ความคิดเห็นที่ 1 คอนเฟริ์ม อาการแบบนี้รักคุณ(คนนั้น)เข้าแล้วค่ะ กั่กๆๆๆ แต่... จริงๆถ้ายังไม่ตัดสินใจจะคบกันเป็นแฟนเลย คำว่า"รัก"อาจจะเร็วไป อาจเปลี่ยนปลื้ม ปิ๊ง คิดถึง หรือแค่...เหงา จากคุณ : pixp - [ 8 ก.พ. 52 16:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอ....ไม่มีประสบการณ์รักออนไลน์ด้วยน่ะสิคะ มีแต่รักทางไกลที่คุยกันได้แต่ออนไลน์ กับผ่านสัญญาณโทรศัพท์ T_T มารอท่านผู้มีประสบการณ์มาคอนเฟิร์มดีกว่าค่ะ อิอิ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 8 ก.พ. 52 16:54:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสียดายที่รักใครแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว เลยไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า ฮา.... แต่เท่าที่อ่านจากคำบรรยายของคุณพัฒน์ ผมเดาว่าน่าจะใช่รักมั้ง อิ อิ จากคุณ : CHISWICK - [ 8 ก.พ. 52 17:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เราก็เคยเป็นนะ เราเรียกอาการแบบนี้ว่า "อารมณ์ขี้ใหม่มาหอม" ค่ะ หรือไม่ก็เป็นอารมณ์แอบปลื้ม นิดโหน่ย ค่ะ งุงุงุงุงุงุงุงุ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ - [ 8 ก.พ. 52 17:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮั่นแน่!!!!! แบบนี้คุณพัฒน์ โดนเข้าแล้วเต็มๆๆ จากคุณ : Rinta - [ 8 ก.พ. 52 17:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อาการนี้คือที่ศัพท์วัยรุ่นขาเรียกว่า "งานเข้า" ล่ะซิคะ คิ๊กๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 18:36:07 จากคุณ : hamble pie - [ 8 ก.พ. 52 18:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อธิบายไม่ได้ค่ะ ต้อง "เจอ" เอง อิอิ โชคดี มีคนให้คิดถึงเร็วๆนะคะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) - [ 8 ก.พ. 52 20:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบไม่ถูกอ่ะ  เพราะไม่เคยมีอาการแบบว่า  เรื่องจะรักคนไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยเห็นตัวจริง  เป็นไปไม่ได้หรอก (ในความคิดเรานะ) ชอบเสียงหัวเราะของ จขกท.จัง  กั่กๆๆๆๆๆ จากคุณ : ถึกเองฮ่ะ (ถึกศรี) - [ 8 ก.พ. 52 20:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความเหงา ทำให้เกิดความรู้สึกแบบนั้น แต่การมีความรู้สึกหลายๆแบบ บางทีก็ทำให้ชีวิตมีชีวานะคะ กั่กๆ จากคุณ : หมอกบาง - [ 8 ก.พ. 52 20:05:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Well, I'd say it might be an ADDICTION or LUST and not LOVE. จากคุณ : genf - [ 8 ก.พ. 52 20:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขนาดคุณพัฒน์ออกตัวว่าไม่ใช่ตัวเอง ก็ยังมีคนเข้าใจว่าเป็นคุณพัฒน์แน่ๆเลย อิอิ ว่าแล้วต้องทำการสืบดูกระทู้เก่าซะหน่อยว่าใครเป็นสาวผู้มีโชค(ดีป่าวหว่า)คนนั้น จากคุณ : meddy - [ 8 ก.พ. 52 21:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อาจจะใช่หรือไม่ใช่นะคะ แต่มันรู้สึกดี กำลังเป็นอยู่ค่ะ ฮ่าๆ จากคุณ : meowtogether - [ 8 ก.พ. 52 21:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น้องพัฒน์คะ อาการที่น้องพัฒน์ว่ามาทั้งหมดมันจริงค่ะ เพราะเรารู้สึกเหมือนเป็นความคุ้นเคย เคยชินที่ได้คุยกัน ได้เห็นหน้า แล้วถ้าจู่ๆเขาหายไป มันเหมือนกับมีอะไรขาดไปในชีวิต กรณีที่คุยกันเป็นกิจวัตรประจำวันนะคะ และแน่นอนที่เราก็อยากรู้คำตอบว่าเขาหายไปไหน เป็นอะไรหรือเปล่า อยากรู้ว่าเขาสบายดีไหม รู้สึกเป็นห่วง  คิดถึง ถ้าเราเริ่มรู้สึกว่าคิดถึงและเป็นห่วงใครสักคน เราก็เริ่มรักเขาให้เข้าแล้วหล่ะค่ะ *** แต่ถ้าเขาไม่คิดเหมือนเรา ก็ออฟไลน์เลย (ถือว่างานนี้ชุ่ย & ชวด) -__-" แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 52 03:17:25 จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 9 ก.พ. 52 00:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฟันธง..คอมเฟิร์ม..งั่กงั่กงั่ก..เพราะน้องพัฒน์เขียนได้ตรงตามจริง คล้ายๆกับว่าน้องพัฒน์กำลังประสบกับตัวเองอยู่เล้ยยยยยยยย จากคุณ : Panissar - [ 9 ก.พ. 52 02:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นคนไม่ชอบแช้ทนะคุณพัฒน์  ดังนั้นอาการที่ว่านี่ก็ไม่มีค่ะ เพียงแต่ถ้าไม่ได้รับ sms ก็จะรู้สึกว่า  เอ....ทำไรอยู่น้า  สงสัยงานยุ่ง  แล้วก็แค่นั้น...หากหายไปทั้งวันนี่ค่อยกระวนกระวาย ส่วนมากก็โทร.คุยกัน  กว่าจะแต่งงานเสียเงินค่าโทรศัพท์ทางไกลกันเยอะมาก ๆเลยค่ะ จากคุณ : Amber n the Gang - [ 9 ก.พ. 52 02:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ต๊ายตาย อิแบบนี้ อั้วว่าลื้ออินเลิฟแหงมๆ ชัวป๊าบ ต้องรีบไปแชทหาหนุ่มกะเค้ามั้ง ไปแระ จากคุณ : จอมยุทธสุดอึ๋มส์ - [ 9 ก.พ. 52 06:34:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ใช่กระผมแน่ๆๆ ครับ พี่ๆเพื่อนๆ กั่กๆๆๆ แต่แบบนะ การได้คุยกับบางคนที่เราอยากคุยด้วยที่อยู่ทางไกลๆ มีความสุขจังครับ  อิอิ จากคุณ : พัฒน์ - [ 9 ก.พ. 52 07:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 "การได้คุยกับบางคนที่เราอยากคุยด้วยที่อยู่ทางไกลๆ มีความสุขจังครับ" ถูกใจมั่กๆๆๆ จากคุณ : thaispicy - [ 9 ก.พ. 52 12:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่ะนะ...จริงหรือเปล่า ที่บอกว่า ไม่ใช่ผมๆๆๆๆๆ จากคุณ : วิหคลม - [ 9 ก.พ. 52 16:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 บอกอาการละเอียดขนาดนี้ . . . .. ใช่แล้วล่ะ ตัวเอง แน่ๆ ฮิๆๆๆๆ จากคุณ : a promising syntactician - [ 9 ก.พ. 52 20:09:33 A:202.28.51.71 X: TicketID:203543 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าอาการแค่เข้าใกล้ทั้งหมดที่กล่าวมาข้างต้นล่ะก็ คิดว่าเข้าใกล้คำว่า ได้ปลื้ม และติดใจ หรือปิ๊ง เข้าแล้วล่ะค่ะ ถ้าฝ่ายตรงข้ามมีอาการสานต่อ แบบปรบมือ 2 ข้างล่ะก็ อาการ Love On Line เลยค่ะ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 10 ก.พ. 52 04:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อิอิ...คือว่าหนูเคยเจอลักษณะที่พี่พัฒน์บอกอ่านะคะ เค้าเปนคนไทย เปนเพื่อนสนิทของเพื่อนสนิทหของหนูค่ะ งงป่ะคะ อิอิ แต่ตอนที่อยุ่ไทยเราไม่เคยได้เจอ และไม่เคยได้รู้จักกันเลยค่ะ หนูมีโอกาสได้คุยกะเค้าทาง M ตอนที่เพื่อนหนูแนะนำมา ซึ่งก็เปนเวลาหลังจากที่เค้าไปอยู่ต่างประเทศได้สามเดือนแล้วน่ะค่ะ หลังจากนั้นเราก็คุยเอ็มกันทุกวัน วันไหนไม่ได้คุยก็จะคิดถึง เปนอาการแบบที่พี่พัฒน์กล่าวไว้นั่นแหละค่ะ ส่วนทางเค้าทุกวันก็จะรีบๆเรียนแล้วรีบกลับบ้านมาออน M คุยกะหนู ทั้งที่ก่อนหน้านั้นจะกลับบ้านช้า แต่พอหลังจากที่ได้คุยได้รุ้จักกันเค้าก็จะอยากกลับมาบ้านเร็วขึ้น จ้องแต่จะกลับบ้านไรงี้ค่ะ เราสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆค่ะ...จากแค่เหนรูปที่ดิสเพล์ ก็เริ่มจะมีการเปิดกล้องคุยกันเพื่อจะได้เหนหน้า แต่เดิมหนูไม่เคยมีกล้อง เค้าก็เปนฝ่ายเปิดกล้องให้หนูดูทุกวันก่อน จนวันนึงเค้าก็ขอร้องว่าให้หนูไปซื้อกล้องได้มั๊ย เพราะเค้าอยากเหนหน้า หนูก็เลยตามใจยอมไปซื้อกล้องมาค่ะ เราสองคนก็คุยกันไปแบบนี้จนระยะเวลาพอควร จากเพื่อน เราก็เริ่มเปลี่ยนสถานะมาเปนคนรู้ใจค่ะ แล้ววันที่เค้าบินกลับมาไทย และเปนวันที่หนูหนูจะได้เจอเค้าเปนครั้งแรกก็มาถึง วันนั้นหนูไม่รู้เลยค่ะว่าเค้ากำลังจะกลับมาหา หนูรู้แค่ว่าเค้าหายไปจาก M สองวันได้ ตอนนั้นรู้สึกเปนห่วงอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ เรารู้จักกันมาตั้งแต่ต้นปี ความสัมพันธ์ดำเนินมาเรื่อยๆจนถึงปลายปี เค้าบินกลับมาโดยไม่บอกวันและเวลาให้หนูทราบ หนูทราบแค่ว่าน้องชายสั่งที่บ้านไว้ว่า ถ้าหนูขับรถออกจากบ้านเมื่อไหร่ให้ที่บ้านโทรแจ้ง แล้วเมื่อหนูขับรถออกไปซักพัก เพื่อนหนูก็จะโทรเข้ามา ทำทีว่าให้ไปหาที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้ๆมหาวิทยาลัยที่หนูศึกษาอยู่ เมื่อหนูเดินทางไปถึงที่นั่น ก็จะมีพนักงานเดินเข้ามาต้อนรับ ถามชื่อ พร้อมทั้งเชิญให้นั่งที่โต๊ะตัวหนึ่ง จากนั้นทุกอย่างก็เงียบ มีเพียงสายตาของพนักงานที่จับจ้องมาที่หนู ทำเอาหนูงงๆว่าเพื่อนหนูล่ะ หายไปไหนกันหมด แล้วอยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึง สวมเสื้อคลุมมีฮูท สะพายเป้ เดินเข้ามาที่โต๊ะที่หนูนั่งอยู่ หนูเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย หน้าตาและรอยยิ่มที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น เค้ามองมาด้วยแววตาที่ตื่นเต้นไม่แพ้หนู พร้อมยื่นช่อดอกไม้สีขาวซึ่งเปนสี่โปรดของหนูให้ วินาทีนั้นยอมรับว่าเซอไพซ์มากๆเลยค่ะ...ตกใจปนดีใจ... และจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ เปนเวลาสองปีกว่าแล้วที่เราคบกัน ทุกครั้งที่เค้ามีโอกาสได้กลับมาไทย เค้าจะมาหาหนูพร้อมช่อดอกไม้สีขาวเหมือนครั้งแรกที่เราพบกันเสมอ ปีที่ผ่านมา เค้ากลับมาช้าจากเดิมไปสามอาทิด แต่เค้าก็ยังจำวันที่เราพบกันวันแรกที่ร้านกาแฟแห่งนั้นได้ หนูตื่นเช้าขึ้นมาในวันนั้นและพบวีดีโอที่ส่งมาในเมลล์ มันเปนวีดีโอที่เค้าร้องเพลงอัดส่งมาให้หนู หนูจำชื่อเพลงไม่ได้ แต่เนื้อร้องมีอยู่ว่า..."ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้มาพบเจอกับเธอคนนี้ จึงได้รู้ว่าเธอช่างดูเข้าทีเปนคนดีที่น่าสนใจ..." ทำเอาหนูบ่อน้ำตาตื้นแต่เช้าเลยค่ะวันนั้น เพราะหนูไม่เคยหวังให้เค้าจำรายละเอียดเหล่านี้ได้ แต่เค้ากลับจำมันได้ บางครั้งอาจจะจำได้ดีกว่าหนูซะด้วยซ้ำ อิอิ หนูกะแฟนเราไม่ได้คบกันอยู่บนอุปสรรคที่ชื่อแค่ว่า...ความห่างไกล แต่ด้วยหน้าที่ของเค้าที่เปนนักเรียนทหาร ทำให้เราต้องอดทนต่ออุปสรรค่ต่างๆอีกมากมาย อาทิเช่น ช่วงเวลาที่เค้าเปนนักเรียนชั้นหนึ่งของโรงเรียนทหาร เค้าจะไม่มีสิทธิพกโทรศัพมือถือ โทรได้แค่จากตู้โทรศัพท์ในโรงเรียนเท่านั้น ซึ่งมีอยู่เพียงไม่กี่เครื่อง บางเครื่องก็ใช้ไม่ได้อีก บางวันเค้าโทรมาแล้วบอกหนูว่า..."ตัวเอง คนต่อคิวเยอะมากเลย เค้ายืนรอตั้งนานกว่าจะได้โทร ตอนนี้เวลาที่อนุยาดให้โทรศัพได้ก็หมดแล้วล่ะตัวเอง แต่ก็ยังดีนะที่ยังทันได้โทรนาทีสุดท้ายพอดี แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ เค้าจะได้มีกำลังใจไปสู้ต่อ ฝันดีนะคับ รักตัวเองนะ"...แล้วเค้าก็รีบวางสายไป หลายครั้งที่หนูแอบสงสารเค้าจนแอบคิดว่าไม่ต้องโทรมาก็ได้นะ ต้องไปยืนต่อคิวก็นาน บางวันยืนรอจนเวลาหมดแล้วก็ยังไม่ถึงคิว ก็เท่ากับว่าวันนั้นเค้าก็อดโทรไป ต้องเดินกลับห้องพักไปแบบหงอยๆ ซึ่งหากเปนอย่างั้น ในวันรุ่งขึ้นหนูจะพบเมลล์ทีพิมมาว่าขอโทดนะคับที่เค้าต่อคิวโทรศัพท์ไปหาที่รักไม่ทัน คิดแล้วก็สงสารแฟนค่ะ >.< อีกทั้งในโรงเรียนก็ไม่อนุยาดให้เล่น M ด้วยค่ะ โดยหากพบว่านักเรียนคนไหนแอบเล่นจะมีโทษหนักถึงขั้นโดนไล่ออก แถมในช่วงที่อยู่ชั้นหนึ่งจะไม่มีการปล่อยพักบ้าน ต้องอยู่ในโรงเรียนตลอดระยะเวลาเก้าเดือน ทำให้ช่วงนั้นหนูและเค้า เราทำได้แค่ส่งเมลล์คุยกันและพึ่งโทรศัพในโรงเรียนนี่แหละค่ะ ในบางช่วงอาจมีเวลาสักสองเดือนในเก้าเนั้น ที่เค้าต้องไปฝึกอยู่ในป่า ทำให้แค่เมลล์จากเค้าหนูก็ไม่มีสิทได้รับ เพราะเค้าเล่นคอมไม่ได้ ความทรมานกับการที่ต้องอยู่ห่างไกลกับคนที่เรารักมันก็ทำให้เหนื่อยได้มากเกินบรรยายอยู่แล้ว แต่ความทรมานจากการขาดการติดต่อที่สอนให้เราต้องอยู่กับคำว่าเชื่อใจก็ยังประดังเข้ามาไม่หยุดยั้ง แต่วันนี้หนูก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้วล่ะค่ะ เราสองคนผ่านมาจนถึงวันนี้แล้ว หนูผ่านช่วงเวลาที่เค้าเรียนภาษาอยู่นอกโรงเรียนทหาร ซึ่งทำให้หนูต้องคบเค้าด้วยความไว้ใจและเชื่อใจอย่างสุดๆ เพราะเค้ามีอิสระมากมายเหลือเกิน ผ่านช่วงเวลาของชั้นหนึ่งที่ต้องใช้ความอดทนและเข้าใจมากๆ กว่าจะฝ่าฝันผ่านมันมาได้ และตอนนี้หนูกำลังเดินอยู่บนช่วงเวลาของชั้นสอง ที่ต้องคอยเปนกำลังใจให้เค้ามีแรงเรียนจบกลับมาเปนนายทหารที่จะทำประโยชน์ให้กับแผ่นดินต่อไป ถึงแม้ว่าวันนี้หนูอาจจะต้องเหนื่อยกว่าคนรักคนอื่นๆ แต่หนูก็ยังพร้อมที่จะยืนอยู่ตรงนี้ เพราะหนูภูมิใจในตัวเค้ามากที่สุด... หนูเคยบอกเค้าไว้ว่า ที่รักไม่ต้องห่วงเค้านะ ที่รักไปทำหน้าที่ที่ที่รักรักให้เต็มที่ หน้าที่ต่อแผ่นดินที่ที่รักภูมิใจ ส่วนเค้าจะคอยเปนกำลังใจ และจะขอยืนอยู่ตรงนี้...เปนที่รักของที่รักตลอดไปเองค่ะ นอกเรื่องนิดนึงนะคะ...มีครั้งนึงหนูเคยไปถวายพระพรกับแฟนในวันพ่อ ช่วงนั้นในหลวงทรงพระประชวรอยู่ หลังจากร้องเพลงถวายพระพรจบ แฟนหนูมองภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง แล้วหันมามองหน้าหนู กุมมือหนูไว้แน่นแล้วถามหนูด้วยน้ำตาคลอว่า...ที่รัก เค้าจะมีโอกาสได้กลับมาเข้าเฝ้าพระองค์มั๊ย พระองค์ทรงประชวรอยู่ เปนห่วงพระองค์เหลือเกิน หนูได้แต่ยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า...แน่นอนสิคะ ตัวเองต้องได้แต่งเครื่องแบบกลับมาเข้าเฝ้าพระองค์ในวันที่ตัวเองเรียนจบกลับมาแน่ๆ แล้ววันนั้นตัวเองก็จะมีเค้ายืนอยู่ข้างๆตัวเองด้วยนะ...^^ หนูไม่ทราบหรอกนะคะว่าแฟนหนูจะเปนนายทหารที่ดีได้แค่ไหน แต่หนูมั่นใจว่าความจงรักและภัคดีที่เค้ามีให้ในหลวงของเค้า มีมากเกินบรรยายจิงๆค่ะ ที่หนูเล่ามาทั้งหมดนี้ ก็แค่อยากให้พี่ๆน้องๆที่กำลังมีความรักที่พบเจอกันทางโลกออนไลน์ได้ลองมองเหนด้านที่ดีของความรักแบบนี้บ้าง จริงอยู่ที่บางคู่อาจพบความรักที่ไม่จิงใจ แต่หนูก็ยืนยันได้ว่ามีไม่น้อยคู่ที่พบความรักที่แท้จริง ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยู่กับเราและคนที่เรารักนั่นแหละค่ะ อินเตอร์เน็ตก็เปนเพียงสื่อที่ทำให้เราได้รู้จักกัน พรหมลิขิตไม่จำกัดหรอกนะคะว่าจะเกิดขึ้นได้ทางไหน ขอแค่เรามั่นใจในความรู้สึกและจริงใจต่อคนที่เรารัก หนูเชื่อว่ารักแท้หาได้ไม่ยากจิงๆค่ะ และสำหรับคู่รักที่ต้องอยู่ไกลคนรักแบบหนู หนูก็ขอเปนกำลังใจให้ทุกคู่ผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆไปให้ได้นะคะ ระยะทางก็แค่บททดสอบที่ทำให้รักของเราเข้มแข็งขึ้นเท่านั้นเองค่ะ อย่าไปกัวค่ะ ขอแค่มั่นใจในตัวคนที่เรารัก และมั่นใจว่าเค้ารักเรา แค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ แล้วคุณจะภูมิใจในวันที่เราผ่านมันมาได้ค่ะ...สู้ๆนะคะทุกคน จุ๊บๆ จากคุณ : mimayoko (mimayoko) - [ 13 ก.พ. 52 11:54:41 ]