ความคิดเห็นที่ 1 อย่าคิดมากคะ เราคุยกันแบบขำๆ อยู่แล้ว^^   ดีใจที่คุณไม่ได้เป็นอะไร   ขอให้ทุกคน มีความสุขทุกวันคะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 03:22:10 จากคุณ : Charlie^^ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:19:06

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่รู้จะพูดยังไงดี ผมไม่โกรธหรอก ขำๆดี แต่ว่าทีหลังอย่าทำอีกเพราะอาจจะมีหลายๆท่านที่รับไม่ได้กับการกระทำแบบนี้ จากคุณ : CHISWICK เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:25:22

ความคิดเห็นที่ 3 ให้อภัยค่ะ ชื่นชมที่ออกมายอมรับและขอโทษ จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:29:22

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะ ทีหลังไม่กล้าแล้วค่ะ เข็ด จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:32:09

ความคิดเห็นที่ 5 ล้อเล่นอะไรกันเหรอครับ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย จากคุณ : MC_Sand เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:50:17

ความคิดเห็นที่ 6 ดิฉันก็ไม่ซีเรียสค่ะ ไม่โกรธ ถึงแม้จะแอบมีหลงเชื่อนิด ๆ ในกระทู้ก่อน เลยเผลอกั๊กความเป็นห่วงให้นิดหน่อย(แค่นิดหน่อยนะ..อิอิ..) ปล. ชื่นชมที่อย่างน้อยคุณก็กล้าขอโทษ ดิฉันเชื่อว่าคนที่กล้าพูดคำนี้ (ต่อให้ผิดหรือไม่ผิดจริง) ก็ถือว่าน่าชื่นชมกว่าคนที่ขอโทษใครไม่เป็นนะดิฉันว่า จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 03:58:06

ความคิดเห็นที่ 7 เปิดกระทู้นั้นค้างไว้ก่อนจะไปทำงาน กลับมากดF5อีกรอบ หายจ้อย ถ้าเป็นเรื่องอำกันเล่นๆก็หมดห่วง(เห็นมีบางคห.เช็คไอพีจขกท.ว่าอยู่อังกฤษ เลยเริ่มลังเล อิอิ) ก็ถือซะว่าร่วมซ้อมหนีไฟกันไป แต่ก็เกือบเชื่อเหมือนกันล่ะ จากคุณ : ศิริรักษ์ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 04:07:32

ความคิดเห็นที่ 8 ผ่านมาอ่านครับ ... จากคุณ : ผัดไทยกุ้งสด เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 04:18:54

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัยแค่ว่าแล้วทำไมต้องออกมา ใส่ล็อกอินตอบคอมเมนท์ในกระทู้ตัวเองด้วยละคะ หรือตอนแรกไม่คิดว่าเขาจะตามตัวได้ว่าเป็นใคร  เลยกะเอา "มันส์" อย่างเดียว ดิฉันรู้จากลีลาการพิมพ์ของคุณเห็นแล้วก็ "อ๋อ!!" เลย ไม่ได้สนเรื่องเช็คไอ พี  ลีลาไม่เปลี่ยน แบบนี้ชี้ชัดเลยว่าเป็นคุณ   ไม่ได้โกรธนะคะ แต่ งง.. งงค่ะ ว่าทำเพื่ออะไร!!?? แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 04:47:46 จากคุณ : hamble pie เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 04:43:45

ความคิดเห็นที่ 10 ดิฉันทราบว่าเป็นล็อกอินนี้ตั้งแต่ทราบว่าอยู่อังกฤษ เพราะอย่างที่คุณ hample pie บอก ว่าลีลาการเขียนแบบนี้มีอยู่คนเดียว ยิ่งอยู่อังกฤษ ยิ่งไม่ผิดตัวแน่ ตอนแรกเข้าใจว่า จขกท. จะออกมายอมรับและขอโทษตั้งแต่โดนจับได้ว่าอยู่อังกฤษแล้ว เพราะไม่ใช่ดิฉันคนเดียวที่ทราบว่า จขกท. เป็นใคร มีคนอื่นๆอีกที่ทราบ แต่คิดว่าคนที่ทราบทุกคนก็ไม่อยากจะเอ่ยชื่อ แต่อยากให้ยอมรับเองมากกว่า แต่แล้วดิฉันก็รู้สึกแย่มากที่ จขกท. ยังกลับมายืนยันว่าเป็นเรื่องจริง และยังคอมเมนท์ต่ออีกหลายความเห็น แถมยังใส่ล็อกอินมาคอมเมนท์ต่ออีก นั่นเป็นจุดที่ทำให้ดิฉัน "กัดไม่ปล่อย" เพราะรู้สึกว่า คนๆนี้ไม่ได้สำนึกเลย โดนจับได้จุดหนึ่ง ก็ยังดิ้นต่อไปอีกจุดหนึ่ง ถ้าไม่จับให้มั่นคั้นให้ตายก็คงจะไม่ยอมรับแน่ๆ (ซึ่งก็จริงเสียด้วย) จขกท. รู้ตัวดีที่สุดว่าทำไปเพื่ออะไร ล้อเล่นสนุกๆ หรือว่าตั้งกระทู้สนองปมอะไรของตัวเองก็ตามแต่ แต่อยากให้คุณรู้ว่า การกระทำแบบนี้ไม่ได้น่ารัก เป็นการกระทำที่น่ารังเกียจ คุณทำแบบนี้คุณไม่ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นหรอกค่ะ มีแต่คนจะเบือนหน้าหนีเสียมากกว่า และอีกอย่างที่สำคัญที่สุด การกระทำของคุณเป็นการกระทำที่ผิดกฎ กติกา มารยาท ในการใช้เวบบอร์ด ซึ่งเป็นสังคมเล็กๆของคนออนไลน์ที่นี่ คุณมาตั้งกระทู้ขอโทษก็เป็นการดี แต่ก็อยากจะอธิบายให้คุณทราบด้วยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ใช่คนอื่นๆรับเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เท่านั้น (พูดแบบนั้นก็ออกจะดรามาเกินไป การเล่นเวบบอร์ดไม่ได้เป็นสาระสำคัญของชีวิตขนาดนั้น) หากแต่หลายๆคน รับไม่ได้กับการกระทำที่ผิดกติกามากกว่าค่ะ ไม่ว่าจะสังคมไหนๆ กติกาในการอยู่ร่วมกันสำคัญที่สุด ไม่งั้นสังคมก็คงจะอยู่อย่างสงบสุขไม่ได้ อยากให้เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบทเรียนกับคุณ คิดให้มากก่อนจะทำอะไรแผลงๆ ทั้งในสังคมออนไลน์และในชีวิตจริงค่ะ เพราะในชีวิตจริง คุณอาจจะไม่ได้รับการให้อภัยง่ายๆเหมือนกับแค่มาตั้งกระทู้ขอโทษก็ได้ จากคุณ : Le Cielo เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:09:19

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:15:22

ความคิดเห็นที่ 12   คนเขาจับได้ก็อับอายขายขี้หน้าไปตามระเบียบ คุณว่างจัดไม่มีอะไรจะทำจนต้องออกมาเขียนเรื่องเพ้อเจ้อ อย่าลืมว่าคนอ่านหลายคนก็ว่างจัดพอๆกับคุณ ที่จะตามจับผิด คนอ่านในนี้เขาไม่โง่นะขอรับ ผมเห็นชื่อล็อคอินของคุณตอนนี้แล้ว ขอบอกว่าผมไม่สนกับคำขอโทษของคุณเลยสักนิด จากคุณ : NaiChaiyo เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:21:55

ความคิดเห็นที่ 13 เอ่อ คุณ NaiChaiyo ไม่ต้องว่างจัดก็จับผิดได้ค่ะ ไม่ได้ใช้เวลาขนาดนั้น ไม่ถึงนาทีค่ะ เน็ตเร็ว ฮ่า ฮ่า ไปนอนต่อล่ะค่ะ ตอนนี้ 8:25 am ตามเวลาท้องถิ่น จากคุณ : Le Cielo เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:26:30

ความคิดเห็นที่ 14 "ร่วมซ้อมหนีไฟ"???? ก๊ากส์ แจ่มมากค่ะยายดา หนีไปไหนดีคะ แนะนำหน่อย อิอิ -- คงไม่มีอะไรจะพูดแล้วค่ะสำหรับกระทู้นี้ เข้ามาอ่านตามคุณตกตะกอนด้วยคน นะ คะ จากคุณ : thaispicy เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:38:13

ความคิดเห็นที่ 15   ไกลบ้านเค้ารักหรอก จึงหยอกเล่นนะจ้าาา จากคุณ : Kryta (kryta) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 05:46:51

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาอ่านเฉยๆ.. คุณ Le Cielo พูดตรงใจไปแล้วค่ะ จากคุณ : roypimz เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 06:13:36

ความคิดเห็นที่ 17 หลายคนพูดโดนใจไปแล้วค่ะ ส่วนตัวไม่ถือสาหาความอะไร เพราะที่ผ่านมาน้อง จขกท.ไม่ใช่คนร้ายอะไรในห้องนี้ ทำใจให้สบายคุณเปรมสินี กลับตัวกลับใจได้จากใจจริงก็มีคนให้อภัย ขอย้ำตอนหนึ่งของ คคห.ที่12 NaiChaiyo คนในนี้ไม่โง่ อยู่ที่เขาจะพูดออกมาหรือเปล่าเท่านั้นค่ะ โดยเฉพาะยิ่งถ้ามีหลักฐานอ้างอิง โยงใยไปถึง หรืออย่างเช่นบางท่านที่บอกว่าใช้ความรู้สึกจับเอาความผิดสังเกต ซึ่งผลก็ออกมาจริงตามที่เขารู้สึกกันได้ ก็จะพาให้เสียคน เสียศรัทธาจากผู้คนได้ง่ายๆ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 06:43:36 จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 06:42:27

ความคิดเห็นที่ 18 คำขอโทษสำหรับคนสำนึกผิด เราให้อภัยค่ะ แต่อย่าบ่อย ผิดครั้งแรกอภัยได้ ครั้งสองให้โอกาส ครั้งสามเลิกคบ จบข่าว............ จากคุณ : ป้ามะลิกับลุงมะระ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 06:43:04

ความคิดเห็นที่ 19   อยากให้แก้ไขวิธีการเว้นวรรคด้วยค่ะ เมื่อกี้ลองไปเปิดดูกะทู้เก่าๆ จขกท.มีวิธีการเขียนที่ไม่ถูกต้องทุกครั้งเลย คือให้เว้นวรรคเมื่อจบประโยค อย่าเว้นวรรคทุกคำที่พิมพ์ ฝึกสิ่งที่ถูกเถอะนะคะ จากคุณ : คนกรุงเทพฯ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 06:46:37 A:58.8.170.180 X: TicketID:222250

ความคิดเห็นที่ 20 โดนส่วนตัวไม่ค่อยได้ตอบกระทู้ห้องไกลบ้านมาก แต่ก็เข้ามาอ่านบ่อย เจอกระทู้ที่คุณตั้งขึ้นมาเล่นๆ เลยไปอ่าน มันอาจจะเกิดจากความคิดไม่ถึงของคุณ แต่ถ้ามีคนที่ตกอยู่นสภาพเดียวกับที่คุณอ้างถึงเค้าคงจะหดหู่ใจมากจริงๆ อย่างน้อยก็มีกลุ่มคนทำงานร้านไทยบางคน แต่เค้าก็ไม่ได้คิดจะจับฝรั่ง แค่ทำงานไปเก็บเงินส่งไทยใช้หนี้สินทางบ้าน ถึงกระทู้จะตั้งมาแค่เล่นๆ แต่มันก็กระทบถึงจิตใจคนอื่น ถึงแม่คุณจะไม่คิดว่าผลท่่ี่เกิดขึนจะมีแค่คนจับได้ และก็โดนประนาม วันหน้าคุณคงไม่ตั้งกระทู้แบบนี้แล้วเพราะได้บทเรียนมา เก็บบทเรียนวันนี้ไว้สะ เผื่อคุณมีอารมณ์เผลออีกจะได้ไม่ตั้งกระทู้ที่ทำร้ายความรู้สึกคนอ่น แบบไม่ได้ตั้งใจ จากคุณ : Little brown one เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 07:03:27

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาอ่าน จากคุณ : ชอบดื่มwineค่ะ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 08:00:17

ความคิดเห็นที่ 22 เม้นท์ในกระทู้ที่คุณใช้บัตรผ่านโพสต์ แล้วก็ไม่ได้ตามอีกว่าเป็นใคร พอเห็นกระทู้นี้แล้ว อยากอุทานเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า "yappari" จากคุณ : Ssachiy เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 08:13:58

ความคิดเห็นที่ 23 อยากจะบอกแค่ว่าถ้าว่างมากก็ออกไปทำกิจกรรมอย่างอื่น การทำแบบนั้นทำให้คนที่เค้าจริงใจกับคุณเสียความรู้สึก ถ้าหากคนอื่นจับไมได้คุณก็จะสนุกต่อไปเรื่อยๆ ถือว่าบาปชนิดเพราะพูดเพ้อเจ้าเหลวไหล เวปสาธารณะถ้าใช้ให้เป็นประโยชน์ก็เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมค่ะ จากคุณ : Cutie_May เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 09:01:07

ความคิดเห็นที่ 24 หากเราเป็นคุณ จะออกไปนอกบ้านค่ะ ดูผู้คน  วิถีชีวิต ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ท่องเที่ยวดูสถาปัตยกรรมอันเก่าแก่ จนถึงสมัย ถ่ายรูปที่สวยๆ ถ้าเบื่อแล้ว ลองหากิจกรรมยามว่างทำ อย่างปลูกดอกไม้ ปลูกผัก เบื่อนักก็ไปออกกำลังกาย อ่านหนังสือ ดูทีวี ดูหนัง เพิ่มพูนความรู้ คุณไม่ได้ทำงาน อยู่บ้านเฉยๆ ทำไมอุดอู้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมหน้าจอคอมพิวเตอร์ละคะ ออกไปเปิดหูเปิดตาดูโลกภายนอกบ้าง จากคุณ : pink daffodil เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 09:22:13

ความคิดเห็นที่ 25 คนที่เล่นเน็ตนี่จะมีกันหลายแบบนะคุณนะ แบบ จริงก็มี เล่นๆเอาแค่พอสนุกก็มี คนที่เล่นจริงก็จะเห็นว่าอยู่กันนาน จำชื่อจำเสียงกันได้ เขามี character ของเขาเอง หลายคนก็เปิดเผยตัวพอสมควร อย่างคุณนี่มีล็อคอินก็เห็นคุยอะไรน่ารักดี ดิฉันว่าหลายคนเขาก็เอ็นจอยคุณ น่าที่จะได้เห็น ได้เอ็นจอยคุณไปอีกนานๆ แต่การที่คุณไปออกทู้งี่เง่ามาฆ่าตัวเองอย่างนั้นแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร นอกจากจะบอกว่า speechless กับพฤติกรรมของคุณ คุณข้างบน เขาก็ว่ามาแล้ว ว่าคนในนี้ไม่ใช่คนโง่ คุณมาทำให้เขารู้สึกว่าเขาเป็น stupid นี่สิคะ ที่เรากำลังพูดถึง คุณได้ดูถูกสติปัญญาของคนอื่นเพราะคิดว่าคนเขาคงไม่รู้ เสร็จแล้วคุณก็ว่า เออ..ไม่เป็นไรเดี๋ยวออกไปขอโทษก็จบ ดิฉันว่ามันก็จบได้พร้อมๆกับชื่อของคุณนั่นแหละค่ะ จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 10:03:52

ความคิดเห็นที่ 26 ก็เขอให้ความผิดพลาดครั้งนี้เป็นครูนะคะคุณเปรม ความรู้สึกและความจริงใจของพี่น้องๆในนี้ไม่ใช่สิ่งที่ควรเอามาล้อเล่นค่ะ จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 11:06:45

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาดู ... ส่วนตัวไม่โกรธหลอกครับ เพราะโกรธไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่จะเสียจิตป่าว ๆ เอาเป็นว่าอย่าทำอีกละกันนะครับ จากคุณ : DurRezT เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 11:35:44

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ จขกท จำกระทู้ที่คุณตั้งในช่วงแรกๆได้ไหมคะ มีกระทู้หนึ่งที่คุณเขียนว่า ชีวิตคุณตอนนี้มีความสุขดี สามีดี การเงินก็ไม่มีปัญหา สุขสบายทุกอย่างแต่เหงาบ้าง มีคนตอบในกระทู้คุณเยอะ แนะนำวิธีทางออกในการคลายความเหงาไปเยอะ ลองเอาคำแนะนำในนั้นไปใช้สิคะ เพราะเราเห็นคุณตั้งกระทู้เกือบทุกวัน แต่ก็ยังไม่หายเหงาใช่ไหม คุณน่าจะลองหากิจกรรมอื่นๆทำบ้าง ด้วยความปราถนาดี จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 12:27:07

ความคิดเห็นที่ 29   เราดูออกตั้งแต่มาตั้งกระทู้ช่วงแรกๆแล้ว ยังคิดอยู่เลยว่า มาแนวนี้คงอีกไม่นาน จากคุณ : สายลมในยุโรป เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 14:02:57 A:82.95.206.21 X: TicketID:064269

ความคิดเห็นที่ 31 รับฟังแล้วค่ะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 15:44:57

ความคิดเห็นที่ 32 เล่นแผลงไปนะคะ แต่ดีแล้วที่ขอโทษ (จะยอมรับเพราะจนต่อหลักฐาน หรือรู้สีกผิดเองก็ช่างเถอะเน๊อะก็ดีกว่าทำเฉยๆ) เห็นด้วยกับคุณยุ้ยหัด เขียนคห.28นะคะ  คุณสู้เอาเวลาว่างไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์กับ ตัวเองดีกว่ามาเสียเวลาถอดล๊อคอินตั้งกระทู้ล่อเป้าให้คนเขาขุ่นเคือง มันไม่มีประโยชน์หรอกนอกจากความสนุกความสะใจส่วนตัวชั่วครั้ง ชั่วคราว จากคุณ : น้องหมาบีเกิ้ล เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 15:46:43

ความคิดเห็นที่ 33 หลายคนพูดถูกใจไปแล้ว แต่อิฉันใช้กิ๊ฟหมดแล้ว  เลยไม่มีจะให้ ส่วนเรื่อง จขกท.  อิฉันก็รู้สึกเหมือนพี่ Pat  ...speakless จริงๆ ค่ะ   จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:05:17

ความคิดเห็นที่ 34 ถึงแม้คนเราไม่เคยได้เจอหน้าพูดคุยกันแบบตัวต่อตัว แต่การปฏิสัมพันธ์ผ่านเวปบอร์ดหรือผ่านต้วหนังสือก็ทำให้เราพอจะรู้จักนิสัยใจคอจริงๆของแต่ละคนได้บ้างนะคะว่าใครจริง ใคร Fake.. ดิฉันอ่านกระทู้นั้นของคุณ อ่านไปหัวเราะไป...ว่าคนเราน๊อออ..ทำไปได้ เอาใหม่ค่ะ..เอาใหม่ เริ่มต้นใหม่โดยการเปลี่ยนพฤติกรรมการเล่นเวปบอร์ดซะ เดี๋ยวอะไรๆก็ดีขึ้นเอง..... จากคุณ : Ellinida เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:22:03

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาขอโทษอีกครั้งก่อนไปออฟฟิศค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:22:11

ความคิดเห็นที่ 36 ในอีกกระทู้ที่คุณถามว่าตัวเองเป็นอะไร คุณบอกว่าตั้งใจแค่ล้อเล่น ตอนเย็นกะจะมาเฉลยอยู่แล้ว แต่โดนจับได้ซะก่อน คุณเขียนหลังจากตั้งกระทู้ขอโทษนี้นะคะ เราเลยรู้สึกว่าคุณยังมีข้ออ้างไปได้อีก ไม่คิดว่ารู้สึกผิดเลย จริงใจหน่อยค่ะ ไหนๆก็จะรับผิดแล้ว จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:51:40

ความคิดเห็นที่ 37 กระทู้นั้นพออ่านแล้วก็งงๆ ปนขำ ว่าช่างทำไปได้ แต่ไม่รู้สึกว่าน่าโกรธเคืองอะไร อาจเพราะอ่านปุ๊บก็รู้เลยว่าไม่ใช่เรื่องจริง เจ้าของกระทู้แค่ตั้งเอามันเท่านั้นจึงไม่ได้ให้คำแนะนำไป ก็เลยไม่เสียความรู้สึกเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นที่ตั้งใจให้คำแนะนำไปน่ะค่ะ อย่างไรก็ตามเราว่าการออกมายืดอกยอมรับผิดต่อหน้าสาธารณะชนเนี่ยต้องใช้ความกล้าหาญพอสมควรถึงจะทำได้ อันนี้ถือว่าน่าชื่นชมค่ะ จากคุณ : bin wieder da เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:55:12

ความคิดเห็นที่ 38 ^ ^ ^ ชี้ไปความเห็นที่ 36 ดิชั้นก็ตอบไปทั้งสองกะทู้นั่นแหละค่ะ พร้อมๆ กัน  ดิชั้นไม่ได้คิดจะแก้ตัวว่าไม่ผิด ผิดก็คือผิด จะพูดอย่างไรก็คือผิดค่ะ แต่มันคงไม่ได้ผิดไปตลอดชีวิตใช่ไหมคะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 17:21:50 จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 16:59:04

ความคิดเห็นที่ 39 กรรมการเขาก็ยังการเตือนก่อนเวลาผิดครั้งแรก ครั้งที่สองเขาก็แจกไปเหลือง ครั้งที่สามเขาถึงไล่ออกจากสนาม ผิดก็คือผิด ยอมรับผิดทุกประการ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 17:02:15

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ"เปรมสินี"คะ คุณน่าสงสารจังค่ะ คงไม่มีอะไรจะทำจริงๆ มีความสุขที่แท้จริงหรือเปล่าคะชีวิตเมืองนอกขอคุณ หางานทำดีกว่าจะคะจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน มานั่งหน้าคอม ทำอะไรพิลึกๆอีกค่ะ คงเหงามากนะคะ เห็นใจจังค่ะ แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ จากคุณ : Willkommen เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 17:34:57

ความคิดเห็นที่ 41 แต่ก็ดีใจนะเนี่ย ดีใจที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นที่เดือดร้อนจริงๆ ชีวิตคุณเปรมสินีน่าอิจฉาออก ทำไมต้องมาให้คนสงสารด้วยน้อ ^ ^" เพื่อนที่ดีๆยังหาได้ในนี้นะคะ จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 17:35:26

ความคิดเห็นที่ 42 คุณเปรมสินีลองไปเที่ยวโต๊ะเครื่องแป้งบ้างสิคะ สนุกมาก เค้าคุยกันน่ารักออก จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 17:41:03

ความคิดเห็นที่ 43 ^ ^ ห้องโต๊ะเครื่องแป้งเราก็ไปค่ะ  ห้องก้นครัวก็ไป สินธร ก็ไปค่ะ แต่ชอบห้องนี้ที่สุด ไม่อย่างนั้น คงไม่แคร์ขนาดนี้ เอแต่คุณ จะมาไม้ไหนคะเนี่ย จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:11:45

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามารับฟังค่ะ ในฐานะที่เคยได้อ่านเกือบทุกกระทู้ที่คุณทั้งโพสเองและทั้งตอบเอง ยืดอกรับผิด ถือเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมค่ะ และเข้าใจความรู้สึกของคุณๆ ทั้งหลายข้างบนด้วย ยังไงแล้วคนไกลบ้านก็ไม่ได้ใจร้ายชนิดจิกไม่เลิกหรอกกันหรอก(มั้ง)คะ ยังไงก็หวังว่าคุณเปรมสินี จะไม่ถอดใจจากไกลบ้านไปอีกคน หากคุณโพสอีก ดิฉันก็คงจะกดเข้าไปอ่านอีกเช่นเคย แต่ครั้งนี้ หวังว่าคงจะมีแต่เรื่องน่ายินดี และน่าติดตามอย่างที่เคย นะคะ จากคุณ : ms.fun เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:15:44

ความคิดเห็นที่ 45 ^ ^ คุณความเห็นที่ 40 คะ ความคุณค่ะ สำหรับคำแนะนำ ดิชั้นก็มีงานทำค่ะแต่ มันไม่ได้ยุ่งยากอะไรค่ะ เวลาว่างมันเลยเยอะ ชีวิตเมืองนอกของดิชั้น มันไม่มีความสุข อย่างที่หลายคนอิจฉา  มีเงิน มีสามี มีทุกอย่างที่อยากได้ แต่ที่ไม่ได้เห็นในตอนนี้ คือเมืองไทย ซึ่งอีกไม่กี่เดือน ดิชั้นก็คงจะได้กลับ แต่ก็คงอยู่ได้ไม่นานก็ ต้องกลับมาดูแลสามีทางนี้อีก ดิชั้นไม่เคยจากคุณพ่อคุณแม่ไปไหน นานอย่างนี้ แต่มันจำเป็น ซึ่งสามี ก็เข้าใจ ทำไมดิชั้นต้องเล่นเนต ทุกวัน  ขนาดไปฮอลิเดย์ ดิชั้นก้เอาไปด้วย เพราะคิดถึงเมือง ไทยมาก ไม่รู้ทำไม เคยคิดว่า กลับไปครั้งนี้ อาจจะไม่กลับมา แต่สงสาร สามี เลยขอต่อรอง ไปๆ มา ได้ไหม ดิชั้นไม่รู้ว่า พี่น้องคนอื่นๆๆ เขาสู้ เขาทน กับเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร ไม่รู้ว่า ต้องใช้เวลานานแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 18:34:07 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 18:23:21 จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:20:16

ความคิดเห็นที่ 46 ข้อคิดประจำวัน อย่าต่อความยาว สาวความยืด ถ้าอยากจะหยุดปัญหา ก็ควรหยุดที่เราก่อน จากคุณ : CHISWICK เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:26:09

ความคิดเห็นที่ 47 CHISWICK  ขอบคุณค่ะ คุณแนะนำดิชั้น ตลอดเลย  ขอบคุณ จริงๆ ค่ะ แต่หาเพื่อนคุยค่ะ คุยในทางที่ดีแล้ว คงไม่เป็นไรมั้งคะ เพราะตอนแรกจะไปออฟฟิศ แต่พอดี สามีต้องไปติดต่องานข้างนอก นานหลาย ชม. เลยว่างอีกและ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:30:46

ความคิดเห็นที่ 48 ก็คุณบอกว่ามันคงไม่ผิดไปตลอดชีวิตใช่ไหม เราก็ไม่โกรธไปตลอดน่ะสิ ก็แค่โล่งใจที่ไม่มีคนเดือนร้อนจริงๆ จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:37:04

ความคิดเห็นที่ 49   ชอบความเห็นที่ ๓๐ เพราะสอดคล้องกับกระทู้เก่าๆ ของเจ้าตัวที่ตั้งคล้ายกับติดห้องไกลบ้านมาก ง่ายๆ เนอะ ห่างจากคอมพิวเตอร์สักพัก แล้วจะรู้สึกดี ช่วงนี้ที่อังกฤษเป็นช่วงซัมเมอร์ คนที่นั่นเดินทางไปเที่ยวกันเยอะ ลองไปบ้างก็ดีนะ จะทำให้เราห่างคอมฯ ได้บ้าง เพราะนั่งรถนานบ้าง ทำกิจกรรมเยอะๆ หน่อย พอมืดก็จะเหนื่อยหลับไปโดยไม่คิดถึงคอมฯ แล้วหล่ะ จากคุณ : jj_fr เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:39:26 A:83.197.18.113 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 50   เราเป็นคนหนึ่งที่ได้เข้าไปแสดงความคิดเห็นในกระทู้เมื่อวานนี้ แต่พอรู้ความจริงเราก็ไม่มีความรู้สึกอะไรคือ ไม่คิดโกรธ (เพราะเป็นคนไม่ค่อยมีอคติกะใครอยู่แล้วถ้าไม่ทำให้เราเดือดร้อน) แต่ก็ไม่เห็นด้วยที่เขียนชีวิตคนที่เขาลำบากจริงๆมาล้อเล่น แต่ตอนนี้หลังจากเห็นการณ์นี้แล้ว คุณจงรู้ไว้เถอะว่าชื่อ login หรือ IP ของคุณจะเป็นสิ่งที่เขาจดจำและไม่มีใครเชื่อถือคุณได้อีกที่แน่ๆเวลาที่คุณมีปัญหาจริงๆ เขาคงไม่เข้ามาช่วยตอบคุณแน่นอน จากคุณ : ผ่านมาอีกแล้ว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:45:07 A:112.142.135.27 X: TicketID:203091

ความคิดเห็นที่ 51 ^ ^ ไม่เป็นไรค่ะ ถ้า ip หรือ  login มันจะติดตัวไปตลอด??? lynhui  โอเค เราดีกันนะ แต่ไปอ่านความเห็นห้องนั้นต่อหรือยัง เราตอบไปอีกล้ว จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 18:56:47

ความคิดเห็นที่ 52 คุณเปรมสินี หาอะไรทำยามว่างสิคะ หน้าร้อนอากาศดี ออกไปเดินเล่น ถ่ายรูป เอามาเขียนลงบล็อก ให้เพื่อนได้ดูด้วย ทำสวน ทำการฝีมือ ทำอาหาร ทำสบู่ สนุกดีนะคะ จากคุณ : Febie เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 20:00:24

ความคิดเห็นที่ 53 แหม....ดวงดีจัง นานๆจะโผล่มาที ยังอุตส่าห์ได้เจอกระทู้ ล่อเป้าอีก (ทันอ่านพอดี) มีมันทุกยุคทุกสมัย  แถมโดนจับได้ซะด้วยสิ แต่คุณยังดีนะ จับได้แล้วยังออกมายอมรับ เค้ายังให้อภัย คนที่นี่เค้าใจดี ฮ่าๆๆ ขอบอกไว้ บางห้องเค้าไม่ต้อนรับกลับมาเล่นอีกเลยนะคุณ อย่าอุตริไปเล่นอย่างนี้เข้าละ จากคุณ : สนิมเขียว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 20:31:22

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณค่ะ ก็ซึ้งใน น้ำใจ พี่ๆ เพื่อนๆ หลายๆ ท่านให้ห้องนี้ที่ให้อภัย ไม่ถือโทษ โกรธเคือง กันนาน คราวหน้า คราวหลังต้องระวังค่ะ จเล่นอะไร ต้องถูกที่ถูกเวลา และ สถานที่ เออ แล้วที่จะเล่นอย่างนี้แผลงๆๆ อย่างนี้ จะไป ที่ไหนดีน้อ ล้อเล่นค่ะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 21:13:09

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาอ่านอีกครั้ง และเห็นด้วยกับ ความคิดที่ 41  ดีใจที่ไม่มีใครเป็นอย่างกระทู้หลอกนั้นจริงๆๆ จากคุณ : Cutie_May เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 21:45:54

ความคิดเห็นที่ 56 จขกท อยู่แถวไหนของอังกฤษอ่ะค่ะ  เผื่อใกล้กัน จะชวนไปเรียนด้วยกันค่ะ ตอนนี้ เค้ากำลังจะเปิดเทอมใหม่ เดือนกันยายนนี้ เจี๊ยบลงเรียน ESOL ไว้ หาเพื่อนไปเรียนด้วยกัน สนใจเปล่า เมล์มาคุยกับเจี๊ยบได้ค่ะ  jeabneny@hotmail.co.uk จากคุณ : Jeab's Story เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 21:51:50

ความคิดเห็นที่ 57 เว็บบอร์ดพันธ์ทิพย์ "อันตราย" กว่านี่คุณคิด บอกได้แค่นี้แหละ... จากคุณ : DasIstToll เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 21:55:00

ความคิดเห็นที่ 58 ดิชั้นก็มีงานทำค่ะแต่ มันไม่ได้ยุ่งยากอะไรค่ะ เวลาว่างมันเลยเยอะ ชีวิตเมืองนอกของดิชั้น มันไม่มีความสุข อย่างที่หลายคนอิจฉา  มีเงิน มีสามี มีทุกอย่างที่อยากได้ ^ ^ คุณเปรมสินีคะ คุณออกไปหางานทำนอกบ้านเถอะดีมั๊ยคะ ทำงานกับบริษัทสามีเลย แค่ฟังก็กร่อยแล้ว (ความเห็นส่วนตัว) (ในกรณีที่สามีคุณสามารถดูแลบริษัทได้โดยไม่มีคุณ) ลองออกไปนอกบ้านจะได้เจอคนอื่น เจอเพื่อนร่วมงาน เจออะไรใหม่ๆ ถ้าคุณเก่ง ผลงานดี ผู้คนชื่นชม คุณจะรู้สึกคุณค่าของความสามารถของตัวเองมากกว่า บทบาทหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ น่าจะทำให้ชีวิตตื่นเต้นขึ้นบ้าง ถ้างานที่คุณทำกับสามีตอนนี้มันไม่ได้ท้าทาย มันก็น่าเบื่อสิคะ ดูจากที่คุณบอกว่าไม่ได้ยุ่งยากอะไร ไม่ว่าคุณจะทำผิดหรือถูก มันไม่มีผลอะไรมาก เพราะมันก็คือบริษัทของคุณเอง ข้อเสนอแนะของเรา จะรับไว้พิจารณาหรือไม่ก็สุดแล้วแต่ บางคนอาจจะคิดว่ามีเงินทองมากมาย ทำงานกะบ้านสบายๆดีกว่า ออกไปดิ้นรนทำงานนอกบ้านทำไม แต่ส่วนตัวแล้ว ถึงเราจะมีเงินทองมากมาย เราก็ยังจะทำงานค่ะ เพราะหน้าที่การงานเป็นสิ่งที่คนส่วนมากให้คุณค่า เป็นสิ่งที่ทำให้ภาคภูมิใจ เห็นได้ว่างานสังคมต่างๆไม่ว่าในไทยหรือเทศ จากประสบการณ์ตรง คำถามแรกที่คนแปลกหน้าเริ่มทำความรู้จักกันคือ " ทำงานอะไร ทำงานที่ไหน"   แก้ไขตกหล่น แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 22:15:01 จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:13:08

ความคิดเห็นที่ 59 ^ ^ เคยขอแล้วค่ะ ไม่ยอมค่ะ อยากขึ้นรถบัส หรือลองนั่งแท๊กซี่ คนเดียว ยังไม่ได้เลยค่ะ ไปไหน ไปด้วยกัน ตลอด  ค่อนข้างอึดอัด ตามใจหลายเรื่อง แต่ ต้องมี เขาอยู่ด้วย อย่างอื่นไม่มีปํญหาค่ะ  เคยอิจฉา คนที่ได้ทำงาน เด็กเสริฟ อยากทำ ก่อนมาก็คุยกัน เขาก็โอ ให้ไปทำ เพราะ แต่พอมาจริงๆๆ เขาหาว่ากลัวเหนื่อย   ขอขับรถก็อ้างเธอไม่มีใบขับขี่ที่นี่  ตอน อยู่เมืองไทยก็ไม่ได้ แตะเลย  ตอนแรกเรามี รถ2คันเก่าคันใหม่คัน เขารีบขายคันเก่าเลย กลัว ดิชั้น ใช้ เนี่ยดิชั้นได้กลับไทย อีกไม่กี่เดือน อาจจะหนีไม่มา แต่กลัวเขาบินไปด้วยจัง ที่เขาเปิดบริษัท ก้เพื่อดิชั้น เขาบอกอย่างนั้น เพราะดิชั้นอยากทำงาน แต่มันผิดวัตถุประสงค์ อึดอัดนิดๆๆ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 22:30:38 จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:27:54

ความคิดเห็นที่ 60 คุณเจี๊ยบ ขา ขอบคุณค่ะแต่คงไม่ได้หรอกค่ะ อีกไม่ถึง 2 เดือน จะได้กลับบ้านค่ะไปบ้านที่ต่างจังหวัด คิดเมืองเมืองไทย จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:33:50

ความคิดเห็นที่ 61 อิจฉาคณเปรมสินีจริงๆ ค่ะ สามีห่วงและค่อยข้างใส่ใจตรงข้ามกับสามีเราจริงๆ ถ้าเราเป็นคุณเปรมสินีนะค่ะ เราจะทำแบบที่เราทำอยู่ทุกวันนี้ ออกไปทำธุระอะไรก็ได้เช่น ช็อปปิ้ง ไปวัด ทำอะไรที่เราต้องทำด้วยตัวเองไม่ต้องรอสามีคอยรับส่ง เมื่อสามีคุณเปรมสินีไม่ค่อยเปิดโอกาสน้ีให้คุณมากก็เอาแบบวันนี้ค่ะ ที่สามีคุณต้องไปติดต่องานข้างนอก คุณก็ออกไปเดินเล่นทำอะไรเองเลยไม่ต้องบอกสามี   เราเองก็ติดเนทเล่นทุกวันไม่รู้จะเล่นเวบไหนแล้วว่างมาก ทำงานเป็นแค่พาสไทม์ วันไหนว่างเราก็ไปช่วยงานวัด สามีไม่ว่างไปส่งก็รบกวนมัคทายกที่วัดมารับ ไปซื้อของเข้าบ้านเอง ทำอะไรที่ไม่ใช่อยู่บ้านเฉยๆๆ ถ้าสามีไม่ให้ไปไหนคนเดียวเลยนี่ก็ลำบากนะค่ะ ตอนนี้คุณบอกว่าอึดอัดถ้าอยู่ไปนานๆ คุณจะอึดอัดมากกว่านี้นะคะ ลองคุยกับสามีเลยค่ะวาขอให้ฉันได้ทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง ไม่ใช่ให้ตามคุณอย่างเดียว เดี๋ยวเราเองจะหมดคุณค่าไปเปล่าๆ ทุกวันนี้เราเล่นเนทมากจนปวดตา อาจจะมีอากาเข้าข่ายต้อหินเหมือนกระทู้ที่ห้องสวนลุม แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร พอลองมีเพื่อนแล้วฉันก็ออกไปหาเพื่อนบ่อยขึ้นเวลาที่จะเล่นเนทเลยน้อยลง ลองหาเพ่ือนที่อยู่เมืองใกล้ๆ กันดนะค่ะ เผื่ออะไรจะดีขึ้นคะ ถ้าสนใจจะมาอยู่วดกับเราก็ได้นะคะ วัดทำให้เราสงบมากขึ้นค่ะ จากคุณ : Little brown one เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:41:58

ความคิดเห็นที่ 62 ^ ^ คุณก็ลอง ยืนหยัด ในสิ่งที่คุณอยากทำสิค่ะ ถ้าเค้าไม่ให้ไปก็ บอกเค้าดี ๆ ว่าเหงา ขอออกไปเที่ยวเล่นสักวัน จะเป็นไรไป เราโตแล้วพอจะรับผิดชอบชีวิตตัวเองมิใช่หรอค่ะ จากคุณ : Rainny7 เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:47:19

ความคิดเห็นที่ 63   เอาน่ะๆๆไม่ซ้ำเติม สู้ต่อไปค่ะ พยายามอย่าหมกมุ่น ลองออกไปนัดเพื่อนกินข้าวก็ได้ค่ะ เดี๋ยวก็ดีขึ้น แต่ถ้าไม่เปลี่ยนพฤติกรรมเดิมอาการอาจจะหนักขึ้นมากนะคะ ถ้ารู้สึกหาทางออกไม่ได้ลองหาจิตแพทย์ดูค่ะ แบบคุยปรึกษา จะรู้สึกดีขึ้น จากคุณ : Kaetzchen เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 22:52:28

ความคิดเห็นที่ 64 อ่านมาหลายวันแล้วค่ะ อะไรที่มันผ่านแล้วก็ผ่านไปนะคะ ผิดเป็นครูค่ะ เราก็เคยเป็นตอนมาอเมริกาใหม่ ๆ ค่ะ เหงาเพราะต้องอยู่กับพ่อแม่สามี (สามีตามมาทีหลัง) จะไปไหนแม่สามีก็ต้องขับรถให้เพราะตอนนั้นไม่มีใบขับขี่ ไม่มีรถ อยากทำอย่างที่ตัวเองทำก็ไม่ได้ (เกรงใจแม่ที่ต้องขับรถให้แล้วพาไปเดินนาน ๆ ก็ไม่ไหว) จะทำอาหารไทยแต่ละทีก็เกรงใจเพราะบางทีมันฉุน หลังจากนั้นก็คุยกับสามี  ๆ เห็นด้วย ตกลงไปหางานทำ เรียนขับรถ สอบใบขับขี่ ซื้อรถ ชีวิตมีความสุขมากขึ้นค่ะ มีเพื่อนมากขึ้น มันอิสระค่ะ อยากไปเดินห้างก็ไป ไปหาอะไรกินก็ไป หลังจากนั้นสามเดือน สามีย้ายตามกลับมา ก็เริ่มหาอพาท์เมนต์คะ ย้ายมาอยู่กันเอง ชีวิตเริ่มมีความสุขมากค่ะ สิ่งหนึ่งที่สามีเราพูดกับเราก็คือ อยากให้เรามีความสุขค่ะ เขากลัวเราอยู่อเมริกาไม่ได้ ลองดูนะคะ แรก ๆ ก็ยังงี้แหละ มาใหม่ ๆ นะ เฮ้ย ผู้คนมันไปไหนกันหมดวะเนี่ย ไม่เห็นเหมือนเมืองไทยเลย ไม่มีคนเดินตามถนนเลย หลัง ๆ เริ่มชินแล้วค่ะ ของอย่างนี้ต้องใช้เวลา ลองออกไปหาเพื่อนทางอื่นบ้างค่ะ สนุกดี ขอให้ผ่านพ้นไปได้นะคะกับสามีต้องคุยกันจริง ๆ จัง ๆ ค่ะ สามีคุณท่าทางรักคุณมากคงไม่อยากเห็นคุณไม่มีความสุขหรอกค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 52 23:04:26 จากคุณ : ปลาสลิดแดดเดียว เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 23:02:01

ความคิดเห็นที่ 65 คุณ Little brown one อยู่วัดไหนคะแล้วไปอยู่วัดได้ยังไง สนใจนะเนี่ยอยู่เมืองไทยก็ชอบ ไปทำบุญค่ะแต่สำหรับเราแถวที่เราอยู่เนี่ยต้องไปไกลค่ะ ไม่ใช่วัดแต่เป็นบ้านอะไรอย่างนี้ค่ะ เวลา มีงานไทยก็อยากไปค่ะแต่ไม่ทราบเขาจัดกันที่ไหน เรื่องคุยกับสามีนี่คุยทุกวันเรื่องงานก็เหมือนกันค่ะ ไม่มีทางเลยค่ะรออยู่ว่าได้กลับเมืองไทย ถ้าได้กลับคนเีดียวจะอยู่หลายๆเดือน แล้วค่อยว่ากันใหม่จะออกไปเดินเล่นก็ได้ค่ะแต่อย่าไปไกลนะ ไปได้แค่ในเมืองเล็กๆ แอบหนีไปประจำแต่มันก็มีเท่านี้ วันนี้เพิ่งขออนุญาตนั่งรถบัสเข้าเมืองใหญ่ได้ ดีใจมาก แต่ฝนก็ครึ้มแล้วก็ค่ำคงจะได้เป็นวันหลังแต่ก็กลัวหลงเหมือนกัน บางคนที่มีเยอะเกิน มันก็ ไม่อยากได้อยากดี อะไรบางคนขาดก็ต้องดิ้นรนทุกทางเพื่อให้ได้ไม่มีอะไรที่พอดีเลยจริงๆ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 23:07:33

ความคิดเห็นที่ 66 โห โชคดีที่สามีเราไม่ได้เป็นแบบนั้น ถ้าหวงและห่วงขนาดนั้นเราคงอึดอัดและต้องเลิกกันในที่สุดแน่นอน ลูกก็ไม่มี งานก็ไม่ให้ทำ ไปไหนก็ไม่ได้ ตายแน่ๆ ถ้าอยากทำจริงแนะนำให้ต่อรอง แบบ คห 62 ว่า บอกเค้าว่ามันคือความสุขของคุณ ไม่ยอมก็ไม่รู้จะว่าไงละ คห ส่วนตัวล้วน จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 23:10:30

ความคิดเห็นที่ 67 โห ทำไมเราไม่มีสามีที่ห่วงเรา ไปไหนกับเราตลอดแบบคุณเปรมสินีนะ ........เซ็งจริง ๆ  ไอ้สามีเรา ต้องบังคับให้ไปด้วย ดู้ดู รักภรรยา เสียนี่กระไร.......... จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 23:46:05

ความคิดเห็นที่ 68 ฟังดูเหมือนจะติดคุกเลยอะ ถ้าเป็นเราอึดอัดแย่เลย จากคุณ : ส้มฉุน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 52 23:51:30

ความคิดเห็นที่ 69 ก็ไม่เชิงติดคุกค่ะ แต่บางครั้งคนเราก็แค่อยากจะมีพื้นที่ส่วนตัวเล็กๆก็พอไม่ต้องเยอะ เขาขอเรื่องทำ งานค่ะ ไม่ให้ไปทำที่อื่น กับเรื่องรถ สามีเคยมีปัญหา เคยโดนผู้หญิงขับรถชนท้ายทำให้ป่วย นานมากอะไรเสียหายในชีวิตเยอะ เขาก็เลยฝังใจ เมื่อกี๊ก็คุยกับเขาว่าเราทำอะไรลงไปในพันทิป เขาก็ถามเราโอเคไม๊ เพื่อนๆคนอื่นเขาโอเคกับเธอไม๊ อะไรอย่างนี้เขาบอกว่าเธอก็ไปได้นี่แต่เมือง ที่อยู่มันไม่ใหญ่ไปเกือบทุกวันที่ว่างเดินไป คนไทยเมืองที่อยู่ไม่ค่อยมีมีร้านอาหารไทยแต่แม่ครัว กับเจ้าของเป็นเกย์ มีร้านไทย ที่เมืองใหญ่ก็ไปประจำทุกอาทิตย์เพราะไม่ทานอาหารฝรั่ง บางครั้ง อาทิตย์2 ครั้งก็มีมีวันหนึ่งไปถึงคนขายกำลังนินทาบุคคลที่3 ที่เป็นคนไทยด้วยกันก็เลยไม่สุงสิงดี กว่ากลัวว่าจะโดนอย่างนั้น อยากไปไหนก็ได้เขาพาไปตลอด เพิ่งมาติดเนตหนักๆ ก็เดือนนี้เอง เพราะฝนตกด้วยเลยออกไปไหนลำบาก ไปยิม ไปตีแบด ไปโยคะ แต่มันใช้เวลาไม่มาก ยังไงมัน ก็ต้องกลับมาเจอคอมม์ เพราะต้องเปิดไว๊ตลอดเวลา ติดต่องานด้วย มันก็เลยเป็นแบบนี้ค่ะ  เรื่อง สามีตามทุกทีหลายคนบอกว่าน่าอิจฉา แต่ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆคุณจะอิจฉาไม่ออก คนเรามีเป็นช่วงๆ เดียวก็อาจจะหายไปสักพัก แล้วก็หาอย่างอื่นเล่นใหม่ มันเป็นวิถีมนุษย์ค่ะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 00:51:01

ความคิดเห็นที่ 70 เราไม่อิจฉาเลย.... เพราะผ่านจุดนั้นมาแล้ว ณ ตรงนั้นเหมือนคนไม่มีมือมีเท้า ทำอะไรก็ต้องรอคนคนเดียว ใหม่ๆก็ดูดีมีความสุข มีคนคอยดูแล แต่นานเข้าชักเบื่อ ไม่มีอะไรทำ คือมีอะไรให้ทำเยอะ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี วันๆ ก็เลยเอาแต่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ บ้าเล่นบล็อก บ้าแชทไปตามประสาคนมีเวลาว่างจัด เล่นสนุกไปวันๆ ไม่ได้มีเรื่องซีเรียสอะไร แต่พอเริ่มรู้จักที่นี่และการใช้ชีวิตที่นี่มากขึ้น จึงได้ออกไปเปิดตาดูโลกภายนอก ค่อยๆ เดินออกทีละก้าวสองก้าว มีอาการประหม่าบ้างเล็กน้อย เหมือนลูกเป็ดหัดเดินแหละค่ะ พอหลุดจากตรงนั้นได้ ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่ามากขึ้น สามารถทำอะไรหลายอย่างได้ด้วยตนเอง ทำงานหาเงินได้ แม้จะไม่ได้เป็นอาชีพที่หรูหรา ไม่ต้องใช้ความสามารถมากมาย แต่มันก็เป็นบันไดแรกสู่บันไดขั้นต่อไป ถึงแม้จะมีคนรักที่มองเห็นคุณค่าของตัวเราเสมอ แต่ถ้าตัวเราไม่เคยเห็นคุณค่าของตัวเอง ก็เหมือนร่างที่ไร้วิญญาณดีๆ จากคุณ : thaispicy เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 01:04:22

ความคิดเห็นที่ 71 ว่าจะไม่เสนอหน้า เพราะอ่านๆ ไปซักพักมันให้ความรู้สึก guilty pleasure เอาซะมากๆ (เชื่อว่าเพื่อนๆ หลายๆ คนตรงนี้น่าจะรู้สึกคล้ายๆ กัน ;) ประมาณว่า .. อ่านไป (สังเกตไป) ก็ถามตัวเองไปด้วยว่า .. ทำไรอยู่วะเนี่ยตรู .. ไร้สาระดีแท้ .. หึหึหึ (อันนี้เป็นความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเองค่ะ ไม่ได้ว่าใคร เพราะงั้นก็หวังว่าจะไม่มีใครมาเดือดเป็นร้อนกับ "ความรู้สึกของเรา" ตรงนี้) แต่... ที่อยากเสนอหน้า ก็เพราะว่ารู้สึกสงสัยจริงๆ .. แบบว่า... ความสงสัยมันไม่เข้าใครออกใครอ่ะเนอะ คือสงสัยว่า........ ตกลง "คุณเปรมสินี" ทำงานในบ้าน หรือนอกบ้านกันแน่ ออฟฟิศอยู่แยกไปจากบ้าน หรือว่าเป็น home office?? (อย่างที่คุณว่าเป็นบริษัทสามีตัวเองที่เปิดมาเพื่อให้คุณได้ทำงานโดยเฉพาะ ใน #59 .. วะฮู๊ว !!!!!!) ช่วงหลังมานี้เราไม่ได้เป็นขาประจำในห้องนี้ซักเท่าไหร่ เพราะงั้นกระทู้อะไรของคุณ เราเพิ่งจะได้เข้าไป(ตาม) อ่าน หลังจากที่คุณออกกระทู้อุตริ (ที่โดนลบไปแล้ว) มานั่นเอง ตามไปอ่านกระทู้เก่าๆ ของคุณสองกระทู้ (ที่คุณบอกว่าตัวเองเป็นไรไป แล้วก็กระทู้ทำไมผู้หญิงไทยต้องดูถูกกันเองอะไรนั่นแหละ) แล้วมาอ่านตรงนี้ด้วย แล้วก็ต้องสะดุด..กึกๆๆๆ   ที่สงสัยซะมากมายจนกระทั่งต้องโผล่หน้ามานี้ ก็เพราะว่า .. ในความเห็น #25 & #30 ในกระทู้ข้างล่างนี้ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H8101547/H8101547.html และในข้อ 1. (เนื้อความของกระทู้) และก็ความเห็นที่ #14 ในกระทู้ต่อไปนี้ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H8105730/H8105730.html แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วที่จะทำให้คนอ่านเข้าใจไปว่า "คุณทำงานนอกบ้าน" เพราะคุณ "เน้น" มากมายว่า "ชั้นมีงานทำ"(นอกบ้าน)นะคุณๆ (ไม่รู้ว่าตรงนี้เพราะว่าคุณมีความรู้สึกฝังใจ(ผิดๆ)อะไรหรือเปล่าว่าแต่งงาน มาอยู่ ตปท ต้องมีงานทำ ถึงจะดูดี ถึงจะไม่มีคนดูถูก อะไรประมาณนี้ ????) แต่..... มาวันนี้ หลังจากที่ตัดสินใจว่า .. เอาวะ .. ขอรู้สึก guilty pleasure อีกซักชั่วโมงนึงละกัน ก็เลยอ่าน ความเห็นของเพื่อนๆ ตรงนี้ลงมาเรื่อยๆๆๆๆๆ แล้วก็ต้อง ... อื่ม...... หลังจากที่ได้อ่าน #35, #58, #59 ตกลงมันเป็นจะไดกันแน่อ่ะคะ “คุณเปรมสินี” แนะนำอย่างจริงใจมากๆ ว่าคุณควรจะไปหา "จิตแพทย์" ก่อนที่จะสายเกินไป !!! ปล. ถ้ารักที่จะเป็น "คนโกหก" ต้อง "มีความจำดี" อีก ปล. ถ้าความสงสัยของเราเป็นการเข้าใจผิด ก็ขอโทษล่วงหน้าค่ะ :) จากคุณ : Chini เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 01:52:05

ความคิดเห็นที่ 72 ^ คุณChini ข้างบน งง และ สับสนเหมือนเราเลย ไม่เครียร์เหมือนกัน .....เฮ้อออออออออออ!!!... จากคุณ : hamble pie เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 03:05:52

ความคิดเห็นที่ 73   ฆ่ากันให้ตายเถอะ ไม่ให้ทำงานนอกบ้านเนี่ย งานนอกบ้านคืองานที่ท้าทายค่ะ ถ้าทำกับสามีก็ไม่เอาค่ะ ไม่รู้ว่าใครจะเป็นบอสใครกันแน่ ดิฉันหาคุณค่าของตัวเองไม่เจอจริงๆถ้าต้องอยู่เป็นแม่ศรีเรือน ปรนนิบัติรับใช้สามี ไม่คิดว่าตัวเองเป็นแม่บ้านที่ดีได้ค่ะ (ปากก็ว่าไป ยังไม่มีฝาละมีไงคะ รอหาได้ก่อนอาจจะอยากเปลี่ยนใจทีหลัง หุหุ) สุภาษิตไทยวันนี้ "อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ให้ลูกท่านเล่น" ดิฉันสอนตัวเองนะคะ ไม่บังอาจไปสอนใคร เพราะตัวดิฉันไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่นค่ะ จากคุณ : อ้วนเอ๊ย อย่าขี้เกียจเน้อเอ็ง เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 03:13:44 A:78.105.44.249 X: TicketID:191373

ความคิดเห็นที่ 74 เราก็วนเวียนเข้ามาอีกรอบ...โอ้โห comment ปาเข้าไป 70 แล้ว...     คุณเปรมสินี แบบนี้ต้องพึ่งธรรมะแล้วมังค่ะ คือ พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ซึ่งของคุณมีแบบมากเกิน (ตามที่คุณเล่ามา) ซึ่งหลายๆคนอยากมีแต่เค้าไม่มีแบบคุณนะคะ..     ดิฉันเข้าใจความรู้สึกนะคะที่คุณบอกว่าสามีไม่ให้ออกไปไหนคนเดียวเพราะเขาเป็นห่วง ตอนที่ดิฉันมาอยู่ที่ Athens ใหม่ๆก็เหมือนกันค่ะ สามีไม่ยอมให้ไปไหนมาไหนคนเดียวเพราะเค้าห่วง (และหวง...อิอิ..พูดเล่น ให้กำลังใจตัวเองซะงั้น) ไปไหนมาไหนกับเค้าตลอด แต่ดิฉันไม่เคยอึดอัดเลย กลับรู้สึกดี     ตอนนี้อยู่ที่นี่มานานจนเก่าที่นี่แล้ว สามียอมให้ไปโน่นนี่เองได้ แต่ก็ต้องบอกให้เค้ารับทราบว่าเราจะไปไหน ก็อยู่กันเรื่อยๆมาเรียงๆดีค่ะ.. แต่ส่วนใหญ่ไม่ออกไปไหน ชอบอยู่บ้านมากกว่า โดยเฉพาะตอนนี้หน้าร้อนที่นี่ โอย...ขอบอกว่าร้อนมากๆ  บางวันอุณหภูมิเกือบแตะ 40 องศา     ดิฉันไม่ได้ทำงานค่ะ สามีไม่ไห้ทำ ไม่ต้องทำงานบ้านเพราะจ้างคนทำ ฟังๆดูแล้วดิฉันน่าจะเหงากว่าคุณอีก..แต่ขอบอกว่าไม่เหงาค่ะ เพราะไม่มีเวลาเหงา...ดิฉันหากิจกรรมให้ตัวเองทำค่ะ...เล่าให้ฟังเผื่อคุณสนใจ...     อย่างแรกขอบอกเลยว่าดิฉันมีเวลาในแต่ละวันน้อยกว่าคนอื่่นๆ...อ้าว..ทำไมเป็นงั้น..เพราะอะไร...เพราะเรา (ต่อไปนี้ขอใช้คำแทนตัวเองว่า เรา นะคะ สั้นดี) นอนตื่นเที่ยงทุกวัน เราตื่นครั้งแรก แปดโมงเช้าพร้อมสามีเพื่อทำน้ำส้มคั้นให้เค้า และส่งเค้าออกไปทำงาน แล้วเรากลับมานอนต่อจนเที่ยง ตื่นมา โทรหาแฟน (เป็นกิจวัตร อย่างต่ำ 3-4 รอบจนได้เวลาแฟนกลับบ้าน) และแฟนจะถามคำแรกว่า ยูนอนหลับดีมั๊ย ถ้าวันไหนเราแกล้งบอกว่า ไม่ได้นอน เค้าจะถามทันทีว่า ทำไมไม่นอน ยูทำอะไรอยู่..เป็นงั้นไป...(เรื่องของเรื่องเค้าอยากให้เรานอนเยอะๆ เพื่อเราจะได้สดชื่นแล้วผิวใสๆ เพราะเค้ารู้ว่าเรา concern เกี่ยวกับเรื่องสวยๆงามๆ)     จากนั้นเราก็เช็ค email, update Facebook และเช็คข่าวสาร..พอได้เวลาประมาณ 5 โมงเย็นที่ไทย...ได้เวลาที่รอคอยแล้วค่ะ...โรงเรียนของลูกชายเลิก โทรหาลูกชายค่ะ อย่างต่ำวันละสามรอบ  เสร็จแล้วถ้าวันไหนเคลิ้มๆ ก็จะเปลี่ยนมุมมองในบ้าน โดยการย้ายโน่นไปนี่ นี่ไปโน่น  ตัดแต่งต้นไม้ดอกไม้ประดับในบ้าน เวลาผ่านไปเร็วมากค่ะ     ถ้าวันไหนไม่ทำเกี่ยวกับบ้าน ออกจากเนตก็จะอ่านหนังสือค่ะ จะอ่านหนังสือตลอด เล่มนี้จบก็จะหาเล่มใหม่มาอ่าน  คุณลองหาหนังสือซักเล่มมาอ่านค่ะ ถ้าอ่านติดแล้วคุณจะไม่อยากวาง     อ้าว...ได้เวลาสามีกลับบ้านแล้ว วันนี้จะทานอะไร..ได้เวลาทำอาหารเย็นแล้วค่ะ...ทานเสร็จ ได้เวลาของครอบครัว  ดูหนังที่โหลดมาจากเนตนั่นแหละ  (ยูโหลด..ไอโหลด..ติดคอมฯทั้งคู่..อิอิ)...เที่ยงคืน..อ้าว..ได้เวลานอน...นั่นแเหละหมดไปแล้วหนึ่งวัน     ฟังๆดูไม่เห็นได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน...แต่เราและสามีก็พอใจกับชีวิตของเราค่ะ..     Weekend โดยเฉพาะช่วงนี้หน้าร้อน เราก็จะขับรถออกนอกเมือง สามีจะพาไปเมืองที่เรายังไม่เคยไป..ค้างหนึ่งคืน  อาทิตย์เย็นๆก็ขับกลับ..ได้ถ่ายรูป update Facebook ให้เพื่อนดูด้วย..      เล่าให้ฟังซะยืดยาว เผื่อคุณจะได้ไอเดีย (นอนตื่นสายๆแบบเรา...) เพราะเห็นคุณบอกว่ากลับไทยคราวนี้อาจจะไม่กลับมา เพราะคุณอึดอัดในชิวิตประจำวันของคุณและคิดถึงเมืองไทย  แต่คุณไม่สงสารสามีเหรอคะ  สามี-ภรรยาก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ  แยกกันอยู่ไม่ค่อยดีนะคะ     เป็นครั้งแรกที่เขียนยาวๆอย่างนี้  ใช้เวลานานเหมือนกันนะเนี่ย... จากคุณ : Ellinida เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 03:22:52

ความคิดเห็นที่ 75 ^ ^ ^ คุณ Ellinida wowwwwwwwwwww !! ว้าว ว้าว ว้าว  ได้แต่แอบร้องอยู่ในใจ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 04:40:56 จากคุณ : roypimz เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 04:39:46

ความคิดเห็นที่ 76 ลองมีตัวเล็กซักคนสิคะ รับรองชีวิตไม่มีเวลาให้เหงาแน่ ๆ เลย..อิอิ.. จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 04:55:01

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาอ่านและให้ กำลังใจทุกท่านค่ะ SMILE!!! ^__^ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 05:42:45

ความคิดเห็นที่ 78 ตอบคุณ 71 นะคะ ดิชั้นทำงานกับสามีค่ะ สามีทำเกี่ยว ปริ้นเตอร์ และลามิเนต ดิชั้นอยู่ keynsham  แต่ออฟฟิศไปเช่า ที่ temple cloud  แต่งานมันไม่มีอะไรมาก  เราเพิ่งจะเริ่มต้นทำธุรกิจเพราะ คุยกันก่อนเมือง ไทยแล้วอยากทำงาน แต่สามีอยากพัก เขาก็เลยตัดสินใจทำตัวนี้ ดิชั้นก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง เพราะ ขี้ เกียจ แต่สามีไปทุกวันเพราะตัวเขามีอะไรทำ แต่ดิชั้นไปก็ไม่ได้ทำอะไร สามีให้ทำหน้าที่รับโทรศัพท์ แต่เวลาโทรมาก็ต้องคุยกับสามีอยู่ดี ฝนมันตกทุกวันช่วงนี้ ดิชั้นก็เลยไม่ออกไปไหน ยิมก็ไม่ไป เมืองที่อยู่มันไม่ได้ใหญ่อะไรมากมาย เดินไป 40นาที จากบ้าน ก็ได้แล้ว ก็ไปบ้างแต่ไป ไปออฟฟิศ ดิชั้นก็เบื่อเพราะมันไม่ใช่งานที่จะได้ คุยกับใคร มีคน 3 คน ดิชั้น สามี แล้วก็ลูกน้อง   เซลล์เขาก็ไม่ไ้ด้ เข้าออฟฟิศ เพราะเขาทำ ฟรีแลนด์ มีเซลล์ แค่ 2คน เพราะ บริษัทไม่ได้ ใหญ่โตอะไรมาก แต่ก็กว้าง จนหนาว  คอมม์ก็ต้องซื้อชม.เนตเล่น แพงมาก 6 ปอนด์ ต่อ ชม. แต่อีกน่าจะไม่เกิน 2 อาทิตย์ ที่ขอไปจะได้ เพราะมันไม่มี คอนแทค อันนี้ สามีบอก ต้องรอ ก็คิดว่า ถ้ามีเนตเล่นก็คงต้องไป ทุกวัน 10 โมงเช้า ออกจากบ้าน บางวันสามีกลับบ้าน 5ดมง   บางวัน กลับทุ่ม แล้วแต่ เพราะ เขาทำงาน แบบจริงจัง มันน่าเบื่อ สำหรับเรา แล้วเราจะอธิบายทำไมเนี่ย  ไหนๆ อยากรู้ ก็ถามได้นะคะ จะเอาเบอร์โทรศัพท์ ที่ออฟฟิศ ก็ได้ค่ะ  แต่ต้องหลังไมลล์ หรือจะเอา ชื่อ บริษัท ก็ได้ค่ะ จะได้เช็คในเนตได้ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 12:52:30 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 06:34:11 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 06:12:20 จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 06:11:57

ความคิดเห็นที่ 79 ตอบคุณ  74 ค่ะ บางครั้งนอนตื่นสุดแค่ 5 โมงเช้าค่ะ ถ้าหลับสามีก็ไม่ปลุก เขาก็ไปของเขาคนเดียว ปล่อยให้เราหลับ ค่ะ พอตื่นมาก็เล่นคอม ทำงานบ้าน นิดๆหน่อย มันไม่มีอะไร สามีทานข้าว วันละมื้อ บางวันก็ไม่ทาน และทำเอง ถ้าไม่ออกไปทานข้างนอก ในวันหยุด แต่ดิชั้น ไม่ทานเลย เพราะ ทานไม่ได้ จะอ๊วก   มันเลี่ยน พอสามีเห็นดิชั้นไม่ทาน เขาก็ไม่ไป ก้เลยทำในบ้านทาน แต่เขาทานน้อย ดิชั้นทำอาหาร ไม่ค่อยเป็น เราก็ออกไปดื่มบ้างแต่ดิชั้นไม่ดื่มค่ะ ไปก็ขอน้ำเปล่าจากก๊อก น้ำหวานก็กลัวอ้วน เบียร์ เหล้า หรือพันส์ ไม่ดื่มมาหลายปีแล้วค่ะ เลยไม่แตะ   ออกไปผับมันก็แค่ตอนเย็น มาแรกๆ เรา ไม่ดื่ม มันก็น่าเบื่อ ถ้าดิชั้นดื่ม มันก็คงจะดีไม่ใช่น้อย แต่ กลัวอ้วนมาก ตอนนี้ น้ำหนัก ขึ้นมา5 กิโล แล้ว ลดลงได้ นิดเดียว ช้ามาก พยายาม เราไปยิม ทำให้ น้ำหนักเราขึ้น เพราะกลับบ้าน มามันหิวซก ตอนนี้กำลังไดเอท เพื่อรอ สวยกลับเมืองไทยไม่อยากให่เพื่อนเห็นว่าขี้เหร่อยากไปวัดค่ะ แต่ไม่มี มีก็ไกล ดิชั้น เคยหาใน เนตก็มี แต่ไกลเหลือเกิน ไปไม่ไหว  ใครอยากถามอะไรก็ได้ นะคะ ดิชั้น มีเวลา ตอบค่ะ  แต่ตอนนี้เที่ยงคืน ครึ่งแล้วขอไปนอนก่อนค่ะ  ที่ตอบช้าเพราะไปห้อง เฉลิมไทยมาไปอ่านข่าว นาธาน ตาแฉะเลย จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 06:28:29

ความคิดเห็นที่ 80 ^ ^ เราเคยมีช่วงชีวิตแบบไม่ได้ทำงานแล้วว่างจัดอยู่เหมือนกัน ทางออกที่สามีหาให้ก็คือ "สอบโทเฟล" แล้วหาที่เรียนต่อซะ จากที่ว่างๆ ก็เลยต้องก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ อ่านบ้าง หลับบ้าง ดูทีวีบ้าง อย่างน้อยชีวิตก็มีเป้าหมาย หลังจากสอบคราวนั้นผ่านไป ไปคุยกับโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ก็ดันมีอันต้องย้ายถิ่น อพยพลงทางใต้ แล้วมาเริ่มต้นใหม่หมด ช่วงย้ายมาใหม่ๆ ก็ไปทำงานร้านไทยพักนึง หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทำมาอยู่บ้านว่างๆ อีก พอว่างจัด ก็เข้าพันทิป เกาะติดมันทั้งวัน จนได้ไปเจอพี่คนไทยอยู่เมืองข้างๆ ก็ได้ไปมาหาสู่กันบ้าง พี่เค้าก็เลยสอนทำขนม ทำอาหาร ไปตามเรื่องราวที่เราสนใจ จากนั้นไม่นาน เราก็ไปเรียนแต่งหน้าเค้ก อาทิตย์ละ 1 วัน เรียนไปเรียนมาเผลอแปล๊บเดียวก็หมดคอร์สแล้ว ฝีมือพัฒนามากมายก่ายกอง ระหว่างที่เรียนแต่งหน้าเค้ก ก็ไปเรียนทำเบเกอรี่ไปด้วย ทั้งๆ ที่ค่าเรียนแพงมาก (จ่ายเรทต่างชาติ) แต่สามีก็ยอมจ่ายเพราะกลัวเมียเหงา พอคอร์สทุกอย่างปิดหมด เราก็ไม่อะไรทำอีก ก็เลยอยู่บ้านอ่านหนังสือไปพักนึง เตร็ดเตร่ไปโน่นนี่ตามโอกาสจะอำนวย หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนฝรั่งก็ชวนไปปลูกผักขาย เช้าไปเที่ยงกลับ เงินค่าแรงได้ไม่มาก ไหนจะค่าน้ำมันอีก เราก็คิดซะว่าทำเอาสนุกๆ จนล่าสุด สามีเห็นว่าไปทำไร่ทำสวนแล้วไม่สบาย เพราะตากแดดแรงมาก แถมหมดแรงทำอะไรไม่ได้ คุณสามีเลยสั่งให้เลิก หลังจากนั้นก็ได้รับคำสั่งใหม่ ให้อ่านหนังสือเตรียมสอบโทเฟล (คะแนนเก่าหมดอายุ) แล้วก็ gmat เพื่อที่จะได้เรียนต่อ (อีกซักที) ตอนนี้ชีวิตก็เลยง่วนกับกองหนังสือ อ่านรู้เรื่องมั่งไม่รู้มั่ง ก็ก้มหน้าก้มตาอ่านไป ทำแบบฝึกหัด ท่องศัพท์ เล่นกับแมว เดี๋ยวนี้เลยกลายเป็นว่า.. ชีวิตทำไมมันยุ่งแบบนี้ฟระ แป๊บๆ ก็หมดวันแล้ว ยังไงคุณเปรมสินีลองหาอะไรทำดูนะคะ ถ้าเหงามาก็ทิ้งเมล์เล่นเอ็มไว้ก้อได้ เดี๋ยวเราจะแอดไปคุยด้วย ^^ จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 10:44:18

ความคิดเห็นที่ 81 ^ ^ คุณ   : Living Extreme เราอ่านหนังสืออยู่เหมือนกัน ทำงานกลับบ้านมาแสนจะเหนื่อย อ่านไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววว จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 10:52:00

ความคิดเห็นที่ 82   ถามตรงๆ นะคะ สามีคุณรวยมากๆ อายุเยอะกว่าคุณมากๆๆ อ่านจากที่คุณเขียนคุณตอบมาทั้งหมดแล้วอดคิดไม่ได้ ดูการเขียน การตอบของคุณแล้ว คุณดูไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ไม่ได้อิจฉา เพราะคุณไม่มีอะไรให้ต้องอิจฉา แค่สังเวชใจกับสิ่งที่คุณทำ และสิ่งที่คุณเป็น... มีโอกาสไปอยู่ ตปท. ทำไมไม่รู้จักขวนขวายหาความรู้ศึกษาเพิ่มเติม อย่างน้อยก็พัฒนาตัวเอง ดีไม่ดีจะได้นำมาพัฒนาประเทศตัวเองได้ด้วย ถ้าว่างจัดมากๆ หางานอาสาสมัครองค์กรต่างๆ ทำบ้างก็ดี จิตสาธารณะ... จากคุณ : งงงงง เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 12:24:23 A:58.10.36.148 X: TicketID:146162

ความคิดเห็นที่ 83 เราว่าคุณเปรมสิริ เป็นคนที่หยิบโหย่งค่ะ หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ขอโทษนะค่ะ จากคุณ : หวาเหวิด (หวางเหวิด) เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 12:41:07

ความคิดเห็นที่ 84 ไม่ทราบว่าเรื่องราวของกระทู้ต้นเรื่องที่มีปัญหาั้นั้น เป็นเรื่องจริงของคุณก่อนที่จะได้สามีฝรั่งรวยหรือเปล่าคะ จากคุณ : Tang_Siri เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 12:45:45

ความคิดเห็นที่ 85 คุณเปรมสินีน่าจะแคร์เพื่อนๆในห้องไกลบ้านจริงๆ เพราะเธอกลับมาตอบข้อสงสัยของทุกคนเลย อะไรที่มันผ่านมาแล้ว เธอก็ได้ขอโทษแล้วด้วย จากนี้ไปเราก็ดูกันใหม่นะคะ สู้ๆ จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 13:08:00

ความคิดเห็นที่ 86   ^ ^ โอ๊ะ !! จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 13:08:51 A:85.154.51.6 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 87 ความคิดเห็น 84 แรงนะคะเนี่ยแต่ไม่เป็นไรตอบ ดิชั้นไม่ได้ทำงานพวกนั้นหรอกค่ะ หรือถ้าจะทำ ก็ให้เดาเอาเอง แล้วแ่ต่จะคิดค่ะ เพราะคุณคิดได้ขนาดนี้กล้าพูดขนาดนี้ก็ถือว่าไม่ต้องตอบคำถามแล้วมั้งคะ คุณ หวาเหวิด ดิฉันไม่ใช่ คนหนักไม่เอาเบาไม่สู้ หรือหยิบโหย่งหรอกค่ะ แต่ดิชั้นไม่มีโอกาสที่จะได้ทำงานที่อยากทำแค่นั้นเอง คุณคิดว่าในการที่คนเราทนทำงานที่เราไม่ชอบ ไม่รู้จัก มันสนุกอย่างไร สามีไม่ได้รวยมาก แต่เขาก็ไม่ได้ลำบาก เราไม่ได้ มีภาระต้องรับผิดชอบ  แต่เขาคิดไว๊ในอนาคต ว่าถ้าหากเขาเป็นอะไรไป ก็อยากให้ดิชั้นมีอะไร ที่เลี๊ยงตัวได้ เงินทองมีมาไม่รู้จักหาเพิ่ม เท่าไหร่มันก็หมด แต่ถ้าทำงานเป็นการเป็นเจ้าของกิจการ มันก็คงดีกว่าเป็นลูกจ้าง นี่คือ ความคิดของเขา แต่สำหรับดิชั้น คือคิดไว๊ในใจ ถ้าไม่มีเขาใครจะมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองคะ เรามีญาติอยู่เมืองไทยเราก็ต้องกลับบ้านเราสิ จะอยู่ทำไม จะจริงดิชั้นอยากเปิดร้าน ขายตุ๊กตา ที่เมืองไทย แต่สามีบอกเธอจะได้อดตายสิ ดูสิ เศรษฐกิจแบบนี้อยากขายตุ๊กตา ดิชั้นบอกหาร้านเล็กๆ ให้ทำนวดแผนไทยได้ไหม แล้วเราก็หาคนจากเมืองไทยมาทำ มันก็ไม่ยากหรอก ถ้าจะทำจริงๆ เขาก็ไม่โอเคเขาบอกนี่แหละ ที่เขาทำให้นี่แหละ ดีที่สุด เพราะที่นี่ ถ้าทำธุรกิจแล้วมันเวริค แล้วเวลาที่เราจะขายกิจการ มันก็เป็นเงินก้อนใหญ่ สำหรับค่าไอเดีย สำหรับคนที่คิดว่ามีโอกาสมาอยุ่ต่างประเทศ แล้วทำไมไม่หาความรู้ใส่ตัวไปเรียนโน่นเรียนนี่ ถ้าคนมีครอบครัวจะรู้ว่า การตัดสินใจไม่ได้อยู่ที่คนๆเดียวถ้าสามี หรือภรยา บอกว่าไม่ ทำแล้วไม่สบายใจทั้งสองฝ่าย คุณคงจะกล้าทำสิคะ สำหรับฉันมันไม่ได้ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 13:14:12

ความคิดเห็นที่ 88 คุณเปรมสินี ว่าจะไม่พุดอะไรเเล้วเชียว แต่ไหนๆ คุณก็ค่อนข้างเปิดอกมาพอสมควร คุณลองสำรวจกลับไปที่ชีวิตขของคุณดูสิคะ ว่าทุกวันนี้น่ะ สามีคุณเลี้ยงดูคุรในฐานะเมีย หรือ ลูกที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ ดิฉันว่าคุณไม่มีความสุขนะ อาจจะอ้างว้างด้วยหรือเปล่า คนเรานะคุณเปรมสินี มันเหมือนต้นไม้ บางต้นมันไม่แห้งตาย เติบโตไปเรื่อย แต่มันไม่สดชื่น เพราะมันอยู่ในดินที่ปนทราย บางต้น ขนาดเท่ากันมันชะอุ่มกว่า สดใสกว่าเพราะดินดำน้ำชุ่ม ถ้าอยากทำงานก็ทำไม่ได้ อยากเรียนก็เรียนไม่ได้ จะต่างอะไรกับ ต้นไม้หน้าหนาวที่เขาต้องเอาครอบแก้วมาครอบไว้ เพราะกลัวมันโดนน้ำแข็งกัด แล้วก้ปล่อยมันอยู่ในนั้นทั้งปีชาติ วันหนึ่งมันก้เฉา อาจจะไม่ตายแต่ก็ไม่โต ลองจับเข่าคุยกับสามีดีๆ (ขอเดาว่าสามีค่อนข้างมีอายุบ้างเเล้ว) ว่าตัวตนของคุณน่ะอยู่ตรงไหน อยากทำอะไร หรือไม่อยากทำอะไร ไม่ใช่อยากทำงาน สามีเปิดออฟฟิศให้ แล้วจบ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากทำ  ดิฉันก็คนมีครอบครัว การตัดสินใจ อะไรต่างๆ มันขึ้นอยู่กับสองคนก็จริง แต่เรื่องการศึกษาหาความรู้ใส่ตัว การทำอะไรสักอย่างที่คิดว่าทำให้อีกฝ่ายมีความสุข และดำรงอยู่กับเราได้อย่างไม่ลำบากกายใจจนเกินไปนัก ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เป็นเรื่องปกติธรรมดา ที่ไม่ควรแม้แต่จะต้องขออนุญาต เพียงแต่บอกกล่าวสู่กันฟัง ว่าฉันจะทำอย่างนี้ ฉันจะเรียนไอ้นี่ และเธอก็ควรจะยินดีกับสิ่งที่แนจะทำ เพราะมันทำให้ฉันสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเธอ บ้านเมืองเธอได้อย่างราบรื่นขึ้น พัฒนาขึ้น มีเรื่องนี้เกิดขึ้น ก็ดีนะคุณเปรมสินี เพราะมันเป็นสัญญาณในชีวิตคุณว่า มีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณ คุณอึดอัดคับข้องใจ คุณอยากเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ที่คุณสามารถควบคุมมันได้ เพราะบางที ที่บ้านคุณอาจจะไม่ได้ควบคุมอะไรเลย จากคุณ : mrs.night owl เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 14:51:54

ความคิดเห็นที่ 89 คุณขอบคุณทุกๆท่านที่ได้ให้คำตอบคำแนะนำ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ในบางครั้งคนเราเลือกที่จะยอม เป็นช้างเท้าหลังแล้วก็ต้องทำใจเพราะในตอนนี้ดิชั้นมองว่าสิ่งที่สามีทำให้ไม่ดีแต่มองด้วยความเป็นธรรม เขาก็ทำด้วยความรัก และมองการณ์ไกลไปถึงอนาคตเขาคนพื้นเพที่นี่ เขาต้องรู้ลู่ทางดีกว่าเรา เอาค่ะลองสู้กับเขาดู สิ่งที่ไม่ชอบแต่ถ้าได้ลงมือปฏิบัติจริงๆ ผลมันอาจจะดีกว่าสิ่งที่เราชอบ เขาไม่ได้ห้ามว่าไม่ให้ไปไหนอยากไปก็พาไป เมืองไทยเขาก็ไม่ได้ห้ามว่าอย่ากลับนะ เขาก็ให้กลับ ดิชั้นไปอ่านเจออีกกะทู้ ที่เขาดิ้นรนอยากมาอยู่เมืองนอก นึกในใจทำไมเขาถึงอยากมาแต่ในเมื่อเรา มีโอกาสมาทำไมไม่ฉวยโอกาสดีๆ นี้ไว๊ ดิชั้นเพิ่งมาอยู่ได้ไม่นาน เลยยังไม่ชินอะไรหลายๆอย่าง เช่นนึกอยากกินหมี่เกี๊ยวก็เดินไปปากซอย มีขายตลอด แต่ที่นี่อยากกินทำเองสิ ก็จะพยายามรับมัน ให้ได้เพราะเราต้องอยู่กับมัน   ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆทุกคน จากใจจริงๆค่ะไม่ได้ล้อเล่นกับกะทู้นี้หรอกนะคะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 16:38:13

ความคิดเห็นที่ 90 คุณเปรมทราบหรือเปล่าคะว่าที่อังกฤษมี Home Learning Course มากมายเลยนะคะ ถ้าไม่สะดวกจะออกไปข้างนอกมากนักลองหาอะไรที่น่าสนใจเรียนดูค่ะ คอร์สก็ไม่แพงด้วยแถมได้ Certificate หรือ diploma มาประดับฝาบ้านเพิ่มเติมสร่างความภูมิใจให้ตัวเองได้อีก ดิฉันทำงานพาร์ทไทม์และจะกลับไปเรียนโทที่ดรอปเอาไว้เดือนกันยานี้แหละค่ะ ที่ดรอปคอร์สเอาไว้ก็เพราะว่าป่วยเป็นโรคซึมเศร้าชนิดที่ว่าไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อเลยโดยเฉพาะในหน้าหนาว ตอนนั้นสามีเครียดมากเพราะเป็นห่วงดิฉันเลยให้ดรอปมารักษาตัว ถึงจะป่วยแต่ดิฉันก็ไม่ลาออกจากงานนะคะเพราะไม่อยากให้ตัวเองว่างแล้วฟุ้งซ่านมากจนเกินไป  การหาอะไรทำให้ยุ่งอยู่เสมอช่วยได้เยอะเชียวค่ะ ตอนนี้สุขภาพกลับมาดีเหมือนเดิม ระหวางนี้ดิฉันก็ลงเรียน Home Learning Course ไปด้วยเพราะถ้ากลับไปเรียนฟูลไทม์ก็คงจะไม่มีเวลาไปทำงานประจำแบบที่ทำอยู่เพราะมันเป็นงานในออฟฟิส ดิฉันวางแผนไว้ว่าเจ้าคอร์ส Home Learning ที่ดิฉันเรียนนี้จะช่วยให้ดิฉันหางานช่วงเสาร์อาทิตย์ทำได้จะได้ช่วยสามีไปอีกแรง การใฝ่หาความรู้มาประดับตัวอยู่เสมอจะทำให้เราเคารพตัวเองมากขึ้นนะคะคุณเปรม เพราะรู้สึกว่าเราเองก็มีความรู้ความสามารถไม่ด้อยไปกว่าคนอืนๆ  แถมผู้คนรอบข้างเราเค้าก็ไม่สามารถมาดูถูกเราได้ ลองไปหาคอร์สพวกนี้มาเรียนดูค่ะแล้วคุณจะรู้สึกว่าเวลา 24 ชั่วโมงในหนึ่งวันนั้นจริงๆแล้วมันน้อยไป http://www.homelearningcollege.com/?utm_source=google&utm_medium=cpc&utm_term=home_learning_courses&utm_campaign=HLCPPC0001 http://www.ukdistancelearningcollege.com/index.asp http://www.homelearningcourses.com/search/Content/home%20learning%20courses จากคุณ : หมูหนาว เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 16:55:15

ความคิดเห็นที่ 91 เท่าที่คุณเล่าถึงชีวิตคุณมา ทำให้ดิฉันนึกไปถึงดาราคนนึงคะ โชคดีที่สามีดิฉันเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ตลอด ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไปไหนมาไหนเองตลอดด้วยจักรยานคู่ชีพ ขี่หลงก็ถามทางคนเขาไปเรื่อย โชคดีอีกที่ได้ไปโรงเรียนฟรี ทำให้คุยกับคนที่นี่รู้เรื่อง ทำให้มีงานทำและเข้าใจสามีมากขึ้น.... ตอนนี้เป็นซัมเมอร์ของเมืองหนาว ลองออกไปเดินสวนสาธารณะเล่นๆคนเดียวบ้างก็ได้คะ จะได้ไม่คิดมาก หรือว่าหางานฝีมือทำ เช่น ถักผ้าพันคอไว้ใช้ตอนหน้าหนาว หรือว่าจะเข้าไปห้อง BP คลับคนรักโปสการ์ดก็ได้คะ จะได้ส่งโปสการ์ดสวยๆไปให้เพื่อนๆ ส่วนเรื่องคุณกับสามีดิฉันคงออกความเห็นไม่ได้คะเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว คุณต้องตัดสินใจและพูดคุยกันเอง ชีวิตคู่ต้องเดินไปพร้อมๆกันก็จริงอยู่คะ แต่เราก็ต้องสงวนพื้นที่บางส่วนของชีวิตไว้เป็นของเราบ้าง เช่นได้ทำ ได้ไป ได้กิน อะไรที่เราต้องการ ตัดสินใจเรื่องส่วนตัวด้วยตัวของเราเองคะ คุณน่าจะลองคุยกับสามีดูนะคะ เผื่ออะไรๆจะเปลี่ยนไปได้บ้าง อย่างดิฉันเอง ปลายปีนี้(น่าจะ) เรียนภาษาจบแล้ว ต้นปีหน้าจะเรียนเป็นผู้บริบาลคนชราต่ออีก 3 ปี ก็ปรึกษาสามีระหว่างเรียนอันนี้กับเป็นครูเด็กอนุบาล สามีบอกว่าเป็นผู้บริบาลคนชราเงินจะดีกว่าแต่อาจต้องมีเวรทำวันหยุด และถ้าเรียนอันนี้แล้วในอนาคตเราสามารถเรียนต่อไปเป็นผู้ช่วยพยาบาลหรือพยาบาลได้ ดิฉันว่าบางอย่างในชีวิต สามี(ภรรยา) มีเอาไว้ปรึกษาได้คะ แต่ไม่ควรมีไว้ชี้ขาดอะไรสักอย่างให้กับชีวิตเรา ใครๆก็อยากมีสามี,ภรรยาที่เป็นเพื่อนคู่คิดให้ชีวิตและทำให้เราและเขามีความสุขด้วยกันทั้งนั้น เรื่องกระทู้ที่คุณมาตั้งเล่นๆ ดิฉันไม่ทันได้อ่านหรอกคะเพราะหลงไปอยู่ห้อง BP คราวหน้าก็อย่าทำอีกเลยคะ มันไม่สนุกหรอกคะ จากใจจริงและจริงใจคะ แก้ไขมีตกหล่น แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 21:39:23 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 19:04:59 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 18:56:03 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 18:36:23

ความคิดเห็นที่ 92 บอกตรงๆ จากที่อ่านๆดู สามีคุณออกแนวcontrol freak นะคะ จากคุณ : siammeaw เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 18:41:09

ความคิดเห็นที่ 93 พอดิชั้นได้มีโอกาสคุยกับหลายๆท่านในห้องนี้เลยรู้สึกว่าไม่ไ้ด้มีแค่เราคนเดียวที่เคยเป็น รู้สึกดีใจค่ะที่หลายๆท่านพยายามช่วยเหลือทุกวิถีทาง ยิ่งรุ้สึกผิดไปที่เคยแอบเล่นแผลงๆ ตอนนี้ ซัมเมอร์ แต่ฝนตกเกือบทุกวันไม่สนุกเลยค่ะ ยังไงจะพยายามทำตามคำแนะนำ ของเพื่อนๆดูค่ะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 18:56:15

ความคิดเห็นที่ 94 พอมาอ่านรายละเอียดแล้วเข้าใจค่ะ มีเพื่อนที่มีสามีแบบไม่ให้คลาดสายตาแบบนี้เหมือนกัน แต่เขามีความสุขที่ได้รับการดูแลแบบนั้นค่ะ ต้องถามตัวคุณเองแล้วล่ะว่ามีความสุขไหม ถ้าไม่มีจะคุยกับสามียังไงให้เข้าใจ และแสดงให้เห็นว่าคุณดูแลตัวเองได้ ฝนตกก็ใส่เสื้อกันฝนกางร่มเดินไปขึ้นรถเมล์ได้ค่ะ เข้าใจว่าอยู่ในช่วงปรับตัวนะคะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 19:59:30

ความคิดเห็นที่ 95 เรียนป.โท ที่อังกฤษปีเดียวใช่มั๊ยคะ บางที่ 10 เดือนแถมไม่ต้องทำ disser ด้วย ถ้าเราเป็นคุณเปรมสินี เราจะสมัครเรียนค่ะ หลายๆคนอยากมาเรียนแทบตาย คะแนนไอเอลสูงลิ่ว มหาลัยรับแล้ว แต่ไม่มีเงิน คุณเปรมสินีอยู่ถึงที่นู่นแล้ว บ้านก็มี เงินก็มี ขออนุญาตสามีเรียนต่อโทสิคะ ถ้าไม่ให้เรียนนี่ออกแนวขัดขวางความเจริญแล้ว จากที่เคยได้ยินคนอื่นเล่ามา สามีบางคนไม่อยากให้ภรรยาทำงาน ไม่อยากให้เรียนต่อ เพราะเดี๋ยวข่มไม่ได้ กลัวภรรยาฉลาก ขอให้ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ถ้าใช่ก็แสดงว่า control freak จริงอย่างที่ คุณ : siammeaw   คห 92 บอก ในเรื่องของอนาคตหากสามีไม่อยู่ดูแลแล้ว เรื่องร้านนวด หรือร้านขายตุ๊กตา คุณไม่ต้องไปนั่งเฝ้าเองก็ได้ค่ะ เปิดร้านให้คุณแม่ หรือพี่หรือน้องมาช่วยทำ ทำเป็นงานอดิเรกให้เงินมันงอกเงย ส่วนคุณก็หางานทำ งานที่มันมี career path คุณจะได้มีสิ่งที่ท้าทายในชีวิต สำหรับเรามีเงินมากมายเท่าไหร่ ก็ต้องทำงานค่ะ งานที่ต้องรับผิดชอบจริงๆ ไม่ใช่เป็นเลขาของสามี หรือรับโทรศัพท์อย่างเดียว ตอนช่วงที่รอกรีนการ์ด เราไม่ได้ทำงาน แทบจะคลั่ง รู้สึกถอยหลังเข้าถ้ำ สมองฟ่อ โง่ลงทุกวัน แต่ก็อีกนั่นแหละ ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเป็นสุขที่จะได้เป็นแม่บ้านดูแลสามี เลี้ยงลูก แต่ความสุขของเราคือหาคุณค่าให้ชีวิต โดยเฉพาะตอนยังไม่มีลูกคือโอกาสเดียวที่จะทำในสิ่งที่มีภาระแล้วทำไม่ได้ ย้ำว่าความเห็นส่วนตัวนะคะ ขอแนะเป็นทางเลือกให้คุณมีชีวิตที่เบิกบานใจมากขึ้นค่ะ สู้สู้   แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 52 20:23:58 จากคุณ : ไปอยู่ไหนมา เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 20:14:21

ความคิดเห็นที่ 96 ลองหาอะไรทำ  เช่น เล่นหุ้น ..สนุกดีนะคะได้อัพเดตข่าวตลอด..ต้องอ่านเยอะๆด้วยยิ่งตอนนี้มีตัวดีๆน่าช้อนอยู่หลายตัว.. ไม่ชอบก็ลองเลี้ยงสุนัข  หรือ แมวดู  เป็นเพื่อนเราได้.. ถ้ายังไม่ชอบอีก ไปห้องบลูแพลเน็ต อ่านเรื่องท่องเที่ยว ไปก้นครัวมีรีวิวสอนทำอาหาร..หัดทำเดี๊ยวก็เก่งเอง   ยังไม่ชอบอีก ปลูกต้นไม้มั๊ยคะ  ไม่ฟุ้งซ่านด้วย  ลองปลูกอัฟริกันไวโอเล็ตก็ได้ เป็นไม้ในร่ม  ปลูกง่าย อ่านหนังสือ อัพบล็อค ดูทีวี ดูข่าว ทำงานบ้านเดี๊ยวก็หมดวัน.. หมดแล้ว..ไม่รู้จะแนะนำอะไร..แล้วค่ะ.. จากคุณ : BLACK BERRIES เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 20:23:09

ความคิดเห็นที่ 97   เฮ้อ อ่านมานาน ขอแทรกหน่อยเถอะค่ะ ดิฉันคนหนึ่งล่ะที่เป็นแม่บ้าน ขอเถียงใจจะขาดเลยว่างานแม่บ้านมันไม่ได้ง่ายๆนะคะ ไม่มีเวลาว่างมากนัก เพราะงานไม่เสร็จสักที ยกเว้นว่าเราจะไม่ทำมันเอง ที่บ้านมีธุรกิจเกี่ยวกับก่อสร้างค่ะ แต่ก่อนอยู่เมืองไทย แค่ตะปูดอกเดียวยังตอกไม่ค่อยจะได้เลย ความรู้เรื่องช่างติดลบ แต่พอมาอยู่นี่ ซีึมซับความรู้จากสามี ทำให้เรารักงานก่อสร้างโดยไม่รู้ตัวค่ะ เวลาสามีไปหาลูกค้า เราตามไปด้วยค่ะ ดูวิธีการคุยกับลูกค้าของเค้า ได้ไอเดียอะไรดีๆหลายอย่าง บอกได้เลยว่ารักงานที่เราทำอยู่ค่ะ ไม่เคยรู้สึกเบื่ออะไรเลย เห็นคุณพูดมาทั้งหมดนี่ เหตุผลทั้งหลายมันมาจากความขี้เกียจค่ะ แต่ละคนก็แนะนำวิธีการแล้ว แต่คิดว่าคุณคงไม่อยากขยับก้นคุณก็เท่านั้น จากคุณ : kittichanok เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 52 23:52:26 A:76.93.85.159 X: TicketID:185565

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านมาตั้งแต่กระทู้ที่โดนลบ จนกระทั่งกระทู้นี้ ตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆ นะ ประมาณเคืองๆ ว่าเอ เธอเล่นอะไรของเธอ 55 แต่สุดท้าย  เห็นใจ นะ เราคิดว่า คุณเจ้าของกระทู้ คงเหงาอ่ะแหล่ะ แต่นิดนึง ที่คุณเจ้าของกระทู้พลาดไป คือ ปล่อยให้ความเหงา นำพาให้ตัวเองทำเรื่องที่ไม่น่าทำ โพสกระทู้สมอ้าง โกหก เพียงเพื่ออยากคลายเหงา อยากมีเพื่อนคุย คุณเจ้าของกระทู้ทำให้เรานึกถึงวัยรุ่น ที่ต้องการให้สังคมยอมรับ แล้ว นำพาตัวเองเข้าไปสู่อบายมุข ยาเสพติด สิ่งไม่ดี ถ้าหากคุณไม่รู้จักยับยั้งตัวเอง ปล่อยให้อารมณ์นำพาไปในทางที่มิควรแล้ว อันตรายมากๆ อย่าปล่อยให้ความคิดอย่างนี้เข้ามาครอบงำคุณอีกนะคะ และเท่าที่อ่านกระทู้นี้ คุณก็ไม่น่าจะเป็นคนร้ายอะไร เพียงแต่ กำลังสับสน และ เหงามาก ประมาณว่า ไม่แน่ใจ ลังเล ตัดสินอะไรใจอะไรก็ไม่ได้ จะกลับไปอยู่เมืองไทย หรือ จะอยู่ที่อังกฤษ   แต่ถึงเวลาแล้วล่ะค่ะ คุณต้องเลือก นะ ไม่งั้นชีวิตคุณจะสับสนไปเรื่อยๆ  สำหรับเราแล้ว สิ่งที่น่าจะเป็นไปได้สำหรับคุณมากที่สุด คือ อยู่ที่อังกฤษกับสามี   ทีนี้ถ้าคุณจะต้องอยู่ที่อังกฤษ คุณก็ต้องปรับตัวขนานใหญ่ และการปรับอย่างแรกคือ การปรับใจ ต้องทำใจนะคะ  อย่าพยายามเปรียบเทียบความเป็นอยู่ เวลาที่คุณอยู่เมืองไทย กับ เมืองอังกฤษ เพราะมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หลายเรื่องบางครั้ง ก็ต้องใช้คำว่า ปลง นะ อย่าไปยึดมั่นถือมั่นค่ะ  ขอให้พยายามคิดว่า คุณมาอยู่ที่อังกฤษแล้ว ที่นี่เป็นอยู่อย่างไร คุณสามารถจะอยู่ที่อังกฤษให้มีความสุขในแบบที่เป็นตัวคุณอย่างไร ขาดอะไร ต้องเสริมอะไร คุณสามารถเติมเต็มสิ่งเหล่านั้นได้มากน้อยแค่ไหน คุยกับสามี พยายามนะคะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ทำใจให้สงบ สบาย หัดนั่งสมาธิบ้างก็ได้นะคะ ฝึกลมหายใจ ฟังธรรมะ Online ช่วยได้เหมือนกัน http://www.sangdhamsongchevit.com/downloads.html อันที่จริงเราก็สนับสนุนเรื่องเรียนเหมือนหลายท่านข้างบนนะคะ ยิ่งถ้าคุณ ไม่ขัดสนเรื่อง ค่าเล่าเรียน แล้ว ยิ่งน่าลงทุน เพราะความรู้มันติดตัวค่ะ ไม่มี่ใครเอาไปได้  แต่ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ตอนนี้ ก็ ไม่เป็นไรค่ะ ลองหาข้อมูลไปก่อน College ที่นี่เปิดปีละ สองครั้งค่ะ เทอมใหม่ใกล้เปิดแล้ว บางทีเริ่มรับสมัครเดือน สิงหาคม (เดือนหน้า) แต่อีกเทอมหนึ่ง น่าจะราวเดือน กุมภาพันธ์ ปี 2010 ที่อังกฤษเอง เปิดโอกาสเรื่องการเรียนอยู่พอสมควรเลยทีเดียว คอร์สมีหลากหลาย ทั้งแบบ สั้น 2 วัน ไปจนถึง เป็น เดือน เช่น ทำกับข้าว เล่นกีตาร์ โยคะ แล้วเห็นคุณเอ่ยถึงนวด ถ้าคุณสนใจธุรกิจนวด College ก็มีสอนนวดด้วยนะคะ ทั้ง Indian Massage, Swedish massage สารพัดเลยค่ะ ลองหาข้อมูลดูนะคะ ที่ College ใกล้บ้านนะคะ   เอาใจช่วยคุณนะ เพราะ เราก็รู้สึกว่า พันทิพ ห้องไกลบ้านเนี้ย มีเพื่อนหลายคนที่มีความจริงใจให้กันอยู่ และเมื่อถึงเวลาคุณต้องการ เพื่อน และ คำแนะนำดีๆ เพื่อนๆห้องนี้ก็มีให้คุณเสมอ อย่าเอาความรู้สึกของเพื่อนๆ มาเล่นอีกเลยนะคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : AccessError เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 00:42:30

ความคิดเห็นที่ 99 ขอบคุณค่ะ สำหรับคำแนะนำที่มีค่า ทุกๆคำพูดของเพื่อนพี่น้องทุกท่าน บางครั้งคนเราถ้าไม่อยากได้ อยากดีอะไรมันก็ไม่ดี จะต้องมีความทะเยอะทะยานบ้าง สงสัยต้องคุยกับสามี จริงจังซะทีเพราะถ้า เราคุยจริงจังยืนยันอย่างไร มันคงจะมีทางออกปัญหา ที่ดีทั้งสองฝ่ายเขาก็คงจะรับฟังเราบ้าง เออ ดิชั้นลืมนึกถึงกีตาร์ไปเลยค่ะ ดิชั้นพอเล่นได้ เอามาฟื้นหน่อย คงจะเล่นได้ แต่ลำบากตอนตั้ง สายอีก สงสัยต้องหัดทุกอย่างอีกครั้ง ขอบคุณไอเดียค่ะ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 01:56:34

ความคิดเห็นที่ 100 กลับมาอ่านอีกที ดิฉันคิดว่า ป่วยการค่ะที่จะไปแนะนำให้คุณเปรมสินีทำนู่นทำนี่ค่ะ ความพยายามจะสูญเปล่าถ้าเจ้าตัวเค้าไม่อยากที่จะเป็น คนเราอายุเท่านี้แล้ว ถ้ายังให้คนอื่นมาแนะนำนู่นนี่อยู่ ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดมา และมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร จริงหรือเปล่าคะ จากคุณ : pink daffodil เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 04:53:45

ความคิดเห็นที่ 101 'งง' จากคุณ : นักเรียนรากแก้ว เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 06:56:32

ความคิดเห็นที่ 102   เฮ้อ จากคุณ : อนาถใจ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 15:22:27 A:78.29.223.184 X: TicketID:193563

ความคิดเห็นที่ 103 คนเราต่างจิตต่างใจต่างสภาพสิ่งแวดล้อม เพื่อนๆพี่ๆแนะนำดิชั้นก็ยินดีรับฟังและนำมาปรับปรุงใช้ แต่ถ้าหากจะต้องทำตามทุกคำพูดหรือคำแนะนำสำหรับทุกๆท่านมันคงเป็นไปไม่ได้โอกาสการเท่าเทียม ในสังคม สภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ไม่เหมือนกันการจะหักด้ามพร้าด้วยเข่า มันคงไม่ได้ของทุกอย่างมัน ต้องใช้เวลาค่ะ ดิชั้นรุ้สึกทราบซึ้งสำหรับน้ำใจพี่ๆเพื่อนๆมอบให้มากเหลือเกินจนไม่รู้จะต้องขอบคุณอีก กี่ครั้งเพราะบางท่านก็ให้คำแนะนำที่ดีมากๆ ให้กำลังใจตลอดแต่สำหรับคนที่คิดจะเข้ามาด่าเอามันส์ โดยอ้างอย่างนั้นอย่างนี้ ดิชั้นก็คงห้ามการเขียนของคุณไม่ได้ มาตราฐานคนเราไม่เท่ากันทุกๆเรื่อง อยู่แล้วค่ะแม้แต่จิตใจ ปกติดิชั้นก็เป็คนมีเหตุผลพอสมควรค่ะแต่บางครั้งโอกาสไม่อำนวยก็ต้องว่ากัน ด้วยการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า และรอเวลาเป็นการพิสูจน์ จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 15:23:20

ความคิดเห็นที่ 104   การยอมรับความจริงทุกอย่างจะทำให้ชีวิตเบาลงเยอะ จากคุณ : ตาน เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 52 13:45:59 A:94.225.25.167 X: TicketID:019698

ความคิดเห็นที่ 105   ตามมาอ่าน ดิฉันอาจจะเป็นเดียวที่ไม่ซีเรียสเลยว่าใครจะโพสอะไร ยกเว้นโพสด่าดิฉัน เพียงเพราะดิฉันจบโท แล้วไม่ทำตามพวกเขา แบบนี้สิต้องซีเรียส ทะเลาะให้ตายกันไปข้างนึงเลยดีกว่า หุหุ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 52 21:21:05 จากคุณ : Nature Escape เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 52 21:17:37

ความคิดเห็นที่ 106 พันทิปแค๊บแคบนะ จากคุณ : DoraeMew เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 52 21:01:22

ความคิดเห็นที่ 107 ไม่แคบหรอก แต่โลกมันกลม คุณ DoraeMew แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 02:24:02 จากคุณ : เปรมสินี เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 02:18:42