ความคิดเห็นที่ 1 ไม่มีประสบการณ์ แต่เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ ถ้าถามความเห็นดิฉัน คงจะตอบว่าทำใจ เพราะคุณได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว และจากที่คุณเล่ามาเขาก็เห็นในส่วนนั้น แต่เรื่องของจิตใจ มันฝืนกันยากจริงๆ  ถ้าเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจะดีกว่าไหม  เข้าใจว่ามันยาก ยังไงก็ขออวยพรให้พบทางออกในท้ายที่สุดนะคะ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : sawadeeuk เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 20:34:15

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาเห็นใจค่ะ ไม่ได้อ่านกระทู้ก่อนหน้านี้นะคะว่าเป็นงัย แต่จากที่เล่ามา สามีคุณก็ดีนะคะ ขนาดไม่ได้รักแล้ว แต่ก็ยังห่วงและแคร์ความรู้สึกคุณ ถ้าคุณอยากอยู่ต่อเขาก็ไม่ว่า ทั้งๆที่บางคนถ้าไม่รักแล้ว เขาก็ไม่ให้อยู่ด้วยหรอกค่ะ เขาหาใหม่ดีกว่า เพื่อความสุขของตัวเอง คุณทำได้อย่างเดียวแหละค่ะ คือทำใจ อย่างที่ความเห็นบนบอก ของแบบนี้ทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ จากคุณ : luvreise เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 20:48:21

ความคิดเห็นที่ 3 นับว่าคุณยังโชคดีที่สามียังเป็นเพื่อนกันได้  ยังประคับประคองอยู่ด้วยกันมาได้เป็นปี  บางคู่นั้นพอสามีบอกว่าหมดรักแล้ว เขาไล่ภรรยาออกจากบ้านซะด้วย  ที่คุณควรทำคือ ควรยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง มีงานทำ มีรายได้ของตัวเอง ไม่มีลูก ไม่มีปัญหาเรื่องวีซ่าก็ไม่น่าจะลำบากมาก  อย่ายึดเอาชีวิตแต่งงาน & สามี เป็นสรณะ  เลิกกันแล้วก็เป็นคนอื่น เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ................. จากคุณ : Lawanwadee เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 23:37:38

ความคิดเห็นที่ 4 น่าเห็นใจคุณจขกท คนเราถ้าไม่รักยังไงมันคงจะเปลี่ยนกันยาก เอาเป็นว่าตอนนี้ดูแลตัวเองดีๆ ถ้าเขาไม่รักเราเราก็ควรจะถนอมตัวเองไว้เพื่อคนที่รักเราดีกว่าค่ะ อย่าให้ตัวเองต้องมานั่งฟูมฟาย เสียอกเสียใจอยู่กับคนที่เขาไม่รักเราเลยค่ะ เอาเวลามาคิดหาลู่ทางจัดการกับชีวิตดีกว่า ตอนนี้ควรที่จะพยายามคิดหาคำตอบว่าตัวเองอยากอยู่เมืองไทย หรืออยู่อังกฤษมากกว่ากัน ไม่รู้ว่าได้ซิติเซ่นรึยังคะ ถ้าได้แล้วก็ไม่น่ากังวลมากเท่าไหร่ คุณเลือกได้เต็มที่ว่าจะทนอยู่กับคนที่ไม่รักคุณต่อไป หรือจะย้ายออกมาดำเนินชีวิตเองคนเดียว หรือจะตัดสินใจกลับไปตั้งต้นใหม่ที่เมืองไทย สำหรับดิฉันคงทนอยู่กับคนที่ไม่รักเราไม่ได้ มันทรมานทั้งเขาทั้งเรา ไม่รู้จะปลอบใจยังไง ขอให้ตั้งสติดีๆแล้วก็คิดหาทางออกให้ตัวเองพ้นจากความเจ็บปวดในเร็ววันนะคะ จากคุณ : hamble pie เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 00:35:47

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยังไงก็ตาม เข้มแข็งไว้ค่ะ จากคุณ : GolFy JuSt OrdiNaRy GirL เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 02:09:40

ความคิดเห็นที่ 6 เข้มแข็งไว้คะ   สามีไม่รักแต่คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณยังรักคุณอยู่นะคะ ลองทำตัวให้เป็นเพื่อนกับสามีแล้วปรับปรุงตัวเปลี่ยนโฉมใหม่ให้ไฉไลกว่าเดิม สดชื่นเข้าไว้คะ ดิฉันคิดว่าจะทำให้คุณไม่กล้ำกลืนมากขนาดนี้ จากคุณ : @..pity..@ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 04:02:31

ความคิดเห็นที่ 7 Only TIME could heal... Not much you can do at this state.. Take it easy. Look after yourself. One day it will be all YOURS!! It's hard to deal with this kind of thing on your own. Speak to someone you feel comfortable with, a friend, your mum, your dad or even all of us here in "ห้องแม่บ้าน".. We are here to listen to and to cheer you up.. I was once heartbroken. It was bloody hurt, but believe me, in the future when you look back, you will probably think.. "That was a silly thing happened to me"... A friend of mine, had been married for 7 years, has two sons. Her husband cheated on her. she was hurt,really hurt.  she was living like a zombie.. 3 months after their devorce, she stood up,jointed the gym, yoga and worked hard. The results were slimmer, looking better and of course feeling a lot better. she is now happily being a single mum and has a date every so often.. She is, in fact, still single but happy, very happy with her life.. Having said about my friend, all I want to say to you is be strong and don't forget to take a good care of yourself.. I know it's hard but you can do it.. Take care and good luck.. ** miss-spelling some words.** แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 52 14:16:17 จากคุณ : Match Point เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 04:33:11

ความคิดเห็นที่ 8   คุณเจ้าของกระทู้ ดิฉันจำคุณได้ค่ะ เคยมาโพสเมื่อสองปี เมื่อปี 2550 กระทู้คุณยังอยู่ในคลังอยู่เลย http://topicstock.pantip.com/klaibann/topicstock/2007/02/H5100825/H5100825.html เมื่องสองปีก่อนนั้นสามีคุณก็บอกคุณแล้วด้วยว่าความรู้สึกที่เค้ามีต่อคุณเปลี่ยนไปแล้ว แต่คุณก็ยังอยู่กับเขาจนถึงวันนี้ ดิฉันนับถือคุณมากๆค่ะ คุณเป็นคนเก่ง และ มีความอดทนมากๆ คนหนึ่งเลย มาถึงปัจจุบันนี้ คุณคงได้ สัญชาติอังกฤษเรียบร้อยแล้ว ใช่หรือไม่คะ ที่ผ่านมา ด้วยความรัก คุณได้พยายามทำให้ทุกอย่างระหว่างคุณกับสามีกลับมาเหมือนเดิม ถึงตอนนี้ คุณคงได้ข้อสรุปแล้ว ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ตบมือข้างเดียว ตบให้แรงเท่าไร มันก็ไม่ดังใช่ไหมคะ ถ้าคุณสามารถทำใจให้เป็นเพื่อนกันได้ก็เป็นเพื่อนกันดีกว่า เพราะถ้าเค้ายังแคร์ ยังห่วง คุณอยู่ ก็ดูเหมือนว่า คุณน่าจะยังอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับสามีได้ไปสักระยะ ซึ่งนั้นหมายถึง การประหยัดค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่จะตามมาจากการออกไปอยู่คนเดียว เพราะเงินเดือนพันกว่าปอนด์ต่อเดือนนี่ ถ้าออกมาเช่าแฟลต หรือ บ้านอยู่เอง คงไม่สามารถเหลือเก็บได้เดือนละ 400 ปอนด์แน่ๆ ถ้าเป้าหมายหลักของคุณคือการเก็บเงิน แต่ ถ้าคุณทำใจไม่ได้ที่จะอยู่กับสามีแบบเพื่อน ก็แยกออกมาดีกว่าค่ะ อย่าอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกับเค้าให้บั่นทอนจิตใจเลย เงินไม่สามารถซื้อทุกอย่างได้ค่ะ เอาความสบายใจเราเป็นหลักดีกว่า ส่วนเรื่องกลับเมืองไทย ไม่มีอะไรทำนั้น ถ้าภาษาอังกฤษคุณอยู่ในระดับดี คุณอาจจะกลับไปทำงานพวก เลขา โรงแรม หรือ อะไรพวกนี้ จากข้อความที่คุณโพสเห็นว่าคุณกำลังจะกลับเมืองไทยด้วย ก็ลองหาโอกาสหางานทำดูดีไหมคะ ลองสมัครทางอินเตอร์เน็ตก็ได้ สมัครตั้งแต่ตอนคุณอยู่ที่อังกฤษนี่หล่ะ ลองสำรวจตลาดดูว่า น่าจะมีลู่ทางแค่ไหน อันนี้ในกรณีคุณคิดจะกลับไปเป็นลูกจ้างนะคะ อีกทางเลือกหนึ่ง ถ้าคุณเก็บเงินได้พอสมควร คุณก็ลองหากิจการอะไรทำเป็นของตัวเอง ถ้าคุณไม่เป็นคนดูดาย-เลือกงานนะคะ ดิฉันว่า ชีวิตมีทางออกให้คุณเสมอ สำหรับเรื่องงาน โดยเฉพาะประเทศบ้านเกิดเราเอง อย่างไรก็ดี เอาใจช่วยนะคะ เข้าใจเลยว่า ความรู้สึกคุณเป็นอย่างไร รักใครก็รักได้ แต่อย่าลืมรักตัวเองนะคะ จากคุณ : ค.ห.ที่ 7 เมื่อสองปีก่อน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 05:07:15 A:86.0.84.230 X: TicketID:136749

ความคิดเห็นที่ 9 มาให้กำลังใจค่ะ ขอให้เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:13:25

ความคิดเห็นที่ 10   I think I know how your husband feel. I know exactly when people say 'I love you but I am not fall in love with you'. I love my ex and do care a lot for him. Our relationship was great but I was not happy. He's a good man, very caring and really love me. You can say my every wish was his command. He always there for me through thick and thin. That's the reason why I stayed and felt guilty about leaving him. I think he knew all along how I felt about us, but he chose not to say anything. We broke up when he talked about getting married. I told him that I can't marry someone that I am not in love with. I don't want to spend the rest of my life fooling myself and hurting us both. We both deserve a chance to be happy. I was selfish. It wasn't easy, we're both hurt..but I felt so relief that it's over. It took awhile before we can talk again, but now we're good friend. We can talk to each other about everything. I still have not found anyone that love me the way he does and i am not sure that I ever will. But I am happy with the way we are now. You need to ask yourself. Are you happy being with someone who no longer love you? or Taking chance of getting hurt and leave this loveless relationship! K. Match Point is right..time will heal all wound ka. Everything is up to you, I think you should think what is the best for you. You deserve to be happy with someone who truely love you na ka. จากคุณ : SFbay เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 13:31:38 A:75.6.253.96 X: TicketID:000136

ความคิดเห็นที่ 11 ลองฟังเพลงนี้ของแอม เสาวลักษณ์  ครึ่งหนึ่งของชีวิต แล้วจะคิดได้ จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:18:33

ความคิดเห็นที่ 12 คำปลอบใจใดๆก็ไม่เป็นผล เวลาจะช่วยทำให้ดีขึ้น ทุกอย่างอยู่ที่ใจคุณ รับความจริงได้ไว คุณก็เริ่มต้นใหม่ได้เร็วขึ้น ถ้าเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับคุณ คงเป็นนานแล้ว ยอมรับเสียเถอะค่ะว่ามันจบแล้ว อย่ามาเสียเวลาตรงนี้ คุณอาจได้เจอกับอะไรใหม่ๆทำให้ชีวิตคุณดีกว่าที่เป็นอยู่นะคะ จากคุณ : ZOMG เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:34:19

ความคิดเห็นที่ 13   จขกท เพิ่่งตืนค่ะ ทำงานกะกลางคืนที่โรงพยาบาล แอบไปอ่าน กระทู้ของตัวเอง เมื่อสองปีที่แล้ว แล้วสมเพชตัวเองจริงๆ "___" หลังจากคราวนั้น ได้งานทำที่ โรงแรม ชอบมาก ทำหลายอย่าง เดินไปทำงานทุกวัน ขากลับ สี่ทุ่มก็เดินกลับ จนสามีต้องไปรอรับเพราะเราไม่โทร เค้าเป็นหว่งเดินกลับดึก และสามีชวนไปเที่ยวเมืองไทยกับฮ่องกง คิดว่าเค้าพยายามเหมือนกัน มีความสุขมาก กลับมาก็ดีมั่งทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่เคยทะเลาะรุนแรงและกลับเมืองไทย ธันวาทีแล้วด้วย ระหว่างปีก็ไปเที่ยว ค้างคืน สองคืน อย่างที่บอกดูแลกันดี จนบางครั้งลืมๆ แต่เค้าไม่เคยพูดคำว่ารัก เราก็นึกว่า ธรรมดาของเค้า เพราะอยากเข้าข้างตัวเองอยู่แล้ว แล้วนี่ก็จะไปไทยจองโรงแรมไว้หมดแล้ว กับพ่อแม่ และน้อง เอาเป็นว่า ตอนนี้คิดแล้วว่าต้องไปแหละ หลังจากกลับจากเมืองไทยมกรา คงย้ายออก ตอนนี้กำลังดี เพราะดีต่อกันอยู่ เค้าคงช่วยเหลือเรา คืนนี้จะไปนอนบ้านเพื่อน สามีทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ และไม่พูดไร ไม่แน่ใจว่าแก้ปัญหาถูกป่าว แต่ถ้าไม่ไป มันก็ดูเหมือนเดิม เเพราะเค้าดีต่อเรา ทำให้เราคิดว่าอยู่ไปเรื่อยๆนี่ละวะ สับสนคะ ทำงานอีกทีคืนวันอาทิตย์ เราก็คงพักกับเพื่อนยาว ขอบคุูญ เพื่อนๆมาก ( คีย์บอร์ดเป็นภาษา E บางทีหาตัวสะกดไม่เจอขอ อภัย นี่ก๋ใช้ึความสามารถ สุดๆแล้ว ) จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 21:02:23 A:86.145.70.153 X: TicketID:089651

ความคิดเห็นที่ 14   ลืมบอก ตอนนี้ได้งานที่โรงพยบาลเอกชนเป็น Healthcare assistant งานไม่หนักค่ะ ทำสามวันต่ออาทิตย์ สามีไปรับส่ง เดินไปบ้าง ไม่ไกลมาก แต่เค้าว่าไม่ลำบากอะไร ถ้าย้ายออกคงอยู่แถวๆนี้ละค่ะ เพราะได้เพื่อนคนไทยดี และงานที่ชอบ เงินใช้ได้ แลัวยังไงค่อยคิดต่ออีกที ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 21:06:02 A:86.145.70.153 X: TicketID:089651

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าจะออกความเห็นแต่ทีแรกแล้ว แต่ไม่มีโอกาส ความเห็นส่วนตัวนะ...ถ้าเป็นตัวเอง จะอยู่ต่อไป เพราะคิดว่าคนเราให้ความสำคัญกับคำว่า"รัก"มากเกินไปกันหรือเปล่า ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย ด้วยเพราะเหตุนี้หรือเปล่าที่ทำให้คนหย่ากันเต็มบ้านเต็มเมือง เพียงเพราะ"หมดรัก" ชีวิตคู่และในอีกหลายๆอย่างไม่ว่าการงานการเรียน เชื่อว่ารักก็ช่วยในระดับหนึ่ง อีกระดับหนึ่งคือ*หน้าที่ความรับผิดชอบ* อยู่กันด้วยความรักแต่ไม่มีความตระหนักในหน้าที่ความรับผิดชอบก็ไม่รอดอีก ยิ่งแย่ไปกว่าที่จขกทอยู่อีก เชื่อว่าคนเราอยู่ด้วยกันไม่จำเป็นต้องรัก (แต่ก็ไม่ใช่ขนาดเกลียด แล้วทน..ขนาดนั้น นั่นก็เว่อร์ไป) ชอบกันก็พอ อยู่กันเป็นเพื่อนกัน ช่วยเหลือกัน แคร์กัน ซึ่งฟังดูก็เป็นในทำนองอย่างที่จขกทเล่า คนเราแต่งงาน หลายๆคนเพราะต้องการcompanionship ซึ่งฟังดูจขกทและสามีก็มีส่วนนั้นให้กันและกัน กลับบ้านดึกก็เป็นห่วง ไปรับ เชื่อหรือไม่ว่าบางคนที่บอกรักๆกัน (อย่างที่เคยเจอมา) ไม่ทำอย่างนั้นด้วยซ้ำ แต่ก็อย่างว่าทุกอย่างอยู่ที่*ใจ* ถ้าอยู่แล้วมันอึดอัดกันนักทั้งสองฝ่าย ก็คงต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง จากคุณ : Overseas เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 23:05:24

ความคิดเห็นที่ 16 ท่าทางสามีก็เอาใจใส่คุณดีนะค่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วคุณเปลี่ยนตัวเองมาตั้ง 2 ปีแล้วไม่ว่าจะเลิกหรือไม่เลิกก็น่าจะทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย ถ้าไปนอนค้างที่อื่นแล้วทำไห้เคืองกันก็อย่าทำดีกว่าค่ะ เอาเป็นว่าถ้าตัดสินใจจบแล้วค่อยคุยกันตกลงกันว่าจะอะไรยังไง เผื่อว่าถ้าเลิกกันก็ยังสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจไห้นะค่ะ ขอไห้ตัดสินใจได้ไวๆ จากคุณ : Mudblood Lady No.7 @ Daigon เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 09:46:49

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วเข้าใจและเห็นใจคุณ จขกท ค่ะ เพราะบางสถานการณ์บางทีมันทำให้เราต้องเลือกเหมือนกันว่า ชีวิตเราจะไปทางไหน เหมือนกับพอถึงทางแยกแล้วเลือกไม่ถูกว่าจะไปซ้ายหรือขวาดี แต่บางทีเราก็ต้องยอมเลือกสักทางแล้วดูว่า เราจะเจออะไร บางทีมันอาจจะมีทางแยกข้างหน้าอีก ก็เลือกต่อกับความตั้งใจที่เข้มแข็งว่า เราจะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรค ดิฉันเชื่อว่า ไม่มีใครลำบากไปตลอดชีวิตหรอกนะคะ แค่ว่าเราไม่ยอมแพ้เท่านั้นล่ะ ถ้าคุณมีงานทำ มีรายได้ที่พออยู่ได้ไม่ลำบาก การแยกออกมามันก็ดีเหมือนกันที่ทำให้เราเห็นภาพชัดขึ้น สามีคุณก็จะได้รู้ว่า คุณก็ไม่ได้พึ่งพาเค้าอีกต่อไป ต่อไปคุณก็จะมีเพื่อนใหม่ ชีวิตใหม่เป็นของตัวเอง ดิฉันว่า ดีออกค่ะ  คุณยังโชคดีที่ยังเป็นเพื่อนที่ดีกับสามีต่อได้ ดิฉันว่าถึงอย่างไรเค้าก็ยินดีช่วยคุณถ้าคุณลำบาก ถ้าคุณมั่นใจอย่างนี้แล้วก็เดินหน้าลุยต่อไปเลยก็ดีค่ะ ดิฉันว่าคุณจะมีความสุขมากกว่าปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังอยู่  แต่ก็น่าจะต้องคุยกันให้เคลียร์นะคะ ว่าคุณต้องการจะทำอย่างนี้ เค้าจะว่ายังไง ถ้าไม่รักกันแล้วอย่างน้อยก็น่าจะช่วยให้เรามีทางออกที่ดี ไม่ใช่ทำตัวเหมือนกั๊กไว้   เป็นดิฉันคงพูดให้ชัดเจน ถ้าเราจำเป็นต้องอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกันต่อ เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายและเก็บออมสักพักก็ยินดีทำ แต่ทุกอย่างก็แยกหมดอ่ะ เพียงแต่คงความสัมพันธ์แบบเพื่อนและมารยาทที่ดีไว้เท่านั้น  แต่อย่างไรดิฉันก็คงย้ายออกแน่เมื่อพร้อม แล้วก็เลือกที่จะมีชีวิตใหม่ไปเลย ไม่กลับไปมองอีกแล้ว เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : Walcher เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 14:30:38

ความคิดเห็นที่ 18   เฮ้อออ ขอถอนใจเฮือกใหญ่ ถ้าเป็นเราจะเริ่มหาที่อยู่ใหม่่ เอาแบบห้องเล็กๆ ที่พอรับภาระได้อย่างไม่ลำบาก พร้อมเมื่อไหร่ก็ย้ายทันที ทำงานเลี้ยงตัวเองเก็บเงินไปเรื่อยๆ พร้อมกับหากิจกรรมยามว่างทำ เช่น เล่นกีฬา เรียนรู้ทักษะอื่นๆ เพิ่มเติม แต่งตัวสวยๆ เพื่อไม่ให้ชีวิตอับเฉาเกินไป จากคุณ : เอากำลังใจมาฝาก เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 19:28:11 A:210.86.216.36 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 19   ถามต่อ ....ยังไงเราคงจะอยู่ถึงธันวา เพราะจองทุกอย่างที่เมืองไทยไว้แล้วที่จะไปด้วยกัน ทำยังไงดีละคะ ยังจะไปด้วยกันมั้ย ทั้งพ่อ แม่ น้อง แล้วแหวน จะถอดมั้ยค่ะ ถ้าเราอยู่แบบผู้อาศัย ไม่ง่ายเลย บอกเลยว่ารักสามีมาก แต่จะไม่ถามสามี แล้วว่าจะเอายังไงเพราะ คำตอบรู้หมดแล้ว มันอยู่ที่เราจริงๆ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 23:19:15 A:86.145.70.153 X: TicketID:089651

ความคิดเห็นที่ 20   เข้ามาช่วยคุณเจ้าของกระทู้คิดอีกที ตอบคำถามความคิดเห็นที่ 19 แล้วกันนะคะ ?? จองทุกอย่างที่เมืองไทยไว้แล้วที่จะไปด้วยกัน ทำยังไงดีละคะ ยังจะไปด้วยกันมั้ย ทั้งพ่อ แม่ น้อง (( ความเห็นดิฉัน ถ้าคุณคิดว่า คุณจะอึดอัดกับการไปเที่ยวด้วยกันครั้งนี้ก็ไม่ต้องไปค่ะ ไม่ต้องไปเสียดายเงิน เอาความสบายใจเป็นหลัก แต่ถ้าคุณคิดว่าทำใจรับได้ก็ไปเถอะ กรณีนี้ถ้าคุณตัดสินใจไปด้วยกัน แต่ยังไม่พร้อมให้ครอบครัวที่เมืองไทยได้รู้ข้อเท็จจริง ก็อาจจะต้องขอความร่วมมือจากสามีคุณก่อน เท่าที่อ่านมา เค้าก็น่าจะช่วยคุณได้สำหรับกรณีนี้นะ ?? แล้วแหวน จะถอดมั้ยค่ะ ถ้าเราอยู่แบบผู้อาศัย (( ตัวดิฉันเอง มองว่าแหวนมันเป็นเพียงแค่วัตถุ จะใส่หรือจะถอด คงไม่ทำให้สถานการณ์ระหว่างคุณกับสามีเปลี่ยนแปลงไปสักมากน้อย แต่ถ้ามองในแง่ที่แหวนเป็นเหมือน สื่อ ที่สามารถบอกความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับสามีว่ายังอยู่หรือจบ อันนี้ก็แล้วแต่ตัวคุณเจ้าของกระทู้อีกแล้ว ว่าพร้อมหรือยัง ที่จะสื่อให้สาธารณชนทราบถึงความสัมพันธ์ที่แท้ระหว่างคุณกับสามี อย่างที่หลายท่านแนะนำ และ อย่างที่คุณก็ตระหนักดี คำตอบมันอยู่ที่ตัวคุณจริงๆ เพราะเหมือนสามีก็ได้ให้คำตอบของเขาเรียบร้อยแล้ว จริงๆ แล้ว ตัวดิฉันเอง ก็เคยตกอยู่ในสภาวะที่คล้ายๆกันกับคุณเจ้าของกระทู้ คุณ Match Point , คุณ SFbay เป็นสถานการณ์ลักหลั่น อิหลักอิเหลือ จะเอายังไงดี ตอนนั้นบางทีรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทั่วท้อง อึดอัด แต่สุดท้าย เหมือนฟางเส้นสุดท้ายมันขาด กลับมาคิดได้ว่า ชีวิตเราก็ของเรา ทำไมเราต้องให้คนอื่น มาเป็นตัวแปรความสุขความทุกข์ได้มากขนาดนี้ พอคิดได้อย่างนั้นมันก็มีแรงฮึด ที่คิดได้ตอนนั้น คำเดียว คือ พอกันที เกิดมาทั้งทีขอตัวเองนี่หล่ะกุมบังเหียนชีวิตของตัวเอง จะไม่ยอมให้ใครมาเป็นตัวแปรหลักในชีวิตอีกแล้ว หลังจากนั้นก็ตัดสินใจได้เด็ดขาด ความรู้สึกที่ตามมา คือ โล่งอก เบาสบาย แต่ก็อีกนะคะ ชีวิตไม่มีรูปแบบตายตัวนะ การแก้ปัญหาของคุณไม่จำเป็นต้องเหมือน ดิฉัน หรือ ใคร ขอให้แก้ไขสมการชีวิตข้อนี้ได้ในเร็ววันนะ จากคุณ : ค.ห.ที่ 7 เมื่อสองปีก่อน เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 52 02:14:21 A:86.27.182.107 X: TicketID:136749

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ หลังจากอ่านมาทั้งหมด    ขอออกความคิดเห็นนะค่ะ ว่า...คุณควรจะพูดคุยกัน    ให้เรียบร้อย    แล้วค่อยถอดแหวน  หรือว่า ไปนอนที่บ้านเพื่อนค่ะ    ในเมื่อคุณรู้ว่าเขาไม่รักแล้ว   แต่ก็ควรจะพูดว่า  ควรทำอย่างไรต่อไปกับชีวิตของคุณ  และคุณควรจะเปิดใจคุยกัน   ให้มันชัดเจนค่ะ   (นี่เป็นความคิดเห็นของดิฉันค่ะ)   ลองฟังของท่านอื่น ๆดูอีกนะค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ   เป็นกำลังใจให้ค่ะ    ขอให้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆไปด้วยดีค่ะ จากคุณ : Little pearl เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 52 02:31:09

ความคิดเห็นที่ 22   ดูเหมือนว่า เราไม่ต้องคิดอะไรแล้วค่ะ เพราะกลับมาจากบ้านเพื่อนเราก็ทำกับข้าวให้สามีตามปกติ พอเค้ากลับบ้านมา เหมือนเตี๋ยมไว้แล้ว เค้าทักว่า "สบายดีมั้ยเพื่อน" เราก็ขำนะ เหมือนจะพยายามบอกเหลือเกิน นั่งก็ระวังตัว เพราะปกติ เราจะอิงแอบ นอนนี่ไม่หันหน้ามาเลย เหมือนกับว่าจะดีกับเรามากกว่านี้แล้วจะเข้าใจผิด จขกท ก็ทำใจได้ส่วนนึงนะ คิดว่าไปดีกว่า เช้ามาขอคุยด้วย เค้าบอกไม่พร้อมปัญหาเยอะเหลือเกิน เราก็โอเค แต่เค้าแสดงออกมาแล้วไม่ต้องถามก็ได้ ดูแล้วตอนนี้เค้าอืดอัดมากกว่าเรา เรื่องจะทำอย่างไรต่อไปกัน ระหว่างที่เกิดปัญหาสองปี เราพยายามเก็บเงิน เค้าอยากให้หาซื้ออะไรที่เมืองไทยไว้ เรายังไม่ทำเลย เงินไม่ใช่ได้เยอะแยะเพราะเพิ้่งได้งานดีช่วงหลังๆ แล้วกลับเมืองไทยปีละสองครั้งแนะ(ปีที่แล้วสาม ) ปีนี้ตัดใจกลับครั้งเดียว เพราะจขกท ก็ไม่เคยลืมเหมือนกันต้องหาเงินเตรียมไว้ เค้าถามเราก็แซวเล่นๆ บอกเผื่อเธอไล่ชั้นออกจากบ้าน จะได้ไม่ลำบากมาก นี่ถ้าไม่ถามเราจะไม่รู้เลยนะเนี่ยว่ามันเกิดอีก ถ้าไม่รักเรา จองไปกับเราทำไมว้า ทำให้เราแย่ลงไปอีก เรื่องไปเที่ยวก็แล้วแต่เค้าคะ จะยังไงก็เอา เพราะยังไงก็ยังดูแลกันอยู่ ถึงเราจะไม่ให้เค้าไปกับครอบครัวเค้าก็ไปเมืองไทยอยู่แล้ว เพราะเค้ารักเมืองไทย เรื่องแหวน เค้าไม่สนใจหรอกค่ะจะใส่หรือถอด เอาไว้คุยเคลียร์จริงๆแล้วคงถอด ช้้่ำจังเลยค่ะ แต่ทำไรไม่ได้มากกว่านี้แล้ว จขทก เทหน้าตัก ให้หมดไปแล้ว แอบคิดนี่ถ้าย้ายออกไปมีหวังแอบมาดู ประมาณเห็นหลังคาบ้านก็ยังดี จขกท หน้าตาน่ารักนะขอบอก อิอิ สามสิบห้า หน้าเหมือน ยี่สิบสอง ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ว่างๆก็เมล์มาคุยบ้างนะคะ รักนะ..... จากเด็ก(เหลือน้อย ) โง่ :) จากคุณ : gigs45@hotmail.com เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 52 15:29:25 A:86.145.70.153 X: TicketID:089651

ความคิดเห็นที่ 23   คุณเจ้าของกระทู้สู้ๆค่ะ Life goes on จากคุณ : LilyPop เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 12:31:07

ความคิดเห็นที่ 24 สู้ๆ จากคุณ : Idel เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 52 19:10:59