ความคิดเห็นที่ 1 ช้าก่อน...อย่าเพิ่งถึงกับฆ่าตัวตาย...ทุกปัญหาย่อมมีทางออก... ถามว่า...ก่อนมาเรียนคุณรับราชการหรือเปล่า? ถ้าใช่...คุณควรติดต่อกับกองการเจ้าหน้าที่หรือหน่วยงานที่เกี่ยวกับ Human Resource ถามเขาถึงรายละเอียดในการชดใช้ทุน... ปกติการชดใช้ทุนนั้น... 1. ชดใช้เป็น "เวลา" - คือ คุณจะต้องทำงานต่อไปโดยไม่ลาออก เช่น ปกติคำนวณจากระยะเวลาที่ขอคุณไปเรียน 3 ปี ก็คูณ 2 เท่ากับ 6 ปี 2. ชดใช้เป็น "เงิน" - คือ คำนวณตามเงินที่คุณรับไป x 3 (ขออภัยหากข้อมูลนี้ล้าสมัย...ใครทราบชี้แนะด้วยค่ะ) กรณีของคุณนั้น ต้องดูในรายละเอียดว่า ทุนนั้นเป็นกรณี "ให้เปล่า" หรือว่า "มีข้อผูกมัด" แต่ถ้ามีเหตุจำเป็นสุดวิสัยจริงๆ ที่ทำให้ไม่สามารถเรียนจบได้ก็ต้องมีหลักฐานแนบประกอบ ถ้าคุณไม่ใช่ ขรก. แต่ได้รับทุนรัฐบาลไปเรียน...คนที่จะให้คำตอบได้ดีก็คือ หน่วยงานที่ให้ทุนคุณนะคะ...ลองคุยกับเขาดู...ก่อนไปคุยก็ควรเตรียมพร้อมทั้งสภาพจิตใจและสติปัญญา...พึงระลึกอยู่เสมอว่า "ปัญหาทุกปัญหาย่อมมีทางแก้ไขเสมอ"... เอาใจช่วยค่ะ... จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 17 ก.พ. 52 01:17:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาเป็นกำลังใจครับ เรียนอยู่ก็มีปัญหากันทั้งนั้นครับ อกหักด้วย อยู่คนเดียวเหงามาก แต่ไม่คิดจะฆ่าตัวตาย เพราะว่าสงสารที่บ้าน สู้ๆ ครับ มีปัญหา หาอะไรที่เราชอบทำซิครับ ผมรู้ว่าบางครั้งหาความสุขใส่ตัวนั้นยาก ดูหนัง ละคร ชิทคอม แล้วมันยังไม่สนุก ลองร้องไห้ออกมาแล้วจะดีขึ้นครับ จากคุณ : ispiegel - [ 17 ก.พ. 52 01:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องใช้ทุน เท่าที่เข้าใจ แม้คุณไม่จบกลับมา คุณสามารถใช้ทุนโดย การทำงานชดใช้ได้นะครับ ผมเข้าใจว่า เขาไม่ได้บังคับ ว่าจะต้องใช้ทุนโดยเงิน 3 เท่าที่ได้รับมาอย่างเดียว ดังนั้น คุณจึงเหลือ last choice ที่ไม่ใช่การตาย แต่คือ การกลับมาใช้ทุนโดยการทำงานจากวุฒิเดิมก่อนไป จะเป็นกี่เท่าของจำนวนปีที่ไป ก็ว่ากันไป ลองคิดแง่ดีสิครับ คุณมีงานรองรับในช่วงวิกฤติเศรษฐกิจตอนนี้จริงไหมครับ ประเด็นคือ คุณยอมรับกับ last choice นี้ได้ไหม เพราะอาจต้องอับอายจากการที่กลับมามือเปล่า หรือมีปัญหาในการทำงาน เพราะไม่มีวุฒิตามที่เขาคาดหวัง ถ้าคุณยอมรับได้ การกลับมาแล้วเริ่มต้นใหม่ เรียนโทเมืองไทยไปก็เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่ง อย่าพึ่งคิดสั้นนะครับ หลายๆปัญหาที่คุณเจอตั้งแต่ต้นปี 51 นั้น ปัญหาที่คุณว่ากระทบกระเทือนจิตใจเจียนตายนั่นแหล่ะ คุณก็ผ่านมาได้ไม่ใช่หรือครับ และคุณก็ไม่ได้ตายด้วย..จริงไหม บางที ความคิดมาก อาจเกิดมาจาก ความคาดหวังที่มากเกินไป ลองลดความคาดหวังลงบ้างดีไหมครับ อย่าพยายามเปรียบเทียบกับคนที่ประสบความสำเร็จจนตัวเองท้อถอย ลองคิดซะว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ลองคิดซะว่า ทำได้เท่าไร ก็เอาเท่านั้น ลองคิดแบบ "มองสูงเราขาด มองต่ำเราเหลือ" (ยืมมาจากpantipนี้แหล่ะ) บางทีคุณอาจพบได้ว่า ชีวิตคุณนั้น ยังมีดี น่าสู้ต่อ กว่าใครๆที่ลำบากกว่าอีกมากมาย ฝากบทความอันนึงไว้ อยากให้ลองอ่านดูนะครับ กฏแหล่งเมล็ดพันธุ์ http://www.dektriam.net/TopicRead.aspx?topicID=46710&start=0 It’s not what happens to you that determines your happiness. สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดความสุขของคุณ It’s how you think about what happens to you. แต่มันเป็นความคิดของคุณเองต่างหาก ที่กำหนดความสุขของคุณเอง แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 52 01:47:33 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 52 01:44:57 จากคุณ : หิวบ่อย - [ 17 ก.พ. 52 01:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คิดว่าในเรื่องชดใช้ทุน ท่านอื่น ๆ ได้เข้ามาตอบไปหมดแล้ว แล้วก็เป็นตามนั้นครับ ผมขอเข้ามาพูดในประเด็นที่คุณ sosee พูดเกี่ยวกับเรื่องฆ่าตัวตายแล้วกันนะครับ การฆ่าตัวตายนั้น คนที่ทำหรือคิดจะทำนั้น คิดว่าการฆ่าตัวตายเป็นทางออกของปัญหาและทุกสิ่งทุกอย่างก็จบ แต่ในความจริงแล้ว อย่างในกรณีของคุณ sosee การฆ่าตัวตายมันอาจจะทำให้ปัญหาเรื่องทุนหมดไป แต่คุณก็จะได้สร้างปัญหาอื่นให้กับคนรอบข้าง ซึ่งในหลาย ๆ กรณีมันเป็นบาดแผลทางใจไปตลอดชีวิต โดยเฉพาะบุพการีของคุณ การที่คุณ sosee บอกว่าคุณไม่อยากสร้างปัญหาหรือภาระให้กับที่บ้าน แต่ถ้าคุณคิดที่จะฆ่าตัวตาย นั่นคือคุณกำลังคิดที่จะสร้างปัญหาให้กับที่บ้านและคนรอบตัว แล้วคุณก็หนีเอาตัวรอดไปคนเดียว ถ้าคุณไม่อยากสร้างภาระให้ใครจริง ๆ คุณควรที่จะต้องเผชิญหน้ากับปัญหาที่เกิดขึ้น แล้วแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้จบไปด้วยตัวของคุณเองครับ จากคุณ : Wahoowa - [ 17 ก.พ. 52 02:28:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทีนี้ขอตอบในอีกหนึ่งประเด็นครับ คือเกี่ยวกับเรื่องปัญหาของคุณ sosee คือผมคิดว่าคุณ sosee คงมีปัญหาที่ตอนนี้กำลังให้คุณอยู่ในสภาวะ depression ซึ่งปัญหาตรงนี้ผมแนะนำว่าให้คุณไปหาหมอทางใจ (คือพวก psychiatrist) ผมบอกได้เลยว่ามีนักเรียนทุนจำนวนไม่น้อยที่มีปัญหานี้ครับ เพียงแต่ขึ้นอยู่กับว่าคนที่มีปัญหานี้ยอมสู้ปัญหาแล้วเปิดใจให้ผู้อื่นเข้าไปร่วมแก้ปัญหาหรือไม่ ซึ่งมีคนจำนวนมากทำในทางตรงกันข้าม คือหนีปัญหาแล้วเก็บไปคิดอยู่คนเดียว ซึ่งกลับทำให้แย่ลงไปอีก เพราะฉะนั้นการที่คุณเริ่มเปิดใจแล้วมาปรึกษาคนอื่นอย่างในพันทิปนี้ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วครับ แล้วอย่างที่ผมบอกครับ คุณไม่ได้เป็นคนเดียวที่มีปัญหานี้ครับ แล้วถ้าคุณยอมที่จะสู้และเผชิญปัญหา ผมก็บอกได้อีกเช่นเดียวกันครับว่าคุณก็จะไม่ใช่เป็นคนแรกและคนเดียวที่ผ่านปัญหาอุปสรรคเหล่านี้ไปได้ครับ จากคุณ : Wahoowa - [ 17 ก.พ. 52 02:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ใจเย็นๆค่ะ คุณไม่ใช่คนเดียวที่มีปัญหาแบบนี้แน่นอน  มีคนถามคำถามใกล้เคียงกัน เอามาจากห้องหว้ากอ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7532623/X7532623.html ก่อนอื่นต้องตั้งสติก่อน คิดถึงหน้าพ่อกับแม่เข้าไว้ ถ้าคุณเป็นอะไรไปใครจะอยู่ดูแลท่าน อย่าไปคิดว่าถ้าคุณไม่จบดอกเตอร์ คุณและพ่อกับแม่จะต้องอับอายขายหน้าชาวบ้าน คุณไม่ได้ฆ่าคนตาย ไม่ได้ทำชั่ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องอาย (ถามหน่อยจาก 65 ล้านคนในไทยจะมีสักกี่คนที่จบ ดร.) ถ้าให้พ่อกับแม่คุณเลือกระหว่างกลัวเสียงครหาของชาวบ้าน กับชีวิตลูก ท่านคงไม่ลักเลที่จะเลือกรักษาชีวิตคุณ อย่าไปคิดว่านี่คือความล้มเหลวของทั้งหมดของชีวิต และอย่าคิดว่าถ้าคุณถอยครั้งนี้ คุณจะก้าวใหม่อีกไม่ได้ ถ้าเหนื่อยมากนักก็หยุดทุกอย่างเอาไว้ก่อนค่ะ ให้หาเพื่อนคุยเพื่อปรับทุกข์ อย่าปล่อยให้ตัวเองเหงา หรืออยู่คนเดียวเด็ดขาด หรือไม่ก็อาจจะกลับบ้านสักเดือนไปตั้งหลัก ไปอยู่กะพ่อกะแม่ ค่อยๆหาทางแก้ไข ลองไปคุยกับ กพ หรือต้นสังกัดว่าคุณจะขอกลับมาทำงานก่อนจะเป็นไปได้แค่ไหนยังงัย ส่วนเรื่องใช้ทุนอย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นค่ะ อาจจะไม่ต้องใช้ทุนก็ได้อย่าเพิ่งไปคิดกลุ้มใจในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ............... 'สติ' จะช่วยให้คุณผ่านเหตุการณ์ร้ายๆนี้ไปได้ค่ะ .............. จากคุณ : Meawism - [ 17 ก.พ. 52 03:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Whatever you do, PLEASE, PLEASE, PLEASE do not take your own life. Doing that is NEVER EVER a choice!!! Any other way has to be better than that. There is always a rainbow after a storm. You CAN get through this AND YOU WILL.             จากคุณ : Genuine XXX - [ 17 ก.พ. 52 04:14:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดว่า ไม่มีสัญญาที่ไหน ที่กำหนดว่า ต้องชดใช้ ถ้าเรียนไม่จบ มีแต่ชนิดว่า เรียนจบ แล้วไม่ไปทำงานใช้ จึงจะถูกปรับกัน รู้จักเด็กคนหนึ่ง ได้ทุนรัฐบาล ชนิดตั้งแต่เริ่มตรี จนจบเอก ก็ได้ แต่พอเรียนไปมีปัญหา พอจบตรีแล้ว ก็กลับไปทำงานเมืองไทย ได้เงินเดือน แถมได้เรียนต่อโทที่ไทยไปด้วยกันอีก โดยไม่ต้องชดใช้อะไร ดังนั้นกรณีของ จขกท ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็เริ่มติดต่อกับ ผู้ดูแลนักเรียน และ ต้นสังกัด หรือ เจ้าของทุน ก่อนว่า มีพิธีการจะทำอย่างไร ขอให้โชคดี มีอะไร ก็คุยถามเข้ามาได้เสมอ นะ จากคุณ : ธนิตา - [ 17 ก.พ. 52 04:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Go rob the bank before you commit suicide! จากคุณ : Moo+ - [ 17 ก.พ. 52 05:17:19 A:98.148.20.235 X: TicketID:002608 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "คิดว่า ไม่มีสัญญาที่ไหน ที่กำหนดว่า ต้องชดใช้ ถ้าเรียนไม่จบ" สัญญานักเรียนทุนของรัฐบาลไทยเนี่ยแหละครับ เรียนจบไม่จบ ก็ต้องใช้ทุน มีข้อยกเว้นอยู่บ้าง เช่นทุนเล่าเรียนหลวง ซึ่งเป็นส่วนน้อย กรณีที่ยกมา แสดงว่าจบตรีแล้ว ก็มาทำงานในหน่วยงานของรัฐบาลไทย ซึ่งก็ถือเป็นการใช้ทุนในรูปแบบของ "เวลา" ครับ จากคุณ : Chanin.U - [ 17 ก.พ. 52 05:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่ได้ทุนกระทรวงไหนค่ะเนี่ย ลองโทรกลับไปคุยที่เมืองไทยดูนะคะ ว่าเรามีปัญหายังไง ขอกลับไทยได้หรือเปล่า อันนี้คือขั้นขีดสุดนะคะ แต่ที่เข้าใจเนี่ย มันควรจะใช้เงินทุนสองเท่าไม่ใช่เหรอค่ะ ( เท่าที่รู้มานะคะ ) แต่ไม่อยากให้ใช้เงินทุนเลยค่ะ อยากให้กลับมาเป็นกำลังของชาติมากกว่าค่ะ พี่มีโอกาสมากกว่าคนอื่นเยอะแย่ะ ในโลกนี้นะคะ อย่าใช้โอกาสหรือทุนไปทำให้ชีวิตของพี่แย่ลงสิค่ะ ขอบอกอย่างนึงค่ะ ว่าใช่ว่ากลับไทยแล้วทุกข์จะไม่เกิดขึ้นซะหน่อย เพราะทุกข์ที่พี่ได้รับโดยส่วนใหญ่แล้วพี่เป็นคนก่อขึ้นมาเอง (ทางด้านจิตใจนะคะ) ถึงแม้คนอื่นจามาทำให้พี่เดือดร้อนแค่ไหน แต่ถ้าพี่เลือกที่จะมองโลกในแง่ที่ดี คิดซะว่ามันเป็นบททดสอบชีวิตให้แข็งแกร่งขึ้น คิดซะค่ะ ว่ามันเป็นเพียงแค่เกมส์ เกมส์นึง แล้ววันนึงเราจะผ่านมันไปได้ หนูแนะนำนะคะ สวดมนต์ ทำสมาธิ หรือหากิจกรรมทำค่ะ  มันจะช่วยให้ลดคิดมากได้นะคะ คนอื่นที่เค้าทุกข์กว่าเรา เค้ายังผ่านไปได้เลยค่ะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ  แล้วก้อการฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกอย่างที่ความเห็นอื่นๆ บอกจริงๆ ค่ะ เอาตามหลักพระพุทธศาสนาเลยนะคะ บาปมากกกกกกกกกกกกกกกก เลือดเนื้อที่พี่ได้มาจากพ่อแม่นั้น พี่ทำร้ายได้ลงคอเลยเหรอคะ สองมือที่พ่อแม่ปั้นพี่มาอ่าค่ะ เค้าคงไม่ได้หวังให้ลูกเป็นที่หนึ่งของโลก หรือว่ามีเงินทองมากมาย เค้าแค่ขอให้พี่ได้พบกับความสุขที่แท้จริงเท่านั้นแหละค่ะ   ในการมองโลกแห่งความเป็นจริงและการดำเนินชีวิตนั้น มันไม่มีหนทางไหนราบเรียบไปได้ง่ายๆ หรอกนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะ จากคุณ : Icing-CooL - [ 17 ก.พ. 52 05:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พี่ได้ทุนกระทรวงไหนค่ะเนี่ย ลองโทรกลับไปคุยที่เมืองไทยดูนะคะ ว่าเรามีปัญหายังไง ขอกลับไทยได้หรือเปล่า อันนี้คือขั้นขีดสุดนะคะ แต่ที่เข้าใจเนี่ย มันควรจะใช้เงินทุนสองเท่าไม่ใช่เหรอค่ะ ( เท่าที่รู้มานะคะ ) แต่ไม่อยากให้ใช้เงินทุนเลยค่ะ อยากให้กลับมาเป็นกำลังของชาติมากกว่าค่ะ พี่มีโอกาสมากกว่าคนอื่นเยอะแย่ะ ในโลกนี้นะคะ อย่าใช้โอกาสหรือทุนไปทำให้ชีวิตของพี่แย่ลงสิค่ะ ขอบอกอย่างนึงค่ะ ว่าใช่ว่ากลับไทยแล้วทุกข์จะไม่เกิดขึ้นซะหน่อย เพราะทุกข์ที่พี่ได้รับโดยส่วนใหญ่แล้วพี่เป็นคนก่อขึ้นมาเอง (ทางด้านจิตใจนะคะ) ถึงแม้คนอื่นจามาทำให้พี่เดือดร้อนแค่ไหน แต่ถ้าพี่เลือกที่จะมองโลกในแง่ที่ดี คิดซะว่ามันเป็นบททดสอบชีวิตให้แข็งแกร่งขึ้น คิดซะค่ะ ว่ามันเป็นเพียงแค่เกมส์ เกมส์นึง แล้ววันนึงเราจะผ่านมันไปได้ หนูแนะนำนะคะ สวดมนต์ ทำสมาธิ หรือหากิจกรรมทำค่ะ  มันจะช่วยให้ลดคิดมากได้นะคะ คนอื่นที่เค้าทุกข์กว่าเรา เค้ายังผ่านไปได้เลยค่ะ อย่าเพิ่งท้อนะคะ  แล้วก้อการฆ่าตัวตายไม่ใช่ทางออกอย่างที่ความเห็นอื่นๆ บอกจริงๆ ค่ะ เอาตามหลักพระพุทธศาสนาเลยนะคะ บาปมากกกกกกกกกกกกกกกก เลือดเนื้อที่พี่ได้มาจากพ่อแม่นั้น พี่ทำร้ายได้ลงคอเลยเหรอคะ สองมือที่พ่อแม่ปั้นพี่มาอ่าค่ะ เค้าคงไม่ได้หวังให้ลูกเป็นที่หนึ่งของโลก หรือว่ามีเงินทองมากมาย เค้าแค่ขอให้พี่ได้พบกับความสุขที่แท้จริงเท่านั้นแหละค่ะ   ในการมองโลกแห่งความเป็นจริงและการดำเนินชีวิตนั้น มันไม่มีหนทางไหนราบเรียบไปได้ง่ายๆ หรอกนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะ จากคุณ : Icing-CooL - [ 17 ก.พ. 52 05:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชื่นชมน้ำใจของทุกท่านที่เข้ามาตอบกระทู้นี้... คุณ sosee  พยายามหน่อยนะคะ...อย่าคิดสั้นเด็ดขาด... จากคุณ : Sig.ra Colombo - [ 17 ก.พ. 52 05:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มองในแง่บวกให้มากๆ ผมก็มีเพื่อนๆหลายคนได้รับทุนแล้วเรียนไม่จบ ดร. แต่ก็กลับมาทำงานต่อได้ไม่มีปัญหา เวลาใครถามก็บอกว่า เป็น PhD Candidate จะเดตไปถึงเมื่อไรก็เรื่องของเรา คนถามไม่เกี่ยว คนรอบนอกไม่เกี่ยว คนรอบข้างไม่เกี่ยว ไม่เห็นจะต้องไปแคร์สังคมที่อยู่รอบตัว รอบข้าง  เมื่อไรเราพร้อมก็กลับไปสอบ สอบเสร็จก็ได้ดอกเตอร์กลับมา ผมว่าทุกมหาลัยมีระบบนี้ละครับ คุณ drop ไว้สักปีสองปี แต่ต้องแน่ใจว่าไม่เกินระยะเวลาของที่มหาลัยที่คุณไปเรียนกำหนดไว้  แล้วก็กลับมาเมืองไทย มาอยู่กับที่บ้าน หาความรู้เพิ่มเติมไป ผมถามคุณคำเดียว คุณทำอะไรผิด ต้องอายสังคมครับ ต้องกลัวสังคมรอบข้าง กลัวคำครหา  แต่ถ้าคุณทำตัวให้ไร้ชีวิตไป มีคนต้องมาทุกข์กับคุณอีกไม่รู้อีกเท่าไร เสียงครหาที่กลับมายังที่บ้านคุณยิ่งหนักกว่า การที่คุณเรียนไม่จบแล้วกลับไปใช้ทุนด้วยซ้ำ   คุณอาจต้องชดใช้อะไรในภพหน้า ภพต่อไปอย่างไม่หยุดไปก็ได้ คิดให้ดีครับ คุณคิดจะทิ้งบาปกรรมให้คนที่เขารักคุณที่สุดมาเผชิญต่อไปในโลกนี้หรือ   คุณรับผิดชอบบ้างหรือเปล่าครับ เลือกเอาระหว่าง "ชดใช้ทุนแค่สามเท่า กับชดใช้กรรมไปไม่รู้กี่ชาติภพ"  เอาละกันครับ ถ้าพี่น้องคนอื่นๆ ตอบมาแล้วไม่โดนใจ พอ    ขอโทษที่ต้องใช้คำพูดรุนแรง เพราะผมคิดว่าคุณมีวุฒิภาวะและจิตวิสัยเพียงพอที่จะคิดได้ว่า ผมไม่ได้ด่าคุณ แต่ต้องการให้คุณคิดครับ จากคุณ : พัฒน์ - [ 17 ก.พ. 52 05:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากค่ะสำหรับทุกความคิดเห็น ดิฉันยังไม่ได้รับการบรรจุเป็นข้าราชการค่ะ ได้รับทุนในส่วนของบุคคลทั่วไป ดิฉันเคยติดต่อไปยังผู้ดูแลนักเรียนทุนรัฐบาลแล้วค่ะ แล้วเค้าบอกให้ทำหนังสือแนบไปในเรื่องของการระงับทุนการศึกษา แต่ยังไม่เคยติดต่อ กพ และทางมหาวิทยาลัยต้นสังกัดค่ะ เท่าที่ได้ยินมาคือว่าทางต้นสังกัดจะไม่รับบรรจุในกรณีที่ไม่สำเร็จการศึกษาที่กำหนดไว้ บุคลากรที่มีอยู่ในตอนนี้มันเกินอัตรารับค่ะ ดิฉันก็คิดเรื่องการกลับไปมือเปล่ากับความอับอาย และปัญหาที่ตามมาจากการทำงาน แต่ดิฉันอยากจะให้ไปทำงานชดใช้ยังไงก็ได้ค่ะ เพียงแต่ไม่ต้องสร้างความลำบากให้กับทางบ้านแค่นั้นก็พอค่ะ ดิฉันได้คุยกับทางบ้านแล้ว คิดอยู่นานว่าจะบอกยังไงไม่ให้ที่บ้านเป็นห่วงมาก ที่บ้านเค้าบอกขอให้แค่กลับไปก็พอ เพราะเป็นไปไม่ได้ที่เค้าจะมาหาและรับกลับ แต่ตอนนี้ดิฉันเดินทางออกนอกประเทศไม่ได้เนื่องจากหนังสือเดินทางถูกนำไปต่อวีซ่าอยู่ค่ะ ดิฉันขอขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับคำแนะนำทุกๆความคิดเห็นค่ะ ดิฉันคิดว่าเรื่องนี้คงเคยเกิดขึ้นกับนักเรียนทุนท่านอื่นมาแล้วและการพิจารณาของทาง กพ คงขึ้นอยู่กับรายบุคคลไป ดิฉันจะลองสอบถามกับทาง กพ ที่กรุงเทพค่ะ แต่ที่อยากทราบให้แน่ใจก่อนจะติดต่อไปก็คือพ่อแม่เราจะไม่ต้องรับภาระจากการกระทำของเราใช่ไหมคะ จากคุณ : sosee - [ 17 ก.พ. 52 06:21:48 A:82.22.202.132 X: TicketID:204825 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ Sosee ถ้าคุณยังอยู่และเจรจาต่อรองกับทาง กพ คุณพ่อและคุณแม่ไม่เดือดร้อนแน่นอนค่ะ แต่ถ้าคุณคิดสั้น ถึงตัวคุณจะไม่อยู่แต่พ่อหรือแม่ที่ทำสัญญารับประกันตอนคุณได้ทุน จะต้องเป็นฝ่ายรับภาระหนี้ไปทั้งหมดค่ะ อย่าทำอย่างนี้เด็ดขาดนะคะ สงสารท่านค่ะ อายุมากแล้วยังต้องมานั่งใช้หนี้แทนลูกอีก (บาปหลายชั้นเลยค่ะ) ถ้าปัญหาของคุณเกิดจากอาจารย์ที่ปรึกษาหรือเพื่อนร่วมงาน ลองทำเรื่องขอย้ายมหาวิทยาลัยดีมั๊ยคะ หรือไม่ก็ขอย้ายกลับมาเรียนที่ไทยค่ะ เรื่องนี้อาจจะดูเหมือนเป็นเรื่องใหญ่ แต่จริงๆแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยค่ะ และก็แก้ได้ไม่ยากด้วย แต่คุณต้องไม่หนีปัญหาค่ะ ต้องพยายามติดต่อ กพ แล้วก็ขอคำแนะนำไปว่าควรจะต้องทำอย่างไร พี่ๆที่ กพ น่ารักค่ะ พวกพี่ๆเค้ามีคำตอบให้คุณแน่นอน คุณคิดถูกแล้วที่บอกเรื่องนี้ให้พ่อกะแม่ทราบ ในเวลาที่คุณรู้สึกท้อแท้ มีแต่พ่อกับแม่เท่านั้นแหล่ะค่ะที่จะอยู่เคียงข้างคุณ จากคุณ : นร ทุนรัฐบาลเหมือนกัน (Meawism) - [ 17 ก.พ. 52 07:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าคุณฆ่าตัวตาย พ่อแม่อาจจะต้องรับภาระจ่ายค่าปรับแทน เพราะคุณตายแต่หนี้ไม่ได้ตายตามคุณนะครับ (ดูในสัญญาค้ำประกันให้ดีๆใครค้ำแทนคุณ คนนั้นซวย) คิดว่าพ่อแม่คุณจะรู้สึกอย่างไรครับ "ลูกก็ตาย หนี้ก็ต้องจ่าย" คิดดูให้ดีๆนะเอ้อ แต่ถ้าคุณกลับมาทำงาน ในรูปแบบที่ทางทุนกำหนด ก็คือคุณไม่ได้ทิ้งภาระไว้ให้พ่อแม่ ผมมั่นใจว่ามันต้องมีเขียนไว้ในสัญญาซักแห่งหนึ่ง ว่ากรณีที่ผู้รับทุนไม่ได้รับราชการและศึกษาไม่จบจะต้องทำยังไง แนะนำให้ติดต่อทาง กพ. ดูก่อนครับ (ต่อให้ต้องใช้เงินจริง ก็สามารถทำเรื่องผ่อนจ่ายได้) มีคนที่ผมรู้จักที่เรียนจบแล้วใช้เงิน แทนเหมือนกัน(ผ่อนจ่ายกันเป็น 10 ปี) ^^" หรือลองไปหารายละเอียดด้วยตัวเองที่ web http://www.ocsc.go.th/ ก่อนก็ได้ครับ จากคุณ : Chanin.U - [ 17 ก.พ. 52 07:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 I strongly recommend you to seek a medical help. Since you are a student under Kor Por scholarship program, you should be covered for medical expenses, including psychological treatments. With suicidal thoughts, you may have a major depression. This needs medication and psychological treatments. These will greatly help you from this illness. It's not a shame to have it--- more than 20% of Americans have some sorts of psychological disorders.... You need help krub.... and you need it from a professional. After you are in this kind of treatment, you may inform Kor Por about your health condition. They should listen to you and should be able give you some good advices. Best wishes, A.T. จากคุณ : amatuer translator - [ 17 ก.พ. 52 08:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณเจ้าของกระทู้คะ ขอยกคำจากหนังสือเข็มทิศชีวิตเล่ม 2 มาให้คุณอ่านนะคะ "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชีวิตแม้ในยามที่ไม่เหลืออะไรเลย สิ่งที่เราต้องมีคือศรัทธาในตัวเอง ศรัทธาในตัวเองไมได้เกิดจากความคิดหรือการสร้างภาพลมๆ แล้ง ๆ แต่เกิดจากการตรวจสอบการกระทำความคิดของตัวเองเกิดจากความนับถือในแก่นแท้ในสิ่งที่เป็นได้จริง ๆ " เราเชื่อว่าคุณจะอ่านความเห็นของเพื่อน ๆ ทุกคนในนี้แล้วนำมาคิด ไตร่ตรองว่าควรทำอย่างไรต่อไป และสู้ค่ะ เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยว่าเราทำได้ เราต้องผ่านไปให้ได้ ทุกปัญหา ตอนนี้มันใหญ่เสมอ แต่พอผ่านไปเราจะรู้สึกว่าเล็กลง คุณ sosee คะ ก่อนหน้านี้ดิฉันเองก็กลุ้มใจมากเหมือนกัน ขอมอบเพลง "อย่าหยุดยั้ง" ของดัง พันกร ให้นะคะ ลองเข้าไปsearch ดู พอดีทำ link ไม่ค่อยเป็นด้วย แหะ ๆ ล้มได้นะคะ แต่อย่าล้มนาน เดี๋ยวจะลุกไม่ขึ้น ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ เราและเพื่อน ๆ ในห้องนี้หลายคนอยู่เป็นเพื่อนคุณข้าง ๆ ช่วยฉุดคุณขึ้นมาอยู่นะคะ จากคุณ : psypurple - [ 17 ก.พ. 52 09:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาตอบในฐานะเคยเป็นนักเรียนทุนนะครับ ขอตอบเป็นข้อๆ นะครับ ๑. ถ้าเรียนไม่จบแล้วกลับไปทำงานใช้ไม่ต้องใช้เงินครับ อย่างที่คุณธนิตาว่าไว้ การใช้เงินเกิดขึ้นในกรณีที่คุณไม่กลับไปทำงานใช้ครับ ๒. สัญญาสิ้นสุดลงเมื่อผู้ทำสัญญาตายครับ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับถ้านักเรียนทุนตาย ไม่ทันกลับไปรับราชการใช้หนี้แล้วพ่อแม่ซึ่งเป็นผู้ค้ำจะต้องมาใช้หนี้สามเท่า จากคุณ : นายกุ๊กไก่ - [ 17 ก.พ. 52 09:16:03 A:98.122.160.149 X: TicketID:203796 ]

ความคิดเห็นที่ 21 I really feel for you na krab. I used to feel that way too krab (even now that thought still crosses my mind once in awhile). Try to think about your parents krab. Think about how devastated they would be if you're dead. Between your degree and your life, I'm pretty sure they'd choose the latter krab. Every problem has a solution na krab. Life is too short krab. Do what makes you happy. If you feel that you need to be back home in Thailand, then by all means do it krab. Nothing is worth risking your life over na krab. Don't give up na krab. No matter what, you've still got your family and people that love you. You wouldn't want to cause them grieve, would you? จากคุณ : Rennis - [ 17 ก.พ. 52 09:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พี่ๆ ด้านบนให้ความคิดเห็นกันสุดยอดแล้วครับ ขอบคุณทุกๆ ความคิดเห็นดีๆ ที่มีให้กันในยามที่ลำบากเช่นนี้ครับ เอาใจช่วยนะครับ :) จากคุณ : นักเรียนทุนคนหนึ่ง (protonema) - [ 17 ก.พ. 52 11:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดถึงตอนอยากได้ทุนเรียนสิครับ ว่ามีความรู้สึกอย่างไร เจอปัญหาอะไรก็ควรค่อยๆคิดแก้ไข ไม่ใช้จะมาฆ่าตัวตายอย่างนี้ คนอื่นเขาสอบ อยากได้ทุนเรียนมีมากมายแต่คุณได้แล้วไม่เห็นค่า ยอมแพ้ง่ายๆ อย่างนี้ไม่ต้องมาสอบแย่งโอกาสคนอื่นเขาหรอก คุณฆ่าตัวตายก็เหมือนคุณทำปาบกับผู้สมัครคนอื่นๆ ที่เขาให้โอกาสคุณไปเรียนแต่คุณกลับทำอย่างนี้ ... จากคุณ : ผมมองโลกในแง่ร้าย - [ 17 ก.พ. 52 13:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเข้าใจพี่นะครับ เพราะผมก็เป็นคนนึงที่ได้รับทุนรัฐบาลและก็เป็นคนที่มีสภาพทางจิตใจชอบกดดันตัวเอง และเครียดมากๆคนนึง ผมว่าการฆ่าตัวตายเป็นทางออกที่ไม่ควรทำที่สุดเลยน่ะครับ เพราะเราต้องเห็นแก่พ่อแม่ อย่างที่หลายคนบอก ถ้าให้พ่อแม่เลือกระหว่างชีวิตของลูกกับสิ่งอื่นๆ พ่อแม่ก็ต้องเลือกชีวิตลูกอยู่แล้ว ไม่มีอะไรสำคัญเท่าชีวิตลูกของตัวเอง ส่วนปัญหาที่จะเกิดตามมาหลังจากการทำงาน ยังไงผมก็เชื่อว่าพี่ก็น่าจะจัดการได้ครับ เพราะในขณะที่พี่ทำงาน พี่ก็จะได้กำลังใจจากพ่อและแม่ของพี่ ปัญหาต่างๆที่มันได้เกิดขึ้นแล้วหรือยังไม่เกิดมันไม่เกิดอย่างคงทนถาวรตลอดหรอกครับ สู้ๆนะครับ ผมคนนึงจะเป็นกำลังใจให้พี่เอง จากคุณ : นิว (new_mercury) - [ 17 ก.พ. 52 14:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เคยเห็นอาจารย์ท่านหนึ่ง(เรียนเก่งมาก) เรียนไม่จบปริญญาเอก ก็ขอเป็นปริญญาโทกลับมา ก็ไม่ต้องใช้ทุนนะคะ ดิฉันว่า เรื่องนี้มีทางออกค่ะ ลองปรึกษา กพ ดูนะคะ ขอให้คุณโชคดีค่ะ สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ตัวตัดสินคุณค่าของคุณค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) - [ 17 ก.พ. 52 16:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท ค่ะ ความรู้สึกท้อแท้ มันมาแล้วมันก็ไป นะคะ อดทนไว้ค่ะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปค่ะ อย่าเพิ่งคิดตายเลยค่ะ การหนีปัญหาในหนทางแบบนั้น มันแย่กว่าการเรียนไม่จบอีกค่ะ...สำหรับเราการฆ่าตัวตายแย่กว่าการเรียนไม่จบหลายเท่าค่ะ ค่อยๆคิดนะคะ เดี๋ยวช่วงเลวร้ายสุดๆของจิตใจผ่านไป มันจะดีขึ้นเองค่ะ อีกอย่าง ถ้ามหาลัยเค้าไม่ถึงกะไล่เราออก ก็เท่ากับเรายังสู้ไม่ถึงที่สุด ก็อย่าเพิ่งถอดใจซะทีเดียวเลยนะคะ มันต้องมีทางอื่นสิน่า ถ้าคิดจะกลับเมืองไทยจริงๆ ก็ลองติดต่อ กพ หามหาลัยในเมืองไทยดูค่ะ เรามีเพื่อนที่กลับไปเรียนต่อที่เมืองไทยตั้งหลายคน เค้าก็มีความสุขดีนะคะ อย่ายอมแพ้นะคะ จากคุณ : pj - [ 17 ก.พ. 52 16:19:20 A:130.238.194.117 X: TicketID:204901 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เราก็เป็นนักเรียนได้ทุนเหมือนกัน อยู่ห่างบ้าน ปัญหามากมาย เศร้าและเครียดตลอด แต่เราได้ Forward mail จากเพื่อนเรามา อ่านแล้วได้กำลังใจขึ้นเยอะเลย เป็นคำสอนของพระอาจารย์ท่านนึง แต่ต้องขอโทษด้วยที่เราไม่ทราบว่าเป็นของท่านใด แต่รู้สึกว่าน่าจะมีประโยชน์กับ จขกท บ้างนะ เพราะไม่รู้ว่ามีปัญหาขนาดหนักจากด้านไหน เพราะยังไงคนอื่นก็ให้คำแนะนำกันไปแล้ว เราให้กำลังใจแล้วกันนะ อย่างที่บอก สงสารพ่อกับแม่นะ ถ้าคุณฆ่าตัวตาย ท่านจะเจ็บปวดกว่าหลายร้อยเท่าที่ต้องเสียลูกไป ตอนนี้พ่อแม่ของเราเสียแล้ว แต่เรายังรับรู้ถึงความรักของท่านที่มีต่อเราเลยว่ามันมากมายขนาดไหน..... >>>>>โลกกลมๆ ใบนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น ในโลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีคำว่า "แน่นอน" คนเราเมื่อ ตัวตายก็ต้องลงดิน ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้ แต่อย่าริษยา พักได้ แต่อย่าหยุด เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของคน อีกคนหนึ่ง ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว อันตรายที่สุดคือ การคาดหวัง เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์ เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน ไม่มีคำว่า บังเอิญ ในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่า ตั้งใจ ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว ไม่เป็นขุนนางนะ ได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้ มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็สายเกินแล้วพรุ่งนี้ ก็สายเกินไป อย่าหวังว่าจะได้รับความรัก จากคนที่คุณรัก เพราะคนที่คุณรัก ไม่ได้รักคุณ หมดทุกคน เพื่อนทั่วไป ไม่เห็นคุณร้องไห้ เพื่อนแท้ มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้ เพื่อนทั่วไป ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ เพื่อนแท้ จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน เพื่อนทั่วไป คาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ เพื่อนแท้ คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป เพื่อนทั่วไป เข้าหาผลประโยชน์ ที่ได้รับจากเรา>>>>>>> สู้แล้วตายดีกว่า...ไม่ได้สู้...แล้วฆ่าตัวเองตายนะคะ..ทุกอย่างมีทางออกหมดค่ะ.. ถ้าคุณคิดว่าหาทางออกไม่ได้แล้ว ลองอยู่เฉย ๆ ไม่ต้องคิดแก้ปัญหา ไม่ต้องหาวิธีแก้ไข ปล่อยให้ปัญหามันเกิดต่อไป เราเคยทำมาแล้วค่ะ แล้วมันก็ผ่านไปได้จริง ๆ แทบไม่น่าเชื่อ.. บางครั้งอยู่ดี ๆ มันก็มีวิธีแก้ปัญหาหรือคนช่วยเราแก้ปัญหาเข้ามาซะงั้น สู้ค่ะ จากคุณ : bb - [ 17 ก.พ. 52 17:01:32 A:160.15.13.171 X: TicketID:169138 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สู้ ๆ นะคะ   ลองคิดถึงคนที่เค้าแย่กว่าคุณสิคะ  บางคนข้าวสามมื้อยังไม่มีจะกิน  เรียนหนังสือก็ไม่ได้สูงเท่าคุณ  แถมยังต้องหาเช้ากินค่ำอีก  คุณเป็นคนโชคดีมากนะคะที่ได้รับโอกาสไปศึกษาต่อต่างประเทศ ในขณะที่คนส่วนใหญ่ในประเทศไทยไม่มีโอกาสนั้น  ดังนั้นอย่าคิดฆ่าตัวตายค่ะ ใจเย็น ๆ ชีวิตคุณยังอีกยาวไกล  คิดดูสิคะว่าถ้าคุณตายไป พ่อแม่พี่น้องคุณจะเสียใจแค่ไหน  ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ค่ะ จากคุณ : Sonnenschein - [ 17 ก.พ. 52 17:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ สู้ ๆ นะคะ เข้มแข็งไว้ค่ะ จากคุณ : Freedom of Life - [ 17 ก.พ. 52 17:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ดิฉันเคยติดต่อไปยังผู้ดูแลนักเรียนทุนรัฐบาลแล้วค่ะ แล้วเค้าบอกให้ทำหนังสือแนบไปในเรื่องของการระงับทุนการศึกษา แต่ยังไม่เคยติดต่อ กพ และทางมหาวิทยาลัยต้นสังกัดค่ะ เท่าที่ได้ยินมาคือว่าทางต้นสังกัดจะไม่รับบรรจุในกรณีที่ไม่สำเร็จการศึกษาที่กำหนดไว้ บุคลากรที่มีอยู่ในตอนนี้มันเกินอัตรารับค่ะ >>  ไม่เป็นไร  ตั้งสติใหม่ ลองทำตาราง ทำได้ ทำไม่ได้ หรือ ไม่อยากทำ โดยพยายามคิดถึงเหตุและผล ให้แน่ใจในสิ่งที่เราต้องการจริงๆ แล้วถ้าต้องกลับมาโดยเรียนไม่จบไม่เป็นไร  ทางมหาวิทยาลัยต้นสังกัดไม่รับไม่เป็นไร  ทางฝ่ายให้ทุนต้องเดือดร้อนหาที่ลงให้เราเอง  เราก็รอไปจนถ้าเขาหาให้เราไม่ได้ แต่ต้องมีข้อต่อรองว่ารอนานเท่าไรด้วย  เราก็เป็นอิสระ จากคุณ : MAOK - [ 17 ก.พ. 52 19:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สามารถรอจนเรื่องถึงชั้นศาลได้ครับ โดยมากศาลจะบรรเทาการชดใช้ทุนให้ จะไม่ถึง 3 เท่า จากคุณ : Practical x 2 - [ 17 ก.พ. 52 23:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 32 -*- ไม่ทราบว่า จขกท มีปัญหาทุกข์ใจเรื่องอะไรเหรอคะ เราไม่เชื่อว่าปัญหานั้นจะรุนแรงกว่าการฆ่าตัวตายของคุณหรอก เราเองเคยฆ่าตัวตาย (ลงมือแล้วแต่ยังไม่ตาย) แต่วินาทีสุดท้ายก็เปลี่ยนใจ เพราะยังคิดถึงเรื่องที่ยังไม่ได้ทำอีกหลายอย่าง ไม่ว่าชีวิตนี้จะเจอมรสุมมากเท่าใด เมื่อเวลาผ่านไป มันก็เป็นแค่ความทรงจำเสี้ยวนึงเองค่ะ เข้มแข็งไว้ ตั้งสติให้มั่น แล้วปัญหาก็จะผ่านไปค่ะ จากคุณ : Living Extreme - [ 18 ก.พ. 52 02:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นนักเรียนทุนเหมือนกันค่ะ  บางทีเครียดมากๆ เรื่องเรียนก็แย่เหมือนกัน แต่ !! ทุกครั้ง  ก็ผ่านมันมาได้ตลอด  แถมกลัวอย่างเดียวคือเรียนห่วย จนเค้าส่งกลับบ้าน -*- ทุกครั้งที่มีปัญหาจะโทรกลับไปปรึกษาครอบครัวและได้รับกำลังใจตลอด ซึ่งคิดว่าไม่ต่างจากคุณ จขกท. เช่นกันนะคะ  คุณ จขกท. เคยได้ยิน คุณแม่ให้กำลังใจมั๊ยคะว่า "ไม่เป็นไรลูก.. เรียนไม่ไหวก็กลับมา ไม่เป็นไร" แค่นี้เอง.. เรามีแรงฮึดตลอด  แล้วก็คิดในใจว่า เอา (วะ) ไม่ได้ไม่เป็นไร พยายามให้เต็มที่ก่อนแล้วกัน   ดังนั้นไม่ว่าจะปัญหาอะไรก็ตามค่ะ  ค่อยๆ คิด  ค่อยๆ แก้ก่อน ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็กลับไปที่บ้านเราก็ได้  อย่าฆ่าตัวตายเลยค่ะ ... หอบกำลังใจมาให้นะคะ  สู้ๆ ^^ /me กอดคุณ จขกท. ให้กำลังใจ จากคุณ : roypimz - [ 18 ก.พ. 52 04:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 We are under similar situation. But everything will be fine. จากคุณ : a6mzero - [ 18 ก.พ. 52 04:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ลองเข้าเว็บธรรมะดูสิคะ www.fungdham.net แล้วโหลดเสียงธรรมะบรรยายฟังดู หรือไม่ก็เสียงสวดมนต์ ใจคอจะได้เย็นลง ดิฉันเคยกลุ้มมากๆๆๆ เคยคิดฆ่าตัวตายเหมือนกัน แต่ยังโชคดีที่ได้ธรรมะช่วยไว้ ตอนนี้ดีใจมากที่ไม่ได้ฆ่าตัวตาย ไม่งั้นต้องไปใช้กรรมหนักหนาสาหัสแน่นอน คนเรากว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์นี่ยากมากมายนะคะ พระพุทธเจ้าท่านเปรียบว่า มหาสมุทรกว้างใหญ่ แล้วมีแผ่นไม้ที่มีรูอยู่ตรงกลางลอยเคว้งคว้างอยู่ในมหาสมุทร ทุกร้อยปี เต่าตาบอดตัวนึงจะโผล่ขึ้นมาหายใจครั้งหนึ่ง โอกาสที่เต่าตัวนี้จะสอดคอเข้ารูตรงกลางแผ่นไม้นี่ยากหรือง่าย สาวกของพระองค์ท่านตอบว่ายาก พระพุทธเจ้าตรัสว่าการได้เกิดเป็นมนุษย์ยากกว่านั้น ยังไง อย่าลืมนึกถึงคุณพ่อคุณแม่ไว้ให้มากๆ นะคะ ท่านเลี้ยงดูคุณมาด้วยความยากลำบาก ถ้าคุณฆ่าตัวตาย พวกท่านจะรู้สึกอย่างไร จะเสียใจมากมายขนาดไหน แล้วคิดถึงข้อนี้ให้ดีๆ นะคะ จากคุณ : ข้าวปั้น - [ 18 ก.พ. 52 10:32:56 A:58.167.4.33 X: TicketID:188044 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมว่าคนเราทำให้ดีที่สุดแล้ว ผลจะเป็นไงก็ไม่ต้องไปอายใครหรอกครับ ยังไงอย่าเพิ่งรีบคิดสั้นนะครับ ลองคิดดูถึงคนที่อยู่ข้างหลังสิครับ เค้าจะรู้สึกยังไง ถ้าเกิดคุณตายไปจริงๆ สู้สู้ครับ จากคุณ : ไม่รวยแต่โง่ - [ 18 ก.พ. 52 11:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คิดว่าคุณจขกท.เป็น depression ด้วยคนค่ะ พี่สาวเราก็เป็นเหมือนกัน เราจึงเข้าใจดี อยากให้ไปพบแพทย์ค่ะ คาดว่าทางมหาวิทยาลัยจะมีบริการทางการแพทย์ให้อยู่แล้ว พี่สาวเราก็พบแพทย์และรับยาจากมหาวิทยาลัยที่นู่น ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเลยค่ะ เพราะเราได้จ่าย insurance ไปก่อนแล้ว ถ้าเรียนไม่ไหวจริงๆ ลองบอกทางกพ.ว่าเรามีปัญหาสุขภาพ แล้วให้แพทย์เขียนใบรับรองแพทย์แนบไปด้วย เค้าน่าจะรับฟังนะ ก่อนอื่นอยากให้ไปพบแพทย์ค่ะ สำคัญมากๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : น้องมังคุด - [ 18 ก.พ. 52 20:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วมันก็จะผ่านไปครับ เป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนครับ อ้อ เดี๋ยวพอเข้า summer ก็จะดีขี้นเองล่ะครับ อาจเพราะอากาศหนาวๆ บรรยากาศมันหงอยๆๆ หรือเปล่าครับ หาหนังตลก มาดูอย่างแสบสนิท ผมก็เหงาหนาวเซ็งกลุ้มอยู่เหมือนกัน ก็เลยเปิดดูทุกวันจนหายเลยล่ะครับ ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : ใบไม้ที่ปลายกิ่ง - [ 18 ก.พ. 52 22:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาส่งกำลังใจให้คุณจขกทค่ะ ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปได้ด้วยทางออกที่ดีนะคะ เคยอ่านเจอว่า คนที่คิดฆ่าตัวตายก่อนทำใจคิดว่าอยากจะตาย แต่ขณะกำลังจะหมดลมหายใจกลับไม่อยากตาย...แต่ก็...ไม่ทันแล้ว คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ให้มากๆ ลอยตัวเหนือปัญหาคงเจอทางออกนะคะ จากคุณ : ไม่ใช่เด็กทุนค่ะ @^^@ (nubube) - [ 19 ก.พ. 52 13:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณมีครอบครัวที่น่ารัก เข้าใจคุณ มีเพื่อนๆ ที่นี่ อย่าคิดสั้นอีกเลยนะคะ ดิฉันก็เจอเรื่องกดดันมากมาย ตั้งแต่เป็นนักเรียนทุนที่เมืองไทย พอมาอยู่ที่นี่ มันก็เพิ่มทวีคูณ กลัวเกรดแย่ กลัวเรียนไม่จบ กลัวความหวังที่คนทั้งประเทศตั้งไว้ แต่ทุกครั้งที่มีปัญหา ดิฉันจะโทรคุยกับแม่ เพราะความรักจากครอบครัว คือภูมิคุ้มกันที่ทำให้ปัญหาทุกอย่างเบาลง แต่ถ้าเป็นเรื่องที่อาจทำให้ทางบ้านไม่สบายใจ ก็นั่งร้องให้คนเดียว ร้องให้หายบ้าไปเลยค่ะ ร้องเสร็จก็หาย กลับมาสู้ต่อ ชีวิตคือการต่อสู้ค่ะ สู้ๆๆนะคะ จากคุณ : เจ้าเหมียวตัวปุย - [ 20 ก.พ. 52 12:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เห็นด้วยๆ ครับ อากาศหนาวแล้วมันทำให้คนอยู่แต่ในบ้านเลย หง่อยๆ ผมว่าเจ้าของกระทู้ต้องไปออกกำลังกายครับ ออกไปวิ่งจ็อกกิ้งข้างนอกบ้าน อะไรประมาณนี้ช่วยได้เยอะเลยครับ ยิ่งอากาศหนาวๆ ยิ่งไม่มีอารมณ์ไปคิดเรื่องอื่นนอกจากวิ่ง 555 จากคุณ : ไม่รวยแต่โง่ - [ 20 ก.พ. 52 13:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คำถาม 21) ในระหว่างที่ศึกษาอยู่ หากนักเรียนทุนรัฐบาลเกิดอาการเจ็บป่วยขึ้นอย่างกะทันหัน ไม่สามารถศึกษาต่อไปได้ จำเป็นต้องขอพักการศึกษาชั่วคราว จะต้องดำเนินการในเรื่องใดบ้าง คำตอบ: นักเรียนจะต้องยื่นเรื่องขอพักการศึกษาชั่วคราว ผ่าน สนร.ฯ ซึ่ง สนร.ฯ จะจัดส่งเรื่องให้สำนักงาน ก.พ.พิจารณาอนุมัติก่อน นักเรียนทุนรัฐบาลจึงจะพักการศึกษาชั่วคราวได้ ทั้งนี้ นักเรียนทุนรัฐบาลจะต้องนำใบรับรองแพทย์แนบเพื่อประกอบการพิจารณาด้วย ในกรณีที่นักเรียนทุนรัฐบาลป่วยมีอาการทางสภาพจิต เมื่อนักเรียนเดินทางกลับประเทศไทยแล้ว สำนักงาน ก.พ. จะจัดส่งตัวนักเรียนทุนรัฐบาลไปรับการตรวจสุขภาพจิต จากคณะกรรมการแพทย์ ก.พ. (โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา) ซึ่งเมื่อแพทย์ตรวจอาการแล้ว เห็นควรให้พักการศึกษา ก.พ. ก็จะพิจารณาให้นักเรียนพักการศึกษาชั่วคราวตามความเห็นของแพทย์ และเมื่อนักเรียนมีอาการดีขึ้นพอที่จะศึกษาต่อได้แล้ว นักเรียนจะต้องได้รับการตรวจสุขภาพจิตจากคณะกรรมการแพทย์ ก.พ. อีกครั้งหนึ่ง เพื่อยืนยันว่านักเรียนทุนรัฐบาลมีสุขภาพดีเพียงพอที่จะกลับไปศึกษาต่อไป จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 15:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คำถาม 1) ตามสัญญาการรับทุนรัฐบาล (ก.พ.) หากนักเรียนทุนรัฐบาลสละสิทธิ์ การรับทุน หรือหลีกเลี่ยง ละเลย ทอดทิ้ง ยุติการศึกษาหรือเลิกการศึกษา ก่อนสำเร็จการศึกษาตามโครงการศึกษา โดยไม่ได้รับความเห็นชอบของ ก.พ. หรือผู้รับสัญญา จะต้องชดใช้ทุนเป็นจำนวนเท่าใด คำตอบ: นักเรียนทุนรัฐบาลจะต้องชดใช้ทุนที่ทางราชการได้จ่ายไปให้กับเบี้ยปรับอีก 2 เท่า คืนแก่ทางราชการ จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 16:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คำถาม 4) กรณีที่นักเรียนทุนรัฐบาลยังไม่สำเร็จการศึกษา และเกิดมีอาการเจ็บป่วยทางสภาพจิตใจ ซึ่งแพทย์ได้ตรวจอาการแล้ว เห็นควรให้ยุติการศึกษากลางคัน นักเรียนทุนรัฐบาลจะต้องชดใช้ทุนหรือไม่ เนื่องจากไม่สำเร็จตามโครงการที่ราชการกำหนดไว้ คำตอบ: กรณีที่นักเรียนทุนรัฐบาลเกิดมีอาการป่วยเป็นโรคทางจิต ซึ่งแพทย์ลงความเห็นว่า ไม่ปกติพอที่จะศึกษาหรือทำงานได้ หากฝืนให้ศึกษาหรือทำงานต่อไป ก็จะไม่มีประสิทธิภาพ กรณีเช่นนี้ถือว่า นักเรียนทุนรัฐบาลมิได้มีเจตนาหลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามสัญญา และถือว่าเป็นเหตุสุดวิสัย จึงยกเว้นให้นักเรียนทุนรัฐบาลไม่ต้องชดใช้เงินทุนการศึกษาและเบี้ยปรับตามสัญญาและไม่ต้องชดใช้ด้วยการรับราชการชดใช้ทุน แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 16:03:13 จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 16:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คำถาม 7) นักเรียนทุนรัฐบาลที่ไม่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนหรือไม่ประพฤติปฏิบัติตามข้อบังคับของ ก.พ. เช่น เมื่อครบกำหนดการรับทุน หรือสิ้นสุดวันลาที่ได้รับอนุมัติจากทางราชการแล้ว แต่เพิกเฉยมิได้ดำเนินเรื่องขยายเวลาศึกษาต่อ หรือขาดการติดต่อกับทางราชการจนต้องติดตามอยู่เนือง ๆ สำนักงาน ก.พ. จะมีวิธีการดำเนินการอย่างไร คำตอบ: 1. ตักเตือนเป็นลายลักษณ์อักษร 2. ชะลอการจ่ายเงินค่าใช้จ่ายประจำเดือน 3. ให้ยุติการศึกษาและเดินทางกลับประเทศไทย จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 16:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 46 "ความทรมานที่คุณว่าคืออะไรคะ?" ดิฉันไม่ต้องการคำตอบหรอกค่ะ เพียงแต่อยากให้คุณได้สำนึกได้ว่า ปัญหานั้นมันถึงกับต้องฆ่าตัวตายเลยหรือคะ? ปากคุณบอกว่าไม่อยากให้ครอบครัวเดือดร้อน แต่สิ่งที่คุณกระทำมันสวนทางอย่างสิ้นเชิงค่ะ คิดว่าถ้าคุณตายแล้วครอบครัวคุณจะไม่เดือดร้อนหรือคะ? (ลูกเรียนไม่จบกลับมา ยังดีกว่าลูกเรียนไม่จบแถมฆ่าตัวตายด้วยเพียงเพราะเรื่อง"....") ดิฉันไม่รู้ว่าในชีวิตของคุณกำลังเจอเรื่องร้ายแรงอะไรอยู่นะคะ แต่ในชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่งจะมีอะไรที่ทำให้หนักใจได้มากมายขนาดนี้ นอกจาก เรื่องปัญหาครอบครัว(ดูท่าทางคุณไม่น่าจะมีอะไร) เรื่องการเรียน(ก็ไม่น่าจะถึงกับฆ่าตัวตายและกระทบจิตใตคุณมากขนาดนี้) หรือเรื่องผู้ชาย? ดิฉันไม่ได้กล่าวหาคุณนะคะ เพียงแต่เดาๆส่งไปเท่านั้น (ขอโทษด้วยค่ะถ้าจะทำให้คุณออกจะเคืองๆ) เอาเป็นว่า ไม่ว่าปัญหาอะไรก็ตาม ไม่มีทางที่จะทำให้คนเรา"สมควรแก่การปลิดชีพตนเองได้"แน่นอน (โดยเฉพาะเรื่อง"ผู้ชาย"นะคะ ... ถ้าใครที่คิดจะตายเพราะเรื่องนี้แล้วล่ะก็ จากที่น่าสงสารจะกลายเป็นน่าสมเพชและน่าสมน้ำหน้ามากมายเลยค่ะ ดิฉันอาจจะดูใจร้ายมากนะคะ แต่ดิฉันเองก็เคยประสบปัญหาเกี่ยวกับผู้ชาย ที่ถือว่าร้ายแรงที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วยังผ่านมาได้เลยค่ะ) ถูกทอดทิ้ง ถูกหักหลัง ถูกทรยศ ถูกดูหมิ่น ถูกเหยียดหยาม ยังไงก็ไม่เท่า ... ถูกบังคับให้ไปเอาลูกออก ... จริงมั๊ยคะคุณsosee (ถ้าดิฉันไม่เคยผ่านจุดนั้นมาก่อน ดิฉันคงไม่สามารถอาจหาญทำเก่งมาสอนใครๆได้ถึงเพียงนี้แน่นอนค่ะ) "สงสารก็แต่พ่อแม่ป้ายายของคุณที่เมืองไทยก็เท่านั้น" จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 19:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ดิฉันจะขอคอมเม้นต์ในกรณีของคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ จากที่ดิฉันได้อ่านข้อความกลับไปกลับมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว รู้สึกคุณจะย้ำคิดย้ำทำกับการฆ่าตัวตายมาก โดยเฉพาะประโยคที่ว่า "ถ้าต้องใช้เงินคืนจริงๆดิฉันคงต้องหนีทุนด้วยการฆ่าตัวตายค่ะ" อ่านแล้วตกใจว่าคนอย่างคุณได้ทุนไปร่ำเรียนได้อย่างไร ขอโทษค่ะที่ต้องใช้คำรุนแรง เพราะสำหรับบางคนนั้น ประสบการณ์ความปวดร้าวที่เกิดขึ้นจะช่วยให้เค้าค่อยๆเข้มแข็งขึ้น แต่ดูในกรณีของคุณ ... มันจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะคะ ขนาดที่คุณบอกมาเองว่า "เคยจะฆ่าตัวตายมาสองครั้งตอนกลางปี แต่ที่รอดมาได้เพราะว่าตอนนั้นที่กำลังจะทำพอดีที่บ้านโทรมา พอได้ยินเสียงแม่ สงสารแม่" แต่ในท้ายที่สุดก็ยังมาตบท้ายอีกว่า "ถ้าต้องใช้หนี้จริงๆก็จะหนีหนี้ด้วยการฆ่าตัวตาย" ?!? จากตอนแรกที่ดิฉันรู้สึกเห็นใจคุณเพราะตนเองก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่ความสิ้นคิดของคุณมันทำให้ดิฉันรับรู้ได้ว่า "แม้แต่แม่...ก็ไม่สามารถทำให้คุณคิดได้แล้ว" ดิฉันขอโทษคนที่เข้ามาอ่านทุกๆคนนะคะ ถ้าไม่พอใจกับคอมเม้นต์ของดิฉัน แต่ดิฉันก็พยายามระงับความรู้สึกนี้ไว้ให้เวลาผ่านมานานจนไม่มีใครมาคอมเม้นต์แล้ว นั่นแหล่ะค่ะ หรือไม่แน่ .. จขกท อาจจะไม่สนใจเข้ามาอ่านแล้วก็เป็นได้ ขอโทษอีกครั้งจริงๆค่ะที่แสดงความเห็นแบบตรงไปตรงมาเช่นนี้ และต้องขออโหสิกรรมด้วยนะคะถ้ากับแค่ความคิดเห็นของคนที่ไม่รู้จักกันอย่างดิฉันในจุดนี้ จะมีผลต่อการตัดสินใจอันยิ่งใหญ่ของคุณ จขกท. ได้ จากคุณ : Pegion (PeGion) - [ 20 มี.ค. 52 19:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คุณ sosee คะ ..        เมื่อกี๊(เกือบๆตีห้า) ดิฉันได้อ่านหนังสือเข็มทิศชีวิต (เขียนโดย คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง) แล้วรู้สึกว่าเนื้อหาในบทนี้ น่าจะเป็นประโยชน์ต่อคุณ เลยคัดลอกบางส่วนมาฝากค่ะ...        "ไม่มีใครอยากรักคนที่ไม่รักตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า เพราะใจของคนนั้นจะเร่าร้อนทุรนทุราย มีแต่ความคาดหวังคาดคั้นจากคนอื่น ถ้าเรายังไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง แล้วคนอื่นจะเห็นคุณค่าของเราได้อย่างไร ทุกอย่างที่เราพูด ทำ คิด จากความพร่องในใจ เป็นสิ่งที่ผลักให้ทุกคนอยากหนีจากเรา"        "ถ้าวันหนึ่งคุณ ทำตัวเองให้รู้สึกว่าชีวิตไม่มีคุณค่า ทุกวันได้แต่ขอร้องให้เขากอดคุณ รักคุณ อย่าทิ้งคุณไป ทั้งที่เขาก็รับปากและพยายามทำหน้าที่เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่คุณก็ยังกลัว หวาดระแวงทุกครั้งที่มีโอกาส คุณตรวจสอบคาดคั้นให้เขารักคุณ จนเขาค่อยๆเปลี่ยนไป กลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้า ยิ่งคุณตามเขาก็ยิ่งหนี จากเมื่อก่อนที่เขาเคยภูมิใจในตัวคุณ เดี๋ยวนี้กลายเป็นแทบไม่มีอีกเลย"       "สิ่งที่คุณทำนั่นแหล่ะ ที่ค่อยๆผลักเขาให้อยากออกไปจากชีวิตของคุณ ถึงแม้เขาจะไม่มีใครเลย แต่การที่คุณเกาะแข้งเกาะขาเขาขอร้องอ้อนวอนให้เขารักคุณ ความรู้สึกเขาก็แทบอยากจะเอาขาสลัดคุณไปให้พ้นเสียด้วยซ้ำ" ----------       ทุกข้อความและทุกการเปรียบเทียบด้านบน ดิฉันคัดลอกมาจากหนังสือทั้งสิ้นนะคะ ไม่ได้แต่งขึ้นมาเองเพื่อให้คุณอ่านแล้วรู้สึกช้ำใจแต่อย่างใด       ดิฉันอยากให้คุณเห็นคุณค่าในตัวของคุณเองให้มากๆ ด้วยการต่อสู้และพยายามใช้ชีวิตต่อไปให้ดีที่สุด เพราะเมื่อไหร่ที่คุณท้อ เมื่อไหร่ที่คุณอยากจะฆ่าตัวตาย ก็แสดงว่าคุณคิดว่าตัวเองไม่มีค่าอย่างที่สุดบนโลกใบนี้แล้ว คุณไม่ได้รักตัวเองแล้ว แล้วคนอื่นจะอยากรักคุณได้อย่างไรเล่าคะ ถึงไม่อยากจะรัก ก็ต้องรัก เพียงเพื่อที่จะช่วยให้คุณได้รู้จักรักตนเองมากขึ้น..เท่านั้น       สุดท้ายนี้ ดิฉันหวังเพียงให้คุณคิดให้ได้ว่า คุณควรจะทำอย่างไร ควรจะใช้ชีวิตเพื่อใครมากที่สุด ไม่ได้นึกถึงครอบครัวแล้วก็ขอให้นึกถึง"ตัวคุณเอง"ก่อนเวลาคิดที่จะทำอะไร..นะคะ ส่วนความสัมพันธ์กับผู้อื่นก็เช่นกันค่ะ ยิ่งคุณเรียกร้องมากเท่าไหร่ ยิ่งคุณคาดคั้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์มันอึดอัดและน่าตึงเครียดมากขึ้นก็เท่านั้น ทุกๆวันหมดไปกับการกระทำและคำพูดที่ก่อให้เกิดแต่น้ำตา ....       "เริ่มจากที่จะรักตัวเองก่อนเถิดนะคะคุณ sosee หลังจากนั้นจึงค่อยมอบความรักต่อให้คนอื่นค่ะ ดิฉันเป็นกำลังใจให้" จากคุณ : PeGion - [ 25 มี.ค. 52 05:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 49 People are lonely because they build walls instead of bridges , Joseph F. Newton แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 52 05:30:11 จากคุณ : PeGion - [ 25 มี.ค. 52 05:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 PS. ถ้าเหนื่อยนักก็พักเสียเถิดค่ะ บางครั้งบางเรื่อง ยิ่งฝืนกันมากไป ก็มีแต่จะยิ่งทำให้แย่ลงไปกันทั้งคู่ เก็บความรู้สึกโกรธ เกลียด แค้น เสียใจ เจ็บปวด ผิดหวัง เอาไว้เสียก่อน .. วางมันลงเสียก่อนนะคะ แล้วเอาเวลาที่มีทั้งหมดตอนนี้มารักษาตัวเอง เตือนสติและตั้งตัวให้ยืนอยู่ได้อย่างมั่นคงเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยกลับมาเริ่มต้นกันใหม่ยังไม่สายค่ะ เหมือนอย่างที่ดิฉันเคยบอกคุณว่า ดิฉันเองตอนที่มีปัญหา(ที่คุณก็รู้)เกิดขึ้น ทุกวัน..หมดไปกับการกระทำและคำพูดที่ห้ำหั่นคนรอบข้างให้มีแต่น้ำตา(รวมทั้งดิฉันด้วย) เหมือนกับคุณตอนนี้เลยค่ะ .. แต่ดิฉันได้ใช้เวลาในการเยียวยาแผลของตนเอง จนกลับมามีชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง แล้วหลังจากนั้น ดิฉันจึงหันไปมอบความรู้สึกดีๆให้คนรอบข้างใหม่ จนตอนนี้..ก็เป็นอย่างที่ได้บอกคุณไปแล้วว่า ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากสำหรับโลกใบนี้ค่ะ และดิฉันก็กำลังพยายามเป็นกำลังใจให้คนที่ดิฉันรักเห็นคุณค่าในตัวเองและลุกขึ้นยืนได้เหมือนกัน ถ้าคุณรักใครสักคน .. คุณเพียงแค่หวังให้เขามีชีวิตที่ดีไปพร้อมๆกับที่คุณก็ทำได้..ก็น่าจะดีที่สุดแล้วนะคะ .... กำลังใจและความหวังดีจากคุณ จะทำให้เขาหันกลับมารักคุณเองค่ะ .. **** ดิฉันมั่นใจค่ะ ว่าดิฉันไม่ได้สอนๆๆๆๆคุณโดยที่ดิฉันเองทำไม่ได้หรือไม่เคยลองทำมันมาก่อน .... ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดิฉันบอกไป ดิฉันมั่นใจค่ะว่า ดิฉันเคยทำมันสำเร็จมาแล้วครั้งหนึ่งนั้นจริงๆ (เข้าใจค่ะ ว่าแค่พูดแค่สอนคนอื่นให้ตัวเองดูดีน่ะมันง่าย แต่การจะลงมือทำจริงๆสิคะ มันยากกว่าหลายร้อยล้านเท่าค่ะ) ดิฉันเป็นกำลังใจให้คุณทำมันสำเร็จเช่นเดียวกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 52 06:09:05 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 52 06:04:39 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 52 05:32:22 จากคุณ : PeGion - [ 25 มี.ค. 52 05:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อยากบอกเจ้าของกระทู้ค่ะ  ว่าไม่ได้มีเพียงคุณคนเดียวหรอกนะคะที่กำลังเผชิญกับปัญหานี้  ตอนนี้ดิฉันก็กำลังเผชิญกับปัญหานี้อยู่เช่นกัน เครียดมากค่ะ  ของคุณอาจจะเหลือเวลาอีกค่อนข้างเยอะกว่าจะรู้ผลว่าท้ายที่สุดคุณจะจบหรือไม่หรือต้องชดใช้เงินหรือเปล่า ของเราอีกไม่กี่เดือนก็ต้องเจอกับปัญหาเรื่องการจ่ายเงินเรียนเองแล้ว  ซึ่งจำนวนเงินมากอยู่ ถ้าจ่ายเองคงเดือนร้อนทางบ้าน ตอนนี้ก็ทุกข์ค่ะ  เข้าใจค่ะว่าความรู้สึกอยากฆ่าตัวตายเกิดขึ้นได้ในยามที่เราทุกข์มาก ๆ แต่ขอให้คิดถึงความเสียใจของคนที่เรารักหลังจากเราตายไปตลอดเวลานะคะ  จะทำให้เราสู้ต่อได้ค่ะ เรื่องบางเรื่องปัญหาบางปัญหาถ้ามันยังไม่เกิดก็อย่าได้นำมาทุกข์ในตอนนี้เลยนะคะ  พยายามทำสิ่งที่ต้องทำตอนนี้ไปก่อนอย่างดีที่สุด ถ้ามันถึงเวลาที่ปัญหามันจะต้องเกิดก็ทำตามกลไกของมันเท่าที่เราทำได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น  เราเชื่อค่ะว่าท้ายที่สุดของมันต้องมีทางออก สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : นางมารสวยมีฤทธิ์ - [ 4 เม.ย. 52 04:26:54 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 52 20:21:09 จากคุณ : suin (PeGion) - [ 16 เม.ย. 52 08:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 19 เม.ย. 52 21:32:05 ]