ความคิดเห็นที่ 1 ฉันเริ่ม chat ตั้งแต่อายุประมาณ17 จุดประสงค์ของการแชทคือเพื่อฝึกภาษาและแก้เบื่อเท่านั้น ไม่มีจุดมุ่งหมายในการหาคู่เลย อาจเพราะยังเด็ก และที่สำคัญ ฉันไม่เคยเชื่อว่าคนที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน ในโลกแห่งความเป็นจริงจะสามารถรักกันได้ และด้วยข่าวคราวในสมัยนั้น มักมีออกมาเสมอว่า คนที่นัดเจอกันหลังจากการแชท มักจะลงเอยด้วยการถูกหลอกหรือไม่ก็ทำร้ายร่างกาย(ทั้งที่เรื่องดีก็คงจะมีอยู่มาก แต่ไม่เป็นข่าว) ฉันสัญญากับตัวเองว่าจะแยกแยะความจริงกับcyberให้ได้ คิดว่าแชทเพียงเพื่อความสนุกสนานและเรียนรู้คน มากกว่าที่จะใส่ความรู้สึกของตัวเองลงไปในการสนทนาแบบไม่เห็นหน้านั้น จากนั้นก็แชทมาเรื่อยจนกระทั่งเข้ามหาลัย ฉันย้ายมาอยู่หอพักเพื่อให้ใกล้กับที่เรียนมากขึ้น ที่หอพักมีเนตให้ เป็นเนตที่อ่อนกำลังและช้าเสียยิ่งกว่าเต่า แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด และในช่วงนั้นเองที่ฉันเริ่มติดการแชทมากขึ้น เพราะต้องอยู่คนเดียวและเวลาว่างมันมาก (ทั้งที่การบ้านและหนังสือหนังหาก็มี แต่ไม่ยอมอ่าน ฮาๆๆ) ฉันจึงใช้เวลาหมดไปกับการคุยกับคนแปลกหน้าวันละหลายชั่วโมง แชทบ่อยไม่บ่อยก็คิดเอาดูว่า ในห้องที่เข้าไปเล่นประจำ ฉันมีพี่สาว มีพี่ชาย มีพ่อแม่ ปู่ อา ลุง และอื่นๆอีกมากมาย(พวกเราเรียกตัวเองว่าเป็น cyber family) ถึงแม้จะคุยกันถูกคอมากทั้งที่อายุต่างกัน แต่ในใจของฉัน คนเหล่านั้นก็ไม่ได้เหมือนกับครอบครัวและเพื่อนจริงๆของฉันหรอก บอกแล้ว ว่าฉันไม่เชื่อความสัมพันธ์ในโลกแห่งอินเทอร์เนต(นังคนโลกแคบ555) นิสัยในการแชทของฉันก็คือ โดยปกติแล้ว ฉันมักจะเข้าไปเล่นในห้องที่เคยเล่นประจำ และคุยเฉพาะห้องรวมเท่านั้น ปิด PMเพื่อป้องกันไม่ให้คนที่อยู่นอกลิสต์ส่งแมสเซจมาหา (พวกโรคจิตชอบมาทัก และโชว์เวบแคมลามกกันทั้งนั้น) ในลิสต์มีเฉพาะครอบครัวไซเบอร์ของฉันและคนคุยสนุกที่ตัดสินใจแอดไว้ ฉันไม่เคยขอดูรูปหรือถามเพศ ประเทศ อายุ หรือรายละเอียดต่างๆของคู่สนทนาเลย เพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นต้องรู้ ฉันมาเพื่อหาความสนุกจากการแลกเปลี่ยนความคิดเท่านั้น มีบ้างบางครั้งที่รู้สึกสนใจในการพูดคุยของอีกฝ่าย ฉันก็จะถามอาชีพหรืออายุบ้าง (แต่รูปและเวบแคมนั้นไม่เคยร้องขอเลย) แต่ถ้าคู่สนทนาถาม "ASL" ฉันก็จะตอบไปตามความจริง แต่ไม่เคยให้ดูรูปและไม่มีเวบแคม ถ้ามีใครที่ตื้อขอดูมากๆ ฉันก็จะบล็อคมันซะ ถือว่าเราทั้งคู่มีจุดประสงค์ในการแชทไม่ตรงกัน จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:23:40 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จนกระทั่งวันหนึ่ง ในขณะที่ออนไลน์ตามเวลาปกติ แต่คนในครอบครัว(ปลอม)ยังไม่มีใครมาเลย ฉันจึงเปิด PMเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี สักพักมีข้อความเด้งขึ้นมาว่า "haha..I like your sentence" แล้วก็จัดการก๊อปข้อความที่ฉันเขียนไว้ใน Profile มาให้ดู Don't invite me to your cam, it's annoying cos I need magnifying glass to notice your d_ck! ฉันหัวเราะกับข้อความนั้น ลืมไปแล้วว่าตัวเองเขียนแบบนั้นไปเมื่อไหร่ แต่ก็รู้สึกประหลาดใจที่คนคนนี้สนใจเข้าไปดูโปรไฟล์ของฉันก่อนที่จะเข้ามาทัก ทั้งๆที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยทำแบบนั้น เราคุยกันต่อยอดจากนั้นเล็กน้อย ฉันพบว่าคนคนนี้น่าสนใจ ทั้งการใช้ภาษาและการแสดงความเห็นของเขา รวมไปถึงการมีอารมณ์ขัน และที่ทำให้ฉันสนใจมากคือ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับตัวฉันเลยแม้แต่นิดเดียว จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง เขาบอกว่าจะต้องล็อกเอ้าท์แล้ว ต้องกลับไปทำงานต่อ ฉันบอกจากใจจริงว่ายินดีมากที่ได้คุยกันในวันนี้และกล่าวลา เขากล่าวลาเช่นกัน ในใจลึกๆฉันรู้สึกเสียดายที่ปล่อยคนคนนี้ไปโดยที่ไม่ได้แอดไว้ด้วยกลัวเสียฟอร์ม ก่อนที่ฉันกำลังจะปิดหน้าต่างสนทนาทิ้งไปกลับมีข้อความขึ้นว่า "นี่คุณจะไม่ถามอะไรผมเลยใช่ไหม?" ฮา...เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกถึงชัยชนะ(ตรงไหนก็ไม่ทราบ) บทสนนาต่อจากนั้นมีดังต่อไปนี้(จากความทรงจำอันเลือนลาง) ฉัน-ไม่ล่ะ เขา-งั้นผมบอกเองละกัน แล้วเขาก็บอกชื่อ อายุ สัญชาติ และอาชีพ เขาอายุมากกว่าแปดปี เป็นคนอิตาเลียนและทำงานในกับรัฐบาลอยู่ในประเทศอียิปต์ เขา-เอาล่ะทีนี้ เพื่อความยุติธรรม คุณต้องบอกข้อมูลของคุณด้วยเหมือนกัน ฉันบอกอายุ สัญชาติและอาชีพไปตามความจริง เขาประหลาดใจที่ฉันอายุน้อย เดาว่ามันคงไม่สมกับคำพูดคำจาแก่แดดของตัวฉันละมั้ง เมื่อทำความรู้จักกันเรียบร้อยเราก็แอดกันเข้าลิสต์ เขากล่าวจะลาอีกครั้ง พอดีกับตอนนั้นฉันเปิดเวบแคมเพื่ออวดพี่สาว(ปลอม)ที่เพิ่งล็อกอินเข้ามา ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องบังเอิญอีกเช่นกัน เพราะฉันเพิ่งซื้อเวบแคมมาใหม่เพื่อทำรายงานวิชาหนึ่งที่เรียนอยู่จำลองแทนกล้องวงจรปิด (ด้วยราคาแพงมาก ภาพแตกลายงา ความละเอียดแค่VGA แสงก็ไม่สมจริงเหมือนเวบแคมทุกวันนี้)ฉันจึงส่งไปให้เขาดูด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ แต่ไม่ได้อยากอวดหน้าตาของตัวเองเป็นแน่ เพราะหน้าตาก็ห่างจากคำว่าสวยอยู่มากโข แถมใส่เสื้อคอยืดด้วย พี่สาวปลอมตื่นเต้นมากที่ได้เห็นหนังหน้าที่แท้จริงของน้องสาวปลอมคนนี้หลังจากที่คุยกันมาหลายเดือน ฉันมัวแต่คุยกับพี่สาวจนลืมไปว่า ยังมีอีกคนที่กำลังดูฉันอยู่เช่นกัน จนกระทั่งเขาส่งข้อความมาบอกว่า "Gotta go, be back in 4 hrs." แล้วก็ล็อกเอ้าท์ออกไป ฉันเริ่มหวนกลับไปแชทแบบปกติของตัวเอง นั่นคือปิด PM และคุยกับครอบครัวปลอมอย่างสนุกสนานดังเช่นทุกวัน จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:24:19 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คืนนั้นพอฉันล็อกอินเข้ามาก็พบชื่อเขาออนไลน์อยู่แล้วแต่ไม่ได้เข้าไปทัก นิสัยในการแชทของฉันอีกอย่างคือ ไม่ทักใครก่อนหากไม่สนิท เพราะคิดว่า ถ้าคนคนนั้นอยากคุยก็คงมาทักเอง เผื่อว่าเราไปทักแล้วเขากำลังยุ่งอยู่ มันจะเป็นการรบกวน แต่ก็เป็นเขาเองที่มาทักทันที เราถามไถ่กันเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะบอกว่า "I was shocked by ur cam... ฉันหัวเราะงอหายกับประโยคนั้น งานเข้าละตู..เพิ่งจะเปิดเวบแคมกับคนอื่นเขาครั้งแรกก็เจอคำชมอันน่าสะพรึงกลัวทันที แต่ไม่ทันทีจะพิมพ์อะไรตอบไปเขาก็ต่อประโยคมาว่า ...because you're so beautiful" มันคงจะเป็นคำชมตามมารยาทแต่ก็ทำให้ฉันยิ้มได้ ยังทำตลกถามเขาไปว่า "ในชีวิตจริง คุณคงไม่ค่อยเจอผู้หญิงใช่ไหม?" เขา-มากมาย แต่คุณน่าสนใจ เพราะคุณสวยและตลก ปัง!!ยิงเข้าที่หัวใจทันที ชอบนักเวลาที่มีคนบอกว่าฉันตลก ฉันเริ่มสนใจผู้ชายคนนี้มากขึ้น เราคุยกันเรื่องสัพเพเหระจนฉันลืมไปเลยว่านานขนาดไหน จนกระทั่งพี่ชายปลอมส่งแมสเซจมาแซวว่า "You're in hot PM, sis?" นั่นทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปจากทุกวัน เพราะฉันคุยกับเขาจนลืมแม้กระทั่งเข้าไปในห้องรวม ห้องที่ครอบครัวปลอมมักจะไปคุยกันที่นั่น ทุกคนสงสัยมากว่าฉันหายไปไหน ทั้งๆที่ออนไลน์ เลยส่งพี่ชายมาสืบข่าว ฉันบอกไปว่าคุยกับเพื่อนเรื่องสำคัญมาก เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วฉันจะเข้าไป แต่คืนนั้นฉันก็ไม่ได้เข้าไปในห้องรวม เพราะมัวแต่คุยกับผู้ชายคนนั้นจนถึง 7 โมงเช้า!!ตั้งแต่ 4 ทุ่ม ยัน 7 โมง ตายแห่..มีเรียนแปดโมงนี่หว่า ฉันรีบบอกเขาก่อนที่จะรีบปิดคอมเพื่อไปอาบน้ำ เขาบอกว่าคืนนี้จะมาออนไลน์อีก จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:25:00 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คราวนี้เป็นฉันที่ออนไลน์ก่อน เขามาเลทเกือบสองชั่วโมง แต่ก็ยังคงเข้ามาทักก่อนเช่นเคย ก่อนที่เขาจะมา ฉันคุยอยู่กับผองเพื่อนไซเบอร์อยู่ในห้องรวมเหมือนเช่นทุกวัน แต่พอมีเขามาคุยด้วยแล้ว ฉันก็หายไปจากห้องรวมคราวละนานๆ จนกระทั่งทุกคนในครอบครัวปลอมร่วมใจกันส่งแมสเซจมาแซวนั่นแหละ ฉันจึงให้ MSN ของฉันไป เป็นของจริงที่ฉันใช้คุยกับเพื่อนที่โรงเรียน ซึ่งฉันไม่เคยให้กับคนแปลกหน้ามาก่อนเลย แม้จะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้พิเศษ แต่ฉันก็โกหกตัวเองด้วยการคิดว่า หนีไปคุยกันที่ MSN ครอบครัวปลอมจะได้ไม่ต้องมาแซวอีก เราคุยกันทุกวันอยู่เกือบอาทิตย์ ฉันเพลียมากเพราะไม่ได้นอนเลย เวลาออนไลน์ของเราคือ หกทุ่มถึงเจ็ดโมงเช้า นั่นเป็นเวาลาที่เขาออนได้ และฉันก็ไม่รู้สึกว่าฝืนตัวเอง เพราะปกติฉันก็นอนตีสาม ตีสี่อยู่แล้ว ถึงอยู่ต่ออีกหน่อย แต่ได้คุยกับเขามันก็คุ้ม มีวันนึงเนตที่หอใช้งานไม่ได้ สัญญาณขาดๆหายๆ ฉันร้อนใจมาก ถึงกับยกแลปท๊อปไปที่มหาลัยเพื่อไปใช้ wireless แม้ว่าตอนนั้นจะเป็นเวลาตีสองแล้วก็ตาม! ฉันไปกับเพื่อนเกย์คนนึงเพื่อให้มันขับรถให้ พอออนไลน์ได้ก็ดีอกดีใจยกใหญ่ อวดกับเขาว่า "ฉันขับมอร์ไซต์เข้ามามหาลัยแล้วนะ ทีนี้คุณก็ไม่ต้องทนกับเนตห่วยๆของฉันแล้ว" เขาดูตกอกตกใจมาก "ออกมาข้างนอกตอนตีสองเนี่ยนะ ! ออกมาทำไมเนี่ย รู้ไหมว่ามันอันตราย" แล้วเขาก็สั่งสอนไปยืดยาว ซึ่งมันก็จริงตามที่เขาพูดไว้เลย...ฉันออกมาจากหอพักทำไมดึกดื่นขนาดนี้ อากาศก็หนาวจนจะแข็งตาย (เป็นช่วงหน้าหนาวพอดี)แล้วฉันก็รู้คำตอบ ซึ่งก็คิดว่าตัวเองรู้มานานแล้ว ฉัน"ติด"ผู้ชายคนนี้ ฉันแก้ตัวไปว่า "มหาลัยของฉันสว่างมาก และคนก็พลุกพล่าน ที่สำคัญฉันมากับเพื่อน คุณไม่ต้องห่วงหรอก" เขาบอกให้ฉันเปิดเวบแคม เพราะอยากให้แน่ใจว่าที่ๆฉันอยู่มันปลอดภัยจริง เมื่อเห็นว่ามีคนมากมายเดินกันให้วุ่น เขาก็ดูจะพออกพอใจ สักพัก เพื่อนเกย์ก็ลุกจากคอมของมันมาดูว่าฉันนั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว ฉันรีบปิดหน้าจอลงทันที..รู้สึกอายที่จะบอกคนอื่นว่า ฉันติดผู้ชายทางอินเทอร์เนต ถ่อจากหอตอนตีสองเพื่อมาคุยกับผู้ชาย เพื่อนเกย์ก็มายืนอยู่ข้างหลังสักแป๊ป ฉันแสร้งคุยกับมันโดยไม่สนใจแสงกระพริบสีส้มจากหน้าต่างสนทนากับเขา และเมื่อมันกลับไปเล่นคอมของมันต่อ ฉันก็เปิดมาเจอกับข้อความอันยาวเหยียด "Gosh! คุณมากับเพื่อนผู้ชาย!" แล้วก็บ่นต่อไปต่างๆนาๆ ว่าว่าฉันทำตัวเองให้เสี่ยง แล้วก็ไม่อยากจะนึกภาพตอนที่ฉันขับมอไซต์มาโดยที่มีผู้ชายซ้อนท้าย ฉันนึกสนุกเลยยั่วไปว่า "ฉันไม่ได้ขับ เขาขับต่างหากฉันแค่นั่งให้ชิดแล้วก็เกาะให้แน่นเท่านั้นเอง" แล้วเขาก็เดือดขึ้นมาซึ่งทำให้ฉันสนุกสนานมาก(นังโรคจิต) ฉันรู้ว่าเขาห่วงใยและมันทำให้รู้สึกดีมาก จนฉันแทบจะลืมไปแล้วว่าเคยบอกกับตัวเองไว้ยังไงในตอนแรก ฉันชอบผู้ชายคนนี้ พอๆกับที่(ฉันคิดว่า)เขาชอบฉัน แม้ว่าจะแชทมาหลายปีแล้ว แต่คนนี้แตกต่างจากคนอื่นมาก อย่างที่พูดไว้ว่าเขาฉลาด มีความคิดเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตลก เขาใส่ใจในรายละเอียดของฉัน และก็ดู"จริง"มากกว่าทุกคนที่ฉันเคยคุยด้วย (อาจจะเป็นไปได้ว่าฉันเคยคุยแต่กับพวก chat addictedเหมือนตัวเอง) คือ เขาไม่ออนไลน์ตลอด 24 ชม. เวลาทำงานเขาก็จะไม่ออนไลน์ ผิดกับฉันที่เปิดคอมตลอดเวลา และเมื่อใดที่เขาพักในตอนเที่ยงก็จะออนมาเจอกันบ้าง คุยกันสักครึ่งชั่วโมงแล้วก็ไปทำงาน บางวันก็ทำให้ประหลาดใจโดยการส่งเมลล์มาขณะที่กำลังทำงานอยู่ ส่งวิดีโอตลกๆและเพลงภาษาอิตาเลี่ยนที่ฉันฟังไม่ออก เกือบ 49 ชั่วโมงในแต่ละสัปดาห์ที่คุยกัน เราคุยกันได้ทุกเรื่องไม่เว้นแต่เรื่องศาสนา ทะเลาะกันบ้างเมื่อความเห็นต่าง ส่วนใหญ่ก็จะเรื่องฉันใช้ชีวิตประมาทนั่นแหละ ชอบออกจากหอพักมาตอนดึกๆ แล้วก็มากับเพื่อนเกย์ทุกคืน จนฉันเรียกเพื่อนเกย์มาให้เห็นชัดๆในเวบแคมนั่นแหละ เขาถึงเริ่มเอะใจว่าไม่ใช่ผู้ชายแท้ และพอฉันยอมรับว่าเป็นเกย์ เขาก็ดูจะโล่งใจขึ้นมาก จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:26:09 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันหนึ่งหลังจากที่คุยกันมาได้เกือบเดือน เราออนไลน์กันตามปกติแต่ครั้งนี้ฉันบอกว่าต้องทำรายงานไปด้วยคงโต้ตอบได้ไม่มากนัก เขาไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็ขอให้ฉันเปิดเวบแคม ฉันเลยเปิดทิ้งไว้และทำงานของตัวเองต่อไปโดยที่เขาไมได้กวนเลย ผ่านไปเกือบชั่วโมง ไฟสีส้มกระพริบเพื่อบอกให้รู้ว่าเขาส่งข้อความมาหา ฉันเปิดขึ้นมาอ่าน ต่อไปนี้เป็นบทสนทนาที่ฉันจำได้ค่อนข้างแม่น ถึงแม้จะไม่ถูกร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ใจความสำคัญนั้น ฉันไม่มีวันลืม เขา-ขอกวนเวลาคุณสักครู่ได้ไหม ฉัน-ได้สิ อย่านานนักนะ ฉันต้องเร่งทำงาน เขา-คุณรู้มั๊ยว่าผมชอบอะไรในใบหน้าของคุณที่สุด เอิ่ม..บางที่คนที่ฉันคิดว่าฉลาดก็อาจจะงี่เง่าได้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันเร่งงานอยู่นะยะ มาถามอะไรไร้สาระเนี่ย ฉัน-คุณนั่งดูฉันตลอดเลยเหรอเนี่ย? เขา-เดามาสิ ว่าผมชอบส่วนไหนที่สุด ฉันครุ่นคิด ถ้าให้เดา ผู้ชายที่ flirtผู้หญิงส่วนใหญ่ ชอบพูดว่า I like your eyes..คำชมดาดๆ ฉัน-ตามั้ง เขา-เปล่าไม่ใช่ ผมชอบปากคุณ คำตอบทำให้ฉันสนใจ..สนใจมาก ไม่เคยมีใครสักคนชมว่าปากของฉันสวย ทั้งๆที่มันเป็นส่วนที่ฉันชอบที่สุดในใบหน้าอันเหลาแหย่ของตัวเอง ฉัน-ทำไม เขา-ก็เพราะว่ามันเป็นปากคุณไง.. ฉันเผลอยิ้ม เขา-..นั่นไง แล้วคุณก็ยิ้ม!! ผมเห็นคุณนั่งเครียดตั้งชั่วโมงแล้วนะ ยิ้มบ้างเถอะ หากาแฟดื่มบ้าง แล้วฉันก็ต้องหัวเราะ ร้ายมาก..มุกนี้ ฉัน-ขอบใจนะ แต่ฉันต้องรีบทำให้เสร็จ ไม่งั้นพรุ่งนี้ฉันตายแน่ เขา-งั้นผมไม่กวนแล้ว คิดว่าจะไปนอนแล้ว ฉัน-โอเค ค่อยคุยกันใหม่ละกัน ฝันดี ฉันกำลังจะเปิดหน้ารายงานขึ้นมาทำอีกครั้ง แล้วเขาก็ส่งข้อความมาพอดี เขา-I love you หือ??.... ......... เขา-คุณอาจจะคิดว่ามันงี่เง่านะ แต่ผมก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ นอนไม่หลับถ้าไม่ได้คุยกับคุณ ผมนั่งยิ้มกับอีเมลล์ที่คุณส่งมา ฟังเพลงของคุณโดยที่ไม่เข้าใจ และก็เริ่มมั่นใจจนกระทั่งวันนี้ และผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณก็ชอบผมใช่ไหมล่ะ ฉันยังตกใจอยู่มาก ไม่มีใครเคยบอกรักฉันเลยไม่ว่าจะในโลกไซเบอร์หรือชีวิตจริง ในตอนนั้นใจฉันเต้นแรงมาก จนลืมคิดว่า การพิมพ์ว่า"ผมรักคุณ"นั้นมันง่ายขนาดไหน ใครๆเค้าก็ทำกัน แต่ตอนนั้นฉันตื่นเต้นจริงๆ ฉัน-อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันชอบคุณ เขา-ไม่รู้สิ ก็แค่รู้สึก ฉันไม่ได้ตอบอะไร ไม่ได้บอกไปว่ารู้สึกยังไง แต่เฉไฉไปพูดเรื่องอื่นแทน เขา-เอ้อ จริงสิ คุณไม่เคยเห็นหน้าผมเลยใช่ไหม ฉัน-อืมใช่ เขา-ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าคุณจะชอบผม ก็คุณไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับผมเลยนี่ เป็นผมที่ต้องบอกเองตลอด แล้วเขาก็เปลี่ยนรูปดิสเพลย์ จากที่แต่ก่อนเป็นรูปเป็ดสีเหลืองๆ สักพักมันก็ขึ้นรูปของผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาคมคายมากและตาสีอ่อน แต่ต้องรักษาอาการเอาไว้ไม่ให้ดูสะดิ้งเกินไปนัก จึงไม่ได้ชมเขาออกไป และนั่นเป็นครั้งแรก ที่ฉันได้เห็น(ที่เขาบอกว่า)รูปของเขา แต่มันไม่ได้เกิดผลอะไรกับฉันมากนัก เพราะตอนนั้นในหัวฉันเต็มไปด้วยคำว่า I love you จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:26:59 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากวันนั้นเราก็ยังคุยกันตามปกติ เขาหวานมากขึ้นและบอกรักทุกครั้งที่คุยกัน แต่ฉันไม่เคยบอกกลับไปเลย เพราะฉันยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองตกหลุมรักผู้ชายที่อาจจะไม่มีตัวตนจริงๆ เขาเปิดเผยมาก ตรงข้ามกับฉันที่-โดยนิสัย-ค่อนข้างปิดตัวเอง ฉันจะเล่าเฉพาะสิ่งที่เขาถามเท่านั้น เขาบอกว่า เขาอยู่กับแม่ที่ไคโร มีแมวหนึ่งตัว เขาเคยมีแฟนเป็นคนไทย(ฉันได้ดูรูปด้วย หน้าตาสวยมาก) ฉันเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง ทั้งเรื่องครอบครัว เพื่อน และความรัก ฉันไม่เคยมีแฟน แต่ออกเดทบ้าง นั่นทำให้เขาประหลาดใจว่า ทำไมฉันถึงไม่เคยมีแฟนเลย ฉันบอกไปว่า "คุณก็ไปถามผู้ชายพวกโน้นสิ มาถามฉันแล้วฉันจะรู้ได้ยังไง" มีอีกเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันประทับใจ คืนหนึ่งฉันต้องไปทำงานกับเพื่อนที่มหาลัย ฉันคุยกับเขาไปด้วย เมื่อเวาลามาถึงตีสาม เขาก็บอกว่า เขา-ผมจะนอนเร็วนะคืนนี้ เพราะพรุ่งนี้มีประชุม ฉัน-โอเค เดี๋ยวฉันจะกลับห้องแล้ว เขา-เคธี(นามสมมติของเพื่อนเกย์คนนั้น)มากับคุณด้วยรึเปล่า ฉัน-เปล่า ฉันกลับคนเดียว แต่ไม่น่ากลัวหรอก เพราะมีไฟสว่างตลอดทางเลย เขา-งั้น คุณกลับห้องตอนนี้เลย ถึงห้องแล้วออนไลน์ด้วย ผมจะรอจนกว่าคุณกลับถึงห้องก่อน ฉันรับปาก ก่อนที่จะปิดคอมแล้วหันไปคุยกับเพื่อน ทุกคนหิวโหยมากเพราะเราทำงานกันทั้งคืน จึงชวนกันไปหาอะไรกินก่อนแยกย้าย ฉันนั่งเม้ากับเพื่อนจนลืมเวลาไปซะสนิท ฉันถึงห้องเวลาตีห้า ลืมที่บอกกับเขาไปเลย แต่ฉันก็เปิดคอมด้วยความเคยชิน มันออนไลน์อัตโนมัติ ข้อความเด้งขึ้นมาทันที ต่อว่าฉันใหญ่ ตอนนั้นแหละที่ฉันเพิ่งนึกได้ว่าคุยอะไรกันไว้ แต่ก็รู้สึกปลื้มใจที่เขาก็ยังอุตส่าห์รอ จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:27:46 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อีกเหตุการณ์ที่ฉันยังจำได้ดีก็คือ เขาบอกว่าต้องไปทำงานที่ประเทศแอลจีเรีย สาม สัปดาห์ ฉันเข้าอกเข้าใจ และอวยพรให้เขาเดินทางโดยปลอดภัย แต่เขากลับโกรธมาก เขา-ผมบอกว่าจะไม่อยู่สามสัปดาห์นี่คุณพูดแค่ "โชคดี"เหรอ อ้าว..งงสิ จะให้ฉันพูดว่าอะไรได้อีก เขา-สามสัปดาห์ที่เราจะไม่ได้คุยกัน แต่ดูเหมือนคุณไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลย ฉัน-แล้วจะให้ฉันทำยังไง ก็มันเป็นงานของคุณนี่ ถ้าฉันบอกว่าอย่าไป คุณก็จะไม่ไปงั้นเหรอ ผิดพลาดไปซะแล้ว ประโยคนั้นของฉันทำให้เขาโมโหซะใหญ่โต เราทะเลาะกันหนักยิ่งกว่าทุกครั้ง โดยปกติแล้วฉันเป็นคนดื้อดึง ไม่ว่าเถียงกันเรื่องอะไร เขาก็จะยอมให้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้ผล เขาโมโหมากจริงๆ ฉันเบื่อที่จะเถียงแล้ว ฉัน-คุณไปนอนเหอะ ฉันว่าคุยกันแบบนี้ไม่รู้เรื่องหรอก เขา-คุณไล่ผม? ได้!ผมไปล่ะ แล้วเขาก็ออฟไลน์ออกไปเลย ปกติแล้วเวลาเถียงกัน ฉันจะดื้อดึงรั้งไว้ให้คุยกันจนรู้เรื่อง ฉันไม่สามารถไปนอนได้โดยที่ยังมีเรื่องค้างคาใจ มีแต่เขาซะอีกที่จะออฟไลน์ทุกครั้ง เดาว่าเพื่อไปสงบสติอารมณ์ แล้วก็จะออนไลน์เข้ามาใหม่ เมื่อใจเย็นลงแล้วก็จะคุยกันรู้เรื่องขึ้น แต่วันนี้คงทำให้เขาแปลกใจมาก เพราะฉันเป็นคนไล่เขาให้ไปซะเอง แล้วเขาก็ไปจริงๆด้วย ฉันคิดในใจว่า..ทำเป็นงอน เดี๋ยวก็ออนไลน์มาอีก คอยดูเหอะ(มั่นใจในตัวเองมาก 555) แล้วก็จริงดังคาด เขากลับมาใหม่ในอีกหนึ่งชั่วโมง เขา-คุณใจร้ายมาก ฉัน-ไม่เข้าใจว่าฉันใจร้ายตรงไหน เขา-ไม่เศร้าใจเลยเหรอที่จะไม่ได้คุยกับผม ฉัน-บอกเหตุผลไปแล้วนี่ แล้วเราก็ตั้งต้นจะเถียงกันอีกหน แต่คราวนี้ฉันรู้สึกตลกมากกว่า เพราะเขาเหมือนเด็กมาก ทั้งที่แก่กว่าฉันตั้งหลายปี พูดไม่รู้เรื่องและวกไปวนมาอยู่ที่เดิม ไม่ฟังอะไรเลย จนในที่สุดก็เข้าอีหรอบเดิม คือจะออฟไลน์หนีไป..ไปเลย ฉันไม่รั้งด้วย เขา-ผมจะไปนอนล่ะ! ไปเลย ชิ่วๆ..ฉันไม่ตอบอะไร แต่เขาก็ไม่ไปสักทียังพิมพ์ข้อความมาเรื่อยๆ ยาวเหยียด ฉันนั่งอ่านไปขำไป เริ่มรู้สึกว่าครั้งนี้เขาก็คงโมโหมากจริงๆ ฉันจึงตัดบทขึ้นด้วยไม้ตาย ฉัน-Just go. You need to sleep bfore taking a flight. Good night and luv you. เขา-What!? What did you say? แล้วก็พิมพ์ถามมาอีกเยอะ แต่ฉันก็ไม่ได้บอกซ้ำอีกหน ฉันถือว่าตัวเองชัดเจนไปแล้ว เป็นครั้งแรกที่ฉันบอกไปอย่างนั้น เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงและในโลกไซเบอร์ เขาดูดีอกดีใจ คงลืมไปแล้วว่าโกรธฉันอยู่ (และก็สารภาพว่าเรื่องไปแอลจีเรียแต่งมาเพื่อลองใจ บ้าบอมาก) ผ่านไปสองเดือนที่คุยกันทุกวัน ฉันยอมรับว่าคิดถึงเขาตลอดเวลา บางทีก็จะนั่งยิ้มคนเดียวเมื่อคิดถึงบทสนทนา เราชอบเล่นเกมเกมหนึ่ง เขาบอกว่าฉันไม่ค่อยยิ้ม ยิ่งเวลาที่ต้องทำงานไปด้วย เขาจึงคิดเกมขึ้นมาว่า เขาจะเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ถ้าทำให้ฉันยิ้มได้ก็ถือว่าเขาชนะ(ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเอาชนะกันไปทำไม ทั้งๆที่ของเดิมพันก็ไม่มี) แต่อย่างที่บอกว่าฉันหัวรั้นและชอบเอาชนะ ฉันจึงยอมรับปากเล่นเกมนั้น และหลายๆครั้งฉันก็กลั้นหัวเราะได้ จนเขาต้องยอมแพ้ แต่บางเรื่องของเขามันก็ตลกซะจนฉันต้องยอมแพ้บ้าง เราเล่นเกมนี้อยู่บ่อยๆ จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:28:32 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กระทั่งคืนหนึ่ง เราคุยกันเรื่องเกมอีกครั้ง เก็บเอามาคิดแต้มกันอย่างจริงจัง ฉันเถียงเอาเป็นเอาตายว่าฉันชนะมากกว่า(ทั้งๆที่รู้ดีว่าเขาทำได้ดีกว่า) เขา-ถ้าคุณอยากจะชนะมากขนาดนั้น ผมก็ยอมให้คุณเหมือนที่ยอมเสมอนั่นแหละ ฉัน-ดีมาก เขา-งั้นในฐานะของผู้แพ้ ผมจะเลี้ยงข้าวคุณ ฉัน-ดี ฉันกินเยอะมากนะ เขา-ไม่ต้องห่วง ว่าแต่คุณยอมรับปากที่จะไปทานข้าวเย็นกับผมแล้วใช่ไหม ฉัน-หมายความว่าไง เขา-ก็หมายความว่า..ผมจะไปหาคุณ จะไปเมืองไทย ฉันตกใจมาก นี่มันมากเกินไป..มากกว่าที่เคยคิดไว้ และสิ่งต่างๆที่เคยบอกตัวเองเอาไว้ตั้งแต่ต้นได้กลับมาอีกครั้ง นี่ฉันกำลังจะไปพบกับผู้ชายแปลกหน้าที่รู้จักทางอินเทอร์เนต คนที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน คนที่รู้จักกันเพียงเพราะคีย์บอร์ด ฉัน-คุณไม่ได้คิดจะมาจริงๆใช่ไหม เขา-ไปจริงสิ ทำไมเหรอ ฉัน-ฉันจะไม่ไปพบคุณหรอก ! คงคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เราทะเลาะกันอีกครั้ง เขา-คุณล้อเล่นใช่ไหม ผมคิดว่าคุณรักผม แล้วทำไมเราไม่ทำให้มันเป็นจริงล่ะ ฉัน-ฉันชอบเวลาที่คุยกับคุณนะ แต่มันเร็วเกินไป เขา-เร็ว? ผมไม่ได้มีเวลามากแล้วนะ ผมอายุ 28 อยากแต่งงาน มีลูก และอยากอยู่กับใครสักคน คนที่ผมคิดว่าใช่ โอวววว...คิดไปไกลขนาดนั้นได้ยังไงฟระเนี่ย ฉัน-ฉันยังเรียนไม่จบและยังเด็กเกินไปที่จะทำแบบนั้น และด้วยความแปลกใจ เขาหัวเราะ เขา-โธ่ ขอโทษ งั้นไม่ต้องไปไกลถึงแต่งงานก็ได้ ผมแค่อยากรู้จักกับคุณให้มากขึ้นกว่านี้ ฉัน-เราทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ได้นี่ เขา-ทำไม ผมไม่เข้าใจเลย คุณยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ ฉันกลืนน้ำลาย ซวยแล้วตู..แล้วฉันก็พิมพ์ตอบไป คำที่ฉันจะไม่มีวันลืม ฉัน-I dont bliv in love from cyber space ..... ........ เขา-งั้นคุณมาคุยกับผมทำไม เสียเวลากันทำไมตั้งหลายเดือน แค่สองเดือนเอง..ฉันคิด แต่มันก็ไม่ใช่"แค่"หรอก ฉันรู้สึกผูกพันธ์กับเขามากแล้วตอนนี้ แต่ฉันก็ไม่สามารถฝืนความคิดของตัวเองได้เช่นกัน ฉันกลัวการหลอกลวง กลัวว่าเขาจะไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิด ทุกอย่างที่เขาทำ ทุกอย่างที่เขาบอกมันอาจจะเป็นการโกหกทั้งหมดเลยก็ได้ และในทางกลับกัน เมื่อพบกันแล้ว เขาคิดว่าฉันไม่เหมือนกับที่คิดเอาไว้ ตัวจริงของฉันไม่ได้สวยและตลกอย่างที่เขาเคยเห็น ฉันก็คงรับกับความผิดหวังนั้นไม่ได้เหมือนกัน ฉันไม่ตอบอะไรกลับไป แล้วก็เป็นเขาเองที่พิมพ์มา เขา-ผมรู้แล้วตอนนี้ คุณต้องการเวลาเพื่อทบทวน ฉันยังคงเงียบอยู่ แต่ก็อ่านอยู่ตลอด เขา-เราควรจะห่างกันสักพัก ผมคิดว่ามันคงดีสำหรับผมเองเหมือนกัน จะได้รู้ว่าผมรักคุณจริงๆ หรือเปล่า คุณชอบเล่นเกมนี่ ใช่ไหม? งั้นเราลองมาเล่นเกมกัน ไม่ต้องคุยกันสักอาทิตย์นึง ถ้าใครเป็นฝ่ายส่งแมสเซจก่อนก็ถือว่าแพ้ ถ้าคุณแพ้ คุณต้องยอมมาเจอกับผม แต่ถ้าผมแพ้ ผมจะทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ ฉัน-คุณแน่ใจเหรอ อย่าลืมนะว่าฉันหัวรั้นและชอบเอาชนะขนาดไหน คุณจะแพ้แน่ๆอยู่แล้ว เขา-ผมไม่คิดว่าอย่างนั้นหรอก ถึงทุกครั้งผมจะยอมแพ้คุณ แต่ครั้งนี้จะแพ้ไม่ได้ ผมก็เป็นลูกผู้ชายคนนึงเหมือนกัน แล้วเราก็จากลากันในคืนนั้น ด้วยคำตกลง ฉันนอนลืมตาทั้งคืน ไม่รู้ว่าเรื่องจากโลกอินเทอร์เนตเข้ามาทำให้คิดหนักได้ยังไง จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:29:12 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 9 และวันแรกก็เริ่มขึ้น ฉันออนไลน์เหมือนทุกวัน จนถึงเวลาประจำที่เขาออนไลน์แล้ว แต่ก็ไม่เห็นเขา มันอดใจหายไม่ได้ที่คนคุยกันทุกวันมาตั้งสองเดือน อยู่ดีๆก็หายไป แต่ความรู้สึกนั้นมันก็ไม่ทรมานเท่าตอนที่เห็นชื่อเขาเด้งขึ้นมาตอนตีสอง ใจเต้นแรงและทำได้แต่มองชื่อเขาบนลิสต์เท่านั้น สักพักเขาก็เปลี่ยนข้อความส่วนตัว "First day..Feel like being in hell" อูวววว...คันไม้คันมือ อยากไปเซย์ไฮมาก ด้วยความทนง ฉันจึงเปลี่ยนชื่อบ้าง แต่ต้องไม่แสดงออกว่าเราโหยหา ฉันเลือกประโยคที่คาดเดาได้ยาก "Cold, dark and mysterious" เขาก็คงนั่งจ้องชื่อเอ็มฉันเหมือนกัน เขาเปลี่ยนทันที "Cold? It's me who has to feel so cold!" หน็อยย.. ยังไม่ยอมแพ้อีก ดีล่ะ ฉันเปลี่ยนอีกครั้ง "Hell isnt that cold" แล้วเนตที่หอก็หลุดอีกครั้งเหมือนที่มันเป็นมาตลอด แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้บึ่งมอไซต์เข้ามหาลัยอีกแล้ว ฉันนอนแล้วครุ่นคิด วันที่สอง เริ่มต้นเหมือนเดิม เปลี่ยนชื่อเอ็มโต้ตอบกันไปมา แล้วก็ออฟไลน์จากกันไป วันที่สามฉันไม่ได้ออนไลน์ทั้งคืน เพราะไปงานวันเกิดเพื่อน จนกระทั่งถึงวันที่สี่ ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ทำไปเพื่ออะไรกันเนี่ย แทนที่จะได้คุยกันให้เข้าใจ เอาแต่เปลี่ยนชื่อประชดกันแบบนี้ มันจะได้อะไรขึ้นมา ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ฉันตั้งใจแล้วว่าวันนี้จะคุยกับเขา แต่ยังดีที่เข้าไปเช็คอีเมลล์ซะก่อน.. เมลล์ no subject มาจากเขา รีบเปิดอ่านทันที "ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าผมยังไม่ได้แพ้นะ ผมไม่ได้ Say hiกับคุณ เพียงแค่ส่งอีเมลล์เท่านั้น" ฉันต้องหัวเราะให้กับความเจ้าเล่ห์นี้ ข้อความในอีเมลล์สั้นไม่กี่บรรทัด ดูเหมือนว่าเขาต้องการดูเชิง และจบอีเมลล์ว่า what's 'cold, dark and mysterious'? ฉันตอบไปสั้นๆว่า "You" เขาตอบมาทันทีเหมือนกัน "It's you, not me!" ฉันตอบไปอีก "who chose this game,then?" และก็โต้ตอบกันไปมาอย่างงี้ ไม่ได้ต่างจากคุยเอ็มกันเลย ในใจฉันรู้นะว่ามันไร้สาระ แต่ก็รู้สึกสนุกแล้วก็ดีใจที่ได้คุยกันอีกครั้ง ตอนแรกที่ตกลงเล่นเกมนี้กัน เขาดูจริงจังมากซะจนคิดว่าเราจะไม่ได้คุยกันอีกแล้ว จนมาถึงอีเมลล์ฉบับสุดท้าย เขาบอกว่าเขาทรมานและไม่คิดว่าเกมนี้จะเกิดประโยชน์อะไรนัก ฉันเลยบอกให้ยกเลิกเกมนี้ มาคุยกันดีๆเถอะ ถ้ามาทัก ฉันก็จะไม่คิดว่าคุณแพ้หรอก แล้วเขาก็มาทัก เราคุยกันไม่นานนัก เหมือนกับว่ายังไว้ตัวอยู่ทั้งสองคน เราไม่ได้พูดถึงความรู้สึกของตัวเองมากนัก อาจจะเป็นเพราะไม่อยากเปิดเผยให้อีกฝ่ายรู้ก็เป็นได้ จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:29:58 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วันถัดมา ฉันเข้าไปทักเขาก่อน สร้างความแปลกใจให้เขาเล็กน้อย บทสนทนาก็เริ่มจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว จนเขาสารภาพว่า ในวันแรกที่ออนไลน์กันทั้งคู่แต่ไม่ได้คุยกันนั้น เขาทรมานมาก เหมือนอะไรมันหายไป แล้วก็ถามกลับว่า ฉันรู้สึกยังไงบ้าง ซึ่งฉันก็ตอบไปตามความจริง ฉัน-ฉันก็ทรมานนะ อยากคุยกับคุณมาก แต่ก็จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด พอวันที่สองก็ยังทรมานอยู่แต่น้อยกว่าวันแรก วันที่สามฉันไปปาร์ตี้กับเพื่อน เลยช่วยขจัดเรื่องคุณออกไปได้สักพัก แล้วพอวันที่สี่เราก็ตอบอีเมลล์กัน เขา-แสดงว่าคุณอยู่ได้สบาย? ฉัน-ก็ไม่เชิงหรอก เขา-คุณต้องการเวลามากกว่านี้ไหม ฉัน-จะเล่นเกมอีกแล้วเหรอ เขา-It's for you only, not me, I already knew my heart. เอาล่ะ คุณต้องการเวลานานขนาดไหน ฉัน-บ้ารึเปล่าเนี่ย เขา-หนึ่งเดือนเป็นไง? ฉันเริ่มโมโหแล้วตอนนั้น แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาไม่ทิ้งไปจริงๆหรอก ทนไม่ได้หรอก คอยดู ฉัน-ก็ได้ หนึ่งเดือน แล้วเขาก็หายไป.... จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:30:33 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนแรกฉันนึกโมโห เขาไม่ออนไลน์เลย ฉันมีเขาอยู่ในทุกโปรแกรมที่มี แต่เขาไม่ออนไลน์เลย พอดีกับช่วงนั้นฉันสอบกลางภาค จากการที่ฉันติดแชทจนขาดเรียนวิชาตอนเช้าหลายครั้ง ฉันต้องอ่านหนังสือหนัก และพาตัวเองออกมาจากโลกไซเบอร์ โดยบอกกับครอบครัวปลอมตามความจริงพวกเขาก็คงจะชินกับการหายตัวไปของฉันแล้ว เพราะตอนที่ฉันคุยกับเขาคนนั้น ฉันไม่ได้คุยกับใครคนอื่นเลย รวมถึงห้องรวมกับเพื่อนพ้องด้วย วันเวลาผ่านไปจนสอบเสร็จ ฉันไม่ค่อยได้คิดถึงผู้ชายคนนั้นมากเท่าเมื่อก่อน ในชีวิตจริงฉันยังมีเพื่อน ยังได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ ไม่ได้มีเวลาหมกมุ่นกับอินเทอร์เนตเหมือนเดิมแล้ว แม้จะเข้าไปคุยกับครอบครัวปลอมบ้างเป็นครั้งคราว แล้ววันหนึ่งเขาก็ออนไลน์ เราทักทายกันตามปกติ ฉันถามสารทุขก์สุกดิบว่าหายไปไหนมา คุยกันไปได้สักพัก เขาก็ถามขึ้น เขา-หนึ่งเดือนแล้ว คุณคิดอะไรได้รึยัง ฉันงง..พูดเรื่องอะไรหว่า แต่แล้วก็คิดขึ้นได้ เขายังไม่ลืมที่เคยบอกเอาไว้ แต่การถามครั้งนี้ดูไม่จริงจังอะไรมากนัก เหมือนกับว่าที่เขาหายไปก็เพื่อไปทำธุระของตัวเองเหมือนกัน ไม่ได้นั่งรอการตัดสินใจของฉันหรอก ฉันเลยพูดแหย่ไป ฉัน-ยัง ฉันต้องการอีกซักเจ็ดเดือน เขา-โอเค ถ้างั้นก็..อีกเจ็ดเดือน ฉัน-จะบ้าเหรอ คุณจะหายไปอีกแล้วเหรอ เขา-ก็ใช่ไง คุณเลือกเองไม่ใช่เหรอ ฉันคิดไปเองว่าเขาไม่คิดจริงจัง แล้วฉันก็คิดผิด ฉัน-ไม่ต้องไปหรอก คุยกันให้รู้เรื่องวันนี้เลย เขา-ว่ามาเลย ฉันไม่เคยคิดว่าต้องมาให้คำตอบกระทันหันเช่นนี้ ฉันไม่ได้เตรียมประโยคใดๆมา แต่จากความรู้สึกของตัวฉันเองในตอนนี้ ฉันคิดว่าตัวเองไม่ได้รักเขาหรอก(จะรักได้ไง หน้าตาก็ไม่เคยเห็น) ที่ฉันชอบคุยกับเขาเป็นเพราะฉัน"ติด"เขาต่างหาก มันก็คงเหมือนกับติดยา ติดเหล้านั่นแหละ และฉันก็คิดว่าตัวเองเลิกได้ ฉัน-ฉันยืนยันคำตอบเดิม เหมือนกับเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว เขา-เหมือนกับที่คิดไว้เลย...ผมเหนื่อยแล้ว วันนี้คุยให้ชัดเจนไปเลย ผมจะไม่ออนไลน์อีกแล้ว จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:31:11 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฉันรู้สึกใจหาย เพราะเขาดูจริงจังมาก แต่ในขณะเดียวกันฉันก็ยังคิดว่าเขาจะลองใจอีกหรือเปล่า อาจจะไม่ เพราะหนึ่งเดือนเขาก็ยังทำมาแล้ว ครั้งนี้อาจจะพูดจริงก็ได้ ฉัน-คุณจะไปไหน เขา-ไม่ได้ไปไหน แต่ผมทำใจให้คุยกับคุณต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ผมรู้ตัวแต่แรกแล้วว่าที่ต้องคุย ก็เพราะผมชอบคุณ และต่อมาก็รักคุณ แต่เมื่อคุณไม่ได้คิดแบบนั้น มันก็เปล่าประโยชน์ ผมรู้แล้วว่าคุณอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องมีผม และผมก็ควรจะให้โอกาสตัวเอง ด้วยการไปเจอคนอื่นบ้าง ฉัน-..... ด้วยความปะหลาดใจ เขาขอดูเวบแคม ซึ่งฉันไม่ได้ปฏิเสธ เขา-เฮ้ ไม่ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นน่า ฉัน-ฉันเปล่า เขา-เอาล่ะ... ฉันรอให้เขาพิมพ์ รู้สึกกระตุกในท้องและใจหาย บทสนทนาต่อไปนี้เป็นความทรงจำที่ชัดเจนที่สุด ฉันคิดว่าจำได้ทุกประโยค เขา-I'm so glad I found you, talked to you and shared moments together ฉันนิ่งเงียบและอ่าน เขา-You know, why I never say goodbye to you?... เป็นความจริง มีหลายครั้งก่อนจะออฟไลน์แล้วฉันบอกว่า goodbye เขาจะดุ แล้วบอกว่า แค่ bye ก็พอ ห้ามบอกว่า goodbye อีก..ตอนนี้มันกลับมาเตือนความทรงจำแล้ว รู้สึกว่าขอบตาเริ่มร้อน ...Because I'd never felt like leaving you. But now it's time, I have to say it Goodbye แล้วฉันก็ร้องไห้ น้ำตามันไหล ฉันใช้มือเช็ดน้ำตาแล้วปิดเวบเคมทันที ไม่น่าเชื่อ..ความรู้สึกที่ฉันคิดว่ามันปลอม ทำให้ฉันร้องไห้ ทั้งที่ในชีวิตจริงฉันไม่ได้ร้องไห้บ่อยนัก ออกจะใช้ชีวิตร่าเริงเป็นสุขดี เขา-ปิดกล้องทำไม คุณร้องไห้? ฉัน-ใช่สิ เขา-คุณเพิ่งจะร้องเหรอเนี่ย ผมร้องไปหลายครั้งแล้วนะ ฉันตัดสินใจว่าจะไม่ตอบอะไรไปอีก จะปล่อยเขาไป เมื่อเห็นว่าฉันคงไม่ตอบอะไรอีกแล้ว เขาก็อวยพรอะไรก็จำไม่ได้มากนัก แล้วหลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ออนไลน์อีก จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:32:12 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฉันคิดอะไรได้หลายๆอย่างในคืนนั้น ฉันปล่อยให้ตัวเองอยู่ในโลกไซเบอร์มากเกินไป จนทำให้มันมีอิทธิพลกับชีวิตจริง ฉันตัดสินใจที่จะถอยออก เพื่อป้องกันเหตุการณ์แบบนี้ไม่ให้เกิดขึ้นอีก เพราะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอและไม่มั่นคง ซึ่งฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว ต่อมา ฉันบอกลากับครอบครัวปลอม บอกว่าฉันจะออกจาก chat world อาจจะตลอดไป ทุกคนดูอาลัย โดยเฉพาะพี่สาวชาวฟิลิปปินส์และพี่ชายชาวเบลเยี่ยมที่ฉันผูกพันธ์มากเป็นพิเศษ ฉันถึงกับน้ำตาซึมอีกหน กล่าวลา และuninstallโปรแกรมแชททั้งหลายแหล่ออกจากเครื่อง (เหลือไว้แค่ MSN ถึงแม้จะมีชื่อของเขาอยู่ในลิสต์ แต่เขาก็ไม่ได้ออนไลน์อีก) นี่คงเป็นประบการณ์ที่ฉันคิดว่าใกล้เคียงความรักที่สุดแล้ว ฉันชอบคนค่อนข้างยาก แต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังทำให้ฉันชอบได้ และก็ไม่รู้ว่าถูกหรือผิดที่ฉันปล่อยมันไป แม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลย ฉันยังรอฟังเรื่องราวของคนอื่นๆ อยู่นะคะ ทั้งที่สมหวังและไม่สมหวังเลยค่ะ^^ จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 02:32:44 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห...ยาวมากยังอ่านไม่จบ แต่จะบอกว่า มีจริงค่ะ คนสมหวังก็เยอะ แต่คนผิดหวังเราว่ามีเยอะมากกว่านะคะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 9 มิ.ย. 52 02:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โหย กว่าจะอ่านจบ อย่างคุณ เค้าเรียกว่า Addictive ไม่ใช่รักหรอกค่ะ อินเตอร์เน็ตก็แค่หนทางนึง ที่แต่ละคนอยู่ไกลข้ามขอบฟ้ามาเจอ มาคุยกัน ไม่ใช่ "พระพรหม" ที่มาลิขิต แต่กว่าสองคนจะมาเจอมาอยู่กันได้ มันต้องผ่านอะไรหลายๆอย่าง บางคู่ก็ง่าย มัน click แค่คำทักคำเดียว  อีกหลายๆคู่ทุกอย่างดูเหมือนจะดี แต่แต่งแล้วก็ ต่างคนต่างเฝ้าหน้าจอคอมคนละตัว คุณอายุยังน้อย ยังได้มีโอกาสเจออีกเยอะนะคะ จากคุณ : pixp - [ 9 มิ.ย. 52 03:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มันมีทั้งจริงและหลอก การแซตอะไรก็เขียนได้ แต่ว่า จขกท ได้ดูเวปแคมหรือเห็นตัวเค้าจากแคมมั้ย บางที่อีกฝ่ายอาจจะแค่หลอกเราได้ จริงๆแล้วถ้ารู้สึกชอบก็คุยกันต่อได้นะ แล้วให้เค้ามาเที่ยวไทย ดูตัวเป็นๆ แล้วคบไปอีกซักระยะ ทดสอบหลายๆอย่าง ขอเอาใจช่วยนะค่ะ จากคุณ : Cutie_May - [ 9 มิ.ย. 52 03:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ มาม่าน้ำข้น ขอบคุณที่เข้ามาดูนะคะ ^^ คุณ pixp มันก็คงจะจริงอย่างที่คุณว่าแหละค่ะ ฉันรู้ตัวว่าติดเขามากเกินไป แต่เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้ว ตอนนี้อายุอานามก็พอสมควร ถ้าเป็นตอนนี้ ฉันไปเจอทันทีเลยเอ้า (เปิดโอกาสให้ตัวเองสุดๆ ฮาๆ) คุณ Cutie_May ฉันไม่เคยขอดูรูปหรือเวบแคมเค้าเลยค่า อาจเป็นเพราะมันเป็นสโลแกนของตัวเองตั้งแต่ต้นว่าจะไม่เอาเรื่องหน้าตาหรือข้อมูลมาเกี่ยวข้อง (แชทเอามันส์อย่างเดียว..ว่างั้น555) ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจริงหรือหลอก ฉันเลือกที่จะไม่ค้นหาค่ะ ปล่อยให้มันเป็นปริศนาแบบนี้ล่ะ เอาไว้เสียดาย+โล่งอกเล่น จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 03:24:26 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณซวยแต่ไม่สวย  จริงๆดิฉันก็มี ปสก คล้ายๆนะ แชทกับคนไทยนี่แหละทุกคืน ตอนนั้นรู้สึกติด(ใจ)แต่ไปเจอตัวจริง แล้วมันไม่ใช่หนะแบบที่จินตนาการไว้  :-) จากคุณ : pixp - [ 9 มิ.ย. 52 03:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตกลงไม่ได้เจอกันหรือคะ สงสารเค้าจังเลย เขียนต่ออีกสิคะ please please จากคุณ : talentedpink (talentedpink) - [ 9 มิ.ย. 52 03:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 555 เจอตัวจริงแล้วไม่ใช้ 55555555555555555555555555555555555555555555555555 เจอมาแล้ว เหมือนกัน - -" จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 9 มิ.ย. 52 03:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รักแท้ออนไลน์มีจริงค่ะ จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา - [ 9 มิ.ย. 52 03:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับตัวเองไม่ได้เจอเนื้อคู่ออนไลน์ แต่รักออนไลน์เคยมีเหมือนกันค่ะ คบกันตั้งแต่เรียนปีหนึ่งมหาวิทยาลัย จนจบเลย... แต่ไม่เคยเจอตัวจริงกัน คุยผ่านเน็ตกับโทร แต่ก็ได้เจอกันตัวเป็นๆ ก็ตอนที่พาแฟนปัจจุบันไปเจอด้วย ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันค่ะ ตัวจริงหล่อซ้า คิดแล้ว เสียดายจัง......อิอิ จากคุณ : thaispicy - [ 9 มิ.ย. 52 04:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านได้แค่นิดเดียว ง่วงแล้วพรุ่งนี้มาอ่านใหม่ จากคุณ : มนชิจัง - [ 9 มิ.ย. 52 04:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ แม้จะยาวมาก อ่านจบน้ำตาไหลพรากๆผ่านจอสี่เหลี่ยม (อินจัด) เพราะเป็นคนเซ้นซิทีฟ คุณเขียนเล่าประสบการณ์ได้ดี เรื่องราวต่อเนื่อง น่าเป็นนักเขียนนะคะเนี่ย เปิดเข้ามาอ่าน เพราะเคยมีประสบการณ์รักออนไลน์ ที่ไม่เคยจะสมหวัง ปกติเข้าพันทิพย์เคยแต่อ่านอย่างเดียว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เขียนแสดงความคิดเห็น ...ที่จริงอาจจะเป็นเพราะไม่ได้เป็นสมาชิกเลยโพสไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้มีบัตรผ่านชั่วคราวแล้ว ดีจัง เลยได้ร่วมเขียนกะเค้าบ้าง จากคุณ : ใครคนหนึ่ง - [ 9 มิ.ย. 52 05:05:47 A:72.185.124.99 X: TicketID:219456 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กำลังสนุกอยู่เลย ไม่น่าจบแบบนี้ รออ่านต่อนะคะ ขนาดดึกดื่นพี่ก็ไม่นอน รอนั่งอ่าน อยู่ง่ะ ไม่อยากให้จบอย่างนี้เลย ในโลกไซเบอร์ มีทั้งจริง และไม่จริง บางคนโชคดี เจอคนรักตั้งแต่แช็ต ครั้งแรก และสุดท้ายแต่งงาน บางคนโชคร้าย เจอคนหลอกตั้งแต่ครั้งแรก (แต่มันเป็นประสบการณ์) เคยมีประสบการณ์ ตกหลุมรัก แบบนี้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ และรู้สึก เค้ามีอิทธิพลต่อชีวิตเรามากๆ คิดถึงตลอดเวลา มีกำลังที่จะทำงาน หรือ ทำอะไรก็แล้วแต่ มีความสุข ที่ได้คิดถึงเค้า อ่านเรื่องของ จขกท. ก็นึกถึงตัวเอง แต่พี่ไม่อยากให้จบอย่างนี้ เลย เปิดใจซักนิด แล้วเรียนรู้กันให้มากขึ้น ถ้ามันไม่ใช่จริงๆ เราก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้นิ คุณ จขกท. ยังเจอเพื่อนแท้บ้าง ไม่แท้ บ้าง ในโลกอินเตอร์เน็ตเลย ในชีวิตจริง เพื่อนเรียน เพื่อนทำงาน เราก็ยังเจอ ทั้งเพื่อนแท้ และไม่แท้ ทั้งๆ ที่เราก็เจอกัน เห็นหน้ากันทุกวัน ( มันไม่ได้ต่างกันเท่าไรหรอก ในความคิดพี่ แม้จะเจอกันทุกวันยังหลอกกันได้เลย จริงป่ะ ? ) จริงอยู่ น้องยังอายุน้อย ชีวิต ยังอีกยาวไกล แต่อะไรดีๆ มันไม่มีเข้ามาในชีวิตง่ายๆ นะ ไม่เสียหลาย ถ้าจะลองเปิดใจดูซักครั้ง ถ้าไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่ มันก็เหมือนกับการคบกับแฟน ซึ่งบางที เราเจอในมหาลัย พี่ถามว่า ทุกคู่มั้ย ที่จะไปตลอดลอดฝั่ง ไม่ทุกคู่ค่ะ ( ก็เหมือนกัน ในโลกไซเบอร์แหล่ะ ) ก็แค่เปิดใจ ไม่ได้จะต้องไปแต่งงาน ณ ตอนนี้ ที่พี่เขียนมาทั้งหมด จริงๆ แล้ว อยากอ่านต่อ หุหุ ไม่อยากให้จบ อย่างนี้ เลย ให้ตาย เถอะ ทรมาน จริงๆ v v v v เป็นพี่ จะเขียน อีเมลล์ บอกเค้าเลย จากความรู้สึก จริงๆ ณ ตอนนี้ และพี่จะไม่ยอมให้จบ แบบนี้ แน่นอน ถ้าพี่จะจบ ก็ คือ เราคบกันแล้ว แล้วไปกันไม่ได้ จริงๆ นั่นคือ จบ ของพี่ แต่จบ กันก่อนที่จะคบกัน นี่ พี่ไม่เอาแน่ๆ ( ยังไม่ได้เริ่มรัก ก็ อก หัก ซะ แล้ว ) ลองเปิดใจดูนะ จบไม่สวยเลย ยังไม่เริ่ม อะไรเลยง่าา ( ขออย่าให้ เป็นพวกไนจีเรียละกัน ) แงๆๆๆๆ โปรดอย่าจบอย่างนี้เลยนะ พี่จะรอฟังข่าวคราวนะ ( ถ้าน้องติดต่อ หนุ่มน้อย คนนั้นได้แล้ว ) พี่ฝากบอก เค้าด้วยนะ พี่ลุ้น จนสุดตัว 5555 ปล. อย่าลืม ขอดู หน้าตาในเว็ปแคม เค้าด้วยนะ เข้าใจว่าน้องไม่ได้คบใครที่หน้าตา ( บางที อาจจะมีความสุขที่ได้คุยแบบนี้มากกว่า เพราะถ้าเห็นหน้าตาจริงๆ แล้ว เกิดไม่ถูกใจ ขึ้นมา การคุยมันก็เริ่มไม่สนุกละ ) แต่....แต่ อย่าลืมว่า นี่เป็น การ ลบบางอย่างที่มันคาใจ ออกจากใจน้องได้ 1 อย่างละ ว่าเค้ามีตัวตน จริงๆ หรือ เปล่า พี่รอนะ จะเข้ามาอ่านอีก เรื่อยๆ อย่าจบอย่างนี้นะ T _ T จากคุณ : สาวเชียร์เบียร์ - [ 9 มิ.ย. 52 06:13:43 A:80.129.218.242 X: TicketID:219010 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เราเคยมีประสบการณ์คล้ายๆ กัน  คุยกันอยู่ปีนึงจึงตัดสินใจเจอกัน และคบกันต่ออีก 2 ปี รวมแล้ว 3 ปี  แต่ว่าอยู่ไกลกันก็เลยได้เจอกันแค่ปีสะ สองสามหน แต่ว่าหนนึงก็นานเป็นเดือนค่ะ  จนในที่สุดเราตัดสินใจบอกเลิกเขาทั้งๆ ที่รักกันมากๆ  แต่เราคิดว่าตอนนั้นเรายังเด็ก  และอยู่ไกลกัน  มันทรมานมาก  ก็เลยคิดว่าตัดใจเลิกดีกว่า คนนี้เป็นแฟนคนแรกในชีวิตของเราเลยค่ะ  จนทุกวันนี้ผ่านมาเกือบ  7 ปีแล้วนับแต่เลิกกัน  เขาก็ยังคงไม่มีใครใหม่  เรายังคุยติดต่อกับพี่ชายของเขาค่ะก็เลยรู้ความเป็นไปทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย  ไม่กล้า ปัจจุบัน  เรามีคนรักใหม่แล้วค่ะ  และพอมองย้อนกลับไปในตอนนั้น  เราเชื่อค่ะว่าสื่อออนไลน์เป็นทางเลือกหนึ่งที่ทำให้คนได้มาเจอกัน  แต่ถ้าถามว่าเรารักเขาตอนไหน  ก็คงเป็นตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าค่ะ  คือเขาหล่อมากน่ะ 555  ไม่ใช่ค่ะ  ล้อเล่น  เขาหน้าตาดีมาก  แต่นิสัยนี่ดีขั้นเทพเลยค่ะ  เหล้าไม่กิน  บุหรี่ไม่สูบ  ไม่เที่ยวหญิง  ขยันทำงาน  ถอดแบบมาจากชายในฝัน  เสียอย่างเดียว คือ เขามีความคิดเป็นเด็กมากกว่าเราและตอนนั้นเราอยู่ไกลกันเกินไป สรุปคือเราไม่เชื่อเรื่องรักออนไลน์  แต่เราเชื่อเรื่องออนไลน์มาให้รักค่ะ ทำไมคุณถึงไม่ลองให้โอกาสคนคนนี้ดูล่ะคะ  ศึกษากันไปก่อน  ถ้าเขาจริงใจ  เขาจะไม่เร่งคุณ  เขาจะรอคุณค่ะ  แต่ก็ต้องระวังตัวด้วย  เพราะของปลอมมีเยอะเหมือนกัน จากคุณ : Clavendale - [ 9 มิ.ย. 52 06:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นั่งอ่านทุกตัวอักษรจากที่ทำงาน อ่านจบแล้วก็อินไปกับเหตุการณ์ต่างๆ นานา ที่เกิดขึ้นระหว่างคุณและเขา อยากจะบอกว่าเสียดายช่วงเวลาดีดีที่คุณกับเขามีให้กันในระยะเวลาสั้นๆ การได้คุยกับคนแปลกหน้าที่มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมันเหมือนเป็นความผูกพัน คำว่ารักที่เขาเอ่ยออกมามันอาจจะยังไม่ใช่รักที่แท้จริง แต่เขาคงรู้สึกชอบคุณมากๆ และคุณเองก็ชอบเขามากๆ เช่นกัน เมื่อวันหนึ่งเขาบอกลามันก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา ถ้าคุณยังอยากคุยกับเขา และอยากจะเรียนรู้เขาให้แน่ใจลองเมลไปหาเขาอีกสักครั้ง แต่อย่าได้มีทิฐิ ใช้ความรู้สึกจริงๆ บอกไปว่าคุณต้องการเวลา ถ้าเขายังรู้สึกดีๆ กับคุณอยู่ ขอเวลาสักระยะเพื่อความแน่ใจก่อนจะพบกันตัวเป็นๆ ดิฉันเชื่ออย่างหนึ่งว่า.... ถ้าทั้งคุณและเขายังมีเยื่อใยต่อกัน การจะกลับมาสานสัมพันธ์กันอีกครั้งมันคงไม่ยาก และคราวนี้อย่าได้เล่นเกมอะไรอีก เพราะถ้าคิดว่าความรักเป็นเกมมันจะมีแต่ผู้แพ้กับชนะ แต่เหตุการณ์ครั้งนี้มันทำให้รู้ว่า เกมนี้คุณเป็นคนแพ้ แพ้ต่อความรู้สึกของตัวเองอย่างสิ้นเชิง ความรักเกิดขึ้นได้ทั้งในโลกไซเบอร์และความเป็นจริง แต่ถ้าเรามีทิฐิกับความรู้สึกตัวเอง ไม่ว่าความรักนั้นจะเกิดขึ้นมาจากอะไร เราเองนั่นแหล่ะที่จะเป็นฝ่ายแพ้..... แพ้กับการที่คิดไปล้อเล่นกับความรู้สึกที่เรียกว่า " รัก " ........ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 9 มิ.ย. 52 07:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ป้า ๆๆม่ะลิ คับ ใจเย็นๆๆคับ อย่าเพิ่งสปาร๊คๆๆๆ จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 9 มิ.ย. 52 08:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ^ อะไรยะ ตารากแก้ว อ่ะ เอาเพลงนี้มาให้ฟังไปเพลินๆ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 9 มิ.ย. 52 08:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านยังไม่จบเลย ยาวจัง แต่เห็นคำของป้ามะลิฯ สงสัยต้องหาเวลามาอ่านต่อ จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก - [ 9 มิ.ย. 52 09:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เจอสามีทางรักออนไลน์เหมือนกันค่ะ มันก็อยู่ที่ตัวเราจะเลือกแชตแบบไหน บางคนเจอโชคดีก็ดีไป เจอหลอกลวงก็เยอะค่ะ   แชตอย่างมีสติ เราก็จะไม่ถูกหลอกค่ะ จากคุณ : bonniejee - [ 9 มิ.ย. 52 09:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ความรักของเราก็ออนไลน์ค่ะ สถานะปัจจุบันเราคือแม่บ้านที่เกาะสามีคนไทยตัวจ้ำม่ำ เรียนหนังสือจนหัวโตกิน ชีวิตต่างแดนลำบากกว่าอยู่บ้านตัวเองมากมาย แต่ก็เลือกที่จะมาลำบากก็เพราะรักเค้าไปแล้ว การคบกันออนไลน์ ต้องมีสติอยู่กับตัวให้มาก อย่ามัวแต่หลงจินตนาการของตัวเอง แล้วจะทำให้ตัดสินใจไม่ผิดพลาดค่ะ จากคุณ : Living Extreme - [ 9 มิ.ย. 52 09:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โอ้ย ฟังแล้วเจ็บจี๊ดๆ แทน คุณซวยแต่ไม่สวย เราเข้าใจว่าคุณ จขกท. คงคิดว่าอีกผ่ายอาจจะมาหลอกเล่นเฉยๆ แต่ก็พอสุดท้าย มันกลับกลายเป็นว่าเราคิดผิดไป V_V เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ ฟังเพลง คุณป้ามะลิฯ แล้ว  ซึ้ง จากคุณ : Vesp@ - [ 9 มิ.ย. 52 09:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ในเสี้ยวชีวิตหนึ่งดิฉันก็เคยบ้าแชทเหมือนกับ จขกท.เลยค่ะ ดิฉันเห็นด้วยกับคุณสาวเชียร์เบียร์ นะคะ ลองเปิดใจตัวเองดูซิ!! จากคุณ : cutepostcard - [ 9 มิ.ย. 52 10:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านจบแล้ว มาช่วยลุ้นอีกคนละกันนะ........อาจจะเจอคนที่รักจริงก็ได้ แอบลุ้นให้ผู้ชายสมหวัง 555++ จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก - [ 9 มิ.ย. 52 10:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นด้วยกับป้ามะลิ และ สาวเชียร์เบียร์ แอบลุ้นให้มีต่อ จากคุณ : ใครคนหนึ่ง - [ 9 มิ.ย. 52 11:56:39 A:72.185.124.99 X: TicketID:219456 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มีจริงค่ะ ตอนนี้ก็รักๆเกียดๆอยู่ พูดแล้วโมโห จากคุณ : หนูฟั่นเฟือน - [ 9 มิ.ย. 52 12:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สมัยก่อนสิบกว่าปีโน๊นคนที่เล่นแชทกับ icq นี่จะค่อนข้างสุภาพ ไม่หื่นอย่างสมัย msn เจ๊เคยคุยกับหนุ่มทางเอ็มอยู่ครั้งหนึ่ง คุยกันดีๆจู่ๆเค้าก็กดมาเลย ไอ้ ชูแวป ชูแวปแคม อิเจ๊ตกใจกดรับ ปั๊บ จุ๊กกรู๊!!! มันมาเลย ทั้งข้าวหลามทั้งห่อหมก ไม่เอาเข็ดเลิกแชท สมัยนี้เล่นเอ็มไปก็ต้องกระโดดหลบทั้งห่อหมกทั้งข้าวหลามหนองมน แอร๊ยส์!!!!เจ๊ขอขึ้นคานดีกว่าเจอข้าวหลามออนไลน์ เคยอ่านในนี้แหล่ะว่ารักออนไลน์มีจริง หลายคนแต่งงานมีลูกมีเต้าไปก็เจอกันทางออนไลน์นี่แหล่ะ เจ๊เลยสรุปว่ามีจริงค่ะรักออนไลน์ จากคุณ : Rinta - [ 9 มิ.ย. 52 13:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มีจริงคะแน่ๆ ประสบการณ์ตรง  รู้จัก กับ สามี คนนี้ ทางอินเตอเน็ต เหมือนกัน ค่ะ เมื่อ ช่วง ต้นปี 2007 จาก www.stickam.com มันเป็น เวปไชต์ ที่ ทำโปรไฟล์ของตัวเองได้ เหมือน กะ myspace ค่ะ แต่ต่างกันตรงที่ มันมี livecam หลายๆคนที่นี่อาจจะเคยเล่น  ตอนนั้น ยังอยู่เมืองไทยคะ และทำร้านอินเตอร์เน็ต ก็เลยมีเวลาแชทตลอด live ตลอดเวลา แล้วก็มี ผู้คน มากหน้าหลายตา หลายประเทศ แวะเวียนเข้ามาส่วนมาก จะเป็น วัยรุ่นอเมริกาเข้ามาคุย ส่วนสามีก็เข้ามาคุย ช่วงเวลาที่เค้าว่าง ก็เข้ามา หมก หมัก ตัว อยู่ในห้องแชทของเรา ขอบอกก่อนเลยนะคะ ว่า เหมือนห้องที่เรา live อยู่เป็นศูนย์กลาง เพราะเราจะออน ตลอด และก็มีเพื่อนเป็น กลุ่มเป็นก้อน จากหลายๆประเทศ ส่วนมากเพื่อนๆทั้งหลาย เข้ามาก็จะหาเรื่อง อันโน้น อันนี้มา คุยกัน เราก็คุยบ้าง ไม่คุยบ้าง เพราะยุ่งๆอยู่กะร้าน บางครั้งก็หันเว็บแคม เข้าไปที่ลูกค้าให้ เพื่อนๆต่างชาติดู แต่ที่ร้านเราส่วนมากจะเป็นเด็กๆ มาเล่นเกมส์กัน เพื่อนใน โลกcyber ก็สนุก กันใหญ่ มีทายอายุด้วยว่าเด็กคนนั้นอายุเท่าไหร่ก็เป็นที่สนุกสนานกันไป ส่วนเรากะสามี ตอนแรก ก็เริ่มมาจาก ความเป็นเพื่อน นี่ละคะ ไม่คิดอะไรมากแล้วก็มีการแลก msn กัน คือถ้า ส่วนมาก ใครก็ได้ที่คุยกันรู้เรื่อง ก็จะแลก msn กันเผื่อเวลาไม่ได้ log in เข้าไป stickam แต่ก็ยังได้คุยกันที่ msn อยู่เป็นแบบนี้ เรื่อยๆเป็นปีๆ ค่ะ จนเรา ตัดสินใจที่มา โครงการออแพร์ ก็ส่งใบสมัคร รอเรื่องเป็นปีๆ ค่ะ แบบว่าไม่มี ครอบครัวทีถูกใจเราสัที ก็เลยต้องรอไปเรื่อยๆ เรากะสามี เราก็คุยกันมากขึ้น ส่วนมากจะเป็นทาง msn ก็คุยกันสัพเพเหระ  เรียกว่า ตอนนั้นคุยกันบ่อย รู้ กิจัตรประจำวันกันทุกอย่าง รู้กระทั่งว่า เค้าจะเดทกะผู้หญิงคนนึง เดี่ยวเค้าจะพาผู้หญิงคนนั้นไป ทานอาหารไทย  ก็ถามเราว่า เมนูไหนที่ เราจะแนะนำ คุยกันทุกอย่าง ตั้งแต่วันที่ เค้าเริ่มเดท กันกะผู้หญิงคนนั้น จนวันที่เค้าเลิกกัน ปัญหาทุกอย่างที่เลิกกันเค้าก็เล่าให้เราฟัง คือเหมือนเพื่อน อะคะ ส่วนเราก็บอกนะ ว่ามีคนโน้นคนนี้ มาจีบ ก็เป็นอันว่าคุยกันจน ไม่รู้ว่าเริ่ม มีความรู้สึกดีๆ ใ ห้กันตอนไหน  จนกระทั่งเราได้ ครอบครัวที่ VA และ็ก็ไปเป็นออแพร์ ที่นั่นเกือบๆ 4 เดือน เรากับ สามี ถึงได้เจอกันตัวเป็นๆ จากนั้นก็สนิทกันมากขึ้น เค้าก็เลยชวนเราเที่ยวบ้านเค้า แนะนำให้ที่บ้านรู้จัก และก็คบกันเรื่อยมาจนเ ราจบโครงการออแพร์ จนตกลงใจแต่งงานกัน เพราะตลอดเวลาที่คบกัน คุยกันตั้งแต่สมัยที่เป็นเพื่อนแชทกัน จนเป็นแฟนกันนิสัยเค้า ไม่เคยเปลี่ยนอาจจะมีสวีท ขึ้นมาบ้างช่วงหลังจากที่ตกลงใจคบกัน แล้วเค้าเป้นคนอารม์ดีพอๆกัน กะเราคะเลยเข้าใจกัน แนบรูป  ห้อง chat เรา มาให้ ดูด้วยค่ะ ตอนนี้ไม่ได้เล่นแล้ว แต่เพื่อน ต่างชาติก็เจอกันตาม msn หรือ facebook ประจำค่ะ จากคุณ : Texan girl - [ 9 มิ.ย. 52 13:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แม๋ๆๆ สาวห้องนี้ รักออนไลน์เยอะเนอะ :) จะมาบอกป้าว่า ลุงมาระ ได้แต่ใดมา ไปสอยแถวไหนมา ค๊าบบ จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว - [ 9 มิ.ย. 52 13:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีค่ะ อ่านแล้วอดแจมไม่ได้ เนื่องจากรู้สึกอินไปกับเจ้าของกระทู้ ขอร่วมแสดงความคิดเห็นสักเล็กน้อย ดิฉันเองก็รู้สึกตัวว่า กำลังเป็นบ้าเป็นหลังกับรักออนไลน์ (เริ่มต้นที่อายุ40) ตอนนี้ กำลังอินเลิฟกับหนุ่มเมกันพุงพลุ้ย (อินเลิฟออนไลน์) วันไหนไม่ได้คุยกัน ต่างคนต่างแทบบ้า เจ้าของกระทู้ เขียนได้ดีจังค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกเลย ตอนที่เขาอยู่ดีๆ เขาส่งข้อความมาว่า "love ya!" แต่ก็เหมือนอย่างป้ามะลิว่านั่นแหละค่ะ มันอาจจะไม่ใช่ความรักก็ได้ จนกว่าเราจะได้พบตัวจริง ดิฉันก็ได้แต่หวังว่า เราคงไม่ได้เสียเวลาเปล่า แต่อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ชีวิตนี้จะไม่ได้พบตัวจริงของกันและกัน สิ่งที่เราได้สัมผัส และ เรื่องราวที่ได้คุยกับเขา ก็เป็นประสบการณ์ที่ดี และน่าจดจำมากๆ เขาเรียกดิฉันว่า my Natalie (ตัวจริงดิฉันประมาณอ้วนดำ อิ อิ ) จากคุณ : Natalie - [ 9 มิ.ย. 52 13:48:32 A:192.168.0.199 X:58.147.17.140 TicketID:055441 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้ว....น้ำตาคลอเลย ภาพความหลังตอนที่เจอกันและแชทกับชายหนุ่มที่ตอนนี้มาเป็นคู่ชีวิตแล้วผุดขึ้นมาทันทีค่ะ สถานการณ์ตอนนั้น...เราสองคน "ติด" กันและกันยิ่งกว่าคุณเป็นอีกค่ะ แทบจะไม่กินไม่นอนกันเลยทั้งสองฝ่าย จนในที่สุด...เค้าขอมาพบที่เมืองไทย เราไม่ปฎิเสธ...ฟังเสียงเรียกร้องจากหัวใจตัวเอง เค้ามาครั้งแรก เราก็หมั้นกันเป็นที่เรียบร้อย เป็นงานเล็กๆ ภายในครอบครัว แต่ถูกต้องตามประเพณี มีขันหมาก-สินสอดเรียบร้อยทุกอย่าง จนถึงวันนี้...ภาระทางการงานทำให้ยังต้องบินไปบินมาหาสู่กันค่ะ แต่ปลายปีนี้ กลับจากบ้านเค้า ..ก็จะยื่นสอบเพื่อวีซ่า MVV แล้วค่ะ คอนเฟิร์ม.......รักออนไลน์มีจริงค่ะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=timmeke-krimke&month=11-2007&date=27&group=3&gblog=2 จากคุณ : Sao'Padlung - [ 9 มิ.ย. 52 14:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เพลงเพราะๆจากในอดีต...มาฝากคนมีรักข้ามขอบฟ้าค่ะ จากคุณ : Sao'Padlung - [ 9 มิ.ย. 52 14:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มีจริงค่ะ รู้จักกับสามีแม้ 5 ปีก่อนค่ะ แต่เราเริ่มต้นศีกษากันทางชีวิตจริงค่ะ ออนไลน์แค่ทำความรู้จักกัน ถ้าตอนนี้รู้สีกอะไรขาดหายไปก็ไปตามกลับมาเถอะ ก่อนที่มันจะสายไป ถีงเจอกันแล้วจะไม่ชอบกัน หรือว่าไม่ใช่เป็นแบบที่ฝัน แต่ก็จะมีเพื่อนเพิ่มขี้น แล้วก็ไม่เสียใจในอดีตที่ผ่านไป จากคุณ : มนชิจัง - [ 9 มิ.ย. 52 14:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สำหรับดิฉันขอตอบสั้นๆ ว่า มีอยู่จริง พบสามีจากเวปไซท์หาคู่ของเมกาเวปนึง แต่ไม่ได้เห็นปุ๊บรักปั๊บ มันมีพัฒนาการที่ใช้เวลาศึกษากัน ผ่านอีเมล์ และตัวเป็นๆ จากคุณ : โจ๊กหมูไม่เอาชูรส - [ 9 มิ.ย. 52 14:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เเต่่ก่อนเราก็คงเป็นเหมือนเจ้าของกระทู้ เคยสงสัยว่ารักกันในเนตได้ด้วยหรอ เเชตๆกันอยู่ เเล้วผู้ชายบินไปเจอ เเ้ล้วไปเที่ยวด้วยกัน หนึ่งเดือน สองเดือน เเล้วตกลงจะเเต่งงานกัน จะหมั้นกัน มันเป็นความรักจริงๆหรอ บางคู่สื่อสารกันยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องด้วยซ้ำ มันคือความรักเเล้วหรอ มาถึงตอนนี้เราก็ยังสงสัย เพราะเหตุการณ์เเบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง เเต่เราเชื่อว่า อย่างน้อยอินเตอร์เนตก็ยังมีข้อดี เพราะสามารถทำให้คนที่อยู่คนละซีกโลกได้มามีโอกาส รู้จักเเละพูดคุยกัน ท้ายที่สุด มันจะกลายเป็นความรักได้รึเปล่า ก็คงขึ้นอยู่กับตัวบุคคล จากคุณ : gEiL giRL - [ 9 มิ.ย. 52 17:30:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 โอวว ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแสดงความเห็น และแชร์เรื่องของตัวเองนะคะ (ป้ามะลิ ไอดอลก็มาด้วย อิอิ) อย่างที่บอกค่ะ ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นมานานแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปแก้ไขอะไรได้อีก ตอนนี้เขาอาจะมีลูกเข้าอนุบาลแล้วก็ได้ค่ะ 555 ความจริงหลายเดือนหลังจากนั้น(จากที่จบเรื่องไว้ในคห.13) เค้าออนไลน์อีกครั้งค่ะ ตอนที่ได้คุยกันอีกครั้งนั้น ฉันห่างจากความรู้็้สึก"ติด"มาพอสมควรแล้ว เขาถามไถ่ตามปกติ เล่าให้ฟังว่า เขาก็เดทกับผู้หญิงหลายคน แต่ก็หยอดหวานๆเหมือนเคยแหละค่ะ ว่ายังคิดถึงฉันอยู่ตลอด ฉันเลยบอกเขาไปตามตรงว่าตอนนี้มีคนมาจีบฉันอยู่เหมือนกัน บอกตามตรงว่าตอนนั้นฉันยังชอบเค้าอยู่นะคะ แต่มันก็เลือนลางมากแล้วและมันก็โมโหในใจอยู่หน่อยๆ แบบว่าทำไมหายไปเลย ถึงไม่ได้รักกันก็น่าจะคุยกันได้ ทีนี้ก่อนเขาจะออฟไลน์ เขาลยบอกว่า "เจ็ดเดือนแล้ว คำตอบคุณก็ยังไม่เปลี่ยน" ตอนนั้นฉันขนลุกเลยค่ะ..เค้าจำได้(แต่ฉันก็ไม่ได้มานั่งนับหรอกว่าเจ็ดเดือนจริงรึป่าว) จากนั้นมาเค้าก็ไม่ได้ออนไลน์ เราไม่เคยได้คุยกันอีกเลย จนมาถึงตอนนี้ก็หลายปีแล้วค่ะ ที่ทำให้ฉันหวนคิดถึงเรื่องนี้ก็เพราะฉันสมัครเล่นfriendster แล้วมีหน้าของเขาอยู่ในfriendด้วย(ไม่รู้แอดกันไว้ตอนไหน) จากหลายความเห็นที่นี่ ฉันรู้แล้วค่ะว่ารักออนไลน์มีจริง ถึงแม้มันไม่ได้เกิดกับตัวฉันเอง แต่จากที่อ่านเรื่องราวของหลายคนที่กลายมาเป็นคู่ชีวิต ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดได้ คิดได้กว้างขึ้นด้วยค่ะ(จากที่แต่ก่อนไม่เชื่อเลย) ต้องขอบคุณพันทิพเลยนะเนี่ย ^^ ปล.ถึงคห.ที่อยากให้เขียนต่อ ฉันก็อยากเขียนต่อนะคะ ถ้าเป็นนิยายฉันคงให้จบแบบhappy ending แต่มันเป็นชีวิตจริง มันจบไปแล้ว และก็ไม่ได้ happyเท่าไหร่ แหะๆ ๆ จากคุณ : ซวยแต่ไม่สวย - [ 9 มิ.ย. 52 19:12:54 A:202.91.19.194 X: TicketID:193706 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อย่าว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้เลยน่ะครับ ผมแค่อยากรู้่ว่าถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นแล้ว มันมีคนที่สมหวังกี่เปอร์เซนเหรอครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีที่ไหนทำสถิติไว้บ้างหรือเปล่า.... ตรงนี้ผมว่าน่าสนใจน่ะครับ เพราะถ้ามันมีตัวเลขออกมาเป็นเปอร์เซน เช่น 10-20% หรือมากกว่า 50% หรือ น้อยกว่า 5% อย่างนี้มันจะทำให้ง่ายต่อการตัดสินใจและประเมิณ การที่ไม่รู้จำนวนเปอร์เซนผู้ที่สมหวังต่อจำนวนผู้ใช้วิธีการนั้นผมว่าค่อนข้างเสี่ยงน่ะครัับ เช่นมีผู้ใช้บริการ สองหมื่นคน มีคนสมหวัง หนึ่งร้อยคน แน่นอนถ้าหนึ่งร้อยคนนั้นมาโพสในเวป ก็จะทำให้ดูเหมือนมันเยอะ แต่อีก หนึ่งหมื่นเก้าพันเก้าร้อยแปดสิบ อาจจะมาโพส อีกซักร้อย ก็กลายเป็น 100:100 นั้นหมายความเปอร์เซนสมหวังอยู่ที่ 50% ซึ่งถือว่าสูงคุ้มค่ามาก แต่จากตัวเลขจริงๆ แล้วมัน น้อยกว่า 0.1% ซึ่งในเชิงสถิติ ตัวเลขนี้ สามารถบอกได้ไม่มีคนประสบความสำเร็จเลย ตรงนี้เอง การประมาณเชิงตัวเลขและสถิติถึงมีความสำคัญกว่า การประมาณเชิงพรรณา เพราะมันไม่ข้อชี้้ชัด ดัชนี การมีอยู่จริง(ความสำเร็จ สมหวัง) หรือ ในกรณีมีตัวเลขชี้ชัด หรือแหล่งอ้างอิง ได้ว่า มีความโอกาสพบรักได้มากกว่า 20% นั้นหมายความว่ารักออนไลน์ มีโอกาสสมหวังพอสมควรเลยทีเดียว ปล. ถ้า 1% นั้นก็เท่ากับโอกาสที่คุณจะแทงหวยถูกนั้นเอง จากคุณ : kanoomtan - [ 9 มิ.ย. 52 19:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นอีกคนหนึ่งที่ออนไลน์มาเจอรักค่ะ อ่านเรื่องของคุณ ลุ้นไปด้วย ใจหายวูบเลยที่ตอนจบเป็นแบบนั้น ยังไงก็ขอให้เจอคนที่ใช่ในเร็ววันนะคะ เอ๊ะ หรือว่าเจอไปแล้วหนอ..:) จากคุณ : สวยสุดซอย - [ 9 มิ.ย. 52 19:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 50 จะบอกว่า เราก็เจอแฟนทางเน็ตนี่แหล่ะค่ะ ใครจะว่ายังงัยก็ช่าง ตอนแรกก็กลัวไม่กล้าบอก พ่อแม่ ว่าเจอแฟนทางเน็ต เพราะกลัวเค้าห่วง แต่ตอนนี้พูดได้เต็มปากเลย ว่าเจอแฟนทางเน็ต ค่ะ ในความคิดของเรานะคะ ( อันนี้เป็นความคิดของเราคนเดียวนะคะ อาจจะไม่ถูก ซะทีเดียว ) เราชอบรักออนไลน์มากกว่า เพราะว่าเราเหมือนได้ป้องกันตัวเองภายในตัว ได้คุย ได้รู้จัก ได้เรียนรู้ กันเบื้องต้น ( เบื้องต้นจริงๆ ) และเราก็สามารถเลือกได้ด้วยว่า คนไหน ที่จริงใจกับเราที่สุด ( อันนี้ ต้องใช้วิจารณจารณ์ ประสบการณ์ และสติ ในการตัดสินด้วย ) เพราะบางคน เห็นรวย คนหล่อ เห็นการงานดี แต่ไม่ได้ดูอย่างอื่นประกอบ ก็เลยทำให้ไม่มีสติ ในการตัดสินใจเลือก ทำให้เลือกผิดพลาดเอง ( แล้วก็โทษสื่อรักออนไลน์ซะงั้น ) อินเตอร์เน็ต ก็ เป็น แค่สื่อ สื่อให้คุณ และ เค้าได้รู้จักกัน ส่วน การตัดสินใจ สื่ออินเตอร์เน็ต ไม่ได้ บังคับให้คุณ ตัดสินใจ เลือก คุณต่างหาก ที่เป็นฝ่ายเลือก ตัวคุณเท่านั้น ที่จะเลือก ได้ดี หรือ ไม่ดี ( หลายๆ คน โทษสื่อ ว่าทำให้เค้าโดนหลอก ) ลองนึกดีๆ นะคะ ใครที่เป็นคนตัดสินใจ ใช้สติ และเหตุ ผล มากๆ ร่วมในการตัดสินใจ เราได้อ่านข่าว ญ ไทย แชท กับ ฝรั่งมากมาย จากนั้นก็โดนหลอก จาก ไนจีเรีย บ้าง ( ถามว่า ญ ไทย โดนหลอก ทุกคนหรือเปล่า ก็เปล่า ) มันขึ้นอยู่ กับตัว บุคคล มากกว่าง่ะค่ะ เพราะทุกคน ไม่ได้ เห็นแก่ เงิน ที่เค้ามี หรือ ทำท่าจะหยิบ ยื่นให้ (ได้อ่านข่าวบ่อย ที่ ไนจีเรีย ชอบหลอก ก็ไม่ใช่ เพราะอยากเงิน เค้าหรอกหรือ คะ ) ฉะนั้น ถ้าวันได เรา ถูกหลอก ขึ้นมา อย่าโทษสื่อ ออนไลน์ เลย เราโชคดี ที่เราได้เจอแฟนทางเน็ต ก่อนเจอแฟน เราก็ แชท กับ หนุ่มๆ เยอะแยะ เต็มไปหมด มาทั้งจริงใจ และ ไม่จริงใจ ชอบอย่างหนึ่ง ของ ฝรั่ง ถ้าเค้ามาแชท กับเรา แล้วเค้าบอกว่า จะมาเมือง ไทย แล้วอยากให้เราไปอยู่กับเค้าระหว่างไปเที่ยว (พูดได้ว่า ก็คือ ไปมีอะไรกับเค้านั่นแหล่ะค่ะ ) แต่เค้าต้องการแค่คนเที่ยวด้วย เรื่องแฟน เค้าคงไม่อยากมี แค่อยากมีคนเที่ยวและอยู่ด้วยกัน เท่านั้น เป็นการดี ที่เค้าบอกก่อน เราก็บอกว่าไม่ได้หรอก เราไม่ได้หาเพื่อนนอน เราหาเพื่อน และถ้าเป็นไปได้ อยากหาคน จริงใจ ที่จะคบกันจริงๆ เป็นแฟน เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไร ถ้างั้นเค้าจะหาคนอื่นต่อไป ( เห็นมั้ยล่ะคะ ถ้าไม่ได้คุยกันก่อน แล้วจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าเค้าต้องการแค่คู่นอนและคู่เที่ยว ) แต่ก็ไม่ได้บอกกับเราอย่างนี้ทุกคนนะคะ ก็ต้องระวังไว้ด้วย (เราเชื่อว่า ผู้ หญิง ทุกคนมีเซ้นท์ นอกซะจากว่า จะทำเป็นปิดหูปิดตา ทำเป็นไม่รู้ว่าเค้าไม่ได้จริงใจ ) และเราก็เชื่อว่า ผู้ หญิง มีเซ้นท์ ว่าใครเข้ามาแบบจริงใจ บ้าง หรือ ใครที่ ซีเรียส กับเราบ้าง ( แต่ผู้ชายบางคน ก็ดูซีเรียส กับ ญ ที่ คุยด้วย ไปซะหมดทุกคน ) ก็ต้องระวังนะคะ สังเกตุ ด้วย เวลา เราคุยกะใคร เราจะดูด้วยว่า เค้าตั้งหน้าตั้งตา คุยกับเรา หรือ คุยกับคนอื่นด้วย คือ สังเกตว่า เค้า โฟกัส มาที่เราคนเดียวหรือเปล่า ประมาณนั้นง่ะค่ะ เราคิดว่าหลายๆ คนก็เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ มา ฝรั่งขอแค่คู่นอน ถ้าเค้าจะมาเที่ยวเมืองไทย อินเตอร์เน็ต มันก็ป้องกันเราได้อย่างหนึ่งเหมือนกัน ถ้าเราใช้อย่างคนมีสติ เราเจอ เพื่อนรัก และ แฟนที่รัก ทางเน็ต เหมือนกันค่ะ เพื่อนทางเน็ต เราก็นัดเจอกันบ่อย มีปาร์ตี้กัน มีนัดกันไปเที่ยว เป็น กลุ่ม สื่อรักออนไลน์ ก็แค่เป็นการรู้จักกัน เบื้องต้น ต่อจากนั้น ลำดับ ต่อไป คุณ เป็นคนเลือก เองค่ะ ที่เขียนมาทั้งหมด คือ อยากจะบอกให้ทุกคน ที่โทษสื่อรัก ออนไลน์ ไม่ดี หรือ โดนหลอก จากสื่อรักออนไลน์ ลองคิดทบทวน ใหม่ดูอีกครั้งนะคะ ถึงไม่ได้เจอกันทางอินเตอร์เน็ต ก็โดนหลอกได้เหมือนกันค่ะ ปล. จริงๆ พูดมา ก็ไม่ได้เกี่ยวกับ จขกท. เท่าไร อยากสื่อให้ทุกคนได้อ่านเท่านั้นค่ะ :-P ถึง จขกท. นะคะ พี่อยากให้น้อง ทบทวนดูอีกครั้งนะคะ ความรู้สึกดีๆ จากคนๆ คนหนึ่ง ใช่ว่าจะมีมาได้ง่ายๆ นัก พี่รู้จัก รุ่น น้อง หลายคน ที่ยังเรียน อยู่ แล้วเค้าก็แชท แล้วก็มีแฟนทางเน็ต กัน บางคนจบจากมหาลัย ก็แต่งงานกัน ก็มีค่ะ ผู้ชาย เค้าก็รอ มันไม่ได้แตกต่างอะไรกับ เรามีแฟน ในมหาลัย เท่าไร หรอกค่ะ เดี๋ยวก็รัก เดี๋ยวก็เลิก มีให้เห็นอยู่ทั่วไป ฉะนั้น ไม่ต้องไปกลัว เปิดใจเลย เปิดโอกาส ให้ตัวเอง เราจะรู้มั้ย ว่าคนนี้ บางที อาจจะเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิต เราก็ได้ ถ้าไม่ใช่ มันก็ไม่ได้เสียหลาย อย่างน้อย เราก็ทำดีที่สุดแล้ว ไม่ใช่ ท้อ หรือ เลิก ซะ ก่อนที่ยังไม่ได้เริ่ม อะไร เลย น้องอาจจะไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าเค้าจะชอบเรา เมื่อ เจอตัวจริง หรือ เปล่า พี่ว่าตัดไปได้เลยข้อนี้ (อันนี้พูดเรื่องหน้าตานะ ) เพราะเค้าเห็นน้องในกล้องแล้วนี่ ( เวลาฝรั่ง เจอตัวจริง เราทีไร ทุกคนบอก สวยกว่าในรูป หรือ ในกล้องอีก กร๊ากกกกกกกกก ) แต่ถ้าน้องไม่มั่นใจว่าเจอตัวจริงเค้า แล้วเราจะชอบมั้ย ก็ขอเค้าดูเว็ปแคมซิคะ ยังงัยน้องก็ชอบ สไตล์ในการคุย กับเค้าอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างน้องบอก น้องไม่ได้เลือกใครที่หน้าตาอยู่แล้ว อันนี้คงไม่มีปัญหา ( ถ้าเราอยากจะเห็นซักหน่อยว่าเค้าเป็นยังงัย ) อย่างน้อย ได้เห็น ตาเค้า ปากเค้า เวลาเค้ายิ้ม ( น้องจะเก็บไปฝันหวานได้ทีเดียว ) พี่เข้ามาอ่านทุกชั่วโมง มาแอบลุ้น อยากให้น้องเล่าเรื่องราว ของน้องอีก พี่อยากฟัง จนน้องเขียน ว่า หนู เรียน จบ แล้ว แล้วกำลังจะแต่งงาน กะคนนี้ ( พี่จะรอ ถึงมันจะหลายปีก็ตาม ) อายุ เค้า 28 ปี ยังไม่แก่ที่จะรอหลอกค่ะ พี่กับแฟน ก็ สามสิบ เกือบจะ สี่ สิบ ถึงได้ลงเอยกัน ไม่มีอะไร กับ คำว่าสาย พี่รอ อ่านต่อนะ :-D อย่าทำร้ายจิตใจคนแก่อย่างพี่เลย เหมือนติดละคร ยังงัยไม่รู้ ถ้าเขียนอะไรผิดพลาดไป ขออภัย มา ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ จากคุณ : สาวเชียร์เบียร์ อีกแล้ว ! - [ 9 มิ.ย. 52 20:08:17 A:80.129.218.242 X: TicketID:219010 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ้าว เขียน ซะ ยาว ตาลาย อีกต่างหาก ตกลง มันจบ ไปแล้วเหรอ คะ ห่วย ใช้เวลาเขียน นาน เลยไม่ได้ เห็น จขกท. เขียน ตอนจบ ถึง คุณ kanoomtan ถ้าจะใช้สถิติ อย่างที่คุณบอก มันอาจจะเป็นแนวทางนึง ใช้ในการติดสินใจ แต่เรื่อง ความรัก และ ความรู้สึก มันไม่ใช่การลงทุน บางครั้ง สถิติ ก็ใช้ไม่ได้ เสมอไป น่าจะใช้สติ มากกว่าค่ะ เพราะ อย่างที่บอก สื่อ รัก ออนไลน์ ก็แค่เป็นสื่อ หลังจากนั้น คนเป็นคนตัดสินใจเองทั้งหมด ที่จะต้องเลือก ทางเดิน ถ้าต้องทำสติถิ ในเรื่องความรัก ถ้าอย่างนั้น ก็ต้องทำ สื่อรัก จาก เพื่อน , พี่ , ป้า , น้า อา ด้วย เพื่อน ร่วมงาน อะไร พวกนี้ หรือ เปล่า ? เพราะบางคนก็เจอ พ่อสื่อ แม่สื่อ นอกจาก อินเตอร์เน็ต ก็มี ( เค้าก็ไม่ได้สมหวังทุกคนเสมอไป ) มันขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ต่างหากละคะ ขอโทษคุณ kanoomtan ด้วยนะคะ ถ้าเราจะออกความเห็น แต่ที่คุณ พูด ถ้ามีคนทำ สถิติ ก็น่าจะดี ในเรื่อง ของการรู้เรื่องตัวเลข อาจจะมีการสุ่มตัวอย่าง ซัก 1000 คนก็ได้ค่ะ จริงก็อยากรู้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่ได้เอามาประกอบการตัดสินใจ ในการใช้สื่อออนไลน์ เพราะตัวเองยังคิดว่า เป็น บุคคลมากกว่า อีกอย่าง ทุกคน ที่ใช้สื่อรักออนไลน์ ต้องผ่านการผิดหวัง ในครั้งแรกกันมาบ้าง แต่มันต้องสมหวังบ้างเถอะน่า ในครั้งต่อๆ ไป อย่างดิฉัน ใช้สื่อรักออนไลน์ มา 5 ปี กว่าจะได้สมหวัง ( แต่สมหวังในสื่อรักออนไลน์นะคะ ) จากคุณ : สาวเชียร์เบียร์ มาอีกละ - [ 9 มิ.ย. 52 20:24:55 A:80.129.218.242 X: TicketID:219010 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รักออนไลน์มีจริงค่ะ (จากประสปการณ์ตรงและคนรอบข้าง) แต่คุณน่าจะลองให้โอกาสตัวเองดูนะคะ คู่กันแล้ว ย่อมไม่แคล้วกันค่ะ อย่าคิดมากนะคะ จากคุณ : น้องเหว่ง (Super Toudou) - [ 9 มิ.ย. 52 21:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ อ่านแล้วอินค่ะ เราก็เห็นด้วยนะ จขกท น่าจะลองเปิดโอกาสดูบ้าง เราเองก็เคยเป็น ติด คนใน cyber เหมือนกัน เข้าใจค่ะ บ้างครั้งมันก็อยากที่จะเชื่อใจคนที่ คุยกันผ่าน คีย์บอร์ด แต่ถ้าเค้า จริงจัง ถึงขนาดจะมาหาคุณแล้ว ทำไมไม่ลองเปิดโอกาสหล่ะค่ะ ถ้าไม่ดีก็จบ ๆ กันไป อย่างน้อยก็ได้ลอง ไม่ต้องมาเสียใจอยู่แบบนี้ด้วยค่ะ จากคุณ : Rainny7 - [ 9 มิ.ย. 52 22:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มันเป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจจริงๆ ค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะจบไปแล้วแต่เขายังคงอยู่ ในความทรงจำของคุณตลอดไป....ใช่ไหมคะ ไม่เป็นไร คราวหน้าถ้าแชทเจอคนถูกใจ ลองเปิดโอกาสให้กับตัวเองและเขาได้ลองเรียนรู้กันสักครั้งนะคะ จากที่อ่านคิดว่าคุณเป็นคนฉลาด และคิดว่าน่าจะเอาตัวรอด และแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดี ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ขอเป็นกำลังใจให้กับรักครั้งต่อไปนะคะ แต่แหมบอกว่าป้าเป็นไอดอลนี่ เขินเลยนะเนี๊ยะ...... จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ - [ 9 มิ.ย. 52 22:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ต้องรีบกลับบ้านมาอ่านเลยนะเนี่ย เขียนได้ดีมากค่ะ ชอบสำนวน น่าติดตามดีค่ะ จากคุณ : LoveIsColorBlind - [ 9 มิ.ย. 52 23:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านจบแล้ว  สรุปว่า รักออนไลน์  ถ้าสมหวัง ก็จะเรียกรักนั้นว่า "พรหมลิขิต" รักออนไลน์  ถ้าผิดหวัง แบบเจอคู่รักหรือสามีที่โหดอย่างเดียว ไม่มีทั้งมันส์และฮา  ก็จะบอกกับชาวบ้านเสียงอ่อยๆ ว่า มันคือ กรรมเก่า สองด้านของเหรียญนะคะ อย่าเพิ่งสรุปว่า ดีหรือไม่ดี จริงหรือไม่จริง ใช่หรือไม่ใช่ จากคุณ : Kala_mydog - [ 10 มิ.ย. 52 00:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เสียดายมากๆเลยค่ะ ที่จขกทปิดกั้นใจตัวเองตอนนั้น เพราะว่าดิฉันก็ประสบพบรักแท้ทางออนไลน์เนี่ยแหละค่ะ น่าจะลองเปิดใจให้ความรู้สึกที่แท้จริง แล้วก็มาพบกันจริงๆ เรียนรู้ซึ่งกันและกันมากขึ้นอย่างที่หลายๆคนบอก ถึงแม้จะนานมาแล้ว คุณก็ลองส่งอีเมลล์ไปซิค่ะ ว่าชีวิตเค้าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง อย่างน้อยๆ ก็ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเค้า ณ ตอนนี้ จะได้ไม่ต้องติดค้างคาใจถึงทุกวันนี้ จากคุณ : Can't forget you - [ 10 มิ.ย. 52 01:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 58 I met my hubby from the internet ka.I used to chat with him since i was a freshman in the university.Then,i met him twice a year,and we kept in touch by mailing,and talking on the phone. After i graduated for 2 years,we decided to be together.We have worked on my visa for 1 year.Finally ,im with him and have a little baby ka. I like your story nah ka. Wishing you to succeed in everything (especially having true love ka) p.s.this is our baby ka จากคุณ : talentedpink (talentedpink) - [ 10 มิ.ย. 52 02:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ว๊าา.. จบซะแล้ว ตามลุ้นจนถึงคคห.สุดท้าย 555 ^^ แสดงว่าคุณจขกท. เลิกชอบเค้าไปแล้วหรอคะ? ถึงนาน แต่ถ้ายังชอบอยู่ ก็น่าจะทำตามความรู้สึกเรามากกว่าปิดกั้นไม่ใช่หรอคะ? (เค้าอาจจะน้อยใจก็ได้ที่คุณจขกท.ไม่ไว้ใจเค้า..) ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องระวังละนะคะ ป.ล. แอบเชียร์ อยากให้มีภาคต่อนะเนี้ย อิอิ เขียนมาได้น่ารักมากๆค่ะ จากคุณ : auicoco - [ 10 มิ.ย. 52 03:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 60 I very much enjoyed reading your story. Thanks for sharing your intimate experience. I think it is very common for people to share their success stories. I am not surprised to see a large number of people posting their own happy-ending stories. Those that have had horrible encounters with online chating (which I suspect to be the majority) would be less likely to share theirs. So, in general, I think it is possible to find true love online. However, one also needs to be extremely cautious when exploring this option. Keep the success stories as an encouragement but don't let them misguide you into thinking that it would happen to everyone. จากคุณ : Rennis - [ 10 มิ.ย. 52 03:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ในทางกลับกัน ถ้าคุณจขกท. นัดเจอกันกับพ่อหนุ่มคนนั้น แล้วเค้ากลับเป็นตรงกันข้ามซะ หรือกลายเป็นพวกไนจีเรียสแกมหละ ก็คงมีภาคต่อจากนี้แหละค่ะ อ่านๆดูแล้ว ก็แอบอิน แอบลุ้น ว่าตอนจบ จะจบแบบ ตอนนี้คุณจขกท. กับเค้ามีลูกสองคน หัวปี ท้ายปี ฮ่าๆๆๆ จบแบบนี้ก็กลายเป็นความทรงจำสีชมพู น่ารักดีออก กำลังอินเทรนด์ หนังเกาหลี ไม่ใช่เหรอ หนังเกาหลี หลายเรื่องพระเอก นางเอก ก็ไม่สมหวังนะจ๊ะ... เฮ้ย!!!! แอบเสียดายแทน. จากคุณ : BluemirroR - [ 10 มิ.ย. 52 04:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีค่ะ จขกท เราก็เป็นคนหนึ่งที่เจอแฟน(สามีในปัจจุบัน)ทางอินเตอร์เน็ต เราเริ่มต้นคล้ายๆเรื่องของคุณ ตอนที่เริ่มคุยตอนนั้นเพราะว่าเพิ่งเลิกกับแฟนที่เป็นคนเยอรมัน(คนนี้เจอกันที่กรุงเทพ) ตอนนั้นเรามีหลายเว็ปที่เราเข้าไปทิ้งโพร์ไฟล์ไว้ แล้ววันนึงก้อมีคนเข้ามาส่งข้อความมาว่า "คุณอยู่ที่เมื่องไทยหรอครับ ผมชอบเมืองไทยมาก ผมไปอยู่มาหลายเดือน ผมชอบมวยไทย" หลังจากที่ได้รับข้อความ ก้อตอบกลับไปว่า "ขอบคุณค่ะที่ชอบเมืองไทย ยินดีที่ได้รู้จัก" แล้วเค้าก้อตอบกลับมาอีก แล้วเราก้อเริ่มคุยกัน... หลังจากที่เราส่งข้อความหากันไปมา เราก้อเริ่มรู้สึกว่าเราควรแลกเมลล์กัน แล้วเราก้อเริ่มจากchatที่ MSN เราคุยกันได้สักพัก แล้วเค้าก้อบอกว่าเค้าจะมาหาเราที่เมืองไทย ตอนนั้นรู้สึกแบบเดียวกับ จขกท เลยค่ะ คือไม่ไว้ใจคนในโลกอินเตอร์เน็ต เราก้อไม่ได้เชื่อเค้าหรอกนะ จนวันที่เค้ามาถึงเมืองไทย เราก้อสองจิตสองใจว่าจะมาจริงหรือเปล่า แต่ก้อพยายามหลอกตัวเองว่า เค้าก้อดูไม่ได้น่ากลัวอะไรแล้วที่ผ่านมาเค้าก้อเป็นคนที่ไม่เคยโกหกเลย เลยตัดสินใจไปเจอกับเค้า..เค้ามาจริงๆค่ะ เป็นคนดี น่ารัก เราก้อเริ่มประทับใจ หลังจากนั้นเราก้อเริ่มคบกันจริงจัง จนเค้าต้องกลับไปทำงาน หลังจากวันนั้น เราก้อคุยกันตลอดทุกวัน ทั้งวัน(พอดีว่าบริษัทของเราทั้งคู่ไม่ได้ห้ามเรื่องออนไลน์)จนวันนึงเค้าก้อถามเราว่าเราอยากมาหาเค้าไม๊ เราก้อเลยตัดสิยใจอยู่นานเหมือนกัน แต่สุดท้ายก้อไปหาเค้าจนได้.. เราลางานได้ประมาณสามอาทิตย์ แต่ติดที่เราต้องกลับมาก่อนคริสต์มาส เลยฉลองกับเค้าที่นู่นไม่ได้ เราสองคนก้อเลยตัดสินใจแลกของขวัญกันก่อนคริสต์มาส บอกตรงๆนะคะ ว่าช่วงเวลานั้นมันเป็นเวลาของการตกหลุมรักและเป็นเวลาที่น่าประทับใจ และแล้วก้อถึงวันที่ต้องกลับไทย เราร้องไห้ เพราะคิดถึงเค้า แต่เค้ากลับทำลุกลี้ลุกลหลังจะรีบกลับไปทำงาน เราก้อแอบน้อยใจที่ไม่ได้อาลัยเราเลย หลังจากที่เรากลับมาถึงไทย ก้อเป็นเวลาดึกของที่โน่นละ เราก้อเลยส่งข้อความไปบอกว่าถึงแล้ว แล้วก้อคิดถึงแล้วด้วย พอเข้าวันรุ่งขึ้นเราก้อรอข้อความที่เค้าส่งใสให้เราทุกเช้าเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ผิดปรกติ เพราะเงียบหายไปเลย เราพยายามโทรก้อไม่ติด ในใจคิดว่าเค้าคงไม่อยากสานสัมพันธ์ พอดีเพื่อนสนิทเราโทรมาตอนประมาณเกือบๆเที่ยงว่าเค้าทะเลาะกับสามีจะเลิกกัน อยากหาคนคุยด้วย เราก้อเลยไปตามนัด ทั้งๆที่ไม่มีกะใจเลย แล้วเพื่อนเราก้อมาถึง บอกว่าเดี๋ยวมีเพื่อนมากินข้าวด้วย เราก้อไม่ได้ใส่ใจ มัวแตคิดแต่เรื่องตัวเอง แล้วเรื่องที่ไม่น่าเชื่อก้อเกิดขึ้นค่ะ คนที่เพื่อนเราบอกว่าจะมากินข้าวด้วยไม่ใช่ใครเลย ก้อคือเค้าคนที่เราเพิ่งบอกลากัน เมือไม่กี่ชม.ที่แล้วที่เราร้องไห้เพราะต้องจากเค้ามา เค้ามายืนอยู่ตรงหน้าเรา เราร้องไห้เข้าโผลกอดด้วยความประหลาดใจและดีใจในเวลาเดียวกัน และคำแรกที่ออกจากปากของเค้าก้อคือ" ผมจะไม่ปล่อยให้คุณฉลองคริสต์มาสคนเดียว"..มันเป็นความประทับใจที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก แล้วหลังจากนั้นความสัมพันธ์ก้อมากขึ้น เราบินไปมาหากันตลอดเกือบทุกสามเดือน และก้อได้มีโอกาสไปรู้จักครอบครัวที่น่ารักของเค้า และแล้ววันของเราก้อมาถึงค่ะ เราได้แต่งงานกันที่เมืองไทย ครอบครัวเค้าและก้อเพื่อนเค้าเดินทางมาร่วมฉลองงานแต่งงานของเราสองคน จนถึง ณ วันนี้เราไม่อยู่ที่เมืองไทยเพราะต้องย้ายตามเค้ามา เราก้อไม่ค่อยรู้สึกเหงา เพราะเค้าอยู่ข้างๆเรา แล้วก้อคอยปลอบเวลาที่เราคิดถึงบ้าน เค้าบอกว่าถ้าคิดถึงแม่ ก้อให้เรากอดเค้าแทน ฮิๆๆ.. ที่เล่าให้ฟังทั้งหมด ไม่ได้มีเจตนาใดๆทั้งสิ้นนะคะ แค่เพียงจะบอกว่า โลกนี้มีทั้งคนดีและไม่ดีปะปนกัน ไม่จำเป็นว่าจะเป็นคนที่เราเห็นได้จริงๆ หรือโลกไซเบอร์ อย่างน้อยเราก้อต้องระวังและคอยสังเกตพฤติกรรมให้มากๆก่อนจะตัดสินใจทำอะไร ขอให้ทุกคนโชคดีเรื่องความรักนะคะ คนดียังมีอยู่ในโลกค่ะ จากคุณ : ViVi - [ 10 มิ.ย. 52 09:38:36 A:222.154.42.76 X: TicketID:218738 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เราเป็นคนเล่นแชทมานานมาก  ออกเดท ก้อบ่อยอยู่ ชอบมั่งไม่ชอบมั่ง เจอพวกโกหกว่าจะบินมา แล้วก้อไม่มา แล้วก้อพวกที่บินมาจริงๆๆ แต่เราไม่ชอบอ่ะ  แล้วก้อเจอพวกที่เหมือนจะจิงจัง แต่ก้อโกหก คุยกัน 3ปียังไม่รุ้เรื่องเลย  จนกระทั่งมาเจอแฟนคุยกันไม่นาน เค้าก้อบินมาหา คบกันตัวเป็นๆๆ มีความสุขดีค่ะ  ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้วที่นิวซีแลนด์ค่ะ PS : ของ ของเรา   ยังไง  ก้อเป็น ของ ของเรา จากคุณ : goy9087 (goy9087) - [ 10 มิ.ย. 52 12:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณgoy9087 อยู่ทีเมื่องไหนค่ะ วีวี่ก้อตามสามีมาอยู่นิวซีแลนด์เหมือนกันคะ อยู่ที่โอ๊คแลนด์ สามีเป็นคน UK แต่เค้ามาได้งานดีที่นี่เลยไม่ยอมไปไหน ได้ยังไงก้อยินดีที่ได้รู้จักนะคะ จากคุณ : ViVi - [ 10 มิ.ย. 52 12:52:03 A:222.154.42.76 X: TicketID:218738 ]

ความคิดเห็นที่ 65 คุณเจ้าของกระทู้เขียนเรื่องดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วเข้าใจและอินไปกับตัวอักษรมาก ๆ ส่วนตัวไม่เคยมีประสบการณ์นี้เลย เนื่องจากไม่ค่อยชอบการแช็ทผ่านทางเน็ท และตอนนั้น (เมื่อสมัยสาวกว่านี้) ก็ทำกิจกรรมมากมายจนไม่มีเวลามาคุยหน้าจอ คิดดูซิ เพิ่งมารู้จักพันทิพไม่เกินสองปี เชยมากกกกกก) เราเห็นด้วยกับคุณป้ามะลิฯ อย่างยิ่งค่ะ แม้ว่าเราจะไม่เคยมีประสบการณ์รักออนไลน์ แต่เราก็รู้จักหลายคู่ และถ้าคุณจะมองกันอย่างเป็นกลาง อินเตอร์เน็ทก็เป็นสื่อหนึ่งให้คนได้เจอคนที่อาจจะใช่ ..... พูดไงดีหละมันก็เหมือนกับคุณเจอคนที่ท้องถนน ที่ทำงาน ที่โรงหนัง ผ่านเพื่อน ผ่านญาติพี่น้อง ไปเจอแฟนที่เรียนปริญญาโท etc... อะไรแบบนี้ ... มันเหมือนเป็นสื่อหนึ่งให้คนในโลกใบเล็ก ๆ นี้ได้รู้จักกันง่ายขึ้น แม้ว่าจะไม่ได้เห็นหน้าตาตั้งแต่แรก แต่เราก็สามารถแลกเปลี่ยนประสบการณ์หรือความคิดได้เช่นเดียวกัน ไอ้ความหลอกลวง ถ้าถามเรา เราว่าที่ไหนก็มีค่ะ ต่อให้คุณเจอหน้า เจอตัว แต่ถ้าเค้าคนนั้นกะล่อนปลิ้นปล้อน มันก็ยากที่จะจับได้ ว่า คนนั้นจริงหรือปลอม เสียดายอย่างเดียวว่า เจ้าของกระทู้ไม่น่าปล่อยผ่านไปโดยที่ไม่ให้โอกาสตัวเองเลย ....... มันน่าเสียดายนะคะ เพราะคุณก็จะยังจดจำเค้า และคิดว่า ถ้าตอนนั้นคุณไม่ทำแบบนั้น ตอนนี้ตัวคุณจะเป็นยังไง ....... แต่ว่าเหตุการณ์ผ่านไปแล้ว ก็ถือเป็นประสบการณ์แล้วกันค่ะ เราเกือบจะเสียโอกาสในการคบคนดี ๆ แบบเจ้าของกระทู้เหมือนกัน (เพียงแต่เราเจอเค้าจากที่ทำงาน ไม่ใช่ในโลกออนไลน์) ด้วยความที่เราก็ชอบคนยาก และมีความคิดคับแคบในการคบหาเพื่อนชาย (แต่เพื่อนเกย์ถึงไหนถึงกัน ...... 5555) เราเกือบปฏิเสธไม่คบหาดูใจกับเค้า เพราะติดไอ้คำพูดว่า คนฝรั่งเศสเจ้าชู้และงกเนี่ยแหละ แต่ต้องขอบคุณเพื่อนเราอย่างมากที่เตือนสติ ทำให้เราได้มีโอกาสลองและเรียนรู้ว่า บางที stereotype ที่เราเคยได้ยินได้ฟังมา มันก็ไม่ใช่กับทุกคน หรือถ้าจะคิดในมุมของกฎแห่งกรรม ก็อาจจะเป็น...... เค้าไม่ใช่คู่ของคุณนะคะ ...... เป็นกำลังใจให้กับรักครั้งใหม่ค่ะ จากคุณ : Travel Animal - [ 10 มิ.ย. 52 14:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 66 จะบอกว่า เข้าใจเจ้าของกระทู้มาก ๆ ๆ  ๆ ๆ เคยเป็นคล้าย ๆ กัน สมัยนั้น เป็นช่วงแรก ๆ ที่เราเริ่มมีเน็ตเล่นกัน ตอนนั้นห้อง chat pantip ยังมีสามห้อง เพิ่งเริมมี ICQ เราก็คุยแบบนี้ แต่ตอนนั้นไม่มีกล้อง .... ข้ามไปดีกว่า เอาเป็นว่า เข้าใจและเราคิดว่า ที่เจ้าของกระทู้รู้สึกไม่แปลกเลย คุณน่าจะลองให้โอกาสเค้าหน่อย แต่เมื่อผ่านไปแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ เราคงไม่ได้เป็นเนื้อคู่กัน ทุกวันนี้เพื่อน ๆ เราสมัยนั้นยังคงติดต่อกันก็มี คนในเน็ต ไม่ได้เลวร้ายทุกคนหรอก ขอแค่เรารู้เท่าทันตัวเอง และรู้จักระวังตัวด้วย จากคุณ : psypurple - [ 10 มิ.ย. 52 15:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 67 จขกท เล่าเรื่องได้ อิน และ ประทับใจมากๆ เสียดาย ที่ปิดกั้น ตัวเอง ขนาดนั้น เราเองก็ เจอ คู่แฟน ทางเนตเหมือนกัน คุยกันอยู่ ประมาณ 4 ปี ปีที่ 5 ก้อหมั้น กัน เจอกัน ปี ละ ครั้งที่เมืองไทย ไปเยี่ยมเค้า 1 ครั้ง เพื่อ เจอ พ่อแม่เค้าา ปีหน้า ก็แต่งแล้ว ค่ะ รักออนไลน์ มีจริง ค่ะ ไม่เคยเห็นหน้า แต่ เจ็บ จริงก็มี หนทางข้างหน้าจะเป็น ยังไง ก็อยู่ที่ัตัวเรา นะค่ะ ^^ มีทั้งดีและไม่ดี แหละ ค่า จากคุณ : kobune - [ 10 มิ.ย. 52 19:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คงไม่สายไปที่จะมาแจมความคิดเห็นน่ะค่ะ สำหรับ จขกท มันผ่านไปแล้ว ถ้าเป็นความคิดดิฉัน ก็ว่าน่าจะให้โอกาสตัวเองในการพบปะเขา  ดิฉันคิดว่ามันไม่เสี่ยง ถ้าเราไม่ทำตัวเสี่ยงเอง ยิ่งนัดเจอที่ประเทสไทย เราเป็นฝ่ายคุมเกมได้อีก  ทั้งสถานที่นัดพบ เวลานัดพบ  การจะหาเจอใครคนหนึ่งในโลกออนไลน์ที่คุยถูกใจมันหาไม่ได้ง่ายๆ  แต่คิดซะว่าไม่ใช่เนื้อคู่กันก็แล้วกันนะค่ะ ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่พบรักออนไลน์ค่ะ  เล่าคร่าวแล้วกัน ดิฉันก็คือนักเรียนไทยในต่างแดนคนหนึ่ง มาใหม่ๆ หน้าหนาว มันหนาว และเหงาได้สะใจ อีกอย่างหนึ่งเพื่อนก็มีน้อย เลยเข้าเวปแชต พูดอย่างจริงใจก็คือฝึกภาษา ก็จะเจอคนดีบ้าง คนโรงจิตบ้าง บางคนคุยกันครั้งเดียวเลิก บางคนก็คุยกันนาน  แต่โดยส่วนมากจะเริ่มเป็นสเตป ก็คือ คุยกันในเวปแชต จากนั้นก็อาจเป็น msn หรือ e mail แล้วต่อด้วย sms และโทรศัทพ์ในที่สุด  สุดท้ายคนที่คุยกันถูกใจก็จะนัดพบ  โดยการนัดพบดิฉันจะไม่ทำตัวให้เสี่ยงค่ะ  ดิฉันเป็นคนกำหนดสถานที่นัดพบเอง และจะนัดตอนกลางวัน ในเมือง  หรือบางคนไม่สะดวก มาตอนเย็น ดิฉันไปเจอที่โรงแรม แต่ก็จะเจอที่ลอบบี้ หรือ ห้องอาหารเท่านั้นค่ะ  ไม่มีการไปพบในห้องเด็ดขาด   เป็นเรือ่งตลกที่บางทีคิดกลับไป ตอนนัดเจอแรกๆก็รู้สึกเด๋อด๋ามากที่สุด จนในที่สุดก็ได้เจอคนที่ถูกใจคนหนึ่ง ส่วนคนอื่นๆ ถ้ายังคงติดต่ออยู่ก็คุยกันบ้างในฐานะเพื่อน เล่าสั้นๆดูเหมือนไม่หวือหวา  แต่ตลอดเวลาที่คบกัน ดูใจกัน มีทั้งสุขและทุกข์  ทั้งหัวเราะและร้องให้มาก็นับครั้งไม่ถ้วน  แต่ในที่สุดก็มีวันที่เราได้แต่งงานกันค่ะ จากคุณ : เจ้าเหมียวท่องโลก - [ 10 มิ.ย. 52 22:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วอินค่ะ  น้ำตาจะไหล ใกล้เคียงกับชีวิตเราเหมือนกัน จากคุณ : Zhen_x2 - [ 10 มิ.ย. 52 23:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เป็นไปได้นะ ....อารัยที่มันใช่ มันก้อใช่นะ ...สู้ๆๆๆนะคะ จากคุณ : ปาล์ม (เงาปาล์ม) - [ 11 มิ.ย. 52 19:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ ซวยแต่ไม่สวย คุณลองถามตัวเองดูสิว่า ตอนนี้รู้สึกยังไงกับเค้า ถ้าคุณ ยังคิดถึงเค้า ยังอยากคุยกับเค้า มันคงไม่เรียกว่า "ติด" หรอก ถ้าคุณ "ติด" เค้าจิง เวลาผ่านมาหลายปี คุณคงจะลืมหรือไม่ได้รู้สึกแบบตอนนั้นแล้ว ถ้าตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนตอนนั้น ก็กลับไปคุยกับเค้าเถอะ ผมรู้ว่าคุย ต้องหาวิธีที่จะคุยกับเค้าได้ โชคดีนะคับ จากคุณ : จอมมารธาตุไฟเข้าแทรก - [ 12 มิ.ย. 52 10:02:44 A:203.147.4.193 X: TicketID:217978 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอตอบด้วยคนว่า มีจริงค่ะ คนเรา หากว่าเป็นคู่กันแล้ว เชื่อว่า คงไม่แคล้วกันอย่างโบราณว่า จริงๆนะคะ ดิฉันกับสามีก็รู้จักกันผ่าน icq ค่ะ เหมือนเป็นสูตรสำเร็จเลยล่ะค่ะ หลังจากแชตกันเป็นระยะเวลาอันสมควรแล้ว ต่างฝ่ายก็อยากจะทำความรู้จักกันให้ดียิ่งขึ้นในชีวิตจริง ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับทั้งคู่แล้วล่ะค่ะว่า ต้องการคบกันแบบจริงจังหรือไม่ ต้องการให้มันเป็นจริงหรือเปล่า ถ้าวันนั้นดิฉันไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้รู้จักเค้าให้มากขึ้น ก็คงไม่มีวันนี้ที่ได้แต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกัน ยังจำวินาทีที่สามีบอก ตอนคุยกันออนไลน์ว่า เค้าอยากจะบินมาหาเราที่เมืองไทย อยากรู้จักเรากับครอบครัว รู้สึกว่า ใจพอง บอกไม่ถูกเลยค่ะ ^ . ^ ขอให้คุณจขกท.โชคดีนะคะ จากคุณ : Chi Hwa Hwa's Lover - [ 13 มิ.ย. 52 17:59:06 A:120.141.19.85 X: TicketID:205502 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ยาวมากกกก แต่อ่านเพลินดีค่ะ จขกท. เขียนสนุกดีค่ะ   สู้ๆ ต่อไปน๊า .. ปล. อ่านแล้วเกิดอาการอยากแชตขึ้นมาบ้างเลยทีเดียว .. แต่ไม่รู้จะเข้าเวบไหนดี เพราะไม่เคยแชตมาก่อนเลย  555+ จากคุณ : Vj.VanTura - [ 17 มิ.ย. 52 15:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่านะครับรัก online เนี่ยแต่ของผมมันไม่ได้ไปเจอกันผ่านเวป chat อะไรเลย เรื่องของเรื่องคืนตอนนี้ผมก็คุย online ทาง skype / MSN / Phone กับผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน แต่ว่าเค้าเป็นเพื่อนของผมที่กำลังเรียนด้วยกันอยู่ที่ออสเตเรียครับ ก็แนะนำกันให้รู้จัก ก็เลยคุยกันมาสองสามเดือนละครับ เข้ากันได้ดีมาก คุยกันตลอดเวลา เปิดเวปแคมตลอด นอนก็ยังเปิดไว้เลย ตอนนี้ความสัมพันธ์ราบรื่นมาก แล้วอาทิดหน้าผมก็จะบินกลับไปเจอกันละครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง เหมือนทุกวันนี้เราก็คุยกันตลอดเวลา เหนหน้ากันตลอดเวลา ไม่ว่านอนหรือตื่น ไม่รู้ว่ากลับไปอาทิตย์หน้าจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม เพราะผมก็ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกัน ตอนนี้ความรู้สึกเราสองคนเหมือนคนเป็นแฟนกันแล้วแฟนไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วก็รอกันอยู่อะไรประมาณนั้น ผมก็บอกว่าผมตื่นเต้นนะ เค้าก็บอกอย่าตื่นเต้นเลย ทุกวันนี้ก็เหมือนเราเจอกันแล้วแหละอะไรแบบนั้นครับ เพราะเราก็เห็นกันกันแล้ว คุยกันตลอด :) เป็นกำลังใจให้ผมด้วยครับ จากคุณ : Boyd - [ 17 มิ.ย. 52 15:43:37 A:59.167.238.194 X: TicketID:078082 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ทำไม ไม่ให้โอกาสตัวเองดูหล่ะ ไม่มีใครตอบคำถามคุณได้หรอก ว่า ความรักออนไลน์ นั้น มีจริงหรือไม่ คุณต้องตอบคำถามนั้นด้วยตัวคุณเอง การที่คุณไม่ให้โอกาสตัวเองในวันนี้ อีก ห้า ปี หรือ สิบ ปี คุณอาจจะเสียใจ ถ้าคุณได้พบเจอกัน แล้วมันไม่ใช่ อย่างน้อยคุณก็มี  คำตอบ ให้ตัวเอง แต่การที่คุณเดินจากมันมาแบบนี้ แล้วมาถามตัวเองทุกวัน ว่า ฉันทำผิดหรือเปล่า มันจะทำร้ายใจคุณไปตลอดชีวิตนะ ฉันเคยทำแบบนั้นมาก่อน ฉันเคยเลือกที่จะเดินจากคนที่เหมือนไม่มีตัวตน เลือกที่จะใช้ชีวิตกับคนที่เป็นจริงมากกว่า เวลาผ่านไปหลายปี ฉันเฝ้าคิดถึงคนที่ไม่มีตัวตน มันคงใช้เวลาอีกหลายปี หรือตลอดชั่วชีวิต เฝ้าถามตัวเองว่า ทำไมฉันไม่ให้โอกาสตัวเอง แค่เพียงเพราะ ความกลัวในสิ่งที่ฉันจับต้องไม่ได้ ทำให้ฉันต้องเสียความรัก ที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว ตลอดชั่วชีวิตของฉัน จากคุณ : silkywind123 - [ 25 มิ.ย. 52 20:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 76 "เหมือนรักกับลม" จากคุณ : silkywind123 - [ 25 มิ.ย. 52 21:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 77 When you're gone จากคุณ : silkywind123 - [ 25 มิ.ย. 52 21:10:45 ]