ความคิดเห็นที่ 1 ขอโทษนะคะ แก้ไขเยอะหน่อย ย่อหน้าไม่สวย..อ่านยาก ^^ ช่วงนี้ชีวิตตกอับ จิตทรุด เลอะเทอะไปหมด...เฮ้อออออ จากคุณ : LivingDolls เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:11:53

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆ ท้อได้แต่อย่าถอย จากคุณ : @_s.Oliver_@ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:31:46

ความคิดเห็นที่ 3 นี่แหละค่ะ  "รสชาติของชีวิต"  ถ้าน้องไม่มาอยู่ที่นั่น น้องก็จะไม่รู้ว่าอีกสังคมหนึ่งมันเป็นยังไง  ................. อย่าคิดมากค่ะ เพียงแค่น้องปรับตัว และ ให้กำลังใจตัวเองให้มาก ๆ  น้องจะขอบคุณพวกคนเหล่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว .......... จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:41:45

ความคิดเห็นที่ 4 ของเราต่างจากคุณ จขกท นิดนึง เรามาอยู่ในที่ๆแทบไม่เจอคนไทยเลยค่ะ ไม่ได้ใช้ภาษาไทยเลยจนวันนึงจะอีเมลหาเพื่อนแต่สะกดคำว่า สวัสดี ไม่ถูก สับสนว่าตัวไหนคือ ทอนางมนโท ระหว่าง ฆ  ฑ และ ฒ เรามาเรียนค่ะ ร.ร.เรา อยากได้ A ต้องทำให้ได้ 97 จาก 100 ใครได้ C สามตัวเตรียมไทร์ มีสอบทุกวัน ทุกวิชา มีการบ้าน report ทุกวัน เคยต้องอ่านหนังสือเฉลี่ยแล้วเดือนละประมาณเกือบๆ 1,000 หน้า ไม่อ่านหนังสือมาก่อนอย่าหวังจะเรียนรู้เรื่อง เรียน 8:00 am บ้านเรากะร.ร.ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ ทั้งขึ้น-ลงบันไดไม่รู้กี่สิบขั้น พอถึงร.ร.ก็หอบใจแทบขาด(ช่วงแรกๆ) ใครเข้าห้องเรียนหลังอาจารย์ถือว่าขาดเรียนไปเลย(แม้จะแค่หนึ่งนาที) ขาดสามครั้งหมดสิทธิ์สอบ เบียดกะคนอื่นๆอยู่ในรถไฟฟ้าเป็นปลากระป๋องทุกๆวัน จมูกติดอยู่กลางหลังคนอื่น ไม่มีช่องว่างๆเลยแม้แต่น้อยจนบางทีเหมือนจะหายใจแทบไม่ออก และส่วนใหญ่ยืนตลอดสาย ไปกลับรวม 3 ชม. กลับมาเมืองไทยนี่เดินเก่ง วิ่งเก่ง คล่องแคล่วว่องไว สุขภาพแข็งแรงกว่าเดิมเยอะเลย แต่นั่นทำให้เราใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญและอดทนขึ้นมากค่ะ จะอยู่ต่อหรือเก็บกระเป๋ากลับบ้านอยู่ที่การตัดสินใจของเราค่ะ ไม่มีถูกหรือผิด เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : My neighbor Totoro เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:52:45

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องแย่ๆตอนมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองคือเรื่องกินครับ อยู่เมืองไทยเวลาสั่งอาหารปรกติเวลาทานอาหารผมไม่อ่านชื่ออาหารครับใช้ดูรูปแล้วชี้อันไหนน่ากิน แต่มาต่างประเทศเมนูไม่มีรูป ชื่ออาหารก็แบบว่ารู้ว่ามีอะไรอยู่ในอาหารบ้างแล้วเค้าเอามันไปทำอะไร ผัด ย่าง ต้ม นึ่ง ทอด ปัญหาคือกว่าจะเจอที่อยากกินเนี่ยต้องสั่งกันหลายรอบครับ ลองผิดลองถูก ลองแล้วลองอีก ปันนี้ปัญหาใหญ่สุดสำหรับผม จากคุณ : inven เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:55:34

ความคิดเห็นที่ 6 นี่แหละ สิงที่ทุกคนใฝ่ฝันอยากมาก เปรียบเสมือน "คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า"  เป็นเหมือนกันทุกอย่าง อยู่เมืองไทยไม่ต้องทำอะไรเลย ลูกก็มีพี่เลี้ยง ลงบ้านขึ้นรถ หรือ มอเตอร์ไซด์ขับออกไปเลย กะอีแค่ เดินไปไม่กี่ห้องยังต้องคว้ามอเตอร์เซด์กัน   มาอยู่เมืองนอก จะไปไหนที เดินค่ะเดินไปขึ้นรถเมลล์ ไม่มีมอเตอร์ไซด์วินอย่างเมืองไทย เพื่อนคนไทยบางคนเดินทีโน่นภูเขาเป็นลูก ๆ เพื่อมาให้ทันเวลารถเมลล์ แต่ก็ต้องอดทนและอดกลั้นกันไป  แต่อยู่ไป ก็จะชิน เวลาไปเมืองไทยเดินเก่งขึ้น อยู่เมืองไทยไม่เคยทำงาน อยู่เมืองนอก วิ่งหางานกัน มีไรก็ทำ ๆ กันไป  ของตุ้มปฏิธานไว้เลยว่า เราต้องทำให้ได้ เหมือนคนอื่น  "มือทำ หูฟัง ขวาทำ ซ้ายเช็ด ปากปิด" ไม่ยุ่งกับใคร พูดคุยกันธรรมดา เรื่อง กลอสซิปแตก ทั้งหลายไม่เอา ถ้าพูดคุยแบบตลก เฮฮาโอเค พยายามอดทน อดกลั้นไว้ก่อนนะคะ ทุกที่ทุกหนแห่งก็มีอะไร ๆ ที่แตกต่างกันไป เป็นบทเรียนสอนเราไงคะ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : Kun Toom เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:02:25

ความคิดเห็นที่ 7 โอ๊ยย เรายังเป็นเลย มีผู้หญิงคนนึง พยายามจะทำให้แฟนกะเราทะเลาะกันตลอดเวลา แล้วผู้หญิงคนนั้นแหละ ... เป็นรูมเมทเรา ที่ต้อง(ทน)อยู่ด้วยกันในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ต้อง(ทน)นอนเหม็นขี้หน้ากันทุกวัน แต่ทำไงได้ล่ะคะ  มันคือชีวิตจริง ก็คอยปลอบใจตัวเองว่า นี่มันก็แค่สังคมเล็กๆ ที่อีกแป๊ปนึง เราก็ต้องออกไปเจอสังคมใหม่ๆ คนพวกเนี้ย... อยู่กับเราได้ไม่นานหรอก หรือคุณคิดจะอยู่อเมริกาตลอดชีวิตเลยล่ะคะ ? เป็นไปไม่ได้ใช่มั๊ย ? เราเชื่อว่า ซักวันคุณต้องกลับไทย อีกไม่นาน คนพวกนั้น ก็จะกลายเป็นแค่อดีตที่ไม่มีค่าอะไรพอจะให้คุณจดจำ การนินทา  มันมีทุกสังคมแหละค่ะ เค้านินทาคุณได้  เด๋วก็มีคนอื่นนินทาเค้าต่อแหละ มันเป็นวัฎจักร เอาน่า สู้ๆ .... ชีวิตยังมีไรที่ต้องทนอีกเยอะ เราก็อยู่ของเราไป รู้ว่าพูดง่าย แต่เจอแบบนี้ทุกวันก็มีเซ็งเหมือนกัน ทำไงได้ล่ะคะ นอกจากอดทน เพราะคุณได้เลือกทางเดินของคุณแล้ว อย่าให้คนพวกนี้ มาทำให้อนาคตและความฝันของคุณสะดุดเลยค่ะ เพราะมันไม่มีค่าพอ ปล. เข้าใจคุณ จขกท มากนะ เราอยู่ต่างประเทศ (จีน) มา 7 ปีแล้ว  เจอมาทุกรูปแบบ มีคนไม่ชอบเรา  นินทาเราเยอะแยะ ช่วงที่โดนแรกๆร้องไห้เลยแหละ ทนไม่ไหว กดดัน อะไรวะมายุ่งไรกะชีวิตกรูนักหนาอิพวกนี้ แต่มีรุ่นพี่คนนึงมาปลอบใจ บอกว่าเค้าโดนนินทากันทุกคนแหละ (เพียงแต่รู้หรือไม่รู้เท่านั้น) ก็ไม่เห็นต้องไปสนใจ เพราะพวกนั้นไม่ได้ให้เงินเรา  ไม่ได้หาข้าวให้เรากิน คนที่เราควรจะแคร์ที่สุดคือพ่อ แม่ และตัวเราเองต่างหาก ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ .. ไม่แคร์แล้ว พวกปากหอยปากปู ถ้าคิดว่่าสิ่งที่เราทำัมันไม่ผิด และไม่ได้ไปหนักหัวใครก็เชิญทำตามสบาย เอาใจช่วยนะคะ ปล.2 ร๊ากกกกก ประเทศไทย แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 17:08:28 จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:05:41

ความคิดเห็นที่ 8 โห อ่านแล้วรู้สึกมีเพื่อนเลยค่ะ เราเพิ่งมาอยู่เมืองนอกคนเดียวได้ไม่นาน เลยยังไม่เจอเรื่องแย่ๆ แต่เรื่องแย่ๆที่คิดว่ามีคือกับตัวเองค่ะ... ไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนขี้เหงา ถึงขั้นซึมเศร้าตั้งแต่เมือ่ไหร่ ทั้งๆที่ปกติเป็นคนร่าเริงมาก แต่ตอนนี้ เวลาไม่สบายหรือวันไหนอากาศครึ้มๆน้ำตามันไหลออกมาเอง...คิดถึงบ้านใจจะขาด คิดถึงแม่ พ่อ ครอบครัว คุณแฟน หมาแมว ...ภาพที่เคยใช้ชีวิตเมืองไทยแบบมีความสุข(โดยเฉพาะเรื่องกิน..)มันเริ่มทยอยเข้ามาในความทรงจำเป็นฉากๆเลยค่ะ...ทั้งๆที่รอบตัวก็มีเพื่อนมากมายนะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นคนต่างชาติ ไม่ค่อยมีเพื่อนคนไทยที่สนิทเท่าไหร่... ไม่รู้จะทำตัวเองยังไง ...ต้องอยู่ที่นี่อีกนานด้วยดิ...แต่คงไม่มีวิธีไหนใช้ได้มากกว่า "การอดทนให้มากขึ้น" ...เพราะเราเลือกมาเองนี่คะ จะโทษใครเนอะ T___T ใครเป็นเหมือนกันมั่ง..เวลามองขึ้นไปบนฟ้าเห็นเครื่องบินบินผ่าน...ใจอยากจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนเครื่องลำนั้น รอเวลาเครื่องลง มีครอบครัวมารับ...เฮ้อ เข้าขั้นประสาทแล้วเรา...T___T จากคุณ : ^^arpanda^^ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 18:29:05

ความคิดเห็นที่ 9 เราก็มีปัญหาเรื่องเพื่อนค่ะ มาเรียนที่จีน กับเพื่อนที่ไม่สนิท ผลคือเค้าเห็นแก่ตัว ไม่ปรับตัวเลยและอีกหลายๆเรื่อง เราต้องมาทนอยู่ด้วยกัน นอนเห็นหน้ากันทุกวัน พูดอะไรก็ไม่ได้ เพราะต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน นี่คงเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดตั้งแต่เรามาเรียนที่จีนค่ะ ขนาดเพิ่งผ่านมาเดือนกว่า เฮ้ออ...เหลืออีกตั้งนานที่ต้องทน เป็นกำลังใจให้กับเพื่อนๆในต่างแดนที่เจอเรื่องแย่ๆนะคะ แถมที่ที่มาเรียนก็ไม่มีคนไทย มีกันแค่สองคน เราได้แต่ทำใจ ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน จากคุณ : ทะเลยามค่ำคืน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 18:42:11

ความคิดเห็นที่ 10 เราย้ายตามสามีมาอยู่เมืองนอก ประเทศที่ไม่เจริญ ตอนนี้เราอยู่มาได้ 1 เดือนนิดๆแระ. ร้องไห้หนักมาแล้ว 2 ครั้ง เพราะคิดถึงเมืองไทย..ที่นี่ไม่มีความสะดวกสบายอะไรทั้งสิ้น.. จะกินอะไรก็ต้องทำกินเอง..ทั้งๆแต่ก่อน ทำงานบริษัทใหญ่โต คอนโด อยู่ในตัวเมือง จะกินอะไรก็สะดวก..อยู่ทีนี่ออกไปไหนก็รู้สึกหดหู่ เพราะเป็นประเทศที่คนจนเยอะมาก..แล้วพอไม่ได้ออกไปข้างนอกก็เบื่ออีก...วันๆก็ กิน นอน เล่นเนต ตอนแรกก็คิดชีวิตก็สบายไม่ต้องไปทำงาน แต่ตอนนี้เริ่มเบื่อมากมาย..แต่ต้องอดทน เพราะเราเป็นคนเลือกที่จะมาเอง..ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่อยุ่ไกลบ้านแล้วรู้สึกท้อแท้  สู้ๆค่ะ จากคุณ : จิ้มลิ้ม เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 18:43:52

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะครับ จากคุณ : DurRezT เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:14:25

ความคิดเห็นที่ 12 ที่แย่มากๆ  และรู้สึกเซ็งจิตเป็นอย่างยิ่งคือ ตอนที่อยู่สเปน แล้วโดนยัยเจ๊เตี้ยห้องข้างล่าง มันขึ้นมาด่า  แล้วยังเอาเราไปด่าให้เพื่อนบ้านคนอื่นๆ ฟังด้วยว่า.... "เราใส่รองเท้าส้นสูงเดินในบ้าน รวมถึงเคลื่อนย้ายเฟอร์นิเจอร์ในบ้านทั้งวัน ทำให้โคมไฟเพดานบ้านมันแกว่ง" มันจะเป็นไปได้หรือค่ะคุณๆ  เราไม่ใช่เฮอร์คิวลิสนะ  จะเอาเรี่ยวเอาแรงแบบนั้นมาจากไหน ที่สำคัญมันเจาะจงด่าว่าเป็น "เรา" เท่านั้นที่ทำ  มันขึ้นมาด่าแบบนี้ที่หน้าห้องหลายครั้งมากๆ มากดออดถี่ๆ  พอเปิดประตูออกไปมันก็ใส่มาเป็นชุด  คนที่บ้านก็ขอโทษๆๆ มันไป ขานั้นเถียงใครไม่ทัน วันหนึ่ง...เราเดินกลับมาจากไปซื้อกับข้าว  เจอมันกำลังนินทาเราให้คุณป้าห้องชั้นหนึ่งฟังเลย ซึ่ง...คุณป้าก็พูดว่า เป็นไปไม่ได้หรอก จังหวะเรามาพอดีเลยเรียกเราไปคุย คงกะจะช่วยเคลียร์ เพราะคุณป้าสนิทกับเรา มันบอกมันจะแจ้งตำรวจ  เราเลยบอกว่า  "แจ้งเลย โทรเดี๋ยวนี้เลยนะ" มันอึ้ง  เพราะมันคิดว่าเราไม่มีวีซ่าเลยเอาตำรวจมาขู่   มันก็บอก  "จะกลับขึ้นห้องไปโทรแล้ว" เราก็  "เอ่อ  โทรเลย เดี๋ยวรอที่ห้อง"  สรุปก็รอไปทั้งวันกว่าตำรวจจะมาค่ำโน้น สงสัยมันคงไม่ได้โทรทันที  คงชั่งใจตัดสินใจอยู่ทั้งวันมั๊ง ว่าจะโทรดีไหม หุหุ พอตำรวจมาก็คุยๆๆๆ เล่าๆ ไป  หน้อย  ยัยเจ๊เตี้ยมันบอก  "เมื่อวานเราย้ายเฟอร์นิเจอร์ทั้งวัน" บ้าไปแล้ว  จำได้แม่นๆ  เมื่อวานของมันอ่ะ คือ วันเสาร์  ซึ่งทุกวันเสาร์เราจะไปกินข้าวกลางวันบ้านปะป๊า ไปกันแต่เช้า  กว่าจะกลับก็ค่ำๆ โน้น   ใครจะมาย้ายเฟอร์นิเจอร์ทั้งวันได้ สรุป  ก็เ่ล่าให้ตำรวจฟังไปตามความเป็นจริงๆ  ตำรวจก็รับฟังแหละ เซ็งอ่ะ  เกลียดไปเลย  เราคิดว่า ยัยเจ๊เตี้ยเนี่ย  มันเหยียดผิว มันไม่ชอบคนต่างชาติ เพราะตึกที่เราอยู่  มีเราคนเดียวที่เป็นคนต่างชาติ นอกนั้นเป็นสแปนิชหมด กับห้องอื่นๆ เราไม่มีปัญหาอะไร พูดคุยสนุกสนาน  มีแต่ครอบครัวยัยเจ๊เตี้ยนี่แหละ ที่ไม่เคยลงมาประชุมประจำเดือน  ไม่เคยช่วยเหลืออะไรเพื่อนบ้าน มนุษยสัมพันธ์แย่ สุดท้ายเราย้ายออก ประกาศขายห้อง  ย้ายไปอยู่บ้านอีกเมือง แต่...ไม่ใช่เพราะหนียัยเจ๊นะ  เพราะคนที่บ้านเขาได้งานที่อีกเมืองอ่ะค่ะ ***เล่าไปด้วยความแค้นเคือง  ชิช๊ะ** ** เพิ่มเติมข้อความนิดหน่อยค่ะ  เพราะดูมันห้วนๆ ไป แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 19:22:56 จากคุณ : soulfighter เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:17:21

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : jeejeeberry เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:32:05

ความคิดเห็นที่ 14 ขอให้เจ้าของกระทู้คิดว่า มันคือหนึ่งในบททดสอบชีวิตนะคะ. ขนาดคนจะบวช คนจะแต่งงาน ยังมีมารตามผจญ ขัดขวางไม่ให้สำเร็จ เพราะฉะนั้น ชีวิตคนธรรมดาเยี่ยงเรา ก็เป็นเช่นนี้แหละค่ะ มักจะต้องเจอบททดสอบเสมอ ความสุข ความสบาย มันไม่ได้มาง่ายๆหรอกค่ะ แต่ถ้าผ่านไปได้นะคุณเอ๊ย... มันช่างสุขสุดๆ สู้ สู้..นะ และเป็นกำลังใจให้เพื่อนต่างแดนทุกคนด้วย จากคุณ : missusnow เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:36:12

ความคิดเห็นที่ 15 เคยเเย่อยู่ครั้งนึง ตอนสอบตกไปสองครั้ง เเล้วที่เยอรมันสามารถสอบวิชานึงได้มากสุดสามครั้ง ถ้าตกครั้งที่สามก็จะโดนไล่ออก เเล้วห้ามเรียนคณะเดิมอีก ตอนนั้นชีวิตเหมือนเเขวนอยู่บนเส้นด้าย ทั้งเทอมก็เลยลงสอบวิชาเดียว เตรียมให้พร้อมที่สุด เเล้วก็ผ่านมันมาได้ เเล้วอีกไม่กี่วันก็กำลังจะเเย่อีกรอบ เพราะเรียนจบเเล้ว เเละกำลังจะกลับเมืองไทยถาวร เเต่เเฟนเราอยู่ที่เยอรมัน คงได้ร้องไห้น้ำตาท่วมสนามบินเเน่ๆ เเต่ก็คิดว่า คงไม่มีใครเศร้าไปได้ตลอดชีวิต เดี๋ยวต่อไปคงชินไปเองกับรักทางไกล ถ้ารักกันจริง ก็ต้องอดทนรอกันได้ จากคุณ : gEiL giRL เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:37:22

ความคิดเห็นที่ 16 ในความคิดของดิฉัน เมืองนอกไม่ใช่สวรรค์ ไม่ใช่ทางออกของทุกอย่าง คุณไม่ผิดที่คิดฝันอยากมาใช้ชีวิตเมืองนอก เพราะคุณไม่เคยมา ทุกๆที่มีปัญหาของมันเอง อยู่ที่เรายอมรับและอยู่ร่วมกับมันได้หรือเปล่า ปัญหาที่คุณว่าดิฉันก็ไม่เคยเจอ แต่อย่างที่เค้าบอกว่าคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก เป็นดิฉันคงต้องบอกลา ขอไปอยู่ที่ที่สบายใจดีกว่า อยู่ในที่เหมาะสมกับตัวเอง ดิฉันเลือกมาอยู่เมืองนอกเพราะว่าชอบเที่ยว ที่นี่อิสระจะไปที่ไหนก็ง่ายมาก แต่ไม่คิดจะไปอยู่เมืองใหญ่เพราะไม่ชอบที่คนพลุกพล่าน ที่ที่ฉันอยู่เป็นเมืองเล็กๆ ผู้คนใจดี คนไทยก็ไม่เยอะแต่พอมีให้สังสรรค์ ชีวิตก็สุขตามอัตภาพ ขอให้คุณพบเจอที่ๆเหมาะกับคุณด้วยก็แล้วกันค่ะ จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:48:33

ความคิดเห็นที่ 17 โดนแบนโดยกลุ่มคนไทยในม. เพราะคนเพียงไม่กี่คนที่ไม่ชอบขี้หน้า เลยหาพวกมากลากไป กอรปกับไม่ได้เข้ากลุ่มสังคมกะใคร โดนเอาไปด่า และนินทาเสมอ โดนพวกแต่งเรื่อง ใส่ความ โดนกั๊กงาน และใส่ไฟให้เจ้านายเข้าใจผิด โดนกดขี่จากเจ้าของร้านอาหารไทยที่ทำอยู่ โดนเจ้าของร้านและลูกชายร่วมหัวกันโกงเงินทิปและค่าแรง โดนคนไทยบางคนหลอกใช้ เอาเปรียบ โดนคบเพื่อผลประโยชน์อย่างเดียว ฯลฯ ผ่านมาแล้วผ่านไป จำไว้เป็นบทเรียน ใครทำอะไรไว้ ทำเราได้เพียงแค่ครั้งเดียว ที่ผ่านไปแล้ว เราก็ไม่ได้สนใจ เอามาแค้นเคืองอะไร แค่จำเอาไว้ จำหน้าและการกระทำของคนพวกนั้นเอาไว้ และขอเลือกที่จะอยู่ห่าง ๆ ภาวนาว่าอย่าให้ได้เจอะเจอกับคนพวกนี้อีก การศึกษาไม่ได้ทำให้คนมีมันสมองมากขึ้น การศึกษาไม่ได้ทำให้จิตใจคนสูงขึ้นเช่นกัน แต่ข้อดีที่ไม่อยู่ร่วมกับคนพวกนั้นคือ มีความเป็นตัวของตัวเองสูงและมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เราเลือกได้ว่า จะอยู่กับคนเสื่อม ๆ พวกนั้น หรือจะอยู่กับตัวเองเพียงคนเดียว ได้เรียนรู้ รู้จักตัวเองได้มากขึ้น ดีกว่าไปนั่งแคร์ว่า ใครจะมาตัดสินเรายังไง เรารู้จักตัวเองดีกว่าใคร ๆ ไม่ยอมรับคำตัดสินของใคร เพราะคนพวกนั้นไม่ได้รู้จักเราจริง ๆ สักกะหน่อย จริงมั้ย จากคุณ : amily (~amily~) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:29:27

ความคิดเห็นที่ 18 สิ่งที่เปลี่ยนแปลงหลังจากมาใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ คือ โดนคนไทยด้วยกันเองดูถูกเพราะมีปั๋วฝรั่ง *_* ทั้งที่แต่ก่อนตอนอยู่เมืองไทยไม่เคยเจอแบบนี้ แต่เราไม่เคยเก็บมาใส่ใจ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ใช้ชีวิตตามปกติของเรา ส่วนชีวิตเมืองนอกเหรอ ก็ค่อนข้างมีความสุขและพอใจกับปัจจุบันนะคะ ทั้งๆที่รอบตัวเราส่วนใหญ่มีแต่คนไทยด้วยกันเองทะเลาะกัน แต่เรากับเพื่อนสนิทไม่เคยทะเลาะกันเลย (เคยไม่เข้าใจกัน แต่เราก็คุยกันด้วยเหตุผล) ในสายตาคนอื่น คือเราสองคนเป็นผู้ดีไปเลย ;) ไม่เคยมีเรื่องกับใคร เพราะเราไม่ยุ่งกับใคร555 ล่าสุดได้่ข่าวว่ามีคนอิจฉาเราสองคนที่เรารักกัน เรากับเพื่อนเลยกรี๊ดดดดดกันลั่นลุ่งเพราะดีใจที่มีคนชม555 จากคุณ : Brunnett เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 02:12:07

ความคิดเห็นที่ 19   เราเองก็โดนนินทาเหมือนกัน มาเรียนแล้วก็ทำงานที่ประเทศอังกฤษ ที่ทำงานนะตอนแรกเราคิดว่าสนิทกานมีไรคุยกันได้ แต่กลายเป็นว่าเค้าไปพูดกับคนอื่นว่าแล้วก็ลงท้ายด้วยคำว่าไม่รู้ว่ามันจะเอามาพูดทำไม แล้วพอมามีแฟนที่นี่ก็หาว่ามาเพื่อหาผู้ชายไม่ใช่เพื่อมาเรียน(แอบคิดในใจว่าคุณเปงเงาตามตัวฉันหรอถึงรู้ว่าวัน ๆ ฉันหาแต่ผู้ชายไม่ยอมไปเรียนเนี่ย รู้ดีกว่าฉันอีกนะเนี่ย ไรงี้) เห็นเดินอยู่กับใครก็เหมาเอาว่าเพื่อนที่เดินด้วยเป็นแฟนเรา(ประสาท) แต่ตอนนี้มีไรเราก็ไม่พูดกับใครทั้งนั้นถือว่าเรื่องของใครของมันดีกว่า ใครมาพูดเรื่องของเค้าเราก็จะทำหูทวนลมไปไม่สนใจ ใครด่าเราก็นึกว่าเค้ารักละกัน(คงมีคนรักมากมาย)ถึงมาด่าเรา ง่ายดี คนพวกนี้สนใจแต่เรื่องนินทาชาวบ้านก็ปล่อยเค้าโรคจิตต่อไป จากคุณ : pupu_naruk เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 03:18:34

ความคิดเห็นที่ 20 แอบเซ็งเหมือนกันค่ะ เพราะคิดถึงครอบครัวกับเพื่อนมาก คิดถึงชีวิตที่เมืองไทย เรานี่เป็นประเภทแบบอยู่บ้านตลอด ที่บ้านมองว่าเราเด็กๆ ความคิดไม่ค่อยโต เลยพอจะทำอะไรทีก้มีคนมาบอก ยังงั้นสิ ยังงี้สิ อย่าทำนั่นนะ นี่นะ อันนี้ดี อันนั้นไม่ดี บางทีก้แอบรู้สึกว่า เอออยากจะใช้ชีวิตของตัวเองไห้เต็มร้อย พอแต่งงานมาอยู่เมืองนอก คิดว่าสุขแน่ๆ เพราะแฟนเราตามใจเราทุกอย่าง คราวนี้ล่ะ อยากจะทำอะไรก็ทำ ไปๆมาๆ มันไม่อย่างงั้น มันทำไห้เรานึกได้ว่า เออเข้าใจแล้วว่าทำไมตอนอยู่บ้าน แม่เรา พ่อเรา พี่เรา ทำไมเค้าคอยบอกคอยเตือนเราเสมอ เค้ารู้จักเรามากกว่าที่เรารู้จักตัวเอง เค้าดุแลเรามากมายขนาดไหน ทุกครั้งที่เราอยู่ที่นี่แล้วไม่สบาย เราร้องไห้คิดถึง แม่ กับพี่ทุกครั้ง เรียกได้ว่าถ้าตัวป่วยใจก็จะป่วยตามทันที มาอยู่นี่ไม่มีคนคอยเรียกไห้ลุกมากินข้าว (แฟนเราทำอะไรไม่เป็นสักอย่างพ่อ แม่เลี้ยงมาทำไห้หมด ) ไม่มีคนเรียกมากินยา โครตเหงาเลย คิดถึงบ้านนนนนนนนนน เวลากลับบ้านทีไรรู้สึกอบอุ่นดีค่ะ มีคนคอยถามว่า อยากกินไร จะเอาไรมั้ย ไปไหนมาไหนกับพี่เรา กับน้องทั้งวัน มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ครอบครัว คนเรานะพอไม่ห่างมาก็ไม่รู้ค่าของๆ สิ่งนั้น เราชอบคิดแบบนี้เสมอ แต่ยังไงเราได้เลือทางเดินแล้วยังไงก็ต้องเดินต่อ เป็นกำลังใจไห้กันค่ะ อย่างน้อยก็ขอไห้รู้ว่า ไม่ใช่ จขกท คนเดียวที่ต้องเจอกับความรุ้สึกแบบนี้ เราเองก็เป็นเหมือนกัน จากคุณ : Mudblood Lady No.7 @ Daigon เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 04:10:34

ความคิดเห็นที่ 21 คนเราจิตตก จะมีวิธีแก้อย่างไร: ท่านสอนว่า "จิตตก ก็ยกจิต ต้องออกจากสภาพแวดล้อมแบบนั้น หาหนังสือธรรมอ่าน.." ไม่ได้จะดัดจริตเอาธรรมะมาอ้างอิงนะคะ แต่ตอนนี้กระทู้แนะนำที่ห้องเฉลิมไทย ตอนนี้กำลังอบอวลไปด้วยธรรมะจากท่่าน ว.วชิรเมธี http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8395273/A8395273.html ------------------------ เรื่องแย่ที่เจอตอนที่มาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็มีคะ ไปทำงานโรงงานโดนด่าลั่นโรงงานต่อหน้าเพื่อนร่วมงานเป็นสิบๆ จากที่เคยทำงานระดับหัวหน้า ต้องมาเจอพนักงานระดับซุปเปอร์ไวเซอร์ด่าลั่น หลังจากนั้นก็กลับมาบ้านก็ไม่ได้กลับไปทำงานอีก รับตัวเองในสภาพนั้นไม่ได้ หลังจากนั้น 2 อาทิตย์ก็รู้สึกผิดที่ตัวเองไม่กลับไปทำงาน คิดว่า ทนมาได้ตั้งเป็นเดือนๆ นี่ถ้าทนอีกแค่สักวันนึง สักอาทิตย์นึง หรืออีกสักเดือน คงไม่ต้องมาเป็นคนตกงานที่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้ เห็นสามีทำงานคนเดียว เวลาจะใช้เงินมันไม่มันส์เอาซะเลย แต่ก็ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวมันก็จะเป็นอีกเรื่องที่กำลังจะผ่านไป ไปยึดติดนานๆไม่ดีคะ ... ไม่ดี.... จากคุณ : คำสารภาพครั้งล่าสุด เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 05:23:37

ความคิดเห็นที่ 22 There were some problems that bother me but I tried to deal with it and forget about it. There're always problems no matter where you are. Face it and learn from it. จากคุณ : SFO-CNX เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 07:01:36

ความคิดเห็นที่ 23 อุปสรรค ปัญหา และประสบการณ์ เป็นครูที่ดีที่สอนให้เราเข้มแข็งขึ้นนะคะ หากคุณผ่านตรงนี้ไปได้  เมื่อคุณต้องเจอกับปัญหาอื่นๆในอนาคต มันจะกลายเป็นเรื่องเล็กสำหรับคุณไปเลย เป็นกำลังใจให้จขกท.ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ  เข้มแข็งด้วยตัวคุณเอง แล้วสักวันคุณจะรู้ว่า คุณตัดสินใจไม่ผิดค่ะ ที่มาใช้ชีวิตในต่างแดนเพียงลำพัง จากคุณ : knattikan เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 10:36:08

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู่ค่ะ จากคุณ : Quel เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 10:46:14

ความคิดเห็นที่ 25   จากคนเคยมีประสบการณ์คะ เคยไปเรียนอยู่ที่ Australia คะ เป็นเหมือนกันคะ อยู่กับเพื่อน ตอนหลังเค้าเอาแฟนมาอยู่ด้วย ทะเลาะกัน มันรู้สึกแย่มากเวลาเราไม่ชอบขี้หน้าใครแล้วต้องมาอยู่ร่วมกันคะ ตอนหลังก็เลยย้ายออกไปอยู่กับเพื่อนคนไทย ก็ Happy ดี ไม่ต้องต้องคิดมากคะ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน มันก็จะพวกชอบนินทราทั้งนั้นแหละ หนี้ไม่พ้นหรอก มีทุกสังคม มีทุกประเภท ทำใจ และไม่ต้องไปใส่ใจคะ เรามีเรื่องที่ต้องคิด ต้องทำ ต้องเก็บเกี่ยวในชีวิตอีกเยอะ อย่าเอาตัว เอาเวลา เราไปแลกกับพวกนี้เลยคะ ตอนนี้คุณอยู่อาจจะเหงาเป็นธรรมดาคะ มันไม่เหมือนบ้านเรา แต่เมื่อคุณกลับมาเมมืองไทย คุณจะรู้ว่ามันเป็นเวลาที่ไม่ควรเหงาไม่ควรเศร้า เพราะมันไม่ได้อยู่กับคุณตลอดชีวิต ควรจะคิดในทาง Positive ที่คุณจะกรอบโกยสิ่งดีในช่วงชีวิตที่นั้น เพื่อให้คุ้มค่าคะ มันทำให้เราเข้มแข็ง และอดทน เรียนรู้คน เรียนรู้สิ่งใหม่คะ และมันจะมีค่าเมื่อคุณผ่านมันมาได้ด้วยดี และเป็นประสบการณ์ที่คุณจะไม่ลืมมันคะ ตอนนั้นฉันก็ถามตัวเองคะ ว่ามาทำอะไรที่นี้ มันคุ้มค่ามั้ย ทำมัยฉันต้องมาลำบากขนาดนี้ ซี่งตอนนี้ก็ได้คำตอบคะ ว่าเป็นช่วงเวลาที่อิสระ ได้เรียนรู้ ได้ฝึกฝน แล้วก็ได้อะไรหลายอย่างคะ อยากจะย้อนกลับไปทำอะไรอีกมากมายตอนที่อยู่ที่โน้น ก็ไม่สามารถแล้วคะ เฉพาะเลิกเศร้า เลิกคิดถึงบ้าน ยังงัยวันยังค่ำคุณก็ต้องกลับมาอยู่แล้ว ส่วนเรื่องเพื่อน ตัวเราสำคัญที่สุดคะ ม่ายช่ายไม่ให้ทำจริงใจกลับใครนะคะ แต่ตัวเราคือคนที่เราจะพึ่งได้ดีที่สุดคะ จากคุณ : makampomka เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 11:00:23

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณมากกกกค่ะ ทุกๆความเห็น..อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ^^ จากคุณ : LivingDolls เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 11:25:47

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาอ่านถึงได้รู้ว่ามีเพื่อนร่วมอุดมการณ์อีกเยอะเลยยยย ตอนนี้เราก็อยู่ในช่วงปรับตัว แรกๆๆก็เครียดนะ คิดถึงบ้านมากๆๆ ประกอบกับไม่ค่อยมีเพื่อนที่นี่ด้วย แม้คนไทยจะเยอะแต่ก็ไม่ได้รู้สึก อุ่นใจเลยอ่ะ เหมือนคบกันแบบเฟคๆๆ มากกว่าเลยไม่อยากไปสนิทมาก ตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวคือ รีบเรียน รีบจบ จะได้กลับบ้านไวไว เป็นกำลังใจให้สาวๆๆไกลบ้านทุกคนเหมือนกันค่ะ จากคุณ : tRechin เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:12:21

ความคิดเห็นที่ 28 ขอลอกความคิดเห็นที่ 10 เลยค่ะ ชีวิตเหมือนกันเด๊ะ ตอนอยู่เมืองไทย อยากออกไปชอปก็ได้ ไปกินอะไรก็ได้ แต่ตอนนี้อยู่เมืองที่มีคนยากจนเยอะเหมือนกัน ออกไปไหนก็อาจป่วยได้ง่ายเพราะที่นี่สุขอนามัยไม่ค่อยดี ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าสบาย ไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงานเหมือนตอนอยู่ไทย อยู่มาสี่เดือนกว่าแล้วป่วยไปประมาณเกือบสองเดือน เพราะอากาศที่นี่ไม่สะอาด แล้วก็อาหารเป็นพิษ แต่เลือกที่จะติดตามสามีมาที่นี่เอง ต้องทนอีกประมาณเจ็ดเดือนกว่าสามีจะหมดวาระ จากคุณ : ชอบตื่นสาย (ชอบตื่นสาย) เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 13:04:38

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่รู้เหมือนกันว่ามีอะไรแย่ๆ...แต่รู้สึกว่ามีอารมณ์เศร้าได้ง่ายขึ้น บ่อยขี้น จากคุณ : แบม-เอช-วัน เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 13:20:55

ความคิดเห็นที่ 30 ที่อเมริกา...เขาวิจัยและสรุปออกมาว่า นักเรียนต่างชาติจะต้องเจอกับ 3 ช่วง  (งานวิจัยนี้เขาทำเพื่อนให้คนอเมริกันเข้าใจ ESL Students นะคะ...แต่ก็สามารถนำไปปรับใช้ได้กับทุกสถานการณ์) คือ... 1. Honeymoon - ช่วงนี้มาใหม่ๆ อะไรก็ดีไปหมด เพราะตื่นตาตื่นใจ จะนานแค่ไหนก็อยู่ที่แต่ละบุคคล ถ้ามีเพื่อนมากๆ ก็อาจจะทำให้ช่วงนี้  happy อยู่นาน แต่ถ้าโดดเดี่ยวช่วงนี้ก็จะสั้นมากๆ อาจจะสั้นขนาดแค่จากสนามบินถึงที่พักเท่านั้น 2. Depression - ช่วงนี้ทุกคนจะต้องประสบพบพานแน่นอน (ถ้าไม่หลอกตัวเอง) เพราะเป็นช่วงของการปรับตัวในทุกเรื่อง ไม่ว่าจะภาษา, อากาศ, อาหารการกิน, ผู้คน, ที่พัก, การเรียน, และอื่นๆ อีกมากมาย ที่สำคัญคือเรื่องภาษาในการสื่อสารในชีวิตประจำวัน บางคนเก็บตัวเงียบไม่พูดกับใครก็เพราะกลัวว่าจะพูดกับใครไม่รู้เรื่อง หรือฟังคนอื่นไม่เข้าใจก็เลยทำให้ปลีกวิเวกไปอยู่คนเดียว  ช่วงนี้จะนานมากๆ นานจนกว่าจะปรับตัวได้...การจะผ่านช่วงนี้ได้ก็ต้องเปิดใจที่จะปรับตัวและเรียนรู้ทุกสิ่งรอบๆ ตัว รวมถึงการรู้จักคบคนโดยว่าคนๆนั้นนิสัยเป็นอย่างไรและควรจะ open minded ให้มากๆ เพราะแต่ละคนก็มาจากพื้นฐานสังคมที่ต่างกัน 3. Acception - หากผ่าน 2 ช่วงนั้นได้แล้ว ก็สบาย...เพราะปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ได้แล้ว...แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า goal ของการมาเรียนนั้นคืออะไร...then, go for it!!! (พูดถึงกรณีมาเรียนจริงๆ นะคะ no hidden agenda) ลองมองย้อนกลับไปดูสิคะ...ว่าคุณผ่านทั้ง 3 ช่วงนี้กันมาหรือเปล่า? หรือว่าใครกำลังอยู่ช่วงไหน?   สำหรับ จขกท.(หรือคนอื่น) บางปัญหาที่คุณคิดว่า "แย่" อาจจะเทียบกับคนอื่นที่เขา "แย่กว่า" ไม่ได้เลย...เวลามีปัญหาเข้ามา ต้อง "ขบคิด" และแก้ไขปัญหานั้นๆ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกแบบไหน..."แก้ปัญหา" หรือ "ทนทุกข์อยู่กับปัญหา" นั้นๆ...บางครั้งที่เรียกว่าปัญหาอาจจะไม่ใช่ปัญหาเลยก็ได้... เวลาเศร้า...อย่าซ้ำเติมตัวเองให้เศร้ายิ่งขึ้น...ควรจะหาอะไรทำที่ทำให้จิตใจเบิกบาน...ฟังเพลงมันส์ๆ, เล่นกีฬา, ดูหนัง,...หา activities ที่มีประโยชน์ต่อจิตใจทำ...Don't hurt yourself more! จริงๆ แล้วไม่มีใครทำร้ายเราทางจิตใจได้หรอกนอกจาก "ความคิดของเรา" นั่นเอง...น่ากลัวที่สุด! เจอคนนินทาว่าร้าย...ถ้าได้ยินแล้วเก็บมาทุกข์ใจกับคำพูดนั้น ก็เท่ากับคุณยินดีรับ "ยาพิษ" ที่เขาหยิบยื่นให้...แต่ถ้าคุณไม่สนใจกับคำพูดนั้นๆ (เพราะไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเราเองว่าเรากำลังทำอะไรและเราเป็นคนอย่างไร) สิ่งเหล่านั้นก็จะย้อนไปหาคนพูดเอง...Just ignore it!!! สำหรับคนที่ชอบว่าร้ายคนอื่นก็เหมือนกัน...เคยอ่านเจอคำคมอันหนึ่งเขาบอกว่า "Bite your lips(or tongue), before you talk negative about others." หมายความว่า ลองกัดปากกัดลิ้นตัวเองก่อนที่จะว่าร้ายหรือพูดถึงคนอื่นในทางไม่ดี ถ้าคุณเจ็บก็ไม่ควรทำให้คนอื่นเจ็บนะ...แต่ถ้าอยากทำเพื่อความสะใจตัวเองก็ทำไปเถอะ...ถ้าชอบกัดลิ้นตัวเองอย่างนั้น!!! ข้อคิดเล็กๆ น้อยๆ นะคะ... Good luck in your life!!! จากคุณ : BlackmagicW เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 23:51:56

ความคิดเห็นที่ 31   ผมคงไม่มีอะไรจะแชร์กับจขกทนะ เพราะเรื่องที่เรียกว่าแย่ๆ นี้ไม่เจอมากนัก อาจจะเป็นเพราะคนไทยที่นี่มีน้อย (ไม่ใช่ประเทศพัฒนาแล้ว) เรื่องทะเลาะกันเองเลยไม่มาก มีบางเวลาที่ผมเบื่อๆกับงาน ก็จะไปชอปปิ้งหรือนั่งจิบกาแฟเย็นๆ ตามห้าง หรือไม่ก็ไปกินอะไรตามใจปาก อยากแนะนำว่าอาการจิตตกนี้ อย่าปล่อยไว้นานต้องระบายออกไปครับ ถ้าไม่มีคนไทยที่สามารถรับฟังกับคุณจขกท ก็คุยกับคนต่างชาติไปเถอะครับ ผมเองเวลามีเรื่องเดือดร้อนหรือไม่สบายใจก็ได้เพื่อนต่างชาตินี่แหละเป็นหลัก จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 00:52:41 A:82.178.149.118 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 32 ชอบความคิดเห็นที่ 30 มาก  ๆเพราะให้ความรู้มาก ๆ ถ้าถามว่าตัวเองอยู่ช่วงไหนก็ต้องบอกว่าผ่านมาจนถึงขั้นสามแล้ว ขอตอบแต่ละขั้นตอนก่อนน่ะค่ะที่อาจจะเกิดสำหรับคนไกลบ้านที่มาเพราะแต่งงานแบบดิฉัน     1. Honeymoon - ก็คงเป็นประมาณสองหรือสามวันเพราะสามีลาหยุดงาน พาไปนั้นไปนี่ พอสามีต้องไปทำงานวันที่สี่ก็หมดช่วงสนุกแบบนี้แล้ว 2. Depression - ช่วงนี้เกิดประมาณสองหรือสามปีที่มาอยู่อเมริกาเพราะต้องปรับตัว พยายามพูดให้ได้และฟังพวกอเมริกาให้เข้าใจ พยายามเรียนรู้วัฒนธรรมต่างๆ ของคนอเมริกัน สำหรับช่วงนี้ตัวเองใช้วิกฤตเป็นโอกาสคือไปเรียนค่ะ เพราะการไปเรียนทำให้เรานอกจากได้ความรู้ ยังได้เห็นความเป็นอยู่ของคนอเมริกันและต่างชาติอื่น ๆ พอจบมาก็อยากหางานทำ แต่หางานำไม่ได้เอาเลย ช่วงนั้นเครียดมาก ๆ แต่พยายามคิดว่าคนอื่นหางานมาเป็นปี ๆ ยังหางานได้ แล้วสำหรับตัวเองเพิ่งจบมา แล้วถ้ามีงานอะไรเข้ามาก็ไปทำก่อน ตอนนี้ถึงแม้ตัวเองจะได้งานทำที่เรียกว่าใช้แรงกาย แต่ก็มีความสุขเพราะคิดในแง่ดีว่าเราก็สามารถหาเงินมาด้วยน้ำพักน้ำแรง มิหนำซ้ำเรายังทำหน้าที่พวกนี้ได้ดีกว่าคนอเมริกันแท้ ๆ คิดอย่างนี้ที่ไรก็รู้สึกดี 3. Acception - ตอนนี้ยอมรับและปรับตัวกับความเป็นจริงแล้ว คิดว่าตัวเองโชคดีมาก  ๆที่ได้มาอยู่อเมริกาเป็นประเทศที่สองเพราะเราอยู่เมืองไทยมาจนค่อนชีวิตแล้ว แล้วอยู่อเมริกาก็ให้อะไรมากมายกว่าที่เราคิด ถ้าเราคิดในแง่ดี เช่นได้ภาษา ถ้าเรามีแรง มีความสามารถก็ทำงานไป ไม่มีการกีดกัน พยายามคิดแต่ในสิ่งดี ๆ เพื่อทำตัวเองให้มีความสุข สำหรับเรื่องของน้องพี่คิดว่าทุกคนก็ผ่านเรื่องแย่ ๆ มาไม่ว่าอยู่ในไทยหรือในต่างประเทศ น้องพยายามคิดในแง่ดีซิค่ะ น้องโชคดีกว่าคนอเมริกันหลายคนที่เค้าตกงาน น้องมีงานทำ ที่ไหนก็มีคนนินทาว่าร้าย สังคมอเมริกันก็เหมือนกัน พี่ทำงานเป็นสาวห้างฯ เจอเพื่อนหลายประเภทมาก บางคนเรียกว่าว่ากันต่อหน้าต่อตาให้เพื่อนคนอื่นฟัง หรือพูดจาข่มเรา แสดงความอิจฉาออกมาให้เห็นเลย เพื่อนอเมริกันบางคนก็ซ่อนความรู้สึกไว้ แต่พวกนี้ก็ร้าย สำหรับพี่นั้นเตรียมรับมือไว้เลย เพราะถ้าคิดจะอยู่อเมริกาจะให้ใครมารังแกไม่ได้ เพื่อนคนไหนพูดจาไม่ดี แสดงกิริยาไม่ดี พี่ก็ไม่พูดด้วยหรือบอกว่าถ้ายังแสดงกริยาไม่ดีกับพี่อีก พี่จะไปบอกผู้จัดการ ถ้าน้องคิดว่าเพื่อน ๆ ที่ทำงานทำให้น้องเครียด จิตตก ดีไหมค่ะพยายามหางานใหม่ หรือหาทางสู้รกับพวกเค้า เพราะถ้าน้องไม่ทำอะไรสักอย่างมันจะทำให้น้องเครียดแล้วอาจจะเป็นสาเหตุให้น้องมองโลกในแง่ร้าย ปวดหัว สุขภาพไม่ดี เขียนมาสักยาว อย่างว่าล่ะค่ะวันนี้พี่ไม่ได้ไปทำงานจึงมีเวลาว่างๆ เล่นเนทไปเรื่อย ๆ จากคุณ : สวยตลอดกาล เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 04:37:08

ความคิดเห็นที่ 33 อย่าท้อนะคะ พักได้ แต่อย่ายอมแพ้นะ เราต้องมาอยู่ในที่ญึ่ปุ่น แต่เราพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ อ่านไม่ออก เราต้องคลอดลูกที่นี่ เลี้ยงเองคนเดียว เลี้ยงเด็กไม่เป็น ไม่เคยมีน้อง เวลาลูกไม่สบายก็กลุ้มใจมาก เพราะเราไม่รู้อะไรเลย ต้องทำไง สามีทำงาน กลับดึก เครียดงาน ต่างคนต่างไม่มีเวลาให้กัน มีปัญหาก็ปรึกษาใครไม่ได้ ไม่อยากให้ใครๆต้องเป็นห่วง แต่เราก็ต้องผ่านไปให้ได้ เพราะเราเลือกเอง จริงๆแล้วปัญหาดูเหมือนใหญ่แต่ความจริงอาจจะเล็กนิดเดียว มันอยู่ที่เรามองค่ะ ผ่อนคลายนะคะ อย่าเครียด ลองเอาเดี่ยวไมโครมาดูซิเผือหาย เป็นวิธีคลายเครียดของเรา ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ จากคุณ : ซึเนโกะ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 07:14:21

ความคิดเห็นที่ 34 โดนนินทา...คนที่สนิทๆกันยังทำกันได้ โดนเกลียด...คนที่ไม่เคยไปทำอะไรให้ โดนแทงข้างหลัง...คนที่ไว้ใจมากซะด้วย เจอสงครามเย็นกับรูมเมท...ด้วยเรื่องพื้นฐานมากๆ สุดท้ายก็ต้องเป็นฝ่ายไปเอง ระแวง...กับที่อยู่เอามากๆ เพราะใครต่อใครก็บอกว่าย่านที่เราอยู่มันอันตรายเหลือทน อยู่เข้าไปได้ยังไง ไม่มีความปลอดภัยในชีวิตเลย เซ็ง...กับระบบโรงพยาบาลที่นี่ นิ้วโดนมีดบาดลึกมาก ไปห้องฉุกเฉินตอนสองทุ่ม ได้เย็บแผลเที่ยงคืนกว่า หมอปล่อยกลับบ้านตีหนึ่งครึ่ง ไม่ได้ให้มาแม้แต่ยาแก้ปวด เหนี่อย...กับการเรียนระดับ Professional อาจารย์ให้งานเหมือนเรียนวิชาของแกคนเดียวทั้งเทอม สรุป...ไหนจะการบ้านท่วมหัว กลัวคุณมืดแถวๆบ้านก็กลัว เจ็บนิ้วก็เจ็บทำอะไรไม่ถนัด แต่คงต้องทนต่อไป นี่แหละค่ะ ชีวิตในประเทศสุดเจริญ...อเมริกา ใครๆก็อยากมาอยากอยู่ หารู้ไม่ อยู่ไทยนี่แหละ สบายสุดแล้ว ยังไงก็บ้านเรา เขียนไปก็คิดถึงบ้านไป เฮ้อ >_< แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 07:27:52 จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 07:25:37

ความคิดเห็นที่ 35   ก่อนจากมา : เมืองไทย อะไรๆก็แย่ .. ตอนนี้ : ไม่มีที่ไหนในโลกน่าอยู่เท่าเมืองไทยอีกแล้ว .. ประเทศไทย ไชโย .. คิดถึงเพลงๆนึงที่เค้าร้องว่า .. "ถ้าหากไม่ปล่อยให้เรียนรู้ในวันนี้ แล้วจะมีวันที่เข้าใจมั้ย .. ชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่ ถ้าคำว่าแพ้..นั้นยังไม่เข้าใจ" .. จากคุณ : Mrs CheeSeCaKe เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 07:37:02

ความคิดเห็นที่ 36   คนขี้เหงามักเป็นคนที่ไม่มีงานอดิเรกทำ และไม่ชอบอ่านหนังสือ คุณเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า จากคุณ : ตาน เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 18:37:11 A:78.20.208.226 X: TicketID:019698

ความคิดเห็นที่ 37 เราอยู่เมื่องไทย ก้อมองเหมือนคนอื่น ๆ ที่มองว่าคนไทยที่อยู่ ต่างประเทศคงสบาย กว่าอยู่เมืองไทยแน่นอน แต่อ่าน ทู้นี้แล้วมันไม่ใช่เลย (มึทั้งสุข ทั้ง ทุกข์ ปน ๆ กันไป) เอาใจช่วยให้ จขกท และ ทุกๆ คนที่อยู่ต่างประเทศ ผ่านพ้นช่วงเวลาที่มีทุกข์ และ ขอให้พ้นทุกข์โดยเร็วนะคะ เมื่อเราผ่านความทุกข์ไปได้ เราจะพบว่าความสุขมีค่าแค่ไหน จากคุณ : ตำปูปลาร้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 18:56:43

ความคิดเห็นที่ 38 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะครับ ผมเองก็เพิ่งมาอยู่ต่างประเทศได้ไม่ถึงเดือน เรื่องแย่ ๆ ก็เลยยังไม่เจอสักเท่าไหร่ เพราะเป็นคนกินอะไรก็ได้ อยู่ยังไงก็ได้ ไม่ค่อยเจอปัญหา อ้อ..มีแย่สุดก็ตรง ฝนตก แถมไม่มีร่ม ก็เลยไปเรียนสาย.. แต่เตรียมตัวมาตั้งแต่ออกจากประเทศไทยแล้วครับ ว่ายังไงซะเราคงเจอเรื่องแย่ ๆ บ้าง อย่างเลี่ยงไม่ได้ เหมือนที่ คห. 30 บอกน่ะครับ ก็เลยเตรียมกำลังใจมาด้วย  เป็นสายรัดข้อมือ สีเหลือง ๆ ส้ม ๆ มีข้อความทำนองที่ว่า "เรารักพระเจ้าอยู่หัว.." อยู่ด้วย คิดว่าในอานาคตถ้าท้อ หรือเจอเรื่องแย่ แล้วมองสายรัดข้อมือที่เอามาด้วย คงช่วยได้เยอะครับ... จะได้มีกำลังใจ ที่จะเอาความรู้กลับไปพัฒนาประเทศชาติต่อไป 555 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 01:26:49 จากคุณ : ระเบิดธาตุทั้ง 7 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 01:16:47

ความคิดเห็นที่ 39   โดนคนไทยโกงเงินหลายหมื่นเหรียญค่ะ จากคุณ : nadear (nongkondee) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 07:03:46

ความคิดเห็นที่ 40   อยู่บ้านไม่เคยต้องทำอะไร มาอยู่เมืองนอกต้องคอยยิ้มเสริฟน้ำและขัดคราบอึ๊คนอื่นค่ะ จากคุณ : Military Lover เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 21:31:34

ความคิดเห็นที่ 41   เราก้อเจอเหมือนเจ้าของกระทู้เลย ยังไงมาอ่านได้ที่ blog เรานะ จากคุณ : Eva_MiKi เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 18:29:07