ความคิดเห็นที่ 1 wowwowwow......วันนี้ป้ามะลิ ฯ มาแนวศิราณีนะคะ  อิอิอิ ขอเอาใจช่วยคนกำลังเศร้าเรื่องความรักด้วยเพลงนี้ละกันนะคะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 6 พ.ค. 52 07:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^ ^ ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไปครับป้าลิเดียร์ ... จากคุณ : Coconut Dance : - [ 6 พ.ค. 52 07:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "สำหรับความรักแล้ว คุณคิดว่าคุณจะไปได้ไกลสักแค่ไหน " เพราะความรักเนี่ยแหละค่ะ...ทำให้ไปไหนไม่ได้ไกลเลยค่ะ หลังแต่งงานก็ต้องอยู่เมืองไทยถาวร..(ร่อนเร่ต่างแดนได้เป็นพักๆเท่านั้น ไม่เหมือนตอนก่อนแต่ง)... ปล. เหตุผลรองๆ ก็คืออยู่เฝ้าสมบัติน่ะค่ะ อิอิ จากคุณ : ชบาข้างรั้ว - [ 6 พ.ค. 52 07:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : Coconut Dance : - [ 6 พ.ค. 52 07:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ป้าลิ..ลุงระให้มาตามกลับบล็อคด่วน.. จากคุณ : BLACK BERRIES - [ 6 พ.ค. 52 08:24:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จาก http://dungtrin.com/mag/?67.doctor คอลัมน์ของฝากจากหมอ มีใครเป็นแฟนหมีพูห์บ้างเอ่ย เจ้าหมีตัวกลม กุมหัวใจคนทั่วโลกด้วยรูปลักษณ์น่ากอด หน้าตาน่ารัก แม้ว่าเพื่อนๆ สัตว์ตัวน้อยจะชอบดุว่าพูห์เป็น “หมีสมองเล็ก” ก็ตาม เรื่องของพูห์ นอกจากจะเป็นหนึ่งในนิทานขายดีตลอดกาลแล้ว ยังเคยเป็นบทความเชิงวิเคราะห์มาแล้วหลายครั้ง เคยเป็นกระทั่งวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาด้านวรรณกรรมอังกฤษ มีงานเขียนที่ร่ายเป็นฉากๆ ว่าแต่ละคำของหมีพูห์ที่ดูซื่อๆ ธรรมดาๆ กลับซุกซ่อนปรัชญาชีวิต สังคม เศรษฐศาสตร์ เอาไว้อย่างลึกซึ้ง Picture : www.todayinliterature.com หมีพูห์ ถือกำเนิดปีค.ศ. ๑๙๒๖ โดยคุณลุง เอ.เอ.มิลน์ ท่านใช้ตุ๊กตาบนเตียงของลูกมาร้อยเรียงเป็นนิทานแสนดี เพื่อขับกล่อมลูกชายตัวน้อย คริสโตเฟอร์ โรบิน มิลน์ ต้นแบบตัวจริงของเด็กชายคริสโตเฟอร์ โรบินในนิทาน เนื้อเรื่องละเอียดอ่อน ละมุนละไม สดชื่นมีชีวิตชีวา สอนให้เด็กๆ ซื่อสัตย์ กล้าหาญ ตรงไปตรงมา และจริงใจ นิทานที่กลั่นออกมาจากหัวใจ ความรักอย่างสุดซึ้งที่ท่านมีต่อลูก ฉันรักหมีพูห์ สำหรับฉัน พูห์เป็นมากกว่าแค่นิทาน อย่างน้อย ก็เป็นลายวอลเปเปอร์ในห้องเด็กบางห้องด้วย ไม่นึกเลยว่า พูห์เพื่อนรักค่าตัวแพงกว่าลายธรรมดาถึงสามเท่า! Picture : http://www.gbtc.com หนูพีชเป็นคนไข้ของฉัน สาวน้อยอัจฉริยะวัยสิบขวบ เธอเก่งไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะผลการเรียนระดับห้องกิฟท์ นักกีฬาตัวแทนเขต นักดนตรี เชียร์ลีดเดอร์ เคยแนะนำให้เสริมด้านศาสนา คุณแม่ก็พาไปเรียน พุทธศาสนาวันอาทิตย์ และเป็นตัวแทนประกวดชิงรางวัลมาแล้ว วันนี้หนูพีชไข้สูง ต้องพาไปห้องหมีพูห์ หรือห้องเจาะเลือดนั่นเอง คุณแม่พัชบอกว่าจะทำอะไรลูกก็ได้ แต่ขอไม่นอนโรงพยาบาล เพราะพรุ่งนี้น้องต้องไปประกวดดนตรี ต่อด้วยประกวดรำไทย เธอเล่าว่าน้องเตรียมตัวเพื่องานนี้มานาน พลาดโอกาสไม่ได้เด็ดขาด “คุณหมอคิดดูนะ พัชตื่นตั้งแต่ตีสี่พาเขาไปบ้านครู แล้วกลับโรงเรียน เย็นก็พาไป ต่อด้วย ยิ่งถ้าเสาร์อาทิตย์จะยิ่งกว่านี้อีกค่ะ เริ่มจากตีห้าเลยนะคะ จะไป ต่อด้วย และ กับ ฯลฯ ต่อค่ะ” ฉันถามน้องพีชว่า “ติ๊งต่างว่าเป็นวันเกิดหนู หนูจะขออะไรก็ได้ อยากให้คุณแม่ทำอะไร พาไปไหน ซื้ออะไรให้ก็ได้ หนูจะขออะไร” สาวน้อยตอบว่า “หนูอยากอยู่บ้าน อยากให้คุณแม่ไม่มายุ่งกับหนู” คุณพัชร้องไห้โฮ Picture : http://stores.ebay.com.sg/itsIrresistables มีใครทราบบ้างว่า นิทานหมีพูห์เป็นโศกนาฎกรรม ลูกชายที่รัก คริสโตเฟอร์ตัวเป็นๆ เกลียดคุณพ่อเอ.เอ.มาก! เขาเกลียดการถูกกระทำเหมือนยังเป็นเด็กเล็กๆ เขารังเกียจที่คนทั่วโลกจำเขาในภาพเด็กน้อยผมบลอนด์ ผู้ที่ชอบใส่ชุดนอนยาวคล้ายเด็กผู้หญิง คนที่ชอบคุยกับตุ๊กตาหมี และจะโกรธมาก ถ้าถูกแซวว่าไม่ได้พาเพื่อนพูห์มาด้วยเหรอจ๊ะวันนี้ หนุ่มน้อยคริสโตเฟอร์เลือกออกจากบ้าน เปลี่ยนชื่อตัวเองใหม่ ทิ้งคุณพ่อ ทิ้งหมีพูห์ ทิ้งอดีตที่เขาไม่ต้องการเอาไว้เบื้องหลัง ใครที่เป็นแฟนหมีพูห์ เคยอ่านตอนจบของนิทานหมีพูห์ไหมคะ Picture : http://i164.photobucket.com/albums/u37/tzanakz คริสโตเฟอร์ โรบิน กล่าวคำอำลาหมีพูห์ว่า เขาจะเดินทางไปไกลแสนไกล ไปเติบโตเป็นผู้ใหญ่ โลกของผู้ใหญ่ไม่มีที่สำหรับหมีพูห์ พูห์ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเขาตามไปอยู่โลกของผู้ใหญ่ด้วยไม่ได้ คริสโตเฟอร์ โรบิน ยิ้มอย่างใจดี ปลอบเพื่อนว่า ไม่ต้องห่วงไปนะ เพราะมองออกไปจากที่ตรงนี้ จะยังคงมีคริสโตเฟอร์ โรบิน และหมีพูห์ เพื่อนของเขา วิ่งเล่นอยู่ด้วยกันที่ป่าร้อยเอเคอร์นี้ ตลอดไปชั่วนิรันดร์ อวสานนิทานหมีพูห์ ด้วยความตรอมใจของคุณลุงเอ.เอ. ใครจะคิดว่านิทานอบอุ่นนี้เป็นดาบคมทำร้ายลูกชายของท่าน และคมดาบยังย้อนตวัดมาตัดความสัมพันธ์ฉันท์พ่อลูกได้ อีกนานแสนนาน นานจนคุณลุงเอ.เอ.ทนรอไม่ไหว คริสโตเฟอร์เติบโตจนเป็นพ่อคนแล้วจึงกลับบ้าน คริสโตเฟอร์ช่วยทำพิพิธภัณฑ์ และประวัติหมีพูห์ เพื่อนตุ๊กตาทั้งหมดที่กลายเป็นดาราดังไปแล้ว ตอนนี้ถูกจัดแสดงไว้ที่ห้องสมุดประชาชนนิวยอร์ค แต่กระนั้นเขาก็ยังให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่า “พ่อไม่ค่อยเข้าใจผม ผมคิดว่าท่านเขียนเรื่องนี้ เพื่อชดเชยความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนักของเรามากกว่า” Picture : http://farm2.static.flickr.com ฉันมองน้ำตาคุณพัช สลับกับสบตาหมีพูห์ที่มองมาจากข้างฝา ถามในใจว่า เรื่องราวทำนองนี้กำลังจะเกิดขึ้นอีกแล้วใช่ไหม เมื่อไรคำว่า “รัก” จะไม่ใช่อาวุธทำร้ายกันได้ ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ฉันท์พ่อแม่ลูก สามีภรรยา หมอกับคนไข้ แต่หมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลทุกๆ มิติ เพราะรักเขา จึงอยากควบคุม อยากบังคับ อยากปั้นให้เขาได้ดั่งใจ อยากลิขิตเส้นทางชีวิตให้ ถ้าไม่ตามใจเรา ไม่คิดเหมือนเราก็โกรธกัน ความรักมีสิทธิ์ขนาดนั้นจริงหรือ ทำอย่างไร ความรักและปรารถนาดี ถึงจะเป็น พรหมวิหารสี่ แท้ๆได้ ฉันนั่งตรงนี้กับพี่หมีพูห์ เห็นฉากแบบตรงหน้านี้ไม่รู้กี่ร้อยกี่พันรอบ เคยตั้งใจว่า เด็กๆ ในความดูแลของฉันจะต้องไม่เจอเรื่องแบบนี้อีก เพราะเคยคิดแบบนี้ จึงเคยใช้พลังงานเต็มแรง ปะทะกับใครต่อใคร ผลที่เกิดขึ้นนอกจากช่วยอะไรเด็กๆ ไม่ได้ แก้ไขอะไรไม่ไหวแล้ว ยังมีแต่ความเหนื่อย เบื่อ ท้อ และรอยแผลคมที่บาดลึกกันทุกฝ่าย ดูสิ ดู ฉันเองก็พยายามลิขิต และครอบงำคนอื่นเหมือนกันนั่นแหละ เมื่อไรก็ตาม ที่รู้สึกเหนื่อย รู้สึกเหมือนกำลังเข็นอะไรสักอย่าง อะไรที่ต้องใช้พลังงานมากมาย ความรู้สึกวุ่นวาย ร้อน และเจ็บใจ ลองย้อนมาอยู่กับตัวเองสักพัก เราเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปหรือเปล่า โลกนี้ เราสั่งได้ตามแต่ใจจริงหรือ คนที่เรารัก เรามีสิทธิสั่งเขาได้ขนาดนั้นจริงหรือ เราเข้าใจคำว่าเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาขนาดไหน เมตตา กับ อัตตา เหมือนกันตรงไหน ต่างกันอย่างไร ฉันบอกน้องพีชให้มองข้อดี มองให้เห็นความเสียสละของคุณแม่ และก็ต้องแสดงความรู้สึกที่สุภาพและตรงไปตรงมาของตัวเองได้ คุณแม่พัชก็ต้องรับฟังลูกให้มากขึ้น “คุยกัน” ไม่เหมือนกับสั่ง การอยู่ร่วมกัน เติบโตและเกื้อกูลกัน คือนิยามของคำว่าครอบครัว คนเราผิดพลาด พลั้งเผลอกันได้ แต่ขอให้รู้ทัน ขออภัย แก้ไข ปรับตัวเข้าหากัน เราเริ่มกันใหม่ได้ตลอดเวลา คุณแม่หลายท่าน “ให้” ลูกมากๆ ทั้งเวลา กำลังกาย กำลังทรัพย์ ลูกที่มีความสุขความสำเร็จดีก็มี แต่ส่วนใหญ่ที่เจอจะมีทุกข์ด้วย คุณแม่ท่านหนึ่งต่อต้านการเรียนพิเศษ จนลูกร้องไห้อยากเรียน “หนูเป็นคนเดียวในห้องที่ไม่ได้เรียน เขาพูดอะไรหนูก็ไม่รู้เรื่อง” ถ้าคุณแม่มีเวลาและกำลังจะส่งเสีย ให้ลูกลองก็ไม่น่าจะเสียหาย ถ้าไม่สะดวก หรือมีความเห็นอื่นก็ควรจะคุยกัน แล้วฟังเสียงลูกด้วย ไม่น่าจะตัดโอกาสของลูก เพียงเพราะอคติว่าแม่ไม่ชอบระบบเลย จุ๊ จุ๊ หมีพูห์เตือนฉันว่า หมอมีหน้าที่ให้ข้อมูล แต่ไม่มีหน้าที่ตัดสินเขา พลาดไปอีกแล้วนะ เราเองก็ไม่มีสิทธิใช้ความรักและปราถนาดี เอาไว้โจมตีใครเหมือนกัน มนุษย์เรานี่ล่ะหนา ความรักชนิดที่มีความหวังดี อยากเห็นเขามีความสุข อยากเห็นเขาไม่มีทุกข์ ยินดีกับความสุขความสำเร็จของเขาทำได้ง่าย แต่การยอมรับสิ่งที่เขาตัดสินใจ ยอมรับวิถีทางเดิน ยอมรับความต่างกันนี่ละยากที่สุด เคยเห็นคุณพ่อหลายท่าน โกรธที่คุณแม่เด็กๆ ทำไม่ได้ดั่งใจ ลูกหลานหลายคน โกรธที่คุณย่าคุณยายไม่ระวังเลือกอาหาร คู่รักหลายคู่ ต้องเลิกกันเพียงเพราะว่าบังคับกันไม่ได้ ในสังคมนักปฏิบัติธรรม มักจะได้ยินว่าอยากให้คนที่รักมาทางธรรม มีกระทั่งผู้ที่คิดจะเลิกกับคนรัก เพราะธรรมะไม่เสมอกัน รักแท้ๆ ต้องมีพรหมวิหารสี่ จบด้วยอุเบกขา การใช้ชีวิตแท้ๆ ไม่ได้ต้องการการออกแบบ ใครอยากเหนื่อยกับการวุ่นวายขีดเส้นทางชีวิตก็ตามใจ ถ้าเราจะอยู่ร่วมกันไม่ได้ เหตุการณ์จะแปรผันไปเอง ไม่ใช่หน้าที่ของเราออกแบบชีวิต หรือลิขิตเส้นทางชีวิตใครๆ คนเจ็บป่วย คนชรา คุณตาคุณยาย ล้วนมีวิถีชีวิตของตัวเอง หากท่านเดินมาไกลจนสุดทาง ต้องยุติฉากชีวิตแล้ว ใครก็ห้ามไม่ได้ ไม่เกี่ยวกับการเคี่ยวเข็ญหรือโวยวายของใคร แม้แต่คนที่เป็นหมอ เราจะต้องทะเลาะกันเรื่องอาหารทุกคำ ลูกอมทุกเม็ด ยาทุกมื้อเพื่ออะไร ให้ข้อมูล การดูแล ความอาทรและเป็นห่วงใย ต่างกับการครอบงำ พรหมวิหารสี่ไม่จำเป็นต้องมีโทสะ ถ้ามีแรงร้อนขึ้นโปรดพิจารณาอีกครั้ง ใครๆ ก็มีวิถีชีวิตของตัวเอง เอาใจเราเข้าไปวุ่นวายตัดสิน ใช้มาตรฐานที่หัวใจตัวเองไม่ได้ ให้รัก เป็นดุจแสงจันทร์นวล สว่าง สะอาด อบอุ่น มีพลังในตัวเอง ไม่ร้อน ไม่บีบบังคับ ไม่ครอบงำกัน รักที่เย็นสบายดีด้วยกันทุกฝ่าย นิทานหมีพูห์ มีเรื่องของรักที่ไม่ครอบงำแฝงไว้แนบสนิท ความปราถนาดีต่อกัน เข้าใจผิดบ้างถูกบ้าง จบที่การให้อภัย ยอมรับในความต่างซึ่งกันและกัน เคารพในวิถีชีวิตที่ต่างกัน ใช้ความคิดของหมี ตัดสินความคิดของกระต่ายไม่ได้ ไม่เคยมีกรณีที่ต้องโกรธกัน เพียงเพราะว่าเราบังคับกันไม่ได้ Picture : http://www.inlandempireadvocacy.com พูห์เป็นมากกว่าแค่นิทานและวอลเปเปอร์แต่งห้องเด็ก มีใครหลงรักพูห์เพิ่มขึ้นไหมเอ่ย จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 6 พ.ค. 52 09:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮุฮุ วันนี้ ป้าลิกินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่า ออกแนวซะ เราว่าความรักมันก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก มันก็วนเวียนอยู่แถวๆนี้แหละ จางบ้างเข้มบ้างตามวัฏจักรและสังขาร บางทีก็แอบเข้มไป หากได้หนีลูกไปเที่ยวซักพัก จากคุณ : larata - [ 6 พ.ค. 52 09:25:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้โห นี่ดิฉันทำเอาชาวบ้านเขาแตกตื่นกันไปหมดเลยหรือคะนี่ 555 วันนี้บังเอิญผีความรักเข้าสิงค่ะ คุณlarata ป้าลิกินยาเม็ดค่ะ แต่สงสัยจะกินผิดขวด เลยออกเป็นอาการแบบนี้ อิอิ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 6 พ.ค. 52 09:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 thanks for good quates na ka. I'm so touched ka. จากคุณ : kathyja - [ 6 พ.ค. 52 10:06:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ป้าลิเดียร์? ฮ่าาาาาาาาาาา เลียดิ๊ล่ะไม่ว่า โฮะๆๆ หยอกนิดสะกิดหน่อยนะจ๊ะป้าขา "สำหรับความรักแล้ว คุณคิดว่าคุณจะไปได้ไกลสักแค่ไหน?" "หากแต่ก็ไม่มีอะไรที่สามารถการันตีได้อีกว่า เมื่อเราได้พบเจอกับคนที่ใช่แล้ว เขาจะเป็นคนที่ใช่ตลอดไป ขอให้จงทำใจยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดขึ้นในชีวิตไว้อยู่เสมอ" อืม.... ป้าลิตั้งคำถามแต่ละวัน เอาเป็นประเด็นถกเถียงกันในครอบครัวได้เลนะเนี่ย ก๊ากส์สสส มันก็จริงค่ะ คนที่เราอยู่ด้วยทุกวันนี้บางครั้งมันก็ใช่มาก แต่บางทียิ่งตอนที่ทะเลาะกันนี่ล่ะอยากถีบให้ไกลก็มี คงไม่มีคู่ไหนที่รักกันได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แซ่ปนี่ทำใจเรียบร้อยค่ะ ถ้าเขาไม่เอาเรา เราก็ยังมีตัวสำรองว้อยยย ฮ่าาาาา จากคุณ : thaispicy - [ 6 พ.ค. 52 10:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบหมีพูห์มานานหลายสิบปีแล้วค่ะ  ชอบแนวคิด ปรัชญาที่แฝงไว้ ... ขอบคุณสำหรับบทความของหมีพูห์และน้องพัชนะคะคุณยุ้ยหัดเขียน .... เห็นจริงด้วยกับคุณป้ามะลิฯ ค่ะ   ทุกอย่างเป็นอนัตตา แม้แต่ตัวเราก็มิใช่ของเรา สมัยเด็ก เคยคิดไว้ว่า อยู่สักสิบปี ก็พอ พอถึงสิบขวบ ก็บอกว่า ในเมื่ออยู่ถึงสิบ เอาอีกสักหกปี เป็นอย่างไง พอไปถึงสิบหก ก็บอกตัวเองว่า  ยี่สิบห้าล่ะ ทุกครั้งที่ชีวิตเดินทางไปถึงที่อายุที่ตนคิดไว้ ก็ถามกลับว่า เราได้เดินทางมาไกลแล้ว  ทำอะไรให้กับใครบ้าง จนป่านนี้ก็มาไกลกว่่าที่ตั้งไว้   รู้สึกว่าร่างกายหลุด แปะ ซ่อม เรียกว่า falling into pieces บางทีถามคนข้างตัว จนเขาตอบว่า วันนี้นอนก่อนนะ ถ้าพรุ่งนี้ตื่้นได้ เราค่อยคิดว่ากันใหม่ (ฮา) เขาว่ากันว่า ในช่วงยี่สิบห้าปีแรก คือ การเรียนรู้  Learning อีกยี่สิบห้าปีถัดมา ก็คือ การทำมาหากิน  Earning ที่เหลือ คือ การอยู่รอด และก็อยู่รอดของชีวิต  Surviving & Surviving นั่นก็คือชีวิตที่เหลือ Less นั่นเอง   ความรัก ความผิดหวัง เป็นของคู่กัน บางครั้งเราอาจจะเจอด้านเดียว บางครั้งเราอาจจะมีประสบการณ์เจอสองด้าน แต่ทุกอย่างก็เป็นอนัตตา เมื่อเจอ ก็มีจาก ... คู่กันเช่นนี้ไปตลอด Learning to love, learning to be loved and then finally, learning to survive. จากคุณ : บีพี - [ 6 พ.ค. 52 13:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Morning PaLi - See your posting so here I am. I don't have time to read the whole thing but I think you're talking 'bout loves. A comment you wrote "ป้าลิกินยาเม็ดค่ะ" - is that the blue pill? I hope you got my joke, if not, just ask ลุงระ. TTYL almost 9.30am, back to work.......Mmmwaaaaaaaaaah จากคุณ : Mafia M (The Zephyr) - [ 6 พ.ค. 52 20:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ป้าลิเดียร์ โอ๊ะ ไม่ใช่ ป้ามะลิ เป็นนักเขียนหรือเปล่าคะ สำนวนการเขียนมีลีลาดีมากเลย ตามอ่านมาหลายกระทู้แล้ว ขอชื่นชมจากใจจริงค่ะ จากคุณ : Tang_Siri - [ 6 พ.ค. 52 21:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ค่ะ :) จากคุณ : puppla - [ 6 พ.ค. 52 21:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอขอบคุณTang_Siri นะคะที่ชมมาว่าดิฉันลีลาดี คริคริ ลีลาการเขียนน่ะ จริงๆ ไม่ได้เป็นนักเขียนค่ะ แต่กำลังพยายามจะเป็นอยู่ เดี๋ยวมีผลงานเป็นของตัวเองเมื่อไร อย่าลืมอุดหนุนกันนะคะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 6 พ.ค. 52 22:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับหนูนะคะป้า หนูคิดแค่นี้เอง - -" จากคุณ : asiacuisina - [ 6 พ.ค. 52 23:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ป้าลิช่วงนี้อยู่ในโลกสีชมพูจริงๆนะคะเนี่ย  ทำเอาชั้นแทบบ้าเพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าความรักเหมือนยาขมขอยข้า น้อย กะลังจะขมยิ่งๆขึ้นไปอีกยิ่งกว่ามะละขี้นกอีกน่ะอิอิ  มาแซวแค่นี้หล่ะ ไปก่อนนะ (ไปนั่งให้เค้าอยากแล้วก็จากไปแก้แค้นผู้ชายเล่นๆหุหุ ) อย่าคิดมากน่า....แค่ออกไปdinnerแถวบ้านนี่แหละจ้า จากคุณ : ชอบดื่มwineค่ะ - [ 7 พ.ค. 52 07:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สำหรับความรักแล้ว...อะไร ก็เกิดขึ้นได้คะ ป้ามะลิ .......................... จริงๆเป็นคนเรื่อยๆ เฉื่อยๆกับเรื่องนี้นะค่ะ เพราะเกิดมาหน้าตาดีเกินคาด...555 อ้วน เตี้ย ดำ หัวหยิก ปากก็ร้าย ใจก็ทมิฬ...ทำท่าว่า ข้าแน่ อยู่ตลอดเวลาจนชิน แล้ววันหนึ่งฟ้าก็ประทานให้ผู้ชายหน้าตาดี หล่อ ล่ำ เข้ม สุภาพ แถมอ่อนกว่ามากๆ เข้ามาในชีวิต...แล้วเขาคนนี้ก็ทำทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่กับ อิอ้วนเตี้ย ดำ คิดแล้วยังขำไม่หาย "ความรัก" คำเดียวนี่แหละ ทำเขาทิ้งบ้าน ทิ้งเมือง มาอยู่ในเมืองไทย ได้หน้าตาเฉย คำพูดไม่กี่ประโยคของเขาที่ไม่ใช่ คำสัญญา....เขาแค่บอกว่า...ขอเวลาให้เขาได้พยายามที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับ ผู้หญิงที่เขารัก ได้หายใจด้วยลมหายใจเดียวกันจนวันสุดท้าย ถ้าพยายามแล้ว ไม่สำเร็จ เขาก็จะเก็บเวลาที่ดีทีมีร่วมกันเอาไว้รำลึกถึง ฮิ้ว ว ว ว ว.... (อิตอนพูดคำนี้ อายุเขายังไม่ 22 ปีเล้ย ให้ตายสิ) สำเร็จค่ะ.... 7 ปีแล้วค่า ............................................. จากคุณ : แม่มะอึด (noo-uan) - [ 7 พ.ค. 52 12:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฝากความคิดถึงผ่านสายฟ้า ฝากความห่วงหาผ่านสายฝน ฝากความห่วงใยผ่านสายลมบน ฝากไปถึงใครบางคนที่อยู่แสนไกล จากคุณ : covertee - [ 7 พ.ค. 52 17:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต้องอุดจมูกเข้ามาอ่านกระทู้นี้   แหม....กลิ่นน้ำเน่าชัดๆ เลย คุณต่าย  อรทัย   เอ๊ย... คุณป้ามะลิ  อิอิอิ     ตอนนี้ จขกท ไม่อยู่  เข้ามาป่วนให้หนำจิตเลย น่าอิจฉาคนที่ได้ไปเด็ด ไปดม ดอกทิวลิป   เอารูปมาอวดบ้างเน้อ ที่สำคัญอย่าไปทำตัวเป็นสาวกระต่าย playgirl นะจ๊ะ    ลุงมะระ แกขอร้องมาบอกว่า เข้าวัดได้แล้ว...โยม รับประกันกระทู้ว่าของแท้ไม่ใช่ลอกเลียน โดย สัญลักษณ์สาวกระต่ายนามมะลิ จากคุณ : Fortunism - [ 7 พ.ค. 52 23:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณพี่Fortunism แหม จขกท ไม่อยู่แอบย่องมาเบาๆแบบนี้ระวังนะคะ ป้าลิกลับมาพร้อมกับดอกทิปลิปสวยๆให้คุณพี่แทนที่จะเป็นระเบิดฮ่าๆ ปลไม่ต้องไปอิจฉาป้าเค้าหรอกค่ะ คุณพี่ก็หาเวลาไปเที่ยวมั่งสิคะ ไม่ใช่วันๆเอาแต่เดินเก็บลูกระเบิดแถวใต้ไปขายเอ้ยไม่ใช่  วันวันเอาแต่เดินเก็บค่าแชร์อยู่นั่นแหละ ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้ละลายสตังค์ไปไปบ้างเก็บไว้มากเดี๋ยวปลวกกินนะคะอิอิ จากคุณ : ชอบดื่มwineค่ะ - [ 9 พ.ค. 52 02:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^  อุ้ย...ตกใจนึกว่า เจ๊มะลิเขากลับมา  ที่แท้..เขาฝาก"ฝัง" น้องชอบดื่มwineค่ะ   ให้มาดูแลกระทู้ด้วย    แถวบ้านผมนั้น ระเบิดมันเยอะจนไม่ต้องเก็บหรอกน้องเอ๋ย  มันมีมาแบบเรื่อยๆนั้นแหละ   แถวบ้านน้องคงไม่ค่อยจะมีละซิ  ผมนั้นใจคอเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อยู่แล้ว   แบ่งให้เลย    คนสวยรอรับด้วยเน้อ....... จากคุณ : Fortunism - [ 9 พ.ค. 52 15:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 How  far  would  you  go for  love? คือ ความหมายของชื่อกระทู้นี้  แถมเป็นประโยคที่เรา อุ๊บอิ๊บ มาเป็น posy ของตัวเอง  จากต้นฉบับคือ  สโลแกนของ  Cartier ค่ะ ในทัศนคติของเราคิดว่า "ไกล"  ในที่นี่ ย่อมไม่ได้หมายถึง "ระยะทาง" (distance)   แต่มีความหมายในทางจิตวิญญาณ  ว่า  "แค่ไหน"  How much  the  sacrifice and  endure? เราเป็นคนหนึ่งที่เชื่อเรื่องการพิสูจน์ตนเองในเชิงมนุษยธรรม   อดทน เสียสละ ไม่เชื่อในละครรักหวานซึ้งที่มีเพียงมิติเดียว   ชีวิตรัก คือ หนังทุกประเภท Thriller,Drama ,Action,Romantic,Comedy,Hero,Fantasy รวมกันอย่างลงตัว  ให้ถูกที่ ถูกเวลา แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 52 14:40:16 จากคุณ : cherry*viva - [ 10 พ.ค. 52 13:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "ความรักตัวเองหมายถึงการทำให้ตัวเองรู้สึกดีและสบายใจที่ได้มอบความรักและสิ่งดีๆ ให้กับเขา แต่ความเห็นแก่ตัวเองนั้น มันทำให้เราอยากครอบครองในตัวคนที่เรารัก เหมือนเป็นการเรียกร้องสิ่งตอบแทน ซึ่งคนเรามันก็ไม่ใช่สิ่งของหรือสัตว์เลี้ยงที่เราจะสามารถซื้อหาหรือครอบครองเอาไว้ได้" ชอบประโยคนี้ค่ะป้าลิ เห็นด้วยเต็มประตู เคยเห็นคู่รักหลายๆ คู่พูดว่า...ก็ชั้นทำให้เธอแบบนี้ ทำไมเธอไม่ทำให้ชั้นแบบนี้บ้าง...อะไรประมาณนั้น เข้าใจว่าทุกคนต้องมีความคาดหวังในตัวบุคคลอื่นกันทั้งนั้นค่ะ แต่ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า คนทุกคนไม่เหมือนกัน คุณอาจจะชอบที่จะทำกับข้าให้ชั้น แต่ชั้นไม่ชอบทำนี่หว่า...ชั้นชอบที่จะเอาใจคุณโดยการเสิร์ฟน้ำชามากกว่า ดังนั้นจะไปคาดหวังว่าสิ่งที่คุณทำให้คนรักของคุณนั้น มันจะทำให้เค้าสำนึกและทำตอบกลับในลักษณะเดียวกัน....ความรักที่อีกฝ่ายตอบกลับมานั้น...มันอาจจะเป็นคนละรูปแบบกับความรักที่คุณๆ ให้เค้าก็ได้นะคะ เห็นกระทู้นี้ อดตอบไม่ได้ค่ะ ชอบชื่อนี้จัง ลิเดียร์ เลียดิ๊ จากคุณ : Krapook-_-' - [ 10 พ.ค. 52 19:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อคืนดูหนังแผ่นเรื่อง LoveSick  เป็นสารคดีเชิงดราม่า  เบื้องหลังการฝึกซ้อมและชีวิตจริงของเหล่านักแสดงอีโรติก  ในโชว์อลังการงานหนึ่งของลาสเวกัส   พิธีกรการแสดงเป็นกะเทย (รุ่นใหญ่)  แต่งหญิง ยังไม่ผ่า รูปร่างหน้าตาหยองปานกลาง  อาชีพหลักคือ  คาบาเร่ต์  แน่นอนว่าต้องถนัดตลกลามก. แต่นักแสดงคนอื่นเปนชายหญิงแท้  และต้องแสดงฉากอีโรติก กับเซ็กส์หมู่บนเวที  ทีนี้  Theame  ของเบื้องหลังคือการติดตามชีวิตจริงของพวกเหล่านักแสดง ว่าได้รับผลกระทบอย่างไร  ในแง่ไหนจากการต้องมาแสดงโชว์แบบนี้  เพราะพวกเขาต่างคาดหวังอย่างมาก ในแง่ของการได้เป็นนักแสดงเพื่อเงินและโอกาสจะไต่เต้าเข้าไปในวงการศิลปะ  Performance  Art. มันจบแบบคนดูอึ้งน่ะ  ...เพราะการแสดงมีผลกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง  ซึ่งเพิ่งคลอดลูกชายคนที่ 2 ออกมา  แล้วฝ่ายชายกลับถอนอารมณ์การแสดงแยกแยะออกจากชีวิตจริงไม่ได้   ดันไปหลงใหล  จะว่าไปคือ  คบชู้ กับ ฝ่ายหญิงที่เป็นนักแสดงอีโรติกคู่กัน  (ผู้หญิงน่าประนามมากด้วย เพราะรู้ดีว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว)    ทั้งที่ฝ่ายชายเคยมั่นใจ และสัญญิงสัญญากับเมียว่า   "มันเป็นแค่การแสดง" แต่เขาก็เลือกแยกทางกับเมียไป  เพื่อไปใช้ชีวิตกับคู่ชู้  ด้วยเหตุผลของ  "passion"   ทั้งที่ปากเขาก็ยังโทษตัวเองว่าเป็นคนผิด  และเมียไม่ผิดอะไรเลย  เขาพยายามแล้วที่จะคิดโทษเมีย เพราะมันง่ายกว่า แต่ความจริงคือ เขาหาความผิดเมียไม่เจอเลย. ภาพสุดท้ายคือ เมียอุ้มลูกแรกเกิด  ออกมาหน้าบ้าน  ยิ้มกับกล้องทั้งน้ำตา ก้มหน้ามองทารกอย่างแสนรัก  เธอไม่ได้กล่าวโทษหรือด่าว่าสามี  แต่ภาพนี้ทำคนดูอย่างเราสะอื้นในอก  น้ำตาตกในจริง ๆ. มีแต่คำถามอยู่ในหัว วนเวียนครุ่นคิดว่า " สำหรับความรักแล้ว คุณคิดว่าคุณจะไปได้ไกลสักแค่ไหน (ในเมื่ออะไรๆ มันก็สามารถเกิดขึ้นได้เสมอบนโลกใบนี้)" แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 52 15:09:01 จากคุณ : cherry*viva - [ 28 พ.ค. 52 15:55:34 ]