ความคิดเห็นที่ 1 เรื่อง โรบินฮูด จบแล้วเหรอ ยังไม่ได้อ่านเลย ชอบอ่านรวด ขี้เกียจรอ จากคุณ : ธนิตา - [ 15 พ.ค. 52 06:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนหนึ่ง ย้อนรอย ฉันนั่งอยู่ในรถโดยสารประจำทางสาย กรุงเทพฯ - ขอนแก่น มองเหม่อออกไปข้างนอก ในที่สุดก็ได้เดินทางกลับมาสักที ประเทศไทยที่รัก ถนนหนทางที่คุ้นเคย ผู้คนที่มีลักษณะเช่น เดียวกับฉัน ไม่มีใครมามองดูฉันด้วยสายตาแปลก ๆ เพราะว่า แตกต่างกันแต่อย่างไร ฉันชอบความรู้สึกนี้จริง ๆ เหมือนกับ ปลาได้กลับมาอยู่ในบึงที่มันปราถนา แม้อาจจะดูไม่สวยงาม เหมือนอยู่ในตู้ปลา แต่มันก็รู้สึกอิสระ และสุขใจอย่างบอกไม่ ถูก ฉันกำลังจะเดินทางกลับบ้านเกิดของฉัน ที่ ๆ ฉันจากไปพร้อมกับ ความรู้สึกมากมาย แม้ว่าวันนี้ฉันเดินทางกลับมา อาจจะไม่มีอะไรที่ เหมือนเดิมแล้ว ผู้คนที่รัก ความรักที่เคยมี แต่ว่าฉันก็ได้กลับมาใหม่ พร้อมกับหัวใจที่เข้มแข็ง และกล้าหาญ เติบโตและรู้ว่าโลกนี้ไม่ได้ สวยงามไปสะทุกอย่าง เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันได้ตัดสินใจไปเป็นออแพร์ที่ประเทศอเมริกา ด้วยความคิดและความใฝ่ฝันที่มีตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีแล้วว่า อยากจะไปเหยียบอเมริกาสักครั้งในชีวิต ฉันเรียนจบสาขาภาษาอังกฤษ จากมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ในจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอน ของฉัน คนที่ไม่เคยออกจากบ้าน ตลอดกว่ายี่สิบกว่าปี ไม่เคยไปอยู่ตามลำพังคนเดียว เพราะว่าหลังจากที่ฉันเรียนจบ ฉันก็หางานทำที่อยู่แถวบ้าน แล้วก็พักที่บ้านกับครอบครัว ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่ได้จน ขนาดอดมื้อกินมื้อ แต่ชีวิตของฉันต้องทำงานตั้งแต่เด็ก ๆ เพื่อให้ ได้มาซึ่งเงิน ฉันอาศัยอยู่กับแม่ และพี่ชายเท่านั้น ครอบครัวของฉัน มีเพียงแม่เท่านั้นที่เป็นคนหาเงิน แล้วแม่ก็ไม่ได้จบการศึกษาสูงอะไร งานที่ท่านทำก็เป็นงานกรรมกร ที่มีรายได้ไม่มากนัก เพราะงั้น พอฉันเริ่มโต ก็จะช่วยแม่หางานทำพิเศษอีกทาง รับพิมพ์งานบ้าง ขายของบ้าง ฯลฯ ชีวิตก็ไม่ได้ลำบากมาก แต่ก็ไม่ได้สบายถึงขนาด แบบคุณหนู เรียกว่า ชีวิตแบบกลาง ๆ ดีกว่า ในชีวิต ตั้งแต่เด็ก ๆ เลยไม่เคยคิดว่าจะได้มีโอกาสเดินทางไป ต่างประเทศอะไร มองดูเหมือนมันเป็นความฝันสะมากกว่า เพราะที่บ้านก็ไม่มีเงินมากมายนัก แต่ชอบดูสารคดีท่องเที่ยว ประเทศต่าง ๆ พอฉันโตขึ้น ก็เคยคิดว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากจะเดินทาง ไปให้ทั่วโลกเช่นกัน แต่มันก็แค่ความฝันเท่านั้นหล่ะ ตอนที่เรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย เคยได้ยินโครงการออแพร์ มีความสนใจมาก ๆ แต่ว่าด้วยปัญหาทางการเงิน (แม้ออแพร์จะใช้เงินไม่มาก แต่สำหรับฉันแล้วก็ไม่มีอยู่ดี) พอจบการศึกษา ก็เห็นเพื่อนบางคน (ที่เขาพอจะมีเงิน) ก็ได้เดินทางไปเป็นออแพร์ ไปต่างประเทศบ้าง ส่วนตัวฉันเอง ยังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ มันคงเป็นไปไม่ได้ ฉันต้องหางานทำ ซื้อบ้านให้แม่ ซื้อรถ ชีวิตการทำงาน ที่มีแต่หาเงิน ๆ แต่ไม่เคยพอสักที ผ่านไปสองปี โครงการ ออแพร์ก็แวบเข้ามาในสมองอีกครั้ง แต่จุดประสงค์ของฉัน ในครั้งนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าจะไปเป็นออแพร์ เพราะต้องการประสบการณ์ ได้เที่ยว แต่ตอนนี้ฉันต้องการ ไปเป็นออแพร์เพื่อจะได้หาเงิน เพราะตอนนั้นฉันมีหนี้สินเยอะ มาก ๆ ต้องการจะปลดแอกจากภาระทั้งหมด ได้ยินเพื่อนบอก ว่าถ้าหาบ้านที่เขาให้ทำงานเยอะ ๆ เขาก็จ่ายเงินเยอะเหมือนกัน ตอนนั้นไม่มีเงินสักบาท ต้องไปยืมเงินชาวบ้าน (พี่ที่สนิทกันมา) บอกเขาว่าทันทีที่ไปถึงอเมริกา ทำงานแล้วจะส่งเงินมาคืนให้ทันที ออกเดินทางพร้อมกับหนี้ก้อนโต พร้อมทั้งยังถูกหลอกตั้งแต่ ยังไม่ได้บิน แล้วชีวิตของฉันจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามต่อตอนต่อไป จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (ถนนที่ทอดยาว) - [ 15 พ.ค. 52 06:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไปอ่าน เรื่อง โรบินฮูด บอกว่า ตอนหน้ามาดูชีวิตการทำงาน ในร้านญี่ปุ่นของผมกันว่าเป็นยังไง โปรดติดตามตอนต่อไปครับ ทำไปทำมา กลายเป็น ออแพร์ จากขอนแก่น ไปซะแล้ว อย่าหลอกข้อยซิเด๊อ จากคุณ : ธนิตา - [ 15 พ.ค. 52 06:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แซวคุณธนิตา ปกติจะลงท้ายประโยคด้วยคำว่า "นะ" แต่ครั้งนี้มาแปลก ... ลงท้ายซะน่ารักเลยค่ะ ... อ่านจนจบ(หรือเปล่า) มาเรื่องใหม่แล้วหรือคะ? จากคุณ : Mommy&Daddy - [ 15 พ.ค. 52 07:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณธนิตามาแซวเหรอค่ะ หรือว่าว่าจริง ๆ ฮ่า ๆ แต่ขอบคุณนะค่ะ ที่ยังกลับเข้ามาอ่าน เพราะครั้งก่อนนึกว่าจะไม่มาแล้ว ชีวิตมันก็วกวนแบบนี้หล่ะค่ะ (แป่ว) แต่ขอบคุณมากค่ะ ที่ยังเอ็นดูกันอยู่ อิอิอิ ก็เขียนไปทั้งสองอันพร้อมกันนี้หล่ะ อยากจะเขียนอีกหลายเรื่องมาก ๆ เรื่องชีวิตของ(เพื่อน) เมียฝรั่งบ้าง เรื่องเด็ก (นอก) ฝรั่งเศส แต่ว่ามันทำได้ แค่นี้อ่ะค่ะ คือ เรื่องโรบินฮู้ดใกล้จบแล้ว ตอนนี้กำลังเร่งเขียนให้จบ (จากต้นฉบับ) จะได้เอาลงให้คนอ่านทีเดียวเลย (แบบไม่ต้องรอ) เลยมาเปิดเรื่องใหม่รอไว้ก่อน หุ ๆ ๆ อย่า อย่าพึ่งมีคนด่านะค่ะ ก็อ่านไปพร้อม ๆ กันก็ได้ โปรด ได้โปรดอย่าว่าหนูเลย หุๆๆๆ จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (ถนนที่ทอดยาว) - [ 15 พ.ค. 52 07:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ใครจะกล้าว่าหละคะ อุตส่าเอาเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน จากคุณ : angie's mom (nandy_gal) - [ 15 พ.ค. 52 08:41:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาลงชื่อรอด้วยค่ะ จากคุณ : malibule (malibule) - [ 15 พ.ค. 52 09:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอ่อ คืออ่านเรื่องโรบินฮูด อยู่เหมือนกันเลย แอบ งงๆ ว่ายังไงดี แต่ยังไงก็ติดตามค่ะ เพราะว่ากำลังสนใจเรื่อง ออแพร์เหมือนกัน จากคุณ : Vesp@ - [ 15 พ.ค. 52 10:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราเป็นคนนึงที่โชคดีจากโครงการนี้นะคะ 1. ได้เรียนต่อที่นี่(กำลังจะสอบเข้าพยาบาล) โดยสปอนเซอร์ออกให้ 2. ทำงานส่งเงินส่งเสียที่บ้านได้ 3. เจอแฟน ซึ่งดีกับเรามาก ช่วยเหลือทุกอย่าง แล้วก็รอเราได้จนกว่าเราจะเรียนจบพยาบาล(อีกสองปีครึ่ง) 4. เราเรียกได้เลยว่า ครอบครัวโฮสต์คือครอบครัวอีกครอบครัวนึงของเรา 5. เด็กคนเดียว อายุ 12 สูงกว่าเราอีก ไม่ต้องทำอะไรให้เขาเลย เขาซักผ้า เก็บของ ทำของว่างอะไรได้เองหมด เราทำงานอาทิตย์นึงไม่เกินยี่สิบชั่วโมง ตอนเป็นออร์แพร์ ก็เจอประสบการณ์เยอะแยะค่ะ(ของคนอื่นนะ) ก็ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ เมื่อกี้กำลังอ่านกระทู้โรบินฮู้ดอยู่เลย แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 52 18:47:35 แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 52 18:46:48 จากคุณ : มิอากะจัง - [ 15 พ.ค. 52 18:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คือว่า ปกติชอบดูละครไทย หนังจีน ซีรีย์ชุดๆ แต่ไม่ชอบดูที่ไทยเพราะเวลาจบเป็นตอนๆ มันทรมานใจ อยากดูตอนต่อไปเร็วๆ ทีนี้พอไม่ได้อยู่ไทย ก็ไม่เจอปัญหานี้ ทุกอย่างที่ดูก็เป็น DVD มีจนจบ แบบว่าไม่ต้องทรมานกับการรอคอย แต่ตอนนี้มีเรื่องโรบินฮู้ด คราวนี้มีออแพร์อีก ความทรมานนี้กลับมาอีกแล้วววววววว แต่ยังไงฝาก จขกท อีกอย่างนะครับ อย่าเร่งเขียนเกินไป เพราะอาจทำให้ไม่สนุก take you time (but not to long) เพราะตอนอ่านโรบินฮู้ดแอบรู้สึกว่าช่วงแรกอ่านแล้วสนุกกว่าช่วงหลัง เป็นเพราะรีบเขียนรึเปล่าเอ่ย (มีใครคิดแบบเราบ้างมั๊ยเนี่ย) ยังไงก็ขอบคุณที่เอาเรื่องสนุกๆมาเขียนเล่าสู่กันฟังนะครับ อยู่ไกลบ้านได้อ่านภาษาไทยก็ตรงนี้ล่ะว้า จากคุณ : เจ้าแตงกวาดอง - [ 15 พ.ค. 52 19:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณเจ้าแตงกวาดองค่ะ ยอมรับเลยว่าจริง แหะ ๆ เพราะว่าบางวันเขียนตอนที่หมดสภาพ ทำงานเสร็จ หมดแรงเหนื่อย สมองมันเลยตื้อ ๆ เหอะ ๆ แต่ฉบับที่ร่างไว้มันจะดีกวา เพราะว่า พอดิฉันมีเวลาก็มานั่งอ่านอีกรอบแล้วเพิ่มเติม ตัดแต่ง แก้ไขให้มันถูกต้อง แต่ก็ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาเตือน ๆ คิดว่า หลังจากนี้จะดีขึ้นนิดหน่อย เพราะว่าได้เขียนไปก่อนหลายตอนแล้ว อยากทำให้เสร็จ ๆ ก่อนวันหยุดยาว แหะ ๆ อาทิตย์นี้จะได้หยุดยาวไป ถึงวันจันทร์กะจะไปเที่ยวอ่ะค่ะ จะได้เอาลงไปเลย แต่จะปั่นเสร็จไหมเนี๊ยะ ฮือ ๆ ๆ ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน คุณมิอากะจัง จริง ๆ นั่นหล่ะ อย่างใครที่ได้บ้านดี ๆ ก็อยู่กันยาวไปเลย แล้วแต่ชะตาฟ้าลิขิตกันไปค่ะ อิอิอิ จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (กว่า) (ถนนที่ทอดยาว) - [ 15 พ.ค. 52 19:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามารออ่านด้วยคนค่ะ จขกท เขียนเรื่องได้ สนุก น่าอ่าน ขออนุญาต จขกท ทักหนู # 8 Vesp ดีใจจังที่เห็นหนู กำลังคิดถึงอยู่ว่าหนูหายไปไหน ไม่เห็นไปห้องเด็กเวิร์คเลย ไปให้กำลังใจน้องๆหน่อยนะคะ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 16 พ.ค. 52 00:04:35 A:65.102.143.113 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เสียใจด้วยนะคะที่คุณเจอเรื่องไม่ดีจากออแพร์ แต่เราเคยเป็นออแพร์ไทย(ที่เยอรมัน) ที่ได้อะไรดีๆ หลายๆอย่างจากโครงการนี้ค่ะ เรียกว่าประทับใจได้เลยทีเดียว แต่ยังไงก็รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : **I'm a blue girl** - [ 16 พ.ค. 52 01:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารออ่านคะ และให้กำลังใจคนเขียน เขียนๆไปอย่ารีีบร้อน เรื่องจะได้ออกมาน่าติดตาม จากคุณ : brackleyvee - [ 16 พ.ค. 52 05:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอน ถูกหลอกก่อนบิน หลังจากที่ฉันได้ตัดสินใจจะไปเป็นพี่เลี้ยง (อินเตอร์) ที่อเมริกาตามความใฝ่ฝันแล้ว ดิฉันก็ได้สมัครเข้าร่วมโครงการออแพร์ กับบริษัทที่เป็นเอเจนซี่แห่งหนึ่ง ฉันอยากจะขอเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับ ออแพร์สำหรับคนที่อาจจะไม่รู้ว่าออแพร์คืออะไร คำว่าออแพร์ตัวฉันเองก็พึ่งจะได้มา ได้ยินก็ตอนที่มีเจ้าหน้าที่จากเอเจนซี่มาบรรยายเช่นกัน ยังเคยคิดเลยว่า มันจะมีจริง ๆ เหรอโครงการแบบนี้ แล้วจะได้ไปต่างประเทศจริงเหรอ ทำไมใช้เงินน้อยจัง (ถ้าเปรียบเทียบกับโครงการอื่น ๆ ยังไงก็ใช้เงินน้อยมาก  ๆ) ออแพร์ คือ แนนนี่ หรือพี่เลี้ยงเด็กนั่นเอง ณ ปัจจุบันนี้ออแพร์ได้เป็นที่รู้จักในหมู่สาว ๆ คนไทยมากยิ่งขึ้น เพราะได้มีทั้งบริษัทที่เป็น เอเจนซี่มากมาย มีเวบไซต์ และมีหนังสือเกี่ยวกับ ออแพร์ด้วยเช่นกัน แต่ก็ยังมีคนอีกจำนวนมากในประเทศไทยที่ไม่รู้ว่า ออแพร์ คืออะไร ฉันขออธิบายรายละเอียดสั้น ๆ หล่ะกัน การไปเป็นออแพร์ หรือพี่เลี้ยงเด็กนั้น สามารถกระทำได้โดยสมัครผ่านเอเจนซี่ (เป็นวิธีที่ง่ายที่สุด) หรือหาครอบครัวเอง แล้วไปด้วยวีซ่าอื่น ๆ ไม่ใช่เพียงประเทศ สหรัฐอเมริกาเท่านั้นที่มีการรับออแพร์จากต่างชาติ ยังมีประเทศอื่น ๆ อีกมากมายในยุโรปด้วยเช่นกัน แต่ว่าสำหรับประเทศสหรัฐอเมริกา ถ้าคุณเข้าร่วมโครงการออแพร์ วีซ่าที่คุณถือคือ J-1 วีซ่าประเภทเดียว กับนักเรียนแลกเปลี่ยน (exchange visitors) ด้วยการเผยแพร่โครงการนี้ที่ประเทศไทย จะเป็นการบอกกล่าวในลักษณะที่ว่า โครงการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างไทยกับอเมริกา โดยให้บุคคลที่เป็นออแพร์ได้รับสิทธิประโยชน์ต่าง ๆ อาทิ ได้รับค่าตอบแทนเป็นค่าขนม (แลกกับการทำงานมหาโหด) ได้มีโอกาสเข้าเรียนที่วิทยาลัยท้องถิ่น หรือมหาวิทยาลัย โดยโฮสแฟมมิลี่เป็นผู้ออกค่าใช้จ่าย (ไม่เกินห้าร้อยเหรียญ) ได้รับสิทธิวันหยุดสองสัปดาห์ต่อปี (โดยยังได้รับค่าขนมด้วย) ทุกด้านที่นำเสนอมักจะเป็นด้านดี ๆ ทั้งนั้น ส่วนเรื่องของโฮสแฟมมิลี่ที่เอาเปรียบ ให้ทำงานเกินกว่ากฎหมายกำหนด ทำงานไม่มีวันหยุด จำกัดการกินอาหารภายในบ้าน ฯลฯ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ไม่มีใครพูดถึงกันหรอก มันเป็นอีกมุมหนึ่งที่ถูกเก็บไว้ในมุมมืด แต่ฉันคิดว่าภายในมุมมืดก็ใช่ว่าจะเลวร้ายเสมอไป เมื่อเราเผชิญหน้ากับมัน เรียนรู้จักแก้ไข อดทน ต่อสู้ แล้วเมื่อวันหนึ่งที่เรามาสู่มุมสว่าง เราก็สามารถพูดได้เต็มปาก ว่าเราได้ผ่านมันมาแล้ว และเพราะสิ่งเหล่านี้เองที่หลอมเราให้แข็งแกร่งขึ้นได้ หลังจากที่ฉันได้สมัครเข้าร่วมโครงการออแพร์ กับเอเจนซี่แห่งหนึ่งแล้ว ฉันก็เป็นเฉกเช่นผู้สมัครท่านอื่น ๆ เข้าสู่กระบวนการหาครอบครัว หรือที่เรียกว่า โฮสแฟมมิลี่ เพราะว่าฉันมีเพื่อนเป็นออแพร์จบโครงการมาก่อน ดังนั้นฉันจึงรู้ว่าควรจะถามอะไรโฮสแฟมมิลี่ดี ควรจะเลือกโฮสแบบไหนดี ฉันมีกระดาษที่เขียนคำถามที่ควรถามโฮส แล้วโฮสแบบไหนที่ควรจะเลือก จริง ๆ เวลาที่เราคุยกับโฮส เอเจนซี่มักจะบอกว่า อย่าถามคำถามบางข้อ อาทิเช่น เรื่องเงิน เรื่องวันหยุด แต่ว่าฉันคิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญมาก แล้ววัฒนธรรมฝรั่งเขาก็ตรงไปตรงมาอยู่แล้ว หากเขาไม่บอกเรามาก่อน เราก็มีสิทธิที่จะถามเรื่องเหล่านี้ได้ไม่ใช่เหรอ หลังจากไฟล์ของฉัน (ประวัติส่วนตัวที่ฉันต้องทำขึ้น เพื่อนำเสนอตัวเองสุด ๆ ว่า ทำไมโฮสแฟมมิลี่ควรจะเลือกฉัน) ออนไลน์ได้ไม่นาน (ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์) ฉันก็ได้รับการติดต่อจาก สามครอบครัวภายในหนึ่งสัปดาห์ ครอบครัวแรกส่งอีเมล์มาหาฉัน เป็นประวัติครอบครัวเขา รูปภาพ พร้อมกับบอกพร้อมเสร็จสรรพว่าทำอะไรบ้าง โอ้แม่เจ้า ฉันอ่านตรงงานที่ให้ทำ แล้วก็ส่ายหน้าทันที นี่เขาต้องการออแพร์หรือคนใช้ เขาบอกว่าต้องทำงานทุกอย่าง นอกเหนือจากการเลี้ยงเด็กคือ ซัก เสื้อผ้าเขา รีดผ้าเขา ทิ้งขยะ ล้างจาน ทำความสะอาดบ้าน (ทั้งหลัง) พาสุนัขไปเดินเล่น เปิดตู้ไปรษณีย์ ฯลฯ เพื่อนฉันที่เคยเป็นอดีตออแพร์บอกว่า งานมันเยอะเกินไปนะ อย่างเพื่อนเขาก็ซักผ้าให้โฮสนะบางครั้ง แต่ว่าโฮสจ่ายเงินพิเศษให้เขา เพื่อนก็เลยแนะนำว่าให้ดิฉันลองถามโฮสดูว่าได้เงินพิเศษไหม พอฉันถามกลับไปเท่านั้นหล่ะ ก็โวยวายกลับมา บอกว่าที่คุณได้นะเยอะแล้วนะ เรามีคอมพิวเตอร์ให้คุณใช้ โทรศัพท์โทรได้เดือนละชั่วโมง (จะพอไหมเนี๊ยะ) แล้วเขาก็พูดเป็นเชิงประชดว่า “ถ้าคุณเห็นแก่เงิน คุณก็คงจะไม่เหมาะกับครอบครัวของเรา เพราะเราต้องการคนที่จะมาแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับเรา” อืม ฉันก็คิดในใจว่า ฉันก็ไม่อยากจะไป (เป็นคนใช้) แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับคุณหรอก มันจะกลายเป็น maid exchange ไปนะสิ ภายหลังที่ฉันได้มีโอกาสคุยกับ พี่เจ้าหน้าที่โครงการ เขาก็บอกว่า โฮสนี้เป็นโฮสบัญชีดำของเด็กไทย แล้วเขาก็มีออแพร์คนล่าสุดเป็นคนไทยด้วย แต่ว่าคนนั้นเขาก็ทน ๆ อยู่ให้ครบปี นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่ฉันติดใจ เพราะว่าเขาบอกว่ามีออแพร์คนปัจจุบันเป็นคนไทย แต่ทำไมพอฉันขอคุยด้วย กับบอกว่าถ้าคุณแมชกับเราแล้ว เราก็จะให้คุณคุยด้วย (แล้วจะคุยไปทำไม) แล้วบ้านแรกของฉันก็ผ่านไป จากนั้นก็มีเข้ามาพร้อมกันอีกสองสามบ้าน ส่วนมากจะส่งเมล์มาก่อน จากนั้นก็คุยกันสักระยะก็จะโทรมา จนกระทั่งมีอยู่บ้านหนึ่งที่เขาโทรมาก่อนที่จะส่งเมล์มาคุย แต่ไม่ได้เป็นเสียงของอเมริกัน กับเป็นเสียงของคนไทย บ้านนี้อยู่รัฐนิวยอร์ค แค่ชื่อรัฐฉันก็อยากจะแมชทันที “สวัสดีค่ะ พี่โทรจากอเมริกานะ พอดีโฮสพี่เขาสนใจอยากจะคุยกับน้อง” แล้วคุณพี่ก็เริ่มบรรยายสรรพคุณ (จอมปลอม) “โฮสบ้านพี่ใจดีมาก ๆ เลยนะ เขามีลูกสี่คน อายุห้าขวบ สามขวบเป็นแฝด แล้วก็หนึ่งขวบ ผู้ชายสามคน ผู้หญิงหนึ่ง คนเล็กเป็นผู้หญิง ที่บ้านนี้พี่จะทำงานเกินสี่สิบห้านะ แต่ว่าพี่จะได้ราว ๆ สองร้อยกว่าเหรียญ รถที่บ้านมีสามคัน มีบ้านพักต่างหากด้วยนะ ไม่ต้องพักบ้านเดียวกับโฮสนะ ทำอาหารไทยกินได้นะ” เขาตอบทุกคำถามที่ฉันมี แต่ตอนนั้นฉันก็ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร เพราะว่าติดตรงที่จำนวนเด็ก พอหลังจากนั้นโฮสก็ส่งอีเมล์ ส่งรูปมาให้แค่ครั้งเดียว แล้วเราก็คุยกันทางเมล์อีกสองครั้ง เขาก็เงียบ ๆ ไปราวอาทิตย์หนึ่ง (คงจะไปคุยกับคนอื่นด้วย) ตอนนั้นฉันก็มีอีกบ้านหนึ่งที่ติดต่อเข้ามาอยู่เวอร์จิเนีย บ้านนี้มีลูกแค่สองคน อดีตออแพร์เป็นคนไทยเช่นกัน แล้วพอเขาโทรมาคุยเขาก็ให้ฉันคุยกับออแพร์คนปัจจุบัน ฉันก็ถามทุกคำถามเหมือนเช่นเคย ทุกอย่างก็ดีหมด ไปติดแค่ตรงที่เขาบอกฉันว่า เขามักจะทำงานเกินเวลาเสมอ ๆ แต่ว่าตรงนี้ไม่ได้รับค่าจ้างนะ ก็ช่วย ๆ เขาไปอะไรแบบนี้ หลังจากนั้นอีกไม่นานบ้านที่นิวยอร์ค ก็โทรมาติดต่อขอแมชกับฉัน ตอนแรกฉันไม่ได้ตอบตกลงไปเลยทีเดียว คิดอยู่นานเหมือนกัน แต่คิดว่าถึงเด็กจะเยอะ แต่โฮสเขาดี งานหนักยังไงก็สู้อยู่แล้ว อีกอย่างมีคนไทยด้วยกันมาบอกขนาดนี้ จะไม่แมชได้ยังไง แล้วฉันก็ตกลงใจแมชกับโฮสที่นิวยอร์ค (บ้านแรกของฉัน) โดยไม่รู้เลยว่าฉันถูกหลอกตั้งแต่ยังไม่ได้บินสะแล้ว กำ เด็กสองคนยังไม่อยากเอา แต่ไปแมชเด็กสี่คน โปรดติดตามต่อตอนต่อไป จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (กว่า) (ถนนที่ทอดยาว) - [ 16 พ.ค. 52 10:24:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบอ่านครับ...เป็นชีวิตที่ผมฝันอยากมี...อยากเป็น แต่เหมือนชีวิตมันเดินคนละเส้นทาง...ขอเป็นกำลังใจด้วยคนนะครับ...หนุ่มขอนแก่น จากคุณ : lesta - [ 17 พ.ค. 52 21:12:53 A:125.25.79.52 X: TicketID:129050 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาโหวตคะ ชอบอ่านเขียนได้ละเอียดดี ชวนให้ติดตาม จากคุณ : brackleyvee - [ 18 พ.ค. 52 04:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แล้วจะหาอ่าน กระทู้ โรบินฮู้ด ได้ที่ไหนคะ เมื่อวานได้อ่าน เพราะขึ้น กระทู้แนะนำ แต่วันนี้ กระทู้แนะนำหายไปแล้วค่ะ รบกวนผู้รู้ บอกหน่อยนะคะ ว่าจะหาอ่าน กระทู้ โรบินฮู้ด ได้ที่ไหน... จากคุณ : แคลินน์ - [ 18 พ.ค. 52 15:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ดูตรงกระทู้แนะนำ สัปดาห์ที่แล้วนะค่ะ แล้วก็ต้องโหวตให้ค่ะ แหะ ๆ ช่วย ๆกันโหวต มันจะได้เป็นกระทู้แนะนำหาง่ายต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : จขกท (ถนนที่ทอดยาว) - [ 18 พ.ค. 52 18:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จขกท (ถนนที่ทอดยาว)+++++++++++++ -ขอบคุณมากค่ะ............. จากคุณ : แคลินน์ - [ 18 พ.ค. 52 20:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 บอกได้ไหมว่าเอเจนไหนคะ บอกสถานที่มาก้อได้ อยากรู้จริงๆ จากคุณ : ปอน - [ 18 พ.ค. 52 21:30:20 A:10.0.100.112 X:125.25.245.197 TicketID:210848 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มารออ่านค่ะ เพราะกำลังสนใจเรื่องพวกนี้เหมือนกัน เคยเห็นเพื่อนของพี่ีสาว เเต่ละคนก็เรียนจบการศึกษาระดับปริญญาตรีีกันทั้งนั้น เเล้วก็ไปเป็นออเเพร์ เราเห็นด้วยนะ คือถ้าเรียนจบ เเล้วไปทำซักปี ถือว่าเป็นการฝึกภาษาเเละเก็บประสบการณ์ในต่างประเทศ เเต่เราก็เห็นหลายคนที่ทำเเล้วทำอีก คือตอนนี้อายุจะเกือบสามสิบ เเล้วยังทำงานเเบบนี้อีก จริงๆมันก็ความพอใจของเเต่ละคน เเต่ในความคิดเรา อายุจะเข้าเลขสาม ควรจะทำงานที่เป็นหลักเป็นเเหล่งมากกว่านี้ไม่ใช่หรอ เเล้วเป็นออเเพร์บางคนตังค์ไม่พอใช้ ยังต้องขอตังค์พ่อเเม่อีก เเล้วถ้าวันนึงคิดจะกลับไปสมัครงาน ด้วยอายุสามสิบ เเล้วเค้าถามว่า คุณมีประสบการณ์ทำงานอะไรบ้าง คุณตอบว่าเป็นออเเพร์ เค้าจะรับคุณมั๊ย ต่อให้คุณพูดภาษาต่างประเทศได้ก็เหอะ เเต่มันก็ไม่น่าจะง่ายนะที่จะได้งานดีๆ เพราะคุณเริ่มต้นช้าไปนิด เคยคุยกับออเเพร์อีกคน เค้าเล่าด้วยความหน้าชื่นตาบานมาก ว่าเงินดี เเถมมีโอกาสหาเเฟนฝรั่งอีก เเล้วเค้าก็บรรยายมาว่า ในวันหยุด เค้ายังไปรับจ๊อบอื่นๆได้อีก ไปทำความสะอาดบ้านคนอื่น ได้ตั้งชั่วโมงละสองพันบาทเเน่ะ เราก็รับฟังไปเรื่อยเปื่อย เเต่เเอบคิดในใจ ว่านี่หรือ คือเป้าหมายของชีวิตคุณ สองพันบาทต่อชั่วโมง จริงๆมันเเทบจะรายได้จากการสอนคอร์สพิเศษในมหาลัยในเมืองไทย เเต่สิ่งที่ได้รับ หรือประโยชน์ที่เกิด มันต่างกันมากมาย เราไม่ได้รังเกียจงานทำความสะอาด เป็นคนใช้อะไรหรอกนะ คือให้ทำเราก็ทำได้ เเต่เราคิดว่า เราคงไม่เป็นอย่างนั้นไปตลอดชีวิต เพราะเราน่าจะนำสิ่งที่เรียนมาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้มากกว่านั้น ที่มาเขียนคือ อยากจะให้คุณคิดกันดีๆ ก่อนจะไปเป็นออเเพร์ ตั้งเป้าหมายของชีวิตดีๆ ว่าคุณอยากทำอะไรกันเเน่ หรือใช้เวลาระหว่างที่คุณไปรับจ๊อบออเเพร์เป็นช่วงเวลาตัดสินใจ ไม่ใช่เรื่อยเปื่อยเเละมัวเเต่หลงระเริงกับชีวิตเมืองนอก จนมารู้ตัวอีกที ชั้นจะอายุสามสิบเเล้ว ชีวิตยังอยู่เเค่นี้เองหรอ จากคุณ : gEiL giRL - [ 19 พ.ค. 52 15:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จะมาเขียนต่อมั๊ยคะ รออ่านค่ะ จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา - [ 20 พ.ค. 52 19:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 au pair อีกคนกำลังรออ่านเช่นกันค่ะ จากคุณ : I love Orli ^0^ - [ 23 พ.ค. 52 04:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านคับ จากคุณ : Juneboyz - [ 1 มิ.ย. 52 12:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คือว่า ขอบคุณท่านที่รออ่านนะค่ะ ตอนนี้คิดว่าจะไปต่อเรื่อง ที่กระทู้ใหม่ แล้วขอเล่าเรื่องสไตล์ตัวเองอ่ะค่ะ ยังไงรอติดตาม ที่กระทู้ใหม่นะค่ะ ตอนนี้ขอเอาโรบินฮู้ดให้จบก่อน จากคุณ : ถนนที่ทอดยาว (ถนนที่ทอดยาว) - [ 5 มิ.ย. 52 18:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาอ่านจากกระทู้ที่แล้ว (อ่านอันนั้นจบ ถึงได้มาอ่านอันนี้) เห็นด้วยกับความเห็นที่ 22 ค่ะ การเป็นออร์แพร์ ก็อาจจะเป็นประสบการณ์ที่ดี สำหรับช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต แต่ถ้ามันเลยไปแล้ว ก็ต้องมาคิดว่า มันคุ้มกันหรือเปล่า อย่างมีคนรู้จักบางคน เค้าก็สามารถใช้ประโยชน์ของการไปออร์แพณื ไต่เต้า ได้ทำงาน ได้เรียนปริญญาโท และได้อะไรอีกหลายอย่างในชีวิต แต่ก็ยังมีออร์แพร์อีกมากที่ยังย่ำต๊อก แถมคิดแค่จะได้ผู้ชายรวย ๆ เป็นสามีแล้วจะได้ไม่ต้องเป็นออร์แพร์ (หรือ maid) อีกแล้ว ....... ทุกสิ่งเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน เท่าที่อ่านที่เจ้าของกระทู้เขียน และฟังญาติเราเล่านะคะ เราว่าออร์แพร์ที่อเมริกาโหดกว่า ที่เยอรมนีมากมาย  เราไม่รู้จักใครที่เป็นออร์แพร์อยู่เยอรมนีหรอก แต่ว่าเพื่อนคนเยอรมันของเราเค้ามีออร์แพร์ทุกปี เพราะเค้าอยากให้ลูกเค้าคุ้นเคยกับชาวต่างชาติ เนื่องจากเค้าและภรรยาเคยทำงานที่เอเซียอยู่หลายปี (และก็ที่เมืองไทย ทำให้เรารู้จักครอบครัวนี้) แต่ส่วนใหญ่เค้าจะรับจากประเทศ เมสซิโดเนีย (ที่ใกล้ ๆ พวก Serbia ประมาณนี้) เนื่องจากแต่ก่อนไม่มีออร์แพร์ไทย (จริง ๆ เค้าอยากได้เด็กไทยมาก และหนึ่งในคุณสมบัติคือ ต้องทำอาหารไทยได้ เพราะเค้าชอบมาก ถ้าเราไปบ้านเค้านะ เราก็ต้องทำให้เค้าทานทุกรอบเลยค่ะ) แต่เพื่อนเราเค้าเคร่งครัดมากเลย ไม่เคยใช้ออร์แพร์เกินหน้าที่ ให้เลี้ยงเด็กอย่างเดียว (แล้วก็ไม่ใช่ทั้งวันด้วย เพราะเค้าบอกว่า เค้าก็อยากมีเวลาอยู่กับลูกด้วย) แล้วเรื่องงานบ้าน ก็มีแม่บ้านทำให้ต่างหาก ซึ่งแม่บ้านมาอาทิตย์ละ 3 วัน ออร์แพร์มีห้องส่วนตัว ส่วนรถก็ไม่ต้องเพราะส่วนใหญ่ก็ใช้รถไฟ หรือถ้าไปโรงเรียน แม่เด็กก็ไปส่งอยู่แล้ว แถมไปเที่ยวไหนออร์แพร์ก็ได้ไป มีวันหยุดทุกวันอาทิตย์ แต่เค้าก็บอกว่า บางครอบครัวที่เยอรมนีก็ใช้ออร์แพร์เป็น maid ไปด้วย (แบบเนียน ๆ) ซึ่งส่วนตัว เค้าไม่ชอบเลย เพราะว่าไม่ถูกต้องและเอาเปรียบ เนี่ยเราก็พยายามช่วยเพื่อนอยู่นะ เพราะเค้าอยากได้ออร์แพร์ไทยมากกกกก แต่กลัวเด็กไทยที่ไปจะไม่น่ารัก เราก็เลยอาสา ว่าจะช่วยคัดให้เค้าด้วย เนี่ยคิดว่าเค้าคงต้องดูออร์แพร์ประมาณตุลาคมมั้ง (เพราะตอนนี้เด็กเมสซิโดเนียคนที่สามยังอยู่ - รับออร์แพร์มา 3 ปีแล้ว) อย่างที่น้องเจ้าของกระทู้บอก แล้วแต่บุญกรรม จากคุณ : Travel Animal - [ 9 มิ.ย. 52 17:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 9 มิ.ย. 52 22:48:05 ]