ความคิดเห็นที่ 1 หลังจากนั้นพอเราได้งานปุ๊บ เราก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น งานใหม่เราต้องทำเป็นกะ และทำ 6 วันต่อสัปดาห์ และในช่วงที่ที่ทำงานขาดคน บางวันเราก็ต้องทำงานควบสองกะ คือสิบสองชั่วโมงรวด แต่เราก็กระตือรือร้น และตั้งใจทำงานเต็มที่ เพราะเรารู้สึกดีกับตัวเองที่สามารถหาเงินได้เองอีกครั้ง ถึงแม้จะได้น้อยกว่าที่เคยได้ครึ่งต่อครึ่งก็ตาม บางวันเราเหนื่อยมาก เรากลับมาบ้านล้มตัวลงนอนนิ่งๆบนโซฟาแล้วบอกว่า “เหนื่อยจังเลย” แฟนเราบอกว่า “ทำไมคนไทยชอบบ่นเหนื่อย บ่นเบื่องาน บ่นเพื่อนร่วมงาน คนประเทศชั้นไม่เห็นจะบ่นเลยว่างานหนัก ทุกคนตั้งใจทำงาน ทุ่มเทกับงาน ภูมิใจกับงาน” เราก็บอกว่า “อ้าว ชั้นก็แค่จะแชร์แค่นั้นเองว่าวันนี้ทำงานเหนื่อย หรือเวลาเพื่อนร่วมงานงี่เง่าๆ” เราคิดแค่ว่าเค้าเป็นแฟน เราก็อยากจะแชร์เรื่องนู้นเรื่องนี้ที่เราเจอในแต่ละวันให้เค้าฟัง แต่เค้ากลับมองไปแล้วว่าเราบ่น หลังจากนั้นเราก็เลยสัญญากับตัวเองว่าเหนื่อยแค่ไหนก็จะไม่ปริปากพูดว่าเหนื่อย เบื่อก็ห้ามพูด เพราะถ้ามันจะทำให้เค้ารู้สึกแย่ไปด้วย เราก็คงเลือกที่จะไม่พูดดีกว่า เราภูมิใจกับการเปลี่ยนแปลงอยู่ได้ไม่นาน แฟนเราก็เริ่มติงว่าทำไมงานมันเอาเวลาของเราไปหมดเลย ตื่นมาเราก็ไปทำงาน กลับมาบ้านเค้าก็นอนแล้ว บางทีแทบไม่ได้เจอกันเลยเป็นสัปดาห์ มันก็เลยกลายเป็นว่าเราทำงานมากจนเราไม่มีเวลาให้เค้า จนในที่สุดเค้าก็รู้สึกว่า “ทำไมชั้นต้องมาอยู่เมืองไทยด้วย” จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:02:36 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พอเมื่อเดือนที่แล้วเพื่อนสนิทเค้ามาเที่ยวเมืองไทย และเค้าก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ก่อนไปเค้าก็ไปปาร์ตี้ด้วยกัน โดยที่เราก็ไปทานมื้อเย็น และคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่เราจะกลับบ้านไปพักผ่อนแล้วให้เค้าไปเที่ยวกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน หลังจากนั้นก่อนเค้าไปตจว.เค้าก็ให้เงินค่าเช่าห้องเราไว้แล้วบอกให้เราจ่ายให้ด้วย เพราะเค้าไม่อยากให้เราจ่ายเลท ในระหว่างที่เค้าไปตจว.เราคุยกันน้อยมาก คุยสองสามนาทีเค้าก็ขอตัววาง แล้วช่วงนั้นเราก็มีปัญหาสุขภาพคือจู่ๆก็หายใจไม่ออก ทานอาหารไม่ได้ นอนไม่หลับ คือหายใจได้แค่ช่วงสั้นๆ ทรมานมาก แล้วก็เป็นอาการป่วยที่กระทบกับงานมากเพราะเราต้องเจอลูกค้ามากมายในแต่ละวัน มีวันนึงที่เราหายใจไม่ออกอย่างรุนแรง แล้วโทรหาเค้า ระหว่างที่คุยเราก็พูดโต้ตอบเค้าไม่ได้เพราะเราหายใจไม่ออก เราเริ่มร้องไห้ วิ่งไปหาเพื่อนร่วมงานให้ช่วย และพออาการทุเลาลงเราก็ไปหาหาหมอ หมอก็เอ็กซเรย์แล้วบอกว่าดูปอดแล้ว ปอดคุณเพอร์เฟ็คท์นะ คุณเครียดอะไรรึเปล่า เราก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราเครียดเรื่องอะไร เราเครียดที่แฟนเราดูห่างเหินไปมากตั้งแต่เพื่อนเค้ามา เค้าเฉยชากับเรา เค้าไม่มีเราอยู่ในแพลน เค้าอาจอยู่กับคนอื่นเวลาที่เราโทรไปแล้วไม่รับ เราคุยกับเค้าแบบตัดพ้อว่าเราอยากจะละทิ้งทุกอย่างแล้วนะ เพราะอาการที่เราเป็นอยู่มันทรมานเหลือเกิน แต่เค้าก็ดูไม่ค่อยจะใส่ใจเราซะเลย พอเค้ากลับมาถึง เค้าไม่กอดทักทายเรา แทบจะไม่มองเรา นั่งเล่นเน็ทบอกว่าเช็คเมล เราก็บอกว่ายังเช็คไม่เสร็จอีกเหรอ กลับมายังไม่ได้กอดกันเลยนะ เค้าก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วบอกว่า “เราต้องคุยกันหน่อย” เราตัวชา แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าอยากเลิกกับเรา เพราะเค้ารู้สึกว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าไม่อยากจะกลับมาเมืองไทยเพื่อเราแล้ว เพราะเค้ารู้สึกว่า 5 – 6 เดือนที่ผ่านมา ความรักที่เค้าได้จากเรามันไม่เพียงพอให้เค้ากลับมา เราก็ถามเค้าว่าเพราะอะไร เค้าก็พูดเรื่องที่เราไปกันไม่ได้ เราหึงเค้า เราไม่เชื่อใจเค้า ทั้งๆที่เค้าเลือกแล้วว่าเป็นเรา และพยายามทำให้เราเชื่อใจเค้ามาเป็นปี เราหาอะไรทำด้วยกันยากเสมอ จะไปดูหนังสักเรื่อง เราก็ชอบไม่เหมือนกัน คนนึงอยากดู คนนึงไม่อยาก ฟังเพลงก็ฟังด้วยกันไม่ได้ เราชอบฟังเพลงเฮ้าส์ เค้าชอบฟังเฮฟวี่เมทัล เค้ารักการออกกำลังกาย รักการไปยิม เราไม่ชอบออกกำลังกาย เค้าบอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า การสื่อสารก็ไม่ดี ที่เราต้องทำงานสองกะก็เพราะเราปฏิเสธคนไม่เป็น เจ้านายขอให้ทำก็ทำ เราให้เค้าได้ไม่พอกับที่เค้าต้องการ เหมือนเราหยุดพยายามที่จะทำให้ความรักของเรามันสวยงามและมีความสุขเหมือนตอนที่เราคบกันใหม่ๆ ซึ่งเราเถียงว่าไม่จริง เราไม่เคยหยุดพยายาม เราแค่อยู่ในช่วงที่เจอปัญหาต่างๆถาโถมเข้ามา เค้าก็บอกว่าเค้ารู้สึกว่าต้องช่วยเราแก้ไขปัญหาต่างๆไม่รู้จักจบจักสิ้นซักที เหมือนเค้าต้องช่วยเราตลอด เราก็บอกว่าเรามีอะไรเราก็แค่อยากแชร์ แต่ทุกอย่างที่เราแชร์ไม่ได้หมายความว่าเราต้องการ solutions เค้าบอกว่าเค้าก็มีความกังวลเรื่องงาน และเรื่องอื่นๆเหมือนกัน แต่เค้าก็ไม่บอก ไม่แชร์กับเรา เค้าบอกว่าทุกอย่างมันเป็นปัจจัยภายนอก แต่เราเป็นสิ่งที่เค้าจัดการได้ ด้วยการตัดเราออกไป เราถามว่าไม่คิดถึงบทสนทนาดีๆที่เราเคยมีมาตลอดเหรอ เค้าบอกเรายังเป็นเพื่อนกันได้ เรายังคุยกันได้ แต่ชั้นไม่รักเธอแล้ว จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:05:01 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราหน้าด้านขออยู่กับเค้าต่ออีกสองสามวันหลังจากที่เลิกกันแล้ว เพื่อที่จะรอส่งเค้าที่แอร์พอร์ทก่อนที่เราจะขนของกลับบ้าน แต่เช้าวันที่เค้าจะกลับ เราก็จับได้ว่าเค้าแอบติดต่อกับผู้หญิงคนนึงที่เค้าเจอตอนไปตจว. ซึ่งเค้าบอกว่าไม่มีอะไร เป็นแค่เพื่อน เราถามว่าใช่คนที่โทรมาเมื่อวานแล้วยูบอกว่าเป็นญาติยูใช่มั้ย เค้าบอกใช่ ขอโทษที่โกหก แต่เค้าเบื่อเวลาที่เราหึงเค้า เค้า sick of it ก็เลยเลือกที่จะไม่บอกเรา (แล้วทำแบบนี้มันน่าเชื่อมั้ย) เราโกรธและเปลี่ยนใจไม่ไปส่งเค้าคืนนั้น เพราะคิดว่าเค้าอาจจะอยากให้คนอื่นไปส่งมากกว่าเราก็ได้ แล้วเราก็คิดว่าช่างปะไร ก็แค่คนโกหกคนนึงที่เรารัก จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:08:55 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่หลังจากนั้นมาทำไมเราถึงรู้สึกแย่ก็ไม่รู้ เราคิดว่าถ้าเราอธิบายอะไรต่างๆให้เค้าฟัง ถ้าเรามีเวลาให้เค้ามากกว่านี้ ถ้าเราไม่ได้ตกงานจนจิตตกตอนนั้น ทุกอย่างมันจะลงเอยอย่างนี้มั้ย เค้าเด็กเกินไปใช่มั้ย เค้าเองรึเปล่าที่ไม่ strong enough to be my man หรือเรามันงี่เง่าเอง ความคิดสับสนต่างๆวิ่งวนเต็มหัวไปหมด เค้านอกใจเราหรือเปล่า เค้าเลิกรักเราตั้งแต่เมื่อไหร่ จริงๆแล้วเหตุผลคืออะไรกันแน่ ทำไมเราถึงกับต้องเลิกกัน เค้าบอกว่าโดยรวมเราเข้ากันได้ 80% แต่ก็ยังมีเรื่องที่เราเข้ากันไม่ได้ เราก็บอกว่าแปดสิบนี่ยังน้อยไปอีกเหรอ รู้มั้ยว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เราจะเจอคนที่เข้ากับเราได้ทั้งหมด เราบอกเค้าว่าเราเชื่อว่าคนรักกันย่อมปรับตัวเข้าหากันได้เสมอ แต่เค้าบอกว่า “มันเหมือนเราไม่พยายามกันแล้วไง” เค้าบอกว่าเค้าจะเจอคนแบบนั้นรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว เค้าบอกว่าเค้าก็ไม่แน่ใจว่าที่เราเลิกกันไปมันเป็นความคิดที่ดีรึเปล่า แต่ตอนนี้เค้าอยากเลิก เพราะตอนเค้าไปเที่ยวตจว.กับเพื่อน เค้าไม่คิดถึงเราเลย มันเหมือนกับเป็นการทดสอบตัวเค้าเองว่าเค้ายังรักเราอยู่มั้ย แต่เรามองว่าก็เพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมาค่อนปีมาหา มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะไม่นึกถึงเรา เค้าบอกว่ามันอาจจะดีกับเราทั้งคู่ เราจะได้ค้นหาตัวเองอีกทีว่าเราเป็นยังไง หลังจากที่เราอยู่ใน relationship แบบต่อเนื่องมา 4-5 ปีรวมตอนที่คบกับแฟนเก่าด้วย เราอาจจะลืมไปแล้วว่าตัวเราเองเป็นยังไง เค้าบอกว่าเราต้องรักษาระยะห่างเพื่อที่จะได้ดูว่าเรายังรู้สึกยังไงต่อกัน จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:09:34 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราพยายามเขียนข้อเสียของเค้าลงกระดาษ แต่เราได้แต่เหตุผลงี่เง่าแบบ กินข้าวแล้วไม่อยากจะล้างจาน, เห็นเพื่อนสำคัญกว่าเรา (เค้าเคยบอกว่าเพื่อนกับแฟนมีความสำคัญอยู่ในระดับเดียวกัน) แต่เราคิดอะไรที่แย่ๆเกี่ยวกับเค้าไม่ค่อยออกเลย ตอนนี้ทำได้แค่ทำบุญเยอะๆ สวดมนต์ เสี่ยงเซียมซีถี่จนตอนนี้จำได้หมดแล้วว่าถ้าได้เลขอะไร หมายถึงอะไร เพราะเซียมซีเหมือนกันเกือบทุกที่ นั่งสมาธิ (ไม่ค่อยสำเร็จ) พาลคิดไปว่า เค้าไม่นับถือศาสนาอะไรเลย สวดไปกุศลมันจะฉายรังสีให้เค้ามองเห็นอะไรๆในมุมอื่นต่างจากที่เค้ามองอยู่บ้างมั้ย หรือมันจะไม่มีผลอะไรเลย ขอโทษที่อาจจะเขียนแบบจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกนะคะ แต่ตอนนี้เราสับสนเหลือเกิน รู้สึกเหมือนชีวิตมันหายไป 80% ตอนนี้เหลือแค่ตัวเรา ที่ลืมไปแล้วว่าตัวเองเคยเป็นยังไงสมัยที่ไม่มีแฟน หา self-esteem ไม่เจอ ชั้นมันแย่มากขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเธอแค่เจอคนอื่นแล้วไม่บอกกัน แค่อยากเขียนระบายให้มันออกไปจากหัวบ้าง ถ้าเพื่อนๆมีคำแนะนำหรือประเด็นต่างๆที่ดูเหมือนเราจะลืมคิดไปก็แนะนำได้นะคะ เพราะบางทีเราก็รู้สึกเหมือนมันตันไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี แฟนเราจะกลับมาเที่ยวกับเพื่อนเค้าต่อกลางเดือนนี้ เรายังชั่งใจอยู่ว่าจะไปเจอเค้าดีมั้ย เพราะเค้าฝากของไว้ที่เรา หรือเราจะเอาไปไว้ให้ที่ตึกเค้าก่อนเค้ากลับมาดี เพื่อแสดงสปิริทว่า ชั้นรักษาระยะห่างแล้วนะที่ไม่ไปเจอเธอ เฮ้อ... จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:19:17 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 6 bros before hoes อยู่แล้วค่ะ เราไม่เคยมีความรักจริงๆเราเลยบอกไม่ได้ ขอให้คุณโชคดีแล้วกันค่ะ :) จากคุณ : หนูฟั่นเฟือน - [ 4 พ.ค. 52 15:35:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอาน่า...หลายๆสิ่งหลายๆอย่างมันได้ระบายออกมาจากใจคุณมาเยอะแล้วนี่ เราว่าคุณก็มี logic ในการคิดและเข้าใจปัญหาอยู่พอสมควรแล้วนะ ไม่รู้สิ อยู่ไปอยู่มาคุณจะปรับความรู้สึกได้เองล่ะ จะกลับไปเจอหรือจะเว้นระยะให้แฟนเข้ามาง้อเราเอง สถานการณ์และความรู้สึกจะบอกคุณเองว่าต้องทำอย่างไร ฟังใจตัวเองชัดๆมันกำลังบอกอะไรบางอย่างคุณอยู่ (ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาเล้ยแต่เป็นแค่คนรับฟังเท่านั้นเองนะ) จากคุณ : GSK - [ 4 พ.ค. 52 15:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณค่ะคุณ GSK กับคุณหนูฟั่นเฟือน เราก็อยากเว้นระยะให้เค้าคิดได้นะคะ แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าทิ้งระยะแบบหายไปจากชีวิตของกันและกันเลย พอเรานึกถึงกันเมื่อไร ก็จะนึกถึงแต่เรื่องเก่าๆแย่ๆที่ไม่เคยได้อธิบาย ไม่เคยเข้าใจกัน แต่ตอนนี้ถ้าจะดื้อดึงตามอธิบาย เค้าคงยิ่งวิ่งหนี และอาจจะหนีไปตลอดกาลเลยก็ได้ ทุกอย่างมันหาทางสายกลางยากจังเลยค่ะ หรือว่าเราเป็นพวก all or nothing ก็ไม่รู้ :( จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 15:50:14 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ใจเย็นๆนะคะ รักษาใจให้กลับมาเป็นปกติ ดีกว่าค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ - [ 4 พ.ค. 52 15:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ เพราะเหนี่ยวรั้งไว้คนที่เจ็บคือเรา อันนี้เป็นเรื่องที่เจอมากับตัวค่ะ ตอนแรกทรมานมาก ตัดใจไม่ได้ ทำดีกับเค้าทุกอย่าง เพราะมีหวังว่าเค้าจะกลับมาหาตัวเอง มานั่งนึกตอนนี้ยังตลกตัวเองเลย ขอให้คุณแข็งแรง ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ทานข้าว สังสรรค์กับเพื่อนๆ หาอะไรทำเพื่อให้คุณสบายใจ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ ถ้าเค้าบอกว่าไม่รักแล้ว ยังไงเราก้อเปลี่ยนเค้ายากค่ะ เวลาผ่านไปสองปี ตอนนี้เรากับแฟนเก่าก้อเป็นเพื่อนกันค่ะ จากคุณ : finelineSD - [ 4 พ.ค. 52 16:32:41 A:76.88.32.35 X: TicketID:212834 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ แวะเอาหนังสือธรรมะของพระอาจารย์ชยสาโรมาให้อ่านค่ะ http://www.fungdham.com/download/book/chayasaro/PrinLoveWeb.pdf ขอไปสอบแล้วจะตามมาอ่านต่อนะคะ จากคุณ : ชะเอมหวาน - [ 4 พ.ค. 52 16:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณคุณ cat_on_a_hot_tin_roof_ คุณ finelineSD และคุณชะเอมหวานด้วยค่ะ เราก็อยากจะทำใจ รักษาใจให้ได้เป็นปกติไวๆจังเลยค่ะ ตอนนี้อาการหายใจไม่ออกก็ยังเป็นอยู่ ถ้าแม้จะผ่านมาเป็นเดือนแล้ว แต่พอนึกย้อนกลับไปก็คิดว่ามันกะทันหันมากเลย เหมือนชั่วข้ามคืนทุกอย่างก็หายไป เหลือไว้แค่ความทรงจำ เราก็คุยกันไว้ว่าจะเป็นเพื่อนกันนะคะ แต่พอเค้ากลับไป เราก็คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ แต่เค้าก็ดูเหมือนจะปิดประตูหัวใจใส่กลอนไปแล้วน่ะค่ะ ซึ่งเราคิดว่า...มันน่าเสียดายจริงๆ เพราะมันเป็นแค่เรื่องจุกจิกๆเท่านั้นเอง ที่เราน่าจะผ่านมันไปด้วยกันได้ แต่เรากลับยอมแพ้ง่ายๆ แฟนเราคำนวณออกมาเป็นค่าใช้จ่ายต่อวันเลยค่ะ เวลาเค้าบินมาหา เค้าจะเอาค่าตั๋วเครื่องบิน round trip หารกับจำนวนวันที่เค้าจะอยู่เมืองไทย แล้วบอกว่าเฉลี่ยออกมาแล้วชั้นต้องเสียค่ามาอยู่เมืองไทยเนี่ย วันละเท่านั้น เท่านี้ ซึ่งเราก็ได้แต่ฟัง เพราะเราก็ไม่สามารถหาเงินมาเป็นค่าตั๋วคืนเค้าได้นี่ ตอนเลิกเค้าบอกด้วยว่า เค้าน่ะมาอยู่เมืองไทยเพื่อเราเป็นปีแล้ว ไม่เห็นเราจะเคยมีทีท่าว่าจะสนใจอยากไปประเทศเค้าบ้างเลย เราก็บอกว่าที่เราไม่เคยพูดว่าเราอยากไป เพราะเรารู้ว่าเงินเราไม่พอที่จะไป เรา afford ไม่ได้ เราเลยไม่อยากที่จะหยิบขึ้นมาพูดออดอ้อนให้เค้าพาเราไป เพราะเราก็คงรู้สึกเกรงใจเค้าไปตลอด ถ้าเค้าอยากให้เราไป ก็อยากจะรอให้เค้าพูดขึ้นมาเองมากกว่า เค้าก็บอกว่า เราก็น่าจะบอกเ้ค้าว่าเราอยากไป น่าจะรู้ว่าเค้าไม่ใช่คนที่คุยยากอะไร ...แต่มันก็สายไปแล้ว เราไม่รู้ลิมิตจริงๆค่ะว่าคนรักกันเนี่ย ขอบเขตที่ให้กันได้มันอยู่ที่ตรงไหน ยังไงถึงจะไม่มากไป ไม่น้อยไป แบบไหนเค้าถึงจะคิดว่าพอดี แล้วเค้าเข้าใจมั้ยว่าเราไม่ได้มีเท่าเค้า เราคิดแล้วอยากจะใช้ชีวิตให้ได้ในระดับเดียวกับเค้าจังเลยค่ะ อยากลดความเหลื่อมล้ำที่เค้าไม่เข้าใจ แฟนเรายังมองเรื่องการแต่งงานของคนไทยที่ต้องมีสินสอดว่าเป็นการขายลูกกิน เราบอกมันเป็นประเพณีน่ะ มันไม่ใช่ว่าต้องเอาเงินเก็บมากองให้พ่อแม่ฝ่ายหญิงแล้วเอาลูกสาวเค้าไป เค้าก็บอกว่าเค้าเข้าใจ ชาวต่างชาติหลายๆคนก็คงบอกว่าเข้าใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่บอกว่าเข้าใจนี่เข้าใจจริงๆหรือเปล่า หรือแค่รับทราบเฉยๆ บางทีมันก็เหนื่อยที่จะอธิบายนะคะ วันท้ายๆเราคุยกันว่า ไหนๆเราเลิกกันแล้ว ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าเราได้อะไรจากการคบกัน เราบอกว่าเราได้เพื่อนมาคนนึง... จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 17:18:34 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในฐานะคนมีประสบการณ์ตรงเหมือนเจ้าของกระทู้ ขอให้ไปร้านหนังสือหาเรื่อง "เป็นอะไรไปความรัก?" ของ ว.แหวน อ่านนะคะ จะช่วยได้มากๆๆๆ เราผ่านช่วงเวลาอกหักมาได้เพราะเข้าใจเรื่องความรักดีขึ้นจากหนังสือเล่มนี้..... เรื่องคล้ายกัน 6 ปีที่แล้วเราเราเจอแฟนที่มาทำงานในเมืองไทย คบกันปีกับ2เดือน ช่วงเวลานั้นเราเหนื่อยมาก อยู่คนละจังหวัด เจอกันอาทิตย์ละครั้ง เราเป็นฝ่ายไปหา90%ในช่วงเวลาที่คบกัน จ่ายเอง ทุ่มเททุกอย่างแต่มีความสุข (ตอนหลังแม่บอกว่านั่นเป็นอาการหลง ไม่ใช่รัก) อยู่ดีๆ เขาก็เจอคนใหม่ที่เขาชอบมากกว่า เขาน่าตาดี ทำงานดี เนื้อหอม คบกับเราได้เป็นปีๆ เพราะเราดี ประเสริฐ ทุ่มเท (เห็นไหม เราต้องมองว่าเราดี :-) ถ้าเราไม่คิดว่าเรามีคุณค่า คนอื่นยิ่งคงมองไม่เห็น แต่อย่าหลงตัวเองเด้อ) ตอนเขาบอกเลิก โอ๊ะๆ เหมือนฟ้าผ่าเปลี้ยงลงตรงกลางใจ เขาบอก ผมรักคุณแต่ passion ไม่มีแล้ว ก็โอเค ทำไงได้ เรื่องความรักคงบังคับใจใครไม่ได้หรอก เราก็จากมา กินไม่ได้ นอนไม่หลับอยู่ 2 อาทิตย์ นอนตาลอยมองเพดาน น้ำตามันก็ไหลๆๆๆ น้องสาวเราก็สงสารเรา คอยถามคอยห่วงใย เพื่อนฝูงก็เป็นห่วงมาหา มาเฝ้า พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัดรู้เรื่อง พ่อรีบบึ่งมาหา พ่อเราดุมาก แต่เชื่อไหมเห็นหน้าเราไม่ว่าอะไรสักคำ ซึ้งน้ำใจ ซึ้งในความรักของครอบครัว หนี้สินที่เราก่อไว้ตอน(หลง)รักผู้ชาย แม่ฝากเงินมาใช้ให้จนหมดทั้งๆที่ครอบครัวเป็นคนมีฐานะ(จน) 2 สัปดาห์ผ่านไป เขาขอกลับมานัยว่าผู้หญิงใหม่ไม่ดีเท่า ก็ยังรักอยู่เลยให้โอกาส แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ถึงรู้ว่า เรายังไม่ใช่สำหรับกันและกัน เลยตกลงแยกทางกันด้วยดี และเข้าใจ ถามว่าเจ็บไหม โอ้ย! เจ็บมากๆ ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้เท่าคนนี้อีกแล้ว แต่เราตัดสินใจเพื่ออนาคตของเราเอง ไม่ได้อยู่ด้วยกันใช่ว่าเราจะรักเขา คิดถึงเขาไม่ได้ คิดว่า รักแท้คือการที่คนที่เรารักนั้นเขามีความสุขต่างหาก ก็คิดอย่างนี้เรื่อยมา และถอยห่างจากเขา 1 ปีเต็มๆที่ใช้เวลาทำใจ ความรักเป็นประสบการณ์ที่ดีนะ พลังของมันยิ่งใหญ่ทำให้เราสามารถทำอะไรเกินตัวได้ตั้งหลายอย่าง อกหักก็ดี มันสอนให้เราแกร่ง เรื่องอกหักสอนกันไม่ได้นะต้องรู้จากประสบการณ์จริง ขอให้เจ้าของกระทู้เข้มแข็ง คุณต้องการแค่กำลังใจให้ฟันฝ่าช่วงเวลาแห่งความทุกข์นี้ไปให้ได้เท่านั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยก็จะรู้เองว่าต้องทำอย่างไร ร้อยคนบอกให้คุณเลิก คุณคงทำไม่ได้ถ้าคุณไม่อยากเลิก ล้านคนบอกให้คุณอยู่ แต่คุณอยากจากไป ยังไงมันก็คือจบ ช่วงนี้พยายามอยู่กับเพื่อนให้เยอะๆ หาคนรับฟัง ความเจ็บมันก็จะค่อยๆเบาบางลง เราโชคดี แฟนเก่าเราตอนรักเขาก็ซื่อสัตย์ ให้เกียรติ ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยตบตี แต่พอตอนหมดรัก เขาไม่ฝืนนะ ทิ้งเลย เหมือนเขาไม่มีหัวใจ นี่คือข้อเสีย ฝรั่งส่วนใหญ่เป็นอย่างนี้ อยากให้เจ้าของกระทู้เข้าใจ เขาเป็นอย่างนี้เสียส่วนมาก เรากลับมาตั้งใจเรียนตรีจนจบ (หลังจากที่เสียเวลาไปๆมาๆต่างจังหวัดจนแทบไม่มีเวลาเรียน) เราตั้งใจฝึกภาษาจนเก่ง สร้างคุณค่าให้ตัวเอง เราคิดถึงเขามากเหมือนกัน มันทรมาน แต่เรามีศักดิ์ศี ไม่โทรหา ไม่ไปหา นานๆคุยกันได้รู้ว่าเขามีความสุขกับคนใหม่ และกับอีกหลายๆคนต่อมา หลังๆทำใจไม่ได้ ฉันบกพร่องตรงไหนเธอถึงไม่รักฉ้านนนน....เลยเลิกติดต่อไปเลยจนถึงปัจจุบัน ตอนนี้ยังไม่ลืมเขาหรอกค่ะ รู้ด้วยว่าอยู่ไหน แต่ไม่ได้รักเขาอีกแล้ว........เขาไม่มีค่าแล้วค่ะ ตอนนี้เราอายุ 30 ต้นๆ เรากำลังจะจบโท เราทำงานกับบริษัทต่างชาติ ตำแหน่งดี เงินเดือนหลายหมื่น เราเลี้ยงดูพ่อแม่ ครอบครัวให้มีความสุข เราเจอแฟนใหม่ที่เพียบพร้อมทุกอย่าง รักเรา ดีกับเรา ดีกับคนที่เรารัก เราได้ไปเที่ยวต่างประเทศตั้งหลายที่ พ่อเราภูมิใจมากที่เราได้นั่งเครื่องบิน พ่อบอกตระกูลเราที่เป็นชาวนา มีเราที่ไปได้ไกลถึงขนาดนี้ และที่สำคัญพ่อภูมิใจที่เราไม่เคยลืมตัวและเป็นลูกที่ดีตลอดมา จบแล้วค่ะ เขียนยาวกว่าเจ้าของกระทู้เสียอีก ใจความแค่อยากให้รับรู้ว่ามีคนเข้าใจนะ เป็นกำลังใจให้ เราผ่านช่วงนั้นมาได้และมีความสุขในตอนนี้ คุณก็ต้องทำได้เหมือนกันค่ะ :-) จากคุณ : ปลาน้อยว่ายทวนน้ำ - [ 4 พ.ค. 52 17:24:30 A:58.10.128.36 X: TicketID:188622 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฟังคุณปลาน้อยว่ายทวนน้ำแล้ว รู้สึกว่ากว่าเราจะไปถึงจุดที่คุณยืนอยู่ได้คงอีกนานเลยค่ะ หลังจากเราเลิกกับแฟน เราโทรหาแม่วันละหลายๆครั้ง จากที่นานๆจะโทรหาซักที แม่ก็รับฟังและปลอบใจเรา พ่อก็บอกว่าสงสารเรา ทั้งๆที่เรากลัวว่าจะโดนว่า แต่ไม่มีใครว่าอะไรเลยค่ะ ทุกคนปลอบใจ พาเราไปวัด ไปทำบุญ บวชชีพราหมณ์ ไปหาหมอดู ทำหลายๆอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำ (เหมือนบัวในตมมาตลอด) ตอนนี้เราก็พยายามเจอเพื่อนบ่อยๆค่ะ มีทั้งคนบอกให้ลืมๆมันไป ก้าวไปข้างหน้า อย่าไปติดต่อเค้าก่อน อย่าเสียฟอร์ม มันอยากไปให้มันไป วันใดมันคิดได้ก็ให้มันคลานกลับมา (คนนะไม่ใช่กิ้งก่า) ถึงตอนนั้นแกก็ไม่ต้องการมันแล้ว บลาๆๆ แต่บางคนก็บอกว่า อยากทำอะไรทำไปเลย อยากเมล์ไปหาเค้า อยากบอกอะไร บอกไปให้หมด อธิบายไปให้หมด จะได้ไม่มานั่งเสียดายทีหลัง แต่ตอนนี้ใครพูดยังไงมา มันก็พูดง่ายกว่าทำนะคะ เรื่องมันยังสดๆใหม่ๆ เราก็ยังฝันร้าย นอนไม่ค่อยจะหลับอยู่เรื่อยมา มีแต่คำถามว่าทำไมๆๆๆๆ แล้วเราจะทำยังไงๆๆๆๆ ตื่นนอนมาความคิดแรกก็คือเรื่องเค้า ความคิดสุดท้ายก่อนนอนก็เรื่องเค้า เราไม่รู้จะสั่งสมองตัวเองยังไง หรือหาอะไรเข้ามาแทนที่ มันจะได้ไม่คิดแต่เรื่องเดิมๆ อาจจะฟังดูนางเอกไปหน่อยนะคะ แต่เรารู้สึกว่าถึงเค้าจะเป็นยังไง เราก็ยังอยากอยู่ตรงนั้นเพื่อเค้า ถึงเราจะเจอคนรักใหม่แล้ว แต่กับเค้าก็ยังอยากให้เค้ารู้สึกว่า ยังไงก็มาคุย มาบ่นให้เราฟังได้นะ ต่อไปเราอาจจะบอกว่า สมน้ำหน้า เห็นมะว่าแกคิดผิดที่ทิ้งชั้น แต่เราไม่ชอบแบบเลิกแล้วหายไปเลย เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันน่ะค่ะ กลายเป็นเพื่อนกัน ด่ากันได้ก็ยังดีกว่า จิตใจฝั่งชั่วร้ายก็คิดเลวๆว่า มาเมืองไทยอีกที ถ้าเจออุบัติเหตุกับกับพิกงพิการล่ะก็ แกจะได้รู้ซะทีว่าคนเดียวที่จะตามไปเช็ดอึเช็ดฉี่แกก็คือชั้น คิดแบบนี้จะใจร้ายไปรึเปล่า จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 18:07:44 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณเจ้าของกระทู้เป็นคนมีหลักการและเหตุผลอยู่แล้ว เท่าที่อ่าน .. คุณสามารถผ่านพ้นห้วงทุกข์นี้ได้  รักคือความทุกข์ ยิ่งรักมากยิ่งทุกข์มาก  ข้อที่พลาดคือ คุณลืมรักตัวเอง เมื่อเขาบอกคุณตรง ๆ ว่า เขาขอหยุด ไม่อยากรักคุณแล้ว ถ้าคิดแบบบวก ก็ดีและขอบคุณที่บอกกันแต่ตอนนี้ ดีกว่าปล่อยให้ความรู้สึกตรงนั้นเก็บเล็กเก็บน้อย ไปจนถึงแต่งงาน แล้ววันหนึ่งค่อย ๆ รวมยอดมาบอกทีเดียว เพราะนั่นหมายถึง เวลา และความรู้สึกจะเจ็บยิ่งกว่านี้ และก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าเริ่มที่ไหน เริ่มมานานเท่าใด ถึงแม้ตอนนี้จะไม่มีสมาธิ  ก็พยายามวันละนิด เวลาอธิษฐานจิต ขอตั้งสมาธิว่า พบและเจอะเจอแต่คนดี คนที่จริงใจ  ถ้าไม่ใช่ ก็ขอให้คลาดแคล้วจากกันไป  .. อย่ามาทำร้ายจิตใจหรือข้องแวะต่อกัน "เวลา" คำเดียวสั้น ๆ เท่านี้แหละค่ะ เป็นยาขนาดเอก   ช่วงรักษาใจ อย่าปล่อยให้ใจว่างเกิน  พูดคุยกับครอบครัว เพื่อนฝูง หากิจกรรมต่าง ๆ ทำ เพื่อทำให้สมองและใจไม่ว่าง  (แต่คุณก็ทำงานหกวันอยู่แล้วนะคะ  อีกวันที่เหลือนี่แทบจะเหลือเวลาสำหรับงานบ้าน งานตัวเอง ไม่เท่าไหร่)  และก็ อย่าฟังเพลงเศร้า ๆ เพลงคนอกหัก     คิดในแง่บวกนะคะ  ทุกคู่ต้องจากกันอยู่แล้ว เราเกิดมาคนเดียว  ถ้าไม่จากกันตอนเป็นเป็น ก็จากกันเมื่อตาย  และเมื่อรักเขา ก็แปลงความรักนั้น เป็นความยินดีกับความสุขที่เขาเลือก คิดว่าอีกไม่นาน ทุกข์นี้จะค่อย ๆ จางหายไปค่ะ จากคุณ : บีพี - [ 4 พ.ค. 52 18:17:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปเร็ววันให้คุณกลับมาเข็มแข็งอีกครั้งค่ะ จากคุณ : น้ำเป-ล่า - [ 4 พ.ค. 52 18:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนอกหักครั้งแรก ก็มีอาการเหมือนคุณ จขกท ตอนนั้นแทบอยากจะตายไปเลยเสียด้วยซ้ำ ยังดีว่าคิดได้ว่าใครจะดูแลพ่อแม่เรา ในหัวมันวนเวียนคิดแต่เรื่องเขา เฝ้าย้อนอดีตไปว่าถ้าตอนนั้นทำแบบนั้น ถ้าเราเป็นแบบนี้ รักเราคงไม่เป้นแบบนี้ คิดวนไปวนมาว่าทำไม คิดเหมือนคุณจขกทเลย ยังไงก็ยังหวังดี เธอจะมีใคร ฉันจะรับฟัง เคยถึงขนาดขับรถไปส่งเขาเพื่อให้เขาไปง้อคนใหม่ที่เขาอยากจะได้มาเป็นแฟน เป็นอยู่หลายเดือน ถามเพื่อนว่าถ้าชั้นกลับไปง้อเขา ถามเขาว่าทำไมเราถึงเลิกกัน บอกว่าชั้นจะปรับตัวต่างๆนาๆยอมตามใจเขาทุกอย่าง เขาจะกลับมาหาชั้นมั๊ย เพื่อนเราบอกว่า คนเขาไม่รักแล้ว ยังไงเขาก็ไม่รัก เขามีคนใหม่แล้ว จะไปนั่งหาเหตุผลว่าทำไมไปเพื่ออะไร อดีตมันก้ผ่านไปแล้ว เหมือนสติมาปัญญาเกิด คลิ๊กเดียว หลุดเลย เริ่มปลงได้ เริ่มเข้าใจว่าเรากับเขานั้นมันเข้ากันไม่ได้ หรือจะเพราะเหตุผลอะไรก็ช่างมัน หลังจากนั้นไม่ถึงปี ก็มีชีวิตใหม่ที่ดีกว่า ถือว่าโชคดีด้วยซ้ำที่หลุดจากแฟนคนนั้นได้ เพราะได้มาเจอคนที่ดีที่เหมาะกับเรา ขอเอาใจช่วยให้คลายทุกข์เร็วๆนะคะ ธรรมมะก็ช่วยได้นะคะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 4 พ.ค. 52 18:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณบีพีพูดได้ตรงใจเลยค่ะ เราก็พอจะรู้ตัวว่าเป็นคนที่ไม่รักตัวเอง ทั้งๆที่คิดว่ารักแ้ล้วนะ แต่ทำไปทำมามันเหมือนจะรักคนอื่นมากกว่ารักตัวเองอยู่ร่ำไป (เพื่อนเรียกแม่บุญทุ่ม) แต่ก็น่าแปลกที่คนที่เรารัก กลับไม่รู้สึกถึงความรักที่เรามีให้แฮะ เมื่อเดือนที่แล้วตอนที่หายใจไม่ออกหนักๆ ซื้อยาขยายหลอดลมมากิน มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร คิดอยากไปหาจิตแพทย์ อยากปรึกษาว่าตัวเรามันสมองสั่งการผิดยังไงรึเปล่า ทำไมมันถึงออกมาเป็นอาการป่วยแบบนี้ อยากรู้ว่าการรักตัวเอง เค้าต้องคิดยังไง -_-' คือเราไม่รู้จะจัดการความคิดตัวเองยังไงให้รักตัวเองได้มากขึ้นกว่าที่เป็น self-esteem ก็ด้วย เราก็วิเคราะห์ตัวเองได้คร่าวๆว่า เพราะเราไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่คิดว่าตัวเองมีอะไรดี เลยไม่เชื่อในตัวคนรักว่าเค้ารักเราจริงรึเปล่า เรามีอะไรดีล่ะ พูดให้ฟังหน่อยได้มั้ย กลายเป็นคนที่ต้องการให้คนอื่นมาบอกว่าเธอเป็นคนแบบนี้นะ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นยังไง เราเคยคิดจะจดนะคะว่ามีคนชมเราว่ายังไงบ้าง วันไหนบ้าง ในเรื่องอะไร ใครเป็นคนชม เพื่อที่ว่าเวลารู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรดีเลย เราจะได้เอาสมุดคำชมขึ้นมาอ่านให้มีกำลังใจสู้ชีวิตต่อไป แต่ก็ได้แต่คิด ยังไม่ได้ลงมือทำซะทีค่ะ ต้องสารภาพว่าตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้วค่ะ เพราะตอนนั้นปัญหาสุขภาพถาโถม ทั้งหายใจไม่ออก ทั้งทานอะไรไม่ได้ นอนไม่หลับ นอนแล้วก็สะดุ้งตื่นตอนตีสามตีสี่ เหงื่อท่วมตัว แล้วก็นอนตาค้างอยู่อย่างนั้น พอมาที่ทำงานคุยกับลูกค้าผ่านไปแต่ละคนก็ได้แต่ยิ้มฝืนๆ พอลูกค้าเว้นช่วงน้ำตาก็ร่วงทุกทีที่มีช่องไฟให้มันร่วง ในช่วงสัปดาห์นั้นเราทำงานพลาดบ่อยจนกระดากใจ เลยคิดว่าขอลาดีกว่า ไม่ได้ลาออก แต่ลายาว เพราะไม่อยากทำบริษัทเค้าเสื่อมเสียชื่อเสียง ยังไงลูกค้าเข้ามา คงอยากเห็นพนักงานหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสมากกว่า เจ้านายเราเองก็อยู่ด้วยในตอนที่เราทำงานพลาด เราก็เลยตัดสินใจบอกเค้าไปว่าคงทำงานไม่ไหวในตอนนี้ เค้าก็เข้าใจ บอกว่าไม่ต้องพูดก็ได้ (เพราะตอนนั้นเริ่มเสียงเครือๆ เค้าคงขี้เกียจปลอบ) เค้าบอกว่าโอเคเมื่อไหร่ก็ให้กลับไปแล้วกัน เค้าจะรอ แต่เราก็รู้สึกผิดเกินกว่าที่จะกลับไปน่ะค่ะ ถ้าคิดในมุมเค้า มันคงดูเป็นเรื่องไร้สาระที่เราแยกงานกับชีวิตส่วนตัวไม่ได้ แต่ส่วนนึงเราก็คิดว่างานก็มีส่วนทำให้ชีวิตส่วนตัวเรามาถึงจุดนี้... แล้วเรายังจะกลับไปอีกหรือ? ขอบคุณกำลังใจจากคุณน้ำเป-ล่าด้วยนะคะ เวลามีปัญหามาหาคนปลอบใจในพันทิปได้จริงๆเนอะ เหมือนจิตแพทย์กลายๆเหมือนกันนะ จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 19:19:33 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณยุ้ยหัดเขียนคะ เราก็อยากให้มีใครมาพูดแล้วคลิกเดียวหลุดมั่งจังเลยค่ะ แบบนั้นคงรู้สึกเหมือนโดนทำของแล้วหลุดแน่เลย แบบเหมือนบัวพ้นน้ำ นี่เพื่อนๆทั้งพูดทั้งปลอบกันจนปากเปียกปากแฉะ เราก็ยังสงสัยสารพัดเรื่องอยู่ดี ตั้งแต่แฟนเราเลิกกับเรา เพื่อนๆเราก็หยุดติดต่อกับเค้าทั้ง facebook ทั้ง hi5 ประมาณว่านี่ยังปรานีนะ ไม่งั้นเอาออกจากลิสท์ไปแล้ว (เอาออกมันก็ดูไม่โปรน่ะสิ) เราก็บอกว่าติดต่อเค้าไปเถอะ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอย่างที่เคยทำ ไม่ต้องถึงขนาดหยุดทุกการเคลื่อนไหวขนาดนั้นก็ได้ เลิกกันมันก็ตลกอยู่ในทีนะคะ มันเศร้าเหลือเกิน แต่มันก็ตลก ตอนเก็บของก็ต้องถามกันว่า อันนี้มันของเธอหรือของชั้นนะ อันนี้เธอจะเอามั้ย หรือจะให้ชั้นเอาไว้เอง เหมือนมหาเศรษฐีแบ่งสมบัติ แต่เรามีแค่หม้อข้าว กระติกน้ำร้อน เสื้อผ้า ข้าวของจิปาถะ ระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้านก็คิดแต่ว่า นี่ไง ที่เค้าเรียกว่าอยู่กันหม้อข้าวยังไม่ทันดำ หม้อข้าวไม่ทันดำๆๆๆ กลับมาถึงบ้าน เห็นหม้อข้าวของครอบครัวแล้วจะร้องไห้ ทั้งเก่า ทั้งรอยขูดขีดเยอะแยะ รู้สึกอิจฉาพ่อกับแม่ จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 19:34:05 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านประโยคสุดท้ายของคุณแล้วอยากร้องไห้ตามด้วยเลยค่ะ ประโยคที่ว่า "กลับมาถึงบ้าน เห็นหม้อข้าวของครอบครัวแล้วจะร้องไห้ ทั้งเก่า ทั้งรอยขูดขีดเยอะแยะ รู้สึกอิจฉาพ่อกับแม่" เราไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้ค่ะ ไม่สามารถช่วยแนะนำอะไรได้ แต่ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะคะ ขอให้คุณรักษาสุขภาพ และเข้มแข็งขึ้นเร็วๆนะคะ จากคุณ : The Starry Night - [ 4 พ.ค. 52 20:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลองอ่านหนังสือเข็มทิศชีวิต ไหมคะ จะเศร้ายังไงก็พยายามให้มีสตินะคะ เป็นเรื่องไม่แปลกที่จะเสียใจ มันต้องใช้เวลาค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 4 พ.ค. 52 20:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่านเเล้วเห็นใจนะคะ ปรกติไม่ค่อยตอบกระทู้เเบบนี้เท่าใหร่ เพราะว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์มากพอ เเต่อ่านกระทู้ของคุณเเล้ว อยากเป็นกำลังใจให้นะคะ อ่านเเล้วจะร้องไห้ รู้สึกเหมือนตัวเองตอนอกหักครั้งเเรก ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี เสียใจเสียใจได้ เเต่ต้องมีขอบเขต ตอนนี้ร้องไ้ห้ได้ร้องไห้ไปเลยค่ะ พอถึงจุดจุดหนึ่งเเล้วควรจะหยุดหันมามองตัวเอง อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการฝังใจด้วยเรื่องนี้ อย่ามาทำให้ชีวิตเราพังลงด้วยคนคนเดียว คิดไว้ว่ายังมีคนรักเราอีกเยอะ พ่อเเม่เรายังไม่เคยทำให้เราเจ็บขนาดนี้ อย่าให้ความสำคัญผิดคนนะคะ คนเรา ถ้าเค้าไม่มีิจิตใจให้เราเเล้ว เอาเค้าไว้เเต่ตัวคงจะไม่มีประโยชน์อะไร พูดเหมือนพูดง่ายนะคะ เเต่ทุกท่านที่เข้ามาให้คำปรึกษาคงจะมีประสบการณ์เเบบนี้กันมาทุกท่าน อย่างเราก็เคยอกหักค่ะ เสียใจเศร้าอยู่สองปี ชีวิตนี้ชั้นจะไม่รักผู้ชายคนใหนอีกเเล้ว ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ได้เค้ากลับมา เเต่สุดท้าย ก็ต้องยอมรับความจริงค่ะ คนไม่มีใจให้ทำอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ พอมามองย้อนกลับไป อืม ทำไปได้อย่างไร การอยู่คนเดียวทำให้ฟุ้งซ่านนะคะ หันมาออกกำลังกายดีมั๊ยคะ เผื่อปัญหาทางร่างกายจะได้ดีขึ้น รักษาสุขภาพร่างกายให้สมบูรณ์เเข็งเเรงพร้อมกับที่จะก้าวต่อไป ออกกำลังกายพวกเเอโรบิกก็ดีนะคะ (ในความคิดเรานะคะ) เพราะการออกกำลังกายเเบบนี้คุณจะจดจ่อกับการทำตามท่าที่เค้าบังคับ ช่วงเวลาเเค่ชั่วโมงเดียวที่ดึงคุณออกมาจากเค้า ถือว่ามีค่ามากนะคะ เราชอบที่คุณบีพีออกความคิดเห็นมาก ขอให้คุณเก็บเอาความคิดเห็นของคุณบีพีไปคิดนะคะ หรืออาจจะหาหนังสืออ่านก็ได้ของคุณ ดังตฤน เรื่อง รักเเท้มีจริง ก็ดีนะคะ อย่างน้อยก็ต้องถือว่าขอบคุณเค้าที่เลิกกันตอนนี้ดีกว่าเสียเวลาทั้งสองฝ่าย เป็นกำลังใจให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 52 21:32:49 จากคุณ : mayistheone (mayistheone) - [ 4 พ.ค. 52 21:31:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณจขกทค่ะ ตอนนี้เราก็เป็นเหมือนคุณจขกทนะ แต่เราว่าคุณยังดีกว่าเราที่แฟนบอกเลิกเพราะหมดรัก ดีกว่าเราที่แฟนบอกว่ารักมาก แต่กลับหาคนใหม่เรื่อยไป จนเราไปเจอเขาโดยบังเอิญอยู่บนเว็บหาคู่ยาฮู  อันนี้เจ็บยิ่งกว่า เราคบกับแฟนมาก็เกือบจะสี่ปี่ เขาเคยขอวีซ่าคู่หมั้นให้เราไปเดินทางไปหาเขา เราก็เข้าใจว่าเขาต้องการแต่งงานกับเรา เลยตัดสินใจลาออกจากงาน  ย้ายของไปฝากไว้ที่บ้านเพื่อน เพื่อเอาคอนโดของเราให้เขาเช่า เอารายได้ค่าเช่าส่งให้พ่อใช้ และเมื่อเราไปถึงที่โน่นเราทำงานบ้านทุกอย่างเท่าที่คนเป็นแฟนจะสามารถทำได้ ซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว ล้างจาน รีดผ้า ดูแลลูกเขา (อายุ11ขวบ) บางทีออกไปบ้านญาติเขา เจอเพื่อนๆๆ ของเขา เขาจะแนะนำว่า เราเป็น “เพื่อน” ซึ่งตอนนั้นเราก็เราก็รู้สึก น้อยใจ โกรธเล็กๆๆ ภายในใจ ว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆๆเราเนี่ยะ เขาเรียกว่าเพื่อนเหรอ??แต่เราก็ยังไม่ยอมเข้าใจ ว่าจริงๆๆ เขาคิดอย่างไรกับเรา (หลงตัวเอง) ตามวีซ่า เราต้องแต่งงานกับเขาภายใน 90 วันนับจากวันที่เดินทางไปถึง แต่เชื่อไหม?? พอใกล้จะครบ 90 วัน เขากลับบอกเราว่า What should I do with you? ไม่อยากจะเชื่อเลยยยยย ว่าคำนี้จะออกมาจากปากแฟนเรา เขาอายุ 47 ในตอนนั้น เฮ้อ+++ เราก็เลยต้องกลับมาเมืองไทย ช่วงแรกก็อาศัยเพื่อนอยู่ กับแฟนเราก็ยังคบและติดต่อกันเรื่อยมา เพราะเขาบอกกับเราว่า ไม่อยากเสียเราไป แต่ ณ วันนี้ เราคิดว่า เขาคงไม่ใช่ คนที่ใช่ สำหรับเราอีกต่อไปแล้ว เพราะเราไปเจอเขาบนเว็บหาคู่(ยาฮู) เขาไม่เคยหยุดอยู่ที่เราเลยยยย และไม่เคยคิดที่จะจริงจังกับเราด้วยซ้ำไป (ตามที่เรานั่งคิดย้อนหลัง) ตอนนี้เราก็เหมือนกับจขกท น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวในบางครั้งที่กำลังเดินทางไปทำงาน หรือบางเวลาที่นั่งทำงานในสมองก็มีแต่เรื่องของเขา เพื่อนๆๆ ก็พูดจนปากเปียก ปากแฉะ ว่าตัดใจ เรายังหาคนใหม่ได้  อย่ารั้งเขาไว้ เพราะมันเสียเวลา ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ตอนนี้เรากำลังพยายามค่ะ มันยาก มันทรมาน แต่ต้องผ่านไปให้ได้ค่ะ ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะค่ะ ‘ Life is going ON’ จากคุณ : iamjar (nj_jersey) - [ 4 พ.ค. 52 21:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาให้กำลังใจคนอกหัก จากคุณ : ซิงเกิ้ลแอนอเวเลเบิ้ล (amiwhoiam) - [ 4 พ.ค. 52 22:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ The Starry Night เชื่อมั้ยคะ นอกจากเรื่องหม้อข้าวแล้ว พอกลับมาอยู่บ้านแล้วเห็นพ่อแม่หยอกกันเล่น เราจะแบบว่า ไม่เอาๆๆ อย่าหยอกกันโชว์ได้มั้ยเนี่ย อิจฉานะ พูดเสร็จก็พลิกตัวนอนไปอีกด้าน น้ำตาร่วงโดยไม่รู้ตัว (อีกแ้ล้ว) คิดว่าเราอยาก grow old together กับเค้านะ ทำไมเราหยุด เราพอใจแล้ว แต่เค้ายังไม่หยุดน้อ สำหรับคุณยุ้ยหัดเขียน เดี๋ยวเราจะลองไปหามาอ่านดูค่ะ รวมทั้งเล่มที่ท่านอื่นๆแนะนำด้วย ช่วงที่คบกับแฟนไม่ได้อ่านหนังสือเลยค่ะ ร้านหนังสือเรียกว่าไม่ได้เฉียดเลย ตอนนี้เวลาทั้งโลกเป็นของเราแล้วคงจะได้ฤกษ์กลับมาอ่านหนังสือเหมือนแต่ก่อนซะที คุณ mayistheone ขอบคุณค่ะที่เข้ามาแชร์กัน ปกติเราเห็นกระทู้แบบนี้ก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ถือว่าเป็นผู้รู้น้อย ไม่ค่อยสันทัด เพราะไม่เคยอกหักมาก่อน เคยแต่หักอกแฟนเก่าด้วยความจำเป็น ก็เสียใจ นอนร้องไห้ว่าทำกับเค้าไปได้ยังไง บ้าไปแล้วรึเปล่า แต่เราก็หวังว่าเราจะตัดสินใจถูกที่เลือกคนใหม่ ซึ่งก็เป็นการตัดสินใจที่ถูกนะคะ แต่พอมาเป็นคนโดนบอกเลิกเองนี่ นึกถึงตอนที่บอกเลิกแฟนเก่าเลย ก็พยายามคิดซะว่ามันเป็นกงเกวียนกำเกวียน เพราะนั่นหมายความว่าตอนนี้เราก็อิสระแล้วนี่ ทำได้แค่รอผู้ที่เคยสร้างกรรมร่วมกันแต่ปางก่อนมารู้จักทักทาย และใช้กรรมด้วยกันอีกระลอก แต่คิดแบบนี้ไม่โรแมนติคเลยเนอะ ว่ามั้ยคะ เราคิดๆอยู่ว่าจะไปตีแบด แล้วก็ไปว่ายน้ำค่ะ มันจะได้หายใจคล่องๆซะที ตอนนี้หายใจได้ทีละนิดๆ พอพยายามตั้งใจหายใจเข้าลึกๆทีนึง มันเหมือนป้าแก่นั่งถอนใจเลย คุณ iamjar เราพอจะเข้าใจความรู้สึกค่ะ ถึงของเราจะไม่ได้แจ่มแจ้งว่าอยากมีคนอื่น แต่การคุยโทรศัพท์แบบปิดประตูห้อง หรือออกไปคุยนอกระเบียง ให้เราไม่ได้ยินทั้งๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเนี่ย เราก็รู้สึกได้แล้วว่ามันมีอะไรหลบๆซ่อนๆอยู่ แล้วคนรักกันเนี่ย ความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน ความรู้สึกระแวงเนี่ย การทรยศหักหลังเนี่ย มันเป็นความรู้สึกที่น่าเกลียดมากเลยนะคะ เพราะเรามองหน้าคนที่เรารักสุดหัวใจแล้วก็รู้สึกว่ารักเค้าจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ยังคลางแคลงใจ สงสัยในพฤติกรรมของเค้า พาลคิดไปว่า ถ้าเค้าแอบมีคนอื่นล่ะ ถ้าเราเป็นคนที่กำลังโง่อยู่ล่ะ สำหรับเรามันยากจะทนไหวจริงๆ เพื่อนบอกว่าเป็นเพราะเราใช้หัวใจที่จะรัก แต่ไม่ใช้สมองเลย ต่อไปขอให้ใช้สมองมากกว่านี้ ทำอย่างที่เค้าทำสิ มีความรักแบบ...ด้วยรักและคำนวณ ขอบคุณคุณ amiwhoiam ด้วยค่ะ อยากมีมอเตอร์ไว้ปั่นกำลังใจที่บ้านได้เองจังเลย จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 4 พ.ค. 52 22:44:45 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คิดเสียว่า โชคดี ที่เลิกกันก่อนที่จะมีอะไรมามัดตัวมากกว่านี้ ตั้งใจทำงานให้ดีๆ เพราะงานหายาก ทางที่ดีก็อย่าไปคิดคบกับคนที่เราไม่รู้จักหัวนอนหางนั่งอีกนะ จากคุณ : ธนิตา - [ 4 พ.ค. 52 22:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 บทสรุป เขาไม่ได้รัก จขกท. พอเพียง จขกท. ไม่ต้องไปหาข้ออ้างในอดีต เพื่อ "หักล้าง" สนับสนุนความคิดที่สับสนของคุณหรอกค่ะ คุณยัง "เสียดาย" และ "ยึดติด" กับอดีตที่ดีๆ ที่เขา "หยิบยื่น" ให้คุณ นั่นเอง คุณพิจารณาตัวคุณสิคะว่า... คุณได้ "หยิบยื่น" อะไรบ้างให้กับผู้ชายคนนี้ นอกจากความรักที่มั่นคง (เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป) นอกเหนือไปจากส่วนนี้.... และคุณอาศัยเขา เป็น "ผู้รับฟัง" ชีวิตงานปรจำวันของคุณ เกี่ยวกับงาน เกี่ยวกับเพื่อนร่วมงาน คือ เมือ่คุยก่ันผ่านเนท คุณคุยแต่เรือ่งแบบนี้ ซึ่งเขา "เบื่อจะรับฟัง" ถึงแม้ว่าคุณไม่ต้องการที่จะให้เขามีความเห็นอะไรก็ตาม.... มันสะท้อนให้เห็นถึง "ตัวตนนิสัยส่วนหนึ่ง" ของคุณ ที่อดีตแฟนมองเห็นคือ... เขาเอือมกับบทสนทนาแบบนั้นน่ะค่ะ ผู้ชายได้ "หยิบยื่น" ให้กับคุณมากพอควรนะคะ... เขาส่งเสียให้เงินคุณตอนคุณตกงาน และก็ยังส่งเงินให้หลังจากคุณได้งานทำแล้ว ทั้งๆที่เขาเริ่มมีอาการ "ห่างเหิน" ไป.... เขามีความรับผิดชอบ ทั้งๆที่เขาเริ่มถึงจุดของความอิ่มตัวกับคุณแล้ว ส่วนนี้ ของความดีของผู้ชาย คนนี้ ที่ทำให้คุณถึงได้ชอบบเขา ที่เขาหยิบยื่นช่วยเหลือคุณมา ในเมือ่เขาไปรู้จักผู้หญิงใหม่... ไม่ได้หมายความว่า เขาเป็นคนเลวอะไร.... เขากำลังหา คนที่ถูกใจ ที่ตรงสะเป๊คกับเขา ที่มีอะไรเหมือนๆกัน คุณไม่ต้องเปลี่ยนตัวเอง เพียงเพื่อ อยากรั้งเขาให้อยู่กับคุณหรอกค่ะ.... ทำไปแล้วคุณก็ "ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง" คุณอยากทำเพื่ออยากให้เขาอยู่กับคุณ แล้วคุณจะมีความสุขในระยะยาวหรือ.... คุณจะอดทนไปได้นานแค่ไหนอ่ะ กับที่ต้องเปลี่ยนนิสัยของตัวเองทุกอย่าง ที่คุณหายใจไม่ออก หรือ หายใจเข้าได้สั้นๆนั้น.. มาจาก "เครียด" ล้วนๆ ลูกคนโตของดิฉันก็เคยเป็น อาการหายไปเอง... ได้พาไปหาหมอตรวจแล้ว หมอบอกว่าปกติ แต่เพระาเขาเครียดจากเรือ่ง รอผลตอบรับจากมหาวิทยาลัย.... จนกระทั่งทุกอย่างลงเอย ผ่านพ้นไปแล้ว.. เขาไม่เป็นแล้ว กลับมากระดี๊กระด๊า ปกติ คุณต้องเลิืกเก็บ "ทุกอย่าง" มาคิด แม้กระทั่งเพื่อนร่วมงาน.... ไม่ควรนำเรือ่งงาน หรือ คนร่วมงานไปตำหนิวิจารณ์... ถ้าตัวคุณเอง ก็ไม่ใช่คนที่สมบูรณ์ดีไปกว่าคนอื่นๆที่ทำงานร่วมกัน จากคุณ : JidNince - [ 4 พ.ค. 52 23:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จริงค่ะ ถ้ามองแบบที่คุณ JidNince ว่าไว้ เป็นการมองแบบเป็นกลางมากเลย เราเองเวลาที่ควบคุมสติอารมณ์และลมหายใจได้ เราก็คิดว่าเข้าใจตัวตนของเค้าในส่วนนึงนะคะ ว่าเค้าเองก็คนทำงานเหมือนเราๆ วัยไล่เลี่ยกับเรา เพิ่งทำงานมาได้ไม่กี่ปี ยังรักอิสระ เรายังเคยคิดว่า ถ้าตัวเราเองอยู่ในสถานะเค้า เราอาจจะทำได้ดีไม่เท่าเค้าก็ได้ การรับผิดชอบชีวิตคนรักอาจเป็นสิ่งที่เค้าควรทำในช่วงที่เราลำบาก แต่เค้าเองก็อาจจะรู้สึกว่ามันหนักเกินไปเหมือนกันสำหรับตัวเค้าในตอนนี้ (แต่แก้นิดนึงว่าเค้าไม่เคยให้เงินเราใช้หรอกนะคะ แต่เค้าจะคอยหุงข้าวไว้ให้ และซื้อของใช้เข้าบ้าน) เรื่องผู้หญิงอื่น ถ้าเค้ามีจริงแล้วบอกมาเลย ก็ยังดีกว่าโกหกแล้วปั้นเรื่องมาหลอกเรานะคะ เราก็เคยผ่านจุดที่ลังเลมาแล้ว เค้าอาจจะถึงจุดนั้นเหมือนกัน แต่มองในแง่บวก มันอาจจะเป็น white lie ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่จะทำให้เราสบายใจและจากกันด้วยดี แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเจ็บปวดอยู่ดีล่ะค่ะ เรื่องบทสนทนา ถ้าเค้าเอือมเราก็คงต้องยอมรับค่ะ ไม่ใช่ว่าเราเก็บเพื่อนร่วมงานมาวิจารณ์อย่างสนุกปากทุกวันนะคะ แล้วเราก็ไม่ได้เป็น employee of the month หรืออะไรขนาดนั้นด้วย เป็นพนักงานธรรมดาคนนึง บางวันมีเรื่องดีๆ เพื่อนร่วมงานน่ารัก เราก็เล่าถึงค่ะ จะเป็นบางวันที่เราเจออะไรแย่ๆมา ก็จะมาคุยกับเค้า ในช่วงแรกเราปรึกษาเรื่องงานกันได้เต็มที่นะคะ เราเล่า เค้าก็เล่าถึงงานเค้าด้วยเหมือนกัน แต่มันเหมือนปัจจัยหลายๆอย่างในระยะหลังๆที่เวลาที่มีให้กัน บางทีมันมากไป บางทีมันน้อยไป เรื่องบางเรื่องอาจดูมากเกินไปที่จะหยิบมาพูดในเวลาที่มีร่วมกันอย่างน้อยนิด ในขณะที่ความอึดอัดอยากระบายมันก็มีอยู่ด้วย มันก็เลยเหมือนกับความสมดุลที่เคยมีตอนแรกมันหายไป แล้วเราก็ไม่รู้จะรับมือกับมันยังไง อันนี้เป็นที่เรามองนะคะ ส่วนเรื่องเสียดายนั้นแน่นอนเลยค่ะ เสียดายสิ่งต่างๆที่ทำร่วมกันมา เสียดายบทสนทนาดีๆ เสียดายสิ่งที่เค้าหยิบยื่นให้รึเปล่า เราเสียดายที่เรารักษาสิ่งดีๆที่เรามีร่วมกันไว้ไม่ได้มากกว่ามั้งคะ คงเพราะเสียใจและเสียดายนี่ล่ะมั้งคะ ถึงทำให้ต้องมานั่งคิดว่ามันพลาดตรงไหน เรามีอะไรต้องปรับตรงไหน มันเป็นส่วนที่เราพอจะแก้ไขได้ หรือเป็นปัจจัยภายนอก เพราะสำหรับความรักแล้วเราเชื่อในการปรับตัวเข้าหากันนะคะ ซึ่งเราเองไม่เคยฝืนใจที่จะปรับตัว แต่ก็อาจเป็นเพราะไม่เคยรู้สึกว่าเป็นเรื่องลำบาก ความเป็นตัวเองก็เลยค่อยๆหายไป กลายเป็นคนไม่รักตัวเองไปซะอีก ตอนนี้เลยพยายามเน้นทำบุญ สวดมนต์ แล้วก็อยู่กับครอบครัว อยู่กับเพื่อนค่ะ ตามคำแนะนำของคนรอบตัว แต่จะหายดีเมื่อไหร่ ยากจะทำนายจริงๆค่ะ คงได้แต่พยายามสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วทำตัวยุ่งๆไว้ล่ะค่ะ จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ วันฉัตรมงคล 00:08:33 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผู้ชายเค้าไม่ได้รักเราจริงค่ะ หรือ ไม่ได้รักเรามากพอ ที่จะหยูด ฝรั่งบางคนก้อแค่หาคนอยู่ด้วยแก้เหงาตอนอยู่เมืองไทย เรากะแฟนเก่าก้อประมาณคุณ iamjar (nj_jersey) คบกันเป็นปี ทำให้ทุกอย่าง ช่วยทุกอย่าง สรุปไปเจอพี่แกยังมองหาสาวๆๆในเน็ท (เพื่อนเห็นจำได้และมาถามเราว่าใช่แฟนเธอหรือเปล่า)แต่ก้อดีค่ะ รู้ตัวก่อนจะได้ไม่โง่คิดว่าเค้ารักเรา ตอนบอกเลิกก้อเจ็บ แต่คิดว่า ยอมเจ็บแต่ไม่ยอมโง่อีกแล้ว (ปล ที่ใช้คำว่าโง่เนี้ยเพราะคิดจริงๆๆ ว่าทำไม่เราโง่ เชื่อเค้า และ รักเค้าได้ขนาดนั้น) ตอนนี้มีความสุขดีกะรักใหม่ ชีิวิตใหม่ สามีเป็นคนดี แต่งงานกันมาได้ปีกว่าแล้วค่ะ กำลังมีน้อง สามีรักเราและซื่อสัตย์ ไม่เคยต้องกังวลเรื่องผู้หญิงอื่น รู้สึกดีที่เรารู้ตัวและตัดใจ  ตัดใจ ตัดใจ เริ่ีมชีวิตใหม่  คนดีๆๆๆๆๆๆๆ มีอีกเยอะค่ะ สิ่งที่อยากจะบอกคือ ถ้าเรายังยึดติดกัยอตีต เราก้อจะไม่สามารถเริ่มใหม่และพบคนที่เป็นคู่แท้ของเราได้ รักตัวเอง มองหาคุณค่าของตัวคุณ และก้าวเดินต่อไปค่ะ โชคดีนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 52 00:26:02 จากคุณ : ju_FL - [ วันฉัตรมงคล 00:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แฟนเราก็ดูแลเรื่องค่าเช่าห้อง และในส่วนของเราก็จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ท ซึ่งเบ็ดเสร็จเราจะจ่ายอยู่ประมาณ 1 ใน 4 หรือ 1 ใน 5 ของที่แฟนเราจ่ายค่าห้อง ซึ่งก็อยู่ในสัดส่วนของรายได้ของเราสองคน ------------------------------------------------- หลังจากนั้นก่อนเค้าไปตจว.เค้าก็ให้เงินค่าเช่าห้องเราไว้แล้วบอกให้เราจ่ายให้ด้วย เพราะเค้าไม่อยากให้เราจ่ายเลท ------------------------------------------------ ส่วนหนึ่งในเนื้อความกระทู้ ที่ดิฉันได้อ่าน... เขาช่วยเหลือคุณด้วยไม่ใช่หรือคะ... เขาอยู่ต่างประเทศ และ ได้บินไปหาคุณครั้งคราว และ ได้ช่วยออกค่าเช่าห้องให้คุณด้วย ... ที่ดิฉันมองว่าเขามีส่วนดี การที่เขาไปคบผู้หญิงใหม่ มันเลยทำให้เขากลายเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้...เขาเริ่มต้นคบคนใหม่ เมื่อเขาเริ่มหมดรักในตัวคุณแล้วน่ะค่ะ... อย่าไปเสียเวลาเครียดอีกเลย... ขณะที่เขามีความสุขกับผู้หญิงใหม่... คุณก็ต้องทำตัวเองให้มีความสุขเหมือนกัน... สนุกกับชีัวิตการงาน ทำตัวเองให้มีเสน่ห์ สดไส... ขี้คร้านจะมีคนที่เหมาะสม มีความชอบที่คล้ายกัน ... คราวหน้า เลือกคนใหม่ที่มีความชอบเหมือนๆกัน คุณไปผู้หญิงไทยคนหนึ่ง ที่ดิ้นรนหางานทำ ทำตัวให้เป็นประโยชน์เพื่อตัวเอง.... มากกว่าผู้หญิงไทยหลายๆคนที่ไม่ช่วยเหลือตัวเอง ในเรื่องการเงิน ที่คอยจ้องหวังว่ามีแฟนต่างชาติไว้เพื่อเลี้ยงตัวเอง และ เลี้ยงครอบครัว ... ที่เห็นๆมา ส่วนหหนึ่งปากอาจพูดอย่างเพื่อไม่ให้ตัวเองดูน่าเกลียดที่มีผู้ชายส่งเลี้ยง แต่การกระทำมันขัดค้านกัน...... ผู้ชายต่างชาติส่วนหนึ่งมักชอบผู้หญิงที่อ่อนแอด้อยกว่า... มันทำให้เขารู้สึกว่าเป็นผู้นำ สำหรับผู้หญิงส่วนมาก... เมื่อรักใครสักคน มักต้องยอมรับคนๆนี้ "ใช่เลย" สำหรับตัวเอง... ยกเว้นผู้หญิงที่เจ้าชู้ มักมีตัวเลือกไว้เผื่อเลือก จะคบผู้ชายมากกว่า ๑ คน สำหรับผู้ชายส่วนมาก... รักชอบใคร ก็ย่อมมีหมดรักได้ เมอื่ถึงจุดอิ่มตัวของเขา... ยกเว้นคนที่อ่อนแอ โลเล ไม่มีความหนักแน่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง จะย้อนกลับมาเพื่อขอความเห็นใจ.... ผู้ชายแบบนั้น ไม่เป็นแบบอย่างผู้นำที่ดี จากคุณ : JidNince - [ วันฉัตรมงคล 00:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คืออยากอธิบายอย่างนี้ค่ะ สำหรับเรื่องค่าเช่าห้อง เนื่องจากเราทำงานมีรายได้ในสัดส่วนที่ต่างกัน เราก็เลยจัดสรรปันส่วนออกมาในรูปนั้นน่ะค่ะ คือเค้าก็แฟร์มากที่ให้เราออกแค่ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เนท แต่เมื่อมาคำนวณตามสัดส่วนรายได้ดูแล้ว เราก็เหมือนออกเท่าๆกันค่ะ เหมือนเธอทำเงินได้น้อยกว่า ชั้นทำได้มากกว่ากี่เท่า ชั้นออกตามสัดส่วนของชั้น เธอออกตามสัดส่วนของเธอ ประมาณนั้นน่ะค่ะ ซึ่งในความเป็นจริงเราจะหาห้องถูกกว่านั้นก็ได้ แต่เค้าก็เลือกที่จะอยู่แบบนี้ และพอใจที่จะจ่ายในสัดส่วนนี้ เราก็เลยไม่คัดค้านค่ะ แต่มันจะมีส่วนทำให้เค้าคิดว่าเราเป็นภาระรึเปล่าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันกับการที่ต้องออกมากกว่า แต่ถ้าอย่างนั้นเค้าน่าจะบอกแล้วล่ะค่ะว่าไม่โอเค หรือต้องมองหาที่ๆถูกกว่า ถ้าจะแชร์กันแบบ 50/50 เลย เพราะค่าเงินมันก็ต่างกันเยอะพอดู แต่ถ้าเป็นนอกเหนือจากนี้ก็ไม่ได้ให้เงินใช้หรอกค่ะ อย่างแฟนเรา เราคิดว่าเค้าเองก็ไม่อยากได้แฟนที่เค้ารู้สึกว่าด้อยกว่า หรือต้องมาปกป้องหรอกค่ะ เราว่าเค้าก็อยากได้คนที่มาเป็นเพื่อนคู่คิดมากกว่า ซึ่งเราก็ต้องการแบบนั้นนะคะ แต่เหมือนหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปแบบกะทันหันอยู่เนืองๆ สถานะของคนสองคน มันคงถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจ และเมื่อแน่วแน่แล้ว คนที่รู้สึกว่าหนักเกินจะรับไหวก็เป็นคนที่โดนบอกเลิกเนี่ยล่ะค่ะ ถึงลึกๆจะรู้ดีอยู่แก่ใจ มันก็ยังอดคิดไม่ได้ซะทีค่ะ :( ขอบคุณคุณ ju_FL ด้วยค่ะ จะพยายามสดใสนะคะ! จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ วันฉัตรมงคล 01:53:01 A:124.121.75.118 X: TicketID:214685 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สำหรับเรา บางที ความรัก มันก้อทำให้เรา ตาบอด บางที ความรัก มันก้อทำให้เรา แกล้งโง่ บางที ความรัก มันก้อทำให้เรา หน้าไม่อาย บางครั้ง พอมาย้อนมองกลับไป เคย ทุเรศตัวเองเหมือนกัน (-_________-)" ต้องรักตัวเอง และครอบครัวมากกว่า ทุกสิ่งนะคะ  แล้วจะช่วยให้คุณดีขึ้น ^^ จากคุณ : Fairy~PK - [ วันฉัตรมงคล 03:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้ค่ะ  ไม่รู้ว่าทำอย่างไรถึงจะดีขึ้นเร็วๆ รู้แต่ว่าเวลาจะช่วยเยียวยารักษาทุกอย่าง อย่าอยู่คนเดียวค่ะ  อยู่กับเพื่อน กับครอบครัว ดูหนัง  ฟังเพลง  ไม่ใช่เพลงเศร้านะ :( แล้วจะค่อยๆ ดีขึ้นนะคะ เคยผ่านจุดนั้นมาเหมือนกัน  อาจจะไม่หนักเท่า แต่ตอนนี้ก็ผ่านมาได้  และได้เจอคนที่ดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆ ยิ้มเข้าไว้น๊า ^__^ จากคุณ : roypimz - [ วันฉัตรมงคล 05:33:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ลองฟังธรรมออนไลน์ของ ว.วชิรเมธี ดูครับ จะปลงได้เยอะ ปัจจุบันคนประสบปัญหาเหล่านี้มีกันเป็นจำนวนมาก เพราะคิดถึง แต่ตัวเอง จากคุณ : Practical x 2 - [ วันฉัตรมงคล 07:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาให้กำลังใจคุณ จขกท และท่านอื่นๆที่กำลังอกหักและพยายามที่จะผ่านช่วงเวลาที่ทรมานนี้ไปให้ได้ เราเข้าใจนะคะ เพราะเราเองก็เคยผ่านมาก่อน ส่วนตัวแล้วเราคิดว่า คนที่ไม่รักเราแล้ว ไม่เห็นคุณค่าของเรา จะไปเหนี่ยวรั้งหรือถามหาเหตุผลว่าทำไมไป เหตุผลที่ได้มาก็คือเหตุผลของคนหมดรักค่ะ  ตัวเราตอนที่อกหักใหม่ๆมันก็ไม่เข้าใจค่ะ ไม่ได้รับคำอธิบาย  เราและแฟนเก่าอยู่คนละรัฐจองตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวกัน(จองล่วงหน้าสี่เดือน) ยังไม่ได้เที่ยวกันก็เลิกกันเสียก่อน(เค้าทิ้งเรา)  เราก็บินไปเที่ยวของเราค่ะจอง hostel อยู่เอา แฟนเก่าคิดว่าก็คงไปแน่นอนค่ะ แต่เราไม่คุยกันแล้วไม่ติดต่อกันแล้ว  ช่วงนั่นก็เสียใจมากๆๆนะคะแต่เราคิดว่าเรามีตั๋วแล้วจะทิ้งทำไมก็ไปเที่ยวพักผ่อนสิ  ทำไมเราต้องมานั่งจมทุกข์ให้กับคนที่ไม่รักเราแล้วล่ะ   ทุกวันนี้บอกได้เลยว่าเราเองก็ยังหาเหตุผลว่าเราผิด เราบกพร่องไม่ดีกับเค้าตรงไหนไม่ได้  เคยถามตัวเองเหมือนกัน เคยคิดเหมือนคุณนะคะอยากถามเค้า  แต่เราเลือกตัดให้ขาดค่ะ ไม่ติดต่อไม่อะไรทั้งสิ่น  วันนี้ก็ยังไม่รู้เหตุผลนะคะ แต่ไม่ทุกข์อะไรแล้วค่ะ เวลาช่วยได้นะคะ ตัดใครแล้วก็ตัดให้ขาด เรารู้ว่ามันยากแต่มันดีที่สุดค่ะ   สู้ๆนะคะ แล้ววันหนึ่งคุณจะผ่านมันไปได้ จากคุณ : ปาสต้า - [ วันฉัตรมงคล 07:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เค้าบอกว่าเค้าก็ไม่แน่ใจว่าที่เราเลิกกันไปมันเป็นความคิดที่ดีรึเปล่า แต่ตอนนี้เค้าอยากเลิก เพราะตอนเค้าไปเที่ยวตจว.กับเพื่อน เค้าไม่คิดถึงเราเลย มันเหมือนกับเป็นการทดสอบตัวเค้าเองว่าเค้ายังรักเราอยู่มั้ย แต่เรามองว่าก็เพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมาค่อนปีมาหา มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะไม่นึกถึงเรา เค้าบอกว่ามันอาจจะดีกับเราทั้งคู่ เราจะได้ค้นหาตัวเองอีกทีว่าเราเป็นยังไง หลังจากที่เราอยู่ใน relationship แบบต่อเนื่องมา 4-5 ปีรวมตอนที่คบกับแฟนเก่าด้วย เราอาจจะลืมไปแล้วว่าตัวเราเองเป็นยังไง เค้าบอกว่าเราต้องรักษาระยะห่างเพื่อที่จะได้ดูว่าเรายังรู้สึกยังไงต่อกัน เราว่าเค้าพูดถูกนะคะ คุณ จขกท. บางครั้งต้องคิดเสียว่า "เมื่อไปกันไม่ได้ก็ต้องเลิกกัน" และ ถ้ามัน "คู่กันก็ต้องคู่กัน" เรากลับคิดว่าคุณไม่ได้รักเค้ามากกว่ารักตัวเองหรอกค่ะ จริงๆ แล้ว คุณรักตัวเองมากกว่ารักเค้า เพราะว่า คุณมีความสุขกับการได้รักเค้า และคุณเจ็บปวดที่ไม่มีเค้า...นั่นแสดงว่า คุณจึงต้องรักเค้าเพื่อให้ตัวเองมีความสุข.... ดังนั้นถ้าเรารักใครซักคนมากพอ เราจะไม่เจ็บปวดค่ะ เพราะเราจะยอมเข้าใจทุกอย่างที่เค้ากระทำต่อเรา และถ้าการรักใครซักคนแล้วไม่ได้ทำเค้าเข้าใจในความรักของเรา แสดงว่า ความรักของเราไปไม่ถึงเค้าค่ะ... ไม่แน่ใจว่า คุณ จขกท. อายุเท่าไหร่ แต่เท่าที่ดูจากการเขียนดูเป็นผู้ใหญ่มาก เลยอยากจะแชร์ เรื่องของเราก็คล้ายๆ แบบนี้ แต่เค้าไม่ได้อยู่เมืองไทย บินไปมา ระหว่าง เยอรมันกับจีน แล้วดูว่าทริปไหน เค้าจะบินมาหาเราและทริปไหนเราจะบินไปหาเค้าที่จีน ก็เป็นแบบนี้อยู่เกือบปี ค่าเครื่องของเค้าเค้าจ่าย ส่วนค่าเครื่องของเรา เราก็จ่ายมั่ง เค้าจ่ายมั่ง  (แต่ชอบเวลาตัวเองอออกเงินคือว่า เค้าจะเกรงใจเราและเป็นห่วงมากกว่าปกติ เพราะคิดว่าเราเสียเงินบินมาหาเค้าและรู้สึกผิดที่เค้าไม่ค่อยได้เทคแคร์เรา เนื่องจากต้องทำงาน) แต่ส่วนมากจะเป็นเค้าจ่าย เพราะเราจะบอกว่า อยากไป แต่เดือนนี้ไม่มีเงิน ก็พูดตรงๆ แบบนี้แหละค่ะ คิดเสียว่า คบกันแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรเค้าก็ควรจะรับรู้ด้วยกัน และถ้าเค้ามีปัญหาเราก็ควรจะได้รู้ เราว่า ถ้าคุณ จขกท. ต้องการคนที่อ่อนโยน ห่วงใย เอาใจใส่ เช่น ต้องการคนกอดเวลากลับจากงานที่เหนื่อยล้า ผู้ชายคนนี้ก็คงไม่ใช่อย่างที่เราต้องการ แต่ด้วยความรักเพื่อให้ตัวเองไม่เจ็บปวด คุณ จขกท. จึงยอมเก็บเอาไว้ไม่ยอมบ่นให้เค้าได้ยิน เพราะเค้าบอกเค้าไม่ชอบ และกลัวว่าจะเลิกกันในที่สุด...แต่สุดท้ายก็เลิกกันเห็นมั้ยคะ เรามองว่า คุณต้องมั่นใจในตัวเองกว่านี้นะคะ มีอะไรอย่าเก็บและคิดเอง เช่น เกรงใจ เรื่องเกรงใจเนี่ย เราว่ามันค่อนข้างสวนทางกับชาวต่างชาตินะคะ คนไทยจะมองว่าการพูดตรงๆ คือการไม่ถนอมน้ำใจ แต่คนต่างชาติจะมองว่า การพูดกันตรงๆ คือการ ติเพื่อก่อ หรือทางแก้ปัญหา ยิ่งในชีวิตคู่ มีอะไรก็ต้องพูดกันตรงๆ ถ้าเราเอาแต่เกรงใจ ไม่กล้าพูด ไม่กล้าบอก วันนึงมันจะถึงจุดอิ่มตัว แล้วกลายป็นอึดอัด เพราะเราก็จะเก็บเอาทุกอย่างมาตำหนิทั้งตัวเอง ทั้งเค้า สุดท้ายเค้าก็งงกับเรา เลยคิดว่าไปกันไม่ได้ ในเคสเรา เรื่องงานเป็นเรื่องหลักที่เรากับแฟนคุยและบ่นให้กันและกันฟังตลอด แรกๆ เค้าก็ไม่ค่อยบ่นหรอกค่ะ แต่เราอ่ะเริ่มก่อน(ถึงคิดว่าเรากับ จขกท. มีส่วนคล้ายกัน) แต่เราพูดตบท้ายอยู่เสมอว่า วันนี้เหนื่อยจังดีใจจังที่ได้คุยกับเค้าทำให้เราหายเหนื่อย (ไม่ได้แค่บ่นให้เค้าฟังว่าเหนื่อย เฉยๆ น่ะค่ะ) เราจึงคิดว่ามันทำให้เค้ารู้และเข้าใจว่าเค้ามีความสำคัญกับเรา เค้าคือคนที่ทำให้เราผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้าในแต่ละวัน ตอนแรกๆ เค้าก็ไม่ค่อยบ่นเรื่องงานเค้าให้ฟัง แต่พอเราพูดเรื่องเราบ่อยๆ เค้าก็เลยเหมือนติดนิสัยหรือป่าวไม่รู้ เริ่มพูดว่าเหนื่อย ให้ได้ยิน ถ้าแชทกันเราก็จะปลอบเค้า ว่าเค้าเก่ง เค้าต้องผ่านมันไปได้ ถ้าอยู่ด้วยกัน เราก็จะกอดเค้าแล้วไม่พูดอะไร... กว่าจะเป็นแบบนี้ได้ก็เกือบปีค่ะ เราผ่านช่วงที่ไม่เข้าใจกันเหมือนคุณ จขกท. ด้วยค่ะ เรื่องขี้หึงนี่แหละ...สุดท้ายเค้าก็ทนไม่ไหว บอกเลิกแถมโหดร้ายกว่าอีก คือ เค้าบอก เค้าเจอคนใหม่แล้ว...เรางี้ เดี้ยงไปเรยยยย เข้าวัด ปฏิบัติธรรม (ปกติก็ไปนะคะ แต่คราวนี้เข้าไปนานหน่อย เกือบครึ่งเดือน) แรกก็สับสนค่ะ สวดมนต์ก็ใจลอย พระอาจารย์ก็บอกว่า ให้มี สติๆๆ เราก็ สติอยู่ตรงไหนง่ะ...แต่ผ่านไปซักอาทิตย์ ก็เริ่มเข้าที่ อยู่กับร่องกับรอย เริ่มมีสติ แล้วเริ่มได้คิด ย้อนไปย้อนมา ก็พบว่า อืม ขี้หึงจริงๆ แต่จะกลับไปหาเค้าก็สายไปแล้ว.. คุณ จขกท. มาถูกทางแล้วค่ะ เข้าวัด สวดมนต์ แต่อย่าลืม "สติ" นะคะ สติมาปัญญาเกิด อย่าไปคิดว่า เค้าเป็นต่างชาติศาสนาไรไม่รู้ รังสีบุญจะแผ่ไปไม่ถึง อย่าไปคิดค่ะ ตั้งใจทำและทำอย่างมีสติ เวลาจะขอจะอธิษฐานอะไร ก็จะสัมฤทธิ์ผลเอง แต่ขออย่างเดียวว่า อย่าทำเพราะต้องการอิทธิฤทธิ์หรือปาฏิหาร ขอให้ทำด้วยสติและความศัรทธา ข้อคิดอีกอย่างที่บอกว่า "เค้าเป็นคู่เราก็คู่เรา" ก็คือว่า ตอนที่เราเลิกกัน เราเข้าวัด ฟังธรรม สวดมนต์ เดินไปสวดที่วัดใกล้ๆ วันละ สามรอบ สวดแบบยาวเลยนะคะ สวดเสร็จก็แผ่เมตตาให้เค้า ไม่โกรธไม่เกลียดกัน ทุกครั้งที่สวดก็อธิษฐานว่า ถ้าเค้าเป็นคู่เราก็ขอให้เค้ากลับมา (แอบเล่นของ :P ) แล้วจู่ๆ วันนึง ไม่รู้ว่าเพราะผลของการสวดมนต์หรือป่าว เค้าก็อีเมล์มาหาเรา แอบดีใจ ปนตกใจว่า จะอีเมล์มาบอกว่าเขาจะแต่งงานหรือป่าว....แต่ไม่ใช่...เค้าตอบ ขอบคุณเรามา เพราะอีเมล์ที่เราแอบเซตไว้ว่าให้ส่งหาเค้าตอนวันครบรอบสองปีก็เด้งขึ้นมาแล้วส่งหาเค้า.... เลิกกันไป 5 เดือน ตอนนี้เราสองคนก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมแต่ยังมีระยะห่างคือ ไม่ใกล้ชิดเหมือนเดิม ค่อยเป็นค่อยไป เราก็เข้าใจเค้ามากขึ้น พูดกันมากขึ้น เราก็บอกเค้าไปหมดเลยว่า เพราะอะไรที่ทำให้เราขี้หึง ตอนเลิกกันเราเจ็บปวด เราทรมานแค่ไหน เค้าก็เรียนรู้ว่าการไม่มีเราแล้วเค้ารู้สึกยังไง อาจจะไม่ทรมานเท่าเราที่ขาดเค้า แต่เค้าก็บอกว่า เราเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเค้าไปแล้ว ช่วงที่ไม่มีเรา ทำให้เค้าเหงาได้ ไรเงี้ยค่ะ สุดท้ายในวันนี้เราพบอย่างหนึ่งว่า "อกหัก ไม่มีใครช่วยได้ นอกจาก จิตใจที่เข้มแข็ง สติ และเวลา เท่านั้นแหละค่ะที่จะทำให้คุณดีขึ้น ใช้เวลาที่เหลือจากนี้ เรียนรู้จากสิ่งที่เกิดขึ้น และอยู่กับตัวเอง เมื่อเวลาผ่านไป เราจะค่อยๆ ดีขึ้น โดยไม่รู้ตัว" ขอให้ผ่านไปได้ค่ะ จากคุณ : SassyKate - [ วันฉัตรมงคล 10:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณ จขกท คะ คุณเคยได้ยินคนเค้าว่ากันว่า สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ มั๊ยคะ นั่นแหล่ะค่ะ การที่แฟนคุณบอกเลิกกับคุณในวันนี้ มันได้เกิดขึ้น และมันคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคุณทั้งสองคนแล้ว ดิชั้นอายุจะยี่สิบเก้าปีนี้ เคยอกหักมาอย่างน้อยสามครั้ง แต่ละครั้งเจ็บเจียนตายทุกครั้ง จนเมื่อมาถึงตอนนี้ ดิชั้นเจอแฟนคนปัจจุบันที่อยู่ด้วยกันมาหลายปี ถึงรู้ว่าเราได้เจอคนที่ดีที่สุดแล้ว ชีวิตดิชั้นตอนนี้มีความสุขมากๆ อีกหน่อย จขกท ก็ต้องเจอคนที่ใช่เหมือนกัน ขอให้คุณทำใจให้สบาย พยายามทำใจ ทำตัวให้ยุ่งๆ เข้าไว้ อีกหน่อยคุณก็จะลืมเค้าได้เองค่ะ โชคดีนะคะ จากคุณ : ตามนั้น - [ วันฉัตรมงคล 19:28:36 A:83.226.231.13 X: TicketID:077776 ]

ความคิดเห็นที่ 38 For คุณ จขกท ลองอ่านหนังสือคุณดังตฤนดูนะคะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7828450/Y7828450.html จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ วันฉัตรมงคล 20:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาอ่านช้าไปหน่อย แต่อยากบอกว่า อดีตแฟนคุณ ยังเห็นแก่ความสุขส่วนตัวค่ะ เห็นแก่ตัว ดิฉันเคยมี ปสก คล้าย ๆ คุณเลยค่ะ  คนเป็นแฟนกัน ก็อยากคุยอะไรให้กันฟังใช่ไหมคะ  แต่อันนี้ มีสวนค่ะ "เรื่องนี้เธอน่าจะคุยกับ เพื่อนผู้หญิงนะ" "ง่วงแล้ว ไม่ฟังแล้วได้ไหม" "ไม่ว่างฟัง โทษทีนะ" ดิฉันก็เป็นผู้ให้ค่ะ แม่พระมาก ณ ตอนนั้นใคร ๆ ก็มองว่า ดิฉันเพียบพร้อม และไม่คู่ควรกับ ผช คนนี้เป็นอย่างยิ่ง แต่ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน บ้า รักเค้า จะพิสูจน์รักแท้   ก็ทำใจนานอยู่ ระหว่างนั้นก็เผชิญหลายอย่าง ผช (คนนั้น) พอมียศ มีลาภ แล้วก็ทำตัวเป็นสปอร์ต คารมดี (ตอนนั้นห่างๆ กันแล้วเพราะต้องทำใจ เพราะเขาไล่ ออกอย่างนั้น "ลืมไปแล้วเหรอ ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ"  หรือ "ที่ไปไหนด้วยเพราะไม่อยากให้เธอเสียหน้านะ"   อึ้งไหมคะ แล้วใยจะหน้าด้านหน้าทนต่อได้อย่างไร ( แต่ก็ยังไม่ไปนะ ยังหวังว่า ซักวันเค้าคงเห็นค่าเรา  โห นึกถึงตัวเองตอนนั้นแล้ว งงมาก เป็นไปได้ไง  อ่ะ ก็ห่างกัน แต่ก็ยังเจ็บอยู่ แต่ต้องทนเอา ต้องอดทน) เวลาผ่านไป เมื่อวันที่ เราทำใจได้แล้ว ผช ก็เสื่อมยศ เสื่อมลาภ จากที่เคย สุงสิงกับ ผู้หญิงดี ๆ (ดิชั้นเอง อิอิ) ไม่ชอบ เพราะมันน่าเบื่อ มันไม่สนุก   ณ วันหนึ่ง ผช โทรมาหา (ผ่านไปซักสองปีแล้ว)   โทรมา คร่ำครวญ พรรณนา ถึงความหลัง "ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงเธอ" เฮ้ย บ้าไปแล้วหรือเปล่า "ตอนนี้ผมอยากมีใครซักคน แต่ผมไม่มีใครเลย  ผมกำลังโดนกรรมตามสนอง ผมกำลังจะถูกทิ้ง" โห  สะใจจริง ๆ คิดเรอะ ว่าชั้นไม่รู้ว่า ลับหลังมันมีอะไรบ้าง  แต่ชั้นก็แกล้งทำหน้าซื่อรับฟังไป  นี่กรรม มันยังตามไม่ทันหรอก เพราะถ้าให้เทียบ มันยังน้อยไป ตอนนี้ มันไม่คิดอะไรแล้วค่ะ (ยังงง อยู่เลยว่าเมื่อก่อน ทำไปได้ไง) สวดมนต์เยอะ ๆ นะคะ และแผ่เมตตา มันจะช่วยให้ใจสงบมากขึ้นค่ะ เมื่อเวลาผ่านไป คุณจะเป็นเหมือนดิฉันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Freedom of Life - [ 6 พ.ค. 52 00:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อย่างนี้มันต้องหักดิบค่ะ ถึงแม้ผู้หญิงจะลืมยาก แต่ก็ไม่ยากเกินไปถ้าคิดจะลืมจริงๆ ฝรั่งส่วนมากเขาจะชัดเจนและซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเขาบอกว่าไม่รัก หรือว่าหมดรักนั่นมันก็ชัดเจนดีแล้ว ดีกว่าเขายังบอกว่ารักคุณ ทำดีด้วย แต่ก็แอบไปมีคนอื่นๆ ถ้าคุณสืบรู้แล้วเขาแก้ตัว คบกันต่อไปเรื่อยๆ เรื่องมันก็จะน้ำเน่าเป็นรักซ้อนซ่อนรักไปไม่รู้จบสิ้น ดีแล้วหล่ะค่ะที่เขาบอกกับคุณตรงๆ ว่า " ไม่รักแล้ว " ดีกว่าที่เขาใช้คำว่า " รัก " หลอกคุณหรือคนอื่นไปวันๆ นะคะ สักวันหนึ่งคุณจะได้พบกับคนที่ใช่ในเวลาที่ใช่ค่ะ จริงๆ นะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 6 พ.ค. 52 04:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 จำไว้นะคะ จขกท ถ้าเค้าเป็นคนที่ใช่ เค้าจะพิสูจน์ตัวเองให้คุณเห้น เราเป็น ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องไปพิสูจน์ตัวเอง พิสูจน์รักแท้ ให้ผู้ชายคนไหนเห็น แค่ทำชีวิตเรา ตัวเรา ให้ดีพร้อมเป็นพอค่ะ จากคุณ : cardiogenic - [ 6 พ.ค. 52 11:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณทุกๆท่านมากเลยค่ะที่เข้ามาอ่านและช่วยให้กำลังใจ อ่านแล้วก็เข้าใจนะคะว่าเราไม่ใช่คนแรกที่เจอ ใครๆเค้าก็เป็นกัน ของคนอื่นออกจะรุนแรงกว่าเราด้วยซ้ำ เค้าก็ยังผ่านกันมาได้เลยเนอะ... ตอนนี้ว่างๆก็นั่งตัดต่อวีดีโอ มีแรงบันดาลใจในการทำหนังสั้นไว้ดูเอง พล็อทง่ายๆจากประสบการณ์ตรง เอาไว้เตือนใจตัวเอง มีอารมณ์นั่งแต่งกลอนอย่างที่เคยทำสมัยมัธยม (เพื่อนชอบกลอนเรากันมากเลยค่ะ มันแอบประชดชีวิตนิดๆ) นอกจากนั้นก็ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ไม่ฟังเพลงเศร้า และไม่ฟังเพลงที่เข้าใจ พยายามสงบจิตสงบใจ แล้วก็เริ่มไปว่ายน้ำแล้วค่ะ เน้นท่าปลาดาว คว่ำหน้ากลั้นหายใจแล้วลอยตัวนิ่งๆ (เพื่อนบอกเหมือนศพลอยน้ำ) ก็สบายใจขึ้นนะคะ อาการหายใจไม่ออกก็ยังมีอยู่ แต่ก็หวังว่ามันจะค่อยๆดีขึ้น จริงๆช่วงก่อนนี้ก็หายไปเกือบจะสนิทแล้ว แต่พอใกล้ๆจะถึงวันครบรอบหนึ่งเดือนที่เลิกกันใจมันเหมือนจะหลุดออกข้างทางไปอีก ก็กลับมาหายใจไม่ออกอีกแล้ว (ยังปลงไม่ตกจริงๆ แต่พยายามอยู่นะคะ) เรามานั่งคิดๆดูบางทีชีวิตมันอาจจะต้องหันเหไปทางอื่นก็ได้มั้ง เราก็แค่ไปคนละทางกัน อาจมีอะไรดีๆใหม่ๆที่เราอาจไม่ได้รับถ้าเรายังคบอยู่กับเค้าก็ได้ เค้าเองก็คงเหมือนกัน คิดแล้วก็กลายเป็นว่าไม่อยากไปจมอยู่กับความรักแบบนั้นอีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอผู้ชายนิสัยดีๆน่ารักๆก็ว่าจะจับทำเพื่อนให้หมดเลย ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในห้องนี้มากๆอีกครั้งนะคะที่ช่วยให้กำลังใจ ให้มุมมองที่บางอันเราไม่ได้นึกถึงมาก่อน บางบรรทัดอาจเจ็บแปลบ (แต่ก็ไม่แย่ไปกว่าตอนที่แฟนบอกเลิกหรอกค่ะ) ช่วยแนะนำหนังสือให้อ่าน ถ้าหายดีเมื่อไหร่จะแวะมาบอกนะคะ ถึงวันนั้นคงเหวอๆแน่เลย ก่อนไปเอาเพลงรักมาฝากค่ะ มีแต่ชื่อนะ ลองไปหาฟังกันนะคะ Paul Weller - Thinking of you ฟังแล้วไม่เข้ากับตัวเองตอนนี้เลย แต่เป็นเพลงโปรดตลอดกาลค่ะ เลยอยากแบ่งให้เพื่อนๆที่ยังมีความรักแบบในเพลงอยู่นะคะ จากคุณ : เศร้าและสับสน - [ 7 พ.ค. 52 21:54:53 A:124.121.73.212 X: TicketID:214685 ]