ความคิดเห็นที่ 1 ปูเสื่อรอ.... จากคุณ : deutsche_Jana - [ 15 พ.ค. 52 19:45:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แปะไว้ก่อนนะคะกัปตัน ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 15 พ.ค. 52 22:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารอฟังเรื่องราวของชายหนุ่มที่ใช้ความรัก ความผูกพัน สายสัมพันธ์ของพ่อเป็นสายใยนำพาชีวิตไปสู่อนาคตที่รุ่งเรือง มั่นคง เป็นแบบอย่างให้หนุ่มน้อยทั้งหลายได้ดูว่าการพึ่งพา ตนเอง เป็นหลักให้ตนเองในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตนั้น สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง ประสบผลสำเร็จ อย่างสวยงามได้อย่างไร ปล : ขอทวงสัญญารอชมรูปสาวน้อยจีน่าในชุดไทยโจงกระเบน และถ้าทำภาพตัดต่อได้ก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าด้วยนะคะ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 15 พ.ค. 52 23:48:48 A:65.102.143.113 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณทีเขียนมาให้อ่านกัน แต่เรื่องไม่ค่อยดีของแม่ ของพี่และครอบครัว เบาๆ ไว้หน่อยดีกว่า ตกลงเป็นกัปตันเรืออะไร ขนาดเท่าไร เพราะปกติ เห็นกัปตัน เขามี ๔ ขีด บนบ่า ยกเว้น ของ รน ไทย ใช่หรือเปล่า จากคุณ : ธนิตา - [ 16 พ.ค. 52 01:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ความคิดเห็นที่ 4   ขอบคุณทีเขียนมาให้อ่านกัน แต่เรื่องไม่ค่อยดีของแม่ ของพี่และครอบครัว เบาๆ ไว้หน่อยดีกว่า ตกลงเป็นกัปตันเรืออะไร ขนาดเท่าไร เพราะปกติ เห็นกัปตัน เขามี ๔ ขีด บนบ่า ยกเว้น ของ รน ไทย ใช่หรือเปล่า จากคุณ : ธนิตา   ตอบนะครับ รูปนั้น มันเมื่อกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หาดูได้ในเว็บเก่าๆครับ เล่าเรื่องเก่า ก็เอารูปเก่ามาลง ดังนั้นแล้ว รูปนั้นเกิดเมื่อหลายปีที่แล้วก่อนลุกสาวเกิดอีกครับ .....  ปัจจุบันนอกจากจะมี 4 ขีดเมื่อเดือนที่ผ่านมานี้ก่อนลีฟ แล้วยังมีanchor ติดปลายแขนด้วยครับ เรือ ขนาดไหน ขนาดเท่าไร กระทุ้เดิมเลยครับ....  เรือขนาด 110,000 ตันกรอสครับ บริษัท คานิวาล... www.carnival.com (ลูกเรือบริษัทนี้ ไม่มีใครคิดว่าผมเป็น ลูกเรือเชื้อสายไทย แต่อย่างใด เลยก็แปลกดี ก่อนขึ้นเรือ ของที่นี่ สัญชาติผมก็เปลี่ยนไปแล้ว ไม่งั้นยาก มีการแบ่ง ชนชั้นกันพอควร เกี่ยวกับที่มา ไม่ได้แม่ของลูกละก็ แย่เลย แบบนี้ละครับ เรียกว่า ไต่เต้า ของแท้เลย ขำขำนะ ผมแค่ เดินไปทางเส้นทางที่ควรเป็นไป แค่นั้น )  ลิ้งค์เดิมด้านบน แนะนำไว้อยู่น่ะ มีอยู่ 23 ลำ ปล.ยศทหาร ที่เป็นผู้การเรือ กับ ขีดบนบ่า ของกัปตันเรือ เอกชน ปนกันไม่ได้นะครับ มันคนละเรื่อง เพราะบางครั้ง ยศ นาวาโท ก็เป็นกัปตันเรือ ซึ่งมีแค่3ขีด  แต่บริษัทเอกชน แล้วแต่ ว่า บริษัทต้นสังกัดจะ ดีไซน์มันออกมา และส่วนใหญ่ เรือสำราญ ถึงจะแต่งตัวกันเต็มแบบ ส่วนเรือสินค้า ไม่ค่อยเห็นใส่กัน นอกจากชุด ปฏิบัติงานแบบพร้อมลุย(หมี) ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 52 15:34:50 จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 10:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กลับมาต่อครับ ถึงตอนที่พ่อจะเข้า รพ. ส่วนเรื่องที่ไม่ค่อยดีกับ แม่หรือ ครอบครัวนั้น ไม่ใช่ว่าท่านไม่ดีกับผม กับพ่อ แต่ทว่า ท่านนำพา และเลือกเป็นในสิ่งที่จะมีผล กับชีวิตผมในวันนี้ต่อไป ถ้าไม่เล่าแล้ว จะไม่เข้าใจตอนที่เหลือๆครับ จำเป็นต้องเผยบ้างเล็กน้อย ทุกอย่างที่เล่า หรือ สื่อถึง ผมจะมีเหตุผลพอสมควร ถ้าถามมาแล้ว ไม่ใช่ว่า พ่อแม่ทุกคนไม่รักลูก หรือประสงค์ไม่ดีกับลูกผัว แต่ทว่าบางคนอาจจะรุ้เท่าไม่ถึงการ ดูครอบงำจากคนอื่น จนเป็นสาเหตุให้ต้อง เสียการควบคุม สมัยนี้การควบคุมนั้น อาจจะเกิดจากการครอบงำของผู้ด้วยวัยวุฒิกว่าก็เป็นได้ ดังนั้นแล้วถ้าผมไม่เปลือยมันออกครอบครัวในเมืองไทย เป็นแบบผมเยอะจากคดีความ และการสำรวจ คนทั่วไปก็จะไม่รู้ นั่นคือเหตุผลที่ต้องเปลือยหมด และสถานภาพปัจจุบันจะออกมาให้ได้อ่านกันเอง  เว้นแต่ว่าคนอ่านจะเป็น คนในครอบครัวผมเอง ซึ่งป่านนี้คงสำนึกได้แล้วว่าอะไรผิดอะไรถูก  สรุปไว้ก่อนเลยว่าบุพการีผู้ให้กำเนิด ผมรักเคารพเสมอมา เหนือเกล้า ฯ และผมก็ตอบแทนบุญคุณท่านเต็มที่ มากมายหาที่สุดมิได้ ตลอดจนวันนี้ก็ยังปฏิบัติมิมีเสื่อคลาย....แจ้งไว้ให้ทราบครับ สำหรับ คุณ ธนิตา.. ที่ถามมา ขอบคุณสำหรับความเห็นอีกครั้ง                  เรื่องมันเกิดตอนที่ผมกำลังเร่งตัวเองให้จบ ม.ปลาย รุ่นนั้นเป็นนักเรียนรุ่นที่มีการสอบเทียบได้ แบบไม่จำกัดอายุ รุ่นผมมีนักเรียน อายุ 13-14ที่ เอนทรานซ์ ติดแพทย์ ลงข่าวหน้า 1หนังสือพิมพ์ และทีวี โด่งดังหลายราย วิศวะ และคณะยอดฮิตมากมาย ในวัยก่อนเวลาที่จะได้ จบ ม.ปลายจริงๆ ถึง 3 ปี ผมก็เช่นกัน กำลังจะต้องไปรับ ใบประกาศ ที่ กศน. ซึ่งจริงๆ ผมเรียนแค่ ม.ต้น และเห็นท่าทางที่ไม่ดี และผมรู้สึกไม่สบายใจในบ้าน จึงอยากเรียนจบไวๆ เพื่อจะได้ดูแลครอบครัว พ่อแม่ได้ อยากน้อย แม่คงจะฟังผมบ้าง ก็เท่านั้นเอง วันนั้นผมไปรับประกาศ ม.ปลาย หลังจากสอบเทียบได้ครบถ้วนทุกวิชาแล้ว  ตอนเย็นกลับมา ความว่างเปล่าของห้องอันแสนอบอ้าว ทาวน์เฮ้าส์ชานเมืองด้านหลัง พ่อหายไปไหน เหลือแต่ ชามราดหน้าเส้นใหญ่ ที่ผมซื้อให้ท่านไว้ตอนเช้า กับขวดโค้ก 8 ออนซ์ที่พ่อชอบกิน ท่านบอกว่าไม่สบายก็จริงแต่ได้กินแล้วชื่นใจนะลูกนะ ขอพ่อกินเถอะ ผมก็จัดหาไว้ให้           ผมมารู้อีกทีตอนพ่อเข้า รพ.ภูมิพลฯ ไปแล้วว่าท่านไม่ค่อยได้สติเท่าไร อยากมาหน้าบ้านก็ไม่ได้รับการตอบรับจากคนในครอบครัว ด้วยสาเหตุอะไรผมไม่อยากเล่า ไหนๆก็มาสะกิดกันไว้ ให้คิดเอาเองครับ ว่ารถที่บ้าน มีสองคัน และพี่ชาย พี่สาว ของบอกว่า สองท่านนี้ ท่านแรกอยุ่สายการบินแห่งชาติเรานี่ละ ท่านที่สอง สามีก็เป็นผู้บังคับนกเหล็กสายการบินเดียวกัน แต่พ่อต้องซ้อนมอเตอร์ไซต์ ลุยกันไปกับผม สองคนเป็นประจำ ฝนแดดช่างหัวมัน ลุยกันสองคนตัวผมกับ มอเตอร์ไซต์ก็จะแย่แล้วในสมัยนั้น          วันนั้น ประมาณว่า อากาศของปลายเดือน เม.ย.35 ร้อนมาก แม่ซึ่งไปเจอท่านนอนสั่นอยุ่แบบไร้สติบอกว่า พ่อเอาผ้าห่มไปชุบน้ำ มาห่มตัวเองแล้วนอนอยู่แบบนั้น และก็ถามหาลูกคนเล็กไปไหน แม่หลายคนจะตอบท่านไปแล้วแต่ท่านก็ถามไม่หยุดแบบนั้นตลอด จับตัวดูก็ ถึงได้ไปส่งโรงพยาบาลกัน นี่ถ้าไม่หนักถึงขั้นนี้คงไม่มีใครคิดทำอะไรกันต่อใช่ไหม?ผมตั้งคำถาม และรับทราบกันนะครับท่านผู้อ่าน เรื่องจริง ลบทิ้งไม่ได้จากชีวิตนี้ มันมีความเกี่ยวโยงกัน    ผมเห็นห้องว่างเปล่า พอบอกพ่อเข้า รพ.ใจแรกดีใจ ใจที่สองใจหาย ที่ดีใจเพราะว่าถ้าได้ เข้า รพ.อาจจะได้พักผ่อนดูแลอย่างดีกว่าเก่า อยากให้อยู่แบบนั้นจนหายดีก็เป็นได้ ใจที่สองคือ ทำไมละป่วยหนักไหม เมื่อไปถึงโรงพยาบาลแล้วก็ทราบว่า ปอดบวม เบาหวานกำเริบ ตับฯ สารพัด ถึงขนาดเครื่องช่วยหายใจ แล้วแต่พ่อเริ่มได้สติ หันมามองที่ผม จากอดีตทหารผู้แข็งแกร่ง บัดนี้ในวัย ขณะนั้น 57 ปี นอนหมดสภาพ พร้อมรอผมอย่างจดจ่อเมื่อไปถึงท่านดีใจมาก ชีพจร และรอยยิ้มส่งออกผ่านมาเห็นได้ชัดแม้หมอก็ยัง งุนงง แต่ทว่า สังขารนั้นไม่เที่ยงผมก็ได้นั่งคุยกับท่าน แต่คุยไม่รุ้เรื่องเพราะสายท่อหายใจอยุ๋ในลำคอได้แต่ถามตอบแบบพยักหน้าเอา ใช่ หรือไม่ใช่ http://truemusic.truelife.com/home/p/song.php?songguid=20050823165715063478           ผมถามพ่อว่า อึดอัดใช่ไหมครับ "ใช่"  หายใจสะดวกไหม "ไม่" ท่อบ้านี่แข็งไหม มันแย่มากใช่ไหม "ใช่"  ท่านตอบเป็นจังหวะ จนวันที่ 10 ท่านทรุดลงแต่ครองสติได้ ส่งเสียงแผ่วเบามาว่า ขอโค้กให้พ่อกินหน่อย ต้องนั่งใกล้ๆ และจับใจความได้ ถึงจะได้ยิน ทุกคนก็มองหน้าผม แล้วพยักหน้า ผมก็ถึงเอาหลอด จุ่มโค้กค่อยๆ ป้อนท่านในค่ำคืนนั้น ทีละหลอด เหมือนกับป้อนเด็กเล็กๆ  พ่อก็คงป้อนผมแบบนี้เหมือนกันตอนเด็กๆ เพราะผมเองก็เคยกินโค้กแบบนี้ใส่ขวดนม ผมจำได้ในวัยก่อนอนุบาล บ้านเรากินของแบบนี้เพราะเพื่อนพ่อ นำมาหใประจำ จากฐานอู่ตะเภา พ่อยิ้มรับครับกินโค้กจากปลายหลอดที่ผมส่งให้ แม้เครื่องช่วยหายใจจะคาแบบนั้นก็ช่างท่านก็รุ้สึกแฮปปี้ด้วย เหมือนรุ้ว่าถ้าท่านไม่กินในตอนนั้นก็จะไม่ได้กินอีกแล้ว ครั้นจะมาทำบุญไปให้ทีหลังก็ไม่ทราบว่าจะได้กินหรือไม่  ในเวลานั้นระบบไหลเวียนในตัวท่านถึงภาวะทำใจแล้ว  แม้เจาะเลือดในระบบปกติ ก็ไม่สามารถหาเลือดมาตรวจได้ง่ายๆ ต้องเจาะตรงหูบ้าง หลังมือ หลังเท้าบ้าง เหมือนท่านกลายเป็นเด็กอีกครั้งเลยผมคิดในใจ             ใจผมเงียบสงบ เนื่องจากจ้างพยาบาลให้เฝ้าแล้วตอนนั้นทุกคืน และผมก็ยังต้อง ทำภาระกิจเรื่องการเรียนอีก จึงไม่ได้รับอนุญาตให้อยุ่ต่อ พ่อไม่ได้นอนห้องพิเศษ แต่ทำหนังสือส่งตัวจากต้นสังกัดมาแล้ว ก็รักษาฟรี แปลกที่เวลานั้นทำไมเลือกแนวทางนั้น ทำไมคนอื่นๆ ไม่เอาพ่อไปนอนห้องพิเศษ รพ.เอกชน ผมคิดว่ามันไม่น่าใช่แบบนี้ถ้าเป็นผม แม้ต้องหมดตัวยื้อท่านไว้ได้สักนาทีผมก็ยอม             ผมขัดคำสั่งคนในบ้าน ไม่ได้วัยวุฒิน้อยนิด ต้องกลับบ้านไป ในที่สุดในค่ำคืนวันที่ 10 พ.ค.35 พ่อตอนเตียง824 อาคารคุ้มเกล้า ฯ ดอนเมืองเรานี้เอง  รุ่งสางผมฝันว่าพ่อหายแล้วมานั่งเล่นด้วยกันสนุกสนาน เหมือนที่เคยตั้งแคมป์ปิคนิค เล่นกันหน้าบ้านพักสมัยก่อน แล้วก็สะดุ้งตื่น แล้วก็รีบไปโรงพยาบาล คราวนี้ไปกันครบ ยกเว้นพี่สาวไม่รู้ไปไหน ไปถึงผมดีใจแว่บแรก เห็นท่านนอนหลับบนเตียงไม่มีเครื่องพันธนาการแล้ว ปลอดปราศจากเครื่องมือช่วยหายใจใดๆ ห่มผ้าเหมือนคนปกติ แต่แล้วเมื่อเดินไปก็ยังไม่รู้ตัว จนกระทั่งถึงตัวท่านยังอุ่นๆอยุ่แต่ว่าตาหลับสนิทแล้ว มีสำลี อุดจมูกไว้แล้ว และช่องอื่นๆด้วย ตาผมเริ่มพร่ามัวในตอนนั้น แม้ตอนที่เขียนอยู๋นี้ก็ตาม.....07.10 น.เวลาที่ข้อมือท่าน เรามาช้าไป ท่านหมดลมไปก่อนหน้านี้ 20 นาที  เมื่อคืนก่อนท่านเสีย ตอนที่ป้อนโค้กท่านผมบอกพ่อไม่ต้องกลัวใครมาเอาไปนะ แล้วผมก็เอาแหวนพระให้ท่านไป ได้มาจากตอนไปทัศนะศึกษาภาคบังคับ ตอนสอบเทียบนั่นละ จากเพชรบุรี ในใจหวังว่าคงช่วยปัดเป้าไม่ให้ยมฑูตมาเอาท่านไปได้ อย่างน้อยก็สงสารผมเถอะ               ไร้ผลท่านจากไปแล้ว เดือนเดียว ปีเดียวกับ พฤษภาทมิฬ 2535นั้นเอง ผมทราบดีว่าทุกคนในห้องนั้น แม่และพี่ชาย คงสำนักได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองควรทำอะไรได้ดีกว่านี้บ้าง นอกจากปล่อยเพิกเฉย  ท่านเคยเลี้ยงพวกเรามาสนุกสนานอบอุ่น นี่ละครับจากนั้นมา บ้านก็ไม่เคยมีการล้อมวงรับประทานอาหารอีกเลย จนปัจจุบัน หม้อข้าว ตู้เย็นแยกกัน แม้อยุ่บ้านเดียวกัน             และบ้านหลังที่เป็นเงินของพ่อนั้น มันมีผลกระทบต่อมาครับ คนที่มีเงินเดือน แสนกว่าบาท ไม่สามารถส่งบ้าน ราคาไม่ถึงล้านได้ อันนี้ให้หลายๆท่านที่คิดว่า เวรกรรมไม่มีจริงได้รับรู้ไว้บ้างก็ดี ญาติสนิทที่คลานตามผมมาคนนี้ซื้อบ้านหลังแรกเงินของพ่อ ซึ่งผมโตขึ้นมาคิดว่าเงินแค่นั้น ตัวเองก็หาได้สบายๆ ทำไมนะ เขาคนนี้รวบเงินบำเหน็จพ่อทั้งหมดไปเพื่อตนเองคนเดียว นั่นไม่ใช่ประเด็น หลังจากนั้นชีวิตเหมือนจะราบรื่นแต่ก็แค่ปีเดียว เขาพยายามซื้อบ้านให้สมฐานะขึ้นกว่าเก่า เป็นบ้านเดี่ยวแห่งหนึ่ง แต่อยู่ได้แค่ 3-4 เดือนก็เจอ ผลกรรมใดไม่ทราบได้ ผมก็งงอยู่ทุกวันนี้ ต้องคืนเขาไปเพราะไม่สามารถเอาไว้ได้ ย้อนกลับมาอยู่บ้านหลังเดิมที่ เป็นเงินที่ได้มาจากความตายของพ่อ  ห้วงนั้นผมเริ่มมุ่งหน้าสู่เส้นทางของผมแล้ว โดยไม่ต้องฟังเสียงใคร เพราะผมพร้อมในการเรียนต่อด้วยตนเองแล้ว ไม่ขอเงินเรียนเพราะเงินที่พ่อทิ้งไว้ให้นั้นโดนเก็บไปจนหมดแล้วโดยไม่สามารถต่อต้านได้จากแม่เองซึ่งเห็นผมเป็นเด็กเล็กๆ ผมเลือกทางเดินคือ สอบเข้า โรงเรียนทหารด้วยตัวเอง ปราศจากเส้นสายใด ๆ พ่อเสียไปแล้วครับ จากนั้น 3 ปีรับรองว่าไม่มีเส้นสาย เพราเเหล่าทัพที่ผมไปสมัครเรียนเป็นคนละเหล่าด้วยป้องกันการ ครหานินทา                 บ้านหลังนั้น ถูกะนาคารยึดไปในที่สุด ด้วยที่ว่าไม่มีเงินส่ง ปีเศษจนต้องออกจากบ้าน ผมย้อนนึกถึงคำที่ ผมโดนดุด่าว่ากล่าวในห้วงพ่อเสียใหม่ๆว่า ผมนั้นไม่เอาพี่เอาน้อง ให้เงินพี่เขาไปก่อน แล้วอยู่บ้านด้วยกัน พี่เขาก็ส่งเสียเรียน และดูแลแทนพ่อเอง คนที่ช่วยเหลือผมดี ไม่ใช่คนโตหรอกครับ กลับเป็นพี่สาว ซึ่งไม่สนใจเงินบ้าบอไรทั้งน้น แฟร์เกมส์ดีคนนี้               ผลกระทบคือ เงินที่เขาส่งเสียแม่นั้น รับปากแม่ว่าจะให้แม่เดือนละ ห้าพันบาทหลังจากแม่ต้องตัดใจเอาบำเหน็จ แทนที่จะเอาบำนาญให้ตัวเองกินจนตาย ก็กลับไม่เอาคิดสั้นเอาเงินก้อน เพราะใครคิดตามดูก่อนครับ แต่กระทั่งบ้านตัวเอง ที่ซุกหัวนอนเอาไม่รอด ก็แน่นอนละที่ว่าการที่ลูกหน้าที่ของลุกที่ดีจะให้แม่นั้น ไม่ต้องมีเงื่อนไข แต่นี่เต็มไปด้วยเงื่อนไข และเป็นไปตามนั้น เขาไม่ได้คืนให้แม่ตามที่แม่บอกผมแต่อย่างใด ให้ตามมีตามเกิด และหลายครั้งต้องแอบ ลูกสะใภ้ให้ (เมียตัวเอง ) เพราะถ้าเมียรู้เข้าจะทะเลาะกันบ้านแตกทันที ส่วนผมนั้น เข้าบ้านนี้ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น หนักหนาสาหัสนัก เข้ายากนอนไม่หลับเพราะว่าผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า "สะใภ้ "  ในยุคนั้นนี่เอง              สาหัสแค่ไหน บางครั้งผมต้องไปเข้าห้องน้ำที่ปั้มน้ำมัน หรือ ตามห้างสรรพสินค้า ในย่านนั้น เพราะว่า แม้แม่เอง ลองนึกภาพนะครับ ทาวน์เฮ้าส์ สองห้องนอน ชั้นบนหน้าหลัง ด้านล่างก็ ไม่มีห้อง มีแต่ครัว กับ ห้องน้ำอีกห้อง ห้องรับแขก แม่ได้นอนห้องบนด้านหลัง ก็โอเคหน่อย แต่ว่าความร้อนนั้นมหาศาลไม่แพ้ตอนพ่ออยุ่เลยเนื่องจากแดดส่องอย่างหนัก แม่ก็เริ่มชราแล้ว เข้าห้องน้ำ ซึ่งห้องบนมีอยู่คั่นไว้ตรงกลาง ผมสงสัยว่าเวลาแม่อาบน้ำ หรือ เข้าห้องน้ำ ทำไม แม่เข้าด้านบนไม่ได้จะได้ไม่ต้องเดินลงมาด้านล่างให้ลำบาก แล้วผมก็สงสัยอีกว่า ทำไมแม่มีหมอหุงข้าวกับกระทะ ในห้องนอน ด้วย พร้อมกระติกน้ำแข็ง บ้านเราไม่ใช่นิสัยแบบนี้แยกกันกินอยุ่นี่นา ผมคิดในใจ จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 11:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ครับ หลังจากผมรู้ในเวลาต่อมาผม จัดการหาพัดลมผ้าบังแดด ทีวี ตู้เย็น เตาไมโครเวฟ หม้อข้าวใหม่ทุกอย่างใหม่หมดไปให้แม่ทันที ยัดมันไปในห้อง เล็กๆนั่นละ แม้เครื่องซักผ้าก็ใช้กับเขาไม่ได้ต้องแช่ผ้า แล้วให้ซักเอง นี่ละครับ side effect ที่เกิดจากเรื่องราวแต่เก่าก่อน จนบ้านโดนยึดไป แล้วเขาก็ต้องดิ้นรนกันอีกรอบ อย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยการทีเจอ บช.ดำไปแล้วทำให้การซื้อรอบสองเป็นไปด้วยความลำบาก ได้เงินไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ หนี้สินบัตรเครดิตมากมายที่บังเกิด  แม้ตอนนั้นผมยังเรียนเดินเรืออยู่ในระดับต้นๆ ในห้วงเวลาที่เขาเกิดวิกฤตต้มยำกุ้งเฉพาะบ้านกัน ผมไม่เชื่อสายตาตัวเอง แล้วก็ทำใจลืมทุกสิ่งอย่าง ในบ้าน เดินกลับไปหาแม่ ตามปกติ (ปกติผมไปเยี่ยมแม่เป็นประจำอยู่แล้ว พาไปซื้อข้าวของอาหารแห้ง ไว้ตุนตลอดเวลาที่ผมอยู่ ทำให้ท่านร่าเริง เวลาไปเดินห้างบ้างตามวิสัยที่ผมจะคิดออกตามแบบของผม )  เพราะท่านไม่เคยได้รับความรู้สึกนี้จากใครนอกจากผมคนเดียว ถ้าลูกคนโปรดคนโตของแม่จะพาไปเขาก็คงพาแค่ลูกเมียไป และที่เขาเลี้ยงแม่นั้น มันคงแค่ลูบหน้าปะจมุกไปพลางๆ ไม่ใช่แบบจริงจังแต่อย่างใด เพียงแค่พอไม่ให้ชาวบ้านนินทาได้แค่นั้นเอง               เรื่องมันวนมาถึงผม และผมในตอนนั้นก็อดไม่ได้ ต้องช่วยเหลือเงินส่วนขาด ถ้าเขามีกันจะได้ไม่ต้องเช่าบ้านอยู่และหวังว่า จะตั้งชีวิตใหม่กันสักที ผมก็จึงหยิบยื่นเข้าช่วยเหลือ ทั้งที่โดนว่าๆเป็นเด็กเล็กๆ ในก่อนหน้านั้นก็ตาม จนเขาได้เงินส่วนขาดไปเติมเต็มเพื่อให้ได้บ้านหลังใหม่มาในที่สุด แล้วก็เป็นไปตามคาดครับ เหมือนกับบ้านทรายทองเลย แต่พอได้สมหวังแล้ว เขาและลูกเมียเขาก็ ผยองขึ้นมาอีกหน ซึ่งผมคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าสูญแน่เงินก้อนนี้ ผมไม่สนหรอก แล้วก็เป็นจริง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาพที่ แก่งแย่งชิงดีกันต่อไป ส่วนแม่ก็ ก้มหน้ารับสภาพต่อไป ไม่ว่าจะเป็นด้วยความรักที่มีต่อลูก หรือไม่ผมไม่ทราบ แต่หลายครั้งที่ผม เสนอให้ แม่ได้ออกมาอยุ่ที่ใหม่ๆ ที่สบายใจกว่าเก่า ท่านก็จะไม่อยากไป ในใจผมคิดว่า ใครมันคือลูกคนเล็กกันแน่นะนี่ เขา หรือ ผม ๆรู้สึกว่าตัวเองเป็นพี่คนโตที่แม่ไม่ห่วงแล้วมากกว่า และรู้สึกว่า เขาคนนั้นทำตัวยิ่งกว่าเด็กซะได้ ไหงเป็นงั้นไปได้ และนั่นละมั้งคือสาเหตุที่แม่ไม่ยอม จากพวกเขามาด้วยความเป็นห่วง และไม่ห่วงผมเพราะว่าผมเอาตัวรอดได้รวดเร็วกว่าใครทั้งหมดในบรรดา สามคนนี้                  แม่ไม่ยอมไปอยู่ที่อืน่ ทั้งที่สบายกว่า น่าอยุ่ให้ไปใช้ชีวิตในต่างแดน ก็ไม่ยอมไป กลัวอยู่ไม่ได้ สารพัดเหตุผล มันคล้าย กับตอนที่พ่อจะได้ไป อเมริกา แล้วแม่ไม่ยอมไป จนพ่อต้องยกเลิกการเดินทางไปในที่สุด จนชีวิตท่านต้องวนเวียน อยุ่แบบ ข้าราชการที่พอมีตามอัตภาพ จนสิ้นลมหายใจในที่สุด ถามว่ามีบ้างไหมที่ท่านยอมไปไหนมาไหนบ้าง ผมก็พาไปเปิดหูเปิดตาบ้างละครับ ตามประสาลูกที่ควรทำ แต่เมื่อท่านอิ่มหนำสำราญแล้วท่านก็กลับไป ปกป้องคนที่บ้าน ที่ฐานทัพที่สอง ที่ท่านอยู่มาต่อไป แบบครั้งเก่าก่อน คงต้องรอให้โดนยึดอีกรอบสอง ผมถึงจะมีคุณค่า ด้วยวัย 50 แล้วของเขา พี่ชายผม คงคิดอะไรได้บ้างละนะ ถ้าได้รับรู้ถึงจิตใจผม และการกระทำที่ผ่านมา            เนื้อหาที่เขียนไปนี้มันเป็นบทสรุปของการเดินทางห้วงอายุ 13-25 ปีของผม ที่ต้องดิ้นรน และโชคดีที่จบ ม.ปลายด้วยเวลาอันรวดเร็วกว่าปกติ 3 ปี แล้วเลือกไปเรียน ในโรงเรียนทหาร เพื่ออะไร(ให้มีข้าวกิน มีเบื้ยเลี้ยง และเงินเดือน นักเรียนไงครับ สบายดี)  ครูฝึกรู้ดีว่า ผมนั้น สุดยอดทหารต๊อง เพราะโดนซ่อม ทำโทษก็ยิ้ม สนิทให้วิ่งเท่าไรก็วิ่งจนครูเหนื่อย ทำไมนะเหรอครับ?  แน่นอนสิ สวรรค์ของผม อยู่บ้านที่ไม่เหมือนบ้าน เข้าห้องน้ำยังโดนกันท่าเลย ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนในรั้วของระเบียบวินัย ถึงเวลา เช้า เที่ยง เย็น ก็มีคนพาเดินแถวไปกินข้าว แสนสบายใจ อย่างน้อยก็มีห้วงเวลาให้ผมได้คิดได้บ้าง หลังเวลา 21.00-05.00 ของทุกวัน นกหวีดเข้านอน ว่าอนาคตจะทำอย่างไรต่อไป และอย่างน้อย นี่ก็คืออาชีพของพ่อผมมาก่อน ไม่ได้มากกว่านี้ก็เท่าทุนอยู่กันไปแบบนี้ มีที่ซุกหัวนอน และเจริญต่อไปในภายภาคหน้าได้เหมือนกัน และถ้ามากกว่านั้นที่ผมจะฝ่าฟันไปได้ ก็คงต้องเป็นไป ระหว่างทางนั้น ผมก็ แวะเวียนไปตามประสาของผม ที่ทำหน้าที่ลูก ซึ่งแน่นอนเขาต้อนรับเพราะ เขาไม่ต้องเสียค่าข้าว ค่าน้ำเพื่อต้อนรับผม หากแต่ผมนำเข้าไปให้เพื่อแบ่งเบาภาระด้วยซ้ำไป จนกระทั่ง วันเลื่อนเดือนคล้อยไป......................... จนผมได้พบกับ จีน่า แม่ชองลูกสาวในที่สุด           และนั่นทำให้ผมมีวันนี้ได้ หลังจากอดทนมาเนิ่นนาน เพื่อสู่ฝันอันสูงสุดก่อนเวลา            ข้อคิดคือ เวรกรรม มองเห็นเป็นรูปธรรมได้ด้วยหลักง่ายๆ คือ การกระทำใดที่ ปราศจากจิตใจที่ดีแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมา มันทำให้กระท่อนกระแท่นได้ ด้วยใจของคนๆนั้นเป็นพะวง และคิดไปเรื่อยเปื่อยจนเกิดจิตใต้สำนึกฟุ้งซ่าน ทำให้พลาดกับเรื่องง่ายๆได้ ผลของสิ่งนี้ ทำให้ลดความเจริญงอกงามของชีวิตเขาคนนั้นได้เอง และถ้าปล่อยมันต่อไป มันก็จะกลืนกินคนๆนั้นจนสิ้นลมหายใจ           สำหรับผมที่มีต่อพ่อแม่แล้ว อยากบอกว่าทำดีที่สุด เท่าที่ผมทำได้ในตอนนั้นหรือ ตอนนี้ จาก ราดหน้า และโค้ก มื้อสุดท้ายที่มีให้พ่อ และ ข้าวของ อาหาร เสบียงที่ผมมีให้แม่ร่ำไป ในวันหลังๆ ตลอดจนความเย็น สบายใจที่ผมมอบให้ท่านนั้น คงทำให้ อายุที่เหลือของท่านได้ รับรู้บ้างว่าสิ่งใด คือความสบายใจ หลังๆมาทัศนะคติที่ แม่มีต่อพ่อนั้นเปลี่ยนไปแล้ว อย่างสิ้นเชิง ใหม่ๆ ครั้งเก่าก่อน จะต่อต้านพ่อมากมาย ในเรื่องที่ผมไม่อยากเอ่ย แต่สรุปได้ว่า พ่อกลายเป็น จำเลย ที่ทำให้ชีวิตพวกเขาย่ำแย่ เป็นแบบนั้นไปได้แบบไม่กลัวบาปกรรม จนเขาเองต้องรับสิ่งนั้น ตอบสนองความคิดเขาจนสำนึกได้ เมื่อใกล้สายไปแล้ว สำหรับผมยังอยุ๋ในวัยเริ่มต้น กับ พวกเขา แม้พี่ชายผมก็ตาม อยู่ในวัยที่ โค้งสุดท้ายของเขาแล้ว                  ผมเห็นว่า คนเราควรมีจินตนาการกับคนในครอบครัว และ สิ่งมีชีวิตรอบๆตัว เคยไหมที่ให้เขา หรือ เธอคนนั้นแล้วมีความสุขมากๆ สิ่งที่ภรรยาผู้ล่วงลับของผมให้ผมมา นั้น ยามนั้นเธอก็มีความสุขเช่นกัน ผมให้เธอผมก็สุข ผมให้แม่ได้สบายผมก็ สุข ผมช่วยพวกเขา แล้วผมไมได้รับกลับคืน ก็ยังมีความสุข ไม่ตายก็หาใหม่ได้ ถูกไม่ถูกผมไม่รู้ ๆแต่ว่า สิ่งเรานั้นที่ผมกระทำไป เรียกว่ากรรมดีหรือไม่ .......แต่ชีวิตความเป็นอยู่ ผมสบายขึ้นเรื่อยๆ เท้าผมไม่เคยติดดินก็ว่าได้ ไม่เคยต้องเดินถนน โดยปราศจากรถ หรือพาหนะส่วนตัว  แม้ไปบางประเทศที่ไม่มีรถส่วนตัว ก็มีคน เพื่อนสนิทมิตรสหาย ขันอาสามา สนองความสะดวกให้ผมเสมอมา ทำให้ผมย้อนไปถึงตอนเป็นทหารหน่มๆ ในวันเก่าก่อนว่า ผมเคยขับรถอยุ่ เรียบถนน ทาง พนมสารคาม และวิ่งมาทาง เกาะจันทร์ แล้วเจอพระสงฆ์ เดินอยุ่บนทางดำ (ลาดยาง) ร้อนมาก ท่านยืนโบกอยู่ รถไม่มีใครจอดเลย ผมจึงตัดสินใจจอด แล้วรับท่านไป ส่งที่ท่ารถ และ ทำบุญด้วยปัจจัยไป ครั้งละ สองร้อย ครับ ครั้งละสองร้อย ผมเขียนไม่ผิด เพราะหลังจากวันนั้น ผมเห็นพระธุดง อีกประมาณ สามหนในชีวิต และผมกระทำแบบเดิม และท่านก็ให้พรผมมาทุกครั้ง               อีกพรที่ผมได้รับคือ แววตาของแม่ที่ขอบคุณผมทุกครั้งที่ผม หยิบยื่นให้ท่าน ในห้วงที่ผ่านพ้นไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ปีใหม่ สงกรานต์ หรือ วันแม่ คือ พรที่แม่เอ่ยมาว่า "ขอบใจลูก เจริญๆ ร่ำรวยนะลูกนะ "  แค่นี้ละครับที่ผมต้องการ และผมมั่นใจว่า คนที่แม่อยุ่ด้วยนั้น เป็นเพราะท่านห่วงในพฤติกรรม และ ท่าน เคยชินกันเสียแล้ว และคงไม่เคยได้รับพรอันนี้เลย ไม่ว่าด้วยความเคอะเขินหรือ อะไรก็ตาม .... อาจจะเพราะว่า พรแบบนี้ ไม่สามารถพูดส่งออกไปได้ ถ้าไม่ได้มาจากใจของผู้พูด นั่นเอง              พ่อแม่ หลายๆท่านใครยังมีอยู่... หันไปมองสักนิดนะครับ ก่อนจะสายไป......    สาเหตุที่ ปู่ ย่า (อดีตพ่อตาแม่ยาย ชาวอเมริกัน )ของผม รับผมเป็นลูกบุญธรรม และ อาทรผมมากๆ นั้น อาจเป็นเพราะความช่างเอาใจ ขี้เล่นตามประสาคนไทยก็ได้ ผมเล่นเหมือนกับที่ผมนั้นเล่นกันกับพ่อ แท้ๆของผมเอง อบอุ่น ผจญภัย หยอกเย้า ตามแบบฉบับของผมเอง       สังเกตุรูปครับ จะเด็ก แล้วก็จะ เริ่ม อายุมากขึ้นเรื่อยๆ ขีดค่อยๆเพิ่ม... วรรค บนก่อนหน้านี้............. จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 11:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความคิดเห็นที่ 1   ปูเสื่อรอ.... จากคุณ : deutsche_Jana ตอบ... ครับ เอาหมอนด้วยไหม เดี๋ยวจะเอา font ไทยไปลงไว้บนเรือด้วยเลย จะได้นั่งพิมพ์ ระบายความในอัดอัดให้หมดเลย มีคนมารับฟังเราระบายนี่มันดีนะ ขอบคุณครับ ความคิดเห็นที่ 2   แปะไว้ก่อนนะคะกัปตัน ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ ตอบ...  ป้ามะลิ   ไปเที่ยวไหนมาบ้างครับ นอกจาก เมืองรอบๆ ไปเที่ยว อเมริกาใต้บ้างไหม เดี๋ยวไปรอรับ ความคิดเห็นที่ 3   มารอฟังเรื่องราวของชายหนุ่มที่ใช้ความรัก ความผูกพัน สายสัมพันธ์ของพ่อเป็นสายใยนำพาชีวิตไปสู่อนาคตที่รุ่งเรือง มั่นคง เป็นแบบอย่างให้หนุ่มน้อยทั้งหลายได้ดูว่าการพึ่งพา ตนเอง เป็นหลักให้ตนเองในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตนั้น สามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างมั่นคง ประสบผลสำเร็จ อย่างสวยงามได้อย่างไร ปล : ขอทวงสัญญารอชมรูปสาวน้อยจีน่าในชุดไทยโจงกระเบน และถ้าทำภาพตัดต่อได้ก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าด้วยนะคะ จากคุณ : งามแสงเดือน - ตอบ... จ๊ะ เดี๋ยวกลับไปจะจัดการตามสัญญานะจ๊ะ ตอนนี้ไม่ได้อยู่บ้านน่ะขอรับ ติดไว้ก่อน แปะโป้ง สี่นิ้วเลย ... จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 12:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังไม่จบหรอกครับ เพราะที่เล่าไป นั้น มันยังไม่ออกนอกประเทศเลย ขอรับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 12:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไปอ่านกระทู้เก่าที่บอก จึงเพิ่งรู้จัก SUNY Maritime College เสียดายที่สมัยอยู่ NYC ไม่เคยได้ยิน เลยไม่ได้ไปเที่ยว เคยไปแต่ของ USCG ที่ Con. และ  USN ที่ Annapolis จากคุณ : ธนิตา - [ 16 พ.ค. 52 13:01:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ........  ไม่รู้สมอง และความคิดผม หรือ เหล็กกล้าที่มาทำใบจักร กับ สมอ อันไหนจะแข็งกว่ากัน จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 13:06:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ความคิดเห็นที่ 10   ไปอ่านกระทู้เก่าที่บอก จึงเพิ่งรู้จัก SUNY Maritime College เสียดายที่สมัยอยู่ NYC ไม่เคยได้ยิน เลยไม่ได้ไปเที่ยว เคยไปแต่ของ USCG ที่ Con. และ  USN ที่ Annapolis จากคุณ : ธนิตา  - [ 16 พ.ค. 52 13:01:39 ตอบครับ... มันอยู่กลางน้ำครับ .State U ...  มันไม่ตั้งอยู่ แบบมหาวิทยาทั่วไป...เรียกว่าเกาะกลางน้ำก็ได้... จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 14:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นี่ครับ...ที่ตั้ง ลองเดาๆดูว่าบริเวณใด........ ชายหรือ หญิงที่มาเรียนที่นี่ ต้องมีการรับแรงกดดัน จากการฝึกเท่าเทียมกันพอควรครับ ดังนั้นปัจจุบันกัปตันผู้หญิงก็มีให้เห็นอยุ่หลายคนเลยทีเดียว ที่ยืนสั่งการให้ผู้ชาย ต้องรับฟังคำสั่งเธอ ..................... จาก ที่จั่วไว้ว่าไกลแค่ไหน......... นั่นผมหมายถึง ใจเราน่ะครับคิดได้ไกลแค่ไหนกับการยอมรับความเป็นจริงบนโลก สังคม และสิ่งอื่นๆ รวมถึงคนข้างตัว โดยเจตนาแล้ว อยากให้คนในสังคมเรากล้าคิดกล้าทำในสิ่งที่ถูก บางครั้ง บางเรื่องก็ต้อง เหยียบไว้ แต่บางเรื่องยิ่งเหยียบไว้มันยิ่ง สร้างแรงกดดันให้ตนเอง         เห็นได้จาก พี่น้อง ที่เป็นข่าว ฟ้องร้องกัน เพื่อชิงมรดก พี่ ฆ่า ลูก เมียฆ่าผัวเอาประกัน ล้วนแต่เป็นความ คิดที่ ใกล้จนเห็นแก่ตัว ที่ทำไปโดยไม่รู้ตัว มารู้อีกครั้ง เขาก็จากไปแล้ว และรู้ว่าต้องการเขาคนนั้นเพียงใด หรือ มารู้อีกครั้ง ตัวเองก็ทำผิดไปอย่างมากมายแล้ว ประมาณนั้น   และบางเรื่องไม่เขียนออกมา มันก็ยากจะอธิบายได้ว่า สาเหตุเกิดจากสิ่งใด เมื่อไร ผมว่ามันจะต้องมีคนที่โดนลักษณะนี้ไม่น้อยเลย เพราะเท่าที่ดูสภาพสังคมปัจจุบัน หน้าข่าวต่างๆ มันมีหลายแง่มุม ถ้าสังเกตุดูครับ... แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 52 15:12:52 จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 15:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ใกล้จุดสำคัญของเรื่อง แล้วละครับ ทั้งหมดทุกสิ่งอย่างมันสรุปคร่าวๆได้ดังนี้ คือ คนธรรมดาคนหนึ่ง เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น อุ่นไอรักจากผู้เป็นพ่อ เป็นผู้นำ และในตอนนั้น อุ่นไอรักจากแม่ก็มีไม่แพ้กัน แต่เมื่อ จิตอบอุ่นของพ่อหม่นหมองไปด้วย โรคภัยไข้เจ็บ ทุกอย่างหมองตาม นั่นแสดงว่า ภาวะผู้นำของท่านมีมากมาย นำคนในบ้านไปสู่ความสามัคคี ปรองดอง รักใครพี่น้อง        เวลาผ่านไป เกิดการเห็นแก่ตัวขึ้นจากสถิติที่ตามค้นคว้ามาได้จากหลายแหล่ง ครอบครัวในไทยเราเกิด เหตุการณ์ แย่งชิงกันเองในครัวเรื่อยมากขึ้นเรื่อยๆ มากพอควรไม่ขอกล่าวเป็นเปอร์เซ็นต์ บ้างก็ มีสมบัติมากพอแล้ว แต่ยังไม่พอ บ้างก็ยากจน แล้วก็แย่งชิงกัน บางบ้านไม่แย่งชิง แต่แย่งความรักกัน (ริษยา )อันนี้ก็มี ผลกระทบสะท้อนถึงคนหัวแข็งอยางผมเป็นอย่างไร ก็อย่างที่เล่าไงละครับ เมื่อหัวแข็งไม่ยอมลงให้ใคร เขาก็จะหันไปหาคนหัวอ่อนมาปกครองแทน ในที่สุด    ความไร้หลักของบ้าน ไร้เสา ทำให้ ผู้นำครอบครัวสั่นคลอน ตรงนี้เป็นปัจจัยหลักของสังคมที่ ทุกบ้านควรปลูกวินัยให้ลูกหลานไว้มากๆ สังคมไทยดีกว่านี้ ไม่ใช่แบบนี้ ทุกวันนี้ ผมเห็น เด็กวัยรุ่น หรือ วัยใกล้เคียง มีปฏิกิริยาต่อผู้ใหญ่นั้น แย่และตกต่ำลง เคยเข้าไปในร้าน เน็ตคาเฟ่ ในไทยมาครับ มันส์เลย พวกเอา ตัว เอี้ย ไปเลี้ยงในร้านด้วย บ้างก็แจกความรวย ยาว กัน ให้ลั่นล้านเลย เราเป็นผู้ใหญ่ นั่งอยู่ มันตะโกนตัดหน้ากันไปเลย แม่มาตาม ลูกตะโกน รอเดี๋ยว วุ่นวายกลับไปก่อนยังไม่หมดชั่วโมง บางคนดีหน่อย แม่โหด ตามเข้าไปตบกระบาล แล้วลากไปเลย แต่เด็กคนนั้นไม่เข็ดสักพัก ไม่ถึง ชม.มาใหม่ได้อีก ผมละปวดหัว วิ่งกลับไปบ้านเพื่อน เพื่อส่งข่าวกลับบริษัท เห็นเน็ตคาเฟ่ มันใกล้ที่พัก และเน็ตที่ รร.มีบริการ ก็เต็ม โน๊ตบุ๊คก็ไม่ได้เอามาอีก              จุดเปลี่ยน ถ้าวันนั้น แม่มั่นใจในความเป็นตนเองของพ่อ หรือ คิดซะว่าพ่อไปชายแดน ท่านก็จะได้ทำงานที่ท่านรัก ไม่ต้องอยุ่ในสังคมเดิมๆ สังคมทหารเลี่ยงไม่ได้ ที่เช้า ตั้งวง เย็น เฮฮา โดยเฉพาะคนที่ ท็อปฮิตอย่างพ่อ ผู้ใหญ่ ในกองทัพรักท่านมากมาย ก็ไม่แปลกที่จะมี่เพื่อนฝูงมารุมล้อม แล้วเรียกตัวไปนู้นไปนี่ เสมอๆ สุดท้าย การสังคมแบบ วันไหนๆพี่ไทยก็เมาก็มอบโทษให้ตนเอง มันเป็นวาระกรรมของท่าน และผม จากวันนั้นมา ผมเริ่มรู้ตัวว่า ถ้าไม่เอาตัวรอดแล้วละก็ ทางรอดมีสองทางคือ โอนอ่อนตามคนในบ้าน เขาว่าไรก็ว่างั้น หรือไม่ ก็ไม่สน อย่างน้อย จบ .ม.ปลายมาแล้ว เพื่อนๆคนอื่น ทำงานกันเยอะแยะไป เวลาเราก็เหลืออีกเยอะ แต่ติดด้วยอายุแค่ 14-15 พอได้บัตรประชาชนค่อยยังชั่วหน่อย ค่อยทำงานสะดวก เขายังพอรับผมไปทำงานบ้าง ผมจึงเลือกทำงาน แล้วหนีไปอยู่นอกบ้านซะเลย เพราะอย่างที่บอก บ้านหลังนี้ไม่มี ใครดูแลอีกแล้ว มันคือบ้านทรายทอง แล้วขืนผมอยู่ คงต้องจมน้ำตายแบบชายน้อยแน่ๆ ไม่ก็ขี้แตก คาบ้าน เพราะว่า พวกแบ่งแยกดินแดน แบ่งห้องน้ำ ไว้กันท่ากัน จะไปเข้าแต่ละที ย่ำแย่เลย เป็นเจตนาของเขา คนที่เป็น สะใภ้คนเดียวของบ้าน (คนโต) แม่เองก็รับผลการกระทำนั้น ไมใช่ว่าพี่ชายจะไม่ดีนะครับ แกเป็นคนดีที่โดนครอบงำ จากสภาวะกดดัน เหมือน เมียทีกดดันผัวตัวเองอยู่ ที่มีให้เห็นแบบคู่อื่นๆ นั่นเอง อาจจะมีอำนาจต่อรองอื่นๆ ก็นี่ละครับผู้หญิง ครองโลกได้ ผู้หญิงก่อสงครามได้ แม้เลือกที่จะดู คลีโอพัตรา ก็เปรียบดูได้เฉกเช่นเดียวกัน       สังเกตุดูแม่ที่ผมเฝ้ามองด้วยความเหนื่อยแทน แม้จะได้รับเงินจากลุกชายคนโตที่ ต้องอาศัยเม้มมา เงียบๆ หลังเลิกงาน จะให้แม่ รู้หรือไม่ว่า เขาให้แม่แบบไหน ครับ รู้ตรงนี้ว่า ให้แบบนักเบสบอลครับ เป็นอันรู้กันเพราะถ้า เมียเห็น เป็นอันว่า เอ็งซวย ไม่จบทะเลาะกันบ้านแตก นี่ไงครับ keyword บางครั้ง การกระทำแบบนี้มันดูแล้วรู้สึกแย่ ต้องพับเงินเป็นก้อนๆ แล้วขวางมาให้แม่ แบงค์ร้อยบ้าง แบงค์ห้าร้อยบ้างแล้วแต่กรณี แต่ที่สัญญาจะคืนกันนั้น รู้สึกว่า ได้แค่เดือนเดียวแล้วก็ไม่คืนอีกเลย ด้วยอิทธิพล สตรีข้างตัวนั่นเอง        แม่ก็ช่างเอาตัวรอดพอดู พอได้เงินจากลูกชายมา ก็ด้อมๆ เดินตะคุ่มๆ มา เอาเงินไปจ่าย เมียของลูก บอกว่าแม่ช่วยค่าไฟนะ แบงค์ห้าร้อย จ่ายกันไป ค่าไฟเท่าไรไม่ทราบได้ เรื่องนี้ พี่ชายผมไม่รู้นะ แต่หลังๆ รู้แล้ว ส่วนจะไปตีกันยังไงไม่รู้ไม่อยากอยู่รับรู้ด้วย มันวนเวียนเหมือนโดนคำสาบ ในบ้านที่เกิดขึ้น งานนี้ อัตยายซื้อขนมยาย ตรงเป๊ะเลย        ทั้งหมดนี้คือแรงส่ง เพราะถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นในบ้านผมอาจจะเป็น ลูกคนเล็กขี้อ้อน แบมือขอเงินแบบคนอื่นๆ แต่ตรงข้ามสิ่งนี้ทำให้ผมได้ทำงานสารพัดประเภท ไม่ว่าจะเป็น วินมอเตอร์ไซต์  ตั้งลูกสนุ้ก และหลังๆ ดีหน่อย ก่อนเข้าสู่รั้วแห่ง กองทัพ หนึ่งปี ที่ผมสอบติด ผมได้ความกรุณาจาก ผจก.โรงแรมชื่อ ดังย่านวิภาวดีแห่งหนึ่ง มีสัมปทาน ที่สนามบินดอนเมือง สำหรับห้องรับรองผู้โดยสารชั้น 1 และ ชั้นธูรกิจ เรียกกันว่า lounge ครับ ก่อนขึ้นเครื่อง ผู้โดยสารเกรดดังกล่าวจะไปพักตรงนี้ CIP first class และถูกบรรจุในตำแหน่ง พนักงานต้อนรับ อยู่ เคาเตอร์ด้านบนเลย ใครไปสนามบิน ก็จะเห็นกันอยุ่ ที่นี่ก็ รับหลายสายการบินเพราะ รองรับ contact จากสายการบินมา ก็มีคร่าวๆ ก็ NW /GB /UB /SQ/ หลายสายครับ มากพอดู ได้ไปก็ ด้วยเชื้อสายความสามารถจากบรรพบุรุษนั่นเอง ทั้งที่ไปสมัครงานในตำแหน่ง bell boy ของตัวโรงแรม แห่งนั้น เพียงแต่ตำแหน่งที่ได้นั้น เป็นตำแหน่งที่เกินความคาดหมาย มีบ้านพักราคาถูกให้ด้วย เรียกกันในภาษาพวกเราว่า แบล็คทาวเวอร์ อันนี้ใครอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร ยกมือถามได้ แต่ว่ามันเดือนละ 800บาทเอง สบายใจ เงินเดือนก็ไม่มากครับ ซื้อทองได้เดือนละบาทในเวลานั้น ทิปต่างหาก เจอผู้โดยสารระดับ โลกมากมาย ได้ประสบการณ์ แต่เนื่องด้วยผมสอบเทียบมาไม่ได้ เรียน รด.จึงต้องรีบสอบเข้าโรงเรียนทหารซะ ไม่ก็ต้องไปเกณฑ์ตามระเบียบ            ฝากถึงน้องๆวัยรุ่น หรือ ใครที่ยังต้องพึ่งเงินพ่อ แม่ หรือ สมบัติเก่าๆ อยู่ว่าวันที่มีคนดูแลเรานั้นแสนสบาย วันใดไม่มีท่านแล้ว ถ้าเราไม่สร้างเกราะป้องกันตัวไว้จะรู้ว่าข้าวแต่ละมื้อนั้นหายากยิ่ง พ่อเคยตักข้าวใส่ปิ่นโตให้เราไปกิน มีกับข้าว น้ำใส่กระติกสะพายไปโรงเรียน มี ไข่เจียวบ้าง กุนเชียงบาง หมูทอดบ้าง ขนมพกไป แต่เวลาที่หมดกรรมของท่านเหล่านี้ ถ้าใครที่ มีโอกาสน้อยอยุ๋แล้ว ไม่อยากเสียโอกาสนั้น จงประหยัดจิตใจไว้ ประหยัดเงินด้วย ประหยัดจิตใจหมายความว่า ให้แบ่งใจไว้สู้ต่อไป เวลาคับขัน        และเรียนรุ้ถึงคุณค่าของชีวิตด้วย            คำสัญญาที่ผมมีกับพ่อ ที่รู้กันแค่สองคนคือ พ่อบอกผมไว้ในตอนที่ผมเล่าไว้ตอนที่แล้วว่า ลูกสะใภ้ของพ่อ สเปคเป็นเช่นไร (ในใจท่านคงรู้อะไรเป็น เลาๆ อยู่บ้าง ถึงบอกผมเช่นนั้น ) มาถึงวันที่ ผมมีลูก พ่อมีหลาน ท่านก็จากไปแสนไกลแล้ว ป่านนี้คงได้คุยกับลูกสะใภ้ สนุกสนานผมหวังเช่นนั้น สิ่งที่ผมจะทำคือ ผมจะเอา เถ้ากระดูกท่านที่ผมเหลือ ไปไว้ที่ ฮาวาย ส่วนหนึ่งจะไปลอยทะเล แถบ เบอมิวด้า หวังว่า ถ้าผมเปิดกฏหมาย สิ่งแวดล้อมทางทะเล คงเหลือ เนื้อที่ให้ผมได้ นำไปโปรยได้บ้าง ผมทำอะไรลงไปยังไม่รู้เลย แต่ผมทำไม่ทันตอนท่านมีชีวิต และ ที่เก็บกระดูกท่านนั้น ไม่มีใครสนใจ มีแต่ผมที่ เฝ้าคอยวันที่จะเป็นไปได้เสมอมา อาวาย และ เบอมิวดา ..............ที่เป็นเส้นทางหนึ่งของพ่อผม กับผม               อีกส่วนที่เหลือแบ่งไว้ คงเป็น เก็บไว้ที่ ชิคาโก เป็นที่ระลึก และที่ตัวผมจริงๆ ก็ทั้งตัวผมคือท่าน แต่ก็ยังเอามาอัดกรอบพลาสติกห้อยคอไว้บ้างตามความสบายใจของผมเอง นานมากแล้ว จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 17:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ กัปตันปีเตอร์ นั่งอ่านเงียบๆมานานแล้ว เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆให้อ่าน ทำให้นึกถึงความทรงจำฝังใจในวันที่เคยจัดโต๊ะกินข้าว รอกินข้าวด้วยกัน  เหมือนกัน..จบไปนานแสนนานเช่นกัน นึกถึงเวลาก่อนสุดท้ายของพ่อ..ที่ถามหาเรา ไม่มีอีกแล้วเช่นกัน..อ้อมกอดพ่อ กัปตัน ความคิดสุดยอดเลยค่ะ อายุเท่านั้น คิดได้ขนาดนั้นอะ เกินวัยและิวิสัยทัศน์ดีจริงๆค่ะ เราเลยมองตัวเองบ้างเหมือนกัน ทำให้สะท้อนใจและต้องมองหาจุดเปลี่ยนให้ตัวเองเช่นกัน อ่านจบ ต้องรีบโทรหาแม่เลยค่ะ ใครจะรู้ว่าจะได้คุยกันถึงเมื่อไหร่ สะดุดใจประโยคตรงนี้จังค่ะ "ฝากถึงน้องๆวัยรุ่น หรือ ใครที่ยังต้องพึ่งเงินพ่อ แม่ หรือ สมบัติเก่าๆ อยู่ว่าวันที่มีคนดูแลเรานั้นแสนสบาย วันใดไม่มีท่านแล้ว ถ้าเราไม่สร้างเกราะป้องกันตัวไว้จะรู้ว่าข้าวแต่ละมื้อนั้นหายากยิ่ง พ่อเคยตักข้าวใส่ปิ่นโตให้เราไปกิน มีกับข้าว น้ำใส่กระติกสะพายไปโรงเรียน มี ไข่เจียวบ้าง กุนเชียงบาง หมูทอดบ้าง ขนมพกไป แต่เวลาที่หมดกรรมของท่านเหล่านี้ ถ้าใครที่ มีโอกาสน้อยอยุ๋แล้ว ไม่อยากเสียโอกาสนั้น จงประหยัดจิตใจไว้ ประหยัดเงินด้วย ประหยัดจิตใจหมายความว่า ให้แบ่งใจไว้สู้ต่อไป เวลาคับขัน        และเรียนรุ้ถึงคุณค่าของชีวิตด้วย" ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ แนะให้ความคิดดีๆเกิดต่อยอดต่อไปค่ะ ขอให้ความปรารถนาดีของกัปตันส่งผลให้ชีวิตเจริญๆยิ่งๆขึ้นไปนะคะ บุญรักษาค่ะ ปล. ปูเสื่อรอ นอนรออ่านอยู่ อีกฟากของ Pacific Ocean ค่ะ จากคุณ : เลื้อย - [ 16 พ.ค. 52 19:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 15   สวัสดีค่ะ กัปตันปีเตอร์ นั่งอ่านเงียบๆมานานแล้ว เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆให้อ่าน ทำให้นึกถึงความทรงจำฝังใจในวันที่เคยจัดโต๊ะกินข้าว รอกินข้าวด้วยกัน  เหมือนกัน..จบไปนานแสนนานเช่นกัน นึกถึงเวลาก่อนสุดท้ายของพ่อ..ที่ถามหาเรา ไม่มีอีกแล้วเช่นกัน..อ้อมกอดพ่อ กัปตัน ความคิดสุดยอดเลยค่ะ อายุเท่านั้น คิดได้ขนาดนั้นอะ เกินวัยและิวิสัยทัศน์ดีจริงๆค่ะ เราเลยมองตัวเองบ้างเหมือนกัน ทำให้สะท้อนใจและต้องมองหาจุดเปลี่ยนให้ตัวเองเช่นกัน อ่านจบ ต้องรีบโทรหาแม่เลยค่ะ ใครจะรู้ว่าจะได้คุยกันถึงเมื่อไหร่ สะดุดใจประโยคตรงนี้จังค่ะ "ฝากถึงน้องๆวัยรุ่น หรือ ใครที่ยังต้องพึ่งเงินพ่อ แม่ หรือ สมบัติเก่าๆ อยู่ว่าวันที่มีคนดูแลเรานั้นแสนสบาย วันใดไม่มีท่านแล้ว ถ้าเราไม่สร้างเกราะป้องกันตัวไว้จะรู้ว่าข้าวแต่ละมื้อนั้นหายากยิ่ง พ่อเคยตักข้าวใส่ปิ่นโตให้เราไปกิน มีกับข้าว น้ำใส่กระติกสะพายไปโรงเรียน มี ไข่เจียวบ้าง กุนเชียงบาง หมูทอดบ้าง ขนมพกไป แต่เวลาที่หมดกรรมของท่านเหล่านี้ ถ้าใครที่ มีโอกาสน้อยอยุ๋แล้ว ไม่อยากเสียโอกาสนั้น จงประหยัดจิตใจไว้ ประหยัดเงินด้วย ประหยัดจิตใจหมายความว่า ให้แบ่งใจไว้สู้ต่อไป เวลาคับขัน        และเรียนรุ้ถึงคุณค่าของชีวิตด้วย" ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ แนะให้ความคิดดีๆเกิดต่อยอดต่อไปค่ะ ขอให้ความปรารถนาดีของกัปตันส่งผลให้ชีวิตเจริญๆยิ่งๆขึ้นไปนะคะ บุญรักษาค่ะ ปล. ปูเสื่อรอ นอนรออ่านอยู่ อีกฟากของ Pacific Ocean ค่ะ จากคุณ : เลื้อย  - [ 16 พ.ค. 52 19:19:06 ] ตอบ.......   ว้าว...ปูเสือนอนรอเลยเหรอครับ...ร้อนไหมละนั่น พระเจ้าคุ้มครองเช่นกันครับ เวลาผมใช้ภาษาสากล แล้วพูดคุยกับเพื่อนๆที่ทำงานแล้ว มันก็ผ่านไป เพราะทุกคนถูกฝึกมาให้ ตัดสินใจไว ผ่านไว เพื่อจะได้ไม่ยึดติด เหตุนี้ประเทศทาง ตะวันตกถึงเจริญไว เขาสอนให้คนของเขาไม่เสียเวลาให้กับความไม่มั่นใจ .........  ดังนั้น เมื่อผมจะเอื้อนเอ่ย กับเพื่อนๆทางนี้แล้วยากยิ่ง เว้นเสียแต่เป็นบทกวีซะเลย มันถึงจะได้อ่าน แต่ก็สู้ภาษาไทยไม่ได้ คงเพราะมันมีมากกว่ามั้งครับ 44 ตัวแนะ จริงๆแล้ว นามว่า กัปตันปีเตอร์นั้น เพื่อนๆ ในโรงเรียน เรียกผมตั้งแต่ ดำรงตำแหน่งในเรือ ในตำแหน่ง 3/O third officer แล้ว ครับ เนื่องด้วยว่า ผมแต่งตัวเนี้ยบซักทุกวันไม่ยอมให้เปื้อย และแม้นหนาวเพียงไร ถึงขนาดติดลบ ก็ยัง ฝืนใจไปอาบน้ำอุ่นในห้องของโรงแรมหรือ บนเรือให้ได้เสมอ ด้วยความเคยชิน ส่วนกัปตันเรือในขณะนั้น เป็น ลูกครึ่งอินเดีย อเมริกัน (ขอแอบแซวในภาษาไทยว่า แกซกม๊กมากๆ)  ทำให้เป็นเรื่อง ฮาเฮกันในเรื่อง นามนี้จึงเกิดขึ้น ยกฐานะให้ผมเป็นกัปตันตั้งแต่ตำแหน่งยังไม่ถึง ปัจจุบันเพิ่งได้รับ ตั๋วกัปตัน เดือนเศษๆนี้เอง จึงมีนามกัปตันปีเตอร์ ในสมาคมแฟนคนเรือ ให้เห็นกัน            เขาเรียกกัปตันในขณะนั้นว่า สวัสดีครับ Oiler (ช่างน้ำมัน) หันมาเรียกผมว่า สวัสดีครับ กัปตันฯ (5555)  กัปตันก็แสนใจดีรับมุกตลอด เราทำงานมีความสุขกันดีครับ ตำแหน่งในเรือ จะไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ ต้นหน ต้นเรือ กัปตัน จะมี... 3/O  2/O 1/O CP ..........ไล่ไปตามลำดับดังนี้ละครับ  ที่สาม ที่สอง ที่หนึ่ง...และ มาสเตอร์ กัปตัน..            มันเป็นเรื่องราวแห่งความเป็นจริงน่ะครับ เรื่องที่เขียนในตอนนี้ คงไม่ผิดอะไรที่เราเอาชีวิตจริงๆตัวเองมาเผยบ้าง เผื่อว่าคนอื่นอาจจะมี วิถีที่แปลกกว่ากัน จะได้มาแชร์ประสบการณ์กัน สำหรับผมแล้ว คงตกที่นั่งพิเศษหน่อย ของสังคม อาจจะเป็นเพราะเชื้อแบคทีเรีย ตัวเดียว ที่เข้ามากัดกิน ครอบครัวเรา ทำให้คนเห็นแก่ตัว คนเดียว ที่ไม่ยอม love me love my mom แถมยังทำให้ ท่าน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ..จนเกิดเป็นภาวะที่ดูแล้ว ย่ำแย่ จนสายไปในที่สุด ทางที่ดี ใครๆที่ได้ผ่านเข้ามาอ่านแล้ว ลองหันไปดู ประสบการณ์ชีวิตตัวเองก็ได้ครับ ว่าส่วนไหนไม่ดีบ้าง ส่วนไหนดีจดจำไว้ให้เหมาะเจาะ แต่ว่า สำหรับผมแล้ว..............................              ถ้าไม่มีสิ่งนี้ คงไม่มีวันที่ผมจะได้เดินทางไกลข้ามน้ำมาอยู่กับคนที่ผมรัก และ คนที่รักผมจริง ๆพร้อมกับ มีคนรักแบบเพื่อน พ่อแม่ พี่น้อง ชดเชยมาให้อีกเพียบเลย ถ้าครอบครัวแรก สมบูรณ์ ผมคงเป็นไก่อ่อนที่ไม่ยอมดิ้นรน เพราะว่าสบายแล้วนี่ จะดิ้นไปทำไม คนเราเวลามีอะไรมากระตุ้น ยิ่งเสียน้ำตามาก ยิ่งสู้หนัก ยิ่งเสียเหงื่อ ยิ่งบ้าเลือด จนทะลุกำแพง แห่งอุปสรรคไปได้ในเวลาไม่นาน บวกกับ บุพเพสันนิวาส ระหว่างผม กับ แม่ของลูกด้วย แม้จะสั้นนัก แต่ก็สมบูรณ์แบบ ไม่นานผมเองก็คงต้องถึงวันหมดลมเช่นเดียวกัน แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรอย่าง คุณว่านั่นละครับ....ถูกต้องที่สุดเลย จากคุณ : seamanfanclub - [ 16 พ.ค. 52 21:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะัเข้ามาหลังจากตามไปฮาห้องอื่น และช่วยงานสานฝันชาวบ้าน น้องจีน่า อแมนด้า น่ารักจังค่ะ เคยได้ยินว่า เด็กวัย 2-6 ขวบ(จำช่วงระยะได้ไม่ชัดนะคะ)เนี่ย จะมีกล่องดำชีวิต (ว่าอย่างนั้น) คือ เก็บบันทึก ซึมซับ ลักษณะนิสัยต้นแบบ รวมถึงความทรงจำ เรียกว่าอะไรหว่า นึกไม่ออก pattern มั้งคะ มาในช่วงอายุนี้ ไม่รุจริงป่าว แต่ก็ขอให้ได้ใช้เวลาร่วมกัน ถ่ายทอดสิ่งดีๆให้เขาให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้เลยนะคะ ต่อไปวันหนึ่งที่เขาโตขึ้น ความทรงจำและพื้นฐานความรัก ความเข้าใจ ตลอดจนการเลี้ยงดูที่ดี จะช่วยให้เป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งและมีจุดยืนที่ดีได้ สู้ต่อไป (นะคะ) ..ซามูไรพ่อลูกอ่อน (ป่าวหว่า) เอาใจช่วยค่ะ :-) จากคุณ : เลื้อย - [ 17 พ.ค. 52 00:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันนี้เอาคลิปมาฝากครับ....ก่อนจะเล่าเรื่องอื่นๆต่อไป... เป็น น้องข้าวโพดนั่นเอง.. โตกว่าลูกสาวนิดหน่อย อยากรู้ว่าสาวน้อยอเมริกัน จะเก่งได้แบบสาวน้อยชาวอังกฤษคนนี้หรือเปล่า? จากคุณ : seamanfanclub - [ 17 พ.ค. 52 13:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่มา... (ปชป.แห่งรัก (แฟนคนเรือ)) "เว็บผมเอง..บันทึกไว้นานแล้ว"       ทุกคนย่อมมีสิ่งที่ถวิลหาทั้งนั้น แม้ผมเอง ก็ยังเฝ้ามองและคอยหา แม่วัวพันธุ์ดี มาดูแล และ ฯลฯ  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ครั้นพอเจอคนนี้ หรือคนไหน ๆก็สารพัดข้ออ้างแห่งเหตุผลแต่ละคนที่ทำให้ไม่สามารถเข้ากันได้สักที อยากนะอยากได้แบบที่มีลูกให้ได้เป็นโหลๆ แต่ก็คงต้องเลือกแบบสมบูรณ์ทางกายภาพที่สุด อุ้งเชิงกรานคงต้องแข็งแรงมากๆ แต่อีกนั่นล่ะ ว่า  ใครจะมายืนแก้ผ้าให้เราดูก่อนจีบล่ะ เป็นไปไม่ได้ จริงมั๊ย?  ตอนจีบกันก็ต่างคนต่างสร้างบุคลิกภาพที่ดีให้กันทั้งนั้นล่ะ ทำอะไรก็ต้องหนีบไปหมดสุดเกรงใจสารพัดสารพัน พออยู่ไปๆ ก็เริ่มออกลาย ทำอะไรแปลกให้กันได้เสมอ โดยปกติผู้หญิงที่รักสวยรักงามแล้ว ไม่ค่อยเป็นหรอก กับการปล่อยเนื้อปล่อยตัวแม้จะอยู่นานแค่ไหนก็ตามจะมีหลุดปล่อยลมแรงดันต่ำรอดช่องแคบให้ได้ยินพอให้เธออายบ้างก็พอมีเป็นทำเนา  แหม ก็คนเนอะ ต้องกิน ต้องขี้เยี่ยวกันบ้างล่ะ เมื่ออยู่กับเราเฝ้าไม่ห่างจะให้เธอหนีไปตดที่แถวไหนกันละเดี๋ยวแก๊สเต็มท้องกันพอดี ป่วยอีก   เมื่อพวกเราต้องไกลบ้านมากแล้ว มีคนรักหรือไม่มีก็ตาม ชีวิตเราก็ต้องฝากไว้กับเจ้าหล่อนกลางทะเล ไม่ว่าจะชาติไหนๆ ก็ต้องมีพิธีและนับถือแม่ยางนางเรือคล้ายกัน มันก็แปลกแม้แต่เรือ ต่างชาติในแถบอเมริกาหรือ ยุโรปก็ตาม มีสรรพนามที่เราเรียกกันว่า หล่อน หรือ HER อยู่เสมอ เสมือนว่าเธอคือผู้นำพา แห่งท้องทะเล ธิดาองค์หนึ่งของเรา ฉะนั้นแล้วเมื่อไกลฝั่งเราก็ต้องดูแลเธอ และเธอก็ดูแลเราเช่นกัน                เราไปกันมีสวัสดิการอะไรบ้างหลายคนคงสงสัย จะมาบอกกันตอนนี้ล่ะครับ  มันก็คือสิทธิ์ที่พวกเรามีกันและควรมี นั่นเป็นองค์ประกอบหลักที่ทำให้ขวัญและกำลังใจเราดีเยี่ยม และนี่คือเหตุผลที่ผมมุ่งมั่นมาก นอกจากการยกเว้นการเสียภาษีแล้ว ตามกฎหมาย ก็มีสวัสดิการลูกเรืออีกมากมายที่ทำให้ หลายคนต้องมองหน้าเลย เพลินใจครับรับรองได้ ไม่ว่าจะไปเจ็บป่วยอยู่เมืองไหนๆ ก็ตาม ก็เคยป่วยจ่ายไปหลายเหรียญทีเดียว หลายหน ประมาณ สามหนได้ ที่ แคลิฟอร์เนีย ตอนนั้นท้องเสียอย่างแรง กินหนักไปหน่อยช่วงพักด้วยไปเที่ยวกันข้ามวันข้ามคืน เสียเงินไป 345 เหรียญ มอเตอร์ไซต์ล้มหน้าเกือบแหก ที่ แมรี่แลนด์ อีก 250 เหรียญเพราะใส่เสื้อผ้าอย่างดีเลยไม่เจ็บมาก แค่ไหปลาร้าหัก แต่หมอบอกว่ามันหายเองได้แค่มา จับๆ ดัดๆ กินยาทายานิดหน่อยดามไว้สักพักก็หาย แต่เราก็มีประกันไม่ต้องเสียตังค์แม้แต่ดอลล่าร์เดียว  ครอบครัวเราก็พาลงเรือไปเที่ยวได้สบายมาก ในแต่ละปี เสียเองอย่างเดียวคือ พนักงานเรามีค่าทิปที่ต้องได้รับจากผู้โดยสาร โดยประมาณวันล่ะ 10-15 เหรียญแล้วแต่เรือลำไหน  ต่อวันนะครับ เที่ยวสิบวันก็คูณกันไปนั่นล่ะที่ครอบครัวลูกเรือที่ต้องเสียเงิน และนั่นเป็นอีกกำลังใจหนึ่งที่ทำให้เมื่อเรามีครอบครัวแล้ว ได้รับผลนี้ก็รู้สึกดีอย่างยิ่งกับกำลังใจที่ได้รับ เรามีอิสระเมื่อครอบครัวเข้ามาเที่ยวไปในทริปที่เราทำงาน เหมือนมีลูกเมียมาทำงานด้วย แต่ต้องเมียแต่งนะครับ เมียน้อย เมียเก็บ ฯลฯ ไม่รวมนับด้วยล่ะ ทำงานเสร็จก็นู้นเลยห้องผู้โดยสาร ของหวานใจเรา จะถามว่ามานอนห้องลูกเรือได้หรือไม่เหรอ ?  ถ้ากัปตันเรือ หรือ ต้นกล ที่ มีห้องส่วนตัวค่อนข้างจะใหญ่และดี ก็เอาสิครับมาได้เสมอ แต่ว่า ถ้าระดับอื่นๆ ล่ะมันเล็กไปหน่อยเกินกว่าจะมานอนเลือกไปส่วนที่มันสมบูรณ์แบบ เลยดีกว่า ห้องที่เปิดให้บริการผู้โดยสารทั่วไปดีที่สุดเลย ยิ่งถ้าเป็นห้องสูทยิ่งแจ๋วเลย  อีกเรื่องก็คือถ้ามีเหตุการณ์ในเรื่องคอขาดบาดตายก็ สามารถกลับบ้านได้ ในระหว่างทริป แต่เรือต้องเข้าฝั่งก่อนนะ โดยมีข้อแม้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับเราจริงๆ ประเภทน้าป่วยหนัก (ถึงเป็นน้าเลี้ยงมาแต่เกิดก็ตาม ) บริษัทไม่ทราบความสัมพันธ์ของคุณหรอกครับ ต้องพ่อตัว แม่ตัว หรือ ลูกเมียเท่านั้น ในกฎหมาย  ส่วนพ่อตาแม่ยาย ตายแล้วไม่ต้องเผาครับ..(ฝังเอา อิอิ ) ขำขำนะครับ ก็กลับได้แต่ส่วนมากแล้ว ทำใจกลับไม่ได้ในบางตำแหน่งที่สำคัญๆและหาคนแทนไม่ได้เลย ตั๋วเครื่องบินบริษัทมีให้เสร็จสรรพ นี่ก็อีกหนี่งสวัสดิการ ข้าวของ duty free เราก็มีแบบสนามบินเลย ลดราคาให้ลูกเรือทุกคนด้วยไม่ต่ำกว่า 25% เห็นหรือเปล่าดีกว่าบางสายการบินอีกครับ ทุกอย่างบนเรือ ความสนุกครื้นเครงบนเรือ ไม่ว่า  สนามเทนนิส กอล์ฟคลับ สระว่ายน้ำ สวนน้ำบนดาดฟ้าเรือ โรงละครบรอดเวย์ ภัตตาคาร (ภัตตาคารนี้ถ้าจะกินต้องจ่ายเพิ่มอีกหน่อยต่างหากไม่รวมในแพ็จเกจ) นอกนั้นใครใคร่กินทาน ดื่มเท่าไร กินกันได้ 24 ชั่วโมงครับตามสะดวกเลยกินเข้าไปสำหรับการท่องเที่ยวบนเรือ และปลดเปลื้องความทุกข์ให้เกลี้ยง เป็นรางวัลของชีวิต  อะไรที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ในชีวิตนี้ที่นี่มีหมด ทุกอย่างที่อยากทำ ยังกับเจ้าเมืองเลยล่ะ ยิ่งเป็นลูกเรือด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง แต่ส่วนใหญ่แล้วเราทำงานกันแบบ ร่วมด้วยช่วยกัน ตั้งใจด้วยใจจริง จากนั้นค่อยตักตวงเอาตามวาระต่างๆ พอเหมาะพอควร และนี่คือ พลังของพวกเรา ลูกเรือ และผมกับคนรอบข้างทุกคน เธอคนไหนๆ ก็ไม่ต้องมาดูแลผม เว้นแต่ว่าคุณจะรักผมด้วยใจที่มั่นคงและไม่แดดิ้นตายเมื่อผมไม่อยู่ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว จากคุณ : seamanfanclub - [ 17 พ.ค. 52 13:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ในส่วนบริการก็ได้สัมผัสบ้างอย่างชนิดว่าขยันครับเดินไปผูกสัมพันธ์ด้วยตลอดเพื่อให้ การทำงานด้านปฏิบัติการและ ฝ่ายบริการเคล้ากันอย่างลงตัวและประโยชน์ในการซอกซอนไปบนเรือลำนี้ได้อย่างสะดวกโยธินตลอดเวลา แม้เราจะมีอำนาจมากกว่าลูกเรือบนเรือก็ตามแต่ก็ต้องทำตัวให้ลูกน้อง และลูกเรือ ศรัทธาเช่นกัน ใช้อำนาจมากไปอาจจะโดน สะเต็กเนื้อทีโบน ผสมน้ำลาย และขี้ฟันก็ได้ เผลอ โรยขนเพชรชนิดพิเศษมาให้อีกด้วยถ้าไปวางอำนาจบาดใหญ่   แต่พวกนี้ไม่ทำอะไรผู้โดยสารหรอกครับเขาถือว่า ผู้โดยสารเป็นผู้มีพระคุณทำให้เขา มั่งมีศรีสุข จึงเทิดทูนเหนือเกล้าและบริการด้วยใจรักมั่น  แต่ถ้ากับเพื่อน ปากจัดจ้าน กวนโปรตีน และ เฮี้ยวมากๆ อาจโดนเยี่ยวผสมโค้กให้รับทานได้โดยไม่รู้ตัว เป็นอย่างน้อย   แต่ถ้าพวก difficult passenger  หมายถึงผู้โดยสารเรื่องมากเจ้าปัญหา หรือ ลูกเรือ ฝ่ายบริการชอบเรียกกันว่า “โรแมนต้า” (ภาษาสเปนครับ)  เต็มที่ก็ได้รับแต่ความเฉยชา เพราะวันๆ พวกเศรษฐีใหม่ หรือ เก็บเงินแทบตายมาเที่ยวก็มีถมไป พอมาถึงก็ ยืดอกเต็มที่แทบระเบิดยังกับคางคกก็มี แต่เอาเถอะนับเหรียญมาแล้วครบก็โอเค คุณคือพระเจ้าของเราแล้ว  ต้องทำไปให้ดี่ที่สุด (ทนได้ครับ ลูกเรือเราเก่งเสมอ)   งานนี้ผู้โดยสารบนเรือต้องมีความสุขเสมอ ผู้บังคับการเรือก็ต้อง ตรวจตราวางแผนให้รัดกุมมากยิ่งขึ้น ความปลอดภัยครบถ้วนบนเรือมีหมอ และพยาบาลวิชาชีพ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบนเรือ บางทีมีตำรวจนอกเครื่องแฝงไว้ด้วยแทบทุกรอบ  เด็กเล็กๆมากับพ่อแม่ ถ้าพ่อแม่ต้องการเที่ยวก็มีบริการ พี่เลี้ยงรับดูแลเด็กให้ด้วย พวกพี่เลี้ยงก็ทำตัวยังกับ ครูอนุบาลเลยพาเด็กเล่น ร้องรำทำเพลงไปตามประสา สวนสนุกเด็กๆก็มีให้ ดูแลอย่างมืออาชีพเลยทีเดียว เด็กๆบางคนติดพี่เลี้ยงจนเคยมี ตามไปจะร้องนอนกับพี่เลี้ยงก็เคยมี พ่อแม่ยิ้มไม่หุบเลย แหมก็หลายคนพี่เลี้ยงน่ารักซะขนาดนั้น ผมเองยังใจละลายเลย เฮ้อ แต่ด้วยความว่าสวยทุกคนน่ารักไปหมด เลยสมองยุ่งเหยิงไม่รู้เลือกใครดีเลยไม่ได้สักคน  แหม ต้องเอาที่ปิดตาแบบม้ามาใส่ซะละมั๊ง กันวอกแวก  นาย แฮรี่ เพื่อนสนิท มักจะแซวแบบนั้นเสมอๆ ว่า อย่าวอกแวก เอาสักคนสิ ใครก็เลือกเอา โสดหมด สืบมาหมดแล้ว ถ้าคนไหนใส่แหวนอย่าเอา นั่นคือ สถานีนั้นไม่ว่างแล้ว เขาถลุงแร่กันเรียบร้อยไปแล้ว ห้ามคบชู้เด็ดขาดจำไว้ “ดูมันพูด “   แต่สาวฝรั่ง หรือ แหม่มสาว อย่าคิดว่า ฟรีเซ็กซ์นะครับ ไม่เลยเด็กๆน้อง ๆวัยรุ่นหรือ วัยโตแล้วแต่ยังไม่เริ่มสร้างตัว  สาวๆ ใดๆ ทั้งหลายจำไว้ ว่าจริตเขามากพอดูเลยในการรักษาเนื้อรักษาตัว ถ้าไม่รักล่ะก็อย่าหวังจะได้ สัมผัสใด ๆ ไม่เหมือนในหนัง จะไปกอดแม่คุณเหรอ ถ้าเป็นคู่นัดกันพอได้นะ แบบโอบไหล อะไรแบบนั้นก็เหมือนๆบ้านเรา แต่ถ้าจะถึงขั้นแลกน้ำบ่อน้อย (น้ำลาย) ล่ะก็ เขาจะถามเราก่อนเลย ว่า “คุณคิดว่าฉันเป็นอย่างไร “  หรือ “รักฉันหรือเปล่า”  จะแต่งงานกับฉันหรือไม่ นั่นทำให้ผู้ชายที่กำลังสนุกกับความรักที่ยังไม่ร็ว่ารักอะไร ถึงกับ นิ่งแบบโดนยาสลบช้างเอาได้เพราะ ถ้าทางหล่อนเอาจริงและไม่ปล่อยง่าย  ดังนั้นแล้ว      ชัดเจนครับเขาจริงจังกับการจะเดินเข้าโบสถ์ลั่นระฆังวิวาห์ด้วย นี่ก็อีกหนึ่งสวัสดิการคู่รัก        บนเรือ มีบริการแต่งงาน พร้อม สาธุคุณ จัดพิธีให้ด้วย แถมยังถ่ายทอดทาง เว็บแคมไปผ่านอินเตอร์เน็ตขึ้นไปบนฝั่งและทั่วโลกให้อีกด้วย ใครแต่งงานบนเรือ เรายังมี่บริการขนาดนี้แค่เพิ่มเงินไม่เท่าไร แต่รับรองว่าคุณสองคนจะไม่รู้ลืม และคงมีความศักดิ์สิทธิ์แห่งท้องทะเล คอยดูแลคุณตลอดไปได้เลยทีเดียว มีหลายคู่ กลับมาอีกครั้ง เอารูปมาอวดให้ผมดูว่านี้ นานมาแล้วเขาเคยแต่งงานบนเรือลำนี้ และทุกวันนี้ยังรักกันอยู่ ดีมากๆ   สีหน้าแววตา พวกเขาปล่อยออกมาจริงใจมากๆครับ พูดเหมือนหนึ่งว่าเราคือญาติ และที่ปรึกษาอย่างระบายความสุขวันนั้นให้ได้ฟัง ร่วมกันก็รู้สึกสุขใจไปด้วยจริงๆ ลูกเรือยังไม่เคยทำประวัติการนั้นครับ ลำที่ผมประจำ แต่สักวันคิดไว้ว่าคงต้องมีสักวันต้องได้ทำแบบนั้นจนได้ละหนา คลาสสิคจะตายไป แต่งานในที่ทำงานตัวเอง (ขอให้เป็นเฃ่นนั้นผมรอวันนั้นอยู่ กับคนที่ผมรอ) จากคุณ : seamanfanclub - [ 17 พ.ค. 52 13:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนที่ 004 “สายน้ำแห่งความหวัง 2007” ชีวิตของมนุษย์ก็ล้วนเต็มไปด้วยความรู้สึกนึกคิดมากมาย  ทุกคนตั้งใจเรียนเพื่อเอาใบเบิกทาง เพื่อเข้าไปในสถานที่ทำงานที่คิดว่าชอบและสร้างความสำเร็จให้ดีที่สุดกับชีวิตตัวเอง ระหว่างนั้นชีวิตก็ต้องผ่านอะไรมากมาย วัยเด็กเล็กๆ ก็เล่นๆเรียนๆ ร่ำไป ซื้อเสื้อผ้าข้าวของไปเรียนหนังสือก็ต้องมีของแถมของเล่นติดมือมาเหมือนเพื่อนๆ ซื้อรองเท้าแถมของเล่น อะไรประมาณนี้ล่ะครับ วัยรุ่นก็ต้องมีเสื้อผ้าข้าวของ แต่งตัวแบบวัยรุ่น โทรศัพท์ ออฟชั่นประจำตัววัยรุ่นที่ ในยุคนั้นฮิต ต่างคนต่างก็ดิ้นรนให้พ่อแม่ซื้อมาให้เพื่อสนองต่อตัวเอง วัยผู้ใหญ่โตไปทำงานก็หยิบเอาคำพูด และข้าวของที่แสดงพาวเวอร์ของตน เพชรทอง (แท้บ้าง ปลอมบ้าง ใส่น้อยก็พอจะดูไม่ออก ใส่มากเกินฐานะก็เลยรู้ว่าลวงโลก) รถรา ปัจจัยห้า ก็ต้องมี ยิ่งดูดี ก็ยิ่งเดินยืดได้ที่ทำงาน เป็นเหมือนสีสันของแมลงที่ดึงดูดตัวเมียได้ ประกอบกับแฟนชั่นประจำตัวอีกหลายส่วนมากมาย ที่คนเราต้องการในปัจจุบัน จนเกิดเป็นกิเลสที่เกินความจำเป็น อันผู้ทรงศีลที่คิดได้ ปลงได้ถึงนิพพานแล้ว ก็ย่อมต้องหมดกิเลส แต่ปุถุชนไม่ใช่เช่นนั้นยังต้องมีกิเลสอยู่ตลอดเวลาอยากได้มันซะทุกอย่างมากมาย ได้บ้างไม่ได้บ้างตามธรรมชาติของมนุษย์ สรุปได้ว่าธรรมดามากๆครับเหตุการณ์เช่นนี้ แต่ความต้องการของมนุษย์ มีทุกเสี้ยววินาที เป็นทวีคูณ หนึ่งคนสองคนสี่คนจนเป็นล้านคน หลายคนเรียนมาด้วยหลายเหตุ หลายปัจจัย บางคนถามลูกหลานตอนเด็กว่าโตขึ้นอยากให้เป็นอะไร หรือ ลูกหลานอยากเป็นอะไรทำงานอะไร ส่วนใหญ่จะบอกถึงอาชีพที่เงินดีๆ ทั้งสิ้น เช่น เป็นแพทย์ นักบิน วิศวกร หรือ สารพัดจะให้เป็นมากมาย แต่เวลาเปลี่ยนไป ก็เกิดเหตุหักเหขึ้นในชีวิตคนแต่ละคนที่กำลังโตขึ้นมาเช่น เรียนเริ่มไม่ได้เรื่อง เรียนในวิชายากๆหลักๆไม่ไหว ต้องเปลี่ยนไปเรียนในสายที่ง่าย ๆ และรองลงมา ส่วนใหญ่ วิชาชีพที่เงินดี ย่อมต้องผ่านวิชาแกน หลักที่ยากๆ เช่น คณิตศาสตร์  วิทยาศาสตร์ ภาษาอังกฤษ หรือ ภาษาต่างประเทศอื่นๆก็มีให้เรียนในสมัยนี้ แต่มีข้อติงนิดนึงตรงที่ว่า สมัยนี้เด็กเล็ก ให้เรียนภาษาอังกฤษแต่อนุบาลนั้นไม่ผิด ดีครับให้เรียนแต่เด็กแต่ดูแล้วไม่ค่อยบรรลุผลเท่าไร คือเรียนพอแค่สอบผ่านๆ ไปแค่นั้นเองแต่ที่ติงก็คือ เด็กประถมดันเพิ่มภาษาจีนเข้าไป(จีนกลาง) อยากจะร้องดังๆ ว่าเด็กมันไม่รู้เรื่องหรอก จบประเด็นนี้ไป มาพูดถึงว่า คนเรายิ่งโตก็ยิ่งเปลี่ยนไปด้วยความยาก เรียนไม่ไหว ก็เรียนวิชาที่แยกย้ายแตกต่างกันไป บางคนเปลี่ยนแบบฟ้ากับดิน จากหมอ กลายเป็น บริหารธุรกิจก็มี เป้าแรกนะหมอ เรียนไปเรียนมา กลายเป็นบริหารธุรกิจ เผลอๆ ก็เรียน ปวช.ตั้งแต่ จบ ม.3 ไปเลยก็มากมาย และหลากหลายสาขา มีความฮิตเรียนตามกันไปมากมาย จนล้นความต้องการเงินเดือนไม่พอใช้ ในที่สุด สมัยนี้งานไม่ได้เลือกได้ง่ายๆ บางคนบ้านอยู่บางนา แต่ต้องมาทำงานไกล ถึง ลาดพร้าว ครั้นจะเช่าบ้านแถวลาดพร้าวก็แพงเหลือร้าย ก็ต้องดำน้ำเช่ามันไกลๆ แต่ไม่ได้ดูว่า เช่าไปแล้วเป็นอย่างไร ค่าใช้จ่ายเดินทางเท่าไร เงินเดือนสักหมื่นห้าพันบาทในตอนนี้ ช่วยอะไรไม่ได้เลย ค่าน้ำมันรถ ค่ากิน ค่าเดินทางหมดไปเกินกว่าครึ่ง แล้วก็ไม่เหลืออะไรเลย ส่วนพวกที่เงินเดือนเยอะๆ ประสบความสำเร็จก็ รับทรัพย์ซะ มากมายจนทำไม่ทันเลย มันตรงกันข้ามฟ้ากับดินเช่นกัน แพทย์ก็รับงานได้หลายงาน มีคนไข้มากมายมาฝากพิเศษ สถาปนิกก็มีงานทำที่บ้านได้เพียบเหลือรับ สารพัดจะทำ เรื่องรายได้ไม่ต้องพูดถึง เภสัชกรล่ะก็รับได้มากมาย ทำร้านส่วนตัวก็ย่อมได้ ด้วยเหตุเหล่านี้ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม แต่จริงๆแล้วอยู่ที่นิสัยหรือ สันดานคนนั้นๆ ที่ห่วงเล่น ไม่พยายามในระหว่างที่เด็กๆ เล็กๆอยู่ ถ้าขยันเสียอย่างเดียวก็ประสบความสำเร็จครับแน่นอนที่สุด ในโลกไม่มีคนหัวดีหรือไม่ดีหรอก อยู่ที่การฝึกฝน ขยันแล้วฝึกบ่อยๆ มีเหรอหัวจะไม่ดี ยกเว้นท่าน ไอคิวต่ำจนเรียกว่าปัญญาอ่อน แบบนั้นล่ะก็ยกเว้น                  แล้วสายน้ำแห่งความหวังคืออะไร ก็จะอะไรซะอีกเส้นทางฝืนทางน้ำ ฝืนชีวิตของพวกเราชาวเรือไงครับ หลายคนต้องเสียเวลาส่วนตัวมากมาย ผิดธรรมชาติของชีวิตคู่ก็มากล้น แต่ทำไงได้ละครับในเมื่อมันไม่มีทางเลือกเราก็ต้องการสิ่งต่างๆ อย่างที่บอกกล่าวไว้ข้างต้นเช่นกัน แต่ก็ด้วยจังหวะชีวิตกำหนดให้เรามาเดินเรือ ทำงานเรือ บางคนไม่เคยคิดแต่แรก เรียนโรงเรียนทหาร โรงเรียนนายเรือ ศูนย์ฝึกพาณิชยนาวี หรือ โรงเรียนเดินเรือ ต่างๆ มากมาย (ความจริงไม่มากหรอกมีไม่กี่แห่ง)  หลายคนเพิ่งมาได้รับรู้ตอนครูแนะแนวมาแนะนำให้เราได้รับรู้ และอีกหลายๆลู่ทางด้วยกัน หลากเส้นทาง หลายคนมีแนวทางแปลก อบรมตามโรงเรียนเอกชนก็มีแต่ก็ไม่ค่อยมีถึงระดับ officer ในเรือ เท่าไรนัก สำหรับท่านที่มีลูกหลานที่ คิดว่าเข็นไม่ขึ้นแล้วต้องการทำงานเรือ แต่ไม่ได้จบสายวิทย์ และจบ ม.6 มา หรือ ปวช. อีเมลมาถามผมนะครับ แนะนำโรงเรียนเอกชนให้ มีหลายแห่ง เรียน 1 ปี แล้วส่งไปทำงานเรือ แบบนี้ก็มีเช่นกันครับ แต่โอกาสก้าวหน้าแบบพวก ที่เรียนโรงเรียนหลักๆไม่มีนะ เพราะเรียนง่ายก็ไปง่าย เรียนยากถึงจะได้ดี เป็นสัจจะธรรม  สูงสุดของการเรียนที่ว่านี้ เหมาะสำหรับคนที่ กลับตัวกลับใจต้องการทำงาน เก็บเงินสร้างตัว ตำแหน่งเต็มที่ก็ประมาณ ว่า นายท้าย หรือ ช่างฟิต บนเรือ ก็พอได้ครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 17 พ.ค. 52 14:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้วอาชีพนี้มันต่างมากมายอะไร หลายคนทำงานเช้าเลิกเย็น แค่นั้นก็ไม่ค่อยจะตูดติดเก้าอี้อยู่แล้ว แว่บทุกครั้งที่มีโอกาส เย็นกลับมาก็ได้นอนบ้านสบายใจเฉิบ ลูกเมียได้อยู่ได้กอด ได้ทะเลาะกันทุกวี่วันหรือ ใครจะ ฟ้องหย่ากันก็ ไม่เว้นจะกระทำกัน ได้แบบสะดวกโยธิน ไปไหนๆก็ได้ อยู่ให้เจ้าหนีทวงเมื่อไรก็ได้ตามใจเรา สารพัดที่จะได้เจอบนผืนแผ่นดิน ที่ไม่ใช่แผ่นน้ำ แต่อาชีพในเรือล่ะ ตื่นนอนกันทุกบ่อย แต่ก็ชินซะแล้ว ที่นอนก็ไม่ใช่ที่ไหนห้องแคบๆ บนเรือ นั่นล่ะ ถ้าเรือสินค้าพาณิชย์ก็ คนไม่มาก 20-30 คนประมาณ ๆ นั้น      ห้องกัปตันก็ใหญ่หน่อยแต่ไม่ใหญ่กว่าห้องที่บ้านหรอก      เรือสำราญท่องเที่ยวโดยสารก็หรูนิดนึง   แต่เครียดมาก คนเยอะเกินเหตุ สารพัดปัญหาตามนโยบาย “มากคนมากความตามประสามนุษย์ “   กว่าจะได้กลับบ้านกลับฝั่งกันก็แรมเดือนแรมปี ถ้าไม่ได้เมียตบเมียแต่งให้เป็นพิธีการรู้พ่อเขา แม่เราละก็ ไม่ค่อยจีรังหรอกครับ พลิกผันได้ยิ่งกว่า ฟุตบอลโลกซะอีก ลุ่มๆ ดอนๆยังกับการเมืองไทย ยังไงยังงั้นเลย  ถ้ามีลูกมีทายาทสืบสกุลก็ดีหน่ยอ บ้านก็เป็นบ้าน เมียเป็นเมียแบบนี้น่าส่งเงินมาให้เยอะๆ เกือบหมดก็ส่งๆ ไปเถอะเธอผู้นั้นเก็บไว้หมดทุกบาทไม่มีรั่ว แต่พวกที่เป็นแค่แฟน รักหวานแหวว ป็อบปี้ รักจริง รักจัง แต่ไม่แต่ง แว่บไปนอนกับเขาบ้าง แล้วก็ยกย่องกันเองว่าเป็นแฟน ประเภทชักสายตา วางสีหน้า ว่าอย่ามาดูถูกคนอย่างชั้นนะ ฉันคือคนที่รักจริงและคำนึงในความรักเสมอมาไม่มีวันเปลี่ยนจากรักหรอก  นั่นล่ะตัวดีครับ สมัยนี้ปัจจัยสังคมแวดล้อมมันบีบให้เธอผู้นั้นต้องเลือกเป็นไปแสงสีก็บีบเธอให้ออกห่างเราได้ในหลายสิ่งหลายปัจจัย  แบบนี้ก็ช่างใจไว้ ส่งให้พ่อให้แม่ มันก็ยังดีที่เงินยังอยู่ ฝากท่านไว้ก็ได้ว่าฝากพ่อแม่เอาเข้าธนาคารฝากประจำให้ผม แล้วแบ่งท่านกินบ้างก็ได้ ท่านไม่เอาไปใช้หมดหรอก แต่ถ้าแม่เล่นไพ่ จวกหวย พ่อตีไก่ ไล่สนามม้า แบบนั้นห้ามส่งครับ เทิดทูนท่านไว้เหนือเกล้านั่นล่ะแบบนั้นดีแล้วหยิบยื่นแค่บางโอกาสตามความเหมาะสมก็พอแก่ความกตัญญู   ที่ว่ามานี้เพียงแต่ให้คิดว่า มันพลิกผันได้ถ้าทำงานแทบเป็นแทบตายแล้วส่งหยาดเหงื่อแรงงานมาให้คนที่เราคิดว่าใช่ แต่ถ้าหากตอนหลังไม่ใช่มันจะเสียใจทีหลัง ต้องมองให้ดีๆ คิดถึงและเชื่อวิจารณญาณคนรอบข้างและตัวเองไว้มากๆ  มองแบบไร้อคติหรือเข้าข้างตัวเอง เป็นดีที่สุดครับ แบบนี้ล่ะครับชีวิตเราๆ  คงไม่อยากเจอนะที่รักนี้ให้เธอ ลงไปในเรือไม่แต่งก็ส่งเงินมาถวายแม่คุณหมดขึ้นบกมาไม่เหลืออะไรเลย แบบนี้ 50/50 นะ ต้องชั่งใจไว้ให้ดีอยู่ที่เราครับ                ส่วนตัวเรากินอยู่บนเรือ สบาย ไม่เปลืองเงิน ตั๋วเครื่องบินบริษํทก็ออกให้ทุกบาททุกสตางค์ ลีฟมาทีมีเงินติดกระเป๋าจากเงินที่ทำงานร่วมปีแต่ละคอนแทคสัญญา แบบเต็มๆ คงจะดีกว่าบางคนไม่ได้ใช้สักบาทเลยก็มี เรือเข้าก็ยังนอนไม่ไปไหน นอนกอดเบี้ยเลี้ยงอยู่นั่น ไปไหนทีเพื่อนฝูงเจ้านายชวนก็ถามว่าถ้าเลี้ยงถึงจะไปด้วย จนต้องยอมมันเพราะเหงาเลี้ยงก็เลี้ยงวะ แต่เจ้าพวกนี้ก็นอนกอดเบี้ยเลี้ยงแบบเต็มๆ กลับมาทีมีเงินเป็นฟ่อน เต็มกระเป๋า ทีนี้จะซื้อจะหาอะไรก็ย่อมได้ อยากได้ทาวน์เฮ้าส์สักหลังก็ไม่ต้องไปเดิน วางเงินดาวน์เอาเข้าธนาคารให้วุ่นวาย หลายคนเก็บเงินได้ซื้อสดเลยก็เคยเห็นบ่อยๆ ถ้าประหยัด และเก็บออมฉวยโอกาสตอนออกเรือนั่นล่ะ บ้านไม่ต้องเช่าข้าวไม่ต้องซื้อ ที่ไม่ค่อยได้ใช้ก็มีรถยนต์ เพราะใครจะขับพวกเราก็ไม่อยู่บนฝั่ง อยากได้เพียงไรก็ซื้อไม่ลงทั้งที่หลายคราจะซื้อสดก็ยังไหวในบางยี่ห้อ ก็ได้ชื่นใจกับความประหยัดและใช้เงินเป็นของเราล่ะเวลาตอนได้พักนี่ละ ความภูมิใจและความหวังบังเกิดทันที ทันใด เวลา เกือบปี หรือ ปีกว่านั้นแสดงผลตรงนี้นี่เอง ความลำบากที่ต้องทนสู้อยู่แบบมนุษย์บกไม่เคยกระทบกับเราอีกเลย ถ้าแลกกับเวลาที่ต้องเสียไปแล้ว ครอบครัวมีความสุขก็ถือว่า ไม่เสียชาติเกิด นี่สิ ถึงจะเรียกว่า เอาเกลือ(หยาดเหงื่อ) ไปแลกกับเงินมา แบบว่าใช่เลย ส่วนแม่บ้านชาวเรือจะตัดสินใจอะไรก็แล้วแต่พวกเธอ ๆตัดสินใจแล้วส่วนมากดี ครับมั่นใจได้ (เอาเฉพาะเมียแต่งนะ) น้องๆ ตามท่าเรือไม่นับ น้อง ๆ ที่ขยันหาทุนก็ไม่นับเช่นกัน เพราะยังไม่จีรังพอ มันครึ่งๆ แทบทั้งสิ้น เราไม่ต้องไปพูดถึง โตๆกันแล้วมั่นใจว่าทุกคนต้องรู้จักตัดสินใจ ถ้าคิดว่าให้ไปแล้วสบายใจก็  ok ครับ                นี่ล่ะสายน้ำแห่งความหวัง อย่างไรก็ได้สมหวังและสบายใจเถอะ โลกเรามอบสิ่งเหล่านี้มาให้เราแล้ว อย่ามัวแต่หวังจนสิ้นลม แต่หวังแล้วได้ดั่งหวังบ้างจะดีที่สุดเลยจะรักใครชอบใครก็ ดูหาง ดูนาง ดูแม่ไว้ด้วย ส่วนตัวเรานั้น ก็แล้วแต่แฟนที่รักเราจะศรัทธาในตัวเราเพียงใดแค่นั้น ก็พอใจหากมีศรัทธาและมองเราในแง่ดีอยู่บ้าง เพราะพวกเราไปขึ้นฝั่งที่ต่างแดน เธอก็ไม่รู้ว่าเราไปกะล่อนอะไรอย่างไรที่ไหนบ้าง สร้างความฉงน และสร้าง ภาพความเจ้าชู้ไว้ทั่วโลก จนติดปากสาวๆ แล้วว่า ชาวเรือเจ้าชู้ ปากหวาน ไม่ว่าสาวไทยสาวเทศ พวกหล่อนบอกตรงกันว่า ไม่อยากจะเชื่อน้ำคำจากปากผู้ชาย  I can believe your tongue ?    ขอตอบว่า no !!  เอ๊ยๆ ครับ เชื่อได้สิ รักคุณสิครับ รักคนเดียวในประเทศนี้ ไม่ใช่ล้อเล่นน่า รักครับทุกคนมีรักแท้แน่นอน ไม่เชื่อลองยกหู หรือ เปิดคอมเช็คเมล  แล้วบอกว่าคิดถึงเขาสิครับ รักก็ยิ่งดี เติมความหวานให้กันและกันดุสิ ใครมีโทรศัพท์ดาวเทียมก็ดีหน่อยโทรไปโลดรับรองรักล้นใจไร้การตีกัน กลับมาทีไร ปิดห้องเงียบสามวันสามคืน...ฮิๆๆ   โชคดีครับ กับสายน้ำสายนี้ คุณ และเขา..เสมอไป จากคุณ : seamanfanclub - [ 17 พ.ค. 52 14:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เฮ้อออ ต้องโทษกัปตันปีเตอร์แล้วล่ะ งานนี้ ที่ทำให้เราไม่ได้เป็นอันทำอะไร ต้องตามมาอ่านทุกวันเลย ติดงอมแงมยิ่งกว่าติดชอปปิ้งอีก ฮ่าๆๆๆ บรรพบุรษเรานะ รุ่นตาเราทำงานบนเรือทั้งนั้นเลย ยายเล่าให้ฟังว่าตาเงินเดือนดีมาก ถ้ารู้จักใช้สบายไปแล้ว ไม่ต้องมาลำบากจนแม่เราเรียนจบหรอก เสียดายพอตาขึ้นบกเงินก็หมดในบ่อนก่อนถึงบ้านอ่ะแหละ แม่เล่าให้ฟังว่า ตาแต่งตัวดีมาก ใช้แต่ของหรูๆ พวก Lacos (เขียนแบบนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ) เวลาเอาของมาฝากที่บ้านนะมีแต่ของดีๆเลย พวกขาหมูไรงี้ ลูกพลับ ผลไม้ฝรั่งดีๆแพงๆ (แต่ก็นานๆที) พอรุ่นเรานี่ไม่มีละ มีแต่ผู้หญิงๆออกมากัน เลยไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้เท่าไหร่นัก ก็ไปทางแพทย์ เภสัชฯ ภาษาศาสตร์ กันส่วนมากค่ะ อ่านแล้วก็อยากทำงานบนเรือบ้างจังค่ะ เป็นพวกรักอิสระอย่างแรง อยากแบบว่านานๆ กลับบ้านที ตอนนี้เลยเลือกที่จะเรียนวิศกรรมน้ำมัน จะได้ทำงานอยู่บน oil platform อยู่มันกลางทะเลไปเร้ยย จริงๆก็แอบกลัวเหมือนกันนะคะ ถ้าต้องเห็นหน้าแฟนทุกๆสามเดือน หรือปีนึงเจอกันไม่กี่ครั้งเนี่ย เค้าจะแอบไปมีใครคนอื่นอีกมั้ยเนี่ย แต่ก็ช่างเหอะ ถ้าเค้ารักเราจริงเค้าต้องอดทนรอเราได้สิน่า จากคุณ : deutsche_Jana - [ 17 พ.ค. 52 21:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ กั๊ปตั๋น แวะเข้ามา พร้อมกับป๊อบคอร์น โค้กแก้วนึง พัดอีกตัว หลังจากวันนี้ต้องมีวินัยกับตัวเองในการปั่นงานเพื่อเอาใบเบิกทาง (ขอยืมคำกัปตันมาใช้นะ รู้สึกตรงดี) รูปคุณจีน่าผู้แม่ตอนสาวๆ #8 เหมือนเพื่อนออสซี่ที่เรียนภาษาด้วยกันจังเลย เขาออกแนวเรียบร้อยด้วย หน้าโทนเดียวกันเลยค่ะ จิ้มลิ้ม สวย น่ารักดีจัง (แงๆ อยากเกิดมาหน้าตาดีมั่ง) อ่านไปก็พลอยให้สงสัยนิดอะค่ะ แม่ย่านาง ฝรั่งเขามีด้วยเหรอคะ ถ้ามี พอจะมีรูปถ่ายแบบใกล้ๆ เป็นตัวอย่างไหมคะ ฟังเรื่องคนบนเรือที่กัปตันบอก มีจริงเหรอคะ ที่เอาเงินไปทุ่มให้คนที่ไม่ได้แต่งจริงจัง ไม่ใช่ไรค่ะ นึกถึงเพื่อนเก่าสมัยเรียนตรีคนนึง เป็นอย่างนี้เลย ทุ่มให้ ทั้งที่ยังไม่แต่ง เราว่าไปยกใหญ่ตอนนั้น ยังเหมือนโกรธด้วย ตอนนี้สาวทิ้งไปแล้ว ยื่นน้ำบัวบกให้แทบไม่ทันเล้ยค่ะ คาดว่าตังก็บินไปพร้อมกันด้วย คงหลายเงินอยู่ เลยแอบคิดว่า มีหลายวงการจริงๆ รึนี่ รัก..เจ้าบุญทุ่ม แบบนี้ งานในเรือดูน่าสนุกจังนะคะ ถ้ามีตังจะหาโอกาสหอบไปใช้ซักฟ่อน สงสัยอีกแหล่ว อยู่ในทะเลตลอด ไม่เมาคลื่นกันบ้างเหรอคะ เพราะมีครั้งนึงลงเรือที่ตุรกี ไม่นานเท่าไหร่ ขึ้นฝั่งมาเหมือนในหัวยังหมุนๆอยู่เลย คนเรือเนี่ย ไม่เป็นกันบ้างเหรอคะ แล้วเวลาเจอมรสุม ทำไงอะคะ น่ากลัวไหม (ไม่ได้ตามอ่านความรู้คนเรือ ไม่ทราบเขียนไว้ไหมคะ) แล้วก็จริงๆนะคะ ได้ยินมาเหมือนกัน แม่ว่า คนเรือเชื่อยาก แต่จากที่เห็นมา เราว่า จะคนบก คนเรือ เชื่อยากพอๆกัน อยู่ที่โชคชะตา ฟ้าลิขิต ประกอบกับสมองและสองมือ ... ชีวิตไม่สิ้นก็ิดิ้นกันต่อไป ขอให้มีความสุข กับเริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ฮะ Have a nice trip ka ;) จากคุณ : เลื้อย - [ 17 พ.ค. 52 22:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Thank you verty much for a very interesting and lovely story  na kha. I understand that you've been through a lot and it's very hard to imagine the enormous amount of pain your heart bares. It's now passed and I hope you move on and be happy na kha. I'm truely believe that your wife wants to see you and your beloved daughter be happy so do it on behalf of her kha. All the best na kha. จากคุณ : หมูหนาว - [ 17 พ.ค. 52 22:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาโหวตให้กัปตันค่ะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 18 พ.ค. 52 02:49:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ความคิดเห็นที่ 23   เฮ้อออ ต้องโทษกัปตันปีเตอร์แล้วล่ะ งานนี้ ที่ทำให้เราไม่ได้เป็นอันทำอะไร ต้องตามมาอ่านทุกวันเลย ติดงอมแงมยิ่งกว่าติดชอปปิ้งอีก ฮ่าๆๆๆ บรรพบุรษเรานะ รุ่นตาเราทำงานบนเรือทั้งนั้นเลย ยายเล่าให้ฟังว่าตาเงินเดือนดีมาก ถ้ารู้จักใช้สบายไปแล้ว ไม่ต้องมาลำบากจนแม่เราเรียนจบหรอก เสียดายพอตาขึ้นบกเงินก็หมดในบ่อนก่อนถึงบ้านอ่ะแหละ แม่เล่าให้ฟังว่า ตาแต่งตัวดีมาก ใช้แต่ของหรูๆ พวก Lacos (เขียนแบบนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ) เวลาเอาของมาฝากที่บ้านนะมีแต่ของดีๆเลย พวกขาหมูไรงี้ ลูกพลับ ผลไม้ฝรั่งดีๆแพงๆ (แต่ก็นานๆที) พอรุ่นเรานี่ไม่มีละ มีแต่ผู้หญิงๆออกมากัน เลยไม่ได้สนใจอะไรพวกนี้เท่าไหร่นัก ก็ไปทางแพทย์ เภสัชฯ ภาษาศาสตร์ กันส่วนมากค่ะ อ่านแล้วก็อยากทำงานบนเรือบ้างจังค่ะ เป็นพวกรักอิสระอย่างแรง อยากแบบว่านานๆ กลับบ้านที ตอนนี้เลยเลือกที่จะเรียนวิศกรรมน้ำมัน จะได้ทำงานอยู่บน oil platform อยู่มันกลางทะเลไปเร้ยย จริงๆก็แอบกลัวเหมือนกันนะคะ ถ้าต้องเห็นหน้าแฟนทุกๆสามเดือน หรือปีนึงเจอกันไม่กี่ครั้งเนี่ย เค้าจะแอบไปมีใครคนอื่นอีกมั้ยเนี่ย แต่ก็ช่างเหอะ ถ้าเค้ารักเราจริงเค้าต้องอดทนรอเราได้สิน่า จากคุณ : deutsche_Jana ตอบ..Platform /Rig ถือเป็นเรือชนิดหนึ่งก็ว่าได้ครับ  มันคล้ายแมงมุมน้ำที่ มีเดือย และขายืดไปยันยึดกับพื้นได้ จึงมีลูกเรือ ทั้งฝ่ายเดินเรือ และช่างกลเรือ อยู่บนนั้นเต็มอัตราเช่นกัน ที่เหลือก็เป็น เจ้าหน้าที่ ส่วนทำงานเกี่ยวข้องอื่นๆอีกมากมาย การทำงานเน้นความปลอดภัยค่อยข้างสูงมาก ดังนั้นร่างกายจิตใจคนทำงานต้องดีเยี่ยม และสติแข็ง บางครั้งเจอพายุหนัก แม้จะรู้ว่า สิ่งปลูกสร้างที่เราอยู่แข็งแรงทนได้ก็จริง แต่ลมมันแรง ใจมันปลิวไปแล้ว เว้นตอนที่อกหัก ผมเคยเห็นเพื่อนคนหนึ่ง มันกลัวลม และ ฟ้าฝนกลางทะเลมาก กลัวจนวิ่งเข้าหาเพื่อนผู้ชายด้วยกันแล้วเกาะไว้แน่นเลย แตตอนมันอกหัก มันกลับไปยืนตากฝนล่อพายุได้แบบไม่กลัวเลย ฮิๆๆ แปลกคนดีนะครับ            การทำงานเรือ นั้นเมื่อออกเรือไป ไม่มีที่ใช้เงิน แต่ถ้าเรือสำราญละก็ มีที่ใช้ในเรือนั่นละครับแต่ว่า รู้ๆกันอยุ่เหมือนกับว่ามันเป็นของเรา ของบนเรือที่ระลึกอะไรเนี่ยไม่อยากได้สักกะนิด มันเบื่อไปเอง แต่สิ่งที่ฉุดเงินได้คือ คาสิโนครับ มันดูดเงินลูกเรือบางนาย จนหมดตัวมาแล้ว นั่นคืออุปสรรคมากมาย ส่วนตัวผมนั้น ด้วยความที่มาจากชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง แม้เพื่อนสอนเล่นแล้วก็ตาม เล่นไม่เป็นแต่อย่างใด เล่นป็อกเด้ง ยังโดนเพื่อนโกงเลย อิๆๆ ตาละเหรียญฯ ผมไม่รู้จักดอก หรือว่ามันเด้ง กี่เด้งก็ไม่เข้าใจอยุ่ดี เลยไม่ชอบเล่นเอามากๆเลย และเห็นว่ามันไร้สาระมากกว่าน่ะครับ          มาสิครับทำงานเรือสนุกดี คนเขารอได้ก็จะรอ แต่ถ้าเขารอไม่ได้ก็แล้วแต่บุญวาสนานำพาไป คนที่รอไม่ได้คือเอาเรื่องเซ็กซ์เป็นใหญ่ และคนที่รักล้วนๆใคร่แค่ส่วนประกอบละก็ รอแค่ไหน เขาหรือ เธอก็ยินดีรอ                            จริงไหมครับ ........... ความคิดเห็นที่ 25   Thank you verty much for a very interesting and lovely story  na kha. I understand that you've been through a lot and it's very hard to imagine the enormous amount of pain your heart bares. It's now passed and I hope you move on and be happy na kha. I'm truely believe that your wife wants to see you and your beloved daughter be happy so do it on behalf of her kha. All the best na kha. จากคุณ : หมูหนาว ตอบ... ขอบคุณครับ    ตอนนี้ จีน่า(ผู้แม่) ก็คงแอบมองผมอยู่ห่างๆ เธอห่วงผมแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ห่วงตั้งแต่ยังไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำในวันเก่าๆ ซึ่งในยุคนั้นผมแปลกใจว่า คนที่รักเราห่วงเราที่สุดเวลานั้น อยุ่ไกลอีกซีกโลกจริงเหรอ?  จนเวลาพิสูจน์ได้ว่า มันจริงแน่แท้ พื้นฐานครอบครัวเธออบอุ่นมากมาย จนเหลือเผื่อมาถึงผม ปัจจุบันผมคิดว่า อยู่กับลูกสาว นั้นสุขใจมากมาย และอนาคต ก็คงสุขอยู่แบบนั้น สำหรับรักในอนาคต ก็โดนสมองผมสแกนโดยระบบออโต้หมดแล้วละครับ   เพราะคนที่อยู่ข้างๆผมคือแก้วตาดวงใจ...    พระเจ้าคุ้มครองครับ ความคิดเห็นที่ 26   เข้ามาโหวตให้กัปตันค่ะ ^^ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ ตอบ..ขอบคุณครับ ป้ามะลิ ... วันนี้ ไปเที่ยวไหนบ้างหนอ...ผมไปด้วยคนได้เปล่า?? อยากเที่ยวแล้วละ โคเปนเฮเกนน่าเที่ยวนะผมไปดูรูปมาหลายที่เลยละ ...    เคยแวะ แต่ไม่เคยลงไปเหยียบแผ่นดิน..  เวลาน้อยมากตอนฝึกน่ะครับ                    take care ครับ...ป้ามะลิ คุณเลื้อย...  ยาวเลยเดี๋ยวผมมาตอบนะขอรับท่านหญิง จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 07:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ความคิดเห็นที่ 24   สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ กั๊ปตั๋น แวะเข้ามา พร้อมกับป๊อบคอร์น โค้กแก้วนึง พัดอีกตัว หลังจากวันนี้ต้องมีวินัยกับตัวเองในการปั่นงานเพื่อเอาใบเบิกทาง (ขอยืมคำกัปตันมาใช้นะ รู้สึกตรงดี)     ....................   ตอบครับ....   ประเด็นแรกเรื่องของความรักนั้น หลากอาชีพนักที่เจออุปสรรค เพียงแต่อาชีพที่ต้องไกลห่าง จากกัน แบบคนเรือ หรือ ทหารที่ไปชายแดน นาน ๆ หรือ พวกไปทำงานเมืองนอกแล้วทิ้งภรรยาไว้คนเดียว กรณีแบบที่กล่าวมาแล้วนั้น เกิดปัญหาครึ่งต่อครึ่งที่ ไม่ซื่อต่อกัน ไม่เข้าข้างฝ่ายชายนะครับ ว่านอกลู่นอกทางไหม แน่นอนครับร้อยละ 90 นอกลู่นอกทาง แต่ไม่นอกใจ หมายถึงว่า ออกไปตระเวฯจีบดะ ทั้งแบบจีบ และไม่จีบ ตามเมืองท่า แต่ทว่าใจก็รู้แล้วว่าเมียรออยู่เมืองไทย  แต่สาวๆเหล่านั้นละ ไม่ว่าจะเป็นตามสถานบันเทิง หรือ พบเจอโดยบังเอิญ ส่วนมากแล้วไม่ได้จริงจังอะไร สงสารผู้หญิงต่างแดนเหล่านั้นเหมือนกัน เพราะถ้าพวกเธอคิดจริงจังขึ้นมา ชีวิตคงไม่เหลืออะไร เพราะเจ้าคทาชายที่เธอพบเจอจากแดนนไกลนั้น มีลูกเมียอยู่แล้ว และไม่คิดกลับไปประเทศนั้นบ่อยๆ พี่ลงหลักปักฐาน แต่ส่วนมากที่เจอ มัน ...... แล้วแยกทางกันไปตัวใครตัวมันมากกว่า        ผมพึงสอนลูกเรือทุกคนไว้เสมอๆว่า ระวังนะสงสารลูกเมียด้วย มันก้ตอบว่า  "ทำไมผมจะไม่รัก ไม่สงสารลูกเมีย ก้เพราะสงสารนี่ไงครับ ผมถึงทำงานแบบนี้ "    ผมก็ยิ้มมุมปากแล้วตอบว่า ตูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น รู้ว่าเอ็งน่ะ "หญิงหนึ่งในดวงใจ หญิงทั้งหลายกำไรชีวิต " เรื่องลึกๆไม่สอนมันหรอกครับเรื่องความรัก ผมรู้ในอกคนเดียวพอ        แต่ผมบอกมันว่ารู้แล้ว แต่เรื่องที่ให้สงสารน่ะ คือ "ไปมีอะไรกับสาวต่างชาติน่ะ ระวัง aids ด้วย เอาไปติดลูกเมียจะลำบากนะ เพราะฉะนั้น ถ้าเข้าห้องน้ำช่วยตัวเองได้คงดีกว่า ไม่ก็อดทนเอา เล่นกีฬากันไป จะได้ลืม "              เรื่องแม่ย่านางเรือ.. นั้น แหม คงต้องทำพิธีศักดิ์สิทธิ์เรียกกันเลยละมั้งครับ แม่คุณทูนหัว เพราะสิ่งนี้คือจิตวิญญาณสมมติขึ้นมา แต่บางลำก็มี เทพีที่เป็นรูปปั้นอยู่เหมือนกัน ที่สัมผัสได้  Nymph of ship or god  บางลำเป็นรูปปั้น เทพี ในตำนานเก่า ๆกรีกโบราณ  บางลำเป็น รูป วีนัส ก็มี บางลำเป็นรูปภาพ แล้วแต่เขาจะสร้างมา แต่ว่าจริงๆแปลแล้ว ก้คือ ผีผู้หญิงที่ปกปักรักษาเรือครับ        ลำที่ผมอยู่นั้น มีเทพแห่งความรัก Venus ครับถูกต้อง...         มาเล่าถึงประวัติการกำเนิดของ วีนัสกันนิดนึง วีนัสเป็นเทพีแห่งความรักและความอุดมสมบูรณ์ เทพีองค์นี้กำเนิดขึ้นมาจากหยดเลือดจากกล่องดวงใจของเทพซีอุส ผู้เป็นประมุขของเหล่าเทพ หยดลงไปในทะเล ทำให้ทะเลเดือดเป็นฟองขาวและกำเนิดวีนัสขึ้นมา       เรื่องเมาคลื่นไหม ตอบว่า ไม่เมาครับ แต่เมาความรักบ้างเป็นครั้งครา "ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ "       พายุเจอเป็นประจำแต่ข่าวอากาศที่อัพเดทตลอดทำให้หลบได้บ้าง เฉี่ยวบ้าง ตามประสา แต่เรือใหญ่มากๆ ขืนแก้วผู้โดยสารตกแตก จะเป็นเรื่องเอาได้ ดังนั้นเราต้องวิ่งกันเนี้ยบๆขอรับท่านหญิง       เดี๋ยวจะมีภาพให้ดูในห้องคอนโทรลนะครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 11:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ในคลิปเป็นของ เรือ Norwegian ตอนเรียนไปฝึกงานกับเขา ตอนจบ มาทำงานอีกที่นึงเลย แต่ภายในห้องบังคับการเหมือนกันแบบเดียวกันเป๊ะๆครับ           และ มีรูป เทพีวีนัส มาฝากด้วย... ความรักที่มี อาจจะเพราะอานุภาพจาก วิญญาณ ที่มารักษาเรือ ไม่ว่าไทยหรือ เทศ ก็มีสิ่งยึดเหนียวไม่ต่างกันสำหรับเรื่องนี้ครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 11:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ..................... ไม่มีคำอธิบายครับ..เอาคลิปมาให้ดู เปลี่ยนบรรยากาศ เป็นภาพในห้องควบคุมบนเรือ (สะพานเดินเรือ) นั่นเองครับ ลูกเรือ หลายคนช่วยกันพอเมืองลอยน้ำ วิ่งออกสู่ทะเล แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 52 03:56:27 จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 11:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรือ บริษัทหนึ่ง ครับ นานมาแล้วเจอแบบนี้เข้าไป เจ็บ และมีถึงตายด้วย เพราะคนในเรือ ถูกโยนกระเด็นไปมา ....หนักพอควร คลื่นแรง แต่ ฮ.บินได้อยู่ จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 11:51:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32 และ นี่เป็นภาพภายในเรือ ที่โดน strom ครั้งนี้ครับ จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 12:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มาดูใบจักรเสริม ส่วนมากไว้หัวเรือกันครับ bow thruster  มีประโยชน์มากในการ เคลื่อนที่เข้า port หรือ ออกจาก port จากคุณ : seamanfanclub - [ 18 พ.ค. 52 12:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยาว+++ แต่ก็ตามอ่านค่ะ ไปอ่านภาคแรกมาด้วยอ่ะค่ะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านตามลิงค์ต่างๆนะคะ ตาลายเลย....ภาษาสวยค่ะ สาวน้อยก็สวย...ปูเสื่อด้วยคนนะคะ จากคุณ : ยญ (casnoveeboy) - [ 18 พ.ค. 52 13:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มารอฟังเรื่องสนุกๆ ต่อค่ะ โดยเฉพาะเรื่องความรัก อิอิ จากคุณ : deutsche_Jana - [ 18 พ.ค. 52 20:45:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากคอมเมนท์เยอะๆ แต่ถนัดอ่านมากกว่านะ มารายงานตัวว่าอ่านแล้วจ้า จากคุณ : filmgus - [ 18 พ.ค. 52 21:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เขียนน่าติดตามมากค่ะ เคยไปเที่ยวกับเรือคาร์นิวาลครั้งนึงชื่ออะไรจำไม่ได้ ชอบค่ะ อาหารอร่อยมาก จากคุณ : จีโอแอล - [ 18 พ.ค. 52 22:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 34   ยาว+++ แต่ก็ตามอ่านค่ะ ไปอ่านภาคแรกมาด้วยอ่ะค่ะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านตามลิงค์ต่างๆนะคะ ตาลายเลย....ภาษาสวยค่ะ สาวน้อยก็สวย...ปูเสื่อด้วยคนนะคะ จากคุณ : ยญ (casnoveeboy) ตอบ...   ครับ ขอบคุณนะจ๊ะ  แปลกมากครับ มีแต่สุภาพตรี กับ กระเทย ที่มาตามอ่าน ผมเบ่นกัน มีผู้ชายหลงมาแค่คนเดียว กระทู้ที่แล้ว แฟนคนเรือก้แบบนี้เลย ผู้หญิงแน่นเอียด แอดเข้ามาใน msn แม้ผมไม่อยู่ ก็จะมีข้อความแบบออฟไลน์ โผล่มาเรือ่ยๆเต็มจอเลย เวลาเปิดเครื่อง เปิดโปรแกรมต้องรอ ความพร้อมมันถึง 3 นาทีด้วยกัน หน้าจอถึงเคลียร์รายละเอียด ในmsn เสร็จ ฯ          อย่าลืมจ่ายค่าเช่าเสื่อนะครับ แล้วอย่าลืมเด็ดขาด สั่งตำกล้วยมานั่ง รอด้วย พร้อมข้าวเหนียว (หุๆๆ) ความคิดเห็นที่ 35   มารอฟังเรื่องสนุกๆ ต่อค่ะ โดยเฉพาะเรื่องความรัก อิอิ จากคุณ : deutsche_Jana ตอบ... เรื่องรักเหรอ? เรื่องนี้มันเอ่อ ประสบพบเจอเยอะครับ ขืนเปลื่อยหมดผมก็ล่อนจ้อนน่ะสิ ความคิดเห็นที่ 36   อยากคอมเมนท์เยอะๆ แต่ถนัดอ่านมากกว่านะ มารายงานตัวว่าอ่านแล้วจ้า จากคุณ : filmgus   ตอบ...น่ารักจังสาวน้อย..(หรือเปล่านะ) คือผมยังไม่ได้กลับไปหาลูกสาวน่ะครับเพราะติดภาระกิจเล็กน้อยถึงปานกลาง คงต้องรออีกพัก ถึงเวลาลงเรือเมื่อไร คงไม่ได้พิมพ์บ่อยๆ แต่ก็ อาจจะมีเวลามากกว่าเดิม การเขียนอาจจะช่วยคลายเครียดได้ แล้วถึงเวลานั้นผมจะ ลอกไดอารี่ ระหว่างทำงานมาให้อ่านกันว่ามันจะเป็นอย่างไร ความคิดเห็นที่ 37   เขียนน่าติดตามมากค่ะ เคยไปเที่ยวกับเรือคาร์นิวาลครั้งนึงชื่ออะไรจำไม่ได้ ชอบค่ะ อาหารอร่อยมาก จากคุณ : จีโอแอล ตอบ..ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะครับ เรือเรามี 20กว่าลำนั่งลำไหนก็ได้ครับอร่อยหมด คราวหน้าว่าจะทำก๋วยเตี๋ยวเรือขายบนเรือซะเลยดีไหมนะ ........ มีรูปของ เทพี "วีนัส" อีกรูปหนึ่งครับ... จากคุณ : seamanfanclub - [ 19 พ.ค. 52 02:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หลังจากที่เขียนเรื่องราวได้เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมด ทั้งในเว็บตัวเอง เว็บฯลฯ  อื่นๆเล็กน้อยจำไม่ได้ ก็คิดได้ว่ามีอีกหลายเรื่องราวที่ยังไม่ได้เล่าสู่กันฟัง จากเรื่องราวของภรรยาสุดที่รักของผม ที่สูญเสียไปเนิ่นนานนับแต่เธอคลอดนางฟ้าตัวน้อยๆ มาให้ผมบัดนี้เธออายุได้ 4 ขวบเศษแล้ว และนั่นถ้าได้อ่านกันไปบ้างแล้วใน เรื่อง "รักผมนั้นไม่มีวันตาย "   ก็คงรู้ที่มาที่ไปกันบ้างแล้ว   ครับนั่นเป็นความทรงจำที่ดีเสมอมา และ คงลบเลือนไม่ได้ ระหว่างการเขียนครั้งนั้น ก็ทำให้ผมเองสะดุดน้ำตาตัวเองเหมือนกัน เพิ่งรู้ว่าการจะเล่าและถ่ายทอดนั้นยากยิ่ง ที่จะให้ผู้อื่นเข้าใจ แต่หากว่าถ้าเล่าด้วยใจจริงแล้ว มันก็ไม่ยากเกินจะถ่ายทอด          อ้างอิงลิ้งค์นั้นกันสักนิด http://www.vcharkarn.com/vwrite/39254     เอาละมาต่อ มาเรื่อง ร.เรือกันต่อ กับชีวิตนี้ ถ้าชีวิตนี้ไม่อยากใช้หนี้อย่างเดียวแล้วละก็ หาทางใครทางมัน ครับทำกันไปตามถนัด แต่ผมนั้นถนัดในแบบของผม คือ กว่าจะหาสิ่งที่เป็นตัวเองได้นั้น เปลี่ยนไปหลายอาชีพเลย ไม่ว่าจะเป็น วินมอเตอร์ไซต์ มาร์คเกอร์ตั้งลูกสนุ้ก เด็กเสริฟ์ร้านอาหาร โรงงาน ฝ่ายผลิต คิวซี พนักงานขาย ยาม พนักงานต้อนรับโรงแรม 5 ดาว ที่ว่ามาเนี่ย ทำหมดแล้วในห้วงอายุ 14-20 ปีครับ แล้วก็เป็นทหารอาชีพต่อ นั่นคือจุดรองสุดท้ายที่ผมจะปรับเปลี่ยนทุกอย่าง หลังจากทำงานราชการมาได้ไม่นานนัก ก็ประมาณกำลัง ห่ามๆ เลยคือ 8-9 ปีได้สำหรับชีวิตรับราชการทหาร อาชีพ รวมเวลาเรียนในรั้วของกองทัพด้วยแล้ว ทำให้รู้ว่าคนเราส่วนใหญ่บางจำพวก ก็จะพอใจกับสิ่งที่ได้มานั้น อาจจะเป็นเพราะว่า ทั่วไปสอนให้เข้าใจว่า "จงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี และเป็น"  ครับมันก็ถูก แต่ถ้าเราทำได้มากกว่านั้นละ จะไม่ทำเชียว หรือ กุศโลบายของประโยคนั้น เขามีไว้เพื่อปลดทุกข์ ให้ชีวิตคนทั่วไป ได้เรียนรู้และเข้าใจ อยู่ในศีลธรรมอันดีงาน ไม่เที่ยวไปเลื่อยขาเก้าอี้ชาวบ้าน หรือ แย่งชิง ด้วยความริษยา ตามหลักธรรมคำสอนของทุกศาสนา ชีวิตจะได้เป็นสุขไงครับ แต่..........          ครับมีคำว่าแต่......  แต่ประสบการณ์การรับราชการ ได้เรียนรู้ตามที่ชาวบ้านนั่นชอบว่าเอาแบบเจ็บๆว่า "เช้าชามเย็นชาม" จริงของเขาครับยอมรับ แต่ว่าไม่ทุกคน แต่ผมรู้สึกว่าหาความพอดีไม่ได้มากกว่า บางตำแหน่งรับงานหนักก็หนักอยู่ แผนกเดียว บางแผนกรับงานหนักๆเบาๆ ว่างๆ ก็รับมันอยู่แบบนั้น เกลี่ยไม่ลงตัว  แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการปรับตัว พอใจไหม ?  อืม ตอนแรกพอใจครับหนักเท่าไรก็ไม่บ่นกับงานการที่ได้ทำ มั่นคงพอสมควรในสังคมไทย แต่สังคมโลกแล้วก็ งั้นๆไมมีอะไรหวือหวา ถ้าผมเป็นคุณหนูรวยคาบช้อนทองออกมาคงจะทำงานนั้นอยู่แบบนั้นละ ไม่ดิ้นรน แต่นี่มันไม่ใช่ และก้ได้ ทดสอบความสามารถตัวเองเรื่อยมา ระห่วางที่ยังไม่มีโอกาสนั้นก็ได้ทดสอบฝีมือในหน้าที่ตัวเองไปเรื่อย มันทำได้ก็ลองดู ปรากฏว่าความสามารถของคนๆหนึ่งมันทำได้เยอะ สมองเราเหนือกว่าคอมพิวเตอร์ครับทุกคนละ เชื่อผมเต๊อะ ไมงั้นเราคงสร้างมันไม่ได้หรอก  แต่ระบบมันเล่นงานผมในเวลานั้น บางครั้งรู้ทั้งรู้แต่เสนอไปก็ หาว่าเราเป็นเด็กจะรู้มากกว่าผู้ใหญ่ที่ ยศสูงกว่าได้ไง ???  พอเราให้ความเห็นถูกต้องในบทสรุป ผู้ใหญ่ก็แค่ยิ้มแล้วมือตบบ่า แต่พอผิด โดนยำ จนผมสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองได้ในที่สุด ปิดช่องโหว่หมดสิ้น แล้วทุกอย่างก็เรียบยังกับทะเลไร้คลื่น         ไร้คลื่นจริงๆ ทุกอย่างสงบไม่มีอะไรตื่นเต้นอีกต่อไป ทุกคนทำงานเพื่อไปเรื่อยๆ รอวัย 60 ละมั้งผมคิด แล้วตับเราจะแข็งก่อนไหมนะ ถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้ ชักไม่แน่ใจ ยิ่งเดินไปเดินมาคิดอยู่นานพอควร เครื่องแบบก็ยิ่งหมองลงๆ ไม่ยอมตัดใหม่ เพราะคิดการใหญ่ จะโกอินเตอร์ตามความฝันของพ่อผม และ โอกาสนั้นในวัยเด็กของผม    จนผมได้พบกับ จีน่า(ผู้แม่) ภรรยาผมในที่สุดทำให้ความหวังนั้น เต็มปรี่ แต่ก็เผื่อใจไว้มาก เพราะผมคิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้ทำไมเธอดีกับผมมากมายนัก เธออ้วนดำ ขำเตี้ย กินมูมมามหรือเปล่านะ ถ้าเธอหน้าตาสวยน่ารัก คงมีแฟนไปแล้วสิ และหรือ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมจะรับความเป็นเธอได้ หรือไม่ ในเมื่อเธอรักผมด้วยใจจริง...        คิดไม่ออกจนทำใจได้ว่า จิตวิญญาณแห่งความเป็นคนกระมัง ไม่ต้องลอง คิดได้วูบนั้นว่า "เอาวะขอให้ถูกสุขลักษณะกินแล้วท้องไม่ร่วงเป็นใช้ได้ "   ฮิๆๆ เห็นคนจะมาเป็นแม่ของลูกเป็น ซุปเห็ดข้นไปได้เนอะเรา หมายถึงว่า หน้าตาจะเป็นอย่างไรก็ได้ละ แต่ให้จิตใจดีก็พอแล้ว และ อย่าซกม๊กก็พอใจแล้ว...   ถ้าจิตใจดี แต่นอนขี้ฟัน เหม็นโฉ่ ไม่อาบน้ำ บ่อยๆ ไม่สะอาดว่างั้นเถอะ ผมคงรับไม่ได้ต่อให้จิตใจดีแค่ไหนก็เถอะ เพราะว่าจิตใจผมคงจะเสื่อมทรามเพราะขี้ฟันเธอเป็นแน่แท้   แต่ว่า พระเจ้าท่านคงรู้ว่าผมโดนอะไรหนักๆมามากแล้วเลยเห็นใจ ไปทำคุณไสย์ใส่จีน่า หรือใดไม่ทราบได้ และถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ขอบอกเลยว่าผมเปล่าทำนะครับ จากนั้นมาความรักของเรางอกงามเจริญยิ่งนัก อย่างที่ได้อ่านกันไปแล้ว และทราบกันดี จนผมต้องเสียเธอไปในเวลาอันนั้น เหลือแค่เพียง แก้วตาดวงใจตัวน้อยๆ คนหนึ่งให้ผมได้เลี้ยงดูอุ้มชู คอยเป็นกำลังใจที่ดี และมีแรงทำงานเพื่อเธอได้                              อีกมุมมอง... จากคุณ : seamanfanclub - [ 19 พ.ค. 52 03:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เธอโตมากแล้ว ปัญหาของผมคือ ตอนลูกเล็กๆผมอาบน้ำให้เธอแก้ผ้าล่อนจ้อน ในอ่างน้ำ ผมอาบให้เธอโดยปราศจากมือของแม่แท้ๆ มาคอยช่วยกันจับ ฃ่วยกันดู ผมคนเดียว เพราะพักหนึ่งในห้วงนั้นผมเอาลุกเลี้ยงเอง ก่อนจะลงเรือ ทำงานต่อ และส่งผลัดให้ ยายของเธอ ไปเลี้ยงต่อที่ ชิคาโก นั่นเอง อีกสามเดือนถัดมาผม ขึ้นบกมาก็มาเลี้ยงลูกต่อ จิตใจห้วงนั้นยังเย็นชาและยิ้มได้น้อยๆ แค่มุมปากและ ยิ้มได้มากขึ้นเมื่อเห็นลูกยิ้มร่า และส่งเสียง อ้อแอ้ เสียงเธอดังไปถึงสองบล็อคด้วยกัน ส่งเสียงลั่นสนุกสนานเธอเลยไม่ได้ร้องไห้ แต่ร้องคุยกับผม เสียงนั้นช่วยเรียกสติได้พอสมควร เพราะขณะนั้นผมเสียสติไม่สนใจโลกรอบๆตัว  วันๆเอาแต่นั่งเบลอคุยกับ ต้นไม้ใบหญ้าก้อนเมฆ และ รวมถึงสิ่งของต่างๆได้ จนคนรอบข้างเป็นห่วง ครั้นพอถึงเวลาที่ ต้นสังกัดต้องส่งผมไปตรวจ จิตเวชตามวงรอบ ก็คล้ายกับนักบินต้องส่งไปตรวจที่ เวชศาสตร์การบินทุกๆ 6 เดือนนั่นละครับ ไปเช็ค แบบนี้เป็นวงรอบของเขาเลย ส่วนเจ้า Aptitude Test เนี่ยก็ด้วยทดสอบกันเข้าไปจนจำได้แล้ว รวมถึง E-GO ด้วย   ทุกคนเป็นห่วงมากกลัวผมจะทำอะไรเพี้ยนๆออกไป แต่ก็ไม่เพี้ยน โธ่ คนเงียบไม่ได้บ้าสักกะหน่อย แค่อยากคิดอะไรเงียบๆคนเดียว คุยกับลูกตอนนั้นลูกก็ตอบไม่ได้แต่ผมก็คุย สงสัยคุยมากไปหน่อย ลูกในปัจจุบันพูดไม่หยุดเลย ขนาดพามาเมืองไทยพูดเป้นต่อยหอยสักยี่สิบล้านตัวได้  และไม่มีอะไรหยุดเธอได้        เคยนะครับการที่ผมจะทำ lasik หน่อยแนะ มาทดสอบสายตาเราด้วย ชาร์จแบบเก่า กระดาษแปะ บอกตรงๆว่า คนทดสอบน่ะกระบือมากๆ รู้ทั้งรู้จะทดสอบทำไมให้เมื่อยตุ้ม ในเมื่อ กระดาษแผ่นนั้น ปีไหนๆก็ยังอยุ่เหมือนเดิม ผมท่องได้ทุกแถวละทั้งที่สายตาสั้น  300กว่าๆ แล้วก็ตาม มองไม่เห็นแล้ว แถวที่ 3 ขึ้นไปน่ะ แต่ว่า จำได้เฟ้ย ทุกตัวอักษร จะจากไหนไปตำแหน่งไหนได้หมด ท่องมาแล้ว ถึงภายนอก จะบ้า แต่ว่าไม่โง่หรอกจะบอกให้  ไม่โง่จนเพื่อนกลัว ใครจะทำบ้าๆให้ตัวเองตกงานแม้ว่าจะมีอยู่กินได้สบายๆ เป็น คาวบอย กับ พ่อตาแม่ยาย (ปัจจุบันคือ พ่อผมแม่ผมไปแล้ว ) สายสัมพันธ์เราลึกมาก จากลูกเขยกลายเป็นลูกแท้ๆ มีหลานเล็กๆเป็นกำลังใจ และท่านมีลูกสาวคนเดียวด้วย ได้ผมมาแทน ก้กะไว้สืบสกุลต่อ แต่ทว่าผมทำแบบนั้น เกาะท่านกินคงไม่ไหวอายใจ เลยต้องดิ้นรนเพื่อรักษาสถานะตัวเองไว้ โดยการปิดปุ่ม "บ้า" ไว้ชั่วคราวเวลาต้องไปทดสอบ จิตเวช และ ตรวจร่างกาย  ตรวจเสร็จก็เปิด ปุ่มบ้า ต่อได้   ปุ่มโศกเศร้า  ปุ่มขำ ปุ่มบ้าดีเดือด ผมมีหลายปุ่มเลยละ ขนาดยืนอยู่ในห้องน้ำบนเรือ แล้วเห็น ครีมทาผิว หยิบมาดมกลิ่นดู แล้วพลิกดู ปรากฏว่าเป็นชนิดเดียวกับที่ จีน่า(ผู้แม่) เคยใช้ประจำ ผมยืนนิ่งในห้องน้ำเงียบๆ น้ำตาไหลพรากยังกับ เอาหอมแดงโปะเข้าหน้าสักสองกิโลยังไงยังงั้นเลย     แต่มีสัญญาณเตือนดังขึ้นภายนอกเรือ "ตึ้ง ๆๆๆๆ"  ผมปิดปุ่มโศกเศร้าทันที แล้วเดินออกมา ใส่แว่นเรย์แบนด์ ปิดสายตาเช็ดน้ำตาเรียบร้อย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น         เจ้าพวกความโศกเศร้าพวกนี้ มันจะมีระบบออโต้ครับ มันเปิดตัวเองได้แต่ผมก้ปิดมันได้เช่นกัน พอเสร็จหน้าที่ เดินเข้ามานอนพักในห้องนอน ก็ บรรเลงต่อครับ เปิดโหมดโศกเศร้าต่อ เฮ้อ มันห้ามไม่ได้นี่นา เดินไปทางไหนก็เป็นเธอทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น กาบซ้ายของเรือ กาบขวาของเรือ เสากระโดง ห้องน้ำ เตียงนอน สระน้ำดาดฟ้าเรือ เราสองคนสร้างวีรกรรมร่วมกันไว้เยอะมาก   แล้วคุณๆละครับสร้างวีรกรรมร่วมกันกับคนที่คุณรักบ้างผม สำหรับผมแล้วเหมือนกับรู้ว่าเวลาของผมและเธอสั้น จึงสร้างวีรกรรมบาเลือดด้วยกันไว้แบบ เป็น แพ็จเก็จรวบรัด เสร็จสรรพ ในเวลาน้อยนิดเลย  มันเป้นแบบนั้นเรื่อยมา จนถึง ขวบที่สามของลุก เริ่มพูดชัด และเก่งขึ้นมากมาย ผมเริ่มยิ้มออก เหมือนกับเธอ กลับมาอีกหน ผมเริ่มมีเวลาให้ลุกมากขึน แต่ทว่า อุปสรรคเริ่มเกิด        แม้ว่าลูกนั้นจะไม่เคอะเขินเวลาวิ่งแก้ผ้ามาให้ผมอาบน้ำให้ หรือ เข้าห้องน้ำก็ตาม ก็คงเหมือนพ่อแม่ทั่วไป แต่ถ้าโตขึ้นกว่านี้เรื่อยๆ ถึงผมเป็นพ่อก็เถอะผมเป็นผู้ชาย ผมจะแนะนำดูแลเธอได้อย่างไร เดี๋ยวนี้เวลาอาบน้ำกับลูกผมไม่กล้า แก้ผ้าแล้วละครับ เธอโตแล้วนี่นา แต่ก็ยัง อาบให้เธออยู่ตามปกติ นี่ละครับคือปัญหา ของการที่ต้องมีแม่ ไม่มีคงลำบากเพราะ ก่อนหน้านี้ ย่าก็ดูแลให้ แต่เดี๋ยวนี้คงไม่ได้แล้ว วันเวลามันทำให้ทุกอย่าง ถูกจำกัดลงเรือ่ย ๆ  ความรักครั้งใหม่ของผมคงต้องมีความแปลกกว่าปกติหน่อย คือ ผมจำเป็นต้องเปรียบ ให้ใกล้เคียงกับ แม่ของนางฟ้าตัวน้อยของผมให้มากที่สุด และแบ่งปันความรักให้พอดี เพราะถ้าไม่ได้ดังนั้นแล้วละก็ ผมคงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเพราะ ถ้าเกิดมีลูกฉันลูกเธอเกิดขึ้น ผมคงทำใจไม่ได้ เลยป้องกันไว้ก่อน เลยมีความคิดติดตลกว่า ตั้งใจดูนะ        ประการแรก มีเมียให้ได้ วัยที่ ไม่สามารถมีลูกได้แล้วไปเลย ผมจะได้มี แค่ จีน่า คนเดียว   หรือ มีเมีย ที่ โดนตัดมดลูกแล้วคงแจ๋ว ไม่ต้องมีลูกฉันลูกเธอ กลัวมากที่ว่า ตอนแรกรักลูกสาวผม แล้วพอมีของตัวเองแล้ว ไม่รัก เธอ ผมคงต้อง ทำศึกแย่งชิง เอาพี่น้องมาไว้ด้วยกัน แล้วเอา แม่ใจร้ายคนนั้น ตัดหัวเสียบประจารที่กำแพงเมืองเป็นแน่แท้ คงเก็บไว้ไม่ได้ ด้วยเหตุผลของผมเอง        เว้นเสียแต่ว่า เธอคนนั้น จะมีความคิดที่ สว่างใส กว้างไกล เข้าใจชีวิต หากเป็นเช่นนันแล้วเหตุการณ์พวกนี้คงไม่มีอะไรเลวร้ายแบบที่ผมคิดไว้ เก่าก่อนเขาบอกว่าให้มองโลกแง่ดีไว้ก่อนอย่ามองแง่ลบ แต่สังคมมันบีบบังคับ ครับ ว่าในยุคนี้ ศตวรรษนี้ แง่ลบไว้ปลอดภัยกว่าเยอะ เลยจะได้ไม่พลาด                    พักไว้แค่นี้ก่อนครับ .. นี่แค่เกริ่นไว้ก่อนนะครับสำหรับเรื่องราวที่มาของเรื่องราวต่างๆในความคิดผม ที่มีต่อสังคมรอบข้าง และคนที่ผมรัก ปัจจุบันลุกสาวรักผมมาก พยายามติดต่อผมอยุ๋ตลอดเวลาถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน และถ้าเวลาพักอยู่ด้วยกัน ก็จะมานอนบนอกผมจนหลับเป็นประจำ เธอคงชดเชยเวลาที่ ต้องห่างพอระหว่างทำงานนั่นเอง ผมชอบตื่นมาทำงานดึกๆ ดื่น ๆความจริงไม่ได้นอนหรอกวันนึง ประมาณสัก รอบละ ชม. สี่หนได้รวมแล้ว นอนแค่ 4 ชม.เห็นจะได้ จนหลังๆ ลูกสาวคงเห็น และติดนิสัยไปเฉยเลย เป็นคนอื่นคงกลัวลูกเสียสุขภาพ แต่ลูกผม และผมความคิดเพี้ยนพอกัน อยากตื่นมาดีนัก เปิดโชว์รูมของว่างให้เจ้าหล่อนซะเลย คุ้กกี้ เนยแข็ง แซนวิส นมสด แล้วก็ไปแปรงฟัน นอนต่อได้ เธอตื่นทุกๆ ตีสองตรงเป๊ะไม่ต้องพึ่งนาฬิกาปลุก และผมถามพ่อแล้ว พ่อบอกว่า ถ้าผมอยู่บ้านจะเป็นแบบนี้ ถ้าไม่อยู่ละก็ เป็นบ้างไม่เป็นบ้างถ้าตื่นมาก็บอกว่าพ่อไม่อยู่นะนอนเถอะ เธอก็จะ ดื่มนมอย่างเดียว แปรงฟันนอน ภายในครึ่ง ชม.เป็นกิจวัตร เคยเล่าไปแล้วนะว่า เวลาฤดูหนาวเธอจะตุนอาหารยังกับ หมี เลย อวบเลยละ แล้วหมดฤดูหนาวเธอจะกลับมาหุ่นดีสวย เช่นเคย เรียกว่า ลูกไม้จริงๆ หล่นคาต้นเลย......   แล้วมาต่อรอบหน้านะครับ ปล.สัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของเธอในยามนี้คือ แมวเหมียวครับ...สองตัว... จากคุณ : seamanfanclub - [ 19 พ.ค. 52 03:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ลิงค์ต่างๆ ที่ให้มา ลองคลิกไปแล้ว ทำให้เกิดอาการตาลาย ชอบอ่านในพันทิพนี่มากกว่าค่ะ คุ้นกับหน้าจอโทนนี้ กระทู้ก็หาไม่ยากแล้วค่ะ แอ๊ดไว้favorites page เลย จะว่าไปแล้ว สาเหตุที่ติดกระทู้กัปตัน อาจจะเพราะ 1. ติดใจสาวน้อยจีน่า 2. ที่บ้านมีแต่ลูกชายกำลังโต อยากให้เขามีความมานะพยายามสักครึ่งหนึ่งของกัปตันก็ยังดี พยายามหลอกล่อให้เขาอ่านกระทู้อยู่แต่ยังไม่สำเร็จ อิจฉาคุณแม่ของคุณกัปตันจริงๆ อ้อ ลืม ปล. นานๆ มีคนสงสัย ว่าเป็นสาวน้อย เป็นรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจดี   เพราะว่ามันค่อนๆไปทางสาวเหลือน้อยแล้วอ่ะค่ะ คริคริ จากคุณ : filmgus - [ 19 พ.ค. 52 08:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รูปที่กัปตันเอามาแปะใน คคห แปด ดูน่ารักใสๆสบายตา เหมือนกับรูปในกระทู้ก่อน ที่ยืนเอามือเท้าคางเก๋ๆ ส่วนรูปใน คคห สามสิบเก้า ดูเซ็กส์ซี่เหมือนรูปที่นุ่งกางเกงขาสั้น ในกระทู้ก่อน นี่ละคนสวยของแท้ แต่งให้ดูน่ารักแบ๊วๆก็ได้ ให้ดูเซ็กส์ซี่ก็ได้ รูปลูกสาวก็น่ารักมากค่ะสวยเหมือนคุณแม่ ยังรอดูรูปคุณแม่ คุณลูกในชุดไทยอยู่ค่ะ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 19 พ.ค. 52 16:34:09 A:65.102.143.113 X: TicketID:134511 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ^ ^ รูป #40 "แต่กรูว่า มันแวะเข้ามาว่ะ เห็นแว๊ปๆ" สวัสดีค่า กัปตัน แวะมาทักทายค่ะ หลังจากเมื่อวานงานเข้า ขอบคุณมากเลยค่ะกัปตัน ที่ช่วยไขข้อสงสัย วันนี้ยังอ่านไม่จบที เพราะตาลายจากใช้คอมมาหลายวันแล้ว ของกัปตันสั้น 300 ของข่อย 50 แต่มันดั๊นนน ปกติข้าง สั้นข้างนี่สิ ไม่มีความพอดีในตัวเองเล้ยยค่า ขอพักสายตาซักหน่อย (ขอแอบผึ่งพุง งีบหลับบนเสื่อ ซักวันนะคะ) แปะไว้ก่อน เด่วตาหายลาย ตายหายลา เอ้ยยย แล้วจะมาอ่านให้จบค่าา สุขสันต์วันอังคาร ลป. #39 คุณจีน่ามุมนี้ เซ็กซี่จังค่ะ สมัยสาวๆฮอตน่าดูแน่เลยอะ จากคุณ : เลื้อย - [ 19 พ.ค. 52 17:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ความคิดเห็นที่ 41   ลิงค์ต่างๆ ที่ให้มา ลองคลิกไปแล้ว ทำให้เกิดอาการตาลาย ชอบอ่านในพันทิพนี่มากกว่าค่ะ คุ้นกับหน้าจอโทนนี้ กระทู้ก็หาไม่ยากแล้วค่ะ แอ๊ดไว้favorites page เลย จะว่าไปแล้ว สาเหตุที่ติดกระทู้กัปตัน อาจจะเพราะ 1. ติดใจสาวน้อยจีน่า 2. ที่บ้านมีแต่ลูกชายกำลังโต อยากให้เขามีความมานะพยายามสักครึ่งหนึ่งของกัปตันก็ยังดี พยายามหลอกล่อให้เขาอ่านกระทู้อยู่แต่ยังไม่สำเร็จ อิจฉาคุณแม่ของคุณกัปตันจริงๆ อ้อ ลืม ปล. นานๆ มีคนสงสัย ว่าเป็นสาวน้อย เป็นรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจดี   เพราะว่ามันค่อนๆไปทางสาวเหลือน้อยแล้วอ่ะค่ะ คริคริ จากคุณ : filmgus   ตอบ....     เป็นการยากครับ คนเราไม่ชอบการบังคับ โดยเฉพาะวัยรุ่น ทางเดียวคือออกอุบาย เล่าสู่กันฟัง ในบ้าน คุยกับพ่อบ้าน หรือ ไม่มีพ่อบ้าน ก็หาเพื่อนคุย นั่งสองคนแกล้งคุยออกเสียงให้ได้ยินนี่ละครับ คนเราทุกคนนิสัยคือ ชอบฟังเรื่องที่เขาไม่เจตนาให้เราฟัง จะเงี่ยหูฟังทันที เผลออดไม่ไหวถามอีก มันเป็นธรรมชาตินะครับไม่ใช่นิสัยของมนุษย์ เช่นผมได้ยินเสียงคนคุยกัน แล้วไปได้ยินเข้า ก็นั่งนิ่งฟังสักหน่อยว่ามันคุยอะไรกันนะ ...สักพักไม่น่าสนใจก็ตัดสมองมาที่งานหลักเราต่อ แบบนี้ละครับ           แรงผลักดันสำหรับ เด็กๆ หรือ วัยรุ่นคือ ฮีโร่ครับ หรือ ไม่ก็ ยอดคนที่ควรเอาเยี่ยงอย่าง อย่างผม มีพี่ชายอยู่คนหนึ่ง พี่เขยน่ะ แปลกที่พี่เขยของผมคนนี้ ดีต่อผมมากกว่าพี่แท้ๆ น่าจะเกิดผิดที่นะผมคิดว่า เพราะพี่เขยคนนี้ เป็นคนแรกที่พาผมขึ้นเครื่องบินเป็นครั้งแรก ไปเที่ยวเช้า เย็นกลับ ไปบ่อยๆเลยตอนปิดเทอม สอนการบ้านผมรวดเร็ว แม่นยำ แกเป็นนักบินทหารอากาศครับเรียนเก่งมาก บินเครื่องลำเลียงขนาดใหญ่เลยละ ถึงขนาดการบินไทย ยืมตัวไปบิน สามปีเต็ม รับเงินเดือน ของที่นั่นเลย แล้วก็โยกกลับมาเรียน เสธ.ที่กองทัพอากาศต่อ นั่นละแรงผลักดันผม แกเล่าให้ฟังว่าอะไรๆมันก็ต้องเสียเหงื่อ เหนื่อยทั้งนั้น แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆ มันก็ได้เอง จากวันนั้นมา ไม่ว่าสูตรคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ โจทย์ยากแค่ไหนก็ตาม ผมเลาะหมดทุกข้อ ผมถามจนอาจารย์ นั่งเอามือเท้าคาง แล้วบอกว่าไปค้างบ้านอาจารย์เลยไหม ถ้าไม่เข้าใจ (อาจารย์ อายุ 25 ผมอายุ 18 )  นึกในใจเดี๋ยวก็ไปซะหรอก ฮิๆๆ ........   ผมก็ตอบไปว่า ก็ไม่เข้าใจจะให้บอกว่าเข้าใจอย่างไรละ ตรงนี้สอนให้เห็นว่า บางเรื่อง ไม่ควรเกรงใจ เขาเป็นครู คุรุ แปลว่าหนักดังนั้นเราต้องเอาครก กับ สากอันใหญ่ๆ ไปให้ท่านแบก ท่านอาจจะดีใจก็ได้ที่มีลูกศิษย์สนใจในแผนการสอนของท่านจริง ๆ  แค่นั้นละครับ ก็ทำได้แล้ว ทุกอย่างมีวิธีการทำ        ลองตั้งโจทย์กับ ลูกว่า อยากผจญภัยไหม ชอบที่จะรอนแรมสนุกสนานไหม อย่างดีกว่าใคร ๆหรือเปล่า ถ้าโลกแตก แล้วคัดคนไปอยุ่ดาวอังคารได้แค่ครึ่งเดียว อย่างเป็นครึ่งที่ได้ไปหรือเปล่า ชาติหนึ่งก่อนหมดลมนั้น ทำอย่างไรก็ได้ ให้คุ้มที่สุด อย่าเอาความหิวมาเป็นอารมณ์ ความเหนื่อยก็ไม่ควรเอาเป็นอารมณ์เช่นกัน อำนาจสมองเราสั่งการเหนือพลังกายแน่นอน ความคิดเห็นที่ 42   รูปที่กัปตันเอามาแปะใน คคห แปด ดูน่ารักใสๆสบายตา เหมือนกับรูปในกระทู้ก่อน ที่ยืนเอามือเท้าคางเก๋ๆ ส่วนรูปใน คคห สามสิบเก้า ดูเซ็กส์ซี่เหมือนรูปที่นุ่งกางเกงขาสั้น ในกระทู้ก่อน นี่ละคนสวยของแท้ แต่งให้ดูน่ารักแบ๊วๆก็ได้ ให้ดูเซ็กส์ซี่ก็ได้ รูปลูกสาวก็น่ารักมากค่ะสวยเหมือนคุณแม่ ยังรอดูรูปคุณแม่ คุณลูกในชุดไทยอยู่ค่ะ จากคุณ : งามแสงเดือน - [ 1 ตอบ..ขืนสวยเหมือนพ่อคงโหดพิลึกเลย นี่ละครับผมหายคิดถึง ผู้แม่ได้เยอะแยะเลยละ ยังไม่ได้กลับเข้าบ้านนะครับ รูปแปะไว้ก่อน       จริงๆผมชอบถ่ายรูปด้วย เลยได้ถ่ายหลายๆแบบไว้ แต่ในรูป คห.8 นั้นผมมองทีไร ปวดก้านคอทุกทีเลย เหมือนกับว่า เท้าเธอมาพาดก้านคอผมยังไงไม่รู้ แต่ทนได้เพราะ พาดคอผมบ่อยไป ไม่งั้น ลุกสาวตัวน้อยจะเกิดมา รึ...(แอบ ม๊กบ้างเล็กน้อย ไม่ว่ากันนะครับ แก้คิดถึงได้ ) ความคิดเห็นที่ 43   ^ ^ รูป #40 "แต่กรูว่า มันแวะเข้ามาว่ะ เห็นแว๊ปๆ" สวัสดีค่า กัปตัน แวะมาทักทายค่ะ หลังจากเมื่อวานงานเข้า ขอบคุณมากเลยค่ะกัปตัน ที่ช่วยไขข้อสงสัย วันนี้ยังอ่านไม่จบที เพราะตาลายจากใช้คอมมาหลายวันแล้ว ของกัปตันสั้น 300 ของข่อย 50 แต่มันดั๊นนน ปกติข้าง สั้นข้างนี่สิ ไม่มีความพอดีในตัวเองเล้ยยค่า ขอพักสายตาซักหน่อย (ขอแอบผึ่งพุง งีบหลับบนเสื่อ ซักวันนะคะ) แปะไว้ก่อน เด่วตาหายลาย ตายหายลา เอ้ยยย แล้วจะมาอ่านให้จบค่าา สุขสันต์วันอังคาร ลป. #39 คุณจีน่ามุมนี้ เซ็กซี่จังค่ะ สมัยสาวๆฮอตน่าดูแน่เลยอะ จากคุณ : เลื้อย ตอบ ..แหม แน่นอนสิครับ ตอนเธอ เสียไป ก็อายุไม่ถึงเลข 3 เลย สี่ปีที่แล้ว เธออายุ ยี่สิบปลายๆ ใกล้ๆสามสิบเองครับ และเธอก็หยุดไว้แบบนั้นไม่มีวันแก่ ชั่วนิจนิรันดร........  อย่างที่เธอต้องการเลยว่า "ที่รักคะ ฉันไม่อยากแก่เลยกลัวคุณไม่รัก "  คำนี้พระเจ้าคงได้ยินแล้วให้พร แต่พรที่ได้นั้นสร้างความโศกเศร้าให้ผมมากมาย  ก็ไม่แก่จริงๆด้วย ยังสาวอยู่แบบนั้นไม่เปลี่ยนแปลง 28 ปี.. แถม ผมยังรักเธอแบบอมตะอีกด้วยนั่นคือพรที่เธอได้ไป....เพราะ ยังไงเสียต้นรักต้นนี้ก็ยังฝัง ปลูกอยู่ที่เดิม และที่สุสานในบ้านเราตลอดจนกว่าโลกจะแตก ... http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=4793 จากคุณ : seamanfanclub - [ 19 พ.ค. 52 18:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ความคิดเห็นที่ 43   เหลือบไปเห็นประโยคนี้น่ะครับ ขอบอกว่าผมน่ะโกอินเตอร์แล้วนะเออสิเอา ประโยคนี้ "ของกัปตันสั้น ...........300 ของข่อย 50 แต่มันดั๊นนน ปกติข้าง สั้นข้างนี่สิ ไม่มีความพอดีในตัวเองเล้ยยค่า " อ่านครั้งแรก ตาโตเลยผม สงสัยในใจว่ารู้ได้ไงหว่า? เดี่ยวคนอื่นเขาใจผิดหมดหรอก ต้องบอกว่า สายตาของกัปตันสั้น 300 ของข่อย 50 ฯลฯ ประมาณนี้   เรื่องยาวข้างสั้นข้างนั้นผมก็เป็น เพราะว่ามัน 250/300 ซ้าย ขวา ... แต่อย่างอื่นน่ะพอดีครับ ไม่มากไม่น้อย แค่โกอินเตอร์ หุๆๆๆ จากคุณ : seamanfanclub - [ 19 พ.ค. 52 19:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ^ ^ ^^ สวัสดีค่าาาา กัปตัน น่าน นึกแล้วเชียว กัปตันต้องยิงสวน กร๊ากก ขออภัยหลายๆเด้ออ สายตานะ สายตา เค้าบ่ได้หมายเป็นอื่น เปลี่ยนโหมดๆ ก่อนจะไปไกล ตกทะเล กลับมาอ่านอีกรอบ ตอนกัปตันเล่าถึงปุ่มโศกเศร้า   เข้าใจอารมณ์นั้นเลย เป็นเหมือนกันอ่ะ (ถ้าคนเป็นเหมือนเครื่องคอม format memory หรือ program ใหม่ได้คงดี ตรงไม่ต้องเศร้านี่ล่ะ) เรื่องเศร้า คงธรรมดามนุษย์ปุถุชน มี สุข เศร้า เคล้ากันไป มั้งคะเนอะ ขอให้ต่อจากนี้ พบเจอแต่สิ่งดีๆ มีความสุขในทุกๆวันละกันค่ะ คลิป #28 ห้องคอนโทรลนี่ กว้างมากเลยค่ะ ราวกะ คนซัก 20 คน ไปนอนเล่นได้เลยค่ะ คลิป #30 กัปตันถ่ายเองไหมนั่น ได้ยินเสียงเล็กๆเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ จีน่าน้อยไหมคะ #31 32 เห็นแล้วตื่นเต้นจนน่ากลัวแทน อย่างกะเล่น ไวกิ้ง แนวขวาง  คนเจ็บคงระนาวเลยดิคะ #33 ใหญ่คอดๆ.....ใบพัด Have a nice day ka ;) P.S. Just 1st time to use Pantip toy...Ber 5 จากคุณ : เลื้อย - [ 20 พ.ค. 52 12:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ดูจากที่คุณกัปตันพิมพ์เป็นตัวอักษรทั้งตอบทั้งบอกเล่าบ้าง มีความรู้สึกว่าคุณกัปตันอารมณ์ดีขึ้นนะค่ะจาก คคห.แรกๆที่เล่าสู่กันฟังเรื่องภรรยาอ่ะค่ะอ่านดูแล้วช่างเศร้าเหงาจับใจเลยค่ะแต่มาพักหลังนี้ดูเหมือนความรู้สึกของคุณกัปตันดีขึ้นจริงๆค่ะ (เหมือนตัวเองรู้สึกได้งั้นแหล่ะ....ฮิฮิ) คอยดูและลุ้นอยู่ห่างๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : น้อง - [ 20 พ.ค. 52 12:14:37 A:118.175.88.82 X: TicketID:214816 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาปรับปรุงข้อมูล พ่อทีมีลูกสาว กับแม่ที่มีลูกชายน่ะ ต่างมีปัญหากันคนละอย่าง ไม่รู้ใครจะหนักหนาสาหัสกว่ากัน ขอบคุณจริงๆ สำหรับคำแนะนำ จากคุณ : filmgus - [ 20 พ.ค. 52 13:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ความคิดเห็นที่ 46   ^ ^ ^^ สวัสดีค่าาาา กัปตัน น่าน นึกแล้วเชียว กัปตันต้องยิงสวน   กร๊ากก ขออภัยหลายๆเด้ออ สายตานะ สายตา เค้าบ่ได้หมายเป็นอื่น   เปลี่ยนโหมดๆ ก่อนจะไปไกล ตกทะเล กลับมาอ่านอีกรอบ ตอนกัปตันเล่าถึงปุ่มโศกเศร้า   เข้าใจอารมณ์นั้นเลย เป็นเหมือนกันอ่ะ   (ถ้าคนเป็นเหมือนเครื่องคอม format memory หรือ program ใหม่ได้คงดี ตรงไม่ต้องเศร้านี่ล่ะ) เรื่องเศร้า คงธรรมดามนุษย์ปุถุชน มี สุข เศร้า เคล้ากันไป มั้งคะเนอะ ขอให้ต่อจากนี้ พบเจอแต่สิ่งดีๆ มีความสุขในทุกๆวันละกันค่ะ คลิป #28 ห้องคอนโทรลนี่ กว้างมากเลยค่ะ ราวกะ คนซัก 20 คน ไปนอนเล่นได้เลยค่ะ คลิป #30 กัปตันถ่ายเองไหมนั่น ได้ยินเสียงเล็กๆเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ จีน่าน้อยไหมคะ #31 32 เห็นแล้วตื่นเต้นจนน่ากลัวแทน อย่างกะเล่น ไวกิ้ง แนวขวาง  คนเจ็บคงระนาวเลยดิคะ #33 ใหญ่คอดๆ.....ใบพัด   Have a nice day ka ;) P.S. Just 1st time to use Pantip toy...Ber 5   จากคุณ : เลื้อย  - [ 20 พ.ค. 52 12:05:01 ]    ตอบ...ครับ ใช่ครับสายตาเท่านั้นที่สั้น อย่างอื่น ไม่ต้องพูดถึง (มามาหมูสับ ) พูดถึงมาม่า เนี่ยขอเล่านิดนึง ตอนสมัยก่อนไปถึง อเมริกาใหม่ๆ (รอบสอง ) รอบแรกไปหา โดยมี แม่คุณทูนหัวเป็นตัวแกน คอยประสานงานให้หมด รวมถึงพ่อตาก็ต้อนรับขับสู้ตลอด เลยเข้า อเมริกาได้ไม่ยาก เพราะทุกคนเป็น ระดับศาสตราจารย์ ทั้งปู่และยา เลยออกการรับรอง ผมเข้าสุ่ประเทศนั้นได้ไม่ยาก         การไปรอบสองกับ มาม่านั้นคือผมต้องไปสอบ และชิงทุน โรงเรียนเดินเรือ ผมไม่รบกวนหวานใจผม เพราะไปแค่6วัน แล้วต้องกลับมาทำเรื่อง ลาออกที่ ทบ.ไทยอีกทีหลัง จึงอยู่นานไม่ได้ จากชิคาโก มา นิวยอร์ค สำหรับผมแล้ว ถึอว่าไกลพอควร เลยมาเงียบๆ  และพกมาม่า กับ หม้อต้มน้ำเล็ก แบบมีปลั๊ก universal ได้เลยมาด้วย พร้อมผักบุ้งแพ็คกิ้งมาอย่างดี สดสะอาดไร้เชื้อโรค มาถึงก็ เปิดน้ำในอ่าง โรงแรม และ โยนมันลงไปในอ่างเลย ปกติอาบน้ำฝักบัวอยู่แล้ว ไม่ค่อยลงอ่าง เพราะลงไปที มันรุ้สึกสยิวกิ้ว ไงไม่รุ้คำว่า "อ่างเนี่ย" แล้วก็ น้ำในโรงแรม ตรงก็อกน้ำร้อน มันร้อนลวกบะหมี่ได้เลย ทำให้ผมประหยัดไปได้โขทีเดียว ขอรับ    ห้องคอนโทรลหรือ สะพานเดินเรือนั้น ตีแบตได้ครับ เคยลองกันดูแล้ว กว้างมาก นัก กัปตันนั่งอยู่ด้านหลัง จิบกาแฟรอ สั่งการ และดูความเรียบร้อย เพราะ การที่ทำตึก เวิล์ดเทรดลอยน้ำได้วิ่งไปนั้น มันย่อมมีแรงส่งมหาศาลจึงต้องแน่ใจว่าปลอดภัย ใต้น้ำปลอดภัย รอบตัวปลอดำย ข้างหน้า และข้าง ปลอดภัย ส่วนถ้ามีใครจะวิ่งมาชนจากด้านข้างนั้น คงต้องระวังป้องกัน อย่างดี เผื่อไว้สำหรับการก่อการร้าย ระดับประเทศ เพราะเรามีคนเยอะบนนี้ ล่อเป้าน่าดูพอควรครับ            แต่ทว่าอะไรก็ตามที่เข้าใกล้รัศมีเรา แล้วความเร็วไม่ลดเราจำทำการติดต่อ สื่อสารกันตลอด วิทยุ เสียงหวุด ไฟกระพริบ ธง..  และอื่นๆ ตลอดจนตะโกนออกลำโพงด่า ก็เคย ประมาณว่า เอาเรือสปีดโบส มาตามดูเรือสำราญ ทำให้ลุกเรือเรา วิ่งหากันวุ่นว่าทำไมหนอ มันไม่ตอบโต้กับเรา แล้วก็วิ่งตรงเข้าหาอีก อ๋อ เรือเร็วขนาดเล็กนี่นา แต่ก็อันตราย ถ้ามันติดระเบิดมาหวัง จัดการเราคงยุ่ง แต่ส่วนมากจะมีเรือคุ้มกันจากกองทัพเรือ คอยเคลียร์เส้นทางไว้ให้อยุ่แล้วครับ เป็นเรื่องปกติเลย        ครับ คลิปบางคลิปถ่ายเองนานแล้วตั้งแต่สมัยเป็น ต้นเรือ .... ใบพัด ตรงที่เห็นนั้นเป็น ใบพัดที่ฝังไว้ให้หัวเรือครับใช้ในการผลักหัวเรือ เข้าออกจากท่าเรือ ไม่ใช่ใบพัดหลัก ๆสำหรับขับดัน จริงๆจะใหญ่มากๆ กว่านี้อีกนิดหน่อย ขอรับ                 ร้อนไหมครับพักนี้ ส่วนผมกำลังสร้างความเย็นให้ตัวเองอยุ่ ละ คิดถึงลุกสาว ความคิดเห็นที่ 47   ดูจากที่คุณกัปตันพิมพ์เป็นตัวอักษรทั้งตอบทั้งบอกเล่าบ้าง มีความรู้สึกว่าคุณกัปตันอารมณ์ดีขึ้นนะค่ะจาก คคห.แรกๆที่เล่าสู่กันฟังเรื่องภรรยาอ่ะค่ะอ่านดูแล้วช่างเศร้าเหงาจับใจเลยค่ะแต่มาพักหลังนี้ดูเหมือนความรู้สึกของคุณกัปตันดีขึ้นจริงๆค่ะ (เหมือนตัวเองรู้สึกได้งั้นแหล่ะ....ฮิฮิ) คอยดูและลุ้นอยู่ห่างๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆค่ะ จากคุณ : น้อง - ตอบ... ในเมื่อ เศร้า เหงาเพราะรัก ก็ต้องหาความรัก ที่ไม่จำเป็นที่ต้องเป็นเรื่องชู้สาว เข้ามาบ้างก็ช่วยได้เยอะครับ เหมือนที่เห็นๆใน บอร์ดนี้ และบอร์ดก่อนนั่นเองครับ  การเขียนแต่ละหนนั้น ออกจากใจ รู้สึกอย่างไรเขีนไปแบบนั้น ครับ take care นะครับ ความคิดเห็นที่ 48   มาปรับปรุงข้อมูล พ่อทีมีลูกสาว กับแม่ที่มีลูกชายน่ะ ต่างมีปัญหากันคนละอย่าง ไม่รู้ใครจะหนักหนาสาหัสกว่ากัน ขอบคุณจริงๆ สำหรับคำแนะนำ ตอบ...  หนักพอกันครับ ไม่มีอย่างไหนหนักกว่ากัน แต่ความรักช่วยได้ เราสละตัวเข้าหาเขามาก มากจากใจจริง เขาจะสนองให้เรามากจากใจหนูน้อยได้จริงๆครับ  สละต้องไม่ใช่การกระทำ เด็กเขามี สัมผัสที่ 6 รุ้สึกได้ อย่างผมนั่งตกปลาในบึงกับลูกสาว ในครั้งหนึ่ง มันเงียบมาก เราก็นั่งมองหน้ากัน พรางก็ รุ้สึกตื่นเต้นดีใจบอกไม่ถูก ตัวน้อยก็ถูกใจ ผมก็ถูกใจ กับความสงบ แล้วมีแค่เราสองพ่อลูก แต่ก็แอบคิดกันพร้อมๆกันสองคนว่า มีแม่มาด้วยก็ดีเนอะ  "ลูกสาวพรางยิ้ม ผมคิดในใจ เธอคงอยากให้ผมไปซื้อแม่สำเร็จรูป ที่ วอลมาร์ท มาให้เธอแน่ๆเลย "    "ลูกสาวพูด ทั้งที่ผมคิดแบบนั้นแค่ในใจว่า   daddy มีแม่ขายที่ ซูเปอร์มาร์เก็ตไหมคะ หรือ ห้างใหญ่ๆก็ได้ จะได้เอามาตกปลากัน "       ผมยิ้มกว้างเลยคราวนั้นว่า เฮ้อ คิดเหมือนใจพ่อเลยตูดหมึกของพ่อ ยังไม่จบครับ เธอมีเหตุผลว่า "เห็นลุงจอร์นข้างบ้าน ยังมีตุ๊กตาตัวเท่าผู้หญิงจริงๆ (ตุ๊กตายาง) นั่งอยู่หลังห้องครัวเลย "  เธอแอบไปเห้น เข้า ในบ้านเจ้าหมอนี่ครับ ดันมาว่างล่อๆแหลมๆไว้ได้ ตุ๊กตาพวกนั้น แหม เมียของตาจอร์นนี่ คนนี้ไม่ค่อยอยุ่ครับเป็นนักโบราณคดี ทิ้งให้สามี เหงาเปล่าเปลี่ยวเอกา แต่ก็นะ ไม่ว่ากะไรธรรมชาติของมนุษยเรานั่นเองครับ      เรื่องก็มีด้วยประการฉะนี้ใครขอเล่าสุ่กันฟังขอรับท่านหญิง จากคุณ : seamanfanclub - [ 21 พ.ค. 52 22:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ""คลิป 30 ตั้งกล้องไว้แล้ว บางจัวหวะไปซนกับลูกสาวครับ ..เป็นห้วงพักของผม แต่ไม่ยอมไปจากเรือ เลยอยู่เที่ยวต่อ ตระเวนหาแม่ของลุก แต่ปรากฏว่าไม่มีใครถูกใจ เลยเดินคอตกกันสองคนพ่อลูกเช่นเดิมครับ.... ส่วนเรื่องที่เจอมรสุมใหญ่ ของบริษัทข้างเคียง.. มีถึงเสียชีวิตครับเจ็บระนาว นี่ถ้าไม่มีประกัน ละก็ บริษัทนั้นเจ็งแน่ๆ พายุมันเกิดแบบตั้งตัวไม่ติด ก็เลยต้องรับกันไปแบบนั้นเต็มๆ จนอากาศสงบแล้วแต่ในน้ำ ไม่สงบด้วยเนื่องจากบริเวณรอบๆ มันยังเกิดพายุหนักอยู่ จนเกิดคลื่นขนาดใหญ่เข้ามาถาโถมใสครับ  ว่างๆแวะไปนั่ง ฟังเพลงสถานีเพลงไทย ใน โฮมนี้บ้างนะครับ http://www.geocities.com/titanicneverdie/index02.htm จากคุณ : seamanfanclub - [ 21 พ.ค. 52 23:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาต่อเรื่องของความรัก บ้างดีกว่า หลังจากที่ผมต้องคิดมากมายเกี่ยวกับการหาคู่ รักใหม่ ยากครับ ถ้ารักแรกผมอาจจะทุ่มเทได้มากกว่านี้ แต่นี่มีเดิมพันความสุขของลูกมาเพิ่มด้วย มันมีค่ามหาศาลมากกว่าสิ่งใดๆที่ผมพบเจอมาในโลก        ผมเคยกล่าวไว้ในตอนหนึ่งของเรื่องราวว่า ถ้าวันหนึ่งผมมีคนที่ผมรักมากเกิดป่วยแล้วใกล้สิ้นลม ให้ผมทุ่มเงินทั้งหมดที่ผมมีเพื่อยื้อชีวิตคนๆนั้นให้ได้แม้เพียงนาทีเดียวผมก็จะทำครับ    ผมคิดว่าอะไรที่เสียไปแล้ว ถ้ามันแค่เงินทองทรัพย์สินผมหาใหม่ได้ ผมพร้อมเริ่มใหม่ได้ทุกเมื่อจนกว่าผมจะสิ้นลม อย่างน้อยการศึกษาที่ผมได้มาเป็นทุน จากคนรักที่สูญเสียไปแล้วเนิ่นนาน ก็ให้มามากมายเป็นทุนที่ใช้ไม่มีวันหมด เรียกว่ายิ่งแก่ ยิ่งมีคนเชิญไปรับเบี้ยเลี้ยงบ่อยขึ้น        ส่วนตัวผมเองมีความนิยมชมชอบในตัวผู้หญิงไทย ในภูธร ก็พอเข้าใจได้บ้างว่าทำไมนะ ฝรั่งมาเมืองไทย (ผมเองก็มีเลือด ฝรั่งอยู่ กึ่งหนึ่งนี่นะ ลืมไป)  ทำไมถึงชอบสาวๆ แถวอีสานนัก เพราะอะไรผมจะมาเล่าให้ฟังทีหลัง       สาวกรุงละทำไมไม่ชอบ ไม่ใช่ไม่ชอบแต่บางครั้ง มันไม่พบเจอคนที่ใช่ และคนที่ใช่ ไม่ยอมถอยให้ผมแม้แต่ก้าวเดียวผมก็ไม่บังคับเธอหรอก คงต้องปล่อยให้ฟ้าลิขิตต่อไป      ภาษาไทยก็ละเอียดครับ มีข้อดี เท่าๆกับข้อเสียถ้าผู้ใช้มัน ไม่มีความรู้ ความยั้งคิด เพียงพอ ดันเอามาเปลี่ยนเป็นคำด่ากันละก็ ยาวครับเท่าไรก็ขนไม่หมด  มาเรื่องสาวๆ ภูธรในไทยต่อ  คือ ผู้หญิงที่ผมหมายมาดเอาไว้คือ คนที่เสียสละ ยอมทำเพือครอบครัวผมก่อน แล้วผมจะยอมทำเพื่อเธอทีหลัง อย่างน้อยก็ย้อนรอยที่ว่า หญิงไทยบางคน ผิดหวังกับความรักชายไทย แล้วไปมีสามีใหม่ชาวต่างชาติ แต่ย้อนกลับไปคือ หาเธอคนนั้นที่ กำเนิดรักแรกที่ผม แล้วก็ไปอยู่ในต่างแดนกับผม เริ่มต้นด้วยกัน ที่สำคัญภาษาสื่อสารของผมชัดเจนแน่นอน แม้ภาษาสากล ผมจะพูดได้แบบ เจ้าของภาษาไม่มีใครรู้ว่าผมมีเชื้อสายไทย แต่นั่นไม่ได้แปลว่าภาษาไทยผมจะเพี้ยนตามไปด้วย คนบางคน ไปเรียนแค่ ปีสองปี ทำเป็นพูดไทยไม่ชัด คนเขาอยู่ตั้งแต่ สิบกว่าขวบ บางคนยังพูดชัดเลย นั่นแสดงว่าเขาจริงใจ ต่อผู้ฟัง (ครับ คนที่เคยอยุ่ในต่างแดนคงทราบ และฟังออกว่า ใครแกล้งพูดไม่ชัด ) งานนี้ไม่อยาก แย้งไปถึง ผู้หญิงบางคนที่ แสวงหาความรักไม่ได้ แต่ว่าหวังสบายอย่างเดียว        แบบนี้ก็เคยเจอครับ เคยคุยกัน ของฝากที่เจ้าหล่อนขอครั้งแรกเลย กระเป๋า ชื่อดังเลย ผมบอกลาเลยครับ ยังไม่บอกรักก็ ปอกลอกผมซะแว้ว....แบบนี้เป็นบ่อย แต่ฝรั่งแท้ๆ ส่วนใหญ่มักทุ่ม ๆเพื่อให้ได้อำนาจในการต่อรองกับ ผู้หญิงนางนั้น ซึ่งได้ผลทุกครั้ง เธอเหล่านั้นคิดแต่เพียงว่า ให้ได้มาซึ่งความต้องการ อยากได้อย่างดีกว่าเก่า ให้สามีคนไทย คนเก่าอิจฉาไปเลย โดยได้สนองตอบต่อ ปฏิกิริยาเหล่านั้นจาก ฝรั่งต่างแดน ที่เข้ามาในชีวิต แต่ก่อนว่า บุพเพสันนิวาส แต่เดียวนี้ จ้างกันเลย หานัดบอดให้ หาคุ่ทางเน็ตให้ ผมยังเคยโดนไหว้วานเลยว่า ติดตอ่เพื่อนให้หน่อย  ผมก็หาให้ แล้วก็คอยดึงหางเพื่อนไว้ด้วยตลอด ไม่ให้ถลำ และผมก็อธิบายกับ มิสเตอร์เพื่อนซี้เหล่านั้นด้วยว่า คนไหนเป็นอย่างไร เขาคิดอย่างไร จนสุดท้าย เพื่อนหลายคนก็ได้ ภรรยาชาวไทย หลายคู่เพราะผม แต่ทุกคู่กำเนิดจากความรัก ไม่ได้กำเนิดจากความผิดพลาดที่กระทำกัน ในภูมิภาคที่ว่านั้น             ครับ นั่นคือเรื่องจริงที่เลี่ยงไม่ได้ มาถึงตัวผม ในฐานะเกิดไทย โตในไทยไม่ถึงเต็มที่ กลางๆ ..  ก็จึงมีบททดสอบ และอย่างน้อยใช้ภาษารักที่แท้จริงกับ เธอคนนั้นได้เช่นกัน ผมพบเจอหลายคนในระหว่างนั้น แต่ห้วงสามปีแรกที่เสีย ภรรยาคนรักไป มันกู่ไม่กลับครับ ให้มา พูดจาเล้าโลม หรือ มาจีบผมก่อนก็เถอะ ไม่มีวันได้พูดคุยกับผมง่ายๆ บางคนลงทุน โทรไปเข้าโทรดาวเทียมส่วนตัวของผมบนเรือเลย นาทีหลายบาท โทรเป็น ชม. ไม่รุ้ว่ารักหรือ หวังผลใดๆ จนครั้งหนึ่งได้ทราบโดยบังเอิญ ว่าเพื่อนเธอคนนั้น เป็นเพื่อนเก่าผมโดยที่ เธอคนนั้นก็ไม่รู้ตัว ผมจึงทราบทุกฝีเก้าว่าเธอคนนั้น เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น (แฟนแบบนอนด้วยกัน) และมาเจอผมก็ กำลังจะตีจากผู้ชายคนล่าสุดมาหาผม เพราะเห็นว่าน่าจะดีกว่า เกือบไปผมคิดในใจ ไม่ได้หูเบา แต่ทว่า เพื่อนสาวของผมคนนั้น มีหลักฐานชัดเจนไม่ว่าจะเป็น เสียงบันทึก รูปภาพ วีดีโอ สารพัด เฮ้อ  จบไหมนะกับรักในเมืองไทย ทั้งที่เคยพบมาบ้างตอนวัยรุ่นแต่ก็ ยังไม่คิดแบบนั้นยังสุ้ต่อ           แน่นอนครับ อาจจะอ่านไปแล้วไม่เจริญตาเท่าไร แต่ว่ามันก็เป็นสไตล์ผมละ อยากเขียนก็เขียน อยากเล่าก็เล่า แต่จริงใจนะ ..          การลงเรือของบริษัทผม ครั้งที่ผมยังพำนักพักพิง กลับมาเยี่ยมเมืองไทยบ้าง ก็ส่วนมาก บินไปลงที่ ซานฟราน บ้าง ลอสแองฯ บ้าง ตามสะดวก และคำสั่ง บริษัทออกค่าตั๋วให้หมดทุกบาทสตางค์ ค่าโรงแรมระหว่างพักพร้อมมูล ตอนมาเที่ยวเมืองไทย ยังมีชาวบ้านในไทย ที่รู้จักกันคิดว่าผม ทำอะไรหนอไม่ทำงานเป็นเดือนๆ สองเดือน ( แนะ ไม่ได้ขับเรือหางยาวนะจะได้ตื่นตีห้า เย็นเลิก)  และระหว่างนั้นเอง ที่ผมต้องบิน ไปบินมา ก็มีรุ่นน้องคนหนึ่ง ที่รู้จักกันตอนเริ่มเข้าสุ่ เส้นทางการเรียนเดินเรือ ได้เข้ามาไต่ถามสารทุกข์สุขดิบ และความเป็นไป แล้วมีพ่วงสาวน้อยนางหนึ่งมาแนะนำให้รุ้จักในฐานะเพื่อนของมันด้วย          ใหม่ๆนั้นเจ้าหล่อน อยู่ในสายการบิน โลว์คอสแห่งหนึ่งไปฝึกงาน แล้วผมก็ไม่ได้เจอเธออีกจนกระทั่งเวลาผ่านไป ได้พบอีกครั้งก็เป็นสาวสะพรั่งไปแล้ว เติบโตและแข็งแรงเต็มวัย ในฐานะนางฟ้า บนอากาศยานลำเขื่อง อืม จากเด็กสาวที่โตมาในป่า เขาลำเนาไพร (กำเนิดจากป่าจริงๆครับ) กิริยามารยาท ความอดทนจาการทดสอบแบบพิเศษของผมแล้ว อืม ทนครับสมเป็นเด็กบ้านนอก แต่เมื่อเด็กบ้านนอก เข้ามาเป็นแอร์โฮสเตสละ นั่นหมายถึง สองสิ่งผสานกัน คือความเป็น ภูธร ที่ไม่โง่ไงครับ มิหนำซ้ำ ยังรู้จักค่าของๆ ที่เธอพบเจอด้วยไม่ยาก เคยสัมผัสกลิ่นไอท้องนา แล้วมาใช้ แชนเนล เบอร์ 5  มาใช้ แซมบ้า กลิ่นหอม เธอบอกว่าต้องตามสังคมเขาค่ะ จะให้หนู ใช้ แป้ง สปริงซองกลิ่นมะลิแบบเก่าก่อนไม่ได้หรอก เพราะบินระยะ 18 ชม.แบบนี้ สงสัยจะเหลือแต่กลิ่นเหงื่อ ตั้งแต่ หก ชม.แรกแล้วค่ะ          จากนั้นความรักผมก็งอกงาม...แบบทดสอบตลอด ....ไว้มาเล่าต่อครับมีงานที่ผมค้างไว้....... จากคุณ : seamanfanclub - [ 21 พ.ค. 52 23:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ครับ ผมชอบเพลงไทย เพราะหลังๆมานี้กระหายภาษาไทยมากกว่าภาษาอื่นๆ ที่ผมพูดอยู่ประจำ กลัวลืมเลยกระหนำซัมเมอร์สักหน่อย ................ เลยเอาเพลงทาทายัง มาฝากครับ มันเตือนผมสมัยรุ่นๆได้มันดังมาพร้อมกันครับ.... จากคุณ : seamanfanclub - [ 21 พ.ค. 52 23:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีค่ะ กัปตัน มานั่งฟังเรื่องชวนจั๊กจี้หัวใจของกัปตัน น่ารักดีจัง เพลง พรุ่งนี้ไม่สาย เพราะดี รำลึกความหลังเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนั้น ม.ต้น ยังเล่นไล่จับกับเพื่อน เีรียนพิเศษ โดดรั้วหนีครูอยู่เลย ยังไม่ค่อยซึ้งเท่่าไหร่ บ้าเห่อไปตามเพื่อน เฮไหนเฮนั่น แต่ก็สนุกดีค่ะ วัยเด็ก เห็นกัปตันชอบสาวภูธรนี่ หาตัวจับยากนะคะ ปกติ ผู้ชายเขามักชอบสาวบางกอกกัน เราเองเด็กบ้านนอกเต็มตัว แม้จะไม่ถึงกับคอกนา ทว่าเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ กลิ่นโคลนสาบควายนี่ ก็ไม่น้อยเลย (กรึ๋ย จะบ้านนอกไปป่าวหว่า) แต่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวกรุงน่ารักก็เพียบเช่นกัน แต่ที่แน่ๆ เพื่อนกรุงนี่จะได้ฮากับสำเนียงทองแดงของเราประจำ ตอนนี้เรียนต่อ เพื่อนตปท.ก็จะได้รู้ภาษาไทยสอดแทรกไปด้วยแล้ว (เฮ้อ เซ็ง เก่งอังกฤษจัด) ยังไงชีวิตก็คือการเดินทาง ขอให้กัปตันสนุก มีความสุข กับการเดินทางในทุกๆวันนะคะ ;) ปล. (ย่อจาก ไปล่ะ ไหมคะ) เสบียงหมด ขอไปเติมหมูแผ่นมากินกับข้าวเหนียวก่อง หุหุ นั่งอ่านนานๆ เมื่อยละ ขอบิดเอาตัวขี้เกียจออกซักทีก่อน ฮื้ดดดด.. อยู่นี่ยังดี อากาศไม่ร้อน 22 c กะลังสบาย ลมเย็นๆ เมฆเยอะไปนิด อ้าว งานเข้าด้วยเลย ไว้แวะคุยใหม่ค่ะ... จากคุณ : เลื้อย - [ 22 พ.ค. 52 11:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 >>daddy มีแม่ขายที่ ซูเปอร์มาร์เก็ตไหมคะ หรือ ห้างใหญ่ๆก็ได้ จะได้เอามาตกปลากัน << เจอคำถามใสซื่อแบบนี้ ทำเอาป้า หัวเราะทั้งน้ำตาเลยลูก จากคุณ : filmgus - [ 22 พ.ค. 52 21:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ลืมไป  ลืมคอมเมนท์ อีกเรื่อง  คือว่า ชักจะหลง สาวน้อยจากภูธร อีกคน ซะแว้ววว ปล. จะว่าไป นางเอกน่ารักทุกคนเลย คุณกัปตัน จากคุณ : filmgus - [ 22 พ.ค. 52 21:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ความคิดเห็นที่ 53   สวัสดีค่ะ กัปตัน มานั่งฟังเรื่องชวนจั๊กจี้หัวใจของกัปตัน น่ารักดีจัง เพลง พรุ่งนี้ไม่สาย เพราะดี รำลึกความหลังเหมือนกันค่ะ ตอบ เลือกเอามาตอบเป็น ห้วงๆเลยเพราะตอนนี้ เหลือเราสองคนแล้วในบอร์ดนี้ ฟัดกันแค่สองคนตอบได้เต็มที่ ฮี่ ๆ (ออกเสียงแบบมีเลสนัยเล็กน้อย)  ขอบอกว่ามันจั๊กจี้มากกว่าที่คิด ผมทำยิ่งกว่าพระเอกหนังป่าเถื่อนซะอีก แกล้งเธอคนนั้น จับขึ้นรถไฟชั้น 3 บ้างละ จับขึ้นรถ บขส.บ้าง นั่งกินนู้นกินนี่สบายๆข้างถนนก็เอากับเขาเหมือนกัน แล้วบางครั้งก็พาไป ให้อาหารนกตอนหวัดนกระบาดอีกด้วย  รับรอง จักจี้ ปนซาดิสต์ใครใคร่ ลองเชิญได้เลยครับ   เพลงของน้อง ทายายังเนี่ย ฟังได้เรื่อยครับ ผมเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหล กินทาทายัง... เราเองเด็กบ้านนอกเต็มตัว แม้จะไม่ถึงกับคอกนา ทว่าเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ กลิ่นโคลนสาบควายนี่ ก็ไม่น้อยเลย (กรึ๋ย จะบ้านนอกไปป่าวหว่า) ตอบ... ดีแล้วครับ บ้านนอกน่ะ คอกนายิ่งชอบเพราะว่า ถ้าบ้านนอกคอกนาแต่ทว่า ไปได้ดิบได้ดีละก็ คนเหล่านี้จะเห็นคุณค่าของคนมากกว่า คนที่คาบช้อนทองออกมา หรือ บางคนก็มีอันจะกินแต่มีกินแบบ เศรษฐีบ้านนอก ยังไงก็หุงข้าวกินผมชอบ ผู้หญิงที่หุงข้าวกินเองมากกว่า ชอบกินข้าวนอกบ้าน กินไปกินมาเผลอ ไปเตะตาปลาเด็กเสริฟ เขาเอาน้ำเยี่ยว เหยาะใส่มาให้กินไม่รู้เรื่องโดยเฉพาะพวกที่วางท่าคุณหนูรวยเอาแต่ใจ ผมเคยพบมาแล้ว แต่ไม่ยุ่งอะไรด้วย ปล่อย กินกันให้อร่อยไปเหอะ แต่ทว่า ถ้าเรามีน้ำใจดียิ้มแย้มแจ่มใส ไม่เหยียด อาชีพอื่น หรือ ถือว่าเราเป็นลูกค้า แกต้องเอาใจฉันละก็  เขาจะบริการเราอย่างดีด้วยรอยยิ้มแล้วก็หมั่นดูแลท่านตลอดการเดินทาง โดยไม่แคะขี้มูกใส่ อาหารของเราเด็ดขาด       ส่วน สาวบ้านป่าของผมนั้น ดูๆไปเจอผมโหดเพื่อทดสอบมากๆ ตอนหลังๆรู้ทันก็ออกอาการ ป่าเถื่อนอยู่เล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร พ้มทนได้ แกล้งเขาไว้เยอะ            ฮิๆๆ เสบียงหมด ขอไปเติมหมูแผ่นมากินกับข้าวเหนียวก่อง หุหุ นั่งอ่านนานๆ เมื่อยละ ขอบิดเอาตัวขี้เกียจออกซักทีก่อน ฮื้ดดดด.. อยู่นี่ยังดี อากาศไม่ร้อน 22 c กะลังสบาย ลมเย็นๆ เมฆเยอะไปนิด ตอบ ตำน้ำพริกทานไหมครับ ...น่าจะทำบ้างนะ อยู่เมืองไหนหว่าตอนนี้..บอกได้ไหม ผมจะได้ เอาหวัด 2009 ไปฝาก สักสองล็อต โดนกักโรคกันเป็นแถบช่วงนี้ จะเข้านอกออกในยากมาก เรือทำความสะอาดกันยกใหญ่  แล้วจะมาเขียนเรื่องของ ผู้หญิงคนที่ไม่เหมือนใครจากบ้านป่า สู่แดนดินถิ่นฟ้าให้อ่านต่อครับ ข้อที่แปลกที่สุด ของเราสองคนคือ ... เราเกิดปีนักษัตเดียวกัน แต่คนละรอบ  เราเกิดวันเดียวกัน วันศุกร์.....และ มีหลายสิ่งที่ มหัศจรรย์อีกหลายสิ่ง ครั้งหนึ่งเคยไปยืนดูของ แล้วก็ มองหน้ากัน เลยส่ง สัญญาณบอกให้เขียนใส่กระดาษว่าจะหยิบอะไร แล้วมาแลกกันดู  ปรากฏว่า ร้อยละ 9/10 ชิ้น จะตรงกันเกือบหมด แล้วก็ จากนั้น จะไปไหนก็ไม่เคยถามกันอีกเลย เรื่องที่ยังต้องพัฒนาคือ เวลาในหนึ่งปีเจอกันกี่ครั้งน่ะละเรื่องใหญ่มากๆสำหรับลูกเรือเดินทะเล เอา คลิปน้องข้าวโพดมาให้ดูอีกรอบครับ คนนี้ อังกฤษ สักวัน สาวลูกครึ่ง ไทย อเมริกัน เยอรมัน จะขึ้น แสดงโชว์บ้าง โชว์จับปลาคร้าฟ 1 นาที หมดบ่อ...ฮิๆๆ ถ้าเคยอ่านเรื่องปลาคร้าฟ กับ จีน่าแล้วจะนึกออกครับ...เด็กน้อยๆไงก็น่ารัก จากคุณ : seamanfanclub - [ 22 พ.ค. 52 21:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ความคิดเห็นที่ 55   ลืมไป  ลืมคอมเมนท์ อีกเรื่อง  คือว่า ชักจะหลง สาวน้อยจากภูธร อีกคน ซะแว้ววว ปล. จะว่าไป นางเอกน่ารักทุกคนเลย คุณกัปตัน   จากคุณ : filmgus ตอบ....ก๊ากๆๆ  นางเอกของเรื่อง น่ะผมต้องคัดมาแบบไม่ธรรมดาครับ และต้องรับ แรงกดดันแบบว่า ตบจูบ ๆ ได้ด้วย  ลองคิดง่ายๆถ้าผู้หญิงที่ต้องตื่น ตีสี่ หุงข้าว (ทางอีสานก็นึ่งข้าวเหนียว) แล้วเก็บกวาดบ้าน เพราะแม่หัดมาดี ยิ่งคนไหน พ่อแม่เป็นครู และครู คนนั้นๆ ทำนาด้วยเป็นครูด้วย ยิ่งมันส์ เข้าล็อคผมเลย.. แต่ผมหาได้แบบนั้นจริงๆนะ   และ ก็อย่างที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี่ละครับ ทน อึด ใช้ได้ตั้งแต่ น้ำอบ ยัน แชนแนล นัมเบอร์ 5  และ แซมบ้า       ก่อนจะเป็นนางฟ้าคนสวย เจ้าหล่อน ใช้แป้งสปริงซอง กับสารส้ม (คุณแม่เธอบอก )  เป็นสาวหน่อย แม่ซื้อโรลออน กับโคโลญให้ สอบได้ที่ หนึ่ง ก็ให้ น้ำหอม แบบ toilet 1 ขวดเป็นรางวัลของลูกสาวท่าน ฐานะเด็กบ้านนอกแล้ว ดีใจน่าดู เพราะยาม ไปเที่ยวเล่นสงกรานต์ในวัด แถวๆบ้านแล้ว  กลิ่นหอม แปลกกว่าใคร ทำให้ เพื่อนๆ สาวๆ พากันรุมถาม แล้วจับเนื้อจับตัว นั่นละครับที่ผมรอ ไม่มีซะละที่มานั่งซ้อน มอเตอร์ไซต์ แว้นๆๆ แบบที่เราพบเห็นในเมืองหลวง       ครั้นความบากบั่นนั้น มีวินัย ทำให้เธอได้บินอย่างฝัน เธอก็ยังไม่ลืม ตื่นมานึ่งข้าวเหนียวให้แม่ และ รู้กาลเทศะในการใช้ภาษาถิ่น ถูกที่ถูกเวลา ยามต้องคุยกับสังคมทำงานใช้ภาษากลาง ก็เนียนสะอาด  ยามคุยกับต่างชาติ ก็ใช้ภาษาอังกฤษ แบบไม่ดัดจริต เพราะเธอเป็นคนไทย ก็ใช้สำเนียงไทย แต่ออกปลายลิ้นได้ถูกต้อง นี่ก็อีกข้อที่ผมดักจับเธอเพื่อ มองดู คุณสมบัติ จริงๆแล้ว เคยรู้จักกันก่อนน่านี้ ก่อนผมจะแต่งงาน กับ แม่ของลูก แต่ไม่นึกว่าเธอคนนี้จะ รักษาเนื้อตัวรอผมไปตบจูบๆ อยากขอบคุณสวรรค์ อย่างหนึ่งโดยไม่ขอเปลี่ยนพรอันนี้เลยคือ แม่ของลูกผม และ คนที่ผมเลือกเข้ามานั้น มักจะใส่บริสุทธิ์ มาโดยตลอดทั้งกายใจ เหมือนกับว่า ท่านให้ผมเหนื่อยหนัก ทุลักทุเล เพื่อให้ได้สิ่งนี้มาแทน  ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมยอมเหนื่อยต่อไปเรื่อยๆ ก็ไม่ว่ากัน.... มีเพลงมาฝากด้วยนะครับ http://www.imeem.com/people/L7UZyaG/music/Y-7Q5KKU/mp3/?rel=1 จากคุณ : seamanfanclub - [ 22 พ.ค. 52 22:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เอา ภาพสบายตามาฝาก ลองเดาว่า แม่คุณที่ผมกล่าวถึง อยู่สายไหนกันหนอ... จากคุณ : seamanfanclub - [ 22 พ.ค. 52 22:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมเคยมีนามปากกาว่า 4711 เนื่องจาก เลขประจำตัวลูกเรือผม มันมีตัวนี้อยู่ด้วย และรถผมก็ทะเบียนนี้ แล้วก็ ผมชอบ จิ๊ก หรือ ขโมย โคโลญ 4711บนเครื่อง มาอีกต่างหาก แล้วก็ รวมถึง จิปาถะที่ผมจะเล่น เอาล่อ เอาเถิดบนเครื่องบินได้ สาวๆบนเครื่องเผลอเมื่อไรเป็นอันได้จิ๊ก ของในครัวหาย เรียบ...โดยเฉพาะ ขนมปังบางชนิด จากคุณ : seamanfanclub - [ 22 พ.ค. 52 22:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สาวน้อยคนนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ คุณกัปตัน นับถือๆ นับถือทั้งคนหา และนับถือทั้งคนที่ถูกหา แค่เกริ่นนำ เรียกน้ำย่อย นิดๆ หน่อย ก็ทำเอา กริ๊ดด แล้วค่ะ แต่ว่า เดาไม่ถูกหรอกค่ะ ว่าเธออยู่สายไหน ป้าฟิล์มเป็นคนบ้านนอก มีเพลงมาฝากเช่นกัน http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=filmgus&month=07-2007&date=15&group=7&gblog=7 จากคุณ : filmgus - [ 22 พ.ค. 52 23:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แฟนคลับตามมาเชียร์ค่ะ อ่านทีไร อยากอ่านให้มันจบครั้งเดียว ไว้ตามมาลุ้นต่อค่ะ ว่าแต่มันหายากจริงๆๆค่ะ สร้างบล็อคหรือยังคะ จะได้หาง่ายๆๆๆ เอากำลังใจมาฝากด้วยค่ะ จากคุณ : crabapple (crabapple) - [ 23 พ.ค. 52 11:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เวลาเขาบอกว่าให้ผมสร้างบล็อค ผมก็จ้องจะสร้างเว็บทุกทีเลย สงสัย สร้างบล็อคง่ายเกินไปทำไม่เป็นอีกละมั้งเนี่ย ๆ หุๆๆ ตายละหว่าเรา เดี๋ยวหาก่อนนะครับ บล็อคไหนว่างมั่ง สวยๆ เรียวๆ เพรียวๆ  ขาว ..ๆ บล็อคครับบล็อค   ความคิดเห็นที่ 60   สาวน้อยคนนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ คุณกัปตัน นับถือๆ นับถือทั้งคนหา และนับถือทั้งคนที่ถูกหา แค่เกริ่นนำ เรียกน้ำย่อย นิดๆ หน่อย ก็ทำเอา กริ๊ดด แล้วค่ะ แต่ว่า เดาไม่ถูกหรอกค่ะ ว่าเธออยู่สายไหน ป้าฟิล์มเป็นคนบ้านนอก ตอบ..ดีครับผมชอบคนบ้านนอกละครับ..ใสซื่อมือเปื้อนโคลน แต่ว่าโคลนชนิดนี้บำรุงผิว ที่บ้าน พ่อกับแม่ผม เรียนจบ ดร.ทั้งสองท่านนะ ปู่กับย่า จีน่า แต่ว่า สองท่านรักการทำไร่มากๆครับ ติดดิน กลิ่นไอธรรมชาติ รีดนมวัวกันเองด้วย ผมชอบจับนมน่ะ ยิ่งหลายๆเต้ายิ่งชอบ (ฮิๆๆ) ความคิดเห็นที่ 61   แฟนคลับตามมาเชียร์ค่ะ อ่านทีไร อยากอ่านให้มันจบครั้งเดียว ไว้ตามมาลุ้นต่อค่ะ ว่าแต่มันหายากจริงๆๆค่ะ สร้างบล็อคหรือยังคะ จะได้หาง่ายๆๆๆ เอากำลังใจมาฝากด้วยค่ะ ตอบ..ครับ ใช้วิธี add favorites ไว้ก่อนสิครับ... สร้างบล็อคเสร็จแล้วจะบอก ขอไปหาเครื่องที่เป็น ไฮสปีดก่อน เครื่องนี้ พอได้แต่ไม่เร็วพอจะ อัพนู้นอัพนี่ได้นะครับ มันจะลอยตามคลื่นซะให้ได้เลยยยยยยยย ขอบคุณนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยทั้งสองท่านเลย จากคุณ : seamanfanclub - [ 23 พ.ค. 52 12:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีค่ะ กัปตัน ตามอ่านเงียบๆ เสาร์ อาทิตย์ ทั้งงานเข้า ทั้งต้อนรับชาวไทยมาไกลบ้าน ทั้งไปเดินช็อปกับพี่คนไทย เลยไม่ได้ทักทายกัปตันเลย ฮี่ๆ เราอยู่เมืองหลวง แดนโสมค่ะ มาเอาใบเบิกทาง และรับจ้างทำวิจัย อยู่นี่ ไม่ได้ตำน้ำพริกทานเลยค่ะ ไม่ได้ขนครกมา อย่างเศร้า..คิดถึงอาหารไทย มีแต่ขวดแก้วแทนสาก แต่ไม่รู้จะตำกะไร วัตถุดิบก็ไม่ครบ อย่างเซ็งเลยค่ะ ได้แต่ทำเมนูพื้นๆ ข้าวผัด บะหมี่ ผัดผัก สลัด ไปตามเรื่อง เฮ้อ กลับไทยไป กินอย่างกะไม่เคยเห็นกับข้าว ฟังเพลงที่กัปตันแปะไว้ เพลินไปเลยอะ ก็ทำให้นึกถึงเหมือนกันอะค่ะ เคยคบคนต่างกันรอบนึง มีลูกติดด้วย วันเกิด วันที่เดวกัน แต่คนละเดือน ลักษณะนิสัยคล้ายกัน แต่ต่างกันเหลือเกิน ฐานะทางสังคม สุดท้าย เขาก็เลือกทางจบ และผลักให้มาเรียนต่อ เลยได้รู้ว่า ไอ้ที่ปีนจากดินไปคว้าดาวนี่ ค่อนข้างละครอยู่ ทั้งที่ชีวิตจริงก็คงมีสีสันไม่ต่างไปจากละครซักเท่าไหร่ ขอเอาใจช่วยให้เรื่องราวของกัปตันฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปได้นะคะ ;) คลิป #58 นี่ ดูคนสวย คนหล่อ เพลินเลยค่ะ แต่หลายสายการบินมาก เดาไม่ถูกเลยค่ะว่านางฟ้าของกัปตัน สายการบินไหน หรือจะ China air หรือ Shanghai ไหมหว่า ไว้เข้ามาคุยใหม่ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันค่ะ จากคุณ : เลื้อย - [ 25 พ.ค. 52 09:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ความคิดเห็นที่ 63   สวัสดีค่ะ กัปตัน ตามอ่านเงียบๆ เสาร์ อาทิตย์ ทั้งงานเข้า ทั้งต้อนรับชาวไทยมาไกลบ้าน ทั้งไปเดินช็อปกับพี่คนไทย เลยไม่ได้ทักทายกัปตันเลย ฮี่ๆ         ดีนะนี่บอร์ด พันธุ์ทพย์ ถ้าเป็นบอร์ดผมเองละ ก็ แอบส่องดูได้เลยว่าใครมาหาบ้าง...  หลายๆท่านบอกให้ผม สร้างลิ้งค์ บล็อค ก็สร้างไว้แล้วละครับ แต่ว่า...ค่อยตกแต่งที่หลัง แล้วกันครับ          take care จากคุณ : seamanfanclub - [ 25 พ.ค. 52 10:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 65 กำลังย้ายบ้านไปเขียนต่อที่ บล็อคแก้งค์น่ะครับ ไม่เคยเล่นเว็บพวกนี้เลย ปกติชอบสร้างเองมากกว่าน่ะครับ แต่ว่าสนุกดีเหมือนกัน รู้สึกได้พักผ่อน www.seamanfanclub.bloggang.com จากคุณ : seamanfanclub - [ 27 พ.ค. 52 09:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีค่าา กัปตัน แวะไปเมนต์ที่บล็อคแล้วล่ะ วันนี้เอาบะหมี่เย็นมาฝากค่ะ เมื่อวานไปกินกะพี่ๆคนไทยมา (ไม่เคยโพสต์รูป ไม่รุมันจะขึ้นไหมหว่า) ทักทายเสดก็กระโดดลงกองงานต่อล่ะค่า ไว้แวะมาคุยใหม่ ;) จากคุณ : เลื้อย - [ 27 พ.ค. 52 09:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 67 โอ้วว แจ๋วๆ ลงรูปเป็นแล้ว อิอิ ที่นี่ใกล้เที่ยงล่ะ งั้นเอาของขึ้นชื่อไปอีกอย่างละกันค่า ;) ...Bulgogi.. (หิวมะๆ ) จากคุณ : เลื้อย - [ 27 พ.ค. 52 09:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 68 บะหมี่เย็น เนี่ยมันเย็นจริงๆไหมละครับ น่าจะกิน กลางกรุงเทพน่าจะดีถ้ามันเย็น....   กินก๋วยเตี๋ยวเรือ ไหมละครับ เดี๋ยวไปซื้อ ที่ กทม. แล้ว พับใส่ซอง จม.ส่งไปให้ .....                   หิวเลยเห็นไหม เดือดร้อนแล้วต้องไปหาเสบียงสักหน่อย กินได้ทั้งวันเลยผมน่ะ แต่ไม่ยักกะอ้วน...ฮิๆๆ จากคุณ : seamanfanclub - [ 27 พ.ค. 52 19:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีค่ะ กัปตัน บะหมี่เย็นเนี่ย มันเย็น จริงๆน้าาา เพราะถ้าเป็นบะหมี่น้ำเนี่ย มันจะใส่น้ำแข็งเป็นก้อน ที่เห็นตามร้านจะใส่ก้อนเดียว แต่ก็ก้อนขนาดลูกหินย่อมๆ เย็นจนกินหมดชามแล้ว ก็ยังเย็นอยู่เลยค่ะ เส้นมันจะเหนียวๆ หนึบๆ อร่อยดี แต่มันก็ออกรสเปรี้ยวๆ เหมือนใส่น้ำส้มสายชูปนน้ำมะนาวแปล่มๆ แต่กินก็ให้คลายร้อนดีค่ะ เมื่อวานเพิ่งเล่นปิงปองกะพี่ๆคนไทยเสร็จ ร้อนๆ ไปกินกัน เดินออกมา หนาวไปเลยค่ะ กัปตันๆ ขอถามเรื่องเรือๆ นิดหนึ่งได้ไหมคะ พอดีต้องทำ ppt presentation about "Inland navigation" พรีเซนต์ต้นเดือนหน้าแหล่วง่ะค่ะ ทีนี้ มันเกี่ยวกับพวก canalization (กัปตันพอมีความรู้ข้องๆเกี่ยวๆกะด้านนี้ไหม น่าจะรู้ลึกกว่าเรา ขอความรู้ซักหน่อยค่ะ) 1) ไอ้ barge tow, towboat เนี่ย มันเรือพ่วง เรือลากสินค้า หรือ รวมๆได้ถึงด้านอื่น และเกี่ยวข้องกับด้าน commercial เป็นหลัก หรือเปล่าคะ ปัจจุบันนี้ยังมีใช้กันอยู่ไหมคะ (เพราะตำราที่อ้างอิงเนี่ย ของเมกา ตั้งแต่ 1986 โน่นแน่ะค่ะ_River engineering) 2) แล้วก็มีหัวข้อว่าด้วย "Navigation equipment" ในแง่ของสิ่งก่อสร้าง ด้าน commercial แล้วหนังสือ ก็อธิบายไว้หลักๆ 2 ตัว คือ barge and tow เลยอยากถามกัปตันว่า มันมี innovation อะไรใหม่ๆ ที่เป็นตัวหลักๆ ในด้านการก่อสร้างอะไรพวกอย่างนี้บ้างไหมคะ (ลองเปิดหาภาพ google มันมีหลากหลาย เล็กบ้างใหญ่บ้าง เช่น เข็มทิศ ห้องบังคับการ) เลยไม่รู้ว่า อันไหนมันสำคัญๆ แบบเป็นหลักๆ ที่ถามกัปตันเพราะจะเอาไปให้ประกอบ ppt ตอนเสนออะค่ะ จารย์ชาตินี้ กะเพื่อนร่วมชาติเขา จะได้เห็นแล้ว amazing Thailand มั่งว่า เตรียมตัวมาดี :P (เนื่องจาก นร.กะเหรี่ยงคนเดียวเลยค่ะ) เผื่อจะสอย A+ มาไม่ยากเกินพลังน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ลป. กัปตันไม่รุ ก็บ่เป็นหยังค่ะ เด่วใช้วิชามาร present ให้ดูดีเอาแทน อิอิ จากคุณ : เลื้อย - [ 27 พ.ค. 52 21:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีอีกรอบค่ะ กัปตัน มานึกได้ ถามวิชาการไปหน่อย ขอโทษทีค่ะ กัปตันไม่ต้องลงไว้ในกระทู้ก็ได้ค่ะ (มันจะกลายเป็นกระทู้วิชาการไปแทน) ส่งหลังไมค์ หรือ เมลล์ที่ให้ไว้หลังไมค์ก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ Have a nice day and nice trip ka :) จากคุณ : เลื้อย - [ 28 พ.ค. 52 09:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ความคิดเห็นที่ 69   สวัสดีค่ะ กัปตัน บะหมี่เย็นเนี่ย มันเย็น จริงๆน้าาา เพราะถ้าเป็นบะหมี่น้ำเนี่ย มันจะใส่น้ำแข็งเป็นก้อน ที่เห็นตามร้านจะใส่ก้อนเดียว แต่ก็ก้อนขนาดลูกหินย่อมๆ เย็นจนกินหมดชามแล้ว ก็ยังเย็นอยู่เลยค่ะ เส้นมันจะเหนียวๆ หนึบๆ อร่อยดี แต่มันก็ออกรสเปรี้ยวๆ เหมือนใส่น้ำส้มสายชูปนน้ำมะนาวแปล่มๆ แต่กินก็ให้คลายร้อนดีค่ะ เมื่อวานเพิ่งเล่นปิงปองกะพี่ๆคนไทยเสร็จ ร้อนๆ ไปกินกัน เดินออกมา หนาวไปเลยค่ะ กัปตันๆ ขอถามเรื่องเรือๆ นิดหนึ่งได้ไหมคะ พอดีต้องทำ ppt presentation about "Inland navigation" พรีเซนต์ต้นเดือนหน้าแหล่วง่ะค่ะ ทีนี้ มันเกี่ยวกับพวก canalization (กัปตันพอมีความรู้ข้องๆเกี่ยวๆกะด้านนี้ไหม น่าจะรู้ลึกกว่าเรา ขอความรู้ซักหน่อยค่ะ) 1) ไอ้ barge tow, towboat เนี่ย มันเรือพ่วง เรือลากสินค้า หรือ รวมๆได้ถึงด้านอื่น และเกี่ยวข้องกับด้าน commercial เป็นหลัก หรือเปล่าคะ ปัจจุบันนี้ยังมีใช้กันอยู่ไหมคะ (เพราะตำราที่อ้างอิงเนี่ย ของเมกา ตั้งแต่ 1986 โน่นแน่ะค่ะ_River engineering) 2) แล้วก็มีหัวข้อว่าด้วย "Navigation equipment" ในแง่ของสิ่งก่อสร้าง ด้าน commercial แล้วหนังสือ ก็อธิบายไว้หลักๆ 2 ตัว คือ barge and tow เลยอยากถามกัปตันว่า มันมี innovation อะไรใหม่ๆ ที่เป็นตัวหลักๆ ในด้านการก่อสร้างอะไรพวกอย่างนี้บ้างไหมคะ (ลองเปิดหาภาพ google มันมีหลากหลาย เล็กบ้างใหญ่บ้าง เช่น เข็มทิศ ห้องบังคับการ) เลยไม่รู้ว่า อันไหนมันสำคัญๆ แบบเป็นหลักๆ ที่ถามกัปตันเพราะจะเอาไปให้ประกอบ ppt ตอนเสนออะค่ะ จารย์ชาตินี้ กะเพื่อนร่วมชาติเขา จะได้เห็นแล้ว amazing Thailand มั่งว่า เตรียมตัวมาดี :P (เนื่องจาก นร.กะเหรี่ยงคนเดียวเลยค่ะ) เผื่อจะสอย A+ มาไม่ยากเกินพลังน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ลป. กัปตันไม่รุ ก็บ่เป็นหยังค่ะ เด่วใช้วิชามาร present ให้ดูดีเอาแทน อิอิ จากคุณ : เลื้อย   ตอบครับ   จะเอาลึกแค่ไหนละครับ ปกติ การเดินเรือ ตาม สายใน แม่น้ำลำคลอง ก็ต้องกระทำกันบ่อยๆ อยู่แล้ว เช่น หากเรือ เข้าไปเมืองต่างๆ อย่าง เข้าคลอง ปานานา ก็ถือว่าเป็น inland  หรือ เข้าไปเทียบ โอเปร่าเฮ้าส์ ที่ ออสเตรเลีย ก็ จัดได้ว่า เป็น inland  ครับ              มันหมายถึง การเดินเรือ ในแหล่งน้ำที่ ไม่ใช่ Ocean น่ะ  แม่น้ำ ลำคลอง เรือก็มีหลายลักษณะที่จะเข้ามา ในที่นี่ ถ้าเป็นพวเรือเล้กๆ คงไม่เท่าไร จำพวก สปีดโบ๊ท เรือ ข้ามฟากก็คงไม่เกี่ยว เรือ พาย ไม่น่าใช่            การเดินเรือเข้ามาในแม่น้ำลำคลอง นั้น ต้องระวังเรื่อง ความตื้นเขินของระดับน้ำ ความรุ้ด้านอุทกศาสตร์ ต้องแม่นยำ แม้ นำร่องจะรายงานมาแล้วก้ ยังไม่ควรเชื่อ ควรศึกษาตาม สภาวะน้ำขึ้น น้ำลง ด้วย (ข้างขึ้น ข้างแรม)  และ ใช้ทุกระบบบนเรือ หนักกว่าปกติ เช่น ระบบ นำร่อง  sonar โซน่า (เครื่องส่งเสียงสะท้อนในน้ำ) มันเป้นระบบหาวัตถุในน้ำใต้น้ำ...เพื่อสำรวจใต้ท้องเรือ เส้นทางที่เราจะไปว่ามีสิ่งกีดขวางหรือไม่ เพราะเมื่อเรือเข้าจากมหาสมทร แล้ว พอพ้นเขตไหล่ทวีป  เข้ามาลาดทวีป ยิ่งเสี่ยงต่อการ เกยตื้นมากๆ จึงต้องสำรวจอย่างดี  รวมถึงระบบ อื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง เช่น Arpa โดย จะให้  ARPA บนเรือแสดงภาพแบบ  SEA  STABILIZED  DISPLAY หรือแบบ  GROUND  STABILIZED  DISPLAY หรือแบบ  SEMI  SEA AND GROUND  STABILIZED  DISPLAY  ข้อมูลต่าง ๆ ที่ได้ต่างล้วนมีความผิดพลาดคลาดเคลื่อนสูงกว่า ARPA บนสถานี VTS  ทุกกรณี  รวมทั้งค่า COURSE  และค่า  SPEED ที่เรือแต่ละลำอ่านจาก  เข็มทิศไยโร และจาก SPEED  LOG บนเรือแต่ละลำแทบจะไม่มีโอกาสใดเลยที่จะมีค่าตรงกันกับ ค่า VECTOR ของเรือลำนั้น ๆ บนจอ ARPA ของสถานี VTS   ดังนั้น  หลักสูตรการศึกษาอบรม  และ  การปฏิบัติหน้าที่จริงของ   VTS  OPERATORS  จึงต้องตระหนักในประเด็นต่าง ๆ เหล่านี้ไว้ให้มาก  หาไม่แล้วอาจเกิดความเสียหายตามมาภายหลังได้               ตลอดจนถึงมี ระบบ สำคัญๆ ที่ต้องแม่นยำมากๆ ที่เรือ ต้องประสานต่อไปกับ นำร่อง  เช่น VTS ( VESSEL  TRAFFIC  CONTROL  SERVICE ) เพราะส่วนนี้ต้องมีส่วนแสดง หลายอย่างเช่น     1.INFORMATION  SERVICE    ชื่อเรือลำ สภาพร่องน้ำทางเดินเรือ   สภาพอากาศ   ภัยอันตราย   แล้ว รายงานแจ้งเตือนกับเรา...      2. TRAFFIC  ORGANIZATION  SERVICE   การปฏิบัติการ  หรือ  การบริหารจัดการการจราจรทางน้ำ        3.NAVIGATIONAL  ASSISTANCE  SERVICE  ภารกิจให้ความช่วยเหลือในสถานการณ์สำคัญ ๆ หรือในสถานการณ์ยากลำบากเกี่ยวกับการเดินเรือ  สภาพอากาศ  เรือลำใดลำหนึ่งเกิดข้อขัดข้องฉุกเฉิน     3 ภารกิจของ  VTS จะมีการส่งและรับข้อความที่มีลักษณะเป็น  “QUESTION” ,“INSTRUCTION” , “ADVICE” , “REQUEST” , “INFORMATION” , “WARNING” และ “INTENTION”  ซึ่งทั้ง ๗ ลักษณะต่างล้วนมีการจำกัดสิทธิและเสรีภาพในการเดินเรือตามปกติของเรือที่เกี่ยวข้องทุกกรณี  มากบ้าง  น้อยบ้างแตกต่างกันออกไป    ดังนั้นในการปฏิบัติภารกิจของ VTS จึงจำเป็นต้องมีการกำหนดขอบเขตแนวทางการปฏิบัติและรายละเอียดการปฏิบัติให้ VTS OPERATORS ทราบอย่างชัดเจน  ซึ่งส่วนหนึ่งกระทำได้ด้วยการกำหนดให้มีหลักสูตรศึกษาอบรม VTS OPERATORS  และอีกส่วนหนึ่งจะถูกกำหนดโดยกฎหมายที่เกี่ยวข้อง  เพื่อความ  ถูกต้อง  สมบูรณ์  กระชับฉับไว   รวมทั้งเพื่อประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงสุดของ VTS ................แต่.....เน้นว่า แต่...  ต้องการแบบไหนละครับ เกี่ยวกับการเดินเรือในลำคลอง เนี่ย เรือ แบบไหน เรือผมเหรอ?วิ่งเข้าคลอง หรือ เรือสินค้า หรือ อีกความหมายหนึ่ง จะให้ เรียกว่า เป็น วิถีชาวบ้าน ในแม่น้ำลำคลอง ก็น่าจะเรียกได้นะครับ ลักษณะของ วิถีริมน้ำน่ะ ถ้าบอกว่าสาเหตุ มาจาก นร.กะเหรี่ยงน่ะครับ   5555                  เพราะ ความหมาย และ ศาสตร์นี้ ต้องมีความเป็นไปตามความต้องการก่อน ถ้าว่า ด้วยศาสตร์ของ inland navigation ก็เป็นเรื่องที่นักเดินเรือ ต้องทราบอยุ่แล้ว เกี่ยวกับ การเข้าสุ่ ร่องน้ำตื่น แคบ เดินเรือในที่แคบ อันนี้ ละเกลียดจริงๆเลย เข้าที่ ร่องน้ำแคบๆ เนี่ย ทีอย่างอื่นละชอบนัก แคบๆ แต่เวลาเข้า แม่น้ำลำคลองแคบๆ เนี่ย ยืนกันหน้าเคร่งเครียด กลัวไปสอย เรือขายของเขาเข้า เพราะพวกนั้น ยิ่งเซ่อๆอยู่ด้วย ยิ่งแถบ ทะเลจีน ยิ่งไปกันใหญ่ เข้ามาถ่ายรูปใกล้ๆ เจอ ใบจักรหัวเรือ เป่าน้ำออก เกิดคลื่นใหญ่ หงายเก๋งตกน้ำไปเลยก็มีบ่อยๆ                 การเดินเรือ ถ้าให้ครอบคลุมหมด ในส่วนของ inland ก็จะไล่เรียงตั้งแต่วิถี ชาวบ้านเลย คือ ต้องไล่ตั้งแต่ ชีวิตความเป็นอยู่ แม่น้ำลำคลอง ให้นึกถึงภาพของคลองดำเนินสะดวก จ.ราชบุรี ก่อนอื่นนะครับ ทูนหัว เพราะว่า นั่นก็ถือว่าเป้น canalization  ถ้าอาจารย์ เถียงว่าไม่ใช่ให้บอกผมๆ จะบินไปเกาหลี ไปดูหน้าอาจารย์สักกะนิดว่า สวยไหม จะได้จูบสั่งสอนสัก ฟอดสองฟอด                เพราะนั่นก็เป็น ลักษณะ การเดินเรือ เหมือนกัน ในลำคลอง แต่เป้นแบบ ศรีธนชัย ที่ผมเองใครจะ ยียวนตอบเข้าให้ ได้อ่านกันน่ะครับ ฮิๆ มาเข้าเรื่องต่อแล้วกัน          สรุปได้ว่าinland  ก็หมายถึง การเดินเรือ เส้นในนะครับ          canalization  ที่นี้ ความหมาย คือ เป็นคลองที่ ถูกปรับปรุงแล้วนะ ให้สามารถเดินเรือได้ด้วย เช่น ระเบิดเกาะแก่งและลอกสันดอนใหม่ เพื่อปรับปรุงลำน้ำ เพื่อ ให้สามารถแล่นเรือขนาดใหญ่ ได้  เหมือนกับว่า ทำให้มันเป้น ถนนหลวงน่ะครับ มีการ ติดตั้งสัญญาณเดินเรือ หรือ ติดวินซ์ ควบคุมระดับความลึกของลำน้ำให้ได้มาตรฐานการเดินเรือขับระวางขนาดใหญ่ ปรับปรุงแก่งต่าง ๆตกแต่งลำน้ำ เพื่อให้สามารถเดินเรือขนาดใหญ่ได้ อันนี้ ทำประมาณนี้ก็จะกลายเป็น canalization  แล้วครับ ไม่เป็น แค่ canal ธรรมดาหมาวัด ที่ไร้มาตราฐาน                  เรื่องก็มีด้วยประการฉะนี้ละครับ.....มันมิใช่ว่า เรือเราวิ่งไปเห็นคลอง แล้วเอาเครื่องไม้เครื่องมือบนเรือเท่าที่มี เช่น ระบบสำรวจร่องน้ำ หรือ เครื่องส่งสัญญาณสำรวจ ไปคร่าวๆ แล้วหันหัวเรือเข้าไปได้นะ มันต้องมีการ บุกเบิกอย่างที่บอกไว้ก่อนครับ ถึงจะใช้การได้ ด้วยความยากเย็น พอสมควร เครือ่งบิน ยังไม่ดีกว่าเยอะ ไม่ต้องสำรวจ ท้องฟ้าเลย เพราะคงไม่มี สันดอน กลางฟ้าเป็น แน่ นอกจาก อีแร้ง แก่ๆ บินอยู่ แล้วก็ตกใจไข่หด เวลาเครื่องบินๆมา ............จบครับ ไม่เข้าใจตรงไหน เดี่ยวบอกให้ใหม่ อีกรอบได้ ผมบ้าพลัง ฮี่ๆๆๆๆ จากคุณ : seamanfanclub - [ 29 พ.ค. 52 13:49:22 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ปล.ทำให้ก้ได้นะ แลกกับ บะหมี่เย็น สิบชาม จากคุณ : seamanfanclub - [ 29 พ.ค. 52 14:06:08 ]