บ.ของเพื่อน อาจจะหาแฟนได้และอาจจะกำลังวางแผนแต่งงานอยู่(ฮา) เรื่องรายได้และความเป็นอยู่ก็ไม่น่าจะลำบากเพราะตอนทำงานที่เมืองไทยผมก็รายได้สูงพอสมควรอยู่แล้ว เพราะหาเรื่องมาทำงานที่อเมริกานี่แหละ ตอนนี้เลยต้องมานั่งลำบากทำกับข้าวกินเอง ทำงานบ้านทุกอย่างเอง วางแผนใช้เงินทำโน่นทำนี่ แถมอยู่ตัวคนเดียวหาแฟนก็ไม่ได้ หาเรื่องใส่ตัวจริงๆเล้ยยยย แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัดสินใจผิดพลาดที่มานะ เพราะอย่างน้อยผมก็มีโอกาสได้เที่ยวอเมริกาฟรีๆมาแล้วตั้ง 2 ปีแน่ะ จากคุณ : VeryBadman...Begins - [ 2 ก.พ. 52 12:12:45 A:192.168.0.17 X:67.160.211.99 TicketID:185387 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ถ้าอยู่เมือไทยคงยังเป็นดาวค้างฟ้าค่ะ ไม่มีใครกล้ามาสอย เลิยค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น ฮ่าาาาาา ^_____^ *** จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 2 ก.พ. 52 12:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ถ้าไม่ได้มาเมืองนอกแต่วันนั้น วันนี้ชีวิตเมืองไทยคงทำงานเป็น ฝ่ายการตลาด ประชาสัมพันธ์ที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็มีกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง จากคุณ : Scooterella - [ 2 ก.พ. 52 12:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นคำถามที่ดีมาก เห็นชื่อคนตั้งกระทู้แล้วรับประกันความมัน ขอตอบ ถ้าไม่ตัดสินใจทุบหม้อข้าวที่เมืองไทย ปานนี้ก็คง(คิดว่านะ)สำหรับตัวเราและสามี ก็คงพอใจในจุดที่อยู่พอสมควร เพราะเราก็รับราชการในกระทรวงคมนาคม กรมทางหลวง เจ้าหน้าที่การเงินระดับ 4 เมื่อสิบห้าปีที่ผ่านมา ส่วนสามีก็ช่างเครืองบินการบินไทย ก็บินต่างประเทศเสมอ ช่วงที่อยู่ประเทศไทยชีวิตมีความสุขพอสมควร ก่อนจะตัดสินใจอพยบเข้าเมกาก็มีมูลเหตุเรื่องลูกสองคน คนโตอายุ 4 ขวบ คนเล็ก 2 ขวบ(หญิง)จะหาที่เรียนอนุบาลไปถามโรงเรียนที่ถูกใจ ปรากฎว่าค่าเรียนและค่าต่างๆสูงมากถ้าไม่คิดไปไกลจนถึงตอนเขาโตก็พอสู้ได้แต่มานังคำนวนดูแล้วทั้งค่าใช้จ่ายและค่าเสียง(เด็กเกเร)เพราะเราจะไม่มีเวลาดูแลให้แต่พี่เลี้ยงดูแลคงไม่ดีแน่เราสองคนเลยสำรวจมองหาต่างประเทศ จ้องไว้ สามประเทศ มีออสเตเลีย อังกฤษ และอเมริกา สามีเป็นคนเลือกเขามาซ่อมเครืองบินที่เมกาและมาสอบใบไลเซ่นการบิน เขาบอกเป็นประเทศที่ดีน่าอยู่ พวกเราก็เลยตัดสินใจยกขบวนเข้าเมกาซึ่งขั้นตอนลำบากมากๆสมัยนั้นโชคดีสามีมีเพื่อนฝรั่งคนหนึ่งเป็นอิมิเกชั่น แนะนำวิธีการต่าง จนใช้ชีวิตในเมกาได้อย่างถูกต้อง ซึ่งตอนนี้ลูกๆโตและคนโตก็เรียนปริญญาตรีจบและทำโทต่อ ส่วนคนเล็กก็เรียน Pre-med สรุปแล้วเพื่อลูกทั้งสองก็ประสพความสำเร็จไปพอสมควร สวนสามีก็มีความสุขกับการเรียนหนังสือซึ่งขณะนี้รับใบประกาศหลายใบ ทั้งเรียนทั้งทำงานเรียกว่าวันๆจะพูดจะคุยต้องดูตารางเรียนและตารางทำงาน ส่วนตัวเราเองก็เป็นแม่บ้านที่ไม่เป็นระเบียบ บ้านรกรุงรังทำให้คิดถึงชีวิตที่เมืองไทยมาก คิดว่าตอนแก่หมดแรงอาจจะกลับเมืองไทยก็สรุปว่า มีความสุขกับความสำเร็จของลูกๆและสามีในเมกา ส่วนตัวเราเองคิดถึงเมืองไทย แต่ถ้ายังอยู่เมืองไทยโดยไม่มาเมกาปานนี้คิดว่าชีวิตคงแย่หลายๆด้านเพราะดูจากเพื่อนๆสนิทและเพื่อนร่วมงานเก่าๆแย่มากหลายคนที่ประสบความสำเร็จก็มีบ้างแต่มีปัญหาเรื่องลูกๆทุกคน เราจึงสรุปว่าถ้าเราอยู่เมืองไทยเราก็คงเป็นเหมือนเพื่อนๆแน่นอน จากคุณ : ความทรงจำ - [ 2 ก.พ. 52 12:47:25 A:71.59.146.131 X: TicketID:098121 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ก็คงเป็นเหมือนชาวกรุงเทพทั่วไปค่ะ มีความสุขตามประชาชาวกทม :-) จากคุณ : Candy Wrapper - [ 2 ก.พ. 52 13:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ถ้าอยู่เมืองไทย ตอนนี้คงดำเนินกิจการเล็ก ๆ ไปพอเลี้ยงตัวได้ ต้องขายทรัพย์สินบางส่วนเพื่อเลี้ยงชีพ เพราะทำงานเอกชนมาตลอดไม่มีบำเหน็จบำนาญ  ไม่มีเงินเก็บเยอะ ๆ  ดิฉันคงต้องปวดหัวเวียนวนกับรายได้ ค่าใช้จ่าย ค่าครองชีพที่เมืองไทยไม่ใช่จะถูก ๆ แต่คงจะสบายที่งานบ้านและอาหารซื้อหาราคาถูกกว่าที่นี่ ต้องรบกับลูกที่ไม่รู้จักโตเสียที่   พอดิฉันมาอยู่ที่นี่  ทำให้เขารับผิดชอบตัวเองได้ เป็นผู้ใหญ่ดีขึ้น มาอยู่ที่นี่ทำงานไม่มีเกียรติเท่าไหร่ แต่สบายใจมาก ๆ เลย  สวัสดิการดีกว่า สิทธิเสรีภาพ และสังคมเท่าเทียมกัน  ไม่มีอภิสิทธิ์ชน  อยู่อย่างพอเพียง ไม่ต้องฟังใครมาอวดร่ำรวยอวดรัศมีใส่กัน   ถ้าอยู่เมืองไทยก็คงเป็นดาวค้างฟ้า ไม่มีใครมาสอย  รอเวลาเป็นย่า ยาย เลี้ยงหลาน ไปวัน ๆ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 2 ก.พ. 52 13:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าอยู่เมืองไทยตอนนี้คงมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม รับทุนเรียนต่อ ป.เอก แต่งงานมีครอบครัวเรียบร้อย เพราะพ่อแม่ก็เตรียมไว้ให้หมดแล้ว ตอนนี้เลยต้องไปก่อนเลยอีกปีกว่า กว่าจะได้แต่งงาน แถมต้องมานั่งวางแผนกันใหม่อีก ถ้าเลือกได้ไม่มาแน่นอน และตอนนั้นก็เลือกที่จะไม่มาแล้ว แต่ด้วยเหตบางอย่างทำให้ต้องมา จากคุณ : kanoomtan - [ 2 ก.พ. 52 14:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ผม ว่าผมคงโดน พวกเสื้อแดงตีหัวแตกหรือไม่ก้อปางตายมั้งครับ เพราะผมชอบใส่เสื้อเหลือง ครับ    แต่ที่แน่ๆ ปานนี้ก้อได้ ทำฟันไปแล้ว ไม่ปล่อยให้ฟันเว้นวรรค อยู่ทุกวันนี้ แน่นอนครับ จากคุณ : แขนข้างเดิม - [ 2 ก.พ. 52 14:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นไปแล้วได้แฟนกันตรึม ต้องหาทางไปบ้างล่ะตรู ไม่งั้นคงต้องต้างเติ่งต่อไป เง้อ ล้อเล่นนะ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 16:45:12 จากคุณ : จากคนอยู่เมืองไทย (หน้ากากยาเอบะ) - [ 2 ก.พ. 52 16:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อือม์ดูทุกคนจะพอใจชีวิตที่เป็นอยู่ ซึ่งจริงๆดีแล้วค่ะเป็นความคิดที่ดีทีเดียว ในการดำเนินชีวิตไปข้างหน้า แต่ จำไว้เถอะค่ะ อยู่ที่ไหนก็อยู่ที่ตัวเรา ปฏิบัติตัว ทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ให้ดีที่สุด เราคิดว่าอยู่ที่ไหนก็เหมือนกันแหละค่ะ เรายึดมั่นในชีวิตที่พอเพียง ไม่ยึดกระแสทุนนิยม เพราะทุกวันนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความล่มสลายของระบบทุนนิยมของพวกฝรั่งมังค่าเค้า ชอบประเด็นที่ถามนะคะ เหมือนพวกหนังแบบ มิติของเวลา ประมาณนั้นน่ะค่ะ แต่คำตอบดูจะไปในแนวทางเดียวกันหมดชอบอยู่เมืองนอกเมืองนากันหมดเรยย ขอโทษนะคะที่อาจจะเห็นไม่ตรงกับคนอื่นอ่ะค่า ^__^ จากคุณ : กุ๊กๆมาม้ามาริ (peace street) - [ 2 ก.พ. 52 16:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เรารับราชการ ตำแหน่งนิติกร อยู่ในศาล กระทรวงยุติธรรม เมื่อก่อนยังไม่แยกศาลออกจากกระทรวงฯ พอลาออกแล้วก็สอบตั๋วทนายความตลอดชีพไว้ ก่อนย้ายมาเมืองนอก เผื่อจับพลัดจับผลู ต้องกระเด็นกลับไป จะได้หาอะไรทำได้ ถ้าป่านนี้ยังอยู่เมืองไทย ถ้ายังรับราชการ ก็คงต้องวิ่งเต้นหาหัวโขนอันใหญ่มาใส่ เวลาเดินต้องเกร็งคอ เพราะกลัวรับน้ำหนักไม่ไหว ฮ่าฮ่า หรือไม่ก็เหมือนลุง smartupid ว่านั่นแหละ กินลูกปืนเป็นอาหารว่าง เพราะปากดีชอบไปเสียดสี เรื่องจริงบางเรื่อง ที่ไม่ควรพูด อยู่เมืองนอก ก็ดีไปอย่าง ไม่ต้องเดือนร้อนว่า ปีนี้จะได้ ๒ ขั้น หรือเปล่า ไม่ต้องเอาเลียแข้งเลียขาใคร ขอยศตำแหน่ง  ทำงานจ่ายบิล อย่างเดียว แต่ยังไงก็ยังรักและคิดถึงเมืองไทยที่ซู๊ดดดดดด โดยเฉพาะหมี่กรอบ ราดหน้า และลุงหนวด จิ้มจุ่ม (เบียร์เป็นวุ้นตลอดปี) ฮ่าฮ่า แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 17:14:14 จากคุณ : silkywind123 - [ 2 ก.พ. 52 17:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ก็คง..... เป็นนักข่าวไอทีเหมือนเดิม  และก็คงทำอยู่ที่ควิกพีซีเหมือนเดิม (ถ้าเจ้านายไม่ไล่ออก) ก็ึคงมีชีวิตรื่นเริง ลั๊ลลา กับแก็งค์เพื่อนสาวเหมือนเดิม ถ้าวันไหนมีหนังรอบสื่อตอนค่ำ  ก็ไปดูหนังรอบสื่อ วันไหนไม่มี ก็คงแวะเดินห้าง  เดินตลาดนัดมือสองก่อนกลับบ้าน เสาร์ อาทิตย์  ออกไปเดินห้าง  หรือสวนจตุจักร   ที่มั่นใจอีกอย่างคือ  คงยังโสดแน่ๆ   คงไม่ได้ทำกับข้าวทุกๆ วัน  เพราะแม่ยึดตำแหน่งนั้นไว้ คงถักโคเชท์ไม่ได้แน่นอนอีกเหมือนกัน  เพราะไม่เคยสนใจ ไม่มีอยู่ในสมอง คงไม่ได้เลี้ยงแมว  เพราะพี่สาวแพ้ขนแมว คงไม่มีความรู้เกี่ยวกับสเปน  สังคม  ชีวิตความเป็นอยู่  และภาษา และวันนี้ก็มาอยู่เยอรมัน ได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตที่นี่ซึ่งไม่เหมือนที่สเปนเลย เคยมีคนถามว่า  "ถ้าย้อนเวลาได้ ยัีงเลือกที่ไปจะไปสเปนไหม?" คำตอบก็คือ  "ไป" ไม่รู้สิ   ไม่รู้สึกว่ามันเป็นความผิดพลาดนะค่ะ  เพราะกว่าจะได้อะไรมา มันก็ต้องมีเสียอะไรไปบ้างเสมอ  แต่ที่ผ่านมา รู้สึกว่าตัวเอง "ได้" มากกว่าเสียนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 18:01:48 จากคุณ : soulfighter - [ 2 ก.พ. 52 17:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมอยู่เมืองไทยกับเมืองนอกก็ไม่ค่อยมีอะไรต่างกันเท่าไร เพราะเป็นพนักงานกินเงินเดือนในบริษัทต่างชาติอยู่แล้ว เรื่องเสรีภาพ สิทธิ สถานะทางสังคมก็พอประมาณ ไม่มีอะไรพร่อง ย้ายมานี่อาชีพก็แบบเดิม ตอนอยู่เมืองไทยก็ไม่ได้มีทรัพย์สมบัติอะไร แต่พอมาอยู่ที่นี่เงินเหลือเก็บเยอะขึ้นกว่าเดิมมากๆ และก้อได้เห็นผู้คน วัฒนธรรมที่แปลกๆ แต่อยู่เมืองไทยมันสบายดีตรงที่ไม่ค่อยยุ่งเรื่องทำกับข้าว ทำความสะอาด หาจ้างได้ในราคาไม่แพงเสมอ ถ้าที่เมืองไทยมีรายได้ดีๆก็ย้ายกลับครับ ไม่ซีเรียส เรื่องประเทศที่อยู่เท่าไร แต่ยอมรับว่าเวลาอยู่เมืองนอกคิดถึงเมืองไทยน้อยลงเพราะผมเองก็ต้องแบ่งใจให้ประเทศที่ผมอาศัยด้วย แผ่นดินไหนให้ข้าวให้น้ำก็ต้องตอบแทนคุณแผ่นดินนั้นครับ ไม่ว่าจะเมืองนอกหรือเมืองไทย จากคุณ : Ter - [ 2 ก.พ. 52 18:15:44 A:85.154.13.116 X: TicketID:182506 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นคำถามที่ถามตัวเองบ่อยๆเหมือนกันคะ ถ้าไม่มาเมืองนอก... ก้อคงอยู่เมืองไทย...ไร้ซึ่งอิสระ ไม่ได้เที่ยวอย่างใจคิด และที่สำคัญคงได้อยู่บนคานแน่ๆ ตอนนี้กำลังจะแต่งงาน ได้งานทำ...มีครอบครัว เป็นกำลังใจให้ทั้งคนที่ไทยและเมืองนอกคะ จากคุณ : piggyworld - [ 2 ก.พ. 52 19:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คงเป็นสาวโสด (โฉด) ทำงานตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายอาวุโสบ้า ๆ บอ ๆ อะไรสักอย่างหนึ่ง เริ่มงานตั้งแต่แปดโมงเช้ากว่าจะออกจากที่ทำงานก็เกือบสองทุ่ม ต้องทำงานหนักขนาดนั้นเพราะนายญี่ปุ่นจะได้รักและขึ้นเงินเดือนพร้อมแบ่งโบนัสก้อนโตมาให้ใข้อุดหนุนค้ำจุนไลฟ์สไตล์รายได้ต่ำ รสนิยมสูงของตัวเอง คงกระเสือกกระสนเรียน MBA ให้เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่การงานที่สูงเด่นเป็นสง่า วันว่าง ๆ คงออกไปเล่นกอล์ฟกับเพื่อนหน้าเดิม ๆ ก๊วนคนญี่ปุ่นก๊วนเดิม ๆ วันหยุดยาวก็คงจะใส่ชุดนอนเน่า ๆ เป็นยายเพิ้งนั่งหาเห็บหมาแก้เซ็ง คงเป็นกังวลกับอนาคตทางด้านการเงินเมื่อถึงวันเกษียณอายุ เพราะไม่รู้ว่าเงินที่เก็บออมเอาไว้จะเหลือพอใช้หรือเปล่า วันนี้ ...ไม่เป็นโสดแล้วค่ะ สามีน่ารัก ภรรเมียนิสัยดีขึ้นนิดหน่อย ทำงานไม่เหนื่อยมากเหมือนเก่าแต่รายได้ดีขึ้น (มาก) รสนิยมก็ยังสูงเหมือนเดิม (ท่าทางจะแก้ยาก) ไม่มีกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายยามป่วยไข้ไม่สบายหรือจะหาเงินที่ไหนมาใช้ตอนแก่ เพราะมาอาศัยอยู่ในรัฐสวัสดิการ ตอนนี้วางแผนหลังเกษียณว่าจะกลับไปเมืองไทยค่ะ จะไปเป็นอาสาสมัครอ่านนิทานภาษาอังกฤษให้เด็ก ๆ ที่ศูนย์เด็กเล็กของ อบต ใกล้ ๆ บ้าน และถ้ามีตังค์เก็บมากพอจะไปเปิดโรงแรมหมา ฝันมากไปหรือเปล่านี่ จากคุณ : A-Chee - [ 2 ก.พ. 52 19:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ถ้าไม่ได้ไปเรียนเมืองนอกในวันนั้น... ก็คงไม่ได้ผ่านประสบการณ์ชีวิตที่หนักหนาสาหัสมาขนาดนี้ มันทำให้เราเรียนรู้ ทำให้เราโตขึ้น และทำให้เราพร้อมที่จะเผชิญกับอะไรก็ตามที่รออยู่ข้างหน้า ขอบคุณตัวเองค่ะที่ตัดสินใจได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง จากคุณ : ulno - [ 2 ก.พ. 52 21:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้าไม่ได้แต่งงานแล้วย้ายตามสามีมา ก็คงจะเปลี่ยนงานมั้งค่ะ เพราะเพิ่งจบโทหมาดๆตอนนั้น ส่วนงานที่ทำ ณ. ตอนนั้นก็ไม่ได้ใช้วุฒิปริญญาโท สักเท่าไหร่ ขืนทำต่อไปคงเปลี่ยนงานลำบาก เพราะกำลังย่างจะ 30 พอดี เผลอๆอาจจะเป็น สาวโฉด ได้อีก เพราะรู้สึกว่า ไม่เห็นเจอคนที่ถูกใจ และ คิดว่าจะแต่งงานได้ด้วย  มันเหมือนชีวิตไปได้เรื่อยๆ  ก็มีความสุขกับการอยู่คนเดียวเหมือนกัน  รู้สึกจะมีแฟนหรือ ไม่มีมันไม่แปลกอ่ะ เพราะมีงานทำ มีเพื่อนคุย มีกิจกรรมส่วนตัว ออกกำลังกาย ดูหนัง ก็มีความสุขได้ด้วตัวเอง แต่พอแต่งงานก้ต้องย้ายประเทศ ออกจากงาน เปลี่ยนทัศนคติใหม่ คิดว่า ชีวิตมีความหมายอีกแบบนึง รู้สึกตอนอยู่เมืองไทย เหมือนโดนอิทธิพลอะไรไม่รู้ครอบงำ รู้สึกว่าเป้าหมายชีวิต ต้องเป็นอีกแบบนึง มานั่งคิดดูแล้ว คงเพราะต้องตอบสนองสายตาชาวบ้านไง  ไม่ค่อยมีอิสระทางความคิด และ การกระทำ แคร์สังคมมากเกินไป ตอนนี้ชอบชีวิตปัจจุบันเหมือนกัน เพราะสงบมากเมื่อเทียบกับตอนที่ต้องอยู่เมืองไทย เสียแต่ไม่ได้ใกล้ชิดพ่อแม่ และน้องชาย   อีกอย่างที่คงจะทำให้ดิฉันมีความสุขมากขึ้นคือ เมื่อลูกเข้าโรงเรียน แล้วดิฉันได้ทำงานอีก จะได้เก็บเงินไว้ตอนเกษียณบ้าง  ส่วนตอนแก่ๆนั้นยังไม่คิด ไม่รู้ว่าจะอยู่ไหนเหมือนกัน เพราะเวลากลับไปเมืองไทยก็แค่เพราะอยากไปเยี่ยมพ่อแม่ อยากทานอาหารไทย อยากให้ลูกเห็นเมืองไทย  แต่ความรู้สึกส่วนตัว รู้สึกว่า อยู่กรุงเทพฯแล้วอึดอัด ไม่สบาย รู้สึกมันต้องรีบๆทำอะไรไปหมด รถติดเหมือนเดิม เบื่อมาก กว่าจะไปถึงร้านอาหารก็แหงกในแท๊กซี่ซะเกือบชั่วโมงทุกที จากคุณ : Walcher - [ 2 ก.พ. 52 21:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ถ้าครั้งนั้นไม่ไปอเมริกา ก็คงยังจมกับความทุกข์และร่องรอยฟกช้ำดำเขียวที่ปั๋วไทยฝากไว้ให้ดูต่างหน้า ตั้งใจหาเอาใหม่ เป็นฝรั่งดั่งใจหมาย ไม่คิดว่าจะเป็นคุณนายนั่งนับแบ๊งค์ ไม่ต้องถูกเลี้ยงด้วยลำแข้งอีกต่อไป โอ้..สวรรค์ รู้งี้ตรูไปซะนานแล้ว จากคุณ : jeejeeberry - [ 2 ก.พ. 52 23:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สบายขึ้น แฟนดูแลทุกอย่าง แต่อยู่ไทยทำงานคนเดียว แฟนไทยขีเกียจสันหลังยาว ติดยา ทำร้ายร่างกาย เกือบได้แต่งงานกับมัน แต่หนีออกมาก่อน ก่อนที่จะสายเกินแก้ โชคดีมาเจอที่รัก อกหัก กับ อกหัก มาเจอกัน ก็เลยเข้าใจกัน จากคุณ : เต้าหู้ My dog (เต้าหู้ My dog) - [ 2 ก.พ. 52 23:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 66 I'd probably be working in my field of study (journalism) and earning peanuts, still. Probably would continue to be broke (when am I not?) but wouldn't care much about it thus, certainly would not be able to financially support my parents. And definitely would wonder from time to time how my life woulda, coulda, shoulda if I had lived abroad. จากคุณ : Genuine XXX - [ 3 ก.พ. 52 00:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คงเป็นอาจารย์ตามมหาวิทยาลัย และเป็นดาวค้างฟ้า เหมือนป้าลิ พร้อมกับกินอาหารนอกบ้านทุกมื้อ เนื่องจากทำกับข้าวไม่เป็น นาน ๆ ครั้งก็กลับบ้านไปเยี่ยม พ่อกับแม่ จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน - [ 3 ก.พ. 52 01:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ถ้าไม่ตัดสินใจมาต่างแดน.. เราก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงกะชีวิตเรา จากคุณ : Living Extreme - [ 3 ก.พ. 52 03:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 69 I would probably still be pretending to be someone I'm not, for the sake of other people around me. In a way, I'm glad that it turned out like this. Being far from home makes me homesick sometimes, but I'm at the point where I know myself that I don't fit into the Thai social mold so I just want to visit it, not live in it anymore. My life would indeed have been so very different. จากคุณ : คนรักแมวตี๋ - [ 3 ก.พ. 52 04:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 70 คงจะเป็นครูที่ต่างจังหวัดค่ะ สอบบรรจุได้แล้ว จดหมายเรียกตัวมาถึงมือแล้ว เหลือแต่เราที่จะต้องไปรายงานตัว แต่สุดท้ายก็เลือกเดินมาเส้นทางสายปัจจุบันนี้ค่ะ จากคุณ : ปูขาเก เซมารู - [ 3 ก.พ. 52 06:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ... คงเจริญรอยตามผู้หลักผู้ใหญ่หลายๆ ท่านข้างบนครับ ... จากคุณ : Coconut Dance : - [ 3 ก.พ. 52 07:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 72 คิดว่าคงจะได้เรียนต่อในเมืองไทย แล้วก็ทำงานช่วยที่บ้านไปเหมือนอย่างที่เคยทำมาตลอด คงไม่คิดกล้าจะไปไหนหรือทำอะไรด้วยตัวเอง เรียกว่าไม่กล้าฝันและไม่คิดฝันเพราะไม่รู้ว่าโลกภายนอกมีอะไรให้เราไขว่คว้ามาได้บ้างหน่ะค่ะ จากคุณ : bloom - [ 3 ก.พ. 52 08:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เดาว่าตัวเองคงเป็น Accountant ที่ไหนซักแห่งที่เมืองไทย จบตรีบัญชีมาแต่มาเรียนต่อออสเลยค่ะ มองกลับนึกตัวเองไม่ออกจริงๆค่ะ (เรื่องหน้าีที่การงาน - เพราะไม่ได้ทำงานหลังเีรียนจบ ) แต่เรื่องจิตใจ กับการดำรงชีวิตเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน - จำได้ก่อนมาเป็นคนงองแง้ง ติดแม่ ทำไรไม่เป็น ขี้แง ตอนนี้เปลี่ยนไปตั้งแต่มาเรียนคนเดียว ที่ ตปท ความมั่นใจมีมากขึ้น ทำเองทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ เหมือนคนละคนค่ะ ดีใจที่ตัดสินใจมาค่ะ จากคุณ : annana - [ 3 ก.พ. 52 08:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นพยาบาลอยู่ รพ.ที่ไหนซักแห่งค่ะ แต่พยายามไม่คิดถึง เพราะปัจจุบันคือทางที่เลือกแล้วและจะเดินต่อให้ถึงที่สุดค่ะ จากคุณ : spaghettina - [ 3 ก.พ. 52 08:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 75 if i still in thailand now...still same job mafia at airport...555 a lot of money..travel..eat eat eat...dance ,shopping also happy life but if i not here(swizz) right now i wont meet him... mon cheri..ich liebe dich sehrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr beacouppppppp จากคุณ : vc (vacheron) - [ 3 ก.พ. 52 08:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ผมเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม กรรมเก่าจะตามส่งผลไม่ว่าคุณจะอยู่่ส่วนใหนของโลกก็ตาม บางคนมาเมืองนอกแล้วชีวิตดีขึ้นทำให้เหมาเอาว่าชีวิตดีขึ้นเพราะอยู่เมืองนอกซึ่งความจริงแล้วถ้าถึงเวลากรรมดีส่งผลชีวิตมันก็จะดีขึ้นเองไม่ว่าจะตัดสินใจอยู่ที่ไหน แต่ถ้ากรรมไม่ดีส่งผล จะอยู่ที่ไหนก็ซวยทั้งนั้น จากคุณ : sleeping prophet - [ 3 ก.พ. 52 09:52:46 A:67.180.17.217 X: TicketID:161509 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ถ้ายังอยู่เมืองไทยก็คงช่วยพ่อแม่ค้าขาย   และช่วยลุง(พี่ชายแม่) ทำงาน  ซึ่งมีกิจการมากมาย  โรงแรม  อพาร์ทเม้น  ประมูลก่อสร้าง  โรงเลื่อย...... ช่วยพ่อแม่ไม่เท่าไหร่   แต่ช่วยลุงนี่เหนื่อยใจมากๆ   คนภายนอกจะมองว่าชีวิตสบาย  มีกินมีใช้ มีคนนับหน้าถือตา   มีอำนาจ  แต่เหมือนมีอะไรมาพันๆ ตัว  ทำให้รู้สึกอึดอัด       ไม่มีความสุขเลย  ไม่อยากทำก็ไม่ได้    แม่ขอร้อง....    วิธีหนีงานคือหาทางเรียนนู่นนี่ตลอด   หลบไปเรียนครึ่งวันก็ยังดี เป็นชีวิตที่ไม่ว่างแต่.....รู้สึกเหมือนว่างเปล่า     สุดท้ายขอมาเรียนภาษาที่นี่ 1 ปี  คือตอนนั้นเครียดมากไม่ไหวแล้ว    เลยอยู่ยาวเลย อยู่ที่นี่   โคตรอิสระแต่กินแกลบ    ทำเองทุกอย่าง   แต่มีความสุขขึ้นมากๆ ตอนนี้กรรมตกไปอยู่กับน้องสาว   แต่เขาเริ่มถอนตัวออกมาได้   เพราะบอกว่าพ่อแม่แก่แล้วไม่ค่อยสบายต้องช่วยพ่อแม่เต็มเวลา เข้าใจ๋.. เข้าใจน้องสาว   และเขาก็เข้าใจเราว่าเมื่อก่อนรู้สีกยังไง เงินทอง  อำนาจ  ไม่ได้เป็นทุกสิ่งจริงๆ   ถ้าคุณไม่มีความสุข จากคุณ : ตกตะกอน - [ 3 ก.พ. 52 10:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ผมเห็นด้วยกับคุณ Sleeping prophet นะ คิดคล้ายๆกัน เพื่อนผมคนนึงละที่บ่นว่าอยู่อเมริกานะลำบาก ถ้าพี่เค้าอยู่เมืองไทย คงไปไกลกว่าอยู่ที่นี่ เพราะว่าหน้าที่การงานที่เมืองไทยดีกว่ามาก แต่ผมกลับมองว่าที่ต้องลำบาก สู้งาน ชักหน้าไม่ถึงหลัง เนี่ยมันเป็นวิบากกรรม ถึงจะอยู่ไทยหรือที่ไหนๆ ก็คงเหมือนๆกัน ถ้าจะไปคิดเรื่องอดีต ว่าน่าจะกลับไปตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่กลับ เอามาคิดมันก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะคงไปเปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว จากคุณ : Thai Texan - [ 3 ก.พ. 52 11:24:22 ]

ความคิดเห็นที่ 79 จริงๆ ถ้าไม่ไปเรียนต่อเมืองนอกตอนนั้น ก็คงจะได้ลงเอยแต่งงานกับแฟนคนเดิม อาจจะทำงานบริษัท คงไม่ได้เป็นอาจารย์ ก็สบายไปอีกแบบนะ ได้ปักหลักอยู่เมืองไทยเต็มตัว ไม่ใช่ครึ่งๆกลางๆแบบนี้ ก็คงจะมีความสุขไปอีกแบบเหมือนกันน่ะ จากคุณ : yuy - [ 3 ก.พ. 52 11:58:01 A:124.121.25.143 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอขอบคุณทุกๆท่าน ที่มาเล่าถึงความน่าจะเป็นตั้งแต่วันนั้น เหมือนทุกท่านได้กรุณานำเอาชีวิตส่วนตัวมาบอกกล่าวให้รู้กัน แบบเปิดเผย ยังไงๆ มันก็ต้องเป็นเช่นที่เป็นอยู่ในวันนี้ บางท่านอาจจะว่า คิดถูก บางท่านอาจว่าคิดผิด ลครแห่งชีวิตยังไม่จบนะครับ เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ก็ต้องสู้ต่อไป ยังมีสิ่งที่เรายังไม่พบเจออีกมาก ผมขออวยพรให้การดำเนินชีวิตของทุกท่าน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนๆ เมืองไทย เมืองนอก จงประสพแต่ความสุข ความสำเร็จในเป้าหมายที่ตั้งไว้ มีสุขภาพที่แข็งแรงด้วยครับ ฃอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : smartupid - [ 3 ก.พ. 52 12:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 81 คุณ คห 75  vc (vacheron) นั่นรูปพระเอก เจมส์ บอนด์ ใช่ปะครับ โอโห คุณได้ถ่ายรูปคู่ด้วย น่าอิจฉาครับ จากคุณ : smartupid - [ 3 ก.พ. 52 12:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เพิ่งมาอยู่ญี่ปุ่นประมาณสองปีครึ่งเท่านั้น แต่สิ่งหนึ่งที่มองเห็นได้ชัดคือ "ถ้าอยู่เมืองไทย คงไม่ได้รู้ว่า เมืองไทยเรามีดีอย่างไร เวลาในหนังในละครที่เค้าพูดกันว่า "คิดถึงบ้าน"  แปลว่าอะไร? ทำไมบางคนถึงกลับบ้านไปแล้วพูดไทยคำอังกฤษคำ? ทำไมบางคนกลับจากเมืองนอกมาถึงบอกว่า อยากกินอาหารไทย? ทำไมบางคนถึงบอกว่าทะเลไทยสวยที่สุดแล้ว? และอีกอย่างที่ค้นพบใหม่ คือ ในสภาพแวดล้อมใหม่ สิ่งที่ตัวเองค้นพบคือ "การอยู่ตัวเอง" มาเรียนที่กรุงเทพฯ ห่างบ้าน เหงา ยังไงก็เมืองไทย ไม่เหมือนเมืองนอกเลยแม้แต่น้อย เคยไหม ที่ไม่ได้คุยกับใครเลยติดกันสามวันเต็มๆ ชีวิตในญี่ปุ่นสอนให้รู้จักว่าจะทำอย่างไรถึงจะอยู่คนเดียวได้ ตอนนี้ กินข้าวคนเดียวได้ เข้าไปร้านอาหารนั่งกินคนเดียวได้ เที่ยวคนเดียว เดินทางคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียวได้... อาจจะเหมือนเด็ก แต่ก่อนมาญี่ปุ่นบอกตามตรง ไม่เคยต้องกินข้าวนอกบ้านคนเดียวมาก่อน หรือต่อให้กินคนเดียวก็มีเพื่อนนั่งข้างๆ (ในบ้านมีทีวีกินคนเดียวไม่มีปัญหา) ปรกติมีเพื่อนตลอด ตอนนี้ก็มีเพื่อนเหมือนกัน แต่วิถีชีวิตของคนญี่ปุ่นค่อนข้างเร่งร้อน กินข้าวกล่อง แล้วก็กระโดดเข้าแล๊บ ถ้ามีแฟนก็ว่าไปอีกอย่าง..... ดังนั้นการจะสื่อสารกับเพื่อนให้สนิท ส่วนใหญ่สังคมญี่ปุ่นก็ต้องไปดื่มเหล้า แต่ดื่มบ่อยๆ ตังค์ก็หมด....(ฮา) " มาอยู่เมืองนอก ได้เรียนรู้จริงๆ คะ.... จากคุณ : สิงห์ใต้เงาจันทร์ (ise...) - [ 3 ก.พ. 52 12:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ถ้าไม่ได้มาอเมริกา คงไม่ได้อยู่กับสามี แล้วก็ยังทำกับข้าวไม่เป็น จากคุณ : ToonyBerri - [ 3 ก.พ. 52 12:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ้วนดำ ขี่มอร์เตอร์ไซค์รอบกรุงตระเวนหาอะไรอร่อยๆ กิน ทำงานกับที่บ้าน ไม่มีเงินส่วนตัว แต่มีกิน มีใช้ แม่อาจจะทำงานเบาลง เพราะช่วยทำแทนได้หลายอย่าง ถ้าไม่มีแผนจะมา ก็อาจจะไม่ได้ค้นพบตัวเอง จนมาเรียนทำผม และก็ไม่ได้คิดจะเรียนนวด ฯลฯ เป็นคนช้าๆ เรื่อยๆ อะไรก็ได้ ไม่รีบเร่ง มีเวลากับตัวเองเยอะ ได้อ่านหนังสือที่ชอบ อิสระมากมายไม่ต่างจากอยู่ที่นี่ เพราะอยู่คนเดียว จริงๆ ชอบอยู่เมืองไทยมากกว่านะคะ แต่ ตอนกลับไป มันไม่เหมือนเดิม กลับไปขายของก็มีแต่คนทัก ไงล่ะได้เงินมาเท่าไหร่ เรียนจบอะไร มีแฟนฝรั่งไหม ทำไมไม่พามา บลา..บลา..บลา.. อยากทำอะไรเองสักอย่าง ทำอะไรก็ยังไม่ได้ ไม่มีความรู้พอ ไม่มีเงินลงทุนพอ ต้องกลับมาใหม่ ตั้งใจว่าได้อะไรกลับไปสักอย่าง  ไม่เงิน ก็ความรู้ (ไม่ใช่สามีนะคะ อิอิ  นั่นน่ะ ถ้าได้ถือว่าผลพลอยได้ ) แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 12:43:13 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 3 ก.พ. 52 12:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 85 1 วันก่อนออกเดินทาง ได้รับเรียกให้ไปทำงานเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่น ต้องปฏิเสธไป แม้ทุกวันนี้ทางบ้านจะเล่าว่า ที่เดิมยังคอยโทรมาหาอยู่เรื่อย ๆ ถ้าไม่ได้จากบ้านมา ก็คงไม่พ้นเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นเป็นแน่แท้ 8 ปีแล้วเนี๊ยะ แต่ถ้าไม่ได้มา ก็ไม่รู้ว่าตัวเองพัฒนาไปทางไหน แม้หน้าที่การงานไม่ค่อยดีในตอนนี้ แต่พัฒนาการของตัวเองกลับดีขึ้น ถ้าเป็นครูญี่ปุ่น เงินเยอะ หน้าที่การงานดี แต่คาดว่า คงไม่รอดแสงสีและความจองหองของตัวเอง จากคุณ : amily (~amily~) - [ 3 ก.พ. 52 12:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ถ้าไม่ได้มาอเมริกาเพื่อมาเรียนต่อเมื่อ14-15 ปีที่แล้ว.... ตอนนี้เราคงกำลังเรียนต่อโท ที่เมืองไทย... แต่เรียนด้านไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน คงยังอยู่บ้านพ่อแม่แบมือขอตังค์...ไม่รู้จะได้ทำงานรึเปล่า... คงยังไม่มีแฟน... (เพราะสเลนเดอร์....เป็นพวกSeven Up ค่ะ.. seventy-kilos up..) หรือถ้ามีแฟน... คงจะเป็นเพศเดียวกัน (เพราะตอนเด็กๆ เราห้าวๆ ทอมบอยสุดๆ) แต่เพราะมาเรียนต่อที่นี่... ตอนนี้มีงาน(ทำงานหกปีตั้งแต่จบตรี) มีรถ(จ่ายหมดแล้ว) มีบ้าน(เหลืออีกสิบกว่าปี) มีสามี(คนนี้ได้ฟรี...ไม่ได้จ่าย...เอิ๊กกก) มีหมาสองตัว... และมีเจ้าตัวเล็กดิ้นอยู่ในพุง มีความรับผิดชอบในชีวิตของตัวเอง และของคนรอบข้าง... เราเชื่อว่าถ้าเราอยู่เมืองไทย...ซักวันนึงเราก็จะมีของพวกนี้ค่ะ... แต่คงจะไม่มีทางที่จะมีสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดตอนอายุแค่ 27 การมาอยู่เมืองนอกสำหรับเราเป็นสารเร่งโตค่ะ... ต้องโตและต้องมีความรับผิดชอบค่ะ แต่มาอยู่ที่นี่นานๆคิดถึงเมืองไทยสุดๆ...ไปเที่ยวแต่ละทีก็ลาได้แค่สองอาทิตย์เอง.. กลับมาถึงก็มาเริ่มเก็บตังค์เพื่อจะกลับเมืองไทยรอบต่อไป... แห่ะๆ ^_________^ จากคุณ : CaliGirl - [ 3 ก.พ. 52 12:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 87 Congrats ka k. CaliGirl :) จากคุณ : Genuine XXX - [ 3 ก.พ. 52 13:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าไม่มา ก็คงค้นตัวเองไม่เจอ แน่ๆเลยครับ :) ขอบคุณพระเจ้าที่มาแล้ว ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น และได้รู้จักพระองค์มากขึ้นด้วย พระเจ้าอวยพระพรครับ จากคุณ : pittboy2603 - [ 3 ก.พ. 52 14:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ยังไงอยู่ไทยก็ไม่มีไรดีขึ้น  หนี้สอนทวคูณทุกวันๆ จากคุณ : ฮักเมาน้องหล้า - [ 3 ก.พ. 52 14:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 90 สำหรับดิฉัน หากไม่มาเมืองนอก คงต้องเวลากินไม่ได้กิน เวลานอนไม่ได้นอน การเงินก็เดือนชนเดือน ไม่มีเก็บ ในอนาคตนึกไม่ออกว่าจะได้หยุดพักผ่อนเมื่อไหร่ คงต้องทำงานไปจนแก่ตาย เราคิดว่าโชคดีมากมายที่ไม่ต้องทำงานจนแก่ตาย อยู่อย่างสบายกายสบายใจ จากคุณ : brackleyvee - [ 3 ก.พ. 52 15:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ถ้าไม่ได้มา  ก็คงยังเป็นคนที่ไม่เอาไหน  ทำงานไม่เป็น(จนจะแก่)  นั่งนอนอยู่กับบ้าน  แบมือขอเงินแม่ไปเดือนๆ นึง  กับข้าวก็ทำไม่เป็น  (แถวบ้านมีให้ซื้อกิน 24 ชั่วโมง)   คิดๆ อยู่เหมือนกัน  หลังจากแม่เสียไปแล้ว  เราจะทำยังไงกับตัวเองดี.. แต่แม่เสียไม่นานพี่สาวก็จับส่งมาที่นี่(บอกว่า  แม่ทำเราเสียนิสัย  ไม่ยอมให้ทำงาน  ดีแต่ให้เงิน 6 ปีเต็มหลังจากเรียนจบ  นอน กิน เที่ยวอย่างเดียว     **ไม่มีแม่แล้ว  ลองไปค้นหาตัวเองดู) ทุกวันนี้ขอบคุณพี่สาว(เสียไปแล้วหลังจากเรามา 4 ปี) ที่เตะโด่งเรามาที่นี่  ทำให้เราพบรัก   สร้างครอบครัว  มีลูกๆ ที่น่ารัก ถึงจะซนและดื้อ  มีสามีที่ดี  ใช้ได้(ตรงให้เงินเดือนเราหมดทุกเดือน)  รู้จักทำงาน  (งานหนักก็เคยผ่าน)  หาเงินใช้เลี้ยงตัวเอง รู้จักหัดทำกับข้าว(เพราะมีลูกๆ)  รู้จักทำงานบ้าน   เราว่า  เราเก่งขึ้นทุกทางเลยนะ  คิดว่าถ้าแม่กับพี่สาวยังอยู่  เค้าต้องภูมิใจในตัวเราแน่ๆ เลย จากคุณ : ฟ้าสวยมาก - [ 3 ก.พ. 52 15:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ถ้าไม่มา คงจะยังผอมและเซ็กซี่ค่ะ จากคุณ : ZOMG - [ 3 ก.พ. 52 17:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คิดว่า คงเป็น I  Robot  อยู่ กทม. เหมือนเดิม  เช้า ทำงาน เย็น กลับบ้าน  เสาร์-ทิตย์ เที่ยวต่างจังหวัด  และ....ไม่ อ้วน ดำ เหมือนตอนนี้ แต่ ตอนนี้ก็มีความสุข.....มาก เช่นกันค่ะ จากคุณ : spy_mini - [ 3 ก.พ. 52 17:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 94 I think maybe still working for my family,and trying to take it easy in many many way. go out with sister and brother most of the time,get drunk, get up for work,hang out,sleep lol it'd be happy but i'll never understand what's responsibility??? จากคุณ : Mudblood Lady No.7 @ Daigon - [ 3 ก.พ. 52 18:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ถ้ายังอยู่เมืองไทย ก็คงใช้ชีวิตแล้วแต่พ่อแม่จะบอก จะให้เลี้ยวซ้ายหรือขวา ก็ตามนั้น เป็นคนติดบ้าน ทำอะไรคนเดียวก็ไม่ได้ กลัวทำผิด โดนตำหนิ รับไม่ได้กับคำวิจารน์ คงแต่งงานกับคนที่พ่อแม่เลือกให้  แบบคลุมถุงชน สามีคงมีเมียน้อยไปทั่ว แต่เราไม่รู้ ที่มาเมกาก็เพราะติดเพื่อน  ปีแรกไปเรียน ก็เกาะเพื่อนอย่างเดียว ทำอะไรก็ถาม เพื่อนก่อน ไปไหนก็ตามเพื่อน ให้เพื่อนขับรถให้ ไม่กล้าขับเอง ให้ที่บ้านโอนเงิน เข้าบัญชีเพื่อน ไม่ยอมทำอะไรเองทั้งนั้น จนปีที่สอง  เพื่อนทนเราไม่ไหว ย้ายโรงเรียน ไม่พอ เพื่อนย้ายเมืองหนีเลย  ทิ้งเราไว้คนเดียว  เรารู้สึกว่าเพิ่งลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรก สี่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เล่าวันนี้คงยาวเกินไป ไว้วันหลังค่อยเล่า วันนี้...ทำให้เรารู้จักตัวเองมาากขึ้น 95% เราเคยกลัวการไปไหนคนเดียวที่สุด วันหนึ่ง เราขับรถคนเดียว หกชั่วโมง แวะเข้าเมือง หาโรงแรมนอนคนเดียว เมืองที่เราไม่ได้แพลนมาก่อน รุ่งเช้า ขับรถหาของกิน และคุยกับคนแปลกหน้า ให้เขาแนะนำที่เที่ยวน่าสนใจของเมืองนั้น  เราก็ได้ไปทุกที่ ถึงแม้จะเป็นแมืองเล็กๆ แต่มีประวัติน่าสนใจมาก เป็นคร้งแรกที่กินข้าวคนเดียว และต้องระวังดูแลตัวเอง เราเที่ยวดูเมืองนี้ หนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั้น อะไรที่เรากลัว เราจะเข้าไปทำ จนหายกลัว จากนั้น เราก็ตะเวนเที่ยวมาเกือบทุกเมืองในเมกา พอทำงานมีรายได้ เราแบคแพคไป ยุโรป และตะเวนมาแล้วหลายประเทศเอเชีย และเรียนพูดได้อีกหลายภาษา ขอบคุณ จขกท ทำให้เราย้อนความหลัง นึกขอบคุณเพื่อนคนนี้ ซึ่งเขาเรียนจบ กลับไป หลายปีแล้ว เราเองที่ทำกิจการส่วนตัว เลยอยู่ยาว แต่ใด้เจอกันบ้างเวลาเรากลับไป ไม่น่าเชื่อว่าคนๆเดียวกัน จับมาอยู่ต่างสถานที่ จะได้ทำอะไรมากมายขนาดนี้ จนเชื่อว่า คนเราเกิดมาเท่ากันหมดทั้งความคิดและสติปัญญา แต่เราเองที่จะหยิบ หรือผลักดันออกมาใช้มากน้อยแค่ไหน เคยคิดอยากไปลองขับแท๊กซี่แบบ จขกท เหมือนกัน แต่คนที่บ้านไม่ยอม อิ อิ จากคุณ : only sky is limited (McMullence) - [ 3 ก.พ. 52 18:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ก็คงเป็นสาวบาร์เหมือนเดิิม ขายตัวไปวันๆ ได้บ้างไม่ได้บ้าง ต้องทนรับแขกที่ไม่ต้องการ แต่ต้องทำ ไหนจะหนี้ที่บ้านนอก ถ้าไม่รีบส่ง ที่นาก็จะโดนยึด ขายข้าวราคาก็ไม่ดี หมดหนทาง ขาย ...ดีกว่า ชีวิตมันเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเดินได้ แต่ถ้าทางมันตัน จะให้ทำอย่างไรล่ะ ดีนะทีเจอฝรั่งใจดีชุบชีวิตพามาอยู่ต่างประเทศ สาบานกับตัวเองว่าจะดูแลชายคนนี้จนถึงที่สุุด ชีวิตจากหน้ามือเป็นหลังมือ เหมือนซิลเดอเรล่า ตอนนี้หนี้หมดแล้วละ ที่บ้านพ่อแม่ก็สบาย เราก็สบายใจด้วย แต่ไม่ได้ให้ส่งเงินไปให้หรอก ให้เค้าหากันเอง เดี๋ยวจะช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น ไถ่ที่นาให้แล้ว จัดการทำมาหากินเอาเอง เจ็บใข้ไม่สบายก็เห็นว่ารัฐบาลไทยช่วยเหลือเรื่องค่าใช้จ่าย น้องๆ อยากเรียนก็หาทางกู้เงินกองทุนเพื่อการศึกษาเอาเอง ก็ไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ ทุกวันนี้ถ้าอยากย้อนกลับได้ คงไม่ขายตัวหรอก แต่สามีบอกว่า คนเราจะดีชั่วมันอยู่ที่ตัวเรา อยู่ที่การกระทำ ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น จากคุณ : เขียนให้เพื่อน - [ 3 ก.พ. 52 19:30:02 A:192.168.0.17 X:222.123.146.45 TicketID:180727 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เป็นเมียหลวง เป็นคุณนายนั่งชี้นิ้ว อาจจะนั่งนับเงินไปด้วย และคงจะยัง ล้างจาน ซักผ้า ทำกับข้าว ไม่เป็นเหมือนก่อนมา แต่จะได้พาพ่อแม่ไปวัดทำบุญ ไปเยี่ยมญาติ ไปกินข้าว พาไปหาหมอ และไปนอนเฝ้าในโรงพยาบาล จากคุณ : frechdachs - [ 3 ก.พ. 52 19:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อยากจะมีโอกาสได้ลองใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองนอกบ้างซักครั้งค่ะลุง แต่โอกาสนั้นหายากนักในสมัยนี้ รู้สึกเสียดายนิด ๆ ค่ะ จากคุณ : Susie - [ 3 ก.พ. 52 19:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 99 อ้าว เหรอ แล้วดิฉันทำอะไรอยู่เมืองไทยค่ะ เคยไปแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกไป work & trevel ครั้งหลังไปแบบท่องเที่ยว ว่าแล้วพรุ่งนี้ก็ไปลาออก ซื้อตั๋วเลยดีไหม(ยังมีวีซ่าท่องเที่ยวอยู่เนอะ) จากคุณ : MissMiss&TakeCare - [ 3 ก.พ. 52 21:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อืม .... คงเป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยที่ไหนสักแห่ง อย่างดีหน่อยก็คงค้าขายเล็กๆ น้อยๆ อย่างแย่เลย ก็คงอยูบ้าน เลี้ยงหมา เลี้ยงแมวไปวันๆ ไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง กินอยู่กับพ่อกับแม่ จากคุณ : NSY - [ 3 ก.พ. 52 22:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ถ้าไม่ได้มาญี่ปุ่น เมื่อ6ปีที่แล้ว คงไม่ได้เคยอกหักจริงๆครั้งแรกในชีวิต ได้ศึกษาธรรมะ แล้วก็เปลี่ยนตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ น้องชายคงไม่ได้มาญี่ปุ่นเหมือนกัน คงไม่ได้ทำงานที่โตเกียวและมีโอกาสดีๆแบบที่มีอยู่ อยู่เมืองนอกคนเดียวทำให้แกร่งขึ้นเยอะ มองโลกนี้ต่างไป อยู่เมืองไทยคนจะเรียนมหาลัยสนุกสนานไป จบมาทำงานออฟฟิต ตามแบบฉบับ ชีวิตเรื่อยๆมั้งคะ ไม่เสียใจที่มาค่ะ แต่ตอนนี้อยากกลับบ้านเหลือเกิน... จากคุณ : fly-me-to-da-moon - [ 3 ก.พ. 52 22:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ถ้าตัดสินใจเรียนที่ไทยเมื่อ 3 ปีที่แล้ว คงเป็นนิสิตรัฐศาสตร์อยู่แถวสามย่าน ที่แน่ๆ ติดเพื่อน และเข้าโรงหนังทุกอาทิตย์ นิสัยก็คงเป็น อาร์ตตัวแม่ อยู่เหมือนเดิม มาอยู่ต่างประเทศแล้วคิดอะไรได้มากขึ้น แต่กลับไทยทีไรเหงาทุกที ไม่ค่อยมีสังคมคะ แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 22:18:48 จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 3 ก.พ. 52 22:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ถ้าไม่มาเมกาเมื่อ 8 ปีที่แล้ว อาจจะยังทำงานเป็นลูกจ้า่งกินเงินเดือน ทำงานเงินเดือนชนเดือน หน้าดำคร่ำเครียด เพราะเงินไม่ค่อยพอใช้ ดีแล้วที่ตัดสินใจมาอยู่ที่นี่มีลูกสาวที่น่ารักสองคน มีสามีที่อบอุ่น อิอิ จากคุณ : Nong@tacoma - [ 4 ก.พ. 52 02:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ถ้าไม่หลงคารมหนุ่ม(เหลือน้อย)เมื่อห้าปีที่แล้ว  ก็คงทำงานหน้าซีดหน้าเซียวเป็นมนุษย์เงินเดือนที่ไม่ค่อยจะชนเดือน  เพราะรายจ่ายน้อยกว่ารายรับทั้งๆที่เราเองไม่ฟุ่มเฟือยอะไรนักหนา...ในขณะเดียวกันก้อต้องพยายามสอบบรรจุรับราชการตามความปรารถนาของบุพการี  ทั้งๆที่ใจไม่ชอบเลย  ยอมรับว่าชอบกระทู้นี้มากเลยค่ะเพราะเคยคิดหลายครั้งเหมือนกันว่าถ้าสมมติว่าเรายังอยู่ที่เมืองไทยในขณะนี้ ตอนนี้มันจะเป็นอย่างไรนะ จากคุณ : bellagallo - [ 4 ก.พ. 52 03:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 105 คงจะทำธุรกิจของตัวเองต่อไป คงบ้าหาเงิน และไม่มีเวลาออกกำลังกาย คงกินอย่างใจอยาก คงป่วยเป็นโรคอะไรสักอย่าง อย่างที่คนเมืองในเมืองไทยเป็นกัน คงคิดว่าตัวเองเก่ง คงหาข้อด้อยของตัวเองไม่เจอมากเท่านี้ คงไม่เข้าใจคนด้อยโอกาสคนอื่นๆ คงไม่เข้าใจความสุขที่แท้จริงในชีวิต คงไม่เข้าใจความสำคัญของธรรมชาติ และยังคงคิดว่าเงินนั้นสำคัญ คงไม่ได้ทำงานศิลปะ หรือเล่นดนตรี และคงไม่ละเอียดอ่อนเท่าวันนี้ จากคุณ : ตาน - [ 4 ก.พ. 52 05:22:29 A:78.20.213.165 X: TicketID:105576 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ถ้าไม่ตัดสินใจมาอังกฤษ เรากับแฟนก็คงมีชีวิตเหมือนเดิมๆแหละค่ะ มนุษย์เงินเดือนทั้งคู่ หยุดก็ไม่ค่อยตรงกัน เดือนไหนเงินไม่พอใช้ก็ขอพ่อแม่ ไม่รู้จักโต เรื่อยเปื่อยมากๆเลยเรา   แต่วันนี้มีความสุขมากๆกับชีวิตค่ะ ตัดสินใจไม่ผิดที่มาอยู่ที่นี่ อาจจะมีเบื่อบ้าง แต่ไม่เคยมีเรื่องทุกข์ใจเลยแม้แต่วันเดียว แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่คิดถึงแล้วอยากกลับไทย นั่นคือคิดถึงพ่อกับแม่และน้องสาว คิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารที่แม่ทำมาก คิดถึงเมืองไทยจัง จากคุณ : Angelini - [ 4 ก.พ. 52 06:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 107 กราบเรียนคุณ smartupid ถ้าไม่มาเรียนที่เช็ก แล้วอยู่เมืองไทยผมจะเป็นอย่างไร ? อาจคงเป็นตำรวจยี่เก นั่งอยู่ในออฟิศ ทำงานกับโต๊ะเยี่ยงอาบังขายถั่ว ศักกยภาพในการ จับโจร ก็ไม่มี สมองตายอยู่ในสุสานคนเป็น สังกัด จูราสิค ปาร์ค แล้วก็นั่งกินภาษีอากรประชาชนไปวันๆ อย่างไร้ความหมาย ดังนั้น อยู่ไปก็อายเขา ลาออกไปเรียนที่เช็กดีกว่า แม่บอกว่า ทำไมสมองอย่างลื้อ ไม่เรียน เน ? (เนติบัญฑิตย์ไทย) เอาแต่ เน อย่างอื่น เช่น เนรคุณ (ผมล้อเล่น) ม่ายงั้นลื้อ อาจเป็นอัยการไปแล้ว แม่ผมบอกอย่างนั้น แต่เพื่อนๆรู้ไหมครับว่า หลังจากที่ผมรู้ว่า โรลังค์ ยักแมง เป็นใคร ผมไม่เคยมีความคิดที่จะเรียน เนติบัญฑิตย์ไทย อีกเลย นี่คือตัวผม ชีวิตผม โชคดีที่แม่ และ พ่อ ผมเข้าใจ และท่านก็เอาใจช่วยให้ผมเสมอ ผมบอกพ่อว่า อยากไปเรียนแถวเยอรมันหรือว่าเช็ก ตามแบบ ศาสตราจารย์ ดร.หยุด แสงอุทัย พ่อผมพูดสั้นๆ "มรึงรีบไปเลย ดร.หยุด กรูรู้จักดี " จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมมีความสุขที่ ได้ทำตามที่ตัวเอง ฝันและตั้งเป้าหมายไว้ แม้ความสำเร็จมันจะอีกยาวไกล แต่ชีวิตผมก็อดทนอย่างมีความสุข แหม จะไม่ให้ทนเรียนอยู่ที่เช็กได้อย่างไร ? ทุกท่านก็รู้ดีอยู่แล้วว่า "ผมชอบใหญ่ๆ" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ว่างๆคุยกันครับ จากคุณ : กมล ตันจินวัฒนกุล - [ 4 ก.พ. 52 06:36:29 A:158.194.181.186 X: TicketID:153431 ]

ความคิดเห็นที่ 108 หากไม่ได้มาอยู่ที่นี่เมื่อ เกือบ 4 ปีที่ผ่านมา ตอนนี้ก็คบเรียนจบ ทำงานเป็นพนักงานกินเงินเดือน อยู่บ้าน ไปเที่ยวไหนไม่ค่อยได้ โดนแม่คุม เหอ ๆ ชีวิตไม่มีอิสระ แต่ก็มีความสุขไปอีกแบบ คงเป็นโสด (เพราะไม่มีใครมาขอเป็นแฟนเลย ปากดีจัด) เพราะพ่อว่า ขายไม่ออกแน่นอน ไอ้หมาเอ๊ย อิอิ ขายออกแล้วพ่อ คงมีโลกส่วนตัวสูงกว่านี้ เพราะคิดไม่เหมือนชาวบ้านเท่าไหร่ คงไม่มีโอกาสที่จะต้องรับผิดชอบขนาดนี้ ไม่มีโอกาสรู้ว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง คงไม่คิดถึงเมืองไทยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และอีกหลาย ๆ อย่าง แต่ก็ยังรักและอยากกลับไปอยู่ไทย พัฒนาประเทศของเรา จากคุณ : Melbournean - [ 4 ก.พ. 52 07:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ถ้าไม่ได้มาเมกาเมื่อสามปีที่แล้ว ก็ยังคงเป็นสาวออฟฟิศอยู่ต่างจังหวัดอ่ะค่ะ @@@ถ้ายังอยู่เมืองไทย - คงไม่รู้จักความเหงาที่ต้องต่อสู้คนเดียว - ขับรถไม่เป็น (เพราะแฟนเก่าที่ไทยไม่ชอบผู้หญิงขับรถ และไม่เคยสอน) - คงไม่รู้จักความอดทนที่ต้องรับมือกับเจ้าของร้านไทยที่นี่ - คงไม่รู้จักคำว่า " ไม่มีที่ไหนสุขใจที่บ้านเรา " - คงจะแต่งงานลูกสองไปแล้วอ่ะ    ท่าทางไม่จบแต่ตรู สรุป ชอบเมกาเพราะหาเงินง่ายถ้าขยัน รู้ที่จะอดทนและต่อสู้ จากที่อยู่เมืองไทยอะไรก็แม่ จะไปไหนก็แฟนพาไป อยู่เมกา ไปไหนมาไหนคนเดียว แบบเชิด ๆ ค่ะ และสุดท้ายนะค่ะสำหรับเรา การที่ได้มาเมกา สอนให้เราซึ้งถึงคำว่า "อย่าไว้ใจใครนอกจากตัวเอง" กับ เฮ้ออันนี้เศร้าค่ะ "รักแท้แพ้ระยะทาง"    ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะมีที่ตั้งกระทู้ดี ๆ อย่างนี้ขึ้นมา จากคุณ : ทำดีที่สุดแล้วค่ะ (Moo_apple) - [ 4 ก.พ. 52 08:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เป็นครูอยู่บ้านนอก ปลูกไม้ดอกไม้ประดับ ชื่นชมไปวันๆ เก็บผักข้างรั้วกิน ยามคับขัน ไปวัด บ้างเป็นครั้งคราว ลูกๆก็คงไปเรียนที่บางกอกกันหมด  เจอเพื่อนฝูงบ้าง ลูกศิษย์ ลูกหามาเยี่ยมเยียนบ้าง จากคุณ : หมอกบาง - [ 4 ก.พ. 52 08:18:19 ]

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านหลายๆความเห็น เลยยิ่งทำให้อยากกลับไปอีกครั้ง ตอนอยู่ที่โน่นได้ทำอะไรเองหลายอย่างมากมาย พอกลับมาชีวิตก็เป็นเหมือนเดิม มีแต่คนทำให้ เป็นพนักงานบริษัทฯ มีความสุขตามอัตภาพ ก็เท่านั้น แต่ที่สำคัญตอนนี้กลับมาแต่ตัว เพราะใจมันไม่ยอมกลับมาด้วย และก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะกลับมา ว่าแล้วก็ทำงานเก็บเงินต่อไป เผื่อซักวันจะได้ไปตามหาหัวใจที่หายไปในต่างแดน เศร้า..... จากคุณ : +au_au+ - [ 4 ก.พ. 52 08:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ถ้าไม่ได้มาอยู่เมืองนอกเมื่อ6-7ปีที่แล้ว คงจะไม่รู้จักคำว่ายืนด้วยขาของตัวเองเป็นเช่นไร ตอนนี้คงเรียนจบทำงานในสาขาที่ตัวเองเรียนจบ หรือไม่ก็คงแบมือขอตังค์พ่อแม่ถ้าไม่พอใช้ อยู่บ้านเป็นคุณหนูทำอะไรก็ไม่เป็น เรียกใช้คนอื่นตลอด ชีวิตคงเรื่อยเปื่อยวนเวียนซ้ำๆเดิม ทำงาน ตกดึกก็ปาร์ตี้เที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆ แบบใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆไม่คิดถึงอนาคตเท่าไหร่ หาสาระไม่เจอ แต่การได้มาใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก ทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้นต้องทำอะไรด้วยตัวเอง รู้จักคำว่านี่แหล่ะชีวิตมากขึ้น ดูแลชีวิตตัวเองและรู้จักค่าของความเป็นคน เลิกคิดที่จะพึ่งแต่คนอื่นเหมือนแต่ก่อน มองโลกกว้างขึ้น บ้าวัตถุนิยมน้อยลงไปเยอะ และที่สำคัญคือเรามีกำลังพอจะช่วยเหลือคนที่ลำบากกว่าได้มากขึ้น ทำให้เรามีกำลังใจจะทำงาน และมีจุดมุ่งหมายในชีวิต จากคุณ : นี่ๆ ขอกอดหน่อยดิ่ - [ 4 ก.พ. 52 08:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ไม่รู้ว่าถ้าไปเมืองนอกตอนนั้นแล้วจะเป็นอย่างไร แต่ที่แน่ๆๆ ตอนนี้อยู่เมืองไทย สุขสบายดีบนคาน..เง้อ จากคุณ : สาวสวนมะนาว - [ 4 ก.พ. 52 13:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ถ้าไม่ตัดสินใจวันนั้น ป่านนี้ก็คงเป็นคุณครูสอนภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่โรงเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาที่ไหนสักแห่งในเมืองไทย อาจจะมีครอบครัว มีลูกสอง-สามคนวิ่งเล่นกันให้ทั่วบ้านแล้วค่ะ จากคุณ : OKANEMOCHI - [ 4 ก.พ. 52 14:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 115 คำถามตรงใจ ถ้าไม่มาที่อเมริกา ผมยังคงเป็นคนตกงาน ไม่มีคนสนใจจ้าง และคงใช้เงินของพ่อแม่ไปวันๆ แต่ทุกวันนี้ ผมได้ทำงานในสิ่งที่ผมรัก และผู้คนก็เห็นความสำคัญกับงาน อาชีพผม ซึ่งถ้าอยู่เมืองไทย คงไม่มีทางเป็นไปได้ อ๋อ ผมเป็น painter ครับ ใช้ชีวิตที่ LA และ New York ครับ จากคุณ : dw - [ 4 ก.พ. 52 14:49:01 A:192.168.0.17 X:208.120.206.115 TicketID:203373 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ถ้าไม่มาต่างประเทศ ตอนนี้คงเป็นผู้จัดการในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งกำลังประสบ พิษเศรษฐกิจ เพราะเป็นบริษัทเครืออุตสาหกรรมยานยนต์ มีเงินมากมาย แต่ อาจจะไม่มีความสุขอย่างตอนนี้ จากคุณ : อ.ปมโปโกะ - [ 4 ก.พ. 52 15:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 117 คิดว่าถ้ายังอยู่เมืองไทยน่าจะเรียนโทต่อที่เมืองไทยนะ แต่ที่มาอยู่เมืองนอกนี่ก็ไม่ได้อยากมาเอง ถูกที่บ้านบังคับให้มา สงสัยเห็นเราเป็นลูกแหง่ทำอะไรก็ไม่ยอมทำอะไรเอง อะไรก็พ่อแม่ เขาเลยส่งมาดัดนิสัย หารู้ไม่ว่ามาแล้วไม่กลับ ชอบชีวิตเมืองนอกมากๆ อิสระดี อีกอย่างคือ ถ้ายังอยู่เมืองไทยก็คิดว่าน่าจะขึ้นคาน เพราะตัวดำและตัวสูงแถมหัวฟูด้วย ไม่ใช่สเป๊คชายไทย เรื่องการงานก็เดาว่าตัวเองน่าจะอยู่ในสายงานประเภทสื่อสารมวลชนเพราะฝึกงานมาทางนั้น ไม่รู้ดิ ไม่เคยทำงานจริงๆที่เมืองไทยเลย คุณ hamble pie เนี่ยท่าจะรุ่นเดียวกะเรา เพราะชอบหนังเรื่องเดียวกัน บางครั้งสิ่งเล็กน้อยที่เราพลาดไปในชีวิต ทำให้ชีวิตคนเราเปลี่ยนได้จากหน้ามือเป็นหลังมือจริงๆ จากคุณ : GlowPopJigglyJam - [ 4 ก.พ. 52 17:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ตอบด้วยคนค่ะ น่าสนุก คงจะทำงานอะไรสักอย่างที่ทำไปวันๆเช้าชามเย็นชาม  อะไรๆก็คงจะก็ได้ๆยอมเค้าไปหมด ไม่กล้าแม้แต่จะแสดงความคิดเห็นได้อย่างเต็มภาคภูมิเพราะมีความมั่นใจในตัวเองน้อยเหลือเกิน คงจะเป็นคนจับจด จมไม่ลง คอยแต่ให้พ่อแม่และคนรอบข้างดูแลและโอ๋เพราะกลัวนั่นกลัวนี่ แต่ที่แน่ๆสงสัยป่านนี้แต่งงานกับคนที่ดูๆกันแล้ว อาจจะมีลูกไปหลายคน แล้วก็คงเป็นคุณแม่ที่ทั้งทำงานนอกบ้านในบ้านดูแลเอาใจครอบครัวจนลืมฝันของตัวเอง แล้วก็ไม่แน่ อาจจะหย่าเรียบร้อยเป็นแม่ม่ายลูกติดที่ยึดติดกับอดีตที่เจ็บปวด ฮ่าๆๆ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีวันนี้ค่ะ จากคุณ : LFV - [ 4 ก.พ. 52 18:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ชีวิตตอนนี้คงสบาย แม้จะทำงานเครียดแต่ก็ได้ทำงานที่ใช้สมอง มีตังพอกินพอใช้ อยู่กับแฟน มีตังให้แม่ อยากซื้อเสื้อผ้าอยากไปนวดก็ได้ไป แต่ที่ดิ้นรนมานี้เพราะอยากได้ภาษา แต่เงินไม่ได้มีเยอะเลยต้องทำงาน เพื่อให้ตัวเองรอดไปวันๆ โดนเจ้าของร้านอาหารไทยด่าแรงๆ ทั้งทีเป็นคนไทยเหมือนกัน ของก็แพงอยากกินไรคิดแล้วคิดอีก มาขอตอบสวนกระแสได้ไหมคะว่า เราอยากกลับไปไทยที่ซู้ดตอนนี้ บ้านเราอะดีสุดแล้ว จากคุณ : ManeKi^NeKo - [ 4 ก.พ. 52 21:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ทำงานและก็เรียน ชีวิตที่นี่กับเมืองไทยไม่ใด้ต่างกันเท่าไหร่ เริ่มจะเบื่อชีวิตเมืองนอกแล้วด้วยซ้ำ... จากคุณ : thaigirl21 - [ 5 ก.พ. 52 00:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ถ้าไม่มาต่างประเทศ ก็คงเป็นโรคเครียดลงกระเพาะเหมือนเดิม กับงานที่ทำงานกะธุรกิจของที่บ้าน ถ้าไม่อยู่ต่างประเทศ ก็คงไม่มีเวลาคุยกะ คุณพ่อและแม่ทุกอาทิตย์ และรู้สึกผูกพันธุ์กันมากขึ้น เพราะกลับจากทำงาน ก็ต้องไปเคลียงานให้กะทางโรงงานของที่บ้าน กว่าจะได้เข้าบ้านก็ หลับกันหมดแล้ว เดือนหนึ่งเห็นหน้ากันนับวันได้ ถ้าไม่มาอยู่ต่างประเทศ คงไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง อยากทำอะไรหลังทำงานก็ไม่ได้ทำ เพราะต้องทนรถติดวันละ เกือบ 6 ช.ม (ไม่ได้ล้อเล่นนะ) ถ้าไม่มาอยู่ต่างประเทศ คงไม่ลำบากอย่างนี้ แต่เป็นประสบการณ์ชีวิตที่ชอบ เพราะลำบากแต่กายไม่ได้ลำบากใจ ถ้าไม่ได้อยู่ต่างประเทศ ก็คงไม่มีเพื่อนหลากหลาย ตั้งแต่คนขายที่นาผืนน้อย  ยันเป็นด๊อกเตอร์ ชีวิตพลิกผันจริงๆ ที่สำคัญถ้าไม่มาต่างประเทศ คงไม่รู้ว่าทำกับข้าวเนี้ยเรื่องใหญ่จริงๆๆๆ จากคุณ : หรือว่าเพียง..ใบไผ่กะยอดกอหญ้า - [ 5 ก.พ. 52 01:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ถ้าไม่ได้มาอยู่ ตปท....  ก็คงยังเป็นลูกแหง่อยู่เมืองไทย เพราะเป็นลูกคนเดียว จะทำอะไรแม่ก็จะคอยคุม ไม่มีโอกาสได้เปิดโลกกว้าง  ขาดอิสระ อยู่แต่กับบ้านตลอด  คิดอะไรเองไม่เป็น เพราะเกือบทั้งชีวิตแม่กำหนดให้ทุกอย่าง ทั้งเสื้อผ้าเอย(พวกเอวต่ำ ขาสั้น แขนกุดนี่ลืมไปได้เลย)  อาหารการกินเอย  ....คิดดูว่าแม่รักขนาดไหน พอมาอยู่นี่ ชีวิตเปลี่ยนค่ะ ลำบากมากขึ้น 555 เพราะสบายจนเคยตัว   แต่ก็เป็นอิสระมากขึ้นเหมือนกัน  ตัดสินใจทำอะไรเองได้หลาย ๆ อย่าง พลาดบ้าง สำเร็จบ้าง แต่สนุกดีค่ะ   อยากทำไรก็ได้ทำ อยากไปไหนไกล ๆ ก็ได้ไป แต่งตัวยังไงก็ได้ ฝีมือการทำกับข้าวก็ดีขึ้น แล้วยังพวกขนมเค้ก ขนมปังต่าง ๆ ก็ทำกินเองได้ ได้เรียนรู้ชีวิตและพฤติกรรมของคนไทยหลาย ๆ คนในต่างแดน   และสอนให้เรารู้จัก "การเลือกที่จะคบคน" การที่เราต้องเผชิญหน้ากับคนไม่ดี...บางทีมันก็ทำให้เราแกร่งขึ้นนะ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ ได้มีโอกาสคุยกับแม่มากขึ้น....มากกว่าตอนอยู่เมืองไทยซะอีก จากคุณ : prinzessin - [ 5 ก.พ. 52 04:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 123 So sorry na krab Khun no. 121. I start giving a GIVE wrong way ,from the last comment To the earliers When i click a Give For you,it says no more GIVE So,please take my HEART instead.   Thank You จากคุณ : smartupid - [ 5 ก.พ. 52 05:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ไม่ได้ตอบกระทู้นานแล้ว เห็นกระทู้ของลุงพงษ์ ต้องตอบหน่อยค่ะ ถ้าอยู่เมืองไทย อาจทำปริญญาเอกไปแล้ว แล้วก็ทำแต่งาน จะนึกได้หรือยังก็ไม่รู้ว่า พ่อแม่เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องดูแล   มาอยู่ที่นี่ก็ดูแลไม่ถึงเพราะไกล แต่ก็ได้คุยกับเค้ามากขึ้น คิดว่าคุยกับแม่มากกว่าตอนอยู่เมืองไทยอีก คงทำกับข้าวไม่เป็น แล้วก็คงน้ำหนักไม่ขึ้นมากเท่าไหร่ เพราะไม่มีโอกาสแต่งงาน เลยไม่มีลูก แล้วก็คงไม่รู้ว่าทำงานบ้านเองเนี่ยมันหนักขนาดไหน จ้างเค้าก็แพง ทีละตั้ง 70-80 เหรียญ เอาเงินไปทานข้าวนอกบ้านดีกว่า มาก็ดี ไม่มาก็ดี จากคุณ : จู้น :) - [ 5 ก.พ. 52 05:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ถ้าไม่ได้มาเมืองนอก ชีวิตวันนี้ที่เมืองไทยคงสบายกว่านี้ ฮ่าๆๆ คงทำงานบริษัท ได้เริ่มทำงานที่อยากจะทำ ได้อยู่กับที่บ้าน มีคนรอบกาย ได้เล่นกับหมา ได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อน ได้กินของอร่อยๆ ...แต่... คงไม่รู้จักค่าของเงิน คงไม่รู้ว่าอิสระทางความคิดเป็นยังไง คงไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตด้วยตัวเองมันน่าภูมิใจแค่ไหน คงไม่รู้จักวิธีจัดการวางแผนชีวิต คงไม่มีระเบียบขนาดนี้ แล้วก็คงไม่มีวุฒิภาวะขนาดนี้ (ปกติไม่ค่อยจะมี) สรุปคือได้อย่างเสียอย่างค่ะ ถามว่าอย่างไหนคุ้มกว่ากันคงตอบไม่ได้ ชอบชีวิตทั้งสองแบบ แต่เอนเอียงไปอย่างหลังมากกว่า เพราะว่าคือสิ่งที่ตามหามานานมาก (เป็นพวกโหยหาอิสรภาพทั้งๆที่บ้านก็ปล๊อยปล่อย ไม่เข้าใจเหมือนกัน ตอนจะมาเมืองนอก บอกเค้าว่าจะไปเรียนนะ แล้วก็จัดการทุกอย่างเอง ที่บ้านไม่มีถามไม่มีห้ามอะไรซักคำ) จากคุณ : ...hamster... - [ 5 ก.พ. 52 05:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ถ้าตอนนี้อยู่ไทย ก็เกาะพ่อ แม่ ตอนนี้เกาะสามี ชีวืตนี้หนูเป็นชาวเกาะ คริ คริ จากคุณ : ซึเนโกะ - [ 5 ก.พ. 52 06:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ..ถ้าไม่ได้มาเมืองนอก... ตอนนี้ก็คงกินเงินหลวงค่ะ ยังคงรับราชการทำงานแปดโมง-สี่โมงเย็น นั่งรถไปทำงานวันล่ะ 2 ชั่วโมง..หน้าดำหน้าแดงกับรถติด ทะเลาะกับเด็กเส้นไปเรื่อย ๆ อิอิ... หรือไม่ก็อาจจะแต่งงานกับหนุ่ม ๆ กระทรวงข้าง ๆ เพราะก่อนจะมาก็เหล่ ๆ ไว้หลายคน คิ๊ก ๆๆ... ....ไม่เสียใจค่ะที่ตัดสินใจลาออกมาเมืองนอก ได้มีโอกาสเปิดโลกกว้างทัศนคติ มีเพื่อน ๆ จากหลายชาติเอาไว้แลกเปลี่ยนความรู้...มีโอกาสเรียนต่อ (อยู่เมืองไทยรับราชการเงินเดือนน้อยไม่มีปัญญาเรียนค่ะ) มีลูก ๆ ที่น่ารักมีสามีที่ดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็มีทุกอย่างพร้อมไม่ลำบาก ลูก ๆ ได้มีสนามกว้างหลังบ้านไว้วิ่งเล่น... จากคุณ : Charleigh v - [ 5 ก.พ. 52 07:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 128 กำลังจะมาใช้ชีวิตที่เหลือ(ไม่รู้จะถึงครึ่งรึป่าว) ที่เมืองนอก  และคิดว่า 40 ปีในเมืองไทยนั้น  พอแล้ว ยิ่งได้มาอ่านความเห็นของคนที่ตัดสินใจมาอยู่เมืองนอก  พอสรุปได้ว่า ส่วนใหญ่ไม่มีใครเสียใจ  ไม่มีใครสู้ไม่ไหว  และดิ้นรนจะกลับมาอยู่เมืองไทยใจจะขาดอีกเลย ทั้งที่หลาย ๆ คนก็บอกว่ามีสิ่งดี ๆ สิ่งที่รักมากที่สุดอยู่ในเมืองไทยกันทุกคน   แล้วอย่างเราล่ะ จะทนอยู่ทำไมในเมืองไทย  ในเมื่อไม่มีอะไรซักอย่าง คนที่รักและผูกพันก็ตายจากไปแล้ว  ไม่มีอะไรเลยจริงๆ เข้ามา เพิ่มเติมข้อความให้สมบูรณ์ และ แก้ไข คำว่า กำลังจะมา เป็น กำลังจะไปค่ะ   ตอนนี้ยังอยู่เมืองไทย เดี๊ยวมีคนตรวจจับอีก แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 52 09:42:53 จากคุณ : ไม่ได้เป็นอะไร (ไม่เป็นไรเลย) - [ 5 ก.พ. 52 09:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ถ้าแม่ไม่ปล่อยให้มาเมืองนอกเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว วันนี้ก็คงยังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักของแม่นั้นเป็นอย่างไร จากคุณ : Northernlife - [ 5 ก.พ. 52 09:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ตอนนี้ก็คงยังรับราชการเหมือนเดิม แต่คงไม่ค่อยได้๒ขั้นกับใครเขา เพราะเราเป็นประเภทล่องหนค่ะ คือเอาใจเจ้านายไม่เป็น แต่ก็ไม่เสียงดังมีปัญหากับใคร จะเงียบๆมากกว่า เป็นสตรีที่โลก เอ๊ยเจ้านายลืม จากคุณ : wheel of forture - [ 5 ก.พ. 52 10:08:08 A:68.127.184.136 X: TicketID:048459 ]

ความคิดเห็นที่ 131 still working.... enjoy (?) 30 C in the sun! not suffer - 5 C ! จากคุณ : ingenioer student - [ 5 ก.พ. 52 16:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ก็คงจะพยายามทำทุกทางเพื่อให้ได้มาเมืองนอกค่ะ แต่ถ้าตอนนี้ย้อนกลับไปได้คงไม่มา อยู่เมืองไทยก็ดีอยู่แล้วววววว ไม่น่าเล้ยยย... จากคุณ : iWannaGo - [ 5 ก.พ. 52 20:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 133 มองในทางกลับกันนะครับ ผมมว่าไม่มีที่ไหนอุ่นใจเหมือนบ้านเราแล้ว ถึงไม่มีตังไม่มีบ้านใหญ่ๆโต มีกินไปวันๆ  แต่ได้อยู่ใกล้ชิดคนที่เรารัก ่ลองไปตามชนบท ซิครับ เค้าก็อยู่กันได้ มีความสุข ยุคนี้ อ่ะไรๆ ก็เอาวัตถุมาวัด กัน ไม่ลองย้อนกลับมาดู วัตถุทางด้านจิตใจ ที่อยู่ทางบ้านเราบ้างละครับ เมืองนอกไม่ได้ดีไปหมดทุกอย่าง การไปเมืองนอกต้องแลกมากับอะไรบ้าง หลายๆท่านคงจะรู้ในใจกันดี ขอบคุณครับ ปอลอ แต่ ชื่อหัวกระทู้มันอออกแนวๆๆการเมืองไปหน่อย  เอหรือว่าผมคิดไปเอง จากคุณ : dodoman - [ 5 ก.พ. 52 21:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 134 คงเป็น พนง. เอกชนธรรมดาๆค่ะ ไปทำงานเช้ากลับมาค่ำๆ หลังเลิกงานก็ออกช้อปปิ้งตามเปิดท้ายคลายเครียด แล้วก็หาของกินอร่อยๆ พอดีแต่งงานแล้วได้ย้ายมาอยู่ ตปท. กับคุณสามี ตอนนี้ก็เป็นแม่บ้านธรรมดา ช้อปไม่บ่อยเพราะของมันแพง เอิ๊กก หาของกินก็ไม่ง่ายเหมือนที่โน่น ส่วนมากจะทำเอาเองค่ะ แต่ชอบชีวิตครอบครัวและการย้านมาอยู่ที่นี่มากกว่าค่ะ จากคุณ : เข็นความสุขขึ้นภูเขา - [ 5 ก.พ. 52 22:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 135 Mmmmm......... I would have been long dead.       I have a tendency to step on people's toes. จากคุณ : genf - [ 5 ก.พ. 52 23:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ถ้าเรามีงานมั่นคง มีครอบครัวดี เราคงไม่ใด้มาที่นี่แน่  ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีวันนี้ มีวันนี้ไม่ใด้รวยอะไร แต่ที่เราหวังที่สุดคือมีครอบครัวอบอุ่นเหมือนครอบครัวบ้านตรงกันข้ามตอนอยู่กับสามีไทยที่ปากน้ำ   อยู่กันพ่อแม่ลูก สามีกลับบ้านตอนเลิกงาน ออกข้างนอกกันวันหยุด โทรหากันทุกวันตอนออกต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ  ทะเลาะกันบ้าง ไม่ใด้ทะเลาะรุนแรงแต่ขัดแย้งกันเพราะภาษาเก่งกว่าเดิม คารมมากกว่าเดิม แซงหน้าสามีที่อะไรๆก็ให้เราตัดสินใจเอง (เพราะเราเอาแต่ใจมากๆ ที่ทะเลาะเพราะเป็นคนเสียงดังและไม่ยอมคน)  รู้สึกว่าตัวเองมีค่าก็ตอนมาอยู่ที่นี่แต่งงานกับฝรั่งคนนี้  อนาคตไม่อยากวาดหวังมากถ้าจะล้มก็คงไม่เจ็บปวดมากเพราะที่ผ่านมาถึงจะเจ็บปวดแต่ก็ทำให้เราเป็นคนต่อสู้ชีวิต   ที่จริงต้องบอกว่าถ้าไม่ตัดสินใจมีสามีต่างชาติตั้งแต่วันนั้นมากกว่า   มองกลับไปแล้วคิดอีกที เราคงเป็นแม่ม่ายทำไร่อยู่ต่างจังหวัด ไม่รู้จะหาสามีที่ดีตรงใหนเพราะคนต่างจังหวัด สามีเพื่อนๆกินเหล้ากันตอนเย็นทุกวัน เราอาจจะมีสามีใหม่แต่คงทำงานตากแดด หน้าดำ มือด้าน เท้าแตกแน่ๆ  ลูกคนโตคงอยู่ที่ปากน้ำและเราคงเข้าหาลูกไม่ใด้เพราะพ่อกับย่าเค้าคงไม่ยอม คงช้ำใจที่สุด ไม่ใด้อยู่กับลูกเลี้ยงลูกเองเพราะจนกว่าญาติสามี กลับบ้านแต่ละที เพื่อนรุ่นเดียวกันที่ตอนสาวๆเค้าสวยมากๆ ตอนนี้ดูแก่มากๆ แล้วก็รู้สึกถึงความแตกต่าง   แต่เราก็ไม่ใด้เปรียบเทียบว่าตัวเองดีกว่านะ เพราะกลับบ้านแต่ละครั้งไม่เคยแวะคุยหาใคร เพราะถ้าพูดอะไรเค้าก็คงว่าเราโอ้อวดเลยยอมเป็นคนหยิ่งไม่สุงสิงกับใคร เป็นความคิดเห็นของคนต่างจังหวัด เมียฝรั่งธรรมดานะคะ  อยากให้ใด้อ่านความคิดของคนล่างๆการศึกษาน้อยบ้าง   คงไม่มีใครหมั่นใส้นะ  เข้ามาคุยเฉยๆ แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 00:27:03 จากคุณ : ลูกแมง - [ 5 ก.พ. 52 23:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 137 แฮะๆ ถ้าไม่ได้มาอยู่สิงค์โปร์ และมีอาตี๋ อาหม๋วยน้อยๆ  ป่านนี้ ถ้าอยู่เมืองไทย คงได้ไปเยอรมัน และคงมีลูกครึ่งแทนอาตี๋อาหม๋วย ดีใจ ที่เลือกมาค่ะ จากคุณ : เกด (Cutekate79) - [ 6 ก.พ. 52 01:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ถ้าไม่มีวันนั้น..คงยังเสียดายที่ไม่ได้ทำความฝันให้เป็นจริง จากคุณ : vi;iiI - [ 6 ก.พ. 52 04:38:40 A:195.93.21.38 X: TicketID:203584 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ถ้ายังอยู่เมืองไทย คงใช้ระบบเส้นสายเข้าทำงานที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ที่จังหวัดบ้านเกิด ใช้ชีวิตเช้าชาม เย็นชาม ไม่ต้องดิ้นรนมาก มีรถใช้ (แน่นอน ตังค์พ่อ) มีบ้านอยู่ เป็นท้าวแชร์ จากคุณ : aquelle - [ 6 ก.พ. 52 07:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ทำงานอยู่เมืองไทย ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ได้ดูแลพ่อแม่ วันหยุดไปพักผ่อนที่ไหนก็ได้ มีความสุขกับชีวิต (ของเราอยู่ต่างประเทศลำบากกว่าเมืองไทยค่ะ เศร้า) จากคุณ : ศรีธนา - [ 6 ก.พ. 52 09:30:58 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ถ้าไม่ได้ตัดสินใจมาเมืองนอกแต่วันนั้น........ วันนี้เราก็คง....เป็นพนักงานในโรงพยาบาลเอกชนที่กรุงเทพฯเหมือนเดิม... ได้กลับบ้านไปให้แม่ต้องลำบากทำโน่นนี่ที่อยากกินให้กิน...บ่อยๆๆ ได้สังสรรกับพี่ๆและหลานๆ...ด้วยคาราโอเกะตกคีย์..ซึ่งบางทียันเช้าาาาาา.... ได้เป็นแฟนคลับระดับต้นๆของนักร้องในดวงใจคนนึง^^(ตอนนี้ก็ยังเป็นนะคะ...) ได้มีหุ่นดีๆๆเหมือนเดิม....แง๊ๆๆๆ มาวันนี้...สามีให้เป็นชาวเกาะ... และเสียหุ่นที่เคยดีๆๆไปซะแล้ว....แงๆๆๆ จากคุณ : i'm sad - [ 6 ก.พ. 52 13:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ก็คงยังอยู่เมืองไทยใต้เงาของพ่อแม่ล่ะค่ะ เป็นคุณหนู งานบ้านไม่เคยแตะเหมือนเดิม สานต่อกิจการที่บ้าน ตอนนี้หรือ เป็นอิแจ๋วให้สามี งานบ้านต้องทำเองหมด จะซื่อหาอะไรก็ต้องคิด ไม่ใช่ไม่มีเงินแต่คิดถึงอนาคตของ "เรา" มากขึ้น ถ้าอยู่เมืองไทยหรอ...ซื้อไม่ต้องคิด แม้แต่ราคายังไม่ดูเลยบางที ใครว่าอยู่เมืองนอกสบายนะ เมืองไทยสบายกว่าเยอะ แต่ทำไงได้หัวใจอยู่ที่นี่แล้วนี่ลำบากกายก็ต้องทน จากคุณ : Hergest - [ 6 ก.พ. 52 13:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เมืองไทยน่าเบื่อ  เดินหน้าก้าวถอยหลังสิบก้าวปฏิวัติทีก็ลงเหวที  รุ่นลูกคงล้าหลังเขมรแน่เลยถ้าเป็นอย่างนี้  ตัดสินใจถูกแล้วที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ จากคุณ : dlite - [ 6 ก.พ. 52 13:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 144 เหมือนคห.111 เลย ตอนอยู่โน่น(เมกา)ทำอะไรได้เองทุกอย่างมั่นมาก (ไปเรียน) กลับมาเมืองไทยเริ่มช่วยตัวเองไม่ได้อีกแระ แต่ไม่ได้ทำหัวใจหายนี่โน่นอ่ะ สามีกลับมาด้วย อยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมที่โน่น มีความสุขมาก ตอนนั้นอยู่กัน สามคนพ่อแม่ลูกคุณภาพชีวิตดีไม่มีสังคมเยอะเวลาเป็นของเราเต็มร้อยไม่ต้องแบ่งให้จราจรและสังคมอื่นๆ แต่สามีต้องดูแลกิจการคงไม่มีโอกาสแล้วรอพาลูกไปเรียนละกัน จากคุณ : หนูดี (Primula) - [ 6 ก.พ. 52 16:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 145 อยู่เมืองไทย คงทำงานโรงแรมต่อไปเรื่อยๆ (แต่ไม่ทราบว่าจะรุ่งรึเปล่า เพราะคิดกลับไปตอนนั้นนี่ ego แรง ใจร้อน เถียงหัวหน้า) ไม่คิดจะเรียนต่อ (เพราะขี้เกียจ และสงสารแม่) เป็นสาวโสด วันหยุดก็ช็อปปิ้ง เงินเก็บไม่มี อาจจะยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง และคงจะขับรถไม่เป็น (อาศัยนั่งรถเมล์ หรือแท็กซี่เอาค่ะ) แต่ข้อดีคือหุ่นอาจจะยังไม่เผละขนาดนี้ ปัจจุบันแต่งงานมีสามีน่ารัก (บางทีก็น่าถีบมาก) และคอยเอาใจใส่เรา ได้มีโอกาสไปเที่ยวในหลายๆ ที่ที่ฝันไว้จากสมัยเรียน (ชอบเรียนภูมิศาสตร์มาก) เช่น แม่น้ำไนล์ กำแพงเบอร์ลิน หอไอเฟล หอเอนปิซ่า น้ำตกไนแองการ่า ฯลฯ มีบ้านเป็นของตัวเองและได้มีส่วนในการตกแต่งบ้านเองอย่างที่อยากได้ ขับรถเป็น (ในที่สุด ฮิฮิ) ได้ทำงานในบริษัทที่ทำด้านวิศวกรรม เครื่องจักรชิ้นใหญ่ยักษ์ (ไม่เคยคิดมาก่อนและคนละด้านกันอย่างสิ้นเชิงกับที่เคยทำที่เมืองไทย)   นอกจากนี้ด้าน personal development นี่ได้เรียนรู้อะไรเยอะมาก จากที่ตัวเองเคยมี ego สูง พอมาเจอคนที่นี่ ego สูงกว่า แต่ว่าเค้ารู้จริง เก่งจริง เจ๋งจริง ไม่มีการโม้โอ้อวด แต่การกระทำและผลงานแสดงออกมาว่าเก่งจริง ทำให้ได้เรียนรู้ในจุดนี้ด้วย   และยังต้องทำอะไรที่มันนอกเหนือจาก comfort zone ของเราหลายอย่าง จากคุณ : MingDK - [ 6 ก.พ. 52 18:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ก็คงทำงานที่เรารักต่อไป เลี้ยงพ่อแม่ เลี้ยงตัวเอง ซื้อเสื้อผ้ารองเท้าทุกๆ เดือน(ทำไม่ได้ที่นี้ มานนนแพง) และก็คงจะทำอาหารไม่เป็นเหมือนเดิม และก้ไม่ต้องมานั่งนับวันนับเดือนรอกลับบ้านเราทุกปี และไม่ต้องมานั่งลุ้น ให้ถูกล๊อตโต้ เพราะอยากกลับไปอยู่บ้านเรา ไม่ถูกซะทีก็เลยต้องรอสามี เกษียณ(เขียนแบบนี้เปล่า) จากคุณ : Katja - [ 6 ก.พ. 52 21:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ก็คงเจอแต่เรื่องไม่ดีคะ  เพราะมีเรื่องกะคนใหญ่คนโตไว้  และก็คงโดนยัยคนนั้นก่อกวนจนไม่ต้องทำอะไร  วันนี้ไปตรวจสุขภาพ  หมอเกือบทำให้ฉันไม่ได้ไปนอก  อ้างว่าจะไปป่วยที่โน่น  แต่ฉันว่าอยู่นี่ฉันอาจป่วยมากกว่าอีกเพราะต้องโดนก่อกวนอีก  กะหนีไปที่นอกก็เรื่องนี้แหละ  ประกอบกับอกหักด้วยแหละ  อยู่นี่ไปก็คิดถึงเค้า  ไปเรียนก็เจอพวกชิงดีชิงเด่น  ไม่เอาแล้ว จากคุณ : annaraquetsexy - [ 6 ก.พ. 52 22:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 148 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 7 ก.พ. 52 01:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 149 อ่านกระทู้นี้แล้วน้ำตาจะไหล ว่าเมืองไทยไม่มีสามารถให้ความสุขแก่ประชากรทุกๆคนได้ จากคุณ : newuno - [ 7 ก.พ. 52 01:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 150 ^ ^ ู^ คิดมากไปหรือเปล่าคะ งั้นแสดงว่าการที่คุณออกมาสร้างครอบครัวของคุณเอง หมายความว่า ครอบครัวที่คุณเคยอยู่นั้นไม่สามารถให้ความสุขแก่คุณได้ใช่ไหม จากคุณ : หรือว่าเพียง..ใบไผ่กะยอดกอหญ้า - [ 7 ก.พ. 52 03:57:53 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ก็ึอยู่กับพ่อแม่ พี่ชายที่บ้่าน ทำงานตอนเช้ากลับบ้านตอนเย็น นั่งมองดูรถติด ตอนขับรถกลับบ้าน ส่วนเสาร์อาทิตย์อยู่บ้านดูหนัง ตกเย็นพากันกินข้าวนอกบ้าน ชีวิตก็คงเป็นอย่างงั้นเรื่อยๆ พอมาอยู่ที่นี่ หัดทำอาหารเอง คิดเองตัดสินใจเอง แอบเหงาเป็นบ้างครั้ง คิดถึงอาหารไทย อยากพาพ่อกับแม่ไปกินข้าวนอกบ้าน...รู้สึกว่ามีอะไรอีกมากมายหลายอย่างที่ไม่ได้ทำตอนอยู่เมืองไทย พอมาอยู่ที่นี่แล้วถึงรู้ว่า เวลามันไม่ค่อยใครจริงๆ นอกเรื่องไปหน่อยนะ จากคุณ : เด็กต่างด้าว - [ 7 ก.พ. 52 06:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ก็คงจะ อยู่กับพ่อแม่เป็นลูกแหง่ติดแจ และไม่ยอมไปไหนมาไหนคนเดียวเพราะกลัว มีอีกหลายอย่าง.......เยอะ จากคุณ : น้องโช งุงิ (น้องโช) - [ 7 ก.พ. 52 09:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 153 ก็ยังคงเป็นพนักงานบริษัทเหมือนเดิม (ตอนนี้ก้อเป็นอยู่) ต้องประสบกับวิกฤตเศรษฐกิจที่เมืองไทย (อยู่เมืองนอกก้อโดนเหมือนกัน) เมืองไทยรายได้พอสมควร แต่ใช้เยอะมาก ไม่ค่อยเหลือเก็บ สรุปแล้ว คงคล้ายๆกันครับ อยู่เมืองไทยหรือเมืองนอก สำหรับผม จากคุณ : fiattario - [ 7 ก.พ. 52 19:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 154 หากไม่มาอยู่ที่นี่   อยู่เมืองไทยก็คงเป็นมนุษย์เงินเดือน เป็นราชาเงินผ่อน ทำงานใช้หนี้  เงินเก็บแทบไม่มี ทำกับข้าวก็ไม่เป็น ..... มาทำอาหารเป็น ก็เมื่อตอนมาอยู่ต่างแดน นี่แหล่ะ ไม่ว่าจะอยู่เมืองนอกหรือเมืองไทย แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน และยังคงทำอยู่  ก็คือ ยังคงเป็นลูกกตัญญู เลี้ยงดูบุพการี เช่นเดิมค่ะ จากคุณ : คนไทยออสโล - [ 7 ก.พ. 52 20:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 155 เป็นเรื่องที่ยังเสียใจมาจนทุกวันนี้ผ่านมาสองปีแล้ว นึกอยู่ตลอดเวลาว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่มาเมืองนอกเด็ดขาด ถ้ายังอยู่เมืองไทย ป่านนี้เงินเดือนคงประมาณ 80,000 คงผ่อนบ้านได้แล้ว ได้อยู่กับครอบครัว ได้อยู่กับน้ำตาล (สุนัข) ทุกวันนี้ทำงานอยู่****** ค่าครองชีพแพงมาก ทั้งๆที่ประเทศก็แสนจน แต่อะไรๆมันแพงจนเหลือเชื่อ หนาว ฝนตก สกปรก อากาศเสีย ผู้คนหยาบคาย ขี้โกง เดินทางลำบาก ไม่มีอะไรดีเลย กลับเมืองไทยก็ไม่ได้เพราะไม่มีงานรออยู่ บางครั้งหดหู่ ซึมเศร้าจนอยากฆ่าตัวตายให้มันพ้นๆไปซะ จากคุณ : verdant (verdant) - [ 7 ก.พ. 52 21:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ทั้งๆที่ประเทศก็แสนจน แต่อะไรๆมันแพงจนเหลือเชื่อ หนาว ฝนตก สกปรก อากาศเสีย ผู้คนหยาบคาย ขี้โกง เดินทางลำบาก ไม่มีอะไรดีเลย กลับเมืองไทยก็ไม่ได้เพราะไม่มีงานรออยู่ บางครั้งหดหู่ ซึมเศร้าจนอยากฆ่าตัวตายให้มันพ้นๆไปซะ จากคุณ : verdant (verdant) หนูว่าเมืองไทยก็มีค่าเท่ากันคะ  หนูยังโดนคนไทยโกงไปหลายอย่างเหมือนกันคะ  แม้กระทั้งเรื่องความรัก  หรือเรื่องไม่เป็นเรื่อง  เขายังโกงและก็เล่นสกปรกได้เลยคะ ตัวหนูเองคิดว่าถ้าไม่ได้ไปออสหนูคงอยู่แต่บ้านแหละคะ  ไม่ได้ไปเรียน ไปเรียนก็เจอแต่พวกขี้โกง  นิสัยไม่ดี  หูเบา  หรือไม่ก็สังคมเอาเปรียบคะ เนี่ยหนูกลัววีซ่าไม่ผ่าน  ถึงหนูได้เรียนเมืองไทย  หนูก็คงเป็นเด็กขี้เกียจคะ ไม่ชอบ  ไม่ใช่ว่าหนูไม่รักเมืองไทยนะคะ  แต่สภาพแวดล้อมมันเป็นแบบนี้(ตอนที่หนูพิมพ์หนูร้องไห้ไปนะคะ)หนูทนไม่ไหวแล้วคะ แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 21:51:11 จากคุณ : annaraquetsexy - [ 7 ก.พ. 52 21:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ถ้าตอนนี้อยู่ที่เมืองไทย ก็คงเป็นคนที่คิดมาก sensitive กับคำพูดของคนอื่น บ้าวัตถุ มองโลกแคบๆ ถ้าไม่รับราชการก็คงนั่งทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน พอมาอยู่ที่อเมริกา จากที่เคยอ่อนไหวกับคำพูดของคนอื่น ตอนนี้ไม่สนใจแล้วว่าใครจะมองจะพูดยังไง แต่งตัวอะไรบ้าๆบอๆก็ไม่มีคนสนใจ อยากจะทำอะไรก็ทำ ไปไหนก็ไป ได้ฟังเพลงหลากหลายมากขึ้น มาอยู่นี่เพิ่งรู้ว่าตัวเองก็ชอบฟังเพลงคลาสสิคเหมือนกัน ได้รู้ว่า beer pong คืออะไร เมื่อไปปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน ได้รู้ว่าตัวเองไม่ชอบงานนั่งโต๊ะออฟฟิศมากถึงมากที่สุด จากคุณ : rodaleens - [ 7 ก.พ. 52 23:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 158 อยากมีส่วนร่วมกับกระทู้ แต่มีลูกพันแขนอยู่...ตอบสั้นๆไว้ก่อนว่า..ถ้ายังอยู่เมืองไทย...เราคงไม่ได้ ใช้ชื่อ Abby's mom แน่ๆ...^__^ จากคุณ : Abby's mom - [ 8 ก.พ. 52 02:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 159 I am a university instructor who was studying in the US for a period of time. At present, I am in Thailand, resuming my post as a university instructor once again. When I was working as a young faculty member, at the time, Thailand was struggling with IMF financial crisis and a chance to study aboard for me was minimal. While I was finding myself, , I had opportunity to meet many professors. Some of them told me that a person like me should go to study aboard and came back. When my chance came, I've realized why was the reason on those kind comments. For many of you here, being aboard gives you a chance to prosper... But, for me, this chance gives me just more than myself. It can extend further to others. In summary, being in the US has broadened my horizon as a person and widened my mind as a public servant. จากคุณ : amatuer translator - [ 8 ก.พ. 52 09:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 160 ถ้าไม่ถูกส่งมาต่างประเทศ คงเป็นทหารหญิ่งเมืองไทย เเละอาจคอรับชั่นเมื่อมีโอกาส.. จากคุณ : ยูกะ (YUCCA) - [ 8 ก.พ. 52 09:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 161 หากไม่ได้มาอยู่เมืองนอกเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ดิชั้นก็คงเป็นคุณนายสบายไป แปดอย่าง เสื้อผ้าอาหารไม่เคยทำเอง มาหาความลำบากที่เมืองนอกแท้ๆ แต่หากย้อนเวลากลับได้ ก็จะมาเมืองนอกหาความลำบากแบบนี้แหละค่ะ คิดไม่ผิดหรอก เพราะได้ค้นพบรักแท้ ลูกที่น่ารัก สามีที่แสนดี ที่สำคัญ ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ว่ามีหลายๆ อย่าง ที่ความลำบากทำให้เราเป็นคนที่มี คุณภาพได้อย่างคาดไม่ถึง ได้รู้จักการยืนด้วยลำแข้งของตนเอง รู้จัก แก้ปัญหามากมาย เราเข้มแข็งมากขึ้น ถึงวันนี้เราพร้อมแล้วที่จะกลับไปไทย คิดถึงพ่อมแญาติพี่น้อง และความสบายที่ไทย รักเมืองไทยที่สุดค่ะ จากคุณ : noyne - [ 8 ก.พ. 52 18:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เท่าที่อ่านมาก็เห็นทุกท่านส่วนใหญ่มีความสุขกันดีนะดีใจด้วย อน่า ลืมสอนภาษาไทยให้ลูกหลานด้วยนะครับ เพื่อนอยู่เมกามีลูกชื่อไทย นามสกุลไทย แต่พูดไทยไม่ได้ซักคำ จากคุณ : คนไทยอพยพ - [ 20 ก.พ. 52 17:40:44 A:115.67.199.248 X: TicketID:195110 ]

ความคิดเห็นที่ 163 เข้ามาอ่านประสบการณ์ดีๆ จากคุณ : Khun KP - [ 20 มี.ค. 52 12:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 164 อืมนะ ก็ยังเคยคิดอยู่ว่า ถ้าอยู่เมืองไทย ชีวิตจะเป็นอย่างไรตอนนี้ คิดไม่ผิดเลย ที่มาทำงานอยู่ที่นี่ ก็ต้องขอบคุณพ่อแม่ที่เป็นคนสนับสนุน และได้รับโอกาสที่ดี ทำให้ได้รียนรู้และมองโลกเปิดกว้างขึ้น ได้รู้จักการใช้ชีวิตที่ต่างออกไป ได้รู้จักมุมมองความคิดเห็นของคนอื่น ถนนออกกว้างใหญ่ ถ้าไม่ลองเดินออกไป ก็คงไม่รู้หรอกว่าข้างทางสวยแค่ไหน มันก็มีบางครั้งเหมือนกันที่รู้สึกท้อ เหงา คิดถึงบ้าน แต่มันก๊ทำให้คนรอบข้างมีความสุข ก็รู้สึกดีแล้ว คิดถึงบ้านจังเลย จากคุณ : นู๋ทราย (Sandygirl) - [ 1 เม.ย. 52 19:11:43 ]