สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน วันสยองของสาวออฟฟิส

สาวออฟฟิสเมืองผู้ดี ตอน วันสยองของสาวออฟฟิส
Episode XXIV: The scariest day in London

คุณนักอ่านหลายคนคงรู้สึกว่าในแต่ละวันการตื่นไปทำงานตอนเช้าหรือไปเรียนเป็นอะไรที่ยากเหลือเกิน เหตุผลหลักคืออยากนอนต่อ รึไม่ก็ไม่รู้ว่าจะรีบตื่นไปให้เจ้านายโรคจิตจิกด่าทำไม หรือบางคนก็เพียงเพราะขี้เกียจตื่นมาเจอกับรถติดที่ทำให้อารมณ์เสีย ยิ่งทำงานมานานเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกแบบนี้มากขึ้นตามลำดับ ขอบอกไว้เลยค่ะว่าเป็นอย่างงี้กันเกือบแทบทุกคน ไม่ว่าจะทำงานอยู่เมืองไทยหรือเมืองผู้ดี ไอ้โรคนี้เนี่ยเป็นโรคสากลจริงๆ เป็นกันได้ตั้งแต่ฝรั่งดั้งโด่งยันสาวไทยหน้าแป้น แต่รู้มั้ยคะมีอยู่วันนึงในรอบปีที่นอกจากไอ้ตัวขี้เกียจที่ทำให้ไม่อยากไปทำงานแล้วยังมีอีกตัวที่สยดสยองน่ากลัวขนหัวลุกเพิ่มเข้ามาอีก บางคนเนี่ยแทบจับไข้ตัวสั่นลาป่วยไม่กล้าโผล่หน้าไปออฟฟิสเลยก็มี ความน่าสะพรึงกลัวของวันนี้เนี่ยเป็นที่น่าแปลกมากค่ะเพราะมีสองลักษณะเด่นคือยิ่งแก่เท่าไหร่ก็ดีกรีความน่ากลัวก็หนักยิ่งขึ้นตามลำดับ สองคือเป็นกับคนที่ยังถนอมความโสดเอาไว้เท่านั้น พอจะเดากันออกแล้วใช่มั้ยคะว่าวันนี้คือวันอะไร ใช่แล้วค่ะ...คำตอบก็คือ วันแห่งความรักหรือวันวาเลนไทน์นั่นเอง!

วันแห่งความรักคือวันที่คู่รักจะฉลองความรักที่มีให้กันและกัน ช่วงก่อนวาเลนไทน์คนที่มีคู่แล้วก็จะเริ่มเกิดอาการตื่นเต้น เพ้อฝัน วันๆไม่ต้องทำอะไรล่ะเพราะมัวแต่คิดว่าจะซื้ออะไรให้แฟนดี จะไปกินข้าวเย็นโรแมนติคที่ไหน บางคนถึงกับทำของขวัญทำเค้กทำช็อคโกแล็ต บางคนก็กลายเป็นพ่อแม่บุญทุ่มแบบไม่รู้ตัว ลงทุนซื้อดอกไม้ราคาหลายพันไม่พอยังมีสร้อยคอแหวนนาฬิกา สรุปไปมาเนี่ยวันเดียวหมดเงินไปเกือบหมื่น แต่พอสิ้นวันสิ่งที่ได้มาคือความสุขที่ตรึงใจไปตลอดปี เพราะงั้นไม่แปลกใจว่าคนมีคู่ทั่วไปจึงชอบวันวาเลนไทน์กันซะเหลือเกิน แต่สำหรับคนโสดไร้คู่แล้ว คุณอู๋ขอบอกค่ะ (ในฐานะคนโสดตัวยงคนนึง) ว่าวันนี้น่ะ...นรกมีจริง

วันวาเลนไทน์สำหรับคนโสด (ที่ไม่อยากโสด) เปรียบได้เหมือนวันถูกพิพากษาให้ไปลงนรกยังไงยังงั้น แทนที่จะรู้สึกว่าเป็นวันแห่งความรักกลับรู้สึกว่าเป็นวันโดนประจานว่าไม่มีใครรัก โธ่...น่าสงสารจริงๆค่ะ แล้วแทนที่จะเกิดอารมณ์ตื่นเต้นรอเวลาดอกไม้มาส่งเหมือนคนอื่นเค้าก็รู้สึกเศร้าทุกทีที่คนอื่นได้ สำหรับตัวคุณอู๋เองน่ะแต่ละปีก็จะมักมีอารมณ์และความคิดที่ต่างไปเมื่อวันสยองรักมาเยือน พอยกตัวอย่างมาได้ดังข้างล่างนี้ค่ะ คุณนักอ่านหลายคนอาจะจะเคยคิดเหมือนกันก็ได้....

โสดน้อยใจ: “ทำไงดี ถ้ามีคนถามว่าคืนนี้มีเดทรึเปล่าจะตอบว่าไง ฮือๆๆๆ ทำไมน้า เพื่อนคนอื่นมีแฟนกันหมดแต่เราไม่มี”

โสดแอบชี: “เอาน่า เรื่องอย่างนี้บุญทำกรรมแต่ง ชาตินี้ไม่ได้ ชาติหน้าก็คงมีซักวัน ไปทำบุญดีกว่าเรา นะโม นะโม”

โสดเปี่ยมความหวัง: “เอ้ย ไม่แน่ ไม่แน่ เหลือเวลาอีกตั้งหลายวัน เดินไปเดินมาอาจะจะมีคนมาขอเดทก็ได้ สู้ต่อไปนะเรา”

โสดอารมณ์พาล: “ไม่รู้เซ้นท์วาเลนทงวาเลนไทน์เนี่ยจะเกิดมาทำไม อย่าให้เจอหน้านะ เดี๋ยวแม่ชกหน้าหักเลย”

โสดขี้อิจฉา: “โอ้ย เบื่อว่ะ พวกขี้อวดชอบส่งดอกไม้ ส่งตุ๊กตาหมีไปให้แฟนที่ทำงาน ถามจริงเหอะให้กันสองต่อสองก็ไม่ได้ ทำไมต้องให้ชาวบ้าน (ขี้อิจฉา) มาเป็นพยานรับรู้ด้วย แล้วที่ถ่ายรูปมาให้ชาวบ้านดูเนี่ย กลัวคนไม่รู้ว่าไปจริงใช่มะ”

โสด (ไม่อยากให้ใครรู้): “วันนี้รีบกลับบ้านดีกว่า ถ้าไม่รีบออกออฟฟิสเดี๋ยวคนอื่นรู้ว่าขายไม่ออก ทำเป็นออกเร็วคนจะได้คิดว่ามีเดท” (อันนี้เนี่ยคุณอู๋ทำเป็นประจำแทบทุกปีค่ะ)

โสดวิตกจริต: “เอ๊ะวาเลนไทน์ปีนี้ตรงกับวันไร (จากนั้นก็เปิดปฎิทินดูทันที) ไชโย้...วันเสาร์ ดีจะได้ไม่ต้องแบกหน้าไปเจอใคร อ้าว แล้วปีหน้าล่ะ (จากนั้นก็เปิดปฎิทินดูอีกทีและหน้าก็ได้บานอีกครั้ง) เฮ้... ปีหน้าก็ปลอดภัย ตรงกับวันอาทิตย์ รอดไปอีกปีเรา ฟิ้ว...”

โสดแอบงก (แบบคุณอู๋): “เออดี ไม่ต้องเปลืองเงิน จะเสียเงินไปซื้อของไร้สาระพวกนี้ทำไมเนี่ย เก็บเงินไว้ผ่อนบ้านดีกว่า”

ตอนคุณอู๋อยู่เมืองไทยก็แอบโชคดีอยู่หน่อยที่ว่าออฟฟิสที่เคยทำงานมีสาวโสดกันซะเยอะ เพราะฉะนั้นจึงมีแกะดำมากกว่าแกะขาว แต่พอถึงวันวาเลนไทน์ทีไรไอ้อารมณ์อยากแทรกแผ่นดินหนีมันก็มาเยือนทุกทีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะวันนี้ต้องมีโดนซักไซ้ไต่ถามว่าจะไปเดทที่ไหนหรือไม่ก็คืนนี้จะได้ของขวัญอะไร หรือไม่ก็เมื่อไหร่ดอกไม้สำหรับคุณอู๋จะมาซักที ซึ่งโดนคำถามพวกนี้ทีไรคุณอู๋ก็ต้องกลืนน้ำลายก้อนโตตอบไปอย่างเศร้าๆว่าคงไม่มี (ทั้งๆที่ในใจเนี่ยอยากชกซ้ายชกขวาแถมจรเข้ฟาดหางไปที่ก้านคอคนถามไปซักห้ารอบจริงๆ) พอมีโอกาสมาเป็นสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีก็ใช่ว่าสถานการณ์จะดีขึ้น คุณอู๋วิตกจริตมากกว่าเดิมซะอีกค่ะเพราะไม่ใช่แค่ว่าเวลาดูหนังทีไรก็มักจะเห็นว่าพวกฝรั่งก็บ้าวันวาเลนไทน์ใช่ย่อยเหมือนกัน แต่ยังเป็นเพราะว่าในออฟฟิสน่ะประชากรแกะขาว (คนมีคู่) มันมากกว่าแกะดำ (คนไร้คู่) น่ะสิ

ที่ออฟฟิสเมืองผู้ดีที่คุณอู๋ทำงานอยู่ ผู้ชายอายุมากกว่ายี่สิบห้าเนี่ยมีแฟนกันไปแล้วประมาณ 85% อายุต่ำกว่านี้ก็เป็นโสดกันเยอะหน่อย แต่ก็นะคะ…ไม่อยากเป็นไก่แก่แม่ปลาช่อนพรากผู้เยาว์ เอ๊ะ...ไม่ใช่สิ พูดผิดค่ะ จะพูดให้ถูกกว่านี้ก็คือเด็กกลุ่มนั้นน่ะเป็นกลุ่มแอ้มไม่ถึงเพราะเค้าไม่สนใจป้าๆหนังเหี่ยวหรอก ในทีมที่คุณอู๋ทำอยู่ด้วยตอนนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เพราะในบรรดาผู้ชายสิบเก้าคนเหลือโสดอยู่แค่คนเดียวแถมยังเด็กมากอีกต่างหาก ส่วนผู้หญิงโสดในออฟฟิสก็เยอะหน่อยน่าจะราวๆ 30% แต่เป็นที่น่าสังเกตและน่าตกใจอย่างนึงค่ะว่ามากกว่าครึ่งของหญิงโสดกลุ่มนี้เนี่ยจะเป็นพวกกระเหรี่ยงลงดอยที่เค้าอิมพอร์ตเข้ามาเหมือนคุณอู๋ (เอ...เริ่มไม่แน่ใจกับมาตรการการจ้างงานของบริษัทแล้วสิคะว่าจะเลือกเฉพาะคนหน้าตาไม่ดีหรือเปล่าเนี่ย!) ส่วนพวกแหม่มผู้ดีดั้งโด่งน่ะไม่ค่อยเป็นโสดกันเลย

วันวาเลนไทน์เมืองผู้ดีก็ไม่ต่างอะไรมากกับที่เมืองไทยหรอกค่ะ จากการสังเกตและสอบถามเพื่อนร่วมงานแกะขาวทั้งหลายเค้าบอกว่าสิ่งที่ต้องมีเลยคือวาเลนไทน์ดินเนอร์และของขวัญวาเลนไทน์ อย่างแรกเนี่ยถ้าไม่ทำเองก็ต้องเป็นร้านพิเศษๆหรูหรา หลายคนลงทุนหน่อยก็ไปกินในโรงแรม (นอนต่อในโรงแรมซะเลยก็มี) แต่ที่ฮิตกันสำหรับคนในออฟฟิสก็คือกินที่ที่อ๊อกโซทาวเวอร์หรือไม่ก็แถวๆเซาท์แบงค์เพราะว่าไม่ไกลจากที่ทำงานแถมพอกินเสร็จยังมีโอกาสเดินกินลมชื่นชมบิ๊กเบนข้างแม่น้ำเทมส์อีกด้วย แต่ก็ไม่ได้ถูกนะคะ อย่างน้อยๆเนี่ยเตรียมใจป้ำควักกระเป๋าค่ากินอย่างเดียวราวๆสองร้อยปอนด์เลยล่ะ ส่วนของขวัญวาเลนไทน์ก็หลากหลาย สิ่งแรกที่ขาดแทบไม่ได้เลยก็คือดอกไม้ ถ้าปีไหนวาเลนไทน์ตกวันธรรมดาละก็รับรองค่ะว่าได้เห็นคนส่งดอกไม้เดินพรวดพราดในตัวตึกมากกว่าพนักงานออฟฟิสซะอีก ดอกกุหลาบดอกนึงปกติราคาปอนด์เดียวก็ปาเข้าไปสี่ห้าปอนด์ ช่อสวยๆช่อนึงไม่ต้องพูดถึง อย่างต่ำก็สามสิบปอนด์โน่น (เอ...เริ่มเห็นข้อดีของการเป็นโสดมากขึ้นทุกทีนะคะเนี่ย ประหยัดได้เยอะทีเดียว) ของขวัญยอดฮิตอันดับสองก็คือช็อคโกแลต ก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเหมือนกันว่าทำไมต้องกินกันวันนี้ แต่หลายคนกระซิบบอกว่ากินวันนี้น่ะก็เพราะช็อคโกแลตเพิ่มกำลังวังชาเรื่องบนเตียง จริงแท้แค่ไหนนี่คุณอู๋ก็ไม่รู้นะคะ แต่กินแล้วก็อย่าลืมแปรงฟันละกันไม่งั้นฟันผุแน่นอน อ้อ...คุณอู๋ขอแนะนำด้วยค่ะว่าถ้าอยากซื้อให้ถูกเนี่ยลองไปซื้อหลังปีใหม่เตรียมไว้ก็ดีเพราะหลังปีใหม่มันมีลดราคา ซื้อไว้ก่อนวาเลนไทน์รับรองไม่หมดอายุ แต่ก็ระวังอย่าให้แฟนรู้ละกันนะคะเดี๋ยวแฟนจะหาว่างกไม่ยอมลงทุนได้ สินค้าขายดีอีกอย่างในวันนี้และคุณผู้ชายนิยมซื้อให้แฟน (ซึ่งบ้านเราอาจจะไม่ค่อยเห็นว่าซื้อให้กันนอกจากคนที่แต่งงานกันแล้ว) ก็คือชุดชั้นในเซ็กซี่ เค้าว่ากันว่าชุดชั้นในขายดีวันนี้ไม่แพ้ช็อคโกแลตหรือดอกไม้เลยทีเดียว แต่รู้มั้ยคะว่าที่ขายดีสุดในวันนี้น่ะไม่ใช่สามอย่างที่เล่ามาหรอก ทายกันถูกมั้ยค่ะว่ามันคืออะไร ที่ขายดีสุดน่ะคือถุงยางอนามัยต่างหากล่ะค้ะ

ฉบับนี้ก็เล่ากันไปถึงบรรยากาศวาเลนไทน์ที่เมืองผู้ดีที่จริงๆแล้วก็ไม่ค่อยได้ต่างอะไรกับที่เมืองไทยเลยและก็ได้เล่ากันไปเรื่องอารมณ์ที่แตกต่างระหว่างคนมีคู่กับคนโสด หวังว่าคุณนักอ่านขาโสดทั้งหลายจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อถึงวาเลนไทน์ปีหน้านะคะ

คุณอู๋

ถามคุณอู๋ (Ask Nissy)
Q: อยากทราบมาตรการ ‘ทำใจ’วันวาเลนไทน์ของคุณอู๋จังค่ะ ท่าทางคุณอู๋จะผ่านมาเยอะ เรื่องของเรื่องก็คือว่าพอถึงวันนี้ทีไรก็เข้าขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ ร้อนรนค่ะ รบกวนคุณอู๋ช่วยแนะนำหน่อย (จากหมูกะทะหน้าปากซอย)
A: ถ้าเข้าขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับลองใช้มาตรการสาวโสดอารมณ์ชีที่เขียนไปในคอลัมน์ฉบับนี้ดีมั้ยคะ คือคิดซะว่าชาตินี้ไม่เจอก็รอชาติหน้าละกัน ท่องนะโมเข้าไว้ ลองเข้าวัดก็อาจจะช่วย อย่างปีนี้คุณอู๋ก็ไปนั่งสมาธิที่วัดวันวาเลนไทน์ ถึงจะไม่ค่อยช่วยเท่าไหร่เพราะตามทางไปก็เห็นขายดอกไม้ของขวัญวันวาเลนไทน์กันให้พรึ้บแต่อย่างน้อยก็จิตสงบได้ซักครู่ แต่ถ้ามันไม่ช่วยจริงๆก็แนะนำให้ไปร้านเสริมสวยค่ะ แต่งให้สวยเช้งกะเด๊ะไปเลย เผื่อหลังวาเลนไทน์จะมีหนุ่มมาจีบนะคะ

ป.ล.ถ้าคุณนักอ่านคอลัมน์มีคำถามอยากถามคุณอู๋เรื่องสาวออฟฟิสเมืองผู้ดีสามารถส่งอีเมล์มาได้ที่ ns_nissy@yahoo.com จะนำมาตอบเรื่อยๆค่ะ

จากคุณ : คุณอู๋ - [ 21 ก.พ. 52 07:40:07 A:86.135.91.74 X: TicketID:184548 ]