ความคิดเห็นที่ 1 หลุมศพ ของ อิน จัน ที่ Mt. Airy, Surry County, ทางตะวันตกของ NORTH CAROLINA จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:03:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนนักเรียนไทยคนแรกที่มาอเมริกา คือ นายเทียนฮี้ หรือนายฮี้ แซ่เทียน บุตรซินแสชาวจีนชื่อ เทียนฮวดในกรุงเทพ ฯ โดยนักสอนศาสนาชาวอเมริกัน ติดต่อให้มาเรียนแพทย์ที่อเมริกาเมื่อปี พ.ศ. 2409 จบแพทย์ปี 2414 ต่อมาได้เป็นพระยาสารสินสวามิภักดิ์ ต้นตระกูลสารสิน และเป็น บิดาของนายพจน์ สารสิน อดีตนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย            ปี พ.ศ. 2419 นายแพทย์นักสอนศาสนาชาวอเมริกันเดินทางกลับสหรัฐพานักเรียนไทยมาด้วย 2 ท่าน ท่านหนึ่งชื่อ นายกร   อมาตยกุล จบวิชาวิศวกรรมจากอเมริกาเป็นคนแรก เมื่อกลับไปเมืองไทย ได้เป็นพระยาวินิจวิทยากร ส่วนอีกท่านหนึ่งชื่อบุนต่วน  บุนอิด มาเรียนวิชาศาสนาแล้ว ได้รับสัญชาติอเมริกัน ท่านก็คงเป็นคนจากเมืองไทยคนแรกที่ได้สัญชาติอเมริกัน เป็นศาสนาจารย์ ต่อมาท่านก็กลับไปเผยแพร่คริสตศาสนาในเมืองไทยจนถึงแก่กรรม ปัจจุบันสมาคม YMCAในกรุงเทพ ฯมีชื่ออาคารเป็นอนุสรณ์แก่ท่าน            แต่เดิมนั้นประเทศไทยมีการปกครองระบบสมบูรณญาสิทธิราช พระมหากษัตริย์ทรงมีอำนาจสูงสุดเบ็ดเสร็จ แตกต่างกับสหรัฐอเมริกาที่มีการปกครองแบบสาธารณรัฐโดยประชาชนเลือกตัวแทนและมีประธานาธิบดี ซึ่งเป็นคนธรรมดาเป็นประมุขผลัดเปลี่ยนกันจากการเลือกตั้ง ทางราชการของไทยจึงไม่นิยมส่งนักเรียนทุนของประเทศมาศึกษาที่อเมริกา จนถึงปี พ.ศ.2442 สมัยรัชกาลที่ 5 ส่งมา 2 ท่าน ท่านหนึ่งจบจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด(HARVARD) เรียนวิชาวิทยาศาสตร์ กลับไปได้เป็นพระยาศัลวิธาน อีกท่านหนึ่งจบวิชาเกษตรจากมหาวิทยาลัยคอร์เนล(CORNELL) กลับไปเมืองไทยได้เป็นพระยาโภชากร            ส่วนผู้ที่มาศึกษาวิชาสาธารณสุขคนแรกในอเมริกา คือ สมเด็จพระมหิตลาธิเบศรอดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก  (กรมหลวงสงขลานครินทร์ พระราชบิดา ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน) เสด็จมาสหรัฐอเมริกาเมื่อปี พ.ศ.2459 ในสมัยรัชกาลที่ 6 ทรงศึกษาสำเร็จวิชาการสาธารณสุข (PUBLIC HEALTH )  ปีพ.ศ.2464 เสด็จกลับเมืองไทย แล้วก็กลับมาศึกษาแพทย์จนสำเร็จจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดอีกเมื่อปีพ.ศ.2471 ได้ปริญญาเกียรตินิยม    เมื่อพระองค์เสด็จมาศึกษาวิชาการสาธารณสุขเป็นครั้งแรกนั้น นับว่าพระองค์เป็นเจ้านายชั้นสูงพระองค์แรกของประเทศไทยที่เสด็จมายังสหรัฐอเมริกา แล้วทางรัฐบาลไทยก็เริ่มส่งนักเรียนไทยตามมายังอเมริกามากขึ้นถึง 20 คน ท่านหนึ่งชื่อ ลิ จบแพทย์จากนิวยอร์คปี พ.ศ.2466 กลับไปเมืองไทยได้เป็นหลวงลิปิธรรม ศรีพยัตต์ น้องชายของท่านเขียนว่าท่านเป็นคนไทยคนแรกที่มีเชื้อสายไทยสัญชาติไทย โดยสมบูรณ์ ที่สำเร็จแพทย์จากสหรัฐอเมริกา            สำหรับวิชาพยาบาลนั้น นักเรียนไทยรุ่นแรกในอเมริกามี 2 ท่าน คือ นางสาวสังวาลย์ ตาละภัฏ (สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี พระราชมารดา ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน) อีกท่านหนึ่งชื่อ อุบล ต่อมาสมรสกับนายลิ ที่ต่อมาได้เป็น หลวงลิปิธรรม ศรีพยัตต์ ดังได้กล่าวมาแล้ว            ส่วนวิชาทันตแพทย์ หรือหมอฟันนั้น คนไทยคนแรกที่จบจากอเมริกาชื่อ วาด แย้มประยูร ท่านศึกษาจบวิชาแพทยศาสตร์ได้ปริญญา M.D. จากนิวยอร์ค แล้วไปเรียนวิชาทันตแพทย์ต่อที่เพนซิลเวเนีย กลับไปเมืองไทยได้เป็นหลวงวาจวิทยาวัฒน์            ที่เขียนมาข้างต้นนี้เป็นประวัติของคนไทยที่มายังสหรัฐอเมริการุ่นแรก ๆที่ท่านที่เป็นนักเรียนนักศึกษา  เกือบทั้งหมดกลับไปประเทศไทย  เรื่องราวเกี่ยวกับคนไทยที่อพยพตั้งรกรากในอเมริกาในยุคเก่านั้นมีอยู่คู่เดียวที่ค้นได้ คือฝาแฝดสยาม อิน-จัน              การแพทย์ของไทยนั้น เกี่ยวข้องกับสหรัฐอเมริกามาช้านาน แม้นว่าแพทย์แผนปัจจุบันคนแรกที่เข้าไปในเมืองไทย จะเป็นชาวเยอรมันชื่อ นายแพทย์ GUTZLAFF ที่คนไทยสมัยนั้นเรียกท่านว่าหมอกีตะหลับ ท่านเข้าไปเมืองไทยในสมัยรัชกาลที่ 3 สมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อปี พ.ศ.2371 โดยที่องค์การเผยแพร่คริสตศาสนา กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ส่งท่านไปเผยแพร่คริสตศาสนานิกายโปรเตสแตนท์แก่ชาวจีนในกรุงเทพฯ ท่านช่วยรักษาผู้ป่วยเจ็บด้วย  ท่านอยู่ในเมืองไทยได้ราว 3 ปี ก็เดินทางออกไปเผยแพร่ศาสนาต่อที่ประเทศจีน ทางอเมริกาจึงส่งนายแพทย์เดวิด เอเบล (DAVID ABELL,M.D.) นายแพทย์อเมริกันคนแรกไปเมืองไทย เพื่อเผยแพร่คริสตศาสนา แต่ท่านสุขภาพไม่ค่อยดีอยู่เมืองไทยได้ราว 2 ปี ก็ต้องเดินทางกลับ แพทย์แผนปัจจุบันจากอเมริกาคนต่อมาคือ นายแพทย์แบรดลีย์ (DAN BEACH BRADLEY,M.D.) ที่คนไทยสมัยนั้นเรียกว่าปลัดเลย์ ท่านเดินทางถึงเมืองไทยปี พ.ศ.2378 เพื่อเผยแพร่ศาสนาสาขานิกายเพรสบีเตอเรียน ท่านนำวิทยาการการแพทย์สมัยใหม่ไปใช้ในเมืองไทยมากมายเช่น ทำการผ่าตัดแบบตะวันตกเป็นครั้งแรก มีการเพาะเชื้อหนองฝีเพื่อปลูกฝีป้องกันไข้ทรพิษให้กับคนในเมืองไทย  นอกจากนั้น ท่านยังเริ่มพิมพ์หนังสือภาษาไทยในเมืองไทยเป็นครั้งแรกอีกด้วย ท่านอยู่ในเมืองไทยจนถึงแก่กรรม มีอายุได้ 69 ปีเศษ เมื่อปี พ.ศ.2416 ด้วยโรคไข้ไทฟอยด์            ปี พ.ศ.2390 นายแพทย์ชาวอเมริกันชื่อแซมวล เฮ้าส์ (SAMUAL R. HOUSE, M.D.) ที่คนไทยเรียกว่าหมอเหา ท่านเข้าไปเผยแพร่คริสตศาสนาในเมืองไทย ท่านเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียน ที่ปัจจุบันนี้คือ โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย ภรรยาของท่านเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนสตรีวังหลัง ซึ่งปัจจุบันคือโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย            นายแพทย์เฮาส์ส่งบุตรชายของซินแสชาวจีนที่นับถือศาสนาคริสเตียนมาเรียนแพทย์ที่อเมริกา คือ เทียนฮี้ (นายฮี้   แซ่เทียน) จบแพทย์จากนิวยอร์ค ปี พ.ศ.2414 นับว่าท่านเป็นคนแรกจากเมืองไทยที่จบแพทย์จากอเมริกา ท่านกลับไปเมืองไทยประกอบอาชีพส่วนตัวและรับราชการได้เป็นพระยาสารสินสวามิภักดิ์ ท่านผู้นี้คือบิดาของนายพจน์   สารสิน อดีตนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย            นายแพทย์ชาวอเมริกันชื่อ E.A. STURGE M.D. ที่อยู่ในเมืองไทยระหว่างปี พ.ศ. 2423-2428 เผยแพร่คริสตศาสนาที่เพชรบุรี เปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนปัจจุบันแห่งแรกในประเทศไทยที่จังหวัดเพชรบุรี ก่อนโรงพยาบาลศิริราชของไทยที่เปิดเมื่อปี พ.ศ.2431 ปีเดียวกันนั้นก็มีนักเรียนจากเมืองไทยจบแพทย์จากฟิลาเดลเฟีย ท่านมาอยู่อเมริกากับนักสอนศานาตั้งแต่เด็ก ๆ โดยท่านใช้ชื่อว่า HASNS ADAMSEN เมื่อกลับไปเมืองไทยได้เป็น พระยาบำบัดสรรพโรค            ปี พ.ศ.2466 นักเรียนไทยชื่อ ลิ   ศรีพยัตต์  จบแพทย์จากวิทยาลัยแพทย์แอลบานี นิวยอร์ค กลับไปเมืองไทยได้เป็นหลวงลิปิธรรมศรีพยัตต์ น้องชายของท่านเขียนหนังสือว่าท่านเป็นคนไทยคนแรกที่มีเชื้อสายไทย สัญชาติไทยโดยสมบูรณ์ที่สำเร็จวิชาแพทย์จากอเมริกา            สมเด็จพระมหิตลาธิเบศรอดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก (กรมหลวงสงขลานครินทร์ สมเด็จพระราชบิดา ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน) ทรงสอบไล่วิชาแพทย์ได้เกียรตินิยม จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เมื่อปี พ.ศ. 2471    พระองค์เป็นผู้แทนของรัฐบาลไทย ติดต่อกับมูลนิธิรอคกี้เฟลเลอร์ให้ช่วยปรับปรุงกิจการแพทย์ในประเทศไทยให้ทันสมัยได้สำเร็จ พระองค์เองพระราชทานทุนทรัพย์ส่วนพระองค์เป็นจำนวนมากมาย พร้อมทั้งสละทั้งกำลังความคิดและร่างกายของพระองค์ ช่วยให้กิจการแพทย์ของประเทศไทยเจริญก้าวหน้าขึ้นมาก พระองค์ได้รับการยกย่องว่าเป็น พระบิดาแห่งการแพทย์แผนปัจจุบันของประเทศไทย แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 17:21:44 จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากการสถิติของสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐพบว่า มีคนไทยเข้ามาตั้งรกราก ช่วงปี 1981-1990  จำนวน   64,400  ราย ช่วงปี 1990-2000  จำนวน   48,500  ราย การสำรวจประชากรของสหรัฐ เมื่อปี ๒๐๐๐ พบ คนที่แสดงตนว่าเป็นคนไทยอย่างเดียวจำนวน 112,989   คน และถ้ารวมกับที่แสดงว่าผสมกับเชื้อชาติอื่นด้วยก็มีคนไทย 150,283 คน โดยอยู่มากที่สุดในรัฐแคลิฟอร์เนีย 36,525 คน โดย ๑๐ อันดับแรกของรัฐทีมีคนไทยมากมีดังนี้ จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Very interesting indeed. Thanks for sharing. จากคุณ : genf - [ 13 ก.พ. 52 17:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สถิติต่างๆของคนไทยและชาวเอเซียในสหรัฐมีดังต่อไปนี้ จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อมูลดีมากครับ ขอบคุณคุณธนิตามากครับ จากคุณ : fiattario - [ 13 ก.พ. 52 17:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 P007. DETAILED RACE - Universe: Persons Data Set: 1990 Summary Tape File 1 (STF 1) - 100-Percent data จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 QT-P16. Language Spoken at Home:  2000 Data Set: Census 2000 Summary File 3 (SF 3) - Sample Data Geographic Area: United States จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 17:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมกา มีการสำรวจประชากร ทุก ๑๐ ปี ตัวเลขสถิติข้างบน เป็นของปี ๒๐๐๐ ดังนั้น ปีหน้า คือ ๒๐๑๐ ก็จะมีการสำรวจอีกครั้งหนึ่ง แล้วราวกลางปี ๒๐๑๑ ก็คงมีตัวเลขสถิติใหม่เผยแพร่กัน จากคุณ : ธนิตา - [ 13 ก.พ. 52 18:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากค่ะ น่าสนใจมากทีเดียว ได้ให้ความรู้เพิ่มเติมเรื่องฝาแผด อินกับจันด้วย จากคุณ : Rinta - [ 13 ก.พ. 52 18:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอววว กระทู้ให้ความรู้ดี ๆ อีกแล้ว ... ขอบคุณครับ จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด - [ 13 ก.พ. 52 18:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่าสนใจครับ ทำให้ระลึกถึง ดร เพียร เวชบุล ดร คลุ้ม วัชโรบล จากคุณ : อิสวาสุ - [ 13 ก.พ. 52 18:58:42 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ***... Many Thanks...*** จากคุณ : ข้ามฟ้ามาหารัก - [ 13 ก.พ. 52 19:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่าสนใจมากเลยค่ะ ขอบคุณที่นำมาเขียนให้อ่านกันค่ะ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 13 ก.พ. 52 20:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เนื่องจากเคยค้นคว้า เกี่ยวกับนักเรียนไทยคนแรกๆ ที่เดินทางมาศึกษาต่อในสหรัฐอเมริกา  ขอเพิ่มเติม ตามหลักฐานของมิชชั่นนารี ว่า นักเรียนไทยคนแรกที่เดินทางมาศึกษาต่อในสหรัฐอเมริกา เป็นสุภาพสตรี ชื่อ แม่เต๋อ ชื่อทางคริสเตียนว่า เอสเธอร์ โดยคณะมิชชันนารีส่งเข้ามา ในปีพ.ศ. ๒๔๐๓ ถึง ๒๔๐๖ ก่อนหน้าที่นายเทียนฮี้จะเดินทางเข้ามาในปี พ.ศ. ๒๔๐๘ และเข้าศึกษาวิชาแพทย์ที่มหาวิทยาลัย โคลัมเบีย นิวยอร์ค ต่อมากลับไทยในปีพ.ศ. ๒๔๑๔ หนังสือ "ต่วยตูน" ปักษ์แรก เดือนกันยายน พ.ศ.๒๕๔๑ หน้า ๑๗ ชื่อคอลัมน์ "เมื่อสมเด็จย่าเสด็จอเมริกา ในปี ๒๔๖๐" โดยนักเขียนชื่อ นิมิตร นามชัย ได้ให้ข้อมูลไว้     ก่อนปี 2460 นักเรียนไทยในสหรัฐอเมริกา (ขณะนั้นเรียกว่า สหปาลีรัฐอเมริกา) มีจำนวนไม่มากนัก แม้นว่าไทยกับสหรัฐฯ จะได้ทำสนธิสัญญาทางพระราชไมตรีที่สนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศในด้านต่างๆ มาตั้งแต่ปี 2399 และต่อมาก็ได้มีการแลกเปลี่ยนกันในระดับอัครราชทูต    ในปี 2427 พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นนเรศวรฤทธิ์ (ต่อมาคือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศวรฤทธิ์ ต้นราชสกุล "กฤดากร") อัครราชทูตไทยประจำราชสำนักเซนต์เจมส์ และกรุงวอชิงตัน ก็ได้เสด็จไปยื่นพระราชสาส์นตราตั้งต่อประธานาธิบดีเชสเตอร์ อาเธอร์ ที่ทำเนียบขาว และได้เสด็จไปเยือนเมืองใหญ่ๆ หลายแห่งในสหรัฐ ก่อนหน้านั้น 5 ปี กรุงเทพมหานครก็ได้มีโอกาสต้อนรับ นายพลยูลิสซีส แกรนท์ อดีตประธานาธิบดี คนที่ 18 ของสหรัฐ ในฐานะราชอาคันตุกะ ซึ่งในโอกาสนั้น ท่านนายพลวีรบุรุษแห่งสงครามกลางเมืองของสหรัฐฯ ก็ได้เสนอให้รัฐบาลไทยพิจารณาจัดส่งนักเรียนไปศึกษาในสหรัฐอเมริกาบ้าง     จากหลักฐานของคณะมิชชันนารีอเมริกัน นักเรียนไทยคนแรกที่ถูกส่งไปศึกษา ณ สหรัฐอเมริกา เป็นสุภาพสตรี ซึ่งมีชื่อเป็นไทยว่า "เต๋อ" หรือชื่อทางคริสเตียนว่า "เอสเธอร์"     "แม่เต๋อ" ศึกษาวิชาพยาบาลในสหรัฐอเมริกาอยู่ประมาณ 3 ปี ระหว่างปี พ.ศ. 2403-2406 และต่อมาในปี พ.ศ.2447 ก็ได้เป็นพยาบาลผู้ถวายพระประสูติการสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 7     ต่อจากนั้น ในปี 2408 คณะมิชชันนารีอเมริกัน ก็ได้ส่งนายเทียนฮี้ ไปศึกษาวิชาแพทยศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย รัฐนิวยอร์ค ซึ่งหมอเทียนฮี้ก็สำเร็จได้ปริญญา เอ็ม. ดี. กลับมาเมืองไทยเมื่อปี 2414 หมอเทียนฮี้คือ พันโทและอำมาตย์โท พระยาสารสินสวามิภักดิ์ ท่านบิดาของอดีตนายกรัฐมนตรี นายพจน์ สารสิน     ต่อมาในปี 2419 เมื่อ นพ.แซมมูเอล เรโนลด์ เฮาส์ มิชชันนารี จะเดินทางกลับสหรัฐ ภายหลังที่ได้มาอยู่ในเมืองไทยประมาณ 30 ปี ได้พานักเรียนไทยออกไปศึกษาในอเมริกา 2 นาย คือ นายบุญต๋วน บุญอิต ซึ่งไปเรียนทางศาสนา และ นายก้อน อมาตยกุล (ต่อมาเป็นพระยาวินิจวิทยาการ) ไปศึกษาวิชาวิศวกรรมเหมืองแร่ ที่วิทยาลัยลาฟาแยต ในมลรัฐเพนซิลเวเนีย และกลับมารับราชการในปี 2423     สำหรับนักเรียนทุนเล่าเรียนหลวง "ชุดแรก" ที่ส่งไปศึกษายังสหรัฐอเมริกา ก็คือ นายแอบ รักตประจิตร (ต่อมาคือ พล.ท.พระยาศัลวิธานนิเทศ) และ นายตี๋ มิลินทสูต (ต่อมาคือพระยาโภชากร) ซึ่งเดินทางถึงสหรัฐในปี 2452 นายแอบสำเร็จวิชาคณิตศาสตร์และแผนที่จากมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดทั้งปริญญาตรีและโท ขณะที่นายตี๋ สำเร็จปริญญาตรีทางกสิกรรมจากมหาวิทยาลัยคอร์แนล โดยทั้งสองได้เดินทางกลับมารับราชการในปี 2457     ต่อมาในฤดูร้อนของปี 2459 สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมขุนสงขลานครินทร์ (สมเด็จพระมหิตลาธิเบศอดุลยเดชวิกรมพระบรมราชชนก) ก็ได้เสด็จสหรัฐ เพื่อทรงเข้าศึกษาวิชาเตรียมแพทย์และวิชาสาธารณสุขศาสตร์ ณ มหาวิทยาลัยฮาวาร์ด เพื่อทรงอุทิศพระชนม์ชีพให้แก่การพัฒนาการแพทย์และการสาธารณสุขในประเทศไทย      ในกลางปี 2460 นักเรียนไทยในสหรัฐอเมริกาทั้งหมด น่าจะมีจำนวนไม่เกิน 10 คน อาทิเช่น นายเจริญ เชนยวนิช (พระเจริญวิศวกรรม) นายประสิทธิ์ เมนะเศวต (หลวงประสิทธิ์กลมัย) นายสุธ เลขยานนท์ (พระสุทธิอรรถนฤมนตร์) นายวิสุทธิ โทณวนิก (พระยาโทณวนิกมนตรี) และนักเรียนพยาบาล 3 คน คือ นางสาวดี นางสาวหวาน บี โรซ่า (สงสัยจะเป็นพี่น้องกัน) และนางสาวพร้อม เศวตโสภณ (ครูพร้อมแห่งวชิราวุธวิทยาลัย) เป็นต้น     ในเดือนตุลาคมศกนั้นเอง จำนวนนักเรียนไทยในอเมริกาก็ได้เพิ่มขึ้นอีกเกือบ 20 คน ซึ่งเดินทางมาจากสยามเป็นกลุ่มเดียวกัน ภายใต้การควบคุมดูแลของพระยาชนินทรภักดี ที่ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้ดูแลนักเรียนไทยในอเมริกาคนแรก     การที่มีนักเรียนไทยไปศึกษา ณ สหรัฐอเมริกาเป็นจำนวนมากเช่นนี้ ก็เพราะขณะนั้นสงครามโลกครั้งที่ 1 กำลังดำเนินไปอย่างรุนแรงในยุโรป สำหรับสหรัฐนั้นเพิ่งจะเข้าสู่สงครามเป็นฝ่ายสัมพันธมิตร เมื่อวันที่ 6 เมษายน ของปี 2460 และต่อมาในวันที่ 22 กรกฎาคม ศกเดียวกัน สยามก็ประกาศสงครามต่อเยอรมัน และจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี โดยเป็นฝ่ายสัมพันธมิตรเช่นกัน (ฝ่ายเดียวกับ อังกฤษ ฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา)     การสู้รบแผ่ไปไม่ถึงอเมริกา ขณะที่มหาสมุทรแปซิฟิกยังสงบและปลอดภัยจากสงครามในยุโรป ดังนั้น นักเรียนไทยจึงถูกส่งไปอเมริกาแทนไปอังกฤษและยุโรปที่ไม่อาจไปได้     คณะนักเรียนไทยที่เดินทางไปสหรัฐอเมริกาคราวนั้น มีจำนวนทั้งสิ้น 18 คน และนักเรียนทุนกระทรวงการต่างประเทศที่จะไปศึกษาที่ญี่ปุ่น 1 คน สำหรับนักเรียนที่จะไปสหรัฐอเมริกานั้นประกอบด้วย 1. นางสาวสังวาลย์ ตะละภัฏ (สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี) 2. นางสาวอุบล ปาลกวงศ์ ณ อยุธยา (นางลิปิธรรมศรีพยัตต์) 3. พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาทิตย์ทิพอาภา (ประธานคณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในรัชกาลที่ 8) 4. นายลิ ศรีพยัตต์ (หลวงลิปิธรรมศรีพยัตต์) 5. นายนิตย์ เปาวเวทย์ (หลวงนิตย์เวชชวิศิษฎ์) 6. หลวงนารถบัญชา (โต๊ะ อมระนันท์ พระยาวิฑูรธรรมพิเนตุ) 7. นายประสบ สุขุม (พระพิศาลสุขุมวิท) 8. นายสิงห์ ไรวา (พระนรราชจำนง) 9. นายประดิษฐ์ สุขุม (หลวงสุขุมนัยประดิษฐ์) 10. นายขาว ณ ป้อมเพชร (หลวงวิชิตอัคนีนิภา) 11. นายเจียม ลิมปิชาติ (หลวงชาติตระการโกศล) 12. นายบุญเชย ปิตรชาติ (หลวงประพันธ์ไพรัชชพากษ์) 13. นายศิริ หัสดิเสวี (หลวงนฤสารสำแดง) 14. หม่อมเจ้าวรพงษ์พัฒนา สุทัศนีย์ 15. นายเชื้อ คชเสนี 16. นายเนิ่น ศิลปี 17. นายเจริญ ศรีสุข (หรือ พัสดิเสวี) 18.  นายพิน ตันต์ชา     ส่วนนักเรียนที่แยกไปศึกษาที่ญี่ปุ่นก็คือ นายอรุณ วิจิตรานนท์     ขณะที่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี และนางอุบล ลิปิธรรมศรีพยัตต์ เป็นนักเรียนพยาบาล ทุนสมเด็จพระศรีสวรินทราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า หลวงลิปิธรรมศรีพยัตต์ และหลวงนิตย์เวชชวิศิษฏ์ เป็นนักเรียนแพทย์ ทุนสมเด็จพระมหิตลาธิเบศฯ พระบรมราชชนก    Link        ----> http://www.alittlebuddha.com/Rama%209%20Exhibition/King%20Rama%209%2002.htm แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 21:01:44 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 20:47:11 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 20:45:34 จากคุณ : กริชนาคราช - [ 13 ก.พ. 52 20:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 20:58:43 จากคุณ : วงแตก - [ 13 ก.พ. 52 20:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากได้สักเล่มครับ จากคุณ : ฮักเมาน้องหล้า - [ 13 ก.พ. 52 22:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กระทู้นี้ได้ความรู้ดีมาก  ๆ อ่านแล้วต้องขอขอบคุณทั้งสองท่าน คุณ "ธนิตา"  และ คุณ "กริชนาคราช" ตรงที่กรุณานำเสนอความรู้แบบผู้รู้จริง  กล่าวคือ 1. มีหลักฐาน  มีที่มา มีdata and sources มาแสดงยืนยันประกอบ  ถือว่าเป็นการเข้ามาให้ความรู้ในเวบไซต์สำคัญ  " พันทิพ "  แบบผู้มีปัญญา  ไม่มั่ว 2. ทั้งสองท่านเป็นผู้มีความตั้งใจจริง  และพากเพียรในการนำเสนอสิ่งเป็นประโยชน์ไม่เฉพาะแต่คนในห้องไกลบ้าน  แต่สำหรับคนทั่วไปที่แวะเข้ามาจะได้ความรู้ไปด้วย  ( ไม่ใช่ของง่ายๆที่จะมาค้นคว้าและพิมพ์ตอบยาวๆ ลงในกระทู้นี้  เพราะต้องใช้เวลามาก ) ขอปรบมือนาน ๆ  ( ไม่บอกว่ากี่ครั้ง)  และโปรดได้นำเสนอสิ่งดีๆ  อย่างนี้เข้ามาอีก  เขียนมาอีก ( ชนิดมีหลักฐานยืนยันประกอบด้วย) ข้าพเจ้ารออ่านเพื่อหาความรู้พร้อมกับคนไทยทั่วโลกที่เข้ามาใน " พันทิพ " แห่งนี้ จากคุณ : ผู้อยากรู้-อยากอ่านของแท้ (Detente) - [ 13 ก.พ. 52 22:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 กระทู้ดีให้ทั้งความรู้และสาระ   ขอชื่นชมค่ะ จากคุณ : ถึกศรี - [ 13 ก.พ. 52 23:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับกระทู้ดีๆ แบบนี้ จากคุณ : nunampeung - [ 13 ก.พ. 52 23:58:50 A:173.22.159.227 X: TicketID:187330 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กระทู้ดี มีความรู้ โหวตค่า จากคุณ : Land of Smile - [ วันวาเลนไทน์ 02:29:51 A:192.168.0.17 X:68.33.226.202 TicketID:185428 ]

ความคิดเห็นที่ 22 This is very interesting.  Thanks for sharing. จากคุณ : Thai Woman (ณารา) - [ วันวาเลนไทน์ 03:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เย่้ มาเก็บความรู้ด้วยอีกคน จากคุณ : Krryta (kryta) - [ วันวาเลนไทน์ 04:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดีค่ะ จากคุณ : robotfunction - [ วันวาเลนไทน์ 08:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาอ่าน + โหวตค่ะ จากคุณ : pixp - [ วันวาเลนไทน์ 09:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอแจมด้วยคนครับ  พอดีผมไปเจอข้อมูลใน website นี้มา http://www.thailandoutdoor.com/GunStory/2continents/2continents.html เป็นเรื่องราวของ นายยอด ดูปองท์ หรือ นายพันโท พระพิชิตชาญณรงค์ ชาวสยามคนเดียวที่ร่วมรบในสงครามกลางเมืองอเมริกัน  เรื่องราวยาวมากแต่ผมเห็นว่ามีข้อมูลอ้างอิงพอสมควรทั้ง ภาพถ่าย  หลักฐานการลงทะเบียนทหาร  หลักฐานการักษาตัว  หลักฐานการขอเป็นพลเมืองสหรัฐ ฯลฯ      ซึ่งถ้าเรื่องราวทั้งหมดเป็นจริงตามที่อ้างก็ถือได้ว่า  เป็นสุดยอดนักผจญภับชาวสยามคนแรก ๆ เลยครับ จากคุณ : popoman1 - [ วันวาเลนไทน์ 09:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 27                       จากคุณ : Coconut Dance : - [ วันวาเลนไทน์ 10:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ู^ ^ จากคุณ : Coconut Dance : - [ วันวาเลนไทน์ 10:10:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้ดีมากๆเลยค่ะ.. ข้อมูลดีมากเลย CaliGirl เคยคุยกับคุณลุงคนนึงที่เป็นเพื่อนของคุณพ่อค่ะ ตอนนี้ท่านคงอายุซัก70กว่าๆได้แล้ว ท่านบอกว่าสมัยที่ท่านมาเรียนใหม่ๆ (ประมาณ50ปีที่แล้ว) ในแอลเอมีนักเรียนไทยไม่ถึงสิบคน ที่เศร้าที่สุดคือเด็กกลุ่มนี้ได้ขับรถไปเที่ยวแล้วเกิดอุบัติเหตุ.. คุณลุงบอกว่าลุงไม่ได้ไปด้วยเพราะติดอ่านหนังสือสอบ แต่เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น จากเด็กไทยเกือบสิบคน เหลือคุณลุงแค่คนเดียว ลุงบอกว่าตอนนั้นอยากจะกลับเมืองไทยสุดๆเพราะรู้สึกว่าไม่เหลือใครแล้ว แต่คุณลุงก็สู้มาได้.. เราฟังแล้วอึ้งไปเลยค่ะ ======== มาอ่านเรื่องคนไทยในอเมริกาแล้วแอบลุ้นว่าจะมีเรื่องของคุณย่าของคุณสามีอยู่ด้วยรึเปล่า คุณย่าเป็นหนึ่งในคนที่เริ่มโครงการวัดไทยในแอลเอค่ะ ตอนนี้คุณย่าอายุ 95แล้ว ยังแข็งแรงอยู่เลยค่ะ ========= ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ จากคุณ : CaliGirl - [ วันวาเลนไทน์ 11:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 30 กระทู้ดีมีประโยชน์ค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ วันวาเลนไทน์ 11:38:30 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้เพิ่ม จากคุณ : เด็กหัวโต - [ วันวาเลนไทน์ 12:13:58 A:24.240.30.234 X: TicketID:199210 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อย่างนี้สิ ถึงสมควรจะเป็นกระทู้แนะนำ เคยได้ยินเรื่องฝาแฝดอินจัน แต่เพิ่งจะมารู้ครั้งนี้เองที่อ่านบทความของคุณธนิตาว่าตั้งรกรากอยู่ที่อเมริกานี่เอง และเพิ่งทราบว่า Maryland มีคนไทยหนาแน่นเยอะถึง 3000 กว่าคน  ซึ่งอาจจะมีมากกว่านั้น เพราะบางคนก็ไม่ได้รายงานตัวนะ จากคุณ : yinnerella - [ วันวาเลนไทน์ 12:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ความคิดเห็นที่ 26 จากคุณpopoman1 เรื่องที่ลิงค์มาให้อ่านนั้น เป็น นวนิยาย ไม่ใช่ เรื่องจริง เพราะถ้าไป ที่เว็บหน้าแรก http://www.thailandoutdoor.com/index.htm แล้วดูตรงท้ายสุด ของบรรทัดสุดท้าย ที่มุมล่างทางขวามือของจอ จะมีคำว่า นวนิยายสุดสองทวีป แล้วถ้าคลิ๊กดู ก็จะมาเรื่องที่ลิงค์ ดังรูปข้างล่างนี้ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 13:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณข้อมูลจากทั้ง 2 ท่านด้วยนะคะ ....      มีข้อสงสัยขอเรียนถามทั้ง 2 ท่านด้วยค่ะ     " นายแพทย์ชาวอเมริกันชื่อ E.A. STURGE M.D. ที่อยู่ในเมืองไทยระหว่างปี พ.ศ. 2423-2428 เผยแพร่คริสตศาสนาที่เพชรบุรี  เปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนปัจจุบันแห่งแรกในประเทศไทยที่จังหวัดเพชรบุรี   "     ชาวอเมริกันเข้ามาริเริ่มเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผนปัจจุบันแห่งแรกในประเทศไทย...ไม่ทราบว่ามีข้อมูลนี้บรรจุอยู่ในตำราเรียนของไทยหรือไม่ค่ะดิฉันจำไม่ได้จริงๆค่ะ เรียนๆหลับๆ...แฮ่ แฮ่...  จาก คห.8  Language Spoken at Home ไทย 0.0 เปอร์เซนต์ ตีความได้ว่า คนไทยพูดภาษาอังกฤษกันหมด ใช่ไหมคะ     เอกสารทางการของรัฐที่มีการแปลเป็นภาษาอื่นๆ จึงไม่ค่อยได้เห็นที่เป็นภาษาไทย (เคยอยู่ วอชิงตัน กับ เวอร์จิเนียค่ะ ไม่ทราบว่าที่รัฐอื่นๆ เป็นอย่างไร แต่คาดว่าแคลลิฟอเนียน่าจะมีมังค่ะ เพราะมีคนไทยอยู่เยอะ)      ด้วยความนับถือค่ะ จากคุณ : แม่ขา - [ วันวาเลนไทน์ 13:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความคิดเห็นที่ 29 คุณCaliGirl คุณย่า นามสกุล ซอโสตถิกุล หรือเปล่า นามสกุลนี้ บริจาคที่ดิน บ้าน เงิน และเป็นกำลังสำคัญ ในการสร้าง วัดไทยลอสแองเจลิส รวมทั้ง มอบถวายที่ดินสร้างวัดวชิรธรรมสาธิต เขตพระโขนง แก่สมเด็จเพระบรมโอรสาธิราช(จ้าฟ้าวชิราลงกรณ) ด้วย ถึงแม้จะไม่ใช่ นามสกุลนี้ ก็ขออนุโมทนาด้วย นะ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 13:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาอ่านเอาความรู้ครับ ข้อมูลดีมากจากหลายๆท่าน ขอบคุณครับ จากคุณ : smartupid - [ วันวาเลนไทน์ 14:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 37 Very interesting ka Khun ธนิตา Thank you. จากคุณ : Kalimera - [ วันวาเลนไทน์ 14:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ คุณกริชนาคราช ความคิดเห็นที่ 15 ที่นำบทความจากเว็บ ที่เอามาจากหนังสือ ต่วยตูน มาร่วมด้วย การที่บอกว่า >>  จากหลักฐานของคณะมิชชันนารีอเมริกัน นักเรียนไทยคนแรกที่ถูกส่งไปศึกษา ณ สหรัฐอเมริกา เป็นสุภาพสตรี ซึ่งมีชื่อเป็นไทยว่า "เต๋อ" หรือชื่อทางคริสเตียนว่า "เอสเธอร์"<< นั้น ถ้าดูเผินๆ ก็อนุโลม กันได้ แต่ถ้าดูอย่างละเอียด จากหลักฐานของคณะมิชชันนารีอเมริกัน ดังรูปข้างล่างนี้ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 14:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าอ่านและพิจารณาดูให้ดี จะเห็นว่า Esther ถูกยกให้เป็นลูกบุญธรรมของ ครอบครัว Mattoon ตอนอายุ ๙ ขวบ (1853) แล้วก็มาเมกากับครอบครัวเมื่ออายุ ๑๓ (1857) ซึ่งเธอก็อายุยังน้อย แล้วจะเรียนต่อพยาบาลให้จบใน ๓ ปี ก่อนกลับไทยปี 1860 ได้อย่างไร จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 15:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สุดยอดสาระเลยครับ จากคุณ : *omega* - [ วันวาเลนไทน์ 15:33:26 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แล้วการที่บอกว่า <<ต่อมาในปี พ.ศ.2447 ก็ได้เป็นพยาบาลผู้ถวายพระประสูติการสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 7>> นั้น พ.ศ.2447 = 1904 (2447-543=1904 ) Esther ก็มีอายุ 60 แล้ว (1904-1853=51,บวกอายุ ๙ ขวบ เมือเป็นลูกบุญธรรม แล้วตอนนั้นโรงพยาบาลศิริราช ก็ตั้งมา ๑๕ ปีแล้ว มีอาจารย์แพทย์ พยาบาลผดุงครรภ์ ทั้งไทยและเทศ จากหนังสือก็บอกเพียงว่า Esther เป็นคนเลี้ยงดูแล แค่นั้น ดังนี้ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 15:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สรุป ในความคิดเห็นของเรา แม่เต๋อ (Esther) เป็นหญิงไทยคนแรกไปอเมริกา แต่คงไม่จบพยาบาลจากเมกา อาจจะจบหรือได้รับการฝึกจากหมอมิชชันนารี หรือจากโรงเรียนในไทย และคงไม่ได้ถวายพระประสูติการโดยตรง แล้วจากเอกสาร ในความคิดเห็นที่ 39 จะเห็นว่า คริสเตียนใช้เวลาถึง ๑๙ ปี ที่ให้ชายไทยคนแรกเข้ารีต ส่วนหญิงไทยต้องใช้เวลา ๒๐ ปี จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 15:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ความคิดเห็นที่ 34จากคุณแม่ขา เรื่องชาวอเมริกันเข้ามาริเริ่มเปิดโรงพยาบาลแพทย์แผน ปัจจุบันแห่งแรกในประเทศไทยที่เพชรบุรีนั้น...ไม่ทราบว่าจะมีข้อมูลนี้บรรจุอยู่ในตำราเรียน ของไทยหรือไม่ เพราะเราก็ เรียนๆหลับๆ...เหมือนกัน ส่วน จาก คห.8  Language Spoken at Home ไทย 0.0 เปอร์เซนต์ นั้น คุณสังเกตุได้ดีมาก หมายความว่า เมื่อคิดเทียบกับคนในเมกาทั้งหมด ๒๐๐กว่าล้านคน มีคนพูดไทย น้อยมากเท่ากับศูนย์เปอร์เซนต์ น้อยกว่า ลาว เขมร ม้ง เรืองเอกสารทางการของรัฐในเมกา ที่เป็นภาษาไทยนั้น ได้ข่าวว่าแคลลิฟอเนีย มีคู่มือและข้อสอบใบขับขี่ภาษาไทยด้วยนะ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 16:24:22 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ความคิดเห็นที่ 32 คุณyinnerella เรื่องสถิติประชากร เกี่ยวกับจำนวนคนไทยนั้น ก็คงมีตกหล่นกันบ้าง ทั้งๆที่ เขาพยายามเก็บสำรวจให้ครบทุกชาติทุกภาษากัน เพราะยิ่งมากเท่าไร เงินบำรุงสนับสนุนในท้องถิ่นก็จะได้รับมากขึ้น การสำรวจเขาจะส่งแบบฟอร์มไปตมที่พักก่อน ถ้าไม่ได้รับคำตอบ ก็จะส่งเจ้าหน้าที่ไปดักรออยู่เลยนะ จากคุณ : ธนิตา - [ วันวาเลนไทน์ 16:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 45              แม่เล่าให้ฟัง พระนิพนธ์ใน สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์       (คัดมาบางส่วน)                                        เรียนพยาบาล            แม่เข้าโรงเรียนแพทย์ผดุงครรภ์และหญิงพยาบาลแห่งศิริราช เมื่อปี พ.ศ.๒๔๕๖ (ค.ศ.๑๙๑๓) คือเมื่ออายุเกือบ ๑๓ ปี ไม่ได้เข้าตอนต้นปีการศึกษา แม่เป็นนักเรียนที่มีอายุน้อยที่สุดของรุ่นนั้นและรุ่นต่อมาอีก            นักเรียนพยาบาลทุกคนจะอยู่ด้วยกันในเรือนๆ หนึ่ง ซึ่งชั้นบนเป็นห้องนอนและชั้นล่างเป็นห้องเรียน ต่อมาเมื่อมีนักเรียนมากขึ้น ทั้งสองชั้นกลายเป็นห้องนอนและห้องเรียนย้ายไปอยู่เรือนใหม่ การเยนปีแรกเป็นการเรียนทฤษฎีกับครูซึ่งเป็นแพทย์ ปีที่ ๒ และปีที่ ๓ เป็นการฝึกงานภายใต้การควบคุมของนางพยาบาล ในปีที่ ๒ ของรุ่นของแม่ต้องเข้าไปฟังภาคทฤษฎีกับปีที่ ๑ ของรุ่นต่อไปอีกที การเรียนซ้ำโดยนั่งฟังอยู่เฉยๆ ท้ายชั้นแม่เห็นว่าน่าเบื่อ จึงเอาลูกโป่งไปเป่าเล่น แต่ครั้งหนึ่งลูกโป่งก็แตกในกลางชั้น การเรียนของแม่เป็นไปด้วยดี เพราะแม่เขียนและอ่านได้อย่างดี และงานปฏิบัติก็ทำได้อย่างคล่องแคล่ว แต่แม่ยังเด็กมากและชอบเล่นชอบวิ่งอยู่ ครั้งหนึ่งแม่ต้องไปช่วยในการคลอดลูก คนต้องไปตามตัวลงมาจากต้นมะม่วง อีกครั้งหนึ่งถึงเวลาที่จะเข้าไปพยาบาลคนไข้ เมื่อคนไข้คนนั้นเห็นหน้าอันเด็กเหลือเกินของผู้ที่จะมาพยาบาลตนก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ บางปีตอนปลายปีการศึกษาจะมีการถ่ายรูปเพื่อแลกเปลี่ยนกัน ส่วนเสื้อผ้านั้นก็ยืมกันใส่ถ่าย อัลบั้มรูปถ่ายเล่มแรกของแม่เต็มไปด้วยรูปครูและเพื่อนนักเรียนพยาบาล             เมื่อเรียนพยาบาลอยู่ มีเพื่อนเรียนคนหนึ่งชื่อเนื่อง จินตดุล ซึ่งข้าพเจ้าจะกล่าวถึงอีกภายหลัง แม่เนื่องอายุมากกว่าแม่รอบกว่า เวลานั้นแม่ชอบแกล้งแม่เนื่องบ่อยๆ โดยมากแม่เนื่องนั่งข้างหลังแม่ ครั้งหนึ่งแม่หันไปหยิบขวดหมึกของแม่เนื่องออกไปเสีย แม่เนื่องก็จิ้มปากกาลงไปบนโต๊ะ วันหนึ่งแม่หลอกแม่เนื่องไปที่ก๊อกน้ำในสวน แล้วก็ไขน้ำรดขา อีกครั้งหนึ่งแม่เอากระดาษม้วนๆ มาพันตัวแม่เนื่องเป็นสไบ ครูมาเห็นเข้าแทนที่จะดุแม่ดุเอาแม่เนื่อง ถึงอย่างไรก็ดี แม่รักแม่เนื่องและช่วยลอกตำราให้บ่อยๆ เพราะแม่เนื่องเขียนไม่ค่อยทัน             เมื่อเรียนจบหลักสูตร ๓ ปีแล้ว ในปี พ.ศ. ๒๔๕๙ (ค.ศ.๑๙๑๖) แม่ก็ยังอยู่ที่ศิริราชต่อไปอีก จะกลับไปที่บ้านพระยาฯ เป็นบางครั้ง เช่นในวันหยุด                                       ได้ไปสหรัฐอเมริกา             [i]ในเวลานั้น พ.ศ.๒๔๖๐ (ค.ศ.๑๙๑๗) ทูลหม่อมฯ ประทับอยู่ที่อเมริกา ทรงศึกษาวิชาเตรียมแพทย์มาแล้วปีหนึ่ง และกลังทรงศึกษาวิชาแพทย์ปีที่หนึ่งอยู่ในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เมดิคัล สกูล (Harvard Medical School) เมืองบอสตัน รัฐแมสสาชูเสตต์ ประทับห้องชุด (แฟลต) อยู่พระองค์เดียว ที่ ๓๒๙ ถนนลองวู้ด จึงต้องพระประสงค์มหาดเล็กมารับใช้และในขณะเดียวกันจะให้เรียนหนังสือด้วย ทูลหม่อมฯ ทรงแจ้งพระประสงค์กับพระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้ารังสิตประยูรศักดิ์ กรมหมื่นไชยนาทนเรนทร (พระยศเวลานั้น ตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๖๕ กรมขุนไชยนาทนเรนทร พ.ศ.๒๔๙๓ กรมพระฯ  พ.ศ. ๒๔๙๔ สมเด็จกรมพระยาฯ ) พระโอรสในรัชกาลที่ ๕ ซึ่งสมเด็จพระพันวัสสาฯ ทรงเคยเลี้ยงเหมือนกับพระโอรสแท้ๆ ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ หลังจากที่เจ้าจอมมารดา ม.ร.ว.เนื่อง สนิทวงศ์ ได้ถึงแก่อนิจกรรม เมื่อพระชันษาเพียง ๑๑ วันเท่านั้น เวลานั้นเสด็จเสด็จในกรมไชยนาทฯ ทรงดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมสาธารณสุขในกระทรวงมหาดไทย จึงทรงดำริที่จะส่งนักเรียนแพทย์ ๒ คน ซึ่งจะให้เป็นนักเรียนทุนของทูลหม่อมฯ และนักเรียนพยาบาล ๒ คน ซึ่งจะให้เป็น นักเรียนทุนของสมเด็จพระพันวัสสาฯ นักเรียนแพทย์ ๒ คน ที่ได้รับเลือกคือ นายลิ ศรีพยัตต์ (หลวงลิปิธรรมศรีพยัตต์) และนายนิตย์ เปาวเวทย์ (หลวงนิตย์เวชชวิศิษฐ์) ซึ่งเรียนแพทย์อยู่แล้วแต่ยังไม่จบ สำหรับนักเรียนพยาบาลนั้น เสด็จในกรมไชยนาทฯ ทรงเลือกผู้ที่เป็นข้าหลวงทูลหม่อมหญิงฯ และสมเด็จพระพันวัสสาฯ วันหนึ่งเสด็จในกรมไชยนาทฯ ไปที่โรงพยาบาลศิริราชและทรงเรียกให้แม่ไปเฝ้า ทรงถามว่าอยากไปเรียนเมืองนอกไหม แม่เล่าว่าจำความรู้สึกตอนนั้นได้ว่าอยากไปเหลือเกิน นักเรียนทุนหญิงอีกคนหนึ่ง คือ อุบล ปาลกวงศ์ ณ อยุธยา ซึ่งขณะนั้นเป็นนักเรียนพยาบาลอยู่ อายุมากว่าแม่ ๑ เดือน แต่ยังเรียนพยาบาลไม่จบ                                      การเตรียมตัว             ในระยะ ๕- ๖ เดือนก่อนที่จะออกเดินทางไปสหรัฐฯ แม่ต้องเตรียมเสื้อผ้าและเรียนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนวังหลัง โดยยังค้างอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช แม่เคยเรียนภาษาอังกฤษมาเล็กน้อยที่โรงเรียนพยาบาลแต่เป็นขนาด " เอ บี แอ๊บ"  เมื่อเรียนที่โรงเรียนวังหลังนี้แม่จะต้องอ่านเรื่องสั้นๆ แล้วย่อเป็นภาษาอังกฤษ ครั้งหนึ่งเป็นเรื่องคนจีนที่เดินทางไปประเทศอังกฤษ เมื่อถึงเวลาย่อแม่ไม่รู้จักคำว่าเดินทาง เลยต้องเขียนว่า "คนจีนไปปิ๊กนิกที่อังกฤษ"             ในสมัยนั้นที่เมืองไทยยังไม่ได้ใช้นามสกุลอย่างแพร่หลายดังที่กล่าวแล้ว ในเวลานั้นแม่ไม่มีผู้ใหญ่ชายทางครอบครัวพ่อ จึงไม่มีใครไปจดนามสกุล เมื่อไปต่างประเทศจำเป็นที่จะมีนามสกุลในหนังสือเดินทาง ผู้ที่ไปกันก่อนบางท่านจะถูกเรียก มิสเตอร์ นาย...(Mr.Nai...) เช่น พระยาศัลวิธานนิเทศ เป็นมิสเตอร์ นายแอบ (Mr.Nai Aab) (ในสมัยนั้นชื่อนายแอบ) เมื่อไปศึกษาที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ในสหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ.๒๔๕๑ ยังไม่มีการใช้หนังสือเดินทาง * และนามสกุล การติดต่อระหว่างมหาวิทยาลัยและทางราชการกรุงเทพฯ คงใช้ นายแอบ (Nai Aab) เขาก็ลงทะเบียนถือเอาคำหลังเป็นชื่อสกุล (จากบันทึกของพระยาศัลวิธานฯ ) สมัยนั้นคงมีคนที่ชื่อ "นาย" หลายคน เมื่อแม่ไม่มีนามสกุลก็จำเป็นต้องหาให้ แม่จึงได้ใช้นามสกุลของข้าราชบริพารที่มีนามสกุลคนหนึ่ง ผู้นั้นคือ เจ้ากรมหลี ตะละภัฎ ขุนสงขลานครินทร์ เจ้ากรมของทูลหม่อมฯ เจ้านายที่ทรงกรมคือ เป็นกรมขุน หลวง ฯลฯ จะทรงมี "เจ้ากรม" ซึ่งจะมีบรรดาศักดิ์ตามเจ้านายของตน เมื่อหลังจากสิ้นพระชนม์แล้ว ทูลหม่อมฯ ได้เป็นกรมหลวงสงขลานครินทร์ ขุนสงขลานครินทร์ก็เลื่อนเป็นหลวงสงขลานครินทร์ ส่วนถมยา น้องชายของแม่ เมื่อเจริญวัยแล้ว ได้ไปขอจดทะเบียนที่อำเภอใช้นามสกุล "ชูกระมล" ถึงแม้ว่าแม่ไม่เคยใช้นามสกุลชูกมล ก็อยากจะถือว่าแม่เกิดมาในสกุลนี้                        --------------------------------- * หนังสือเดินทางเริ่มใช้ในปี พ.ศ. ๒๔๕๓ (ค.ศ.๑๙๑๐) เขียนเป็น ๔ ภาษา ภายหลังการประชุมสันนิบาตชาติ ( League of Nations ) เรื่องหนังสือเดินทาง (Passport) เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๙ (ค.ศ.๑๙๒๖) ได้กำหนดให้ทุกประเทศใช้หนังสือเดินทางเป็น ๒ ภาษา สำหรับไทยใช้ ไทย-ฝรั่งเศส จนถึง พ.ศ.๒๕๑๙ เปลี่ยนเป็นใช้ ไทย-อังกฤษ (ข้อความจาก อาจิณ จุลศิริวงศ์ โดยหนังสือสราญรมย์)                       ----------------------------------------                   http://www.rspg.org/mom/kmom5.htm                                             จากคุณ : กริชนาคราช - [ วันวาเลนไทน์ 17:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณ คุณธนิตา และทุกท่านที่ให้ขอมูลเพิ่มเติม แน่นปึ๊กจริงๆ จะเก็บไว้เล่าให้ลูกหลานฟังค่ะ . จากคุณ : รุ้งงามข้างบ้าน - [ วันวาเลนไทน์ 18:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ตอบคุณธนิตานะคะ             หลายสิ่งหลายอย่างในสมัยก่อน ต่างจากปัจจุบันเป็นที่ทราบกัน สำหรับเรื่อง วัยวุฒิ ของผู้เข้ารับการศึกษาวิทยาการแขนงต่างๆ ช่วงเริ่มบุกเบิก หรือระยะเวลาที่องค์กรต่างๆเปิดรับผู้ศึกษาเพื่อเน้นพัฒนาการและการเผยแพร่ ไม่ว่าจะมีความรู้พื้นฐานหรือประสบการณ์มาก่อนหรือไม่   อันนี้กล่าวโดยทั่วไป หากจะย้อนมองไปในกาลยุคเก่า ตามที่บันทึกประวัติการศึกษาของ "สมเด็จย่าฯ" ครั้งที่ทรงศึกษาวิชาพยาบาล มีหลักฐานแน่ชัดว่า ทรงมีพระชนมายุเกือบสิบสาม พรรษา และทรงสำเร็จวิชาพยาบาล ตามหลักสูตรสามปี (พ.ศ.๒๔๕๖ ถึง ๒๔๕๙) ขอนำประเด็นนี้ มาวิเคราะห์ (คร่าวๆ) เรื่อง วัยการศึกษาวิชาพยาบาลของ "แม่เต๋อ" สืบเนื่องจากคำุถามของคุณธนิตา ในความเห็นที่ ๓๙ ของกระทู้นี้ ว่า เอสเธอร์อายุยังน้อย จะเรียนพยาบาลให้จบภายในสามปีได้อย่างไร ดังที่มีหลักฐานอยู่ว่า สมัยก่อนนั้น อายุของผู้ศึกษาค่อนข้างน้อยมาก หากจะนำมาเทียบกับการกำหนดหรือความเป็นไปได้ในยุคสมัยต่อมา แต่ บุคคลที่มีชื่อและเรื่องราวชีวิต จารึกในประวัติศาสตร์ ทั้งไทยและเทศ หลายต่อหลายท่าน มักจะเป็นผู้มีดวงชะตากำหนดความพิเศษเอาไว้แล้ว แม่เต๋อหรือเอสเธอร์ เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ของเยาวชนไทยที่โชคดียิ่งนัก แม้จะมีสุขภาพที่ไม่แข็งแรง แต่เมื่อได้เป็นบุตรบุญธรรมของครอบครัวฝรั่ง ก็ได้รับการดูแล ให้มีชีวิตดีขึ้น และที่แน่นอนได้เดินทางมาสู่สหรัฐอเมริกา ส่วนนี้ ต้องขอขอบคุณด้วยค่ะ ที่นำหลักฐานมาแสดงอย่างชัดเจน ว่า มีตัวตนของนักเรียนไทยหญิงรายนี้อยู่จริง ในช่วงหนึ่งร้อยห้าสิบปีก่อนหน้านี้ จากหลักฐานของคณะมิชชั่นนารี งานของโปรเตสแตนท์ในศตวรรษที่แล้ว หลักฐานของหนังสือเล่มดังกล่าว แสดงว่า แม่เต๋อเป็นนักเรียนพยาบาลที่มี ความสามารถมิใช่น้อย เมื่อเดินทางกลับเมืองไทยประมาณอายุสิบหกปีนั้น ก็ได้ใช้ความรู้ในแขนงที่มี ช่วยเหลือคณะทำงานในประเทศไทยอย่างน่ายกย่อง สำหรับความเห็นส่วนตัวแล้ว ดิฉันมองว่า Estherเป็นบุคคลที่สมควรได้รับคำสรรเสริญยิ่ง ทุกสิ่งที่ปรากฎตามหลักฐานที่เราพยายามค้นคว้ากันอยู่ในที่นี้ ล้วนบ่งบอกว่า คนไทยมีขีดความรู้ความสามารถที่สากลยอมรับมาแต่ครั้งกระนั้น มีการบันทึกอย่างชัดเจน และกล่าวอ้างอิงได้ ตามที่ปรากฏในหนังสือของนักเขียนผู้ค้นคว้า อย่างไรก็ตาม ความคิดเห็นและวิจารณญาณของผู้อ่านหรือผู้ศึกษาสมัยหลัง อาจจะมีได้หลากหลาย บางท่านก็เชื่อตามนั้น หลายท่านก็อาจไม่แน่ใจนัก เหตุผลของแต่ละคน ในการวิเคราะห์ตีความ พิจารณาข้อมูลย่อมมีแผกผัน ในที่นี้ ไม่ขอต่อความเกินกว่าประเด็น เรื่องคนไทยรุ่นแรกๆในสหรัฐอเมริกา ทั้งนี้ ขอเน้นย้ำว่า คนไทยที่ได้เดินทางไปต่างประเทศยุคก่อนๆ ล้วนมีที่มา ของดวงชะตาอย่างพิเศษ เช่นในกรณีของแฝดสยามอิน-จัน รายละเอียด ของชีวิตท่านทั้งคู่นั้น ยังมีอีกหลายจุดที่คุณธนิตาไม่ได้เล่าในกระทู้นี้... แต่ผู้ที่ศึกษา ค้นคว้า และทำงานเขียนอย่างแท้จริง ส่วนใหญ่ทราบกันอยู่ กรณีนี้ยกตัวอย่าง เพื่อให้เชื่อมโยงว่า รายนามคนไทยที่ปรากฏในบันทึก ทางประวัติศาสตร์ สมควรได้รับความเคารพ จากเราผู้เป็นอนุชนรุ่นหลังมา เรา ไม่มีทางได้เห็นภาพจริงทั้งหมดที่ปรากฏอยู่ในอดีตกาลร้อยปีครึ่งที่แล้ว หากจะนำข้อมูลของที่ต่างๆมาถกเถียง ก็จะยืดยาวไปได้อีกหลายเพลากาล จึงขอสรุปในส่วนนี้ว่า ในความเห็นความเชื่อส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เป็นไปได้ว่า แม่เต๋อศึกษาวิชาพยาบาลจบได้สามปี วัยสิบสามถึงสิบหกเท่านั้น เพราะ "ท่าน" อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เอื้อในเรื่องนี้อย่างแท้จริง อนึ่ง ในฐานข้อมูล ที่คุณธนิตา ยกสำเนาหลักฐานมาแสดงไว้เกี่ยวกับเรื่องการถวายพระประสูติการสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี และได้วิเคราะห์ว่า ไม่มีข้อเขียนใดๆเกี่ยวกับเหตุการณ์ในสมัยนั้น อย่างแท้จริง   อย่างไรก็ตาม หลักฐานชิ้นนั้น ตามที่แสดงข้อความเป็นภาษาอังกฤษ คือ การยืนยันว่ามีการพระราชทานของมีค่าแก่แม่เต๋อ อันเป็นการได้รับเกียรติอย่างสูงจากพระหัตถ์ของเจ้านายผู้ทรงเมตตา ไม่ว่าบรรพชนท่านนี้ จะได้เคยถวายพระประสูติการหรือเป็นเพียงช่วยดูแลเสมือนพระพี่เลี้ยง หรือเป็นเพียงผู้เห็นเหตุการณ์ในสูติการของเจ้านาย ก็ตามแต่ หลักฐานดังกล่าว เป็นข้อพิสูจน์ว่า มีการถวายงานใกล้ชิดพระองค์ท่านจริงแท้แน่นอนในประวัติศาสตร์ เรียกได้ว่า แม่เต๋อหรือเอสเธอร์ เป็นพยาบาลไทยที่มีบุญวาสนายิ่ง ขอแสดงความยกย่อง และชื่นชมด้วยความเคารพอย่างสูง จากคุณความดีที่ท่านสร้าง กริชนาคราช เป็นเพียงคนไทยชั้นสามัญชน ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินต่างประเทศอยู่ อันภูมิปัญญาที่มีเหลือในช่วงนี้ ทำได้เพียงนำข้อมูลจากที่ต่างๆ มาตอบเป็นการเสริม  ไม่มีเจตนาใดๆ ที่จะขัดแย้งต่อข้อเขียนในผลงาน ของคุณธนิตา ไม่ว่าในส่วนไหน หากแต่บันทึกของนักเขียนรายอื่นนั้น ย่อมมีการค้นคว้าอ้างอิงมาด้วยแล้วเช่นกัน หากคุณธนิตา ต้องการโต้แย้งในประเด็นนี้ (เกี่ยวกับประวัติของเอสเธอร์) ว่าข้อความในหนังสือต่วยตูน นั้น ไม่ถูกต้อง (ประกอบเหตุผลจากหลักฐานใดก็ตาม) ขอให้แจ้งไปยังผู้เขียน ผู้ผลิต หรือผู้จัดทำเว็บไซต์ดังกล่าว เพื่อถกคดีนี้ให้เด็ดขาดต่อไป ส่วนดิฉันนั้น เก็บเกี่ยวประวัติศาสตร์ จากศูนย์ข้อมูลอันเป็นที่ยอมรับหลายๆแห่ง เพื่อคิดพิจารณาและเลือกจดจำในส่วนที่ควรส่งเสริม สนับสนุนเป็นแนวทางสร้างสรรค์ ประวัติของนักเรียนไทยหญิงคนแรกที่ศึกษาวิชาพยาบาลในสหรัฐอเมริกา Esther ท่านนี้ สมควรได้รับการแพร่กระจายต่อๆไป แม้ว่าหนังสือของคุณธนิตา จะไม่ได้ระบุไว้ ก็ตามที ชื่อและเรื่องราวของท่าน มีจริง และเป็นประวัติที่น่าศรัทธาเลื่อมใส ไม่ต่างจากคนไทยรุ่นแรกๆท่านอื่นๆ ซึ่งรายนามปรากฎในงานเขียนของ คุณนิมิตร นามชัย ขอให้ท่านผู้ศึกษาประวัติศาสตร์และนำมาเผยแพร่ทุกคน ได้รับอานิสงส์ แห่งการเผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทาน และนี่คือ "จุดประสงค์" ในการร่วมตอบกระทู้ประวัติศาตร์ในบอร์ดนี้ ค่ะ                                           จากคุณ : กริชนาคราช - [ วันวาเลนไทน์ 18:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 48   Extended Thai Christian Church History 1511 Roman Catholic priests accompany the Portuguese ambassador to Siam. 1555 The first two Catholic priests are residents in Siam and shortly thereafter martyred. The Catholics meet strong resistance and by 1680 there are only 600 Thai Catholics. By 1828 when Protestant work begins there are four Roman Catholic churches in Bangkok and one each in Ayutthaya and Chantaburi. ========================================== 1828   Protestant work in Thailand begins with the arrival of Karl Gutzlaff, an independent, and Jacob Tomlin of the London Missionary Society. They leave by 1832 without a convert. 1831 The American Board of Commissioners for Foreign Missions, at the time supported by both Congregational and Presbyterian churches, begins work. They terminate work in 1849 without a single Thai convert. 1833 American Baptists begin work, focusing on the Chinese in Siam and win few Thai converts. They withdrew in 1893. 1840 The American Presbyterian Board of Foreign Missions arrives and has maintained a continuing mission in some form to the present. It took 19 years before they baptized their first Thai convert. =========================================== 1866 Daniel McGilvary, a Presbyterian missionary, moves to the North and starts a mission to the Lao. He goes into the villages to preach/teach and plant churches. The results of his work remain today. Almost 75% of the membership of the Church of Christ in Thailand (CCT) is in the North. During this time another approach to missions is taking place as well with missionaries responding to the great physical and educational needs in Thailand with medicines and schools. although Christian schools and hospitals produce good will among the Thai, the church does not grow appreciably. Post WWII Mission activity expands rapidly. The Worldwide Evangelization Crusade to the North (of Thailand), the Finnish Free Foreign Mission to the North and Northeast, the Scandinavian Pentecostal Mission to the North and Bangkok, the Southern Baptists to Bangkok, and the American Churches of Christ to the North. 1951 After 90 years of ministry in China, the China Inland Mission is forced to leave China. They come to Thailand as the Overseas Missionary Fellowship (OMF) and within a few years become the largest missionary force in Thailand. Many groups followed in the next two decades such as the American Baptists who focused their work on tribal Lahu and Sgaw Karen, the New Tribes Mission, the Christian brethren, the Marburger Mission, several Pentecostal churches, and various mass media missions. 1970 The Church of Christ in Thailand developed in 1943 in an effort to unite all Protestant bodies under an autonomous national church. By the late sixties, however, it was evident that many of the new missions active in Thailand did not share their philosophy. In 1970 the Evangelical Fellowship of Thailand (EFT) formed in order to provide an umbrella for mission organizations not affiliated with the CCT. The ranks of EFT have swelled. More than sixty foreign missions and para-church groups have registered with the EFT in the last 30 years. In addition, over 70 Thai organizations are registered. 1991 Three WELS missionaries working in Hong Kong, Indonesia, and Taiwan visit Thailand. 1993 WELS sends two missionaries to Thailand on 2-year exploratory basis. 1994-95 Ger Yang, a Hmong Christian studying for ministry in the US, visits relatives in Thailand. After his death the Gospel work he began is also served by the Thailand field with regular monthly visits. Hmong WELS Christians in Minneapolis and St. Paul continue their service as they begin occasional short visits to the villages each year. One of the missionaries accepts permanent call to Thailand. 1996 English and Bible classes begin to be offered at the rented Chiangmai City Christian Community Center. Bible and Bible Institute-level classes begin with 2 men in the Udon Thani/Nong Khai area of Northeastern Thailand A second missionary family arrives in Thailand. 1997-98 The first 21 baptisms in Thailand take place in Northeastern Thailand. Two Kingdom Workers Volunteers arrive to assist the field. 1999 One missionary accepts call to the US. First baptisms at Baan Ruam Thai 9 Village. 2000 One volunteer returns to US, four new volunteers arrive. 2001 Two volunteers return to states, a new missionary family arrives. 2002 Fifteen more baptisms take place at Baan Ruam Thai 9 Village. Four baptisms and eleven confirmations of dorm resident-students also take place in Chiang Mai.   http://www.wels.net/cgi-bin/site.pl?2617&collectionID=696&contentID=1073&shortcutID=1894 ========================================= แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 20:10:58 จากคุณ : กริชนาคราช - [ วันวาเลนไทน์ 20:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 49 Additional Comment: งานเขียนของ Wells, Kenneth E. History of Protestant Work in Thailand 1828-1958. Bangkok: Church of Christ in Thailand, 1958. [PUA] นอกจากเล่มที่คุณธนิตา นำมาแสดงไว้ในกระทู้นี้แล้ว (#38-39-41) ยังมีอีกหลายส่วน ในหัวเรื่อง "History of Protestant Work in Thailand" ซึ่ง งานบางชิ้น ระบุว่าเป็น "Unpublished typescript" เช่น --"History of Protestant Work in Thailand 1828-1966." Unpublished typescript. Bangkok: Church of Christ in Thailand, 1970. [PUA] --"Some Reflections on Mission Work in Thailand: 1927-1951." Unpublished Typescript. 1980. [PUA] ดังนั้น การค้นคว้า เพื่อเจาะหาข้อเท็จจริง หรือข้ออ้างอิงอื่นๆที่เกี่ยวข้อง เกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตของคนไทยในยุคนั้น จึงต้องพิจารณาจากข้อมูล และบันทึกประวัติศาสตร์ในหลายแหล่งที่มา หลากทิศหลายทางประกอบกัน นักเขียนคนเดียวกัน ค้นคว้าและบันทึกไว้ในปีใดแล้ว หากว่าต่อมามีการพบ ประเด็นใหม่ ก็จะมีการบอกไว้ ในงานเขียนชิ้นใหม่ ซึ่งช่วงเวลาต่อเชื่อมนั้น เป็นไปได้ว่ามีการวิเคราะห์ที่เปลี่ยนแปลงไป หรือมีการบันทึกใหม่อื่นๆเสริม กรณีของแพทย์ชาวเยอรมัน Karl Gutzlaff ที่คุณธนิตากล่าวถึงในหนังสือ และในกระทู้นี้ หากไปค้นคว้าเพิ่มเติม จะพบข้อมูลว่า "ท่านเดินทางมาพร้อมๆกับ Jacob Tomlin " ไม่ใช่เข้าไปในประเทศไทยเพียงคนเดียวในยุคนั้น (in 1828) และเมื่อค้นต่อไป จะพบเกร็ดประวัติชีวิต ว่า ได้เดินทางระยะสั้นออกนอกเมืองไทย (in 1829) ไม่ได้อยู่สามปีรวด ตามที่คุณธนิตาระบุไว้นะคะ   การเดินทางออกไปนอกประเทศไทยครั้งนั้น ทำให้ Gutzlaff ได้พบคู่ครองคนแรก และเดินทางกลับมาช่วยกันทำงานในเมืองไทยด้วยค่ะ (ประวัติของท่าน หลังจากนั้น ยังประสบพบคู่สมรสใหม่และแต่งงานสามครั้งในหลายๆที่) The Netherlands Missionary Society sent K.Gutzlaff to Java in 1826, where he learned Chinese. Gutzlaff left the society in 1828, and went first to Singapore, then to Bangkok with Jacob Tomlin of the London Missionary Society, where he worked on a translation of the Bible into Thai. He made a brief trip to Singapore in December 1829, where he married a single English missionary Maria Newell. The two returned to Bangkok in February 1830 where they worked on a dictionary of Cambodian and Lao. Before the work was completed, however, Mary died in childbirth, leaving a considerable inheritance.  --- Wikipedia นี่คือข้อเท็จจริง ที่ทำให้นักศึกษาประวัติศาสตร์ และผู้เรียบเรียงข้อมูลในด้านนี้ ส่วนมากจะระบุแหล่งค้นคว้าไว้ในรายละเอียดของการบันทึกแต่ละส่วนอย่างชัดเจน เพื่อให้ผู้อ่านหรือผู้ใช้หลักฐานอ้างอิงได้ทราบว่านำข้อมูลมาจากที่ใด ในปีใดบ้าง หลักฐานเรื่องวันเวลา เป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะช่วงเดือนปี ที่ไม่ได้บันทึกในเล่มนี้ อาจจะมีข้อมูลบันทึกปรากฎในเล่มอื่นๆ การที่เขียนเรื่องราวของบุคคลในอดีตกาล จึงเป็นธรรมดามาก ที่มีการแตกเกร็ด ต่อประเด็น เพิ่มเสริม หรือแม้แต่แย้งกันก็มีอยู่ ดังนั้น เมื่อผู้เขียนระบุว่างานชิ้นนั้นๆ เป็นบันทึกที่รวบรวมหลักฐาน "หลายปีมาแล้ว" ย่อมต้องพร้อมรับการเพิ่มข้อมูลอันผู้อื่นหามาได้ ในเวลาต่อมา จากแหล่งข้อมูลอื่นๆ บันทึกเรื่องราวของคนไทยรุ่นแรกๆในต่างประเทศ ได้เคยมีการตีพิมพ์อย่างกว้างขวาง โดยกลุ่มนักคิดนักเขียนที่ทรงคุณวุฒิอีกหลายท่าน ที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาเช่นกัน หนังสือ สิ่งตีพิมพ์ หรือผลงานที่ช่วยกันรวบรวมข้อมูลไว้ ล้วนมีคุณค่าต่อการศึกษาของอนุชนค่ะ   ในกระบวนหนังสือสำคัญทางประวัติศาสตร์ เกี่ยวกับชีวิตคนไทยในสหรัฐอเมริกาเล่มที่ให้รายละเอียดน่าสนใจต่างๆ ของกลุ่มนักเรียนไทยเมื่อเก้าสิบปีก่อนหน้านี้ คือเรื่อง "แม่เล่าให้ฟัง" พระนิพนธ์ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางฯ หากสมาชิกท่านใดอยากจะฟังเรื่องราวของบันทึกในช่วงที่สมเด็จย่าฯ ทรงพบกับพระบรมราชชนกให้ติดตามได้จาก บริการสาธารณะ รายการวิทยุ เรื่อง ตามรอยพระราชวงศ์จักรี มีเกร็ดความรู้มากมายเหลือคณานับ เกี่ยวกับเหตุการณ์ สถานที่และบุคคล ซึ่งล้วนมีอายุยังน้อยๆกัน แต่ก็เป็นกลุ่มคนไทยรุ่นแรกๆที่ได้เรียนวิชา สำคัญๆ กลับไปบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติ เจริญรุ่งเรืองมาได้ตราบทุกวันนี้           ------------------------------------------------------------ Radio : หม่อมราชวงศ์สายสิงห์ ศิริบุตร กรุณาอ่านบทพระนิพนธ์ หนังสือ “แม่เล่าให้ฟัง” พระนิพนธ์ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ (ครั้งยังมิได้ทรงกรม) นับเป็นหนังสือที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง เพราะไม่เพียงจะได้ซาบซึ้งถึงพระราชจริยาวัตรอันงดงามและการเสียสละอันยิ่งใหญ่ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี เท่านั้น แต่ยังทำให้ได้ซึมซับถึงแง่คิดมุมมองในการดำเนินชีวิตของพระองค์ท่าน ทั้งได้รับรู้เรื่องราวเชิงประวัติศาสตร์และสังคมไทยผ่านพระราชประวัติของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีอีกด้วย ในแง่ของวรรณกรรมก็เรียกได้ว่าชวนติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ (ขณะนั้นยังมิได้ทรงกรม) ทรงพระนิพนธ์ พระราชประวัติสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี พ.ศ.2443-2481 “แม่เล่าให้ฟัง” ประทานแก่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย จัดพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ.2523 (2 ครั้ง) ต่อมาเมื่อ พ.ศ.2525 กระทรวงศึกษาธิการขอประทานพระอนุญาตจัดพิมพ์เป็นรูปเล่มปกอ่อน เพื่อหารายได้สมทบในการสร้างสวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี และเมื่อ พ.ศ.2537 สุริวงศ์บุ๊คเซนเตอร์ได้ขอประทานอนุญาตจัดพิมพ์ขึ้นใหม่เนื่องจากขาดตลาดเป็นเวลา 12 ปี ส่วนการบันทึกเทปนี้เป็นครั้งแรก Clip II: http://www.managerradio.com/Radio/DetailRadio.asp?program_no=1012&mmsID=1012%2F1012%2D1124%2Ewma&program_id=1214 Clip III: http://www.managerradio.com/Radio/DetailRadio.asp?program_no=1012&mmsID=1012%2F1012%2D1125%2Ewma&program_id=1215 หวังว่าการเสริมข้อมูลในเรื่องนี้ จะยังประโยชน์ทั้งในเรื่องของประวัติชีวิตคนไทยรุ่นก่อนที่ไปต่างประเทศ โดยเฉพาะในแง่ความแตกต่างของวัยวุฒิ การกำหนดคุณสมบัติในการเรียน ฯ และในแง่ของการตีความ แปลความของบันทึกข้อมูล ตลอดจนการวิเคราะห์ภาพรวมหรือจุดเน้น                                 แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 52 06:03:27 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 20:46:56 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 20:21:37 จากคุณ : กริชนาคราช - [ วันวาเลนไทน์ 20:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ความเห็นที่ 27 คุณ Coconut Dance ปรบ(ตบ)มือไม่หยุดเชียวนะ จากคุณ : ชอบการปรบมือ (Detente) - [ วันวาเลนไทน์ 20:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ชอบกระทู้แบบนี้มากๆ ขอขอบคุณ คุณธนิตา คุณกริชนาคราช และ ทุกๆท่านที่นำเรื่องที่น่ารู้มาเล่าให้ฟัง...จะตามอ่านไปเรื่อยๆ จากคุณ : Sig.ra Colombo - [ วันวาเลนไทน์ 21:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 52 กระทู้ดีมากๆขอเอาไปลงห้องสมุดหน่อยนะคุณธนิตา เคยตอบปัญหากระทู้คุณธนิตาในห้องสมุดนานมาแล้ว เสียดายถ้าชาวห้องสมุดไม่ได้อ่านกระทู้ดีๆแบบนี้ จากคุณ : วสันดิลก - [ วันวาเลนไทน์ 22:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 "นามสกุล ซอโสตถิกุล นามสกุลนี้ บริจาคที่ดิน บ้าน เงิน และเป็นกำลังสำคัญ ในการสร้าง วัดไทยลอสแองเจลิส รวมทั้ง มอบถวายที่ดินสร้างวัดวชิรธรรมสาธิต เขตพระโขนง " สะดุ้งเฮือก . . . เมื่อได้มองเห็น บุญทำกรรมแต่ง นามสกุลนี้ รุ่นที่ 1,2 ... เป็นช่างไม้มือดี ในตำนานก่อสร้าง มารุ่นที่ 3 กลายเป็นเจ้าตลาด ด้านรีเทล ศูนย์การค้าครบวงจร ฟากตะวันออก ย่านเศรษฐีใหม่ ช่วงอสังหาริมทรัพย์บูม 95 ปี สืบสี่ชั่วคน . . . รุ่นที่สี่ ใน ปัจจุบัน เค้าบริจาค บ้าน ที่ดิน เงิน นี่เอง เป็นสิ่งที่ประจักษ์ มากับคนรู้จัก นามสกุล เหวียนระวี บริจาค สร้างประตู หับ ทับ โบสถ์ วิหาร ที่วัดสิงห์ เชียงใหม่ เป็นเจ้าของถนน ตรอกซอย ที่ดินทั้งเส้น . . . ครอบครอง สนามกอล์ฟ ฟาร์มต้นไม้สูงใหญ่   เฮ้อ โศกนาฏกรรม ปาล์มน้ำมัน ช่วงเฟื่องฟู ในวงการ วันนี้ ต้องสร้าง Mosque ในมัลดีฟบ้างแล้ว  คราวที่แล้วหากล่อง Donation ไม่เจอ  เลยไปใส่ โรงพยาบาลแทน . . . จากคุณ : kuddle - [ วันวาเลนไทน์ 23:48:34 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เกร็ดความรู้ประวัติศาสตร์ เกี่ยวเนื่องกับนายแพทย์ชาวอเมริกันชื่อแซมวล เฮ้าส์ Samual R.House (M.D.) และภรรยาของท่าน มิสซิสเฮ้าส์ Harriet M.House ผู้ก่อตั้งโรงเรียนกุลสตรีวังหลัง ในบันทึกเรื่องราวนี้ มีข้อมูลเกี่ยวกับการปฏิบัติงานของคณะมิชชั่นนารีในสมัย นั้นไว้ และกล่าวถึง "แม่เอสเตอร์" (แน่ใจว่าเป็นคนเดียวกับแม่เต๋อ) ในฐานะ ครู อีกคนหนึ่งด้วย  เป็นผู้ดูแลเด็กนักเรียนในยุคนั้น (1868) งานของท่านเป็นการบำเพ็ญกุศลต่อสังคมอย่างอนรรฆค่า สำหรับผู้สนใจศึกษา หรือค้นคว้าต่อไป สามารถหาความรู้เพิ่มเติมได้ในประวัติของ ราชสกุล สวัสดิวัฒน์ เนื่องจาก สมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี ทรงมีพระสมภพเดิมเป็นหม่อมเจ้าหญิง (เรียกพระนามเล่นๆว่า ท่านหญิงนา) พระบิดาของท่านหรือ "สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสวัสดิโสภณ กรมพระสวัสดิวัดนวิศิษฎ์" ทรงเป็นต้นราชสกุล "สวัสดิวัตน์" ทรงอภิเษกสมรสกับ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภาพรรณี ทรงมีพระโอรสและพระธิดา ๕ พระองค์ รวมทั้งโอรสและธิดา (จากพระชายา ชายาและหม่อมอีก)  ที่เป็นระดับชั้น "หม่อมเจ้า"ประมาณสามสิบท่าน จากหลักฐานที่พบ มีพระสุนิสาในราชสกุลนี้ นามว่า หม่อมเอสเตอร์ อยู่ด้วย แต่คำนวณปีพุทธศักราช และวัยแล้ว ยังไม่สามารถกล่าวได้เลยทีเีดียวว่า เป็นคนเดียวกับแม่เอสเตอร์ หรือไม่ แต่ที่แน่นอน 'แม่เต๋อ มีหลานเหลนร่วมร้อย' เป็นไปได้มากว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับราชสกุลนี้ ท่านจึงได้รับพระราชทานเข็มกลัดทองคำสลักพระนามย่อประดับฝังเพชร จากสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี  ในงานฉลองครบแปดสิบสี่ปีของแม่เต๋อ http://stat05.212cafe.com/archive/2008-08-15/22-240810-247869-1-3/ เชิญอ่านบันทึกของโรงเรียนกุลสตรีวังหลัง เกี่ยวกับชีวิตของคณะมิชชั่นนารียุคก่อนได้ที่ http://www.wanglangwattana.org/taproots_mrshouse.html เมื่อก่อนแต่งงาน มิสซิสเฮ้าส์ ได้เคยอำนวยการสอน Select School for Young Ladies ในอเมริกามาแล้วถึง 4 ปี ฉะนั้น หลังจากมาถึงกรุงเทพฯแล้ว ก็ได้เริ่มทำการสอนทั้งในโรงเรียนมิชชั่นและที่บ้าน ในปี 1868 ได้รวบรวมเด็กหญิงและจัดตั้งเป็นชั้นขึ้นทำการสอนอ่าน เรียนพระคัมภีร์และเย็บปักถักร้อย รวมทั้งการเย็บด้วยจักร เพื่อที่จะแสดงคุณค่าและประโยชน์ของการฝึกหัดนี้ เธอได้ให้เด็กเหล่านี้เย็บกางเกงสำหรับนักเรียนชายในโรงเรียนประจำที่สำเหร่ของหมอเฮ้าส์ แม่เอสเตอร์และแม่เกตุ เป็นผู้ดูแลควบคุมชั้นนี้ไว้ ในระหว่างที่มิสซิสเฮ้าส์พักผ่อนในอเมริกาตั้งแต่ปี 1871-1872 แทนที่เธอจะพักผ่อนตามที่ตั้งใจไว้ กลับตระเวนพูดในที่ต่างๆ จนหมอเหาส่งจดหมายไปถึงญาติ ขอให้เตือนภรรยาของท่านให้หยุดพูดเสียบ้างเพื่อเห็นแก่สุขภาพ ในระหว่างปี เธอได้พูดตามโบสถ์ต่างๆจนกระทั่งเกิดผล คือกลุ่มสตรีในรัฐนิวยอร์คได้รวบรวมกันตั้ง Troy Branch of Women’s Board หาทุน 3,000 ดอลลาร์ให้มิสซิสเฮ้าส์สร้างโรงเรียนประจำสำหรับสตรีขึ้นในกรุงเทพฯ พร้อมทั้งตั้งชื่อว่า "โรงเรียนสตรี แฮเรียต เอ็ม เฮ้าส์" (Harriet M. House School for Girls) แต่ในสยามรู้จักกันในนาม"โรงเรียนกุลสตรีวังหลัง"  เรียกตามชื่อตำบลพระราชวังหลังที่ตั้ง  ด๊อกเตอร์และมิสซิสเฮ้าส์ได้จัดการสร้างบ้านสามชั้นหนึ่งหลัง แบ่งหนึ่งชั้น   เป็นห้องเรียน อีกชั้นหนึ่งเป็นห้องนอนและที่อยู่สำหรับตน ส่วนครูอยู่ชั้นที่ 3 ตามหนังสือบันทึกของด๊อกเตอร์เฟลตัสว่า โรงเรียนได้เปิด ณ วันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1874 มีนักเรียนประจำ 6 คน และนักเรียนไปมา 1 คน นั่นเป็นโรงเรียนประจำสำหรับสตรีแห่งแรกในประเทศสยาม                                                                          Refer:History of Protestant Work in Thailand 1828-1958, P.32                  --------------------------------------------     ในส่วนนี้ อนุชนคงได้ประจักษ์ว่าการทำงานอุทิศเพื่อสร้างสังคม และช่วยเหลือผู้อื่นในสมัยใดก็ตาม แพทย์ พยาบาล ครู บาทหลวง ฯ ล้วนมีบทบาทสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นคนไทยที่ไปต่างประเทศ หรือชาวต่างชาติ ที่ไปช่วยงานด้านต่างๆในเมืองไทยก็ตาม ผลงานของทุกท่านควรจารึกไว้ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 52 00:07:08 จากคุณ : กริชนาคราช - [ วันวาเลนไทน์ 23:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาเก็บความรู้ครับ จากคุณ : Angleevil - [ 15 ก.พ. 52 00:06:49 ]

ความคิดเห็นที่ 56 กระทู้ดี มีความรู้ โหวตค่า จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ 15 ก.พ. 52 03:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 57 กระทู้ที่น่าสนใจและน่าติดตามมาก ขอบคุณคุณธนิตาและคุณกริชค่ะ จากคุณ : mrs.night owl - [ 15 ก.พ. 52 09:20:58 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยินดีที่ได้เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : Insignia_Museum - [ 15 ก.พ. 52 09:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณสำหรับสาระที่เป็นประโยชน์มากๆครับ ผมก็เพิ่งทราบจากกระทู้นี้นี่แหละ ขอตั้งข้อสังเกตอย่างนึงว่า คนไทยรุ่นต่อๆ มาที่เข้ามาตั้งรกรากในสหรัฐฯ มีท่านที่มีอาชีพเป็นหมอ+พยาบาลเยอะ รองลงมาก็คือท่านที่คนในครอบครัวมีอาชีพเกี่ยวกับทหาร(จีไอ) ผมพูดถึงรุ่นที่ปัจจุบันอายุระหว่าง 65-75 ปีน่ะครับ จากคุณ : academician - [ 15 ก.พ. 52 10:18:57 A:12.129.136.81 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 60 #33 ที่ลงในเว็บเป็นนวนิยายครับ แต่น่าจะอิงจากเค้าโครงเรื่องจริง เพราะผู้เขียนแสดงหลักฐานประกอบอยู่ในตอนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องพอสมควรครับ จากคุณ : @(-_-)@ - [ 15 ก.พ. 52 10:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณ คุณกริชนาคราช ที่นำข้อมูลจากเว็บต่างๆ และ มีความเห็นเพิ่มเติม แต่จากข้อมูลที่นำมานั้น ก็ไม่ได้บอกว่า แม่เต๋อ เรียนอะไรจากเมืองไทย แล้วเรียนพยาบาลอย่างไรที่เมกา จบหรือเปล่า ก็ไม่ได้บอก แต่ถ้าสังเกตุดูดีๆ จะเห็นว่า เขาใช้คำว่า pupil กับ แม่เต๋อ ตอนเรียนพยาบาลในเมกา คำว่า pupil เขาใช้กับนักเรียนเด็กชั้นต้นๆกัน การที่จะเปรียบเทียบว่า ในเมื่อสมเด็จย่าเข้าเรียนพยาบาลอายุ ๑๓ สำเร็จอายุ ๑๖ ดังนั้น แม่เต๋อ ก็น่าจะเหมือนกันได้นั้น เราว่า ไม่ใช่อายุอย่างเดียวที่เหมือนกัน แล้วก็จะทำให้จบพยาบาล อายุน้อยเหมือนกันไปด้วย กล่าวคือ ในเรื่องประวัติการเรียนของแม่เต๋อนั้น เราไม่รู้กันเลยว่าเป็นอย่างไร ซึ่งต่างกับของสมเด็จย่า ถ้าไปอ่านจากเว็บหน้าต้นๆที่คุณกริชยกมา ทรงเริ่มเรียนอย่างน้อยก็ก่อนอายุ ๗ ๘ ขวบ พออายุ ๑๓ จึงไปต่อ ที่โรงเรียนพยาบาลทั้งที่อายุยังน้อย ซึ่งปกติจะรับอายุ ๑๘ กัน เพราะพระองค์เก่งมาก ดังจากบทความนี้ http://www.sakulthai.com/DSakulcolumndetailsql.asp?stcolumnid=256&stissueid=2401&stcolcatid=2&stauthorid=49 <ขณะที่ท่านมานั้น ท่านอายุประมาณ ๑๓ พรรษา ซึ่งอายุอ่อนมาก เขาไม่ได้รับอายุ ๑๓ เขารับอายุ ๑๘ ปี เมื่อท่านเข้ามาเรียน เข้ามาสมัคร เมื่อ พ.ศ.๒๔๕๖ แล้วก็ท่านเข้ามาศึกษาท่านเรียนเก่งมากนะคะ ในการเรียนพยาบาลของท่าน ท่านช่วยเหลือเพื่อนให้ด้วยการจดหนังสือหนังหา เพราะท่านจดเก่งจำเก่ง> หลังจากทรงเรียนพยาบาลสำเร็จแล้ว ทรงทำงาน แล้วทรงเรียนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนวังหลังอีก ๔ ๕ เดือน จึงไปเรียนต่อที่เมืองBerkeley อีก ๑ ปี แล้วจึงไปเรียนต่อหลักสูตรเตรียมพยาบาลที่วิทยาลัยซิมมอนส์ เมืองบอสตัน ดังนั้น การที่แม่เต๋อที่เจ็บออดแอด อยู่กับบ้านนักสอนศาสนาที่ไม่ใช่แพทย์ ๔ ปี ไม่ทราบประวัติการเรียนกัน แล้วจะไปเรียนต่อ ปุบปับ ๓ ปี ก็จบหลักสูตรพยาบาลที่อเมริกา นั้น ตอนนี้เราก็ยังไม่เชื่อ เราคิดว่าอย่างมากแม่เต๋อคงได้เรียนรู้ได้ฝีกวิชาพยาบาลขั้นต้นๆ เ่ก่ง พอกลับมาเมืองไทยก็ฝีกต่อกับหมอมิชชันนารี จนมีชื่อเสียง ส่วนการที่คุณกริชนาคราช ติงเรื่องของ หมอกีตะหลับ Gutzlaff นั้น เราก็ไม่ได้เขียนเฉพาะเจาะจงว่า เขาถูกส่งเข้ามา "คนเดียว"  และที่ติงเรื่องที่ "เขาอยู่ ๓ ปี รวด " นั้น เราก็เขียนว่า "ราว 3 ปี " ต่างหาก แล้วทำไมคุณไม่บอกว่า <ได้เดินทางระยะสั้นออกนอกเมืองไทย (in 1829)> นั้น สั้นแค่ไหน ไปไหน เพื่ออะไร บ้างล่ะ เพราะ ท่านไปสิงค์โปร์  เพื่อพิมพ์หนังสือ ราว ๒ เดือน คุณกริชนาคราช หรือ ชาวพันทิปท่านใด มีข้อมูล หรือจะให้ความเห็น ก็ขอเชิญตามสบาย นะ จากคุณ : ธนิตา - [ 15 ก.พ. 52 13:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ความคิดเห็นที่ 53จากคุณ : kuddle "นามสกุล ซอโสตถิกุล สะดุ้งเฮือก . . . เมื่อได้มองเห็น บุญทำกรรมแต่ง นามสกุลนี้ รุ่นที่ 1,2 ... เป็นช่างไม้มือดี ในตำนานก่อสร้าง มารุ่นที่ 3 กลายเป็นเจ้าตลาด ด้านรีเทล ศูนย์การค้าครบวงจร ฟากตะวันออก ย่านเศรษฐีใหม่ ช่วงอสังหาริมทรัพย์บูม 95 ปี สืบสี่ชั่วคน . . . รุ่นที่สี่ ใน ปัจจุบัน เค้าบริจาค บ้าน ที่ดิน เงิน นี่เอง " ขอเพิ่มเติมว่า เมื่อ วันที่ 2 พฤศจิกายน 2517(1974) คุณพูนศักดิ์ ซอโสตถิกุล ประธานกรรมการอำนวยการวัดไทยลอสแอนเจลีสได้เสียชีวิตลง โดยเหตุสืบเนื่องมาจากงานที่รับผิดชอบ ที่คุณพูนศักดิ์และคณะกรรมการวัดไทยรวมทั้งผู้เขียนและภรรยาได้ทำการเลี้ยง รับรองต้อนรับคณะศิลปินที่เดินทางมาหาเงินช่วยสมทบทุนสร้างพระอุโบสถวัดไทย มี คณะตลกสี่สี ศรีเผือก, ศรีสุริยา และเทพ เทียนชัย และนักร้อง คุณรุ่งฤดี แพ่งผ่องใส คุณมาณี มณีวรรณ ที่ร้านอาหาร"สยาม" ฮอลลี่วู๊ด ได้เกิดมีการยิงปืนต่อสู้กันระหว่างคน 2 กลุ่มในร้านอาหาร กระสุนพลาดไปถูกคุณพูนศักดิ์ ซอโสตถิกุล ถึงเสียชีวิต ยังความเศร้าสลดใจมาสู่ชุมชนชาวไทยในนครลอสแอนเจลีสโดยเฉพาะคณะสงฆ์และ กรรมการวัดไทย ที่ต้องเสียผู้ได้เริ่มก่อสร้างวัดไทยมาตามลำดับ " http://www.watthai.com/joomla/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=58&Itemid=176&lang=th&limitstart=9 จากคุณ : ธนิตา - [ 15 ก.พ. 52 14:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ความคิดเห็นที่ 59จากคุณacademician <<ขอตั้งข้อสังเกตอย่างนึงว่า คนไทยรุ่นต่อๆ มาที่เข้ามาตั้งรกรากในสหรัฐฯ มีท่านที่มีอาชีพเป็นหมอ+พยาบาลเยอะ รองลงมาก็คือท่านที่คนในครอบครัวมีอาชีพเกี่ยวกับทหาร(จีไอ) ผมพูดถึงรุ่นที่ปัจจุบันอายุระหว่าง 65-75 ปีน่ะครับ >> เพราะความที่สนใจเรื่อง คนไทยในเมกา และได้ยินว่า หมอไทยสมองไหลมาอยู่กันมาก เคยค้นมีคนเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า ก่อนปี พ.ศ.2505 มีแพทย์จากประเทศไทยในอเมริกาน้อยมาก ปัจจุบันมีแพทย์ไทยตั้งรกรากอยู่ในสหรัฐราว 1,000 คน จากคุณ : ธนิตา - [ 15 ก.พ. 52 15:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ความคิดเห็นที่ 54 จากคุณกริชนาคราช ที่บอกว่า <<จากหลักฐานที่พบ มีพระสุนิสาในราชสกุลนี้ นามว่า หม่อมเอสเตอร์ อยู่ด้วย แต่คำนวณปีพุทธศักราช และวัยแล้ว ยังไม่สามารถกล่าวได้เลยทีเีดียวว่า เป็นคนเดียวกับแม่เอสเตอร์ หรือไม่ แต่ที่แน่นอน 'แม่เต๋อ มีหลานเหลนร่วมร้อย' เป็นไปได้มากว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับราชสกุลนี้ ท่านจึงได้รับพระราชทานเข็มกลัดทองคำสลักพระนามย่อประดับฝังเพชร จากสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี  ในงานฉลองครบแปดสิบสี่ปีของแม่เต๋อ >> นั้น 'แม่เต๋อ หรือ Esther ' ในกระทู้นี้ ท่านแต่งงานกับ นายแน ดังนั้นก็คงไม่ใช่ สะใภ้ ในราชสกุลนี้หรอก คำว่า เต๋อ ไม่ใช่ชื่อคนในภาษาไทยที่พบกันบ่อย แล้วที่ได้ยินกันนั้น ก็เป็นสถานที่หมู่บ้าน ในเชียงราย จึงน่าคิดว่า ชื่อ แม่เต๋อ น่าจะมาจากชื่อฝรั่ง Esther มากกว่าที่จะมีชื่อเดิมว่า เต๋อ ที่สมัยก่อนเรียกว่า อีเต๋อ แล้ว มีชชั้นนารี เอาไปเปลี่ยนชื่อเนียนๆ เป็น Esther ไป วันนี้วันอาทิตย์ว่างๆ ถาม อากู๋ ก็ได้เรื่องเลย น่าจะมาจาก มติชน รายวัน ๒๔ ตุลา ๔๘ เพราะรายสัปดาห์ มีวันที่ ๒๑ กับ ๒๘ เว็บศิษย์เก่า สวนกุหลาบ เขาอ้างเว็บนี้ http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01pra03241048&day=2005/10/24 แต่ค้นแล้ว ไม่มี ทั้ง 24, ๒๑ กับ ๒๘ จากเว็บศิษย์เก่า สวนกุหลาบ http://www.osknetwork.com/modules.php?name=News&file=print&sid=1306 แม่เต๋อ (Ester) ประทีปะเสน หญิงสยามคนแรกไปอเมริกา มติชน คอลัมน์ สยามประเทศไทย หน้า 34 โดย สุจิตต์ วงษ์เทศ เขาบอกว่า <<แม่เต๋อ เกิดเมื่อ พ.ศ.2387 ในแผ่นดินรัชกาลที่ 3 บิดาแม่เต๋อเป็นพราหมณ์จากลังกา เข้ามากรุงสยามในรัชกาลที่ 1 ครั้นถึงแผ่นดินรัชกาลที่ 4 ราว พ.ศ.2396 บิดาและมารดายกแม่เต๋อให้เป็นลูกบุญธรรมของหมอและแหม่มมัตตูน ชาวอเมริกัน เลยได้ชื่อฝรั่งว่า Ester แล้วเรียกกันว่า เต๋อ จนถึง พ.ศ.2401 ก็ได้ไปอเมริกา ตรงกับยุคสงครามกลางเมืองระหว่างฝ่ายเหนือกับฝ่ายใต้ อยู่อเมริกาได้ 3 ปีก็กลับกรุงเทพฯ แต่งงานกับนายแน ประทีปะเสน ลูกจีนที่เข้ารีตเป็นคริสต์ >> ดังนั้น ก็แสดงว่า ชื่อ เต๋อ นั้ มาจากคำว่า Ester ถ้าได้อ่านหนังสือที่ นายแพทย์หมอเฉก ทำสำเนาแจกจ่าย ก็คงจะมีคำตอบให้หายสงสัยก้น อีกหลายอย่างนะ จากคุณ : ธนิตา - [ 16 ก.พ. 52 05:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 65        สตรีคนแรกที่มีหลักฐานปรากฎว่าเดินทางไปอเมริกา                       Credit : หอบรรณสารสนเทศ      สำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี่พระจอมเกล้าธนบุรี นางเต๋อ ประทีปะเสน เป็นสตรีคนแรกที่มีหลักฐานปรากฎว่าเดินทางไปอเมริกา เมื่อ พ.ศ.2401 แม่เต๋อ หรือนามเดิม "รอด" เกิดในสกุลพราหมณ์ เมื่อปีมะโรง วันพฤหัสบดีที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ.2387 ตรงกับสมัยรัชกาล ที่ 3 บิดาเป็นพราหมณ์มาจาก ลังกา มีอาชีพเป็นโหร มารดาเป็นชาวสวน นามบิดาและมารดาของแม่เต๋อไม่ปรากฎ พ.ศ.2396 เมื่ออายุ 9 ขวบ บิดากลับลังกา และตกลงเลิกร้างกับภรรยา ก่อนกลับได้นำบุตรีไปฝากกับหมอและแหม่มมัตตูน (Rev. & Mrs.Stevens Mattoon) มิชชันนารีชาวอเมริกัน ท่านได้เปลี่ยนชื่อ "รอด" ว่า "เอสเตอร์" (Esther) หรือ "เต๋อ" ในปี พ.ศ.2401 แหม่มมัตตูน เดินทางไปเยี่ยมญาติที่อเมริกาได้พาท่านเดินทางไปด้วย ขณะนั้นท่านอายุ 14 ขวบ อยู่อเมริกา 3 ปี จึงเดินทางกลับ เมื่อกลับมาถึงประเทศไทยได้เปลี่ยนไปนับถือศาสนาคริสต์ ในลัทธิศาสนาฝ่ายคณะเปรสบิเตรอ์เรียนมิชชัน หน้าที่ของท่านได้ช่วยฝ่ายสอนศาสนา สอนวิชาตัดเย็บเสื้อผ้า การบ้านการเรือน และการรักษาพยาบาลแบบใหม่ ให้แก่สตรีไทยในโรงเรียนที่แหม่มมัตตูนตั้งขึ้นตั้งแต่ครั้งแรก พ.ศ.2405 เมื่อท่านอายุได้ 18 ปี ได้สมรสกับนายแน ประทีปะเสน (เป็นลูกจีน และเป็นศิษย์ของหมอเฮาส์) มีบุตรธิดา 4 คน ท่านประกอบอาชีพการเย็บปักถักร้อย การพยาบาล และสูติกรรม งานพยาบาล และเลี้ยงเด็ก สมเด็จกรมพระบาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงเขียนในคำนำหนังสือแจกงานฉลองอายุ 84 ปี ของท่านว่า เป็นผู้มารักษาพยาบาลพระโอรสธิดา และพระนัดดาคลอดมาจนหมดเรี่ยวแรง ที่มา: เอนก นาวิกมูล. "แรกหญิงไทยไปเมืองนอก : เต๋อ ประทีปะเสน," แรกมีในสยาม 4. กรุงเทพฯ : แสงแดด, 2541. หน้า 107-120 .                                     จากคุณ : กริชนาคราช - [ 16 ก.พ. 52 05:57:48 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เกร็ดความรู้ทางประวัติศาสตร์ ว่าด้วยชีวิตและงาน ของ "กงสุลอเมริกันคนแรกในสยาม" 1856-1859                             Dr.Stephen Mattoon                    ---------------------------------  ความนำ   ข้อมูลที่จะปรากฏในส่วนนี้ กริชนาคราช ทำการค้นคว้าเบื้องต้น เพื่อนำมาประกอบการพิจารณา ว่า ครอบครัวชาวอเมริกันผู้อุปการะเด็กหญิงชาวสยามชื่อ แม่เต๋อ หรือ เอสเธอร์ มีสถานภาพทางสังคมและศักยภาพ ในการทำงานระดับที่สามารถให้การศึกษาที่สมบูรณ์ แก่ธิดาบุญธรรมของท่านได้ ในช่วงปี ค.ศ. ๑๘๕๗  ถึง ๑๘๖๐ ในสหรัฐอเมริกา เนื้อหา ในชั้นต้นนี้ เป็นการเรียบเรียงจากบันทึกเรื่องราวชีวิตและงานของ "ดร.สตีเฟน แมททูน" จากหลักฐานที่ปรากฏแน่ชัดว่า ท่านเป็น "กงสุลชาวอเมริกันคนแรก ปฏิบัติหน้าที่ในสยามประเทศ"ปี ค.ศ. ๑๘๕๖ ถึง ๑๘๕๙ ก่อนหน้านั้น ดร.แมททูน และ Mary Lourie แมรี่ ภรรยา ได้เดินทางไปยังบางกอกถึงในเดือนมีนาคม ค.ศ. ๑๘๔๗   ดร.แมททูนได้ปฏิบัติหน้าที่มิชชั่นนารี อยู่ ณ สยามประเทศ เป็นเวลาร่วมสองทศวรรษเต็ม นับจากเริ่มออกเดินทางมาจากสหรัฐฯในปีค.ศ. ๑๘๔๖  และกลับนิวยอร์คในปี ๑๘๖๖ ดังปรากฏในบันทึกของ  PCUSA มีใจความดังนี้ :- Fair Use for Public Information. Historical Note: Stephen Mattoon was born in Champion, New York on May 5, 1815 or 1816 (sources agree on the date but not the year of his birth). He graduated from Union College in 1842 and went on to the seminary at Princeton. During his years there he met Mary Lourie, preceptress of the Argyle Academy. In February of 1846 Mattoon was ordained by Troy Presbytery; in June he and Mary Lourie were married, and in July they sailed for Siam under the auspices of the Board of Foreign Missions (PCUSA). They arrived in Bangkok in March of 1847. The Siamese language fascinated Mattoon, and his missionary work involved translation and distribution of Christian literature. His chief project was a complete Siamese New Testament, which was not finished until he left Siam in 1866. He served as pastor of the First Church in Bangkok from 1860 to 1866. Mattoon was greatly esteemed by the Siamese court; in recognition of this, the U.S. Minister Plenipotentiary appointed him the first United States Consul in Bangkok. He held this position from 1856 until 1859. Mary Lourie Mattoon taught English and took Siamese girls and young women into her home, instructing and training them as Christians. She also gave birth to three children during these years: Lourie (1850-1851), Mary Lourie (b. 1854) and Emma Williams (b. 1857). The Mattoons also adopted a Siamese child, whom they christened Esther. Mary Lourie Mattoon's frail health forced her to leave Siam in 1864. Stephen Mattoon remained in Bangkok to finish his translation of the New Testament. In 1866 he rejoined his family in New York, accepting assignment as pastor of the church at Ballston Spa. In 1870 he was asked by the Freedmen's Board to take over the presidency of Biddle Institute (now Johnson C. Smith Seminary) in North Carolina. He served Biddle as its president until 1885 and as professor of theology until his death in 1889. Credit :PCUSA Link :http://www.history.pcusa.org/finding/phs%20275.xml                      ========================                            ประวัติชีวิตและหน้าที่การงาน ของดร.สตีเฟน แมททูน         นอกจากทำงานในคณะมิชชั่นนารีแล้ว ดร.แมททูน ดำรงตำแหน่ง The first President of Johnson C. Smith University, Charlotte,NC.ช่วงปีค.ศ. ๑๘๗๐ ถึง ๑๘๘๖ Credit to : Inez Moore Parker Archives and Research Center at Johnson C. Smith University, Charlotte, North Carolina. Link :   http://archives.jcsu.edu/echo/ Pres%20Gallery/Pres_Mattoon.htm Fair Use for Public Information:- From 1870 to 1886, Dr. Stephen Mattoon served as first President of Johnson C. Smith University. He was born May 5, 1816 in Champion, New York. At the age of 17, Dr. Mattoon publicly professed his faith in Christ, and pursued his calling as a minister of the gospel. In 1842, he graduated from Union College and from Princeton Theological Seminary in 1846.   He was ordained as an evangelist on February 11, 1846 by the Presbytery of Troy. Dr. Mattoon was a missionary in Siam, Bangkok (Thailand) for 20 years.  As a missionary he was as an interpreter to the King of Siam  and organized the first Presbyterian Church of Siam. While in Cambodia, he started The Boys' School in Bangkok and translated the New Testament into Siamese. Dr. Mattoon married Mary Lourie. The Mattoons adopted two children from Siam, Ester and Mary; and had two biological children, Emma Williams and George Lourie. Mrs. Mattoon aided her husband with his work as a missionary and president of Johnson C. Smith University by teaching bible classes and by performing other humanitarian duties. As President of Johnson C. Smith University, Dr. Mattoon laid the foundation for the school as a prestigious and stable institution.  During his presidency, he restructured and expanded the curriculum, increased the acreage of the campus, and amended the school charter to change the name of the institute to Biddle University.                            ============== จากคุณ : กริชนาคราช - [ 16 ก.พ. 52 06:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 67 Comment: จากหลักฐานบันทึกขององค์กรทางศาสนาและข้อมูลของศูนย์วิจัย JCSU ที่ยกมาข้างต้น ระบุอย่างแน่ชัดว่า ดร.สตีเฟน แมททูน (Dr.Stephen Mattoon)และแมรี่ Mary Lourie ภรรยาของท่านเป็นผู้ที่อุทิศตนเองให้กับการบำเพ็ญประโยชน์แก่สังคมทั้งในสหรัฐฯและในสยามประเทศ (ขอเรียกนาม"สยามประเทศ" ตามบันทึกประวัติศาสตร์ของช่วงยุคสมัยนั้น) กริชนาคราช ได้ตอบสรุปไปครั้งหนึ่งแล้ว H7523332 (#47) ว่า ปริบทในชีวิตของแม่เต๋อ เมื่อมาถึงสหรัฐฯมีความเอื้อต่อการศึกษา ให้ประสบความสำเร็จได้แน่ เพราะเป็นสมาชิกของครอบครัวแมททูนในกาลนั้น สถานภาพทางสังคมของผู้อุปการะเอสเธอร์ และปริบทในชีวิตทางด้านอื่น มีความเอื้ออำนวยน้อมนำให้เส้นทางชีวิตของท่านผู้นี้ มีความพิเศษกว่า คนไทยสามัญคนอื่น และสามารถศึกษาวิทยาการจากต่างประเทศได้สำเร็จแน่นอน อะไรคือปัจจัยที่เื้อื้อให้เอสเธอร์ มีโอกาสดีกว่าเด็กอื่นๆ คำตอบ คือ บทบาทผู้นำของดร.แมททูนกับภรรยา ในที่นี้ ขอนำข้อมูลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสังคมในยุคนั้นมาพิจารณาประกอบ เพื่อแสดงเหตุผลว่า เป็นไปได้แน่นอนในกรณีที่มิสเอสเธอร์สามารถเรียนวิชาพยาบาลได้จบหลักสูตรสามปี แม้ว่าจะมีวัยรุ่นอยู่ก็ตาม สถานการณ์ของประวัติศาสตร์อเมริกัน ในช่วงที่เอสเธอร์มาอยู่ในสหรัฐอเมริกา ในฐานะบุตรสาวคนหนึ่งของครอบครัวมิชชั่นนารี ซึ่งมีบทบาทผู้นำ คือช่วงที่เกิดความขัดแย้ง ก่อนสงครามกลางเมืองในดินแดนทางใต้ Civil War (ค.ศ.๑๘๖๑) ประมาณครึ่งทศวรรษก่อนหน้านั้น กลุ่มคนขาวที่มีฐานะดีมาก พยายามก่อสร้างโรงเรียนสตรีขึ้น ทั้งนี้เป็นยุคที่มีแรงส่งเสริมบทบาทของสตรีมากขึ้นกว่าโบราณและเพรสไบทีเรี่ยนจำนวนหนึ่ง ร่วมกันสร้างสถาบันเพื่อการศึกษาของสตรีขึ้นด้วย เช่นสถาบันมีชื่อในเมืองชาร์ล้อตต์ ต่อมาสถาบันแห่งนี้พัฒนามาเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของมลรัฐนอร์ธ คาโรไลน่า คือ มหาวิทยาลัยควีนส์ ในปัจจุบัน ตั้งขึ้นปีค.ศ. ๑๘๕๗ Queens University of Charlotte is a private, Presbyterian-affiliated comprehensive university located in the Myers Park neighborhood of Charlotte, North Carolina. It was founded in 1857 as a female educational institution, and has evolved hence into a co-ed university. http://en.wikipedia.org/wiki/Queens_University_of_Charlotte 1857: Charlotte Female Institute: founded in Charlotte, North Carolina; became the coeducational Queens University of Charlotte after World War II http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_women%27s_colleges_in_the_United_States#1850s Institutions of higher education for women, however, were primarily founded during the early 19th century, many as teaching seminaries. As noted by the Women's College Coalition: The formal education of girls and women began in the middle of the nineteenth century and was intimately tied to the conception that society had of the appropriate role for women to assume in life. Republican education prepared girls for their future role as wives and mothers and taught religion, singing, dancing and literature. Academic education prepared girls for their role as community leaders and social benefactors and had some elements of the education offered boys. Seminaries educated women for the only socially acceptable occupation: teaching. Only unmarried women could be teachers. Many early women's colleges began as female seminaries and were responsible for producing an important corps of educators. http://en.wikipedia.org/wiki/Women%27s_colleges_in_the_United_States โดยปริบททางสังคม ความเคลื่อนไหวของผู้นำทางศาสนา นักบวช และมิชชั่นนารี ในยุคนั้น ต้องการให้ลูกหลานทั้งชายหญิง ได้มีโอกาสศึกษาวิชา และเตรียมให้ เด็กหญิงพัฒนามาเป็นผู้นำสังคมเมื่อเติบโตขึ้น นี่้เป็นสิ่งที่ปรากฎตามบันทึกของยุคนั้น Queens' history begins in 1857, when Charlotte's well-to-do white Presbyterians wanted a school to "finish" their daughters, like Davidson was taking care of their sons. So on weekends, boys from Davidson would ride the trains and the buggies to their "sister school," where the girls would be arranged, all laced and crinolined, in the parlor, to pour the punch. Queens was on College Street then; Myers Park had another half-century to put in as cotton fields. In time, it was discovered that gifts to all-female schools were less substantial than those of their all-male counterparts. http://www.greatercharlottebiz.com/article.asp?id=242 ถึงแม้ว่า จะไม่มีหลักฐานยืนยันออกปรากฏทางอินเตอร์เน็ท เกี่ยวกับชีวิตในวัยเยาว์ของแม่เต๋อ หรือเอสเธอร์ในสหรัฐฯ ว่าได้เรียนในสถาบันใดของเมืองใด แต่จากประวัติชีวิตและงาน ของบิดาและมารดาผู้อุปการะไว้ แหม่มแมททูน มีบทบาทในการสอนหนังสือเจ้านายฝ่ายใน สมัยรัชกาลที่ ๔ และกงสุลแมททูน หรือที่เรียกหมอมะตูน ทำงานด้านการศาสนาและการสร้างโรงเรียนในหมู่บ้านมอญ ร่วมงานกับครอบครัวนายแพทย์เฮ้าส์ ประสานงานอย่างต่อเนื่อง ทุ่มเทให้กับการแปลงานเผยแพร่ศาสนา ตามหัวเมืองของไทยด้วย ในสถานภาพและความพลิกผันของชีวิตให้ได้ไปศึกษาในสหรัฐฯ ในครอบครัวของชาวผิวขาวผู้มีสถานภาพดีมากเช่นนี้ จึงไม่น่ากังขา ว่า ต่อมาเอสเธอร์ได้นำความรู้มาใช้ทางด้านการพยาบาลและสูติกรรม จนได้รับการถวายงานอย่างใกล้ชิดกับเจ้านายหลายพระองค์ในยุคนั้น มีความเป็นไปได้อย่างไม่น่าข้องใจ ว่าครอบครัวของดร.แมททูน ซึ่งทำงานหลักให้กับหน่วยศาสนา ย่อมทำทุกทางให้สมาชิกในครอบครัวได้รับการศึกษาดีที่สุดดังนั้น เอสเธอร์ จึงได้มีโอกาสศึกษาในหลักสูตรพยาบาล เพราะมีสถานภาพเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวแมททูน ไม่ใช่เด็กหญิงในครอบครัวชาวบ้านทั่วไป ครั้นดร.แมททูน ได้รับการแต่งตั้งเป็นกงสุลอเมริกันคนแรกในสยามประเทศ ปี ค.ศ. ๑๘๕๖ ตามหลักฐานของสถานทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทย Fair Use: Public Information. 1856 May U.S. appoints first Consul to Siam, the Rev. Stephen Mattoon. May 29 Siam signs Harris Treaty with U.S.; agrees to impose no restraint on trade and concedes to extraterritoriality http://bangkok.usembassy.gov/relation/chronology-of-events/1833---1880-the-foundations.html ความพร้อมทางสถานภาพ และความสามารถในการทำงานของกงสุลท่านนี้ และการทำงานสังคมสงเคราะห์ของภรรยาท่าน ย่อมปลูกฝังให้เอสเธอร์ เป็นบุคคลที่มีจิตใจช่วยเหลือสังคม และศึกษาทางด้านพยาบาลอย่างสมบูรณ์เท่าที่ปริบททางโครงสร้างสังคมและการพัฒนาสถาบันการศึกษาในสมัยนั้น จะเอื้ออำนวยให้เป็นไปได้ และในที่สุด เอสเธอร์ได้ทำงานให้คณะมิชชั่นนารี เป็นครูคนหนึ่งมีชื่อบันทึกว่าทำงานในปีค.ศ. ๑๘๖๘ อยู่ในคณะของมิสซิสแฮเรียต เฮ้าส์ ประมวลหลักฐานเอกสารทางประวัติศาสตร์ต่างๆ ชี้ชัดแนวทางชีวิตของ"มิสเอสเธอร์" ในฐานะธิดาบุญธรรมของกงสุลอเมริกันคนแรกที่รับหน้าที่เป็นล่ามในยุคสมัยนั้นด้วย Esther Mattoon เป็นบุคคลที่สมควรได้รับเกียรติ บันทึกนามลงให้แน่ชัด ว่าท่าน เป็นนักเรียนหญิงไทยคนแรกที่ไปศึกษาวิชาพยาบาลในสหรัฐอเมริกา และกลับมาทำงานช่วยเหลือสังคมอย่างดีเด่น จนได้รับพระราชทานของมีค่า จากพระหัตถ์ของสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี ในงานฉลองอายุแปดสิบสี่ปีของแม่เต๋อหรือเอสเธอร์... เรื่องราวประวัติชีวิตของครอบครัวแมททูน เป็นข้อมูลที่ควรเผยแพร่ให้สาธารณชนได้ทราบ เพื่อผู้สนใจศึกษาค้นคว้าต่อไปค่ะ Disclaimer: ข้อมูลที่ได้นำเสนอในกระทู้นี้ เป็นการช่วยเสริมเกร็ดความรู้เืพื่อเป็นแนวทางค้นคว้า สำหรับผู้สนใจ แต่ไม่ใช่บันทึกทางการของหน่วยงานใดๆ และไม่มีผลในเชิงการค้าพาณิชย์ ทั้งนี้ ผู้อ่านอาจจะนำไปศึกษาต่อในเชิงวิชาการหรืออ้างอิงอย่างไรหรือไม่ ไม่เกี่ยวกับผู้ค้นคว้า การวิเคราะห์ในเนื้อหาข้างต้น เป็นไปตามปริบทของข้อมูลที่มีอยู่ปัจจุบัน ซึ่งเปลี่ยนแปลงได้ หากมีผู้ค้นพบหลักฐานหรือเอกสารทางประวัติศาสตร์ในระดับลึกกว่านี้ ข้อมูลที่เรียบเรียงขึ้นนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล ประกอบข้อเท็จจริงที่ปรากฏอยู่ในบันทึกของหน่วยงานทางการซึ่งนำมาเผยแพร่ในแง่ให้ความรู้แก่สาธารณะ เพื่อประโยชน์ส่วนรวม ในเงื่อนไขของ Fair Use                       จากคุณ : กริชนาคราช - [ 16 ก.พ. 52 06:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณทุกท่านครับสำหรับความรู้ที่นำเสนอ จากคุณ : gabgab - [ 17 ก.พ. 52 08:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เยี่ยมมาก จากคุณ : คนบ้านนอก - [ 17 ก.พ. 52 08:46:40 A:115.67.212.145 X: TicketID:195110 ]