ความคิดเห็นที่ 1 เป็นเราก็จะไม่รับที่เราไม่ถนัดและไม่มั่นใจค่ะ ยกเว้นเป็นงานที่ท้าทาย ที่เราอยากลองเท่านั้น ย้ำว่าใจอยากน่ะค่ะ ถ้าคุณคิดดีแล้วและบอกเงื่อนไขกับเจ้านายไปแล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ จากคุณ : Papayahanaga เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 02:58:24

ความคิดเห็นที่ 2 สำหรับตัวเองคิดว่างานที่ไม่ชอบ ทำไปก็ไม่มีความสุขค่ะ คุณเจ้าของกระทู้คิดดีแล้วก็เลยปฏิเสธไป ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้างานปัจจุบันมีความสุขกว่าก็ทำไปเถอะค่ะ ซื้อความสบายใจค่ะ จากคุณ : หมูหวาน เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 03:06:47

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนความเห็นข้างบน   ขอเลือกงานที่ทำแล้วอย่างน้อยก็มีความสุขในการทำงาน  ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : monchen เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 03:07:41

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นดิฉันๆก็คงไม่รับงานนี้เหมือนกันค่ะ ถ้าบวกลบคูณหารทุกอย่างแล้ว ถึงเป็นงานที่มีรายได้ต่อเดืิอนที่แน่นอน แต่ลองเป็นงานที่เราไม่ชอบหรือไม่ถนัดแล้วล่ะก็ ทำไปก็คงไม่ค่อยมีความสุขเท่าทีควร ปล.คุณจขกท.ดูเป็นคนมีความสามารถนะคะ เดี๋ยวคงมีข้อเสนอใหม่มาให้เลือก จากคุณ : Brunnett เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 04:28:33

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่โง่ค่ะ  เรื่องงานเป็นเรื่องการตัดสินใจของตัวเราเอง   ไม่มีโง่หรือฉลาด ถ้าหากว่าคุณเกิดเสียดายโอกาส   ก็คิดเสียว่า ..  โอกาสดี มีมาหาเรา ก็มีโอกาสร้ายเกิดได้เหมือนกัน ยกเว้นว่า คุณอยากเปลี่ยนแนว หรืออยากฝึกสิ่งที่เราไม่ชอบ ให้เกิดความชอบ หรือให้เกิดประสบการณ์อีกแง่หนึ่งเพื่อเกิดทักษะใหม่   นั่นคือก็ ต้องสั่งจิตใต้สำนึกในระดับหนึ่ง  ให้ตนเองเห็นด้านดีของงานที่เราไม่ถนัดเสียก่อน  อาจจะฝืนบ้างในระยะแรก แต่พอผ่านไปสักพักเราก็จะเกิดความคุ้นเคย จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 04:31:02

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าจขกท.คิดถูกแล้วคะ การที่เราจะทำอะไรที่เราไ่ม่ชอบ ก็เหมือนเราฝืนทำ ได้เงินดี แต่ เครียด ทำไปก็มีแต่เหนื่อยกับเบื่อ อยากออก ปฏิเสธไปแต่ต้นดีแล้วคะ ต่อไปคงมีงานที่เราชอบติดต่อเข้ามาเอง ปล.แอบอิจฉานะเนี่ยที่จขกท.เลือกงานได้ ของเราเลือกไม่ได้ เพราะมีลูก ลาออกไม่ได้ต้องทนเหนื่อย เครียด ไปเรื่อยๆ จากคุณ : โซเหนี่ยละเหี่ยใจ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 05:10:40

ความคิดเห็นที่ 7   ไม่โง่ครับ แต่น่าทำ งานขาย เลขานายใหญ่ ออกบูธสินค้าอาจจะช่วยเปิดหูเปิดตาและอาจจะมองเห็นช่องทางธุรกิจที่น่าสนใจได้ ได้เงินประจำในขณะที่เรียนรู้ไปด้วย ไม่ชอบขายแต่ฝึกได้ ลองกลับไปใหม่ซิครับ จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 05:12:20 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114

ความคิดเห็นที่ 8 ดิฉันผ่านการมีประสบการณ์ทำงานมาหลากหลายมาก ได้ทำงานถึงจุดที่ต้องการมาแล้ว.. จึงไม่ดิ้นรนมากมายในการหางาน... ดิฉันถนัดทั้งงานศิลปะ และงานขายปลีก ขายส่ง ชอบคุยกับลูกค้า แต่ไม่ชอบเป็นพนง. ขายของตามห้าง ชอบแบบงานอิสระ... ไม่มีความถนัด ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง กับการเดินเสนอขายสินค้า หรืองานแสดงการใช้สินค้า... เป็นคนที่เลือกงาน งานไหนที่ทำแล้วไม่ชอบใจ ทำแล้วเหมือนฝืนใจตัวเอง ... จะไม่ทำงานนั้น... โชคดีที่พอมีเงินสะสมหนุน จึงเลือกงานเพื่อให้ตรงกับตารางประจำวันอื่นๆ... ไม่มีงานทำไปสักพัก ก็ไม่ต้องถึงกับดิ้นรนตาเหลือกอะไร งานเดินเสนอขายสินค้าตามงานเทรดโชว์... เหมาะสมกับคนที่ "ชอบพูด" ต้อง "พูดเก่ง" ที่สามารถพูดแบบ ชักแม่น้ำทั้งห้า พูดได้เป็นคุ้งแคว ต้องหัวไวในการพูดให้ต่อเนื่อง... ไม่ติดขัด ไม่เปิดช่องโหว่ให้ลูกค้าสะดุด หรือหมดความสนใจที่อยากจะฟังแนะนำสินค้า ถ้าจขกท. ไม่ใช่คนประเภทชอบพูดแบบนั้น และไม่ต้องดิ้นรนมากมายอะไร... ไม่ต้องถึงกับฝืนตัวเองเพียงเพราะเงิน... เลือกทำงานที่ตัวเองสบายใจดีกว่า จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 06:26:46

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเป็นดิฉัน จะลองทำดูซัก 1 เดือน เปิดโอกาสให้ตัวเองได้ทำอะไรใหม่ๆ เผื่อจะเห็นช่องทางเพิ่มขึ้น มีคอนเนคชั่นเพิ่มขึ้น  ถ้าชอบก็ค่อยทำสัญญา จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 08:31:20

ความคิดเห็นที่ 10 โดยส่วนตัวก็ไม่ชอบงานขายเหมือนกัน (ปกติเป็นคนพูดน้อยไม่ว่าจะภาษาไหนๆ ฝรั่งเห็นเราหัวดำๆ แล้วไม่พูดก็เลยชอบเหมาว่าเราพูดอังกฤษไม่ได้) แต่ตัวงานขายเองก็มีหลายประเภท คนส่วนใหญ่อาจนึกถึงภาพการขายของปลีกชิ้นเล็กๆ นั่นก็เป็นอีกลักษณะ แต่ถ้าเป็นของที่มูลค่าสูงขึ้นมาและ/หรือใช้ในวงที่จำกัดก็เป็นอีกลักษณะ (เช่น ยา หรือพวกอุปกรณ์ไฮเทค) ประโยชน์ที่จะได้ก็อาจเป็นเรื่องการพบปะกับผู้คนมากขึ้น น่าเป็นผลดีกับกับงานสอนเพราะอาจได้แนวทางในการทำความเข้าใจนักเรียนแต่ละกลุ่มว่าปัญหาส่วนใหญ่ของเค้าคืออะไร (ในกรณีที่มีนักเรียนที่ไม่ได้ใช้ภาษาเยอรมันเป็น first language) หรืองานแปลเอกสารเพราะว่าจดหมายธุรกิจบางครั้งเนื้อหาที่เค้าจะสื่อมันไม่ได้เขียนให้เห็นกันโต้งๆ (อันนี้ขึ้นกับลักษณะเจ้านายและลูกค้าที่เราติดต่อด้วย) มันเป็นเรื่องที่ลำบากพอควรสำหรับการออกมาจาก comfort zone เพื่อทำอะไรที่ตัวเองไม่คุ้นเคย แต่ก็อย่าลืมว่าเราก็เคยทำเรื่องที่แต่ก่อนเราก็ไม่คุ้นเคยจนตอนนี้ก็อยู่กับมันได้มาก่อนแล้ว (ก็คือเรื่องที่คุณ จขกท. ใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนไง) ถ้าคิดว่าอยากจะลองทำอะไรใหม่ๆ ก็ลองดู แต่ถ้าคิดว่าอันนี้มันไม่ใช่ตัวตนของเราเลยก็ถอย คุณ จขกท. ได้ทดลองมาระยะหนึ่งแล้วแล้วก็คงรู้ตัวดีที่สุดแล้วมั้ง เอ้อ แต่ที่ว่ามาไม่ได้ครอบคลุมถึงเรื่องเงินหรือความมั่นคงเลยนะ จากคุณ : silicongrafitti เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 08:41:09

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ลองไม่รู้ ทำๆไปอาจจะโอ ก็ได้ เงินก็ดีใช่มั๊ยคะ ลองทำงานนี้part time 20 ชม และทำงานส่วนตัวด้วย น่าจะมีเวลาพอนะ ^__^ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 09:33:22

ความคิดเห็นที่ 12   จริงผมก็พูดน้อย แต่คนที่บ้านหาว่าพูดมาก จากคุณ : อิสวาสุ อิอิ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 10:23:50 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114

ความคิดเห็นที่ 13 ^^ ^^ เหมือน คุณอิสวาสุ อิอิ...ที่บ้านบอกพูดมาก แต่เวลาไม่พูด กลับถามว่าทำไมวันนี้ยูไม่พูด แล้วกลับมาบอกอีกว่า ไม่ชอบเลยเวลายูเงียบ พูดมากๆดีกว่านะ อ่ะ คราวนี้ตอบ จขกท ค่ะ  เรากลับคิดว่าท้าทายดี ทำอะไรที่ตัวเองไม่เคยทำและคิดว่าไม่น่าจะทำได้ อันนี้เราชอบมาก เพราะเราชอบท้าทายตัวเองว่าเราจะมีตวามสามารถขนาดไหน และเราชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆ มันเป็นกำไรชีวิตนะ ถ้าเราเป็น  คุณSonnenschein เราจะรับงานนี้นะ ท่าทางคุณก็เป็นคนที่มีความสามารถมากคนหนึ่งนะคะ ได้เรียนรู้งานขายเพิ่มขึ้นอีกอย่างก็น่าจะดีไม่น้อย จะได้มีไว้เป็นอีก potential ของตัวเอง เป็นอีกทางเลือกนึงสำหรับงานการในอนาคต จากคุณ : Ellinida เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 15:50:31

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าเป็นตัวเองจะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขค่ะ คิดว่าการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและไม่ต้องฝืนใจกับมันนั่นคือสุดยอดงานในฝันแล้ว อาจเป็นเพราะดิฉันไม่ค่อยมีความทะเยอทะยานและไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องความก้าวหน้าในหน้าที่การงานมากไปกว่าการมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ด้วยมั้งคะ จากคุณ : bin wieder da เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:13:54

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่โง่คะ คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณทำ ก็ทำไปเถอะค่ะ เพราะถ้าไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินทอง เราก็คงทำแต่ในสิ่งที่เรารักและเราชอบเหมือนกันค่ะ เราว่าคุณคิดถูกที่ไม่เซนต์สัญญา เพราะถ้าลองทำดูแล้วไม่ชอบก็ถอย จากคุณ : **I'm a blue girl** เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 20:30:01

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ Sonnenschein คะ เท่าที่อ่าน ๆ มางานที่คุณว่าเป็นลักษณะคล้าย ๆ Kauftfrau ควบกับAssistentin แถมเป็นงานที่คุณไม่ถนัดแล้วยังไม่ชอบอีก คนทำงานด้านนี้ต้องเป็นคนที่คล่อง บุคลิคดี มีวาทะศิลป์ ชอบพบปะผู้คน คุยเก่ง บางคนตีสนิทคนเก่ง คุยกะเราทีทำท่าเหมือนรู้จักเรามาแล้วเป็นปี (ทั้ง ๆ เจอกันครั้งแรก) คนเยอรมันที่เจนจัดด้านเข้าสังคมจะค่อนข้าง เอ่อ ภาษาละครเค้าว่าโอเว่อร์แอ๊คติ้ง แสดงออกเยอะมาก ผิดกับคนไทยที่ค่อนข้างเก็บความรู้สึก เก็บอาการว่างั้นเหอะ เหมือน ๆ เราเคยได้ยินว่าคุณเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว คุณมีความสามารถด้วย คุณไม่ต้องกลัวว่าจะเสียโอกาสดี ๆ ไปหรอกค่ะ เพราะเค้าจ้างคุณแบบ Halbtagsstelle เออ ถ้าจ้างเป็น Vollzeit ยังจะน่าสนกว่า คือไหน ๆ จะออกจากบ้านแล้วขอทำให้มันเต็มวันไปเลยดีกว่า ซักวันถ้าคุณคิดจะทำงานคงหาไม่ยาก อีกอย่างงานที่คุณชอบก็ยังมีทำอยู่ และคุณก็พอใจกับชีวิต เวลาทำงานและเวลาส่วนตัวก็ลงตัวดีอยู่แล้ว จะกลัวอะไรคะ เราซะอีกยังอิจฉาคุณเลย เราอยากสอนภาษาไทยให้คนเยอรมันจะตาย เคยมีอาจารย์จาก Volkshochschule มาชวนเราไปสอนด้วยล่ะ แต่เวลาทำงานมันน้อยไป (ก็ใครจะมาเรียนภาษาไทยกันนักหนาล่ะเนอะ) ขืนไปทำเราก็ทำอย่างอื่นไม่ได้ แถมรายได้คงไม่พอกินแน่ เลยไม่เอา (เราอยากทำงานเก็บเงินแล้วก็กลับเมืองไทยน่ะค่ะ) ถ้าเป็นแม่บ้านเฉย ๆ แล้วอยากทำงานหารายได้พิเศษขำ ๆ ค่อยว่าไปอย่าง   เตรียมตัวจะมีลูกแล้วเหรอคะ (ดีจัง) เดี๋ยวมีลูกคุณก็ทำงานประจำไม่ได้อยู่ดี ทำงานแปลน่ะแหละเหมาะสุดแล้ว ถ้ามีเวลานะ เพื่อนเราเพิ่งคลอดลูกมาได้สามเดือนแล้ว เวลาจะไปฉี่ยังไม่มีเลย อิ ๆ คุณไม่โง่หรอกนะ โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีครั้งเดียวหรอกน่า จากคุณ : ชนุกคีปุส (Schnuckiputz) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 21:57:01

ความคิดเห็นที่ 17 คิดถูกแล้วค่ะที่ไม่รับ เพราะถ้าเป็นงานที่ไม่ถนัด ทำไปก็ไม่สบายใจ ตอนนัทมาอยู่ที่นี่แรกๆก็เป็น Executive assistant ไม่ชอบอย่างมากเพราะว่าเบื่อที่ต้องทำตามคำสั่ง ตอนนี้ก็เปลี่ยนมาเป็น Draft man รับงานเขียนแบบ freelance แทน สบายใจที่สุด จากคุณ : หนูนัท (NLN) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:55:27

ความคิดเห็นที่ 18 มาให้กำลังใจคุณSonnenschein  ค่ะ ถ้าลองแล้วไม่ชอบ ก็ไม่ต้องฝืนใจทำหรอกค่ะ คุณSonnenschein  มีความสามารถ ทำงานที่ชอบดีกว่าค่ะ ยังนึกขอบคุณเสมอที่แนะนำเรื่องสอนภาษาไทยนะคะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:02:34

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ  ได้แง่คิดดีจริง ๆ   เราไม่ได้เป็นคนมีความสามารถอะไรมากมายหรอกค่ะ  ตอนเรียนก็ไม่ได้เก่ง  เราว่าการที่จะได้งานมันขึ้นกับหลาย ๆ อย่างค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการหางานในต่างแดนนั้น ถ้าเก่งอย่างเดียวแต่ไม่มีใครให้โอกาสเพราะเห็นว่าเป็นคนต่างชาติ ก็คงหางานไม่ได้  ถ้าไม่ได้เก่งมาก แต่โชคดี มีคอนเนคชั่นและรู้จักคนหลาย ๆ คน ก็อาจได้งานนั้นมาแบบไม่ยากเย็น   สรุปว่าสำหรับงานนี้เจ้านายบอกว่าจะจ้างเราเป็นชั่วโมงโดยไม่มีภาระผูกพัน  จ่ายกันเป็นครั้ง ๆ ไปโดยเราออกใบเสร็จให้  แต่ถ้าต้องไปงานแสดงสินค้า เราก็ไม่คิดตามจำนวนเต็ม เพราะถือว่าเราได้เรียนรู้และฝึกทักษะการเข้าหาผู้คนด้วย  เราไม่อยากมีสัญญามาคำ้คอ  ถึงจะไม่มั่นคง แต่เราสบายใจกว่าที่จะเซ็นสัญญาไปแล้วทำงานให้เค้าไม่ดี   ตอนเรียนเราเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ (วิทย์-ชีวะฯ) ตอนเรียนโทที่เยอรมันอยากเปลี่ยนสายแต่มันสายเกินไป เจ้าหน้าที่ตม. (Auslaenderbehoerde) ไม่ตกลง เพราะถ้าเปลี่ยนสาขา ระยะเวลาที่เราต้องใช้เพื่อเรียนให้จบสาขาใหม่บวกกับระยะเวลาที่เราได้เรียนมาแล้วมันเกิน 10 ปี  ซึ่ง residence permit สำหรับนักศึกษาที่เยอรมันนั้น ตม.จะออกให้ได้สูงสุด 10 ปีเท่านั้น  ตอนนั้นสาขาที่เราอยากเรียนที่เยอรมันยังไม่แยกเป็น Bachelor และ Master ค่ะ  เมื่อก่อนมหาวิทยาลัยที่นี่ไม่มีปริญญาตรี  ปริญญาแรกเป็นโทเลย  ถ้าเราเปลี่ยนสาขาตอนนั้นก็ต้องเรียนตรีควบโทซึ่งใช้เวลานานกว่าเรียนตรีอย่างเดียว  เรารู้ดีว่าการที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบนั้นทำให้ผลงานออกมาไม่ดี  จบมาก็หางานตรงสายที่เยอรมันได้ยากเพราะเกรดเราสู้คนเยอรมันที่จบสาขาเดียวกันไม่ได้   แต่ก็รับงานแปลที่เกี่ยวกับเคมี ชีวะ และการแพทย์ค่ะ  ได้ใช้สิ่งที่เรียนมานิดหน่อย   ตอนนี้ก็พยายามหาคนไทยคนอื่นมาช่วยงานพี่เค้าด้วยค่ะ เพราะเราคงไม่สามารถทำให้แกได้เต็มที่   ของแบบนี้ต้องให้เวลากับมันและต้องมีใจรัก  และเจ้านายอยากได้คนที่มีเวลาให้งานนี้เต็มที่  จริง ๆ เราจะทำ Vollzeit เต็มเวลา (40 ชม.ต่ออาทิตย์) หรือ 20 ชม.ต่ออาทิตย์ หรือแบบ Minijob เดือนละ 400 ยูโรก็ได้  เจ้านายไม่ได้จำกัดอะไร   แต่เราอยากให้เวลากับงานที่เรารักมากกว่า  อย่างงานสอนภาษาก็ต้องทำโฆษณาให้คนสนใจมาเรียน ทำเว็บไซต์ ทำ flyer  ส่วนงานแปลก็ต้องหมั่นฝึกฝน ศึกษาการใช้โปรแกรมคอมฯ ส่ง cv ไปตามเอเจนซี่ และเขียนเว็บเพื่อโฆษณา  คนเยอรมันตะวันตกสนใจเรียนภาษาไทยกันมากขึ้นนะคะ  เพราะคนชาตินี้ชอบไปเมืองไทยกัน บางคนย้ายถิ่นฐานไปเมืองไทยเลย หรือไม่ก็อยากเรียนภาษาเพราะอยากเข้าใจแฟนคนไทย เรามีลูกค้าติดต่อมาให้สอนทุกเดือน  ที่สอนมามีตั้งแต่นักเรียนม.ปลายที่จะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เมืองไทย  นักธุรกิจที่ต้องการขยายธุระกิจที่เมืองไทย  ผู้ใหญ่วัยใกล้เกษียณที่อยากไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่บ้านเรา  นักท่องเที่ยวที่อยากพูดไทยได้  และคนที่มีแฟนเป็นคนไทย  ตอนนี้กำลังสนใจการสอนเด็กไทย เพราะที่เมืองนี้มีคนไทยอยู่เยอะ แต่ยังไม่มีใครรับสอนเป็นเรื่องเป็นราว   ตอนแรกอยากไปสอนที่ Volkshochschule (โรงเรียนผู้ใหญ่)  แต่คอร์สที่โรงเรียนผู้ใหญ่เป็นคอร์สกลุ่ม  เนื่องจากค่าเรียนถูก  หากมีคนลงเรียนไม่มาก คอร์สก็ไม่เปิดเพราะไม่คุ้ม  ตอนนี้เราสอนคอร์สเดี่ยว อย่างมากไม่เกินสองคน  เพราะหาคนมาเรียนได้ง่ายกว่า  ภาษาไทยไม่ได้แพร่หลายแบบอังกฤษหรือฝรั่งเศส ถ้าจะเปิดสอนเป็นกลุ่มก็คงหาคนที่สนใจและมีเวลาว่างตรงกันเพื่อมาเรียนได้ยาก  งานนี้ไม่ได้ทำเงินให้เรามากมายก็จริง แต่เราดีใจและปลื้มใจที่ได้สอนคนต่างชาติและเด็กลูกครึ่งให้พูด อ่าน เขียนภาษาไทยได้จากที่ไม่รู้อะไรเลย  ที่เราไม่อยากทิ้งงานสอนไปทำงานที่เราไม่ชอบก็เพราะโรงเรียนสอนภาษาอยู่ใกล้บ้านด้วยค่ะ  ใกล้มาก คืออยู่หน้าบ้านเลย เดินจากประตูตึกที่เราอยู่ไปโรงเรียนภาษาใช้เวลาไม่เกินหนึ่งนาที ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดี ๆ จากทุกท่านนะคะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 04:46:00 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 02:43:20 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 02:10:45 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 02:05:17 จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:57:57

ความคิดเห็นที่ 20 ถึงคุณเจ้าของกระทู้คะ คุณไม่จำเป็นต้องฉลาดหรือมีความสามารถมากมาย  เพียงแต่คุณต้องรู้วิธีใช้คนที่ฉลาดมาทำงานแทนคุณ ความคิดเห็นของหนูที่อยากจะแนะนำคุณเจ้าของกระทู้อาจจะแตกต่างจากคนอื่นๆ   หนูอยากแนะนำว่า  คนส่วนใหญ่กลัวที่จะต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ  และกลัวที่จะต้องล้มเหลว  นั้นเป็นเหตุผลที่ทำไมถึงมีคนจนมากกว่าคนรวย ถ้าเป็นหนู  หนูจะรับงานนั้นไว้  และจะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเรียนรู้ว่า  ไอ้เจ้าของกิจการนี้  มันมีกรอบความคิดยังไง  มันมีวิธีคิดยังไง  มันถึงสามารถเป็นเจ้าของกิจการได้ แล้วไม่นานหนูก็จะลาออกมาเปิดบริษัท  เป็นเจ้าของกิจการรู้วิธีจ้างคนที่ฉลาดกว่ามาทำเงินให้ แน่นอนว่า  กิจการของหนูอาจจะล้มในไม่ช้า  แม้ว่าหนูจะไม่ต้องการที่จะต้องล้มเหลว  แต่หนูก็ไม่กลัวที่จะล้มหรอกนะคะ  เพราะหนูมีกรอบความคิดที่ว่า คนแพ้จะหลีกเลี่ยงความล้มเหลว  แต่ความล้มเหลวจะสร้างให้คนแพ้เป็นผู้ชนะ..  อย่าลืมป้อมอลาโม (คิโยซากิ) จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 02:56:57

ความคิดเห็นที่ 21 และที่สำคัญ  งานที่คุณเจ้าของกระทู้ทำอยู่ก็คือ "ธุรกิจส่วนตัว"   แต่ถ้าคุณเจ้าของกระทู้เปิดบริษัทนั้นเรียกว่า "เจ้าของกิจการ" สิ่งที่แตกต่างกันก็คือ ถ้าคุณเจ้าของกระทู้เลือก  "ธุรกิจส่วนตัว"  คุณคือระบบ  หมายถึง  คุณทำมากคุณก็ได้มาก  ทำน้อยก็ได้น้อย   งานแบบนี้ก็ดีคะ  คุณเป็นนายตัวเอง  จริงแล้วต้องเรียกว่า "ฉันทำเอง"   แต่งานด้านนี้มันก็มีปัญหาอยู่ที่ว่า  ถ้าคุณหยุดทำงาน  เงินคุณก็หยุดเข้ากระเป๋าของคุณ    เพราะตัวของคุณคือระบบ   เมื่อคุณแก่..  คุณก็ต้องหยุดทำงาน   และคุณก็จะมีชีวิตในตอนแก่ที่ต้องอยู่แบบประหยัด แต่ถ้าคุณเจ้าของกระทู้พยายามที่จะย้านด้านมาอยู่ที่  "เจ้าของกิจการ"  ตัวคุณเจ้าของกระทู้จะกลายเป็นเจ้าของระบบ  แม้คุณจะหยุดทำงาน  แต่เงินก็จะไม่หยุดไหลเข้ากระเป๋าของคุณ  เพราะบริษัทของคุณมีคนที่ฉลาดกว่าคุณ  มีความสามารถกว่าคุณ   พวกเขาทำงานให้บริษัทของคุณอยู่ แต่แรกๆ  เริ่ม  คุณก็จะต้องล้มเหลวไม่รู้กี่ครั้ง  ก่อนที่คุณจะประสบความสำเร็จได้  แต่..  เมื่อคุณแก่ตัวลง  คุณจะมีชีวิตที่ร่ำรวย  แม้ว่าคุณจะไม่ไปทำงาน  ! ! !   สุดท้ายแนะนำคุณเจ้าของกระทู้ให้ไปหาซื้อหนังสือพ่อรวยสอนลูกของคิโยซากิ  หรือ  คิดใหญ่ไม่คิดเล็ก  มาอ่านดูนะคะ ง่วงแล้วคะ  ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 03:15:10

ความคิดเห็นที่ 22 ดิฉันว่า คงไม่มีใครรู้ใจคุณได้ดีเท่าตัวคุณเอง ว่าคุณพร้อมจะทำใจ ทำสิ่งที่คุณไม่ชอบได้เเค่ไหน หรือเเลกกับอะไร อะไรที่คุณคิดว่าดีที่สุดสำหรับตัวคุณ ก็ทำเถอะค่ะ ชีวิตคนเราสั้นนัก จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 03:49:32

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ Cat:  เจ้าของกิจการที่เรารู้จักที่เยอรมันมีแต่คนทำงานหนักค่ะ  ไปทำงานแต่เช้ากลับบ้านดึกดื่นเกือบทุกวัน  เวลาให้ครอบครัวไม่ค่อยมี  คนเยอรมันหลายคนเป็นลูกจ้างก็เพราะการออกมาเป็นเจ้าของกิจการเองมันยุ่งยากและต้องทุ่มเทให้กับมันเต็มที่  คุณต้องศึกษาทุกเรื่องด้วยตัวเองทั้งเรื่องตัวงาน ภาษี และกฎหมาย  กฎหมายที่นี่เข้มงวด ไม่มีผ่อนปรน จึงต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้อง  หากคุณต้องการเห็นกิจการไปได้ดี คุณต้องลงมาคุมและดูแลด้วยตัวเอง   ถ้าคุณไปจ้างคนเก่ง ๆ มาทำงานแทน โดยคุณนั่งอยู่เฉย ๆ คุณจะแน่ใจได้อย่างไรว่าทุกอย่างจะไปได้อย่างที่หวัง  หากกิจการล้ม คนที่โดนหนักที่สุดคือเจ้าของ ไม่ใช่ลูกจ้างเก่ง ๆ ที่คุณจ้างมาทำงานนะคะ  หากคุณเป็นเจ้าของกิจการ คุณอาจทำกำไรได้มาก แต่นั่นหมายถึงความเครียดที่มากขึ้นด้วย  เพราะไม่มีใครได้เงินมากมายมาโดยไม่เหนื่อย   เราเห็นคนรู้จักที่นี่ที่แต่งงานกับเจ้าของกิจการแล้วไม่อยากให้แฟนเราเป็นแบบนั้นค่ะ และก็ไม่อยากเป็นเจ้าของกิจการเองด้วย  อยากอยู่แบบพอเพียง มีความสุขตามประสาครอบครัวเล็ก ๆ อยากทำในสิ่งที่ตัวเองรักและมีเวลาให้ครอบครัว  ไม่อยากเป็นเจ้าของกิจการที่มีเงินมากมาย แต่ต้องคอยเครียดกับธุรกิจตัวเอง ไม่มีเวลาทำอย่างอื่น   เราไม่เคยลำบากเรื่องเงินทอง คิดว่าการมีเงินมาก ๆ ไม่ได้ทำให้ชีวิตมีความสุขค่ะ  หากมีลูกเราอยากเป็นเหมือนพ่อกับแม่ที่มีเวลาให้เราเสมอตอนเราเด็ก ๆ  หลังเลิกงานพ่อไปซื้อกับข้าวเพื่อเตรียมทำอาหารเย็น  ตอนเย็นพ่อกับแม่นั่งสอนการบ้าน  กินข้าวเย็นไปก็คุยกันไป  ตอนเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายที่เมืองไทยต้องทำโปรเจคและมักกลับบ้านดึก  เมื่อกลับมาถึงพ่อจะถามทุกทีว่ากินอะไรมารึยัง ถ้ายังพ่อเตรียมกับข้าวไว้ให้ในหม้อ เราอยากให้ลูกเราโตในครอบครัวแบบนี้ค่ะ ไม่ใช่เวลาลูกมีปัญหาก็ไม่มีเวลาให้โดยบอกลูกว่าต้องทำงานเพื่อให้มีเงินมาก ๆ   เราไม่ชอบสังคมที่มองว่าเงินเป็นพระเจ้า  เราไม่ต้องการบ้านใหญ่โต รถหลายคัน หรือกระเป๋าแบรนด์แนมใบละเป็นหมื่นเป็นแสน  เบื่อสังคมวัตถุนิยมค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 06:32:32 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 04:48:07 จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 04:41:49

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดี Sonnenschein เข้ามาให้กำลังใจคุณ ครับ ว่างๆคุยกัน จากคุณ : กมลลั๊นลา (Kamollanla) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 05:27:49

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีคุณกมลค่ะ  ดีใจจังที่คุณมีล็อคอินแล้ว จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 06:36:18

ความคิดเห็นที่ 26 อืม... สำหรับโอกาส  คนบางคน อาจเข้ามาหลายครั้ง (ซึ่งถือว่าดี) แต่สำหรับบางคน อาจมีแค่ครั้งเดียวในชีวิต ก็พูดได้แค่นี้ค่ะ จากคุณ : BluemirroR เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 10:00:58

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีค่ะ คุณ Sonnenschein เห็นเป็นกระทู้ที่คุณตั้ง เลยเข้ามาตอบ ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเช็คอีกรึปล่าว เราเเอบชื่นชมคุณมาหลายกระทู้เเล้วค่ะ ชอบวิธีการตอบ ดูเป็นเหตุเป็นผลดี เราเข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ งานที่ตัวเองรักกับงานที่ดูเเล้วมีโอกาสดี บางทีถ้าสองอย่างนี้มันเข้ามาพร้อมกัน ก็อาจจะทำใ้ห้เราเขวได้เช่นกันนะคะ อย่างเราเมื่อสามเดือนก่อน ได้สัมภาษณ์งานสองที่ ที่เเรกเป็นงานสายที่ทำอยู่(service) กับงานอีกที่เป็นของการท่องเที่ยวของสิงค์โปร์เป็นงาน office ที่สองนี่อุตสาห์ฝ่าฟันไปได้ถึงรอบสอง กลัวมาก กลัวว่าเค้าจะรับเรา เพราะว่าเรารู้สึกว่าเราทำไม่ได้ ถึงเเม้ว่าโอกาสในการก้าวหน้าจะมีมากกว่างานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ตาม ตอนนั้นคิดไม่ตกไปหลายวัน เเต่สุดท้าย การท่องเที่ยวเค้าก็ไม่เอาเรา เลยสบายใจไป ตอนนี้ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานสายทีตัวเองถนัด(เเต่รายได้น้อย)ต่อไป การทำงานทีนี่ มันก็ต้องดูองค์ประกอบหลายอย่างนะคะ บริษัทมั่นคงมั๊ย สัญญาการทำงานเป็นธรรมรึปล่าว เราว่าการทำงานที่นี่ในฐานะคนต่างชาิติ ไม่ใช่ว่าได้งานเเล้วจะจบอยู่เเค่นั้นนะคะ ที่เเฟนคุณไม่เข้าใจเค้าอาจจะมองถึงอนาคตก็ได้นะคะ เค้าอาจจะมองถึงเวลาเเก่ตัวไปพวกเงินเกษียณก็ได้นะ อย่างเรา เราเสียภาษีตามปรกติ เนื่องจากรายได้ไม่ได้เยอะมาก สามีคำนวนดูเเล้ว พอเราเเก่ตัวไป เงินที่จะได้ตอนเเก่นี่เท่ากับพวกคนตกงานได้กันเลยค่ะ เศร้าจัง ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวคุณคงมีคำตอบอยู่เเล้ว  โชคดีนะคะ จากคุณ : mayistheone เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 17:38:26

ความคิดเห็นที่ 28 ขอตอบคุณSonnenschein ในความคิดเห็นที่ 23 คะ ด้วยข้อความที่คุณพิมพ์ในความคิดเห็นที่ 23 แล้ว  คุณน่าจะไม่เคยอ่านหนังสือที่ฉันเสนอไป   แล้วที่คุณพิมพ์มาว่าเจ้าของกิจการ  คนรวยอย่างนั้นอย่างนี้  คุณเคยเป็นเจ้าของกิจการหรือเคยเป็นคนรวยแล้วหรือคะ   ถ้าคุณเจ้าของกระทู้ไม่เคยเป็นเจ้าของกิจการหรือเคยเป็นคนรวยมาก่อน  ข้อมูลที่คุณพิมพ์ในความคิดเห็นที่ 23  หนูไม่เชื่อข้อมูลนั้นหรอกคะ ณ ปัจจุบัน  หนูไม่รวยหรอกคะ    ตลอด 2 ปีมานี้ที่หนูได้เปลี่ยนทางเดิน  หนูล้มเหลวมาตลอดเลยคะ   พูดไปแล้วเรื่องมันยาว...........วว   แต่ข้อมูลที่หนูพิมพ์มานั้น  หนูอ่านมาจากหนังสือพ่อรวยสอนลูก  ซึ่งคนที่เป็นคนเขียนหนังสือเล่มนั้นเป็นคนรวย   คุณเจ้าของกระทู้ลองไปซื้อมาอ่านบ้างสิคะ   หากคุณได้อ่านและเปิดใจให้กว้างที่จะยอมรับ   กรอบความคิดคุณอาจจะเปลี่ยนไป และสิ่งสำคัญนะคะคุณเจ้าของกระทู้  ถ้ากรอบของเราตัดสินแล้วว่า  เป็นคนรวยไม่ดี  เราก็จะหาเหตุผลต่างๆ  มาสนับสนุนเพื่อให้เห็นว่า   เป็นคนรวยไม่ดี  แต่ถ้าเราคิดว่า  เป็นคนรวยดี  เราก็จะหาเหตุผลมาสนับสนุนเช่นกัน  ก็แล้วแต่ตัวคุณละคะ  ว่าอยากที่จะเป็นคนจน  คนชั้นกลาง  หรือคนรวย ปล.  เป็นเรื่องยากที่เราจะพูดกับคนที่คิดว่าตัวเองรู้ไปหมดทุกอย่าง จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 20:07:46

ความคิดเห็นที่ 29 ถึงคุณแคทค่ะ: ได้อ่านเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องพ่อรวยสอนลูกมาบ้างเหมือนกัน  เป็นหลักการที่ดีค่ะ ทำให้คนอึดสู้  แต่ถ้าพูดกันตรง ๆ ด้านทรัพย์สินอะไรเรามีพอแล้วค่ะ  เงินทองมีใช้ไม่เคยขาดมือ ตอนอยู่เมืองไทยอยากได้อะไรพ่อแม่ก็หามาให้ ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่ฟุ่มเฟือยเกินไปนะ  บ้านและที่ดินพ่อแม่ก็ให้  เรามีแผนแค่จะทำสิ่งที่พ่อแม่ให้งอกเงยขึ้นพอให้เรามีกินมีใช้เท่านั้น  ไม่ได้อยากเป็นมหาเศรษฐีมีเงินหลายสิบหรือหลายร้อยล้านบาท  ไม่รู้จะดิ้นรนมีเงินมากมายไปทำไม  เงินมาก=ปัญหามาก=ความเครียดมาก คนดีหรือไม่ดีไม่ได้ขึ้นกับความรวยความจนค่ะ  และความสุขก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรวยความจนด้วย  เราคงไม่มีความสุขที่ต้องเป็นเจ้าของกิจการที่มีความรับผิดชอบมากมายจนไม่มีเวลาส่วนตัว หายใจเข้าออกเป็นกิจการ คิดอะไรก็เป็นเงินไปหมด   บางทีเนื้อหาในหนังสือกับความเป็นจริงก็ไม่เหมือนกันไปหมดหรอกนะคะ  เราพูดตามที่เห็นที่นี่  เพื่อนคนนึงแต่งงานกับเจ้าของบริษัทพัฒนาซอฟท์แวร์  มีลูกน้องเก่ง ๆ ที่เรียนสูงกว่าตัวเอง  แต่ตัวเจ้าของทำงานหนักมาก  กลับบ้านห้าทุ่มเที่ยงคืนทุกวัน  ส่วนเจ้าของกิจการบริษัทที่เสนองานให้เรานั้น แกเจอแฟนแกแค่อาทิตย์ละครั้งค่ะ  ทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ  เวลาบริษัทเปิดบูธตามงานแสดงสินค้าก็ไปคุมด้วยตัวเอง  อีกคนเป็นเจ้าของกิจการบริษัทขายตั๋วและรับจองตั๋วเครื่องบินที่นี่  รายนี้เป็นคนไทย  ทำงานไต่เต้ามาจากการเป็นลูกจ้างในร้านอาหาร  ตอนนี้แกมีรถ Porsche ขับ  มีบ้านที่เยอรมัน  แต่คุณทราบมั้ยคะ ว่าแกแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเลย  ต้องทำงานตลอด  ชีวิตแบบนี้เราไม่เอาด้วยหรอกค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 00:06:16 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 22:37:28 จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 22:32:59

ความคิดเห็นที่ 30 คุณเมย์: ต้องสารภาพว่าเคยไปแอบอ่านบล็อกคุณมาค่ะ  ยินดีด้วยที่ได้งานดีงานหนึ่งทำที่นี่นะคะ  คุณได้ภาษาและมีประสบการณ์ทำงานพอสมควร ในอนาคตคงก้าวหน้าขึ้นแน่ ๆ  เป็นกำลังใจให้คุณเช่นกันค่ะ จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:03:07

ความคิดเห็นที่ 31   คุณ : Cat ผมว่า จขกท เขียนมีเหตุมีผลดี ดีมาก และดูเหมือนว่าจะมีความสมดุลย์ในชีวิตที่ดีด้วย เรื่องรวยจนผมไม่ทราบ ที่ไม่เกี่ยวกับ จขกท กับคุณ แคท หรือผม คือผมเคยเห็นคนรวยบขางคนที่ผมพิจารณาว่าบ้าๆบอๆ ขาดหุ้น ขี้โกง เห็นแก่ได้ ตามสายตาของผมก็มี จะให้ผมรวยแบบนั้นผมก็ไม่เอา จากคุณ : อิสวาสุ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:41:20 A:71.114.54.31 X: TicketID:146114

ความคิดเห็นที่ 32 เข้าใจจขกท.ครับ  เห็นด้วยกับคุณอิสวาสุ แค่หนังสือดีพอสมควรเล่มนึงก็ไม่ถึงกับเป็นคำภีร์วิเศษอะไร เราเองเป็นเจ้าของธุรกิจก็ด้วยความจำเป็น ไม่ได้ตั้งใจจะร่ำรวย ธุรกิจพอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวพร้อมทั้งผู้ร่วมงานได้ก็พอแล้ว ที่สำคัญคือต้องมีความสุขกับมัน มีเวลาเป็นตัวของตัวเองบ้าง มีเวลาให้ลูกให้ครอบครัวมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จขกท.มีครอบครัว มีงานที่ใจรัก ต่อไปมีลูกก็จะมีเวลาให้กับเขาเพียงพอ มีความสุขตามอัตภาพของเราดีกว่าครับ อย่าไปรวยแข่งกับใครเขาเลย ขอให้มีความสุขครับ... จากคุณ : Uncle Tee เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:38:11

ความคิดเห็นที่ 33 คือ ถ้าไม่ใช่อาชีพที่เป็น specialist ที่ไทยก็โดนให้ทำงานหลายอย่างค่ะ โดยเฉพาะไอ้งานที่ไม่ถนัด ไม่เคยเรียนมาเอาซะเลย แต่ก็ต้องทำค่ะ บางคนทำได้ดีกว่าที่ตนเองคิดซะด้วย จริงๆอยากให้คุณ Sonnenschein พยายามลองทำดูค่ะ ซึ่งก็ถ้าจะทำเป็นฟรีแลนซ์ก็โอเคค่ะ เพราะจะได้ไม่เคร่งเครียดมากนัก และมีเวลาหาความรู้ศึกษางานหรือเรื่องอื่นๆเพิ่มเติมได้ แต่ไม่อยากให้ปฏิเสธไปเลยค่ะ เพราะว่าเราอาจจะได้รับอะไรๆใหม่ๆที่ดีก็ได้ค่ะ จากคุณ : ~*Angellique*~ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:55:34

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาอ่านอีกที ขอบคุณทุกความเห็นมากค่ะ  เราคงรับงานของพี่เค้าในส่วนการแปลหรือเป็นล่ามค่ะ  เพราะไม่ถนัดด้านการขายจริง ๆ  บุคลิกไม่ให้ค่ะ  คุยไม่เก่งและไม่ค่อยยิ้มแย้มกับคนแปลกหน้า  เราว่าถ้าจะขายให้ดี ๆ ต้องรักงานขายด้วย  เราไม่อยากตื่นไปทำงานแล้วมานั่งกังวลว่าวันนี้ต้องโทร.ไปโฆษณาสินค้าที่บริษัทไหนบ้าง และทางบริษัทนั้น ๆ จะตอบมาว่าอย่างไร  เครียดค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 15:51:51 จากคุณ : Sonnenschein เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 15:23:06