ความคิดเห็นที่ 1 Most curious ! You were saying that you would not have the same problem if you were married to a Thai man? จากคุณ : genf เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 14:35:56

ความคิดเห็นที่ 2   เข้าใจคุณจขกท.นะคะ เพราะต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศช่วงแรกๆเลยอาจจะยังทำงานช่วยสามีไม่ได้ อาจด้วยอุปสรรคทางภาษาหรือวีซ่า ฯลฯ ไม่ทราบว่าย้ายไปอยู่ทางยุโรปหรือเปล่า ขอยกตัวอย่างเรื่องของเรานะคะ สามีก็ทำงานกินเงินเดือนเช่นกันค่ะ  เราอยู่เยอรมัน ซึ่งกม.เขาให้ลดหย่อนภาษีได้ค่อนข้างมากเลยถ้าคู่สมรสแค่คนใดคนหนึ่งทำงาน ตรงนี้ก็ช่วยได้มากแล้วค่ะ ค่าหมอค่ายาก็เป็นประกันสังคม ยิ่งถ้าสามีคุณทำงานบ.แบบนี้เขาก็จะมีประกันสังคมอยู่แล้ว พอแต่งงานประกันก็จะครอบคลุมมาถึงเราด้วยโดยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม ที่สำคัญที่สุดต้องไม่ใช้จ่ายเกินตัว จัดงานแต่งหรือสินสอดก็ทำในแบบที่เราสามรถจ่ายได้ คุยกับคุณว่าที่สามีให้เคลียร์ในเรื่องนี้นะคะ เพราะไหนๆก็จะต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ก็ควรจะเริ่มต้นแบบมั่นคงไว้ก่อน ไม่ใช่เริ่มต้นก็เป็นหนี้เสียแล้ว เพราะต้องไปกู้ยืมมาจัดงานแต่งมาจ่ายสินสอด ของเราเนี่ยโชคดีว่าไม่ได้จัดงานแต่งที่ไทยก็เลยจัดแบบกันเองๆ ไม่ต้องเชิญแขกเป็นร้อย สินสอดก็ไม่เอาค่ะ แต่กรณีนี้ต้องคุยกันทุกฝ่ายให้เข้าใจนะคะ เพราะอย่างพ่อแม่คนไทยบางท่านก็ยังยึดติดกับประเพณีนี้เหนียวแน่น เดี๋ยวจะเกิดปัญหาใหญ่โตได้ เรื่องรายละเอียดในการจัดสรรค์ใช้จ่ายในบ้าน อันนี้เป็นเรื่องที่คุณต้องคุยกันเองในฐานะสามีภรรยานะคะ ใช้ยังไงให้พอ ใช้ยังไงให้เหลือเก็บ แค่อยากบอกว่า ถ้าเงินตึง ช่วงแรกๆคุณอาจต้องทำใจว่าอาจจะไม่ได้กลับเมืองไทยสัก 2-3 ปี ตรงนี้ต้องอดทนมากๆ ไหนๆก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่เมืองนอกแล้ว ก็ต้องทำให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : LittleBlueTwingo เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 15:52:27

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าใจเลยคะว่าเป็นยังไง ปีแรกต้องทนๆไปก่อนคะ คือทนขอเงินสามีใช้ไปก่อน อิอิอิ พอเราหาลู่ทางทำงานได้ก็สบายคะ  แต่ต้องคุยกันให้แน่นอนนะคะว่าเราทำงานได้เงินมาต้องแชร์อะไรกันบ้าง เอาเงินเข้าบัญชีรวมมั้ย หรือว่าแยก อยากจะเก็บยังไงตกลงกันให้เข้าใจไปเลยคะ จะได้ไม่ต้องมาระแวงกันทีหลัง ประเภท ชั้นได้น้อยเธอได้มากประมาณนี้นะคะ จากคุณ : @..pity..@ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 17:11:06

ความคิดเห็นที่ 4 จะบอกว่าจขกท. เหมือนเราเลยคะ กำลังกังวลเหมือนกัน ใจนึงก้ออยากอยู่เมืองไทยเพราะมีงานทำี หาีเงินใช้เอง แต่ในเมื่อเราตัดสินใจแ้ล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน ก้อต้องช่วยกันค่ะ อย่างน้อยเรายังไม่มีรายได้ สิ่งที่เราทำได้ก็คงเป็นการช่วยประหยัดและลดรายจ่าย จริงมั้ยคะ จากคุณ : กุลกวิน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 19:29:50

ความคิดเห็นที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H8246105/H8246105.html จากคุณ : Lawanwadee เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 23:41:06

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งที่ช่วยได้คือประหยัด และไม่ซื้อของแต่งตัวที่อยากได้ค่ะ ลดกิเลสทั้งหลายที่ไม่จำเป็นแก่การดำรงชีพ ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น เก็บไว้ก่อน จนกว่า เราจะมีรายได้เป็นของตัวเอง เท่านี้ก็ช่วยได้เยอะแล้ว 1. เค้าแต่งกะเรา ได้ลดหย่อนภาษีเยอะกว่าตอนเป็นโสด ไหนจะ sale tax ที่ได้คืนอีก ปีหนึ่งๆ ก็หลายพันเหรียญอยู่นะคะ นี่คือรายได้ของเค้าที่เพิ่มขึ้นมา หรือจะคิดว่าเป็นรายได้ของเราก็ได้ เพราะเค้ามีเรา จึงจ่ายภาษีน้อยลง แถมได้คนทำงานบ้าน คอยรับใช้ปรนนิบัติอีก เค้ามีแต่ได้กับได้ ( เราเอาเงินส่วนนี้มาเป็นเงินเก็บซะ อย่าเอามาใช้จ่ายแบบไม่จำเป็น หรือรู้ว่าจะได้เงินภาษีคืน ก็หาเรื่องรูดบัตร ใช้ไปก่อนล่วงหน้าเสียแล้ว) 2. ของกิน ของใช้ อันไหนที่ลดราคามากๆ ให้ซื้อตุนเยอะๆ พวกเนื้อสัตว์ก็เหมือนกัน ประหยัดกับการลดราคา และวิ่งหนีค่าครองชีพที่นับวันมีแต่จะสูงขึ้นในอนาคต 3. เวลาไปซื้อของ ให้ใช้บัตรเครดิตรูด แทนบัตรเดบิต หรือเอทีเอ็ม หรือเงินสด เพราะไม่ต้องเสียค่าบริการเพิ่ม กรณีที่เราใช้บัตรเกินจำนวนครั้งต่อเดือน หากจำเป็นต้องมีเงินสดติดตัว เวลากดเงินสดใช้ ให้กดครั้งเดียวพอใช้สำหรับทั้งเดือน และให้กดที่ธนาคารเจ้าของบัตร ก็จะประหยัดได้อีก 4. ถ้ามีลูกด้วยกัน ก็จะได้ค่าเลี้ยงดูบุตรจากรัฐอีก แล้วแต่ๆ ละประเทศมากน้อยต่างกันไป เงินส่วนนี้ เก็บไว้ เผื่อต้องดึงมาใช้ยามฉุกเฉินจริงๆ ห้ามแตะต้อง ไม่ใช่เอามาใช้ยามอยากได้โน้นนี้ เบรคดาวน์ให้ดูนะคะ ถ้าทำได้ตามนี้ เดือนๆ จะประหยัดได้และมีรายได้เพิ่มคือ 100 $ จากของกิน ของใช้ในบ้าน 300 $ จาก sale tax, income tax ทั้งของ provincial และ federal government. 460 $ จากค่าเลี้ยงดูบุตร 15$ โดยประมาณจาก bank transaction fee ตัวเลขนี้ ดิฉันประเมินจากตัวเอง ไม่ได้มั่วค่ะ คิดเป็น CAD$ นะคะ แค่นี่เดือนๆ ก็ปาไป 800-900 $ แล้ว เยอะนะคะ เอามาจ่ายค่าเช่าบ้านได้เลย หรือจะเ็ก็บสัก 1-2 ปี เอามาเป็นพ็อคเกตมันนี่ ซื้อตั๋วกลับมาเยี่ยมพ่อแม่ที่เมืองไทยก็ได้สบายเลย อย่าไปคิดว่า นี่คือความลำบากลำบนที่เราต้องเสียสละเพื่อเค้า ในเมื่อคิดจะอยู่ด้วยกัน สร้างความมั่นคงในครอบครัว ต้องบริหารจัดการให้ดีค่ะ  อยู่เมืองไทย มีรายได้เป็นของตัวเอง อยู่ได้สบายๆ ไม่จำเป็นต้องละเอียดขนาดนี้ก็ได้ แต่นี่เรากำลังใช้เงินของคนอื่น ช่วยเค้าหาไม่ได้ ก็ต้องช่วยด้วยวิธีนี่แหละค่ะ ตราบใดที่ครอบครัวเรามีรายได้เข้ามากกว่า 1 ทาง หรือ 1 กระเป๋าเมื่อไหร่ เมื่อนั้น เราก็จะสบายขึ้นค่ะ ยิ่งถ้าเรายังใช้เงินแบบนี้ เราก็จะยิ่งเหลือเงินเก็บมาก เก็บเงินได้เร็วมากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นต่อค่ะ อนาคตจะเอาไปลงทุนทำอะไรก็ได้ หรือจะซื้อบ้านของเราเอง (การซื้อบ้านก็ถือเป็นการลงทุนนะคะ) ช่วงใหม่ๆ แรกๆ ที่เพิ่งย้ายข้ามประเทศ ก็ต้องอดทนแบบนี้ไปก่อนค่ะ ทำจริงๆ ตั้งใจจริงๆ ไม่เกิน 3-5  ปี คุณมีเงินดาว์นซื้อบ้านได้แล้วนะคะ อย่าไปคิดมากว่า จะไหวมั้ย ต้องอดทนขนาดนี้เลยเหรอ จะรอดมั้ย จะโน้นมั้ย จะนี่มั้ย .. มันต้องรอดสิค่ะ ถ้าเรา 2 คนช่วยกันและมีจุดมุ่งหมายเดียวกันในอนาคต พวกฝรั่งขี้เกียจๆ โฮมเลส เค้ายังอยู่กันได้เลย เรามีสมอง มีความตั้งใจ  ความอดทน และขยันทำมาหากิน เป็นที่ตั้ง  รับรองไม่อดตายในต่างแดนค่ะ เราเพิ่งย้ายมาอยู่ ยังไม่ครบปีดี ถามเราตอนนี้ เราเริ่มรู้สึกว่า เมืองไทยอยู่ยากกว่า แคนาดาเสียอีก ค่าครองชีพที่ กทม. สูงกว่ารัฐที่เราอยู่นะ รัฐสวัสดิการอะไรก็ไม่มีเลย ยิ่งถ้ามีลูก อยากให้ลูกเรียนที่ดีๆ ระบบการศึกษาดีๆ อยู่เมืองไทยเจอค่าเล่าเรียน ค่ากิจกรรมของลูกเข้าไปก็หงายท้องแล้ว ให้เรียนนานาชาติด้วย เราก็ไม่เชื่อว่าระบบการเรียนการสอนจะดีสู้ที่นี่ได้ ระบบการศึกษาบ้านเรามันกลายเป็นธุรกิจไปหมดแล้ว.. เอาใจช่วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 52 01:40:59 จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 01:15:37

ความคิดเห็นที่ 7 มีน้อยใช้น้อยค่อยๆเก็บค่ะ ใช้ได้กับทุกประเทศ จากคุณ : SFO-CNX เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 07:22:51

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกท่านมากๆเลยค่ะ ได้คิดอะไรขึ้นเยอะ โดยเฉพาะที่คุณเพนนีว่าอย่าคิดมากเกินไป จะพยายามค่ะ จากคุณ : นกเป็ดน้ำ (jenas79) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 20:45:12

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ต้องคิดมาก แต่ต้องคิดให้ดีๆค่ะ เพราะเงินคือปัจจัยที่ห้าสำหรับการครองชีวิตคู่ จากคุณ : Tanyanj เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 01:43:14