ความคิดเห็นที่ 1 no comment จากคุณ : YASSER - [ 2 เม.ย. 52 12:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 A: Are you a vegetarian? B: No, I'm Korean. ฮ่าๆๆ ขำดี จากคุณ : yinnerella - [ 2 เม.ย. 52 12:58:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 If you fart,you'll stand alone... จากคุณ : joeymydear - [ 2 เม.ย. 52 13:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันกับหลานตด ราว 35-40 ปีก่อน ครูบางคนที่กรุงเทพที่ยังไม่จบปริญญาตรี ต้องไปเรียนภาคค่ำกัน เพื่อให้จบปริญญาตรี ถ้าเข้าเรียนที่ มศว ประสานมิตร (ศรีนคริรวิโรฒ ในปัจจุบัน )ไม่ได้ ต้องไปเรียนที่ มศว บางแสน พวกครูจะไปกันตอนบ่ายของ วัน จันทร์ พุธ ศุกร์ มีรถบัสเหมากันไปนับสิบคัน มาจากอำเภอต่างๆแต่ส่วนใหญ่ไปจากกรุงเทพ กว่าจะเรียนเสร็จกลับถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืน ตอนนี้พวกครูเหล่านี้ถ้าไม่ตายก็เกษียณกันหมดแล้วครับ เพราะตอนที่ไปเรียนบางคนก็สี่ห้าสิบก็มี พอขึ้นรถก็เริ่มนิทานบ้าง ตลกบ้าง เล่นม้ากระดาษบ้าง (มีรูปม้า แล้วขูดกาวที่ปิดออกดูว่าใครเลขสูงกว่าก็รับเงินไป) ลิเกก็ยังมี มีครูคนหนึ่งเล่าเรื่องใครตด (ผมเล่าต่อไม่สนุก) เขาเล่าว่า เด็กหนุ่มคนหนึ่งรำคาญมาก นั่งดูลิเก รู้สึกเหม็นตด จะดมว่าใครตดก็ไม่ได้ จะต่อว่าใครก็ไม่ได้ เด็กหนุ่ม ก็เอ่ยขึ้นมาว่า "ใครตด รับมาเสียดีๆ จะให้ 5 บาท" ยายแก่คนหนึ่งมากับหลาน อยากได้เงิน "ฉันกับหลานตด" ยายตอบ และหวังจะได้ 10 บาท เด็กหนุ่ม ล้วงไปในกระเป๋าล้วงธนบัตรใบละสิบบาทออกมา สมัยก่อนยังไม่มีเหรียญสิบบาท พร้อมกับบอกว่า "นี่เงินสิบบาท" ชูเงินขึ้น หยุดอยู่ครู่หนึ่ง พูดต่อ "แต่ใครโกหก ต้องปรับ 10 บาท เจ๊ากันพอดี" จากคุณ : อิสวาสุ - [ 2 เม.ย. 52 14:45:23 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอเล่าบ้าง ไม่ใช่เรื่องตด เเต่เป็น*เรื่องจั๊กกะแร้* สมัยตอนเรียนมหาลัยเราต้องนั่งรถเมลล์ ไม่ก็ปอ.ไปเรียน มีอยู่วันหนึ่งอากาศโครตร้อน คนบนรถเมลล์ก็เยอะ ไอ้เราก็ห้อยโหนโจนทะยานเป็นบ่าง ข้าง เวตาล ชะนี แถมยังซวย ไปยืนใกล้ผู้ชายคนหนึ่ง จั๊กกาแร้เหม็นหึ่งฉุนกึ้ก ...จนเราอยากจะอาเจียนวิงเวียนศรีษะ แถมอีกหลายป้ายกว่าจะลง เรายืนบ่นงึมงัมๆในใจของเราคนเดียว... ใช้โรลออน ลูกกลิ้ง น้ำหอมไม่เป็นรึไง เหม็นจะตาย...ฯลฯ พอใกล้ถึงป้ายที่จะลง เรากดกริ่ง แล้วตะโกนบอกคนขับรถเมลล์... จั๊กกะแร้ป้ายหน้าจอดด้วย พูดเสร็จคนหันมามองเพียบเลย พอรถเมล์จอดตรงป้ายปั๊ป เราเลยทำเป็นเนียน รีบเดินเร็ว เเบบ4x100 เมตรหายเข้าไปในฝูงชน asap เเบบว่า... กลิ่นมันเเรงติดจมูกจริงๆตอนนั้น ด้วยความมึนบวกอารมณ์เสีย เลยคิดในใจดังไปหน่อยจ๊ะฮิ๊ๆ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 15:51:59 จากคุณ : ชินจังตังค์หมด - [ 2 เม.ย. 52 15:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอแจม สมัยเรียน ตอนสอบ ไฟนอล เพือนผุ้ชาย นั่งหน้าเรา ฝิ่น (หมายถึง จดโพยเข้าไปในห้องสอบ เพื่อลอก) ไม่ดี กรุณาอย่าทำตาม พออ่านเสร็จ มันก้อเอา โพย เก็บใส่กระเป๋าเสื้อ ซักพัก นั่งยังไม่หมดชั่วโมงเลย อาจารย์จับได้ เชิญออกจากห้องไป เราก้อไม่รู้เรื่องนะ เพราะมันนั่งหน้า แล้วอาจารย์พูดเบา ๆ ตอนมาเชิญออกไป พอเราทำข้อสอบเสร็จก้อไปสอบถามมัน ว่าทำไมออกมาเร็วจังเลย ซึ่งตอนนั้นเพือนเยอะมากๆ เพราะสอบกันเสร็จแล้ว เรา / ทำไมเมิงออกมาเร็วจังว้า เพือนเรา / กรู ฝิ่นเข้าไป อาจารย์จับได้ เรา / ทำไมเมิงทำอย่างนี้ว้า นี่มันวิชาเอกนะเฟ้ย อาจารย์ที่ปรึกษารู้เมิงตายยยย (ที่ปรึกษาดุมากมาย แต่น่ารักมากๆ ด้วย) บลา ๆ ๆ เพือนเรา / เมิงรู้ป่าว โพยที่อาจารย์จับได้เป็นโพยของวิชาที่สอบเมื่อวาน กรูลืมเอาออกจากกระเป๋า เรา / อ้าวแล้ว โพยวิชานี้ล่ะ เพือนเรา / อยู่ที่กระเป๋ากางเกง (แต่มันหยิบที่กระเป๋าเสื้อมาอ่าน) กำ จิงๆ จากคุณ : ตำปูปลาร้า - [ 2 เม.ย. 52 16:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องของผมเองครับ ผมเปิ่นเอง วันนั้น 29 / 8 / 08 ผมขึ้นรถเมล์แอร์ สาย ปอ.12 ครับ จากสวนจตุจักร จะกลับบ้านที่ ม.เกษตร รถแน่นมาก ทำไมไม่รู้  รถวิ่งมาถึงหน้าเมเจอร์แล้วครับ อีกสองป้ายก็ถึงหน้าบ้านแล้ว  ผมทนไม่ไหวดครับ พวกอาหารกลางวันที่กินมารวมกับแก๊สต่างๆในกระเพาะ ทำให้ผมต้องการปลดปล่อยลมพวกนั้นออกไป   ปรู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลิ่นหึ่งมากๆ สุดๆ ยิ่งกว่าหมาตาย หรืออะไรตายในท้อง (ขนาดกินผักกินถั่วแล้วนะ) ผมเห็นคนในรถทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยน เริ่มพูดซุบซิบ บางคนถึงกับบ่น "กลิ่นอะไรวะ เหม็นแสรดดด"   แต่ผมก็ทำหน้าเงียบไว้ ทรงภุมิ เสียงบ่นดังขึ้น เริ่มมีการขยับตัวของผู้โดยสาร  กระเป๋ารถเมล์ชักรำคาญ กระเป๋า  "ขยับอะไรกันค่ะ รถแน่นขนาดนี้" ผู้โดยสาร "ใครตดก็ไม่รู้  โคตรเหม็นเลย จะอ้วกอยู่แล้ว" กระเป๋า  "ใช่คะ ได้กลิ่นเหมือนกัน"  แล้วชีก็ตะโกน "ใครตดลงป้ายนี้เลย  ผู้โดยสารทนไม่ได้แล้ว "   ตอนนั้นรถมาถึงป้ายบ้านผมแล้วครับ  แต่ผมลงไม่ได้ กั่กๆๆๆ ถ้าผมลง ทุกคนบนรถจะสาบแช่งโคตรบิดามารดาผมขนาดไหน ผมก็ยังสำรวมไม่ลง ปรากฏรถเมล์ขึ้นสะพานลอยเกษตรไป ลงอีกป้ายหนึ่งซึ่งอยู่ห่างไปเกือบถึงศรีปทุม  ผมเดินกลับบ้านวันนั้น จิตใจห่อเหี่ยวมาก ถ้าหน้าด้านสักนิด ต้องไม่ต้องเดินไกล   กั่กๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 20:09:26 จากคุณ : พัฒน์ - [ 2 เม.ย. 52 20:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หุหุ อันนี้พอดีพึ่งได้อ่านจากกฟอร์เวิร์ดเมล์ค่ะ Sometimes when you cry, No one sees your tears.. Sometimes when you are in pain, No one sees your hurt... Sometimes when you are worried, No one sees your stress... Sometimes when you are happy, No one sees your smile... But... FART Just One Time... Everybody Knows! จากคุณ : กุลกวิน - [ 2 เม.ย. 52 21:25:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เล่าเรื่องเก่าอีก ปีก่อนนั้น ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปเรียนในเมือง ต้องขึ้นรถไฟประมาณ ๗ โมงกว่า ซึ่งเป็นเวลาที่รถแน่นมาก เพราะใครต่อใครก็มุ่งหน้าเข้าแมนฮัตตัน เพื่อไปเรียน ไปทำงาน รถไฟสาย F มา ก็ขึ้น ไปแน่นมาก ชนิดว่าขยับตัว หรือหันหน้าไม่ได้น่ะค่ะ พอรถไฟออกตัว มาแล้ว! กลิ่นไส้เน่ามาก (ลองคิดถึงคนที่ไม่ได้เข้าห้องน้ำตอนเช้าสิคะ) ผู้โดยสารแต่ละคนก็มองน่ากันเลิ่กลั่ก บ้างเอามือปิดจมูกได้ แต่เราขยับไม่ได้ เพราะมือถือกระเป๋าอยู่ด้านล่าง คนก็แน่น แล้วสาย F มันเป็นสายด่วน ต้องวิ่งอีกประมาณ ๑๐ นาที ถึงจะเจออีกสถานีนึง   เป็นประสบการณ์ที่ทรมาณที่สุด เกือบอาเจียน พอจอดได้สถานีนึง รถต้องเปิดประตูทุกบานประมาณ ๓๐ วิ ได้แต่ถอนหายใจ ค่อยยังชั่ว กลิ่นจางลงไปบ้าง ปิดประตูอีก กลิ่นก็ยังวนเวียนตามหลอกหลอนอยู่ (ไม่รู้ว่าแอบตดอีกรอบหรือเปล่า) ถ้าห้องน้ำหาง่ายๆ แบบเมืองไทย ก็อยากจะบอกเขาว่า ช่วยลงไปขี้ทีเถอะ  ขอร้อง แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 52 00:20:08 จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 3 เม.ย. 52 00:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 haha thankz for sharing funny story ka.. ^^ but right now I have to go !! because I have Math test on Friday so I have to review a little more na ka. bye bye ka. จากคุณ : เด็กหญิงฟ้า ( Fa ) - [ 3 เม.ย. 52 10:04:29 A:67.161.164.241 X: TicketID:168953 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โชคดีนะคะ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 3 เม.ย. 52 11:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Thank you so much ka Koon โดดเดี่ยวผู้น่ารัก. จากคุณ : เด็กหญิงฟ้า ( Fa ) - [ 4 เม.ย. 52 10:47:16 A:67.161.164.241 X: TicketID:168953 ]