ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณ จขกท. ที่มาแชร์ประสบการณ์ค่ะ...พี่ชอบ attitude ของคุณนะคะ...ช่วงนี้พี่ว่าไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาให้สนุกดีกว่าค่ะ หลังจากตรากตรำกับการเรียนมานาน... Good luck! จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 04:18:57

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ใช่แค่งานร้านอาหารหรอกค่ะ โลกของทำงานเป็นแบบนี้แทบทั้งนั้น ทั้งที่ไทย ที่เมืองนอก เอาใจช่วยให้ จขกท ได้งานอย่างที่ชอบ มีสังคมการทำงานที่ดีนะคะ จากคุณ : แป้นซัง เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 05:36:14

ความคิดเห็นที่ 3   คนรู้จักเราเค้าก็ได้งานทำงานที่ร้านอาหารไทย เค้าบอกว่าตั้งแต่เดินเข้าไปบรรยากาศและสายตาที่ทุกคนมองเค้าแบบตัวประหลาด เค้าไปสมัครในตำแหน่งคนล้างจาน(ทั้งที่เมื่อก่อนเค้าเป็นผู้จัดการบริษัทดีๆ )แต่ที่เค้าไปทำเพราะว่าเค้าต้องใช้เงิน แต่สุดท้ายเค้าก็ได้เสิร์ฟเพราะเค้าพูดภาษอังกฤษได้ดี เค้าบอกได้ค่าจ้างน้อยมาก แต่ไม่ต้องเสียภาษี เพราะเหมือนแรงงานเถื่อน เค้าบอกเวลาได้ทิปก็ต้องหารกันหมด แถมมีแต่คนสบประมาทว่าจะท่องเมนูได้หรอ เลยเป็นอาชีพที่เราไม่คิดจะทำเลย ต่อให้เราไม่มีเงินก็ตาม (ความคิดส่วนตัวเองนะ) เราไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งว่าต้องทำโน่นนี่อ่ะ จริงๆก็แล้วแต่คนนะ เรารู้ว่าคนที่ไปทำจริงๆเค้าก็ไม่อยากทำหรอก แต่มันจำเป็น จากคุณ : Blue Water เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 06:17:28 A:222.154.52.152 X: TicketID:222140

ความคิดเห็นที่ 4   วันแรกๆที่ทำงานตอนเรียนที่เมกาผมก็เป็นแบบนี้ แต่ก็ทำไป สิบปีผ่านมา มองกลับไปมีแต่ความภูมิใจในตัวเองและแชร์เรื่องนี่ถ้ามีโอกาส ทีภูมิใจไม่ใช่ค่าแรงหรือการไม่ต้องพึ่งใคร แต่ภูมิใจที่ฝ่าฝันความยากลำบากกับทั้งงานและคนมาได้ การเรียนไม่ใช่อยู่แต่ในห้องเรียนและจำกัดเฉพาะวิชาที่ไปเรียน เรียนและฝึกหัดความอดทนไงครับ กลับไปทำงานจริงต้องอดทนเรื่องหนักกว่านี้มากครับ "อดทนในสิ่งที่คนอื่นอดทนได้ยาก เอาชนะในสิ่งที่คนอื่นเอาชนะได้ยาก" หากจะเที่ยวก็โอเคนะ หรือจะเรียนอย่างเดียวก็ไม่ว่ากัน จากคุณ : โอเค เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 06:39:47 A:121.220.83.102 X: TicketID:200151

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่ามันอยู่ที่เจ้าตัวแต่ละคนจะต้องชั่งน้ำหนักระหว่างสถานการณ์ความจำเป็นของตัวเองกับสิ่งที่จะต้องทำ งานร้านอาหารก็ไม่ได้จะแย่ไปซะทุกอย่าง นักเรียนจำนวนมากก็สามารถเรียนจบกลับไปทำงานดีๆ ที่เมืองไทยได้ ด้วยการหาเงินจากร้านอาหาร หลายๆ คน ก็สามารถเก็บเงินเป็นชิ้นเป็นอันส่งเงินกลับบ้านได้เป็นกอบเป็นกำ ก็เด็กทำงานร้านอาหารกันทั้งนั้น คนเราทุกคนมีมาตรฐานและระดับการยอมรับในสิ่งต่างๆ แตกต่างกันไปด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง ความจำเป็นทางการเงินเป็นปัจจัยสำคัญอย่างแรก ผมเชื่อว่าถ้าเลือกได้ คนไทยเกือบทั้งหมดไม่มีใครอยากมาทำร้านอาหารหรอก เพราะในสายตาคนไทย ถ้าไม่ใช่ตำแหน่งเชฟ หรือเมเนเจอร์ หรือเจ้าของ คนทำงานร้านอาหารส่วนใหญ่จะถูกมองค่อนข้างต่ำต้อย คงไม่มีใครปฏิเสธเรื่องนี้ได้ คนที่เลือกได้ ก็ไม่จำเป็นต้องมาทำ แต่คนที่เลือกไม่ได้ก็ต้องหาอะไรทำเพื่อให้ตัวเองอยู่ได้ คนที่บอกว่าต่อให้ไม่มีเงินก็จะไม่ทำแปลว่าตอนนี้มีเงินอยู่ ดังนั้นการตัดสินใจจึงอยู่บทพื้นฐานของคนที่พอจะอยู่รอดได้ เอาไว้รอให้ถึงตอนที่ไม่มีเงินจริงๆ และไม่สามารถจะพึ่งใคร หรือขอเงินที่บ้านได้ เอาไว้ถึงตอนนั้นแล้วจะรู้ว่า การตัดสินใจเลือกระหว่างทำงานที่กล้ำกลืนฝืนใจเพื่อให้ตัวเองมีเงินเข้ามาพอจะอยู่ในประเทศนั้นๆ ได้ กับการต้องกลับบ้านกลับเมืองไทยอันไหนที่จะสำคัญกว่า สำหรับผมและอีกหลายๆ คน จำเป็นต้องอยู่ให้ได้ ไม่สามารถกลับเมืองไทยได้ ดังนั้นไม่ว่าจะลำบาก จะยังไงก็ต้องอดทน และเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตกับมันอย่างมีความสุข ผมเรียนจบมาได้ก็เพราะรายได้จากร้านอาหารนี่ล่ะเป็นตัวยืนไว้ แล้วอย่างอื่นเข้ามาเสริม ถ้าไม่มีงานร้านอาหารให้ผมทำ ผมจะไม่มีปัญญาเรียนจนจบและทำอะไรต่อมิอะไรได้อย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้เลย จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 06:40:53

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเห็นด้วยกับคุณโอเคในเรื่องที่ว่า การทำงานที่มีความกดดัน มันช่วยให้เราฝึกใจฝึกจิตตัวเองได้มากเลยจริงๆ นะครับ ซึ่งมันทำให้กลายเป็นคนที่แข็งแกร่งต่อแรงกระทบต่างๆ ได้มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคำพูดคน หรือการกระทำของคน ซึ่งเราอาจจะเจอร้ายแรงกว่านี้ในแวดวงการทำงานจริงๆ ในอนาคต จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 06:42:40

ความคิดเห็นที่ 7 สงสัยไปเจอร้านว่างๆ ไม่ค่อยมีงานทำมังคะ พนักงานถึงได้มีเวลามามองกัน มาเจอร้านยุ่งๆ เวลาคุยกันเเทบไม่มี เวลาเขม่นกันก็ไม่มีด้วย ทำงานร้านอาหารไทยมาจะ6ปีเเล้ว  ก็ยังรักที่จะทำต่อไปนะคะ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 06:45:23

ความคิดเห็นที่ 8   ตามที่เคยไปเห็นในร้าน อาหารเอเชีย ในเมืองฝรั่งแถบ ยุโรป มีบ้างเจ้า ใช้คนงานจนคุ้ม จ่ายเงินไม่ดีหรอก เพราะส่วนมาก แผนกครัว จะด่าเก่ง จะไม่ค่อยจะเป็นมิตร เขาค่อยที่จะกัด หาวิธีไล่ ถ้าเด็กใหม่ เพราะเขากลัวไปแย่งงาน ยิ่งคนไม่ได้ภาษา จำเป็นจมปัก ต้องอยู่ ส่วนเด็กเสริฟ บ้างคน ไม่พอกิน ไม่มีบัตรอยู่ บัตรทำงาน คนไหน ชอบกินกล้วย ชอบดงป่าหน่อย หรือว่า สวยหุ่นดีหน่อย ใจกว้าง มักจะมีงาน พิเศษ ไปขึ้นชิงช้า สววรค์ สอง สาม รอบ ลูกค้ามากิน มาหาไก่ ในตัว พวกฝรั่ง ที่ยังเก็บเงีนเที่ยวไปเมืองไทยยังไม่ได้ กินของใกล้ก่อน บ่อยๆๆๆ ก็ได้ เห็นมาหลายรูปแบบ ทำงานกะฝรั่งดีกว่า ถ้ามีบัตรอยู่ จากคุณ : เด็กล้างส้วม เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 07:04:41 A:91.177.117.27 X: TicketID:224896

ความคิดเห็นที่ 9 ยากมากค่ะถ้าไปเจอร้านที่พนักงานมาจากร้อยพ่อพันแม่  จำได้ไม่ลืมว่ามาได้สามวันก็ได้งานเสริฟที่ร้านไทย ทำเฉพาะศุกร์-เสาร์ ทำได้เดือนเดียวก็ทนไม่ไหวต้องเดินออกเลยค่ะ ถอดชุดไทยคืนให้เจ้าของร้านเลย แล้วเดินออกมา เพราะทนไม่ได้กับการกดขี่ จี้สะกัดจุดไปทุกเรื่อง พนักงานเก่าที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย   ต้องออกเพราะกลัวเสียสติซะก่อน เพราะอยู่เมืองไทยก็ไม่เคยเจอสังคมแบบนี้ นินทากัน อิจฉากัน อวดร่ำอวดรวย และไม่รู้จักมารยาท เลยเข้าใจค่ะว่ามันมาคุขนาดไหน ถ้าเราเกิดไปทำงานผิดที่ผิดทาง ดันไม่เข้าพวกกันคนที่นั่นเข้า ลำบากค่ะ จากคุณ : Gisele เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 07:05:11

ความคิดเห็นที่ 10   เราว่ามันฝึกความอดทนได้ดีทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคน หรือเรื่องงาน จะคิดให้มันลำบากกว่าอยู่บ้าน(เมืองไทย) มันก็แน่นอนหล่ะ เอาเป็นว่า เราสามารถเปลี่ยนความคิดตัวเองได้ แต่เราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดคนอื่นได้ "อยู่ที่ตัวคุณว่าจะมีทัศนคติต่องานที่ทำยังไงเท่านั้นเอง" จากคุณ : ปรมานูหมายเลข 1 เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 07:44:55

ความคิดเห็นที่ 11 ชีวิตของคนทำงานเป็นอย่างนี้เเหละค่ะ ทุกที่มีปัญหาต่างกันไป มีทุกที่ทุกชาติทุกภาษา ฝึกความเข้มเเข็งของชีวิตใว้ค่ะ ..ข้างหน้ายังมีรออยู่ จากคุณ : Quel เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 07:45:13

ความคิดเห็นที่ 12 ทำงานร้านอาหารไทย  สังคมเป็นแบบนี้แหละค่ะ  ทั้งนั้นพอดีเราเข้ากับคนในครัวได้ไม่มีปัญหา ส่วนเด็กเสิรฟ์ด้วยกันก็สนิทกันเพื่อนๆกันทั้งนั้น  ถึงจะมีพี่ที่แก่ๆกว่าเขากัดเรา  เราก็กัดตอบสนุกสนานค่ะ   รึเราเป็นเด็กเส้นด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้  ฮ่าๆๆเจ้าของร้านเรายังไม่กลัวเลยอ่ะ  เขาด่าเราก็หน้ามึนต่อไปใครจะทำไมตราบใดที่ยังไม่ไล่ตรูออก  แต่เจ้าของร้านเราใจดีนะ ถึงจะงกไปหน่อยก็เหอะ  เทคออร์เดอร์ผิดถูกบ้างก็เหอะ อิอิ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 52 07:57:48 จากคุณ : nygie เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 07:55:28

ความคิดเห็นที่ 13   เราเคยเสริฟหมด ทั้งร้านไทย แบบต้องใส่ชุดไท้ยไทยย ผับฝรั่ง ร้านแขก ร้านขายเทคอะเวย์ เอาเป็นว่าตั้งแต่ไฮโซยันบ้านบ้าน แต่ละร้านมีข้อดีข้อเสียต่างกัน แต่เราโชคดีหน่อยที่เจอเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างดี ไม่ค่อยมีนินทากัน (หรือว่าเราโดนแล้วไม่รู้ตัวก็ไม่รู้ เหอ เหอ) ไม่ได้แฮปปี้จะทำ แต่แบบว่ามันต้องทำ เพราะถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่ารถ ค่าหนังสือ ค่าช้อป ค่าเที่ยว (อันนี้จำเป็นม้ากกกกก) นอนวันละ 1-2 ชั่วโมงเป็นเดือนๆเลย เพราะเลิกจากผับถึงบ้านก็ตีสอง กลับมาทำโปรเจ็คต่อยันเจ็ดโมงเช้า ตื่นแปดโมงกว่าไปเรียน (คือว่าเทอมแรกตกวิชานึง เลยสยอง) กัดฟันทำมันไปจนเรียนจบ พอเรียนจบปุ๊บ เราก็เที่ยวแหลกหลาญเลย นึกย้อนไปก็เออ สนุกแบบตรมๆดีนะ บางทีเจอเจ้าของร้านด่า เทคออร์เดอร์ผิด ทำขวดไวน์หล่นใส่แขกซะงั้น แต่ถึงจะมีอารมณ์เซ็งเหนื่อยแค่ไหน เราก็ไม่เคยเสริฟไปด่าลูกค้าไปนะ (มีแต่แอบด่าในครัวบางทีที่แบบว่า เฮ้ย! กูแทบจะวิ่งเสริฟ์แล้ว ในครัวยืนเมาส์กันซะงั้น) ต้องยึดคติ หูดับ ปากหุบ สมองนิ่ง คิดมันข้อเดียวว่า เออ เรามาโกย เรามาเอาเงินจ๊ะ ใครจะด่าจะว่า เค้าไม่ใช่ญาติโยม ก็ปล่อยให้มันลอยไปกลับสายลมหนาวๆ (อังกฤษสายลมมันหนาวมากกกกกค่ะ) แป๊บๆเดี๋ยวเราก็กลับแล้ว สิ่งที่ได้อันดับแรกคือ ท่อนแขนที่ล่ำมากมาก เพราะจานแต่ละใบมันใหญ่โตมาก กับความอึดแรงกดดัน และการเรียนรู้ระบบ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆในร้านอาหาร ซึ่งเป็นเรื่องที่ถ้าอยู่เมืองไทย นั่งทำงานออฟฟิศสบายๆไม่มีทางได้รู้เลย ปัจจุบันภูมิใจมากนะ ว่าเออ เคยผ่านพวกนั้นมาได้ด้วย ขนาดเพื่อนเราบางคน บ้านมันรวยแบบมหาศาล มันยังทำงานกันงกๆหนักกว่าเราก็มี ด้วยเหตุผลอันเดียวคือ ทำไมละ อายุยี่สิบกว่าแล้ว ทำไมจะไม่มีปัญญาหาเงินจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ได้ ก็เออ...นั้นดิ่ ไม่ว่าจะทำงานนั่งออฟฟิศหรือเป็นเด็กเสริฟ์ เราว่าก็ลูกจ้างทั้งนั้นแหล่ะ คนที่เป็นเจ้าของกิจการ ก็ใช่วาไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้ใคร ยังไงก็ต้องก้มหัวให้ลูกค้าอยู่ดี จิงมั้ยอ่ะ จากคุณ : วิ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 10:42:08 A:202.183.217.56 X: TicketID:154991

ความคิดเห็นที่ 14 เราคิดว่า ที่บางที่ เหมาะกับคนบางคน  ไม่ได้เหมาะกับคนทุกๆ คนเสมอไป ร้านอาหารไทยหลายๆ ร้าน บรรยากาศอาจจะไม่เหมือนกัน คนเราแต่ละคนยังไม่เหมือนกันเลย --- หลายๆ คนที่อยู่ต่างประเทศนานๆ เป็นคนต่างจังหวัดค่ะ บางคนก็ไม่ได้การศึกษาสูงอะไร จบ ป. ๔ หรือแทบไม่ได้เรียนหนังสือเลยก็มี หลายๆ คน คำว่า "ผัว" ของเขา บางทีไม่ใช่คำไม่สุภาพนะคะ   ผัว=สามี   คนสมัยก่อน และคนต่างจังหวัด ใช้เป็นคำสามัญ บางคนเขาอยู่กินกัน แต่งงานกัน ไปทักเขาว่าเป็นแฟนกัน  เขาจะบอกว่าไม่ใช่แฟน นี่ผัวฉันต่างหาก เราเคยเจอหลายคน  และที่จำได้ดี มีอยู่คนหนึ่ง ตอนมา มาเที่ยวบินเดียวกับเรา เจอกันตรงตม. เขาพูดไม่ได้แม้แต่ภาษาไทยภาคกลางด้วยซ้ำไปค่ะ -- ถ้าคุณจะทำแค่ ๒ เดือน ไม่แนะนำให้ทำเลยค่ะ งานร้านอาหารมันจุกจิก ยิบย่อย ต้องเรียนรู้มาก มันไม่ใช่แค่งานบริการลูกค้าเท่านั้น ยิ่งถ้าไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน กว่าจะปรับตัว ปรับใจ ปรับสมองให้รับได้ ก็ใช้เวลานาน --- เคยมีคนบอกเราว่า คนเราทุกคน ต้องทำงานบริการ และมีใจบริการทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าสาขาวิชาไหน   เป็นทนายความ ก็ต้องให้บริการลูกความ   นักบัญชี ก็ต้องให้บริการบริษัท  แม้แต่ข้าราชการเอง ก็ต้องให้บริการหน่วยงาน เจ้านาย หรือประชาชน ฯลฯ เราก็คิดเหมือนกัน ว่าคุณโชคดีแล้วนะคะ ไม่ต้องมาทำงานร้านอาหารเพื่อส่งตัวเองเรียน  หรือหาเงินส่งบ้าน เหมือนนักเรียนไทยหลายๆ คน ถ้าคุณทำงาน คุณอาจจะเจอสถานการณ์ใกล้เคียงกัน แต่คนละเวอร์ชั่นก็เป็นได้ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:00:41

ความคิดเห็นที่ 15 ทำเสริฟร้านอาหารไทยร้านแรกในชีวิตมาเกือบปีแล้วมั้งค่ะ ไม่ได้รู้สึกยุ่งยากอะไรเลย มีหงุดหงิดกับทุกฝ่าย ทั้งลูกค้า เพื่อนร่วมงาน เจ้าของร้าน แต่ไม่ได้รู้สึกเลวร้ายมากมายแบบนี้ คิดเสียแต่ว่าทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ไม่อิจฉาคนที่เก่งกว่า และก็ไม่ทับถมคนที่ด้อยกว่าด้วย แต่ก็นะ เป็นร้านเล็กๆ มีพนักงานไม่กี่คน พนักงานเสริฟมีแค่สองคนเอง ช่วยๆ กันไป ไร้ริษยาค่ะ ป.ล. อาจจะเกี่ยวกับดวงก็ได้ ถ้าดวงไม่ดีก็คงเจอร้านแย่ๆ จากคุณ : thaispicy เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:13:27

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบคคห. ข้างบน เราเองก็คล้ายๆกันว่าการจะไปเป็นเด็กใหม่ในร้านอาหารไทย ทางที่ดีก็ควรจะพรางตัวเอาไว้หน่อยว่าเรามีดีอะไร ไม่ว่าจะเป็นการมีการศึกษาสูง การมีประสบการณ์ทำงานนั่นนี่ การรู้การเห็นโลกมากมากกว่า จริงๆที่ว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่เก็บๆไว้นิดๆนั่นจะทำให้คนไม่อยากจะมาซักไซร้ไล่เรียงจนสุดท้ายเป็นการนินทา งานร้านอาหารมันอึดจริงๆ ต่อหน้าแขกต้องสดใสร่าเริง ใส่ใจดูแลว่า อาหารอร่อยไหม รออาหารนานหน่อยต้องรู้วิธีตะล่อมอารมย์โมโหหิวแขก เช่น ขอ app. ฟรีให้แขก หมั่นเติมน้ำ หาเรื่องคุยประวิงเวลา ถ้าแขกกินอาหารน้อยก็ต้องขยันทำยอดขาย เชียร์ขนม ของหวาน หรือรายการพิเศษๆ เพราะบิลรวมสูงๆหมายถึงทิปมากด้วย พอเข้ามาในครัวต้องไวเรื่องออกอาหาร รู้ใจคนผัดว่าจะมีวิธีไหนให้ออร์เดอร์เราออกไวที่สุด เจ้าของร้านเดินผ่านไปมาต้องไม่ยื่นจับกลุ่มคุยไร้สาระ หานั่นหานี่ทำให้มือไม่ว่าง กับเว็ทด้วยกันก็ต้องมีสปิริตช่วยกันคนละไม้ละมือ ยิ้มแย้มแจ่มใสกันเสมอ บางครั้งทำงานผิดพลาดก็ต้องหัดยอมๆกันไป หากเป็นคนช่วยงานหรือล้างจานก็ขมีขมันหยิบจับงานอื่นๆในครัว เรื่องร้ายๆในวงการร้านอาหารก็ไม่พ้นเรื่องติฉินนินทา การแก่งแย่งชิฟทำงาน คนนี้จะเอามาก คนนั้นจะไม่เอาวันนั้น รอบนั้น รวมถึงการกินแรงกันเรื่องไชด์จ๊อบ การประจบประแจงเจ้าของร้านเรื่องผลประโยชน์ ว่าไปแล้วการทำงานไม่ว่าจะร้านอาหาร หรือหน่วยงานไหนๆที่อื่นก็ตามมันก็ใช้ปรัชญาการทำงานคล้ายๆกันล่ะ ขยัน-ประหยัด-ซื้อสัตย์-อดทน จากคุณ : GSK เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:19:00

ความคิดเห็นที่ 17   ลองไปทำร้านอาหารฝรั่ง ดูสิคะ ด้วยประสบการณ์ของตัวเอง ทำงานกับฝรั่ง ไม่ค่อยมีเรื่องหยุมหยิม ให้กวนใจ ทำงานกันไป เลิกงานต่างคนต่างแยกย้ายกับบ้าน ไม่ต้องมาตอบคอยคำถาม ว่าจบอะไรมา ทำไมมาทำงานแบบนี้ อยู่มานานรึยัง วีซ่าได้กี่ปี มีสามีรึเปล่า สามีเป็นฝรั่ง รึ คนไทย ฝรั่งเค้าไม่ค่อยมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเราเท่าไหร่ นอกจากจะซี้กันจริงๆ ไม่ได้บอกว่าร้านฝรั่งดีกว่าร้านไทยนะคะ แต่จากที่เจอเอง และเพื่อนๆเจอกัน ก็เลยคุยกันออกมาประมาณเนี๊ยน่ะค่ะ จากคุณ : Cream เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:31:53 A:86.140.252.252 X: TicketID:139841

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นเเละประสบการณ์ที่มาร่วมเเชร์นะคะ คือถามว่ายังอยากไปทำงานอยู่มั๊ย เราก็ยังอยากไปนะ เพราะมันก็สนุกในเเบบของมัน ได้เจอผู้คน ได้พูดได้คุยกับลูกค้า ถึงจะต้องยืนทั้งวันเเต่ก็ยังไม่ต้องเเบกของหนัก ผลงานวันเเรก ถึงเราจะทำเเก้วเเตก เทน้ำผิด เเต่เราก็คิดว่าผลงานโอเคทีเดียวสำหรับเด็กใหม่ เเต่น่าเสียดายที่เค้าไม่มีงานให้ทำอีก เพราะทีเเรกเราคิดว่า เงินที่ได้มาจากการทำงานจะเอาไปซื้อกระเป๋าให้เเม่ จะได้เอาไปให้เเม่อย่างภาคภูมิใจว่าเนี่ย เงินหามาด้วยตัวเอง น้ำพักน้ำเเรงของเราเลยนะ ถ้าเอาเงินเก็บตัวเองไปซื้อให้ มันจะเข้าข่ายอัฐยายซื้อขนมยายไปนิด สงสัยคงได้เปลีย่นเป็นยกเงินเดือนเดือนเเรกที่เมืองไทยให้เเม่เเทนละกัน จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 14:08:51

ความคิดเห็นที่ 19   ดีแล้วเอาความจริงมาเผยแผ่เพื่อคนที่วาดหวังว่าการไปแบกจ๊อบในเมกาเป็นสิ่งที่สุดยอด ทั้งที่โดยความจริงแล้วงานที่คนไทยแบกอยู่โดยเฉพาะในร้านอาหารไทยนั้น ส่วนใหญ่ก็ถูกกดขี่ทั้งนั้นเนื่องจากว่าผู้ที่มาของานทำในร้านอาหารไทยไม่มีสถานะ (paper) กันและภาษาอิงก็ไม่แข็งแรงเท่าไร หากมีสถานะภาษาดีก็สามารถที่จะหางานในองค์กรอื่นๆที่ดีกว่านี้ได้ เช่นธนาคาร บริษัท ห้างสรรพสินค้าเป็นต้น ไม่ต้องมาแบกเป็น labour ค่าแรงตำๆอยู่อย่างนี้ จากคุณ : Freedom เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 14:31:18 A:61.90.65.188 X: TicketID:227730

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านกระทู้แล้วมีข้อสงสัยดังนี้ ตัวคุณเองมีความคิดว่า " เหนือ " กว่าพนักงานในร้านหรือไม่ เพราะจากที่อ่านมาว่าเจ้าของร้านและพนักงานในร้านแสดงอาการแปลกใจว่าคุณจบ โท ทำไมมาทำงานแบบนี้ และคุณก็บอกไว้จากข้อความที่โพสว่าไปทำแค่เล่นๆ ไปทำเพื่อให้เกิดความภูมิใจว่าหาเงินใช้เองดีกว่าอยู่เฉยๆ แถมเจ้าของร้านให้คุณเป็นผู้จัดการร้านทั้งที่คุณไม่มีประสบการณ์ เป็นไปได้อย่างไร ตัวคุณเองน่าจะรู้ตัวว่ามีประสบการณ์ในร้านอาหารแค่ไหน ไม่ใช่ว่าจบโทแล้วจะทำงานร้านอาหารได้ดีแถมไม่ตรงกับสาขาที่คุณเรียนมาอีกด้วย เปรียบไปเหมือนคุณไปเริ่มอาชีพใหม่ อาชีพที่คุณไม่เคยทำมาก่อน คนไทยบางคนอยู่เมืองนอกแต่ยังมีวิสัยทัศน์ที่ว่า ชั้นเป็นคุณหนูจากเมืองไทย ชั้นไม่เคยทำงานพวกนี้ นี่แค่ทำเล่นๆ หรือ ชั้น จบ ป. เอก โท ตรี ชั้นเรียนสูงกว่าคนอื่น หรือ พ่อแม่ชั้นคือ คุณหญิง คุณนาย... ท่าน หัวหน้ากอง... พื้นฐานชั้นดีกว่าคนอื่นๆในร้าน หรือพวกใช้ความสกุลดังๆ  โดยลืมว่าเมื่อไปทำงานในร้านอาหารร่วมกับคนอื่นๆในต่างประเทศนั้นคุณก็แค่ " NOBODY" ตัวดิฉันเองไม่เคยทำงานร้านอาหารไทย วันหนึ่งไปเข้าห้องน้ำในที่ทำงาน พบคนเอเชียกำลังทำความสะอาดห้องน้ำอยู่ ดิฉันทักทายและถามว่าเขามาจากไหน เพราะเห็นคนเอเชียทีไรก็อดทักไม่ได้สักที เขาตอบว่ามาจากจีน จบโทฟิสิกส์ กำลังจะต่อเอก ทำงานสะอาดห้องน้ำเพราะเป็นงานที่สุจริต ไม่ยุ่ง ดูเขาภูมิใจงานที่เขาทำ ขณะที่คุยเขาไม่มีอาการโอ้อวดว่าจบอะไรมา ใช่..คุณวุฒิแบบนี้อาจสำคัญในบางประเทศแต่อาจใช้ไม่ได้ผลในงานหรือประเทศที่ไม่เกี่ยวข้อง เด็กต่างประเทศส่วนมากทำงานหาเงินเรียนเองในระดับมหาวิทยาลัย ดังนั้นงานทุกอย่างมีคุณค่าไม่ว่าจะเป็นเด็กขายของใน fast food เลี้ยงเด็ก ทำความสะอาด เป็นต้น เมื่อเขาเหล่านั้นจบได้งานดีๆ งานที่เขาเคยทำขณะเรียน คนอื่นก็มาทำแทนเป็นวัฏจักรไปเรื่อยๆ หมอประจำตัวที่ดิฉันไปหาเล่าว่าเขาเคยทำงานเป็น คนดูแลคนแก่ใน nursing home ขณะเรียน เท่าที่เห็น....การจะลือกคนเข้าทำงานจะดูว่าคนๆนั้นมีประสบการณ์ในงานที่สมัครหรือไม่ รู้ สิ่งที่จะทำหรือไม่ ยิ่งเป็นงานใช้แรงงานต่างประเทศ ไม่มีใครสนใจว่าใครจบอะไรมาในเมื่อขณะนี้คุณคือ พนักงาน หรือ คนงานคนหนึ่งเท่านั้น กรณีของคุณนับว่า พิเศษ จริงๆที่เจ้าของร้านให้คุณเป็นผู้จัดการ/แคชเชียร์ ภาษาที่ใช้ในร้านอาหารดิฉันคิดว่าไม่น่าจะยาก พนักงานที่ทำไปนานๆน่าจะมีทักษะดีขึ้นไปเรื่อยๆเพราะพูดสิ่งเดิมๆบ่อยๆ คนเก่าที่เห็นคุณเข้าไปคงเกิดอาการ สงสัย เป็นธรรมดาว่าคุณเป็นใคร และคงมีบางคนที่อยากจะทดสอบว่าคุณรู้เรื่องงานที่ทำดีแค่ไหน ถูกต้องในแง่ที่ว่า ในที่ทำงานแต่ละที่มีคนหลายระดับความรู้ หลายพื้นเพ หลายความคิด นั้นเป็นเรื่องปกติแต่สิ่งสำคัญคือ เขารู้ในสิ่งที่เขากำลังทำมากกว่าคุณที่ทำสิ่งเดียวกับเขาหรือไม่ ไม่มีอคติต่อใคร จบอะไรทั้งนั้น เพียงแต่ต้องการชี้ให้เห็นว่า บางทีเราต้องรู้ว่าเราคือ ใคร ในขณะนั้น จากคุณ : TheThinKer เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 14:41:56

ความคิดเห็นที่ 21 เราไม่ได้คิดว่าเราดีกว่าคนอื่นค่ะ เราเดินเข้าไปเเนะนำตัวกับคนอื่น เราก็ยกมือไหว้ทุกคน เเล้วก็บอกว่าจะให้ทำอะไรสั่งมาได้เลย เพราะเราก็ไม่เคยทำร้านอาหารมาก่อน เเต่เราเคยฝึกงานตามบริษัทต่างๆมาก่อน ส่วนที่เจ้านายเค้าอยากให้ไปทำงานที่ีดีกว่า อันนี้เราเองก็ยังงงอยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่เราบอกเจาะจงมาก ว่าอยากทำอะไรง่ายๆดูก่อน เเล้วอีกอย่างเราก็คิดว่า เรามีเซอร์วิสมายด์เพียงพอ เรายิ้มให้ลูกค้าทุกคน เราพูดดีกับทุกคน ส่วนกับเพื่อนร่วมงานเราก็ไม่ได้ไปเบ่งหรือโอ้อวดอะไร เค้าถามมา เราก็ตอบไปเเบบเรียบๆ เพราะเราไม่อยากสร้างศัตรูกับใคร ที่มาเขียนเเค่อยากจะบอกว่า ถ้าจะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ลองเเบ่งเวลาดูดีๆนะ เราเเค่ลองไปทำงานอย่างเดียว เพราะช่วงนี้ไม่มีเรียน เรายังเหนื่อยเลย เเละอย่างเพื่อนจีนเราคนนึงทำงานเยอะมาก พอไปนั่งเรียนก็ดันนั่งหลับซะงั๊น ไปๆมาๆสองสามเทอม เค้าสอบตกก็เลยต้องเลิกเรียนไป คิดเเล้วก็เสียดายเเทน จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:15:59

ความคิดเห็นที่ 22   ''ซึ่งคนที่อาวุโส ก็ใช่ว่าจะเก่งกว่าคุณหรือมีการศึกษามากกว่าคุณ จะทำใจในจุดนี้ได้รึเปล่า จะยอมได้รึเปล่าที่จะให้ใครมาชี้หน้าสั่งคุณ'' ยังไงกลับมาไทยระบบนี้ก็โดนอยู่แล้ว เผลอๆ เจอน้อง ปตรี เขม่นอีกว่าแน่ใจหรอพี่ จบโท สมมติเกิด จขกท เป็นวิศวะแล้วโดนโอเปอร์เรเตอร์โรงกลั่นน้ำมันด่าว่าซื่อบื่อนี่ คงร้องไห้แหงเลย แฟนผม จบตรี โท วิศวะจุฬา โดนไปเห็นแค้นไปหลายวัน คือเขาไม่กล้าเถียงแต่เป็นผมก็คงสวนกลับไปเพราะเป็นคนไม่ยอมใคร ทุกวันนี้เลยยังตกงานอยู่ -_-'' จากคุณ : แฟนผมน่ารักสุด เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:31:26 A:119.42.96.21 X: TicketID:167342

ความคิดเห็นที่ 23 เเละช่วงที่ทำงานจะมีพนักงานในร้านเดินมาทักทาย ถามว่าเราเป็นใครมาจากไหน ถามว่าเรียนหนังสือรึเปล่า เราก็พยายามตอบอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวนะ ว่าเรียนค่ะ เค้าถามเรียนอะไร เราก็ตอบไปบริหารธุรกิจ ปริญญาโท เเล้วทุกคนจะพูดว่ามาทำงานเเบบนี้ทำไม เราเลยกลายเป็นเอเลี่ยนในหมู่คนอื่นๆไปเลย เเต่พรุ่งนี้เราไม่ต้องไปทำงานเเล้วล่ะ ไม่ได้โดนไล่ออก เเต่เค้าไม่มีตำเเหน่งให้ลง พูดง่ายๆ คือวันนี้ไปทำงานให้เค้าฟรีๆหกชั่วโมง ลุงว่าคงไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะ เพราะว่าในร้านอาหารไทยเกือบทุกร้านมีเด็กนักเรียนไทยทั้งตรี โท หรือเรียนภาษาทำงานอยู่ทุกร้านแหละครับ  ไม่ใช่เรื่องแปลก หรือว่าคนที่เรียนโท  จบโทจะโดด เด่น อะไรมากมาย สำหรับชาวไกลบ้าน  ไม่ได้มีอคติอะไรนะครับ เพียงอยากให้ทราบถึงบรรยากาศจริง ๆ สำหรับชาวไทยในต่างแดนที่ทำงานร้านอาหาร แล้วอีกอย่างที่ลุงสงสัยคือ ถ้าตำแหน่งไม่มีให้ลงเขาจะให้ลองงานทำไมครึ่งวัน โดยทั่วไปถ้าตำแหน่งเต็มเขาไม่เอาเปรียบโดยการให้ลองงาน หรือหลอกให้ทำงานฟรีครึ่งวันหรอกครับ อย่างน้อยเขาต้องจ่ายค่าแรงให้ เป็นไปได้ไหมว่าเราจบโทมา แต่ความสามารถเราสูงเกินไปกับตำแหน่งนี้ ซึ่งเราไม่ถนัด ไม่คล่อง ไม่เหมาะกับงานเขา วันต่อไปจึงไม่ต้องมา  ลุงเองทำงานในอเมริกามานานพอสมควร ทั้งล้างจานในร้านอเมริกัน GROCERY ร้านไทย เคยเจอแต่ไม่ต้องมาทำในวันถัดไปเพราะไม่เหมาะกับงานกรณีเดียว อย่างอื่นไม่เคยเห็น  อีกอย่างลุงก็จบการศึกษาระดับเดียวกับหลานแหละเมื่อสมัยก่อน ไม่ได้เจตนาจะว่า หรือมีอคติ จริง ๆ นะครับ  เพียงแต่อยากบอกให้ทราบว่าจริง ๆ แล้วในโลกความเป็นจริง มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะหลาน ขอโทษด้วยนะครับหากแรงไป จากคุณ : คุณลุงในต่างแดน (yaijung1) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:32:53

ความคิดเห็นที่ 24 คือประเด็นเรื่องเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยเนี่ย เราเคยถกเถียงกับเพื่อนเราหลายรอบเเล้ว คือเค้าอยากมาเรียนต่อเเล้วจะทำงานหาเงินไปด้วย เเต่เนื่องด้วยเราก้ไม่มีประสบการณ์เเบบนั้นมาก่อน เลยได้เเค่บอกไปว่า เก็บเงินให้ได้ซักก้อนนึงเเล้วมาเรียน เเล้วค่อยดูว่ามีเวลาว่างเหลือมั๊ย เรียนหนักมั๊ย เเล้วค่อยไปทำงาน เเล้วเราก็เเนะเค้าไปอีกอย่างเรื่องศักดิ์ศรีที่ว่าเนี่ย ทิ้งอีโก้ตัวเองได้มั๊ย ลืมไปได้มั๊ยว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน ชอบที่จะให้ใครมาสั่งมั๊ย เเล้วรังเกียจงานพวกนี้รึเปล่า ซึ่งตอนนี้เพื่อนเราก็ยังคิดไม่ตกอยู่ดี ว่าจะมาเรียนเเล้วทำงานไปด้วยรึเปล่า เเต่เมื่อวานเราไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ ใครจะสั่งก็สั่งไป เพราะเราต้องเรียนรู้งาน ดีซะอีกที่มีคนสั่ง เเต่เราคิดว่าระยะยาวเนี่ย ก็อาจจะมีจี๊ดขึ้นมาในสมองบ้าง ว่าเรามาทำอะไรอยู่ร้านนี้ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามั๊ย อะไรทำนองนี้ (เเต่เรายังไปไม่ถึงอารมณ์นั้น เพราะไปทำเเค่เเป๊บเดียว) ขอตอบเรื่องคนในร้านนะคะ คือเราไม่ได้ไปไล่ถามว่าใครเป็นใครจบมาจากไหน เพราะว่าก็เเค่ไปลองทำงานดู เเล้วเราก็พยายามทำหน้าที่เราให้ดีที่สุด เเต่เราก็สงสัย เพราะรุ่นพี่รุ่นน้องเรา เพื่อนเรา ก็เป็นนักเรียนกันทั้งนั้น เค้าก็เคยทำงานที่นี่ ทำไมเราเข้าไปเเล้วเค้าดูว่าเราเเปลก ส่วนเรื่องตำเเหน่งงาน คือร้านนี้เค้ากำลังจะเปิดสาขาใหม่อีกสองที่น่ะค่ะ ส่วนสาขาที่มีอยู่คนค่อนข้างเต็ม เค้าเลยบอกว่าถ้าสาขาใหม่เปิดเเล้ว จะเรียกไปทำงานอีกที เรื่องค่าเเรง ไม่ได้ตกลงกันไว้ตั้งเเต่เเรกว่าทดลองงานจะได้ค่าเเรงรึเปล่า เลยไปเคลมอะไรไม่ได้ เเต่จากคำบอกเล่าของบางคน ร้านที่เอาเปรียบลูกจ้างก้พอมีค่ะ ที่อยากนำเสนอคือมุมมองของคนที่ไม่เคยทำงานมาก่อน จากการไปทำงานวันเเรกเเละวันเดียว จริงๆก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย ว่าชีวิตการทำงานจริงๆเป็นยังไง เราคุยกับเพื่อนที่ทำงานเมืองไทยทุกวัน คนนึงจบโททำงานธนาคาร เจอเจ้านายด่าว่าโง่ เเค่นี้ทำผิดพลาดก็น้ำตาเล็ด ทีเเรกก็ได้เเต่ขำเพราะเราไม่เคยเจอกับตัวเอง เรายังไม่เคยโดนเจ้านายด่าหรือใครด่าประมาณนั้นน่ะคะ เเต่ตอนนี้ก็เริ่มเข้าใจเเล้ว ไอ้ความภาคภูมิใจในตัวเอง ไอ้ศักดิ์ศรีที่เราเอามันมาพาดไว้บนคอเนี่ย มันอาจจะทำให้เรารู้สึกเเย่ได้ กับคำพูดเล็กๆ ตอนนี้เลยได้เเต่พยายามบอกเพื่อนไป ถ้าเราผิดจริง ก็รับฟังไว้เหอะคำด่าเนี่ย เเล้วคราวหน้าพยายามใหม่ ส่วนเเล้วตอนนี้พยายามเอนจอยชีวิตต่อไปค่ะ ก่อนที่จะกลับไปทำงานที่ประเทศไทย เเละที่อยากบอกคุณลุงข้างบนว่า อย่ามาอคติอะไรกับหนูเลยนะคะ เพราะหนูก็เเค่นักเรียนคนนึง ตั้งเเต่มาอยู่ต่างประเทศ หนูก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน จนเพิ่งได้มีโอกาสไปลองทำงานดูนี่เเหละค่ะ เพราะคิดว่า งานเเค่นี้หนูทำได้อยู่เเล้ว หนูคงลืมคิดไปว่างานจริงๆ มันต่างกับเล่นขายของตอนเด็กๆ เเล้วอีกอย่างหนูไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ หรือไปเดินช๊อปปิ้งไปวันๆ อย่างน้อยเราเอาเวลาว่างไปเปลี่ยนเป็นเงินได้มันก็คงจะดี นั่นคือความคิดหนู ส่วนถ้าเค้าไม่เรียกตัวไปทำงานอีก ก็ไม่ว่าอะไรค่ะ เพราะพี่ๆในร้านคนอื่นๆ อาจจะมีความจำเป็นต้องทำงานมากกว่าหนู เเละถ้าหนูเกิดเบื่อกับการอยู่บ้านจริงๆ เดี๋ยวจะไปสมัครทำงานองค์กรการกุศลดูค่ะ ทำฟรีไม่เอาตังค์ เเค่อยากจะมาเเชร์ประสบการณ์จริงๆนะคะ ไม่ได้เพื่อโอ้อวดตัวเองหรืออะไร เเละประเด็นหลักก็ยังอยู่เรื่องของการจัดอันดับความสำคัญของหน้าที่เรา การเเบ่งเวลา work life balance เพราะบางทีสิ่งที่เราคิดว่า มันง่ายๆ ดูเเล้วเหมือนสบายๆ มันอาจจะยากเเละเหนื่อยกว่าที่เราคิด ก็เท่านั้นเองค่ะ ส่วนสถานการณ์ที่เจอมา มันคงเเตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับว่าอยู่ประเทศไหน เมืองไหน ส่วนเราอยู่เยอรมันค่ะ ส่วนเพื่อนร่วมงานที่เจอก็คงจะเเตกต่างกันไปเช่นกัน เพราะเค้าก็ทำงานกันเป็นกะ ผลัดเปลี่ยนกันไปเรื่อย แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 52 16:41:44 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 52 16:36:18 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 52 16:25:33 จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 16:10:52

ความคิดเห็นที่ 25 แปลก ร้านที่เราเคยไปทำ พนักงานเสริฟส่วนใหญ่มาเรียนโททั้งนั้น บางคนก็จบโทแล้วก็มี มีเราการศึกษาต่ำสุดเลย แต่เราได้เป็นหัวหน้าอ่ะ เหอๆๆ จากคุณ : gwyndapooh เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 16:36:14

ความคิดเห็นที่ 26 นี่คือเหตุผลหนึ่ง ที่เราจะไม่มีทางไปทำงานที่ร้านอาหารไทย เป็นอันขาด ที่ทำงานฝรั่งไม่ค่อยจะดูถูกหรือแบ่งแยกอายุหรือใครมาก่อนมาหลัง  แต่คนไทยนี่สิ เห็นหลายคนแล้วที่เรารู้จักและทำงานที่ร้านอาหารไทย มาเล่าให้ฟัง แบบน้องเลยค่ะ ......และเคยอ่านในห้องนี้เหมือนกัน   คนไทยอยู่ไกลบ้านแทนที่จะรักกันให้ความพึ่งพากัน แต่กลับอิจฉาริษยา กลัวคนนั้นจะดีกว่าเด่นกว่า ....เฮ่ออออออ พี่ให้คำแนะนำน้องว่า  ลองหางานพิเศษในมหาวิทยาลัยที่น้องเรียนดูสิคะ หรือโรงแรมแถว ๆนั้นก็ได้  ความสามารถของน้องพี่เชื่อว่าน้องคงหาได้ไม่ยาก จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 21:41:41

ความคิดเห็นที่ 27 คืออยู่อีกเเค่สองเดือนน่ะค่ะ ตอนนี้รอใบเกรด รอคืนบ้าน รอสะสางชีวิตให้เสร็จ เเล้วจะกลับเมืองไทย เลยหางานยากนิดนึง ส่วนที่ร้านตอนที่ไปทำงาน ก้ยังไม่เจออะไรร้ายๆ ไม่มีใครมากลั่นเเกล้ง เเค่โดนเขม่นตอนไปรายงานตัวว่าจะมาทำงาน หลังจากนั้นก็โอเคทุกอย่าง จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 22:05:08

ความคิดเห็นที่ 28 จขกท ดูเป็นคนที่คิดดีนะคะ แต่บังเอิญไปเจอร้านเคี่ยวๆเข้า ส่วนตัวเคยทำร้านอาหารไทยแบบแว๊บๆมาก พอเห็นอยู่ว่าหลายร้านเป็นแบบที่เล่ามา เอาเวลาไปเที่ยว หาประสบการณ์ดีกว่าค่ะ พอกลับไปทำงานแล้วจะไม่มีเวลาที่่จะทำได้อย่างที่ใจอยากแล้ว หรือไม่ก็หาคอร์สสั้นๆที่สนใจเรียน จากคุณ : Maroon Bells เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 23:45:04

ความคิดเห็นที่ 29 เคยทำร้านอาหารไทยเหมือนกันค่ะ แล้วก็เจอแบบ บ่นลอยๆ ว่าเฮ้อ คนมากคนน้อยก็เหนื่อยเท่ากัน (แต่ทิปได้น้อยลง ฮา) โดยส่วนตัว ไม่ซีเรียสกับเรื่องการทำงานที่ร้านอาหารไทยนะคะ ถึงแม้ว่า ไม่ได้เป็นนักเรียน มีครอบครัวแล้วก็เหอะ เพราะเราถือว่า เราทำ แบบ พาร์ทไทม์ คนที่เค้าตั้งใจมาทำงานเก็บเงิน ซีเรียส เรื่องทิป กันจริงๆ มีอยู่ เราก็ไม่อยากไปทำให้ชีวิตเขาวุ่นวาย ต้องคิดมาก แต่ อยากบอกว่า การทำงานไม่ว่าที่ไหน ระดับไหน คุณก็ต้องทิ้ง อัตตา ทิ้งตัวตนของตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะอย่างนั้น ถ้าคุณเจ้าของกระทู้มีเวลาว่างหลังเรียนจบ น่าจะหางานทำ งานอะไรก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นร้านอาหารไทย เรียนรู้ชีวิตการทำงาน เตรียมตัว เตรียมใจไว้ ถึงแม้ว่างานนั้น มันจะไม่ใช่ สัมมาอาชีพ ของคุณในอนาคตก็ตาม จากคุณ : AccessError เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 07:08:39

ความคิดเห็นที่ 30 ผมเคยเจอประหลาดๆ กว่านี้เยอะ แต่ไม่เก็บมาใส่ใจ เจ้าของร้านที่ผมทำงานด้วยสมัยก่อน เค้าเคยโกรธผมสุดๆ เพราะเค้าหาผักที่ผมเก็บไม่เจอ แล้วก็พาลคิดว่าผมแกล้งเค้าให้เค้าหาไม่เจอ แล้วก็เลยฝากคนอื่นมาไล่ผมออก ผมก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไปทำงานตามปกติ เวลาอยู่ต่อหน้าผมก็ไม่เห็นจะว่าอะไร ก็ยังเห็นให้ทำงานตามปกติ ยังจ่ายเงินตามปกติ แล้วผมจะออกทำไม ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย จริงปะ อิอิ ผมเคยมีกรณีไปเถียงขึ้นค่าแรงจากเจ้าของร้านด้วยนะ ใช้คำว่าเถียงเลย ไม่ใช่ขอเพราะมีปากเสียงกันเล็กน้อย สุดท้ายเค้าก็ต้องยอมขึ้นให้ เพราะเค้าหาคนทำแทนไม่ได้ และเค้าก็ไม่กล้าไล่ผมออก เพราะผมรู้มากเกินไป เค้าเคยพยายามจะกดดันให้ผมลาออก ด้วยการให้คนอื่นมาทำงานในตำแหน่งผมโดยไม่บอกผมล่วงหน้า ผมรู้ทันว่าเค้าจะกดดันให้ลาออกเอง ผมก็เลยทำไม่รู้ไม่ชี้ มีคนทำส่วนนี้แทน ผมก็ทำส่วนที่เหลือแบบชิลๆ สบายๆๆ จากที่เคยทำงาน A B C D E F ในแต่ละวัน มีคนมาท A B C แทน ผมก็สบาย ทำแค่ D E F ก็พอ ได้เงินเท่าเดิม สบายกว่าเดิมครึ่งๆ เค้าทำอยู่สามวัน ไม่เห็นวี่แววว่าผมจะสะทกสะท้าน ไม่มีวี่แววว่าผมจะลาออก เค้าก็เลยเลิกให้คนนั้นมาทำ แล้วให้ผมกลับไปทำเหมือนเดิม เพราะเค้าเสียค่าจ้างสองคนแต่ได้งานเท่าเดิม พวกเด็กๆ ในร้านพากันสงสารผมว่าผมถูกเจ้าของร้านปฏิบัติไม่ดีด้วยตั้งเยอะแยะ ชอบว่าผมเสียๆ หายๆ ลับหลัง (แต่ต่อหน้าคะขาตลอด) บอกว่าผมน่าจะไปหาที่ใหม่ที่เค้าไม่ทำแบบนี้ แต่ผมมองแล้วว่าผมอยู่ตรงนั้น ผมก็ทำงานสบายใจดี ค่าแรงก็โอเค ส่วนเจ้าของร้านจะว่าอะไร ผมก็ไม่เอามาใส่ใจ อันที่จริง ผมไม่รับเข้าหูด้วยซ้ำ หรืออันไหนเผลอให้หลุดเข้าหูมาได้ ก็ปล่อยมันทะลุไปหูอีกข้างนึง แต่ไม่หล่นลงมาใส่ใจผมหรอก ผมว่า เรื่องความกดดันจากการทำงานนี่ บางทีมันก็อยู่ที่ตัวเราเองด้วยนะครับว่าจะเก็บมันมาใส่ใจแค่ไหน ถ้าเราคิดว่า เราทำงานๆๆๆๆ รับเงินๆๆๆๆ แล้วเรื่องทุกอย่างปัญหาทุกอย่างที่เกิดที่ร้าน เวลาเลิกงานก็วางมันไว้ที่ร้านไม่ต้องแบกกลับมาบ้านด้วย ถ้าทำใจได้แบบนี้ เราจะไม่เครียด และก็จะสามารถเอาเวลาที่ไม่ได้ทำงาน เอาสมองไปคิดเรื่องอื่นให้เกิดประโยชน์กับตัวเองได้ แค่ทำงานตามเวลาก็เหนื่อยอยู่แล้ว ทำไมต้องให้ความเหนื่อยจากที่ทำงานมารังควานเราถึงบ้านนอกเวลางานด้วยล่ะ จริงมั้ยครับ จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 13:06:08

ความคิดเห็นที่ 31 ทำงานเป็นเด็กเสริฟ์มา 3 ปีแล้วคะ เพื่อนๆที่เสริฟก็มีทั้งจบตรี จบโทหรือไม่จบ แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญคะ เพราะจบเอกอาจจะทำงานเสริฟแย่มากหรือ เพื่อนฝรั่งเค้าจบแค่มัธยมเค้าก็ทำงานเก่งกว่าเราคะ เข้าใจคะว่าคุณเจ้าของกระทู้อาจจะไม่ได้ตั้งใจว่าตัวเองจบโทแล้วต้องมาทำงานแบบนึ้ แต่คำพูดบางประโยคมันก็ฟังแล้วตะขิดตะขวงใจนิดหน่อย เราก็คิดอย่างที่คุณ  TheThinKer และ คุณลุงในต่างแดน คะ อย่างเช่น "ไอ้ครั้นจะไปหางานดีๆ ที่ใช้สมองก็ไม่มีใครรับ เนื่องจากจะต้องกลับไทยมะรอมมะร่อ"   คืองานที่นี้หาไม่ง่ายเลยนะคะ ถ้าเราไม่ใช่เจ้าของภาษา ไม่มี green card ถึงแม้บางคนหามา 6-7เดือนก็ไม่ได้คะ เราก็จบตรีที่นี้คะแต่ก็ยังไม่เคยไปหางานอื่นที่ใช้สมอง เพราะตอนนี้ก็ยัง happyกับงานเสริ์ฟ "เจ้าของร้านเห็นเค้าก็มองเราเเบบเเปลกๆ เพราะงงว่าจบมาขนาดนี้ ไหงไปสมัครงานกับเค้า" ไม่เคยเกิดขึ้นกับร้านเราคะ เคยแต่มีแต่น้องคนไทยคนนึงเรียนแพทย์ แต่ดูท่าทางคุณหนู เจ้าของร้านก็มองแปลกๆว่าจะทำไหวเหรอ ไม่ได้มองแปลกๆว่า เรียนมาตั้งขนาดนี้ "ถามเราว่า พูดภาษาเป็นใช่มั๊ย อ่านออกเขียนได้ใช่มั๊ย เเอบคิดในใจหน้าตาชั้นซื่อบื้อขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย เเต่ก็คิดว่า โอเค เค้าไม่รู้เค้าไม่ผิด เเล้วเราก็ไม่อยากไปอวดความรู้กับใคร?" มีเพื่อนคนไทยเรียนโท แต่ก็ไม่ได้พูด english เก่งมากมายคะ ก็เท่าๆกับคนอื่นๆ ดีแล้วคะที่คุณไม่ได้อยากอวดความรู้กับใคร "เราก็ตอบไปบริหารธุรกิจ ปริญญาโท เเล้วทุกคนจะพูดว่ามาทำงานเเบบนี้ทำไม เราเลยกลายเป็นเอเลี่ยนในหมู่คนอื่นๆไปเลย" เหรอคะ แย่จัง แต่ลองมองด้านนึง เค้าอาจจะดูหน่วยก้านคุณไม่น่าจะไหวรึเปล่าคะ เราก็ไม่เคยเห็นเจ้าของกระทู้นะคะ เราอาจเดาผิดคะ " เเต่พรุ่งนี้เราไม่ต้องไปทำงานเเล้วล่ะ ไม่ได้โดนไล่ออก เเต่เค้าไม่มีตำเเหน่งให้ลง พูดง่ายๆ คือวันนี้ไปทำงานให้เค้าฟรีๆหกชั่วโมง" ที่ร้านที่เราทำถ้าไม่มีตำแหน่งก็บอกไปเลยคะว่าไม่รับ ไม่ให้ทำงานฟรี นอกจากลอง train ดูแล้วถ้าจะไม่รอด ก็คงไม่ให้ทำ "คุณทิ้งศักดิ์ศรีตัวเองได้รึเปล่า คืองานเสิร์ฟ งานร้านอาหาร มันคืองานบริการ คุณต้องรู้ว่าลูกค้ามาก่อน ส่วนเวลาการทำงานระบบอาวุโสมาก่อน ซึ่งคนที่อาวุโส ก็ใช่ว่าจะเก่งกว่าคุณหรือมีการศึกษามากกว่าคุณ" คะทำงานร้านอาหารไทยที่นี้เรื่องระบบอาวุโสก็คงคล้ายๆกับประเทศไทยคะ แต่เรื่องการศึกษาไม่เกี่ยวคะ เพราะน้องที่เรียนแพทย์ที่บอกไปข้างต้น โดนดุทุกวันคะ เราก็เห็นใจน้องเค้านะคะ แต่บางคนไม่มีทักษะการเป็นเด็กเสริฟ์คะ เราก็ไม่ได้ว่าเราเก่งนะคะ ในร้านมีเก่งกว่าเราเยอะคะ แต่ถ้าทำสองคนแล้วร้านยุ่งๆ เนี่ย ถ้าอีกคนทำงานแบบงงๆ จะเป็นภาระให้คนอื่นคะ ทำให้คนอื่นไม่อยากทำงานด้วย คุณเจ้าของกระทู้อาจจะเป็นคุณหนูไม่เคยทำงานหนักรึเปล่าคะ เราไม่รู้นะ แต่ทุกคนที่นี้ก็ไม่เคยเป็นเด็กเสริฟมาก่อนทั้งนั้นคะ งานหนักคะ แต่ทำงานทุกที่ต้องมีอุปสรรคต่างๆกันคะ จริงๆอยู่บ้านก็ไม่เคยทำงานหนัก แต่ทำไปๆแล้วก็ชินเองคะ เจ้าของกระทู้คงจะถนัดทำงานด้าน office มากกว่า ก็ขอให้โชคดีคะ จากคุณ : bankka เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 16:05:58

ความคิดเห็นที่ 32 "ไอ้ครั้นจะไปหางานดีๆ ที่ใช้สมองก็ไม่มีใครรับ" ใครว่าเป็นเด็กเสิร์ฟไม่ใช้สมองครับ ใช้มากเลยล่ะครับ ไหนจะต้องมีไหวพริบที่จะต่อกรกับลูกค้านานาประเภท เจอดีก็ดีไป เจอร้ายๆ มาละ วุ้ย เจ๊อยากตาย จากคุณ : ดอส เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 16:44:49

ความคิดเห็นที่ 33   เพื่อนฝรั่งเคยบอกว่าเวลาสมัครงาน คนจ้างงานเค้าดูด้วยนะว่าเรามีประสบการณ์เคยทำร้านอาหารมารึเปล่า ถ้ามีเค้าก็จะให้ความสนใจจุดหนึ่งเหมือนกัน เพราะเค้ารู้ว่าคนนี้ได้ผ่านการทำงานในบรรยากาศที่กดดันมาแล้ว น่าจะทนอะไรต่ออะไรได้ เพราะงานร้านอาหารนี่มันสาระพัดความกดดันสุดๆ จากคุณ : สีกรมท่า เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 08:43:50 A:24.215.241.179 X: TicketID:112262

ความคิดเห็นที่ 34 ธรรมดาของโลกครับ อยู่ที่ทัศนคติเรามากกว่า ถ้าเรามองว่าลำบากมันก็ลำบาก มองว่ามันไม่ลำบากก็ไม่ลำบาก และก็ต้องขึ้นกับคนคนนั้นด้วยว่า เป็นคนสู้งาน หรือไม่สู้งาน จากคุณ : YUKEDA เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 09:41:10

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นด้วยกับคุณลุง และหลายๆ ท่านค่ะ โลกแห่งความจริง การทำงาน บางทีก็มีการปฏิเสธ แบบรักษาน้ำใจ "เดี๋ยวพรุ่งนี้น้องหยุดไปก่อนนะคะ พี่ขอดูตารางก่อน ว่าจะให้น้องลงวันไหนได้บ้าง" "เดี๋ยวรอร้านใหม่เปิดก่อนแล้วพี่จะโทรไปนะคะ" "พี่ว่าน้องไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ เดี๋ยวมีตำแหน่งที่เหมาะสมแล้วพี่จะติดต่อกลับไป" รอ...แล้ว..รออีก ไม่เห็นโทรมาเลย ............................ เคยทำงานกับน้องๆ เพื่อนๆ ที่เรียนโท จบโทหลายคนค่ะ ทั้งเศรษฐศาสตร์ วิทยาศาสตร์ วิศวะ ฯลฯ บ้างก็เป็นรันเนอร์ เพราะไม่ถนัดพูดคุย ดูแลลูกค้า บ้างก็เป็นบัสบอย ก็มี    เพราะฉะนั้น ไม่ใช่แค่งานเสิร์ฟ หรือแคชเชียร์ ไม่มีใครคิดว่าลดศักดิ์ศรีตัวเองแต่อย่างใดค่ะ ทำงานแลกเงินแลกข้าวเหมือนเช่นงานอื่นๆ นร.ป.โท ส่วนใหญ่นั้น ทางบ้านออกค่าเทอมให้ แต่ที่มาทำงานนั้น ก็อยากช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้าน หาค่าบ้าน ค่ากิน และซื้อสิ่งของที่อยากได้ แต่ก็มีบางคนเหมือนกัน ต้องมาหาค่าเรียนด้วยตัวเอง จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 14:53:43

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาอ่านทุกๆความเห็นของคนทุกคน เเล้วก็รู้้สึกว่า การตั้งกระทู้เนี่ย มันก็ยากเนอะ เพราะต้องคำนึงถึงการใช้ภาษาในทุกๆด้าน การตีความของเเต่ละประโยค การอ่านจากตัวหนังสือมันไม่เหมือนเวลาที่เราพูดกับใคร เำพราะอย่างน้อยเค้าเห็นการเเสดงอารมณ์ของเรา เเต่เอาเป็นว่า เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆอีกเเล้ว ว่าการตั้งกระทู้ กับการเขียนบล๊อกมันไม่เหมือนกัน จะเล่าขำๆฮาๆไม่ได้ หรือบางเรื่องที่เราไม่ได้เขียนไป อารมณ์ละไว้ในฐานที่เข้าใจ หรือมันไม่เกี่ยวกับประเด็นที่อยากนำเสนอ เลยทำให้หลายคนเข้าใจผิดไป ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอเเก้ต่างประโยคที่ว่า "ไปสมัครงานที่ใช้สมอง เค้าก็ไม่มีใครรับ" งานใช้สมองที่เราหมายถึง น่านก็คือ งานที่ใช้ความรู้จริงๆจากวิชาที่ร่ำเรียนมา หรือสายงานที่เราเรียนมา ทำงานบริษัทอะไรทำนองนั้น ส่วนงานเสิร์ฟ ในเว็บหางานที่เยอรมันส่วนใหญ่ ยังจัดอยู่ในหัวข้องานบริการ เเละใ้ช้เเรงงาน ไม่ได้มีเจตนาจะว่าอาชีพเสิร์ฟ หรือทำงานร้านอาหารไม่ได้ใช้สมองค่ะ เพราะไปทำงานมาก็ทราบค่ะ เเละนอกจากสมองเเล้ว ยังต้องใช้ความอดทน เเละมนุษยสัมพันธ์อีก ส่วนประโยคที่ว่า "พอคนถามว่าเรียนจบอะไรมา เเล้วเค้ามองเราเป็นเอเลี่ยน" เพราะว่าเค้าก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องเเปลก เเล้วเค้าก็มองเราเเปลกจริงๆ อันนี้ก็คือสิ่งที่เราัสังเกตได้จากปฎิกิริยาของเพื่อนร่วมงาน เเละขอทิ้งท้ายบวกให้ข้อมูลนิดนึง เกี่ยวกับเรื่องการทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย หรืออยากมาทำงานเฉยๆ เราไม่รู้ว่าสถานการณ์ กฎหมายในประเทศอื่นๆเป็นยังไง เเต่อย่างที่เยอรมัน ถ้าจะไปสมัครงานตามร้านอาหารเยอรมันจริงๆ อย่างน้อย คุณต้องมีประสบการณ์ทำงานมาก่อน หรือเข้าคอร์สเทรนด์เพื่อจะไปเป็นพนักงานเสิร์ฟถ้าร้านนั้นเป็นร้านหรูๆ ส่วนเเม็คโดนัล หรือฟาสฟู๊ดทั่วไปคงไม่รีไควร์อะไรมาก เเต่ถ้ามีประสบการณ์มาก่อนก็เป็นข้อได้เปรียบ ส่วนเวลาทำงาน ในวีซ่านักเรียนเค้ากำหนดไว้ค่อนข้างละเอียด ว่าหนึ่งปีทำงานได้ไม่เกินเก้าสิบวัน หรือไม่เกินร้อยเเปดสิบวันถ้าทำงานครึ่งวัน หรืองานสำหรับนักเรียนบางอย่าง ที่เรียนว่า working student (werkstudent) บริษัทส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างเข้มงวดว่าคุณต้องเป็นนักเรียนจริงๆ การไปเเอบทำงานหรือที่เรียกว่า (Schwarzarbeit) ถือว่าเป็นความผิด เพราะว่าคุณไม่ได้ลงทะเบียนเรืื่องสวัสดิการสังคม ไม่ได้เสียภาษี ร้านบางร้านอาจจะยินยอมให้คุณเเอบทำได้ เเต่ก็ถือว่าเป็นการเสี่ยง เพราะเค้ามีการสุ่มตรวจ มาขอดูบัตรจ่ายภาษีคุณ มาดูสัญญาทำงานคุณ ซึ่งถ้าคุณไม่มี ที่ร้านก็ต้องจ่ายค่าปรับ ช่วงนี้นายจ้างหรือร้านอาหารก็เลยเข้มงวดในการรับคนเข้าทำงานมากขึ้น ต้องดูวีซ่าเป็นนักเรียนรึเปล่า เป็นเรสซิเด้น ได้รับอนุญาตใ้ห้ทำงานรึเปล่า ส่วนตลาดงาน ร้านอาหารไทยในเยอรมันมีค่อนข้างเยอะ เเต่ว่าอัตราตำเเหน่งงานมันก็ไม่เยอะมาก เพราะร้านเล็กๆขายอาหารจานด่วน (Imbiss) ลูกจ้างห้าคนก็ถือว่าเหลือเฟือเเล้ว ส่วนร้านใหญ่ๆเค้าก็มีคนทำงานประจำของเค้า งานร้านอาหารไทยเลยค่อนข้างจำกัด เเละถ้าอยากทำงานที่บริษัทจริงๆที่ไม่ใช่จ๊อบ ก็ต้องไปเเข่งขันกับคนเยอรมัน ถ้าเกรดพอๆกัน เ้ค้าก็คงวัดกันต่อที่ภาษา ความสามารถ บุคลิกภาพ การเเสดงออก เเละมันก็คงไม่ง่ายนักสำหรับคนต่างชาติ เพราะต่อให้ภาษาเราดี เเต่เราก็ยังไม่ใช่เ้จ้าของภาษา อาจจะมีความผิดพลาดอะไรได้ ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของนายจ้างว่าเค้าจะให้งานเราทำหรือไม่ ยิ่งสาขาพวกบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ ในช่วงวิกฤติเศรษฐกิจเเบบนี้ค่อนข้างหางานยาก เเต่พวกวิศวกร นักวิจัย ตลาดยังมีความต้องการคนอีกมาก เเละ mentality ของตลาดงาน ก็เป็นปัจจัยสำคัญว่าคุณจะไ่ด้งานรึเปล่า บริษัทเยอรมันเน้นคนที่มีคุณภาพเเละศักยภาพ มีความกระตือรือร้นที่อยากเข้าทำงานเเละสามารถทำงานกับบริษัทไปนานๆ เพราะถ้าเข้าไปที่บริษัทเเล้ว กว่าจะเรียนรู้งานก็อาจจะใช้เวลาถึงครึ่งปี เเละถ้าหนึ่งปีผ่านไปเเล้วคุณลาออก นั่นก็คือการสูญเสียทรัพยากรบุคคล เเล้วกว่าจะหาคนเข้ามาทำงานใหม่ได้ ก็เสียเวลา เสียเงิน เพราะฉะนั้นบริษัทต่างๆเลยค่อนข้างเลือก เพื่อให้ได้คนที่เหมาะจริงๆสำหรับงานนั้นๆเเละสำหรับ company's culture ของบริษัทนั้นๆ ยาวไปนิด เเต่คงให้ความกระจ่างได้ไม่มากก็น้อยนะคะ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 52 17:36:46 จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 52 17:25:06

ความคิดเห็นที่ 37 ขอโทษด้วยนะคะ ที่เราอาจจะพูดแรงไปหน่อย ที่เราทำอยู่ที่อเมริกา ไม่ใช่เยอรมัน อะไรๆก็อาจจะต่างกันบ้างคะ จากคุณ : bankka เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 12:26:56

ความคิดเห็นที่ 38 hj จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 21:05:33

ความคิดเห็นที่ 39   อ่านแล้วนึกภาพออกเลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : ann เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 52 02:16:01 A:88.115.127.63 X: TicketID:229301