ความคิดเห็นที่ 1 พี่สาวผมแกจบนิติศาสตร์มา ชอบอ่านวารสารที่โรงพยาบาลที่แกมีหุ้นอยู่ แกอ่านมาหลายปี ตอนนี้กลายเป็นว่าแกคิดเก่งกว่าหมอที่ดูแม่ผมแล้ว หมอที่ดูเรื่องหูกับระบบประสาท ท่านได้ double specialty in ENT,Neurology ตอนตรวจแม่ผม คุณหมอทำทุกอย่างมาตรฐานมากตามหนังสือBate'sทุกขั้นตอน คุณหมอท่านอื่นๆที่ดูด้านอื่นก็เก่งมากเป็นอาจารย์หมอประสบการณ์ ยี่สิบกว่าปีขึ้นไปทั้งนั้น แต่พี่สาวผมแกว่าแกเก่งกว่า แกหยุดยาบางตัวของแม่ผมเอง แกเริ่มหยุดพาแม่ไปหาอาจารย์หมอทุกท่านที่ดูแลอยู่ แล้วพาไปหาหมอที่แกสนิท สามารถขอให้หมอคนนั้น สั่งยาตัวทีแกอ่านมาว่าควรให้ได้ หมอคนนั้นก็ไม่พอใจแต่ก็ยอมสั่งให้และพูดประชดพี่สาวผมว่าเก่งกว่าอาจารย์หมออีกนะ แต่พี่สาวผมรับเอาเป็นว่าเป็นคำชมซะ ยาตัวนึงที่หมอที่สนิทกับพี่สาวผม ซึ่งไม่ได้จบด้านนี้มา จ่ายให้ก็คือ Flunarizine ซึ่งไม่ควรจ่ายให้กับผู้เริ่มมีอาการของ Parkinson เพราะจะกระตุ้น ทำให้โรคParkinsonเป็นหนักขึ้น อาจารย์หมอเลยว่าพี่สาวผม เพราะในเวชระเบียนก็เขียนไว้แล้ว และไม่ควรเปลี่ยนหมอไปมาเพราะจะทำให้การรักษาไม่ต่อเนื่อง พี่สาวก็หยุดให้ยาตัวนั้น แต่ก็ไม่พาไปหา อาจารย์หมออีก แต่ไปหาหมอที่เขาสนิทที่ให้ยาขัดกับในเวชระเบียนคนนั้นนั่นแหละแทน ใจผมก็คิดยังไงคุณหมอที่สนิทกับพี่ผมยังไงก็เป็นหมอ อีกใจหนึ่งก็ห่วง แม่ก็อายุ 82 แล้ว แล้วช่วงนี้คุยกับแม่ๆก็เฉามาก แม่คิดถึงบ้านมากถามผมทุกครั้งว่าเมื่อไรจะจบ ใกล้จะกลับหรือยัง ความจำก็เริ่มๆจำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว คุยได้สิบห้านาทีก็ถามใหม่เพราะท่านจำไม่ได้ พี่สาวก็บ่นว่าแม่หลงพูดจาไม่รู้เรื่อง ผมนี่พิมพ์ไปน้ำตาคลอเลย เคยบอกพี่สาวว่าอย่าเบื่อแม่เลยเราๆเองแก่ตัวก็เป็นเหมือนแม่นั่นแหละ ตอนนี้พี่สาวหยุดดูแม่เองแต่จ้างคนมาดูแลแทน อีกปีเดียวผมอาจมีสิทธิ์ขอทำเรื่องกลับไปทำ externship ที่ไทยได้จริง แต่ผมจะมีเวลาดูแม่หรือ ก็คง ไม่มีอีกแน่นอน ตอนนี้ผมเลยคิดหรือสิ้นปีนี้ผมจะขอทำเรื่องหยุดเรียนไว้ดี ผงเข้าตาครับ คิดเองไม่ออก รบกวนขอถามความเห็นทุกๆท่านครับ จากคุณ : NUMB - [ 6 มิ.ย. 52 11:28:19 A:80.63.56.149 X: TicketID:214589 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พูดยากนะ เราไม่ได้ว่าใครด้วย เพราะคนไทยมักเอาคำว่า "ครอบครัว" กับ "อนาคต" มารวมกัน จากคุณ : C. - [ 6 มิ.ย. 52 11:41:02 A:66.91.85.245 X: TicketID:210296 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราคิดว่า อีกปีเดียว ให้ทางที่บ้านช่วยดูคุณแม่ไปก่อน บอกได้เลยว่าไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกที่มีปัญหาแบบนี้ มีหลายคนที่เค้ามีเหมือนกัน หลายคนเค้าก็มีทางออกที่มัน คอมโพไมซ์ ไม่ได้สุดโต่งทางใดทางหนึ่ง จริงอยู่แม่ก็สำคัญ แต่ อนาคตเราเองก็สำคัญไม่น้อยไปกว่าแม่ ควรลองคุยกับที่บ้านก่อนแบบนี้จะดีที่สุด เราคิดว่าพี่สาวของคุณทำถูกต้องแล้วที่อ่านตัวยาต่างๆก่อนที่จะให้แม่ intake เข้าไป ที่สำคัญ ควรจะเปลี่ยนหมอ เรื่องการรักษาไม่ต่อเนื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหลัก หากรักษาถูกวิธี หมอเมืองไทย หลายหนที่เรารู้ หมอไม่ได้มาตรฐานก็มีเยอะอยู่ ให้ลองหา second, third opinions จากหลายๆ สถาบันดู แล้วพิจรณา เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : C. - [ 6 มิ.ย. 52 11:49:55 A:66.91.85.245 X: TicketID:210296 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เท่าที่เราอ่าน จขกท.ก็ให้แพทย์รักษาร่วมกันแปดคน เราว่าก็ค่อนข้างน่าจะมั่นใจได้มากกว่าคนที่อ่านวารสารการแพทย์ไม่ใช่เหรอคะ หรือถ้ายังไง เปลี่ยนเป็นให้คุณแม่กลับมาอยู่บ้าน แล้วจ้างพยาบาลพิเศษไม่ดีกว่าเหรอคะ อาจจะพาคุณแม่ไปขอคำแนะนำจากหมอที่อื่นบ้าง และถ้าสถานะทางการเงินเพียงพอ ก็อาจจะทำเรื่องพาคุณแม่มารักษาที่ๆคุณเรียนดีไหมคะ ไม่อยากให้คุณแม่อยู่ในการดูแลของพี่สาวเลยค่ะ ดูน่ากลัวจัง จากคุณ : KhunNooMoD - [ 6 มิ.ย. 52 13:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืม พาคุณแม่ไปรักษาที่ๆ คุณสามารถดูแลได้น่าจะดีกว่าไหม เราก็ได้ดูแลเอง พูดยากนะ เราก็เป็นคนนึงที่ไม่ยอมไปเรียนเมืองนอกเพราะเป็นห่วงคุณแม่ที่อายุมากแล้วเหมือนกัน เลือกไม่ได้ เอ่อ..เบี่ยงประเด็นอีกแล้ว จากคุณ : ปากหนัก - [ 6 มิ.ย. 52 13:15:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นใจนะค่ะ อ่านแล้วเศร้าจัง นำตาไหลเลยค่ะ ขอให้คุณแม่สุขภาพดีขึ้นนะค่ะ + ขอให้ปัญหาทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีค่ะ จากคุณ : Pickham - [ 6 มิ.ย. 52 13:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แม่มีคนเดียวนะคะ หากเกิดอะไรขึ้นย้อนกลับมาไม่ได้แล้ว แต่การเรียนดร็อปไว้กลับมาเรียน มันก็ยังเรียนต่อได้เหมือนเดิม ค่อย ๆ คิดไปค่ะ .. เลือกเอาทางที่คิดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มองย้อนกลับไปในสิ่งที่เราทำแล้วจะไม่เสียใจแล้วกันเนอะ จากคุณ : น้องแหนมเนือง - [ 6 มิ.ย. 52 13:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความเห็นเดียวกับคุณ น้องแหนมเนืองค่ะ จากคุณ : เดชาพร - [ 6 มิ.ย. 52 14:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านดูแล้ว โรคของแม่ ไม่รุนแรงกระทันหัน คุณก็ต้องตัดสินใจเองว่า ถ้าคุณกลับไปแล้ว คุณจะช่วยแม่ ได้ดีกว่าพี่สาว หรือ ไม่ ถ้าคุณคิดว่้า ทำได้ดีกว่า ก็คุ้มค่ากับอนาคตของคุณหรือไม่นะ จากคุณ : ธนิตา - [ 6 มิ.ย. 52 14:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยกับคุณน้องแหนมเนืองเหมือนกันค่ะ จากคุณ : Goizd - [ 6 มิ.ย. 52 14:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลองปรึกษาคุณหมอที่เป็นท่านอาจารย์หมอดูดีไหมคะ เพราะว่าท่านอยู่ในวงการแพทย์อาจจะมีวิธีดีๆแนะนำ และเข้าใจว่าท่านคงผ่านประสบการณ์มาเยอะ ถึงไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่ญาติสนิทที่เราควรเข้าไปปรึกษา แต่ ณ ขณะนี้ญาติๆที่คุณมีอยู่ก็ไม่สามารถให้คำปรึกษาได้ ถ้าเป็นโรคพาร์กินสันอย่างเดียว ในความคิดเราถ้าเราอยู่ในสถาณการณ์แบบคุณ เราก็อยากจะแนะนำว่าลองติดต่อโรงพยาบาลจุฬาฯ แล้วขอให้คุณหมอส่งตัวไปศูนย์สวางคนิวาศน์ ซึ่งเป็นศูนย์ Rehab ของโรคทางระบบประสาทโดยเฉพาะ(อ้อแล้วก็พวก burn ด้วย)เป็นของสภากาชาดไทย คุณแม่ของคุณก็จะอยู่คล้ายๆนักเรียนประจำ มี Physiatrist ไปดูสม่ำเสมอ ทำกายภาพบำบัดทุกวัน เช้าเย็น บางวันก็มีดนตรีบำบัด(ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นวันพุธค่ะ) speech therapy มีนักจิตวิทยา ถึงเทศกาลก็จะมีการจัดงานบ้างตามสมควร ซึ่งในกรณีข้างต้น คุณก็สามารถจ้าง caretaker ดูแล แล้วคุณก็อาศัยว่าโทรไปหาคุณแม่บ่อยๆ หรือกลับไปเยี่ยมบ้างถ้าทำได้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะมีมาตรการใดป้องกันไม่ให้พี่สาวหรือพี่ชายคุณเอาตัวกลับไปบ้านนะคะ เรื่องนี้ต้องลองปรึกษาคุณหมอที่โรงพยาบาลจุฬาฯดู และ/หรือลองคุยกับพี่ๆคุณดู คงต้องใช้ทุกวิถีทาง การส่งตัวไปยังศูนย์ฯนี้ขึ้นอยู่กับวินิจฉัยและการตัดสินใจของแพทย์ ผู้ป่วยบางรายมีอาการแทรกซ้อนอย่างอื่นที่ไม่ใช่ทางระบบประสาท แต่เมื่อถึงวันนัดที่จะต้องไปตรวจโรคอื่นๆ เช่น โรคหัวใจ โรคไต ก็จะมีรถไปส่งไปรับจากศูนย์ ไปโรงพยาบาลจุฬาฯ อีกปีเดียวจบ มันก็พูดยากเนอะคุณ เป็นเราเราก็คงคิดไม่ตก คงจะร้องไห้เลยทีเดียว(ไม่ใช่เพราะหมดหนทางนะ แต่เพราะแค้น -_-") เราคงคุยกับแม่กับพี่ๆให้รู้เรื่อง ปรึกษาคุณหมอเจ้าของไข้ หัวหน้าทีมแพทย์ พยาบาล และเรียนให้จบเร็วที่สุด ปล.BPPV ถ้าจำไม่ผิดมันก็เป็นโรคทางระบบประสาทด้วยนี่ อาจจะรวมเข้ากับการรักษาของทางศูนย์สวางฯด้วยก็ได้ เพราะหนึ่งในการ treat มีวิธีของ The semont maneuver กับ The modified Epley maneuver ซึ่งเป็นการออกกำลังกาย ได้ผลดีในบางเคส ซึ่งต้องให้Physiatristหรือนักกายภาพบำบัดดูแล แต่ในบางกรณีก็รักษาแบบmultiple(คืออาจต้องให้ยา ผ่าตัด อันนี้เราไม่รู้ ไม่มีประสบการณ์) ที่เราพิมพ์ไป เป็นเพียงอีกหนึ่งตัวเลือก ถ้าจะให้ดีลองปรึกษาทางคุณหมอดูค่ะ ขอให้คุณแม่หายไวๆนะคะ ตัวคุณก็เรียนจบไวๆด้วย จากคุณ : piggalanla - [ 6 มิ.ย. 52 15:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คิดอย่าง คห. 7 เหมือนกันค่ะ ตอนที่คุณพ่อเสีย ดิฉันก็เรียนป.ตรีปีสุดท้าย พ่ออยู่ต่างจังหวัด ส่วนดิฉันอยู่ กทม. วันนึงพ่อก็โทรมาถามว่าจะเรียนจบรึยัง พ่อเหนื่อยแล้ว ไม่นานต่อมาพ่อเกิดหัวใจวายฉับพลันเสียชีวิตกระทันหัน โดยที่เราไม่ทันได้ดูใจเลย เสียใจมากแม้ว่าจะอยู่ประเทศเดียวกันแต่ก็ไปไม่ทันดูใจพ่อ จนทุกวันนี้ก็ยังเสียใจที่ไม่ได้อยู่ใกล้พ่อในวินาทีสุดท้าย จากคุณ : แสบซ่าส์ก๋ากั่น - [ 6 มิ.ย. 52 15:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วน้ำตาคลอ เราก็กำลังจะไปเรียนต่อโทอยู่สิงหานี้แล้ว ปกติก็เป็นคนคอยดูแลเทคแคร์แม่มากที่สุด เพราะคนอื่นไม่ค่อยมีเวลากัน ไปครั้งนี้ก็เป็นห่วงมากเหมือนกัน เพราะแม่เราบางทีก็ไม่ค่อยสบายบ้าง (จริงๆเรื่องสุขภาพไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ) กว่าจะตัดสินใจไปเรียนต่อได้นี่ก็นานเหมือนกันค่ะ เพราะความเป็นห่วง แต่เราก็ตัดสินใจไปค่ะ เพราะการเรียนต่อของเราก็มีประโยชน์มากต่ออนาคตเรา (และแม่ก็อยากให้เราเรียนสูงๆจบมามีงานทำดีๆค่ะ) ช่วงนี้เราว่างตั้งแต่ช่วงปิดเทอมต้นๆปี ถึงก่อนไปเดือนสิงหา เราก็อยู่กับแม่ตลอด เราคิดว่าทำดีที่สุดค่ะช่วงที่เราไม่อยู่พี่ชายคงมาดูแลแม่ใกล้ชิดแทนเรามากขึ้น แม่จะได้ไม่เหงา ..พอเรากลับมาก็ทำงาน+ดูแลแม่ เราคิดๆไว้ยังงี้แล่ะค่ะ ส่วนความเห็นเราต่อคุณ จขกท. นะคะ เราว่า น่าจะdrop เรียน กลับมาอยู่ดูแลแม่ดีกว่าค่ะ (ฟังดูแล้วพี่สาวคุณน่ากลัวมาก ทำได้ยังไง?) เพราะกรณีที่เล่ามานี่ ดูไม่สบายหนักนะคะ เค้าคงต้องการกำลังใจ พอทุกอย่างเริ่มดีขึ้น จนวางใจกับสถานการณ์แล้วก็ค่อยกลับไปเรียนต่อก็ยังไม่สายค่ะ เงินกับความรู้ ค่อยหาเอายังได้ค่ะ แต่แม่ของเรามีคนเดียวนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ป.ล. แก้ไขบรรทัด+พิมเพิ่มเติม แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 52 15:20:54 จากคุณ : auicoco - [ 6 มิ.ย. 52 15:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่สาวคุณหลอนมาก น่าจะเปลี่ยนพฤติกรรมพี่สาวคุณก่อนอ่ะค่ะ อาจจะมีการนั่งคุยกันเป็นการส่วนตัวตอนคุณกลับไทย ถึงหมอจะชำนาญหรือไม่ชำนาญ รักษาคุณแม่เนี่ย ก็มีเปอร์เซ็นต์หายกว่าข้อมูลจากนิตยสารการแพทย์ล้วนๆนะเราว่า ส่วนถามว่าเราควรจะกลับไปไทยมั้ยเมื่อเรียนจบ เลิกเรียนแล้วกลับไปก่อนเราคิดว่าไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่ ถ้าเราเป็นแม่ก็คงอยากให้ลูกเรียนจบไวๆ ไม่ใช่ให้ลูกดรอปแล้วมาเฝ้าตัวเอง เพราะมันจะจบช้ามากกว่าเดิม แถมตัวเราเป็นภาระด้วย :[ (นี่ความคิดเรานะ อยากให้ลูกเรียนจบไวๆ มีงานทำ) อีกอย่างตัวคุณแม่ ก็ยังมีพี่สาวคุณอยู่ใช่มั้ยคะ คุณไม่ได้ทิ้งให้ท่านอยู่คนเดียว ถือว่าก็ยังมีคนคอยดูแล ไม่ถึงเคสที่หนักมากแบบไม่มีใครเลยแม่อยู่บ้านคนเดียว จากคุณ : Kaetzchen - [ 6 มิ.ย. 52 16:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้าใจและเห็นใจค่ะ ขอแนะนำว่าควรคุยกับพี่สาวนะคะ ว่าไม่ควรเปลี่ยนยาเอง การหา second หรือ third opionion ไม่ใช่เรื่องผิดหรือแปลก แต่หลังจากหาแล้วควรเลือกเชื่อและ follow up กับท่านใดท่านหนึ่งอย่างเป็นเรื่องเป็นราว เพราะโรคนี้ต้องการการรักษาอย่างต่อเนื่อง ต้องมีหมอที่คอยตามอาการและปรับยาเป็นระยะ รวมถึง rehab ที่เหมาะสมด้วย กลุ้มใจแทนค่ะ แต่อีกแค่ปีเดียวเอง โรคนี้ไม่ใช่ emergency ค่อนข้าง chronic ด้วยซ้ำ ปีหน้าค่อยกลับไปดูแลก็ไม่สายค่ะ โทรคุยกับพี่สาวถึงอาการของแม่ทุกวัน สิค่ะ แล้วจะได้ท้วงตอนที่เค้าเปลี่ยนการรักษาหรือเปลี่ยนยา แบบมีส่วนร่วมช่วยคิดด้วย แล้วก็ค่อยๆเปลี่ยนความคิดคุณพี่สาวแบบค่อยเป็นค่อยไปหน่ะค่ะ ในคนแก่เนี่ย ตับ ไต ไม่เหมือนหนุ่มสาวใช้ยาปรับยาเองไม่ปรึกษาแพทย์ระวัง liver and kidney toxicity นะคะ จากคุณ : sweety - [ 6 มิ.ย. 52 17:48:40 A:203.155.206.110 X: TicketID:219177 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บางอย่างก็เป็นกรรมนะ ต้องปลงและปล่อยวาง ถ้าคุณคิดว่ากลับบ้านไปแล้วคุณจะไปงัดข้อกับพี่สาวได้ชนะ ก็ควรพิจารณาถึงการกลับไปอยู่ดูแลคุณแม่ค่ะ แต่ก็อาจจะต้องกลับไปดูแลจนกว่าท่านจะจากไปเลยนะ ซึ่งหมายถึงคุณจะต้องดร็อปหรือย้ายกลับไปเรียนให้จบที่ไทยแทน เพราะถ้าคุณไปดูแลให้เข้าที่เข้าทาง พอคุณไม่อยู่ พี่สาวคุณอาจจะกลับไปพาท่านไปรักษาแบบเดิมก็ได้ นอกจากจะแบบหักหน้าเลยคือให้มีคำสั่งศาลให้คุณเป็นผู้ดูแลคนเดียวและห้ามคนอื่นเข้าใกล้ แต่ถ้ามองรูปการณ์แล้ว ถึงกลับไปตอนนี้ คุณก็อาจจะไม่ได้สิทธิในการดูแลท่าน ถ้าเช่นนั้นก็ไม่ควรรีบกลับไป เรียนให้จบทีเดียวแล้วกลับไปจะดีกว่า ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 6 มิ.ย. 52 18:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าเป็นดิชั้นจะ drop ไว้แล้วกลับไปเรียนต่อค่ะ คิดซะว่าถ้าแม่คุณมีเวลาแค่ x เดือน หรือ ปี แล้วเมื่อท่านไม่อยู่แล้ว..ถ้าหากคุณย้อนเวลาได้คุณจะเลือกทำแบบไหนแล้วไม่มานั่งเสียใจในภายหลัง... เศร้าค่ะ จากคุณ : หญิงป้า - [ 6 มิ.ย. 52 19:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดิฉันมีความเห็นแบบนี้ค่ะ 1. ปรึกษากับอาจารย์หมอที่รักษาแม่คุณ ว่าคุณเจอปัญหาแบบนี้ คุณควรจะคุยกับพี่สาวคุณเรื่องข้อมูลทางการแพทย์อย่างไรดี ให้พี่คุณมั่นใจว่ามันเป็นวิธีที่ดีกว่าที่เขาอ่านเจอในหนังสือ   2. จากนั้น ก็ลองคุยกับพี่สาวดู หาวิธีเกลี้ยกล่อมพี่สาว (ต้องใช้คำว่าเกลี้ยกล่อมนะคะ เพราะว่าระดับปกติธรรมดา ก็น่าจะคุยกันได้ง่ายๆ แต่ถ้าอ่านหนังสือวารสารโรงพยาบาลแล้วคิดว่าตัวเองเก่งกว่าอาจารย์หมอทั้ง 8 คนเนี่ย ต้องเรียกว่าเกลี้ยกล่อมค่ะ) 3. ถ้าตกลงกับพี่สาวไม่ได้ ปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไข เรื่องเรียนพักไว้ชั่วคราวได้ไม๊  พักได้นานเท่าไหร่  กระทบกระเทือนกับค่าใช้จ่ายไป-กลับ ของคุณหรือไม่ พิจารณาดูเอง   ความเห็นส่วนตัว เรื่องเรียน เรียนต่อเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าเรามีกำลังทรัพย์พอ ตอนนี้ถึงจบมาก็ใช่ว่าจะหางานได้ง่ายๆ  แต่แม่เรา ถ้าคุณอยากดูแลท่านจริงๆ แล้วตอนนี้ท่านก็ต้องใครสักคนที่ดูแลใกล้ชิด ก็น่าจะกลับมาดูแลท่านก่อน เพราะเมื่อสายไปแล้ว เราก็มาคร่ำครวญที่หลังก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมา แต่ก่อนจะทำอะไรลงไป แต่ละคน แต่กรณี แต่ละครอบครัว ก็มีปัจจัยแวดล้อมต่างกัน กำลังทรัพย์ต่างกัน หลายๆ อย่างต่างกัน จะให้ฟันธงว่าวิธีนี้ วิธีนั้นดีกว่า ก็คงไม่ใช่ คุณเป็นคนรู้เรื่องปัญหา ปัจจัยแวดล้อมของตัวเองดีกว่าใคร ก็พิจารณาดูนะคะว่าควรจะใช้วิธีไหนเหมาะสม และลงตัวที่สุด ขอให้โชคดีค่ะ ลูกกตัญญู ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 6 มิ.ย. 52 20:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากลองให้คุนเจ้าของกระทู้ลองคุยกะพี่สาวและ ปรึกษาคุณหมอที่ดูแลคุณแม่ให้ดีเกียวกับการใช้ยา เพราะว่าโรค  parkinson   กับการใช้ยามีมักผลกะคนไข้ และคุณแม่ของเจ้าของกระทู้มีโรคอื่นด้วย ลองใจเยนๆ ค่อยๆให้เหตุผลกะคุนพี่สาวนะคะ เปนกะลังใจให้ค่ะ จากคุณ : useee (usee) - [ 6 มิ.ย. 52 21:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 BPPV, Parkinsonism, Reflux esphagitis ไม่ใช่โรคที่อันตรายร้ายแรงถึงชีวิตค่ะ เป็นธรรมดาของคนมีอายุคะ ที่จะมีโรคเยอะ แม่เรายังหาหมอตั้งหกเจ็ดคนเหมือนกัน แต่ก็นะคะ ท่านอายุมากแล้ว อาจจะเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดก็ได้ จากคุณ : meddy - [ 6 มิ.ย. 52 21:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมแนะไม่ได้ครับ แต่อยากจะเข้ามาแชร์และเห็นใจในความรู้สึก ผมเองก็อยู่ในฐานะที่ใกล้เคียงกัน คือ ตอนนี้เลี้ยงแม่อายุ 90 ทางโทรศัพท์ โทรเช้าโทรเย็น กลางวันแม่นั่งใต้ถุนบ้านคนเดียว ตกเย็นจึงจะมีญาติมานอนเป็นเพื่อน เหนื่อยครับ จขกท ลองคำนวณดูว่าจะทำอย่างไรดี พี่สาวที่เก่งกว่าหมอต้องระวัง ดีไม่ดีหมอรำคาญแล้วไม่รู้อะไรจะตามมา จากคุณ : อิสวาสุ - [ 7 มิ.ย. 52 01:32:24 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นใจ และเข้าใจค่ะ ความเห็นข้างบนแนะนำไว้ดีๆ หลายท่าน ค่อยๆคิดเป็นเสตป พูดยากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ..... พระคุณแม่ มากมาย ยิ่งใหญ่สุด ยิ่งกว่าฟ้า มหาสมุทร กว้างไพศาล พระคุณแม่ กว้างกว่าเกิน จะประมาณ ลูกกราบกราน เทิดทูน บุญเกิดมา จนเติบใหญ่ เป็นคนได้ เท่าวันนี้ จะชั่วดี แม่คอยห่วง ตลอดมา ด้วยเลือดเนื้อ เชื้อไข ในอุรา คอยพร่ำว่า อยากเห็นลูก เป็นคนดี ลูกทุกคน จงหันกลับ ไปดูแม่ คอยดูแล อย่าให้ทุกข์ หม่นหมองศรี ยามแก่เฒ่า เฝ้าห่วงใย ในฤดี โอกาสมี จงรีบทำ อย่านับวัน พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ ไม่อาจนับ ลูกจะรับ ดูแลแม่ แม้ไกลกัน เป็นคนดี ตามที่แม่ เคยต้องการ คอยสืบสาน ปณิธาน ตามแม่เอย... จากคุณ : BluemirroR - [ 7 มิ.ย. 52 03:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเรื่องคุณ NUMB แล้วรู้สึกว่าเป็นคนจิตใจดี ขอแนะนำอย่างขวานผ่าซากว่า สำหรับเรา พ่อแม่สำคัญที่สุด ไม่ว่าคุณจะจบเอก ได้การงานดีๆทำ ได้เงินเดือนสูง แต่วัดไม่ได้เลยกับช่วงเวลาที่จะอยู่ดูแลบุพการีในช่วงสุดท้ายของชีวิต บางครั้งยาไม่ได้ช่วยอะไรมากด้วย หากการไหลเวียนของโลหิตดี อะไรก็ดีขึ้น การได้รับเอาใจใส่ด้วยความเต็มใจจากบุุคคลอันเป็นที่รัก ช่วยให้คนป่วยมีกำลังที่ดีขึ้นได้มาก ใจดี กายก็ดีค่ะ ขอให้คุณโชดคีและมีทางออกที่ถูกต้อง จากคุณ : ตาน - [ 7 มิ.ย. 52 03:58:30 A:94.225.25.185 X: TicketID:019698 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อีกอัน ดูแล้วน้ำตาซึม.... แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 52 04:09:57 จากคุณ : BluemirroR - [ 7 มิ.ย. 52 04:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ,,,,,,,, จากคุณ : BluemirroR - [ 7 มิ.ย. 52 04:10:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ...... จากคุณ : BluemirroR - [ 7 มิ.ย. 52 04:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 well.. are you sure if you go back to Thailand, your sister will change here mind about changing your mom's medicine? If you cannot take the control about your mom's medicines and so you, you'd better finish your degree before going back to Thailand. จากคุณ : Living Extreme - [ 7 มิ.ย. 52 04:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 I don't know what to say. I'm sorry that this has happened to you. จากคุณ : Rennis - [ 7 มิ.ย. 52 04:41:12 ]

ความคิดเห็นที่ 29 difficult to coose the best way to do but remember ! we all have 1 mum and the future  of ourselves so think carefully .reamain calm and find the solution. hope u can pass it naka. P.S.I miss my mum also.I call her almost  everyday but still miss her .T_T จากคุณ : Tyra - [ 7 มิ.ย. 52 07:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 น่าเห็นใจเหลือเกินค่ะ ไม่ทราบจะแนะอย่างไร      เอาใจช่วยค่ะ ป้าก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆกัน แต่ไม่ลำบากเท่าคุณ พ่อเขาชวนให้ไปเยี่ยมค่ะ    ป้าไม่ไป   เพราะคิดว่าเพิ่งไปเมืองไทยเมื่อปีก่อน เลือกไปเที่ยวเสีย   กะว่าจะไปเยี่ยมปีต่อไปค่ะ ปรากฏว่าพ่อเสียชีวิตกระทันหัน      ยังเสียใจมาจนทุกวันนี้ค่ะ จากคุณ : ป้าเองค่ะ (ป้านี่เอง) - [ 7 มิ.ย. 52 10:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณครับ ขอบคุณจากใจจริง ทุกๆคำแนะนำ ผมอ่านทุกความเห็น ความเห็นละหลายๆครั้ง ขอบคุณจริงๆครับ อีกสองอาทิตย์ผมจะกลับไปดูสถาณะการณ์ด้วยตนเองว่าเป็นอย่างไร แล้วตัดสินใจทำทุกอย่างให้ดีที่สุดครับ จากคุณ : NUMB - [ 7 มิ.ย. 52 11:09:39 A:88.198.224.65 X: TicketID:214589 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ หลาย ๆ ความเห็นข้างต้นดีมาก ๆ เลย ลองอ่านแล้วตัดสินใจดูนะคะ จากคุณ : psypurple - [ 7 มิ.ย. 52 18:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ : ) จากคุณ : แมวอ้วนบนโซฟานุ่ม - [ 7 มิ.ย. 52 22:14:24 A:124.93.242.145 X: TicketID:216493 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กลับไปดูแลแม่เถอะค่ะ เพราะเมื่อท่านจากคุณไปแล้ว คุณจะสามารถคิดถึงท่านอย่างมีความสุขและภูมิใจ ว่าได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีที่สุดแล้ว อะไรที่ควรทำก็รีบน่ะค่ะ เวลาไม่รอ เมื่อมีโอกาสก็อาจจะหมดเวลา จากคุณ : lak (happy_lak) - [ 8 มิ.ย. 52 16:43:38 ]