ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามาอย่างไว 55 ยังไม่ได้นอนเลย อยู่ญี่ปุ่นแล้วตอนนี้ เพิ่งมาวันนี้เอง มาตอบก่อน อ่าน ขอเวลาอ่านแปบ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 26 ก.พ. 52 01:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากกลับไปอ่านแล้ว ตอบไม่ได้ซักคำถาม ขอโทษนะ - -" ไม่มีประสบการณ์เลย จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 26 ก.พ. 52 01:31:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้ววว โอทสึคาเระซามะ เรานึกว่าเวลาอย่างงี้จะไม่มีใครเข้ามาตอบนะเนี่ย เห็นเลข 2 ต่อท้ายชื่อกระทู้ ยังประหลาดใจอย่างมาก ขอบใจนะ กลับมาเหนื่อยๆอุตส่าห์แวะมาอ่าน ตอบไม่ได้ไม่เปนไรเราหาข้อมูลไว้เผื่อ อีกหน่อยคงได้ถามเหมือนกันมั๊ง อิอิ จากคุณ : enjoymiracle - [ 26 ก.พ. 52 02:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอไฮโอโกไซมัส ค่ะ คุณenjoymiracle ถึงจะแต่งหรือยังไม่แต่งก็ต้องขอแสดงความยินดีล่วงหน้าที่จะเริ่มก่อสร้างครอบครัว เรื่องบ้านหรือแมนชั่น ไม่ค่อยมีความรู้ค่ะ ได้แต่มองๆบ้านที่เริ่มปลูกๆขายตามแถวบ้านว่าน่ารักดี ป้าอยู่ไซตามะ ตอนนี้มีบ้านปลูกขายมากขึ้นเรื่อยๆขายหลังละสามพันกว่าใบบ้าง ที่ดินก็นิดเดียว โครงการเล็กๆไม่อลังการเหมือนเมืองไทย นึกถึงเงินสิบกว่าล้านบาทที่จะซื้อบ้านที่ญี่ปุ่น ถ้าซื้อบ้านที่เมืองไทยในราคาสิบกว่าล้าน ก็คงได้บ้านหลังใหญ่ หรูหราพอสมควร แต่ที่ญี่ปุ่นนี่ สามพ้นใบก็ได้หลังเล็กๆ เรื่องบ้านถ้ากลับมาอยู่ญี่ปุ่นแล้ว ค่อยๆหาไปจะดีกว่า จะได้บ้านที่ถูกใจจริงๆไม่ใช่แบบจำใจอยู่ เรื่องแถวซูกุบะ ไม่ค่อยรู้จักไม่เคยไปค่ะ เลยมองภาพไม่ออก ช่วยให้ความเห็นได้เท่านี้ จากคุณ : พนอจัน - [ 26 ก.พ. 52 06:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วยตอบตามปสก.ตัวเองนะคะ 1.ไม่เกี่ยวเลยค่ะ เด็กยังไงก็คือเด็ก ไม่มีการแบ่งแยกว่าบ้านใ:-)บ้านใครจน (พูดถึงอนุบาลถึงประถมต้นๆนะคะ) แมนชั่นกับบ้านไม่ได้วัดว่าครอบครัวไหนมั่นคงกว่ากันค่ะ มีเยอะแยะไปบ้าน 200 กว่าเฮเบ แต่หรูหราสู้แมนชั่น 80 เฮเบไม่ได้ และก็มีอีกเหมือนกันที่บ้านแค่ 90 เฮเบ แต่ค่าตบแต่งอย่างเดียวล่อไปเกือบโอคุเอน ฯลฯ แต่เหนืออื่นใดนะคุณจขกท.เลือกที่อยู่ให้เหมาะกับไลฟ์สไตล์ตัวเองและสามีดีที่สุด มีลูกแล้วค่อยสอนลูกให้มองคนที่จิตใจมากกว่าเปลือกนอกเอา ไม่ต้องห่วงเรื่องความเหลื่อมล้ำทางฐานะจะทำให้ลูกมีปมด้อยค่ะ 2.เรื่องเงินนะ อย่ายุ่งกันเลยดีกว่า ถ้าอยากให้ท่านรักและเอ็นดูเราเหมือนที่เราพอใจอยู่จนถึงปัจจุบันนี้นะคะ กู้ธนาคารดีกว่า เสียดอกเยอะหน่อย แต่ขยันทำงานเก็บเงินส่ง โปะเยอะๆตอนช่วงยังไม่มีลูกดีกว่านะคะ ส่วนเรื่องที่ว่าแต่งงานแล้วกลัวว่าเค้าจะมาร่วมจัดการอะไรในบ้านด้วยนี่แล้วแต่ครอบครัวจริงๆ บางทีไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้องยังขอเอี่ยวเลย ยืดหลักอยู่ไกลๆกันหน่อยก็ดีค่ะ 3.ตกแต่งบ้านนี่แล้วแต่รสนิยม ถ้าคุณไป Ikea ก็ไม่ถึง 1 ล้านเยนหรอก ถ้าไป Actus อาจเกิน 5 ล้านเยน เครื่องใช้ไฟฟ้ามันก็มีหลายแบบ ทีวีจอแบน บลูเรย์ ฯลฯ แค่ครัวราคายังต่างกันยะกะฟ้ากับเหว :-P 4.อันนี้เชียร์ให้เช่าอยู่ไปก่อนระหว่างที่ยังไม่มีลูก บ้านพี่ซื้อแมนชั่นกันก่อนแล้วดันมามีลูกตอนหลัง(คิดกันไว้ว่าจะอยู่กันสองคนจนแก่) ชีวิต+แนวความคิดก่อนมีลูกและหลังมีลูกสำหรับพี่ค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะมาก เหมือนตายแล้วเกิดใหม่เลยมั๊ง ถ้าย้อนเวลาได้ก็อยากจะซื้อบ้าน(แมนชั่น)หลังมีลูกนะ อะไรๆมันคงลงตัวกว่านี้ ไม่ว่าเรื่องพื้นที่ในบ้าน การตบแต่งโรงเรียนลูก สวนสาธารณะ ผู้คนแถวบ้านสภาพแวดล้อม ฯลฯ 5.ผ่าน 6.แล้วแต่ฐานะของแต่ละครอบครัวและสถานการณ์การเงินตอนนั้นค่ะ ไม่ตายตัวจริงๆ ไปป้อนข้าวลูกหละจ้ะ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 06:54:06 จากคุณ : Hatsu - [ 26 ก.พ. 52 06:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ ขอร่วมความคิดเห็นด้วย 1. ค่านิยมของญี่ปุ่น ไม่น่าจะแบ่งชนชั้น หากเด็กอยู่แมนชั่นหรือบ้าน แต่หากอยู่บ้านก็จะดีกว่า เพราะมีพื้นที่ให้เด็กทำกิจกรรมมากกว่า 2. ตอนก่อนเรามาคือ มีความคิดจะซื้อบ้าน หรือแมนชั่นเหมือนกัน แต่สามีทำงานบริษัทใกล้บ้าน ก็ยังดูกันไปเรื่อยๆ แต่การอยู่ักับพ่อแม่สามี แน่นอนเลยว่าจะต้องมีอึดอัดบ้าง แต่เห็นแก่สามีที่เวลาไปทำงานก็ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง และบ้านที่อยู่ก็ใกล้สถานีรถไฟ  เรื่องจัดการในบ้าน ก็บอกเค้าไปตามตรงค่ะ ว่าเรา้ต้องการจัดการเอง หรือยังไง เพราะบ้านของเรา เราก็ผ่อน ถึงเค้าจะออกให้ก่อนก็เถอะ 3. การแต่งบ้าน ขึ้นกับรสนิยมของคนอยู่ด้วยค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณชอบแต่งแบบไหน แต่เครื่องใช้ไฟฟ้า ครัว ห้องอาบน้ำต่างๆ ธรรมดา ไม่น่าเกิน ล้านค่ะ 4. ถ้ายังไม่มีลูก เช่าบ้านซัก 2LDK อยู่ไปก่อนแล้วพอจะมีลูกค่อยย้ายไปซื้อบ้านที่ใหญ่ขึ้น อันนี้ดีค่ะ เพราะไปอยู่ด้วยกันเป็นสัดส่วนก่อน เราก็อยากไปอยู่แบบนั้นแต่ติดที่สามีทำงานใกล้บ้าน เลยยังไม่มีโอกาสย้าย เช่าไปก่อนแล้วค่อยๆเก็บเงินสร้างเองก็ดีค่ะ 5. อันนี้แถวนั้นไม่ทราบค่ะ แต่ดูจะข้อมูลโบว์ชัวร์ที่ติดมาตามหนังสือพิมพ์ บ้านมือสองก็ราคาถูกดี หากไม่ชอบ ก็ซื้อบ้านที่สร้างเสร็จแล้วรอขาย ก็จะได้ราคาบ้านที่ถูกกว่า สั่งให้ทำค่ะ 6. ไม่น่าจะเกี่ยวกันทุกบ้าน คุณพ่อกับคุณแม่สามีเรา ไม่เคยเรียกร้อง เพราะทั้งสองคนทำงานเป็นระดับหัวหน้ากันทั้งคู่ แต่ปัจจุบัน อาศัยอยู่บ้านเดียวกัน เราก็จัดการออกค่ากับข้าวบ้าง ค่าน้ำมันรถ ค่าใช้จ่ายจิปาถะที่พอจะออกได้ค่ะ ค่าสินสอดอันนี้ตอบยาก เพราะขึ้นอยู่กับบุคคล ขึ้นอยู่กับสถานการเงิน ของทางฝ่ายพ่อแม่ด้วย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆความเห็นนะคะ จากคุณ : Umeshu (tr123) - [ 26 ก.พ. 52 07:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นัดเพื่อนไว้เดี๋ยวต้องออกไปข้างนอกจ้า ขอตอบข้อสุดท้ายข้อเดียวก่อน - เรื่องให้เงินช่วยตอนแต่งงาน อันนี้แล้วแต่ครอบครัว คนรวยให้เยอะ คนไม่ รวยให้น้อยหน่อย หรือแล้วแต่ความสัมพันธ์(ความพิศวาส)ของคนในครอบครัว ครอบครัวพี่ พี่ชาย-น้องชายไม่ค่อยซี๊เท่าไหร่ ก็ให้กันไปตามแกนๆ แล้วก็ คลานตามกันออกมา เข้าทำงานใกล้ๆกัน เรื่องเงินทองจึงไม่ซัพพอร์ตซึ่งกัน และกัน ต่างคนต่างอยู่ หากเป็นญาติที่ห่างออกไปอีกชั้น เช่น ลุงป้าน้าอา ลูกพี่ลูกน้อง ปู่ย่าตายาย หากมีการจัดงานแต่งที่โรงแรม เรียกว่ามีค่าใช้จ่ายเกิดขึ้น ก็ให้เยอะหน่อย (อาจจะ 5 มัง) แต่หากบินไปแต่งตปท. ไม่ได้เลี้ยงตามโรงแรมที่ญป ก็ให้ น้อยหน่อย (อาจจะ 3 มัง) แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ส่วนใหญ่จะเห็นพ่อแม่ญปจะเก็บเงินให้ลูกแต่งงานค่ะ เช่น จัดพิธีแต่งงานให้ จัดwedding receptionให้ที่โรงแรม ก็ว่ากันไป 3 ล้านเยน 5 ล้านเยนค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 26 ก.พ. 52 07:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รู้แต่ข้อสุดท้าย ส่วนตัวได้คะ ไม่เกี่ยวกับสินสอดแต่อย่างใด สินสอดเป็นของพ่อแม่เรา แต่เงินรับขวัญ ไม่แน่ใจเรียกอะไรนะคะ แต่เป็นเงินส่วนตัวของเราคะ ไม่เกี่ยวกับซองจากงานแต่งงานนะคะ เพราะส่วนตัวไม่ได้ออกเงินเองซักที่ ดังนั้นจัดไทยให้พ่อแม่เรา จัดที่ญี่ปุ่นให้เป็นของพ่อแม่คุณสามีคะ ปรกติที่ญี่ปุ่นเวลางานแต่งงานใครเขาก็มีเรตให้อยู่แล้ว ก็น่าจะได้ตามนั้นคะ ไม่แม้แต่แต่งงาน งานทุกอย่างมีเรต มากน้อยตามความใกล้ชิดและตำแหน่งในกรณีทำงาน เช่น งานแต่งงานเรา ไม่รวมจากครอบครัวนะ เฉพาะคนนอก หัวหน้าคุณสามีใส่ห้าใบ เพื่อนเธอสามใบ เราเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด หัวหน้าคุณสามีให้สามใบ  เพื่อนร่วมงานคุณสามีใส่ให้คนละใบ งานศพญาติห่างๆ คุณสามี ใส่ไปห้าพันเยน  พ่อคุณสามีหนึ่งใบ น้องคุณสามีคลอด รับขวัญสามใบ ตอนแรกว่าจะใบเดียว แต่แม่คุณสามีบอกว่าควรจะให้ตามนั้นคะ เราเลยคิดว่า ทั้งได้ทั้งเสีย จากที่บ้านเราทำและได้ตามเรตหมดเลยคะ จากคุณ : thangthai_ladypink - [ 26 ก.พ. 52 08:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอ้ววว ถ้าแต่งงานก็ยินดีกับพี่จอยล่วงหน้านะค่ะ ขอตอบแบบรวม ๆๆแล้วกันนะค่ะ ส่วนตัวหนิงอยู่บ้านนะค่ะ และมีความรู้สึกชอบบ้านมากกว่า แต่พี่จอยกับแฟนยังเป็นวันรุ่น ไลฟ์สไตล์ยังชอบอิสระ คิดว่าแนะนำคอนโดน่าจะดีกว่า แต่ปัญหามันอาจตามมาว่าถ้าเราตกลงใจซื้อคอนโดไปแล้ว ถ้าเกิดแก่ตัวไป หรือมีลูกขึ้นมา ความรู้สึกอยากมีบ้านอาจจะตามมา เพราะมันตีความคำว่าครอบครัวได้ชัดกว่าอยู่แมนชั่น แล้วคอนโดที่ซื้อมาจะขายแล้วไปซื้อบ้านก็เสียดาย ฉะนั้นคิดให้รอบคอบก่อนค่ะ ว่าเราแฮปปี้ที่จะอยู่แบบไหน หรืออยู่ห้องเช่าไปก่อน พอคิดว่าโอเคแล้วค่อยซื้อก็ได้ไม่สาย ส่วนเรื่องพ่อแม่สามีให้ยืมเงินซื้อก่อนแล้วค่อยผ่อนทีหลังนั้น อยากบอกว่า ที่บ้านหนิงเป็นตลอด บ้านที่เมืองไทยน่ะค่ะ ยืมเงินแม่ค่ะง่ายดี ดอกเบี้ยไม่มีให้สามล้านเยน ที่เหลือสามีจ่ายสด  แต่ก็อย่างว่าอยู่ไกลไปวุ่นวายไม่ได้ และแกก็ไม่ยุ่งด้วยค่ะ แต่ถ้าอยู่ทีนี่แน่นอนเค้าออกเงิน ก็ต้องมีส่วนแนะนำอะไรบ้าง เพราะคิดว่าเราไม่รู้เรื่องญี่ปุ่นดีพอ แต่หารู้ไม่ว่าเราไม่ชอบใจ เพราะด้วยอายุและความชอบพอของคนแต่ละวัยไม่เหมือนกัน ต้องทำใจนิดหนึ่งเรื่องนี้ค่ะ ถ้าตัดปัญหาตรงนี้ไป เรากู้ซื้อเองก็ได้ ดอกเบี้ยแพง ผ่อนยาวนาน แต่เราโปะเยอะ ๆได้นี่ค่ะ บ้านหนิงที่ญี่ปุ่น ตั้งห้าพันใบ ระยะเวลาสามสิบปี ผ่อนมาสิบปี ก็เพิ่งโปะหมดนี่แหล่ะค่ะ ทุกอย่างจากยาวกลายเป็นสั้นได้ค่ะ บางทีสิ่งที่เราคิดว่าเค้าจะมาวุ่นวาย แต่ความจริง เค้าไม่มายุ่งเลยก็เป็นได้นะค่ะลองถามแฟนพี่จอยดูว่าพ่อแม่เป็นคนแบบไหน ส่วนเรื่องแต่งงานที่นี่ แม่สามีเป็นคนจ่ายทั้งหมดค่ะ และเงินที่ใส่ซองดูก็ไม่ได้มากมายเท่าไหร่นัก ส่วนเงินที่ให้ตามเทศกาลต่าง ๆๆเรียกว่าไม่มีเลยค่ะ มีแต่ตอนคลอดให้มาคนละหลายมังแต่ก็ต้องตาเลือกตาลาน เงินอีกครึ่งหนึ่งจากที่ได้มาต้องซื้อของไป โอมิไม เค้า เบื่อจริงเชียวประเทศนี้ ไม่มีสิ้นสุดสักที คนที่เป็นพี่น้องกันไม่ทราบค่ะว่าเค้าให้กันไหม เพราะสามีเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้องที่จะให้อะไรเลย ต้องขวานขวายหาเองหมด ค่อย ๆๆคิดค่อยๆตัดสินใจค่ะ จากคุณ : หนูริวจัง - [ 26 ก.พ. 52 09:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ทุกๆท่าน ได้มุมมองหลากหลายดี พิมพ์ำคำตอบไว้ครึ่งนึงแล้วยังไม่เสร็จ ต้องไปประชุมก่อน เดี๋ยวมาต่อนะคะ ูู^^ จากคุณ : enjoymiracle - [ 26 ก.พ. 52 18:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แรก ๆ เช่าอยู่ก่อนดีกว่ามั้ยคะ  พอได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง ๆ แล้วน่าจะรู้ไลฟ์สไตล์ ความต้องการของทั้งคู่ แล้วค่อยปรึกษากัน ว่าจะซื้อบ้าน หรือแมนชั่นดี... ส่วนเรื่องว่าพ่อแม่สามีจะมาก้าวก่ายหรือเปล่า  อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับนิสัยเดิม ของคุณพ่อคุณแม่สามีด้วย ว่าปกติเข้ามามีอิทธิพลในชีวิตลูกชายขนาดไหน ยิ่งมีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง อาจทำให้ท่านเข้ามามีบทบาทมากขึ้น หรือเราอาจจะรู้สึกเกรงใจไปเองก็ได้ค่ะ จากคุณ : เจแปนเบอร์รี่ - [ 26 ก.พ. 52 22:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบไม่ได้แต่  ขอถามกลับ ได้ไหม คะ ก่อนอื่นต้องขอแสดง ความยินดี สำหรับ อนาคต ที่จะมีชีวิตคู่ นะคะ ไหนๆ คุณ enjoymiracle ก็ตั้งกระทู้ เรื่อง แฟน เรื่องอนาคต แล้ว   ขออนุญาต นะคะ คุณ enjoymiracle ถือ เป็น case study ที่ใกล้เคียง กับ เด็กแสบ ค่ะ  เลยอยากจะถามความเห็นนิดนึง อยากทราบ ว่า  คุณ enjoymiracle เคยคิดบ้างไหม คะว่า 1.  ความรักที่ มีอยู่ มันยิ่งใหญ่ ยั่งยื่น เท่ารักของพ่อแม่ไหม การ ที่เรายอมทิ้งที่เมืองไทย   เพื่อมาอยู่ตรงนี้ กับผู้ชายคนหนึ่ง เคยคิดถึง ความรู้สึก คนอีกสอง คน บ้างไหม คะ   .....  คิด แล้วก็ คิดไม่ตก ทุกที เลย ค่ะ       จริงอยู่ ระยะทาง มันอาจจะไม่ไกลกันมาก แต่มันก็ ไปมาหาสู่ กันได้ ไม่สะดวก  เหมือน อยู่เมืองไทย 2. สมมติว่า ตอนนี้  คุณ enjoymiracle ได้ทำโพสต์ดอก อยู่ ที่ญี่ปุ่น  วันหนึ่ง ต้องลา ออกมา เลี้ยงลูก อยู่บ้านเฉยๆ   เคยคิดบ้างไหม คะว่า จะทนได้หรือเปล่า จะกดดันไหม กับการต้อง ขอเงิน สามี   หากต้องทำงาน แข่งกับคนญี่ปุ่น  เคยกังวล ปัญหาเรื่องภาษา ไหม คะ 3. กรณี ที่ลาออกจากงาน แล้วเป็นแม่บ้านอย่างเดียว ถ้าสักวันหนึ่ง  เบื่อประเทศนี้ ขึ้นมา  หรือมีเหตุ ต้องกลับเมืองไทย เมื่อตอน อายุ 40 กว่าๆ  เคยคิดเล่นๆ ไหม คะ ว่าจะทำอะไร   ที่ไหนเค้าคงไม่รับ แล้ว แก่ เกิน  ประสบการณ์การทำงาน ก็ห่างหาย ไปนาน .....       ขอบคุณ ค่ะ ที่ ให้ขโมยพื้นที่กระทู้ ถามข้อสงสัย ต้นแปะก๊วย หน้า AIST ค่ะ จากคุณ : แสบคูณสอง - [ 26 ก.พ. 52 23:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาแสดงความยินดีกับคุณจอย ล่วงหน้าด้วยครับ ^^ ไปได้ดีทั้งหน้าที่การงานและเรื่องความรักอย่างนี้น่าอิจฉาจริงๆครับ ส่วนคำถาม...ตอบไม่ได้ซักข้อเลยครับ แหะๆ ขอฝากเนื้อฝากตัวล่วงหน้า ในฐานะเพื่อนร่วมจังหวัดด้วยนะครับ จากคุณ : NEKKI (Fire Bomber !!) - [ 26 ก.พ. 52 23:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ มาดึกไปหน่อยขอโทษด้วยนะคะ ประชุมเสร็จมีงานมะรุมมะตุ้ม เพิ่งหาเวลามาต่อได้ ป่านนี้พี่ๆน้องๆไปนอนกันหมดแล้ว...^^; คุณน้าพนอจัน คิดว่าวันนี้จะไม่ได้เห็นคุณน้ามาตอบกระทู้แน่เลย เพราะคงจะยุ่งเรื่องลุงเข้าโรงพยาบาล ขอบคุณนะคะทั้งๆที่ยุ่ง ยังแวะมาให้คำแนะนำ เรื่องบ้านที่ญี่ปุ่นเล็กๆแต่ราคาไปซื้อที่ไทยได้อย่างหรู หนูก้อเคยนึกเสียดายเหมือนกันค่ะ ยังเคยคิดว่าจะเช่าบ้านอยู่ที่ญี่ปุ่นแบบประหยัดไปเรื่อยๆ แต่เก็บเงินเยอะๆไปทำบ้านหรูๆที่ไทย พอลาพักได้ก้อค่อยไปพักผ่อนที่ไทยหรือตอนแก่ตัวก้อกลับไปอยู่ที่นั่นกัน แต่มาคิดๆแล้ว หนูกับแฟนยังต้องทำงานกันอีกนาน เวลาส่วนใหญ่ของเราก้ออยู่ที่ญี่ปุ่น ทำไมเราไม่ทำชีวิตประจำวันตัวเองให้มีคุณภาพซะแต่ตอนนี้ ต้องอดทนประหยัดรอตอนกลับไทยไปใช้ชีวิตดีๆ (ซึ่งคงกลับได้ปีละไม่กี่ครั้ง) เชียวหรือ แต่ก่อนหนูเป็นคนที่แข็งแรงดีมาตลอด ไม่ป่วยง่ายๆ ร่างกายทนมาก แต่พอใช้งานตัวเองหนักๆพลังชีวิตเลยเริ่มอ่อนมังคะ เดี๋ยวนี้เพิ่งเข้าใจคนเจ็บออดๆแอดๆ เพราะหนูเริ่มป่วยบ่อยขึ้น เกิดอยู่ไปอีกไม่กี่ปีตายซะก่อน ไอ้ที่ทำงานหนักๆอดทนรอวันได้กลับไปอยู่สบายๆก้อคงสูญเปล่า เลยคิดว่าทำชีวิตตอนนี้ให้แฮปปี้เลยดีกว่าค่ะ ปล.ดีจังค่ะ คุณลุงอยู่โรงพยาบาลคนเดียวก้อไม่เหงาแล้ว เพราะได้ตื่นเต้นเวลาเปิดเวปพันทิพแล้วเห็นคุณน้าส่งข้อความใหม่ๆลงกระทู้(ติดตามข่าวมาจากในบล็อค) เป็นไอเดียที่ดีมากเลยค่ะ เพราะการพูดคุยทางโทรศัพท์แป็บเดียวก้อหมดเรื่องคุยแล้ว จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 02:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ puimnida โรงเรียนติดประกาศว่าครอบครัวไหนอยู่บ้านเช่าหรือซื้อไปเพื่ออะไรก้อไม่รู้นะคะ คิดไม่ออกจริงๆ เรื่องอุนโดไกและกิจกรรมต่างๆในหมู่บ้านนี่ ถ้าอยู่แมนชั่นแล้วจะไม่ต้องทำเหรอคะ ทีแรกเราคิดว่า แมนชั่น มีจำนวนห้องเยอะ ครอบครัวยิ่งมาก น่าจะมีการจัดกิจกรรมบ่อยกว่าซะอีก คุณ Hatsu เราเองอยากเลือกแมนชั่นนั่นแหละค่ะ เพราะคิดว่าคงเหมาะกับไลฟ์สไตล์ แต่ก้อกังวลอยู่ก้อเรื่องเวลาจะมีลูกเท่านั้นเอง ความจริงสำหรับเราเมืองที่อยู่เป็นเรื่องสำคัญมากๆเลย อยากจะอยู่เกียวโตแต่ก้อมาได้งานถูกใจที่สุขุบะ ชีวิตที่ญี่ปุ่น งานคงมาก่อนเรื่องอื่นแน่ เลยเลือกงานถูกใจมากกว่าเมืองถูกใจน่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำให้สอนลูกมองคนที่จิตใจนะคะ ถ้าตอนมีลูกก้ออยากทำอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ แต่ที่ญี่ปุ่นเด็กส่วนใหญ่ที่มองคนทะลุจิตใจหรือมองแค่ผิวเผินเนี่ยอยู่ที่สภาพแวดล้อมด้วยรึเปล่าคะ ถ้าที่โรงเรียน เพื่อนฝูงเป็นแบบตัวใครตัวมัน จะสอนให้เด็กคล้อยตามยากรึเปล่าเนี่ยสิ แต่ก่อนตอนยังเรียน เวลาอาจารย์แนะนำเด็กเข้าแล็บมาใหม่ ถ้าใครมาจากจังหวัดที่ธรรมชาติๆแกจะแอบกระซิบเราว่า คนเนี๊ยเป็นเพื่อนกันไว้น่ะดีนะ เพราะเค้าโตมากับสภาพแวดล้อมที่ดี จิตใจดีแน่ๆ แต่เป็นเด็กโตเกียวหรือโอซาก้าแถมบ้านอยู่แถวพลุกพล่านนี่แกจะบอกว่า คบเพื่อนคนนี้แบบทิ้งระยะห่างหน่อยดีกว่าเพราะหาความจริงใจคงยาก ดูๆไปก่อน เราก้ออืมมม คนญี่ปุ่นดูกันที่บ้านเกิดเมืองนอนด้วยแฮะ จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 02:25:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ Umeshu อยู่กับพ่อแม่สามีเหรอคะ ดูท่าทาง(แอบอ่านที่บล็อคมา)คุณพ่อคุณแม่สามีจะใจดีมากๆนะคะ จดหมายจากโอก้าซังนี่สนิทสนมให้ความเอ็นดูเหมือนเป็นลูกตัวเองจริงๆเลย เรายังไม่เคยเจอแม่แฟนเลยค่ะ แต่ถ้าพูดถึงการเข้าหาผู้ใหญ่สำหรับเราไม่ค่อยมีปัญหา(ถ้านานๆที) ปกติเรามักจะเจอป้าๆน้าๆใจดีๆแต่บางทีก้อนึกๆว่าตัวเองเหมือนเป็นตุ๊กตาให้เค้าเล่นยังไงชอบกล เวลาคุยกะผู้ชาย-ผู้หญิงญี่ปุ่นนี่เราทำตัวคนละอย่างเลยค่ะ กะผู้ชายต้องใส่บทสมาร์ท+เวิร์คกิ้งวูแมน ไว้ก่อนไม่งั้นเดี๋ยวลามปาม มาถึงเนื้อต้องตัว แต่กะผู้หญิงนี่ไม่รู้เหมือนกันว่าความจริตจะก้าน อาโนเนะมันเข้าสิงมาได้ยังไง 555 (อันนี้เฉพาะกะคนญี่ปุ่นนะคะ) ปล.แอบตกใจที่สามีคุณ Umeshu เริ่มงานเช้ามากกกกกเลยค่ะ หกโมงนี่เรายังฝันหวานอยู่เลย คุณพี่ฟัดจ์ ขอบคุณมากค่ะ เลยได้เก็บอีกข้อมูลว่าจัดงานแต่งที่ญี่ปุ่นเสียเท่าไหร่ ทั่วๆไปคือราวๆ 3-5 ล้านใช่ป่าวคะ แล้วถ้าพ่อแม่ฝ่ายชายออกให้ เงินที่ได้ซองมาต้องคืนให้เค้าด้วยใช่มั๊ยคะ คุณ thangthai_ladypink ฟังตัวอย่างหัวหน้าคุณสามีแล้ว แอบอึ้ง ว่าภาษีสังคมเยอะจริงๆเลยค่ะ นี่ถ้าเป็นหัวหน้าแล้วมีลูกน้องหลายสิบคน(แต่ละคนก้อเดี๋ยวภรรยาคลอดลูก ญาติใครป่วย ญาติใครเสีย ลูกเข้าโรงเรียน ฯลฯ)  จะเหลือเงินเดือนใช้มั๊ยคะเนี่ย หรือว่าบริษัทเค้ามีงบให้สำหรับสวัสดิการพวกนี้ด้วยคะ คุณหนิง หว๋ายย พี่น่ะหรือยังเป็นวัยรุ่น เห็นประโยคนี้แอบยิ้มแก้มปริเลย 555 หนิงโชคดีมากๆ บ้านที่ญี่ปุ่นก้อผ่อนหมดแล้ว บ้านที่ไทยก้อซื้อแล้ว เวลาโปะนี่หมายถึงตอนโบนัสออกใช่ป่าวจ๊ะ สามสิบปีโปะเหลือสิบปี เก่งจริงๆ เป็นพี่กะแฟนถ้าโบนัสออกคงซื้อของเข้าบ้าน ชวนกันไปเที่ยวรอบโลกซะมากกว่า ดีเหมือนกันที่ได้เห็นตัวอย่าง เพื่อลดเวลาเป็นหนี้ลงหนึ่งในสาม ต่อไปต้องพยายามรัดเข็มขัดให้แน่นๆ คุณแจแปนเบอรี่ เราไม่ทราบเหมือนกันว่าพ่อแม่แฟนเราเป็นยังไงเพราะยังไม่เคยมีโอกาสได้ไปพบเลยค่ะ แฟนเราเองก้อกลับบ้านปีละครั้งสองครั้งเท่านั้นเอง แต่เท่าที่ทราบมาครอบครัวนี้เย็นชากันเป็นปกติ ก้อคงไม่มาสนใจกันมากหรอก อาจจะต่างคนต่างอยู่ก้อได้ค่ะ ที่สำคัญเชื่อว่าคุณพ่อเค้าคงเป็นคนฟังเหตุผลพอสมควรเพราะเป็นโปรเฟสเซอร์คงจะความคิดอินเตอร์พอสมควร(มั๊ง...หรือเราคิดเหมาไปเองก้อไม่รู้) จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 02:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเด็กแสบ ดีจังค่ะมีคนเคสใกล้เคียงกัน คุณเด็กแสบก้อทำงานนอกบ้านใช่มั๊ยคะ อ่าตอบคำถามก่อนดีกว่า ก่อนอื่น 3 ข้อนี้เป็นเรื่องที่เราคิดมาตลอดเวลาช่วงหลังจากเรียนจบใหม่ๆ แล้วซีเรียสมากด้วย เราคงเหมือนกันน่ะค่ะ ยิ่งพอเห็นพ่อแม่แก่ตัวลง คิดไม่ออกเลยว่าวันนึงเกิดอะไรขึ้นกับพวกท่านเราจะทำใจได้ยังไง เพราะครอบครัวเราอบอุ่นมากๆ เพราะงั้นพ่อกับแม่สำคัญที่สุดสำหรับเราอยู่แล้วค่ะ มากกว่าแฟน ถ้าต้องเลือกก้อเลือกพ่อแม่ ตอบได้เต็มปากเต็มคำ ข้อ 1. ปัญหาใหญ่ของเราไม่ใช่เอาความรักที่มีต่อผู้ชายคนนึงมาแทนที่ความยิ่งใหญ่จากรักของพ่อแม่ แต่เป็นเพราะงานเราค่ะ งานที่เราถนัดจะทำและทำได้ดี ก้อไม่มีที่เมืองไทยเลย แถมถ้าจะอยู่ใกล้พ่อแม่ก้อต้องไปเป็นอาจารย์ที่เชียงใหม่ หรือไม่ก้อทำธุรกิจอะไรซักอย่าง อยู่ กทม ก้อไกลสายตากันอยู่ดี ถ้ามีเรื่องฉุกเฉินกว่าจะจับเครื่องไปบ้านได้รวมเวลาทั้งหมดก้อคงไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมง บินจากโตเกียวกลับบ้านเราก้อถือว่าทำได้ภายในหนึ่งวันเหมือนกัน อีกอย่างถ้าไปเป็นอาจารย์ที่ไทยเราอาจจะอกระเบิดได้เพราะเราเป็นพวกบ้าอุดมการณ์ จะไปทำธุรกิจก้อเสียดายเวลาที่ร่ำเรียนมาเหมือนกัน ถ้าคิดจะทำไม่ต้องเรียนสูงนักก้อได้ สำหรับธุรกิจตรงสายกับด้านที่เราเรียน ก้อไม่ได้รุ่งเรืองที่ไทยอีกเหมือนกัน จะพลอยตกอับทำพ่อแม่ลำบากเข้าไปอีก ทุกวันนี้ถึงอยู่ไกลพ่อแม่แต่เราโทรกลับบ้านทุกวันตอนพักกลางวัน พ่อกับแม่ไม่รู้สึกเหงาหรอกค่ะ อีกหน่อยกลับญี่ปุ่นแล้วคงไปเยี่ยมพวกท่านได้บ่อยๆขึ้่น สรุปแล้ว เราไม่ได้บูชาความรักหรือยกให้ผู้ชายคนนึงมานำทางชีวิตแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ ไม่งั้นเราคงไม่ย้ายมาลองทำงานที่เยอรมันหรอก แต่ที่มีแฟนก้อเพราะคนๆนี้ support ทางจิตใจให้เราได้ดี รู้ใจแล้วก้อเข้าใจเราได้มากกว่าคนอื่น เคารพในเหตุผลกันและกัน เค้าบอกว่าอยู่ประเทศไหนก้อได้ถ้าเราชอบ(ที่มีงานที่เค้าหาได้) เคยคุยกันไว้ว่าถ้าอยู่เยอรมันแล้วแฮปปี้มีความสุขเค้าจะสมัครโพสด็อกตามมาที่เยอรมันก้อได้ แต่ถามใจตัวเองแล้วเราชอบไลฟ์สไตล์ที่ญี่ปุ่นมากกว่าเลยเลือกกลับไปอยู่ที่นั่น พ่อกับแม่ทุกคนแหละค่ะ อยากอยู่ใกล้ๆลูก แต่ถ้าลูกมาอยู่ใกล้แล้วต้องทิ้งหน้าที่การงาน ทิ้งสถานภาพทางสังคม ทุกอย่างมาสตาร์ทใหม่หมดที่บ้าน พ่อกับแม่ก้อไม่เอาเหมือนกันค่ะ ความสุขอีกอย่างของท่านคือดีใจที่ได้เห็นเราก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง มีความสามารถแล้วได้แสดงความสามารถเต็มที่ พ่อบอกว่าภูมิใจเสมอเวลาพูดถึงลูกให้ใครฟัง แม่บอกว่าในชีวิตนี้แม่ตั้งหน้าตั้งตารออยู่ 2 วัน 1. วันลูกรับปริญญา 2. วันลูกแต่งงาน ข้อสองนี่เราคงทำให้แม่ไม่ได้ถ้าต้องกลับไปอยู่ไทย นอกจากไปหาใครมาเป็นหน้าม้าแต่งให้แม่ชื่นใจเอา (เพราะถ้าให้แฟนตามไปอยู่ไทย หางานทำตรงสายงานไม่ได้แน่ ภาษาไทยก้อพูดไม่ได้ซักแอะ) ข้อ 2. ปัญหานี้เราก้อเคยคิดไม่ตกอีกเหมือนกันค่ะ แต่มาถึงวันนี้แล้วเรารู้ซึ้งแล้วว่า คำว่า Ph.D คือ Doctor of Philosophy ไม่ใช่ Doctor of Science หรือ Doctor of Art คนจบ Ph.D ควรมีความสามารถจัดการทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้าได้อย่างมีหลักการและไม่จำเป็นจะต้องเป็นเรื่องวิชาการเท่านั้น อะไรที่ต้องทำก้อต้องทำให้ดีที่สุด กว่าจะมาถึงตรงนี้เราก้อต้องผ่านความกดดัน ปัญหาแก้ยากๆ การทำงานร่วมกับคนสารพัดรูปแบบมากมาย ที่เราต้องเผชิญหน้าแล้วหนีไปตั้งหลักก้อไม่ได้ การเลี้ยงลูกอยู่บ้านก้อเหมือนกัน เราคิดว่าเราไม่ถนัด แถมไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ถ้าเรากลัวจะทำไม่ได้ ก้อแสดงว่าเราก้อยังไม่สมกับเป็นผู้มีวุฒิภาวะ ก้อยังเลือกจัดการเฉพาะอย่างอยู่ดี ฟังดูอาจจะคิดว่า ถ้าคิดว่าตัวเองเก่งแล้ว จัดการอะไรก้อได้แล้วจะมานั่งถามคนอื่นทำไม อันนี้เราจะบอกว่า สิ่งไหนที่ไม่รู้จัก ไม่ถนัด ก้อต้องค้นคว้า พอได้รับข้อมูลมาประมวลผล+optimize น่าจะจัดการได้ดีกว่าเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งค่ะ ถ้าถามเราตอนนี้เราตอบได้ว่า เราต้องรับความกดดันนี้ได้ค่ะ คงต้องพยายามตั้งสติรู้ว่าตัวเองทำอะไรแล้วทำไปเพื่อจุดหมายอะไร ถ้าจะต้องขอเงินสามี เราถือว่าลูกก้อเป็นสมบัติของเค้าครึ่งนึง เราดูแลให้อย่างดีแล้ว การจะขอเงินเค้าใช้ก้อคงไม่ตะขิดตะขวงใจค่ะ ยังไงวันนึงเราก้อจะกลับไปทำงานอีกแน่นอน ถึงที่เก่าจะไม่จ้างก้อจะหาที่ใหม่ไปจนกว่าจะได้ค่ะ เรื่องภาษา ถือว่าผู้จ้างเรากับเรา ก้อวินๆกันค่ะ เค้าก้อได้ประโยชน์จากภาษาอื่นๆและแบคกราวน์ของเราด้วย ถึงเราจะไม่สามารถเขียนเอกสารทางการภาษาญี่ปุ่นได้สละสลวยเหมือนคนญี่ปุ่น แต่ถ้าพออ่านได้ก้อถือว่าการสื่อสารไม่มีปัญหา เพราะงานที่เราทำดู skill เป็นเรื่องหลัก แต่ถ้าต้องทำงานบริษัทที่ต้องแข่งขันกันเรื่องภาษาเราก้อคงกังวลเหมือนกันค่ะ ข้อ 3. ใช้หลักการเดียวกับข้อ 2 ค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับรูปแปะก๊วยที่ AIST เหมือนรำลึกความหลังเลยค่ะ เมื่อเกือบสิบปีก่อนเราผ่านถนนเส้นนี้ประจำ เห็นใบไม้เปลี่ยนสีครั้งแรกในชีวิตก้อที่นั่นแหละค่ะ คุณเด็กแสบทำงานอยู่แถวนั้นเหมือนกันเหรอคะ ***ยา่วมากเลยแฮะ คำตอบของเรา พิมพ์จนตาลายเลยค่ะ 555*** แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 03:48:08 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 03:01:45 จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 02:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ NEKKI นานๆเห็นล็อคอินที ขอบคุณมากค่ะที่มาแสดงความยินดี(ทั้งที่ยังไม่ได้ลงวันแต่งเลย หุๆ) อีกหน่อยเราคงได้เจอกันบ่อยแน่ค่ะ อยู่ใกล้ๆกัน ^^ แหมๆอย่าอิจฉาเลย เดี๋ยวก้อถึงตาตัวเอง ตอนนี้งานดีไปแล้วหนึ่งเรื่อง เหลืออีกเรื่อง เดี๋ยวก้อถึงเวลาจ้า อันที่จริงงานดีความรักลงตัวก้อไม่ได้หมายความว่าชีวิตจะราบรื่นเสมอไปหรอก (วันดีคืนดีอาจจะมีความคิดแว้บเข้ามาในสมองว่า นี่ชั้นกำลังถูกล่ามโซ่อยู่รึเปล่า 555) จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 02:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กลับมาอยู่ญี่ปุ่นเมื่อไหร่ กริ๊งกร๊างมาหาป้าด้วยจะได้ไปหาขนมอร่อยทานกัน ป้ามองไว้หลายร้านน่าอร่อยทั้งนั้น ส่งมาให้ลองดูก่อนหนึ่งชิ้นค่ะ จากคุณ : พนอจัน - [ 27 ก.พ. 52 08:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คำถามคุณเด็กแสบโดนใจมากเลยคะ ตอนนี้ก็กำลังเครียดกับคำถามพวกนี้ ว่าควรตัดสินใจยังไงดี พอดีพ่อเราเสียไปนานแล้วตอนนี้ก็อยู่กัน 3 คน แม่ เรา น้องชาย ไม่อยากจะทิ้งแม่ไปเลยคะ แต่จะให้เค้ามาทำงานเมืองไทยก็ลำบาก ชีวิตคนเรานี้ ได้อย่างเสียอย่าง ไม่สมหวังซะทุกอย่างจิงๆ จากคุณ : bb (bbow) - [ 27 ก.พ. 52 08:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับจขกทด้วยค่ะ เรื่องรวย-จน, บ้านใหญ่-บ้านเล็ก ,คอนโด-บ้านเดี่ยว ฯลฯ ช่องว่างระหว่างชนชั้นของคนญี่ปุ่นนี่มันไม่กว้างเหมือนของคนไทย คนญี่ปุ่นรวย-จน ก็ขึ้นรถไฟเหมือนกัน ค่อนข้างจะเสมอภาคเท่าเทียมกันค่ะ ที่เห็นคุยเรื่องเงินๆทองๆ อวดนี่ไม่เคยได้ยินสักครั้งจากคนญี่ปุ่น บ้านหรือแมนชั่น แล้วแต่คนอยู่อาศัย ว่าต้องการแบบไหน ดิฉันและเพื่อนคนญี่ปุ่นอีก2คน เราซื้อบ้านไล่ๆกัน คนแรกไปซื้อบ้านเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว อีกคนไปซื้อแมนชั่นเก่ามือสอง เพราะไม่มีลูก เลยซื้อแบบพอเพียงฯ ส่วนดิฉันและสามีเราชอบทีสูงหน่อย ก็เลือกแมนชั่นใหม่ ขนาดพอเพียง กะว่าพอลูกย้ายออกไปอยู่กัน2คนก็ไม่เหงา และทำความสะอาดได้ทั่วถึง และถ้ามีลูกนี่เป็นอีกเรื่องเลยค่ะ ร.รลูก ไกลไหม? อนุบาลนี่ไม่ค่อยเท่าไหร่ บางร.ร.มีรถบัสรับส่ง ประถมนี่ต้องเดินไปเอง มีเพื่อนคนหนึ่ง ชอบทะเล ไปซื้อบ้านใกล้ทะเล แต่สิ่งแวดล้อมไม่ดีเลย มีสนามรถแข่ง มีรง.อยู่ใกล้ๆ ลูกไปร.ร.ต้องเดินไกลเป็นกิโล. เปลี่ยวก็เปลี่ยวเห็นแล้วสงสารเด็ก สวนสาธารณะ, ซุปเปอร์,รพ. มีลูกนี่คิดหลายตลบค่ะ ถ้าคิดจะซื้อแล้วอนาคตเผื่ออยากขาย ควรเลือกทำเลทองไว้ก่อน ซึ่งราคาก็จะสูงตามไปด้วย แต่ขายได้แน่นอน จากคุณ : Kirara_ko - [ 27 ก.พ. 52 09:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาตอบอีกรอบค่ะ ไอ้ที่โปะเนี๊ย ไม่ได้ใช้เงินโบนัส สักบาทเดียวค่ะ เพราะเงินเดือนแฟนหนิงน้อย โบนัสก็ได้น้อยนิด เรียกว่าซักหน้าไม่ถึงหลังเลยก็ว่าได้ค่ะ ฮ่า แต่เค้าเป็นคนเล่นหุ้น ช่วงที่หุ้นราคาสูง เทขายหมดน่ะค่ะ ก็เลยมาโปะที่เหลือจนหมด จากคุณ : หนูริวจัง - [ 27 ก.พ. 52 09:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องเงินช่วยของแขกในงานแต่ง แล้วแต่ครอบครัวค่ะ สมมติ จัดงานแต่ง 1 ล้านเยน พ่อแม่ออกเงินให้ แขกใส่ซองมา 1.5 ล้านเยน คู่บ่าวสาวก็อาจจะเอา 1 ล้านเยนคืนพ่อแม่ไป 5 แสนเยนก็เอาขึ้นไว้ หาก บางครอบครัวพ่อแม่มีตังค์หน่อยก็เอาเงิน 1.5 ล้านเยนให้ลูก แล้วตัวเองก็ ออก 1 ล้านเยน ถือว่าจัดงานแต่งให้ลูกไป พี่ว่าที่ญปเวลาจัดงานแต่งไม่ต้องคิดมากเหมือนบ้านเรา คือ แขกจะรู้ ธรรมเนียมว่าควรใส่ซองเท่าไหร่ เชิญคนเดียวก็มาคนเดียว ที่นั่งในปาร์ตี้ก็ ฟิกซ์ไว้ เดินสะเปะสะปะไปนั่งตามใจชอบไม่ได้ คู่บ่าวสาวก็จะควบคุมค่าใช้ จ่ายได้ ที่เมืองไทยบางคู่ จองโต๊ะไว้ 300 คน แต่แขกมาสัก 350 คน บางทีก็ต้อง เปิดโต๊ะใหม่กันเดี๋ยวนั้น วุ่นว่ายเหมือนกัน ลูกโยเยเหลือเกิน ต้องไปแล้วค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 27 ก.พ. 52 10:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องซื้อบ้านไว้ตอนลูกหลับจะมาเขียนค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 27 ก.พ. 52 10:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องซื้อบ้านนะคะ ส่วนตัวพี่คิดว่า น้องจอยจำเป็นแค่ไหนที่จะต้องรีบซื้อ บ้าน? น้องจอยต้องลองเอาข้อมูลทุกอย่างมาเปรียบเทียบแล้วคิดให้ถี่ถ้วน อีกที เช่น 1. ในอนาคตจะทำงานที่tsukubaไปอีกกี่ปี 20-30 ปี? 2. หากมีลูกแล้ว จะลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้าน หรือ เป็นworking womanต่อไป? (ปัจจัยการมีลูก สามารถเปลี่ยนชีวิตลูกผู้หญิงคนนึงได้มาก ทีเดียวโดยเฉพาะสังคมญป) 3. ในอนาคตว่าที่สามีจะถูกส่งไปประจำที่อื่นอีกหรือไม่? 4. Life Styleของตัวเองและคู่ชีวิตเป็นแบบไหน? 5. หากเกษียณแล้วจะอยู่ญป หรือไทยมากกว่ากัน? ฯลฯ น้องจอยต้องปรึกษาว่าที่สามีให้ดีก่อน แล้วค่อยตัดสินใจ อย่าผลีผลาม อย่า ไปคิดว่าหากเราพลาดซื้อบ้านโครงการนี้แล้วเราจะพลาดบ้านดีๆไปตลอด ชีวิต --> ไม่จริงค่ะ ดังภาษิตฝรั่งเค้าว่าthe grass is greener on the other side of the fence บางทีเราซื้อบ้านที่เราแสนจะถูกใจสุดๆไปแล้ว แต่ พอไปเที่ยวบ้านเพื่อน กลับอยากได้บ้านแบบบ้านเพื่อนแทน หรือเห็น โบรชัวร์ขายบ้านมาหย่อนใส่ตู้ไปรษณีย์ที่บ้าน ก็น้ำลายหกอีก.... ซื้อบ้านที่ญปมันไม่ง่ายเหมือนบ้านเมืองไทย คือ ไม่ชอบก็ขายแล้วย้ายไป เรื่อยๆ ซื้อทีก็ติดสัญญาทาสกันไป 30 ปี จริงอยู่ว่าเอาเงินโปะได้ แต่ก็ต้อง คำนวณเศ.ก.ของครอบครัวดีๆ พอมีลูกแล้ว เงินที่คิดจะโปะบ้าน อาจจะไป ทุ่มที่การศึกษาลูกแทน หรือมีเพื่อนมาชวนทำธุรกิจ ก็อยากได้เงินก้อนไป ลงทุน ฯลฯ บ้านที่ซื้ออยู่ในวันนี้กับสามีสองคน กับบ้านที่อยากอยู่ในวันหน้าหากมี สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นก็ไม่ใช่บ้านหลังเดียวกัน / บ้านที่ซื้อในวัยทำงานวันนี้ กับ บ้านที่อยากอยู่หลังเกษียณก็ไม่ใช่บ้านหลังเดียวกัน จะเป็นบ้านหลัง หรือแมนชั่นก็มีข้อดีข้อด้อยต่างกันไปค่ะ ขึ้นอยู่กับใครชอบ ชีวิตแบบไหน ไม่ได้เกี่ยวกับชั้นวรรณะเลยค่ะ เพราะการจะกำหนดราคา บ้าน-แมนชั่นสักหลัง มันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น ทำเล (ราคาที่ดิน) - ขนาด - วัสดุก่อสร้าง - บริษัทสร้าง - เศ.ก.ของประเทศ - ทิศ - ชั้น เป็นต้น เรื่องยืมเงินของคุณพ่อคุณแม่มาซื้อบ้าน อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับแต่ละครอบครัว ไปค่ะ แล้วก็ความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามี-ลูกสะใภ้ หากน้องจอยเข้ากันได้ดี กับครอบครัวว่าที่สามี เรื่องอื่นก็ไม่เป็นปัญหาค่ะ โดยเฉพาะหากครอบครัว ทางโน้นไม่ได้เข้ามาอยู่ด้วย แค่ให้ยืมเงิน เค้าคงไม่มามีอิทธิพล แต่อาจจะ เก็บไปคิดได้ เช่น ในขณะที่ยืมเงินพ่อแม่มาซื้อบ้าน แต่ว่าที่สามีขยันซื้อของ แบรนเนมแพงๆให้ภรรยาใส่โชว์ให้คุณแม่สามีเห็นบ่อยๆ ท่านก็อาจจะคิดว่า ฟุ่มเฟือย แต่กรณีน้องจอยมีงานทำ ทุกอย่างน่าจะราบรื่นค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 27 ก.พ. 52 13:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เรื่องบ้านขอผ่านค่ะ เพราะไม่มีประสบการณ์ มาอยู่บ้านพ่อแม่สามีค่ะ และคงเป็นกบเกาะเค้าไปแบบนี้จนกว่าลูกจะโตค่ะ เพราะมันได้เก็บเงินดีค่ะ อนาคตไม่แน่นอน ตอนนี้ของงกเงินเก็บไปก่อน  ส่วนตัวเราก็พยายามปรับตัวเข้ากับพ่อแม่สามีให้ได้ค่ะ อย่าห่างจนเกินไปค่ะ แต่ก็เป็นตัวของตัวเองด้วยค่ะ ส่วนเรื่องเงินแต่งงานเนี่ย ไม่ได้จัดที่ญี่ปุ่นเลยค่ะ เพราะแต่งงานที่ไทยก่อน ค่าใช้จ่ายต่างๆ สามีเป็นคนจัดการเองค่ะ ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับทางบ้านเลย  เงินสินสอดและค่าใช้จ่ายต่างๆด้วยค่ะ  อันนี้อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พ่อสามี ไม่ค่อยมายุ่มย่ามเรื่องครอบครัวเราค่ะ  เพราะไม่มีบุญคุณเรื่องเงินทองกันเลยค่ะ พอแต่งงานได้สองเดือน อภิชาติบุตรมันก็มาเกิดค่ะ  ไปเที่ยวไหนก็ไม่ได้ไป  อดใส่กิโมโนในงานแต่ง แต่ก็แอบดีใจเพราะได้ยินแว่วๆมาว่า ค่าใช้จ่ายเนี่ย หลายแสนเหลือเกิน และออกตังค์ทั้งฝ่ายหญิงและชาย  ได้ซองคุ้มหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่คงเหนื่อยกับการที่ต้องเตรียมงาน ของชำร่วย การ์ด  ดูแล้วประเพณีค่อนข้างละเอียดมากค่ะ  เราคงแอบเครียดเหมือนกัน เงินใส่ซอง พี่น้องจะให้แค่ไหน คงไม่ตายตัวมั้งคะ  แต่ถึงขนาด 10 มังนี่คงไม่ใช่ทางญาติเราแล้วล่ะค่ะ  ใส่ซองปกติก็ 3 มังค่ะ รายที่ให้ยอะหน่อยก็ 5 มังค่ะ  ถ้าให้ถึง 10 มัง นี่เราคงน้ำตาคลอเลยอ่ะค่ะ เราคลอดลูกสาว ญาติๆพี่น้องก็ให้มาคนละมังค่ะ สนิทหน่อยก็ 3 มังค่ะ  คือจะบอกว่าได้จริงๆก็ดีใจค่ะ  แต่เหนื่อยที่ต้องหาของมาคืนให้อีกน่ะค่ะ ต้องหาราคาประมาณครึ่งหนึ่งที่ได้รับมาด้วยนะคะ   ยังไงเรื่องบ้านและเรื่องแต่งงาน ค่อยๆวางแผนไปนะคะ เพราะอะไรๆก็ต้องจ่ายเยอะน่ะค่ะ เราแต่งงานที่ไทย แต่ที่ญี่ปุ่นก็จัดเลี้ยงกินข้าวธรรมดาค่ะ ภายในญาติพี่น้องค่ะ จากคุณ : Mnki - [ 27 ก.พ. 52 20:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสค่ะคุณน้า โมะจิร่งค่าาา ไปโน่นแล้วหนูจะต้องขอติดสอยห้อยตามคุณน้าไปทานขนมอร่อยๆแน่ๆ หนูยิ่งโปรดปรานมาก ขนมหวานๆครีมเยอะๆ อย่างรูปนี้ช่างเลือกมาได้ตรงใจจริงๆอยากไปทานเดี๋ยวนี้เลยค่ะ 555 ึคุณ bb คะ ถ้าชีวิตไม่มีทางเลือก คิดยังไงก้อคิดไม่ตก ก้อทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ โลกสมัยนี้แคบลงทุกวันพยายามแนะนำให้คุณแม่ใช้ Skype หรือโปรแกรมสื่อสารทางเวบแคมดูสิคะ คุณแม่เราก้อใช้ค่ะเจอหน้ากันทุกวัน ถึงไม่ได้อยู่ใกล้ท่านแต่ก้อได้รับรู้ความเป็นไปอย่างใกล้ชิดเหมือนกัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นก้อติดต่อขอความช่วยเหลือจากเพื่อนฝูงหรือญาติที่อยู่ใกล้ได้ัทันทีระหว่างรอเรากลับไป วิธีนี้คงพอจะทำให้คลายกังวลไปได้ทั้งสองฝ่ายนะคะ จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 23:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ Kirara_ko สงสัยจะเป็นเพราะเราเรียนมหาลัยเอกชนมาน่ะค่ะ เลยเห็นพวกคุณหนูคุณชายทั้งหลายอวดความมั่งมีของพ่อแม่กันพอสมควร เช่น ที่บ้านมีรถอะไรหรือว่าทำงานตำแหน่งอะไรอยู่ที่ไหน(ไม่ยักกะถามถึงแม่มั่งเนอะ) แล้วก้อจดจำข้อมูลครอบครัว เวลาพูดถึงใครก้อเอาข้อมูลนี้บอกต่อๆกันเสมอ แต่ก้อไม่ได้มีอาการดูถูกกันนะคะ(หรือเก็บอาการก้อไม่รู้) เลยคิดว่า อืมม สังคมญี่ปุ่นก้อมีอย่างงี้ อ่านความเห็นคุณ Kirara_ko และหลายๆท่านข้างบนแล้วคงเป็นได้ว่าคนทั่วไปคงไม่เอาเรื่องนี้มาใส่ใจกัน อาจเป็นแค่สังคมเล็กๆที่เราเจอมา อยากถามอีกอย่างน่ะค่ะ ว่าหาบ้านใกล้โรงเรียนง่ายกว่าหาโรงเรียนใกล้บ้านรึเปล่าคะ คุณหนิง พ่อน้องริวสุดยอดมากกกกค่ะ ไม่ค่อยเห็นคนญี่ปุ่นที่ทำงานบริษัทจะเล่นหุ้นเป็นงานอดิเรก นอกจากคนที่ทำเป็นล่ำเป็นสันจริงๆ เทขายได้กำไรมาโปะบ้านได้เนี่ย ไม่ธรรมดาจริงๆ วันหลังขอฝากเนื้อฝากตัวไปขอคำแนะนำเรื่องเล่นหุ้นด้วยคนนะจ๊ะ จากคุณ : enjoymiracle - [ 27 ก.พ. 52 23:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หวััดดีค่ะพี่ฟัดจ์ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับคำแนะนำที่ละเอียดแล้วก้อเป็นประโยชน์มากๆ ต้องลองตอบคำถาม 5 ข้อดูเป็นข้อสอบเลยค่ะ 555 เผื่อพี่ฟัดจ์จะมีคำแนะนำเพิ่มเติม(รบกวนมากไปมั๊ยคะ) 1. แพลนในตอนนี้คือ 20 ปีค่ะ เพราะงานที่ได้มีระยะงาน 20 ปีถ้าหมดจากนี้แล้วก้ออาจจะต่อได้อีก(ตามที่เจ้านายเค้าบอกมานะคะ) แต่ยังไงก้อไม่ถือว่าเป็น　Permanent Position อยู่ดีค่ะ ไม่รู้จะเชื่อมั่นได้แค่ไหน 2. ถ้ามีลูกแล้ว คงออกงานไม่เกิน 2 ปีค่ะ(รวมคลอด) ถ้าที่ทำงานตอนนี้ให้ลาพักแล้วมาต่อได้ แต่ถ้าไม่ได้ก้อออกแล้วหลังจากลูกเข้าเนิร์สเซอรี่ได้หางานทำใหม่ค่ะ (อันนี้คาดว่าแม่แฟนอาจจะมาช่วยดูแลได้ เพราะตอนนี้ก้ออยู่ว่างๆ กรณีนี้ยินดีให้เข้ามามีส่วนร่วมเต็มที่ค่ะ) 3. ว่าที่สามีอาจจะมีต้องไปประจำที่อื่น ถ้าตาม Road map ของสายงานนี้แล้ว คงต้องไป ตปท ซักปีสองปี แต่อาจจะให้เค้าไปเอง ไม่ต้องขนกับไปทั้งครอบครัวค่ะ 4. Life Style ตอนนี้ไม่ทราบจะเปลี่ยนในอนาคตรึเปล่า แต่ถ้าถามตอนนี้ตัวเองและแฟนเป็นคนประเภทชอบกินเที่ยว บ้าเทคโนโลยี แต่รักธรรมชาติ ไม่ชอบอะไรที่ยุ่งยาก แล้วก้ออยากทำวันนี้หรือเวลาอันใกล้นี้ให้มีความสุขมากกว่ารอเก็บเล็กผสมน้อยไปมีความสุขบั้นปลายชีวิตเอาค่ะ 5. ถ้าเกษียณแล้วอยากไปอยู่ไทยเหมือนกันค่ะ เรื่องบ้านนี้คงจะทำอย่างที่หลายๆคนแนะนำว่าดูๆไปก่อน อย่ารีบร้อน ตอนแรกคิดว่า เอ เราก้อจะอยู่ญี่ปุ่นอีกนาน ถ้าไม่รีบซื้อก้อเสียค่าเช่าไปเปล่าประโยชน์ แต่อันที่จริง เลือกบ้านผิดก้อคิดจนตัวตายเหมือนกันนะคะเนี่ย... คุณ Mnki เรื่องเงินใส่ซอง(จากญาติพี่น้อง) นี่คงไม่ตายตัว แล้วแต่ครอบครัวจริงๆ ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ เราลืมเรื่องการหาของตอบแทนครึ่งหนึ่งของเงินที่ได้รับไปเลย อยู่ญี่ปุ่นนี่ไม่ว่าจะงานอะไรก้อธรรมเนียมเยอะจริงๆ... จากคุณ : enjoymiracle - [ 28 ก.พ. 52 00:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องมีลูกนะคะ เป็นสิ่งที่ต้องคิดหนักเหมือนกันสำหรับworking womanใน ญป หากน้องจอยมีงานที่มั่นคงและเข้าใจสถานภาพของน้องจอยก็ถือว่าโชค ดีมากๆเลยค่ะ เท่าที่เห็นส่วนใหญ่ เมื่อมีลูกสาวทำงานจะถูกสถานการณ์บีบ บังคับให้พักงานมาเลี้ยงลูกอย่างเดียว จวบจนลูกเข้า ป.1(ก็ราว 6 ปี) ถึงจะ ได้เป็นไท บางบริษัทเมื่อรู้ว่ามีลูกอ่อน จะไม่รับเข้าทำงานแม้โพรไฟล์จะเริ่ดแค่ไหน บางคนจบPh.D.มาด้วยซ้ำไป (ซึ่งพี่ว่าdiscriminateมากเลย) เพราะเค้ากลัว ว่าหากลูกป่วย ทางเนิร์สโทรมาแจ้ง แม่จะต้องรีบไปรับลูกกลับโดยด่วน ทำ ให้ต้องลางาน แล้วเด็กเล็กๆก็มักจะป่วยบ่อยด้วย หากน้องจอยมีลูกเล็ก แต่แฟนต้องย้ายไปทำงานตปท. น้องจอยจะดูแลลูก เอง+ทำงานไปด้วยคนเดียวได้เหรอคะ ถึงคุณแม่แฟนจะมาช่วยดูลูกให้ แต่พี่ว่าคนแก่ดูเด็กเล็กไม่ค่อยไหว เพราะ เค้าไล่ตามจับเด็กไม่ไหว ยิ่งช่วงเด็กหัดคาน หัดเดิน และหัดวิ่งเนี่ย เหนื่อย มากๆ แต่หากลูกเข้าชั้นประถมแล้ว พี่ว่าคุณแม่แฟนจะช่วยได้มากเลยหล่ะ คุณพ่อสามีพี่ท่านซื้อแมนชั่นไว้หลังนึง ตอนถูกส่งไปประจำที่โอซาก้า แต่ ซื้อแล้วก็ไม่ได้อยู่เพราะท่านถูกย้ายบ่อย ลูกๆก็อยู่กันไปจนเรียนจบมหาลัย จากนั้นก็ให้คนเช่าเพราะลูกๆได้งานในโตเกียวกันหมด คุณพ่อท่านก็อยู่ บ้านบริษัทไป จวบจนอายุ 70 ท่านจึงตัดสินใจซื้อแมนชั่นด้วยเงินสด (เป็น ปกติของคนแก่ เพราะธนาคารไม่ปล่อยกู้) เป็นแมนชั่นที่ท่านคิดอยากจะอยู่ ไปจนตาย เลือกตามความต้องการของตัวเอง และเหมาะกับlifestyleของ ชีวิตบั้นปลายของท่านมากๆ พี่มีเพื่อนฝรั่งคนนึง แต่ก่อนบ้านเราอยู่ติดกันค่ะ เพื่อนคนนี้ใกล้จะ 60 แล้ว หล่ะ อยู่ญปมา 20 กว่าปี เช่าบ้านมาโดยตลอด อยู่โยโกฮาม่าแต่นั่งรถไฟ เข้าไปทำงานแถวคานดะ โตเกียวทุกวัน จวบจนเค้าคิดจะเกษียณ เค้าจึงซื้อ แมนชั่นแถวๆ รอยต่อชิบะ-โตเกียว เหตุผล คือ ใน 1 ปี จะวนเวียนพัก ระหว่างอังกฤษ ออสเตรเลีย และญป ฉะนั้นหาแมนชั่นที่ใกล้สนามบิน หน่อย แต่ก็ใกล้ตัวเมืองด้วย.... หากน้องจอยเกษียณ แล้วคิดจะบินไปๆมาๆญป-เมืองไทยหรือเปล่าคะ แล้ว ทุกครั้งที่มาญป คิดจะไปพักแถวtsukubaหรือเปล่าคะ แล้วหากลูกโตขึ้น คิด ว่าเค้าจะใช้ชีวิตแถวtsukubaแล้วใช้รถไฟcommuteมาเรียนในโตเกียวทุก วันหรือเปล่าคะ ว่าที่สามีของน้องจอยเป็นคนญป พี่เห็นด้วยที่จะซื้อบ้านที่ญปไว้ เพราะอย่าง น้อยมันจะเป็นการเตรียมพร้อมให้ลูกมีทางเลือกว่าเค้าจะอยู่ที่ไหนเมื่อเค้าโต ขึ้น ประเทศพ่อ หรือประเทศแม่ดี ถึงน้องจอย+สามีจะกลับไปใช้ชีวิตที่เมือง ไทย ลูกอาจจะเลือกที่จะรับการศึกษา+ทำงานที่ญปก็ได้ใช่มั้ยคะ ตอนนี้ชีวิตน้องจอยเพิ่งจะเริ่มต้นเอง ค่อยๆคิดไปนะคะ อย่าเพิ่งด่วนตัดสิน ใจ หาหนี้มาผูกมัดตัว ซื้อบ้านดีๆหลังนึงนี่ จนไป 30-35 ปีเลยหล่ะค่ะ จากคุณ : fudge-a-mania - [ 28 ก.พ. 52 08:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดิฉันมาอยู่ญี่ปุ่น ก็คลอดลูกเลย และอยู่บ้านนอกเสียด้วย เป็นแม่บ้านอย่างเดียว เลยไม่รู้ว่าสังคมของเด็กญี่ปุ่น(รร.เอกชน) เป็นอย่างนี้ ต้องขอโทษจขกทด้วยค่ะ เหมือนคุยกันคนละเรื่องไปเลย ตัวเองเคยคิดอยากให้ลูกไปรร.เอกชนดีๆเหมือนกัน เพระคิดว่าอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี น่าจะดีกว่า แต่สามีก็ไม่เห็นด้วยเอาเสียเลย ถ้าไปติดความฟุ้งเฟ้ออย่างที่บอกมานี่คงไม่ไหว..... หาบ้านใกล้รร. คงง่ายกว่ามั้งคะ? อย่างที่บ้านนี่ก้อ เล็งๆ รร.ไว้ให้ลูกตั้งแต่เค้าอยู่อนุบาล ก็ถามเอาจากเพื่อนๆคนญี่ปุ่นนั้นแหละค่ะ โดยเฉพาะคนที่เค้าเกิดที่นี่ โตที่นี่ จะได้คำแนะนำดีๆมาค่ะ แล้วก็ค่อยมาซื้อบ้านที่อยู่ในเขตที่เราจะไปเข้ารร.นั้นๆค่ะ มีเพื่อนคนหนึ่งทุกวันนี้เค้ายังเช่าบ้านเป็นหลังอยู่ เพราะอนาคตหากลูกไปสอบเข้ารร.ที่ไกลๆ ที่เค้าเลือกเอาไว้ได้ เค้าบอกว่าจะย้ายไปเช่าบ้านอยู่ใกล้ๆรร.แทนค่ะ จากคุณ : Kirara_ko - [ 28 ก.พ. 52 11:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับว่าท่ีเจ้าสาวคนใหม่ด้วยค่ะ เคยแอบเข้าไปอ่านและดูรูปท่ีบล็อคเจ้าของกระทู้   เชื่อว่าเจ้าของกระทู้ต้องเป็นเจ้าสาวท่ีสวยและงดงามคนหนี่งแน่ๆค่ะ ตอนแรกว่าจะไม่ออกความเห็นแล้วค่ะ  เพราะตัวเองไม่ได้ซื้อบ้าน   อาศัยอยู่ท่ีบ้านพ่อแม่ของสามี  แต่อยู่คนละชั้น แยกทุกอย่าง เข่น ครัว  ห้องน้ำ   ทำความสะอาดก็เฉพาะชั้นของตัวเอง  บางทีใจดีก็ทำความสะอาดบันได้ให้แม่สามีด้วย ความจริงตัวเองก็ต้องผ่านบันไดนั้นอยู่แล้ว แต่แม่สามีบอกไม่ต้องทำหรอก ชั้นของแม่เด๋ียวแม่ทำเอง  ( แม่อายุ 77 ปีแล้วค่ะ ) ฉันก็เลยสนองปล่อยให้แม่ทำเอง   ดิฉันขอตอบตามประสบการณ์  และอาศัยท่ีโองิคุโบ  เขตสุงินามิกุ มา8ปีนะคะ อาจแตกต่างจากท่านอื่นๆนิดหน่อย  หรือไม่หน่อยหนอ ท่ีเจ้าของกระทู้บอกว่าคุณหนูคุณชายทั้งหลายอวดความมั่งมีของพ่อแม่กันพอสมควร เช่น ที่บ้านมีรถอะไร  โอเรื่องนี้เล็กๆค่ะลูกชายเรียนอนุบาลของเอกชน ตอนนี้ปี 3 เด็กแค่นี้ก็คุยกันแล้วค่ะ    บ้านฉันมีโน่นมีน่ี  ได้ยินบ่อยๆ  ดิฉันถือเป็นเรื่องจิ๊บๆ เด็กๆก็คงคุยกันประตามประสา   ส่วนบรรดาแม่ๆ  ทั้งห้องรู้กันไปหมดว่าคุณพ่อบ้านทำงานอะไร สามีคุณคนนั้นทำงานดีเน๊าะ  ( บอกชื่อบริษัท ) สามีคุณคนนี้ยังเด็กอยู่เงินเดือนไม่เยอะ  เค้าบอกฉันว่าเงินเดือนไม่พอใช้  เป็นต้น แถมพูดไปถึงครูอีก   แต่ดิฉันก็ชอบโรงเรียนนี้ เพราะคิดว่าท่ีนี่ค่อนข้างเฟรนล่ีมากกว่าโรงเรียนอื่นๆแถวบ้าน   อีกโรงเรียนหนี่งข้างบ้าน เวลารับส่งลูกๆ บรรดาแม่ๆแต่งตัวสุดเริ่ด เสื้อผ้าหน้าผม   ดิฉันคงเครียดตายไปซะก่อนถ้าต้องแต่งตัวไปรับลูกแค่ 5 นาที ปีท่ีแล้วต้องเลือกโรงเรียนประถมให้ลูก  ( รัฐบาล ) แม่สามีให้เรียนโรงเรียนฝั่งท่ีบ้านตั้งอยู่ และรัฐก็เลือกให้ด้วย   แต่ดิฉันอยากให้ไปอีกฝั่งหนี่งเพราะชอบบรรยากาศของโรงเรียนมันสว่างไสวดี   บ้านดิฉันอยู่กึ่งกลางทั้งสองโรงเรียนแต่บ้านติดถนนใหญ่  และรัฐก็ถือเอาถนนใหญ่เป็นเส้นแบ่งเขต แม่สามีไม่ค่อยเห็นด้วยตอนแรก  ถามไปถามมาเหตุผลเพราะ   โรงเรียนท่ีดิฉันและสามีชอบจะมีเด็กจากดันจิ มาเข้าเยอะ และบ้านแถวๆนั้นก็ค่อนข้างเล็กและอยู่ติดๆกัน  กลัวเด็กมาจากครอบครัวท่ีไม่ดี พูดไม่สุภาพ เช่นโอมาเอะ  แต่ดิฉันว่าเด็กกำลังเรียนรู้  คำพวกนี้ไม่ว่าโรงเรียนไหนเด็กก็คงพูดบ้าง ในทีวีก็มีให้เห็นทุกวัน  ก็คงต้องสอนกันไปปรกติแม่สามีเป็นคนดีมากๆ  อยู่ด้วยกันมา 8 ปี ไม่เคยมีปากมีเสียงกันเลย ก็ค่อนข้างอึ้งท่ีแม่ให้เหตุผลแบบนี้มา  ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงจะเป็นห่วงหลาน แต่ในท่ีสุดแม่ก็บอกแม่ไม่มีปัญหาถ้าเรากับสามีปรึกษากันดีแล้ว   แม่ก็ตามใจ ท่ีบอกไปเพราะแค่ให้ความคิดเห็นเท่านั้น แม่ให้ยืมเงินซื้อบ้าน น่ีคงแล้วแต่คนมั้งคะ  บางคนก็ชอบยุ่ง  บางคนไม่ยุ่งเลย   เช่นบ้านดิฉัน  อยู่บ้านเดียวกันมา 8 ปี  แม่สามีไม่ขึ้นมาท่ีชั้นของดิฉันเลย   ถ้าแม่ให้ยืม  ดิฉันจะรีบเอา  อิๆ ตอนดิฉันแต่งงาน พ่อแม่สามีออกสินสอดและค่างานเลี้ยงให้ ก็เลยไม่ได้รับซองค่ะ ญาติผู้ใหญ่ให้ประมาณ 3-5 มัง พี่กับน้องก็คนละ 3 มัง  ประมาณนี้ค่ะ เรื่องซื้อบ้านหรือแมนชั่น  ก็คงขึ้นอยู่กับว่า  เจ้าของกระทู้ชอบแบบใหน คงต้องดูหลายๆอย่าง  เหมือนกับเพื่อนๆ ข้างบนแนะนำไว้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 19:47:23 จากคุณ : ช้างครับ - [ 28 ก.พ. 52 19:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้นี้ได้ความรู้เยอะจริงๆ ขอเซฟเก็บไว้นะคะ ไม่มีประสบการณ์เลยช่วยตอบอะไรไม่ได้เลย ขอโทษด้วยค่ะ เคยอยู่Tsukubaแค่ระยะสั้นๆหนึ่งปีเมื่อนานมาแล้ว( เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะค่ะ ) จำได้แค่ว่าค่าครองชีพค่อนข้างถูก ค่าเช่าบ้านก็ไม่แพง ( แต่ตอนนั้นอยู่หอมหาลัยค่ะ เดือนละหมื่นกว่าๆเอง ) ช่วยอะไรมากไม่ได้ แต่เห็นด้วยกับความเห็นที่ว่าอย่าเพิ่งรีบร้อนซื้อบ้านเลยค่ะ  ลองเช่าอยู่กันไปซักพักแล้วค่อยขยับขยายจะดีกว่านะคะ ( ความเห็นส่วนตัวค่ะ ) เห็นรุ่นพี่ที่รู้จักกัน ( อายุสามสิบต้นๆค่ะ ) แต่งงานซื้อบ้านแล้ว ทำงานทั้งคู่ก็จริงแต่แกบ่นว่าหนักมาก ต้องผ่อนอีกเกือบสามสิบปี ตอนนี้เลยพักเรื่องลูกไปก่อน แต่คิดอีกแง่นึง ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี บ้านราคาตกฮวบค่ะ ถ้ารอไปซักพักแล้วมีเงินซื้อก็น่าสนใจนะคะ ราคามันถูกกว่าเมื่อสองสามปีก่อนเยอะเลย ( อันนี้ฟังเค้ามาอีกทีค่ะ ) ยังไงก็ยินดีด้วยล่วงหน้านะคะ ส่วนตัวเองยังไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไงเลยค่ะ เอาแค่ว่าเรียนจบหางานให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน ^^" จากคุณ : มอนจะ - [ 1 มี.ค. 52 22:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับความเห็นเพิ่มเติมข้างบนนี้ ดีใจมากๆที่มีคนแชร์ประสบการณ์และยกตัวอย่างให้ด้วย โดยเฉพาะคุณพี่ฟัดจ์นี่รบกวนมาหลายรอบเลย เรื่องมีลูกนี่มันช่างเป็นอะไรที่เปลี่ยนชีวิตกันจริงๆ ที่ผ่านมาพอจะทราบและเห็นมาพอสมควรคิดว่าช่างไม่ต่างกะมรสุมชีวิตคนเป็นแม่้ที่ต้องทำงานนอกบ้านเลยค่ะ เท่าที่เห็นมา..สำหรับในที่ทำงานแล้ว ถ้าผู้ชายแจ้งว่ากำลังจะมีลูก --> เรื่องน่ายินดี มีแต่คนมาแสดงความยินดี แต่เจ้าตัวจะแสดงออกแบบเซ็งๆว่าเฮ้อ ภาระเยอะ ต่อไปนี้คงยุ่งแน่ๆ ในขณะที่คนอื่นปลอบ+ ให้กำลังใจ ถ้าผู้หญิงแจ้งว่ากำลังจะมีลูก --> เรื่องรันทดใจ เรื่องปวดหัว เรื่องคอขาดบาดตายแบบว่าต่อไปนี้ขึ้นเขียง...ถูกบีบออกแน่ๆ คนรอบข้างก้อมักจะทำหน้าประมาณว่าเห็นใจ แต่ก้อไม่รู้จะช่วยยังไง + เชียร์ให้ลาออก เห็นตัวอย่างอาจารย์หญิงท่านนึงที่มหาลัย พอแจ้งว่าตัวเองท้อง แทนที่หัวหน้าภาคจะแสดงความยินดีี กลายเป็น ซีเรียสไปเลย มานั่งประชุมเครียดร่วมสามชั่วโมง (ตอนนั้นเราเป็นผู้ช่วย เลยต้องเข้าไปฟังด้วย) ก้อต้องมารื้อแผนงานระยะทั้งสั้นทั้งยาวออกใหม่ สุดท้ายก้อยังหาข้อสรุปไม่ได้ หัวหน้าภาค : จะกลับมาอีกเหรอ แน่ใจเหรอ อาจารย์ ญ. : อยากกลับมาทำงานต่อแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจค่ะ หัวหน้าภาค : แล้วกลับได้เร็วที่สุดเมื่อไหร่ อาจารย์ ญ. : หลังคลอด 1 ปีครึ่งค่ะ หัวหน้าภาค : แน่เหรอ เร็วเกินไปนะ หลังจากนั้นใครจะเลี้ยงลูก แล้วไปรับไปส่งที่โรงเรียน หรือพ่อแม่สามีดูแทน อาจารย์ ญ. : ก้อจะฝากเนิร์สเ้ซอรี่ใกล้ๆนี่แหละค่ะ หัวหน้าภาค : อย่างงั้นก้อต้องกลับบ้านเร็ว สี่โมงก้อต้องออกแล้วสิ อาจารย์ ญ. : .... ค่ะ ขอโืทษค่ะ (ตัวหดเลย) หัวหน้าภาค : เอาเป็นว่า กลับมาน่ะได้ แต่ตำแหน่งลดเหลือครึ่งตำแหน่งไปก่อนนะ เพราะว่าชั่วโมงทำงานมันน้อยลง งานใหญ่ๆก้อให้รับผิดชอบไม่ได้ งั้นตอนอยู่มั่งไม่อยู่มั่งก้อให้ผู้ช่วยดูแลไปก่อน(อ้าว ซวยเรา -_-")  แล้วพอลูกเข้าอนุบาลค่อยมาคุยกันใหม่ อันนี้ผลกระทบตกกะคนอื่นรอบข้างเต็มไปหมดเลยค่ะ งานที่คนๆนึงเคยทำได้ 100% ต้องบอกว่าเหลือแค่ 20% ก้อว่าได้ งาน 60 % ของอาจารย์ท่านนี้เราต้องทำแทนหมด(ทั้งที่เงินเดือนก้อไม่ได้ขึ้น) ส่วนที่เหลืออีก 20% ก้อดีเลย์ออกไป วันนึงไปสัมมนาต่างสถานที่ เจอโปรเพสเซอร์ท่านนึงที่รู้จักกันแต่ทำงานที่มหาลัยอื่น ก้อออกไปทานอาหารกลางวันกัน ท่านก้อถามเปรยๆว่า ได้ข่าวว่าที่แล็บตอนนี้มีเรื่องยุ่งๆหรือ เราก้อ(เรื่องไรหว่า) มีบ้างเป็นปกติค่ะ ว่าแต่เรื่องอะไรเหรอคะ โปรเพสเซอร์บอกว่าก้อได้ยินมาว่าอาจารย์ท่านนึงที่แล็บดันท้อง ตอนนี้งานเลยต้องปรับกันใหม่หมด ตกไปให้เธอทำซะส่วนใหญ่ ลำบากหน่อยนะ.... อืมมม ดันท้อง... มันเรื่องเลวร้ายอย่างงั้นเลย แล้วเค้าพูดกันปากต่อปากด้วยเหรอ เรื่องพวกนี้ พออาจารย์ท่านนี้กลับมาหลังจาก 1.5 ปี งานที่เราแบกไว้ 60% ก้อถ่ายกลับไปได้แค่ครึ่งเดียว เพราะบางวันแกก้อต้องรีบกลับเพราะเนิร์สเซอรี่โทรหาให้ออกไปรับลูกเพราะไข้ขึ้นสูง งานเลยทำได้ไม่ต่อเนื่อง ประชุมกับบริษัทต่างๆเราต้องไปแทนหมด เตรียมเอกสารประชุมเองหมด ในสายตาคนอื่นๆมันเหมือนเค้าเห็นแก่ตัวและเอาเปรียบคนอื่นมากๆเลย เราก้ออดคิดไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมไม่ลาออกไปซะเลย สามีก้อมีหน้าที่การงานดีอยู่แล้วแท้ๆ แต่มาคิดๆ ตัวเค้าเองก้อคงไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอก ความคิดคงเหมือนเราตอนนี้ คือพอเลี้ยงลูกไปพักหนึ่งแล้วอยากจะกลับมาทำงานต่อ แต่ทิ้งระยะนานเกินไปจะไม่ดี อย่างที่พี่ฟัดจ์เล่าว่า ถ้าออกงานนานๆแล้ว อายุมากแล้ว ไปสมัครที่ไหนใหม่ก้อคงไม่มีใครรับ เลยต้องยื้อที่เก่าและทนคนนินทาไปจนกว่าจะกลับมาทำงานได้เต็มตัว ตอนนี้เราเองก้อยังไม่แน่ใจหรอกค่ะว่าจะมีลูกรึเปล่า แต่ถ้าจะมีแล้วคงต้องวางแผนกันก่อนมีล่วงหน้าอย่างต่ำซักสองปีเลยค่ะ(เผื่อเคลียร์งานเสร็จก่อนลา จะได้ไม่ค้างๆคาๆไปให้คนอื่นลำบากต่อไป) จากคุณ : enjoymiracle - [ 2 มี.ค. 52 03:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ Kirara_ko ค่านิยมของคนญี่ปุ่นก้อคงมีเหมือนบ้านเราบ้างมั๊งคะ อย่างโรงเรียนก้อมีหลายเกรด เด็กโรงเรียนดังๆค่าเทอมแพงๆก้อคงมีอวดกันเป็นเรื่องปกติ (มันอาจจะไม่ปกติถ้าลูกเราไม่ได้มีเหมือนลูกคนอื่นเค้า) แอบทึ่งว่าพ่อแม่เสียสละถึงขนาดกับจะย้ายบ้านตามโรงเรียนลูกเลย...แสดงว่าลูกต้องเรียนดี และพ่อแม่ให้การส่งเสริมกับการศึกษามากแน่ๆ คุณ ช้างครับ ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับคำชมล่วงหน้า และประสบการณ์ที่แชร์ให้ฟังเป็นประโยชน์มากๆเลยค่ะ คุณโชคดีอีกคนแล้วที่ไม่มีปัญหากับคุณแม่สามี ดีจังนะคะ แม่บ้านคนไทยที่ไปญี่ปุ่นส่วนใหญ่มักจะเข้ากับแม่สามีกันได้ไม่มีปัญหาทั้งนั้นเลย เรื่องแม่ๆญี่ปุ่นเม๊ากันนี่ ต้องขอบอกว่า เฮ้อ...แค่ฟังก้อเหนื่อยแล้วค่ะ เราเคยได้ทุนขององค์กรสตรีโลกแล้วเค้าต้องให้ไปพบปะป้าๆน้าๆสมาชิกองค์กรเพื่อทำกิจกรรมร่วมกันเดือนละครั้ง เวลาไปที เค้าก้อจะคุยกะเราเป็นพักๆแต่ส่วนใหญ่จะเข้าวงกันไปเม๊าเรื่องลูก เรื่องสามี เรานั่งสังเกต เอ๊อ มันเฟคๆดีเนอะ แต่ละึคนมีวิธีเล่าเรื่องหรือตอบโต้ มาเป็นแพทเทิร์น (ประมาณว่าเล่าแล้วคนฟังจะมีปฎิกิริยายังไง แบบจะหัวเราะตอนไหน ทำเสียงเสียดาย ตกใจ จะทำหน้าทำปากยังไง คือ เดาได้ 100%) เราก้อว่าขำๆดีค่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ๆน้องๆแม่บ้านคนไทยนี่เวลาคุยกะแม่บ้านญี่ปุ่นเป็นตัวของตัวเองหรือต้องใช้แพทเทิร์นตามแบบคนอื่นเพื่อความไม่แปลกประหลาดรึเปล่า จากคุณ : enjoymiracle - [ 2 มี.ค. 52 03:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณมอนจะ เคยอยู่ Tsukuba ด้วย(มีสมาชิกเยอะเหมือนกันนะเนี่ย) ขอบคุณมากค่ะ ได้ข้อคิดมาอีกพอยท์เรื่องเศรษฐกิจตอนนี้แย่ บ้านราคาถูกลงเยอะเลยเหรอ พอจะมีแหล่งข้อมูลราคาบ้านเปรียบเทียบแต่ละปีรึเปล่าคะ (555 ได้คืบเอาศอก) แต่ไม่มีไม่เป็นไรค่ะ จะลองถามๆเพื่อนๆดู ดีใจจ้าที่กระทู้นี้เป็นประโยชน์ คาดว่าอีกหน่อยสาวๆแถวนี้ คงต้องมาถามเรื่องนี้อีกหลายคนเลย ^^ จากคุณ : enjoymiracle - [ 2 มี.ค. 52 03:38:40 ]