ความคิดเห็นที่ 1 วิชา กพอ.ค่ะ (รุ่นหนูนะคะ หุหุ)  ก็มีการสอนทำกับข้าว เย็บปักถักร้อย การทำความสะอาดบ้าน ไว้แล้ว แต่หนูว่ามันอยู่ที่คนค่ะ แต่ว่าถ้ามีแบบชัดเจนก็จะดีมากค่ะ จากคุณ : MY NAME IS นิควาย (cat_on_a_hot_tin_roof_) - [ 20 ก.พ. 52 02:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชอบ MV อันนี้มากเลยครับ เพลงก็เพราะ ... เล็กคาราบาวร้องได้อารมณ์มาก ๆ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด - [ 20 ก.พ. 52 02:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นอกเรื่องนะครับ ผมมองว่าถ้าคนเราไม่ปรับตัวเข้าหากันในครอบครัว ต่อให้ มีความสามารถด้านครองเรือนมากขนาดไหนก็ไม่ทำให้ชีวิตการครองเรือนไปได้ราบรื่น  ทั้งหมดอยู่ที่ใจจริงๆครับ บางคนแต่งงานเพื่อเหตุผลมากมายโดยที่ไม่ได้เข้าใจว่า คู่ครองเองก็มีเหตุผลในการแต่างงานแบบอื่นซึ่งอาจไม่เหมือนกับเราก็ได้ พอเหตุผลไม่ตรงกัน อยู่ไปนานๆ การทะเลาะเบาะแว้ง การแยกทางก็ถามหาละครับผม จากคุณ : พัฒน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:04:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Thank you for the Kratoo. I understand your intention na ka. I have friends who got divorce as well. I'm not gonna say what's good or bad. Sometimes things happen for reason. Sometimes thing also happen for no reason. For this, I am not complaining na ka. I'm actually feel even more depressing when I listen to the song. I don't even want to imagine about that, althought it could happen to any couple, including myself. It makes my heart broken all to bits. It is a tough decision for a couple to get divorce, especially when there is a child or children involve. I wish the best for them and hope they can find the best solution for their children. By the way, I like your idea that you have mention above (teaching about marriage in school). But, how can one learn to swim without swiming in the water. Sorry, If I bla bla to much. Thank you again, จากคุณ : ppd - [ 20 ก.พ. 52 03:06:55 A:76.112.245.105 X: TicketID:200246 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บทสนทนาระหว่าง Keanu Reeves และ Dianne Wiest จากหนังเรื่อง Parenthood (1989) Helen Buckman: l guess a boy Garry's (ลูกชายวัยรุ่นขาดพ่อเพราะการหย่าร้าง) age really needs a man around.                     Tod Higgins (แฟนหนุ่มของพี่สาวของ Garry): Yeah, well--lt depends on the man. l had a man around. He used to wake me up in the morning by flicking lit cigarettes at my head.                     ''Hey, asshole, get up and make me breakfast.''                     You know, Miss Buckman, you need a license to buy a dog or drive a car. Hell, you need a license to catch a fish.                   But they'll let any butt-reamin'; *sshole be your father. จากคุณ : Genuine XXX - [ 20 ก.พ. 52 03:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Anderson woman married 23 times. http://www.indystar.com/article/20090214/LOCAL18/902140481/1195/LOCAL18 Quote : "I would get married again," Linda told The Indianapolis Star, "because, you know, it gets lonely."               Indiana Woman Said "I Do" 23 Times 68-year-old Guinness world record holder would get married again http://www.nbcchicago.com/news/weird/Indiana-Woman-Said-I-Do-23-Times.html                                         Life MUST go on.   จากคุณ : ยอดทิวาพันแสง - [ 20 ก.พ. 52 03:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอมองต่างมุมหน่อยนะคะ ไม่ได้จะว่าการหย่าร้างเป็นเรื่องที่ดีหรือสมควรทำ แต่บางครั้งการที่ทนอยู่มันแย่กว่าการที่แยกกัน กรณีที่มีลูกก็คงมีปัญหาตามมาอันนี้ก็ต้องจัดการดีๆ พูดถึงเหตุผลลึกๆทำไมถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ มันมีปัจจัยอยู่มากมาย เริ่มตั้งแต่ เหตุผลและทัศนคติตอนที่แต่งงาน แต่มีหลายรายที่รสนิยมเปลี่ยน เคยสังเกต ไหมแต่ก่อนตอนเด็กๆ เราอาจชอบอาหารจานนี้มากๆ แต่โตขึ้นถึงขั้นเกลียด ไม่อยากแตะอีกก็เป็นได้ เมื่อก่อนเราชอบแบบนี้แต่ตอนนี้ไม่ชอบ แค่เห็นก็ พาลเบื่อเป็นเรื่องธรรมดาสามัญชนค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็น บางคนเมื่อ ก่อนชอบเดี๋ยวนี้ก็ยิ่งชอบก็เป็นไปได้ การที่คนสองคนมาอยู่ด้วยกันต้องปรับตัวแรกๆ ความรักยังหวานชื่น อะไรที่ ไม่ชอบก็ทนต่างฝ่ายต่างก็ทนกันไป เพราะอยู่นานๆมีลูกมีภาระมากมายชัก ไม่อยากทน ก็ทะเลาะเบาะแว้งอันนี้ก็เห็นทั่วไป อยู่ๆไปก็มีแต่ทำให้จิตใจ เศร้าหมอง โอเคที่พูดมาทั้งหมด มันไม่ใช้รักแท้ ถ้ารักแท้จริงๆก็คงไม่เกิดแบบที่ว่านี้ ในชีวิตจริงจะมีสักกี่คู่ที่ได้แต่งกับรักแท้ เมื่อก่อนได้ยินข่าวคนที่เลิกกันก็ เศร้านะคะ เห็นแต่ก่อนรักกันปานจะกลืน ไปเซ้าซี้เค้าอีกคิดดีๆหรือยัง คิด ใหม่เถอะ แต่หลังๆมาคิดๆดูเค้าก็มีต้องเหตุผลเพียงพอสำหรับการจบชีวิตคู่ ยังดีใจกับเค้าซะอีกที่ได้ค้นพบตัวตนและได้มีโอกาสตามหารักแท้ต่อไป จากคุณ : pixp - [ 20 ก.พ. 52 03:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณวัชรานนท์หดหู่ได้ แต่อย่าหดนานนะคะ ถ้าหดนาน ก็เป็นสาเหตุหนึ่งของการหย่าร้างได้ค่ะ ฮ่าาาา ขำ ขำ ค่ะ จะได้ไม่หด ^___^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 20 ก.พ. 52 03:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบทั้งเนื้อความในกระทู้ของคุณคนอุดรฯ (วัชรานนท์) และในความเห็นของคุณพัฒน์ #3 อยากจะคลิกให้หัวใจ แต่ให้ไม่ได้เพราะเดือนนี้หัวใจหมดแล้ว ส่วนตัวแล้ว เมื่อก่อนตัวเองไม่เคยเชื่อเรื่องอาถรรพ์หรือความขลังของเลขเจ็ด (เห็นคนบอกว่าไม่ว่าจะคู่รักหรือคู่แต่งงาน ส่วนมากมักจะมาล่มกันตอนเข้าปีที่เจ็ด) ทีนี้จะว่าแปลกก็แปลก ปีสองปีแรกของชีวิตการแต่งงานไม่มีเวลาให้ได้งอนกัน(ข้าวใหม่ปลามัน...หุหุ..) แต่พอตกมาปีที่หกเริ่มย่างเข้าปีที่เจ็ดชักมีการงอนกันแล้วแฮะ เลยได้มานั่งคุยกันตรง ๆ เลยว่าอาจจะเป็นเพราะช่วงปีที่หกที่เจ็ดนี้เป็นช่วงปีที่คนสองคนเริ่มแสดงตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ไอ้ที่เคยซ่อนไว้เพื่อประทับใจอีกฝ่ายก็เริ่มเผยออกมา ทีนี้อีกฝ่ายก็คงจะเริ่มคอยจับผิดกันแล้ว จากที่รับกันได้ง่าย ๆ ตอนข้าวใหม่ปลามัน ตอนนี้ก็กลายเป็นต่างฝ่ายต่างมีคำถามว่าทำไมอีกฝ่ายไม่เหมือนเมื่อก่อน ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายก็คิดว่าตัวเองก็ยังเหมือนเดิม สุดท้ายแล้วดิฉันไม่เชื่อว่าจะมีคู่รักหรือคู่แต่งงานคู่ไหนที่ไม่เคยมีการขัดแย้งกันเลย ไม่เชื่อว่าจะมีหวานกันตลอดเวลา เพราะคนสองคนมาจากต่างพื้นฐานกันก็ย่อมมีความแตกต่างทางความคิด พอมาใช้ชีวิตร่วมกัน ก็ย่อมมีการผิดใจกันบ้าง ซึ่งถ้าต่างฝ่ายต่างมีสติกันทั้งคู่และเตือนสติกันถึงเป้าหมายที่เคยตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันไปจนบั้นปลายชีวิตและมีข้อตกลงกันแน่นนอนว่าจะยึดเอาลูกเป็นหลัก จะไม่ทะเลาะกันให้ลูกเห็น จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงลูก พยายามค่อย ๆ ระงับอารมณ์แล้วคุยกันตรงไปตรงมาด้วยเหตุด้วยผลแบบไม่ใช้อารมณ์ มีการให้อภัยและยอมรับข้อเสียของแต่ละฝ่ายจริง ๆ คิดว่าสิ่งเหล่านี้คงจะช่วยให้คนสองคนพากันพยุงชีวิตคู่ให้รอดผ่านอาถรรพ์เลขเจ็ดไปได้(อันนี้พูดกันจริง ๆ เลย) ดิฉันเป็นคนที่เตรียมใจกับอนาคตนะ จะบอกตัวเองเสมอว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ยังไงเราก็ต้องอยู่ให้ได้ เป็นที่พึ่งให้ลูกและตัวเองให้ได้ นี่คือเหตุผลนึงที่ยอมลำบากพยายามเรียนตอนนี้เพื่อหางานทำ เพราะเกิดซักวันนึงเราต้องอยู่คนเดียวจริง ๆ ก็จะได้ช่วยเหลือตัวเองได้ เพราะคนเราถึงแม้จะไม่จากกันด้วยการหย่าร้าง แต่ยังไงซะซักวันความตายก็ต้องพรากคนสองคนให้จากกันอยู่ดีน่ะค่ะ ปล. แต่กรณีที่มีการตบตีกัน ทะเลาะด่ากันแบบหยาบคายเสีย ๆ หาย ๆ ให้ลูกเห็นนี่ ดิฉันว่าหย่ากันยังดีกว่าทนอยู่ด้วยกันนะคะ เพราะเด็กเค้ารับรู้อะไร ๆ ได้มากมายกว่าที่ผู้ใหญ่คาดคิดซะอีก #####  แวะมาแก้ไขข้อความพิมพ์ผิดค่ะ ###### แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 10:47:09 จากคุณ : โทษทีค่ะพล่ามยาวอีกแล้ว..อิอิ. (JC2002) - [ 20 ก.พ. 52 04:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สาเหตุที่ชีวิตคู่ล้มเหลวในหลายๆคู่มีหลายปัจจัย แต่ที่เห็นได้ชัดส่วนใหญ่พอหมดระยะข้าวใหม่ปลามัน การ compromise ให้แก่กันและกันมันก็น้อยลงตามไปด้วย ที่เคยทนได้ก็ไม่อยากทน ที่เคยยอมให้ก็ไม่อยากยอม เห็นด้วยกับคุณวัชชรานนท์ว่าเรื่องการครองเรือนถือเป็นศาสตร์อย่างหนึ่ง @@ นี่ส่วนหนึ่งของเนื้อเพลงของคริสเตียน ที่เราชอบ นอกจากฟังแล้วกินใจยังมาใช้ได้กับการดำเนินชีวิตคู่@@ ความรักนั้นทนนาน รักคือการกระทำมอบให้ รักไม่หยิ่งไม่ผยอง ไม่ร้อนใจ ชื่นชมในความดี มีความหวังในใจ ไม่อิจฉาอวดตัวยิ่งใหญ่ รักไม่จดไม่จำที่ผิดพลั้งไป แต่เชื่อในส่วนดี จากคุณ : ตะเกงจี - [ 20 ก.พ. 52 05:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 A good relationship is when two person "compliment" each other's life... A bad relationship is when two person "complicate" each other's life จากคุณ : CaliGirl - [ 20 ก.พ. 52 06:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับดิฉันการมีคู่หรือการครองเรือนนั้นสำคัญมาก เป็นคนรอบคอบ ไม่ชอบรีบร้อนในเรื่องนี้ ดิฉันเบื่อมากที่คนชอบพูดว่ามีสามีดีก็เหมือนถูกหวย  ดิฉันว่าผู้ชายไม่มีอะไรที่เหมือนหวยหรือล๊อตโต้ตรงไหนเลย เราไม่ได้ไปซื้อผู้ชายตามแผงหรือร้านโชห่วยซะเมื่อไร  เราเลือกกันมาเองทั้งนั้น มันต้องรู้ด้วยว่าเราต้องการอะไรในชีวิต ต้องการคนแบบไหนมาเป็นคู่ คนเรามันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ในระยะเวลาไม่กี่ปี ถ้าเรารู้จักกันดีพอ ใช้เวลาศึกษากันพอสมควร ใช้สติเป็นที่ตั้ง มองอะไรประกอบหลายๆอย่าง อย่าคิดอะไรสั้นๆ ไตร่ตรองให้ดีก่อน ก็ไม่น่าที่จะแยกกันทีหลัง สำหรับดิฉันการมีคู่คือการหาคนที่เค้าเป็นอีกครึ่งนึงของเรา  ต้องเหมาะสม ต้องเสมอต้นเสมอปลาย ต้องเข้ากับเราได้ดีโดยไม่ต้องมีฝ่ายไหนพยายาม ถ้าไม่ไช่ดิฉันก็พร้อมที่จะขึ้นคานดีกว่าแต่งกับคนที่ยังไม่ไช่ หรือไม่แน่ใจเหมือนกัน แบบนี้ไม่เอา มั่นใจว่าหากต่างฝ่ายก็รักกัน  และนิสัยเราเข้ากันได้ มันไม่ต้องปรับตัวมากมายเลยก็อยู่อย่างมีความสุข คู่ดิฉันทะเลาะกันน้อยมาก ที่ทะเลาะกันส่วนมากก็ไร้สาระเช่นเรื่องใครทำบ้านรกมากกว่ากัน และเราไม่เคยโกรธกันเกินหนึ่งชม. ไม่นานก็คันปากอยากคุยกับอีกฝ่าย แป๊บเดียวก็มาระรี้ระริกกันอีกแล้ว จากคุณ : Gisele - [ 20 ก.พ. 52 06:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เคยคิดเหมือนคุณวัชรานนท์ค่ะที่ว่า "ใจหนึ่งก็ให้รู้สึกหวั่นๆ อยู่เหมือนกันว่ามันจะเกิดขึ้นกับชีวิตการครองเรือนของเราไหมหนอ??     ต้องพยายามพร่ำเตือนสติตัวเองอยู่บ่อยในยามที่อารมณ์ขุ่นมัว" เมื่อ 2 วันก่อนคุยกับเพื่อนร่วมงานที่เพิ่งเลิกกับภรรยา    ถามเขาว่าเหตุผลของการหย่าคือหมดความรักให้กันและกันหรือ เขาบอกว่าไม่เคยรักตั้งแต่แรกแล้ว   แต่มาใช้ชีวิตร่วมกันเพราะคิดว่าถึงเวลาที่ควรมีครอบครัว    แต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้เพราะแฟนขี้หึงมาก เราว่าที่ผู้หญิงหึงเพราะเธอรู้สึกได้ว่าสามีไม่ได้รัก   เลยไม่มีความสุขและก็ทำให้คนรอบตัวไม่มีความสุขด้วย เจ็บปวดนะแค่คิดว่าอยู่กับคนที่ไม่ได้รักเราหรือหมดรักเราแล้ว    กรณีนี้ไม่รู้ใครผิดแต่สงสารลูกสาวเขา จากคุณ : ตกตะกอน - [ 20 ก.พ. 52 06:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกๆ ท่านครับที่ร่วมแจม ความจริงไม่มีอะไรมากหรอกครับ   มันเป็นช่วงของอารมณ์ที่หดหู่จมดิ่งอยู่กับข่าวคราวในทำนองนี้    แล้วอยากรำพึงออกมาแค่นั้นเอง ก้อ...พยายามเข้าใจในเหตุนานาประการของการหย่าร้าง     รับฟังและศึกษาไปในตัวเพื่อจะได้เป็นครรลองในชีวิตคู่ของตัวเอง     ตั้งแต่ต้นปีนี้   ผมได้รับทราบข่าวคราวการหย่าร้างและแยกทางเดินกันจากคนที่รู้จักถึงเก้าคู่ !!   และเกินครึ่งหนึ่งที่มาปรึกษาและบอกเล่าเรื่องราวให้ฟัง     คือผมและเพื่อนๆ จัดตั้งสมาคมคนไทยในเมืองที่ผมอยู่ทำกิจกรรมร่วมกันหลายอย่างจึงรับทราบเรื่องราวเสมอมาและต่อเนื่อง จิตใจผมก็ใช่หินผาที่ไหน   อาชีพการงานก็ไม่ใช่จิตแพทย์    เมื่อรับทราบเรื่องราวในทำนองนี้ถี่เข้าๆ   ก็หวั่นไหวพลอยหดหู่ตามไปด้วย     รู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่ต่างฝ่ายต่างเคยรักกันมาก่อนแทน   เข้าใจนะครับว่า    ไม่มีชีวิตคู่ที่ไหนในโลกนี้หรอกที่จะราบรื่นเสมอต้นเสมอปลายคงเส้นคงวาเหมือนรักกันใหม่ๆ หรอก......... ก่อนที่ชีวิตคู่แต่ละคู่จะเดินทางมาถึงจุดที่ต้องหย่าร้าง     แน่นอนว่าไม่ฝ่ายหนึ่งก็ฝ่ายใดหรือไม่ก็ทั้งสองฝ่ายย่อมสูญเสียน้ำตา ความรู้สึกที่ดีต่อกัน และรับรู้ความเจ็บปวด     ผมไม่ตำหนิการตัดสินใจการหย่าร้างของชีวิตคู่    เพียงแต่เป็นห่วงว่า    แนวโน้มการหย่าร้างนับวันจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ......และที่น่าสงสารที่สุดคือลูก กระทู้นี้ถือซะว่าเป็นกระทู้เบาๆ.....รำพึงรำพันตามประสาคนมีครอบครัวก็แล้วกันนะครับ จากคุณ : วัชรานนท์ - [ 20 ก.พ. 52 07:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอ้า ... คห 15 ของดิฉันถูกลบไปซะนี่ ไม่เป็นไรค่ะ ให้ใจคนอื่นแทนก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 07:47:21 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 07:27:24 จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง - [ 20 ก.พ. 52 07:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ และ เพื่อน พ้อง น้องพี่ทุกท่าน ...ไม่ใช้กูรูทางชีวิตคู่ เพราะเคยล้มเหลวมาก่อนค่ะ..แต่..บอกกับตัวเอง ก่อนแต่งงานกับสามีอเมริกันว่า จะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย เพราะปัญหาที่อาจเกิดจากตัวเราเองอีกเป็นอันขาด แต่..หากจะเกิดจากฝ่ายสามี ก็ขอถือว่าเป็นการชดใช้เวรกรรมเก่า.. ตอนนี้ ใช้ชีวิตกับสามีมาหลายปี..จนกลายเป็นคู่ตัวอย่างของเพื่อนๆเขา เพื่อนๆเรา และครอบครัวของเราทั้งสองไปแล้ว..อันนี้ ต้องขอยกความดีนี้ให้สามีค่ะ เพราะความใจเย็น เข้าใจในธรรมชาติของเราที่บางครั้งเฮงsuay เขาเป็นคนที่ giving & sharing ตลอดเวลา..เห็นหมาที่เมืองไทยที่เก็บมาเลี้ยง ยังนั่งคุยกับหมาน้ำตาซึมได้เพราะสงสารหมา.. เวลาดิฉันงี่เง่า เขาจะมองให้เห็นเป็นเรื่องเล็ก และเคลียร์กันให้เข้าใจทันทีว่าปัญหามาจากอะไร แล้วจบปัญหานั้นอย่างเข้าใจ.. ครั้งหนึ่ง เขาป่วยและยังรอการรักษา นั่งมองหน้าเขาแล้วบอกตัวเองในใจว่า เรารักเค้าจริงๆนะ ไม่อยากเสียเขาไป..โชคดีที่วิวัฒนาการทางการแพทย์ของอเมริกาเลิศล้ำ ทำให้เขาหายจากการป่วยในที่สุด.. แต่อย่างไรก็ดี..ทุกอย่าง ต้องขึ้นอยู่กับสองฝ่ายด้วย .. หากจะไปกันไม่ได้จริงๆ..เลิกรากันไปก็น่าจะดีกว่าที่จะทรมานชีวิตของทุกฝ่าย.. ขอให้ทุกท่านมีกำลังใจ และ มีความสุขค่ะ จากคุณ : Panissar - [ 20 ก.พ. 52 07:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดิฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีการเรียนวิชาการครองเรือนศาสตร์หรอกค่ะ แต่ควรจะเรียนวิชาจิตวิทยา เพื่อเรียนรู้ตัวเอง เพราะดิฉันคิดว่าคนเราหากไม่รู้จักตัวเอง ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร จะไปหวังให้คนอื่นมารู้ใจและทำสิ่งต่างๆที่ถูกใจและตรงกับความต้องการของตัวเองได้อย่างไร ทักษะอีกอย่างที่น่าเรียนรู้และฝึกปฏิบัติก็คือ วิชาการติดต่อสื่อสาร the Art of Communication เพราะจะได้สื่อสารกันได้รู้เรื่อง เวลาอยู่ด้วยกันหากมีปัญหาก็จะได้คุยกันและหาทางแก้ปัญหานั้นๆ หากแก้ปัญหาไม่ได้ ก็ยังสามารถคุยและตกลงกันได้ว่าเราจะจากกันด้วยดี และเลิกแล้วจากกันแบบมิตร มิใช่จากกันแบบศัตรูที่คอยเก็บเอาเรื่องต่างๆมาเคียดแค้นและคอยหาทางกลั่นแกล้งกัน ส่วนตัวแล้ว ดิฉันคิดว่าหากคนสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงๆ สองคนนี้ก็สมควรจะแยกทางแบบต่างคนต่างไป ไม่สมควรที่จะอยู่ทำร้ายน้ำใจซึ่งกันและกัน ฝากเพลง Two Different Directions ของ John Denver มาให้ฟัง ว่าคนเรานั้นถึงจะรักกันมากมาย แต่หากทั้งสองมีจุดหมายเป้าหมายชีวิตแตกต่างกัน มีมุมมองแตกต่างกัน มันก็ยากที่จะอยู่ด้วยกันได้นาน * * * * * * เพิ่มเติมข้อความค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 07:54:39 จากคุณ : Smilla - [ 20 ก.พ. 52 07:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 May Buddha and God have mercy on the one who is suffering. from the bottom of my heart. แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 08:59:20 จากคุณ : Panissar - [ 20 ก.พ. 52 08:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "นับแต่นี้ต่อไป   ผมเห็นว่าศิลปะการครองเรือนน่าจะถูกยกให้เป็นศาสตร์ๆ หนึ่งที่ควรจะศึกษาให้ลึกลงไปแล้วบรรจุไว้เป็นส่วนหนึ่งและส่วนที่สำคัญของ ระบบการศึกษา" ^ ^ ^ ดิฉันกลับเห็นว่า ชีวิตคู่ไม่มีสูตรสำเร็จนะ ไม่มีใครสามรถบอกได้ว่า ทำอย่างไรแล้วชีวิตคู่จะมีความสุข อยู่กันได้ยืดยาว บางคู่อยู่กันมาไม่เคยทะเลาะกัน แต่อยู่ๆก็เลิก บางคู่ทะเลาะกันทุกวันกลับอยู่กันจนแก่ แต่การที่คนเราได้มีแนวทางบ้างเป็นเรื่องดี คนเราต้องรู้จักมองอะไรหลายๆด้าน มองคนอื่นแล้วเรียนรู้ นำมาปรับใช้กับตนเอง แต่ก็นั่นแหละค่ะ ถ้ามันไม่เวิร์คก็คือไม่เวิร์ค ต้องยอมรับมัน ดีกว่าฝืนทนเพราะกลัวได้ชื่อว่าเป็นคนล้มเหลวล้มเหลว จากคุณ : GlowPopJigglyJam - [ 20 ก.พ. 52 08:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เพิ่งแต่งงานมาจะเข้าปีที่สี่แล้วล่ะค่ะ เร็วจัง มีลูกด้วยกันแล้วคนหนึ่ง อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ไม่มีใครรู้ล่ะค่ะ แต่ปัจจุบันก็พยายามทำ้ให้ดีที่สุด หนักนิดเบาหน่อย ก็อภัยให้กัน มีอะไรก็คุยกัน เป็นได้ทั้งเพื่อน ทั้งคู่ชีวิต ดิฉันเชื่อว่า การให้เกียรติซึ่งกันและกัน และการสื่อสารที่ดีสำคัญกับชีวิตคู่มาก ๆ เลยค่ะ ยิ่งเป็นคู่ที่มาจากคนละประเทศและต่างวัฒนธรรม ยิ่งต้องคุยกันให้มาก ๆ ต้องปรับเข้ากันให้มาก ๆ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจกันต้องรีบปรับความเข้าใจกัน การออกเดทกันอยากสม่ำเสมอ ถึงแม้จะหลังแต่งงาน หรือมีลูกแล้ว ก็ตาม ก็ทำให้ชีวิตคู่มีสีสันได้นะคะ จากคุณ : MaeNean - [ 20 ก.พ. 52 09:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณความคิดเห็นที่ 23  เหมียวโหด   ไม่เข้าใจคะ ! ! !  คุณหมายถึงเรื่องอะไรคะ  สงสัยฉันจะตกข่าว จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ - [ 20 ก.พ. 52 10:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดิฉันว่า การดูคนที่จะมาเป็นคู่เรานี่มันเหมือนกับการดูกันทั้งชีวิตเลยนะ ไม่ใช่แค่ ปี สองปี แล้วอีกอย่างคือ คนส่วนมากมักจะทึกทักเอาเองว่า ตอนนี้คนที่เรารักเขามีข้อบกพร่องตรงนี้ มีพฤติกรรมแบบนี้ เจ้าชู้แบบนี้ ดื่มจัดแบบนี้ แต่อีกหน่อยแต่งกันไปเราคงจะทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ อันนั้นคือความคิดที่ผิดอย่างแรง การที่เราจะทำให้คนๆหนึ่งเปลี่ยนนิสัย หรือสันดาน นี่แทบจะเรียกว่าเป็นไปไม่ได้เลย อย่าคาดหวังอะไรแบบนั้น สิ่งที่เราทำได้คือ เรียนรู้ และยอมรับเขาในแบบที่เป็นเขา ถ้ารับได้ ก็รับ รับไม่ได้อย่าฝืนแต่แรก ไม่งั้นมันไม่รอดแน่ ปล.คุณ JC2002 ดิฉันกับคุณสามีปีนี้ เจ็ดปีพอดีเลยค่ะ เชื่อเหมือนกันนะเรื่องอาถรรพ์เลข7เนี่ย จากคุณ : hamble pie - [ 20 ก.พ. 52 16:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องการเรียนรู้การครองเรือนนั้น    ก็คงเห็นแตกต่างกันไปนะครับ คือผมเข้าใจดีนะว่าเมื่อชีวิตคู่มาถึงจุดๆ หนึ่งที่ต้องแยกกันเดินแล้ว   ก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นเช่นนั้น    มันไม่มีสูตรสำเร็จอะไรที่จะสามารถฉุดรั้งได้อย่างที่GlowPopJigglyJamว่าไว้    และอยากจะทำความเข้าใจตรงนี้ว่า "ศาสตร์" ก็คือ "ศาสตร์" มันไม่ใช่สูตรสำเร็จรูปอย่างที่เข้าใจ ต้องยอมรับว่าผมอาจจะมองโลกแคบไปนะ  ที่มองว่าเหตุผลที่หลายคู่มักจะยกอ้างว่า  "ไปกันไม่ได้" และ "จะฝืนไปทำไม?" มันเป็นเหตุผลที่ไม่หนักพอเมื่อชั่งกับความรู้สึกดีๆ กันซึ่งต่อมากลายเป็นความรักและตัดสินใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน   ซึ่งตรงนี้บางท่านอาจจะย้อนผมกลับก็ได้ว่าก็ในเมื่อมันหมดรักหรือรักจางแล้ว  จะฝืนไปทำไม??    ผมก็คงได้แต่ตอบแบบกระอ้อมกระแอ้มว่า   ผมไม่เชื่อว่าคู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกันอย่างยาวนานไปจนตลอดชีวิตนั้นไม่มีคู่ไหนหรอกครับที่จะอยู่กันอย่างไม่ฝืน    การทนฝืน  การข่ม  และการระงับ  ไม่ใช่สิ่งที่ชั่วร้ายเลยครับ    ยิ่งหากการ  ฝืน  ข่ม  ระงับ  เพื่อสิ่งดีๆ อันจะเกิดในภายหน้า   ผมกลับมองว่าเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ มีธุระด่วน  ต้องรีบไป   ไว้ว่างๆ คุยกันนะครับ  (อิ อิ อิ  ยืมสำนวน  คุณกมลมาพูดเฉยเลย) แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 16:56:03 จากคุณ : ส (วัชรานนท์) - [ 20 ก.พ. 52 16:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ว้ามาไม่ทันอ่านความเห็นที่ 23, 24 เสียดายจัง จากคุณ : Tang_Siri - [ 20 ก.พ. 52 17:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คิดเสียกว่า หมดกรรม ที่ทำร่วมกันมา น่าจะสบายใจขึ้นค่ะ จากคุณ : yuy (ยุ้ยหัดเขียน) - [ 20 ก.พ. 52 18:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ^ อ่านทัน.. สงสาร จากคุณ : Panissar - [ 20 ก.พ. 52 18:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณวัชรานันท์ ดิฉันคิดว่าทุกคู่รัก ที่เลือกใช้ชีวิตคู่ร่วมกันนั้น ทุกคนก็วาดหวังตั้งใจว่าจะอยู่กับคู่ตัวเองไปจนตายจากกัน คงไม่มีใครคิดล่วงหน้าว่าอยากจะเลิกกันหรอกนะคะ ดิฉันเชื่อว่าคนส่วนมาก เวลามีปัญหากับคู่ครองของตัวเอง ก็มักจะพยายามหาทางแก้ไขปัญหา หาทางประนีประนอมรอมชอมตกลงกัน เพื่อประคับประคองชีวิตคู่ให้อยู่ยืนยาวไปเท่าที่พอจะทำได้ แต่เรื่องนี้มันต้องทั้งสองฝ่ายร่วมมือกัน หากอีกคนอยากแก้ปัญหา แต่อีกฝ่ายอยากไป ไม่อยากอยู่แล้ว เราก็ไปบังคับใจเขาไม่ได้ และบางคนก็โชคร้าย เจอคู่ครองที่ไม่ถือหลักฆราวาสธรรม ไม่ให้เกียรติคู่ครอง แต่กดขู่ข่มเหง ทำร้ายจิตใจ บางทีก็ลงมือทำร้ายร่างกายด้วย บางคนมีลูก ลูกก็โดนคู่ตัวเองล่วงเกินทางเพศ ฯลฯ สารพัดความโฉดชั่วที่คนธรรมดาอย่างพวกเราคาดกันไม่ถึง เจอแบบนี้ คนธรรมดาทั่วไปก็คงไม่มีใครเค้าทนกันหรอกค่ะ ดิฉันอาจไม่มีประสบการณ์ชีวิตมากมาย แต่เท่าที่ผ่านพบและประสบมา เวลาใครบอกว่า "เลิกเพราะเข้ากันไม่ได้" หรือ "เลิกเพราะไม่รู้จะทนไปทำไม" บ่อยครั้งแล้วมันมีสาเหตุอื่นที่มันมากกว่านั้น แต่เจ้าตัวเค้าไม่อยากจะพูดถึง ซึ่งดิฉันก็เข้าใจ ไม่ไต่ถามขุดคุ้ย เพราะคิดว่ามันเรื่องส่วนตัวของเขา เขาไม่จำเป็นต้องเอามาแจกแจกอธิบายละเอียดมากมาย และเรื่องบางเรื่องนั้นมันก็หยาบช้าน่าอาย แค่เจอกับตัวเองก็หนักหน่วงเต็มทนแล้ว ใครจะอยากเอามาพูดประจานตัวเองให้คนอื่นเหยียดหยามหรือดูถูกเอา การทนฝืน  การข่ม  และการระงับใจนั้น จะประสบผลสำเร็จก็ต่อเมื่อคู่ของคุณเป็นคนที่มีคุณธรรม และมีจริยธรรมในจิตใจ หากคุณไปเจอคนชั่วช้าที่ไม่สนใจเรื่องบาปบุญคุณโทษ แต่ทำทุกอย่างได้ตามใจตัวเอง เพื่อความสุขของตัวเองคนเดียว แบบนั้นจะกลายเป็นว่าคุณร่วมมือทำบาป เพราะช่วยสนับสนุนโดยกลายๆให้คนชั่วมีโอกาสทำชั่วได้มากขึ้น แค่ความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ จากคุณ : Smilla - [ 20 ก.พ. 52 19:42:22 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ด้วยความเคารพครับคุณ smilla จากคุณ : วัชรานนท์ - [ 20 ก.พ. 52 19:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เรามองว่า เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมากนะคะ พ่อเคยสอนบ่อยๆ ว่า คนเราจะคบกันได้ยั่งยืนหรือไม่นั้น หลักในการเลือกคู่สำคัญมาก คือ สมศีลา สมจาคะ สมปัญญา (จำได้เท่านี้) เพราะงั้นหากเจอคนที่มีระดับคุณธรรมที่แตกต่างกัน จึงยากที่จะประคองคู่ให้รักกันยั่งยืนได้ ดังนั้นเราว่า การมีวิชาสอนนั้นเป็นส่วนหนึ่งในการประดับความรู้ นั่นคือ มีการให้ทฤษฏี เป็นการดีค่ะ หากมีการบรรจุวิชาการครองเรือนไว้ในหลักสูตรการเรียน แต่ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นกับแต่ละบุคคลในการนำไปเลือกปฏิบัติด้วยค่ะเพราะต่อให้ยื่นเทียนให้ แต่ไม่จุด ก็ไม่มีประโยชน์ หรือ มีแต่ก็น้อยอะค่ะ สุดท้ายแล้ว หากเกิดความผิดพลาดในการครองเรือน ลูกก็เป็นผู้ได้รับผลกระทบหลักอยู่ดีล่ะค่ะ เพราะเป็นคนกลาง ข้างนึงก็แม่ ข้างนึงก็พ่อ จากคุณ : I've got it (เลื้อย) - [ 20 ก.พ. 52 21:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ hamble pie คะ ใช่เลยค่ะ ตอนนี้เริ่มย่างเข้าปีที่เจ็ดก็เลยต้องพากันตั้งสติดี ๆ ไว้ซะหน่อย จากคุณ : JC2002 - [ 20 ก.พ. 52 23:34:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 http://cosmos.bcst.yahoo.com/up/player/popup/?rn=3906861&cl=12117103&ch=4226720&src=news ^ ^ เปิด Yahoo.com เจอวีดีโอนี้ เลยเอามาแปะค่ะ จากคุณ : JC2002 - [ 21 ก.พ. 52 03:21:00 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณที่รับฟังค่ะคุณวัชรานนท์ กราบขออภัยด้วยที่เขียนชื่อคุณผิด ไม่ทราบว่าทำไมดิฉันจึงได้คิดว่าชื่อคุณลงท้ายด้วยนันท์... หวังว่าคงไม่ถือสากันนะคะ   จากคุณ : Smilla - [ 21 ก.พ. 52 04:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จะอยู่กันให้ยืนยาวมันมีเรื่องที่ต้องทำแยะ เช่นต้องมีการให้ ต้องมีการอภัย ต้องให้เกียรติกัน ต้องหัดลืมซะบ้างไอ้เรื่องแย่ๆของอีกฝ่าย ต้องอดทน ไม่ไช่ทะเลาะกันทีไรก็ท้าหย่าทุกคราว ต้องมีเหตุผล ต้องเป็นผู้ใหญ่ ต้องไม่เอาชนะ ต้องไม่เห็นแก่ตัว โอย... สารพัดที่ต้องทำเมื่อเราใช้ชีวิตร่วมกับใครคนนึง เขียนทั้งวันก็ไม่จบ แค่ใครคิดว่าชั้นไม่ทำหรอก ไม่มีวันยอมใคร หรือต้องรอให้คนอื่นมาเอาใจก่อน หรือคอยแต่รับท่าเดียว งั้นก็รับรองได้หย่าร้างแน่ๆ เพราะคู่ชีวิตมันก็เหมือนกีฬาชนิดหนึ่ง ที่เราต้องเป็นทีมเดียวกัน อีกฝ่ายส่งลูกมา ฝ่ายเราไม่รับ มันก็เล่นต่อไม่ได้ เกมส์ over ต้องผลัดกันตี ผลัดกันตบ คอยส่งลูกให้ทีมของเรามันถึงจะสนุก อะไรทีมันเล็กน้อยลืมได้ก็ลืม ไม่ต้องฝังใจจนถึงชาติหน้าว่าสามีลืมวันเกิด หรือเคยด่าเราไว้ตอนโมโหว่านางผีเสื้อสมุทร หรือสามีไม่ทายาให้ตอนที่โดนตั๊กแตนกัดตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาใส่กางเกงเล เพราะยิ่งคิดมาก คิดเล็กคิดน้อยเราเองนี่แหละจะเป็นคนที่ทุกข์ใจ  ดิฉันไม่เคยจำอะไรแบบนี้มาบั่นทอนความรัก และไม่เคยคิดที่จะเปลื่ยนแปลงใครเพราะถ้ารับไม่ได้ก็คงเลิกตั้งแต่แรก ไม่หลอกตัวเองว่าอีกหน่อยคงดีขึ้น ทั้งนี้อีกฝ่ายนึงก็ต้องเป็นเหมือนกันถึงจะไปกันรอด ดีคนเดียวไม่ได้ ตบมือข้างเดียวก็ไม่ดัง ต้องตบทั้งคู่ ยอมรับว่าเมื่อก่อนช่างคิดช่างแค้นเสียจริงๆ แต่ตั้งแต่เจอสามีเค้าทำให้ดิฉันเรียนรู้ด้วยตัวเองว่า การเลิกร้าง โกรธกันทีก็จะหย่า ไม่ไช่การแก้ปัญหาที่ดี เป็นการหนี เป็นแค่ทางออกรีบด่วน แค่ให้มันจบๆไปเร็วๆ จากคุณ : Gisele - [ 21 ก.พ. 52 05:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณGisele  พูดโดนใจครับ ___________________________ สุดท้ายนี้..... ผิว่า   ชายหนุ่มหญิงสาวใดที่กำลังตัดสินใจไปใช้ชีวิตกับคนที่คุณรักและคนที่รักคุณ   ก็ขอให้ชีวิตการครองเรือนของคุณทั้งสองจงผ่านพ้นอุปสรรค  และขวากหนามไปได้โดยตลอดรอดฝั่ง ผิว่า  คู่ชีวิตใครที่ราบรื่นอยู่แล้วก็ขอให้ราบรื่นขึ้นๆ ไป   ให้หนักให้แน่น  อย่ารู้โรยรู้รา  อย่าหม่นอย่าไหม้ ผิว่า  คู่ชีวิตของใครที่อยู่กันอย่างเข้าอกเข้าใจ   หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยกัน   หากเกิดชาติหน้าฉันใดก็ให้เป็นคู่ครองกันทุกภพทุกชาติไป และผิว่า   ชีวิตคู่ที่ลงเอยด้วยการหย่าร้าง  ก็ขอให้แยกทางกันเดินด้วยความเข้าใจทั้งสองฝ่าย   อย่าให้ต้องฝ่ายหนึ่งต้องเจ็บปวดในขณะที่อีกฝ่ายยินดีกับการหย่าร้างครั้งนี้เลย Have a nice weekend !! จากคุณ : วัชรานนท์ - [ 21 ก.พ. 52 05:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ดิฉันคิดว่าคนที่แต่งงานแล้วได้ดีมีสุขนี่เหมือนคนถูกหวยรางวัลใหญ่ๆ คือเรื่องอย่างนี้ บางทีก็เหมือนว่าเรารู้ว่าคนที่เราแต่งด้วยเป็นอย่างไร แต่บางทีก็มีรายการกลับกลายไปเป็นอื่นได้ก็มี บางคนก่อนแต่งคิดว่างานนี้ jack pot นี่หว่า แต่กลับกลายไปเป็นแค่รางวัลเลขท้ายสองตัว อยู่กันหม้อข้าวไม่ทันดำก็ต้องเลิกร้างกันไปก็มี ของพรรณนี้มันไม่รู้ล่วงหน้าเท่าไหร่ ต้องอยู่กันไปก่อน ค่อยๆเรียนรู้กันไป โชคดีก็อยู่กันรอดตลอดฝั่ง ที่ไม่รอด ก็เลิกร้างกันไป ขอโมทนาสาธุกับ คห#40 ของคุณ วัชรานนท์ จากคุณ : PatPDX - [ 21 ก.พ. 52 09:49:25 ]