ความคิดเห็นที่ 1 มาตามคำแนะนำของ เมมเบอร์ท่านแรกที่ผมรู้จักครับ ในนี้ ตะกี้เพิ่งไปดูมา มาต่อกันครับกับเรื่องราวของผม  มีเพลงมาฝากด้วย http://radio.sanook.com/music/player/song-lyric/44553/ หลายคนคงงงว่าสาเหตุแห่งการเสียชีวิตครั้งนี้ เกิดจากอะไร ผมในฐานะคนที่ เรียนรู้โลกมาพอควร ไม่โทษหมอเลยอย่างในประเทศไทยผมก็เพิ่งได้ยินข่าวมาเหมือนกันว่าเกิดกรณีคล้ายๆกัน แต่ก็ไม่เหมือนเท่าใดนัก กับการที่ผนังเส้นเลือดเปราะ  ผมรู้แค่นั้น ทำให้การคลอดลูกสาวน้อยๆ ของเราสองคนทำให้ต้องสูญเสียเธอผู้เป็นที่รักไปตลอดกาล ในวันที่ 14 ก.พ.2005 วันวาเลนไทน์พอดี.....   วันนี้คือ วันเกิดของเธอ วันเกิดของลูกสาว และวันจากไปของเธอเอง      จะมีสิ่งใดเหลืออีก..นอกจากความรัก...ที่เรามีแก่กัน แค่นั้น ก็คงพอ คราวนี้เป็นบทความภาษาไทยผมขอเลือกเพลงไทยไว้ให้ ผู้อ่านฟังกันแล้วกันนะครับ...ฟังเพลงตาม บัญชีด้านล่างเลย ไว้เป็นอนุสรณ์รักนิรันดร์................................................................................... .................................... ข้ามขอบฟ้า เพลงแรก..ลมรักไม่ลวง เพลงอีกเพลงที่อยากให้ได้รำลึกถึง                                                     จากวันวานถึงวันนี้ วันแห่งการสิ้นสูญ  ตลอดเรื่อยมานับครั้งไม่ถ้วน ทำให้ผมนั้นคุยกับต้นไม้ใบหญ้าได้ คุยกับสรรพสัตว์รอบๆตัวที่ไร้เล่ห์เหลี่ยมคุยกับ สิ่งต่างๆในบ้าน ด้วยเนื่องว่าเรื่องราวมันมากมายเกินกว่าจะเล่าให้ผู้ใดฟัง คนๆนั้นถ้าไม่รักเราอาจจะรำคาญเอาได้ เพราะคงคิดว่าไอ้คนๆนี้มันจะ พล่ามไรนักหนากะแค่สูญเสีย  นั่นสินะ สูญเสีย ทำไมนะ...  บางคนเก็บกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ร้องไห้เสียอาการมากมายนักบางคนก็เสียสติก็มี ผมหรือ??  ไม่ครับ กลืนมันลงไป ไม่แสดงอาการใดๆนอกจาก สะอื้นลึกๆไม่ให้ใครได้ยิน แล้วก็น้ำตาคลอเบ้า ไม่พูดจากับใครทั้งสิ้นผลกระทบละ  มากมายมันทำให้ผมเย็นชาลงอีกนับนานเท่านานทีเดียว ตลอดเวลาที่ลูก ยังพูดไม่ได้ ยังไม่สามารถเจื้อยแจ้วได้ เวลาเหล่านั้น หลอมผมซะจนกลายเป็นเหล็กกล้า ที่แข็งกว่าสมอเรือไปแล้ว  ครับ มันช้ำสิ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของความเจ็บช้ำ ยี่สิบปีก่อน สูญเสียพ่อบังเกิดเกล้าฯที่เป็นคนไทย ไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยวัยท่านตอนนั้นเพียง 57 ปีเท่านั้น ในปี.ค.ศ.1992 ถ้าต้องการทราบเป็น พ.ศ ก็บวกไปอีก 543 ปีครับ ผลครั้งนั้นในวัยของผม เพียง 14 ปี ยังเรียนอยุ่เลยแล้วคนที่คอนโทรลทุกอย่างในบ้าน มาเสียไปมันมีผลกระทบมากมายนัก มากมายจริง ๆ ยังดีที่สมัยนั้นมีการสอบเทียบไม่จำกัดอายุ รุ่นสุดท้าย ผมสอบได้พอดี รุ่นนั้นมี นศ.แพทย์ที่อายุน้อยที่สุดอยุ่ด้วย หน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์หลายเล่มเลยละ  ผมก็ชิง จบ.ม.ปลาย แล้วก็ไม่นั่งเรียนต่อละ เพื่อนๆหลายคนเทียบได้แล้วยังเรียนต่อปกติอีกก็มีบอกว่าเป็นการกวดวิชาให้แน่นไปตามเวลาระหว่างรอคอย ส่วนผมคงรอไม่ได้ บ้านที่อบอุ่น ครูสอนภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดของผมเสียไปแล้วพ่อเป็นนายทหารอากาศ เป็นล่ามให้กองทัพสหรัฐฯ เรื่อยมา ทุกอย่างจากพ่อถ่ายทอดสุ่ผมมากมายก่ายกอง ความผูกพันธ์กับชนชาติสองชนชาติหล่อหลอมแบบอัตโนมัติไม่มีจืดจางลง แต่ทว่าบ้านที่เคยนั่งล้อมวงทานข้าวด้วยกัน ไม่มีอีกแล้วละ มันหายไป ต่างคนต่างกิน ..ต่างคน..ใช้ชีวิตหลายชีวิตมากๆ ในที่นี้จะไม่เล่าเรื่อง แก่งแย่งผลประโยชน์กันระหว่างพี่น้องครับ มันมีแน่นอน นกเพนกวินมันยังรักลูก รักครอบครัวมันเลยนี่ครอบครัวที่เคยอบอุ่น กลับย่ำแย่ เพราะ เรือ่งอะไรเหรอ? สะใภ้ไงครับ เหมือนในหนังเลย ขอไม่เล่าแล้วกัน ...........  จากนั้นมาผมก็ทำงานฝ่าฟันมาตลอดเรียนเอง สอบเข้ารับราชการเอง แต่ก็อยู่ผิดที่ผิดเวลาเรื่อยมา ครั้งหนึ่งได้เป็นทหารอาชีพแล้ว เพื่อนชวนไปเที่ยว ทั้งที่กำลังจะไปพักแล้ว ผลที่ได้รับคือ อุบัติเหตุ รถคว่ำลงคลองข้างถนน 311 ...เส้นชลบุรี เกือบเอาชีวิตไม่รอดดีที่ตอนนั้นร่างกายแข็งแรง รุกรบน่าดู เพิ่งเรียนจบ Seal จากกองทัพเรือมาหมาด ๆ รุ่น 27  ตอนเรียนคิดถึงพ่อมากๆ ด้วยตัวผมเองแม้เป็นลูกผู้ชายแต่ก็ ติดพ่อมากกว่าแม่ นอนบนหลังพ่อทุกคืนวัน สัญญากันไว้มากมายนักสัญญาว่าถ้าพ่อตายก่อน แม้เป็นผี เป็น วิญญาณก็ขอให้มาหาผมนะ พ่อรับคำครับ สัญญานี้เกิดขึ้นทุกวัน ตลอดเวลานับแต่ผมจำความได้ ผมนับเวลาเฉลี่ยอายุคนตลอดมา ว่าพ่อจะอยู่ได้สักแค่ไหน ถึงจะเพียงพอที่ผมต้องการ ความอบอุ่นอันนั้นได้...และเมื่อไรผมต้องบินด้วยตนเอง และพ่ออยุ๋เป็นที่พึ่งให้ผมตลอดไม่ได้เหรอ? อย่างน้อย พ่ออยู่มีคนฟังพ่ออีกมากมายเลยถ้าพ่อพูด การอยู่ผิดที่ผิดเวลา.....ของผม การสูญเสียมากมายทีเกิดซ้ำไปมาดังนี้......... เสียแรก เหตุการณ์อุบัติเหตุครั้งหนึ่ง ทำให้ผมรู้ว่า ไม่น่าลังเลเลย ถ้าไม่ลังเลก็คงไม่ต้องไปนั่งรถกับคนเมาให้มันเสียการควบคุมเกือบตาย ผลคือ หลังคายุบ เครื่องกระเด็น เข็มขัดนิรภัยรัดซะ ไหปลาร้าหัก ซี่โครงเขียวเป็นจ้ำยาวตามแนวเส้นเข็มขัดเลยเพื่อนปอดยุบ ผมต้องเอามีด ปลายปืนที่ติดอยู่หลังรถ มาตัดเข็มขัดนิรภัยให้มันถึงออกมาได้ ดีนะน้ำไม่ลึก เลยรถค่อยๆจมโคลนลงไป รอดมาได้แต่ถือว่าสูญเสียครับ เสียต่อมาก็เป็นการเสียท่าให้กับ กองกำลังอิสระ ระหว่าง หมุ่ ปืนเล็กที่ปะทะกับกองคาราวาน กระเหรี่ยงที่ขนยาบ้า ข้ามประเทศมา ผลของคำสั่ง ผู้บังคับบัญชาที่ไม่เด็ดขาดทำให้ฝ่ายเรา ชักช้ากว่าเขา ชั่วอึดใจ..  ถ้าให้คำสั่งยิง ที่ที่ทราบฝ่ายแล้วละก็ คงไม่ตกอยู่ภาวะลำบาก จนตัวเองต้อง ได้รับบาดเจ็บและ มีของที่ระลึก สร้างความเจ็บปวดรำคาญในร่างกายมาจนถึงทุกวันนี้ โดยที่สวัสดิการของ รัฐน่ะไม่ครอบคลุมแต่อย่างใดผ่าตัดเอาออกในประเทศอาจจะอันตราย ถ้าไม่อันตราย ก็คงหมดหลักล้าน โอ..พ่อเจ้าช่วยลูกด้วย ไม่น่าเลย เสียสละมากเกินไปหรือเปล่าสำหรับตัวผม หลายครั้งที่ ระดับนายพลอยู่ที่ทำการปกติแล้ววางแผนการรบ จากแผนที่โดยไม่เข้าใจภูมิประเทศจริงว่ามันรกชัก ราบลุ่มดอนแค่ไหนอย่างไรหรือมีเหว ๆน่ะตัวดี ลึกไหม ข้ามเลยไม่ได้ มองจากแผนที่ แค่ผ่านนิดเดียวแต่สภาพจริงๆ ต้องลงไปสิครับ เรื่องราวเหล่านี้ทำให้ผมรุ้ซึ้งว่าระบบหลายอย่างในประเทศเรายังแย่อยู่ ยังมีระบบ ศักดินาเหลืออยู่  คือนาเปรียบเสมือน เลือดที่อยุ่ในเส้นสาย ของหน่วยงานนั้นๆ ยิ่งมีมากยิ่งแบ่งให้คนรุ่นหลังคือลูกหลานตัวเองได้มากเช่นกัน ยิ่งรุ้จักคนโต ยิ่งฝากกันมามากอีกเช่นกัน มีเส้นมีสาย ให้ต้องลำบากใจเวลา คนปกติพลเรือนอยากรับราชการบ้างและเก่งกว่าแต่สอบไม่ได้ ผมไม่เข้าข้างนะ เพราะรุ้ว่ามันเกิดอยุ่จนทุกวัน แม้จะมี พรบ.การเปิดเผยข้อมูลมาแล้วก็ตาม เสียต่อมาคือเสียคนรักจากเมืองไกลที่คิดว่าเธอมาเติมเต็มชีวิตผมในเวลาที่ผมละทิ้งทุกอย่างจากที่นี่ไปหมดแล้ว ไม่เคยจะหันมาสนใจอะไรอีก...ในบ้านเกิดเมืองนอน แต่ผมก็ยังไม่ลืม ยังคงแนะนำรุ่นน้องๆ สอนหนังสือฟรีๆ ให้รุ่นน้อง รุ่นหลายในไทยอีกมากมายในวิชาที่ผมถนัดเมื่อมีเวลา ผมมีครอบครัวอยุ่ในอเมริกา มีภรรยาที่รักผมมากมาย ด้วยใจจริงๆเพราะผมไม่ต้องหยิบยื่นเงินให้เธอเลยเพราะเธอรักผม และร่ำรวยกว่าผมมากมายนัก เธอไม่สนว่าผมจะมาจากไหน เป็นใครรุ้เพียงว่า มีตัวตนและ ถ้ารักเธอต้องลาออกไปอยุ่กับเธอก็เท่านั้น เธอไม่ใช่ หมีดำ อ้วนดำอย่างที่คิด เธอสวยและ หน้าตาน่ารัก เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆทั้งในประเทศและ นอกประเทศมากมายแต่ด้วยเรามองเห็นกันคงเพราะเราคุ่กันละครับ เปรียบดังนิยายไทย ก็ รจนามองเห็นเจ้าเงาะ แต่ฟ้าจำใจแกล้ง ไม่ให้เราสามคนพ่อแม่ลูกได้อยู่พร้อมกันกลับให้เวลาแค่เพียงสองสามนาที ที่เธอคลอด เห็นลูกและหลับไม่ตื่นตลอดกาล ส่วนผม ได้แต่ยืนมองน้ำตาเอ่อ นองหน้า..ในคำคืนนั้นเพียงผู้เดียว และก็เป็นดังที่ผมได้เขียนไว้ในบทความแรกๆหน้าแรกนั้นเอง เรียกว่าไดอารี่ที่เล่าสุ่กันฟังดีกว่าไม่ใช่บทความครับ นี่คือการสูญเสียของผมที่ได้เสียมาตลอด แม้วันนี้ลูกสาวผมครบ 4 ขวบเมื่อ 14 ก.พ.2009 ที่ผ่านมา มันทำให้วันวาเลนไทน์ของผมเป็นวันพิเศษมากๆ มันเป็นวันตายของเธอคนนั้นด้วย และเป็นวันเดียวกับ วันเกิดลูก วันเสียคนรักและวันที่เรารักกัน สัญญาวัยเด็กที่เคยบอกพ่อไว้ผมทำเพียงบางข้อ ผมเคยสัญญากับท่านไว้ละครับ ผมถามพ่อตามประสาเด็กๆว่าถ้าโตไปผมแต่งงานพ่ออยากได้ ลูกสาวสะใภ้ของพ่อแบบไหน พ่อบอกว่า พ่อชอบผิวขาว สูงโปร่ง หน้าตาดีหน่อยนะหลานจะได้น่ารักๆ  ถ้าได้ตาสีน้ำทะเลยิ่งดีเลย ผมคิดแล้วสาวตาสีน้ำทะเลแถวนี้มีซะที่ไหนละ แต่ก็รับคำ และผมก็ถามอีกว่า แล้วพ่อชอบทานอะไร ครับ ผมโตไปผมจะเลี้ยงพ่อเอง พ่อบอกว่าอะไรก็ได้ที่ผมซื้อให้พ่อกินหมด พ่อขอผมให้ซื้อรถโฟล์คให้คันนึง พ่อชอบโฟล์ค มากๆ และอยากได้กระท่อม อยู่ในบริเวณรั้วบ้านผม อยากเลี้ยงม้า กับวัว ยามแก่ เงียบๆคนเดียวแต่อยู่ในสายตาลุกคนเล็กอย่างผม ผมเองอายุห่างจาก พี่น้องมากมาย 15ปีอย่างน้อยสำหรับผมกับพี่คนกลาง ปัจจุบัน เราไม่ได้มีความเกี่ยวพันกันอีกเลย นับแต่ citizen ผมแปลงสถานะไป และหลากเหตุผล  ต่อครับ สิ่งที่พ่อขอมา ผมทำไม่ได้เพราะวันที่พ่อเสียผมเพิ่มสอบเทียบ ม.ปลายได้ในวัย เพียง 14 ปี วันก่อนไปสอบ พ่อก็ป่วยมากแล้ว ทุกวันผมต้องหาข้าวให้พ่อ ไปซื้อข้าวกล่องสำเร็จรูป แกก็คงร้อน ด้วยอากาศ กินไม่ค่อยได้ แต่ก็พยายามกิน ต้องฉีด อินซูลินทุกวัน มากขึ้นเรื่อยๆ ลูกๆในบ้าน พี่ชายพี่สาว อายุ มากแล้วตอนนั้น วัยทำงาน มีรถเก๋งทั้งสองคน ไม่เคยเอาพ่อนั่งรถไปหาหมอเลยแม้แต่หนเดียว การไปหาหมอคือพ่อไปกับผม ท่านเป็น อัมพฤกด้วย ข้างนึง (ซ้าย) นั่งมอเตอร์ไซต์เก่าๆ ไปกับผม เป็นรถสี่จังหวะที่ท่านรักมาก ท่านบอกว่ามัน เครื่องสะอาดอีไม่มีควัน มลพิษน้อย ยี่ห้อคาวาซากิครับ แม็กซ์ 100 ท่านขี่ไปทำงานทุกวัน จนไปไม่ไหวด้วยโรครุมเร้า บรรดาพี่ๆคงกล้วรถจะเลอะ ละมั๊งผมคิด เพราะว่า ท่านควบคุมการขับถ่ายได้ยากแต่ท่านก็พยายามนะจะเห็นว่าผมไม่พูดถึงแม่เลย เพราะไม่อยากพูด ผมขอเว้นไว้ตรงนี้แล้วกัน ที่แน่ๆ พ่อต้องอยู๋ห้องหลังๆ ของบ้าน ทาวน์เฮ้าส์ หลังหนึ่งชานเมือง กทม.ค่อนไปทาง ปทุมธานี ก็ดอนเมืองนันละครับ ไม่ได้มีห้องนอนของตัวเอง ครั้นอยากจะออกมาสุดอากาศ เล่นกับหลานนอกบ้านบ้าง ก็โดน พวกอกตัญญูทั้งหลาย ไล่ให้กลับห้องไปเพราะเหม็น ท่าน ก็คนไม่สบาย อัมพฤก ควบคุมหูรูดไม่ได้จะให้ทำไง ผมเองก็อาศัยเขาอยู่ทำอะไรไม่ได้เลยนั่งเสียใจมาจนทุกวันนี้ ว่าน่าจะเอา ระเบิดวางให้มันกินกันถ้วนหน้าทั้งตระกูลจะได้ตายไปพร้อมๆกันไม่ต้องมาเสียใจ จนบัดนี้ กำลังใจหดหาย จากตัวท่าน พ่อดีใจเมื่อผมเลิกเรียนกลับมาพร้อมข้าวกล่องบ้าง ก๋วยเตี๋ยวบ้าง นี่ผมยังไม่ได้ทำงานเลยนะ  มื้อสุดท้ายที่ผมให้ท่านคือ ราดหน้าเส้นใหญ่ วันที่ 8 พ.ค.35 นี่ละครับ ผมกลับมาตอนเย็น ไม่เจอพ่อแล้ว ทุกคนบอกว่าพ่อไม่สบายหนักไปโรงพยาบาล ผมคิดว่า "พวกเขารุ้ด้วยเหรอว่าพ่อไม่สบายหนัก" รู้ตอนไหนละ วันนั้นพ่อร้อนมาก มันเป็นต้น พ.ค.นี่นา เพราะเดือน เม.ย.นั้น ร้อนในรอบสิบปี เหมือนแกล้งกัน  พ่อปอดบวม ซ้ำด้วยเบาหวาน อัมพฤกอีก...ท่านต้องเข้า รพ.หมอเลือกรักษาไม่รู้จะเอาอย่างไหนก่อน โรคไหนก่อน ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ...น้ำตาคลอเบ้าจากนั้นไม่นาน 11 พ.ค.35 07.11 น.พ่อเสียผมมาวันนี้ มาวันนี้....................................... อยากบอกพ่อแต่ไม่ทันแล้ว สิ่งที่สัญญากันไว้ มาแล้ว และจากตามไปหาพ่อแล้ว ..คงได้พบกันบนสวรรค์นะ ผมหิ้วดอกไม้ไปให้ คนรักที่หลุมแล้วบอกเธอว่า ไปตามดูและพ่อหน่อยนะ หากชีวิตหลังความตายมีจริง   รถโฟล์ค บ้านไร่ชายนา ผมหาให้ได้ ม้า วัว ในฟาร์ม ในประเทศที่ไม่ใช่บ้านเกิดเรา ตอนนี้มีคนสร้างไว้ให้มากโข ในเนื้อที่กว้างสุดตา พ่อจะปลุกกระท่อม หรือ จะเลี้ยงม้า เลี้ยงวัวอย่างไรก็ได้สุดท้าย ข้าวที่พ่ออยากกิน วันนั้นผมถือไว้...ไม่ได้ให้ แล้วรอ..ถึงวันนี้ ก็ยังสูญเสียตลอดมา  ด้วยรักและ ระลึกถึงเสมอมา Captain.Peter  Fletcher (คนเล็ก เจ้าตู๋น้อยลูกพ่อ) จากคุณ : seamanfanclub - [ 4 พ.ค. 52 12:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันนี้อากาศก็เย็นสบายดีครับ อากาศในเมืองไทยจะสบายที่สุดก็บรรยากาศตอนฝนตก และหลังฝนตกใหม่ยิ่งย่ำค่ำอย่างน้อยนี้แล้วสำหรับผมถือว่าชอบมากอาจเพราะว่าตนเองเกิดหน้าฝนก็เป็นได้เลยชอบฝนเป็นพิเศษถึงขนาดตอนไปอังกฤษอายุสามสิบแล้วนะ เห็นฝนตกแล้วยังวิ่งไปเล่นน้ำฝนกับเด็กๆได้เฉยเลยทำเอาลูกเรือที่ร่วมงานกัน อึ้งไปพักใหญ่เพราะน่าจะเกิดกิริยาแบบนี้กับเด็กๆเท่านั้น ไม่น่าเกิดกับวัยนี้ วัยทำงาน คนมันชอบครับฝน ไม่ก็หิมะไปเลย ไม่ต้องถึงกับพายุนะ แต่ขนาดพายุก็เหอะ โดนเข้าไปถึงขนาดกับยามฝั่งสั่งให้หันหัวเรือกลับมาแล้วก็เคยในน่านน้ำ แอตแลนติกเพราะเอาเรือเฉียดเข้าไปในเส้นทางพายุ ผมเองก็สั่งการให้นำหัวหมุนหลบแล้วแต่ก็ไม่ได้หักแบบหักศอก แหมก็เห็นเบาๆเย็นๆเองใครจะไปทราบได้ว่ามันจะแปลความเร็ว แปลประเภทได้รวดเร็วขนาดนั้น พายุวัดกันไปตามความเร็วลมครับ อย่างใต้ฝุ่นมันกำเนิดจากมวลอากาศร้อน เข้ามาปะทะแล้วเกิดเป็นคลื่นลมกำล้งแรงขึ้นเรื่อยๆ        ติดภาระกิจเล็กน้อยครับเดี๋ยวมาเขียนต่อ ....สิบเก้านาฬิกา วันที่ 31 มี.ค.52           ต่อครับจากเมื่อวานนี้ที่จริงเขียนไปไกลแล้วแต่ไฟดับ แล้วผมก็ไม่มี ups ประกอบกับเป็น nb ด้วยแต่ว่าดันถอดถ่านออกเป็นอันจบดับแล้วดับเลย แถมตอนไปบนเครื่องบิน เขียนต่ออีกนิดหน่อย  ปรากฏว่าระบบบนเครื่องขัดข้องต้องถอนการทำงานออกมาอีก ซวยจริงๆทั้งวันเลยผม..............          รักกลางโลกไซเบอร์เมื่อครั้งเก่าก่อน ความเร็ว 128k แรมเครื่องก็แค่ 128 เห็นไหม สมัยนั้น msn ยัง Version แรกๆอยุ่เลย ชม.ละหลายสิบบาทไม่เหมือนสมัยนี้ ผมจะพิสูจน์ให้ดูว่ารักกลางโลกไซเบอร์ผ่าโลกให้แคบลงได้ และไม่ได้ร้ายแรงเกินไปถ้าท่านรู้จังหวะจะโคนในการสื่อสาร แคร์ จะส่งเมลถึงผมทุกวันเช้าเย็น และก่อนนอน สามฉบับก็ว่าได้ประมาณนั้น  แต่ผมสามารถเปิดดูได้แค่ หนเดียว คือ วันพุธ วันกีฬาของหน่วยทหาร ในพื้นที่สมัยนั้นต้องออกเดินทางมาในเมืองครับ 45 กิโลเมตร ขี่มอเตอร์ไซต์ มาหน้าแดงก่ำเลยละ มาถึงผมก็ตอบทุกฉบับไม่ให้เหลือ แล้วเธอก็จะอดหลับอดนอนรอแชทกับผม เพราะที่อเมริกา กับ ไทย เวลาต่างกัน ครึ่งนึง ครึ่งวัน เรามีใจรักให้กันเนิ่นนานจน อะไรก็กั้นไม่อยู่แล้ว ภาษาสื่อสารผมคงไม่ต้องห่วงถ้าอ่านตอนก่อนหน้านี้ จะทรายได้ว่าผมใช้ภาษาอังกฤษได้ดีกว่าฝรั่งบางคนเสียอีกครับ(ถ้าฝรั่งนั้น เป็นออสซี่ และ ประเทศที่มีภาษาตัวเอง กับอีกใช้ได้ดีกว่าฝรั่งเมาเหล้า...???  อุปสรรคในห้วงนั้นทำให้เธอต้องเขียน จดหมายติดต่อกับผมอยู่ตลอดเวลา แอร์เมล ...เขียนตอบไปตอบมากว่าจะได้พบเจอกันจริงๆ ก็ร่วมๆ 200ฉบับ  จนเราสองคนแทนคลั่งตายกับรักข้ามขอบฟ้าครั้งนี้ จนมาระยะหนึ่ง ตอนนั้น world phone1800 เพิ่งออกแต่สำหรับในอเมริกา ก็มีมานานพอตัว กับ ระบบ cellular900 มันเรื่องที่ตรงกันข้ามกับความรักทั่วไปเลยที่หญิงชาย กระทำต่อกัน  แคร์ ส่งโทรศัพท์ มาให้ผมพร้อมกับอุปกรณ์สื่อสารที่เกี่ยวข้องอื่นๆ โทรศัพท์ไม่มีซิมเปิดเบอร์จากที่นู้น แล้วเปิดบริการต่างประเทศเอาไว้เรียบร้อยเลยเสร็จสรรพ โทรก็ของสาวเจ้า คนจ่ายตังค์ก็เธออีกนั่นละ ทำไงได้ผมเงินเดือน ไม่พอกินหรอกครับนายทหารชั้นผู้น้อยสมัยนั้นกี่บาทหนอถึงจะพอค่ากับ(ข้าว) ถ้าใครยังไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้าคงคิดว่าผู้หญิงคนนี้ แหม่มสาวคนนี้คงอ้วนดำ ๆ ไม่ก็พญาผีเสื้อสมุทร แน่ๆเลย ก็ย้อนไปดูครับเธอประกวดนางงามได้เลย ก็แล้วมันยังไงหนอถึงมาหลงรักเจ้าหมาป่า แถบเมืองตะวันออก ได้หนอ...ผมตอบได้สั้นๆว่า จิตใต้สำนึกที่ถ่ายทอดออกทางใจ...+ภาษาเขียน+ได้เปรียบภาษาพูด บางครั้ง แค่ sms สั้นๆ มีค่าความหมายมากกว่า พูดสามชั่วโมงเสียอีกถ้าเราใส่ใจไปกับมัน         สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้สร้างสมให้ผมกับ แคร์ ต้องได้มาพบเจอกันในที่สุดเธอตัดสินใจมาพบผมในเมืองไทยครั้งแรก (มีแต่หญิงไทยหาสามีฝรั่ง ตามแบบค่านิยมเน่าๆ ที่เราเห็นกันบ่อยๆ )  แต่นี่ผมกลับรักข้ามฟ้าแบบนี้ แบบที่ ไม่ใช่ชายแก่ เอาเงินมาทุ่มให้หญิงสาว ไม่ใช่แบบ หญิงแก่ทุ่มให้ชายหนุ่ม แต่ก่อจากความเข้าใจจริงๆ  เธอมาถึงสนามบินดอนเมืองตามนัด ผมเช็คกับ spider ตลอด เมื่อแรกพบเหมือนกันเรารู้จักกันเนิ่นนานแล้ว เดินจูงมือกันตั้งแต่สนามบินดอนเมืองกันมาตลอดข้าวของเธอเอามาไม่มากเธอคุยเล่นกับผมว่าเสื้อยืดหรืออะไรของผมเธอก็ใส่ได้อยากใช้ของที่เป็นของคุณ (ทุกวันนี้ยังก้องอยู่ในหู)  เดินขึ้นแท็กซี่ไป... สายตาที่บ่งบอกเรียกร้องของเราสองคนไม่มีสิ่งใดที่ผิดหวังในการพบครั้งนี้เลยมือยังจับกันแน่นแนบ แทบจะได้ยินเสียงหายใจกันเลย โชเฟอร์นั่งอมยิ้มเพราะคงได้ยินเสียงเรา หัวร่อต่อกระซิกกัน คิกคักๆ คงคิดว่าเป็นคู่ ฮันนี่มูนก็ไม่ผิดหรอกครับ แต่ผิดด้วยขั้นตอน+รูปแบบจารีตเล็กน้อย รู้ไหมนะ ว่าเราเพิ่งเจอกันแต่เหมือนอยู่ด้วยกันมาเนิ่นนาน ......................      จากนั้นค่ำคืนนั้นเป้นต้นมาคงไม่ต้องบรรยายในรายละเอียด เราตระเวนเที่ยวกันไม่ต่างจากคู่ฮันนี่มูน จนเกือบทั่วทุกทะเลของไทย แค่ครั้งแรกผมกับเธอก็หวังให้ได้มีพยานรักตัวน้อยๆแล้ว  ผมนำประสบการณ์ที่มีในน่านน้ำไทยทุกแห่งหนในฐานะเป็นลูกทะเล เกิดทะเล แปลงโลกทั้งโลกให้มีความสุขเพื่อเธอ และเธอก็ นำพาอำนวยความสะดวกเบิกทางในโลกแห่งสังคมให้ผมได้นำพาเธอไปได้อีกที  และในเหตุการณ์นี้เองทำให้รุ้และอยากบอกหญิงไทยหลายๆคนบ้างว่า  สาวต่างชาติอย่างอเมริกัน ไม่ได้ ฟรีเซ็กซ์แบบในหนังที่ทุกคนดู  หากแต่ในภาพยนตร์นั้น เป็นการแต่งเติมให้ดูน่าติดตามเท่านั้น ไม่งั้นแล้วไม่สามารถแก้อารมณ์ดูหนังของคนเราที่ตายด้านไปมากๆขึ้นเรือ่ยๆ ออกไปได้หากหนังมีเนื้อหาไม over reaction ก็จะขายยากในที่สุด ตรงข้าม คาทอลิก หรือ โปแตสแตนท์ ก็ตาม รักนวลสงวนตัวไว้เพื่อคนรักได้ดีทีเดียว แม้ไม่เต็มร้อยก็เถอะ รักแล้วรอ หลายคุ่อยู่ด้วยกันแต่เรียนก็จริง แต่ก็ได้แต่งงานกันในที่สุดในเปอร์เซ็นต์ที่มากโข ฐานะมั่นคงพอควร มากกว่าที่คนไทยหลาคนเข้าใจ ดังนั้นแล้วถ้าเราไม่รุ้วัฒนธรรมความเป็นอยู่พวกเขาดีพอแล้วอยากเลียนแบบ วัฒนธรรมตะวันตกให้เลียนแบบเรื่องภาษาสื่อสารให้ได้ดีก่อนดีไหมเป็นประโยชน์ต่ออนาคตคนเราๆท่านๆด้วย ไม่ก็ วัฒนธรรมด้านระเบียบวินัยอย่างน้อยถ้าตามทันเรื่องระเบียบวินัยบ้านเมืองเราก็จะสะอาด รถราเป็นระเบียบเรียบร้อยสบายใจไม่เครียดกันทั้งบ้านเมืองแบบที่เห็น        ไม่นานจากนั้นก็ถึงจุดเปลี่ยนที่เธอและผมร่วมมือกัน เพื่อเปลี่ยนงานผม ผมสอบชิงทุนไปเรียนใน รร.เดินเรือในอเมริกา เป็น  www.sunymaritime.edu  แต่แม้ได้ก็ต้องใช้เงินมากมายหลายเลยทีเดียว แต่เธอคนนี้ละเป็นผู้เป็นที่รัก และเป็นผู้ให้ที่แท้จริงๆ บอกมาไม่กี่คำง่ายๆว่าแค่สมองคุณรับได้ก็พอ .เราจะช่วยกันคุณก็ออกแรงไปให้เต็มที่..ถ้านำความภูมิใจมาสู่เราสองคนได้ เรียนเลยค่ะ คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากมาย จากนั้นไม่นานผมก็ลาออกไปเริ่มดำเนินการเรียนใน รร.เดินเรือ ตามขึ้นตอนต่างๆ มากมายเริ่มทำเรื่องตั้งแต่ในไทยออกไปจนได้ไปเรียนใน สถาบันหลักแรกก็ลองผิดถูกกับข้อมูลในไทยเราก่อน เริ่มจากความเป็นลูกเรือ และไต่เต้า จนรู้ถึงแก่นแท้จนไปอยู่ในสถานบันแห่งนั้นตามกรอบที่เขาขีดไว้ ตามหลักการทางกฏหมายระหว่างประเทศ จนรู้ช่องทางกฏหมายในการไปทำงานไปเรียน ฯลฯ หลายร้อยขั้นตอนในเวลาไม่นานเกินรอ จนมาเป็นผมในวันนี้ แต่จนกระทั่งผมมีลูกสาวตัวน้อย เพิ่งครบสี่ขวบเมื่อ 14 ก.พ.2009 ที่ผ่านมานี้เอง เธอเสียไปเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนคลอดลูกสาวที่เหมือนเธอเปี๊ยบยังกับถอดพิมพ์เดียวกันออกมาเลยทำให้ผมน้ำตกหลายหนเมื่อเจอหน้าลูกปกติก็ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันอยุ่แล้ว ลูกสาวต้องอยู่กับตายาย (ปู่ย่า ในปัจจุบัน) นั่นถึงแม้ครอบครัวปกติ ได้เจอลูกนานๆทีก็น้ำตาร่วงอยู่แล้ว นี่ยังมาทำหน้าเหมือนแม่เธออีกยิ่งคูณสองเท่าแห่งความอาวรเลย แต่เต็มไปด้วยความรัก ยามผมป่วยลูกสาวก็คอยมาดูเหมือนหนึ่งว่าเธอรุ้วิธีรักษาผม ไม่ว่าอะไรเล็กๆน้อยๆ ผมโดนมีดบาด เธอก็เอาพลาสเตอร์ยา แบบลายการ์ตูนมาเปลี่ยนให้ผมจนเป็นที่น่ารัก สารพัดสิ่งที่ลูกสาวผมทำให้มันพิสูจน์แล้วว่า สิ่งที่คนที่รักผมมากๆทิ้งไว้ให้มันมีค่ายิ่งกว่าเงินทั้งโลกรวมกันเสียอีก ดังนั้นแม้วันนี้ยากลำบากเพียงใด ฝันอันสูงสุดในห้วงสุดท้าย ฝันที่คนในตระกูลนี้จะได้เห็นผมใช้สกุลของภรรยา ก็ใช้แล้ว ต่อไปเหลือว่าจะได้ยินเสียงผมในฐานะผู้นำเรือโดยสารท่องเที่ยวขนาดใหญ่ ออกไปกับครอบครัวเราในอเมริกาที่เหลือไม่กี่คนออกทะเลไกลไป และได้เห็นผมกล่าวอำลาผู้โดยสารเวลาหมดทริป ...นั่นคือความภูมิใจที่เธอ "แม่ของหนูน้อยจีน่า" วาดหวังไว้ และทุกคนก็รอดูสิ่งนี้ วันที่เธอสิ้นลมไป วันนั้น เธอยังยิ้มแย้มและคำที่เอ่ยไว้คำสุดท้ายก็ไม่มีอะไรมาก เธอออกจากบ้านมาคลอดลูกให้ผม แต่ไม่ได้กลับไปพร้อมกัน วันนั้น สิ่งที่ได้ยินได้บอกกันคือ "ผมรักคุณมากนะ" เธอก็คิดว่าตัวเองคงได้แค่นอนพักเธอบอกเพลียก็หลับไปยังกับเจ้าหญิงนิทรานั่นเอง ผมถึงไม่ให้ใครแตะต้องร่างเธอ เลยแม้กระทั่งสับปะเหรอ อย่างที่เคยเล่าไปแล้วผมทำเองทั้งหมดจนอุ้มเธอใส่ไปในหีบ...ทีใช้บรรจุร่างไร้วิญญาณเธอหวังว่าเธอได้เห็นคงดีใจ และเร็วๆนี้ในฤดูกาลใหม่นี้ เธอจะได้กลับบ้านเราแล้ว คงไม่เกินเดือน พ.ค.2009 นี้ การทำเรื่องนำ เคลื่อนย้าย ร่างเธอกับหีบใบนั้นที่เก็บเธอไว้เนิ่นนาน กลับมาไว้ในไร่ของเราก็จะเสร็จสิ้นพร้อมกับหน้าที่ใหม่ในเรือของผมด้วยความสมบูรณ์แบบในที่สุด...........  คงได้เป็นสุสานประจำตระกูลเราสักที ที่แห่งนี้อบอุ่นอยู่ใต้ดินบ้านเรา หลบพายุได้ จอดรถได้ ระบบเดินอากาศ ระบายน้ำ สูบน้ำผ่านการวางแผนฟรีๆ จากวิศวกรอู่ต่อเรือเพื่อนผมเองอย่างละเอียด ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนในอเมริกาที่ช่วยเหลือให้ผ่านไปได้ในการนำพาคนรักกลับมาสู่ความอบอุ่นของบ้านเราอีกครั้ง                        With love   ................................................... ทั้งหมดนี้ มาจากเรื่องราวที่เป็นเรื่องจริงที่ผมเขียนไว้ทั้งหมด แล้วอยากมาให้ เพื่อนๆในพันธุ์ทิพย์ได้อ่านกันบ้าง จากที่มาครับลิ้งค์ล่างนี้เลย http://www.vcharkarn.com/vwrite/39254 จากคุณ : seamanfanclub - [ 4 พ.ค. 52 12:04:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนแรกอยู่ห้อง ถนนนักเขียน ครับ ด้วยความกดดันในใจทำให้ผมระบายออกเป็นตัวหนังสือไว้มากมายหลายเรื่องเลย แล้วสบายใจขึ้น ทำให้ไม่ต้องไปนั่งพูดคุยกับไม้กวาด ต้นไม้ หมู หมา กา ไก อีก สมัยก่อนเป็นครับ เหมือนรับโลกนี้ไม่ไหว ขอคุยกับสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ดีกว่า ไม่ก็สิ่งไม่มีชีวิต ถือสันโดษ นั่งทำงานในเรือ เงียบๆ คนเดียวก็เอา จนบัดนี้ ก็เริ่มคิดได้วาเธอผู้เป็นที่รักคงไม่สบายใจอย่างยิ่ง ถ้าผมยังเป้นเช่นนั้นอยู่ จากคุณ : seamanfanclub - [ 4 พ.ค. 52 12:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะเรื่องภรรยา แต่โชคดีที่มีลูกสาวเป็นเพื่อนคุณพ่อ ติดตามอ่านค่ะ แต่อยากให้เว้นบรรทัดระยะห่างมากหน่อยค่ะ เพราะอ่านแล้วตาลาย จากคุณ : motherhood (motherhood) - [ 4 พ.ค. 52 12:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณจีน่า สวยจัง ลูกสาวของคุณคงสวยเหมือนแม่ พูดอะไรไม่ออก คุณถ่ายทอดความรักออกมาได้สวยงามจังเลยค่ะ จากคุณ : pixp - [ 4 พ.ค. 52 12:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยังอ่านไม่หมด วันนี้ต้องไปเรียน ลงชื่อเป็นกำลังใจไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : violet_note - [ 4 พ.ค. 52 12:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เย้ มาแล้ว สวัสดีค่ะกัปตัน โหวตไปอย่าให้เสียของเลย ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 4 พ.ค. 52 12:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วยทำมิวสิคเพลงประกอบให้ค่ะ อย่าลืมเอารูปลูกสาวมาลงให้ดูด้วยสิคะ น้องน่ารักมากๆ เลย ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 4 พ.ค. 52 12:45:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ....เวลาใด้นำพาสิ่งดีๆมาสู่ชีวิต....และหลายๆครั้งเวลาก็ใด้พรากเอาสิ่งที่รักและหวงแหนไปจากมนุษย์...... เข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้เพราะ...เคย....ผ่านจุดนั้นมาเหมือนกัน. ขอสดุดีคุณที่...ผ่าน...มันมาใด้ หลายๆคนไม่เข้มแข็งพอ... เก็บความทรงจำที่งดงามและรอยยิ้มของเธอใว้ปลอบใจยามเหงา เธอไม่ใด้ไปใหนเลย แต่อยู่ในใจ ในห้วงคำนึงของคุณตลอดไป ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : **ผิฬา+ทับทิม** - [ 4 พ.ค. 52 12:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านจบแล้วค่ะ เกือบทุกตัวอักษรเลย ถึงแม้จะตาลายนิดโหน่ย อิอิ ประทับใจในความรักที่คุณมีต่อภรรยา หนูน้อยจีน่า และพ่อของคุณ รวมทั้งชื่นชมในความสามารถ ขอเป็นกำลังใจให้ก้าวผ่านความรู้สึกทรมานใจ และเก็บความทรงจำดี ๆ ที่คุณมีไว้เป็นแรงกำลังให้สู้ต่อไปเพื่อหนูน้อยจีน่าที่น่ารัก อยากเห็นรูปหนูน้อยเช่นกันค่ะ มาเพิ่มเติมค่ะ พอดีแว้บไปดูเวบมาเห็นรูปหนูน้อยจีน่าแล้วน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 12:53:05 จากคุณ : Moonie - [ 4 พ.ค. 52 12:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความรักที่งดงามจะไม่มีวันตายจากใจของคุณครับ จากคุณ : GSK - [ 4 พ.ค. 52 12:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งอ่านจบค่ะ อยากจะร้องไห้ ยิ่งมาฟังเพลงของป้าลิด้วย บ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับคุณ เหมือนนิยายเลยนะคะ นิยายที่เขียนบทโดยคนบนฟ้า เข้าไปดูน้องจีน่ามา น่ารักมากๆเลยค่ะ หน้าเหมือนแม่เค้ามากๆ ไม่เหมือนลูกครึ่งเลยค่ะ ส่วนคุณดูหน้าตาอมทุกข์ ตาหมองเศร้ามากเลยนะคะ ถ้าดิชั้นเป็นคุณ ไม่รู้เลยว่าจะประคองชีวิตตัวเองต่อไปได้หรือเปล่า สุดท้ายขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณและลูกน้อยนะคะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 14:10:52 จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 4 พ.ค. 52 13:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 4 พ.ค. 52 13:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะ เศร้าจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้คุณจขกท นะคะ จากคุณ : ชอบดื่มwineค่ะ - [ 4 พ.ค. 52 13:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้ว รู้สึกซาบซึ้งกับความรักของคุณ ที่มีต่อผู้เป็นที่รัก เก็บความรู้สึกดีๆ ไว้ประทับกับจิตใจของคุณต่อไปเถอะครับ ในความเศร้า ก็มีแฝงความสุขอยู่มาก เมื่อเราคิดถึง    ณ ช่วงหนึ่งของกาลเวลา ....ที่ผ่านมาจำจดทั้งหมดได้ ....มิเขียนลงคงรู้อยู่ในใจ ....เก็บอดีตใส่ไว้ไม่เคยเลือน ..เก็บความสุขเจ้าเอ๋ยที่เคยเห็น ..ย้ำความเศร้าเช้าเย็นเอาเป็นเพื่อน ..ภาพความหลังฝังจิตคอยติดเตือน ..แม้สะเทือนใจก็จะขอจำ... จากคุณ : smartupid - [ 4 พ.ค. 52 13:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คนบนฟ้าคงจะได้ยินความคิดถึงของคุณนะครับ ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่านครับ ซึ้งกับความรักบริสุทธิ์ จากคุณ : shusei - [ 4 พ.ค. 52 16:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมว่าน่าจะเดินหน้าในชีวิตต่อไป อดีต เอาไว้จำได้ แต่อย่าให้ตามเราไปทุกที่เวลานาที (เขียนไม่รู้งานเข้าหรือเปล่า) จากคุณ : ต - [ 4 พ.ค. 52 16:08:34 A:117.121.214.90 X: TicketID:200151 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มารับฟังค่ะ ซึ้งและเศร้าเหลือเกินค่ะ จากคุณ : mOnapOrn - [ 4 พ.ค. 52 16:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจครับ ... จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด - [ 4 พ.ค. 52 18:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแค่กระทู้ยังอ่าน คห ต่อไปไม่ได้เพราะน้ำตาท่วมก่อน ทำให้ตาพล่ามัว ทนอ่านต่อยังไม่ได้ ขอแสดงความเสียใจกับ จขกทนะค่ะ ขอให้คุณและลูกสุขถาพแข็งแรงนะค่ะ จากคุณ : Rosecottage - [ 4 พ.ค. 52 18:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 Just wanna give you this song kha. "Tears in Heaven" http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8 จากคุณ : หมูหนาว - [ 4 พ.ค. 52 18:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 18:33:36 จากคุณ : หมูหนาว - [ 4 พ.ค. 52 18:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้ว ดีมาก แต่สงสัยหน่อย ที่บอกว่า .ปัจจุบัน พ่อตาแม่ยาย กลายเป็นปู่กับย่าแล้ว... หมายความว่า จขกท และลูกสาว ใช้นามสกุลของพ่อตาแม่ยาย หรือเปล่า จากคุณ : ธนิตา - [ 4 พ.ค. 52 18:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยิ่งเล่นเพลงของพี่เสือที่ คุณป้ามะลิกับลุงมะระ เอามาแปะ พร้อมกับอ่านไปด้วยแล้ว น้ำตาจะไหลให้ได้จริง ๆ ขอให้กำลังใจ คุณ จขกท. นะคะ จะบอกว่าแฟนดิฉันก็เกือบจะได้เลี้ยงลูกคนเดียวเหมือนกัน เพราะตอนหลังคลอดลูกนั้นเกิดตกเลือดแบบไม่แสดงอาการ เพราะเลือดซึมไม่หยุด แต่ไม่มีใครรู้เพราะตอนนั้นเป็นช่วงหลังจากที่คุณหมอทำแผลเสร็จแล้ว เป็นช่วงที่หมอให้นอนพักแล้ว คุณหมอก็กลับไปแล้ว แต่ช่วงที่นอนอยู่นั้นดิฉันเกิดอาการเพลียและคอแห้งมาก อยากดื่มน้ำมาก เลยเรียกแฟน แต่พอแฟนเรียกพยาบาลและพยาบาลเอาน้ำมาให้ดื่มแล้วกลับอาเจียรออกมาตลอด พยาบาลเลยมาเช็คแผล เลยพบว่าเลือดยังไหลซึมไม่หยุด เต็มผ้าอนามัยใหญ่ ล้นออกเปื้อนเตียงด้วย จนต้องเธอต้องโทรเรียกคุณหมอด่วน จนคุณหมอต้องมาทำแผลใหม่ และต้องนำเข้าห้องไอซียู ให้เลือดเพิ่มด่วน เพราะเสียเลือดมาก นี่ถ้าวันนั้นพยาบาลเธอไม่เอะใจและไปเช็คแผลและเห็นเลือด ดิฉันก็อาจจะนอนหลับไปเลยแบบไม่ฟื้นเหมือนกัน ส่วนแฟนที่เฝ้าอยู่ นั่งอยู่กับลูกตอนนั้นก็คงคิดว่าเรานอนพักมั๊ง ก็คงเห็นว่าเราเพลียจากการคลอดเลยอยากให้พักผ่อน พอรู้สึกคอแห้งมาก ๆ นั่นแหละจึงเรียกแฟน แฟนเลยเรียกพยาบาล ที่ขออนุญาตุเล่าแจมก็เพื่อจะได้เตือนสติท่านที่มีโอกาสเฝ้าไข้คนคลอดลูกว่า ถ้าเห็นเธอบอกเพลีย อยากนอนหลับพักผ่อนนั้น ก็อย่าชะล่าใจให้เธอนอนพักหลับอย่างเดียวนะคะ เช็คตรงแผลหรือรอยเลือดที่เตียงด้วยก็ดี เพราะบางที่เธออาจจะมีอาการตกเลือดแบบซึมตลอดออกมามากภายใต้ร่างที่กำลังหลับอยู่ก็ได้ อาจจะได้หลับยาวแบบไม่ฟื้นเลย แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 19:46:48 จากคุณ : JC2002 - [ 4 พ.ค. 52 19:43:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะ เพราะคิดว่าความรักแท้ๆยังมีอยู่ในโลกนี้ อยากจะบอกว่าแฟนก็คล้ายๆกับแฟนของ จขกท เลยค่ะ เค้าให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเรา ตอนนี้ก็อยู่ห่างไกลกัน เขียนจดหมายหากัน ถึงแม้ว่าจะคุยจะแชทกันก็ง่าย แต่จดหมายมันมีคุณค่าต่อจิตใจมากๆ อ่านแล้วประทับใจในความรัก แต่ก็ต้องขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสีย แต่อย่างน้อยภรรยาคุณก็ได้มอบสิ่งๆ ที่มีความหมายมากๆ ให้แก่คุณ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : Can't forget you - [ 4 พ.ค. 52 20:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วเศร้าสุดๆ   ชื่นชมค่ะที่สามารถผ่านสถานการณ์นั้นมาได้ ขอให้เข้มแข็งขึ้นทุกวันนะคะ จากคุณ : fm@co - [ 4 พ.ค. 52 21:15:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้ค่ะ. ขอคุณพระคุ้มครองน้อง และทุกๆคนในครอบครัวนะคะ. จากคุณ : missusnow - [ 4 พ.ค. 52 21:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วซาบซึ้งกับความรักและความห่วงใยที่ผู้ชายคนหนึ่งมีให้หญิงสาวผู้เป็นที่รัก ดิฉันอ่านด้วยน้ำตาก็ใหลมาตลอด ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการร์ที่เกิดขึ้นด้วยนะค่ะ ขอเป็นกำลังใจ และอย่างน้อยคนก็ยังมีลูกน้อยๆ ซึ้งเป็นตัวแทนความรักที่คุณแม่ให้ ขอให้โชคดี พระคุ้มครองตลอดไปนะค่ะ จากคุณ : คนไทยในต่างแดน - [ 4 พ.ค. 52 21:46:38 A:96.230.90.245 X: TicketID:181710 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณจขกท เป็นผู้ชายไทยที่พิเศษกว่าผู้ชายไทยหลายๆคนนะคะ อ่านแล้วประทับใจในความรักที่มั่นคง ที่มีให้กับภรรยา ต่อจากนี้ไปขอให้คุณจขกท กับลูก ได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : hamble pie - [ 4 พ.ค. 52 22:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอแสดงความเสียใจที่ภรรยาคุณได้เสียชีวิตไปนะคะ ขอให้ชีวิตมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาค่ะ จากคุณ : Cutie_May - [ 4 พ.ค. 52 22:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอเป็นกำลังใจให้ ต่อจากนี้ไปขอให้คุณและลูกได่พบเจอแต่สิ่งดีๆนะคะ จากคุณ : ดอกไม้ - [ 4 พ.ค. 52 23:00:13 A:68.145.188.153 X: TicketID:198978 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ กัปตัน อะไรทุกอย่างยอมรับความจริงเป็นสิ่งที่ดีที่ดีคะ เรื่องความหลังนึกได้แต่อย่าให้มันมาฆ่าตัวเราเองนะคะ ใช้ชีวิตที่เหลือให้มีความสุขที่สุด สำหรับเราเองสามีเสีย เรายังเลี้ยงลูกเองแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด อย่านึกถึงความหลังให้มากจนเกินไป เข้าใจทุกอย่างหละคะว่าความรู้สึกมันเป็นอย่างไงนะคะ เข้าใจทุกอย่างหละคะ จากคุณ : leo - [ 4 พ.ค. 52 23:04:18 A:24.8.104.148 X: TicketID:196567 ]

ความคิดเห็นที่ 33 Thank you so much สำหรับทุกท่านเลยที่เข้ามาเป็นเพื่อน รับฟังการระบายออกของผมครั้งนี้จริงๆแล้วผมเองก็เป็นเว็บมาสเตอร์ของ สโมสรแฟนคนเรือ ด้วยแต่ก็เท่าที่รู้กันคือ อาชีพเดินเรือ มีไม่กี่คนที่รู้จักอาชีพนี้ ดังนั้นจึงจำกัดวงแคบๆอยู่แบบนั้นครับ  ตอบคำถามที่ ถามกันเข้ามานิดนึงครับ จริง ๆแล้ว ลูกสาวผมก็เป็นเลือด คอเคซอยด์ เศษ3 ส่วน 4 ได้ครับ เพราะว่าผมเอง เป็น ไทยเยอรมัน คุณปู่นี่ผมทองเลยครับ แต่ผมเองผมดำตามแม่ๆพาดำ คุณพ่อก็สองสีครับเข้ามาไทยตั้งแต่รุ่นนั้น มาเจอะสาวไทยน่ารักท่านหนึ่ง ก็คือแม่ผมนั่นเอง ตามหลักแล้ว มนุษย์ในโลกมีสามสายพันธุ์คือ มองโกลอยด์น่าจะเยอะ เพราะทวีปใหญ่ๆมาก จีนเป็นต้น แต่ไม่รู้ว่าที่สุดหรือไม่   คอเคซอยด์ อันนี้เป็นชาวยุโรป และ นิกรอยด์ (ผิวดำ นิโกร) สายพันธุ์ผสมจังออกมาเป็น สมมุติให้ เลือดของผมกับ ภรรยา แบ่งเป็นสี่ส่วน แม่ของจีน่า เป็น คอเคซอยด์สองส่วน ของผมเป็น มองโกลอยด์ หนึ่งส่วน คอเคซอยด์ หนึ่งส่วน เท่ากับ เป็นยุโรป 3/4 ครับ ผลลัพธ์ก็ลูกสาวออกมาอย่างที่เห็น อีกเรื่อง คือผมเปลี่ยนนามสกุลไปใช้ของภรรยาครับ เพราะที่บ้าน พ่อตาแม่ยาย มีลูกสาวคนเดียวแล้วผมก็ ทำให้เธอเสียไปเสียแล้ว เลยต้อง เอาตัวเองคืนให้ท่านไป ท่านก็รักผมเหมือนลูก และให้ผมสืบทอดต่อไปในความเป็น บ้านหลังนี้  ดังนั้น ตายาย จึง กลายเป็น ปู่และย่า เพราะลูกสาวตัวน้อย ไม่เคยเห็นหน้าแม่อีกเลยนับแต่วันที่เกิด โดยรวมแล้วชีวิตผมเหนื่อยมาก พอควร ตอนที่เป็นทหารอาชีพ รู้สึกว่า ระบายออกได้ไม่เต็มที่ เหมือนกับว่าระบบทหารทำให้เราต้องยั้งมือไว้หลายส่วนแทนจะได้ระบายออก ด้านความสามารถ ทางเดียวคือ เอกชน เก่งจริงเมื่อไร แสดงได้เลย โดยเฉพาะบริษัทในยูโรป ยิ่งไบรท์ ยิ่งเจริญ  นั่นก็อีกสาเหตุนึงที่ทำให้ผม ตัดสินใจทิ้งหน้าที่ ราชการในไทยไปแบบสิ้นเชิง ปกติตอนสอบเข้า รร.ทหารเขาจะเฟ้น มากเรื่องสัญชาติ และเขื้อชาติ แต่บังเอิญว่า ตอนแจ้งเกิดผม ตากับยายเป็นพ่อแม่ผมครับ แล้วก็ (พ่อ แม่ ของแม่บังเกิดเกล้า) และคุณตาเป็นนายตำรวจชั้นสัญญาบัตร ทำให้เข้ากับ ระเบียบกองทัพพอดี ในสมัยนั้น         อย่างไรผมก็รู้สึกดีมากๆที่หลายท่าน เข้าใจความรู้สึกกันและกัน เขาว่ากันว่ามีคนรับฟัง นั้นเท่ากับเป็นยารักษาโรคตรอมใจได้อย่างดี ด้วยความประทับใจยิ่ง แล้วจะเก็บ โฮมเพจนี้ ไปแปะไว้ที่โฮมเพจ เว็บไซต์ แฟนคนเรือ แล้วกันครับ เมื่ออัพเดท คราวหน้า ปล.ตอนนี้บุคลากรทางเรือขาดแคลนมากนะครับ เพื่อนฝากมา ในไทยเราก็มีที่นึงของรัฐ คือ  ศูนย์ฝึกพาณิชยนาวี รับทุกปี รายละเอียดเมลถามผมเอานะครับ รับทั้ง ม.ปลาย สายวิทย์ และ ปริญญาตรี ทุกสาขา จากคุณ : seamanfanclub - [ 4 พ.ค. 52 23:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณอีกทีครับ ยังไงตอนนี้ผมก็เริ่มคุยกับผู้คนบ้างแล้ว ก่อนหน้าตอนใหม่ ๆนั่งมองพังงาเรือพอควร นานพอทำเนา เงียบขรึมไปมากเลย ห้วงนั้น ส่วนใหญ่ บ่นคนเดียวกับ สรรพสิ่งที่ไร้ชีวิตที่บ้าน หลังเก่า ตอนนั้นรู้สึกว่าผมคุยกับ ข้าวของเครื่องใช้ กับหมาแมวมากกว่า เพิ่งมาหายตอนที่ลูกสาวเริ่มเจื้อยแจ้ว อย่างน้อย ก็เป็นตัวแทน เป็นพยานรักของแม่เธอ กับผมเอง ที่สุดแล้วมันก็คือธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนนี่เอง เข้าใจแล้วละครับ ขอพระเจ้าคุ้มครองทุกคนครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 4 พ.ค. 52 23:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะค่ะ จากคุณ : แม่น้องไมก้า (Mrs.connolly) - [ 4 พ.ค. 52 23:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้ว ซึ้งมากค่ะ ความรักแบบนี้ช่างน่าชื่นชมมากๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : prettybua - [ 4 พ.ค. 52 23:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ... very so sad... dont give up naka.. จากคุณ : วฬายุ - [ วันฉัตรมงคล 00:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณจีน่่าสวยจังเลย เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่มีสามีแบบจขกท ถ้าคุณจขกทยังรักเธออยู่ก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ อย่าให้เธอต้องเป็นห่วง จากคุณ : จอมยุทธสุดอึ๋มส์ - [ วันฉัตรมงคล 01:38:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เศร้ามากเลยค่ะ.. คุณจีน่าสวยมากๆ จากคุณ : emilija - [ วันฉัตรมงคล 03:25:52 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ดิฉันเคยบอกสามีว่า ภรรยาที่เสียชีวิตไปของเธอนั้น เขาไม่ไปไหนหรอก..เขาอยู่ในใจเธอตลอดไปนั่นแหละ..กระนั้น ดิฉันก็ไปเอาภาพเก่าของเธอที่สามีเก็บไว้ เพราะเกรงใจดิฉัน ขึ้นมาแขวนไว้ดูโดดเด่นที่ห้องนั่งเล่น.. อยากจะบอกว่า..ภรรยาคุณ..เธออยู่ในใจคุณตลอดไปค่ะ..คุณมีชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อลูกน้อยที่รักของคุณ.. จากคุณ : Panissar - [ วันฉัตรมงคล 03:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คิดว่าคุณกัปตันคงมีข้อความในใจอีกมากมายที่อยากจะบอกกับคุณจีน่า ดิฉันฝ่่ายมิวสิคเพลงประกอบ จึงขอนำเพลงนี้มามอบให้ค่ะ " รักเธอทั้งหมดของหัวใจ "  : โจ้ วงพอส แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 52 04:15:19 จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ วันฉัตรมงคล 04:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชื่นชมความรักแท้ของคุณกัปตันกับครอบครัว อ่านเรื่องทั้งหมดแล้วซึ้งในความรักของคุณกับภรรยาที่เสียไป แต่คุณก็มีลูกสาวที่น่ารักเป็นตัวแทน   คุณเป็นคนมีความสามารถมากค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน และเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นไปนะคะ อดีตมีไว้สำหรับระลึกถึงแต่สิ่งที่สวยงามค่ะ  อนาคตสำคัญกว่า คุณพระรักษาคุณและครอบครัวค่ะ จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) - [ วันฉัตรมงคล 09:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มาอ่านและให้กำลังใจค่ะ ชอบมุมมองชีวิตหลายๆด้านของคุณมากเลยค่ะ แต่ชีวิตคนเราล้วนก็ต้องผ่านพ้นเรื่องราวแบบนี้ ทั้งทุกข์และสุข แต่ฉันก็เชื่อว่าคุณสามารถมีความสุขกับชีวิตในปัจจุบัน  และ  มีความสุขกับการคิดถึงคนที่คุณรักและสิ่งดีๆที่มีร่วมกัน   ขอให้คุณมีกำลังใจที่เปี่ยมล้น อย่าท้อ อย่าถอยเด็ดขาด สูดหายใจให้ลึก แล้วสู้กับความหนาวเย็น ความโดดเดี่ยวที่ไม่เดียวดายนะคะ อย่างน้อยคุณก็มีลูกที่รักคุณรออ้อมกอดของคุณอยู่เสมอ  มีพ่อแม่ของจีน่าที่มีหัวใจบอบช้ำไม่ต่างจากคุณ และพวกเค้าทุกคนต้องการคุณ ชีวิตคุณโชคดีมากที่สุดแล้ว ที่อย่างน้อยคุณก็รู้ว่าใครที่คุณรัก  ใครที่มีความรักอันใสบริสุทธิ์ให้แก่คุณ และอะไรคือความสุข-ความทุกข์  อะไรคือชีวิต สู้นะคะ จากคุณ : rainbowsmile (rainbowsmile) - [ วันฉัตรมงคล 16:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านเรื่องของ จขกท แล้วเศร้า จัง และจากการอ่านเรื่องราวทั้งหมด  จะเห็นถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ ของคุณทั้งสอง " ความรัก คือ การให้ " พระคัมภีร์ บอกไว้อย่างนั้น ซึ่งจะเห็นได้จากคุณทั้งสองที่ให้กันและกัน แม้คุณจีน่า จะลาจากโลกใบนี้ไปแล้ว  แต่เธอก็ได้มอบสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของเธอให้คุณ นั่นก็ คือ ลูกสาว ของคุณทั้งสอง ไงคะ ขอพระเจ้าทรงเสริมกำลัง และ อวยพระพร คุณ จขกท และ ครอบครัว นะคะ จากคุณ : Weka - [ วันฉัตรมงคล 17:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ชื่นชมน้ำใจของ จขกท จริงๆค่ะ คุณทำให้หลายๆคนเชื่อมั่น ว่ารักแท้ ยังมีอยู่จริง เชื่อว่าคุณจีน่าจากไปพร้อมกับความรักเต็มเปี่ยม ที่คุณมีต่อเธอ เธอจากไปพร้อมกับรอยยิ้มนะคะ คุณสองคนโชคดีมากๆ ที่ได้มาเจอกัน รักษาตัว และ ดูแลจีน่าน้อยๆ ของคุณดีดีนะคะ กำลังใจ...มีให้คุณมากมายค่ะ จากคุณ : alanna (alanna_aon) - [ วันฉัตรมงคล 18:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ด้วยศรัทธามั่นครับ คงเพราะตอนเด็กๆ มีจินตนาการ ที่เป็นศาสตร์และศิลป์ที่สำคัญมากมายที่ได้รับมาจากพ่อของผมเอง ระเบียบวินัยที่ได้มา ได้รับการปลูกฝังมา แสนนาน ทำให้ใช้ชีวิตไม่เหมือนวัยรุ่นทั่วไปในประเทศนี้ สรุปได้ว่าใช้ชีวิตคนละขั้ว กันกับ วัยรุ่นในประเทศเราหลายแนวทาง ระหว่างที่เขา เป็นเด็กแว้นๆ ป้อยๆกัน ผมนั่งต่อโมเดล ที่สร้างเองอยู่บ้านกับคุณพ่อ นั่งเขียนภาพเล่น สองคน ปิคนิค กองไฟหน้าบ้านกันสองคนกับพ่อ ก่อนท่านเสียไป ถือว่าคุ้มกับ พ่อที่เสียไป กับการใช้ชีวิต และ ก็ภรรยาที่เสียไป ก็คุ้มเช่นเดียวกันครับ เธอมอบทุกสิ่งให้ผมมากมายเช่นกัน ก่อนหน้านี้ ก็ได้เจอผู้หญิงหลายประเภทมากมาย ลองแบ่งแยกเอาเองนะ สำหรับผมแล้วไม่สามารถนำผู้หญิงมาแยกประเภทได้ ทุกคนเป็นรหัสพันธุกรรมที่ ไม่ซ้ำกันเลยแม้แต่คนเดียว ให้บาร์โค๊ตกี่ตัวก็ไม่สามารถกำหนดประเภทของผู้หญิงได้ ธรรมชาติสร้างคนไหนมาก็คนนั้น คนเดียวต่างคนต่างเป็น เพียงแต่ว่า ประเภทที่เจอก่อนหน้านั้น ไม่ลงตัวไม่สมบูรณ์ด้วยประการทั้งปวง ดับไปด้วยความเสียสละที่น้อยเกินไป แต่เธอผู้เป็นภรรยา เป็นแม่ของลูกที่รักนั้น มีพรอ้มมากกว่าด้วยความรัก เขาว่ากันว่า คนที่รู้ห้วงชีวิตของตัวเองมี สัมผัสที่6 ที่จะรุ้ว่าตัวเองต้องทำอะไรบ้าง ก่อนจะหมดโอกาสในชาติหนึ่งๆไปในที่สุด       คืนวานผมนอนหลับไปครับ หลับไปแล้วย้อนเวลาได้นะ ฝันไปเหมือนจริงมาก ผมถามคนรักผมว่าอ้าว กลับมาได้ไง ดูลูกสาวเราสิ น่ารักนะนี่ไม่ช่วยผมดูลูกเลย เห็นไหมโตแล้ว ไปเที่ยวเมืองไทยกันไหม อยากไปไม่ใช่เหรอ?  ไปไหนกันดี คุยกันเป็นตุเป็นตะ  เป็นเรื่องเป็นราว ไม่คิดเลยว่ามันคือความฝัน ด้วยโสตประสาทมันเริ่มตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆจากการหลับไหล ทำให้เริ่มลังเลว่า ฝันไปหรือเรืองจริงกันแน่นะ  ทำใจสบาย ให้ฝันต่อไป แล้วก็ได้รุ้ว่า มันคือฝันแน่นอนแล้ว ไม่อยากลืมตาเลยจริงๆ อยากหลับแบบนั้นแล้ว แช่แข็งตัวเองค้างไว้แบบนั้นตลอดกาล แต่ก็ทำไม่ได้.....อยากฝันแบบนั้นอีกเรื่อยๆครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ วันฉัตรมงคล 19:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผมตั้งชื่อลูกเป็นชื่อเดียวกับแม่ เขานะครับ จีน่า แล้วก็ ลูกสาวก็กลายเป็นจีน่าอีก ต่างกันตรงชื่อ กลาง คือ Caroline คือแม่  และ Amanda คือ ลูกสาว แค่นั้นเองครับ ชื่อตั้น จีนาเหมือนกัน เท่านั้นเองครับ เกี่ยวกับตัวผมหาไม่ยากเลย แม้กระทั่งเว็บไซต์ แฟนคนเรือ สโมสรแฟนคนเรือ  ใช้ search engine ค้นหาก็เจอเลย เคยเขียนเรื่อง ประชาธิปไตยแห่งรัก  เอาไว้ก็เป็นเรื่องราวของผมอีกเช่นกัน แต่ไม่เฉพาะกิจแบบนี้  seamanfanclub หรือ titanicneverdie ก็ค้นกันไปตามเรื่องราวของมันที่เป็นไป ไดอารี่ของผมคงไม่ค่อยใช้บล็อคเหมือนคนอื่น แต่พักไว้ที่ โฮมเพจที่สร้างเอง นั่นเองครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ วันฉัตรมงคล 19:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สายฝันจนจบแล้วนะที่รัก ....ไม่ว่า ที่ไหนๆในโลก จากคุณ : seamanfanclub - [ วันฉัตรมงคล 19:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ต่อไปนี้เป็นลิ้งค์ที่ผมเขียนไว้ทั้งหมดครับ เป็นเรื่องราวไดอารี่ส่วนตัวที่ไม่อยากให้ส่วนตัวอีกต่อไป กับเรื่องราวที่เขียนไว้ ในที่อื่นๆ อย่างในเว็บวิชาการ ไม่รู้จะไปใส่ไว้ตรงไหน บทความก็ไม่ได้ เลยใส่บล็อคบ้าง นิยายบ้าง แต่ทั้งหมเป็นเรื่องจริงครับ ไม่ใช่นิยาย http://www.geocities.com/seamanfanclub/seamanstory.htm แล้วก็ลิ้งค์นี้ด้วย บางเรื่องราวในนั้น อาจจะแสดงความเพี้ยน ขัดหูขัดตาไปบ้างนะครับ แต่อย่าถือสา ก็เขียนไปตามประสาคนเหงา เห็นไรเขียนหมดเลย http://www.vcharkarn.com/va2/index.php/my/show/89047 ส่วนนี่ก็ ไปที่ ส่วนของผมเองเลย http://www.geocities.com/titanicneverdie จากคุณ : seamanfanclub - [ วันฉัตรมงคล 19:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เราว่าคุณเป็นนักเขียนได้เลยหล่ะค่ะ น่าจะลองส่งไปรวมเล่มดูนะคะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ วันฉัตรมงคล 20:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ป้า มะลิ ฯ ครับ คือว่า ผมคงต้องให้คนอื่น มาเกลา คำผิด อีกมากมายเลยเพราะหลังๆ มาภาษาไทยไม่ค่อยได้ใช้ ทำให้ลืมบางคำไปบ้าง เรื่องการสะกด แล้วก็ จัดหน้า จัดอะไรพวกนี้ แล้วก็ต้องเลือกตอนมาใหม่ๆน่ะครับ ผมเขียนไปตามความรู้สึกน่ะครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ วันฉัตรมงคล 21:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : รักแมวดำ (kikucat) - [ วันฉัตรมงคล 22:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณกัปตันคะ ถ้าคุณสนใจส่งรวมเล่มจริงๆ ทาง สนพ เขาจะมีผู้ตรวจอักษรให้อยู่แล้วค่ะ ถ้าเรื่องราวของคุณตรงกับความต้องการของเขา ดิฉันว่าเรื่องของคุณจะได้ตีพิมพ์แน่ๆ ค่ะ อย่างน้อยก็มีดิฉันและเพื่อนๆ ในนี้ที่ชอบ การเขียนของคุณ เพราะอ่านแล้วมันรู้สึกว่า ออกมาจากใจของคุณจริงๆ มันสัมผัสได้ในตัวอักษรน่ะค่ะ จริงๆ นะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 6 พ.ค. 52 01:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นเรื่องราวความรักที่อ่านแล้วกินใจและสะเทือนใจมากค่ะ อ่านแล้วนึกถึงเรื่องที่สามีเล่าให้ฟังเกี่ยวกับคุณยายของเขา หลังจากที่คุณตาเสีย(เสียตอนอายุ 80กว่าๆ) ทุกเช้าคุณยายจะหิ้วตะกร้าปิคนิค ใส่ชุดดำ แล้วขึ้นรถไฟไปที่สุสานหลุมศพคุณตา กว่าจะมากลับบ้านอีกทีก็เย็นมาก ไปแทบทุกวัน(เฉพาะในช่วงที่ไม่ใช่หน้าหนาว)   ลูกๆเคยแอบตามไปดู จะเห็นคุณยายไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่หลุมศพคุณตา ทำอยู่อย่างนี้เป็นเวลาหลายปีมาก ตอนหลังคุณยายสุขภาพไม่ดี(อายุประมาณ 90ปีแล้ว) ก็เลยหยุดไปแต่ก็ยังคงใส่ชุดดำอยู่ จนกระทั่งใกล้จะถึงบั้นปลายของชีวิตถึงจะกลับมาใส่เสื้อผ้ามีสีสรร แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 52 03:27:40 จากคุณ : ตะเกงจี - [ 6 พ.ค. 52 03:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ดีใจครับ เมื่อคืนที่ผ่านมาฝัน ว่า ได้ไปนอนเล่น แถว ๆmichigan lake มีลูกสาววิ่งเล่น สนุกสนาน ร่าเริง มีแมเธออยู่ด้วย เรามีความสุขกันมาก อยากให้มีฝันแบบนี้หลายหน ตลอดไปได้ก็ดี แต่ไม่มีก็ไม่เป็นไร อาจจะเป็นเพราะว่าผมได้ ขนย้ายร่างเธอมาสู่สุสาน ที่บ้านเราเตรียมไว้เป็นการส่วนตัวแล้วนั่นเอง ทำให้สภาพจิตใจมันหมดความห่วงหลายๆอย่าง ห่วงที่ว่าคือ กลัวเธอเหงาอยู่คนเดียว (แม้จะหมดลมหายใจไปนานแล้วก็ตาม) แต่ที่สุสานก็เต็มไปด้วยคนที่เธอไม่รู้จักนี่นา   ไม่เป็นไรตอนนี้กลับมาแล้วก็คือ หมดห่วงต่อไปที่นี่ก็จะกลายเป็นที่เก็บ ร่าง เก็บความรัก ของคนอีกหลายๆคนในบ้านของผม เพราะศาสนาและประเพณีทางนี้เอื้อให้เป็นไปได้ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานสิ่งนี้มาให้ผม    เอาละครับสำหรับ หลายๆ คำจากใจสมาชิกในนี้ผมสัมผัสได้ครับ เข้าใจดี แต่คงได้แต่ขอบคุณแบบรวมๆไป คงตอบแบบรายคนไม่ได้ทุกคนแต่ก็ รู้สึกแล้วละว่า นอกจากปลาในทะเล ที่เคยเป็นเพื่อน กัน แล้วยังมี คนบนบกอีกมากมายทีเดียว สำหรับผมแล้วความรักของผู้หญิงบนโลกนี้ ส่วนใหญ่สวยงามเสมอ ถ้าผู้ชายไม่ไป ขัดใจที่มันเกินฝืนธรรมชาติของเธอ โลกก็จะมีความสุข ผู้หญิงหลายคนเป็นตัวตั้งต้นแห่งความสำเร็จระดับผู้นำหลายๆคนแม้แต่คนธรรมดาหลายๆคนก็ เจริญรุ่งเรืองเพราะภรรยา คนในบ้านผมก็เจริญเพราะภรรยาแทบทุกคนเลย คล้ายๆกับว่าภรรยาเป็น รมต.คลังของเรา เป็น เลขาของเรา เป็นผู้จัดการ เป็นโล่ห์ ป้องกันปากมนุษย์ เป็นที่พึ่งทางใจ เป็นอะไรมากมาย ฉะนั้นแล้วเมื่อเสียไป ผมถึงสะอึก แน่นในใจมากมายในห้วงนั้น แต่ดูเหมือนว่า เธอได้สร้างทั้งหมดไว้ให้ผมแล้ว แต่ต้นเหมือนรู้ว่าเวลามีน้อย จากนายทหารชั้นผู้น้อยอย่างผมเลย กระโดดออกมานอกกรอบ เหมือนในโฆษณา มาเป็นอย่างทุกวันนี้เพราะ ความรักของผู้หญิงคนหนึ่ง        ยืนยันด้วยความคิดผมเองว่า ผู้หญิงทุกคนปรับได้เพื่อให้ได้ความเป็นรักปึกแผ่นเพื่อคนรักเสมอๆ สามีชอบกีฬากลางแจ้ง เครื่องบินบังคับวิทยุ ร่มบิน พารามอเตอร์ ภรรยาก็เอาด้วย เล่นไม่เป็นยืนเป็นกำลังใจก็เต็มใจทั้งวี่วัน แค่ขอให้ได้อยู่ด้วยกันเป็นพอ สามี ชอบบุกป่า ลุยดง ภรรยาก็เอาด้วย บางคนชอบตกปลา ภรรยาก็เห็นดีด้วยอีก ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ถามนะครับว่า ทุกท่านเป็นอย่างที่ผมคิดนี้ใจไหม ในแง่ของความรักที่ผู้หญิงมีต่อคนรัก แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 52 10:42:39 จากคุณ : seamanfanclub - [ 6 พ.ค. 52 10:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ค่ะ เจ้าของกระทู้เป็นผู้ชายที่ละเอียดอ่อนและมองเห็นคุณค่าของคนรัก  เห็นคุณค่าของการอยู่เคียงข้างกัน  การเป็นยิ่งกว่าเพื่อน...ยิ่งกว่าที่ปรึกษาปัญหาใดๆ   แน่นอนค่ะถ้าเมื่อไร คนสองคนที่มีนิสัยใจคอคล้ายๆกัน มีความรักและจริงใจต่อกัน สิ่งดีๆเหล่านี้ก็จะเกิดขึ้น คนรักก็เหมือนกับเพื่อน..แต่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด  ทั้งคู่ก็จะเปิดใจรับและชอบในสิ่งที่แฟนของเราชอบ ปรับในสิ่งที่ยังเป็นช่องว่างเพื่อให้ช่องว่างนั้นค่อยๆหายไป  ผู้ชายจำนวนมากที่เกลียดการเดินช็อปปิ้ง แต่ก็หลังจากมีแฟนแล้วสามารถเป็นเพื่อนคู่คิดในการเดินเลือกซื้อของได้   ..คนทุกคนสามารถเป็นได้หลายสิ่งหลายอย่างเพื่อความสุขของคนที่เรารักค่ะ.. แน่นอน ถ้าวันหนึ่งคู่ของเรา คนที่เคยคุยเรื่องทุกข์เรื่องสุข คุยปัญหาทุกปัญหา เป็นเหมือนตัวตนอีกส่วนหนึ่งของเรา เขาหายไป...  ก็คงเหมือนจิตวิญญาณส่วนหนึ่งของเรามันหายไป มันคงเจ็บปวดมากกว่าการสูญเสียแขนขา  สูญเสียสิ่งอื่นใด   เพราะเขาคือความสุขและแรงบันดานใจของเรา   แต่ชีวิตสอนให้เราอยู่ต่อและค้นหาแรงบันดานใจที่จะก้าวต่อไปให้ได้  ไม่ว่าจะเป็นแรงบันดานใจจากครอบครัว เพื่อน สัตว์เลี้ยงที่เรารักมากๆ งาน  ความชอบและความใฝ่ฝัน และที่สำคัญที่สุดก็คือจากตัวเราเอง   เชื่อว่าที่พูดมาทั้งหมดนี้ เจ้าของกระทู้คงเข้าใจดียิ่งกว่าฉันอีก  และกำลังอยู่ต่อด้วยความรักที่เต็มเปี่ยม  อยู่ต่อด้วยความสุขกับการได้ทำในสิ่งที่อยากทำ  ได้ทำตามพรสวรรค์และความใฝ่ฝันของตัวเอง (เช่นการเป็นนักเขียนไงล่ะ)   จะขอให้กำลังใจและติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ   ขอให้คุณมีแรงบันดานใจ และมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆรอบตัว เพื่อให้ชีวิตคุณถูกเติมเต็มได้อีกครั้งค่ะ จากคุณ : rainbowsmile (rainbowsmile) - [ 6 พ.ค. 52 11:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาต่อด้วยเรื่องเล่า วีรกรรมของสาวน้อย จีน่า (คนลูก) เหตุเกิดนานพอทำเนาครับเรื่องนี้ ............ หลังจากเจ้าตัวเล็ก ไม่ได้เจอพ่อนานๆ ก็ชักออกลายแล้ว หลังจากใช้โทรศัพท์โทรไปเก็บเงินปลายทาง หรือไม่ก็ขโมยของย่า กับปู่โทรไป ความจริงแล้วไม่ได้ขโมย แค่แอบหยิบตอนคุณย่าถ่านหมดหลับคาวีลแชร์ มอเตอร์   และคุณปู่ไปตลาด เรื่องนี้เคยเล่าไปแล้วเกี่ยวกับโทรศัพท์และความสามารถของลูกสาวผม ว่าสร้างวีรกรรมการใช้งานโทรศัพท์เท่าที่ความรู้ของเด็ก 3-4 ขวบจะทำได้ และทำไปได้แค่ไหน ส่วนเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานก่อนนี้ กลับกลายเป็นเรื่องที่ว่า เธอเริ่มเป็นสาวแล้ว ไปได้กระเป๋าสตางค์แบบผู้ใหญ่ ใส่เงิน ใส่บัตรเครดิต ได้มาจากไหนก็ไม่รู้ แล้วเอาบัตรเก่าๆ ที่ไม่ได้ใช้ แล้ว มาใส่ไว้ ทั้งที่พ่อก็ซื้อให้แล้วลายการ์ตูน micky & Minnie มิคกี้ มินนี่ ที่ชื่นชอบ แต่ว่าเจ้าหล่อนไม่พอใจ ไม่ชอบ บอกว่าไม่อยากใช้แบบนั้น เลยได้กระเป๋าของ jacob มาใบนึงหนังแท้ด้วย คุ้นๆ แฮะ  (ความจริงเธอไปเที่ยวในห้องของจีน่าผู้แม่มาแล้วเอาของแม่ผู้ให้กำเนิดมาใช้ ) มันยังอยู่เพราะผมเก็บไว้อย่างดี หลังจากเสียภรรยาสุดที่รักไปเมื่อสามสี่ปีก่อน ตอนตัวน้อยนี่เกิดพอดี  เท่านั้นยังไม่พอ ระหว่างพ่อ กัปตันปีเตอร์ คนนี้อยู่บนเรือ และได้แชทผ่านอินเตอร์เน็ตกันแล้ว  หนูน้อย ก็ยังไม่วายโอ้อวดพ่อ ทำนองว่า หนูรื้อของที่พ่อเก็บมาแล้วนะ แต่ไม่ได้ทำพังหรอก แถมรักษาอย่างดี ดูสิ พลางก็ยื่นมือ ถือกระเป๋ามาหน้ากล้องเว็บแคม โชว์ให้ดูผ่านหน้าจอคอมฯ แล้วก็ควักเงินให้ดูด้วยอีก สองร้อยเหรียญ (รวยกว่าพ่อเธออีกตอนนี้ พ่อพกไว้แค่ 20 เหรียญเอง ได้ไปแค่นั้นละภรรยาไม่อยู่ก็จำกัดตัวเองไว้น้อยๆ บนเรือไม่ต้องใช้จ่ายอะไรสบายๆ  )    สีหน้าแววตาว่านี่ เธอรวยแล้วมีเงินแล้ว นั่นคือเงินที่ได้มาจากผลของการที่ ปั่นป่วนแสดงความสามารถที่เธอมี ยังกับคัดลอกมาจากแม่เธอเลยทั้งที่ไม่เคยได้เลี้ยงดูหรือ สอนเทคนิคกันตัวต่อตัว อาจจะมาจากสายเลือดก็เป็นได้ เธอไปเต้นระบำให้ย่า กับปู่ดู แล้วสองท่านก็นั่งหัวเราะแทบขาดใจ กับ ระบำฮาวาย  สไตล์ hippop ที่ ปู่ กับย่า ถึงกับร้องว่า oh my god พระเจ้าช่วยด้วย   หลานฉานๆๆ ไปเอามาจากไหน วิธีการเต้นแบบนี้ ระบำฮาวายมันพริ้วไสว คงได้มาจากการทัวร์เรือตอนสองขวบกว่า (จำความได้ไงยังงง ไม่ก้ทีวีแน่ๆ ) ส่วน hippop ก็คงไม่พ้น รายการจากเคเบิ้ลอีกนั่นละ ภาพที่ออกมาคือ ระบำฮาวายประกอบดนตรี hippop เนื้อเพลงเสียดสีเล็กน้อยพอสนุก เด้งหน้าเด้งหลัง ตามประสาเด็กแน่จังหวะแม่นยำมากๆ ปู่กับย่าจึง ปล่อยก๊ากออกมา ดังนั้น ถึงต้องมอบรางวัลให้อย่างงามจำนวน 250 เหรียญสหรัฐฯ ในที่สุด เอ๊ะ แล้วหายไปไหน จากกระเป๋าที่โชว์ไว้ มันมีแค่200เหรียญเอง แน่นอนสิ หายไปแล้ว 50อยู่ด้านนอกวางไว้ต่างหากหลังจากที่ วันชาติ 4 ก.ค.ปีนี้ที่ผ่านมา ได้ไปซื้อมุ้งขนาดใหญ่มา กว้างมาก คนขายบอกว่ากางออกแล้ว ขึ้นโครงมีพนักงานทำให้เสร็จสรรพ สถานที่ซื้อหามาก็ไม่ไกลมากเดินไปก็ถึง จากถนนบ้านเราเอง ก็เอาไปกางไว้ข้างบ้านๆ พนักงานบอกว่าปลูกผักปลอดสารพิษได้สบายๆ  แต่สำหรับงานนี้ไว้ใช้เลี้ยงผีเสื้อ แล้วงานนั้นหมดไปร้อยกว่าเหรียญ กับ ค่าผีเสื้อพร้อมกล่องใส่มาอีก ร่วมๆห้าสิบ นี่ยังไม่เกี่ยวกับที่จะเล่านะ คนละงานกันอย่างสิ้นเชิง เสร็จก็เอามาปล่อยไว้ลานข้างบ้านแบบนั้นก็ดูดี นี่ถ้ามันขยายพันธุ์แล้ว น่าเก็บตังค์ค่าดูซะถอนทุนเลย บินกันแน่นขนัด...เป็นผีเสื้อพันธุ์สวยน่ารักปีกใหญ่ๆ สีสวย พักเดียวไม่ถึง 2 อาทิตย์ ไอ้เงินที่ไม่ได้โชว์อีก 50 ที่ว่าโผล่มาอวดพ่อกัปตันสากเหล็กน่ะ เธอดู โฆษณาจาก อีเบย์ แล้วคนขายดันอยู่แถวบ้าน เลยเป็นเรื่องละ จะไปซื้อกิ้งก่า ไรไม่รู้มาอีก (รู้แล้วครับ ก็อีกัวน่า ยอดฮิตนั่นเองสายพันธุ์ไหนผมไม่รู้จัก พ่อท่านรู้ครับคุณปู่)เอามากินผีเสื้อหรือไงหว่าลูกเรา? (อินเตอร์เน็ตเด็กน้อยลูกครึ่ง3 ขวบที่กินนมวันล่ะ 8 แก้วยังใช้เป็นเลย แล้วคุณละวันนี้ดื่มนมแล้วหรือยัง?) เป็นเรื่องปกติของเด็กน้อยที่นี่ ใช้กันเป็นหมดละครับ           เหตุเกิดวันที่ 18 ก.ค.นี้เองที่หนูน้อยวางแผนไปเอามาแล้ว หลังจากที่มีปัจจัยที่ได้มาจากการลงทุนเต้นแร้งเต้นกาให้ได้เงินมาจำนวนนี้ เฮ้อ ทำไปได้  กิ้งก่าที่ว่าขายเป็นคู่ ๆล่ะ ไม่แพงมาก ห้าสิบพอซื้อได้ สบายๆ แต่ว่าซื้อมาทำไมหนอลูก ต่อไปจะเป็นไงบ้างละคิดๆตามดู ในเมื่อเจ้าผีเสื้อ กิ้งก่า อยู่ในมุ้งเดียวกันแต่มันกว้าง และสูง มันคงเอาตัวรอดกันได้ละ ตามธรรมชาติ  และเมื่อวันที่ 19 ที่ผ่านมาหรือไรนี่ละ วันนั้นเลิกสนใจของในมุ้งผีเสื้อซะแล้ว  หนุน้อยก็ไปสนใจซนในบ่อปลาคราฟแสนสวยแสนแพงของคุณปู่แทน น่าจับมาทอดกิน นักเชียว อาจเป็น เพราะว่า ปู่กับหลาน คงจะสายพันธุ์บ้าบอคล้ายๆกัน ชอบของแปลกแพงไร้เหตุผลเข้าไส้กรรมเลยสนองกันเอง ลองมาดูว่าทำไม เจ้าตัวเล็กได้ไปผลิตอาหารให้ปลาที่น่ารักในครัวด้วยตัวเอง โดยเอา ไส้เดือนในสวนที่เคยซื้อมาไว้ตกปลายังไม่ได้ตกก็เทไว้ในถาดตรงข้างๆต้นไม้แถวนั้นมีเพียบไปขุดกลับมา ใส่รองเท้าบู๊ท ถุงมือพร้อมรบไปเลย เล่นเอาย่า กรี๊ดกร๊าด กลับเป็นสาวอีกหน เพราะกลัวเจ้า ไส้เดือนพวกนี้มากๆ   แล้วก็สลบคาเก้าอี้ หลับรอ เพราะดิ้นไปไหนก็หนีหลานตัวแสบไม่พ้น รักหลานก็รัก กลัวก็กลัว ไปโดยไม่กล้าขัดขวางการกบฏแต่ประการใดอีกเลย เครื่องครัวต้องเอามาใส่ของพวกนี้หลายชิ้นเลยย่าเห็นแล้วจะกล้าเอามาทำกับข้าวไหมนั่นน่ะคุณลูก  เอาไปผสมกับวอลนัทบด น้ำมันมะกอก โปรตีนเม็ด(ของคุณพ่อ) วิตามิน เกลือป่น แล้วก็น้ำหวานหน่อย น้ำตาลนิด น้ำเลมอน น้ำเชื่อม สำเร็จรูป แป้งข้าวโพด ปั้นเป็นเม็ดพักไว้ ย่าแล่นวีลแชร์มอเตอร์คันเก่งมาเจอ เป็นลมรอบสองเพราะว่าหยิบมาดูนึกว่าเป็นอาหารเช้ากินได้หรือไรไม่ทราบ ค่อยๆพลิกๆดูหอมดี แต่กลับเหลือบไปเห็นว่าไส้เดือนยังไม่ตายเลย กรี๊ดๆๆๆรอบสอง สงสารจัง วัยรุ่นไม่เคยสางซา คุณย่า วัย 79 เนี่ย กรี๊ดได้ตลอดเวลาแล้วก็ยิ้มรับแบบเอนดูแบบพอรับได้ โฮะๆๆ (ความจริงวิ่งไม่ออก มันไม้มันพันธุ์กันแทบเดินได้เลยละ เกียร์ถอยหลังวีลแชร์ก็ ไม่ทำงานซะได้ตอนนั้นเลย เสร็จจากภารกิจ จัดการคุณย่าไปหนึ่งราย (ย่านั่งเหงื่อตก ทำตาปริบๆ) ทีนี้ ไปจัดการ ปลาคร๊าฟ ราคาแสนแพงต่อในบ่อหน้าบ้าน ไม่ลึกครับ ถ้าลึกปู่ไม่ปล่อยไปแน่ แค่หน้าแข้ง ระหว่างที่ง่วนๆ ตามที่ข้างบ้านที่นั่งสังเกตุการณ์ เป็นยามคอยเหตุเฝ้าดูนั่น เล่าให้ฟังว่าตัวน้อยเล่นอยู่แถวนั้น ประมาณครึ่ง ชั่วโมงได้ เจ้าตัวน้อยก็ช้อนมาจนได้ตัวนึง งานนี้ ผลกรรมตามสู่ คุณปู่แล้วนะตอนนี้ ช้อนขึ้นมาได้ทุลักทุเลพอควรเพราะตัวใหญ่ เจ้าหล่อนตัวนิดเดียว ไหวเหรอ? ไหวสิ   ปู่เรียกพอดีในจังหวะนั้น ให้ไปกินอาหารกลางวันกับขนม แล้วตัวน้อยมันรอเป็นที่ไหนเรื่องกินเรื่องใหญ่ แทนจะปล่อยลงไปในน้ำก่อน คงอยากขนมจัด เธอกลับลืมปล่อยลงน้ำ วางไว้ตรงนั้น ละ ร่วม 30 นาที มันทน และไม่ยอมตาย ปลาคร๊าฟ แพงสมราคาคุย อึดจริงๆ กลับมาปู่ก็ เรียกหาพระเจ้าองค์ที่สองพอดี..  เงินร้อยกว่าเหรียญค่าตัวปลาตัวนี้กำลังไปสวรรค์เพราะมันนิ่ง ไม่ขยับตัวแต่ยังนิ่มอยู่ โชคดีนะเอาไปแช่น้ำ มันก็ผวาขึ้นมาอีกหนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ตาย แข็งแรงปกติ แต่มันยังไม่ พ้นเคราะห์ หรอกฟังข่าวคราวต่อไปเถอะหนุจีน่าไม่เลิกราง่ายๆ ดีนะที่วันนั้นพื้นแถวนั้น มันแฉะไปหมดบริเวณสนามแถวนั้น ปลาพวกนี้มันรอดไปได้ไม่ตายคาสนามหญ้าข้างบ่อ รอดไปปลาใหญ่แสนแพง ปู่ก็โล่งอกแต่ไม่รู้หรอกนะว่า อาหารที่เตรียมไว้ยังไม่ได้ใช้การ รอไปเหอะคุณปู่ เฟรชเชอร์...... กรรมมีจริงซื้อกันดีนัก....(แล้วมาเล่าต่อวันหลัง )         จากนั้นมาปลามันเหมือนรู้ เมื่อลูกสาวผมไปแถวบ่อมันจะหนีไปอีกฟากนึงตลอดหนีกันยกฝูงไม่ว่าปลาอะไร มันคงอาจจะฉลาดพอๆกับปลาโลมาก็เป็นได้นะ ปลาพวกนี้มันคงบอกกันแล้วว่าตัวเล็กๆ เสียงแบบนี้มาอย่าเข้าใกล้ เดี๋ยวได้อาบแดด แต่คนอื่นเข้าไปมันก็มามุง รออาหารตามปกติครับ เล่นซะวุ่นเลยลูกสาวผม งานนี้ แม้ไม่ตายก้คางเหลือง ปลาพวกนี้กับคุณปู่คงเข็ดไปอีกนาน ว่าจะโน้มน้าวให้แกเลี้ยงปลากัดของไทยแทน ไม่รู้จะชอบไหม ที่แน่ๆ ถูกตังค์ ร้อยเหรียญฯตั้งฟาร์มปลากัดได้เลยนะจะบอกให้ สักวันลาสเวกัส อาจจะมีบ่อนพนันปลากัดก็เป็นได้ ถ้ามี รู้ไว้เลยว่า ความคิดผมครับ (ฮา........) จะเอาการพนันไทยๆ ไปใส่ไว้ที่ลาสเวกัสให้หมดเลย ปลากัด ตีไก่ ฯลฯ       ดีไหมครับ ช่วยชาติส่งออกซะเลย ................. จากคุณ : seamanfanclub - [ 6 พ.ค. 52 11:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้ว ซึ้งใจจิงๆคะ จะมีผู้ชายอย่างกัปตัน สักกี่ครั้ง ที่มีความละเอียดอ่อนในความรักอย่างนี้ ลูกสาวกัปตัน น่ารักมากๆคะ จากคุณ : shokun_jung - [ 6 พ.ค. 52 15:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ก่อนจะเป็นแบบนี้ ก็พบเจออะไรมามากมาย ต้องเรียกว่าโจรกลับใจเมื่อเจอรักแท้มากกว่าครับ เพื่อนๆลูกเรือร่วมกระทู้ทุกท่าน ความอาทรถ้าเรามองเห็นแล้วอะไรมันก็ดีขึ้นได้ ทุกคนที่เข้ามาอ่านคงเข้าใจคำว่า "สวรรค์ในอก นรกในใจดี "  ดังน้นแล้วใครละ จะไม่เอาสวรรค์ ในเมื่อใจเราทำได้ มันเป็นไปเองตามกาลเวลา อาจเกิดจากประสบการณ์ที่ได้พบ วิถีแปลกทั่วโลกก็เป็นได้ อารยะธรรมแปลก ได้พบกับสภาพที่เรียกว่า ทุกอย่างหยุดนิ่ง ไม่อยากทำอะไรเลย หาความเป็นตัวตนไม่ได้ บางครั้งมีเงินแต่ไม่รุ้จะทำอะไร ก็เคยเป็น มันซื้อความสุขไม่ได้ด้วยซ้ำต่อให้ซื้อเทคโนโลยีมามากเท่าใด มันก็แค่นั้น ความสุขที่แท้จริงเกิดจากมีคนเข้าใจเรานั่นเองครับ เพราะคนเรามีลมหายใจ มีทุกสิ่งอย่าง เพื่อคนรัก หายใจเพื่อคนข้างๆ เหมือนหนึ่งว่า คุณกำลังมอบอะไรสักอย่างให้ใครคนหนึ่งแล้วสบายใจมากๆ ทั้งที่ของสิ่งนั้นต้องซื้อหาด้วยราคาแสนแพงมากมายก็ตาม เช่น อยากซื้อบ้านให้แม่ ซื้อแล้วสบายใจ อยากซื้อ รถให้พ่อ ซื้อแล้วแสนสบายใจ แต่แค่นั้นยังปกติเกินไป แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ มอบให้เราละ ไม่ใช่สายเลือดเธอเลย คำถาม และคำตอบอยู่ในตัว เธอมอบกายใจ มอบความรักให้เราไงครับ หมดตัวเธอก็ให้มาแล้ว เป็นอย่างไรละครับ ความรักของสตรีเพศผู้ยิ่งใหญ่ เปรียบเสมือน เทพธิดาแห่งทางช้างเผือกก็เปรียบได้ ถ้าให้ผมเปรียบน่าจะเปรียบคล้ายกับ "อันโดรเมด้า"ANDROMEDA (ประวัติไว้จะหามาให้อ่านโอกาสหน้าครับ) เทพธิดาองค์หนึ่งในกลุ่มดาว "  รายละเอียดของอันโดรเมด้าเล็กๆน้อยๆครับ อันโดรเมด้าคือเจ้าหญิงของเอธิโอเปียและ ต่อมาเปอร์เซอุสได้แต่งงานกับเธอกลายเป็นราชินีแห่งเมืองกรีกโบราณในที่ราบแห่งอาร์กอส และภายหลังจากที่เธอตายก็กลายเป็นกลุ่มดาวหนึ่งในกาแล็กซี่ "        สำหรับผมแอบมองท้องฟ้า แล้วอ้างอิงกลุ่มดาวบางกลุ่มให้เป็น กลุ่มดาว แมวน้อย ของผม เปรียบเสมือนคนรักผมเอง หรือ จีน่าผู้แม่ ที่คอยดูเราพ่อลูกอยู่บนท้องฟ้า ในแกแล็คซี่ไหนๆก็ตาม เพราะคิดว่าบนท้องฟ้าอวกาศคงเป็นที่ๆสงบสำหรับเธอ หลายครั้งที่เรานั่งมองพระจันทร์ด้วยกันบ่อยๆ นอนในรั้วบ้านที่อยู่เป็นท้องทุ่ง มีรั้วรอบของชิด มันแสบอบอุ่นมากในตอนนั้น หลังจากผมได้ทำการเคลื่อนย้ายร่างของเธอ แล้วร่วมมือกับ พ่อบุญธรรม(อดีตพ่อตา) ทำสุสานประจำบ้านขึ้นมา ที่บ้านใน อเมริกามีเนื้อที่มากมายพอที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้ครับ ไว้สำหรับคนอื่นๆ ในตระกูลเราด้วยหากว่าหนึ่งพวกเรามีทายาทเพิ่มขึ้นไม่ว่าวิธีการใดก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นต้องรักลูกสาวของผมด้วย และผมเองมีวิธีการคัดสรรที่พิเศษมากๆด้วย เรื่องนี้คงบอกใครไม่ได้เพราะผมเองยังไม่รู้คำตอบของมันเลยว่าวิธีการใด แต่รู้ว่ามันต้องไม่ปกติเหมือนธรรมดาทั่วไป อย่างแรกหญิงสาวนางนั้นต้องไม่ใช่แม่เลี้ยงใจร้าย เหมือนในนิทาน อันนี้ลูกสาวผมกลัวทุกครั้งที่เล่านิทานให้ฟัง แม่เลี้ยงใจร้าย เธอบอกว่า ฉีกทิ้งได้ไหมคะพ่อ แม่เลี้ยงใจร้ายนี่นะ ทำให้ผมต้องสอนเธอยาวเลย         การสร้างสุสานในบริเวณบ้านเราเองนั้นผมว่าไม่แปลก ผมเรียนในโรงเรียนที่เป็น คอนแวน บางแห่ง ก้มีสุสานอยู่หลังโรงเรียน (ในไทย ) ก็เป็นเรื่องปกติ ไม่เห็นน่ากลัวเหมือนกับ ที่เก็บศพทั่วไป ถ้าเราทำดีๆ แล้วมีค่านิยมในความคิดที่ดีๆ ทุกอย่างก็ดูสวยงามไปหมด        อ้อ มีอีกเรื่องครับ แหวนแต่งงานผมที่ใส่ให้แม่ของหนูน้อย ไปไม่ได้ถอดออกจากมือเธอเลย เก็บไปพร้อมกันแบบนั้น พร้อมข้าวของเล็กๆน้อยๆที่เธอรักใส่ลงไปด้วยแต่ไม่เยอะเกินไป กลัวทับเธอหายใจไม่ออกแล้วจะไปกันใหญ่ หนึ่งในนั้นมีมือถือเครื่องแรกที่เธอซื้อให้ผมด้วย แล้วกีอีกเครื่องหนึ่งเป็น ยี่ห้อยอดฮิตผลิตใน ฟินแลนด์ เผื่อเธอฟื้นมาแล้วโทรหาผมในตอนนั้นผมชาร์จแบตเตอรี่ พร้อมชาร์จอีกก้อน เผื่อไว้ด้วย กับไฟฉาย ใส่ไว้ข้างๆเธอ โค้กอีกกระป๋องนึง เผื่อหิวน้ำ กับ ถัง ออกซิเจนดำน้ำด้วยทุกอย่างผมใส่ไปข้างๆ โลงอันเขื่อง ตอนขุดขึ้นมาอีกครั้งเพื่อย้ายกลับมาบ้าน เสาอากาศโทรศัพท์ยังอยู่เลยผมต่อออกมา ด้านนอกกลัวไม่มีสัญญาณนั่นเอง แล้วเอายอดเสาไว้ตรงป้ายหินด้านบน ยึดกับ กาวอีพ็อกซี่ไว้ ผมทำเองทั้งหมด หลังๆมานึกขึ้นได้ว่า ต่อไว้กลางแจ้งแบบนั้น ฟ้าไม่ผ่าเมียผมดำปี๋เหรอนั่น ถามคนดูแลบอกว่า ไม่เคยมีฟ้าผ่าบริเวณนี้เลย เพราะมีสายล่อฟ้าใกล้ๆ ผมโล่งอกอย่างสบายใจ ไม่งั้นเดียวจะผิดประเพณี (ไม่เผา) ขืนผ่ามาคงหัวฟูเป็นแน่ (แอบตลกให้ขำกันครับ คลายเครียด ) จากคุณ : seamanfanclub - [ 6 พ.ค. 52 16:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ชอบๆ ค่ะ กัปตัน เล่าวีรกรรมของน้องจีน่าให้ฟังอีกนะคะ ดิฉันโหวตให้แล้ว หวังว่ามันจะขึ้นเป็นกระทู้แนะนำ ใช่ว่าจะมีแต่ลูกสาวกำนันที่แก่นเซี้ยว ลูกสาวกัปตันก็เป็นนะคะนี่ น่ารักจริงๆ เลย ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 6 พ.ค. 52 16:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ก่อนหน้านี้ไม่รู้ผมเขียนอะไรไปบ้าง มานั่งดูอีกทีตกใจครับ มากมายไปหมด ทั้งในบอร์ด วิชาการก็เขียน ในเว็บตัวเองก็เขียน เลยจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยงานนี้ แต่มีตอนหนึ่งที่น่าจะเป้นข้อคิดสำหรับ ความรักได้ดีทีเดียวครับ คัดลอกมาให้อ่านกันเล่นๆยามว่างนะครับ เขียนไว้เช่นกันนานแล้วละ ลองอ่านดูครับ อาจแรงไปนิดแต่เขียนไปแล้วนี่นา               “รักแท้หรือ แค่ขาฟัน “(ฉันหรือเธอที่ผิด)           ไม่มีอะไรดีไปกว่าใช้ธรรมชาติของสัตว์ที่ประเสริฐ ลิงยังมีสันชาตญาณรักเดียวใจเดียว....แล้วอะไรเล่าคนเราจะทำตัวเหมือนหมาไปใย..จริงไหม ....อย่าให้แสง สีเสียง กลิ่นรส อำนาจเงิน แฟนชั่นดึงคุณไปให้ผิดทางแห่งธรรมชาติ และความรัก          เนื้อเรื่องที่ว่า “รักแท้หรือ แค่ขาฟัน..... “                      ก็แค่ฝากไว้เตือนใจน้องๆ ที่เริ่มมีความรักว่า ..... "มดลูกหรือ ช่องคลอด ไม่ใช่ โรลเลอร์โคสเตอร์ ที่ดิสนีย์แลนด์ หรือ ดรีมเวิด์ล และ ดิสนีย์แลนด์ ไม่ใช่ที่เล่น ไม่ใช่สนามซ้อมรบ ไม่ใช่ที่ทดลองทางวิทยาศาสตร์ และไม่ใช่ ที่สาธารณะ หากแต่มันเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ของความรักและชีวิตใหม่ครับ"                (ใต้เงาจันทร์ดวงเดียวกัน คนรักกันไม่ว่าที่ไหนๆ มันก็รักกันได้ เสมอมาแต่ต้องมีรักแท้เท่านั้น)            วันนี้ ค่ำคืนของวันที่ 5 อีกสอง ชม.เศษจะวันที่ 6 มิ.ย.51  ตามเวลาท้องถิ่น ตัวผมเองตอนนี้ทำหน้าที่เป็น (กัปตันปีเตอร์ เฟรชเชอร์) ยังมีบทความ และข้อสังเกตุสำหรับประเด็นด้านบนนี้อีก..หลายส่วน  ลองมาอ่านดูกันครับ...(ระหว่างพัก เบรกกาแฟ ) แต่ผมไม่ชอบกาแฟนะ สาวๆจำไว้ตรงนี้ด้วยล่ะ เผื่อมาชงให้แล้วผมสลบคาแก้ว เดี๋ยวใจละลาย ใจมันสั่นขอเป็นช็อกโกแลตแล้วกันเย็นๆ ถ้าหนาวก็ขออย่างร้อนมาแทน            คือเรื่องของ ความรักนั้นมีหลายห้วงด้วยกันครับ  ห้วงแรก รักแบบเด็ก อนุบาล ถึง ปลายๆประถม รักแบบนี้ คือชอบๆๆ ไปหมด ไร้จุดประสงค์เรื่องเพศใดๆ แค่มองแล้วก็หวง ครอบครอง (แต่ไม่รุ้จะครอบครองอย่างไร  และมิได้นำพา )  อีกประเภทก็ ตอนที่เริ่มมีเขี้ยวเล็บแล้ว วัยรุ่น ตั้งแต่ วัยรุ่น สมบูรณ์เพศ (เริ่มมีการผสมพันธุ์แบบสมบูรณ์ได้) ไปจนถึง อายุ 25 เลย กลุ่มนี้ยังรับผิดชอบอะไรได้ยากมาก (ไม่ค่อยได้)  เพราะยังไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานใด ๆ จะมีก็แต่กลุ่มที่คาบช้อนทองออกมาเท่านั้น กลุ่มนี้คลอดมาแบบแม่ไม่ค่อยเจ็บเพราะบล็อกหลังมาอย่างดี ชาครึ่งล่าง เผลอๆ คลอดอยู่ อเมริกา หรือ อังกฤษนู้น บางคนทำคลอดในน้ำตามแบบเทคนิคสมัยใหม่ ยิ่งปลาไหลใหญ่เลย ทางการแพทย์แล้วเขาว่าคลอดในน้ำทำให้เด็กมีทักษะ ความเป็นธรรมชาติ และแม่ไม่เจ็บปวด หายไวอีกต่างหาก โอ้แม่เจ้า  แต่กลุ่มนี้ที่สามารถมีชีวิตคู่แบบสมบูรณ์ได้เพราะมรดกเยอะ ในวัยอ่อนแค่นี้  แต่ไม่สนุกครับ มันด้อยประสบการณ์เกินไป ชี้อะไรก็ได้แบบนั้น เบื่อแย่ผมไม่ได้คาบช้อนทองออกมายังเบื่อเลย  ผู้หญิงที่อุดมการณ์สูงๆ ก็มีน้อยลงทุกวันๆ  (อย่าเพิ่งด่าครับคุณผู้หญิง ส่วนมากผมแน่ใจว่าคนที่ได้มีโอกาสมาอ่านตรงนี้คงมีอุดมการณ์แห่งความรัก ดีๆครับไม่งั้นคงไม่ค้นหารักแท้หรอก ) ความรักจริงๆแล้ว บางคนที่ผ่านอายุมา ห้วงหนึ่งจน ถึงวัยนี้ที่ เริ่มลนไฟก็ยิ่งหอม คือ วัยสร้างตัว (อย่างผม ) รู้ดีว่า มีหลายอย่างผ่านเข้ามาในชีวิต มีหลายสิ่งที่ต้องเลือกสรร ไม่ไปหลงคารมปากหญิง ง่ายๆ (แต่ใจอ่อนทุกทีเลย )  หรือ ถ้าหญิงก็ไม่หลงคารมชายง่าย ๆ (ก็ พาหนีซะ แบบ จำเลยรัก แนะ ไม่ใช่ล้อเล่นนะตรงนี้ ) เพราะว่าการที่จะให้ได้มาซึ่งของรักต้องประสงค์ไม่ว่าสิ่งใดๆ ก็ตามแต่ ซึ่งแล้วนั้น  คนที่เป็นสัตว์อัจฉริยะ ย่อมทุ่มเท ยกแม่น้ำทั้งโลกรวมถึง คลองวิเศษที่เอาเรือ ข้ามภูเขาได้อย่างคลองปานามา ด้วย  สรุปว่า ยกมาหมดโลกเพื่อให้ได้เธอ และหรือ เขาคนนั้นมาครอง ทำตัวเองให้ดูดีที่สุด แต่มักครับ ใช้คำว่า”มัก”     ลืมมองตัวเองว่ามีอะไรมาขวาง หรือ มีอุปสรรคใดบางอย่างแทรกอยู่ แบบรู้ทั้งรู้  เช่น ความเป็นอยู่รายวัน เอาแค่เฉพาะเราคนเดียวก่อน วันๆ กินข้าว ใช้จ่าย เติมน้ำมันรถ (บางคนไม่มี ปัจจัยห้า ก็ไม่ต้องเติมแต่กลุ่มนี้ลำบากในโลกปัจจุบันต้องใช้มัน)   พูดถึงรถนี่ก็ว่าจะซื้อรถไฟฟ้า ที่บริษัทน้ำอัดลม แฟนต้า เขาเคยเอามาแจกเป็นรางวัลเสียบปลั๊กไว้ใช้ซะแล้ว ล่ะ อิอิอิ   คันเท่า มิร่า หาข้อมูลเอาเองจ๊ะ อันนี้น่ะ มันเป็นรถไฟฟ้าคันเล็กวิ่งได้แค่ 70-80 กม.ต่อ ชม.          จะเห็นว่า ถ้าหวนมาคิดแล้วว่า ตัวเองมีศักยภาพเพียงใดแล้ว หวังว่าการมีคู่ นอน คู่รัก คู่ร่วมชีวิต หรือ ร่วมใดๆ ก็ตามแล้วแต่สรรหา หากหวังว่าจะดีขึ้นมันต้องอยู่ที่จุดประสงค์ ของอีกฝ่ายด้วยว่าต้องการชีวิตแบบไหน ถ้า ชีวิตต้องสู้ล่ะก็ รับรองว่า ไปได้ แต่สรุปว่าแบบวิบากกรรมไม่จบ และ แบบไหนล่ะ ถ้าชีวิตนี้ต้องไปด้วยดี ลูกหลานต้องมั่นคง และ ดีกว่าเรายิ่งๆ ขึ้นไป (แบบว่าดูดีมีฐานะพอใช้ ถึง มาก เพราะความมั่นคงขยันของเราเอง + สมอง) ประเภทนี้ ก็ต้องว่ากันไปตามการเสาะแสวงหา และ ความสามารถ แต่ที่ผมจะกล่าวถึงในตอนนี้คือ     กลุ่มที่มองเซ็กซ์ เป็นความพอใจในห้วงนั้นๆ มองเพียงหน้าตา ความเริดหรู หรือ ไม่เริดก็ตาม คือเอาแค่ว่า พอใจคนนี้ ตอนนี้จะเอาให้ได้เพื่อครอบครอง ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นฝ่ายกระทำ ในใจก็ร้องเป็นเด็กเล็ก ซึ่งค่านิยมที่ว่า ถ้าได้มีเซ็กซ์ กับ หญิงคนนั้นๆแล้วก็เท่ากับว่าได้กระทำแล้ว เธอคือของเราจะทำอะไรก็ได้ ( มันน่าจะผิดถนัดในยุคนี้ ถ้าย้อนไป พ.ศ.2310 ก็ว่าไปอย่างยุคเสียกรุงศรี ยุคนั้นสุภาพสตรีไทย รักนวลมากๆ เท่าชีวิต ) ถ้ารักษาอย่างดี ดูแลอย่างดี มันก็คงดีไปละนะ แต่ถ้าไม่ล่ะ นั่นล่ะเกิดขึ้นมากๆในสังคม   และก็ต้องหยิบยก เอามาเพื่อให้ได้มาในที่สุด ผลคือ รับผิดชอบไม่ได้ ได้สมใจแล้ว ก็แค่ความสุขชั่ววูบชั่วสัมผัสเปลี่ยนแปลงแบบ วาบหวิว แค่ช่วงธรรมชาติคล้ายหมาเดือนไหน ทำกันตามแบบของมัน (ธรรมชาติแบบไหนคิดเอาเองครับ)หรือ ลิงชิมแพนซี ช้างตกมัน ฤดูวางไข่ ใดๆก็ตาม แต่ฉับพลัน ไม่ถึง ชั่วโมง ผลลัพธ์ของมันคือ เมื่อสมอารมณ์หมายแล้วนี่สิ กลายเป็นอีกเรื่องเลย บางคนรู้สึกผิด เพราะยังชั่งใจตัวเองไม่ได้เลยว่ารักหรือเปล่า หรือ ลองๆอยู่ไปก่อน  ก็เหลือแต่ตัวเองที่มองหน้ากันกับคู่ของตัวแล้ว คิดถึงขั้นตอนต่อไป  เอ? วันนี้จะไปไหน ดี ทำอะไรกิน เซ็งจัง เที่ยวไหนแก้เซ็งดี นั่นล่ะครับถ้าเป็น ผัวเมียที่ประสบความสำเร็จมาก่อนแล้วครอบครัวสบายไปไหนไปกัน ก็ย่อมได้ เพราะปัจจัยพร้อมอยู่แล้ว มีลูกเต้า ทายาทสืบไป ไม่ต้องเอาไปทิ้งโถส้วม ยังไงก็ได้ก็หน้าที่การงานมั่นคงแล้วนี่นา   เงินทองพอแน่ แต่ถ้ายังล่ะ อย่าไปไหนเลย เงินไม่มี นอนอยู่ห้องแบบนั้นเอาน้ำลูบท้องไปก่อน อิ่มแล้วผสมพันธุ์ต่อ เงินทองก็ไม่ค่อยมี คนเราจะสนุกกับเซ็กซ์ทั้งวันหรือ (บางคนมันเป็นแบบนั้นจริงๆ)  ไม่ใช่ธรรมชาติของสัตว์จำพวกมนุษย์ครับ มนุษย์รัก สิ่งเร้าที่ ศิวิไล (เขียนถูกเปล่า ภาษาไทยอ่อนครับห้วงหลังๆนี้)    และต้องการสิ่งที่ดีมากมาย  มากกว่าเซ็กซ์  มันแค่สิ่งเรียกร้องการขยายพันธุ์จากธรรมชาติ ไม่งั้นคงไม่ดิ้นรน หารถสวยๆ บ้านใหญ่ๆ หรือ เสื้อผ้าดีๆ สวยๆ แบนเนมมาใส่กันเป็นแน่ ....    นั่นล่ะครับ ธรรมชาติของมนุษย์ พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ถึงได้เน้นให้ประเพณี นิยมแบบไทย ๆ หรือ แบบประเทศไหนๆก็ตาม เป็นหลักยึดถือ เพื่อความเป็นปึกแผ่นของ ลูกหลาน และการมีคู่นั่นเองครับ จะได้ไม่เสียสิ่งมีค่า ที่หวงแหน (ความบริสุทธิ์) ของเราไปแบบที่ไม่ใช่......นั่นเองครับ ก็มีไม่ดีบ้าง ก็การคลุมถุงชนในอดีต แต่ปัจจุบันรู้สึกจะอิสระเกินไปซะแล้วจึงเกิดเรื่องขึ้นทุกวัน เมื่อไม่พร้อมแล้ว จะมีอารมณ์ไปทะนุถนอม อีกคนด้วยความรักใคร่ได้อย่างไร ไม่มีเวทย์มนต์สักหน่อย นี่คือโลกแห่งความเป็นจริง เท่าที่ได้รับรู้มา มีแค่ ยามหลับและยามตื่น เมื่อตื่นมาเธอ อิ่มท้อง ยิ้มร่า มีความสุข อยู่เคียงกายเรา ก็คงดีไม่น้อย ดีกว่า ตื่นมา แล้วมองหน้ากัน เกี่ยงกัน ว่าวันนี้จะทำอะไร กินอะไร เงินพอใช้หรือไม่ เพราะเหตุนี้เองคือ ส่วนหนึ่งของประเด็นครับ             ความสำคัญของชีวิตมนุษย์ และคู่ของเราที่จะสืบเผ่าพันธุ์มนุษยนั้น ประกอบด้วยหลายส่วน ที่ต้องมี ความสุข ความพอใจ ความคิดสร้างสรรค์ การหาประสบการณ์ร่วมกัน ไม่ว่าท่องเที่ยว สองคนสามีภรรยา หรือ แบบ พ่อแม่ ลูก  งานอดิรกร่วมกัน บ้านคือวิมานของเรา และสารพัดปัจจัยมารวมกัน ที่แน่นอนสุดคือความเข้าใจกัน และกันนั่นเอง ไม่รู้ว่าตัวผมเอง ไป anti ต่อต้าน เรื่องแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร แต่ดูแล้ว มันย่อยยับไปเรื่อยๆ กับสภาพสังคม มาง่ายไปง่ายเกินไป ขืนเขียนต่อเดี๋ยวผม เรท X ครับ ไว้คราวหน้าแล้วกันนะ ขอบคุณครับที่นั่งอ่านกันต่อในอีกมุมมองนึง จากคุณ : seamanfanclub - [ 6 พ.ค. 52 17:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ครับป้ามะลิ ไว้จะมาเล่า พิมพ์สดๆตรงนี้ให้อ่าน เพราะลูกสาวผมสร้างเรื่องประหลาดใจไว้ให้หลายหน ตอนมาเมืองไทยก็เช่นกัน สร้างเรื่องไว้มากมาย กลายเป็น จีน่า คูณ 2ไปแล้วละตอนนี้ครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 6 พ.ค. 52 17:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 66 กลับเข้ามาอ่านอีกรอบ อ่านวีรกรรมของน้องจีน่า(ผู้เป็นลูก)แล้ว อดยิ้มไปด้วยไม่ได้เลย ขอให้เธอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อตลอดไป และคิดว่าวิญญาณของภรรยาคุณ seamanfanclub เธอก็คงจะเฝ้าดูการเจริญเติบโตของลูกสาวอยู่เหมือนกันค่ะ และจะบอกว่าน้องจีน่า(ผู้ลูก) ถอดแบบหน้าตาของน้องจีน่า(ผู้แม่) ได้แทบจะเกือบหมดเลยค่ะ ทั้งผม ทั้งใบหน้า เธอเป็นตัวแทนของแม่ให้กับคุณพ่อ และคุณตาคุณยายได้ดีทีเดียว ดูเธอคงเป็นสิ่งเติมเต็มให้ครอบครัวได้มากจริง ๆ ขอให้มีความสุขทั้งครอบครัวเลยนะคะ คนที่จากไปก็คือคนที่หมดกรรม ส่วนคนที่ยังอยู่ก็คงต้องสู้ต่อไป จนกว่าจะหมดอายุขัยของแต่ละคน จากคุณ : JC2002 - [ 6 พ.ค. 52 22:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 67 วันนี้ พักเรื่องเศร้าๆไว้ชั่วคราวครับแต่คงเกี่ยวพันกันแบบเลี่ยงไม่ได้เพราะผมเองเขียนไว้เช่นกัน และแอบหวังอยู่ให้มันเป็นจริง จะได้หาทางแก้ได้ทัน แค่ความฝันครับ สำหรับ เครื่องจักรแห่งกาลเวลา เมื่อเร็วๆนี้ องค์การ Cern ที่ออกมาทดลอง จำลองการเกิดกำเนิดจักรวาล ทดสอบทฤษฏ๊ ของไอน์สไตล์ Big bang ทฤษฏีทางฟิสิกข์ทั้งหลาย มันทำให้นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกถึงกับตื่นตัว และตื่นกลัว กลัวเกิดหลุมดำบนโลก ที่ทำการทดลองแห่งนั้นกว่าหลายสิบตารางไมล์ ...............แต่ก็เป็นไปโดยสมบูรณ์มันเกี่ยวพันกันได้ครับ และผมก็ได้เขียนเรื่องลี้ลับสำหรับคนเรือ และการหายไปในกาลเวลา ที่เล่าเรื่องถึง เมอบิวด้า สามเหลี่ยมมรณะ ที่ เรือนับร้อยพัน เครื่องบิน หายไปแบบไร้ร่องรอย ถ้าโลกเรามีเครื่องจักรย้อนเวลาได้ หรือ time machine คงดีไม่น้อยเลย แต่ก้คงวุ่นวายไม่น้อยเช่นกันนะ           เรื่องลี้ลับสำหรับคนเรือ ..กับการหายไปในกาลเวลา       แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคนเรือหว่า??   ไม่เกี่ยวได้ไงครับก็ไอ้สถานที่ๆว่าข้ามเวลาได้ หรือ มีเรื่องพลังงานอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกลางทะเลนับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแห่งความฝันของใครๆหลายคนที่คิดจะย้อนเวลาได้ หรือจะเปรียบให้เห็นได้ง่ายๆ ก็คือ ใครดูโดราเอมอนย่อมต้องรู้แล้วว่า เจ้ายานข้ามเวลาของโดราเอม่อนนั้น เรียกว่า ไทม์แมชชีน  time machine มันสามารถพาโนบิตะ เจ้าม่อนและผองเพื่อนย้อนไปมาในเวลาได้ แม้กระทั่งการไปเที่ยวในยุค ครีเตเซียส ยุคไดโนเสาร์ ยุคน้ำแข็ง และยุคญี่ปุ่นโบราณต่างๆ มากมายแม้แต่ในอนาคต ก็ยังไปได้ โดยการไปจะต้องไปที่ลิ้นชักโต๊ะของโนบิตะแล้วก็ข้ามเข้าอุโมงค์เวลา ผ่านห้วงอวกาศ ช่องว่างในกาลอากาศ เพื่อให้ไปยังปลายทางได้   ในชั่วอึดใจเดียวทุกคนก็สามารถเดินทางไปได้แล้ว สงสัยหรือไม่ผมเอามาเขียนอีกทำไม มันมีครับ มีการทดลองหลายสิ่งที่เชื่อมโยงถึงกันได้ชัดเจน และหาคำตอบไม่ได้อีกมากมายบนโลกนี้ หากสิ่งเหล่านี้ เป็นไปได้ แล้วอะไรคือ มิติ ที่แท้จริงและอะไรคือคำตอบ ผมจะเขียนออกมาในรูปแบบที่ไม่ทำให้คุณต้องมาสับสน แบบหลายๆเล่มที่เคยมีตีพิมพ์ออกมาแล้ว..จะพยายามให้เข้าใจง่ายที่สุด                    จากเรื่องราวการข้ามเวลา ไม่ว่าจะเป็นโดราเอม่อน หรือ ภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด อย่างเจาะเวลาหาอดีต นั้น มีลักษณะที่มาจากต้นกำเนิดของเรื่องราวทางวิทยาศาสตร์เดียวกัน ไอน์สไตล์ก็ให้ ทฤษฏีเอาไว้ อย่างเรื่อง ของหลุมดำ บิกแบง ไอน์สไตล์ ก็มีความเกี่ยวพันกับมิติอวกาศ หรือการข้ามเวลาด้วยเช่นเดียวกัน แม้ในปัจจุบันยังไม่มีเครื่องมือย้อนเวลาที่นักวิทยาศาสตร์พยายามวิจัยอยู่ตลอดเวลาด้วยทุนวิจัยจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่ประสบผลแต่อย่างใด หรือ อาจประสบผลแล้วก็เป็นได้แต่ โดนปกปิดเอาไว้ใน องค์กรทางวิทยาศาสตร์หลายๆ องค์กร ก็เป็นได้เช่นกัน ระหว่างนั้น ก็ได้แต่เป็นเพียงนิยายวิทยาศาสตร์และความฝันของมวลมนุษย์ เพราะถ้าย้อนเวลาได้ คนที่เจออุบัติเหตุ ตายไป เราก็สามารถย้อนเวลากลับไปเตือนเขาได้ก่อนจะประสบภัย หรือ อุบัติภัยนั้นๆได้ทัน และแก้ไขอดีตของตัวเองได้เช่นกัน..  แต่ก็คงจะวุ่นวายพิลึก นอกเหนือเสียจากว่าต้องมีการควบคุมอย่างเป็นระเบียบจริงๆ แต่เวลานั้นก็ยังมาไม่ถึง กระนั้นความเป็นไปได้ก็ให้เห็นอยู่อย่างไม่ลดละ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็ตาม อะไรที่เราคนเรือต้องพบและใกล้ชิดกับสิ่งนี้ ลองคิดถึงเรื่องนี้ดูสิครับ            สามเหลี่ยมเบอมิวด้า สามเหลี่ยมที่เป็นสุสานทางเรือ และแม้แต่เครื่องบินมากมายก็หายไปที่ ห้วงทะเลแห่งนี้มากมาย ชนิดไม่เห็นแม้แต่เศษหลักฐานอะไรเลย และ บางครั้งบางหน พบเห็นเรือ อยู่ในสภาพปกติสมบูรณ์ก็ตาม ทุกอย่างดูปกติหมด แต่คนบนเรือไม่มีเหลือสักคน ไร้ร่องรอยการต่อสู้ ไร้รอยเลือด หรือ สรรพสิ่งใดๆ ข้าวของก็ปรกดีทั้งหมด  หายไปแต่ลูกเรือในเรือนั้นๆ หรือ ไม่ก็ หายไปเลยทั้งลำ หลังจากการติดต่อวิทยุกับยามฝั่งครั้งสุดท้าย จากนั้นมาก็ขาดการติดต่อแม้จะส่งหน่วยทางอากาศมา ค้นหาก็ไม่เจอแม้แต่เงา สักนิดเดียว ค้นอย่างไรก็ไม่เจอ นั่นคือ สุสานแห่งท้องทะเลที่ดูดกลืนเรือ จำนวนมากมายนับไม่หวาดไม่ไหว  เรื่องเครื่องบินที่หายไปจากท้องฟ้าแล้วหาไม่เจอก็มีครับแต่จะไม่ลงรายละเอียด ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์ เครื่องวัดต่างๆจะไม่ทำงาน แล้วไม่สามารถควบคุมเครื่องยนต์ได้เลย ซึ่งตรงกับกัปตันเรือ ที่ติดต่อกับชายฝั่ง และหรือ ยามฝั่ง หลายคนได้ทำการติดต่อและรายงานเรื่องเหล่าเป็นการรายงาน ครั้งสุดท้ายในเรื่องราวที่เหมือนๆหรือ คล้ายกัน แล้วมันคืออะไร กันแน่ นักวิทยาศาสตร์หลายคนไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้ แต่ก็ได้ความสงสัยที่ใกล้เคียง ทุกครั้งคนที่เคยเฉียดใกล้เหตุการณ์เหล่านี้ จะบอกตรงกันว่ามีหมอกพร้อมแสงสว่างสีเขียวและมีสนามแม่เหล็กกำลังแรงสูง เกิดขึ้นจนน้ำกระสันสั้นเซ็นไปทั่วบริเวณและเครื่องมือต่างๆ เข็มทิศหมุนคว้างหาทิศไม่ได้ทั้งที่ สภาพอากาศปรกติดีทุกอย่าง ไม่ได้มีพายุฝนเข้ามาแต่ประการใด แต่เกิดขึ้นแบบกะทันหันในห้วงที่มันจะเกิด นักวิทยาศาสตร์ คาดเดาไว้ว่า มันคือสนามแม่เหล็กที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาอย่างรุนแรง และนั่นอาจเป็นช่องทางของอุโมงค์กาลเวลาก็เป็นได้                ฟังๆ อ่านๆ ไปมามันก็คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เสียด้วยสิครับ เพราะไม่มีแม้ศพเหลือไว้ให้พวกเราได้ทำพิธีสักรายเดียว หายไปหมดพวกเขาอาจจะหายจากทะเลไปอยู่ในอดีตหรือ ไม่ก็ไปรอพวกเราอยู่ในอนาคตหรือ ดาวดวงอื่นก็เป็นไปได้   แม้กระทั่งครั้งหนึ่งกองทัพทหารจีนโบราณเคยมีบันทึกไว้ว่า ได้ยกกองทัพผ่านสะพานแห่งหนึ่งไปนับร้อยนับพันคนแต่ไม่มีใครข้ามสะพานแห่งนี้ไปได้เลย และเกิดหมอกลักษณะเดียวกันนี้ขึ้นมาระหว่างทางเช่นกัน กองทหารนี้หายไปไหนกัน ทั้งที่ไม่ตาย และไม่ได้หลงทาง ไปไหนโลกเรามันก็ไม่ได้กว้างขนาดคนนับพันหายไปได้ง่ายๆ แบบนี้  ความเกี่ยวพันมากมายในโลกนี้ล้วนเกี่ยวพันกันไปหมด ไม่ว่าจะเป็นปิรามิด ยอดเขา หรือ ท้องทะเล อันมหัศจรรย์                เคยมีเรื่องที่เขียนไว้ในหนังสือเรื่องประตูเวลา ของ อ.บูรพา ผดุงไทย ได้อ้างถึงไว้ว่า ถึงเรื่องการเกิดประตูเวลา เคยมีรถไฟในอิตาลีขบวนหนึ่งวิ่งผ่านม่านหมอกควันน่าสงสัยพวกนี้เข้าไปและจากปากคำของผู้โดยสารพวกนี้ กลุ่มนี้ซึ่งหลังๆ เขาคิดว่ากลุ่มนี้ยกเมฆขึ้นมา แต่จริงๆแล้วผู้ที่รู้ดีที่สุดก็คือญาติๆ และหลักฐานใบเกิดต่างๆ นั่นล่ะที่จะยืนยันได้ว่าพวกเขาอายุเท่าไร และเหมาะสมกับกาลเวลาหรือไม่ในเมื่อ รถไฟที่พวกเขานั่งเขาบอกว่า วิ่งผ่านเข้าไปเพียงแค่ 10 กว่านาทีเท่านั้น แต่เมื่อกลับออกมา เวลาบนรางรถไฟนั้น เมื่อรถจอดปรากฏว่า ผ่านไปจริงๆแล้วถึง 30 ปีปฏิทิน เรื่องนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีต แม้กระทั่งนักวิทยาศาสตร์ก็เคยมีการทดลองเรื่องเหล่านี้ตลอดเวลาจนกระทั่งทุกเวลานี้ ปีนี้ 2008 ก็ยังมีการทดลองเรื่องพลังงานที่จะเปิดมิติกาลอากาศให้ได้ในที่สุด ด้วยทฤษฏีต่างๆ มากมาย และเคยมีบันทึกการทดลองในฟิลาเดอเฟียให้ได้ ทราบกันในหมู่ผู้ที่สนใจเรื่องเหล่านี้มาบ้างพอสมควร จากนี้ไปเราจะพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับคนเรือ และเรือในสามเหลี่ยมเบอมิวด้ากันครับ เพื่อไม่ให้เสียเวลา                ไมอามี่ เบอมิวด้า เปอโตริโก้ (Miami –Bermuda-Puerto Rico) กับอ่าวแม็กซิโก ทะเลคาริเบียน และ มหาสมุทรแอตแลนติก  มันคือที่ตั้งของ สามเหลี่ยมปีศาจเบอมิวด้า  Bermuda triangle  ทะเลแห่งนี้มักเกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นเสมอๆ อาถรรพ์ลี้ลับซับซ้อนกับท้องทะเลแห่งนี้ ในระหว่างที่ผมผู้เขียน (เว็บรักแท้แฟนคนเรือ) ได้เข้ามาในวงการเดินเรือใหม่ๆ ก็ขยาดไอ้เจ้าสามเหลี่ยมมรณะนี่พอควรทุกวันนี้ก็ยังไม่ไว้ใจมันเลย เพราะยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงเหมือนกัน มันคืออะไรกันหนา?                ทางตอนใต้ของรัฐฟลอริด้า ทำมุมตรงไปยังหมู่เกาะ และ ห้วงพิกัดต่างๆ เป็นรูปสามเหลี่ยม มีเนื้อที่ประมาณ380,000 ตารางไมล์ทะเล หลายคนก็เรียกว่า สามเหลี่ยมปีศาต หรือ Devil angle เท่าที่รู้ชื่อเหล่านี้เริ่มเกิดขึ้นนับแต่ปี 60 เนื่องจากความลี้ลับต่าง ๆที่เกิดกับเรือ และเครื่องบินที่ผ่านบริเวณนี้   บันทึกของบริษัทประกันภัยทางทะเล บันทึกยามฝั่ง เรือยามฝั่งต่างๆ มันส่อให้เห็นความผิดปกติของอุบัติต่างๆ ที่เกิดขึ้นในพื้นที่บริเวณนี้อย่างผิดสังเกต มากมายทีเดียว จนน่ากลัวแม้จากสถิติจากบริษํท Lioyd’s of London .ซึ่งเป็นบริษัทประกันภัยเรือเดินสมุทร ก็บ่งชี้ถึงความผิดปกติมากมายเช่นกัน แค่ปี 1963-1973 ระบุไว้ว่ามีเรือ สาบสูญ หายไป จำนวน ถึง 60 ลำ(ย้ำว่าหายครับ ไม่มีเหลือซากอับปางก็ไม่มีให้ได้นำพาแต่อย่างใด หลายคนก็สงสัยว่ามันไปแอบอยู่ในถ้ำลับแลเมืองนางเงือกหรือเปล่า ก็ไม่ใช่ แต่มันสงสัย เพราะหลักฐานมันบ่งบอก                เรือเหล่านั้นก็ไม่ใช่ธรรมดาแม้หลังจากนั้นก็ยังเกิดเหตุมากมายทั้งที่เรือเหล่านั้นมีเครื่องมือสื่อสารและอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์ทันสมัยมากมาย บนเรือ ไม่ใช่เรือที่ต้องมาขีดเข็มวัดแดด วัดดาวสักนิดเดียว  โซน่าร์  เรดาห์ วิทยุ ระบบนำร่องทุกอย่างพร้อมมูล จากหนังสือเรื่องประตูเวลาของ อ.บูรพา บอกไว้ว่า บริษัทพวกนี้แทบล้มละลายปิดบริษัทเพราะจ่ายเบี้ยประกันไม่ไหว  เรื่องเครื่องบินที่หายไปพร้อมสถิติผมจะไม่พูดนะครับ เพราะผม คือ ลูกเรือเดินสมุทร ไม่ใช่นักบิน จะไม่เอ่ย เดี๋ยวแฟนคนเรือ ซึ่งอย่างรู้เรื่องเรือจะงอนเอา ต่อไปนี้เป็นเรื่องของสถิติของเรือเดินสมุทรที่หายไป อ้างอิงจาก หนังสือ ของ อ.บูรพา เช่นกันครับ  ซึ่งจับข้อมูลมาช่วยอ้างอิงให้ได้อ่านกันใหม่ในเรื่องของ  เดรโมเครซี่ ออฟเลิฟ หรือ ประชาธิปไตยแห่งรัก แฟนคนเรือ ที่ผมเขียนไว้อ่านกันในกลุ่มนี้ โดยผม    webmaster    seamanfanclub@hotmail.com          อ้างอิงกันเสร็จแล้ว มากันต่อครับ เรือที่หายไปมีมากมายดังนี้เลย จากคุณ : seamanfanclub - [ 7 พ.ค. 52 10:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ปี. 1840 เรือสัญชาติฝรั่งเศส ชื่อ “โรซาลี่” ระหว่างเดินทางจากยุโรป ไป ฮานาวา ผลคือไม่มีใครเหลือรอดบอกกล่าวเราได้อีกเลย                ปี. 1840 เรือลาดตระเวนอังกฤษ ชื่อ “แอตตาแลนตา  “ หายแบบไร้ร่องรอยพร้อมทหารอีก 290 นาย                ปี. วันที่ 11 ตุลาคม 1902 พบเรือเยอรมันชื่อ “เฟรย่า” ทอดสมออยู่บริเวณสามเหลี่ยมเบอมิวด้า  ไม่มีสิ่งมีชีวิตบนเรือ ห้องกัปตันมีปฏิทินฉีกไว้ตั้งแต่วันที่ 4 ต.ค.ปีเดียวกัน                กลางเดือน กุมภาพันธ์ 1925  เรือ โคโทแพ็คซี่ หายไประหว่างเดินทาง จาก ชาร์ลตัน สู่ ฮานาวา                ปี. 1931 เรือสินค้า สต้าฟเวงเยอร์หายไประหว่าง บาฮามัส และ แค็ตไอร์แลน ลูกเรือ อีก 43 คน                ปี. เมษายน 1932 มีผู้ค้นพบเรือใบสองลำในลักษณะลดใบลงเรียบร้อยแล้วแต่ไม่พบสิ่งมีชีวิตหรือ ลูกเรือในบริเวณนั้นเลย (สงสัยลงไปดำน้ำหานางเงือก อิอิอิ) ตรวจสอบแล้วก็ยังไม่สามารถหาตัวลูกเรือพบ                ปี. 1938 เรือแองโกล ออสเตรเลียน ได้หายไปทางใต้ของ แอโซเรส พร้อมลูกเรืออีก 39 ชีวิต                มากมายครับที่ต้องสูญหายไปอย่างไร้ร่องรอยและสอดคล้องกับสิ่งที่น่าสงสัย  จริงๆแล้วมันมีอ้างอิงอีกมากมาย จากบันทึกแต่คงร่ายมาถึงปีปัจจุบันไม่หมดใครต้องการรายชื่อเพิ่มเติมก็เมลมาขอทีหลังแล้วกันครับ จะเอามาลงให้ได้อ่านกันให้หมด ถ้าอยากรู้กันขนาดนั้น ละก็จัดให้ครับ                  มาถึงบริเวณที่เป็นจุดเกิดเหตุหลักกัน นั้นคือ ทะเลซากัสโซ เรียกแบบนี้เพราะว่า แถบนี้อุดมไปด้วย สาหร่าย ทะเลที่เรียกว่า ซากัสซั่ม เจ้าพวกนี้เป็นอุปสรรคต่อการเดินเรืออย่างมหันต์ ต้นตอการเกิดเหตุการณ์ประหลาดพวกนี้ก็เกิดแถบนี้ทั้งนั้นเลย แถบนี้ เงียบเหงาว้าเหว่ แรงลมแทบไม่มีพัด ปนไปด้วยความน่ากลัวแห่งความเงียบ แต่ว่าปัจจุบันเรือบริษัทผม ชอบวิ่งไปแถบบาฮามัส แต่ก็ไม่เข้าเส้นทางนี้หรอก น่าลองเหมือนกันนะว่ามันจะไปโผล่โลกไหน อยากลองจริงๆ ท่านเจ้าของเรือ อนุมัติให้ผมพาเรือเข้าไป ทะเลซากัสซั่มเหอะนะ   (ล้อเล่น ไม่ไปหรอก แต่อย่างเผลอ )  สาหร่ายพวกนี้ มันยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกยักษ์ซะอีกมันมากมายนักเต็มท้องน้ำ พอที่จะทำให้เรือไม่สามารถวิ่งต่อไปได้ แถบนั้นก็มีภูเขาทะเลมากมายเช่นกัน โผล่ตามห้วงน้ำต่างๆ ลอยพ้นน้ำเพียงเล็กน้อย เท่านั้นเอง  ตอนที่โคลัมบัสผ่านไปจากแถบนี้ก็คิดว่าคงใกล้แผ่นดินแล้วแต่ก็ไม่ใช่อยู่ดีต้องแล่นไปอีกนานกว่าจะพ้นไปได้  ข้อมูลมหาศาลเกี่ยวกับเรื่องราวพวกนี้สร้างความวุ่นวายให้กับ นักวิทยาศาสตร์อย่างมากมาย และต้อ งงกันเป็นแถบๆ  หลายหนที่วิทยุติดต่อมารายงานสถานการณ์ล่าสุดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น จากการที่ไม่สามารถควบคุมเครื่องจักรของตนได้เข็มทิศหมุนแบบไร้ทิศทาง วนไปทั่ว   ปรากฏการณ์ของเจ้าหมอกสีขาว ปรากฏการณ์การผันผวนของมิติเวลา เครื่องบินโดยสาร 727 เคยหายไปจากจอเรดาห์ท่ามกลางเมฆเหนืออาณาบริเวณนี้ จากจอเรดาห์ของสนามบิน ไมอามี่ ห้วงนั้นมันหายไป หอบังคับการและภาคพื้นดินวิ่งกันวุ่นไปหมด ส่องกล้องมองหาจากหอก็ไม่มีมันอยู่คงคิดว่าตกไปแล้ว จากนั้นไม่นานมันก็โผล่ในจอเรดาห์อีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็บินมาลง นักบินและผู้โดยสารลูกเรือ งงไปสิครับว่ามาทำไมกันเยอะแยะ ไม่มีอะไรสักหน่อย แต่ได้ทราบทีหลังว่า ตอนที่วิ่งเข้าไปในเมฆน่ะ มันหายไปจากโลกปกติถึง 10 นาทีโดยที่บนเครื่องไม่รู้สึกเลยว่ามันหายไปไหน เวลาที่นาฬิกาก็ผิดจากกันไป กลายเป็นช้ากว่าคนบนภาคพื้นไป 10 นาทีด้วยกัน เจ้าเมฆนี้มันมีความไม่ปกติคือมีความสว่างมากกว่าปกติและไม่เหมือนเมฆทั่วไป คล้ายกับหมอกที่เกิดขึ้นตรงสะพานที่ ทหารจีนยกทัพข้ามไป  หรือ รางรถไฟที่หายไป 30 ปี หรือกระทั่งในทะเลที่เคยมีผู้พบเห็นแล้วเกือบโดนดูดเข้าไปใน หมู่ห้วงบริเวณแถบนั้น                เรื่องราวที่น่าแปลกในราชนาวีสหรัฐฯ กับการทดลองเรื่องนี้ ก็มีชัดเจน เรือเอลดริดจ์ (Eldridge) ซึ่งทำการติดตั้งเครื่องมือที่ชื่อ ไทม์ ซีโร่ เจเนเรเตอร์ (time zero generator ) และเครื่องกำเนิดแม่เหล็กไฟฟ้าอีก 4 เครื่องและทำการทดลองอยู่ แต่แล้วก็เกิดหมอกขึ้นอีกมาห่อหุ้มเรือลำนี้ เป็นควันสีเขียวจางๆ จากนั้นเรือก็หายไปต่อหน้าต่อตาทีมทดลอง เห็นแต่เพียงร่องรอยของท้องน้ำที่เคยมีเรือวิ่งอยู่เมื่อกี้นี้เท่านั้น ผ่านไป 20 นาทีเรือก็กลับมาที่เดิมอีกหน แต่ลูกเรือ กลับมีอาการบ้าคลั่ง บ้างก็เหมือนเมาเหล้า พูดไม่รู้เรื่องไม่รู้ภาษา แต่หลังจากนั้น ลูกเรือบอกว่าเขาไม่เห็นใครเลย แม้แต่ผู้สังเกตการณ์ทดลองที่อยู่ใกล้ๆ กัน  และทุกคนบอกอีกว่า เห็นสถานีทหารเรือที่ นิวปอร์ต ใน รัฐเวอจิเนีย ซึ่งอยู่ห่างจากจุดทดลองถึง 965 กิโลเมตรด้วยกัน เท่านั้นยังไม่พอลูกเรืออาจกะล่อนก็ได้จริงหรือไม่?.... เปล่าครับ เพราะมีผู้พบเห็นเรือลำนี้ปรากฏที่ นิวปอร์ตจริงๆ มันน่าแปลกใช่ไหมละครับ จากการทดลองนี้ก็ได้มีการทดลองอีกหลายครั้ง ได้บ้างไม่ได้บ้าง ด้วยทฤษฏีของ ไอน์สไตล์นั้นเอง ถ้าหาเรื่อง ไอน์สไตล์ กับ บิกแบงแล้วละก็  มันยังมีเรื่องอีกมากมายเลยทีเดียว             ทั้งหมดนี้ปรากฏอยู่ และค้นคว้าได้จาก สารพัดหนังสือ ที่เขียนโดยบุคลากรระดับ professor ทั้งนั้นเลย บทอ้างอิงจะมาวันหน้านะครับ           สิ่งเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้ อาจจะเป็นเรื่องที่ใหญ่สำหรับใครหลายคนแต่ไม่สะกิดใจเราเลย ทุกวันที่เรานั่งหายใจให้ชีวิตผ่านไป มันมีอะไรเกิดขึ้นมากมาย ไม่เช่นนั้นแล้วคงไม่มีโทรศัพท์ดีๆ ไร้สาย คงไม่มีระบบนำทางด้วยดาวเทียม ทำให้เรือหรือ เครื่องบินเดินทางถึงจุดหมายได้โดยง่ายแค่นิ้วคลิก คงไม่มีหลอดไฟ สปอร์ตไลท์สว่างๆให้ได้ใช้กัน สิ่งเหล่านี้เกิดจาก คนที่เอาจริงเอาจังทดสอบสรรพสิ่งมากมายในโลก สิ่งของหลายสิ่ง ที่มีคนคิดค้นเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะเป็น เอดิสัน หรือ นิวตัน ก็มีที่มาคล้ายๆกัน จากคุณ : seamanfanclub - [ 7 พ.ค. 52 10:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ครอบครัวเราก็เช่นกันครับ ถ้าใช้ชีวิตรัก ครอบครัวให้เป็นวิทยาศาสตร์แล้วละก็ คงหมดปัญหาเบาะแว้งไปได้เยอะเพราะต่างคนต่างวิจัยกันตลอดเวลาและหาทางแก้ไข วิจัยไปเรื่อยๆก็คงรู้ใจกัน            ความเกี่ยวเนื่องสำหรับผมกับตัวแทนคนรัก ซึ่งก็คือลูกสาวแสนน่ารักของผมคนนี้ หนูน้อย ตั้งหน้าตั้งตาศึกษาทุกอย่างในบ้านนับตั้งแต่เริ่มรู้ประสา เริ่มรู้ว่าพ่อของเธอต้องทำงานในเรือ ออกเรือเนิ่นนาน จากเนิ่นนานตำแหน่งสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้วเวลาการออกเรือ ก็สั้นลงๆจนมีเวลาให้ครอบครัว ให้เธอมากขึ้น มีอิสระในการพบเจอมากขึ้น มีสิทธิมากขึ้น ซึ่งหมายถึงความห่างไกล เราจะหมดไปในไม่นาน เช่นกัน  มันมีการปรับตัวอย่างมากมาย โชคดีที่มี เครือข่ายใยภิภพ ที่ทำให้เราสองพ่อลูกได้มองหน้ากัน ได้ตลอด และดีที่มันเป็นเรือท่องเที่ยว ที่แม้จะมีคนกว่าสามพันคนบนเรือ ระวางขับน้ำกว่า แสนตัน ลูกเรือมากมาย ทำให้เหงาน้อยหน่อย แต่คงดีไม่ใช่น้อย ถ้ามี พ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้า แต่ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว ตอนนี้สิ่งที่ได้มาก็คือ สาวน้อยที่กำลังชดเชยทุกสิ่งอย่างให้กลับมาดังเดิม กำลังเจริญเติบโตไปเรือ่ยๆ เราสามคน (ผม ปู่ และย่า ) เฝ้าติดตามเธอต่อไป         ที่แน่ๆ คงให้ลูกศึกษาแบบ home school ครับ ไมอยากให้ห่าง และ ศักยภาพคนที่บ้าน ก็คงพอที่จะสอนหลานสาวตัวน้อยได้สบายๆ ในวิชาการทุกสาย รวมถึงตัวผมเองด้วย แล้วค่อยไปปรับให้เข้า กับ โลกปัจจุบันตอน เกรด 6 ค่อยเข้าระบบโรงเรียน นี่ผมห่วงลูกมากไปหรือไม่นะ แต่คงไม่ต่าง รร.แถวบ้าน ห่างกับ บ้านไปแค่ 5 ไมล์เอง ปู่กับย่า ก็เคยเป็น ที่ปรึกษาที่นั่น โรงเรียนท้องถิ่น แต่คงเป็นท้องถิ่นแบบฉบับของลุกแซม ให้เรียนไปก่อน เรื่องประกวด มิสอิลินอย ไว้ทีหลัง "พ่อส่งหนูประกวดแน่" นางฟ้าตัวน้อยของผม มีเส้นผม สามสีนะครับ กรีดแหวกเส้นผมดีๆ จะน้ำตาลเข้มบ้าง ดำบางส่วนในเส้นเดียวกัน แล้วก็ทองบางส่วน ตอนเกิดมาใหม่ๆ ทองเลยละ ปู่กับย่า (พ่อตาแม่ยายผม) ถึงกับบอกว่า ตรวจ DNA ไหมละ ปีเตอร์ ผมหัวเราะ แล้วขำในใจ "ก้ได้ครับ เพื่อความสบายใจของ ท่านทั้งสอง" ท่านจะรู้สิ่งที่ผมรู้ไหมนะว่า สาวอเมริกัน อย่างลูกสาวท่าน ที่อยู่ในเมืองเจริญแบบนี้ผู้ชายที่ รอบเครื่องไม่ได้ต่ำแม้แต่น้อย รู้ดีว่า ผมคือคนเดียวของเธอจริงๆในชีวิตนี้  และคนแรก คนสุดท้าย ไม่ใช่ลูกผมได้อย่างไร จนไปถึงหมอๆ อธิบายว่า ถ้าพันธุกรรม ทางสาย พ่อพันธุ์อย่างผมมีความเกี่ยวเนื่อง มีสายพันธุ ที่แสดงผลมาแบบนี้ชัดแจ้งในบรรพบุรุษ เด็กที่เกิดมาจะเปลี่ยนแปลงได้ตามฮอร์โมนนั้นๆ ยกตัวอย่าง กฏเมนเดล เด่นข่มด้อย สมมุติ ให้ที่บ้านคุณมีลูกหมา สามตัวแรก ออกมาหลังอานสวย เชียว สีน้ำตาลเนียน ตัวที่สี่เดาได้เลยว่า สีจะไม่เหมือนเพื่อนอาจจะด่าง ขาโก่ง หน้าหักออกประหลาดกว่าเพื่อน ตัวนี้เรียกว่า ยีนส์เด่น....             วนกลับมาที่ตัวผม ผมเป็นคนเดียวในบ้านที่มีผู้อุปการะ พ่อแม่อุปถัมภ์ ชาวอเมริกัน ที่แยกตัวออกมาเป็น อเมริกันเต็มตัวไม่นานนี้ แม่คนไทยผม มีลูกทั้งหมด 3 คนรวมผม มีพี่ชาย พี่สาว แล้วก็ แท้งไปก่อนหน้าผม หนึ่งคน แล้วทิ้งช่วงไป 15ปี ผมถึงเกิด ผมคือ ตัวเด่น คือ ทั้งบ้าน ส่วนสูงจะไม่เกิน 170 ซม.ครับ แววตา สีหน้า ท่าทาง บุคลิก ต่างกันลิบลับ จนเขานึกว่า พ่อแม่เก็บผมมาจาก ถังขยะ แต่ไม่แปลก ที่ว่า ตั้งแต่ คุณปู่บรรพบุรุษ (เป็นนาซี) ผมสีทอง ออกเทา ไม่ได้หงอกนะครับ หนุ่มๆ นี่ละ สมัยนั้น แต่ยีนส์นั้นไม่ส่งผลใดๆ กับหลานๆ พี่ๆผมเลย ยกเว้นผมคือ ส่วนสูงที่ได้มาคือ 185 ซม. แววตาของผม สีเทา ไม่ใช่ดำน้ำตาล สีผมไม่ดำสนิท เหมือนเพื่อนๆ ในตอนเรียน รร.ทหารด้วยกัน เห็นได้ชัดเจน เมื่อหมอที่ปรึกษา ซักประวัติได้ดังนี้ ก้บอกว่า เอาตรวจตามที่ ปู่กับย่า อยากทราบแล้วกัน แต่ทฤษฏี นี้ ชัดแจ้งแล้วว่า นางฟ้าตัวน้อยของผมกำลังถ่ายทอดพันธุ์กรรม ที่ผสมระหว่าง ไทย เยอรมัน อเมริกัน เรียกได้ว่า อเมริกัน เชื้อสาย ไทย +นาซี นั่นเอง ครับ นี่คือ ที่มาของ สีผมที่ไม่เหมือนลูกครึ่งทั่วไปที่มักผมดำ ไม่ก็อมน้ำตาลเข้มกันทั้งนั้น และนี่คือ การถ่ายทอดพันธุกรรมเด่น ซึ่งทำให้ผมได้ระลึกถึงความรักของสองเราเสมอที่สร้างสรรค์ ลูกสาวได้ สมบูรณ์แบบ รวมถึง เชาว์ปัญญาของ ตัวน้อยด้วย             นิสัยที่เข้ากับ ปู่ได้อย่างดีคือ ไม่ชอบดูของที่ผู้หญิงๆเขาดูกัน ไปเดินห้างสรรพสินค้า ต่างๆ จะไปเดินดูกล้องถ่ายรูป กับปู่ ๆก็หัวโบราณ ชอบแบบฟิล์ม แล้วถ่ายเสร็จ ก็เอามาเข้าห้องมืดล้างกับน้ำยา อัดรูปกันเองแบบโบราณ ปู่สั่งแล้วสั่งหนา ว่าอย่าเข้าไปตอนที่ปู่ล้าง อัดรูปอยู่นะ เดี๋ยวฟิล์มจะเสีย พร้อมล็อคประตู ลูกบิด แต่ไม่ลงกลอน หลานก็เคาะๆๆ  ปู่บอกเดี๋ยวก่อนๆ เคาะไม่หยุดบอกว่าอยากให้เปิดเร็ว หนูดูหนัง มีซอมบี้น่ากลัว ถามว่าย่าก็อยู่ ไปหาย่าก่อนไม่ได้เหรอ ? "ย่าหลับไปแล้ว ปลุกไม่ตื่น สงสัยตายไปแล้วมั้ง "   (แอบแช่งเลย )แต่ผมรู้ว่า เธอต้องยืนอมยิ้มด้านนอกแน่ๆ เพื่อให้ปู่มาเปิดประตูให้เข้าไปดูกรรมวิธีซะแต่โดยดี            ไม่สำเร็จ ครับ ปู่บอกว่า 10นาที เดี๋ยวเปิด กำลังล้างรูปอยู่ ผมเข้าใจดีว่า ลูกสาวคงคิดว่า ทำไมมานั่งล้างรูปทำไมในยุคที่ มีกล้องดิจิตอลด้วยนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นคนโบราณชอบแบบนี้จริงๆ โดยเฉพาะโบราณแบบลุงแซม โชคดีที่ วันนั้นแกะฟิล์มมาแค่ม้วนเดียวเพื่อล้างอัด เพราะหลานตัวดี สามารถใช้วิชา เสดาะกลอนได้อย่างไม่ยากเย็น ด้วยตะเกียบอันเดียว ทำได้ไงนะ สงสัยดูหนังมากไปแน่ๆเลยทูนหัวของพ่อ แต่ปฏิบัติได้จริง ปู่ร้อง โอยเลยงานนี้ เปิดมาแสงสว่างจ้า ยืนยิ้มเผล่ พร้อมกับส่ง ทาโก้ (อาหารชนิดหนึ่ง) ซึ่งเตรียมมาให้ปู่ด้วย  "โกรธไม่ลงเลยละ คุณปู่"               ไม่นานนักก็ไปเดินห้างกันกับ หลานสองคน ถามหลานว่ากล้องดิจิตอลมันดีอย่างไร หลานก้อธิบายได้เป็นช่องเป็นฉาก แล้วก็ได้ซื้อมาตัวนึงเป็นอันว่าสองโลกบรรจบกันได้ในที่สุด โบราณกับยุคใหม่ ส่วนของหนูน้อยมีกล้องของผม คอมแพ็คที่ผมเอาให้เธอไว้เล่นแล้วตัวนึง เพื่อไว้ดูมุมมองของเด็กๆ ใส่ เมมไว้ 2GB ปรับให้ถ่ายได้หลายพันรูป เพราะมุมมองเหล่านี้ เก็บไว้ดูมันมีค่ายิ่งนัก ยามเธอโตไป ว่าตอนเด็กๆ เธอมองเห็นอะไรบ้างในตอนนั้น จากวันนั้นมา สองปู่หลานไปห้างฯกันทีไรก็จะไปเดินดู เครื่องใช้ทันสมัยกันเป็นประจำพร้อมแลกเปลี่ยนแนวคิดกันจน สาวน้อย รู้สึกจะพัฒนาเกินอายุไปไกลเลยทีเดียว (ถ้าลูกสาวผมมีหางผมคงยกหางไปแล้วมั้งนะ) เปล่หรอกครับผมเทียบกับเด็กอายุเท่ากัน แถวๆบ้านในไทยแล้ว ต่างกันสิ้นเชิง คงด้วยสภาวะ สภาพอิสระทางความคิด และแรงกดดันจากคนเลี้ยง ความพร้อมด้วย และปัจจัยอื่นๆพอควร  (เข้าใจว่าแบบนั้นครับ)             แต่ยังไม่วายทำเรื่องที่มัน เพี้ยนๆเพื่อลบความฉลาดของตัวเองไปเสียนี่ รูปที่เพิ่ง ปริ้นออกมาจากเครื่องพิมพ์สีสวยสดที่ผมซื้อไปให้ไว้ อัดรูปกันเองที่บ้าน ตัวน้อยของผมไม่ถามใคร ถือเดินไป ล้างในน้ำยาในห้องมืดอย่างดี แล้วตากไว้บนราวหนีบรูป อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย สีก็ตกสิครับ พอซักถามก็ได้ความว่า ปู่บอกว่า ทำแบบนี้แล้วมันได้คุณค่าแห่งการรอคอยดี ทำให้เราละเอียดรอบคอบ (ดูเธอตอบมาสิ) เธอรู้ไหมนะว่า ละเอียดรอบคอบมันคือตัวอะไร แล้วเขาทำกันยังไง สาวน้อย???            "ปู่ผู้รักหลานมาก ไม่ได้เก็บทิ้งแต่ประการใดแต่รูปที่มันโดนน้ำยา กับสีที่เพิ่งพิมพ์ออกมามันละลายบ้างเล็กน้อยทำให้คล้ายภาพ สีน้ำมัน สวยไปอีกแบบ "   เก็บไว้ในอัลบั๊มเรียบร้อยสวยงามทีเดียว คงหาดูที่ไหนไม่ได้อีกแล้วครับ รอยยิ้มใส่บริสุทธิ์ ด้วยความคิดเด็กๆ โดยเฉพาะ สาวน้อยคนนี้ ..........Jena A(Amanda) Fletcher จากคุณ : seamanfanclub - [ 7 พ.ค. 52 10:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 71 การล้างรูปของนางฟ้าตัวน้อยเป็นการล้างแบบ ศรีธนชัยครับ ล้างจริงๆ ความจริงมันมีกรรมวิธีมากกว่านั้น รู้กันว่า ภาพที่พิมพ์จากปริ้นเตอร์มันจะมีหมึกกันน้ำ หรือ กันนุ้นกันนี่ก็จริง แต่ว่าเจอน้ำยาพวกนี้เข้าไป ค่อยๆละลายเลยละขอรับ ............   เดี๋ยวผมเรียบเรียงความคิดเล็กน้อยสลับกับงานหลัก เพื่อจะได้ถ่ายทอดระบายออกมาได้ มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวผม ที่เกี่ยวกับชีวิตคู่ ชีวิตรัก ที่ผ่าน มา ใฃ่ว่าผมจะไม่เคยมีรักใดๆ เลยในเมืองไทย แน่นอน เรียนที่นี่ เป็นทหารที่นี่ มาก็พอห่ามๆอยู่บ้าง ตามประสาก็มีแฟน ตรงนู้นตรงนี้ แต่ก็ไม่ได้เป็นฝังเป็นฝาแต่อย่างไร ถ้าใครเคยอ่าน ในตอนที่ผมเขียนไว้ ในประชาธิปไตยแห่งรัก ก็จะรู้ดีว่านั้นคือ ไดอารี่ ของผมเอง แต่ตั้งใจทำเป็นเหมือนกับเรื่องเล่าเลย เพราะมันเป็นระเบียบดีกว่า เขียนเละระไปเรือ่ย แต่มาอ่านๆดูก็ ผิดจมหูเช่นเคย และ ยังเรียงคำพูดไม่ค่อยตรงนัก แต่ถ้าจินตนาการหน่อยจะเข้าใจเองครับ      หลังจากเปลี่ยนการงานครั้งใหญ่ จากทหารอาชีพมาเป็นนักเดินเรือ ชีวิตเก่าๆก็เลือนลางไปหมด ระหว่างที่คัดสรรว่าชีวิตนี้ผมจะเป็นของใครกัน (คิดในใจ พูดเหมือนตัวเองเป็นสุภาพตรีเลย)  แรกเริ่มจากสาวไทยก่อน อันนี้ต้องบอกเลยว่าบางคนนะครับ ถ้ามีเวลาอยุ่ด้วยทุกวันเจ้าหล่อนก็ยังหนักแน่นดีไม่เปลี่ยนแปลงครั้นพอต้องออกเรือนานแรมปี 9เดือน ถึง นานสุด ปีครึ่งก็เคย อาจจะด้วย ความคิด ที่อีกฝ่ายจินตนาเอาเองหรือ อย่างไรผมไม่ทราบได้หลังๆมาพอบินมาลง ก็ไม่พบเธออีกเลยที่สนามบิน ที่เคยมารับบ่อยๆ ตอนเรียน และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผม พัฒนาความสัมพันธ์ กับ สาวอเมริกันที่เป็นแม่ของลูกคนนี้ทันทีแบบไม่ลังเล และนี่คือจุดเริ่มต้น            บอกได้เลยว่าถ้าไม่มีเครือข่ายใยภิภพแล้วเราสองคนคงไม่ได้พบเจอกัน สมัยนั้นการพบรักในอินเตอร์เน็ตยังใหม่อยู่ รักข้ามโลกได้สบาย ๆ จะว่าไปก็ไม่นานนัก หลังๆมีคนมาทำเสียเครดิตไปเยอะ จากสารพัดสาเหตุ จนเกิดเป็นอาชญากรรมก็เยอะ ถึงเยอะที่สุด ตรงนั้นช่างมัน เอาเป็นว่าที่ผมพบเจอมันคือความรัก และเสียสละก็แล้วกัน เป็นการแชร์ความรักที่ลงตัวที่สุด "คำว่ารักคือการเสียสละ" เราไม่สนว่าใครเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ใครชาย ใครหญิง ไม่มีการรุมกินโต๊ะแบบที่คนบางประเภทชอบกระทำกัน เคยเจอครับ นัดสาวคนเดียวคนที่เราชอบ มักจะพบว่า สาวเจ้าถามว่าเอาเพื่อนไปได้ไหม แล้วก็เอาไปรุมกินโต๊ะ จ่ายแหลกเพื่อนแลกกับการได้เที่ยวกับสาวเจ้า โดยมีเพื่อนเป็นพรานห่างๆ อ้างความปลอดภัย จริงๆแล้วเจอกันบ่อยๆ ผมเพื่อนเยอะด้วยสิ มีเพื่อตั้งแต่โจร ยัน ดร. เลย ประสบการณ์จึงเยอะขึ้นเรื่อยๆสำหรับตัวผู้เขียนเอง ทั้งรับฟังและ ประสบพบเจอเอง ความเห็นคืออ้างความปลอดภัย ก็ต้องดูด้วยว่า สถานที่ๆมันที่ไหน แล้วก็จำนวนคน ถ้าสองสามคนพอว่าไป แต่ ห้าหกคนนี่ คิดเอาเองได้เลยครับ สภาพบุรุษหลายท่านคงเคยเจอมันเป็น มุกตื้นๆที่ เดี๋ยวนี้ไม่สำเร็จแล้วหนุ่มๆรู้ทันหมด เขาคงมองข้ามความรักไป ฝ่ายชายอาจจะรักจริงหรือจิงโจ้ก็เป็นได้ แต่ก็แค่ศึกษากันไป แต่ถ้าคิดหาผลประโยชน์ต่อกันแต่แรกแล้ว ถ้าครั้งเดียวพอรู้แล้วสนุกสนาน แล้วไม่เอาเขาไปนินทาว่าโง่ ทีหลังมันก็พอดูน่ารัก ให้อภัยกันได้ ถ้าไม่บ่อยเกินไป เราฐานะผู้ชายก็ให้โอกาสได้ สำหรับความรัก                ปัญหาโลกแตก จับไม่ได้ไล่ไม่ทันแล้วก็ไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรเป็นอะไร เอาเป็นว่าสังคมสมัยนี้เปลี่ยนไปแล้วทำให้ อะไรๆก็หานิยามยากเหลือเกินผมยังคิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้พบเจอสิ่งที่มันลงตัวในภาคปฏิบัติแต่ไม่ลงตัวด้วยโชคชะตาของตัวเอง ผมถือสองศาสนา แรกๆเป็นพุทธ หลังๆมาเป็น คาทอลิก ตามภรรยากับพ่อแม่อุปถัมภ์ไป ก็อะไรก็ได้ที่สะดวกเราในการใช้ชีวิต ศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดี ก็เป็นพอแล้ว             นับแต่แรกที่เราสองคนได้พบเจอตัวเป็นๆกันครั้งแรกความรักของผมและ จีน่า(ผู้แม่) ที่มันเปี่ยมล้นอยู่แล้วทำให้ความเพรียกหานั้นเกินที่จะทนไหว เราวางแผนที่จะมีตัวน้อยกันตั้งแต่แรกเลยโดยไม่สนที่จะหาความสุขแบบไร้พยานไปสักพักก็หาไม่ เราอยู่กันและเป็นของกันและกันนับแต่แรกเจอ อาจไวไปนิด แต่ว่าก่อนหน้านั้นก็เปิดเผยชัดเจนต่อกันมากมาย ไม่มีการใช้ชื่อแฝง ไม่มีการ ปิดบังที่อยู่ เราสองคนมีทั้งจดหมายแบบดั้งเดิมไม่ใช่อีเมล โทรไปหากันที่ทำงาน ผมกลางวันเธอกลางคืน ตื่นมาโทรเอาจะได้แมทซ์กัน โทรสลับกันไปมาอย่างนั้น 24 ชั่วโมงคุยกันเป็น ชั่วโมงจนตกลงว่า บินไปเลยหมดเรื่อง เป็นอันว่าต้นกำเนิดของนางฟ้าตัวน้อยของเราก็เป็นด้วยเหตุนี้ละครับ ไม่เคยมีการคุมหรือ ไม่ไว้วางใจกันเลย ทั้งที่สังคมส่วนมากคิดว่า สาวนอก จะฟรีเซ็กซ์แต่ผมกลับไม่คิดแบบนั้น กลับคิดว่าชาติชนไหนๆ ก็อยู่ที่การเห็นคุณค่าของตัวเอง เหมือนกับที่ผมแทรกไว้หลังจากเรื่องราวเศร้าๆของผมในตอนที่ชื่อว่า "รักแท้หรือแค่ขาฟัน " เพื่อหวังให้มันไปติด โรบอท ในกูเกิลแล้วจะได้เตือนสติเด็กๆวัยรุ่นหรือ วัยหลังรุ่นสักนิดก็ยังดี สงสารวัยรุ่นยุคปัจจุบันมากโดยเฉพาะผู้หญิง คนที่ทำดีก็เลยพรอยโดนเหมาว่าแย่ไปด้วย มันเสียหายมากนะนี่ ประเทศชาติ ถึงแม้ด้วย citizen ผมจะเป็นคนนอกไปแล้วก็ตามแต่ก็ยังไม่ลืมบุญคุณแผ่นดินเกิด ไม่ลืมการสื่อสารถึงภาษาอังลึกซึ้ง (มากๆๆๆ) ภาษานี้ ที่มีทั้งดีและไม่ดี ปนๆกันไปขึ้นอยู่กับการใช้งานด้วย แต่ภาษาสากล นั้นคำด่าดูเหมือนจะซ้ำซากไปนิด ไม่มากมายเท่าของเราเท่าไรครับ ตัวอักษรมันน้อยกว่ามั้ง คิดเล่นๆไม่ได้ซีเรียส            ไม่มีการคุมกำเนิด ปล่อยมาตั้งแต่แรก นานมากร่วมๆปีหนูน้อยก็ยังไม่เกิด ระหว่างอบรมและเดินเรือไปเรื่อยๆ ไม่ว่าผมจะไปที่ไหน พอรู้พิกัดเรือเข้า อย่าง สมมติเรือเข้าที่ นอร์เทอดัม ก็จะบอกกันล่วงหน้า เธอก็จะบินมาหาผมแล้ว ไม่รู้ว่ามาส่งส่วย หรือ มาสร้างลูก แต่เราสองคนอ้างว่ามาสร้างทายาทกัน (ฮิๆๆ) เอากันตรงๆแบบนี้เลย คนอื่นก็ทำกันแบบนี้ ด้วยอาชีพบังคับนั่นเอง ไม่ได้มีเวลานอนกัน ทะเลาะกันทุกวี่วัน เหมือนคู่อื่นๆ อาชีพอื่น (ไม่รู้ เช้าแสยะยิ้มใส่กัน เย็น มองหน้ากัน ไม่เบื่อหรือไงนะ คนบกน่ะ ถามเล่นนะอย่าถือสา)  หลายคู่ตอบผมว่า เบื่อ หลายคู่ว่า รักกันไม่เบื่อหรอก บางคู่ไปเยี่ยมที่บ้านเห็นทะเลาะกัน จนแขกผู้มาเยือนอย่างผมต้องถอยออกมาก่อนเจอลูกหลง ก็เคยมีครับ ผมไม่เคยรุ้ว่าการที่มีการปฏิสนธิครั้งนี้ จะเป็นครั้งแรกของเธอและครั้งสุดท้ายในชีวิต ถ้ารุ้คงจะเตรียมการอะไรให้มากกว่านี้ ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง กับความรู้สึกตอนนั้น ประเทศที่เทคโนโลยีสูงจะมีคนเสียชีวิตด้วยการคลอดลูกได้ แต่ผลสรุปออกมาผมไม่ได้ติดใจอะไรมันเป็นโรคเกี่ยวกับเลือดของเธอเองที่แฝงอยู่ จากการวิจัยก็พบว่า ในอเมริกา มีการคลอดก่อนกำหนด และการผ่าออกมากกว่า สมัยก่อนถึง 60% นี่ถ้าย้อนให้คนยุคนี้คลอดแบบเก่า หมอตำแย คงตายหมด 60/100 แน่ๆเลย สังเกตุจากใครอยากให้ลูกคลอดวันไหนก็ ผ่าเฉยเลยในไทยก็เห็นเยอะ ผมว่าเวลาตกฟากไม่ธรรมชาติแบบนั้นคงเป็นการฝืนที่ไม่ได้เรื่องเท่าไรนักบางทีหนุน้อยในท้องคุณอาจจะยังไม่อยากออกมาก็ได้นะ บางครั้งอีกสัปดาห์จะออก แต่พอดีตรงวันสำคัญ แม่ๆ ในไทยเมืองแห่งปาฏิหารย์แห่งนี้ ก็รีบผ่าออกเลย เชื่อเขาเลยละครับ ครั้นพอลูกคลอดออกมา ก็มีกรรมวิธีมากมาย เด็กแรกเกิดถึง 3เดือน มีอาการร้องโคลิค ร้องร้อยวัน  หน้าดำหน้าแดง ก็จะพบว่าปู่ย่าตายาย จุดธูปบอกเจ้าที่กันวุ่น ผีบ้านผีเรือน เดือดร้อนกันใหญ่ เด็กถึงหยุดร้องได้ (เด็กมันเมาควันเลยหลับไป ) ร้องทีควันโขมง ดันไปตรงวันพระเข้าอีก พระจันทร์เต็มดวงก่อให้เกิดแรงดึงดูดสูง ขนาดทำให้น้ำขึ้นน้ำลงได้ และสร้างคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ขนาดใหญ่ ทำให้คนและ สัตว์บางประเภทถูกรบกวนทางคลื่นสมองได้อย่างยิ่งยวด ทางแก้ของพระพุทธองค์คือ อยู่กับเคหะสถานไม่ออกไปข้างนอกเพราะอาจจะไม่ปลอดภัย กับความเครียดที่เกิดขึ้นในสมอง เพราะแรงแห่งธรรมชาติอันนี้ได้ เลยกำหนดเป็นวันพระ ผมวิจัยเองเลย โดยหาสถิติจาก ผลระหว่างแรงดึงดูดที่มีผลต่อพฤติกรรมสัตว์และมนุษย์ ความถี่ต่างๆ มีผลต่อสิ่งมีชีวิตจริงๆ        จะเห็นว่าตอนนี้ก็มีเครื่องไล่ ยุง แมลงสาบ แม้กระทั่งหมา ที่เป็นความถี่ต่ำๆ คนไม่ได้ยินสัตว์ได้ยิน ได้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าพวกนี้เช่นกัน เรามองไม่เห็น แม้กระทั่งปรากฏการณ์ธรรมชาติอื่นๆ ในระบบ ดาราศาสตร์ และ ส่วนที่เกี่ยวข้อง แต่คนยุคเก่า นั้น ก็มีอุบายมากมายไว้รองรับสิ่งเหล่านี้ในลักษณะเรื่องเล่าทางไสยศาสตร์ สรุปได้ว่า ไสยศาสตร์มีหลักการมาจากวิทยาศาสตร์ (เหตุและผลแห่งความเป็นจริง)นั่นเอง  ดังนั้น นางฟ้าตัวน้อยของผมจึงเกิดมาภายใต้ หลักการต่างๆ ไม่ว่าศาสนา ไสยศาสตร์แบบไทย และฝรั่ง และ แบบตะวันตกผสมผสานกัน ผมควักขวดทิงเจอร์มหาหิงค์มา คุณปู่ร้อง โอ้ว มายก็อดดดด   ย่าบีบจมูกตัวเอง..............          ผมป้อนกล้วยน้ำว้า ปู่วิ่งเข้ามบอกว่าซื้อแบบสำเร็จดีกว่าเดี๋ยวติดคอ แต่แม่หนูน้อย อ้าปากกินหน้าตาเฉยๆ ปู่มองแบบ ฉงนในใจ อ้าว ผมเห็นคนในบ้านเราแนะนำแบบนี้นี่นา ลูกกินผิวๆกล้วย พ่อกินแกนกล้วย อร่อยจะตายไป น้ำว้าด้วย ประเทศนั้นหายากนะมันมีแต่กล้วยหอมถึงเยอะ แต่กล้วยหอมไม่เหมาะ แถมระยะเวลาที่ ลูกสาวผมกินกล้วยนั้น วัยแค่สองเดือนเอง เร็วกว่าตารางมาตราฐานกำหนด ระบบการขับถ่ายนั้นผมกำหนดไว้อย่างดี เรียกว่า เรอทั้งวัน ตดทั้งวันเช่นกัน ทุกวันนี้ผมเอา มาแขวะลูกเวลาซนมากๆอยู่ประจำจนตัวน้อยต้องวิ่งมากอดคอปิดปากผมไว้ไม่ให้พูด..........          แหมเด็กเล็กๆท้องอืดแก๊สในกระเพาะเยอะๆก็ร้องจ้าน่ะสิ ใครจะทนไหว หนูเพิ่งออกจากท้องแม่มา เคยตดในท้องแม่ซะที่ไหนกัน อาการร้องโคลิคก็เช่นกัน ระบบในร่างกายคงปรับตัวอยู่ห้วงสามเดือนแรก ว่ากันว่าเป็นอาการตะคริวกินหน้าท้องน้อย และได้ผลครับผมลองนวดคลึงๆเบาๆที่หน้าท้องหนูน้อย แล้วเธอก็ยิ้มร่าออกมาได้แสดงว่า หลักการนี้หยุดการร้องโคลิคได้บางกรณี  เสียงน้ำไหล เสียงถุงก็อปแก็ปก็ช่วยชะลอการร้องเธอได้เช่นกัน (เขาว่ากันว่า มันคล้ายเสียงตอนอยู่ในท้องแม่) เลยทำให้เด็กสงบลงได้  อันนี้จริงอีก แต่ไม่ได้ตลอดเวลาครับ ต้องดูด้วยว่า เด็กน้อยคนนั้น ร้องเพราะอะไรไม่ใช่มดกดก้นเธออยู่แล้ว พาไปฟังเสียงน้ำไหลก็คงไม่หยุดละ บางครั้งร้องจนผมปากซีดแทนลูกก็เคย คิดไปต่างๆนานาตอนปู่กับย่าไม่อยู่ ว่า ส่วนไหนของเธอหักไปหรือเปล่าผมอุ้มแรงไปหรือไม่ ต้องวางบนเบาะสำรวจกันยกใหญ่ทีเดียว เฮ้อ สำรวจไปก็แอบน้ำตาร่วงไป ไม่ได้ท้อแต่คิดว่า ถ้าอยู่กันสองคนพร้อมหน้าคงได้ปรึกษากันได้ แล้วก็คง หาทางออกได้ดีกว่านี้ เวลาลูกร้อง คิดเองคนเดียวบ้าได้ บางครั้งโทรไป รพ.ปรึกษาหมอเด็กทันทีบ่อยๆ จนหมอจำได้ในห้วงนั้น จากนั้นไม่นานก็ ปู่ กับ ย่าก็มารับช่วงต่อผมต้องไปสานฝันสร้างอนาคตต่อ ในเรือลำโต (เมืองลอยน้ำ) แต่ก็ไม่นานนักสองสามเดือน บางเวลาทนไม่ไหว ตีตั๋วให้มากันหมด สามคนเลยเพื่อให้ได้พบเจอลูกบ้าง ตอนนั้นผมเพิ่ง กินตำแหน่งในเรือ เป็น ต้นหน และ เป็นต้นเรือ ไปตามเรื่องราว ยังไม่ได้ตำแหน่งสูงสุด ผมสัญญากับคนรักเอาไว้แล้วว่าต้องสานฝันให้จบ ๆแล้วถ้าพอใจอย่างไร หรือเบื่อแล้วก็ กลับไปเลี้ยง วัว เลี้ยงม้า เป็นคาวบอยประจำ บ้านต่อก็ได้ คิดครับแต่พ่อบอกว่า ไม่เป็นไร งานทางบานจ้างคนงานทำตามระบบไปก่อนได้ พ่อดูแลไหว ทำงานที่รักไปก่อน อีกอย่างรายได้ก็ไม่ได้ขี้เหร่ ผมจึงทำไปเรื่อยๆ เพื่อให้ได้ประสบการณ์ต่อตัวเอง และเป็นตัวอย่างต่อลูกต่อไปว่า คนเราต้องฝ่าฟันทำงานเพื่อตัวเองและครอบครัวต่อไป               ปัจจุบันลูกสาวกำลัง มุ่งหน้าสู่ครัวเพื่อทำอาหารที่ทานได้ครับ เน้นว่าทานได้ไม่ใช่แบบอาหารปลา แบบอาหารปลาคราฟนะ   ปล.ป้ามะลิครับ รับเมลแล้วนะครับ แต่ยังไม่ได้ตอบเลย ขอบคุณสำหรับลิ้งค์ที่ให้มาด้วย จากคุณ : seamanfanclub - [ วันวิสาขบูชา 11:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ลำบากไหม? ลืมคิดเรื่องนั้นไปเลย ผมไม่ค่อยมีเวลา แม้จะมีคนช่วยดูให้ (ปู่ ย่า ) ก็ไม่อยากทิ้งไว้เป็นภาระ แต่ท่านทั้งสองกลับบอกว่า เห่อหลานตลอดชีวิตนี้ขอเลี้ยงนะ ห้วงสุดท้ายแล้วเดี๋ยวไมได้ชื่นชมหลาน ส่วนผมเองต้องทำงานตามหน้าที่ไปตามความเป็นไป และต้องทำไปเรื่อยๆ เพื่อนเป็นหลักฐานให้ตนเอง อยากพึ่งตนเองมากกว่าจะโดนเขาเรียกว่า ตกถังข้าวสาร ......              ตลอดระยะร้อยพันไมล์ทะเล ที่ผ่านมา คิดถึงหนูน้อยตลอดเวลาแต่ก็ต้องให้มันเป็นไปจนเริ่มรู้ความ และตั้งแต่นั้นก็มาทัวร์บนเรือ มานอนที่นี่บ่อยขึ้นๆ จนแทบจับใส่ตระกร้า (ความจริงจับใส่มาแล้วละ ตั้งแต่ 6เดือน แล้วเดินหิ้วไป) สาวน้อยไม่ชอบนั่งรถเข็น จะคอ่ยผงกหัวเรื่อยไป ไม่อยู่นิ่ง ถ้าเอานั่งตระกร้าที่เป็น คาร์ซีท ได้ เธอจะยิ้มร่าชอบใจทันที จนโตผมแบกตระกร้าแบบนั้นไม่ไหว เดี่ยวนี้คาร์ซีทเก็บไปแล้ว นั่งด้านหน้ารัดเข็มขัดได้แบบผู้ใหญ่ซะที สบายขึ้นเป็นกอง สำหรับสมาชิกที่ add msn มาคุยกัน จะเจอผมออฟไลน์นะครับ ให้ส่งข้อความแบบ ออฟไลน์มาทั้งแบบนั้นเลย ผมจะได้ทราบและย้ายประเภทขึ้นมาเมื่อเปิดเครือ่ง  จะได้รุ้ว่าเพื่อนมาจากพันธุ์ทิพย์ เว็บแห่งความอบอุ่น แต่วันนี้ร้อนมากเมืองไทย ผมแบ่งกลุ่มไว้ชัดเจน แฟนคนเรือ พันธ์ทิพย์ งานอดิเรก (อากาศยานบังคับวิทยุ)  เดินเรือสากล สี่ห้ากลุ่ม ส่วนมากไม่แสดงสถานะเพราะว่า กลุ่มแฟนคนเรือจะเจี้ยวทันที น้องๆที่ยังเด็กๆน่ะครับ  แต่สำหรับในนี้ท่าทางมีแต่ผุ้ใหญ่ วัยทำงานแล้ว ก็มาคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันก็คงช่วยเปิดโลกทัศน์ได้ดีทีเดียว แล้วตอนผมเปิดเครือ่งมา ข้อความมันโชว์มา ผมจะแยกไว้เอง แล้วตอบกลับทุกคนเลยครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกๆท่านนะครับ                Capt.Peter  Fletcher sawasdee  09.32 p.m.  may 8 2009(fri) จากคุณ : seamanfanclub - [ วันวิสาขบูชา 21:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ จขกท ครับ ขอยกให้ จขกท เป็น idol ของผมเลย ^^ จากคุณ : soncu (soncu) - [ วันวิสาขบูชา 21:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องรัก รันทดของคุณ จขกท ไม่มีสิ่งใดให้เคลือบแคลงสงสัยเลยว่าทำไมคุณถึงรักเธอได้อย่างท่วมท้นทั้งความดีที่เธอมีให้ที่เป็นความดีภายในจากจิตใจที่แสนดีของเธอ และความงามจากภายนอกที่ไม่ต้องสงสัยที่คุณบอกว่า เธอมีหนุ่มๆหมายปองทั้งจากในและต่างประเทศ เธอมีสัดส่วนของรูปร่างที่สวยงาม มีใบหน้า แววตาที่เรียกว่า "มีเสน่ห์ เย้ายวนใจ" ไม่ได้สวยแบบบาดตา บาดใจจี๊ดจ๊าด แต่มีลักษณะที่เรียกว่า "มีเสน่ห์สุดๆ" ขออนุญาตเดาว่าเธอคงขี้เล่นกุ๊กๆกิ๊กๆน่ารักๆ ออดๆอ้อนๆเวลาอยู่กับคุณ ซึ่งปกติไม่น่าจะมีในบุคลิคของผู้หญิงที่เมืองนั้น ที่ดูแล้วทื่อๆ เทิ่งๆ ถึงจะสุภาพ อ่อนโยน ดูดีมีมารยาท แต่ไม่ดูออดๆอ้อนๆแบบผู้หญิงไทย สังเกตดูรูปใน คคห ที่สาม...เห็นมือตรงขอบเอวมั้ยคะ....เห็นแววตา สีหน้าที่เธอมองคุณอย่างท้าทายมั้ยคะ......ไม่รัก ไม่หลงก็บ้าแล้ว...... ขออภัยไว้ล่วงหน้าหากความคิดเห็นของดิฉันจะทำให้คุณขัดเคืองใจที่..เหมือนกับละลาบละล้วง... แต่ดิฉันชอบรูปเธอมากค่ะ ชอบจริงๆ คนสวยหาง่าย แต่คนที่ดูแล้วมีเสน่ห์เย้ายวนใจ..หายาก แถมทั้งสวยและเซ็กส์ซี่และมีความดีมหาศาล จนผูกมัดใจลูกผู้ชายไทยอดีตนายทหารกล้าแห่งกองทัพไทยได้ถึงขนาดนี้... ....จะหาที่ไหนได้อีกล่ะคะ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งมา ณ ที่นี้ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 9 พ.ค. 52 04:49:56 A:63.226.203.78 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ และเป็นกำลังใจให้ด้วยเช่นกันค่ะ จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (ถนนที่ทอดยาว) - [ 9 พ.ค. 52 06:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านความเห็นแรก ก็นั่งน้ำตาไหลพรากๆ แล้ว ขอลงชื่อไว้ก่อนค่ะ บ่ายๆ งานซาแล้วจะแวะมาอ่านอีกรอบ ขอสมัครเป็นแควนคลับกระทู้ไว้ ณ ที่นี้ จากคุณ : filmgus - [ 9 พ.ค. 52 08:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เรื่องชีวิตจริงของคุณ จขกท. เป็น "เรื่องแรก" ที่ดิฉันอ่าน ได้แวะเข้าชมเว้บไซ้ทด้วย... เป็นเว้บที่ให้ความรู้เพิ่ม คุณเขียนไดอารี่ได้เรืื่่อยๆเป็นธรรมชาติ... เมื่ออ่านแล้ว รู้สึกตามไปกับการสูญเสีย แต่ ได้มาใหม่ของคนรัก ขอให้กำลังใจคุณ ประสบความสำเร็จ ได้ไปถึงจุดหมายที่คุณตั้งไว้ จากคุณ : JidNince - [ 9 พ.ค. 52 13:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ขอแสดงความเสียใจ และเป็นกำลังใจให้คุณปีเตอร์นะค่ะ ลูกสาวคุณน่ารักมากค่ะ จากคุณ : Kiasi - [ 9 พ.ค. 52 13:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 80 I'm truly sorry for your story, but what's about this? I thought you have a forever love, so confusing. http://www.geocities.com/justwegotogether/ hope fan club not gonna kill me. LOL จากคุณ : ilabored - [ 9 พ.ค. 52 14:28:52 A:71.92.64.43 X: TicketID:066104 ]

ความคิดเห็นที่ 81 http://www.geocities.com/justwegotogether/ อ๊ากกกกก... ไปดูลิ้งค์นั้นมาแล้วค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ รักใหม่ของคุณ จขกท. ใน ยูทูปปปป งั้นหยุดกาลเวลาของเรื่องจริงนี้  ให้เป็นเรื่องในอดีตความทรงจำที่หวานซึ้งอีกหนึ่งบท แก้ไขตกหล่น แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 52 14:56:07 จากคุณ : JidNince - [ 9 พ.ค. 52 14:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ต้อง อ่าน ประชาธิปไตยแห่งรัก ให้จบ ครับ แล้วจะพบเรื่องราวหลังจากสี่ปีให้หลัง อ้างอิงนิดนึง...     จะว่ารักไหมไม่ได้หรอกครับ นานพอควร แค่ยังเล่าไม่ถึง จริงแล้วบันทึกเรื่องราวระหว่างผมที่มีต่อ แม่ของลูกสาวผม เขียนไว้ก่อนหน้านี้ นานพอควร ไม่ได้เพิ่งเขียนครับ เพียงแต่ เพิ่งนำมาลงใน พันธุ์ทิพย์ เป็นครั้งแรก...แต่ก็มีการลงที่อื่นด้วยเช่นกัน เดี๋ยวจะอ้างอิงวันที่ให้ดู  จากประชาธิปไตยแห่งรัก จะเริ่มมีเรื่องราวของผม กับ สาวไทยนางหนึ่ง ซึ่งกำลังจะมาเป็น แม่เลี้ยงที่ได้ใจร้าย ของลูกสาว มาเป็นกำลังใจ เป็นทุกสิ่งอย่างให้...   การพบเจอคบหากันก็ ประหลาดกว่าที่คิด ความลึกซึ้ง ...ก็เช่นกัน ไม่เช่นนั้นผมคงไม่สร้าง เว็บเพจไว้ แบบนั้นเป็นแน่ จะสังเกตุได้จาก ในหน้าของ วิชาการดอทคอมที่ให้ไว้ตอนต้น ก็เริ่มมีความเกี่ยวพันพร้อมลิ้งค์ต่างๆ ที่อ้างอิงไว้ด้วยครับ           ส่วนให้ลืม คงลืมไม่ได้ มันอยู๋ในใจ แม้รักใหม่ที่ว่านี้ เหมือนว่าเก่าไปแล้วปีเศษๆ แต่เวลาตรงนี้ละ ทำให้ผมเองยังต้องชั่งใจอีกเยอะ ระหว่างสองประเพณี สองวัฒนธรรม มีเรื่องราวที่เขียนไว้เยอะครับเป็นบันทึกที่ ยังไม่ได้เอามาลงไว้ มันมากมาย เกินกว่าจะเอามาหมด และเขียนไม่ได้ก็มี ถึงได้มการเอ่ยความถึงแม่เลี้ยงใจร้าย แบบขำๆไว้ด้วย (แต่มันอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้) ผู้หญิงที่จะเข้ามาในชีวิตผมเพื่อเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง นั้น เคยบอกแล้วว่า แต่ละคนคงไม่มีบาร์โค๊ต และไม่มีทางเหมือนกันได้ แต่ละคนก็มีสไตล์ของตนเองทั้งหมด แตกต่างกันไป แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องมีแน่ๆ คือ ต้องรับได้กับสถานะเรือพ่วง  ต้องรับได้กับหน้าที่การงานที่ห่างไกลบ้านของผม ต้องไว้ใจได้ระดับที่สูง (มีหัวนอนปลายเท้า ที่คิดว่า จะไม่มาดัดหลังกันในวันหน้า) กรณี เรื่องดัดหลังผมก็มี วิธีการของผม เขียนไว้นานแล้วด้วยสิ แต่ไว้ค่อยเรียงๆมานะครับ ต้องรักลูกผมด้วยความอาทร เอื้ออารี และต้องไม่หวังผลตอบแทนใดๆ มากกว่าความมั่นคงที่มีให้ ปล.หมายเหตุ เรื่องราว เรื่องเล่า ใน ประชาธิปไตยแห่งรัก ดูจาก hit counter ที่ผมติดไว้ เขียนไว้ตั้งแต่ เดือน ต.ค. 2006 ครับ http://www.geocities.com/seamanfanclub/seamanstory.htm จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 17:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 85 โดยสังเกตุนะครับ ต้งแต่แรกจะมี ลิ้งค์ที่ผมให้ไว้ตอนเปิดกระทุ้ คือ ที่บอร์ด วิชาการ อ้างอิงที่มา และในที่มานั้น เชื่อมโยงไป ถึงเรื่องราวอื่นๆ ด้วย รวมถึง ปชป.แห่งรัก และจะพบเห็นว่า ใน ปชป.แห่งรัก ตามลิ้งค์ข้างต้น จะมี รูปของ สุภาพสตรีไทยคนหนึ่ง ลอยเด่น อยุ่ตอนเริ่มเรื่อง ถัดมาก็จะเป็นรุปภรรยาผม แล้วก็ เป็น ลิ้งค์ มิวสิควีดีโอ หนังไทย ดังๆสักเรื่องนึงจำชื่อเรื่องไม่ได้ ต้องอธิบายกันหน่อยละครับ เพราะ จาก  คห. 80 /81 ก็ดูเหมือนกับว่าผมปิดบังเรื่องเสียหายไว้อย่างไงยังงั้นเลย ....    จาก คห.2  เห็นว่ามีลิ้งค์ ต่อเนื่องทิ้งไว้แล้วนะครับจากผม อันนี้คือลิ้งค์ที่ให้ไว้ http://www.vcharkarn.com/vwrite/39254 ซึ่งเมื่อเข้าไปจะพบว่ามีอีกมากมายก่ายกองที่ผมเขียนไว้หลากมุมครับ หลายๆคนที่เข้าไป ใน msn ก็จะเปิดประเด็นคุยเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย เลยบ้างก็แซวว่า เขียนเป็นแต่เรื่องรัก   เรื่อง สารพัดอื่นๆก็เขียนไปได้ เช่นกัน แต่เห็นว่าบางเรื่องไม่ควรเอามาไว้แบบนี้ มันควรออนไลน์อยุ่ในลักษณะไว้อ่านเฉพาะกลุ่มแบบนั้นจึงไม่ได้นำมาวางไว้เปะปะปนกัน ต่อมาเมื่อเข้าลิ้งค์หลัก ปชป.แห่งรักแล้ว จะพบว่า ให้ดูต่อไปนะครับ ลิ้งค์ ไปตอนที่ 7 ตอนนั้นผมเริ่มเล่าถึง รักครั้งใหม่แล้ว ซึ่งนั่นหมายถึงว่าผมไม่ได้ว่าจะปิดบัง เพื่อนๆสมาชิกแต่ประการใด เปิดได้ทั้งหมดครับ เพียงแต่หลายๆอย่าง มันไม่ควรมาอยู่ที่เดียวกัน มันเละระเกินไป ในคห. 80  ว่าไปนั่น ซึ่งอาจจะทำให้เกิดความรู้สึกไม่ดีไปได้ในที่สุด  ความรัก ความห่วงใย ที่มีในอดีต หรือ ปัจจุบัน มนุษย์เราไม่ใช่คอมพิวเตอร์จะได้ สั่ง format หรือ del ออกไปได้ ดังนั้นแล้ว ให้หยุดกาลเวลาแห่งเรื่องจริงแล้วมาเริม ต้นกับรักครั้งใหม่ คงเป็นไปไม่ได้เลยครับ ตาม คห.81  ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิม จริงอยู่เรื่องนี้เขียนไว้นานพอควร และเพิ่งเอาออกอากาศมาแชร์กัน  แต่ทว่า การเคลื่อนย้ายศพของแม่ของลูกสาว นั้น เพิ่งกระทำเมื่อเวลาปัจจุบันไม่กี่สัปดาห์นี้เอง ซึ่งคนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง และไม่ได้รังเกียจ หรือ ออกปากเหนื่อยแต่อย่างใด ก็คือ สุภาพตรี ที่ปรากฏในรุปแรก ด้านบนใน ประชาธิปไตยแห่งรักนั่นเองครับ ถ้าให้ออกอากาศหมด น่าจะอยู่ตอนที่ 25 ซึ่งตอนนี้ยังเป็นปากกาอยู่เลย ถ้า ลีฟมาคราวหน้าจากเรือ คงมีโอกาสได้ แปลงจากลายมือ เป็นลายพิมพ์ แล้วตั้งกระทู้อื่นๆให้ได้ชมกัน กับเรื่องราวพวกนี้  แม้กระทั่ง เรื่องราวไกลบ้าน ในต่างแดน ของคนที่เกี่ยวพันกับผมด้วยเช่นกัน .....   จึงต้องทำความเข้าใจกันไหมนะครับ อันนี้ลิ้งค์ ตอนที่เริ่มมีเรื่องเล่าต่อมา  ส่วนเรื่องอื่นๆ คงต้องเล่าในกระทุ้อื่น ที่ไม่เกี่ยวพันกันครับ ประการแรกคือ เรื่องมันจะตีกันยุ่ง ประการที่สองคือ เรื่องของความรัก คนที่เสียไปแล้ว ก็ต้องแยกจากคนเป็น เป็นหัวข้อๆไป http://www.geocities.com/seamanfanclub/4711story.htm จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 18:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ไหนอธิบายแล้ว ต้องนี่ด้วยเลยให้ ใช้ เว็บท่านะครับ www.google.com   keywords =  Capt.Peter  ,,seamanfanclub ,titanicneverdie http://www.google.co.th/search?hl=th&q=capt.peter&meta=&aq=f&oq= and  http://www.geocities.com/titanicneverdie/                   http://www.geocities.com/titanicneverdie/seamancorp2008             http://www.geocities.com/seamanfanclub และนี่ ตรงลิ้งค์นี้ ไปที่ชุมชนชาวเรือนะครับ http://www.mmtc.ac.th/html/link.php เห็นแล้วไม่สบายใจ คล้ายกับว่า ผมไปทำอะไรผิดยังไง ยังงั้นเลย  เล่นเอานั่งอึ้งไปหลายนาที ว่าผิดตรงไหนนะ  ฯลฯ คิดๆๆ        สิ่งที่ผมอยากเห็น คือ "เข้าไปดู ลิ้งค์ที่ให้ไว้แล้วค่ะ ค้นดูเจอเรื่องราวของคุณมากมาย หลายมุมมอง ไม่ทราบผู้หญิงใน ลิ้งค์ อันนั้นอันนี้ ภรรยาเหรอ ?ค่ะ/ครับ หรือ ไม่ก็ หลังจากนั้นมา 4ปี พบรักแล้ว...หรือ ยัง หรือ แต่งงานหรือยัง หลังจากนั้น หรือ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การหัวเราะ แบบนั้น"        ถ้าในเมื่อพูดถึงรักใหม่ก็ขอเล่าเลยว่า ถ้ามีคนถามว่าแต่งงานหรือยัง ? ยังนะครับ ปีนึงพบหน้าลูกสาว สามเดือนต่อครั้ง ถ้าไม่เอาไปด้วยก็ไม่ได้เจอกัน บางครั้ง หกเดือน ต้องปล่อยเธอวิ่งบนบก กับปู่ย่าเช่นนั้น ตามความจำเป็นในหน้าที่ๆเป็น ภาระต่อมาคือ เรื่องราวของความสบายใจของผมที่ทำการย้ายร่าง ภรรยาจากสุสานเดิม นอกเมือง เข้าไปไว้ในบ้าน เพื่อทำสุสานไว้เป็นการส่วนตัว โดยไม่ได้ทำเพื่อ เธอคนเดียวแต่ทำเพื่อ คนอื่นๆ สมาชิกในครอบครัวด้วย และความคิดพวกเราลงกันความเห็นเดียวกันว่า ทำไว้ก็ดี คนจะตายก็จะหลับตาสนิทเพราะคิดว่า ถ้า ใครกำลังจะจากเราไป คนๆนั้นก่อนสิ้นใจยังคิดและแน่ใจว่า เขาจะยังอยู่ในบ้านหลังนี้ตลอดไป ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่ากลัวหรือ สยองอะไรสำหรับที่นี่ นั่นละภาระกิจที่ได้รับการสั่งเสียกันไว้ก่อน แม่ของตัวน้อยจะเสียไป ผมผิดสัญญามา 4ปีแล้ว เนื่องจากไม่พร้อมจะ ทำตามเธอสั่งได้ จึงต้องไว้สุสานรวมกับคนอื่นๆ สาธารณะแบบนั้นไปก่อน สัญญาที่สอง..คือ การขึ้นไปให้สู่จุดสูงสุดของวิชาชีพ ที่เธอและผมรอคอยมานาน ถ้าเธอไม่เสียชีวิตไปก่อน อาจจะได้เห็นผมเขียนเรื่องราวที่ เป็นอีกเรื่องไปเลยก็เป็นไปได้ (ลองจินตนาการดูครับ)        ห้วงเวลา 4 ปีที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง คนที่จะได้พบปะกันกับผมบ่อยๆที่สุด บางครั้งในภาษาเขียน เมื่อพูดถึงคนที่เราคิดว่าจะใช้ชีวิตกับเขา และได้เสียกันแล้ว ในทางปฏิบัติ ต้องเรียกว่าภรรยา แต่ถ้าตามจารีต (การแต่งงาน) นั้นอีกเรื่องหนึ่ง มันยังไม่อยู๋ใน แผนงานที่ผมวางไว้) )สุภาพสตรีคนที่ คห. ที่ ผมเอ่ยถึงเอามาฝาก ชื่อ "ประทับใจ" เรื่องราวอื่น ไม่ขอเล่าเพราะไม่ใช่ตรงนี้ ไว้ กท.อื่น    ยังไม่ค่อยเข้าใจ ตรง "ฮ่าๆ " ตลกตรงไหนครับ เรื่องราว ของคนๆหนึ่งที่มีต่อลูกต่อภรรยา แม้ทุกวันนี้เองก็ยังเป็นแบบนั้น แล้วเน้นย้ำไปเสมอว่า ผู้หญิงแต่ละคนไม่เหมือนกัน เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ดังนั้นการที่ผมต้องรักษาสัญญาแห่งความสบายใจ ดังกล่าวไว้ย่อหน้าก่อนนี้ (ย้ายร่างคนรัก ไม่ใช่อดีตนะครับ ปัจจุบันก็ยังเป็น ) นั่นก็ทำให้ผมได้หยุดคิดอะไรหลายๆอย่าง และ นำเรื่องราว มาแชร์กับเพื่อนสมาชิกเพื่อระบายความในใจ เขาว่ากันว่า ได้ระบายความในใจ ลงอะไรสักอย่างเป็นสื่อ จะทำให้เราสบายใจขึ้น ผมเขียนในบอร์ดวิชาการ เห็นชื่อแล้วเครียด เอาจริงเอาจังยังไงไม่รู้ จึงเข้ามาในพันธุ์ทิพย์ อย่างที่เห็นนั้น สมัครไม่เกินสัปดาห์ ก็ได้ลงนั่นครั้งแรก เริ่มจากห้อง ถนนนักเขียน แล้ว ป้ามะลิ ก็แนะนำว่า มาห้อง ไกลบ้านดูสิ น่าจะดี ผมก็มาตามแนะนำ แถมป้ามะลิฯ ยังแนะนำ ลิ้งค์สำนักพิมพ์มาให้ผม ด้วย ผมก็จัดลองดู ตามป้าแนะนำ สนพ.  ผมจึงส่งไป ตาม สนพ.หลายส่วน โดยส่งลิ้งค์ที่ลิ้งค์ที่มีอยู่ไปให้ บก.เขาเลย เพราะส่วนใหญ่ สนพ.เขามีเว็บไซตกันทั้งนั้น ในโลกยุคนี้ บางแห่งบอกเลยว่าต้องแยก เรื่องออกจากกัน เพราะมีเยอะมาก บางเรื่องเป็นเรื่องสั้น บางเรื่อง เป็นเรื่องวิชาการ บางเรืองตื่นเต้น มีหมดทุกมุม ยันการเมือง ก็มีเช่นกัน (ตรงนี้ไม่แตะครับ เครียดเกินไป) และได้บอกไปตอนต้นแล้วว่า ในวิชาการดอทคอม นั้น ผมเป็นเมมเบอร์ ก็จริงแต่ว่าไม่สามารถ ลงบทความได้ เขาเปิดให้แต่ บล็อค และ นิยาย เท่านั้น ดังนั้น เรื่องที่ผมเขียนส่วนมากจึงอยู่ในหมวดนิยายทั้งหมด เพราะหน้านิยายคนอ่านเยอะกว่าผมจึง ได้บอกว่า มันเขียนว่านิยายนะครับ ในลิ้งค์นั้น                ออกนอกประเด็นไปยาวเลย กลับเข้าเรื่องต่อ ตรงการที่ผมเอาเรื่องมาแชร์ เพราะว่าการที่ผมได้ไปทำธุระส่วนตัวที่สุสาน ที่เก็บ ร่างภรรยาผม (อีกคนยังไม่ใช่นะครับ ยังไม่ได้แต่งงาน แต่พบได้ว่าเรื่องราวบางตอนที่เขียนไว้นานแล้ว เขียนว่าภรรยา เพราะเป็นการให้เกียรติกัน ต่อผู้หญิงคนหนึ่งที่หวังดีต่อเรา ลงทุน ลงแรงข้ามน้ำข้ามทะเล เป็นห่วงเป็นใยกันมาตลอด แม้จะยังไม่ได้สรุปว่าแต่งงานกัน แต่บอกตรงๆว่าทางพฤตินัยเรียกว่า ได้เสียกันแต่ยังไม่แต่งงานด้วยเหตุผลประการทั้งปวง และทุกเรื่องก็หยุดไว้ตรงนั้นจนกว่าภาระกิจผมจะจบ โดยมีข้อตกลงว่าถ้าทุกอย่าง ไปด้วยดี คุณกับผมคงได้ใช้ชีวิตกัน ในแบบพ่อแม่ลูกที่ไม่มีแม่เลี้ยงใจร้ายเข้ามาแทรก (โดยในใจผมยังหวังวาคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น เพราะก่อนหน้านั้น พบเจอ คนที่เข้ามาแบบโมโตครอสฯ (วิบาก) หลายคน บนเรือผมเป็นเรือสำราญโดยสาร มีคนมาก หลายเชื้อชาติ หลายภาษาด้วยกัน แม้กระทั่งเพื่อนของภรรยาที่เสียไปก็ด้วย ทุกคนเป็นคนดีทั้งนั้น หยิบยื่นคำปลอบประโลม ความห่วงใยมาให้ เหมือนเพื่อน สมาชิกในนี้ที่ให้คำปลอบใจที่เปรียบดั่งน้ำทิพย์ฯ มามาช่วยให้สภาพจิตใจที่อาจจะรุ้สึกว่า มันไม่หายจากความฟุ้งซ่าน ให้หายหรือจางลงไปได้ และด้วยเหตุนั้นผมถึงมีมุมมองเกี่ยวกับ สภาพสตรี หรือ ผู้หญิงในโลกแตกต่างออกไปอย่างที่ได้เขียนไว้ตอนต้นนั่นเอง หนึ่งในนั้นต้องมีสักคนที่ ครบที่สุด สมบูรณ์ที่สุดที่จะมาสามารถดูแลเรือพ่วง ที่ติดมากับพ่อหม้ายที่ แสนฟุ้งซ่าน จนป่วยบ่อยๆในระยะหลังได้  ซึ่งตรงนี้ ผมตั้งใจจะเล่าไว้ในกระทุ้อื่น อยู่แต่ไม่ใช่ในนี้ จนกระทั่ง มี คห.แบบนี้ออกมาจึงต้องมาตอบอยู่นี่ละครับว่า อะไรเป็นมาอย่างไร     ไหนๆก็เล่า และ บอกกล่าวกันมาแล้ว (เบรกนิดนึง เนืองจาก geocities.com)เมื่อกี้ผมเข้าไปดู ปรากฏว่าคนออนไลน์ พร้อมกันเยอะ และ ตรงนี้เป็นพื้นที่ฟรีสำหรับ ฝาก index เว็บไซต์ โฮมเพจ แบบไม่เสียเงิน จึงมีบางจังหวะที่ จะขึ้นข้อความว่า Sorry, Service Temporarily Unavailable add ไว้แล้วเปิดใหม่ภายหลังก็ปกติครับ บางจังหวะ ใช้งานมันมากๆมันจะเป็นแบบนี้ ผมเขียนมาตั้งแต่ ปี 2000 ยุค y2k )      เรื่องราวในห้วงปีนี้ 2009 นับแต่ต้นปี ยังไม่ได้พบเจอลูกสาวเลยครับ พบกันล่าสุด ก็ ตอนเทศกาลปลายปี 2008 ด้วยภาระกิจหลายอย่าง จนมาได้พบกันอีกที ก็ตอน ที่กลับไป จัดการเรื่อง สุสาน เนื่องด้วยสารพัดปัญหาที่เกิดขึ้น ภาระหน้าที่ สอบตั๋วเดินเรือ ตารางการทำงาน ระยะทาง ระยะเวลาเรือเข้า พอร์ทต่างๆ สั้นมากกลับบ้านคงไม่ทัน 50 รัฐ มันกว้างมากเกินจะเร่งกลับ ไปแค่วันเดียว คงทำได้แค่ ใช้โปรแกรมแชทยอดนิยม คุยกับลูกสาว เพื่อเห็นหน้าค่าตากัน        ติดใจมากๆตรงที่บอกให้หยุด กาลเวลาเรื่องจริงไว้ตรงนี้แล้ว อยุ่กับปัจจุบันรักครั้งใหม่ ....  เหมือนใครตำพริกยัดใส่จมูกผมพร้อมกระเทียมเลย ใครเขากระทำกันแบบนั้น ผมเองก็ไม่เข้าใจ เรื่องจริงที่มันเป็นไปแบบนั้น ความบากบั่น ความมุ่งมั่นที่มี ที่ผมกระทำให้ภรรยาผม ผมไม่เคยเรียกว่าอดีตภรรยาเลย แค่เป็นหม้าย ที่ต้องเสียเธอไปก่อนวัยอันควร จนกระทั่งได้พบเจอเธออีกครั้ง อาจจะไม่ได้เปิดดู เพราะว่าภาพสุดท้ายที่เราสองคนพบกัน เธอนอนหลับตาตัวอุ่นๆ อยู่ทุกอย่างยังเป็นปกติเหมือนคนหลับไปในตอนนั้น ผมยังนั่งเฝ้าเธออยู่นานพอควรด้วยยังไม่เชื่อว่าจะต้องเสียเธอไปจริงๆ และทำใจรับไม่ได้ แม้กระทั่งเวลาต่อไปจะต้องทำพิธีตามหลักศาสนา ผมเองก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี ยังทำการ ฉีกฟอร์มาลีนด้วยตัวเอง ใน ตปท.เราถ้ามีใครที่ ญาติเคยเสีย คงจะทราบดีว่าไม่ด้ฉีดสุ่มสี่สุ่มห้า แต่บริษัทรับเหมา ที่มาแต่งร่างไร้วิญญาณเขามีสีสันผสมลงไปด้วยทำให้ ร่างนั้นๆมีน้ำมีนวลเหมือนคนปรกติ  ผมก็จ้างเขามาเช่นกัน ทาง รพ.เป็นธุระจัดหาให้ หาไม่ยาก บริษัทพวกนี้รออยุ่ ตาม รพ.อยู่แล้ว แค่หลักการฉีดไม่ได้ยากสำหรับผมจะเข้าใจ และ ความรู้สึกในตอนนั้น ไม่ต้องการให้ใครมาเห็นร่างกายภรรยาผมในห้วงสุดท้าย ผมกลัวเธออาย สมองตอนนั้นสั่งการแบบนั้น ผมแต่งหน้าหวีผม ผสมหัวน้ำหอม เพื่อดับกลิ่นฟอร์มาลีน ตามสติที่พอมีประคองกระทำไป...ในห้วงนั้น          และตามมาด้วย เรื่องราวที่มาคิดตอนหลังๆว่าประหลาดคนนัก เพิ่งนึกได้ด้วยซ้ำ หลังจากไม่สนใจอะไรมาเนิ่นนาน (แบบนี้คิดว่า ให้หยุด กาลเวลาเรื่องจริงไว้แค่นั้นได้หรือไม่ ถ้ากระทำแบบนั้น ผมถือว่าไม่รักษาสัญญามากกว่า ถ้าเป็นคุณเองรักษาสัญญากับคนที่คุณรักแล้วจะทำหรือไม่ ญาติเสีย ถ้าเราเคารพมาก ยังทำบุญตักบาตรให้เลยในทางพุทธ ทางอื่นก็สวดภาวนาถึง ) แล้วทำไมกับคำมั่นสัญญาพวกนี้จะทำไม่ได้ จริงไหม?         ในระยะเวลานั้น แม้กระทั่งฉีดยาเข้าร่างไปแล้วผมรุ้แน่ว่าไม่มีทางฟื้น แน่ๆแล้วแต่ก็พลันนึกถึงเรื่องราวต่างๆมากมาย จะไม่ฉีดก็ไม่ได้คงต้องเปลี่ยนสภาพไปก่อนพิธีจบแน่ๆ เพราะต้องเปิดฝาโลงท่อนบนไว้ ผมเลือกแบบ สองตอน เปิดท่อนบนปิดท่อนล่าง น่าแปลกที่คำสัญญาที่เราเคยคุยกันไว้ว่า ถ้าใครจากไปก่อนให้คนที่อยุ่หา หีบบรรจุใบใหญ่ๆ จะได้ไม่อึดอัด เราสองคนยังหัวเราะกันเลย และคิดว่าคงอีกสัก 30ปีคงถึงเวลานั้น เฉลี่ยกันเอาเองว่าไม่อยากแก่มาก คงสัก ใกล้ๆ เกษียน น่าจะพอแล้ว สิ่งของข้าวของที่ผมใส่ลงไป ก็มีโทรศัพท์มือถือ ของรักของเธอ แหวนแต่งงาน ไม่ถอดผมใส่ไว้แบบนั้น สร้อยคอที่ซื้อให้...และเธอใส่มาตลอด รูปลูกสาวบางรูป(จำนวนหนึ่ง) ถ่ายออกมาแล้วใส่ลงไปเลย ไฟฉาย น้ำดื่ม แถมแบตเตอรี่โทรศัพท์สำรองอีกด้วย พร้อมต่อสายอากาศออกมาด้านนอก เผื่อเธอฟื้นขึ้นมาแล้วติดในนั้นจะได้โทรมาตามพวกเราไปขุดเธอขึ้นมา จน คนจัดการพิธีมองผมอย่างงุนงง ผมต่อจาก หัวโทรศัพท์ จะมี ปุ่มพลาสติก ของบางท่านจะสักเกตเห็นว่าโทรศัพท์ของท่นบางรุ่นมีที่ต่อสายอากาศภายนอกได้ มีจุกยางปิดไว้ นั่นผมต่อออกมาไว้บนแผ่นป้ายด้านบนด้วย ผมทำแบบนั้นไปจริงๆ ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก ไฟฉายไว้เผื่อเธอฟื้นมามองไม่เห็น แบตโทรศัพท์สำรอง ก้อนแรกใส่ไว้เปิดไว้ด้วยน่าจะได้สักพักสองวัน น้ำดื่ม และอะไรอีกหลายๆอย่าง ที่เธอรัก ใส่ลงไปด้วยหมด มาคิดทีหลังว่าผมทำอะไรลงไป จนกระทั่งจะย้ายเธอมาไว้ในที่ส่วนตัวแล้วก็ตาม ยังไม่คิดจะเปิดเพราะถ้าเปิดออกมาผมรู้ว่าจะต้องพบกับอะไรคงเป็นภาพที่ไม่น่าดูนัก พอเดาได้ แต่ถ้าไม่ดู ไมเห็นแม้เดาไป ก็คงไม่ใช่ความจริงให้เราต้องเสียใจซ้ำซาก          เรื่องเหล่านี้ผมกระทำเสร็จไปแล้วหนึ่งอย่างที่สัญญากันไว้ จนพ่อกับแม่ ก็สั่งไว้ คุยกันเป็นเรื่องสนุกว่า ใครจะอยุ่ตรงไหนของ ที่แห่งนี้ เราทำไว้แบบไม่น่ากลัว เป็นที่ๆเป็นสุขเงียบๆ ในบริเวณที่ดินส่วนบุคคล สิ่งเหล่านี้มันกระทำเพื่ออะไรเหรอครับ เพราะว่า สิ่งที่ผ่านมาในอดีตนั้น ลบไม่ได้คนเรามีสมองที่ สลับซับซ้อน มันสมองคนเรา สร้างได้ตั้งแต่สิ่งเล็กๆยันยานอวกาศที่เปี่ยมเทคโนโลยี สร้างเทคโนโลยีต่างๆมากมายถึงปัจจุบันนี้ แม้กระทั่งเจ้าเครือข่ายที่เราใช้แสดงความเห้นกันอยุ่นี้ก็ตาม แค่เราใช้มันในการฝากถ้อยคำให้ละเอียดและจำแทนเราบ้างบางเรื่องเท่านั้นเอง ครั้นพอมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตผมยัง แหย่เล่นเลยว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ บางคนรับไม่ได้ บางคนยิ้มๆ บางคนเห็นดีเห็นงามด้วยกับสิ่งที่ผมทำ บางคนว่าผมบ้า มันเป็นเรื่องปรกติของธรรมชาติมนุษย์เราที่จะหลากหลายมุมมอง ห้วงที่ผม ต้องทำงานด้วย แล้วเลื่อนระดับตัวเองไปด้วยนั้นสำหรับตำแหน่งทำการบนเรือ ก็มีผู้หญิงมากมาย ที่มาแลกเปลี่ยนเรื่องราว ความรัก ความเข้าใจกัน ทั้งน้องๆในสายเดินเรือ ที่มีแฟนเป็นนักเดินเรือเหมือนกัน กลุ่มนี้มีกลุ่มของตนเองชัดเจน (กลุ่มเล็กเพราะอาชีพมันแคบ) หรือคนที่เข้ามาในชีวิตเหมือนกับว่ากำลังจะร่วมแชร์ในชีวิตก็มีมาก หลายคนรู้รัก รู้เสียสละ รุ้และสัมผัสได้จากความตั้งใจหลายอย่าง ทำให้ผมเข้าใจ ผู้หญิงในโลกนี้ดีขึ้นมากมาย บางเรื่องก็ไม่ควรเล่า คงได้แต่บันทึกด้วยลายมือไว้ หลายคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มากมาย กว่าค่อนโลก แต่ในจำนวนนั้นคงมีแค่หนึ่งเดียวที่จะ สมต.สมป.(เสมอต้น เสมอปลาย) เพียงพอต่อลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของผม ปัจจัยหลักคง ผมไม่สามารถอยู่บนบกนานๆได้ในห้วงที่ทำงานแบบนี้ คงกระทำไมได้ถ้าให้ นอนใช้สมบัติ ที่ถ้าเป็นประเทศไทยเรียกว่าตกถังข้าวสาร มันมากมายปัจจัย เอาเป็นว่าทำด้วยตัวเอง ดูแลสิ่งที่คนที่เรารักฝากเอาไว้ให้ได้ และไม่เป็นที่ติดในใจตนเองเป็นพอ ก็ทำได้แค่นี้         จนบรรยายเป็นตัวอักษรมาให้ได้อ่านกันนี่ละครับ สาเหตุก็คือ เขียนเพื่อบรรยายความใน สิ่งแรกคือระบายออกได้ซึ่งความแน่นในอก สิ่งที่สองคนได้เล่าสุ่กันฟัง แชร์ประสบการณ์กัน แชร์ความเห็นจาก คนอื่นๆ ดูว่าเขาคิด มีทัศนคติอย่างไรกับการกระทำของผม คิดว่าคนทำแบบนี้บ้า หรือเปล่า หรือว่าฟุ้งซ่านมากไป  เนื่องด้วยผมเองให้ความเคารพในทุกความเห็นและแย้งในเรื่องที่ เห็นว่าไม่น่าจะใช่ มั่นใจในตัวเองมากไปหรือเปล่า (เปล่าครับ) หลักของเหตุและผลต่างหาก เขาดูกันที่เจตนาที่จะสื่อถึงสิ่งเหล่านี้  จึงเรียบเรียงลงมา ตอนลงในห้องถนนนักเขียนนั่นก็ชัดแล้วว่าเจตนานำเรื่องราวมาเล่าสุ่กันฟัง หลังจากเขียนไว้นาน และเมื่อไถ่ถามผมก็บรรยายต่อถึง เรื่องราวตรงนั้นๆ พร้อมกับให้ลิ้งค์แนะนำไปหากต้องการเรื่องราวอื่นๆ  ในเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับตัวผมหาไม่ยาก แค่ใช้ search engine google แล้วหา จะพบเรื่องราวที่เกี่ยวกับผมที่กระทำไว้มากมายด้วยกัน           ตรงนี้สำคัญครับ เพียงแต่บางเรื่องมันไม่เกี่ยวกับตรงนี้จึงไม่นำมาเล่าสุ่กันฟัง เพียงแต่ยกลิ้งค์ให้ไป บางท่านเข้าใจดี ยังมา วิจารณ์วิเคราะห์เรื่อง อื่นๆเลยไม่ว่า เรื่อง ชายแดนไทย เรื่อง เศรษฐกิจ เรื่อง การทำผลงาน ผศ. รศ.ของคณาจารย์ในไทย  เรื่องราวแห่งกาลเวลา เรื่องของนิยายวิทยาศาสตร์ที่อาจจะเป็นจริง (อันนี้เอาเข้ามาเพราะว่า ผมฝันอยากให้มันมีจริงๆ จะได้ป้องกันคนรักจากความตายได้)                       นี่คือสิ่งทีเป็นไปโดยเจตนาให้เข้าใจเอาไว้ ณ ที่นี้ครับ สำหรับถ้อยที การสื่อสารของผม             แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 52 19:56:32 จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 19:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่องราวพวกนี้ มันฟูมฟายเสียใจ กันมา ตั้งแต่ปี 2005 แล้วครับ ปีนี้ ถ้าจำไม่ผิด ปี 2009 สิ่งที่เหลือก็คงเป็นความรัก ความทรงจำที่ดี ที่ ใครมาสั่งให้หยุดอย่างว่าไม่ได้ ไม่ใช่ว่า ถ้ามีภรรยาใหม่ แล้ว ลืม แม่ของลุกได้ซะที อะไรทำนองนั้น ในเมื่อลูกนี่คือ เลือดเนื้อเชื้อไขของผมกับเธอ สิ่งที่ทำมาตลอด 4 ปีเพื่อเธอคนนี้ ถ้ามี ผู้หญิงสักคนเข้ามาเพื่อช่วยให้ผมได้ทำทุกอย่างให้เสร็จสิ้นเพื่อคนที่ผมรักได้ แล้วเธอคนนั้นมีความสุขละก็ ผมถือว่า นั่นคือความรักที่ เทียบเท่ากันแล้ว คนที่มีรักแท้คือเห็นคนที่เรารักมีความสุข แล้วเก็บไว้ในใจเสมอมา ก็ไม่คิดนะครับว่า ผมเอาความในใจมา เผยแพร่สุ่สาธารณะ แล้วจะมีเรื่อง ดีและเรื่องไม่ดี ปนกัน ไม่ได้ตัดพ้อว่ารับคำติเตียนไม่ได้ แต่เห็นว่า มันคนละเรื่องกัน หรือว่า กท.นี้เป็นกระทู้หาคู่ แล้วผมเข้ามา ขอความเห็นใจเพื่อหาแม่ของลูก ผมก็ยังไม่เข้าใจอยุ่ดี  "ไกลบ้าน " น่าจะเป็นเรื่องราวที่ประสบพบเจอในดินแดนที่ห่างไกลจากบ้านเกิดนี่นา ผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ?        อีกอย่าง เรื่องราวของเธอ กับ อีกคนนึงไม่เกี่ยวกันอย่างสิ้นเชิง แม้จะมีเรื่องราวที่เกี่ยวพันกันลึกซึ้งแค่ไหน ตราบใดที่ผมยังไม่แต่งงาน แม้จะเอือ้นเอ่ยถึง ทำกิจกรรม ไม่ว่าในร่ม หรือ กลางแจ้งด้วยกันมากมายเพียงใดก็ตาม นั่นคือผมยังไม่ได้ตัดสินใจ ที่จะแต่งงานหรือ ลงรอยกับใครอีกเพื่อมาทำหน้าที่แม่ที่ดีที่ไม่ใช่ แม่เลี้ยงใจร้าย ที่ลูกสาวผมพูดถึง          สิ่งที่ผมสื่อในนี้คืออะไรละต้องทำความเข้าใจกันใหม่ มันคือเรื่องราวความทรงจำในอดีตถึงปัจจุบันที่ไม่มีวันลืม ที่ผมต้องการบอกว่าวันนี้ผมได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับคนรักแล้ว และสิ่งต่อไปคือ การเข้าพิธี ประดับ ขีดที่สี่ บนบ่าตัวเอง นี่คือสิ่งที่เธอและผมรอมาเนิ่นนาน สิ่งที่ ผู้หญิงคนไหนลบมันไปไม่ได้คือ อาชีพนี้ ผมได้มาจากเธอ (จีน่า ผู้แม่) ถ้าไม่มีเธอผมก็แค่ นายทหารแก่ๆคนหนึ่ง ในอนาคต คงไม่มีวันได้พบเจอกับโลกกว้างเป็นแน่ และผมยังต้องการคนที่มาคอยเติมเต็มของครอบครัวเรา  เรายังต้องการ ขับรถไปเที่ยวปิคนิควันหยุด วันว่างของเรา พ่อลุก เราสองคนยังต้องการให้เป็น สามพ่อแม่ลูก หรือ สี่ พ่อแม่ และลูกๆ เรายังต้องการ มีแม่บ้าน ยังต้องการ มีผู้หญิงที่ไปคอยดู กิจกรรมของลูกสาว เวลามีกิจกรรมที่โรงเรียน เธอยังต้องการที่ปรึกษาที่เป็น เพศแม่ เพศเดียวกัน นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในใจ.....  เท่าที่มี และรู้สึกกับ ความเห็น ที่เอา ผู้หญิงคนปัจจุบันที่เราคบหาดูใจกัน มาปะปน กับคำว่า ภรรยา คงไม่ใช่กระทุ้หาคู่นะครับ จะว่าผมปิดบังก็ไม่นาใช่ เปิดหมด โลโก้ประจำ โฮมเพจผมรูปสมอเรือก็มี แค่นั้นก็สามารถค้นได้แล้ว สิ่งต่างๆที่เกี่ยวพันกับ จขกท. บอกตรงๆผมค่อยข้างอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้พอควร ถ้าเข้ามาในสมองแล้วผมใช้ภาษาไทยด้วยละก็คงได้ตอบกันยาวเป็น แม่น้ำมิสซิสซิปปี้ ในเมือง Minneapolis รัฐมินนิโซต้า แน่ๆ ขอแม่น้ำเดียว ไม่ต้องเอาแม่น้ำทั้งห้ามา เพราะผมไม่ค่อยคุ้นกับแม่น้ำ คุ้นแต่ทะเลส่วนมาก อ้อ ยกเว้นคลองปานามา คลองมหัศจรรย์ ที่ทำให้เรือวิ่งขึ้นที่สูงได้  อันนี้เอาเรือวิ่งขึ้นภูเขา เนิ่น บ่อยๆ นั่งมองไปอยากถอนหายใจสักล้านครั้ง ว่ามันอะไรกันหนอ เข้ามาเพื่อระบายออกจากใจ กลับกลายเป็นว่าได้ระบายจนเครื่องไหม้เลย แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 52 20:36:04 จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 20:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาเมาตัวอักษร   เกือบเสียน้ำตาให้กับเรื่องของ จขกท.เลยนะนี่ อ่านไปก็แทะมะม่วงตากแห้งที่แม่ส่งมาให้จากเมืองไทยด้วย เกือบติดคอแน่ะ มันเศร้านะแต่น้ำตาไม่ทันจะไหล โดนเบรกอารมณ์ด้วยเรื่องอาหารปลาซะก่อน ก๊ากออกมาเลย เพราะเคยโดนคนอื่นเอาไส้เดือนโยนใส่นึกภาพคุณยายกรี๊ด ๆ ออกเลย อ่าน ๆ ไปก็ชักออกทะเลเจอสามเหลียมเมอบิวด้า เคยดูหนังเรื่องนี้ด้วยนึกภาพตามได้อีก อ่านไปอ่านมาเจอความเห็นที่  80 เอ้าตามลิงค์ไป อะไรหว่า เอฟห้าอีกที เจ้าของกระทู้มาบรรยายความต่อ โอ้ยเมาตัวอักษร ตาลายไปหมด ติดตามตอนต่อไปดีกว่า จากคุณ : มุนีน้อย - [ 9 พ.ค. 52 20:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 89 Capt.Peter  Fletcher  พออ่านได้ 2 กะทู้แรก  น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ แต่ไม่กล้าสะอื้นเสียงดังเพราะคุณสามีนั่งดูทีวีอยู่ใกล้ ๆ จะสงสัยเอาว่า ศรีภริยาของข้าเป็นอะไรไปรึ ไม่นึกเลยว่า "ความรักจะยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้"  นับถือมาก และจะติดตามอ่านเพื่อรับรู้ถึงพัฒนาการที่ชาญฉลาดของน้องจีนาค่ะ ฝากความห่วงใยถึงผู้เฒ่าทั้งสองท่านด้วยนะคะ Grandparens จากคุณ : แม่เจ้าประคุณ - [ 9 พ.ค. 52 21:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 90 แหมคนที่จิตใจ ห้วงหลังๆ ไม่ค่อยดี โดยเฉพาะตอนเคลื่อนย้ายร่างภรรยาที่เสียไปกับ บ้านมาหมาดๆใจมันแกว่งบ้างครับ เลยบรรยายไปตามความในใจที่มีมานั้นเอง ตอนนี้น้องจีน่า พัฒนาการอยากมีแม่ มีน้องเหมือนคนอื่นๆนี่ละครับ เธอเพิ่งเป็นสาวนั่นเองครับ คุณ มนีน้อย กับ คุณ แม่เประคุณ ผมรู้สึกอย่างไรเขียนไปแบบนั้น มันคือไดอารี่ที่ผมคัดลอกของตัวเองมาลงไว้ ยังมีสัญญาที่ผมให้กับพ่อ ไว้อีกที่ยังไม่ได้ลง เกี่ยวพันกับ ลูกสะใภ้ที่เสียไปแล้วด้วย ป่านนี้คงเสวนาฮาเฮกันบนสวรรค์แล้วละครับ ตอนนี้ จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 23:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 91 โดยเจตนาแล้วผมต้องการระบายออก ในเรื่องของผมที่มีต่อภรรยา และส่งลิ้งค์ให้เผื่อคนอ่านอยากอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อ ซึ่งในเพจหน้านั้น ผมเอาเฉพาะตอนที่เป้นหัวข้อ กะทุ้นี้มาลง ส่วนตอนอื่นๆนั้น ผมคาไว้ที่บอร์ดเดิมนั่นแบบนั้น แต่ก็ยังมีคนไม่เข้าใจ เอามีดมากรีดใบเรือเสีย ขอย้ำนะครับผมไม่ได้เข้ามาหาภรรยาในนี้ ผมเข้ามาเล่าเรื่อง ความรักที่มีต่อภรรยา เพราะว่า ผมคิดถึงเธอจึงเอามาลงหลังจากสมัครได้ สามสีวัน ในบอร์ดนี้นั่นเอง            ภรรยาที่มีความรัก ความประทับใจที่ดีต่อกัน กับ อนาคตแม่ของลูกที่จะเข้ามาในอนาคต อย่าเอามาแตะต้องกันผมถือสาอย่างยิ่ง เคยบอกไปแล้วผมให้เกียรติสุภาพสตรีเสมอมา ไม่เอาคนสองคนมาวัดกันเด็ดขาดมันคนละกรณี ย้ำอีกครั้งนึงแล้วกัน ไม่ใชว่ามีภรรยาใหม่ แล้วต้องลืมเรื่องราวคนเก่า มาอ่านต่อนะครับ               ไม่จัดแล้วนะครับ เสียความตั้งใจเข้ามาใหม่ๆก็เจอเบรคแบบไม่คิด ถ้าจะเบรกกันว่า "คุณไม่เห็นเล่าต่อเลย ว่ามีภรรยาใหม่หรือยัง " อะไรทำนองนี้จะไม่โกรธเลยครับ นี่มาตัดพ้อผมยังกับว่าผมเข้ามาหาเมียในนี้แนะ ถึงมีก็ไม่น่าเกี่ยวกันสักนิด ฉุนครับเปลี่ยนสิ่งดีที่ผมมี เปลี่ยนอารมณ์ผมได้ด้วยสิ มีอะไรอยากทราบสักถามกันสิครับ ไม่ใช่ เอามาแล้วตัดสินว่าให้ผมลืมนั่นลืมนี่ ได้รักใหม่ ก็ลืมรักเก่าอะไรทำนองนั้น ขอโทษนะครับผมยังไม่ได้แต่งงาน แต่ไปนอนกับใครมาบ้างแล้วนั้น เรื่องส่วนตัวมากๆ จริงๆ แต่ไม่มีเวลามากขนาดนั้นหรอครับ มาอ่านตรงนี้ต่อครับ            การจากไกล ที่เนิ่นนาน ไม่มีวันกลับครั้งนั้น พันธะสัญญาทางใจ ระหว่างจิตวิญญาณเราสองคนที่ผมไม่เคยคิดว่ามันเป็นพันธะ เรื่องราวในเวลานั้น ก่อนหน้าที่เธอ จะไปคลอดลูกสาวตัวน้อย ไม่กี่วัน เธอพูดเป็นสิ่งที่คนไทยเรียกว่า ลางสังหรณ์ ผมไม่เชื่อหรอกในเวลานั้น คิดแต่เพียงว่าก็คงพูดเล่นสนุกสนานเหมือนเดิมที่เคยเป็นมา แต่เรื่องสนุกสนานที่ต้องทำกันจริงๆ ก็คือเรื่องสุสานที่อยุ่ในบ้านเราเอง ขอใช้ มาตราหน่วยวัดไทย แล้วกัน คงประมาณสัก  100 ตารางวาเห็นจะได้ครับ เขาเขียนลงกระดาษเป็นรูปภาพ สองมิติตามแบบที่คนทั่วไปพอจะนึกออก เรากำหนดให้จุดวาง ร่างเมื่อเราจากโลกนี้ไปแล้ว เป็นแบบอัศวินโต๊ะกลม แต่ดูเหมือนว่าเขียนออกมาแล้วจะเป็นเหมือนตู ยู ในภาษาอังกฤษมากกว่า  โดยจุดอื่น เราตกลงกันว่าจะทำเป็นสวนหย่อมสวนน้ำ และยึดต้นไม้ใหญ่ให้อยู่ในเนื้อที่ส่วนนี้เป็นหลัก อย่างน้อย สี่ต้น และทำบ้านบนต้นไม้ (แถวนั้นมีคนรับจ้างทำบ้านบนต้นไม้ด้วย ) แล้วเราก็ทำไว้ด้วยกันบ้านบนต้นไม้ แล้วรูปจะตามมาทีหลังครับ  หลังจากนั้นในปัจจุบัน ที่บริเวณนี้ก็เป็นที่สร้างสุสานของบ้านเราจริงๆ ห่างจากตัวบ้านไม่ไกลนัก ตัดแบ่ง พื้นที่เป็นสี่ส่วนจะพบว่าจุดที่เก็บร่างไร้วิญญาณจะเป็น มุมหน้าด้านขวาแล้วเป็นทางเดินทางกลางเข้าไป  มีห้องใต้ดินไว้เก็บ ข้าวของ บางอย่างของพวกเราสองคน และคนอื่นๆในบ้านด้วย จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 23:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ณ เวลานี้มันสมบูรณ์แล้ว สัญญาที่มีต่อกัน เธอบอกผมว่าอย่าให้เธอไปนอนที่ไหนไกลบ้านนะ เธอกลัวอยู่คนเดียวขอร้องว่าให้เอาเธอกลับบ้าน มาอยู่ใกล้ๆกัน ไม่ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไร แต่ก็เป็นไปไม่ได้เลย เธอปุบปับเกินไป แทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอจะไม่ได้ให้นมลูกในมื้อแรก และมื้ออื่นๆ ตลอดไป สิ่งที่ทำให้ผมใกล้บ้าก็ตรงนี้ละต้องเอาเธอไปไว้ในสุสานของเมือง จากนั้นมาทุกครั้งที่ กลับขึ้นบกผมต้องไปที่นั่นเป็นประจำ หลายครั้งนั่งอยู่แถวนั้นจนลืมเวลาเผลอหลับไปก็เคยบ่อยๆ ทุกครั้งผมจะฝันว่าเราอยู่พร้อมหน้ากันพ่อแม่ลูก และทุกครั้งผมไม่อยากลืมตาตื่นขึ้นมา เพื่อนของ จีน่า(ผู้แม่ ) แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตัวน้อย บ่อยครั้ง บางคนก็เข้าใจและเห็นใจจนหลายหนผมก็อดคิดไม่ได้ว่าทำอย่างไรดี ถึงจะมีผู้หญิงที่มาทำหน้าที่แม่แทนแม่บังเกิดเกล้าเธอได้ อีกหน่อยลูกต้องมาปรึกษาปัญหาที่ผมยากจะตอบ ย่าก็สูงวัยแล้ว ผมจะทำอย่างไรดี ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย ผมคงแก้ผ้าอาบน้ำกันได้ยันโต และสอนต่างๆได้หมดแต่นี่เด็กหญิง  แก้ผ้าอาบน้ำกับลูกไม่ได้ตั้งแต่เธอเริ่มนั่งได้แล้วได้แต่คอยดูแลเธอหัดเธอเข้าห้องน้ำ และทำกิจกรรมอื่นๆ หลังๆเวลาใกล้ๆนั้น ย่า (แม่) เดินไม่ได้ลงต้องเป็นปู่มาทำหน้าที่แทนเวลาผมออกเรือ ผมใช้วิธีแลกตารางเดินเรือ กับเพื่อน คือเวลาพักก็ไม่ยอมพัก แลกกันยาวๆไปเลยเวลาหยุดก็เป็นเดือนจะได้อยู่กับลูกนานๆ  ผมกลัวผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่เธอจะไม่รักเธอ ถ้าจะมีคงเป็นไปได้ไหมคำถามเกิดมากมายในห้วงนั้น ทั้งเรียนทั้งทำงาน ผมเรียนในระดับสูงสุดของชีวิตระหว่าง ทำหน้าที่ ในเรือไปด้วย ในตำแหน่งตั้งแต่ 3//0 และเรื่อย มา 2/0  จน ปัจจุบัน เพิ่งทำสัญญาสุดท้ายของเราสองคนสำเร็จคือ บัญชาการเรือ ไปตามคำสั่งเราให้ได้ถ้าเธออยู่เราคงมีความสุขในฐานะ madamseaman  ด้วยเวลาในห้วงนั้นทำให้ไม่มีเวลาว่างใดๆในการจะมานั่งคัดสรรตัดสินใจเลือกใครเป็นชิ้นเป็นอัน ส่วนเรื่องความรักนั้นบอกเลยว่ายาก ถ้าเห็นใจหรือ ซึ้งใจก็พอมีอยู่มากมาย ผู้โดยสารกว่าเกือบสามพันคนบนเรือ จะไม่ให้เจอเลยเชียวหรือ เจอสิครับเจอแน่ๆ หนึ่งในสัญญาเหล่านั้นเธอบอกติดตลกว่า แม่ใหม่ของลูกเราให้เธอทำรายงานมาส่งด้วยนะ แล้วคณก็ตรวจให้ดี ห้วงเวลานั้นละครับโดยเฉพาะห้วงที่เอาลูกไปบนเรือด้วย บนเรือมี ที่เลี้ยงเด็กสำหรับ ผู้โดยสารนะรับ เป็นเนอสเซอรี่ เลย มีพี่เลี้ยงพร้อม ตอนแรกผมกะทิปพนักงานส่วนนั้นแล้วฝากไว้ แต่ไปๆมาๆ อุ้มเธอเดินไปมาปรากฏว่าคนช่วยเลี้ยงมาหาเอง ถึงที่และหน้าที่ของผมก็เริ่มจะมีห้องนอนส่วนตัวกับเขาแล้วรอเวลาขึ้นสู่จุดหมายเท่านั้นเอง สุภาพสตรีที่ผ่านมาในชีวิตมากมาย ถ้าให้กำหนดตัวเลขขอสงวนไว้ดีกว่าครับ และสงวนไม่เล่าเรื่องที่ไม่ดี เอาเป็นว่า ผมเข้าใจความเป็นผู้หญิง   ๆส่วนมากต้องการความรักภักดี ต้องการอะไรก็ได้ที่คนรักทำให้ แม้เธอไม่เคยชอบสิ่งนั้นมาก่อนก็ตามที เธอยินดีทำเพื่อคนที่เธอรักได้เสมอ แต่มีประมาณว่าทำเพื่อให้ได้มาซึ่งตัวสามีอย่างเดียวกีมีแต่ไม่สนใจชีวิตอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับสามี  กับอีกแบบก็คือ หวังอะไรบางอย่าง กรณีนี้แม้จะทำดีมีรักมากมายมอบให้ เธอรักผมแค่คนเดียวคงไม่พอ ผมไม่ได้โสด แต่เป็นหม้ายเมียตาย นั่นละครับผมมีตำหนิแล้วแต่ด้วยว่าเป็นผู้ชาย ผมคุยกับเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันใน รร.เหล่าทัพ ว่า “เฮ้ยพวกเอ็งหาเมียให้คนสิ เอาแบบจบ ป.4 เป็นชาวนาก็ได้ เขาจะได้มีจิตใจบริสุทธิ์รักลูกสาวกู “   เพื่อนขมวดคิ้วแล้วถามผมว่า “เอ็งท่าจะบ้าไปแล้ว จบ.ป.4 แล้วเป็นผู้หญิงบ้านนอกเนี่ยนะ ไม่เคยเห็น ถ้ามีคนเป็น ดาวน์ซินโดรมแหงๆ อย่างน้อย ป.6 เอาไป” ทายสิครับ ผมก็บอกไปตามที่คิดเลยว่า เอามีไหม ผลคือหาไม่ได้หรอกครับเปิดเผยสถานะตัวเองมากไปสิ่งที่เขาหวังก็ต่างอะไรกับค่านิยมที่ว่า   “ยุคหนึ่งสาวๆทางภูมิภาคหนึ่งนิยมมีสามีฝรั่ง กันเป็นล่ำเป็นสัน ชนิดที่เรียกว่า ปราศจากความรัก “   แม้สื่อสารกันยังไม่ได้เรื่องเลยแต่รักกันได้ และมองแล้วไม่น่าใช่ความรัก ส่วนมากผิดหวังจาก สามีคนไทยมาแล้วหารักใหม่ ขนาดบอกต่อๆกันเลยมันหาไม่ยากหรอกฝรั่งที่ต้องการเมียชาวไทยมากมายก่ายกองครับ เพื่อนๆผมยังถามกันบ่อยไปผมห้ามไว้ ว่าอยากได้ไปหาคนไทยที่มาเรียนในอเมริกาแล้วกันอย่ามาหาแถวนี้  ครับผมมารอบนั้นไม่ได้มาในฐานะคนไทย ผมมาในฐานะชาวต่างชาติแล้ว เพียงแต่พูดไทย และใช้ภาษาไทยเท่านั้นเองทุกอย่างเป็นการนำเสนอ ดูง่ายเกินไปที่จะเป็นความรัก และคงสนองตอบเลือดเนื้อเชื้อไขของผมและ ภรรยาไม่ได้เลย ผลคราวนั้นและคราวไหน ๆจึง ล้มเลิกไปแล้วปล่อยตามบุญตามกรรม หวนไปนึกถึงคำพ่อแท้ๆของผมว่า อย่าลืมนะมีแฟนที่เขาดูแลพ่อแม่ได้ด้วย ตอนเด็กๆ คิดว่าสบายมากโตมาแล้วยาก จนกระทั่งถูกล็อตเตอรี่ไปเจอแม่ของลูกนี่ละ แล้วก็มาสูญเสียไปในเวลาอันรวดเร็วตัวผมจึงตัดสินใจ วันอาทิตย์ไปโบสถ์กับครอบครัว และบางวันไปวัดไทยในอเมริกาพาลูกไปสอนลูกกราบไหว้พระ ผมทำเพื่อความสบายใจและพาลูกไปทัศนศึกษาไปในตัวคนที่จะมาแทนเธอได้คงต้องมีเอกภาพในตัวเองค่อนข้างสูง จนผมมาพบสุภาพสตรีนางหนึ่งชาวไทย อาชีพอะไรไม่ขอบอกครับ  เอาเป็นว่า ฯลฯไว้ เธอเป็นสาวไทย รูปร่างหน้าตาสวย อกเอวกลมกลึงลงตัว ส่วนสูงพอไปได้ในระดับสากล ที่ 167 เซนติเมตร เกินกว่าสาวไทยทั่วไปหน่อย สติปัญญาค่อยข้างดี รวดเร็วใช้ได้ แรกๆไม่ได้สนใจอะไรนัก ผมเองก็คิดเพียงว่าอย่าได้รู้เลยว่าผมทำงานอะไรขืนรู้ก็คงไม่ต้องรู้ใจกันพอดี ผมเลยตัดสินใจบอกเธอว่าทำงานอย่างอื่น พอบ้างไม่พอบ้าง เพื่อทดสอบเธอยังกับหนังน้ำเน่า ย่อเลยแล้วกัน ผมลองทุกวิธีให้การทดสอบความลำบาก ทำให้เงินหายบ้าง ต้องขึ้นรถไฟชั้นสาม  หรือนอนโรงแรม 2ดาว (จิ้งหรีด ) สารพัดวิธีการ ใช้ชีวิตแบบติดดินหมด ปรากฏว่าธรรมชาติมากครับ เธอใช้ชีวิตแบบนั้นอยู่แล้ว จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 23:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คงเพราะว่าแม่เธอเป็นครูภาษาไทย สอนเด็กเล็กๆ กับพ่อเธอเป็น ผอ.โรงเรียนรัฐ โรงเรียนหนึ่ง จบ.ระดับ ดร.มาแล้วแต่พื้นเพเป็นนางหงส์ที่กำเนิดในป่าดงอยุ่ดีทำให้มีวิทยาการดำเนินชีวิตแบบสะเทินน้ำสะเทินบกได้ทุกรูปแบบ รู้จักปรับตัวหลายๆอย่าง แบบไม่เสแสร้างผมเคยถามเธอว่าวันหนึ่งถ้าพี่ทำงานไม่ไหวแล้ว เราได้อยู่ด้วยกันจะทำอย่างไร เธอตอบว่าก็กลับบ้านเรา(บ้านเธอ) มีที่ดินทำกินได้ไม่ต้องมากแค่พอกินก็สบายใจแล้ว สรุปว่าไม่จบ ป.4-6 และ ได้ด้วยคุณสมบัติรูปสวยรวยทรัพย์ รักยาจก(ตัวปลอม) ในใจพลันคิดว่า ถ้าเธอรู้ความจริงเธอจะโกรธงอนผมเหมือนในหนังไทยไหมนะ งั้นเก็บไว้ก่อน ห้วงนี้ต้องลงเรือไม่มีเวลามากมายด้วยสิ ครับคิดไปตามนั้นด้วยเลยผมเองไม่ใช่คนดีนักหนาที่จะมาหวงเนื้อหวงตัวนัก (อ้าว คิดไปได้) หมายถึงว่าชายหญิงอยู่ใกล้กันเกิดอะไรขึ้นละในเมื่อเห็นว่าเขาดีมีคุณสมบัติมากพร้อมสรรพ แม้จะไม่คิดจะผูกมัด กันแต่ธรรมชาติก็พาไปเอง เพื่อนๆ กลุ่มนักเดินเรือในสายยุโรป(ชาวต่างชาติทั้งหมด) เห็นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมรู้สึกว่าอาจจะไม่ธรรมดาด้วยเกิดมาในเมืองไทยนั่นเอง นั่นละผมจึงได้ทำโฮมเพจขึ้นหนึ่งแห่งไว้เพื่อติดต่อกับเธอและแสดงความบริสุทธิ์ใจ ใช้หลักการเดียวกันกับ เว็บหลักของผม คือ มีเว็บบอร์ดและของชอบที่ใช้กันบ่อยๆ  เผื่อพวกเรือสินค้า อื่นๆที่ world wide ด้วยเรือพวกนั้นหาอินเตอร์เน็ตใช้ยากมาก และบางลำไม่มีใช้เลยเพราะเป็นเรือสินค้า แต่เรือท่องเที่ยวคงไม่ต้องห่วงยังไงก็ต้องมีมันเพราะต้องใช้งาน และบริการผู้โดยสาราดังนั้นเว็บหลัก อย่าง  เว็บแฟนคนเรือ จึงมีไว้ให้ลูกเรือได้สื่อถึงแฟน ๆเวลาเข้าฝั่งแวะที่ไหน ก็ฝากข้อความไว้ หรือ มาบ่นพร่ำรำพันถึงกัน จะอกหัก รักร้าวก็ตามสะดวก จะเมลหาแฟนหรืออะไรตรงนั้นเลย นักเรียน ที่สนใจเรียนเดินเรือก็คงเช่นกันเข้ามาหาข้อมูลการเรียน และแนะแนวกันไปตามเวลาจะสะดวก  ดังนั้นผมถึงทำเพจหนึ่งไว้ให้คนที่ผมหมายมั่นไว้ในใจในห้วงปีที่ 4เพื่อใช้ติดต่อกัน และหรือ พยายามให้เพี่อนๆ ของเธอได้รับทราบด้วยประมาณว่า แอบหวงเขาแล้วเล็กๆ มีอะไรแสดงออกได้ก็แสดงกันไป ยังครับเธอราบรื่นเสียนี่กะไรดีไหมซะหมด (ผิดครับ ) รักสมบูรณ์ ความสงสาร ความสูญเสีย เธอมีมดลูกข้างเดียว ตั้งแต่สาวๆนี่ละครับผ่าตัดก่อนเจอผมได้แค่5เดือนเองเป็นอย่างไรละครับงานนี้ผมคิดได้แล้วว่าเธอรักลูกผมเสมือนลูกเธอไดเป็นแน่ เพราะเธอคงอาจไม่มีลูกได้อีกต่อไป หรือ อาจจะมีได้ขึ้นอยู่กับแพทย์ละ แต่เราก็ยังไม่ได้ตัดสินใจแต่งงานกันแต่อย่างใด จนปัจจุบันวันนี้แล้วก็ตามถ้าคิดว่า การได้เสีย หรือเรื่องบนเตียงอย่างว่า แล้ว เรามีหลักเกณฑ์อย่างไรในการเรียก ยกย่องคนนั้นๆว่า ภรรยา หรือ คู่นอน หรือ คนผ่านทาง หรือ คู่ซ้อม ถ้าผมเขียนภาษาอังกฤษ ผมคงเขียนไว้ว่า girlfriend แต่เมื่อเป็นบทความภาษาไทย และเธอมีใจให้ผมเต็มร้อย แม้จากปากเธอจะฝืนพูดไปว่าอะไรก็ไม่แน่ ดูกันไปก็ตามผมก็คงไม่ดูถูกผู้หญิงคนหนึ่งได้ลงคอ คงยกย่องให้เป็นภรรยาในภาษาเขียนแม้ยังไม่ได้แต่งงานก็ตาม ถ้าแต่งงานเมื่อไร คงไม่พลาดต้องถ่ายรูปพ่อแม่ลูกมาลงไว้ในหน้า เพจแฟนคนเรือเป็นแน่แท้เชียวพลาดไม่ได้ แน่นอนเรื่องราวพวกนี้อย่างน้อยก็ได้แง่คิดมากมายสำหรับการใช้ชีวิต การเลือกคู่ การปฏิบัติต่อคนรัก บางคนอาจจะไม่เห็นความสำคัญต่อคนรักยามมีชีวิตอยู่แสนจะเบื่อทั้งที่ดีแสนดี จะได้รู้และปรับตัวให้เหมาะสมได้ จะได้ไม่คิดว่า สายเกินไปทำไมตอนนั้น ฉันไม่ทำแบบนี้ แบบนั้นฯ และนี่ละครับ คือ สาเหตุ และเรื่องราวของผมที่ ประพฤติปฏิบัติ และ สื่อถึง กลุ่มคนเล็กๆ จนมาถึงกลุ่มใหญ่ ๆอย่างในพันธุ์ทิพย์  แปลกตรงที่ว่า มีคนหัวเราะถ้าหากผมจะมีภรรยา หรือ คู่หมายในอนาคต แล้วแนะนำผมอีกว่า ให้หยุดเรื่องจริง (เรื่องรักของผมกับภรรยาผม ) ที่เพิ่ง เดินทางไปย้ายศพเธอไปเก็บไว้ที่บ้านหลังจากนั้นหลายปีผ่านไป  ถามคืนว่าให้ผมหยุดได้อย่างไร ถ้าให้หยุดรักกันง่ายแบบนั้น ถ้าคนสำคัญในครอบครัวเสียชีวิตก็คงลืมไปได้ง่ายๆสินะ สำหรับผมแล้วไม่มีวัน คงต้องให้สมองผมเน่าผุพังไปกับร่างที่หมดอายุก่อน ถึงจะลืมได้ และถ้าชีวิตหลังความตายมีจริง ผมก็คงจะจดจำทุกอย่างได้อยู่ดี   แปลกมากๆครับที่ผมมาเล่าความรู้สึกถึงภรรยาของตนเองให้สู่สาธารณะเพื่อแชร์ประสบการณ์ เหตุดลใจเพราะว่า ภาระกิจที่เพิ่งจัดการมานี้ละทำให้ผมคิดมากมายจนต้องระบายออกแบบนี้เนื่องจากกลัวตัวเองจะฟุ้งซ่านในห้วงเวลาสำคัญตอนนี้ ดังเช่น เมื่อ หลายปีก่อน ซึ่งทำให้ผมผิดพลาดในการทำงานหลายหนทีเดียวเกือบเอาชีวิตไม่รอด ก็หลายหน ชีวิตผมในปัจจุบัน เพิ่งจะสู่ตำแหน่งสุงสุด ได้ไม่นานนัก แม้กระนั้นเวลาอยู่กับลูกสาวต่อปี ก็ยังน้อยอยู่ดี ปีที่แล้ว รวมวันที่อยู่ด้วยกัน เสร็จแล้วนับได้ 2เดือน กับ 15 วันเท่านั้น นอกนั้นอยู่ในทะเล จนผมกำลังจะเอาลูกไปอยู่ด้วยในเรือแล้วในรอบหน้า อาจจะให้เรียน แบบ  home school ซึ่งไม่รู้จะเป็นพ่อรังแกฉันหรือไม่ แต่ทีแน่ๆ เธอเห็นดีด้วย ตามประสาเด็กที่คิดถึงพ่อทุกวัน เธอใช้คอมเก่ง ได้เพราะต้อง มองหน้าพ่อก่อนนอนทุกวันเช่นกัน ไม่ต่างจากผมสมัยเด็กๆ ไม่ได้เจอพ่อเลยออกชายแดน ทำงานตลอดเวลา  ยิ่งสุงงานยิ่งสบายแต่รับผิดชอบเยอะ เพียงแค่ผมประคองจิตใจตัวเองได้ให้รับผิดชอบไหว แค่นั้น ความเหินห่างของผม กับลูก หมดไปเพราะเธอไม่ต้องเกรงใจใครบนเรืออีกแล้ว ผมไม่ต้องขออนุญาตกัปตันเรืออีกแล้ว แค่ลูกสาวอยากมาก็มา นี่คือวันที่ผมรอคอยงานต่อไป คือ ต้องเปิดทางให้ อนาคตแม่ของลูก ได้โทรหากัน และศึกษากันตามความพอใจ ครับ แน่นอนกับลูกยังไม่ค่อยได้พบหน้า ถ้ากับหญิงผู้หมายมุ่งไว้ ครับแค่ไหนก็แค่นั้นเลยไม่ได้พบเจอโดยง่าย ผมหวังให้ครอบครัวผมใหญ่โต ขึ้นเรื่อยๆ เพื่อตระกูลเราจะได้พัฒนาต่อไปไม่เงียบเหงาแบบนี้อีก เธอมีทายาทให้ผมได้วิวัฒนาการทางการแพทย์สมัยนี้แม้มดลูกข้างเดียวคงไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแล้วผมจะมาบอกในโอกาสหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเรื่องพวกนี้มันคงไม่เกี่ยวกับ หัวข้อนี้แน่ๆ คนละคนกันอย่างยิ่งยวดครับ ลูกสาวผมพูดไว้นานแล้วว่าอยากอุ้มน้องเล็กๆ เดินไปอุ้มน้อง เบบี้ ข้างๆบ้านประจำ ทุกวัน  เดินไปเล่นกับ เด็กหญิงที่อายุมากกว่าเธอสามปี ทุกวันเช่นกัน ผมเรียกว่าสาวข้างบ้าน มาหรือยัง มากินขนมกันไหม ทำอาหารกันไหม เธอต้องการสิ่งพวกนี้ เธอจดจ่อกับการ มีพี่น้อง การไปเที่ยวของครอบครัว การใช้ชีวิตในบ้านที่อบอุ่นแบบคนอื่นๆ เขาเป็นกัน เธอก็เป็นเด็กผู้หญิงที่อยากนอนหนุนตักแม่   แล้วใครละที่จะให้เธอได้หนุนตักด้วยใจบริสุทธิ์ ให้ชะตาความเป็นไปของใจเธอนำไปก็แล้วกันผมคิดว่าพระเจ้าคงไม่ใจร้ายกับผมเป็นหนสองเป็นแน่แท้ แต่ถ้าเกิดวันใดขาดความเหลื่อมล้ำเมื่อไร ผมก็พร้อมจะอยุ่กันแค่สองคนพ่อลูกด้วยเหตุผลที่อิงกันอยู่ อย่างน้องรักตัวพ่อก็ต้องรับในรักของผู้เป็นลูกด้วย เรื่องแบบนี้คงเข้าใจไม่ยากสำหรับ ผู้หญิงคนหนึ่งบนโลกนี้ หรือ  ท่านอื่นๆก็ตามทีครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 23:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้...ช่วยให้ผมได้คิดวางตัวได้ง่ายขึ้นเยอะกับการดำรงชีวิตต่อไป ได้เห็นมุมมองดีๆ ของหลายๆท่าน ผมถือว่าเป็นกุศลที่ช่วยให้ ผู้ชายคนหนึ่งที่จิตใจไม่ค่อย อยู่กับเนื้อกับตัวได้ที่พึ่ง และมั่นใจขึ้นในการกระทำของตัวเอง กุศลนี้ คงได้ย้อนกลับไปทำให้ท่านๆที่แนะนำ ให้กำลังใจกันมา มีครอบครัวที่สมบูรณ์ ไม่ขาดไม่เกิน และอบอุ่นตลอดไปทุกท่านครับ ..................ด้วยใจศรัทธา **เรื่องเล่าต่อไปคงต้องรอขึ้นจากเรือฤดูกาลหน้า ผมคงไม่ได้มีเวลามากทุกวันที่จะใช้งานหน้าบอร์ดได้ตลอด เวลาที่เหลือก่อนลงเรือคงต้องมอบให้ลูกสาว ส่วนอนาคตแม่ของลูกนั้น แล้วแต่เธอจะเลือก ตัดสินใจต่อไป ในอนาคต          ชีวิตมนุษย์เราล้วนอยู่บนหลักของเหตุผล ไต่ถามกันย่อมรู้แจ้งเห็นจริง สามีภรรยาทั่วไป อยู่กันไม่ยืด สถิติหย่าร้างเยอะแยะ แฟนทะเลาะกัน เพราะว่า ไม่เปิดโอกาสให้ซักถามกันนี่ละครับ ถึงได้สร้างปัญหาให้ประเทศชาติเรา เด็กกำพร้าเพราะแม่ตาย ยังดีกว่ากำพร้าเพราะพ่อแม่เลิกรากัน   ถ้าสังคมเราเปิดกว้างรับฟังทุกมุมมองแล้ว ไม่ว่าฐานของบ้านไหนๆ พื้นฐานจากครัวเรือนก็ตามแต่ ย่อมไปได้ดี และประสบความสำเร็จแน่ๆครับ ขอความสำเร็จ จงมีมาสุ่ผู้อ่านทุกท่านในอนาคตอันใกล้ ศรัทธาในตัวเอง อย่าเสียเวลาให้กับความไม่มั่นใจครับ  สวัสดี *** ท่านสมาชิก ไกลบ้านท่านใด อยู่ ชิคาโก แล้วไป แถบ michigan lake บ่อยๆ เมลมาหาผมบ้างนะครับ ว่างๆจะพาไปนั่งรับประทานอาหารที่บ้าน ในฐานะแขกพิเศษชาวไทย มีนมวัวสดๆให้ดื่ม มีอาหารรสเลิศฝีมือผมเอง และลูกสาวไว้ต้อนรับครับ ถ้าจะนอนมีเต้นให้ครับ  และถ้าไม่กลัวผี  ก็ไม่ว่ากัน เล่นเอา ทูนหัวผมมาไว้ในบ้านเลยนี่ ไม่น่ากลัวครับ หลายไร่ กว้างจนไม่น่ากลัวหรอกครับ ยินดีต้อนรับ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 52 23:47:24 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 52 23:47:18 จากคุณ : seamanfanclub - [ 9 พ.ค. 52 23:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เกาะขอบเวที อยู่ ค่า จากคุณ : filmgus (filmgus) - [ 9 พ.ค. 52 23:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 96 คุณ จขกท.... ฮ่าๆๆๆ นี่ไมไ่ด้หัวเราะเยาะค่ะ เป็นแบบหัวเราะแบบ เปลี่ยนอารมณ์ของคนอ่าน จากรู้สึกตามเรื่องชีวิตของคุณ จากรู้สึกเศร้าตามเรื่องมาเป็นเรื่องเบิกบาน แบบที่คุณ ค ห. ที่ ๘๐ ใช้คำว่า LOL นั่น ดิฉันไม่ได้คิดอะไร ไม่คิดว่าเขาหัวเราะเยาะคุณอะไรเช่นกัน ดิฉันลุ้นคุณในใจ.... สักวันหนึ่งคุณจะพบหญิงคนใหม่ที่เข้าใจคุณ ในความเป็นคุณล้วนๆ... ไม่หลงไหลในตำแหน่งอาชีพงานของคุณ และอื่นๆที่ปัจจุบันคุณมีพร้อมสรรพ อดีตภรรยาคุณได้รักคุณจากความเป็นตัวตนของคุณล้วนๆแต่ต้น เธอคือผู้ให้ ผู้เสียสละ.... หาคนที่มีจิตใจดีแบบนั้นไ้ด้ยากมาก มาถึงตรงจุดนี้ คุณคือผู้ให้... หวังว่าลูกสาวไม่หวงพ่อ มากมาย... หวังว่าเธอปรับตัวเข้ากับคนรักต่อไปของคุณพ่อได้ เรื่องอดีตชีวิตรักของคุณ ทำให้ดิฉันนึกถึง หนังสือคลาสสิคเรื่อง.... Wuthering Heights โดย Emily Bronte  ตรงส่วนเรื่องที่เมื่อคนรักตายจากไป ผู้ชายโศกเศร้าชนิดไปขุดร่างของคนรักออกจากหลุมที่จากไปหลายปี แต่อารมณ์ของพระเอกในเรื่องต่างกับคุณสิ้นเชิงพระเอกนั่นฉุนเฉียวกดดัน... คุณเป็นบุคคลที่มีอารมณ์สุนทรีย์ อ่อนไหว โรแมนติก (อ่านจากแววตา) แววตาของจิตรกรศิลปิน เมื่อได้อ่านเรื่องชีวิตกับอดีตภรรยาของคุณเกี่ยวกับการจัดฝังของอดีตภรรยา ทำให้นึกถึงเรื่องคลาสสิคนั้นค่ะ.... ทั้งเศร้า ปนวังเวง ให้กำลังใจค่ะ แก้ไขมีตกหล่นสะกด แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 52 01:37:15 จากคุณ : จิ๊ด นิ้นส์ (JidNince) - [ 10 พ.ค. 52 01:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เป็นความพยายามสูง กับการอ่านเรื่อง... ตาลาย กับแทบไม่มีย่อหน้า คั่นเรื่อง ย่อหน้าคั่นหน่อยนะคะ กว่าจะอ่านทราบว่าคุณมีคนรักปัจจุบัน ดิฉันตาลาย ไปซะแล้วววว จากคุณ : JidNince - [ 10 พ.ค. 52 01:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เสียดายดิฉันไม่ได้อยู่แถวชิคาโกเลยอดไปกางเต้นท์นอนที่สวนของกัปตันเลย อิอิ แต่ไม่เป็นไร ถ้าวันไหนเรือของกัปตันแวะไปจอดแถวท่าเรือเดนมาร์ก ก็บอกกล่าวกันได้นะคะ จะขอเลี้ยงกาแฟสักถ้วยค่ะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 10 พ.ค. 52 04:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 99 กว่าจะอ่านจบหมดน้ำตาเป็นแกลลอนเลยค่ะ จะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ คราวหน้าเขียนเรื่อง"รักอย่างไรเป็นรักนิรันดร์"บ้างนะคะ อยากฟังมุมมองของคุณค่อ จากคุณ : deutsche_Jana - [ 10 พ.ค. 52 06:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 100 จริงเหรอค่ะ ที่อยู่แถว ชิคาโก้ เมื่อเคยอยู่ชิคาโก้ แล้วช่วงซัมเมอร์เกือบทุกอาทิตย์จะชอบไปเดินเล่นที่ Lake Michigan มาก ๆ เพราะแถวนั้น  ลงมาจนแทบ ๆ มิเลี่ยนแนร์พาค์ ชอบมีงานบ่อย ๆ อ่ะค่ะ ชอบไป เสียดายตอนนี้ไม่ได้อยู่วินดี้ซิตี้แล้ว แต่ว่าก็ยังแวะไปบ่อย ๆ นะค่ะ (สองสามเดือนไปครั้ง) ยังไงซัมเมอร์นี้ไป อาจจะแวะไปเยี่ยมนะค่ะ อยากกินนมฟรี ออิอิ (ล้อเล่นค่ะ) จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (กว่า) (ถนนที่ทอดยาว) - [ 10 พ.ค. 52 09:08:41 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ต้องขอฝากลายเซ็นต์ไว้ที่กระทู้นี้สักหน่อย ... มันอดไม่ได้จริงๆ ปกติไม่เคยทนนั่งอ่านเรื่องราวอะไรได้นานเท่ากับเรื่องของ กัปตัน ปีเตอร์ คนนี้เลย .. ทั้งๆที่การพิมพ์เล่าเรื่องปิดช่องไฟเสียมิด อ่านไปเหมือนต้องกลั้นใจไปด้วยเพราะไม่มีช่องว่างให้หายใจ ... ฮา โชคดีที่เข้ามาอ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ ... ใช้เวลานานเกือบ 2 ชั่วโมงทีเดียว ตอนนี้ตาลายไปหมดแล้วค่ะ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* ขอบคุณมากๆที่เข้ามาเล่าเรื่องราวส่วนตัวให้เพื่อนๆสมาชิกได้อ่านกัน การอ่านเอาเรื่องของดิฉันในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่ได้อรรถรสของเนื้อหาสาระ ตามประสบการณ์จริงๆของคุณเท่านั้น ... แต่ดิฉันยังได้แง่คิด และทัศนคติที่ดีถึงดีมาก ของคนเป็นพ่อ/สามี และ แม้แต่จะเป็นเพียงความคิดเห็นจากใจของผู้ชายคนหนึ่งก็แล้วแต่ ... เมื่อดิฉันอ่านจากตอนสู่ตอนแล้ว รู้สึกได้ทันทีว่าคุณพิมพ์เรื่องราวต่างๆที่คุณคิด และต้องการแสดงความคิดเห็นในมุมของการใช้ชีวิตออกมาจากมันสมอง และสองมือของคุณแท้ๆ ... คุณเหมาะสมแล้วที่ได้ก้าวขึ้นไปสู่ตำแหน่งสูงสุดในหน้าที่การงานของคุณ และได้ดูแลลูกเรือและผู้โดยสารกว่า 3 พันชีวิต ที่ทุกคนดูเหมือนจะต้องฝากชีวิตในท้องทะเลทั้งในยามเงียบสงบและคลื่นลมแรงไว้ในมือคุณ การแสดงออกและจัดระเบียบทางความคิดของคุณ ... เป็นสิ่งที่น่านับถือมาก แม้ว่าบางตอนบางอารมณ์มีคนอ่านเข้ามาสะกิดให้คุณต้องระบายออกมามากกว่าเดิม แต่ก็ถือว่าเป็นผลประโยชน์ของผู้อ่านท่านอื่นๆ เพราะทำให้คนอ่านอย่างดิฉัน (อีกคนหนึ่ง) มองเห็นดีกรีความแก่กล้าทางปัญญาของคุณมากขึ้น ... การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า การโต้ตอบอย่างคนมีเหตุมีผล ... ดิฉันขอยกนิ้วให้จริงๆ ... นิ้วโป้งนะคะ ไม่ใช่นิ้วอื่น ... :-) จะรอการกลับมาของกัปตันอีกครั้ง ... (เพราะจะได้อ่านต่อค่ะ) จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง - [ 10 พ.ค. 52 10:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 102 หลังจากที่อ่านเรื่องของคุณปีเตอร์เสร็จก็ครุ่นคิดมา ตลอดว่าเราจะบอกเขายังงัยน๊าว่า ความรัก ความหลังฝังใจเอาไว้จดจำรำลึก แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป จะทำยังงัยให้แม่สาวน้อยของคุณมีน้องๆมาเป็นเพื่อน เพราะการเป็นลูกคนเดียวมันสู้มีสอง สามไม่ได้ เขาจะได้เป็นเพื่อนเล่น เพื่อนคิดไปพร้อมๆกัน สองสามวันมานี้ ตั้งแต่อ่านเรื่องแล้วก็ใจหมอง เห็นภาพลูกผู้ชายคนหนึ่งก้มหน้า ก้มตาเลี้ยงลูก ตัวลูกโตไปก็อยากมีแม่ ไปเที่ยวไปงานโรงเรียนพร้อมกันพ่อ แม่ ลูก ดิฉันมีเพื่อนสนิทในวัยเด็ก 9 ขวบ 10 สิบขวบ เขาบอกว่าเขาไม่มีแม่ มีแต่พ่อกับพี่ๆสาวๆ พี่ๆรักเขามากเพราะเป็นน้องเล็กๆกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังไม่รู้ความ เขาบอกว่าถึงยังงัยเขาก็อยากมีแม่ อยากมีคนที่เขาจะเรียกว่าแม่ จะดีจะร้ายแบบในนิทานก็ยังได้ชื่อว่ามีแม่ พอวันนี้เข้ามาอ่านเรื่องต่อ ได้ถอนหายเฮือก โล่งงงงงงงงงเลยค่ะดีใจกับรักใหม่ที่กำลังเบ่งบาน ผลิดอกเหมือนฤดูสปริงอยู่ในขณะนี้ คุณปีเตอร์เป็นคนสุดแสนกตัญญู ดิฉันเคยเห็นผู้ชายที่รักพ่อ แม่ ดูแลพ่อแม่ (ดิฉันกลับน้ำตาร่วงที่อ่านตอนที่คุณอายุแค่ 14 ดูแลคุณพ่อยามป่วยสองคนพ่อลูก โถ...) จะเป็นคนดี มีน้ำใจโอบอ้อมอารีอย่างคุณนี่แหละค่ะ คนดีอย่างคุณปีเตอร์ สวรรค์ย่อมเห็นใจในเร็ววันค่ะ ตอนนี้สวรรค์ก็ได้ส่งนางฟ้าแสนสวยมาให้คุณได้ชุ่มชื่นหัวใจ มาให้คุณมีกำลังใจได้รัก ได้ลุ้นแล้ว ขอเอาใจช่วยให้สมหวัง สมรส สมรักกันในเร็ววัน สาวน้อยของคุณจะได้มีน้องไว้เป็นเพื่อนเล่น เป็นเพื่อนคิดต่อไป หากมีเวลาว่างช่วยเข้ามาเล่าต่อนะคะ ลุ้นค่ะ ลุ้นมากให้คุณสมหวังมีรัก มีความสุขในชีวิต ขอให้สาวสวยคนใหม่อย่าคิดมาก คิดนานนัก ขอให้เห็นใจพ่อลูกติดคนนี้หน่อยเถิด เขาอยู่ในความระทมตรมใจมานานนักแล้ว จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 10 พ.ค. 52 11:27:04 A:63.226.203.78 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เอาแบบนี้ ตอบรายตัวเลยครับ เกาะขอบเวที อยู่ ค่า   จากคุณ : filmgus (filmgus) ตอบ.....ระวังเวทีหักนะครับ ผมสร้างเวทีไว้เล็กมากๆ ไม่เคยเข้ามาใช้บอร์ดนี้ มาครั้งแรกนี่ละครับ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 52 01:37:15 จากคุณ : จิ๊ด นิ้นส์ (JidNince) ตอบ เอาเถอะครับ ผมแค่ตอบไปตามความรู้สึกปัจจุบันที่เกิดขึ้นนั่นเองจ๊ะ  อืม......   คือ หนึ่ง ข้อความก่อนหน้า ใครสักคน ที่ให้มา ประมาณว่า แฟนคลับฆ่าฉันแน่เลย  ตรงนั้นละครับ แหม เอาไร่พริกไทยใส่จมูกผมเลยดีไหมเนี่ย คือ เรื่องราวที่มันต้องย้อนหวนไปอีกหนก็เพราะว่า ปัจจุบันผมได้กลับไปทำธุระกรรมอีกครั้ง ตามสัญญาที่สุสาน เก่าแก่ ทำให้ผมนั่งติดในภวังค์อีกหน แล้วก็มาเปิดดูหน้าเพจที่เขียนไว้ แล้วนึกขึ้นได้ว่า อึดอัดเหลือเกินผมจะเล่าให้ใครฟังดี ก็เลยมาเล่าสุ่ ส่วนเรื่องรักครั้งใหม่ ก็ตามประสาผุ้ชายคนหนึ่ง ทำงานแบบนี้ มีผุ้หญิงผ่านมามากมายก่ายกอง แต่ในจำนวนนั้น ยังไม่เคยมีแม้สักรายเดียวที่ได้เข้าไปพบปะพูดคุยกับลูกสาวตัวต่อตัว ในฐานะที่ว่าเป็นผุ้หญิงคนรักของพ่อ ได้แต่รอกาลเวลาพิสุจน์ความคงทนของผู้หญิงคนนั้น ส่วนตัวผม ทำหน้าที่ในท้องทะเล เวลาผ่านไปเร็วอยุ่แล้ว ปีนึงแป๊บเดียวเท่านั้น บางคนทนไม่ไหวจากไปเองเลยก็มี รื้อฟื้นเท่าไรก็กูไม่กลับ ก็ประมาณนี้ครับ   คห...ฯเป็นความพยายามสูง กับการอ่านเรื่อง... ตาลาย กับแทบไม่มีย่อหน้า คั่นเรื่อง ย่อหน้าคั่นหน่อยนะคะ กว่าจะอ่านทราบว่าคุณมีคนรักปัจจุบัน ดิฉันตาลาย ไปซะแล้วววว จากคุณ : JidNince   ตอบ ..ผมเคยเรียนหลักสุตร มนุษย์กบของกองทัพเรือครับ เวลาเรียน 9เดือนเต็มเรียกสั้นๆ ว่า SEAL ดำน้ำอึดครับ ลืมดูไปว่าผู้อ่านไม่ได้เรียนมาหลักสูตรนี้ หลักสูตรนักรบเลือดเหล็ก เลยลืมคั่นหน้าไว้ เพราะว่ากลั้นหายใจพิมพ์ได้นานๆ ไปเรื่อย นั่นเอง ขออภัยครับจะคั่นไว้ให้ ไม่ค่อยชินน่ะครับภาษาไทยมันพิมพ์ติดๆๆๆกัน ภาษาอังกฤษ มีช่องไฟเว้นระหว่างคำ ความคิดเห็นที่ 98   เสียดายดิฉันไม่ได้อยู่แถวชิคาโกเลยอดไปกางเต้นท์นอนที่สวนของกัปตันเลย อิอิ แต่ไม่เป็นไร ถ้าวันไหนเรือของกัปตันแวะไปจอดแถวท่าเรือเดนมาร์ก ก็บอกกล่าวกันได้นะคะ จะขอเลี้ยงกาแฟสักถ้วยค่ะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ ตอบ...  ป้ามะลิครับ... มีสาวไทย ลูกครึ่ง อยู่คนหนึ่งที่นั่นครับ เคยไปตามเทียวไร้เทียวขื่ออยุ่ตอนไป ดูงานท่าเรือ ตอนนี้ไม่รู้แม่คุณทูนหัวเป็นอย่างไรบ้างแล้ว แต่โอกาสได้แวะไปแถวนั้นคงช่วงปลายปี  ขอเปลี่ยนเป็น โกโก้แล้วกัน แถบนั้นต้องไปห้วงฤดูหนาวถึงจะโรแมนติก ความคิดเห็นที่ 99 กว่าจะอ่านจบหมดน้ำตาเป็นแกลลอนเลยค่ะ จะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ คราวหน้าเขียนเรื่อง"รักอย่างไรเป็นรักนิรันดร์"บ้างนะคะ อยากฟังมุมมองของคุณค่อ จากคุณ : deutsche_Jana        ตอบ ขอบคุณครับ เปิดหัวเรื่องไว้ให้เสร็จสรรพ เดี๋ยวจัดให้ครับ มีโครงเรื่องแบบนี้ในใจอยู่แล้ว อึดอัดอยากระบายอยุ่พอดี ผมถึงได้ เขียนเรื่อง รักแท้หรือแค่ขาฟัน ไว้กระตุกสมอง คนไงครับ แต่ว่า จัดให้ครับ ความคิดเห็นที่ 100   จริงเหรอค่ะ ที่อยู่แถว ชิคาโก้ เมื่อเคยอยู่ชิคาโก้ แล้วช่วงซัมเมอร์เกือบทุกอาทิตย์จะชอบไปเดินเล่นที่ Lake Michigan มาก ๆ เพราะแถวนั้น  ลงมาจนแทบ ๆ มิเลี่ยนแนร์พาค์ ชอบมีงานบ่อย ๆ อ่ะค่ะ ชอบไป เสียดายตอนนี้ไม่ได้อยู่วินดี้ซิตี้แล้ว แต่ว่าก็ยังแวะไปบ่อย ๆ นะค่ะ (สองสามเดือนไปครั้ง) ยังไงซัมเมอร์นี้ไป อาจจะแวะไปเยี่ยมนะค่ะ อยากกินนมฟรี ออิอิ (ล้อเล่นค่ะ) จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (กว่า) (ถนนที่ทอดยาว) ตอบ...อ้าวตาย คนบ้านเดียวกัน (กับภรรยา)  นั่นเอง แหม งานจัดแถวนั้นทีไร กระเป๋าแหกครับ ไม่ไหว ลุกสาว ช้อปเก่งมาก ตอนมา เมืองไทย ด้วยกัน เดินเข้าเซเว่น ต้องถามลูกสาวว่า ให้พ่อทำเรื่อง ซื้อ เฟรนชายด์ เขาเลยดีไหม จ๊ะลูก  แม่คุณขน ซื้อขนม ซื้อ สารพัด ที่จะไปยัดไว้ในตุ้เย็นได้ อย่าง ดุดัน นอนโรงแรมตู้เย็นนิดเดียว ต้องฝากไปให้ พนง.ฝากตุ้เย็นของ โรงแรมไว้ ไม่งั้นมัน ละลายหมด เฮ้อ แต่ก็สุขใจครบ ความคิดเห็นที่ 101 แม้ว่าบางตอนบางอารมณ์มีคนอ่านเข้ามาสะกิดให้คุณต้องระบายออกมามากกว่าเดิม แต่ก็ถือว่าเป็นผลประโยชน์ของผู้อ่านท่านอื่นๆ เพราะทำให้คนอ่านอย่างดิฉัน (อีกคนหนึ่ง) มองเห็นดีกรีความแก่กล้าทางปัญญาของคุณมากขึ้น ... การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า การโต้ตอบอย่างคนมีเหตุมีผล ... ดิฉันขอยกนิ้วให้จริงๆ ... นิ้วโป้งนะคะ ไม่ใช่นิ้วอื่น ... :-) จะรอการกลับมาของกัปตันอีกครั้ง ... (เพราะจะได้อ่านต่อค่ะ) จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง ตอบ  เป็น่ธรรมชาติของผมครับ ปล่อยตามความรู้สึกเลย รู้สึกแบบไหนระบายไปแบบนั้น  คนสมัยนี้ยังขาด คนสมบัติที่โลกต้องรู้อีกหลายส่วน คือ ความตรงไปตรงมา ความซื่อสัตย์ อดทน ตรงเวลา  ถ้ามีสิ่งเหล่านี้แล้ว ประเทศจะเจริญรุ่งเรือง  ผมรอดุอยู่ครับ ว่าในตำแหน่งหน้าที่ใหม่นั้น มีเวลาให้ผมได้นั่ง จิบชาร้อน ระหว่าง เมืองอันใหญ่โตล่องลอยไปกลางลำน้ำ แล้วนั่งพิมพ์เรื่องราว ต่างๆได้หรือไม่ หรือว่าต้อง เขียนลงกระดาษอีก แล้วมาแปลงทีหลัง เป็น ตัวอักษรดิจิตอล ?   บางครั้งเจอหน้าจอ คอมแล้วเขียนไม่ทนครับ แสบตา คงด้วยสาเหตุอะไรสักอย่าง เกี่ยวกับ ภาระหน้าที่ผม ที่ทำให้ทนต่อหน้าจอนานๆไม่ค่อยได้ ตอนหลัง ๆเปลียนสีใน หน้าจอเป็น พื้นดำ ตัวหนังสือสีเขียวแล้ว ค่อยยังชั่วครับ ความคิดเห็นที่ 102   หลังจากที่อ่านเรื่องของคุณปีเตอร์เสร็จก็ครุ่นคิดมา ตลอดว่าเราจะบอกเขายังงัยน๊าว่า ความรัก ความหลังฝังใจเอาไว้จดจำรำลึก แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป จะทำยังงัยให้แม่สาวน้อยของคุณมีน้องๆมาเป็นเพื่อน เพราะการเป็นลูกคนเดียวมันสู้มีสอง สามไม่ได้ เขาจะได้เป็นเพื่อนเล่น เพื่อนคิดไปพร้อมๆกัน สองสามวันมานี้ ตั้งแต่อ่านเรื่องแล้วก็ใจหมอง เห็นภาพลูกผู้ชายคนหนึ่งก้มหน้า ก้มตาเลี้ยงลูก ตัวลูกโตไปก็อยากมีแม่ ไปเที่ยวไปงานโรงเรียนพร้อมกันพ่อ แม่ ลูก ดิฉันมีเพื่อนสนิทในวัยเด็ก 9 ขวบ 10 สิบขวบ เขาบอกว่าเขาไม่มีแม่ มีแต่พ่อกับพี่ๆสาวๆ พี่ๆรักเขามากเพราะเป็นน้องเล็กๆกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังไม่รู้ความ เขาบอกว่าถึงยังงัยเขาก็อยากมีแม่ อยากมีคนที่เขาจะเรียกว่าแม่ จะดีจะร้ายแบบในนิทานก็ยังได้ชื่อว่ามีแม่ พอวันนี้เข้ามาอ่านเรื่องต่อ ได้ถอนหายเฮือก โล่งงงงงงงงงเลยค่ะดีใจกับรักใหม่ที่กำลังเบ่งบาน ผลิดอกเหมือนฤดูสปริงอยู่ในขณะนี้ คุณปีเตอร์เป็นคนสุดแสนกตัญญู ดิฉันเคยเห็นผู้ชายที่รักพ่อ แม่ ดูแลพ่อแม่ (ดิฉันกลับน้ำตาร่วงที่อ่านตอนที่คุณอายุแค่ 14 ดูแลคุณพ่อยามป่วยสองคนพ่อลูก โถ...) จะเป็นคนดี มีน้ำใจโอบอ้อมอารีอย่างคุณนี่แหละค่ะ คนดีอย่างคุณปีเตอร์ สวรรค์ย่อมเห็นใจในเร็ววันค่ะ ตอนนี้สวรรค์ก็ได้ส่งนางฟ้าแสนสวยมาให้คุณได้ชุ่มชื่นหัวใจ มาให้คุณมีกำลังใจได้รัก ได้ลุ้นแล้ว ขอเอาใจช่วยให้สมหวัง สมรส สมรักกันในเร็ววัน สาวน้อยของคุณจะได้มีน้องไว้เป็นเพื่อนเล่น เป็นเพื่อนคิดต่อไป หากมีเวลาว่างช่วยเข้ามาเล่าต่อนะคะ ลุ้นค่ะ ลุ้นมากให้คุณสมหวังมีรัก มีความสุขในชีวิต ขอให้สาวสวยคนใหม่อย่าคิดมาก คิดนานนัก ขอให้เห็นใจพ่อลูกติดคนนี้หน่อยเถิด เขาอยู่ในความระทมตรมใจมานานนักแล้ว จากคุณ : งามแสงเดือน - ตอบ ..อ๋อครับ ยังหรอก ยังไม่มีสตรีนางไหนเข้าใกล้ ลูกสาวผมได้ ในฐานะคนที่ คิดว่าลึกซึ้ง มีเยื่อใยต่อกัน คงต้องรอดุ มันมีอีกหลาย คนนักที่เข้ามาในชีวิตห้วงนี้ สี่ปีที่ผ่านมา แต่ทว่า ไม่มีเรื่องราวปรากฏเพราะว่า บางเรื่อง เรท มากไป เด็กอ่านแล้วไม่ดี แต่เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับบางวัฒนธรรม คงเขียนไว้แต่ คนที่ผมคิดว่า อาจจะใช้บ้าง เพื่อเป็นสะพานให้เธอคนน้น กับผม พิสุจน์กันและกัน ทนได้ก็ผ่าน ทนไม่ได้ก็ทัวร์รอบโลกกับลูกสาวต่อไป ครับ เหตุผลที่ทนเหงา       http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=4364 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 52 15:04:23 จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 14:59:25 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ฟังเล่นกันไปพลางๆนะครับ ผมไปจัดการ ธูระต่อก่อน จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 15:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 105 "รักอย่างไรให้นิรันดร์?"      ผมพิมพ์ถูกไหมนะ เพื่อนสมาชิกข้างต้นตั้งหัวข้อนี้ให้ผม แล้วผมก็อดไม่ด้เสียด้วยสิ และพอดียังไม่ได้ไปไหน ตามกำหนดการวันนี้ต้องไปแล้วแต่ อนิจจัง โลกแล้วล้วนไม่มีความเที่ยงแท้  อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ทุกวินาที       โดยตัวผมเองแล้ว โลกบนบก ชายฝั่งกับโลกในท้องทะเล ใหม่ๆก็ทำเอาผมท้อแท้ ว่าทำไมวันๆผ่านไปนานนัก ทำไมเรือมันวิ่งช้า ทำไมผมไม่เป็นนักบิน (สายตาผม สั้นเกินในตอนสอบ) ถ้าเป็นนักบินคงจะได้ไปไหนมาไหนไวกว่าเรือ แต่ก็เป็นไปแล้วนี่ ลูกทะเลก็ต้องอยู่ทะเล ในที่สุด        และนานๆไปเวลาในท้องทะเลกับผมก็เริ่มชิน ชินเหมือนเมื่อครั้งเป็นนักเรียนทหาร ชินกับมันว่าต้องไม่ได้กลับบ้าน ต้องห่างคนที่รักที่คอย เนิ่นนานเช่นกัน วันศุกร์กลับบ้าน วันอาทิตย์ เข้าโรงเรียน กลับบ้านทีรถเมล์ก็นั่งไม่ได้ ต้องยืน เวลารอรถที่ป้ายก็ยืนนิ่งงันอยู่แบบนั้น ใหม่ๆไม่ชิน ผ่านไปสักพักเริ่มชินเริ่มผ่านไปได้ในที่สุด ข้ามมาถึงเวลาในท้องทะเล ทุกวินาทีผมต้องเดินทางผ่านกับหน้าที่ต่างๆนั้นอย่าง วันต่อวันไม่มีวันหยุด เวลาที่คนบกนอนพักพวกเรายังต้องผลัดกันเข้ามยามสะพานเดินเรืออีกต่อไป เรียกกันว่า dog watch เรียกแบบนี้จริงๆครับ เพื่อสำรวจ สภาพรอบๆระหว่างเดินเรือ ใหม่ๆคิดว่ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ คนอื่นเพื่อนที่เขาเป็นคนกินเงินเดือนบนบกเขาคงมีความสุขไปเที่ยวได้ทุกวันได้เจอคนนู้นคนนี้ได้ตลอดวัน แล้วทำไมเราต้องเอาตัวเองมาขังไว้ในเมืองลอยน้ำแห่งนี้ด้วย เงินหรือว่าอะไร นึกย้อนไปถ้าเราทำงานบกแล้ว วันๆต้องหมุนชักหน้าถังหลังประมาณว่า เงินเดือนหมื่นห้าหมดค่าเดินทางไปซะ หมื่นสองกินแล้วเป็นหนี้ต่อ มันคงมีเรื่องทุกข์อื่นๆ มาแทนที่เป็นแน่แท้ แล้วอีกอย่างก็ไปถามหาประสบการณ์จากกัปตันเรือรุ่นเก่าๆว่า "ทำไมถึงอยู่ได้ครับเพราะอะไร เรือลำนี้ เธอพวกนี้ มีดีอะไร??"          สรรพนามของเรือ ทุกลำเป็นสุภาพสตรีครับ เรียกว่า HER ผมเข้าใจเธอทุกลำดี นี่อาจเป็นพรจากธิดาแห่งท้องทะเลก็เป็นได้ ทำให้ผมเข้าใจผู้หญิงที่เป็นเพศแม่ได้มากขึ้นเพราะทุกครั้งก่อนออกเรือ เราต้องไปยืนคุยกัน กับเธอตรงหัวเรือเสมอ ดอกไม้สีขาว ไวน์ ที่เอาไปฝากเธอก่อนออกเดินทางระเบียบปฏิบัติทุกอย่างกับ อุดมการณ์ทำให้เราผ่านไปได้ เผลอแป๊บเดียวเวลา สามเดือน หกเดือน เก้าเดือนผ่านพ้นไปแล้ว นับเวลาที่ติดต่อกับคนบกได้ (คนรอ ) ไม่กี่หนเอง แต่ระหว่างที่เราผ่านเวลาห้วงนี้ไปนั้น คนบกพบเจออะไรมากมายเลยทีเดียว เพราะชีวิตที่หมุนไปแต่ละวันกับโลกที่ยุ่งเหยิง สังคมที่ วุ่นวาย         สรุปได้ว่า เวลาในท้องทะเลผ่านไปเร็วทั้งที่มันนานสำหรับคนมอง แต่เวลาบนบก ทุกข์ทรมานนานกว่าถ้าหากวา คนบกคนนั้นมีเรื่องราวที่ไม่ ราบรื่น หรือ ไม่สมบูรณ์นัก นี่คือสาเหตุที่ทำให้ รักระหว่างคนเรือ กับคนบก บางครั้งไม่อาจจะเป็นรักนิรันดร์ได้(ในบางกรณี) และนี่คือที่มา         ก่อนอื่นนั้นผมมีแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์ ฟอร์มใหญ่ อย่างเรื่อง คอนแอร์ ที่มี นิโคลัส เคส นำแสดง ผมเห็นความรัก ความเป็นแม่ของ นางเอกหนังเรื่องนั้น แล้วเธอรอสามี โดยเลี้ยงลูกคนเดียว ระหว่างนั้นถึง 7 ปีระหว่างที่ สามี ติดคุกอยู่ ระหว่างนั้น เขาและเธอ ลูกไม่เคยหยุดการสื่อสารติดต่อกันเลย จบแบบ มีความสุขอย่างที่เคยดูกันนั่นละครับ ผมจึงย้อนนึกมาว่าโลกแห่งความเป็นจริงที่เคยเห็นจากคนรู้จัก คนรอบข้าง และคนที่ผมรับทราบข้อมูลข่าวสารนั้นๆจากพวกเขาเหล่านั้นมาปรากฏว่า ถ้าสามีตาย บางคน ศพไม่ทันเผา มีคนใหม่มา ก้อล่อก้อติดแล้วก็มี อันนี้คนใกล้ตัวผม บางคน เมียตายไม่เกิน เดือน ก็ไปมีรักใหม่ หรือ สามีติดคุก แรกๆเห็นใจ หลังๆไม่นานนัก ไม่โผล่ไปอีกเลย จนทิ้งให้คนในนั้นรอใช้กรรมต่อไป  ส่วนมากเป็นแบบนี้ไม่เป็นอย่างในหนังแต่อย่างใด ผมเป็นคนที่ว่าสวนกระแสพอสมควรอาจจะเพราะด้วยครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนผมมา เป็นครูจำพวกตงฉิน ผมจึงตงฉินด้วย และไม่สนใจอะไรถ้ามันไม่ใช่ ใช่ไม่ใช่นั้นพิสูจน์ทราบได้จากสังคมครับ ถ้าสังคมเห็นว่ามันถูกผมก็ถูกด้วย แต่ก็ต้องไม่โดนครอบงำ จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 16:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 106 สิ่งที่เป็นผมคือ วิธีที่ครูสอน สมมติเรียนวิชาคณิตศาสตร์ แล้วให้การบ้านมา ครูให้วิธีการทำมา ซึ่งส่วนมากผมเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้าเป็นเทอมแล้ว ผมก็ทำการบ้านตามสั่งแต่ วิธีการไม่ถูกต้องตามแบบฉบับครูนัก เช่นครูแสดงมาให้เป็นแบบ สามบรรทัด ผมทำสองบรรทัดพอ คำตอบเหมือนกัน คิดลัดเร็วกว่า ไม่ว่าคณิตศาสตร์ระดับใดก็ตาม ครูโกรธไล่ตีผมซะยกใหญ่ ทั้งที่ผมทุ่มเทไปรวมหัวกับรุ่นพี่ที่บ้าน ที่แต่ละคนเป็นนักบิน เป็นวิศวกร เป็นแพทย์ ช่วยกันสอนผมในฐานะที่สงสารเด็กน้อยนักเรียนตาดำๆคนหนึ่งในเวลานั้น (ดีนะที่สังคมรอบตัวผมมีคนพวกนี้อยู่ผมถึงรอดจากวิบากกรรมแห่งการกำพร้าแล้ว สุดโต่งมาได้)  ต่อมาผมปฏิวัติโดยการ สอบเทียบซะ แล้วไปเรียนต่อเลย ผมจึงจบเร็วกว่าเพื่อนร่วมรุ่น ถึง 3ปีการศึกษา เพื่อนขึ้น ม.4 ผมไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว และไม่คิดสอบใหม่แต่ประการใด แต่ก็ผกผันไปหาเรียนในทิศทางอื่นด้วย เช่นฝากชีวิตไว้ในรั้วทหารซะจะได้สบายขึ้นเพราะ การมี ปริญญาไม่ได้ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นเลยต้องหางานทำ นั่นทำให้ผมต้องพลิกตัวเองปลอดภัยไว้ก่อน ดำเนินรอยตามพ่อ และคนในครอบครัวเป็นทหาร ทุกคนรับราชการหมด แล้วผันตัวเองหมดแล้วในวันนี้คือ ออกมาอยู่ บริษัทเอกชนทั้งหมดในอัตราเงินเดือนที่สูงพอควร         แต่ผมสวนทางอยู่ตรงที่ว่า ถ้าพี่ชายเป็น แบบนั้นหน้าที่นั้นแล้วผมจะไม่ตามเขา ผมถือว่า เอ็งเลือกแล้ว ข้าจะไม่เลือกตามเอ็งเด็ดขาด (หยิ่งเล็กๆครับ) คือต้องไม่เหมือนกันไม่เลือกอันเดียวกัน ถ้าเขามีแฟนตัวดำผมจะมี่แฟนตัวขาวๆ ถ้าแฟนเขาเป็นแม่มด แฟนผมต้องเป็นนางฟ้า ที่นี้คงคิดออกนะครับว่า ภรรยา หรือ พี่สะใภ้ผมนั้นเป็นลักษณะใด ที่สาธยายมานี้เกี่ยวกับความรักครับถึงต้องชักแม่น้ำมานิดหน่อย ก็เพื่อให้มันไหลลื่นเชื่อมโยงถึงกันได้         ปัญญาทีได้พบ จากตัวเอง และน้องๆ แฟนคนเรือคือ ทำไมทะเลาะกับแฟนเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อยจัง และทำไมเขาไม่เข้าใจ ขอตอบว่ามนุษย์เราทุกคนไม่ชอบการบังคับ ไม่ชอบการขู่ ซึ่งเหมือนผมนั้นละที่ไม่ชอบซ้ำแบบใครหรือ ได้รับการเปรียบเทียบจากใคร เมื่อเข้าใจธรรมชาติตรงนี้แล้ว คุณลองมองย้อนไปสู่ตัวคนรักด้วยว่า เราทำอะไรที่เป็นการขู่เข็ญเขาเกินไปไหม หรือ การหักหน้าเขา พูดจา พาที  ส่วนมากที่ประสบความสำเร็จในชีวิตรักมักเกิดจากการขอร้อง ไม่ใช่การออกคำสั่ง ยกตัวอย่างคำพูดง่ายๆ ที่ผมเจอมาเองระหว่าง สมัยเอ๊าะมีแฟนคนไทยนะครับ ภาษาไทยมันอ่อนไหวอย่างว่าไว้ตอนแรกละครับ  แฟนเดินมา พูด "เอาหนังสือเล่มฯ ไปเก็บหรือยัง วางตรงนั่นน่ะ "  ฝ่ายชายคิดตามธรรมชาติ ความรู้สึกบังเกิดวาบตอนนั้นทันที ว่า นี่มันประโยคเชิงคำสั่ง อึดอัดจัง แต่ถ้าเปลี่ยนละครับ เป็น "นี่คุณหนังสือที่วางตรงนั้น ฉันอ่านวางไว้ไม่รู้เก็บไปหรือยัง ช่วยดูให้หน่อย สิคะ " สถานการณ์พลิกผันทันทีอย่างที่คุณรู้สึกถึงสองประโยคนี้ละครับ นี่ก็คือ ปัจจุยพื้นฐานแห่งรักเช่นกัน          นิสัยผู้ชาย สร้างมาเพื่อปกป้อง และคุ้มครองสัตว์โลกเพศเมีย สร้างมาให้โครงสร้างแข็งแรงกว่าใคร เพื่อทำหน้าที่นี้ ยิ่งฝ่ายหญิงเห็นความสำคัญของเขาเท่าไร เขายิ่งสนองตอบได้ดีมากขึนเท่านั้น แต่ถ้าทำให้เขารู้สึกวาเขาโง่ขึ้นมาตอนไหน เขาจะโง่ให้คุณได้เห็นในทันทีและ นานมากถึงมากที่สุดประหนึ่งว่า "ว่าตูโง่ดีนัก ทั้งที่ไม่มีคำว่าโง่ปรากฏหรอกครับ " แต่มันรู้สึกได้            การถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ระหว่างคนรัก คิดถึงว่าตอนนี้เราเกิดความรักหรือยัง กับคนๆนี้ คนนั้น ถ้าอยู่ในแบบธรรมดาเห็นกันทุกวันคงมองออกยาก แต่ถ้าแบบต้องจากกันเนิ่นนาน ก็ง่ายหน่อย จะรู้ใจตัวเองทันที บางครั้งมองไปแล้วถูกใจ นึกรัก ทั้งที่บางทีเป็นความใคร่มากกว่า อาจจะเห็นหล่อ เห็นสวย แต่สันดานดิบผุ้ชาย แสดงออกง่ายกว่า หญิง ด้วยส่งเป็นเสียงแบบ หมา กา ไก่ ปี้ด ปี้ ปิ้ด แซวเขาไปเรื่อยเปือย แต่นั่นนิสัย จิ๊กโก๋ครับ ถ้าเป็น คนที่เข้าใจหน่อย ก็อาจจะทำความรู้จักแนะนำตัวกันไปตามเรื่อง ขึ้นอยู่กับสังคม ของแบบนี้ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ส่วนฝ่ายหญิงอาจจะแสดงออกมาเป็นลักษณะสีหน้าแววตา ถ้าอยู่ในกลุ่มก็ กรี๊ดกร๊าดพูดจาไปตามประสานั่นละครับ อันนี้พบได้ในเมืองไทย แต่ต่างประเทศไม่ค่อยเห็นก็แปลกดี ก่อนอื่นถามใจตัวเองให้ได้แล้วถึงรู้ว่ารักหรือไม่ ถ้ามันมาจากความหลงละก็ หายนะตามมาทีหลัง ฝ่ายหญิงเมื่อเสียสิ่งสงวนไปแล้วละก็ถ้าไม่เคยมาก่อนละ ก็ นั่นคือการเปิดทาง หายนะขั้นต่อไปของชีวิตคุณในทันที และถ้ามีครั้งสอง ครั้งต่อไปก็ไม่ยากมันจะเป็น อนันต์ไปโดยปริยาย แล้วก็กลายเป็นตรา ตำหนิติดกายคุณไปด้วย            แต่ทว่า ผู้ชายส่วนมากไม่คิดว่าจะมาติดใจกับเรื่องแบบนี้ ถ้าผู้หญิงคนนั้นให้เกียรติกัน และเข้าใจเห็นคุณค่ากันละก็ ทุกอย่างไม่ใช่ประเด็น แม้จะผ่านมามากแค่ไหน ถ้าสุดท้ายแล้วเธอคนนั้นหยุดทุกอย่าง เพื่อจะร่วมชีวิตกันแล้วละก็ทุกอย่างก็ มีความสุขในชาตินี้อย่างเสียมิได้ ลองดูสิครับ ตัวผมเองนั้น ถ้าจะเปลือยตัวเองแล้วละก็ต้องติด เรท XXRR หน่อย และไม่อยากให้มันปนกับ กระทู้ที่ระลึกถึง วันเคลื่อนย้าย คนรักกลับบ้าน           สิงเล็กน้อยที่ผมพบก็คือ ผมเจอกับเธอเพราะ โลกเรามีเครือขายใยแก้วนำแสงเกิดขึ้น มีระบบสื่อสารดีๆเกิดขึ้น นั่นคือสาเหตุ จนเกิดการสื่อสารด้วยตัวอักษรถึงกันและกัน ส่งเสียงถึงกัน เมื่อเจอคนที่ใช่ มันจะเป็นไปเองสมัยนั้นไม่ค่อยมีเรื่องร้ายๆในเครือข่ายนัก มีมากมายหลายคู่พบเจอกันในเว็บหาคู่ เช่น พนง.ต้อนรับบนเครื่องบิน พบรักกับหมอฟัน ในเว็บแห่งนั้น ก็มี วิศวกร กับ พยาบาลสาว ผมยังได้ไปงานแต่งมาเลย ทุกวันนี้ คนเหล่านั้นครอบครัวมีสุขดี สมบูรณ์ที่สุด ผิดกับบางคนดูใจกันแทบตาย แต่งงานใหญ่โต แป๊บเดียวเลิก สถืตืคนรู้จัก ที่รู้จักกันแค่ 6 วันแล้วตกร่องปล่องชิ้นกันก็มี ปัจจุบัน ผ่านไปแล้ว 8ปี รักกันปานจะ กลืนกินเหมือนเดิม นั่นหมายถึงว่า ความรู้สึกที่ แท้จริงเท่านั้นกำหนด อนาคตคุณได้ ถ้าเสริมเติมแต่งมาแต่แรกเลยละก็ พออยุ่กันไป สิ่งที่เสริมเอาไว้ค่อย เหนื่อยที่จะทำมันต่อไป สิ่งที่เติมแต่งมากเกินไป ทำไม่ได้อีกต่อไป เรื่องราวความเบาะแว้งก็เกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ตัวเรา         เมื่อแรกพบกับ จีน่า เราสองคนแม้ไม่เคยพบเจอกัน แต่ก็ บ่มความรักแบบไม่ได้ใช้แก๊สบ่ม บ่มมันเองตามธรรมชาติ ผมเปิดเผยกระทั่งเงินเดือนน้อยนิดของข้าราชการจนๆ ที่ต้องเซนของสหกรณ์มากิน ระหว่างนั้น เปิดเผย ทุกอิริยาบท ทุกสิ่งอย่าง ที่เป็นตัวผม  เล่าเรื่องราวประจำวัน แลกไดอารี่กันอ่าน โดยลอกจาก สมุดลงในอีเมลส่งถึงกัน เช้า สาย บ่าย เย็น ผมต้องออกจากค่ายทหารมา 45 กม. เพื่อมาหาเน็ตคาเฟ่ แรกผมไม่เคยคิดว่า จะได้พบเจอหรือรักกันได้ แต่ตอนนั้นผมเริ่มดิ้นรนไปทำงานแล้ว เพื่อจุดอิ่มตัวของหน้าที่การงานที่ ผมทำแบบมันวกวนเกินไปกับงาน รัฐ วนมากมายจนเราผู้น้อย ไม่สามารถเสนอผู้ที่มีดาวมากกว่าเราได้ และมันก็อยู่ในไดอารี่ เธอผู้ปราถนาดีต่อผม เอ่ยทันที เธอใช้เวลาทั้งวัน ร่วมๆเดือน หาข้อมูลเกี่ยวกับการ เปลี่ยนวิชาชีพครั้งนั้นของผม ทั้งทุน รอน การสอบ และขั้นตอนต่างๆ ทำให้แผนการเป็นวิศวกรในภาครัฐวิสาหกิจในไทยผม ล้มเลิกทันที ปฏิบัติตามเธอบอก และเริ่ม ร่ำเรียนในสายที่ไม่คุ้นเคย ตั้งแต่ในเมืองไทย ออกไปเรื่อย จนถึง จุดที่ต้องขยับสูงขึ้น และออกภาคปฏิบัติ ทุกอย่างจึงเริ่มเปลี่ยนไปแบบ หน้ามือเป็นหลังมือ เธอคนนี้ ครับคนที่มีความรัก เท่านั้นถึงจะทำให้คนอีกคนได้ประสบความสำเร็จได้ แต่ก่อนผมคิดว่าเธอต้องอ้วนดำด้วยซ้ำไป เพราะคนที่พร้อมมูล จะทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไร ย่อมต้องมีคนมาให้เลือกมากมายก่ายกองแต่ก็ไม่ใช่อย่างผมคิดแต่อย่างใด ผลก็ออกมาเป็น สาวน้อยของผมนี่ละครับ รักของเรา ลองดูสิครับบอกคนของคุณไป สารภาพบาปไป ว่าตัวคุณเป็นอย่างไร แค่ไหน เอาให้หมดเปลือกนะ อย่ากั้กไว้ แล้วจะรู้ว่ารักนิรันดร์เป็นเช่นไร จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 16:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 107 มีอยู่ห้วงหนึ่งผมจำได้ว่าเวลานั้น ลูกเพิ่งออกมาผม ได้พักจากการออกทะเล ก็ตั้งแต่แรกเกิดนั้นละครับ ผมสลับ schedule กันกับเพื่อนให้ตัวเองได้หยุดถึง สามเดือนเต็ม รวมกับวันลาพักร้อนด้วย ใหม่ๆเธอไม่ยอมกินนมพยาบาลเอา ขวดนมมาให้เธอสะบัดออกหันไปหันมา จึงเปลี่ยนเป็นแก้วเล็กๆใส่มาทีละ ออนซ์ แล้วตะแคงตัวขึ้น 45 องศา แล้วป้อน ถึงค่อยๆจิบทีละนิดๆ เวลานั้นเองผมคิดอะไรแทบไม่ออก เผลอคิดพูดกับลูกไปวา "ดีแล้วครับ ป้อนด้วยแก้ว อย่าให้เธอเคยชินกับจุกนม เดี๋ยวไม่ยอมดูดนมแม่ "   พูดเสร็จพลางเสี้ยววินาทีคิดได้ว่า นี่เธอไม่มีแม่แล้วนี่นา ผมจึงให้เธอกินแบบจิบแบบนั้นไปเรื่อยๆ อีกวันถึงได้เอาขวดนมมา หัดให้เธอกิน ก็งอแงตามประสาเด็กทารก แล้วก็กินได้ในที่สุด ร้องจ้าเมื่อ ผ้าที่ห่อตัวคลายออก คงเคยชินตอนอยู่ในท้องแท้ เมื่อออกสู่โลกภายนอกจึงไม่ชินกับ สภาพอากาศ และความเปลือยเปล่า                อาบน้ำครั้งแรกหลังจากที่ พยาบาลสอนมาให้บ้างแล้ว (แปลกตรง ปู่กับย่า ปล่อยให้ผมศึกษาเอง ท่านมองดูห่างๆ )   ทุกครั้งที่ลูกร้องจ้า ลั่นห้อง ผมจะใจสั่นสะท้านไปหมด ในใจชุลมุนว่า "หนูเป็นอะไรไปครับลูก บอกพ่อสิ จะได้ทำให้ทัน เจ็บตรงไหนหรือเปล่า " เวลาแบบนั้น หลายคนคงเข้าใจว่า มันทำให้น้ำตาคลอเบ้าไป เมื่อลูกร้อง ถ้าอยู่กัน พ่อแม่ลูกคนปรึกษากันได้บ้าง เธอไม่ชอบนอนหง่าย เวลาอาบน้ำ ผมศึกษามาบ้างจากอินเตอร์เน็ตบอกว่าเด็กแม้คอไม่แข็งแรกเกิด ก็ชันคออาบน้ำในท่าคว่ำได้ แต่ค่อยๆแค่นั้นเอง เธอก็จะทำคล้ายๆลูกนกชูคอ ส่ายไปมาได้ ได้ผลครับเธอเงียบสนิท นอนคว่ำหัวตั้งแช่น้ำอย่างนั้น แล้วอาบได้อย่างสบายใจ ร้องอีกทีตอนขึ้นจากน้ำไปวาง เพื่อเช็ดหัว เช็ดหน้าตา เช็ดสะดือ แต่พอแต่งตัวเสร็จ หวีผมแล้วห่อ เอาแขนขาแนบข้างลำตัวแน่นเหมือนเดิม ก็หลับกินนมต่อได้ไม่ยากเย็น ต้องห่อแน่นไป จำได้ว่า เดือนนึง ก็เริ่มยิ้มแล้ว ไม่ต้องห่อแล้ว จากนั้นมาก็ไม่ร้องไห้เวลาอาบน้ำอีกเลยไม่ว่าท่าไหนๆ เวลาอยู่ในน้ำคงชินเสียแล้วลูกสาวตัวน้อยของผม           หกเดือนแรกไม่ได้ใช้แป้งฝุ่นเลยเพราะไม่จำเป็นต่อเด็กมีโทษมากกว่าด้วย ผมทำตามอย่าง แพทย็หญิงท่านหนึ่งที่เลี้ยงลูกของท่านเองบอกมา ไม่มีการใส่เปลไกว ร้องปุ๊บปฏิกิริยาเราต้องไวต่อเขา เพราะเด็กกุล่มนี้จะมีความมั่นใจ และ สมาธิดี กว่าเด็กที่ปล่อยให้ร้อง เพราะค่านิยมที่ว่า ร้องมากอย่าไปเอาใจเดี๋ยวเคยตัว นั่นคือค่านิยมเดิม แต่งานวิจัยบอกไว้ตรงกันข้าม บอกว่าสติปัญญาเด็กที่ เราเลี้ยงแล้วสนองตอบเธอ หรือ เขาอย่างดี ไม่ปลอ่ยให้ร้อง จ้านานๆ (บางบ้านอ้างว่าปั้มปอด) (บางบ้านบอกว่าอย่าอุ้มเคยตัวเดี๋ยวติดมือ ) ฟังดีๆนะครับ ว่า ไม่จริง ติดเราไว้ดีแล้ว ติดมือก็ยอมเหนื่อยหนอ่ย เดี๋ยวแป๊บเดียวก็ขวบแล้วเวลาอันมีคามสุขที่ได้อุ้มเขาแบบนั้นมาแค่หนเดียว ไม่ได้ต้องอุ้มแบบนั้นตลอดชีวิตเมื่อไรกัน             ผลงานวิจัยบอกไว้ว่า การสนองตอบรวดเร็ว เชาว์ปัญญาของเด็กกลุ่มนี้ ความมั่นอกมั่นใจ และ อื่นๆ ฉับไวกว่าเด็กที่ปล่อยให้ร้องแบบข้างต้น เพราะเขาได้รับการสนองตอบ จึงเรียนรู้วิธีการสื่อสาร ต่อพ่อแม่ได้โดยตรงและถูกต้องกว่า เก็บเอาไว้สื่อสารไม่ด้            หลังจากหมดกำหนดพักผมก็ได้ฝากปู่กับย่าเอาไว้แบบนั้น จนหมดรอบเดินเรือของผม ห้าเดือนถัดไป ผมกลับมาพักอีกที ลูกคลานไปทั่วบ้านแล้ว รื้อทุกอย่างได้ ปู่ย่า เคลียร์พื้นที่ห้องส่วนตัวไว้สวยงามมากหนูน้อย ลุยทุกอย่างที่ขวางหน้าแบบไม่ลดละ และผมยังมีวิวัฒนาการจากการเลี้ยงแบบสลับภาคทะเลมาเล่าต่อครับ หากยังมีเวลาเหลืออยู่ จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 17:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ลืมไปว่ากัปตันปีเตอร์ไม่ดื่มกาแฟ อิอิ ถ้าแวะมาเมื่อไร บอกล่วงหน้าเลยค่ะ โกโก้ร้อนก็ได้ แก้หนาวเนาะ   ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 10 พ.ค. 52 17:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ***... ชอบเรื่องของ จขท..ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ..*** จากคุณ : ข้ามฟ้ามาหารัก - [ 10 พ.ค. 52 18:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ลูกสาวน่ารักจัง จากคุณ : รวมการเฉพาะกิจ - [ 10 พ.ค. 52 19:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ติดตามอ่านทุกวันนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ คิดเสียว่าทุกกะทู้ที่แสดงความคิดเห็นนั้นดีกับคุณ Capt.Peter ไม่งั้นเค้าจะติดตามอ่านเหรอ เฮ้อ ..สายตาคนแก่อย่างอิฉันก็จะแย่เอาเหมือนกันนะคะในการเขียนไม่เว้นบรรทัดเลย ดีนะที่ยังมีย่อหน้าให้หยุดสายตาได้บ้าง คิดว่าน่าจะดีสำหรับหนูจีน่าที่จะเรียนรู้แบบ HOMESCHOOL เพราะเท่าที่รู้จากลูกสาวที่เคยมาเป็น aupair in Maryland ว่าเธอต้องขับรถพาน้องไปส่งที่ ร.รตอนเช้า  พักกลางวันก็พากลับมาทานที่บ้าน (ตอนอายุประมาณ 3 ขวบกว่า ๆ เพิ่งจะเข้าเรียน แค่ไปให้คุ้นกับเพื่อน ๆ มังคะ) พอขึ้นเทอมใหม่ก็ทานกลางวันที่ ร.ร. แล้วจึงกลับบ้านตอนบ่าย ๆ   อยู่บ้านก็มีกิจกรรมร่วมกับน้อง เล่นระบายสีกันบ้าง ดู T.V.  เป็นเพื่อนน้องบ้างเป็นต้น..เฮ้อ น้องจีน่าน่ารักจัง เนื้อตัวงี้อวบอ้วนเชียวนะคะ  post ท่าราวนางแบบอาชีพเลยนะ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 52 20:40:30 จากคุณ : แม่เจ้าประคุณ - [ 10 พ.ค. 52 20:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ขอบคุณค่ะที่จัดบทความเรื่องรักนิรันดร์ให้ อยากให้ซักร้อยกิฟเลยค่ะ แต่ให้ไม่ได้ T_T ไว้ถ้าได้ไปชิคาโก้จะแวะไปเยี่ยมนะคะ ลูกสาวน่ารักมากมากค่ะ จากคุณ : deutsche_Jana - [ 10 พ.ค. 52 20:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 113 อึ้งค่ะ รู้สึกสงสารและเห็นใจคุณกัปตันค่ะ กับการสูญเสียสิ่งที่เป็นที่รัก ขอให้คุณกัปตันและลูกสาวประสบแต่สิ่งที่ดีและสมหวังในชีวิตนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : น้องนางบ้านนา - [ 10 พ.ค. 52 22:07:24 A:58.8.114.237 X: TicketID:201753 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ขอบคุณครับทุกท่านเลย ลูกสาวผมถ้าก่อนฤดูหนาวจะตุนกินตุนเข้าไปแบบหมีแพนด้า หรือ หมีพันธุ์ใดๆก็ตามแต่ และเมื่อฤดูหนาวย่างก้าวเข้ามา ตัวหนูน้อยจะอวบอ้วน สีผมก็จะเข้มๆ อ่อนๆ ตามแต่จะผลัดกันไปด้วยครับ ผมเธอสามสีในเส้นเดียวกัน ถ้าหวีดีๆ เปลี่ยนสีได้เรื่องนี้ แปลกสำหรับผมแต่ไม่แปลก เมื่อผมเห็นเด็กข้างบ้านก็เป็นแบบนี้ และ สาวฝรั่งเศสบางคนด้วยครับ         พยายามแล้วครับ วรรค ตอน และอื่นๆ พยายามเอ่อ เรียกว่าไร ย่อหน้า แล้วก็วรรค  แบบภาษาอังกฤษ แต่ภาษาไทยมันยาวเนอะ         โฮมสคูล นี่ละครับ ดีแล้วผมอยากและต้องการแบบนี้ โตไปอยากให้เรียนแบบ CBU ด้วยซ้ำไปเรื่องสักคม ไม่กลัวเพราะว่า สังคมใหญ่ๆ มีให้เธอได้พบประสบบ่อยๆ เรียกว่าครบถ้วนเลย แค่บนเรือก็ เป็นเมืองเล็กๆกลางลำน้ำแห่งหนึ่งแล้วครับ         ขอบคุณพระเจ้าที่ประทาน ใบจักรขนาดใหญ่ กับเครื่องยนต์ กำลังม้าสูงแรงบิดมหาศาลมาให้ผม ขอบคุณที่ท่าน ได้อนุญาตให้สิ่งที่เรียกว่าเรือ ลอยน้ำได้ ขอบคุณที่ทำให้โลกเรามีน้ำเป็นส่วนประกอบ กว่า 7/10 ขอบคุณที่สุดที่ส่งนางฟ้าตัวน้อย มาแทนผู้เป็นที่รักของผมตลอดไป        คิดกันเล่นๆนะครับถ้าวันนี้เราไม่พยายามทำอะไรสักอย่าง แล้ววันตายเราก็กำหนดไม่ได้ แล้วไหนละที่เราจะเริ่มต้น         คิดตามสมมติว่า โลกนี้กำลังจะแตก และองค์การนาซ่า หาดาวดวงใหม่ให้เราอาศัยได้แล้วแต่ว่า บนดาวดวงนั้นมีเนื้อที่จำกัด ทรัพยากรจำกัด แล้วบอกว่า อพยพคนไปได้แค่เพียง 60/100 ของคนบนโลกเท่านั้น สมมตินะครับอย่าเครียดละ โดยมีเกณฑ์ที่ว่า เอาเฉพาะคนที่มีประโยชน์มากที่สุด ตามลำดับ ไล่ลงมาจนถึงคนสุดท้าย แน่นอนไม่พ้น คนแรก ปธน.สหรัฐฯ และอดีต ปธน.ที่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วคนสุดท้ายละใคร ประเทศไหน ทำอย่างไรถึงเราจะได้อพยพไปกับเขาได้ แต่ว่าพระเจ้าคงไม่ใจร้ายทรมานพวกเราหรอกครับ ลองอนุรักษ์โลกใบนี้ แล้วทำความเข้าใจกับคนข้างๆ กับตัวเราเอง ผมว่าน่าจะมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นกับเราได้ในวันรุ่ง จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 22:09:58 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ขอรับว่าอ่านไม่หมดนะคะ  ไว้จะหาเวลาว่างมาอ่านใหม่ค่ะ ต้องรีบไปทำอาหารให้พ่อลูกกินกันก่อน อ่านแบบคร่าว ๆ ข้าม ๆ ก็รู้สึกนับถือน้ำใจลูกผู้ชายอย่างคุณกัปตันมากเลยค่ะ แหม มีภาคภาษาอังกฤษมั้ยคะ จะได้ให้พ่อของลูกได้อ่านหน่อย เผื่อว่าจะได้ซึ้งตามบ้าง อิอิ ขออนุญาตเอาลิงค์ไปแปะห้องชานเรือนด้วยนะคะ เพราะห้องนั่นเป็นห้องเกี่ยวกับครอบครัว ความรักของพ่อแม่ สามีภรรยา และยังมีเรื่องของลูกอีก ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : Lilla Mamma - [ 10 พ.ค. 52 22:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ตามมาอ่านต่อ เลี้ยงลูกสนุกสนาน ตอนนี้ลูกสาวอายุร่วมสามเดือนแล้ว ฟังประสบการณ์คุณพ่อแล้วเห็นภาพเลย ตอนคลอดลูกกลัวนะ กลัวว่าจะไม่ได้ตื่นมาเห็นหน้าลูก พอดีช่วงนั้นมีข่าวเรื่องคลอดลูกแล้วเสียชีวิตเนื่องจากภาวะน้ำคร่ำท่วมปวดซึ่งมีโอกาสเกิดได้น้อย แต่เกิดแล้วรอดยาก ก็ภาวนานะว่าเราคงไม่ซวยแบบนั้น พอคลอดจริงๆ  นี่เจอภาวะเด็กขาดอ๊อกซิเจนหมอสั่งผ่า ตัวแม่นี่สั่นเป็นลูกนก อากาศก็หนาว กลัวมีดหมอก็กลัว ตอนโดนโป๊ะยาสลบนี่พยายามคิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่ขานี่สั่นแบบคุมไม่อยู่เลย และแล้วเราก็รอดมานั่งเลี้ยงลูกอยู่บ้านจนได้ เคยดูหนังอยู่เรื่องหนึ่งคล้าย ๆ ชีวิตเจ้าของกระทู้ในแง่ของความรักนะ ทุกอยากเหมือนจะสมบูรณ์แบบ จนวันหนึ่งพระเอกเป็นโรคร้ายและเสียชีวิต นางเอกเศร้ามากมายใช้ชีวิตแบบไม่มีชีวิต มันดูเศร้าสะเทือนใจโหดร้ายมาก อยู่มาวันหนึ่งนางเอกพบว่าตัวเองท้อง และแล้วเธอก็ค่อย ๆ ฟื้นคืนชีพกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นับว่าสวรรค์ยังเมตตา เพราะลูกคือตัวตนแห่งความรักที่จับต้องสัมผัสได้นั่นเอง มาเจอกับชีวิตจริงของ จขกท.เข้าอืมนะชีวิตมันก็อย่างนี้ คนเราแม้จะมีเงินทองมากมาย การแพทย์ก้าวหน้าแค่ไหน ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้อ่ะนะ แนวทางแห่งพุทธเชื่อว่าวิถีแห่งมนุษย์นั้นเวียนวายตายเกิดไปตามกรรม มันจึงมีคำว่าชาตินี้ชาติหน้า แต่แนวคิดในหนทางที่มีพระเจ้าเชื่อว่าชีวิตนั้นเป็นนิรันด์เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว ไม่ว่าจะแนวไหนมันก็หนีไม่พ้นต้องตายทั้งนั้น สิ่งสำคัญก็คงเป็นก่อนตายได้สั่งสมคุณงามความดีไว้ในภพหน้ามากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง ภรรยาผู้ล่วงลับไปของ จขกท. เธอก็คงไม่ได้ไปไหนไกลหรอก คิดว่าเธอก็น่าจะอยู่แถว ๆ นั้นแหละ เป็นเรา ๆ ก็ไม่ไปไหนห่วงลูกอ่ะ จะเฝ้าอยู่อย่างนั้นแหละ ฮ่า ๆ ยิ่งคุณ จขกท. มาเล่าให้ฟังว่าฝันเห็นเธอแบบเสมือนจริงมาก ๆ เราคิดว่านั่นเป็นโลกหลังความตายที่คุณ จขกท.ได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสยามหลับไหลด้วยใจผูกพันธ์ คุณ จขกท.คิดว่าอยากรักเธอไปชั่วนิจนิรันดร์เพียงคนเดียวหรือเปล่าล่ะ ลองคิดเล่น ๆ ดูนะ หากเธอรอคุณอยู่ในโลกหลังความตาย ในขณะที่ คุณก็ไม่ได้ลืมเธอ แต่คุณมีคนใหม่ และเมื่อทั้งคุณและคนใหม่ได้ใช้ชีวิตไปสู่จุดที่เรียกว่าถึงเวลาอันควร และไปสู่โลกหลังความตายเช่นกัน แล้วเธอที่รออยู่ที่นั่นละ มันก็จะกลายเป็นสองหญิงหนึ่งชาย โอ้เธอคงเสียใจน่าดูเนอะ อยากบอกว่าหยุดแสวงหารักครั้งใหม่ดีกว่าไหม เก็บมันไว้รอไปอยู่คู่กับเธอคนนั้นชั่วนิจนิรัดร์มันจะสวยงามกว่าไหมนะ แต่ก็นั่นแหละคงยากกับปุถุชนคนธรรมดาที่มีเศร้าเหงารัก อย่างไรก็ขอให้คุณ จขกท. ประสบพบเจอกับสิ่งที่ปรารถนาในเร็ววัน ได้เจอกับคนที่ใช่อีกครั้ง และได้มีโอกาสขยายเผ่าพันธุ์สืบทอดวงตระกูลไปตราบนานเท่านานนะจ๊ะ จากคุณ : มุนีน้อย - [ 10 พ.ค. 52 22:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 117 น้องน่ารักมาก ๆ เป็นกำลังใจให้ คุณ seamanfanclub ขอให้นางฟ้าตัวน้อย นำพาความสุข จากสายใย แห่งความรัก จากทั้งพ่อและแม่ มาล่อเลี้ยงให้คุณ seamanfanclub มีความสุขมาก ๆ ..... จากคุณ : Love Me (Love Eternity) - [ 10 พ.ค. 52 22:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ความคิดเห็นที่ 115   ขอรับว่าอ่านไม่หมดนะคะ  ไว้จะหาเวลาว่างมาอ่านใหม่ค่ะ ต้องรีบไปทำอาหารให้พ่อลูกกินกันก่อน อ่านแบบคร่าว ๆ ข้าม ๆ ก็รู้สึกนับถือน้ำใจลูกผู้ชายอย่างคุณกัปตันมากเลยค่ะ แหม มีภาคภาษาอังกฤษมั้ยคะ จะได้ให้พ่อของลูกได้อ่านหน่อย เผื่อว่าจะได้ซึ้งตามบ้าง อิอิ ขออนุญาตเอาลิงค์ไปแปะห้องชานเรือนด้วยนะคะ เพราะห้องนั่นเป็นห้องเกี่ยวกับครอบครัว ความรักของพ่อแม่ สามีภรรยา และยังมีเรื่องของลูกอีก ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : Lilla Mamma ตามสบายเลยครับ ....  ภาคภาษาอังกฤษ ยังไม่ได้เป็นลายพิมพ์เลยเป็นตัวหนังสือ แบบปากกาในไดอารี่เมื่อ ปีก่อนของผมแล้วเดี๋ยวจะลองเอาโปรแกรม สแกนจับมาดูแล้ว แก้แต่งเอามาลงให้แล้วกันครับ ท่าทางอาหารจะอร่อย พ่อลูก คงคอยกินกันแน่ๆเลย ดีจังเลยครับ มีแม่บ้านทำให้ทานด้วย จากคุณ : seamanfanclub - [ 10 พ.ค. 52 22:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 119 คุณ จขกท. เมื่อใด... เรือสำราญของคุณแวะมาจอดเทียบท่าบนแม่น้ำฮัดสัน นิวยอร์ค.... แจ้งให้ทราบด้วยนะคะ.... จะได้ไปถ่ายรูปเรือ ปกติดิฉันไม่ไปแถวที่จอดเทียบท่าเรือสำราญแถวนั้นเลย เพราะว่า ท่าเรือไม่อยู่ในทิศทางที่ต้องไปประจำ....  แต่ถ้ามีเรือของคุณกัปตัน ดิฉันอาจจะแวะไปถ่ายรูปเรือ.... เคยเห็นเรือ "ควีน แมรี่ "ล่องไปเทียบท่า และล่องออก ตอนเคยทำงานแถวนั้น... สวยงาม อลังการมากๆๆ สมัยเมื่อมีการฉลองครอบ ๑๐๐ ปีของรูปปั้น Statue Liberty วันที่ ๔ กรกฎาคม คศ. ๑๙๘๖ มีเรือโบราณ เช่นเรือสมัยไวกิ้ง และ เรืออื่นๆจากทุกมุมโลก เดินทางสู่แม่น้ำฮัดสัน... ใช้เวลานานมากกว่าจะมาถึง มาถึงล่วงหน้าก่อนวันฉลอง ไปจอดทอดสมอนอกอ่าว หรือในอ่าวเลยเข้าไปอีก เพื่อจะได้ย้อนกลับมาล่องเรือโชว์วันฉลองบนแม่น้ำฮัดสัน ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ "โชคดี" เป็น "บุญตา"มากๆ พอดีตอนนั้นยังทำงานที่บริษัทเก่าอยู่ในตึกที่หันหน้าเข้าหาแม่น้ำฮัดสัน ตั้งอยู่บนถนนเกือบสุดของแม่น้ำ เป็นตึกที่สูง ไม่มีตึกอื่นๆบัง ทางบริษัทจัดปาร์ตี้เล็กๆ ให้คนงานในบริษัท (วันนั้นวันสุดสัปดาห์) ไปดูโชว์เรือจากทั่วโลก ... หลายตึกจัดขายตั๋วราคาแพงมาก เืพื่อให้คนไปชมเรือกันจากตึกของเขา ดิฉันได้เห็นใกล้พอควร ชนิดเห็นคนบนเรือแต่งตัวตามยุคสมัยนั้นๆ เรือโบราณเดินทางกันแบบไม่มีเครือ่งช่วยเดินเรื่องทันสมัย เขาอาศัยใช้ใบเรือจริงๆง... ดิฉันเห็นเรือแต่ละลำ ถึงกับร้อง "อู้ อ้า" ขนลุกซู่กับความ "อลังการ" ของเรือแต่ละลำ.... จากนั้นเรือทุกลำ ทั้งลำใหญ่ ลำเล็กไปทอดสมอรายล้อมรอบ รูปปั้นเทพีแห่งสันติภาพ.... คนรอดูฉลองเล่นพลุตอนกลางคืน นั่งรอ ยืนรอกันทั้งวัน บนสะพานบรุคลีนคนแน่นมากๆๆ เป็นงานฉลองที่สุดยอดของสุดยอด วันฉลองวันนั้นมีการทำหนังสือเกี่ยวกับเรือต่างๆที่มาฉลอง ดิฉันได้มา ๑ เล่ม หนังสือเล่มนนั้นมันไปอยู่ในเยอรมนีแล้ว ตอนย้ายบ้านไป และไม่ได้นำหนังสือกลับมานิวยอร์ค... ดิฉันได้ถ่ายรูปเรือเก็บเอาไว้ด้วย แต่นั่นมัน ๒๐ กว่าปีมาแล้ว รูปไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ดิฉันไปค้นหาจากรูปในสต๊อคของเว้บกูเกิ้ลนำมาลง เครดิตรูป http://www.worldofstock.com/closeups/TRB4061.php จากคุณ : JidNince - [ 10 พ.ค. 52 22:30:44 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เวลาในสวีเดนตอนนี้ ห้าโมงครึ่งค่ะ (เย็น) พ่อลูกหลับกลางวันกันอุตุอยู่เลยค่ะ วันนี้อากาศดีเลยไปถีบจักรยานกันมา หมดแรงกันเลย อาหารอย่างเก่งเท่าที่คิดได้ตอนนี้ แค่สปาเก็ตตี้ กับไส้กรอกทอดค่ะ อิอิ ตอนนี้ต้มน้ำไว้ และวิ่งไปวิ่งมาหน้าคอมพ์ นาน ๆ จะได้มีโอกาสใช้คอมพ์ซะที ม่ายงั้นเจ้าลูกชายครองเครื่องอยู่เรื่อย จากคุณ : Lilla Mamma - [ 10 พ.ค. 52 22:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เข้ามาติดตามเรื่องค่ะ เพราะเข้าในในชีวิตของสามี ด้วยเหตุที่ภรรยาเก่าเค้าตาย คล้าย ๆ กับชีวิตของ จขกท. เข้าใจความรู้สึกของคุณที่มีต่อภรรยา แต่...ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน - [ 10 พ.ค. 52 22:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ความคิดเห็นที่ 119   คุณ จขกท. เมื่อใด... เรือสำราญของคุณแวะมาจอดเทียบท่าบนแม่น้ำฮัดสัน นิวยอร์ค.... แจ้งให้ทราบด้วยนะคะ.... จะได้ไปถ่ายรูปเรือ ปกติดิฉันไม่ไปแถวที่จอดเทียบท่าเรือสำราญแถวนั้นเลย เพราะว่า ท่าเรือไม่อยู่ในทิศทางที่ต้องไปประจำ....  แต่ถ้ามีเรือของคุณกัปตัน ดิฉันอาจจะแวะไปถ่ายรูปเรือ.... เคยเห็นเรือ "ควีน แมรี่ "ล่องไปเทียบท่า และล่องออก ตอนเคยทำงานแถวนั้น... สวยงาม อลังการมากๆๆ สมัยเมื่อมีการฉลองครอบ ๑๐๐ ปีของรูปปั้น Statue Liberty วันที่ ๔ กรกฎาคม คศ. ๑๙๘๖ มีเรือโบราณ เช่นเรือสมัยไวกิ้ง และ เรืออื่นๆจากทุกมุมโลก เดินทางสู่แม่น้ำฮัดสัน... ใช้เวลานานมากกว่าจะมาถึง มาถึงล่วงหน้าก่อนวันฉลอง ไปจอดทอดสมอนอกอ่าว หรือในอ่าวเลยเข้าไปอีก เพื่อจะได้ย้อนกลับมาล่องเรือโชว์วันฉลองบนแม่น้ำฮัดสัน ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ "โชคดี" เป็น "บุญตา"มากๆ พอดีตอนนั้นยังทำงานที่บริษัทเก่าอยู่ในตึกที่หันหน้าเข้าหาแม่น้ำฮัดสัน ตั้งอยู่บนถนนเกือบสุดของแม่น้ำ เป็นตึกที่สูง ไม่มีตึกอื่นๆบัง ทางบริษัทจัดปาร์ตี้เล็กๆ ให้คนงานในบริษัท (วันนั้นวันสุดสัปดาห์) ไปดูโชว์เรือจากทั่วโลก ... หลายตึกจัดขายตั๋วราคาแพงมาก เืพื่อให้คนไปชมเรือกันจากตึกของเขา ดิฉันได้เห็นใกล้พอควร ชนิดเห็นคนบนเรือแต่งตัวตามยุคสมัยนั้นๆ เรือโบราณเดินทางกันแบบไม่มีเครือ่งช่วยเดินเรื่องทันสมัย เขาอาศัยใช้ใบเรือจริงๆง... ดิฉันเห็นเรือแต่ละลำ ถึงกับร้อง "อู้ อ้า" ขนลุกซู่กับความ "อลังการ" ของเรือแต่ละลำ.... จากนั้นเรือทุกลำ ทั้งลำใหญ่ ลำเล็กไปทอดสมอรายล้อมรอบ รูปปั้นเทพีแห่งสันติภาพ.... คนรอดูฉลองเล่นพลุตอนกลางคืน นั่งรอ ยืนรอกันทั้งวัน บนสะพานบรุคลีนคนแน่นมากๆๆ เป็นงานฉลองที่สุดยอดของสุดยอด วันฉลองวันนั้นมีการทำหนังสือเกี่ยวกับเรือต่างๆที่มาฉลอง ดิฉันได้มา ๑ เล่ม หนังสือเล่มนนั้นมันไปอยู่ในเยอรมนีแล้ว ตอนย้ายบ้านไป และไม่ได้นำหนังสือกลับมานิวยอร์ค... ดิฉันได้ถ่ายรูปเรือเก็บเอาไว้ด้วย แต่นั่นมัน ๒๐ กว่าปีมาแล้ว รูปไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ดิฉันไปค้นหาจากรูปในสต๊อคของเว้บกูเกิ้ลนำมาลง เครดิตรูป ตอบ... ครับ ปกติแล้วลูกเรือที่เรียนเดินเรือ ในสายนั้น ทุกคนได้ฝึกกับเรือใบแบบเก่า แล้วก็ขีดเข็มวัดแดดวัดดาวบ้างตามจริง เพื่อวันเวลาที่เกิดเหตุจะได้ไม่ต้องพึ่ง GPS บางบริษัท มีเรือใบ สมัยใหม่ นี่ละให้ ผดส.ที่มาเที่ยวได้ ออกแรงกันเอง เราลุกเรือ ก็คอยสอน (แบบนี้ก็ขายได้ ขายออก) ผู้โดยสารทำหน้าที่ ตรึง กางใบเรือ เปลี่ยนทิศกันเอง ตามลูกเรือ ผู้ชำนาญการสอน ดังนั้นแล้ว เรือใบนี้ ถือเป้นต้นกำเนิดสำหรับ การเดินเรือโลกเลยที่เดียว ที่ IMO ก็ยังสนับสนุนให้ฝึกหัด เรือแบบนี้อยู่ ส่วนเรื่องที่ อนุรักษ์ ลักษณะโบราณนั้นไว้ ฮอลลีวู้ด ยืมใช้บ่อยๆ มีหลายลำจำไม่หมดเลยละครับ ตอนนั้น jid ไป งานที่เทพี ลิเบอร์ตี้ใช่ไหม น่าสนุกแฮะ ผมไม่ยักกะได้อยู่ดูด้วย สงสัย กำลัง เย้วๆอยุ่ในเรือแน่ๆแท้เชียว เทพลิเบอร์ตี้มีหลายตัวนะครับ นอกจากอเมริกาแล้ว อนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ หรือ เทพีเสรีภาพ เป็นอนุสาวรีย์ที่ยิ่งใหญ่ และมีคุณค่าทางจิตใจ ในภาษาอังกฤษ เรียกว่า Statue of Liberty แต่เดิมชื่อว่า Liberty Enlightening the World ตั้งอยู่ ณ เกาะเบคโล ปากอ่าวแมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เป็นของขวัญที่ชาวฝรั่งเศสมอบเอาไว้เป็นของขวัญ แก่ชาวอเมริกัน ในวันที่อเมริกาเฉลิมฉลองวันชาติครบ 100 ปี ณ วันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2419 โดยส่งมอบอย่างเป็นทางการ โดยมี ประธานาธิบดีโกรเวอร์ คลีฟแลนด์ ในวันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2429 เทพีเสรีภาพ เป็นประติมากรรมโลหะสำริด รูปเทพีห่มเสื้อคลุม มือขวาชูคบเพลิง มือซ้ายถือถือแผ่นจารึกคำประกาศอิสรภาพของสหรัฐฯ และมีอักษรสลักว่า "JULY IV MDCCLXXVI" หรือ วันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2319(ค.ศ. 1776) เท้าข้างหนึ่งมีโซ่ที่ขาด แสดงถึงความหลุดพ้นจากการเป็นทาส สวมมงกุฎ 7 แฉกซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของทะเลทั้งเจ็ด หรือทวีปทั้งเจ็ด ภายในมีบันไดวนรวมทั้งสิ้น 162 ขั้น เกิดขึ้นตามแนวคิดของเอดูอาร์ด เดอ ลาบูลาเย นักประวัติศาตร์ ชาวฝรั่งเศส เพื่อระลึกถึงความสัมพันธ์ของสหรัฐอเมริกา และ ฝรั่งเศส ระหว่างการปฏิวัติอเมริกัน ออกแบบโดยเฟรเดริค ออกุสต์ บาร์โธลดี โครงร่างเหล็กออกแบบโดย เออแฌน แอมมานูแอล วิโอเลย์ เลอ ดุค และอเล็กซองเดรอะ กุสตาฟ แอฟแฟล ซึ่งเป็นผู้ออกแบบหอไอเฟล ในกรุงปารีส ส่วนฐานอนุสาวรีย์ สร้างโดยสหรัฐอเมริกา จารึกโคลงซอนเนต์ของกวีชาวอเมริกัน เอมมา ลาซารัส ซึ่งมีเนื้อหาต้อนรับผู้อพยพที่เข้าอยู่มาในอเมริกา ชื่อเรียก ภาษาอังกฤษ Statue of Liberty ภาษาฝรั่งเศส Statue de la Liberté ภาษาสเปน Estatua de la Libertad ภาษาเยอรมัน Freiheitsstatue ภาษาอิตาลี Statua della Libertà ภาษารัสเซีย Статуя Свободы ภาษาโปรตุเกส Estátua da Liberdade อีกตัวจำลอง ที่ ฝรั่งเศส ทางการฝรั่งเศสได้เคลื่อนย้ายรูปปั้นสัมฤทธิ์จำลองเทพีเสรีภาพ สูง 3 เมตร น้ำหนัก 2 ตัน จากสวนสาธารณะใจกลางกรุง"ปารีส" ที่มา ...วิกิพีเดีย ต่อมา เรือที่เข้า นิวยอร์ค นะครับ มีสองลำคือ Ship:   Carnival Miracle               Departs:   New York, NY ,Saturday                       2009 Dates: May 16 Jul 11 Sep 5           2010 Dates: May 15 Jul 10 Sep 4 และ อีกลำก็ Ship:   Carnival Triumph         Departs:   New York, NY ,Sunday             Sailing Date:   2009 Dates: Jun 7   ก็วิ่ง ประมาณ จาก นิวยอร์ค ไป Canada/New England Saint John, NB, Canada, Half Moon Cay, Bahamas , ประมาณนี้ครับ....เรือมีเยอะเลยหลายลำ เช่น รายชื่อเรือในสังกัดครับ... 1.Carnival Conquest     2.Carnival Ecstasy 3.Carnival Destiny   4.Carnival Elation 5.Carnival Freedom   6. Carnival Fantasy 7.Carnival Glory   8.Carnival Fascination 9.Carnival Legend   10.Carnival Holiday 11.Carnival Liberty     12.Carnival Imagination 13.Carnival Miracle   14.Carnival Inspiration 15.Carnival Pride    16.Carnival Paradise 17.Carnival Spirit     18.Carnival Sensation 19.Carnival Triumph     20.Carnival Splendor 21.Carnival Valor     22.Carnival Dream 23.Carnival Victory       กะว่าถ้าบริษัทจำหน่ายออกจะเอาไปขายก๋วยเตี๋ยวเรือ สักลำท่าจะดี ยกตัวอย่างสักลำ เช่น ลำนี้ LIBERTY Passenger capacity -2,974 ผู้โดยสาร 2974 คน Total Crew -1,160  ลูกเรือรวม 1160 นาย Officer's nationality - Italian  ธงเรือ สัญชาติเรือ (อิตาเลี่ยน) Ship Size - Large  (ขนาดใหญ่ เรียกว่า ยักษ์ดีกว่า) Tonnage - 110,000  (ระวางขับน้ำ 110000 ตันกรอส) Ship Length -952 feet (ความยาวครับ) Registry - Panama  (สร้างที่ ปานามา) อีกสักลำ เผื่ อคุณ jid จะได้ไปดักตีหัวกัปตันเรือ แถวท่าเรือถูกครับ ลำนี้ Triumph Gross Tonnage: 101,509 Length: 893 Feet Beam: 116 Feet Cruising Speed: 21 knots(ความเร็ว ไมล์ทะเล จะเท่ากับ 1.852 กม./1 ไมล์ทะเล หรือ 1 น็อต นั่นเอง nautical miles )ครับ ไม่เท่ากับไมล์บก ดังนั้น ความเร็ว ก็เอา 21 คูณ 1.852 ไปเลยขนาดนี้บนบกถือว่าไม่เร็ว แต่ในน้ำถือว่า แรงผลักดันมหาศาล ลองไปเอาตึกใบหยก วางแนวนอนแล้วทำให้มันวิ่งได้สิครับ ถ้ามันวิ่งแล้วเบรคยาก) Guest Capacity: 2,758 (double occupancy) Total Staff: 1,100 Registry: The Bahamas ความคิดเห็นที่ 120   เวลาในสวีเดนตอนนี้ ห้าโมงครึ่งค่ะ (เย็น) พ่อลูกหลับกลางวันกันอุตุอยู่เลยค่ะ วันนี้อากาศดีเลยไปถีบจักรยานกันมา หมดแรงกันเลย อาหารอย่างเก่งเท่าที่คิดได้ตอนนี้ แค่สปาเก็ตตี้ กับไส้กรอกทอดค่ะ อิอิ ตอนนี้ต้มน้ำไว้ และวิ่งไปวิ่งมาหน้าคอมพ์ นาน ๆ จะได้มีโอกาสใช้คอมพ์ซะที ม่ายงั้นเจ้าลูกชายครองเครื่องอยู่เรื่อย จากคุณ : Lilla Mamma ตอบ...งั้นแนะนำอาหารจานเด็ดครับ เอาเห็ดหอมมานะ น้ำซุปไก่ แบบก้อน คนอร์ก็ได้ หัวไชเท้า ตั้งน้ำให้เดือด รากผักชี พริกไทตำ ลงไปต้มไว้พร้อมซุปก้อน พอน้ำร้อน เอาหัวไชเท้า ที่หั่นเป็นแว่นแบบล้อรถแล้ว ใส่ลงไป ต้มเบาๆไปเรื่อยๆ ปรุงด้วยน้ำปลา อย่างดีพอมีรสชาติ ใส่กระดูกหมู หรือไก่ไปหน่อยก้ได้ หาได้ไหมนะ แถวสวีเดนเนี่ย นี่ถ้าเป็นนิววีแลนด์ละก็ คงไปเก็บ ตัว พอสซั่ม ที่มันโดนรถชน มาใส่แน่เลย (อย่าเพิ่งอ้วกครับ ล้อเล่นน่ะ) ไว้จะเล่าเรื่องตลกที่นิวซีแลนด์ให้ฟัง เกี่ยวกับตัวพอสซั่มวันหลังแล้วกัน        เสร็จจะได้ซุปแบบไทยๆ หอมพริกไท อีกหม้อใหญ่ๆ ไว้กินกัน อาหารจานหลัก ก้ นี่เลยจัดไป ปลาหมึก ชุบแป้งทอด  แต่น้ำจิ้ม ทำแบบไทยๆ ใช้พริก กระเทียม (พริกไม่ต้องตำแหลกเดี๋ยวคุณสามี วิ่งกินน้ำหมดตุ้เย็น ใส่มะนาว หรือ เลม่อนก้ได้ มะนาวหอมกว่า น้ำตาล น้ำปลา เกลือ ผักชี ลงไป เอารสชาติตามชอบ ครับ ปั่นรวมกันก้ได้ ชอบหวานก้จัดไปหวานๆ บอกไปว่า เนี่ย สมุนไพรไทยทั้งนั้น กินไปเถอะรับรอง กระปรี้กระเปร่าหากินยากนะ จะบอกให้        อาหารสำรอง ไข่เจียว ทอดไว้ด้วย ฝรั่งส่วนมากินแต่ไข่ดาว เอาไข่เจียวให้ทานบ้าง แบบฟูๆ ที่ไม่ใช่ แบบออมเล็ตนะ ...ลองดูสิครับ ฮิๆๆ ความคิดเห็นที่ 121   เข้ามาติดตามเรื่องค่ะ เพราะเข้าในในชีวิตของสามี ด้วยเหตุที่ภรรยาเก่าเค้าตาย คล้าย ๆ กับชีวิตของ จขกท. เข้าใจความรู้สึกของคุณที่มีต่อภรรยา แต่...ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน ตอบครับ...มันเป็น วังวนของสัตว์โลกน่ะครับ เพิ่งคิดได้ไม่นานนี้เอง แต่ก็ดูเหมือนมีกรรมอยู่ดี ครั้นมีคนที่รักเราแล้ว ก้ต้องเสียเธอไป คร้นจะมีอีกคนๆ ก็ มีมดลูกข้างเดียวอีก อืม สงสารผู้หญิงมากๆก็ตรงนี้ แต่เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นกับผมคนเดียวนี่สิ วันเกิดผมเองก้ มีอันเป้นไปตลอด ระยะเวลาของชีวิตนี้ ไม่เคยปรากฏงานวันเกิดของตัวเองเลย (เคยครั้งเดียว มั๊ง สองคนกับพ่อเมื่อ ยี่สิบกว่าปีก่อน) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 52 20:07:54 จากคุณ : seamanfanclub - [ 11 พ.ค. 52 11:02:25 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เอารุปได้เจ้าตัว พอสซั่มมาฝาก ไว้ค่อยมาเล่านะครับ ใครอยู่ นิวซีแลนด์ยกมือขึ้น .........      มันเป้นเรื่อง เกี่ยวกับ การไปหา ปู แถวๆนั้นมากิน เกี่ยวกับ ถุงตาข่ายที่ใส่กระเทียมด้วย.. แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 52 11:05:58 จากคุณ : seamanfanclub - [ 11 พ.ค. 52 11:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ตอนแรก ผมเอาข้าวของใส่ไว้ใน กล่องบรรจุร่างคนรักผมคิดว่าเธอจะเป็นเหมือน กับ ตัวนี้ซะอีก (ขำขำนะครับ) นึกว่าเธอแกล้งตาย เจ้าตัวที่ว่าเนี่ยแกล้งได้ 6 ชั่วโมง ถ้าเป็นคนน่าจะแกล้งตายได้สักเดือนนึง สงกะสัยว่าแกล้งตายกันได้นานไปหน่อย เดี๋ยวฟื้น ญาติไม่รุ้เผาซะก่อนเลยตายจริงเลย (มั้ง ) เจ้า เวอรจิเนียฯนี่ก้ด้วย แกล้งตายดีนัก ยังไม่ครบหกชั่วโมงหมา หรือ เสือก็คาบไปกินแล้วละตื่นมาอยู่ในสวรรค์ทีเดียวเชียว (ไม่ก็นรก)           ผมถึงได้เอาเครื่องมือสื่อสารใส่ไปด้วยไง พร้อมน้ำ อาหารจำเป็นต่างๆ ยังกับคนบ้าเลยป่านนี้ พังตามกันหมดแล้วละตามกาลเวลา แก้เครียดครับ บวกความรุ้สัตว์โลกเล็กน้อย เวอร์จิเนียโอพอสซั่ม (Virginia Opossum) เวอร์จิเนียโอพอสซั่ม สามารถแกล้งตายได้ถึง 6 ชั่วโมง จากคุณ : seamanfanclub - [ 11 พ.ค. 52 11:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ติดตามเรื่องแต่เช้า จนบ่าย มึน ปวดตาเลยค่ะ แต่ก็อยากอ่าน ขอยาหม่อง ยาดมทีค่ะ ขอออกไปพักสายตาก่อน (ทำงานค่ะ) เดี๋ยวแว๊บมาใหม่ จากคุณ : wongluck - [ 11 พ.ค. 52 14:23:32 A:203.144.139.34 X: TicketID:187544 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ตามอ่านมาเรื่อยค่ะ ยังไม่จบเลย (สะดุดกับบางความคิดเห็นเสียก่อน) เเค่อ่านเราก็ยังเศร้าตามไปด้วยเลยค่ะ แต่คุณคือเจ้าของเรื่องราวนี้ แค่คิดยังจินตนาการไม่ถูกเลยว่าจะเศร้ากว่าเราเป็นกี่ร้อยล้านเท่าในตอนนั้น แต่ที่สำคัญคือคุณสามารถประคองตัวเองผ่านมันมาได้ น่านับถือมากค่ะ ส่วนเรื่องราวความรักครั้งใหม่ เราว่าไม่เห็นแปลก ไม่เห็นต้องลืมใครเพื่อจะรักใครได้อีก อย่างที่คุณว่าแหละค่ะ เพียงแต่คราวนี้มันไม่ใช่แค่ความรักเท่านั้นก็เพียงพอ รักครั้งนี้ของคุณมันมีมากมายหลายมิติกว่าคนทั่วไป จึงจะต้องเป็นไปอย่างรอบคอบใช่ไม๊คะ ที่สำคัญไม่ได้หาผู้หญิงเพื่อคุณคนเดียว แต่หาเพื่อลูกสาวด้วย ขอบคุณมากค่ะที่ถ่ายทอดเรื่องราวของคุณมาให้ได้อ่าน หลายคนให้กำลังใจคุณมากมาย แต่คุณรู้ไม๊คะว่าเรื่องราวของคุณก็ให้กำลังใจใครๆอีกมากมายเช่นกัน ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงแคแม - [ 11 พ.ค. 52 17:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 127 จริงๆผมต้องได้กลับ ไปรายงานตัวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ป่านนี้ยังไม่ได้กลับเลย เอาล่ะมาคุยกันต่อไปเรื่อยๆก่อนครับ           ความคิดเห็นที่ 125   ติดตามเรื่องแต่เช้า จนบ่าย มึน ปวดตาเลยค่ะ แต่ก็อยากอ่าน ขอยาหม่อง ยาดมทีค่ะ ขอออกไปพักสายตาก่อน (ทำงานค่ะ) เดี๋ยวแว๊บมาใหม่ จากคุณ : wongluck - ตอบ ให้ส่งไปประเทศไหน ครับ ยาหอม ยาดม ยาลม ฯ  ครับพักสายตาได้ตามสบายห้ามหลับ เดี๋ยวเจ้านาย ไม่จ่ายโบนัสนะ (แก้เครียดนะครับ) ความคิดเห็นที่ 126   ตามอ่านมาเรื่อยค่ะ ยังไม่จบเลย (สะดุดกับบางความคิดเห็นเสียก่อน) เเค่อ่านเราก็ยังเศร้าตามไปด้วยเลยค่ะ แต่คุณคือเจ้าของเรื่องราวนี้ แค่คิดยังจินตนาการไม่ถูกเลยว่าจะเศร้ากว่าเราเป็นกี่ร้อยล้านเท่าในตอนนั้น แต่ที่สำคัญคือคุณสามารถประคองตัวเองผ่านมันมาได้ น่านับถือมากค่ะ ส่วนเรื่องราวความรักครั้งใหม่ เราว่าไม่เห็นแปลก ไม่เห็นต้องลืมใครเพื่อจะรักใครได้อีก อย่างที่คุณว่าแหละค่ะ เพียงแต่คราวนี้มันไม่ใช่แค่ความรักเท่านั้นก็เพียงพอ รักครั้งนี้ของคุณมันมีมากมายหลายมิติกว่าคนทั่วไป จึงจะต้องเป็นไปอย่างรอบคอบใช่ไม๊คะ ที่สำคัญไม่ได้หาผู้หญิงเพื่อคุณคนเดียว แต่หาเพื่อลูกสาวด้วย ขอบคุณมากค่ะที่ถ่ายทอดเรื่องราวของคุณมาให้ได้อ่าน หลายคนให้กำลังใจคุณมากมาย แต่คุณรู้ไม๊คะว่าเรื่องราวของคุณก็ให้กำลังใจใครๆอีกมากมายเช่นกัน ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงแคแม  - ตอบ ...  ผมติดใจตรงนี้น่ะครับ hope fan club not gonna kill me  คุณผู้หญิง ฯ คห.80 ครับ อ่านไทนได้แสดงว่าต้องมี font thai ฯลฯ กับ วัตถุประสงค์ความหมายของ ประโยคนั้น เพื่ออะไรแค่นั้นเองครับ      เรื่องราวตอนเกิดใหม่ๆ มันรับไม่ได้ ด้วยความคิดที่แปลกกว่าชาวบ้านอยู่แล้วทำให้คิดไม่ยอมรับว่าเธอต้องจากไป จึงหาทางคิดถึงวิธีการทุกอย่างเผื่อเธอฟื้นกลับคืนมา (ทำใจรับไม่ทัน งานก็ต้องทำไปด้วย) แต่ผมประเภทที่ต้องเก็บกดรับความเจ็บปวดมาตลอด (ลูกผู้ชายนี่นะ) จะร้องไห้โหออกมาก็ได้ ได้แต่ยืน ตาแดงเส้นเลือดที่ขมับโป่ง ชีพจรเต้น ตุบๆๆอยู่อย่างนั้น พลันตาก็ร้อนผ่าว ใจตกไปที่ปลายเท้า และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมหลุดเข้าไปในภวังค์ นานพอควรแรมปีครับสองปีแรกแทบไม่ยิ้มกับใคร ยิ้มกับลูกสาวบ้างแค่นั้น เพราะเธอทำให้ผมยิ้มได้คนเดียว        ถ้าให้ผมเล่าละเอียดจริงๆละก็ มันมีเรื่องราวห้วงสองปีหลังตั้งแต่ ลูกสาว 2-4 ขวบ กับ ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตผมมากมาย (ผมเจอผู้คนมากมายนี่นะในโลกนี้ ถ้าเรือวิ่งแถบเอเซียด้วยคงรอบโลกเป็นแน่)          ถูกต้องที่สุดครับ การหาแม่ของลูกหรือ คนที่ผมจะฝากทุกอย่างไว้อีกครั้งในเมื่อคนเปิดประตูใจผมคนแรกไม่ใช่ เธอคนต่อไป ดังนั้นคนต่อไปที่จะมารับรักนี้ต่อ ต้องใจกว้างกว่าธรรมดา คือใจกว้างจริงๆ ไมได้กว้างแค่ลมปากและ เพื่อลูกสาวด้วย ต้องไม่เน้นที่ เซ็กซ์ ไม่เน้น ปัจจัยอื่นๆ ส่วนตัวผมไม่รักความ หวือหวา ฟู่ฟ่าใดๆเลย ชอบอยู่แบบธรรมดามากๆ แต่ปัจจัยมูลฐานตามที่คนอื่นต้องการแบบปานกลางก็มีบ้าง ก็ข้าวของทั่วไปที่ใช้ๆกันในปัจจบันนี้ละครับ แต่ไม่อยากได้มากกว่านั้น        ขอบคุณที่รับฟัง รับทราบการถ่ายทอดเรื่องราวนี้ครับ ถ้าผมเดินทางแล้วพอมีเวลาออนไลน์ได้อีก (น่าจะมีแล้วกับเวลา ในเรือลำใหม่ ตำแหน่งใหม่) คงได้มาเล่าเรื่องราวอื่นๆต่อไปอีก ทั้งเรื่องราวก่อนหน้านั้น และต่อจากนี้ไปด้วย  โชคดีเช่นกันครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 11 พ.ค. 52 20:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เข้ามาอ่านด้วยคนคะ ชื่นชมความรักของคุณกัปตันที่มีต่อภรรยาจังเลยคะ ขอให้โชคดีและแฮปปี้กับความรักครั้งใหม่ด้วยนะคะ สู้ๆๆคะ ปล.เพิ่งรู้ว่าเรือท่องเที่ยวไหญ่ยักษ์อย่างงี้มีลูกเรือเป็นพันกว่าคนเลยหรอเนี๊ยะ กะว่าสักครั้งในชีวิตนี้ คงต้องหาโอกาสไปล่องเรือแบบนี้บ้างคะ จะได้ประสบการณ์การท่องเที่ยวใหม่ๆๆอีกแบบคะ ดีคะได้อ่านเรื่องราวความรักของคุณกัปตันและได้ความรู้เรื่องอื่นๆๆด้วย ขอบคุณมากคะที่นำเรื่องราวดีๆๆมาเล่าสู่กันฟัง จากคุณ : Noopondjung - [ 11 พ.ค. 52 20:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ความคิดเห็นที่ 120   เวลาในสวีเดนตอนนี้ ห้าโมงครึ่งค่ะ (เย็น) พ่อลูกหลับกลางวันกันอุตุอยู่เลยค่ะ วันนี้อากาศดีเลยไปถีบจักรยานกันมา หมดแรงกันเลย อาหารอย่างเก่งเท่าที่คิดได้ตอนนี้ แค่สปาเก็ตตี้ กับไส้กรอกทอดค่ะ อิอิ ตอนนี้ต้มน้ำไว้ และวิ่งไปวิ่งมาหน้าคอมพ์ นาน ๆ จะได้มีโอกาสใช้คอมพ์ซะที ม่ายงั้นเจ้าลูกชายครองเครื่องอยู่เรื่อย จากคุณ : Lilla Mamma ตอบ ...รายการอาหารผมแนะนำไปแล้วนะ เตรียมน้ำไว้เยอะกับนมสดนะครับ รับรองสูตรเด็ดเผ็ดร้อน ความคิดเห็นที่ 97   เป็นความพยายามสูง กับการอ่านเรื่อง... ตาลาย กับแทบไม่มีย่อหน้า คั่นเรื่อง ย่อหน้าคั่นหน่อยนะคะ กว่าจะอ่านทราบว่าคุณมีคนรักปัจจุบัน ดิฉันตาลาย ไปซะแล้วววว จากคุณ : JidNince ตอบ อันนี้ตอบไปแล้วมั๊ง พยายามอยู่ครับด้วยความสัตย์จริง แต่ว่ามันยังไม่ชินกลับการพิมพ์แบบนี้น่ะเรียกว่าไร เรียกไม่ถูก ความคิดเห็นที่ 116   ตามมาอ่านต่อ เลี้ยงลูกสนุกสนาน ตอนนี้ลูกสาวอายุร่วมสามเดือนแล้ว ฟังประสบการณ์คุณพ่อแล้วเห็นภาพเลย ตอนคลอดลูกกลัวนะ กลัวว่าจะไม่ได้ตื่นมาเห็นหน้าลูก พอดีช่วงนั้นมีข่าวเรื่องคลอดลูกแล้วเสียชีวิตเนื่องจากภาวะน้ำคร่ำท่วมปวดซึ่งมีโอกาสเกิดได้น้อย แต่เกิดแล้วรอดยาก ก็ภาวนานะว่าเราคงไม่ซวยแบบนั้น พอคลอดจริงๆ  นี่เจอภาวะเด็กขาดอ๊อกซิเจนหมอสั่งผ่า ตัวแม่นี่สั่นเป็นลูกนก อากาศก็หนาว กลัวมีดหมอก็กลัว ตอนโดนโป๊ะยาสลบนี่พยายามคิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่ขานี่สั่นแบบคุมไม่อยู่เลย และแล้วเราก็รอดมานั่งเลี้ยงลูกอยู่บ้านจนได้ เคยดูหนังอยู่เรื่องหนึ่งคล้าย ๆ ชีวิตเจ้าของกระทู้ในแง่ของความรักนะ ทุกอยากเหมือนจะสมบูรณ์แบบ จนวันหนึ่งพระเอกเป็นโรคร้ายและเสียชีวิต นางเอกเศร้ามากมายใช้ชีวิตแบบไม่มีชีวิต มันดูเศร้าสะเทือนใจโหดร้ายมาก อยู่มาวันหนึ่งนางเอกพบว่าตัวเองท้อง และแล้วเธอก็ค่อย ๆ ฟื้นคืนชีพกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นับว่าสวรรค์ยังเมตตา เพราะลูกคือตัวตนแห่งความรักที่จับต้องสัมผัสได้นั่นเอง มาเจอกับชีวิตจริงของ จขกท.เข้าอืมนะชีวิตมันก็อย่างนี้ คนเราแม้จะมีเงินทองมากมาย การแพทย์ก้าวหน้าแค่ไหน ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้อ่ะนะ แนวทางแห่งพุทธเชื่อว่าวิถีแห่งมนุษย์นั้นเวียนวายตายเกิดไปตามกรรม มันจึงมีคำว่าชาตินี้ชาติหน้า แต่แนวคิดในหนทางที่มีพระเจ้าเชื่อว่าชีวิตนั้นเป็นนิรันด์เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว ไม่ว่าจะแนวไหนมันก็หนีไม่พ้นต้องตายทั้งนั้น สิ่งสำคัญก็คงเป็นก่อนตายได้สั่งสมคุณงามความดีไว้ในภพหน้ามากน้อยแค่ไหนเท่านั้นเอง ภรรยาผู้ล่วงลับไปของ จขกท. เธอก็คงไม่ได้ไปไหนไกลหรอก คิดว่าเธอก็น่าจะอยู่แถว ๆ นั้นแหละ เป็นเรา ๆ ก็ไม่ไปไหนห่วงลูกอ่ะ จะเฝ้าอยู่อย่างนั้นแหละ ฮ่า ๆ ยิ่งคุณ จขกท. มาเล่าให้ฟังว่าฝันเห็นเธอแบบเสมือนจริงมาก ๆ เราคิดว่านั่นเป็นโลกหลังความตายที่คุณ จขกท.ได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสยามหลับไหลด้วยใจผูกพันธ์ คุณ จขกท.คิดว่าอยากรักเธอไปชั่วนิจนิรันดร์เพียงคนเดียวหรือเปล่าล่ะ ลองคิดเล่น ๆ ดูนะ หากเธอรอคุณอยู่ในโลกหลังความตาย ในขณะที่ คุณก็ไม่ได้ลืมเธอ แต่คุณมีคนใหม่ และเมื่อทั้งคุณและคนใหม่ได้ใช้ชีวิตไปสู่จุดที่เรียกว่าถึงเวลาอันควร และไปสู่โลกหลังความตายเช่นกัน แล้วเธอที่รออยู่ที่นั่นละ มันก็จะกลายเป็นสองหญิงหนึ่งชาย โอ้เธอคงเสียใจน่าดูเนอะ อยากบอกว่าหยุดแสวงหารักครั้งใหม่ดีกว่าไหม เก็บมันไว้รอไปอยู่คู่กับเธอคนนั้นชั่วนิจนิรัดร์มันจะสวยงามกว่าไหมนะ แต่ก็นั่นแหละคงยากกับปุถุชนคนธรรมดาที่มีเศร้าเหงารัก อย่างไรก็ขอให้คุณ จขกท. ประสบพบเจอกับสิ่งที่ปรารถนาในเร็ววัน ได้เจอกับคนที่ใช่อีกครั้ง และได้มีโอกาสขยายเผ่าพันธุ์สืบทอดวงตระกูลไปตราบนานเท่านานนะจ๊ะ จากคุณ : มุนีน้อย   ตอบ  ขอบคุณมากครับ ช่วยผมได้เยอะเลยให้คิดมุมมองใหม่ๆ จริงแล้วผมเปิดรับหมดทุกความคิดละครับ แต่ด้วยข้อจำกัดทางสภาพจิตใจหลายอย่างของผม ดีนะที่ทดสอบจิตเวช ผ่าน ไม่งั้นแย่เลยผม ฮิๆๆๆ กะจะพาผู้โดยสารไปทดสอบทฤษฏี แห่งสามเหลี่ยมเบอมิวด้าสักกะหน่อย (555) ความคิดเห็นที่ 117   น้องน่ารักมาก ๆ เป็นกำลังใจให้ คุณ seamanfanclub ขอให้นางฟ้าตัวน้อย นำพาความสุข จากสายใย แห่งความรัก จากทั้งพ่อและแม่ มาล่อเลี้ยงให้คุณ seamanfanclub มีความสุขมาก ๆ ..... จากคุณ : Love Me (Love Eternity) ตอบ ครับผมภาวนาเช่นนั้นตลอดมา ขอบคุณมากนะครับ จริงๆแล้วผมแค่ทุกคำพูดทุกความรู้สึกที่ ทุกคนมีให้เสมอ ไม่ว่าคำพูด หลายลายพิมพ์ ก็ตาม บางท่านผมอาจจะไมได้ ตอบแบบนี้ทั้งหมดแต่ อยากบอกว่า ขอบคุณมากสำหรับ กำลังใจในการทำความเข้าใจกับ สภาพความเป็นจริงที่ทำให้ผม รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ ถูกหรือไม่  สิ่งที่ทำไป ดีหรือ ร้าย  บ้าหรือ ดี ขอบคุณมากๆครับ ความคิดเห็นที่ 128   เข้ามาอ่านด้วยคนคะ ชื่นชมความรักของคุณกัปตันที่มีต่อภรรยาจังเลยคะ ขอให้โชคดีและแฮปปี้กับความรักครั้งใหม่ด้วยนะคะ สู้ๆๆคะ ปล.เพิ่งรู้ว่าเรือท่องเที่ยวไหญ่ยักษ์อย่างงี้มีลูกเรือเป็นพันกว่าคนเลยหรอเนี๊ยะ กะว่าสักครั้งในชีวิตนี้ คงต้องหาโอกาสไปล่องเรือแบบนี้บ้างคะ จะได้ประสบการณ์การท่องเที่ยวใหม่ๆๆอีกแบบคะ ดีคะได้อ่านเรื่องราวความรักของคุณกัปตันและได้ความรู้เรื่องอื่นๆๆด้วย ขอบคุณมากคะที่นำเรื่องราวดีๆๆมาเล่าสู่กันฟัง จากคุณ : Noopondjung ตอบ ..... ไม่แพงหรอกครับ ว่างๆ ติดต่อมาถ้าอยากล่องเรือ เที่ยวบ้าง ราคาแบบกลางๆ ก็ 5-6 ร้อยเหรียญก็มี หลายคลาสให้เลือกใช้บริการอย่างน้อยเมื่อได้ล่องไปกลางน้ำที่ๆหลายคนได้มาปลดปล่อย มันทำให้ ผดส.หลายพันหมื่นคนที่ผ่านมันไป หมดสิ้นไปจากความทุกข์ระทมบนบก ประหนึ่งว่าตัดจากโลกบนบกไปสักพักนึง ถ้าจะให้ดี เขาไม่น่ามีอเตอร์เน็ตบนเรือเลย แต่ว่า ขาดไม่ได้หรอกครับ ยุคนี้จำเป็นต้องมีการสื่อสารตลอดเวลา สำหรับธูรกิจด้วย เทพีแห่งสายน้ำทุกลำ มีคุณค่า และ มีสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำให้ ทุกคนหมดทุกข์ได้และไม่ใช่โลกแห่งความฝัน ครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 11 พ.ค. 52 21:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 130 สาวน้อยริมหาดหวานใจคุณพ่อนักเดินเรือคนนี้น่ารัก น่าฟัดจริงๆ อนาคตนางงามสหรัฐมารำไรๆแล้วค่ะ อยากอ่านเรื่องพ่อลูกผูกพันจังเลยค่ะ ไม่แน่ใจว่าคุณปีเตอร์ได้ลงลิงค์ไว้หรือเปล่า ดิฉันแน่ใจได้เลยว่าสปิริต จิตใจ เนื้อแท้ ตัวตน ที่คุณเป็นมา เป็นไปอยู่ในขณะนี้ เพราะได้การบ่มเพาะด้วยความรัก ความอบอุ่นได้รับการอบรมสั่งสอน คำชี้แนะด้วยความรัก ความห่วงใยจากคุณพ่อมาอย่างเหลือล้น เยาวชนไทยสมัยนี้..น่าห่วงค่ะ ห่วงอนาคตประเทศชาติ อยากให้เรื่องราวความผูกพัน ของคุณกับคุณพ่อเป็นแง่คิด สอนใจหนุ่มน้อยไทยยุคใหม่ ได้เอาไว้เป็นแบบอย่างว่า "การสู้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว ในวัยรุ่นโดยมีคำสอนของพ่อเป็นแสงสว่างนำทางแล้วประสบผลสำเร็จ" นั้นเป็นอย่างไร และขอขอบคุณข้อมูลและลิงค์เรื่องการขาดแคลน นักเดินเรือ จะนำไปบอกกล่าวต่อค่ะ อีกเรื่องนึง..เรื่องรักระหว่างสี่ปี ก็น่าสนใจนะคะ หากอย่างไรลองกรุณาเรียบเรียงเล่าสู่กันฟัง คุณปีเตอร์เป็นศิลปินนักเขียน เขียนเรื่องได้น่าอ่านมาก ใช่ว่าใครจะเขียนกันได้ทุกคน ต่อให้เอาเรื่องจริง ดุเด็ดเผ็ดมัน หวานซึ้ง เศร้าระทม เบิกบานสำราญใจที่ทุกคนมีเรื่องเหล่านี้เข้ามาในชีวิต ก็ใช่ว่าจะเขียนกันได้ง่ายๆ เรื่องราวช่วงนี้ก็เป็นสิ่งสอนใจสาวสมัยใหม่ได้ด้วย ยิ่งได้มุมมองจากท่านกัปตันที่ "รอบเครื่องไม่ต่ำ" ด้วยแล้ว ต้องได้แง่คิด สิ่งเตือนใจเยอะเลยค่ะ เมื่อไหร่ๆก็จะเข้ามาอ่านทุกเรื่องค่ะ ชื่อนี้จำได้ค่ะและขอช่วยลุ้น เรื่องวายวุ่นในหัวใจด้วยค่ะ ลุ้นๆๆๆ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 12 พ.ค. 52 02:50:30 A:63.226.203.78 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ความคิดเห็นที่ 130   สาวน้อยริมหาดหวานใจคุณพ่อนักเดินเรือคนนี้น่ารัก น่าฟัดจริงๆ อนาคตนางงามสหรัฐมารำไรๆแล้วค่ะ อยากอ่านเรื่องพ่อลูกผูกพันจังเลยค่ะ ไม่แน่ใจว่าคุณปีเตอร์ได้ลงลิงค์ไว้หรือเปล่า ดิฉันแน่ใจได้เลยว่าสปิริต จิตใจ เนื้อแท้ ตัวตน ที่คุณเป็นมา เป็นไปอยู่ในขณะนี้ เพราะได้การบ่มเพาะด้วยความรัก ความอบอุ่นได้รับการอบรมสั่งสอน คำชี้แนะด้วยความรัก ความห่วงใยจากคุณพ่อมาอย่างเหลือล้น เยาวชนไทยสมัยนี้..น่าห่วงค่ะ .........................ฯลฯ ตอบ......  ก็เพิ่งทราบ เพิ่งรู้ตัวเองนี่ละครับ ว่าไดอารี่ ที่ผมเขียนไว้ แล้วผมเขียนเล่าต่อตามประสาผมเอง มันกลายเป็นเรื่องที่ มีคุณค่า และเขียนไม่ได้ง่ายๆ จริงๆแล้ว แค่ถ่ายทอดให้ออกจากใจ มันก็ออกไปได้เองครับ แต่ถ้าจะให้จินตนาการแล้วเขียนคงออกยาก เพราะใจไม่มีจะเขียนเรื่องราว       พ่อบังเกิดเกล้าผม และ พ่อบุญธรรม (อดีตพ่อตา) มีลักษณะที่เราถูกชะตากันอยู่อย่างหนึ่งคือ สองท่านนี้ พบพานผมตอนอายุมากแล้ว พ่อแท้ๆ เห็นหน้าผมตอนท่านอายุ ใกล้ เลข 5 เลยหลักสี่ไปแล้ว พ่อทูนหัว เลยหลักหกไปแล้ว ในตอนหลัง ถ้าพ่อแท้ๆ อยู่ก็จะอายุเท่าๆกันพอๆกัน สิ่งที่คล้ายกันคือ ความตรงต่อเวลา ระเบียบรอบๆ ตัว เรื่องระเบียบ ถ้าบอกคนรอบตัวว่าเราจะฝึกระเบียบวินัยเขาแล้วละก็ จะเกิดอาการเครียดทันที แล้วเขาคนนั้นๆคงคิดว่า ไม่จำเป็นสำหรับเขา ระเบียบวินัย คงไม่จำเป็นสำหรับคนทั่วไปที่ไม่ใช่ทหาร ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว วินัยฯ พวกนี้ ต้องมีคู่กับมนุษย์ สัตว์ที่มีสมองถึงจะถูก         สองท่านนี้ ตรงเวลา ทำงานการ หรือ ภาระกิจใดๆ เสร็จแล้วก็เคลียร์พื้นที่ เก็บงานเรียบร้อย และ แม้ไม่ชอบสิ่งที่ทำก็ ปรับตัวให้เข้ากับมันถ้ามันจำเป็น แล้วบรรจงทำ เช่น โดนแม่ให้ไปซักผ้า แล้วไม่ชอบเลยไม่อยากซักเพราะเยอะเหลือเกินเราลุกผู้ชาย ให้ซักทำไม ซักของพ่อของแม่ ไม่ว่ากัน แต่ซักของคนทั้งบ้านเนี่ย เกินอารมณ์รับไหว พ่อหันมาบอกว่า ไปเล่นน้ำสิลูกซักไป เล่นน้ำไปเย็นดี ผมนั่งคิดแล้วก็อืมจริง ถือขวดยาสระผม สบู่ไปด้วยเลยเล่นน้ำไป ซักผ้าไป เย็นสบาย ออกกำลังแขนไปด้วย อีกไม่นานก็ต้องสอบเข้าเป็นทหารแล้ว ได้กล้ามเนื้อ ข้อมืออีกจมหูเลยเพราะซักมือ        เวลาพ่อไปตัดต้นไม้ ที่บ้านมีรั้วกฐินเป็นรั้วบ้าน เป็นทิว แต่ก็ไม่ได้โตตามมีตามเกิดแต่อย่างไร ทุกครั้งที่มันโตเขียวไสวเต้มพุ่ม พ่อจะเอาเชือกไปขึง แล้วเล็ง ประหนึ่งว่าจะสร้างถนนอย่างไรก็อย่างนั้น แล้วก็เอากรรไกรตัดหญ้า บรรจงตัดให้เป็นแนว เป็นเหลี่ยมสวยงามมาก แม้แต่แปลงผักก้ด้วย ทำวิธีเดียวกัน แต่ละหลุม แต่ละต้น ห่างกันได้ระยะที่สวยงาม พอเมล็ดผักเริ่มงอกก็คัดแยกต้นที่อยู่ในหลุมที่ไม่แข็งแรงออกไป เช่นปลูกผักกวางตุ้งด้วยเมล็ดจากซอง หยอดไป หลุมละ 5-6 เมล็ด พอมันเริ่มงอก ก็จะเห็นต้นอ่อนออกมา พ่อจะค้ดออกเหลือ สองต้นเท่านั้น แล้วก็ ดูมันโตต่อไป บางครั้งแยกออกไปต้นนึงไปไว้อีกแปลงนึงก้ยังโตได้ จนได้กินมัน สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นการปลูกผักหน้าบ้าน การรดน้ำต้นไม้ ทำงานบ้าน มันช่วยให้รายละเอียดกับเราได้มากมาย ทุกกิจกรรมแม้กระทั่งการไปซื้อกับข้าวอาหารสดก็ตาม เราก็จะเปลี่ยนความน่าเบื่อเป็นเรื่องมีประโยชน์ได้ ผมไปตลาด บ้านพักใน กองบิน ที่สัตหีบสมัยนั้น ห่างจากตลาดร่วมๆ 5-6 กม.ด้วยกันหรือกว่านั้น คนในบ้าน ก็ใช้วิธี เอาเป้ใสหลัง แล้ววิ่งไปซื้อเอามันมา ไปกลับสิบกิโลพอดี ไม่ต้องนั่งรถตลาดได้ออกกำลังกายด้วย             จากที่ผมสังเกตมาจนปัจจุบันน่าจะเกิดจากเหตุและผล การที่ผมทำกิจกรรมร่วมกันกับพ่อ ถึงทำให้ซึมซับหลายๆอย่างได้โดยไม่ต้องใช้คำว่า ระเบียบวินัย เพราะได้ยินแล้วมันดูเครียดทันที เช่นกันครับเราสอนลูกหลาน เลี่ยงคำนี้ได้ก็จะดี เปลี่ยนเป็นการแสดงออกหรือ คำอื่นๆก้ได้ เช่น ถ้าพบเห็นสิ่งที่มันไร้ระเบียบก็อาจจะบอกไปว่า "มันดูแย่นะ ไม่เห็นเป็นมาตราฐานตรงไหนเลย มันไม่โอเคนะลูก ๆรู้สึกว่ามันห่วยบ้างไหมตรงนั้น ฯ"        หรือ ถ้าขาดวินัย ถ้าเราไปสอนลูกว่า นี่ไม่มีวินัยเอาซะเลย เด็ก หรือ วัยรุ่น แค่คิดถึงคำว่า "วินัย" ก็แย่แล้วครับ เครียด ผมยังเครียดเลย อาจจะเปลี่ยนไปหยิกแกมหยอก เช่นว่า "ซื่อบื้อจัง ทำไมทำไปได้แบบนั้นละลูก ห่วยติดดาว เลยเป็นโรงแรมพ่อจัดให้ ดาวเดียวพอ และขอมอบรางวัล บุคคลยอดแย่ประจำสัปดาห์ให้ ณ บัดนี้ เดี๋ยวตอนเย็นพาไปกินข้าวนอกบ้าน ประชดซะเลย"  ย้ำแกมตลก เดี๋ยวอายไปเองละครับ ถ้าเป็นคนอยู่...         ขอบคุณครับ ที่ช่วย ปชส.ให้ ท่านใดในนี้เป็นครู อาจารย์ ประชาสัมพันธ์ต่อได้นะครับ อาชีพเดินเรือ มีอีกมากมายที่ไร้คนทำ เพราะกลับเป็นอาชีพที่ไม่ได้ถูกแนะนำในโรงเรียนเลยในลำดับต้นๆ ผมลองถามเด็กๆดูแล้ว ว่าเป้นอะไรโตไปอยากเป็น เขาตอบกันว่า "หมอ พยาบาล นักบิน ทหาร ครู วิศวกร สถาปนิก ตอบกันยาวเหยียด ตอบกระทั่งจิตกร แต่ไม่ยักกะมี นักเดินเรือ "  แปลกดี แต่ก็คงพบได้บ้างกรณีที่ เด็กคนนั้นเกี่ยวพันกับอาชีพทางเรือ         เรื่องวุ่นวายในหัวใจ มากล้นครับ จะถ่ายทอดต่อให้อ่านกันก็ได้ไม่หวงยอมเปลือยก็ได้ แต่สงสัยต้องซื้อกับแกล้มมาแจกคนอ่านก่อน เพราะเขาบ่นกันว่าเมาตัวอักษร (ฮิๆๆ) ผมยังเมาเลย เยอะไปหมดแต่ว่ามันพิมพ์ออกไปแล้วนี่นา รอบเครื่องผมไม่ต่ำแน่ แล้วจะเล่าถึง เรื่องราวระหว่างผมกับ สาวๆ ที่ผ่านมาตั้งแต่เป็นทหาร มาให้อ่านกันเลยเมื่อถึง หน้านั้น ครับ สาวๆอาจจะรู้ทันหนุ่มๆก็เป็นได้ ขืนเขียนลงไป หนุ่มๆ เกลียดผมอีกจมเลย ขออภัย ท่านผู้ชายทุกท่านด้วยนะครับ ถ้าผมเอามาตีแผ่หน้ากระดาน ถึง ความเป็น ผู้ชาย ที่มีต่อผู้หญิง บางคนปลดดาบจากปลายปืนแล้วคงได้แต่ยืนยิ้มแกว่งปืนไปมาละมั้งเนอะ จากคุณ : seamanfanclub - [ 12 พ.ค. 52 11:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ลิ้งค์ตรงๆนะครับ.............ไป หาผม บางเวลามันก็ หยุดทำงานบ้าง เพราะ server มันเป็น ฟรีโฮสน่ะครับ..........แต่ว่าใช้มาร่วมๆ จะครบ ทศวรรษปีหน้านี้ละ สร้างครั้งแรก ปี 2000 ขอรับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 12 พ.ค. 52 11:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 133 แอบมาอ่านหลายครั้งแล้วค่ะ รู้สึกชื่นชมกับความรักของคุณ และความเก่งของคุณค่ะ แวะมาให้กำลังใจที่ตอนที่ยังต้องเป็น single parent ในการต่อสู้กับความชาญฉลาดของสาวน้อยต่อไปค่ะ คาดว่าอีกหน่อยคุณคงไม่เป็น single parent แน่ๆๆๆๆ ผู้หญิงมีมดลูกแค่คนละอันค่ะ มีสองอันหรือสองข้างนี่ผิดปกติแล้ว ที่พูดถึงสงสัยเป็นรังไข่มากกว่า อาจมีลูกยากกว่าปกติถ้ามีข้างเดียว แต่มีโอกาสถ้าองค์ประกอบอื่นๆๆไม่ผิดปกติค่ะ จะแอบมาติดตามผลงานคุณเรื่อยๆๆค่ะ จากคุณ : crabapple (crabapple) - [ 12 พ.ค. 52 12:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เป็นหัวข้อที่น่าสนใจมากค่ะ จะได้เอาไว้ระวังหนุ่มๆ ฮิฮิ ทำบล็อกเลยสิคะ จะได้เก็บไว้อ่านนานๆ แฟนคลับหาง่ายด้วยค่ะ จากคุณ : deutsche_Jana - [ 12 พ.ค. 52 23:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ใช่ค่ะ ทำบล็อคอย่างคุณ #134 บอกเลย หาอ่าน ง่ายด้วย เจอชื่อคุณปีเตอร์ที่เว็บไหน กระทู้ไหน ก็คลิกไปอ่านที่บล็อคได้ทุกครั้งเรื่อง ทุกหมวดเลย จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 12 พ.ค. 52 23:38:54 A:65.102.183.4 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ขอแสดงความเสียใจเรื่องคนรักด้วยค่ะและดีใจที่คุณมีนางฟ้าตัวน้อยที่เป็นทุกสิ่งอย่างในชีวิตของคุณ เมื่ออ่านเรื่องจริงของคุณแล้วเศร้าใจและรู้ซึ้งถึงความรู้สึกที่คุณมีให้กับคนรักค่ะขอเป็นกำลังใจกับความตั้งใจที่คุณกำลังทำและสัญญาที่ให้ไว้กับคนรักของคุณ สำเร็จไวๆนะค่ะ เนื้อเรื่องของคุณที่ได้อ่าน เมื่อมองย้อนกลับมาหาตัวเองทำให้รัก (นอกจากพ่อแม่เราแล้ว)คนรักข้างกายเรามากยิ่งขึ้นค่ะเพราะเขาทำให้เราสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกของเราเองว่าเขารักเรามากเพียงใดและจะทำความรักที่เขามอบให้เราแปรสภาพที่บวกความรักของเราเข้าไปและส่งกลับไปให้คนรักมากยิ่งขึ้นค่ะ ขอบคุณที่นำบทความดีๆมาให้อ่านค่ะ บางครั้งคนอื่นอาจมองความรักของเราเป็นเรื่องเพ้อเจ้อเพ้อฝันแต่เมื่อเขาคนนั้นมาเจอกับตัวจะรู้ว่ามันเป็นแบบไหนและยากที่จะให้คนอื่นเข้าใจในความรักของตัวเองได้ ไม่มีใครเข้าใจความรักของเราดีนอกจากตัวของเราเองค่ะ แล้วจะเข้ามาอ่านบทความของคุณอยู่เรื่อยๆนะค่ะ(ไม่ได้ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นนะค่ะแต่จะนำบางเรื่องที่ดีสำหรับตัวเองมาปรับปรุงความรักของเราให้ดียิ่งขึ้นค่ะ)แต่ใช่ว่าเรื่องของคุณกัปตันไม่ดีเป็นบางเรื่องนะค่ะดีทุกๆเรื่องค่ะแต่ในเรื่องของความรักเมื่ออ่านแล้วดีที่สุดในความรู้สึกของเราค่ะ พูดพรั่มซะนานจบดีกว่าเดี๋ยวคุณกัปตันจะรำคาญซะก่อน ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : ความรู้สึกมักสัมผัสได้เสมอ - [ 13 พ.ค. 52 10:43:56 A:118.175.88.82 X: TicketID:214816 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ความคิดเห็นที่ 133   แอบมาอ่านหลายครั้งแล้วค่ะ รู้สึกชื่นชมกับความรักของคุณ และความเก่งของคุณค่ะ แวะมาให้กำลังใจที่ตอนที่ยังต้องเป็น single parent ในการต่อสู้กับความชาญฉลาดของสาวน้อยต่อไปค่ะ คาดว่าอีกหน่อยคุณคงไม่เป็น single parent แน่ๆๆๆๆ ผู้หญิงมีมดลูกแค่คนละอันค่ะ มีสองอันหรือสองข้างนี่ผิดปกติแล้ว ที่พูดถึงสงสัยเป็นรังไข่มากกว่า อาจมีลูกยากกว่าปกติถ้ามีข้างเดียว แต่มีโอกาสถ้าองค์ประกอบอื่นๆๆไม่ผิดปกติค่ะ จะแอบมาติดตามผลงานคุณเรื่อยๆๆค่ะ จากคุณ : crabapple (crabapple)   ตอบครับ...กะจะเขียนไปเรื่อยๆ ก่อน จนกว่าจะไม่มีเวลาได้จับ คอมในระบบปฏิบัติการปกติ...                ยินดีครับ ความคิดเห็นที่ 134   เป็นหัวข้อที่น่าสนใจมากค่ะ จะได้เอาไว้ระวังหนุ่มๆ ฮิฮิ ทำบล็อกเลยสิคะ จะได้เก็บไว้อ่านนานๆ แฟนคลับหาง่ายด้วยค่ะ จากคุณ : deutsche_Jana   ตอบ...ว่า.  เพิ่งรู้นะครับนอกจาก ผมเป็น หัวโจกให้กับแฟนคนเรือแล้ว ยังมีแฟนคลับในนี้ด้วย เอาเป็นว่า คำตอบด้านล่างนะครับ แต่จะเขียนไว้แล้วกันช่วงนี้ add favor ไว้ก่อน วันว่างแวะไปฟังวิทยุ ที่นี่ก่อนได้ครับ http://www.geocities.com/titanicneverdie/index02.htm ฟรีโฮส.. ชั่วคราวแฟนคนเรือ บางเวลาคนแน่นๆมันจะหยุดพัก แล้วทำการใหม่ในอีกไม่กี่นาที หรือ ชม.ต่อมา ความคิดเห็นที่ 135   ใช่ค่ะ ทำบล็อคอย่างคุณ #134 บอกเลย หาอ่าน ง่ายด้วย เจอชื่อคุณปีเตอร์ที่เว็บไหน กระทู้ไหน ก็คลิกไปอ่านที่บล็อคได้ทุกครั้งเรื่อง ทุกหมวดเลย จากคุณ : งามแสงเดือน - [ ตอบ...เดี๋ยวจัดให้นะครับ..ขอเวลา ด้อมๆมองๆ รอเขาเปลี่ยน เซิร์ฟ..ก่อน ความคิดเห็นที่ 136   จากคุณ : ความรู้สึกมักสัมผัสได้เสมอ - ตอบ...ด้วยความยินดีครับ..แต่บอกว่าไม่รำคาญหรอกครับ แค่แวะมาเยี่ยมกันก็..วิเศษสุดแล้ว อยากบอกว่าตะกี้ กำลังจะสมัคร ...ก็ My god................  ขึ้นว่า  ขออภัยค่ะ เว็บ BlogGang.com กำลังทำการเปลี่ยน server               จึงจำเป็นต้อง ปิดการรับสมัครชั่วคราว                       ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ มีโครงงานอยู่นะครับ ตั้ง server เอง ไว้สำหรับ  ทำสโมสรแฟนคนเรือ แต่ว่า หัวโจกอย่างผมยังไม่ว่าง มาจัดการหาที่ตั้งให้มัน กะจะตั้งไว้เป็น สาธาณะด้วย แบบไร้โฆษณาแทรกใดๆ เว้น ข่าวรับสมัคร ลูกเรือ เท่านั้น ครับ...ถึงเวลานั้นคง สร้างบล็อคได้เองง่ายๆ เอาเป็นว่า ผมจะสร้าง แล้ว เขียนไว้ใน วิชาการก่อนแล้วกัน และขอเล่าคร่าวๆผ่านทางนี้ก่อน เรื่อยๆ จนกว่า บล็อคเขาจะเปิดอีกหน ...  นะครับ ใช้ กูเกิล หา ชื่อผมดู ก็อาจจะได้ เยอะพอควรในเครือข่าย อาจจะเจอได้ไม่ยาก ........เดี๋ยวต่อด้านล่างครับ...... จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 12:16:24 ]

ความคิดเห็นที่ 138 มาติดตามต่อ กระทู้ตกไปแล้ว ทำให้หายากมากค่ะ จากคุณ : filmgus - [ 13 พ.ค. 52 13:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ผมเลย ย้ายบางส่วนไว้ที่ บอร์ดของ เว็บผมเอง...ซึ่งเพิ่งได้สติเอาไปไว้ ตะกี้นี้เอง ก็แปลกดี...แต่รวบรวมไว้ บ้างแล้วละครับ...แล้วค่อย ทำบล็อคอีกที แต่รู้สึกว่าที่ บอร์ดของ แฟนคนเรือ วางตัวอักษรไปแล้วท่าทางจะอ่านง่าย กว่าพอสมควรเลย...ละครับ http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=honeycrewclub&topic=1&page=1      เมื่อครั้ง ที่ผม ลีฟ มารอบที่แล้ว เพื่อมาทำธูระที่สถานฑูตสหรัฐฯ (ไทย) แล้วเอาลุกสาวตัวน้อยมาด้วย คราวนั้น ความสัมพันธ์ ของนางฟ้าตัวน้อยของผม เริ่มมีกับ เพศแม่ ที่อาจจะมาเป็นแม่เธอ หลายคนเลยทีเดียว แต่ก็ครับ ความเป็นไปได้เมื่อผม จูงมือ ปนอุ้มลูกสาวนั่งรถไปนู้นมานี้ แล้วไปหาพบเจอคนที่อาจจะมาเป็นแม่ของลูกนั้น คงไม่เข้าหูเข้าตาสาวๆเหล่านั้น สักเท่าไร ถ้าเขาเหล่านั้นไม่ได้หวังจะมีครอบครัวอย่างแท้จริง คงมีส่วนน้อยที่เขาเอ็นดู เธอได้ตลอด 24 ชม. เพราะผมลองมาหมดแล้ว 5 ชั่วโมงแรก ทนเธอได้ คุยนุ้นนี่กัน (บางคนคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะหนูน้อยพูด อังกฤษ(มะกัน) กับ ฝรั่งเศส (จากย่าสอนมา) แม้กระนั้น ใช้ภาษากลางแล้วก็ตาม บางคนก็พูดไม่ได้กับลูกสาวอยู่ดี ภาษาไทยพูดได้นิดหน่อย คือ สวัสดีค่ะ กับ หม่ำไหม? จะกินอย่างเดียวเลย  หลังจาก ห้า ชม.ผ่านไป ชักเริ่มเหงื่อตกเมื่อ สาวน้อยถ่าน (แบต) ไม่หมดง่ายๆ ชวนทำนุ้นทำนี่ ตลอดเวลา ในใจสาวคนนั้นคงคิดว่า นี้ชั้นจะมาเอาพ่อเธอทำพันธุ์นะยะ แล้วนี่เธอไม่หลับไม่นอนเราจะทำพันธุ์กันต่อได้อย่างไร เด็กอะไรไม่ยอมเหนื่อยอ่อน (ประมาณนี้ผมดูสีหน้าเธอออก ) เพราะเมื่อผมพูดว่า อืม เดี๋ยว อีกสองวัน มีน้า อา แถวๆนี้ มีศักดิ์เป็น ปู่เล็ก ย่าเล็ก (ทวดหรือเปล่านะ ) ทางพ่อแท้ๆผม จะพาแกไปเที่ยวทะเล ขอไปกันเอง นั่นหมายถึงผมเป็นอิสระ ชั่วคราว ประมาณ วันเดียว กับหนึ่งคืน ท่านสองท่านนี้ไม่มีหลานเล็กๆแบบนี้แล้วเพราะโตไปหมดเรียบร้อย ดังนั้นจึงเห่อมากๆโดยเฉพาะหลานที่ หน้าตาประหลาดแตกต่างแบบนี้           หลังจากที่เนื้อเรื่องดำเนินมาถึงตรงนี้...(อนาคตแม่เลี้ยงใจร้ายหรือดีไม่ทราบได้ ) ยิ้มเผล่ออกมาทันที ...คนมันดูออกครับ ( เหมือนเราๆท่านๆที่แค่นยิ้ม แล้วพอถึงเวลาที่ยิ้มออกจากใจนั่นละ )  ผมเหรอไม่ดีใจแม้แต่น้อย โธ่ พ่อแม่ลูกมันต้อง ลุยด้วยกันสิครับ คุณเธอ...(ผมโพล่งออกมาในใจด้วยสีหน้า)          ตกไปครับ ห้วงนั้น ขอบอกตรงๆว่าเน้นสาวไทย ด้วยที่ว่า ต่างชาติต่างภาษา ตามทฤษฏีแล้ว จะเอ็นดูกันมากมายกว่าปกติด้วยความแปลกของเชื้อชาติครับ มีผลงานวิจัยออกมาแล้ว ถ้าตัวเป็น คอเคซอยด์ (ฝรั่ง )แล้วแม่เป็น ฝรั่ง ที่ไม่ใช่แม่แท้ๆ ผลคือ ปกติธรรมดา เหมือนแม่ไทย กับ ลูกเลี้ยงคนไทยก็ ใช้ชีวิตไปวันๆ ถ้าน่ารักหน่อย เด็กนิสัยเรียบร้อยหน่อยก็อาจจะลงตัวได้ง่าย แต่ถ้าไม่ก็ เวรกรรมละครับ แล้วแบบนั้นผมไม่ต้องเอาลุกแพ็คลงกล่องไปทำงานด้วยเหรอ? ถ้าหากปู่ย่า เธอสิ้นไปแล้วด้วยความชราภาพ ทางเดียวคือ พึ่งความมีน้ำใจของสาวๆในบ้านเกิด เพราะร้อยละร้อย เอ็นดูแม่หนูคนนี้ด้วยดีเสมอมาแต่จะเท่าไรไม่ทราบครับ          ตามหาเธอคนนั้นทุกวิธี การสารพัด อินเตอร์เน็ต เพื่อนแนะนำ และอื่นๆ ทุกวิธีนำมา ให้พบเจอผมไปมาหมด พร้อมๆกันนั่นละ จะว่าเลือกก็ต้องยอมรับกันไปว่าเลือกจริงๆสำหรับ งานนี้ หลายนางเหล่านั้นผม รู้จักคบหาพร้อมๆกัน โดยไม่ได้เน้นสิ่งใดพิเศษ เสนอมา ก็ตอบกลับไป เสนอมาก สนองมาก เสนอน้อย ก็สนองมาก แล้วแต่ความเป็นไป แต่ไม่เกี่ยวกับการที่จะได้มาเป็นแม่ของลุก นิสัยผู้ชายแล้ว ถ้าหากไร้เงื่อนไขในการให้ได้มาซึ่ง เพศตรงข้ามแล้ว กรณีผมไม่ได้อยากได้มาเพื่อ เนื้อหนังมังสาเหมือน เกาก่อน คราวนี้ต้องการมาฝากผี ฝากไข้ ฝากลุกสาว ข้าวของต่างๆ ในบ้าน ย่อมต้องพิเศษกว่าปกติ          แปลกตรงที่ว่า ในวัยก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดแบบนี้เสมอไป กว่าจะคิดได้ก็จนมาเจอแม่ของลูกในตอนสุดท้าย  มันแปลกครับเรื่องนี้         สัญชาตญาณผู้ชายทั่วไปแล้วจะ กระทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งของต้องประสงค์โดยเฉพาะสตรีเพศ เอาทั่วไปเลยนะครับ ไม่นับกรณีที่มีเงื่อนไขแบบผม ย้อนเวลาไปเก่าก่อน         เบื้องต้น เมื่อพบเจอสาวถูกใจแล้ว สิ่งที่ไม่ใช่ธรรมชาติของตนเองมักปรากฏขึ้นทันที คือ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า หน้าผม การแต่งตัว จะดูเว่อกว่าปกติ แต่งเต็มที่ เข้าห้องน้ำบ่อย (ทั้งชายหญิงนั่นละ ) ไปบ้วนปากแปรงฟัน กันใหญ่ ยังกับ จะโดนไปจูบปากกันตอนแรกเจอยังไงยังงั้นเลย และนานแค่ไหน ฝ่ายชายก็รอได้ยิ้มเผล่อยู่แบบนั้น ซึ่งไม่ว่าจะเป็นการ แกล้งให้รอของฝ่ายหญิง หรือ ติดด้วยปัจจัยอื่นๆ ไม่ว่าฟ้าฝน การจราจรใดๆก็ตาม แต่จำไว้เถอะครับ เมื่อถึงเวลาที่เขาได้คุณแล้ว สิ่งเหล่านั้นจะย้อนเข้าตัวทันที         จากเคยรอได้ยืนยิ้มเผล่ ครั้งยังไม่ได้เสียกัน คอยสังเกตุก่อนว่ายิ้มนั้น จริงใจหรือ จิงโจ้ บางคนแม้ยิ้มก็จริงแต่แววตาเป็นทุกข์ประมาณว่า เฮ้อกว่าจะมาได้ เล่นไปสาม ชั่วโมง ถ้าครั้งแรกเป็นแบบนั้นแล้ว วันหนึ่งอยู่กันไป ไม่ใช่ยืนยิ้มแน่สำหรับอนาคตในหลายปีข้างหน้า คงจะได้ยินคำว่า " นี่คุณไปไหนมา ทำไมไม่รักษาเวลาเลย ชักช้า น่ารำคาญ"  ระวังไว้ครับ จากเคยแต่งตัวหล่อเหล่า ผมเพ้าเรียบร้อย ก็กลายเป็น ไอ้หนุ่มที่ใกล้แก่แล้ว นอนแหมบบนที่นอน เผลอ ตดให้ดมอีกต่างหาก แล้วก็ ไม่สนใจคุณด้วย ก็เป็นได้           สิ่งต่อมาคือ โชว์พาวเวอร์ต่างๆนานา เพื่อให้เป็นจุดสนใจ ของสตรีเหล่านั้น คนนั้น รถราถ้าหากมี ก็จะหยิบมาคุย กันไปได้ตลอดทาง (ทำไปได้ ) ผมก็เคยทำ แทบจะเรียกว่า บันดาลรถคันนั้นรอเจ้าหล่อนเลย ทำทุกวิธีให้ได้เจอเธอ ไม่ว่าบังเอิญหรือไม่ก็ตาม หยิบเทป หรือ ซีดี มาเซ็ทเพลงเพราะๆซึ้งๆไว้ในรถ รอเลยตอนคุณขึ้นมาค่อยเปิดเล่นให้ฟัง เห็นไหมละอะไรก็ลงตัวไปหมด เพราะเขาสรรสร้าง ไม่ต่างจากสัตว์โลกใดๆเลยครับ ที่จะแสดงจุดเด่น เพื่อดึงดูดตัวเมีย แต่ว่ายุคปัจจุบัน กลับมีออฟชั่นแสดงจุดเด่นมากว่าความเป็นมนุษย์ในยุคก่อน ยุคก่อนๆอาจจะไปช่วยสาวเจ้าทำนาที่บ้า หาบน้ำให้ ปลูกผักให้ แล้วก็ สารพัดจะบำเพิญประโยชน์ให้สาวเจ้าได้รับรู้ซึ่งความพากเพียรเพื่อจะได้เจ้านางนั้นมาเป็น ศรีภรรรยา (ยังมีต่อครับ)           วิธีต่อมาที่บรรดาผู้ชาย (เพศเดียวกับผมนี่ละมักกระทำกันเพื่อให้ได้มาคือ) เมื่อคบหากันไปได้ระดับหนึ่งแล้ว ขึ้นอยู่กับเวลาและท่าทีของ หญิงนางนั้นที่มีด้วย ถ้าสายตาเธอบ่งบอกเป็นประกายชัดเจนละก็ หาทางสิครับไปบ้านเธอให้ได้ คุณผู้หญิงคิดนะครับว่าถ้าเรานึกแค่ชอบผู้ชายคนหนึ่ง หรือ หลงชอบเขา แล้วเขาก็มีจีบ เรา มาหลังๆ ไม่อยากไปเที่ยวที่อื่น กลับอยากไปบ้าน ไปคอนโด ไปหอพัก หรือ อะไรก็ตามแต่ นั่นเตรียมยาคุมไว้ได้เลย ถ้าคิดว่ายังไม่พร้อม กินรอไว้เลยแน่นอนที่สุด แต่ถ้าไม่ใช่ ก็หาทางเอาตัวรอดกันตามวิธีที่คุณคิดออกแล้วกันไม่ว่า จะปฏิเสธ หรือ อาจจะให้ คนอื่นๆมาอยุ๋เป็นเพื่อนทำอะไรกินกันในบ้าน ก็น่าจะดีกว่า เพราะถ้าหากอยู่สองคนแล้ว ฝ่ายชาย จะทำการรบแบบรุกคืบไปเรื่อยๆ ได้ในที่สุด คุณจะเสียพื้นที่การรบ ไปแล้วเรียกกลับไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง ก็ใจครึ่งหนึ่งให้เขาไปไม่เช่นนั้น จะยอมให้มา หรือ ตามเขาไปหรือนั่น ที่เหลือ เขาก็แค่ ดำเนินเรื่องไป และส่วนใหญ่ จบลงด้วยประมาณนี้          ถ้ารักไม่จีรังแล้ว ไม่จริงจัง ก็จบด้วยการเลิกรา แต่ถ้าเขาเองก็จริงใจ ก็ดีไปครับ...วัดใจกันไป ลองถามใจตัวเองแล้วป้องกัน ดีกว่า จากใจเลย คำว่า "ดูวัวให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ " หรือ ให้ไปดู หัวนอนปลายเท้า คำพวกนี้ใช้ได้ตลอดไปชั่วนิจนิรันดร์ครับ..........ลองคิดดู..แล้วจะยิ้มได้....           แล้วจะมาเขียนต่อครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 13:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 140 อีกเรื่องว่าที่แม่ของลูก ผมนั้น ตอนนี้พิสูจน์ทราบว่า สมองมีพอควรเจอผมแกล้งซะจนป่านนี้ ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม หรือ ทะลุไปถึงไหนแล้วไม่รู้แต่ด้วย เชาว์ปัญญาที่เธอมี ก็ทำให้รอดพ้นไปได้ อย่างน้อย เรื่องของภาษาสื่อสาร เรื่องของ ความมุ่งมั่นอุดมการณ์ แล้วพบกันใหม่ วรรคหน้าครับ เดี๋ยวมาต่อตอนเย็นๆ จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 13:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ความคิดเห็นที่ 138   มาติดตามต่อ กระทู้ตกไปแล้ว ทำให้หายากมากค่ะ จากคุณ : filmgus   ตอบ ครับ ตกไปอยุ๋ใน กระทุ้แนะนำสัปดาห์ที่แล้ว แล้วก็ ห้องชานเรือน มีสมาชิกท่านหนึ่งแนะนำไปน่ะครับ ไม่ก็ ด้านบนนี้ละ จ๊ะ จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 20:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 142 เรื่องนั้น เมื่อครั้งหนึ่งของผม ย้อนนึกไปถึงสันดานผู้ชายที่เขียนโดยผู้ชายแล้ว คงน่าดูชม ก่อนหน้านี้ได้เขียนไว้ ก่อนหน้านี้สองสามวรรค บ้างแล้ว แต่ก็ยังมิได้ เน้นย้ำแต่อย่างใด การที่ เพศชายจะกระทำต่อเพศหญิงเพื่อให้ได้มาซึ่ง เพศตรงข้ามไม่ว่าวัตถุประสงค์จะเพื่อ มาสืบพันธุ์ (สืบเผ่าพันธุ์ ดำรงตระกูล)ต่อไป  หรือ เพื่อความใคร่ชั่วคราว อันนี้คงชัดเจนแล้วครับว่า มันก็คงมีแค่สองแนวทาง คือรัก กับ ใคร่ ส่วนจะเป็นแบบไหน ท่านผู้หญิงเลือกเอาครับ เพราะฝ่ายชายไม่เสียหายหรอก แต่ไม่รุ้หลังๆมามีกฎหมาย ว่าผู้ชายโดนข่มขืนขึ้นมาได้ (อยากรู้จักจะมาข่มขืนผู้ชายอย่างผมได้ไง ???) เมื่อนานมาแล้วก่อนผมจะรู้จักกับความรักนั้น ก็รู้จักความใคร่ก่อนซึ่งเป็นไปตามธรรมชาติ ของมนุษย์ เมื่อแต่เป็นชิ้นเป็นอันก็ตอนเป็นหนุ่มทำงานแล้ว จะไม่นับห้วงก่อนหน้าแล้วกัน เพราะก่อนหน้าในสมัยวัยรุ่น เท่าที่เดินตามเพื่อนฝุงรุ่นพี่ ๆไปแล้วดูว่าตัวเองโง่ยังไงไม่รุ้สิ นั่งดู เขาเที่ยวไปตามคาเฟ่ เอามาลัยให้นักร้อง (ทั้งที่รู้ว่าเขามีผัวรออยู่บ้าน ) แนะ ก็ยังจะไปอีกเผลอๆวันดีคืนดีไปหลงรักเขา จนเงยหัวไม่ขึ้นด้วยซ้ำไป อันนี้พบบ่อย แต่กับตัวผมเองไม่พบครับเพราะหนีเข้ามาในรั้วแห่งระเบียบวินัยซะก่อน เพื่อดัดสันดานตัวเอง แต่พบเจอได้เมื่อกลับบ้านไปเจอเพื่อนวัยเดียวกันยามโรงเรียนปล่อยพัก วันศุกร์(เย็น) ส่วนมากจะพบสมหวัง เมามันกับสิ่งที่ได้มา (สตรีข้างตัว) บ้างก๊อกหักร้กร้าวเพราะเขาไม่รัก (เมามาย เปลืองโซดา) ก็มีเช่นกัน แต่ใช่ว่าจะรอดครับผมเองครั้นเมื่อจบมาได้บรรจุลงในหน่วยต่างจังหวัดใน เขตภาคตะวันออก บ้านเกิดก็เอาเลยครับ บรรดารุ่นพี่ หัวหน้า ผู้บังคับบัญชาซึ่งเจนโลกอยุ่แล้ว รับน้องเลยพาไปเที่ยวตั้งแต่อาบอบนวด จนถึง  ตู้กระจกที่ บริการนาบอย่างเดียว เยอะครับ แถวนั้นตอนนั้นผมดื่มสุราเป็นบ้างแค่เป็นงานเป็นการ หนักบ้างบางโอกาสสังคมทหารพาไปเลี่ยงไม่ได้เลย เพราะถ้าแอบไม่ไป ก็ไม่รู้จะไปซุกอยู่รูไหนของค่ายนั้น เฮ้อ ขนาดปิดห้องอยู่แล้ว มันยังงัดเข้ามาลากออกไปกันเลยโดยมีหัวหน้าเป็นหัวหัวโจก คิดๆไปแล้วว่างจัดครับ วันจันทร์ แฮ้งค์ มึนหัวขออนุญาต วันอังคารมาทำงาน บ่ายแก่ๆกลับบ้านพัก (ในค่ายนั่นละ) วันพุธ กีฬาหน่วย วันพฤหัส มาทำงาน บ่ายๆ กินข้าวเสร็จงานไม่มีหายหัวไปอีก ส่วนหนึ่งของค่ายนี่ละ ไม่ก็ไม่จีบสาวชาวบ้าน รอบๆค่าย วันศุกร์เข้าเมืองหลวง มาดูแสงสีบ้าง ตอนนั้นผมตัวคนเดียวแล้ว เสียพ่อไปได้หลายปีนานพอควรแต่ก็ยังฝันถึงท่านทุกวี่วัน และเข้าใจท่านมากขึ้น  ท่านคงเหนื่อยที่ต้องหาเลี้ยงผมและ ครอบครัวในตอนนั้น มาว่ากันต่อเรื่องของการรับน้องที่หัวหน้า แลรุ่นพี่จัดให้ผม ๆตามไปที่ สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง นั่งร้องเพลงอยุ่สองสามเพลงได้ เอาแล้วมีผู้หญิงหลายคนเดินมาแบบไม่ทันตั้งตัวรุ่นพี่พยักเพยิด แล้วบอกว่า “เลือกให้แล้ว รับรองว่าดาวของที่นี่เลย “  ผมละจะตายให้ได้เลย กำลังเมา หายเมาเลย ตอนนั้น มองไปก็ไฟแดงๆ เขียวๆ มันสวยจริงไหมน๊า...ควัก (ไฟฉายออกมาส่องดู) รุ่นพี่ถีบผมตกเก้าอี้แกมหยอก “เมิงเอามาส่องหน้าน้องเขาทำไม เสียมารยาท “  ผมก็พาทีตอบไปทันควันว่า ส่องก่อน จะได้รู้ว่าใครพี่ใครน้อง ผมจะได้เรียกถูก ไม่ได้เหรอครับพี่ขอส่องหน่อย (พี่ๆกับหัวหน้าก็ บ่นกันงุมงัมว่าเอาไฟฉายมาทำห่าไรของ(มัน) ผมนะ )   ผมตอบไปว่า พกมาตั้งแต่ออกเวรแล้วยังไม่ทันได้อาบน้ำเลยก็โดนลากมาเนี่ยละ อ้ออีกอย่าง ไม่มีตังค์แชร์ด้วยหรอกนะ ใครยศสูงสุดเลี้ยงไปแล้วกันนะ หัวหน้าตอบ “กรูรู้แล้วเว้ย อันนี้งบกลาง รวมกันมา ต้อนรับเอ็งไง “   โล่งอก คนจะเก็บเงิน พามาอยู่ได้ผมนึกในใจ กะว่าจบมาจะเก็บตังค์สักกะหน่อยไม่ได้เล้ย สงสัยคิดผิดแล้วเลือกทางนี้แต่อย่างน้อยมีข้าวกินละนะ บ้านฟรี มีเคเบิ้ลให้ดูด้วย ฟรีอีก วกกลับมาถึงน้องที่ผมกล่าวถึงที่ผมส่องหน้าไปแล้ว แซวกันใหญ่นั่น จำชื่อไม่ได้แล้วครับ เธอมานั่งตักผมพรวด ผมตกใจ ขยับหลบ มารู้ตอนหลังวันรุ่งว่า เขาเหมามาแล้วหมอนวด หมอนาบนั่นละครับ รู้สึกว่าจะหลายบาทอยู่แล้วทุกคนก็ แยกย้ายกันไปตามสถานที่ของตัวเอง เป็น อพาร์ทเม้นท์ บริเวณนั้นละ พาไปเข้าห้องนัน่ละครับไม่ต้องคิดอ้อม สิ่งที่ผมกระทำคือ คว้า ชีวาส ขวดบนโต๊ะไปด้วยเป็นของตัวเองซะเลยเพราะท่าทางท่านอื่นๆ จะจดจ่อไปที่อื่นหมดแล้วแต่ผมไม่ทิ้งไว้อย่างที่ เด็กที่มาบริการคิดกัน (อดแหลกกันไปแล้วกันของแพง )  หลังจากเข้าห้องไปแล้วสิ่งที่พบก็คือ เจ้าหล่อน แปลงร่างไวมากแผล่บเดียว กระโจมอกแล้ว  ผมหันไปมอง แล้วถอนหายใจ จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 20:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 143 สมมุติให้น้องนางนั้นชื่อ บี แล้วกันนะ  หล่อนคิดว่าผมคงจะเริ่มดำเนินกรรมวิธีผสมพันธุ์เลย ซึ่งผมดันมีความคิดเป็นอื่นไป ด้วยเพราะชอบร้องเพลงแล้วคิดลึกอยุ่แล้วด้วยทำให้ผมถามเธอไปวา มาจากไหน ทำไมมาทำงานนี้ คงไม่ได้มาในห้องสองต่อสองเพื่อนวดในราคา แพงแบบนี้หรอกนะ  (คำตอบก็คือ ใช่ พี่จะทำอะไรได้ทุกอย่าง เช้ามาค่อยไปส่ง ก็พอค่ะ)   สิ่งที่กระท่ำต่อไปคือนั่งคิดว่า อืม ถามต่ออีกว่า ถ้าเหมาแบบนี้ทั้งคืนก็รับแขกคนเดียวใช่ไหม  ถ้ามากกว่าหนึ่งมาไหม?  (ตำตอบคือ มี เต็มที่ 3 คนที่รับมาก็มีมาแล้ว คนละสอง ชม.) ผมนั่งเงียบ ปัดเศษให้เป็นแค่สองคนต่อคืนแล้วกันนะ คำนวณในใจก่อน เดี๋ยวเธอได้ยิน ผู้หญิงคนหนึ่ง ต่อเดือนมีประจำเดือน ตกประมาณ 5 วันเดือนนึงมี 30 วันดังนั้น วันว่างก็เป็น 25 วันต่อเดือน นั่นหมายความว่าต้องทนขมขื่นใจ เดือนละ 50ครั้ง/50 คนทั้งที่ไม่ใช่สามี หรื อคนรักตัวเอง และหมายถึง ปีละ 600 คน ถามต่อ ทำมากี่ปีแล้ว (เธอตอบ)  3ปีเศษ ผมตาโต นึกในใจเศษไม่ต้องหรอกมั้งแบบนี้ งั้นก็เท่ากับขมขื่นใจมาแล้ว 1800 คน นึกถึงชื่อเพลงๆ หนึ่งออกทันที  “ถึงเธอจะผ่านผู้ชายร้อยพัน..... “ แต่งานนี้ผมคงไม่คิดจะซ้ำเติมเธอหรอก จึงตัดสินใจสั่งอาหารมาเพิ่ม เลยไหนๆก็งบกลางอยากเลี้ยงดีนัก ไล่เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนเดิม ชุดที่จะกลับบ้านก็ได้ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่เธอเตรียมมาด้วย เธองงแต่ก็ทำตาม ยืนเปลี่ยนต่อหน้านั่นละคงคิดว่า ผมอาจเปลี่ยนใจถ้าเห็นของดี  แต่ไม่เลยครับไม่มีวัน ผมเห็นภาพผู้ชาย พันแปดร้อยคนยืนอยู่เต็มไปหมดสารพัดอาชีพ เลยนึกว่าอย่าซ้ำเติมเธอเลยให้เธอได้พักบ้างสักวันแล้วกัน  พลันเธอก็ยังงงๆ ต่อไป สิ่งที่เธอทำได้และผมให้ทำก็คือ มานั่งใกล้ๆ ชงเหล้า ผสมกันเข้าไป เธอก็แสนดี ตัดสินใจดื่มเป็นเพื่อน ตรงนั้น ผสมโค้กแสนแพงของสถานบันเทิงนั้น (ขวดละ 55 บาท) ช่างมันอีกนั่นละ เจ้ามือมี แล้วก็ กับแกล้มเพียบตอนนั้นเพิ่งเที่ยงคืน ยังแหกปากร้องเพลงได้อีกนานโข ในห้องมีครบเลย หนังอย่างว่าก็มีด้วยครับ แต่ไม่ดู กลับเสียเหลี่ยมที่ตั้งใจไว้ซะก่อน หนังประเภทที่ว่า ถ้าดูกับคนรัก หรือ ภรรยาแล้ว หลายคนที่มาอ่านถ้ามีครอบครัวแล้วเคยประสบตรงนี้มาจะทราบว่า ดูไม่จบหรอกครับ แค่ต้นๆเรื่อง ก็เป็นเรื่องแล้ว    ฮิๆๆ สรุปได้ว่าเธอนั่งชงเหล้าให้ผม เปลี่ยนเพลงหาเพลง เปิดไฟสลัวๆ เท่านั้น ไม่แตะต้องตัวเธอเลยหรือ มีบ้างจับมือ กอด นั่งตัก (เธอนั่งตักผมนะ )ไม่ใช่ผมนั่งตักเธอ  (ยังไม่คิดถึงวัยเด็ก คิดถึงแม่ขนาดไปขอสาวๆนั่งตักแบบนั้น น่า)   สอบถามไปมาก็ได้ความสรุปคร่าวๆว่า บ้านก็ยากจน น้องเรียน นาจะโดนยึด เข้าตามตำราหนังน้ำเน่าเลย คืนนั้นเธอได้กินอาหารดีๆ ได้พักผ่อน สบายใจ ผมสั่งข้าวผัดปู กล่องโต ให้เธอไปด้วย กับยำไข่แมงดาทะเล แสนอร่อย ติดไปให้ด้วย (หัวหน้าจ่าย บิลรวม ) สมน้ำหน้า ผมคิดได้แค่นั้นจริงๆ นั่นคือเหตุการณ์ที่ทำให้ผม มองแบบผุ้วิเคราะห์ว่า เราทำไปเพื่ออะไร จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 20:55:10 ]

ความคิดเห็นที่ 144 สิ่งที่เธอทำได้และผมให้ทำก็คือ มานั่งใกล้ๆ ชงเหล้า ผสมกันเข้าไป เธอก็แสนดี ตัดสินใจดื่มเป็นเพื่อน ตรงนั้น ผสมโค้กแสนแพงของสถานบันเทิงนั้น (ขวดละ 55 บาท) ช่างมันอีกนั่นละ เจ้ามือมี แล้วก็ กับแกล้มเพียบตอนนั้นเพิ่งเที่ยงคืน ยังแหกปากร้องเพลงได้อีกนานโข ในห้องมีครบเลย หนังอย่างว่าก็มีด้วยครับ แต่ไม่ดู กลับเสียเหลี่ยมที่ตั้งใจไว้ซะก่อน หนังประเภทที่ว่า ถ้าดูกับคนรัก หรือ ภรรยาแล้ว หลายคนที่มาอ่านถ้ามีครอบครัวแล้วเคยประสบตรงนี้มาจะทราบว่า ดูไม่จบหรอกครับ แค่ต้นๆเรื่อง ก็เป็นเรื่องแล้ว    ฮิๆๆ สรุปได้ว่าเธอนั่งชงเหล้าให้ผม เปลี่ยนเพลงหาเพลง เปิดไฟสลัวๆ เท่านั้น ไม่แตะต้องตัวเธอเลยหรือ มีบ้างจับมือ กอด นั่งตัก (เธอนั่งตักผมนะ )ไม่ใช่ผมนั่งตักเธอ  (ยังไม่คิดถึงวัยเด็ก คิดถึงแม่ขนาดไปขอสาวๆนั่งตักแบบนั้น น่า)   สอบถามไปมาก็ได้ความสรุปคร่าวๆว่า บ้านก็ยากจน น้องเรียน นาจะโดนยึด เข้าตามตำราหนังน้ำเน่าเลย คืนนั้นเธอได้กินอาหารดีๆ ได้พักผ่อน สบายใจ ผมสั่งข้าวผัดปู กล่องโต ให้เธอไปด้วย กับยำไข่แมงดาทะเล แสนอร่อย ติดไปให้ด้วย (หัวหน้าจ่าย บิลรวม ) สมน้ำหน้า ผมคิดได้แค่นั้นจริงๆ นั่นคือเหตุการณ์ที่ทำให้ผม มองแบบผุ้วิเคราะห์ว่า เราทำไปเพื่ออะไร   หลายเวลาผ่านเลยไปผมเจออีกมากมายที่ไม่ใช่แบบนี้ ส่วนมากถ้าจะได้มาซึ่งผู้หญิงนางนั้น ถ้าหลงเขา ผู้ชายมักโชว์ออฟ โชว์พาวเวอร์ และสร้างสถานการณ์ต่างๆ มากมายให้เป็นจุดเด่น อะไรที่ทำให้หญิงนางนั้นเห็นได้ทำหมด แนะให้สุภาพสตรี มองผู้ชายที่เป็นธรรมชาติที่สุด ไม่ฝืน ไม่เว่อร์เกิน แม้จะรวย แล้วเว่อร์ก็ยิ่งแย่ใหญ่ คุณอาจจะอึดอัดใจ ได้ในที่สุด       ที่เคยเล่าไว้ตอนนั้นแล้วว่า แม้กระทั่ง เซ้ทเพลงในรถไว้เพื่อรอเปิดตอนสาวเจ้า มาขึ้นรถ เพื่อฟังแล้วอารมณ์ดีก็เป็นอีกหนึ่งมาตรการ     แต่งตัวปะพรมอย่างเต็มเหนี่ยวเพื่อให้สาวเจ้าไม่เหม็นขี้หน้า หรือ เหม็นจริงๆ    ครั้นพอเริ่มชินกันแล้ว ก็สารพัดที่จะหว่านล้อม บอกรักสารพัด  เหมือนกับว่ามันง่ายมากเลย (ครับจากประสบการณ์ตรง หลงเขายังไม่ได้รักสักหน่อย แค่ต้องการตัว ก็บอกรักเขาแล้ว )  ตรงนี้ต้องระวังว่าเป็นเช่นนี้จริงๆ โดยเฉพาะท่านผู้หญิงที่คิดว่า หน้าตาตัวเองพอไปวัดไปวาได้ ให้ดูปัจจัยแวดล้อมด้วยนะครับว่า เขารักเราที่หน้าตา หรือ เพราะตอนนั้นเราไปทำอะไรให้เขาประทับใจหรือไม่ ใช่  ไปช่วยชีวิตเขา หรือ เป็นนางพยาบาล เย็บแผลให้เขา แล้วรู้สึกกัน อันนี้ก็เป็นบุพเพสันสิวาสได้ครับไม่ว่ากัน แต่ถ้าอยู่ รู้จักกัน โดยไปเดินสวนจตุจักร แล้วให้น้อง หรือ ให้เด็กวิ่งมาขอเบอร์โทรละก็ ถือว่าห่ามพอควร อีกหน่อย ก็จะทำห่ามกว่านั้น จนกระทั่งได้ตัวคุณมา วิธีทางเมื่อ เมามัวในใจมากแล้วก็ คิดในใจว่าทำอย่างไรให้ได้เธอมา ทำอย่างไรถึงจะอยู่สองต่อสองได้ บางคนมีใจให้ฝ่ายชายเด่นชัดก็ แน่นอนไม่ต้องคิดต่อเลย  ดังนั้น ถ้าฝ่ายหญิงไม่แสดงอาการอย่างได้จนเด่นชัดแล้ววางตัว นั่นหมายถึงท่านยังมีโอกาสพิสูจน์รักได้อีกพอควร ทนไม่ได้หายไปเองก็ช่วยไม่ได้แต่ ปลอดภัยกับท่าน จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 21:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 145 สิ่งที่ผมพบ และผ่านมาคือ ผู้หญิงบางคนก็ ฟ้องกลับมาด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก ว่าทำไม หมายความอย่างไรแต่สายตา มันหยิกแกมหยอก ชวน ไป นุ้นไปนี้ ไม่ปฏิเสธ สุดท้ายชวนไปที่ๆ คิดว่า อยุ่กันสองคนได้ ไม่ว่าบ้านเธอ บ้านผม หรือ โรงแรม ก็ตาม ก็ยังไม่ปฏิเสธ โดยสาวเจ้าก็น่าจะรู้ตัวดี อยู่แล้ว โดยมากแล้ว ฝ่ายหญิงมีใจรักให้ร้อยเปอร์เซ็นต์ และยินยอมกระทำตามฝ่ายชายทุกอย่าง ส่วนเรื่องจะลงรอยกันได้ เป็นแม่ของลูกที่ดีหรือไม่นั้น ผมไม่ทราบได้  เพราะหลายคู่ที่กระทำไปแล้ว เมื่อเบื่อในร่างกายกันและกัน ปรากฏว่าเหลือแต่ความที่ไม่ลงรอยกันล้วนๆเลย สุดท้ายก็แยกทางกันในที่สุด อุบายอีกอย่างที่ ผู้ชายยุคหลังๆกระทำ และผมเคยเห็นคือ ไม่พาหรอกเข้าโรงแรมม่านรูด ลงทุนหน่อย โรงแรม 4-5 ดาวไปเลย เปิดห้องไว้ ทานอาหาร กัน บรรยากาศพาไป ทำให้ผู้หญิงซึ่งมีใจให้หนุ่มเจ้าอยู่แล้ว ได้คิดในใจว่า ไม่ได้มาม่านรุดสักหน่อย แล้วอาจจะเข้าใจฐานะ ของฝ่ายชายผิดไปก็ได้ ทั้งที่บางครั้ง บางคน สวมหน้ากากแห่งฐานะ เต็มที่เพื่อมาโชว์สาวเจ้า โรงแรมและอาหารมื้อนั้นอาจจะเอาเงินเดือนทั้งเดือน มาทุ่มเลยก็เป็นได้ ..........(ตรงนี้บอกไว้แล้ว ว่า  ดูหัวนอนปลายเท้าครับ ) รู้ได้ไงเหรอ?  ผมนี่ละ เคยคิดแล้วดันไปบอกเพื่อนไป ว่าเขาไม่ยอมไปเที่ยว ด้วยที่อื่นๆเลยเหรอ? ลองแบบนี้ดูสิ ทุ่มทุนสร้าง  มันก็ทำกันจนได้ ดีนะที่คู่นี้ อยุ่กันตลอดรอดฝั่ง แต่ฝ่ายหญิง โขกสับได้เพื่อนผมคนนี้อย่างหนักหน่วงข้อห้า อวดรวยให้เห็น จากนั้นมาต้องเลี้ยงเจ้าหล่อนแบบ สมบูรณ์ตลอดมาไม่มีทางได้เงยหัว เพราะถ้าหือเมื่อไร พ่อของสาวเจ้า นายตำรวจใหญ่ ระเบิดสมองมันแน่ๆ เ  และ ถ้าฝ่ายหญิงไม่มีเงินถุงรองอยู่ละก็ หาไปพอเลี้ยงลูกสาวเขาไป เพราะตอนได้เสียกัน บอกไปแล้วว่า ทุ่มเงินหมดเดือน????  ดีนะผมไม่ได้เผลอทำบาปไป ถ้าคราวนั้นกลายเป็นแค่ทางผ่าน รู้ได้ไงที่สอง ก็คือ บางคนจะไปหาสาวเจ้า ที่นัดเจอ ก็มีแบบนี้ด้วยบ่อยๆ รถพ่อ หรือ ไม่มีพ่อ ก็รถเพื่อน เสื้อผ้า หน้าผม ยืมเพื่อนมันให้หมด อย่าให้ขาดของต้องประสงค์ ดีไม่ดียืมบ้านเพื่อนอีก มีฐานะหน่อย บ้านสวย สาวก็คิดว่า คงสบาย แล้วเขาคงรักจริง ........  งานนี้ใส่หน้ากากเข้าหา ฝ่ายเสียคือ ฝ่ายหญิง (เสียตัว ) แล้วไม่ได้ตามที่คาด ต้องทนอยู่กันไปแบบกัด  กระป๋องปลาซาร์ดีนกันไปตามระเบียบ ยุคมือถือเฟื่องฟูใหม่ๆ ราคาแพงมาก สองสามหมื่น เมื่อตอนนั้น ผมมีมันได้เพราะแม่ของนางฟ้าตัวน้อย เพื่อนๆข้างตัว ก็ แหม  โชว์ออฟ กันใหญ่ ตามระเบียบ ได้ผลด้วยสิ ยุคที่ โทรศัพท์ คนสัก 100 คนจะมีใช้ก็แค่ 10กว่าคนแบบนั้น เมื่อมันเครื่องล่ะ สองหมื่นเศษในยุคนั้น  และแปลกมันกลายเป็น สิงทีดึงดูดเพศตรงกันข้ามได้อย่างดีทีเดียว แปลกครับแต่จริง    ต่างกันกับสัตว์ ที่จะชูคอ กางหาง ส่งเสียงร้อง  ไม่ก็ ทำท่าทางต่างๆ ดึงดูดตัวเมียให้สนใจ แต่คนเรากลับมี สิ่งที่แปลกกว่าอีก ในเรื่องปัจจัยที่ไม่ใช่ ปัจจัยสี่ สิ่งเล็กน้อยพวกนี้ยอมรับครับว่า ก่อนที่ผมจะพบรัก กับแม่ของลูก นั้น พบเจอมาหลากรูปแบบ ทั้งผมโดนหลอก และผมอกหักเขาก็มี โดยเฉพาะห้วงก่อนโกอินเตอร์ ผมราศีจับมากๆ ไม่รุ้เพราะอะไร อาจเป็นเพราะข่าวสารมันกระฉ่อนออกไปก็ได้ ทำให้ผู้หญิงเหล่านั้น มองผมในลักษณะปมเด่นในหมุ่ชายอื่นก็เป็นได้ แต่ก็ทำไม่ได้ครับในเมื่อ สิ่งเหล่านั้น ที่เป็นผมในตอนนั้น เกิดจาก ภรรยาที่อยู่แดนไกลของผมมอบมาให้ เพียงแต่เรายังไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแค่นั้นเอง แล้วผมจะเปลี่ยนตัวเองไปเพื่อ มองคนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อ ถ้าไม่มีเธอ ผมก็คงเป็นแค่ ทหารที่ หม่นหมอง ธรรมดารอวันที่จะ early ในอนาคตหลายสิบปีข้างหน้า ไก่งามเพราะคน คนงามเพราะแต่ง คนมีคามสุข ดูมีสง่าราศี  คนมีสุข แล้วยิ้มแย้ม ดูหล่อและมีเสน่ห์ได้อย่างไม่ได้ตกแต่งใดๆเพิ่มเติมเลย มันเกิดจากความหวัง ความมั่นใจนั่นเอง ไม่วาท่วงท่า ลีลาการเดิน ผิดไปจากตอนที่ อยู่ไปแบบที่เป้าหมายยาวไกลนัก ไม่ว่าสิ่งใดเกิดขึ้นในโลกนี้  ผมคิดว่า อุบายเก่าๆ ของคนโบราณ คำพังเพย ใช้ได้ดีเสมอมา ลองหยิบจับมาปัดฝุ่น แล้ว วิเคราะห์คำเหล่านั้นดูเถอะครับ แล้วจะทราบดีว่า มันมีประโยชน์กับ ลูกผู้หญิง อย่าให้ผู้ชายอย่างเรา หรือ อย่างผมได้ ใช้การเรียกร้องความสนใจจากเพศตรงข้าม แบบที่เกิดกว่าสัตว์เลย  ถ้าจะเป็นการใกล้เคียงธรรมชาติของสัตว์โลกมากที่สุด น่าจะเป็นการกระทำมากกว่า การนำข้าวของ เครื่องใช้ ออฟชั่นมาเป็นเครื่องมือ มองไปแล้ว ผมคิดเล่นๆว่า ถ้าลิงมันเอาโทรศัพท์ไปแนบหูโทร แล้ว ตัวเมีย หรือ จ่าฝูงตัวอื่นๆ จะเกรงใจ และ หลงรักมันหรือไม่นะ คงเป็นแค่วัตถุแปลก แทะๆเล่นเท่านั้นเอง ธรรมชาติชายหญิง ง่ายๆ ถ้ามายืนรอสาวเจ้า ตรงนั้น แล้วทักทายบ่อย ๆตรงเวลาทุกๆวัน นี่ก็เป็นการแสดงของสัตว์โลกเพื่อดึงดูดแบบปกติ   เดินเจอสาวเจ้าที่มุมตึกตรงนั้น บ่อยๆ ทุกวันแม้จะเจตนาก็ตาม แล้วส่งยิ้มให้นี่ก็ใช่ ทำไปนานๆ วันหนึ่งคุณหายไปแล้วแอบดู เธออาจจะ ยืนหันรีหันขวางมองหาคุณก็ได้ นั่นแปลวาเธอสนใจคุณแล้ว (คุณผู้ชายบ้างคราวนี้)    หรือ กระทำใด ๆก็ได้เพื่อเธอซึ่งเป็นธรรมชาติของคนปกติทำให้กันได้ ไม่โอเว่อร์เกินไป เช่น ความเผื่อแผ่อื่นๆ แม้เพื่อนร่วมงานในที่ทำงานเดียวกัน ชงกาแฟมาเผื่อสาว เจ้าทุกวันๆ และถามเธอ ไต่ถาม อาสา ต่างๆ ที่ไม่เซ้าซี้เกินไป เธอไม่เอาไม่ต้องก็คือไม่ต้อง แต่ถ้าเธอพยักหน้า ก็นั่นหมายถึงเธอก็รอดูพฤติกรรมคุณอยู่เช่นกัน ไม่ผิดเลยสำหรับพฤติกรรมพวกนี้  แต่ผิดถ้าหาเป็นไปมากกว่า การกระทำที่เสริมแต่ง   .............. บางครั้ง รักของผมนั้น เรียกว่า มีอุดมการณ์รักร่วมกันก็ว่าได้ เธอกำเนิดท่ามกลางธรรมชาติ ผมเองก็เช่นกัน เรารักในสิ่งที่เป็นไปของโลกที่สร้างมาแบบดั้งเดิม  เราก็รักเช่นนั้นเหมือนกัน เธอศรัทธา และสนับสนุนกลุ่ม กรีนพลีซ ผมก็ด้วย สิ่งเหล่านี้ นานๆคงเกิดบนโลกทีนึง สำหรับรักครั้งก่อน ที่สร้างปาฏิหาริย์ให้ผม จนเกิดเป็นนางฟ้าน้อยๆที่น่ารักคนนี้ จากการสนทนาในหัวข้อเดียวกันในเว็บต่างประเทศที่ผมเข้าไป เพราะสมัยนั้น ยังเพิ่งเห็นว่า เจ้าอินเตอร์เน็ตนี้เหรอ? ทำให้ผมได้เข้าไปอ่าน ข้อความในต่างประเทศได้ ข่าวนี้อยู่ต่างประเทศเหรอ? มันมหัศจรรย์สำหรับผม ผมแปลกใจ และชอบมัน จนผมได้เจอเธอ แล้วเราก็แลกเปลี่ยนกันจนเกิดเป็นกิจวัตรประจำวัน  ทุกวันที่เธอไม่เห็น ผมมาโพสถามตอบในเว็บๆหนึ่งในอเมริกา เธอจะเที่ยว โพสพอก ถามไว้ว่าเห็นผมไหม นั่นก็คล้ายพฤติกรรม การเหนี่ยวนำ จุดเด่นระหว่างสัตว์โลกที่ผมกล่าวข้างต้น แม้ผมนอนป่วยอยู่ก็คิด กระวนกระวายว่าวันนี้ยังไม่ได้ ไปโพสข้อความถึงเธอเลย จะรอไหมนะ จากนั้นจึงได้แสดงตัว ไม่มากแลกอีเมลกัน จากตอนแรก ต่างคนต่าง ไม่สนใจจะ บอกอีเมล อ้อ ลืมไป เธอมีอีเมลครับ แต่ผมไม่มี และผมไม่รู้ความจำเป็นการใช้งานมันด้วย เธอจึงสมัครให้ผมพร้อมบอก วิธีใช้มาให้ ผมคิดในใจ แบบโง่ๆ ว่า (มันคิดตังค์เพิ่มหรือเปล่าหว่า ส่งไปนอกเชียวนะ ตายแน่เลย )  ถามเธอไปตรงๆ ได้รับตัวอักษร แกมหัวเรา เลข 5 เต็มจอเลย ผมนั่งอายเล็กๆอยู่ในเน็ตคาเฟ่ กลางเมือง ชายทะเลนั้น คนเดียวเงียบๆ             แม้ตอนใช้ โปรแกรมแชทยอดฮิต เวอร์ชั่นแรกสุดและมันเริ่มใช้ การสนทนาผ่าน head phone ได้เป็นครั้งแรก ผมยังถาม เจ้าของร้านแบบไม่อายเลยว่า ชั่วโมงละ 40 แน่นะ คุยผ่านเจ้านี้แล้วไม่คิดเงินผมเพิ่มนะ ถ้าใช่ก็โอเคครับ ขอบคุณ  ไม่น่าเชื่อเลยว่าปัจจุบัน ผมจะจบการศึกษาทางด้าน IT ขั้นสูงสุดมาได้ตลกตัวเองที่สุดเลย .............แถม่คลิปที่ฮิตที่สุดบนเรือ เมื่อนานมาแล้วหนึ่งคลิปหลายคนคาดไม่ถึงว่า ฝรั่งมังค่า ฟังเพลงแบบนี้เข้าไปแล้ว  มันส์กันมาก ถามเลย สาวๆในภาพประเทศอารายยยยยยย จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 21:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 146 บทสรุปประจำวันนี้...... คือ ยังไม่ได้เดินทางกลับอยู่ดี โรคระบาด กระจายไปทั่วโลกเลย กี่สิบประเทศแล้วไม่รุ้          แล้วที่สำคัญ เรื่องรักครั้งใหม่ที่ ยังเริ่มเขียนให้อ่านกันไม่ได้ ไม่อยากเขียนไปแล้ว fail ทีหลัง  เพราะทุกวันนี้ก็บินสวนกันไป สวนกันมา ร่ำไป ผมมา ถึง สุวรรณภูมิ นั่งรถไป ดอนเมือง แม่คุณ ก็โผล่ไปที่ โรม ไม่รู้ จะไปหา พระสันปาปา กระมัง แล้วเมื่อไร จะได้พบกันละนะ แบบนี้ อีกหน่อย งพ่ออยุ่ เบอมิวด้า แม่อยู่ อิตาลี ลูกอยู่ ชิคาโก ผลสรุปคือ ยังไม่พร้อมจะเล่าเลยครับ ปล่อย แม่คุณทูนหัว คนไหนๆก็ตาม ทำตามนั้นไปก่อนส่วนผม เดี๋ยวกลับไปนอนกอดลูกสาวต่อ จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 22:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 147 สามเดือนสำหรับ ลูกสาว และ 9 เดือน สำหรับ ......รักครั้งใหม่... จากคุณ : seamanfanclub - [ 13 พ.ค. 52 22:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 148 จริงด้วยอยู่ในกระทู้แนะนำสัปดาห์ที่แล้ว ขอบคุณค่ะ ปล. จากรันทดน้ำตาท่วมจอ เป็น เริ่มสนุกตื่นเต้นแล้ว จากคุณ : filmgus - [ 14 พ.ค. 52 10:42:14 ]