ความคิดเห็นที่ 7
 
1. จะบอกว่าอยู่มาเกือบปีภาษาอารบิคเรียกได้ว่า 0 ค่ะ ทั้งที่ทั้งที่ตัวเองก็มีพื้นฐานเรียนเขียนเรียนอ่านมาก่อน
และที่ทำงานคนรอบข้างพูดภาษาอารบิค 100% แต่ตัวเองเข็นไม่ไปเองค่ะ อีกอย่างเคยไปอยู่ปักกิ่งมาเมื่อ 3-4 ปีก่อนและหัดพูดภาษาจีนจนสือสารได้ พอจะพูดคำอารบิคก็จะไปนึกเป็นภาษาจีนทุกครั้งก็เลยไม่มีความพยายาม
สังคมที่คุณอยู่ที่นี่คิดว่าไม่น่าจะมีอุปสรรคนะคะถ้าพูดอารบิคไม่ได้ เพราะพนักงานตามสถานบริการ โรงแรม ฟิตเนส และร้านค้าใหญ่ๆ จะเป็นคนฟิลิปปินส์ที่พูดภาษาอังกฤษได้ดี นอกเสียจากว่าคุณไปเดินตลาดแบบตลาดสดบ้านเรา(ตลาดแบบ Souk Mubarakia ที่บล๊อกน่ะค่ะ) หรือที่ Fish Market ถ้าไปเจอร้านที่คนขายเป็นอินเดีย บังคลาฯ ก็ไม่ค่อยมีปัญหา แต่ประมาณ 70% จะเป็นชาวอาหรับพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ หรืออินเดียที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้แต่พูดอารบิคได้
(เวลาไปตลาดพวกนี้ตัวเองก็จะรู้คำแค่นิดหน่อย เช่น แพง ลดราคา นิดหน่อย แยะไป อะไรพวกนี้น่ะค่ะ)
ส่วนการหัดอ่านหัดเขียนคิดว่าไม่จำเป็นค่ะ แต่
ที่สำคัญอยากให้หัดอ่านคือตัวเลขภาษาอาหรับ 1-0 เพราะเค้าเขียนไม่เหมือนเรา ที่นี่ตัวเลขจะใช้ภาษาอารบิคเป็นหลัก บางทีถ้าไปตลาดที่ไม่ใช่ซุปเปอร์ใหญ่อย่างพวกร้าน co-op เค้าจะติดราคาเป็นตัวเลขอารบิค พวกป้ายโฆษณาตามถนน พวกทะเบียนรถก็เป็นภาษาอารบิคค่ะ
(ร้าน co-op เป็นเหมือน Supermartket เนี่ยแหละค่ะ สินค้าส่วนใหญ่จะถูกกว่าซุปเปอร์อย่าง Sultan หรือ คาร์ฟูร์)
และก็นับตัวเลขและก็หน่วยเงินของเค้า
เพราะเงิน 1 ดีน่า จะมี 100 ฟิล
เพราะเงินเค้าค่อนข้างใหญ่ ถ้าไปตลาดจะมีหน่วยของฟิลค่อนข้างหลากหลาย 50, 100, 125, 150, 200, 250
.etc. เศษเล็กเศษน้อยไล่ไปเรื่อยค่ะ
ตัวเองใช้ประจำก็แค่ 250, 500 ตอนต่อราคารถกับแท็กซี่น่ะค่ะ ( ธนบัตรเค้าจะมี 250 กับ 500 ฟิล )
แล้วก็เวลานั่งแท็กซี่ก็จะใช้แค่คำว่า เลี้ยวซ้าย, เลี้ยวขวา, ตรงไป, ช้าๆ, จอด
ส่วนคำอื่นๆ ที่ได้ใช้ก็แล้วแต่สถานะการณ์ค่ะ แล้วก็ค่อยจำคำที่ใช้บ่อยๆ เอาค่ะ
2. ....ใช่ค่ะตัวเลขนั่นหมายถึงดีน่า ตอนพิมพ์ไม่ได้ทวนดูอีกที...
แถว Salwa, Abu-halifa and Mangaf ก็ดีนะคะ มีอพาทเมนท์ใหม่ๆ สร้างขึ้นแยะและราคาห้องไม่แพงเหมือนกับทาง Salmiya เพียงแต่ว่าห้างร้านที่จะไป shopping ทางนั้นจะไม่ค่อย modern เท่ากับทาง Salmiya
ถ้าเป็นแม่บ้านอยากไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยๆ ก็ยังอยากแนะนำ Salmiya หรือไม่ก็ Salwa ค่ะ เพราะ Salwa ก็ยังไม่ไกลมาก ส่วน Abu-halifa and Mangaf รู้สึกว่าถ้าบางครั้งต้องเดินทางไป shopping คนเดียว มันเปลี่ยวๆ ยังไงไม่รู้ อยู่ที่นี่ต้องระวังเรื่องเดินทางคนเดียวด้วยนะคะ
.....คิดว่าอพาทเม้นท์ที่คุณได้น่าจะมี wireless internet บริการด้วย เพราะจำเป็นมากตอนอยู่คนเดียวจะได้ไม่เหงา แต่ถ้าไม่มีค่าบริการ internet รายเดือนที่นี่จะแพงมากค่ะ แพงกว่าที่อเมริกาอีก
3. ใช่ค่ะถ้าถือใบขับขี่ของอเมริกา สามารถขับรถในคูเวตในระยะต้นหรือขอใบขับขี่คูเวตได้ง่าย
4. ประเทศนี้ไม่บังคับเรื่องผู้หญิงทุกคนต้องใส่อาบายาเหมือนประเทศซาอุฯ หรือต้องคลุมผมเหมือนประเทศอิหร่านค่ะ
Jeans, knee length skirt or knee length shorts going out in public? Can I wear short sleeves shirts or blouse? Can I wear T-shirt?
กางเกงยีนส์ พวกกระโปรง กางเกงแค่เข่า พวก 3 ส่วน 5 ส่วนได้ค่ะ
(กางเกงยีนส์ที่นี่สาวๆ นิยมสกินนี่ยีนส์ด้วยนะคะ:) )
เสื้อแขนกุดก็ใส่ออกข้างนอกได้ (แต่ตัวเองหน้าร้อนใส่เสื้อแขนยาวผ้าบางๆ เพราะแดดแรงจนผิวแสบเลยค่ะ) ถ้าจะใส่พวกเสื้อแขนกุดแนะนำว่าให้ใส่เวลาไปไหนต่อไหนกับสามีนะคะ จะรู้สึกปลอดภัยกว่า
อย่างตัวเองบางทีก็ใส่ขาสั้นแบบคาร์โก้เหนือเข่ากับโปโล(แบบแต่งตัวแบบแนว sport หน่อย) นั่งแท็กซี่ไปมอลล์คนเดียวก็ไม่มีปัญหาค่ะ (อย่างน้อยเสื้อโปโลก็ไม่ชวนมองเหมือนแขนกุด)
เดี๋ยวนี้ยังแต่งตัวง่ายกว่าเมื่อก่อนมากค่ะ สมัยก่อนใส่เสื้อแขนกุดแขนสั้น กระโปรงสั้น นี่เป็นของประหลาด (เมื่อก่อนเคยนุ่งกระโปรงยาวแต่ผ่าขึ้นไปถึงเข่า เดินทีงี้คนมองกันทั้งตลาด) แต่เดี๋ยวนี้พอมีมอลล์และก็พวกเสื้อผ้ายี่ห้อต่างๆ จากทางยุโรปและอเมริกามากขึ้น การแต่งตัวก็เปลี่ยนไป ถ้าคุณไปเห็นสาวๆ ที่มาเดินเล่นตามมอลล์แต่งตัวแล้วอาจจะตื่นตะลึงก็ได้นะคะ บางทีพวกหัวปิดหน้าแต่เสื้อผ้าที่ใส่ที่รัดรึงแบบอย่างเรายังไม่กล้าใส่เสื้อผ้าอวดรูปร่างแบบนี้เลย (เรื่องนี้มักจะเอามาวิจารณ์กับเพื่อนผู้ชายชาวอาหรับบ่อยๆ )
แหล่ง shopping ของที่นี่เค้าจะมีแบบเมืองไทยน่ะค่ะ ถ้าจะเปรียบก็เหมือนเดินพารากอนกับเดินประตูน้ำ
สาวๆ ที่เดินตามมอลล์ก็จะแต่งตัวทันสมัย แต่ถ้าคุณไปเดินตลาดสาวๆ ก็จะแต่งตัว conservative กว่า (แต่ก็มีบ้างที่แต่งตัวเปรี้ยวปรี๊ด)
มีคำถามเพิ่มเติมได้เลยนะคะ
จากคุณ :
narellan   
- [
21 ก.พ. 52 09:58:03
]
|
|
|
