ความคิดเห็นที่ 1 |
ขอเล่าก่อนนิดนึงว่า ตัว จขกท. เอง เมื่อก่อนไม่ได้ใส่ใจเรื่องการเรียนเท่าไรนัก ทำให้เกรดไม่ค่อยดี และไม่มีประวัติอะไรโดดเด่น เรื่องทุนการศึกษาก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เวลาได้ข่าวว่ามีรุ่นพี่หรือคนรู้จักก็รู้สึกยินดี แล้วก็อยากได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้พยายามอะไรมากมาย รู้แต่ว่า เรียนคณะทางด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพไปวันๆ แต่ไม่อยากทำงานโรงพยาบาลหรือชุมชน ก็เลยเลือกโปรเจคเป็นงานทางสายการวิจัย พอปีสุดท้าย มีโอกาสได้ไปฝึกงานที่ห้องแล็บที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น จากประสบการณ์ครั้งนั้น เหมือนไปเปิดหูเปิดตา ทำให้ค้นพบตัวเองว่างานทางด้านนี้แหละที่เราอยากทำ และการไปอยู่ในสังคมใหม่ ที่มีระเบียบวินัยและมารยาทสังคมค่อนข้างมาก ทำให้ได้ฝึกตัวเองหลายๆอย่าง (ก่อนไป จขกท.เป็นเด็กที่อยู่บ้านกับครอบครัวมาตลอด 22 ปี ไม่เคยห่างบ้านเลยค่ะ) และการได้รู้จักรุ่นพี่หลายๆคนที่นั่น ซึ่งมีความมุ่งมั่นชนะเลิศจริงๆ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ย่อท้อ ทำแล็บไม่ออกก็คิดๆๆแล้วก็ทำๆๆๆจนกว่าจะได้ ปกติเราก็เคยแอบทะนงตัวเองเล็กๆ ที่แม้ไม่ใช่คนขยันอะไรเลย แต่ก็เรียนอยู่ในระดับค่อนข้างดีมาตลอด แต่พอไปเจอความมุ่งมั่นขนาดนั้น ทำให้ละอายใจเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่เคย "ตั้งใจจริง" อะไรสักครั้งเลย
จากคุณ |
:
LittleCancer
|
เขียนเมื่อ |
:
27 ส.ค. 52 21:18:10
|
|
|
|