ความคิดเห็นที่ 1   ไอ้ตัวผมเองใช่ว่าจะเป็นเด็กเรียนดีแต่ไหนแต่ไร ตอนแรกๆช่วงม.๑ เกรดผมก็ไม่เลว ได้สามนิดๆ แต่ว่าวันเวลาผ่านไปแค่ปีเดียว ด้วยความห่วงเล่น เบื่อเรียน(ไม่เคยโดดเรียนนะ) เกรดผมตอนม.๒ก็เจริญฮวบๆ จากสามนิดๆ เป็นสองปลายๆ แล้วสุดท้ายก็เป็นสองต้นๆ ทางบ้านก็คงเห็นเทรนด์การเรียนที่ดิ่งลงๆ เรียกได้ว่าไม่ต้องลุ้นว่ามันจะขึ้นมาได้อีก เลยหาทางส่งผมไปเรียนที่อื่น เพียงหวังว่าอ้ายลิงนี่มันจะคิดได้ รู้จักรับผิดชอบเหมือนกับคนอื่นมั่ง และแล้ววันหนึ่ง พ่อผมก็ได้ไปเจอกับเพื่อนเก่าที่เป็นแขก คุยไปคุยมาก็มาจบที่เรื่องลูก เพื่อนพ่อเขาก็เล่าว่า เขาส่งลูกไปเรียนที่อินเดีย ที่โน่นเรียนหนักแถมเป็นภาษาอังกิด แล้วยังถูกกว่าส่งไปเรียนโรงเรียนอินเตอร์ หรือว่าที่อื่นเป็นไหนๆ ฮัดช่า! อย่างนี้ก็เข้าทางพ่อผมสิครับ ถูกและดี แทบจะไม่มีในโลก ใหนเลยจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้ ว่าแล้วท่านก็ปรึกษากับเมีย..เอ่อก็แม่ผมนั่นแหละ วางแผนเก็บเงินเพื่อส่งผมเรียน เสร็จแล้วก็มาบอกว่าอยากจะให้ผมไปอินเดีย ไปดูโรงเรียนก่อน ไม่ได้ให้ไปเรียนเลย ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องเรียน แต่ว่าต้องไปเรียนภาษาอังกิดเพิ่มเติมก่อน เผื่อติดใจจะได้เข้าเรียนเลย อุแหม่ตอนนั้นผมก็ซื่อนะ เค้าบอกอะไรเชื่อหมดได้เที่ยวฟรีอย่างนี้ไม่มีพลาด เอาวะ ไปเรียนภาษาอังกิดก็ได้ไม่เป็นไรหรอก เสาร์ต่อมา แม่ก็พาผมไปเรียนภาษาอังกิด พอไปถึงโรงเรียนก็เหวอทันที พระเจ้า!ทำไมมีแต่เด็กประถมเล็กๆทั้งนั้นเลย (ฟระ) คุยไปคุยมา กลายเป็นว่าเป็นโรงเรียนสอนเด็กเล็กๆฝึก conversation โหย..คิดดูครับเด็กม.๒(จบแล้ว กำลังจะขึ้นม.สาม) นั่งเรียนกับเด็กป.๒ – ป.๔ อายดิวัยทีนพอดีด้วย แต่ว่าที่นั่นสอนดีจริงๆครับ สอนวิธิอ่านแบบพื้นฐานจริงๆ สระ A, E, I, O, U มีพื้นเสียงอะไร ถ้าวางแบบนี้จะออกเสียงต่างไปยังไง เอาเป็นว่าช่วยชีวิตผมได้เยอะในทีหลัง แต่ตอนนั้นนี่อายมากครับ นั่งเรียนกับเด็กประถมเนี่ย..มันโข่งๆยังไงไม่รู้ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 13:51:00

ความคิดเห็นที่ 2   วันที่ไปอินเดียนี่ผมตื่นเต้นมากๆเลย พ่อกับแม่ผมก็ไปด้วย เราไปกับไกด์ที่พากรุ๊ฟเด็กนักเรียนไปส่งที่โรงเรียนที่อินเดียตอนเปิดเทอม ซึ่งเด็กที่เป็นเรียนก็เป็นแขก(คนไทยเชื้อสายแขก)กันหมดนั่นแหละ เราเลยให้เขาพาเราไปที่โรงเรียนที่พ่อแม่ต้องการให้ผมไปเรียน (มารู้ตอนหลังว่าชาร์จเราโอเวอร์สุดๆ) ช่วงที่ไปก็รู้สึกว่าเป็นกลางๆปี ไปถึงที่ Delhi ก็โอ้วร้อนมากกกกก ลมพัดนี่เป็นลมร้อนเลย เราต้องพักที่ Delhi คืนนึงแล้ววันต่อไปค่อยขึ้นรถไฟเพื่อไปต่อ ได้ลองชิม Lassi เป็นครั้งแรกในชีวิต อร่อยดี มันเป็นนมเปรี้ยวตีกับน้ำตาล(ผมสั่งแบบหวาน) สไตล์แขกๆ (เดือนก่อนนู่นไปกินอาหารอินเดียที่สีลมก็สั่งมา คิดถึงๆ) วันต่อมาก็นั่งรถไฟจาก Delhi ไป Chandigar (สะกดถูกป่ะเนี่ย) หรืออีกเมืองนึงซึ่งผมจำชื่อไม่ได้แล้ว (แหะๆ) แล้วต้องนั่งรถตู้มินิขึ้นเขาไปอีกกว่าห้าหกช.ม. จึงจะถึงเมืองที่ผมจะไปเรียน (Shimla) ตอนที่ไปถึงสถานีรถไฟก็มีกุลี ใส่เสื้อสีแดงๆวิ่งเข้ามาจะยกของเราไปขึ้นรถไฟเต็มไปหมด พวกเราไม่รู้ก็ตกใจสิครับ พี่ท่านเล่นมาเป็นโขยง คว้ากระเป๋า คว้าเป้นึกว่าจะโขมยไปซึ่งๆหน้า พอคุยๆได้ใจความแล้วค่อยถึงบางอ้อ ว่าเป็นกุลี พอขึ้นรถไฟเสร็จพวกนี้ก็มาขอค่าแรง พ่อผมไม่รู้ก็ให้ไปคนละร้อยรูปี มารู้ทีหลังจากไกด์ว่าให้คนละยี่สิบสามสิบก็พอ = =’ พวกเรานั่งโบกี้ชั้นหนึ่ง ซึ่งเขาแถมน้ำแกมอาหารด้วย อยากจะบอกว่าบริการดีมาก โดยส่วนตัวแล้วผมว่าดีกว่ารถไฟไทยเป็นไหนๆ พวกเรานั่งรถไฟกันหลายช.ม. ผมจำไม่ได้แล้วแหละว่ากี่ช.ม.กัน แล้วเราก็มานั่งรถตู้กันต่อ รถตู้คันเล็กๆเลยครับนั่งไม่ค่อยสบาย แถมโค้งเยอะ คนขับก็เปรี้ยวอีก กว่าจะถึง Shimla ผมกับแม่คายของเก่าไปประมาณสองสามรอบ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 13:52:59 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 13:52:22

ความคิดเห็นที่ 3   มาเล่าเยอะ ๆ นะคะ พี่รอฟังอยู่ เพราะมีโครงการอยากส่งลูกน้อยกลอยใจไปเรียนที่อินเดียจริง ๆ ฝึกความอดทน และฝึกภาษาอังกฤษ และคิดว่าไม่น่าจะแพงจนเกินไป จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:10:09

ความคิดเห็นที่ 4   อยากทราบค่าใช้จ่ายด้วยนะคะ ค่าเทอม ค่าธรรมเนียม ค่าใช้จ่ายประจำเดือน และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ รบกวนบอกด้วยได้ไม๊คะ พี่จะได้ประมาณถูก ขอบคุณล่วงหน้ามาก ๆ เลยค่า เล่าให้ละเอียดนา ปูเสื่อรอค้าบบบบ จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:14:56

ความคิดเห็นที่ 5   พอไกล้ๆจะถึงผมก็เห็นเมือง โอ้วววนี่เมืองบนเขาจริงๆเลย ไกด์โม้ใหญ่ว่า Shimla นี่เป็นเมืองท่องเที่ยวเลยนะ น่าอยู่อย่างโน้นอย่างนี้ บลาๆๆๆ เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆนะครับ อากาศดี หน้าร้อนไม่ร้อนตับแตก เพราะอยู่บนเขา แต่ว่าหน้าหนาวก็หนาวซะหิมะตกเลย ช่วงหน้าหนาวคนอินเดียจะขึ้นมาเที่ยวที่เมืองนี้และเมืองอื่นๆทางด้านเหนือ บางทีก็มีฝรั่งมาเล่นสกีด้วย ตัว downtown นี่เดินประมาณ ๑๕-๒๐ นาทีก็ครบรอบแล้ว เมืองนี้มีหลายโรงเรียนครับ ส่วนใหญ่ดังๆจะเป็นโรงเรียนประจำ ที่ดังๆหน่อยจะมี Bishop Cotton School Shimla (ชายล้วน) Auckland House School (หญิงล้วน) St. Bede's College (หญิงล้วน) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:20:34

ความคิดเห็นที่ 6   ตอบคุณปัง เอ่อ..ค่าใช้จ่ายนี่มันเป็นของสิบปีที่แล้วนะครับ ตอนนั้นค่าเทอม บวกกินอยู่ก็อยู่ที่ห้าพันกว่า US ต่อปี ตอนนี้ไม่รู้ว่าทะลุ แปดพันไปแล้วรึยัง ไอ้ผมก็ไม่ได้กลับไปนานแล้วสิ เลยไม่รู้ว่าค่านู่นค่านี้มันเพิ่มขึ้นขนาดไหน ไว้เดี๋ยวผมถามเพื่อนให้คร่าวๆแล้วจะมาบอกนะคร้าบ ว่าแต่จะส่งลูกชายหรือลูกสาวละครับ? จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:24:16

ความคิดเห็นที่ 7 โหวตแระ น่าจะมาเล่ากันเยอะ ๆ จากคุณ : proudtobethai เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 15:05:12

ความคิดเห็นที่ 8   พ่อแม่ผมก็ถามไกด์ว่า ต้องไปนัดกับที่โรงเรียนรึปล่าว ไกด์(ควบเอเย่น) ก็โม้ซะดิบดีว่าคนของเขาเส้นก๋วยจั๊บ ไม่ต้องห่วง วันที่ไปโรงเรียนผมก็เดินดูโรงเรียนไปรอบๆระหว่างรอ อืมโรงเรียนสวยดี น่าเรียนๆ ติดใจซะแล้ว ไกด์กับคนของเขาที่เข้าไปคุยกับ ผ.อ.โรงเรียน ระหว่างที่เดินๆรอๆ แม่ก็สอนให้ผมพูดภาษาอังกิด ประมาณว่าผมจะตั้งใจเรียน ผมทำได้ เผื่อจะต้องไปคุยกับโรงเรียนเอง เวลาผ่านไปประมาณ ชั่วโมง สองคนนั้นก็เดินคอตกบอกว่าไม่ได้ เพราะว่าบลาๆๆ  สุดท้ายพวกเราเลยต้องเข้าไปคุยเอง พอพวกเราเข้าไปคุย ทางผ.อ.โรงเรียนเขาบอกว่า มันเริ่มเรียนไปแล้ว เทอมแรกก็จะหมดอีกสองอาทิตย์ แถมชั้นที่ผมจะเข้ามันก็เต็มแล้ว (ม.๓) แล้วภาษาอังกิดผมก็ไม่ดี เขากลัวว่าจะตามเพื่อนไม่ทัน ทางเราก็ขอร้องกันใหญ่ แม่ก็สะกิดให้ผมพูดมั่ง ผมก็พูดตามที่แม่สอนมา สุดท้ายทางผ.อ.เขาก็ยอม แต่เขาบอกว่า ถ้าจะเรียนต้องลดชั้นนะ ย้ำนะครับ ลดชั้น ไม่ใช่ซ้ำชั้น คือผมจะต้องขึ้นชั้นม.๓ แต่เขาลดให้ผมเริ่มเรียนม.๑ใหม่ โอ้ว..ถึงตอนนี้ผมเริ่มคิดแล้วสิ แต่ว่าทางพ่อกับแม่กำลังดีใจ ไม่สนใจแล้วเอาลูกเขาได้ก็โอเค เฮ้อ..... เราไปซื้อชุดนักเรียน เสื้อผ้า ของใช้ ที่โน่นนักเรียนทุกคนต้องมีหีบอลูมิเนียมไว้นะครับ เขาเรียกว่า Trunk เอาไว้เก็บของที่ห้องเก็บของ หรือว่าไว้ใต้เตียง ต้องรักษาให้ดีห้ามลืมล๊อก ไม่งั้นของหายแน่ๆ ที่โรงเรียนเขาให้ไปเปิดบัญชีเงินฝากกับแบงค์ที่มีสาขาในโรงเรียน เป็นเงินค่าขนม แล้วเอาสมุดบัญชีไปฝากกับ House Master (ครูที่คุมหอ) ทุกๆอาทิตย์เขาจะให้เบิกเงินค่าขนมคนละร้อยรูปี ถ้ามากกว่านั้นต้องไปบอกครูว่าทำไม ส่วนใหญ่แล้วก็เบิกกันคนละร้อย ไม่ค่อยเกินหรอก ยกเว้นแต่จะต้องซื้อของในเมือง ถึงวันส่งตัวเข้าโรงเรียน พ่อแม่ต่อมน้ำตาแตก แต่ลูกกำลังตื่นเต้น เอาละหว่าภาษาอังกิดโง่อย่างแรงได้แต่เบสิคๆ Hello, How are you. I am a boy. You are a dog เอ้ยไม่ใช่ ชีวิตต่อไปนี้จะเป็นอย่างไร พูดไม่ได้ ฟังไม่รู้เรื่อง โอ้ว...เราไม่ได้คิดให้ดีก่อนเลยใช่มั๊ยเนี่ยเวรกรรมแล้ว พอดีงานเข้านะครับขอไปเคลียร์ก่อน คืนนี้จะมาอัพให้(หรือไม่ก็ก่อนกลับ) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:00:07

ความคิดเห็นที่ 9 อีกหนึ่งเรื่องราวที่ดีดีค่ะ ขอบคุณที่นำมาแชร์กันค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:17:10

ความคิดเห็นที่ 10 รออ่านค่ะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:35:15

ความคิดเห็นที่ 11   อ่อขอมาเกริ่นข้อมูลโรงเรียนผมก่อน เผื่อจะได้นึกภาพออก (พยายามอับรูปอยู่ แต่ว่าทำไมมันไม่ขึ้น?) โรงเรียนที่ผมเข้าชื่อ Bishop Cotton School นะครับ เป็นโรงเรียนประจำ ชายล้วน ก่อตั้งโดย Bishop Cotton สมัยที่อังกฤษปกครองอินเดีย ฉะนั้นระบบต่างๆจะเป็นแบบอังกฤษ (ห้องอาหาร set up แบบแฮรี่พอตเตอร์เลย แต่ว่าไม่สวย ไม่ใหม่แบบนั้นนะ) เราจะมี “บ้าน” หรือ House เหมือนๆกับแฮรี่ เด็กแต่ละคนก็จะถูก assign ว่าอยู่บ้านไหน แต่ละบ้านก็จะมีสีของบ้านนั้น มีหอแยกเป็นสัดส่วน  แต่ละบ้านก็จะมีครูผู้ดูแลบ้านๆนั้นโดยเฉพาะ เรียกๆกันว่า House Master หากมีอะไรก็ไปหา House Master เป็นคนแรก เพราะเขาจะเป็นเหมือนผู้ปกครองของเรานะครับ ในหอก็จะแยกเป็นส่วนเด็ก Senior กับ Junior (รุ่นพี่รุ่นน้อง) อีก พวกรุ่นพี่ (ม.๕ ม.๖) จะได้ห้องที่เป็นส่วนตัวมากหน่อย แต่ยังนอนรวมกัน ส่วนรุ่นน้องก็นอนรวมกันเป็นตับ มีแค่พวก Prefect กับ Captain เท่านั้นที่จะได้ห้องส่วนตัว (แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องแชร์ห้องกันอยู่ดี) โรงเรียนของผมก็ตั้งอยู่บนยอดเขาอีก ฉะนั้นก็ต้องสร้างแบบขั้นบันได ชั้นบนเป็นห้องเรียนทั้งหมด และหอเด็กโต(ม.๒อัป) ชั้นสองเป็นสนามกีฬา(ฟุตบอล) สระว่ายน้ำ ชั้นสามก็เป็นสนามกีฬาอีก แต่ว่าเล็กกว่าขั้นสอง แล้วก็เป็นหอของเด็กเล็ก (ม.๑ ลงไป) เนื่องจากโรงเรียนนี้ได้ระบบอังกฤษมาตรงๆ Seniority จะแรงมาก บางคนอ่านๆไปแล้วอาจจะรับไม่ได้ ไว้ผมจะบอกว่าแรงขนาดไหนก็แล้วกัน แย๊บๆไว้ก่อนว่า รุ่นพี่ตบเด็กได้สบายๆครับ อ่อข้อมูลค่าใช้จ่าย เอาเท่าที่ผมจำได้นะ ค่าเทอม (ไม่รวมหนังสือ แต่รวมค่ากินนอนแล้ว) USD 5,000/yr ตอนผมจบมันขึ้นไปประมาณ แปดพันเหรียญต่อไปแล้วนะ (ปี 2001) ค่าขนม ๑๐,๐๐๐ บาท/ปี (ผมประหยัด และหารายได้จากทางอื่นเองตอนหลังๆ) ค่าทริป ๒๐,๐๐๐ – ๓๐,๐๐๐ บาท/ปี (เวลาปิดเทอมสั้นๆ โรงเรียนจะจัดทริป จัดทัวร์ให้เที่ยว พวกนักเรียนที่ไม่กลับบ้านส่วนใหญ่จะไปกัน) ค่าเดินทาง จากDelhi – Shimla ๑๐,๐๐๐ บาทต่อทริป (เผื่อไว้กันเหนียวด้วย) ในค่าเดินทางนี่มีรายละเอียดดังนี้นะครับ ๑. แท๊กซี่ (ตามมิเตอร์เลยครับ) ๒. ค่าโรงแรมประมาณ ๗๕๐ บาท / คืน (ไม่ได้พักหรู) ๓. ค่ารถไฟ ๙๐๐ – ๑,๐๐๐ บาท ๔. ค่ารถตู้ ๓,๕๐๐ – ๔,๕๐๐ บาท (แล้วแต่จะต่อได้) ๕. ค่าโรงแรมที่ Shimla ผมจำไม่ได้แล้ว ขอออกตัวว่าข้อมูล น่าจะ outdate อย่างแรงนะครับเพราะหลายปีมาแล้ว จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:35:30

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบอ่านๆ อยากรู้มานานแล้วค่ะ ชีวิตนักเรียนอินเดีย ขอบคุณนะค่ะที่นำมาเล่า แบ่งปันกัน จากคุณ : chocop_17 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:40:44

ความคิดเห็นที่ 13   เฮ้ยรูปขึ้นแล้ว รูปข้างบนนี่เป็นรูปเมือง Shimla นะครับ ข้างล่างนี่เป็น โรงเรียนผม ขั้นบนสุด ตึกจะเป็นสองชั้น ชั้นบนเป็นหอ ชั้นล่างเป็นห้องเรียน เห็นน้ำพุตรงกลางมั้ย? ตรงน้ำพุนี่เป็นเขตที่ พวกรุ่นพี่ (ม.๕ ม.๖) เข้าไปได้เท่านั้นนะครับ พวกรุ่นน้องห้ามเข้าไป ไม่งั้นงานเข้า.. ถ้าถามว่าทำไม? เพราะว่ามันเป็น privilege ไงครับ แค่นั้นแหละ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:43:37

ความคิดเห็นที่ 14   ใกล้ๆ อ่อผมไปดึงรูปมาจากอากู๋อ่ะนะ ไม่ได้ถ่ายเอง จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:46:41

ความคิดเห็นที่ 15   อ่อ ในโรงเรียนจะมี chapel ด้วยครับ ไม่มีแบ่งแยกศาสนา ทุกคนต้องเข้าไปร้องเพลงสวดมนต์ทุกเช้า จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:49:31

ความคิดเห็นที่ 16   จัดลิงให้สำหรับคนที่อยากรู้ข้อมูลโรงเรียนผม http://en.wikipedia.org/wiki/Bishop_Cotton_School_(Shimla) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 16:53:17

ความคิดเห็นที่ 17   อ่ะต่อๆวันแรกของการเข้าเรียน ก็อย่างที่บอกแหละครับ ภาษาอังกฤษของผมตอนแรกนั้น โหลยโท่ยอย่างเป็นที่สุด ฟังก็ไม่ค่อยจะออก พูดนี่คือไม่ได้เลย บางทีฟังเข้าใจนะ แต่ว่าไม่รู้จะตอบยังไง มีวันนึงในช่วงอาทิตย์แรกที่เรียน ผมปวดท้องอึ๊อย่างรุนแรงในระหว่างช.ม.เรียนเพราะท้องเสีย เอาละหว่า เป็นคาบแรกหลังเบรกด้วย เคยเห็นครูด่าเพื่อนว่าทำไมไม่เข้าห้องน้ำช่วงพักเที่ยง จะไม่เข้าก็คงไม่ได้ เพราะขมิบจะไม่อยู่แล้ว ว่าแล้วก็เปิดดิคชันนารีครับ หาๆๆๆๆท้องเสียไม่เจอ (ตอนอยู่ไทยไม่เคยใช้ เลยเปิดไม่เป็น) เจอแต่ท้องร่วง...เอาฟะเอาไอ้นี่แหละใกล้เคียงพอแล้ว เพราะเวลามันเหลือน้อยเต็มที ว่าแล้วก็ลุกไปดุ่ยๆ ไปหาครูแล้วเอามือชี้ที่คำ ทำตาสื่อว่า ถ้าตัดสินใจช้า คาบนี้เลิกเร็วแน่เพราะมันจ่อแล้ว ครูก็รีบๆพยักหน้า ผมก็โกนเท้าสุนัขเข้าห้องน้ำ ตอนกลับมาก็กลายเป็นโจ๊กของห้องเลย....เฮ้อเวรกรรมแท้ รู้งี้ตั้งใจเรียนแต่แรกก็ดี วันแรกที่ผมเข้าเรียนก็ไม่ได้มีใครมาแนะนำ หรือมาบอกตารางเวลาอะไรเลยซักอย่าง ไอ้เราก็พูดอะไรกับใครก็ไม่รู้เรื่องซะด้วย ทำไงดีเนี่ย ว่าแล้วก็มองๆหาคนเกาะ อ่อไอ้คนนี้มันอยู่หอเดียวกับข้า เรียนห้องเดียวกันด้วย เอาวะเดินตามมันเนี่ยแหละ มันไปใหนผมไปด้วย เดินตามมันอยู่เกือบอาทิตย์จนเริ่มเข้าใจตารางเวลาของโรงเรียน ตารางเวลานี่คงไม่แม่นแล้วนะครับ ผมจำไม่ได้แล้วว่ามันกี่โมงกันแน่ แต่ว่าผมจำลำดับได้ ๖.๐๐ ตื่นนอน ๖.๑๕ เข้าแถวกินชาตอนเช้า ๖.๓๐ เล่นกีฬาตอนเช้า (ส่วนใหญ่ก็วิ่ง) ๗.๐๐ อาบน้ำ (เขาปล่อยน้ำร้อนให้อาบประมาณ ๖.๔๕ ได้มั้ง) ๗.๓๐ เขาแถวทานข้าวเช้า ๘.๐๐ เข้า chapel   ๘.๓๐ เรียน ๑๒.๐๐ ทานข้าวเที่ยง ๑๕.๐๐ เลิกเรียน ๑๕.๓๐ เข้าแถวทานชาตอนบ่าย (ก่อนเล่นกีฬา) ๑๗.๐๐ อาบน้ำ ๑๘.๐๐ Prep (นั่งทำการบ้าน อ่านหนังสือ) ๑๙.๐๐ ข้าวเย็น ส่วนตอนสอบจะมี Prep 2 หลังข้าวเย็นนะครับ ให้เด็กอ่านหนังสือกัน กลับบ้านก่อน คืนนี้มาต่อกัน จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:21:14

ความคิดเห็นที่ 18 เกาะติดชีวิตเด็กโรงเรียนประจำ ฟังอยู่นะคะ จากคุณ : Yu!eZ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:17:05

ความคิดเห็นที่ 19   ขอถามนะครับจขกท โรงเรียนที่ว่านี้ดูเหมือนเป็นโรงเรียนคริสต์แล้วใครๆก็เข้าไปเรียนได้อย่างนั้นหรือครับ? ปล (อันนี้ถึง WM) กระทู้นี้แม้เป็นการเล่าประสบการณ์ แต่ก็ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในด้านการศึกษาโดยเฉพาะพ่อแม่ที่ต้องการส่งบุตรหลานไปเรียนที่อินเดีย ซึ่งก็มีคนตั้งกระทู้ถามเป็นระยะๆ ขอความกรุณาจาก WM อย่าย้ายไปห้องอื่นนะครับ ขอให้อยู่ในห้องรวมแบบนี้ล่ะ จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:35:47 A:82.178.149.118 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 20   ขอเล่าเรื่องโรงเรียนอีกนิดนึง โรงเรียนนี้สอนเป็นภาษาอังกฤษล้วนครับ ยกเว้นวิชา Hindi กับวิชาภาษาอื่นๆ นักเรียนส่วนใหญ่ก็เป็นคนอินเดีย คนต่างชาติที่มีคือพวกเนปาล มีนักเรียนไทยแค่สองสามคน นักเรียนไทยก็เป็นชื้อสายอินเดียเนี่ยแหละ ที่บ้านเขาส่งมา ค่าเทอมโรงเรียนนี้ค่อนข้างสูง ในระดับของอินเดีย ฉะนั้นเด็กส่วนใหญ่มาจากครอบครัวอันจะกิน แต่ว่าฐานะคนก็ไม่ได้เป็นตัวประกันความคิด ยังคงมีเคสโขมยของ โขมยเงินอยู่เรื่อยๆ ฉะนั้นต้องทำใจ โดยส่วนครอบครัวของผมนั้น ก็ฐานะธรรมดา พ่อแม่กัดฟันเก็บเงินส่งลูกเรียน จึงมีโอกาสได้มาพจญภัยแบบนี้ ต่อๆ ช่วงเวลาสามเดือนแรกนี่ทรมานอย่างสุดแสนสาหัส เพราะว่าไม่สามารถสื่อสารอะไรได้เลย ใบ้รับประทานตลอด มันอึดอัดมากครับ ฟังเข้าใจแต่พูดไม่ออกไม่รู้จะพูดยังไง เกือบทุกครั้งที่ต้องคุยอะไรกับใคร น้ำตามันจะไหล ต้องใช้ภาษามือโดยส่วนใหญ่ อาทิตย์แรกๆเพื่อนๆกำลังเห่อ ก็พอแก้เหงาได้บ้าง แต่ช่วงเดือนสองเดือนสาม นี่คืออยู่คนเดียวเลย แล้วแถมเดือนที่สองเขามีสอบอีก (เพราะเข้าไปกลางเทอม) ข้อสอบของเขาก็เป็นแบบข้อเขียนล้วน โอ้วจอร์จ แค่ในห้องเรียนก็เปิดดิคแทบจะทุกคำในประโยคแล้ว เรียนก็ไม่รู้เรื่อง ขนาดลดชั้นมาอยู่ม.๑แล้วนะ เพื่อนๆก็รู้ครับว่าตอนสอบนั้นผมดับแน่ มันก็เข้ามาแนะนำว่าถ้าไม่รู้อะไรเลยก็ลอกคำถามมาใส่นั่นแหละ เดี๋ยวครูก็จะให้คะแนนเห็นใจ สัก๑๐-๒๐คะแนน ซึ่งก็ยังดีกว่า ๐ เพียวๆ ในตอนสอบนั้น เพื่อนที่นั่งข้างๆเขาก็สงสาร เพราะผมนั่งเป็นตออยู่อย่างนั้น อย่าว่าแต่จะตอบคำถามเลย ไอ้ที่มันถามมาผมยังไม่เข้าใจ เพื่อนผมก็ใจดี เอากระดาษคำตอบแอบส่งมาให้ลอก แต่ทว่า ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง แถมผมก็ไม่อยากจะมีเรื่องอีก เพราะว่าผมไม่เข้าใจอะไรเลย ถ้าลอกคงต้องลอกมันคำต่อคำ และคงไม่ยากที่ครูจะจับได้ตอนตรวจข้อสอบ สุดท้ายผมก็ส่งกระดาษคำตอบคืนเพื่อนไป แล้วนั่งลอกคำถามส่งครู ผลสอบออกมาแบบไม่ต้องลุ้น คะแนนเกือบทุกวิชาอยู่ที่ ๑๐-๒๐ เต็ม ๑๐๐ จะมีแค่วิชาเดียวที่ผมผ่านและคะแนนค่อนข้างดี คงไม่ต้องเดานะว่านั่นคือวิชาเลขคณิต ตอบได้เกือบหมด ยกเว้นโจกท์ที่มันไม่ได้ถามเป็นเลขล้วนๆ แต่ว่า...ผมก็ไม่ใช่ที่โหล่ของห้องอย่างที่คาด ผมได้ที่รองโหล่ครับ เพื่อนที่ได้บ๊วยนี่โดนประนามอย่างหนัก “เอ็งได้คะแนนน้อยกว่าคนที่มันยังพูดไม่รู้เรื่องเนี่ยนะ” โอว แทบไม่น่าเชื่อ.. จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:47:22

ความคิดเห็นที่ 21   ตอบ คุณ Ter ใช่ครับ ใครๆก็เข้าเรียนได้ เขาไม่ได้แบ่งแยกอะไร นักเรียนส่วนใหญ่นับถือ Hindu กับ Sikh นักเรียนที่นับถือ Christian นี่ไม่ถึงยี่สิบคนเลยครับ อ่อที่ผมเข้ามาตั้งกระทู้นี่ไม่ใช่อะไรนะครับ พอดีผมอยากจะบันทึกความทรงจำของตัวเอง ก็พิมลงใน Word เก็บไว้แล้วก็มาแปะเอา พิมไปแปะไป เนื้อหาสาระอาจจะมีไม่มาก แต่ก็จะพยายามเอามาแทรก ช่วงต่อๆไปจะมีเรื่องด้านมืดด้วย (ก็นะวีรกรรมผมน้อยซะที่ไหน) ซึ่งอาจจะช่วยในการตัดสินใจของท่านผู้ปกครองที่จะส่งลูกเรียน แต่ว่าอยากจะบอกไว้ว่า อยู่ที่ไหนก็ไม่พ้นอบายมุขหรอก มันอยู่ที่ตัวจริงๆ แต่ว่าเพื่อนและสังคมก็มีส่วนเยอะ พ่อแม่ก็มีส่วนนะครับ มากที่สุดก็ว่าได้(สำหรับผม) เรื่องที่พ่อแม่ผมสอน ดุด่า ผมก็ไม่ได้ทำท่าว่าสนใจหรอกนะตอนโดนด่า แต่ว่าผมก็ฟัง จำเก็บไว้ ฉะนั้นอยากจะฝากบอกว่า หากท่านคิดจะส่งลูกหลานไปเรียนเมืองนอกเพื่อหนีปัญหาต่างๆ ยาเสพติด เกมส์ การพนัน โดยที่เราเองก็อบรมมาไม่ดีนั้น อย่าส่งให้เสียเงินเลย ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก จริงๆ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:57:30

ความคิดเห็นที่ 22   ขอบคุณเจ้าของกระทู้มาก ๆ เลยนะคะ พี่มีลูกชายค่ะ อายุพึ่งจะสามขวบ เอง ฮาฮา กว่าจะได้ไปเรียนคงอีกนานนนนน ไม่รู้ค่าเทอมจะถึงไหนแล้ว ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่สละเวลามาเล่า โดยส่วนตัวชอบประเทศอินเดียมาก ๆ ถึงแม้จะเป็นประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่อยากมา แต่พี่ล่ะตั้งใจไว้เลยว่า จะต้องมาอินเดียให้ได้อย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิต อิอิ คนอินเดียที่เก่ง ๆ มีเยอะ มีน้ำใจ ใจดี มีอีกมาก หรือนิสัยตรงกันข้ามก็มีอีกมากเช่นกัน มาเล่าเร็ว ๆ นะค้า รออ่านอยู่เน้อออ ว่าแต่ว่าเมืองที่น้องไปเรียนนี่อยู่ภาคไหนนะคะ จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:28:08

ความคิดเห็นที่ 23   ที่นี่ดีอยู่อย่าง จากการที่ผมได้ไปคุยกับรุ่นพี่คนไทย เขาบอกว่าโรงเรียนจะให้โอกาสคนไทยหนึ่งปี คือถึงแม้ว่าคะแนนรวมตอนสิ้นปีจะไม่ผ่าน เขาก็จะให้เลื่อนชั้นขึ้นไป เพราะถือว่าปีแรกเป็นช่วงปรับตัวต่อภาษา (พวกพี่ๆเขาก็ตกกันปีแรก) ฉะนั้นก็ไม่ต้องห่วงอะไรมาก แต่ว่าคะแนนเทอมสุดท้ายมันต้องดีขึ้น กว่าเทอมแรก (ที่นี่เรียนสามเทอม) จะได้แสดงให้เห็นว่าเราพัฒนาขึ้น แล้วก็ส่วนใหญ่เขาจะให้นักเรียนไทยซ้ำชั้นกัน จะได้ไม่ต้องกดดันกับเนื้อหายากๆที่ไม่เคยเจอ เอาภาษาให้รอดก่อนก็พอ (แต่ว่าผมโดนลดชั้น...) สามเดือนแรกผ่านไป ผมก็เริ่มพูดคุยบ้างได้แล้ว แต่ว่าก็ยังไม่คล่อง เพื่อนๆก็ดีจัด ขยันสอนภาษา Hindi เออเจริญล่ะ อังกฤษยังเอาไม่รอด แต่ว่าไอ้ที่พวกมันสอนก็ไม่ใช่อะไร เป็นคำด่านะครับ..ไม่ได้ว่าจะเอาไปใช้ได้เลย ดิคไทย-อังกฤษไม่เคยห่างตัวผมเลย เพราะจำเป็นมากต่อการสื่อสาร มีอะไรก็เปิดเอาๆ พูดผิดๆถูกๆถูๆไถๆไป เอาตัวรอดไปวันๆ เนื่องจากโรงเรียนนี่ระบบลูกพี่ลูกน้องค่อนข้างแรง เขาจะปลูกฝังให้เคารพรุ่นพี่ เพราะว่ารุ่นพี่จะเป็นคนคุมรุ่นน้องทำกิจกรรมทั้งหมด ที่นอกเหนือไปจากการเรียน เช่นกีฬา งานโรงเรียน งานแสดง โดยที่มีครูคอยช่วยเหลือ กีฬาแต่ละประเภทก็จะมีกัปตัน เป็นหัวหน้า เหมือนกับกัปตัน และ Prefect ของหอต่างๆ แต่ละกัปตันมีหน้าที่ดูแลทีมให้มาฝึกซ้อม เป็นประจำ แต่ที่มี พาวเวอร์มากที่สุดในหมู่นักเรียนก็จะเป็นพวก House Captains โดยมี School Captain เป็นหัวหน้า รองลงมาก็เป็น House Prefect กับ School Prefect พวกนี้สามารถลงโทษนักเรียนที่ทำผิดกฎได้เลย (ตบ ตี ให้วิ่ง ให้ปั่นจิ้งหรีด ฯลฯ ตามแต่จะนึกได้) แต่ในขณะเดียวกัน พวกนี้ก็จะกร่าง เพราะว่ามีแต่คนกลัว ปีใหนมีคนดีๆ ได้เลือกมาเป็นพวกนี้ก็ดีไป ปีใหนเจอห่วยๆก็ซวยไป จะมีแต่เด็กม.๖ เท่านั้นที่จะได้เลือกมาเป็น Prefects กับ Captains โดยจะเลือก/ประกาศชื่อพวกม.๕ตอนปลายปี แล้วทำพิธีส่งมอบหน้าที่ ส่วนคนที่จะเลือกหรือเสนอชื่อก็เป็นพวกครูๆนั่นแหละครับ ในช่วงเดือนแรกๆนั้น โดยส่วนใหญ่พวกเด็กใหม่จะได้รับการยกเว้นจากการลงโทษต่างๆ เพราะยังไม่ค่อยรู้ระเบียบอะไรมาก บางทีบางเรื่องมันเป็นความผิดของคนหมู่มาก เช่นคุยกันเสียงดังช่วง Prep กันทั้งตึก หรือทุกๆห้อง พวก prefect ก็จะเรียกนักเรียนทั้งหมดมาประชุม หลังอาหารกลางวัน หรือหลังมื้อค่ำ แล้วตักเตือน หากไม่ฟังเกิดเรื่องเดิมซ้ำอีกคราวนี้ก็จะเป็น School punishment ซึ่งทาง prefect จะได้ขอไฟเขียวจากครูใหญ่ก่อน โดย School punishment คือทำโทษทั้งโรงเรียน แปลตามตัวตรงๆเลย เริ่มแรกก็วิ่งรอบสนามบอล หกเจ็ดรอบ ตามด้วยกระโดดกบไปกลับที่สนามบอลอีกสี่ห้ารอบ วิ่งขึ้นมาบนหอ แล้วก็โดนพวก prefects ตี (ใช้ไม้ Field Hocky) ที่ก้นคนละผัวะสองผัวะ ลงไปวิ่งต่อ...ซ้ำไปซ้ำมาตั้งแต่เช้ายันเที่ยง ไม่ต้องบอกก็คงเดาได้ว่าเป็นอะไรที่ทุกคนขยาดมาก แต่ว่าเด็กใหม่ก็จะโชคดีตรงนี้แหละ เขาจะไม่รวมเด็กใหม่ไปทำโทษ ไม่ต้องห่วงว่าเด็กที่มีโรคประจำตัวจะโดนบังคับแบบบ้านเรา แล้วจะตายเอานะครับ อยากจะบอกว่าแขกนั้นมีสำนึกดีกว่าคนไทยบางคนอีก เพราะว่าเขาจะแยกเด็กที่มีโรคประจำตัวออกมา ไม่ต้องไปวิ่งตากแดดแบบเพื่อนๆ แต่ว่าใช่จะรอดจากการทำโทษ พวกแขกเขามีท่าทำโทษครับ คือเขาจะให้ยืนแล้วก้มเอามือสอดหว่างขาตัวเองแล้วจับหู ให้ทำแบบนี้ค้างไว้เป็นชั่วโมงๆ เมื่อยน่าดู นี่คือท่าทำโทษท่าฮิตที่สุดตอนผมเรียน ยืนกันขาแข็งเลย เมื่อย เจ็บระบมน่าดู (คนที่สงสัยว่าท่านี้เป็นยังไง พอดีผมหารูปไม่ได้ไม่ว่ากันนะ) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:35:33

ความคิดเห็นที่ 24   มาตามอ่านด้วยคนค่ะ ปรกติกระทู้เล่าเรื่องแบบนี้เราจะอ่านเฉยๆ ไม่ออกความเห็น แต่อยากให้กระทู้นี้อยู่นานๆ ถึงไม่ได้ติดกระทู้แนะนำแต่เราก็เก็บไว้ใน favorite แล้วหล่ะ เราเองก็เกือบได้เป็นสะใภ้แขกเหมือนกัน โดนขอแต่งงานสองรอบ แต่ตอนนั้นยังเด็ก ตอนนี้จับผลัดจับผลู่มาเป็นสะใภ้ฝรั่งฯ แทน แต่ก็ยังชอบอะไรแบบแขกๆ อยู่ดี โดยเฉพาะอยากไปเที่ยวอินเดียมากๆ เจ้าของกระทู้เขียนเรื่องได้สาระดีมาก แถมมีประเด็นอื่นๆ ที่น่าสนใจอีก ถือได้ว่าเป็นประสบการณ์ต่ออนาคตผู้ปกครองอย่างเราได้ดีที่เดียว จากคุณ : jjFR เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:37:10 A:83.197.16.235 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 25   ไม่เป็นไรครับคุณปัง อย่างที่บอก ผมกะจะเขียนไว้บันทึกความทรงจำเก็บไว้ นี่ผมก็แค่เอามาแปะๆนะครับ นี่คือเมืองที่ผมไปเรียนครับ อยู่ทางภาคเหนือครับ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:42:17

ความคิดเห็นที่ 26 อยากอ่านเร็วๆ ตามอยู่ค่ะ กำลังสนุกเลย จากคุณ : PattyPukes เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:49:11

ความคิดเห็นที่ 27   ขอบคุณทุกๆความเห็นนะครับ เพิ่งรู้ว่ามันรู้สึกดีที่มีคนอ่าน เอาเป็นว่าผมไม่ได้หวังว่าจะให้เป็นกระทู้แนะนำอะไร แค่ดีใจที่ไม่ได้เป็นคนบ้านั่งพล่ามอะไรคนเดียว อยากรู้อะไรก็ถามๆมาได้นะ ถ้าผมมีข้อมูลก็จะลงให้ ถ้าไม่มีก็จะไปขอเพื่อนๆที่อยู่ที่อินเดีย ถึงคุณ jjFR ไปเที่ยวสิครับ รับรองไม่ผิดหวัง แต่ว่าแนะนำให้ไปกับคนที่พอจะรู้จักทาง ทันแขกหน่อย ถ้าจะให้ดีคือมีคนรู้จักอยู่ที่โน่นช่วยพาเที่ยวหรือแนะนำ ไม่งั้นโดนฟัน เลือดไหลโกรกเลยแหละ ไม่ซิบๆแน่นอน เชื่อมขนมกินได้เลย จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:49:52

ความคิดเห็นที่ 28 ตามติดค่ะ จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:57:59

ความคิดเห็นที่ 29   จะบอกคุณเจ้าของกระทู้ว่าหลังจากดูแผนที่แล้ว พ่อแขกที่เคยขอดิฉันแต่งงานบ้านแกอยู่ที่ Dehra Dun ค่ะ แต่ทำธุรกิจอยู่ที่เมืองไทย กลับไปโน่นปีละครั้ง แกบอกว่าที่บ้านอยู่ใกล้เขาสวย ๆ อะไรสักอย่าง เป็นแหล่งท่องเที่ยว ตอนแรกที่คุณเล่าบอกว่ามีฝรั่งมาเล่นสกี นึกถึงแคว้นแคชเมียร์เลย พอดูแผนที่แล้วอ๋อเลยค่ะ ครั้งหนึ่งในชีวิตจะไปให้ได้แน่นอน มีคนบอกว่าถ้าอยากเห็นบ้านคนจนคนรวยต่างกันแค่ถนนกั้นให้ไปที่อินเดีย ตอนนี้ได้แต่นั่งดูรูปและกระทู้รีวิวคนอื่นไปเที่ยวมา เพื่อนที่ทำงานไปเที่ยวและขอภรรยาแต่งงานที่ทัชมาฮาล ถ่ายรูปมาทำสไลด์โชว์ในงานแต่งงานด้วย โรแมนติกมากๆ จากคุณ : jjFR เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:58:47 A:83.197.16.235 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 30   ที่โรงเรียนนี้ค่อนข้างเน้นกิจกรรมกีฬามากๆ มารู้ตอนทีหลังตอนม.๓ว่าโรงเรียนผมค่อนข้างดังในเรื่องกีฬา ฉะนั้นเด็กที่นี่ค่อนข้างจะฟิตๆกัน ที่เมืองไทยใครจะเล่นอะไรก็เล่น เวลาไหนก็ได้ใช่ไหมครับ? แต่ว่าที่นี่ไม่เป็นอย่างนั้น แต่ละช่วงของปีจะเป็น season ของกีฬาแต่ละประเภท บาสเก็ตบอลจะเล่นกันต้นปี ตามด้วย คริกเก็ต แล้วก็ฟุตบอล ปิดท้ายปลายปี อะไรทำนองนี้ ที่นี่เขาบังคับให้เล่นด้วย ไม่ใช่ว่าจะไปนั่งไปนอนเล่นในช่วงกีฬาได้ ถ้าโดนจับได้ก็มีความผิดพอๆกับโดดเรียนเลยทีเดียว ซึ่งคงไม่พ้นการโดนตี โดนตบ หรือให้ยืนจับหูแบบที่บอกไป เท่าที่จำได้ก็มี Soccer, Basket Ball, Swimming, Cricket, Field Hockey, Boxing, Marathon, Rifle Shooting, Volley Ball, Gymnastic, Athletics (รวมพวกวิ่งๆ ลู่ๆ ทุ่มลูกตุ้ม ขว้างหอก ขว้างจักร อะไรพวกนี้) อย่างที่บอกไว้ตอนต้น กีฬาแต่ละประเภทก็จะมี Captain ทีคอยดูแล แต่ละหอก็จะต้องคัดตัวเด็กมาเข้าทีมเพื่อแข่งกีฬาสี กีฬาสีที่นี่มีกันทั้งปีครับ เพราะแข่งกันตาม Season เด็กเล็กเด็กโตได้แข่งกันหมด เพราะเขาแยกเป็นหมวดๆ Team A ก็ม.๕ ม.๖ Team B ก็ม.๔ ม.๕ Team C, Team D ก็ไล่ๆลงไป (มีแค่ถึง F นะ) เล่นแบบเก็บคะแนนปลายปีก็เอามารวมแล้วประกาศว่า House ใหนชนะ รางวัลก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่ความภูมิใจของรุ่นพี่และทุกๆคนในบ้านที่นำบ้านให้เป็นที่หนึ่งได้ ตำแหน่งสูงสุดของ House ในแต่ละปีคือ Cock House นั่นคือบ้านที่มีคะแนนรวมสูงสุดในทุกๆด้าน มันมีแต้มให้กับผลการเรียนด้วยนะครับ เด็กเรียนได้เกรดดี บ้านก็ได้คะแนนสูง เด็กเรียนตก บ้านก็โดนลบคะแนน แล้วยังมีคะแนนจากอีกกิจกรรมอื่นๆ มากมาย รุ่นพี่ก็จะคอยดู(แกมบังคับ และขู่) ให้รุ่นน้องเล่นกีฬา และตั้งใจเรียน จะว่าไปมันก็ดีนะครับ เพียงแต่ว่ารุ่นพี่ใช่ว่าจะดีกันทุกคน บางคนก็ไถเงินรุ่นน้อง ซึ่งมีให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 20:18:19

ความคิดเห็นที่ 31 ตามอ่านอยู่นะคะ ขอบคุณที่ปันประสบการณ์ ไปเรียนอินเดียตั้งแต่เด็ก สงสัยว่าคุณ Karakgnut พูดภาษาอังกฤษสำเนียงแขกหรือเปล่าเอ่ย แล้วครูที่สอนเป็นอินเดียทั้งหมดเลยหรือเปล่าคะ อยากรู้จริง ๆ นะ :-) จากคุณ : หมาหางงอ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 20:22:30

ความคิดเห็นที่ 32   กระทู้นี้ควรจะอยู่ได้ในห้องรวมเพราะเป็นการเล่า facts ไม่ใช่เป็นการเขียนนิยาย (แม้จะอิงจากชีวิตจริงก็เถอะ) ขอบคุณน้อง จขกท ค่ะ จากคุณ : ตาน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 20:25:08 A:78.20.209.191 X: TicketID:019698

ความคิดเห็นที่ 33   ตอบ คุณหมาหางงอ ตอนที่ผมเรียนที่อินเดียไม่ต้องลุ้นเลยว่าสำเนียงจะเป็นแบบไหน เรียกว่าหลับตาฟังสำเนียงนี่ ยังกับคนอินเดียของแท้อย่างแยกไม่ออก ตอนผมจะจบแม่ผมก็บ่นนะ ว่าสำเนียงแขก ผมก็เถียงกลับไปว่า ก็ส่งไปเรียนที่อินเดียนี่ แต่ว่าตอนนี้ไม่ติดสำเนียงแล้วครับพยายามแก้จนได้ ครูทั้งหมดที่สอนก็เป็นครูชาวอินเดียครับ แต่ว่าการเรียนการสอนทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แก้ไข..มีคนรู้จักที่อ่านกระทู้ทักว่ายังมีสำเนียงแขกอยู่.. แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 20:35:10 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 20:27:16

ความคิดเห็นที่ 34   ดูบรรยากาศไม่เห็นเหมือนอินเดียเลยอ่ะค่ะ ออกแนวอังกฤษเนอะ จากคุณ : cielo เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 20:35:02

ความคิดเห็นที่ 35   เนื่องจากว่าต้องเล่นกีฬาตลอดทั้งปี ทำให้ร่างกายผมฟิตอย่างผิดตา ตอนที่ไปใหม่ๆนั่นยังอ้วนฉุได้ใจ แต่ว่าตอนปลายปีนั้นน้ำหนักผมลดไปมาก ผอมลงไปถนัดตา..ที่ผมรู้ว่ามันแตกต่างจากเดิมไปมากนั้น เพราะว่าแม่ผมไปรับกลับบ้านตอนปลายปี แล้วเค้าก็เดินสวนกับผมอย่างไม่สนใจ... พูดง่ายๆ ก็จำไม่ได้นั่นแหละ = = ทำเอาผมไม่มั่นใจไปแว่บนึงเหมือนกันว่านั่นแม่ kru ปล่าว... อ้าวๆ อย่าเพิ่งรีบจบปีสิ เทอมสามยังไม่สอบเลย ขอย้อนกลับมาช่วงเทอมสามแล้วกัน เข้าเรื่องเรียน ช่วงเทอมสามหรือเทอมสุดท้ายนั้น ภาษาอังกฤษผมดีขึ้นมาก แต่ว่าก็ยังตามบทเรียนในชั้นไม่ค่อยทัน ยังคงต้องพึ่งดิคอยู่บ้าง แต่ว่าไม่ค่อยเปิดบ่อยแล้ว ที่ไม่เปิดบ่อยไม่ใช่เพราะว่าเก่ง หรือเข้าใจนะครับ แต่ว่าไอ้เจ้าคิดคู่ใจมันหลุดเป็นแผ่นๆแล้ว เนื่องจากการใช้งานอย่างหนัก ตอนนี้เลยต้องเริ่มใช้ eng – eng ดิคบ้าง และแล้วก็มาถึงช่วงสอบอีกครั้ง ผมยังมีปัญหาอยู่ นั่นคือการท่องจำ เนื้อหาในตำราซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ โอย..แค่เพิ่งจะอ่านได้(ติดๆขัดๆ)ก็บุญโขแล้ว จะให้จำนั่นคงจะข้ามเสต็ปไปหน่อย เพราะว่าแต่ละวิชาก็มีศัพท์เฉพาะของมัน เอาไงละนี่ ตกกราวรูดเทอมนี้นี่มีแววซ้ำชั้นอีกรอบนะ เรื่องราวมันก็ไม่ได้จบอย่างเลวร้ายซะทีเดียว ภาษาที่ผมได้มาก็ไม่ได้ล่าวประโยชน์หรอก จำที่ผมเล่าตอนสอบครั้งแรกได้ปล่าว? ภาษาผมแย่ขนาดที่ว่าเพื่อนให้ลอกผมยังส่งกลับ คราวนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ภาษาผมดีพอที่จะลอกเพื่อน สรุปผ่านเพราะลอก...จบปีแรก ------------ พักก่อนนะครับ...เริ่มเหนื่อยแล้ว จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:02:49

ความคิดเห็นที่ 36   โอว์พระเจ้า จขก.เรียน ภาคเหนือ อากาศเค้าว่ากันว่าดีมาก  ๆ สถานที่สะอาด อยากไปจังอ่า อยู่ใกล้ ๆ Chandigarh ด้วย เมืองนี้รู้แต่ว่าซิกซ์เยอะ ใช่ไม๊คะ คนซิกซ์สะอาด และ มีบ้านหรู ๆ กันเพียบ จขก.ไม่ไปเยี่ยมอินเดียอีกเหรอคะ คงจะคิดถึงอดีตน่าดู สำหรับพี่เองคงอีกจะประมาณ 3-4 ปีคงจะไป ก็อีกนานโขอยู่ เก็บข้อมูลไว้รอ อิอิ มาเล่าต่อ ๆ ๆ นะคะ รออ่านอยู่ ลูกชายพึ่งหลับ เวลาเหลือเฟือ จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:03:26

ความคิดเห็นที่ 37 ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้มาเล่าต่อเยอะๆ สนุกดีนะ เล่าได้ขำดี เล่นสำนวนเก่ง นี่ขนาดบอกว่าภาษาไทยไม่ค่อยเก่งนะ ไม่ค่อยเห็นคำผิดเท่าไหร่ จากคุณ : yinnerella เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:04:43

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วแต่ละบ้านนี่อยู่ไปตลอดเลยไหมคะ ตั้งแต่ประถม ถึงม.6 มีย้ายบ้านไหมคะ แนวว่าถ้าเรียนดี พอถึงฤดูย้ายบ้าน แต่ละบ้านก็จะมีการจองตัวกัน รออ่านต่อไปค่ะ พูดเรื่องอาหารด้วยนะคะ กินอะไรกันเป็นส่วนใหญ่ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:14:27

ความคิดเห็นที่ 39 ขอถามนิดนึงน่ะค่ะ ตอนไปแรกๆมีปัญหาเรื่องอาหารหรือเปล่าค่ะ.. แล้วที่ รร เค้าจัดอาหารแบบไหนให้ทาน จากคุณ : จิ้มลิ้ม เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:16:26

ความคิดเห็นที่ 40   แล้ววันเสาร์อาทิตย์ออกมาเที่ยวข้างนอกโรงเรียนได้ไหมคะ จากคุณ : cielo เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:51:44

ความคิดเห็นที่ 41   ตอบคุณปัง เพื่อนๆก็ชวนให้กลับไปเที่ยวอยู่ครับ แต่ว่าไม่มีเวลาเลย ถ้าไปก็คงจ่ายแต่ค่าตั๋ว ที่เหลือกินอยู่กับเพื่อนเลยหึๆ ตอบคุณ pha-sea-pha บ้านนี่อยู่แล้วอยู่เลยครับ ทางโรงเรียนเขาจัดให้เลยเราเลือกไม่ได้ ยกเว้นว่าจะเป็นลูกเป็นหลานนักเรียนเก่า อันนั้นขอได้ ตอบคุณ cielo โรงเรียนให้ออกไปในเมืองได้เดือนละวันครับ นอกนั้นห้ามออกจากบริเวณ ยกเว้นว่าได้รับอนุญาตจาก House Master แล้ว จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:03:59

ความคิดเห็นที่ 42   ก่อนจะเริ่มปีต่อๆไป ขอเกริ่นเรื่องอาหารสักหน่อย (มีเสียงเรียกร้อง) อาหารที่โรงเรียนจัดให้นั้นก็ไม่ได้ เลิสหรูสะแมนแตนอะไร ค่อนข้างจะไปทาง Low Grade ซะด้วย (ข้าวหุงไม่ค่อยสุข เป็นแป้งแข็งๆข้างใน แกงก็ใสๆไม่เข้มข้น) ซึ่งจะเป็นเหตุในหนึ่งของวีรกรรมของพวกผมที่จะเล่าทีหลัง อย่างที่บอกไว้เริ่มแรกในตารางเวลาของโรงเรียน อาหารจะมีเสิร์ฟห้ารอบ ๑. ชาช่วงเช้าก่อนออกกำลังกาย ๒. อาหารเช้า ๓. อาหารกลางวัน ๔. ชาช่วงบ่าย ๕. อาหารเย็น ๑. มีชา กับขนมชิ้นเล็กๆ เป็นเค้ก(มีแต่เนื้อเค้ก) ไม่ก็คุ๊กกี้(อย่าได้นึกถึงพวก Bakery) ไม่ก็เป็นนมร้อน หรือนมเย็น กับขนม ๒. อาหารเช้าส่วนใหญ่เป็นแบบ American Breakfast มีขนมปัง ไข่ดาวบ้าง ไข่ต้มบ้าง บางทีก็เป็นอาหารเช้าแบบแขก นั่นก็คือ Prontha ซึ่งก็คล้ายๆโรตีๆแต่ว่าจะหนากว่า แล้วเขาจะยัดไส้พวกมันฝรั่งเข้าไป อร่อยดีครับ (มีรูปให้ด้วย) ๓. อาหารกลางวันนี่แนวแขกเต็มๆ ข้าว โรตี แกงถั่ว ผัดผักแบบแขกๆ (ผัดผักนี่อธิบายไม่ถูก แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ชอบ) แกงถั่ว กับผัดผักก็มีหลายแบบ ถั่วเขียวมั่ง ถั่วเหลืองมั่ง มีเจ็ดแบบ ครบเจ็ดวัน อยู่ไปไม่ถึงปีรู้อนาคตเลยว่าวันนี้จะมีอะไรกิน ๔. ชาช่วงบ่ายก็เหมือนกับช่วงเช้าแหละ ๕. อาหารเย็น มื้อสำคัญสำหรับนักเรียนประจำมันคือ highlight ของวัน ทำไมมันถึงสำคัญนักหนานะหรอ? ก็เพราะว่ามันเป็นมื้อเดียวที่มีเนื้อสัตว์กินไงครับ (ไข่มื้อเช้าไม่นับนะ) ไม่แกงแพะ ก็แกงไก่ บวกกับข้าวและโรตี แล้วก็ผัดผักอีก บางทีก็มีข้าวหมกไก่ให้กิน(โอวนั่นคือแจ๊กพอต) สำหรับพวก Senior (ม.๕ ม.๖) จะมีไข่ดาว ไม่ก็ไข่เจียวให้กินด้วย เด็กๆ Junior ก็นั่งตาละห้อยไป ท่องไว้ “ซักวันฉันจะโตพอ” บางทีเขาก็เปลี่ยนเมนูนะครับ แล้วแต่อารมณ์คนครัว โชคดีที่ผมเป็นกินง่าย (ง่ายมากๆ กินข้าวกระเพราทุกวัน ทุกมื้อ เป็นเดือนๆก็ทำมาแล้ว) ทำให้ผมปรับตัวได้ค่อนข้างง่าย อาจจะมีบางเมนูที่ต้องใช้เวลาปรับตัว (Butter Chicken นี่ผมเพิ่งมากินได้ตอนอยู่ม.๔) แต่ว่าที่แน่ๆคือเรื่อง “น้ำ” ไม่ใช่ว่าน้ำที่อินเดียจะสกปรกนะครับ น้ำประปากินได้ของเขามีมาก่อนเราเป็นสิบปี(มีมาก่อนที่ผมจะไปเรียนอีก) ฉะนั้นน้ำที่โรงเรียนจัดให้ดื่ม หรือทำกับข้าวก็เป็นน้ำประปาเขานี่แหละ แต่ว่าน้ำที่โน่นกับที่บ้านเรามันแตกต่าง ทุกๆครั้งที่ผมกลับไปผมจะปวดท้องในช่วงอาทิตย์แรกแล้วก็จะหาย ปล. ตอนแรกนี่กะว่าจะพิมโม้วีรกรรมนะ ชักยาวแล้วสิเหอๆ ไม่ต้องห่วงว่าจะเล่าครบหกปีนะครับ มันไม่ได้มีอะไรมากมายขนาดนั้น..เดี๋ยวจะหาว่ามาแนวแฮรี่พอตเตอร์ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 22:15:43 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:13:37

ความคิดเห็นที่ 43   ลืมรูป Prontha จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:14:19

ความคิดเห็นที่ 44   เอ้าเอาใจคนสนใจเรื่องของกิน นี่คือโรตีแบบแขก ที่กินกับแกง ไม่เหมือนโรตีบ้านเรานะ มันเป็นแป้งล้วนๆ เอาไปทอดในกระทะแบนๆ แบบไม่มีน้ำมัน เรียกว่า Chapati จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:19:31

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณค่ะสำหรับคำตอบ น่ากินค่ะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:25:25

ความคิดเห็นที่ 46   เอ่อ..พอดีเพิ่งเข้าไปอ่านกระทู้คุณคูปองข้างล่าง ผมคงไม่เขียน Blog อ่ะนะ ขี้เกียจ ถ้ามันหายไปก็จะโพสตอนต่อๆไปเลยแล้วกัน ใครอยากได้ตอนเก่าก็บอก ผมมีเก็บไว้ใน word อยู่แล้ว ไม่ค่อยรู้เรื่องที่ห้องนี้หรอก ปกติสิงอยู่ห้องรัชดา กับสีลม จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:23:07

ความคิดเห็นที่ 47 มาตามอ่านกระทู้ค่ะ สนุกมากเห็นภาพเลย อ่านเรื่องของคุณKarakgnut  อารมณ์เหมือน ฮอกวอร์ต ในแฮร์รี่เลย น้องแถวบ้านก็ไปเรียนเหมือนกันแต่ไม่แน่ใจว่าที่นี่รึเปล่า กลับมาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย รักผิดชอบมากขึ้น ดูผู้ใหญ่ขึ้นมากๆ จากคุณ : Vesp@ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:39:07

ความคิดเห็นที่ 48 สงสัยดิฉันก็ไปเรียนได้เหมือนกัน เพราะเคยอยู่ รร ประจำที่ไทย และชอบ อาหารอินเดีย อาหารการกินของคุณดีกว่า รร ดิฉันมากมาย จากคุณ : ปรารถนา เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:44:43

ความคิดเห็นที่ 50 โหวว ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำตอบเรื่องอาหาร.. ได้ข้อมูลเพียบเลยค่ะ จากคุณ : จิ้มลิ้ม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:14:37

ความคิดเห็นที่ 55   เอ้าลืมวีรกรรมปีแรก ย้อนหน่อยๆนิดนึงๆ พูดถึงช่วงวัยteen แถมอยูกับกลุ่มผู้ชายล้วน คงจะหนีเรื่องความรุนแรงไม่พ้น เนื่องจากว่าตอนที่ผมเข้าโรงเรียนนั้นผมโดนลดชั้น แทนที่จะขึ้นม.๓ กลับเข้าเรียนม.๑ ใหม่ ทำให้ผมเป็นเด็กตัวค่อนข้างโต (เพราะโข่ง) ในชั้นเรียน พวกเพื่อนๆก็ชอบมายุโน่นยุนี่ ถามว่าถ้าต่อยกับคนโน้นคนนี้จะชนะปล่าว สรุปก็เชียร์ๆว่าชนะแน่ๆ แต่ว่าก็แค่คุยๆกัน ไม่ได้ว่าจะจัดแมทช์ชิงแชมป์อะไร แล้วผมก็ได้ศัพท์หยาบๆจากเพื่อนมาเยอะ อย่างว่าแหละ อ้ายพวกนี้มันสอนแต่เรื่องดีๆทั้งนั้น มีช่วงนึงผมติดคำด่า Bas-tard หรืออ้ายลูกไม่มีพ่อ เอะอะๆก็พ่นคำนี้ เรียกว่าพ่นไปก่อน ปากไม่ดีว่างั้นเถอะ มีอยู่คืนนึงผมเข้านอนเร็ว ปิดไฟหอเรียบร้อย (ม.๑ยังนอนหอเด็กเล็กข้างล่างที่ ขั้นสามอยู่) มีเพื่อนกลุ่มนึงยังเล่นกันไม่นอน อยู่อีกหอติดๆกัน (เดินทะลุกันได้) แล้วมันมาเปิดไฟหาลูกบอลรึอะไรนี่แหละ อ้ายเรากำลังจะหลับอยู่แล้ว ตกใจเพราะไฟสว่างจ้าทิ่มตาเหมือนพี่แกเอาไฟฉายส่องตากะจะให้เห็นสมอง โมโหสิครับพี่น้อง ตื่นมาก็พ่นคำติดปากทันที “Bas-tard!” แล้วอ้ายwell นี่ที่เปิดไฟมันก็จี๊ดสิ เพราะว่าอ้ายห้าร้อยนี่มันเป็นหัวโจกของชั้นนี้พอดี ฤจะให้ใครมาด่ามันฟรีๆแล้วจะให้รอดไปได้ มันชื่อ “อามิต” คนเดียวกับที่เพื่อนผมมันยุ ให้เทียบกำลังพอดี ด้วยแรงฮึดจากที่เพื่อนเคยเชียร์ บวกกับน้ำโหที่บังอาจมาเปิดไฟอย่างไร้สติ ผมก็เดินดุ่ยๆไปหามัน เถียงกันไม่กี่คำ ผมก็เหวี่ยงหมัดเข้าไปเต็มๆ โอ้ลั่นล้ามันหลบได้แล้วก็สวนมาหมัดนึงเต็มๆ เข้าเป้าเหมือนจับวาง ครึ่งปากครึ่งจะจมูก คราวนี้แรงหึกเหิมมันหายไปหมด น้ำหูน้ำตาไหล ยกมือป้องบอกมันพอก่อน มันก็ไม่ฟัง ซัดมาอีกหมัดเข้าเป้าเดิมเต็มๆ แล้วก็จำไม่ได้ว่าโดนอีกกี่หมัด ผมก็กองลงไป...โหเสียมวยมันจริงๆ ท่าดีทีเหลวมาก ตอนนั้นเพื่อนคนอื่นก็ไปเรียกครูที่ดูและหอเด็กมาดูแล้ว สภาพนั้นดูไม่ได้ รู้สึกว่าจมูกจะหักอีก (ไม่ได้รักษา จนมันออกมาเป็นสัน เหมือนกับคนจมูกโด่ง...เออโชคดีไป) ครูก็ให้ผมเข้าไปในห้องเขา เอาผ้าห่อน้ำแข็งมาให้ผมประคบหน้า แล้วเรียกอ้ายอามิตมาดุว่าทำรุนแรงกับเด็กใหม่ได้ไง ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วแหละ อายมากๆเสียเชิงสุดๆ แป๊บเดียวเรื่องก็รู้กันไปหมดทั้งชั้น จนสรุปได้ว่า อ้ายผมน่ะโตแต่ตัว แต่เรื่องชกต่อยนี่ไม่ไหวเลย...สรุปที่เล่าวีรกรรมนี้คืออยากจะอวดความเกรียนของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ -------------------- โดน filter ซัดไปไม่รู้กี่รอบ...แก้แล้วแก้อีก -------------------- เอารูปเพื่อนๆมาอวด ถ่ายตอนอยู่ม.๖ ที่โต๊ะอาหารของบ้าน พวกนี้อยู่บ้านเดียวกับผมหมด ยกเว้นเสื้อขาวด้านขวา คนนั้นมาแจมเฉยๆ ส่วนสาวๆฝรั่งผมจำไม่ได้แล้วว่าเป็นใคร น่าจะเป็นครูฝึกสอนจากอังกฤษ ไม่ต้องมานั่งเดา นั่งหาว่าผมอยู่ตรงไหนนะ เพราะผมเองยังหาไม่เจอเลย ไม่รู้ว่าถ่ายกันตอนใหน ดึงรูปมาจาก face book ของเพื่อน แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 01:23:41 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 01:08:58 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 01:07:15

ความคิดเห็นที่ 56 แวะมาอ่านค่ะ น่าสนใจมาก จากคุณ : กอหญ้าพาฝัน เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 02:36:38

ความคิดเห็นที่ 57   ขอร่วมเม้นท์เรื่องของกินแล้วกัน รูปพวกนี้แล้วทำให้ผมนึกถึงอาหารที่เพื่อน (อินเดีย) ที่ทำงานพาไปกินเป็นประจำ แรกๆก็แย่นะ ผัดผักแบบแขกนี่รสชาติเข้มข้นด้วยเครื่องเทศมากมาย กลิ่นและรสชาติมันกินครั้งแรกๆแล้วท้องไส้ปั่นป่วน (แต่เดี๋ยวนี้สบาย โซ้ยแข่งกับคนอินเดียได้เลย) เห็นคำสะกดภาษาอังกฤษแล้วเพิ่งรู้ว่าออกเสียงผิด ในรูป 43 ผมออกเสียงภารตะ (แต่มันอร่อยจริงๆผมยอมรับ ทำเป็นใส่ไก่หรือกระเทียมก็ได้ด้วย) รูปที่ 44 ผมออกเสียงจามปาตี รูปที่ 45 นี่ทำให้นึกถึง ทาลี (ออกเสียงถูกป่าวเนี่ย) ที่เป็นอาหารอินเดียใต้ แต่ในรูปคงไม่ใช่กระมัง ตอนนี้ติดตามอ่านอยู่ ใจจดใจจ่อเลยครับ จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:05:52 A:82.178.149.118 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 58 สนุกดีคะ อ่านแล้วนึกถึงตอนไปเรียน ACC ใหม่ๆ เลยตรู จากไทยล้วน มาเป็นอังกฤษล้วน ตายไปหลายเทอมกว่าจะกระเตื้อง จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:31:36

ความคิดเห็นที่ 59 รออ่านเช่นกันครับ  เขียนเล่าเรื่องสนุกดี จากคุณ : mahtuanunG เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:48:01

ความคิดเห็นที่ 60   เล่าเรื่องสนุกจังค่ะ ตอนอยู่เมืองไทยเคยอยู่ประจำ ตอนนี้ลูกเรียนโรงเรียนประจำที่อเมริกาได้อ่านชีวิตนักเรียนประจำที่อินเดีย เปรียบเทียบกันแล้วน่าสนใจดี เรื่องปวดท้องตามความเห็นที่๕๕นั้น เป็นเรื่องที่คนที่เดินทางไปทำงานที่อินเดียกลัวกันมากเลยค่ะ แฟนพี่ไปหลายครั้งเป็นเกือบทุกครั้งเลย ขนาดเลือกกินแต่อาหารที่โรงแรมแล้วนะ เพื่อนร่วมงานชาวจีนคนนึงบอกว่าในน้ำมีแบคทีเรียชนิดที่เราไม่ชิน ถ้าเอาน้ำใช้แปรงฟันก็มีสิทธิ์เหมือนกัน ไม่รู้จริงหรือเปล่า จากคุณ : wheel of forture เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 05:57:07 A:68.127.187.147 X: TicketID:048459

ความคิดเห็นที่ 61   วู้!! ..ตอนแรกกะจะไม่เข้ามาแล้วเชียว..พอได้อ่านแล้วเพลินมาก..จนอ่านจบเลย..พอดีมีเพื่อนเป็นฝรั่งอิตาลีเค้าอยากจะไปเปิดศูนย์ปฎิบัติธรรม (Meditation Center)..ที่อินเดียปีหน้านี้..K.Karakgnut ..ว่าธุรกิจนี้ดีมั๊ยค่ะ..อ้อเห็นบอกอยากพาดิฉันไปเป็น VIP Guest ด้วยล่ะ..เพื่อนบอกว่าที่ชอบอินเดียเพราะที่นั่นสงบสุข..ดิฉันกะจะไปเก็บใบโพธิ์ศักดิ์สิทธิ์เป็นที่ระลึกค่ะ.. จากคุณ : POP เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 06:40:27 A:41.4.184.237 X: TicketID:225313

ความคิดเห็นที่ 62 Thanks for sharing na ka, i love how you tell the story :D enjoy it a lot ka ^^ จากคุณ : Thanks (Mudblood Lady No.7 @ Daigon) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 07:40:45

ความคิดเห็นที่ 63   มาแว้ววว จขก. up เยอะ ๆ นะคะ ชอบ ๆ ๆ อาหารอินเดีย นาน อร่อยมาก ๆ ใช่เปล่าค้า ชอบกิน ๆ เค้าสำรวจกันมาแล้วนะว่าคนอินเดียอายุยืนที่สุด ถัวเฉลี่ยนะ เพราะอาหารเค้ามังสวิรัต เพื่อนๆ จขก.จบแล้วทำงานกันที่ไหนคะ ออกนอก ตปท.กันบ้างเปล่า หรืออยู่ที่อินเดีย หาเวลาไปเยี่ยมอดีตบ้างนะคะ หาความสุขของชีวิต รออ่านตอนต่อ ๆ ไป นะคะ จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:36:30

ความคิดเห็นที่ 64 เราเป็นคนนึงที่ชอบกินอาหารอินเดียมากๆ Briyani นี่ของโปรดเลย กินได้ทุกวันจริงๆนะ จากคุณ : Scooterella เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:03:33

ความคิดเห็นที่ 65 ตอนผมอยู่เมกา มี roommates เป็น indians เค้าทำอาหารอินเดียกินเกือบทุกวัน บอกตามตรงว่าแรกๆ ทนไม่ไหวกับกลิ่นเลย เพราะกลิ่นเครื่องเทศแรงมาก แต่หลังๆ เริ่มชิน กินบ้างเป็นบางครั้ง อ่านเรื่องแล้วสนุกและมีสาระมากทำให้คิดถึงเพื่อนroommates อินเดียครับ จากคุณ : SamThai เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:21:52

ความคิดเห็นที่ 66 Phonta นั่นของโปรดนัทเลยอ่ะค่ะ คิดถึงๆๆๆ อยากทานจังเลย เขียนเรื่องสนุกมากๆเลนค่ะ อ่านไปก็นั่งขำไป จากคุณ : หนูนัท (NLN) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:51:14

ความคิดเห็นที่ 67 อ่านวิถีชีวิตโรงเรียนประจำที่อินเดียหรีอที่อเมริกาก็คล้ายๆกัน ทำให้ผมคิดถึงวัยเด็กๆของตนเอง (ไม่นานมานี้เอง) ผมเองเคยมีเรี่องปล่อยหมัดกับเด็กอเมริกันเช่นเดียวกับ จขกท  (แต่ผมหักตะมูกเขาครับ) อย่างไรก็ตาม  เด็กๆอเมริกันที่อยู่ในเหตุการณ์หลายๆคนและทางโรงเรียน เข้าข้างผมน่ะ  เนี่องจากเด็กคนนั้น เอาอาหารปาใส่หลายๆครั้ง  ในขณะที่ผมกำลังนั่งกินข้าว เป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยลีมว่า  ชาวอเมริกัน "เรา" ตัดสินกันด้วยความยุติธรรม  ไม่ชอบ "เล่นพวก"  แต่อย่างใด (ยกเว้น Republican) อีกเรี่องหนึ่งคีอตอนที่ผมไปแข่งขันกับพวกเขา (คนอเมริกัน) ในเรี่องการจีบสาว  ผมมักถูกกลั่นแกล้งเสมอๆ  ทำให้ตนเองเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วว่า  คนอเมริกัน "ชอบความยุติธรรม"  แต่อย่าไปทำเด่นให้มากกว่าเขาเท่านั้นเอง ....555 การที่ผมไม่ทำตัวให้เป็นเป้าเด่นเช่นเคย สามารถให้ผมมีแฟนต่อไปได้อีกหลายๆคน จขกท มีเรี่องราวการจีบสาวแขกบ้างไม๊เนี่ย จากคุณ : hollywop เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:00:10

ความคิดเห็นที่ 68 เพื่อนคุณในรูปก็น่าตาดีๆ กันทั้งนั้นเลยนะคะ หุหุ เข้ามาเล่าต่อเร็วๆ นะคะ กำลังสนุก จากคุณ : prettynat เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:57:21

ความคิดเห็นที่ 69   ว้า อยากจะขึ้นตอนม.๒สองใจจะขาด แต่ดันเพิ่งนึกเรื่องตอนม.๑ ได้อีก..เวรกรรม ทำไงได้ในเมื่อผมตั้งใจจะเขียนบันทึกไว้อ่านเองแต่แรกแล้ว คงจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่เขียนไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงความคิดและทัศนคติ ต่อคนรอบข้างของผมไปเลย ว่าแล้วก็ขอย้อนมาถึงวันแรกของการเข้าโรงเรียน ตอนนั้นผมได้รู้จักกับ เด็กใหม่หลายๆคน รวมถึงคนนึงที่เป็นรุ่นพี่ม.๔ด้วย ด้วยความที่ยังใหม่ทั้งคู่และยังไม่รู้จักนักเรียนเก่าๆรุ่นเดียวกันเราจึงมาคุยกันอยู่บ่อยๆ(แบบไม่ค่อยจะรู้เรื่อง) หลังเลิกเล่นกีฬาช่วงบ่ายเราก็มาจับคู่คุยกันอีกแล้วผมก็พาเขาไปดูห้องเรียนผม และเอาขนมที่ผมเก็บไว้ในโต๊ะเรียนแบ่งให้กิน โต๊ะเรียนที่อินเดีย(หรือว่าแค่โรงเรียนผมก็ไม่แน่ใจ) นี่ไม่เหมือนบ้านเรานะครับบ้านเรามีเก๊ะเป็นช่องโล่งๆให้ใส่หนังสือหรืออุปกรณ์การเขียนได้ แต่ว่าที่อินเดียโต๊ะมันจะเปิดขึ้นมาได้แล้วก็มีหูช้างให้ใส่ล๊อก เพื่อป้องกันโขมยของข้างใน ไอ้ตอนนั้นผมก็ยังใสซื่อ ไม่ได้คิดว่าจะมีเรื่องอะไร พอเปิดโต๊ะเอาขนมให้ เขาก็ขอดูเครื่องเขียนด้วย ในตอนนั้นที่เมืองไทยเขาฮิตไม้บรรทัดเหล็กหรือที่เรียกๆกันว่าฟุตเหล็ก ผมก็เอาไปด้วย แถมยังมีดินสอ ปากกาดีๆที่ซื้อตุนไว้อีกตรึม สักพักระฆังอาหารเย็นก็ดัง ผมก็ปิดโต๊ะจะลงมาเข้าแถวกินข้าว แต่ว่ารุ่นพี่คนนั้นบอกว่าเดี๋ยวจะตามลงไปให้ไปก่อนได้ ระหว่างที่เดินลงไปผมได้ยินเสียงดังปังๆหลายที แต่ว่าไม่ได้คิดอะไร พอทานข้าวเย็นเสร็จ ผมก็รู้สึกตะหงิดๆในหัวใจคล้ายๆจะมีลางร้าย ว่าแล้วช้าอยู่ใยวิ่งขึ้นไปที่โต๊ะเรียนตัวเอง..ว้าว ขนมไม่หาย แต่ว่าดินสอ ปากกา ไม้บรรทัดสุดเท่ห์ ฯลฯ หายจ้อย..ไม่ต้องคิดนานก็เดาได้ว่า น่าจะเป็นอ้ายรุ่นพี่นั่นแต่ก็ยังไม่ได้แน่ใจเท่าไหร่ ว่าแต่มันเป็นรุ่นพี่แถมไอ้เราคงจะไปเถียงอะไรกับมันไม่ทัน คิดได้ดังนั้นก็เลยไปหารุ่นพี่ม.๖คนไทย (ขอเรียกว่าพี่ศิลแล้วกกันนะครับ) แล้วเล่าทุกอย่างให้ฟัง พี่ศิลก็ดีมากฟังแล้วก็ตามหาไอ้หมอนั่นแล้วบอกให้มันเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วค้นตู้และเอากระเป๋าออกมารื้อให้ดู เวลาผ่านไปห้า-หกนาที เปิดกระเป๋าไปแล้วสามใบ ค้นในตู้เสื้อผ้ามันก็ไม่เจอ ผมคิดในใจแล้วว่าคงไม่ใช่แล้วแหละ ก็เลยสะกิดบอกพี่ศิลว่าพอเหอะไม่น่าจะใช่คนนี้แล้ว แต่ว่าพี่ศิลยังไม่ยอมแพ้ บอกว่าอย่าเพิ่งใจอ่อน ว่าแล้วก็บอกให้ไอ้หมอนั่นเปิดซิบข้างกระเป๋าเดินทางออกมาดูด้วย โอ้โห เปิดมาแล้วก็มีแต่ดินสอปากกาทั้งน้าน ผมเข้าไปหยิบดู แล้วก็ยืนยันว่าเนี่ยของผมชัวร์ไม่มั่วนิ่ม เอาละสิงานเข้าอ้ายtoodหมึกแน่นอน คำคอนเฟิร์มแอน์ดฟันธงว่าของกลางทั้งหมดเป็นของผม เหมือนกับเป็นคำสั่งประหารชีวิตของไอ้หมอนั่น ผมจำไม่ได้ว่าพี่ศิลตบหมอนั่นไปกี่ฉาด (น่าจะสิบอัป) แถมยังตีมันด้วยไม้ Field Hockey อีกนับสิบผัวะ(ที่ก้น) เอาเป็นว่าหมอนั่นร้องไห้เหมือนกับธรรณีสูบบิดามารดรไปหมด เหลือมันอยู่ในโลกคนเดียว ตอนแรกๆผมก็สะใจอยู่นะ แต่ว่าเห็นมันโดนขนาดนั้นก็เริ่มสงสาร พี่ศิลยังยื่นเอาไม้ให้ผมแล้วถามว่าอยากตีมันมั่งปล่าว? ผมก็ไม่กล้ารับไม้มาตีเพราะสงสารมันแล้ว หลังจากพี่ศิลลงโทษหมอนั่นอีกสี่ห้าผัวะจนพอใจเราก็เดินออกมา ผมขอบคุณพี่ศิลที่ช่วยเหลือ หลังจากวันนั้นพี่เขาก็คอยช่วยดูแลผมตลอดทั้งปี น้ำใจของพี่ทำให้ผมแคล้วคลาดจากเรื่องต่างๆได้หลายเรื่อง พี่เขาเป็นคนดีมากๆ ผมยังนับถือพี่แกอยู่จนถึงวันนี้ แม้จะไม่ได้เจอหรือคุยกันมานานแล้ว แต่ก็อยากเล่าเรื่องดีๆของพี่เขาให้ได้เป็นที่รู้กัน (“ศิล” ไม่ใช่ชื่อจริงของเขานะครับผมของดเอ่ยชื่อจริง) อ่อ...หากท่านผู้อ่านอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าตัวดีขี้โขมยที่โดนซัดซะน่วมหลังจากนั่น...ไม่มากครับ อีกอาทิตย์ สองอาทิตย์เขาก็ลาออกไป เพราะคนทั้งโรงเรียนรู้เรื่องมันหมดแล้ว อย่างว่าแหละครับ สังคมนักเรียนโรงเรียนประจำมันเล็ก ไม่มีความลับหรอก รู้กันทั่วถึงโดยไม่ต้องพึ่ง forward mail อีกเรื่องโขมยขโจรก็เกิดขึ้นในช่วงอาทิตย์แรกที่ผมเข้าเรียนเหมือนกัน เรื่องของเรื่องคือทางครูผู้คุมหอมอบหมายให้ เพื่อนรุ่นเดียวกันคนนึงเป็นคนพาผมไปฝากเงินค่าขนมกับธนาคารที่เปิดสาขาในโรงเรียน แทนที่มันจะพาผมไปมันบอกให้ผมเอาเงินกับbookให้มันแล้วมันจะเอาไปฝากให้ ผมจำไม่ได้แล้วแหละว่าให้ไปเท่าไหร่ แต่จำได้ว่าตอนที่รับ book กลับมาผมดูยอดแล้วเงินมันหายไปสามร้อยรูปี เอาละสิกรูเจออีกแล้ว ไม่ต้องพึ่งความสามารถของนักสืบหรือรุ่นพี่อีกแล้ว ครั้งนี้bookมันคอนเฟิร์มเองเลย ผมก็เลยตามหาไอ้เพื่อนตัวดีที่จิ๊กตังไปแล้วก็บอกให้มันเอาเงินมาคืน มันก็เอาคืนให้ร้อยนึงแล้วบอกว่าที่เหลือจะคืนให้วันรุ่งขึ้น อาทิตย์ นึงผ่านไปมันก็หลบหน้าผม ถ้าเจอตัวก็บ่ายเบี่ยง ผมเลยไปหาครูคุมหอและเล่าเรื่องให้ฟัง ครูเขาเลยเรียกนายแสนดีคนนี้มา คุย พูดกันได้ไม่ถึงสามประโยค เขาก็ตบซัดเรียกจิตสำนึกไปสามสี่เปรี้ยงดังๆ แปร๊บเดียวเงินสองร้อยก็มาอยู่ในมือผมเหมือนเสกได้ มารู้ทีหลังว่าเพื่อนคนนั้นเป็นเด็กมีปัญหาที่บ้าน เพื่อนไม่ค่อยจะชอบด้วยนิสัยบวกสันดาน ไม่นานก็ลาออกไป ทั้งสองเรื่องนี้ทำให้ผมเปลี่ยนจากเป็นคนไว้ใจคนง่าย กลายเป็นคนไม่ไว้ใจใคร มองโลกในง่ายร้ายไว้ก่อน ระมัดระวังคนข้างกาย จะว่าดีมันก็ดี จะว่าไม่ดีมันก็ใช่ อย่างไรก็ตามขอจบเรื่องของปีหนึ่งแต่เพียงเท่านี้ แล้วจะมาต่อม.๒นะคร้าบ -------------------------- ไปทำงานก่อนเด้อ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:59:08

ความคิดเห็นที่ 70 คุณจขกท. น้องชายเราก็เกือบได้ไปอย่างงั้นเหมือนกัน ที่ซิมลาเหมือนกันซะด้วย สงสัยเดี๋ยวไปเรียกแม่มาดูดีกว่าว่าโรงเรียนเดียวกะที่แม่ไปดูมาหรือเปล่า จากคุณ : booklovers เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 11:02:11

ความคิดเห็นที่ 71   ขอบคุณที่ช่วยกันเม้นต์ ช่วยกันถามนะครับ ถามๆกันมาเยอะๆก็ดี เพราะเป็นการช่วยเรียกความจำผม เรื่องแต่ละเรื่องมันผ่านมาเป็นสิบกว่าปีแล้ว ถ้าเรื่องไหนที่ถามมาแล้วมันมีเหตุการณ์มาด้วย ผมจะเก็บไว้เล่าตอนถึงทีเดียวแล้วกันนะครับ ตอนนี้ผมทำโน๊ต "Topic To Cover" ไว้อยู่ ตอนนี้เติม "ทำอาหาร" "จีบสาว" "เพื่อนหลังเรียนจบ" ไว้แล้ว รับรองว่าจะมาเล่าแน่นอนครับ แต่ว่าขออุบไว้ก่อน กระโดดไปกระโดดมา น่ากลัวว่าจะทำให้งงกันถ้วนหน้า(รวมถึงผมด้วย เหอๆ) อ่ออยากจะบอกว่าที่ผมพยายามที่จะไม่เจาะจงเวลาหรือข้อมูลอะไรให้มันเป๊ะ นั่นเป็นเพราะว่ามันจำไม่ค่อยได้แล้วนะครับ แล้วก็ช่วงม.๒ ถึงม.๕ มันไม่ค่อยจะมีอะไรมาก (เพราะจำไม่ค่อยได้ด้วย) แต่ว่าที่จะเน้นๆแน่นๆอีกทีก็ตอนม.๖ เพราะว่าเป็นช่วงซ่าส์ที่สุด วีรกรรมบานเบอะ แต่ถ้าจำอะไรได้ก็จะมาเล่าย้อนๆกันไป ไม่ว่ากันนะ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 11:30:13

ความคิดเห็นที่ 72 เขียนสนุกจังเลยค่ะ อ่านๆไปบางทีนึกว่าอ่าน Harry Potter อยู่นะคะเนี่ย เคยอ่านเรื่องคล้ายๆกันในประวัติคนเขียนวรรณกรรมเยาวชนชื่อ Roald Dahl (สะกดถูกไหมไม่แน่ใจนะคะ) ตอนอ่านนี่ขำดีนะคะ แต่ถ้าโดนกับตัวนี่คงขำไม่ออก ระบบรุ่นพี่รุ่นน้องในโรงเรียนอังกฤษนี่ อ่านแล้วยังกึ่งๆไม่อยากเชื่อว่ามันจริงเหรอเนี่ย ที่จำได้คือ รุ่นพี่จะหวดรุ่นน้อง เสร็จแล้วรุ่นน้องก็ต้องเอาก้นที่โดนหวดไปให้ผู้ชำนาญการดูและวิจารณ์ ว่าคนหวดหวดได้เยี่ยมแค่ไหน รอยไม้เรียวทุกรอยทับกันพอดีเปรี๊ยะยังไงบ้าง หวดสิบทีให้เวลากี่วินาทีเป็นต้น ที่ขำที่สุด(ตอนอ่าน)คือ ตอนที่คนเขียนเล่าว่าโดนรุ่นพี่ใช้ให้ไป "อุ่นส้วม" ตอนหน้าหนาวค่ะ ตามเรื่องคือห้องน้ำของหัวหน้าอยู่แยกไป หน้าหนาวที่รองนั่งก็จะเย็น รุ่นพี่ก็เลยสั่งรุ่นน้องให้ไปอุ่นที่นั่งส้วมให้อุ่นไว้ก่อน จากคุณ : White Amulet เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 12:26:58

ความคิดเห็นที่ 73   #72 ว้าวผมก็เคยอ่านครับ แต่ว่าจำไม่ได้แล้วอยากจะหาซื้อเก็บมาไว้ เพราะว่ามันโดนใจมาก ของโรงเรียนมันไม่ถึงขนาดต้องอุ่นฝาส้วมให้ทุกเช้านะครับ แต่ว่าสามารถสั่งรุ่นน้องได้สบายๆ แล้วผมจะมาลงตอนที่เกี่ยวกับ seniority ตอนนึงเต็มๆเลย โน๊ตใน topic to cover เรียบร้อย ^^ (เริ่มจะยาวเกินคาด) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 14:06:27 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 12:57:07

ความคิดเห็นที่ 74   จขก. มีแฟนเป็นคนอินเดียเปล่าคร้า มีสาว ๆ อินเดียมาจีบมั่งเปล่าอ่า เค้าว่าสินสอดแพงมั่ก ๆ ผู้หญิงต้องขอชาย จัดงานแต่ง 3 วัน 3 คืน จนกันไปเลย อยากถามว่า ลูกชายมีหน้าที่เลี้ยงพ่อแม่ โอเคเข้าใจว่าถ้ามีรายได้ดี ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่ถ้าลูกชายบ้านไหนรายได้ไม่ค่อยดี แล้วจะทำอย่างไรคร้า จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:41:26

ความคิดเห็นที่ 75 น่าติดตามมากเลยค่ะ มาเป็นกำลังใจให้เขียนต่อเรื่อย ๆ นะค่ะ ขอบคุณจ้า แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 13:43:23 จากคุณ : Ms. Pumpkin เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:43:11

ความคิดเห็นที่ 76 หนังสือที่คุณ White Amulet พูดถึง ชื่อภาษาอังกฤษ รู้สึกจะชื่อ Boy หาซื้อได้ของสำนักพิมพ์ผีเสื้อ ว่าจะถามเหมือนคุณ White Amulet คืออยากรู้เรื่องห้องน้ำที่โน่น ไม่ใช่ แค่ห้องส้วมนะ แต่รวมถึงห้องอาบน้ำด้วย ประมาณว่าถ้าเด็กไทยที่อยู่บ้าน แบบเมืองไทย ไปถึงโน่นมีปล่อยไก่มั่งไหม แล้วห้องสมุดเป็นยังไง มีห้อง common room นั่งดูทีวีด้วยกัน ทำกิจกรรมแบบเล่นเกมอะไรด้วยกันรึเปล่า จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:52:37

ความคิดเห็นที่ 77 โอ ครูตบเด็กเลย แล้วตอนนี้ยังทำได้อยู่ไหมคะ ทราบไหม แล้วคุณจขกท ติดต่อที่บ้านยังไง ระหว่างเรียน เขียนจดหมาย หรือนานๆโทรศัพท์ที การออกจากบ้านไปเรียนที่อื่นตั้งแต่เด็กเนี่ย ความแน่นแฟ้นกับพี่น้องคนอื่น กับพ่อแม่ เป็นยังไงบ้างคะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 14:09:08

ความคิดเห็นที่ 78   #77 ตอนนี้ผมไม่ทราบครับ แต่คิดว่าน่าจะยังมีอยู่ โดนตบมั่งก็ดีครับ จะได้หลาบ เด็กสมัยนี้กวนทีนจะตาย รุ่นผมก็โดนตราว่าแย่(เก)ในระดับท๊อปๆแล้ว แต่พอเทียบกับเด็กสมัยนี้แล้ว พวกผมเหมือนเด็กเรียนเลยนะ เมื่อกี้ลองนับๆ ตอนที่ layout ไว้ว่าจะเขียน เหลืออีกประมาณ สามสิบกว่าตอนใหญ่ๆ(มีตอนเล็กๆย่อยลงไปอีก!) สงสัยจังจะมีกี่ชีวิตที่จะตามอ่านจนจบ แต่ผมเขียนจนจบแน่ๆครับ เพราะอยากจะเก็บไว้ ก่อนที่ตัวเองจะลืม ๖ปีที่ดีที่สุดของชีวิต จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 14:27:16

ความคิดเห็นที่ 79 อืม... สามีเราก็อินเดีย แต่เรียน รร ประจำเป็น รร ทหาร การเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษ ที่ เสาวรัชตะ..เหนือขอบๆ ของรัฐคุชราษฎร์ สำเนียงไม่แขกค่ะ ถ้าเขาพูดกับชาวอังกฤษ สำเนียงก็จะเป็นอังกฤษ ถ้าพูดกับออส สำเนียงก็ออส ตานี่ เลียนสำเนียงได้เก่งมาก กำลังคิดจะส่งมะอึด มานไปเรียนเหมือนกัน ติดตรงที่เป็น รร ประจำนี่แหละ ฮือ... ที่นู่นมีรร น่าเรียนเยอะนะคะ  รร บนเขา หนีเรียนยากดี แฮ่.... มะอึด จะได้ค่าเล่ารียนเท่ากับคนอินเดียเลยด้วย...ยิ่งน่าเรียนใหญ่ แหะ แหะ จากคุณ : noo-uan เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 15:51:52

ความคิดเห็นที่ 80 ชอบจังคร่า  ได้รู้เรื่องเด้กประจำอีกมุมหนึ่งของโลก  สนุกมากๆ ตอนเราอยู่ประจำโรงเรียนแถวสีลมก็สนุกแต่ไม่มีแนวแบบ จขกท.เลย ติดตามต่อไปนะคะ **************************************ขอคั่นไว้ก่อน************************************** จากคุณ : lynhui เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 16:35:32

ความคิดเห็นที่ 81 จะตามไปจนจบนั่นแหละค่ะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 17:38:30

ความคิดเห็นที่ 82 เล่าสนุก น่าติดตามมากค่ะ ดีค่ะได้อ่านประสบการณ์จากประเทศอื่นๆบ้าง เปิดหูเปิดตาตัวเอง เพราะคงไม่มีโอกาสไปเข้าโรงเรียนประจำแบบนี้ ถ้าได้ก็คงพวกบ้านพักคนชราในอนาคต เพิ่งรู้ว่าเรื่องแฮรี่นี่เขาเอามาจากระบบโรงเรียนประจำแบบอังกฤษ นึกว่าคนเขียนเขาคิดเองซะอีก จากคุณ : luvreise เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:05:50

ความคิดเห็นที่ 83 รออ่านอยู่ค่ะ สนุกมาก จากคุณ : PattyPukes เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:06:39

ความคิดเห็นที่ 84   ด้วยการที่ต้องกินอยู่ ใช้ชีวิตร่วมกันทุกๆวัน มันไม่ยากเลยที่จะเห็นนิสัยที่แท้จริงของคนเรา ตอนม.สองผมก็เริ่มมีเพื่อนสนิทที่คอยช่วยเหลือผมมาตลอด มีน้ำใจ และจริงใจ เพื่อนสองคนนี้ชื่อคิมมี่และโตคาโต้ สองคนนี้เค้าเป็นคน Nagaland ซึ่งเป็นอยู่ในโซนทางทิศตะวันออกของอินเดีย ติดๆกับพม่า ฉะนั้นพวกนี้จึงมีหน้าตาออกไปทางเอเซียๆแบบบ้านเรา โตคาโต้นั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของคิมมี่ ด้วยความที่หน้าตาและความคิดออกไปทางเดียวกัน พวกเราจีงสนิทกันเร็ว ก่อนที่จะเล่าต่อ ผมขออธิบายเรื่องบ้านในโรงเรียนหน่อย ในโรงเรียนนี้มีอยู่สี่บ้าน Rivaz (sky blue), Ibbetson (navy blue), Lefroy (forest green), และ Curzon (red).  คิมมี่นั้นอยู่บ้านเดียวกับผม (Rivaz) แต่ว่าโตคาโตนั้นอยู่ Ibbetson ผมเลยสนิทกับคิมมี่มากกว่า เรียกว่าไปใหนไปด้วย มีอะไรก็จะแบ่งกัน เรียนเราสามคนสนิทกันตั้งแต่ม.๒ยันเรียนจบเลย วีรกรรมต่างๆของผมส่วนใหญ่จะมีสองคนนี้เป็นแนวร่วมอยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นการโดดเรียนไปดูหนัง, กินเหล้า, หรือไปหลีสาวๆที่โรงเรียนหญิงตอนอยู่ม.ปลาย ทุกๆเดือนจะทางโรงเรียนจะมีวันให้หนึ่งวันนักเรียนทุกคนออกไปเที่ยวในเมือง พวกเราเรียกกันว่า Town Leave ซึ่งนักเรียนจะออกจากโรงเรียนได้จาก ๘.๐๐ เช้าและต้องกลับมาให้ทันข้าวเย็น (๑๙.๐๐) นักเรียนส่วนใหญ่จะไปกินข้าวกลางวัน ดูหนัง เล่นเกมส์ตู้ พวก senior ที่โตๆหน่อยอาจจะดอดไปนั่งกินเหล้าที่บาร์หรือว่าไปนั่งในร้านกาแฟสุดฮิต นักเรียนเล็กๆส่วนใหญ่ต้องการจะประหยัดเงินค่าเดินทางเอาไว้กินขนมเพราะได้ค่าขนมมาจำกัด พวกนี้เลยใช้วิธีเดินไป-กลับลัดเลาะไปทางบนเขา ผมไม่แน่ใจระยะทาง แต่คาดว่าน่าจะประมาณสอง-สามกิโล ใช้เวลาเดินไปประมาณ๔๐นาทีหรือมากกว่าเพราะมันเป็นทางขึ้นเขา ส่วนตอนกลับนั้นจะเร็วกว่าเพราะว่าเป็นทางลาดลง ตอนม.๑แรกผมไม่ค่อยได้ไปในเมืองบ่อยนัก เพราะว่าไม่ค่อยจะมีเพื่อนไปด้วย แต่ว่าตอนม.๒ผมมีเพื่อนสนิทแล้ว (ก็ไอ้เจ้าคิมมี่กับโตคาโต้นั่นแหละ) เจ้าสองคนนี้ก็ชวนให้ผมไปTown Leaveด้วยกับพวกมัน เพราะว่ามันเพิ่งรู้ว่าผมไม่เคยไปดูหนังแขกในเมืองสักที แล้วพอดีมีหนังแขกสุดฮิตกำลังฉายอยู่ในตอนนั้น ชื่อ Rangeera แปลว่าสายรุ้ง (ถ้าจำไม่ผิด) นางเอกเป็นใคร ผมจำไม่ได้ แต่ว่าเหตุที่หนังมันฮิตและที่ไอ้ลิงสองตัวนี้อยากไปดูก็เพราะนางเอกนี่แหละ แน่นอนว่าผมรับคำชวนทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ดูหนังแขกจากจอ เชื่อมั้ยครับว่าตั๋วหนังที่อินเดียถูกมาก (อาจจะเป็นเพราะว่าโรงหนังในเมืองมันห่วยๆด้วย) ตั๋วละสองสามรูปีเอง (สองสามบาท) แลกกับหนังสามชั่วโมง (มีเบรกตอนกลางเรื่อง) ถือว่าคุ้มมากครับ ถ้าไปดูช่วงเย็นๆเขาจะฉายหนังเรทอาร์(หนังฝรั่ง) อันนี้ค่าตั๋วจะแพงขึ้นมาหน่อยประมาณเจ็ดรูปีเห็นจะได้ เด็กๆเขาไม่ให้เข้านะ ผมดูหนังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง ส่วนใหญ่ผมจะให้เพื่อนสุดที่รักของผมแปลให้เกือบตลอดทั้งเรื่อง แน่นอนที่สุดว่าอ้ายสองตัวนั่นคงจะเซ็งและรู้สึกว่ามันคิดผิดที่ชวนผมมาดู เพราะว่าผมแทบจะไม่ปล่อยให้พวกมันดูอย่างสงบเลย แต่สุดท้ายก็ดูจนจบเรื่อง โดยที่ผมค่อนข้างจะเข้าใจและรู้สึกสนุกกับหนัง สองคนนี้ก็แฮปปี้ไปกับผมที่เพื่อนมันก็สนุก ตอนปีหลังๆผมก็ไม่ค่อยต้องให้เพื่อนช่วยแปลเพราะว่าเริ่มฟังออกแล้ว แต่บางทีก็ฟังไม่ทันเลยต้องให้มันแปลเป็นบางครั้ง ตอนนี้เวลาผมดูหนังบางเรื่องที่เขาพูดภาษาฮินดิผมยังฟังออกเลย (ออกจะภูมิใจนิดๆ) ยกตัวอย่างหนังที่มีภาษาฮินดิที่ผมเพิ่งดูไม่นานมากนักก็มี Iron Man, Slum Dog Millionaire ผมคงคิดว่าบางท่านอาจจะอยากรู้ว่าผมเคยดูไอ้หนังอาร์นั่นมั่งรึปล่าว? คำตอบคือเคยครับและก็ผิดหวังทุกครั้ง ------- แก้ไข จัดหน้าไม่ให้ติดกันเป็นพรืด แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 19:08:34 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:07:43

ความคิดเห็นที่ 85 F5 ............. จากคุณ : ผัดหอยลาย เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:25:34

ความคิดเห็นที่ 86   เด็กนักเรียนที่โน่นจะซื้อขนมเอาเข้าไปตุนไว้กินเกือบทั้งปี พวกที่บ้านใกล้ๆหน่อยหรือพ่อแม่มาเยี่ยมบ่อยก็จะมีการเติมเสบียงอยู่เรื่อยๆ วันใหนพ่อแม่ใครมาหา วันนี้ไอ้เจ้าคนนั้นจะมีเพื่อนเยอะเป็นพิเศษ เพราะว่าหวังจะได้แบ่งขนมมากินมั่ง ส่วนผมนั้นก็ขนไปอย่างมากมายมหาสาร เพราะต้องเก็บไปกินทั้งปี ผมสังเกตเห็นว่าพวกเพื่อนๆมันจะชอบไวไวเป็นพิเศษ แล้วที่ในเมืองจะมีร้านขนมอยู่ร้านนึงที่ขายม่าม่ารสต้มยำกุ้งเสียด้วย ตอนนั้นมาม่าห่อละสี่บาทห้าบาทได้ มันขายซะยี่สิบห้ารูปี(ก็ยี่สิบห้าบาทนั่นแหละ) สุดยอดแห่งกำไร! พอดีตอนม.๒ผมก็ขนขนม ขนมาม่าไปมากพอที่จะกินได้ไปประมาณสามปี เพราะขนไปครั้งแรกเลยกะไม่ถูก (ปีแรกไม่ได้ขนไป เพราะไม่ได้ตั้งใจว่าจะได้เรียนเลย) ในเมื่อผมมีขนมอยู่มากมายเลยแบ่งๆให้เพื่อนๆได้กินกันบ้าง แต่ไม่มาก (ขนมส่วนใหญ่จะเก็บไว้ที่ห้องเก็บของ กันโขมย แล้วแบ่งเอาออกมาเก็บไว้เองทีละน้อย) เมื่อเห็นว่าเพื่อนส่วนใหญ่เริ่มจะติดใจในขนมไทย และเริ่มมาขอมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทำให้ผมต้องลำบากใจ เพราะว่าถ้าให้คนนึงก็ต้องให้เกือบทุกคน ไม่งั้นมันจะไม่พอใจกัน หาว่างกมั่งแล้วแบ่งพรรคแบ่งพวก จะซวยไปอีก ถ้าให้กันหมดถ้วนหน้า ถึงผมจะตุนไว้มีพอกินอีกสี่ห้าปีก็คงไม่พอ อ้ายพวกนี้(รวมถึงผมด้วย) เหมือนมีปอบสิงตลอด กินกันทีแทบจะล้มละลาย ในเมื่อสถานการ์ณมันไม่ลงล๊อกผมจึงต้องหาทางปลดล๊อกให้ทุกๆฝ่ายแฮปปี้ ไอ้ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่พยายามจะสร้างภาพให้ตัวเอง และหาเหตุผลที่ผมผันตัวเป็นพ่อค้าขนมหน้าเลือด พวกเราคงจะมี Stereo type กับแขกว่าเขี้ยวใช่ไหม? อย่าได้กระนั้นเลย คนไทยครึ่งจีนอย่างผมนี่หลอกแดร๊กแขกมาแล้ว มารูโจ้รสต่างๆห่อละห้าบาท ผมขายห่อละสิบรูปี ม่าม่าต้มยำผมขายห่อละยี่สิบห้ารูปีเท่ากับร้านขนมในเมือง ตอนแรกๆที่ผมบอกเพื่อนๆในห้องว่าผมจะขายและจะเลิกให้ฟรี เพราะด้วยเหตุผลที่กล่าวอ้างมานั้น ไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนไม่พอใจและบางคนยังจะเย้ยว่าไม่มีไอ้หน้าโง่ตัวไหนจะมาซื้อขนมราคามหาโหดนี้หรอก ซึ่งในช่วงแรกๆก็เป็นอย่างนั้นจริงๆไม่มีใครซื้อขนมในสัปดาห์แรก แถมยังแอนตี้ผมอีกซะงั้น เอาละสิ ความงกทำพิษซะแล้ว เงินก็ไม่ได้เพื่อนก็หาย (แต่ว่าผมยังแบ่งขนมให้ซี้ผมกินเสมอ เพราะมันก็แบ่งขนมผมอยู่บ่อยๆ) คิดอยู่นานก็ไม่ได้สำนึกว่าตัดสินใจผิด แต่ว่าพอจะมองเห็นทางออกได้แล้ว วันนึงผมตัดสินใจเอามาม่ารสต้มยำออกมาแบ่งเพื่อนๆในห้องหนึ่งฟรีๆห่อ (ก็กินกันดิบๆ คลุกๆกับ ผงชูรสแบบเด็กๆ) ในห้องมีกันอยู่ยี่สิบกว่าคน มาม่ามีแค่หนึ่งห่อ พวกที่ได้กินก็ได้น้อยกว่าหยิบมือ(เพราะหยิบมากจะโดนประนาม) แถมเกือบครึ่งห้องก็ไม่ได้เห็นแม้แต่เศษผงชูรส แน่นอนว่า ไอ้พวกที่ได้กินก็ยังไม่หนำใจ ไอ้พวกที่ไม่ได้กินใจยิ่งร้อนระอุเข้าไปใหญ่ สุดท้ายเกือบทั้งห้องต้องมานั่งเข้าแถวซื้อขนมผม โดยที่มีอ้ายตัวที่เคยเย้ยผมว่าไม่มีไอ้โง่ตัวไหนหรอกที่จะมาซื้อ วิ่งแจ้นมาเข้าคิวเป็นคนแรก! จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:44:14

ความคิดเห็นที่ 87 เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : PattyPukes เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 20:28:58

ความคิดเห็นที่ 88   มาเข้าเรื่องเรียนบ้าง ตอนม.๑ในช่วงวิชาฮินดิ ครูเขาจะให้ผมเรียน ก.ข.ค.ง. ของภาษาฮินดิ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผมเรียนเหมือนชาวบ้านเขา เนื่องจากว่าด้วยความอยากรู้อยากเรียนภาษาใหม่พอดี ทำให้ผมจำตัวอักษรของฮินดิได้อย่างรวดเร็ว แต่ทว่าด้วยความที่ผมรักสบาย อยากสอบง่ายๆ ผมจึงแกล้งโง่อยู่ทั้งปี ครูจึงให้นั่งท่อง ก.ข.ค.ง. และตอนสอบก็แค่ เขียนตัวอักษรทุกตัว เมื่อมาถึงม.๒ ครูที่มาสอนวิชาฮินดิห้องผมก็เปลี่ยนเป็นครูผู้คุมของบ้านผม (Rivaz) ชื่อ Mr. Bardwaj (อ่านว่า บาร-ดะ-วาจ) พวกนักเรียนตั้งชื่อแกว่า Chotu (อ่านว่า โฉ-ตุ๊) ซึ่งชื่นเล่นนี้ผมจะเล่าที่มาที่ไปในตอนหลังๆ (ภาคม.ปลาย) แกตื่นเต้นมากที่จะสอนภาษาฮินดิให้ผม เพราะว่าแกสอนคนไทยมาสองคนจากที่ไม่รู้ภาษาฮินดิเลยจนสามารถเข้าทำข้อสอบส่วนกลางของอินเดีย (เหมือนกับสอบเอ็นต์ บ้านเรา) ได้ภายในเวลาแค่สองปี ฉะนั้นแกต้องการทำแฮตทริก เพื่อเป็นผลงาน ให้เป็นที่ประจักษ์ต่อ teacher committee (จะได้เอาไว้คุยโม้ได้ว่างั้น) และแน่นอนมันจะเป็นความภูมิใจของผู้เป็นครูด้วย ผมไปได้ข้อมูลจากรุ่นพี่คนไทยมาแล้วว่าการสอบส่วนกลางนั้นเราสามารถ เลือกวิชาภาษาเลือกได้เอง (ภาษาอังกฤษ เป็นวิชาบังคับ) ซึ่งหนึ่งในนั้นมีภาษาไทยอยู่ด้วย แถมข้อสอบยังจะออกมาค่อนข้างหมูสำหรับพวกเรา ถึงแม้ว่าตอนเรียนอยู่ที่เมืองไทย อาจารย์ภาษาไทยจะไม่ชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่เพราะว่าลายมือผมเหมือนไม่เคยมีการพัฒนามาตั้งแต่ป.๑ แถมยังสะกดผิดอยู่บ่อยมาก จนเรียกได้ว่า “สิ้นหวัง” แล้ว แต่ว่าการที่จะเลือกเรียนภาษาไทยได้นั้นจะเลือกได้ต่อเมื่อเรียนอยู่ม.๓แล้วเท่านั้น ฉะนั้นตอนม.๒ ผมยังคงต้องเรียนภาษาฮินดิอยู่แบบไม่มีออฟชั่นให้เลือก แต่ทว่าด้วยไฟอันแรงกล้าของโฉตุ๊, จิตวิทยาที่ดี ,และการสอนที่เข้าใจง่าย ทำให้ผมหลวมตัวตั้งใจเรียนจนสามารถอ่านออก และเริ่มเขียนได้ในแค่เทอมแรก ตอนนี้ทุกๆท่านคงคิดว่าสุดท้ายผมคงเก่งภาษาฮินดิจน สามารถอ่านออกเขียนได้สินะ แต่ว่าสันดานก็ยังเป็นสันดาน มันแก้ไขอะไรไม่ได้  ในเทอมที่สองผมก็รู้ตัวว่าได้ถลำเข้าไปในเขตอันตรายเข้าแล้วเมื่อตอนที่โฉตุ๊เขาเปลี่ยนหนังสือเรียนภาษาฮินดิเป็นของป.๕! (จากที่เรียนอยู่เป็นของป.๑) เอาแล้วเว้ย! ตายแน่ๆ ถ้ายังจะทำตัวเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนตอนสอบส่วนกลางตอนจบม.๔ นี่ผมคงเครียดจนหัวล้านแน่ๆ หลังจากเรียกสติกลับมาได้ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำตัวโง่อย่างหน้าด้านๆ เหมือนกับว่าโดนเอาหัวไปกระแทกสิบล้อจนเอ๋อ ไอ้ที่เคยอ่านได้ก็กลายเป็นว่าติดๆขัดๆ ไอ้คำที่เคยเขียนได้ก็ผสมคำไม่ถูกซะงั้น ไอ้ที่เคยฟังออกก็ต้องให้บอกซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนกับคนหูตึง ไม่นานนักที่โฉตุ๊ผู้น่าสงสารจะยอมแพ้และให้ผมกลับมาเรียน ก.ข.ค.ง. เหมือนเดิม --------------------- ซอยเป็นตอนสั้นๆให้อ่านกันเร็วๆ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 20:40:05

ความคิดเห็นที่ 89 ลูกชายเรียนที่ดาร์จีริ่งจะจบ เกรด12ปีนี้ว่าจะให้ต่อป.ตรีที่โน่นเลยไม่ทราบว่าKarakgnutปเรียนต่อป.ตรีที่อินเดียเลยไม๊คะ ขอคำแนะนำให้น้องหน่อยนะคะขอบคุณมากเลย จากคุณ : ยิปซีสีขาว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 20:58:08

ความคิดเห็นที่ 90 สนุกจัง ยังติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : Typhoon No.29 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 21:01:52

ความคิดเห็นที่ 91 ติดตามอยู่ครับ ให้ไวๆ จากคุณ : Fred_Flintstone เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 21:29:54

ความคิดเห็นที่ 92   ที่โน่นเขาแยก Science ออกมาเป็นฟิสิกส์ เคมี และชีวะ ตั้งแต่ม.๑ ช่วงปีที่สองภาษาอังกฤษของผมพัฒนาดีขึ้นมามาก แต่ว่าก็ยังคงมีปัญหาเรื่องการจำศัพท์เฉพาะทางเทคนิคพวกวิชาเคมี ฟิสิกส์ และชีวะ แต่ที่หนักหนาสาหัสที่สุดสำหรับผมในสามวิชานี้คือ เคมี ไม่ใช่ว่าเพราะว่ามันยากอย่างเดียว หากแต่ว่าสาเหตุส่วนใหญ่มาครูที่สอน ครูที่สอนวิชาเคมีตอนม.๒ เป็นครูผู้หญิงจากทางภาคใต้ของอินเดีย เธอเป็นคนฉลาดมาและมีความรู้ในวิชานี้อย่างโจ่งแจ้ง สามารถตอบคำถามและอธิบายให้เข้าใจได้โดยง่าย...ถ้าคุณเข้าใจว่าเธอพูดอะไร อ้าวงงกันละสิ ท่านผู้อ่านคงสงสัยกันว่าตกลงว่าครูเธออธิบายดีรึปล่าว? จะเอายังไงกันแน่? ผมไม่ได้ตั้งใจให้งงเล่นๆเพื่อความสนุกของผมนะครับ ผมหมายความอย่างที่ผมเขียนไปจริงๆ นั่นก็เป็นเพราะว่าคุณครูเธอผู้นี่พูอ อ.อ่างไม่ได้! ทุกๆครั้งที่เธอพูด อ.อ่าง เธอจะพูด ย.ยักษ์แทน แล้วคุณๆท่านๆคิดดูแล้วกันว่าสูตรของเคมีจะเรียกจะเขียนกันก็เป็นตัวอักษรเช่น H2O, CaCO3 เป็นต้น แล้วคุณลองอ่านไอ้ตัวอย่างที่ผมให้โดยเปลี่ยนเสียงอ.อ่างให้มันเป็นย.ยักษ์สิ ตัวแรกจาก เอช-ทู-โอ ก็กลายเป็น เยช-ทู-โย ตัวที่สองจาก ซี-เอ-ซี-โอ-ทรี ก็กลายเป็น ซี-เย-ซี-โย-ทรี ไม่อยากจะคุยว่าพวกผมนี่แร๊พโย่ว แร๊พเย่ห์ กันเกือบทุกคลาสเคมีตลอดทั้งปี ไอ้ภาษาอังกฤษที่พัฒนามาจากปีหนึ่งนั้นไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด เพราะมันเหมือนกับต้องมานั่งแกะภาษา “โย่ว-เย่ห์” ให้มาเป็นภาษาอังกฤษ แล้วต้องมาแปลให้เป็นไทยเพื่อเข้าใจอีกที อุแหม่เราก็เพิ่งจะฟังให้หูกระดิกได้ เจอชอทพระราชทานแบบนี้ก็ใบ้แดร๊กสิครับ ที่ผมทำได้ดีที่สุดคือหาเพื่อนมานั่งข้างๆให้แปล ภาษา “โย่ว-เย่ห์” เป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็หมั่นไปตีสนิทกับครู เพื่อที่จะได้ขอคะแนนเห็นใจเวลาสอบตก ที่ครูเขาพูดอ.อ่างไม่ได้จนทำให้ผมเรียนไม่รู้เรื่องก็ยังไม่ข้ออยู่อย่าง เวลาผมเบื่อๆผมจะขอให้ครูเธอสะกด Alumimium ให้ฟัง วิชาชีวะเป็นอีกวิชาหนึ่งที่ทำให้ผมต้องหนักใจ อันนี้ไม่เกี่ยวกับครูที่สอน แต่ว่าจะเป็นเรื่องของศัพท์เฉพาะที่มีมากมายจนผมจำไม่ได้ ผมพยายามอย่างหนักที่จะท่องจำในช่วงก่อนสอบปลายภาค เพราะว่าทั้งปีที่ผ่านมาคะแนนวิชานี้ของไม่ไม่ค่อยจะอยู่ในโซนที่แข็งแรงสักเท่าไหร่ หากว่าผมซิ่วปีนี้ มันแบเบอร์มากๆว่าผมจะต้องซ้ำชั้น เพราะที่นี่ไม่มีสอบซ่อม ผมพยายามท่องจำอยู่นานแต่ว่าก็ยังไม่คงเป็นผล ผมจึงตัดสินใจว่าจะโกงสอบ! วิธีโกงของผมมันเบสิกมากๆ ก็แค่เขียนพวกเนื้อหาที่เก็งๆไว้ว่าจะออกสอบลงในกระดาษ แล้วแอบเอามาดูตอนสอบ ซึ่งเพื่อนๆผมก็ทำกันอย่างถ้วนหน้า แต่ว่าลายมือของผมนั้นมันเล็กกว่าพวกเพื่อนๆผมอยู่มาก ผมสามารถย่อโน๊ตที่เพื่อนเขียนไว้ขนาด A4 ให้เหลือเท่าประมาณสองเครดิตการ์ด (เด็กอินเดียลายมือใหญ่มากครับ ไม่ใช่ว่าผมจะเจ๋งหรืออะไร) แถมผมยังสามารถเก็งข้อสอบได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นเวลาก่อนสอบพวกเพื่อนๆจะห้อมหน้าห้อมหลังผมเหมือนชาวบ้านมาหาเกจิเพื่อขอหวย หวังว่าจะรวยกันถ้วนหน้า อ้ายผมก็เป็นคนใจดี เวลาผมทำโน๊ตชีวะผมจะทำเผื่อเพื่อนๆอีกสามสีอัน แล้วให้พวกมันไปแบ่งๆกัน บางคนก็อยากจะรู้ว่าผมเก็งอะไรไว้บ้าง บางคนก็อยากได้โน๊ตเอาไว้ใช้เลย พอทำโน๊ตให้เพื่อนเสร็จผมก็จะทำโน๊ตเพิ่มไว้เรื่อยๆ จะได้มีคำตอบให้ได้มากที่สุด แต่แล้วในสองวันสุดท้ายก่อนสอบชีวะ ผมทำโน๊ตสามอันที่ทำไว้หาย อ้าวซวยแล้ว ผมไม่รอช้าที่จะทำขึ้นมาใหม่ทันที แต่เช้าวันรุ่งขึ้นมันก็หายอีก ผมก็นั่งทำใหม่ ทำๆหายๆตลอดเจ็ดแปดรอบ ชุดสุดท้ายที่ผมทำสองช.ม.ก่อนสอบผมก็เก็บไว้อย่างดีในกล่องดินสอ แต่ว่าเหมือนครูคุมสอบจะรู้ทัน ก่อนที่จะแจกข้อสอบเขาบอกให้นักเรียนทุกคนเอาแต่ปากกาดินสอ และเครื่องเขียนอื่นๆออกมาไว้บนโต๊ะ แล้วเอากล่องดินสอและทุกๆอย่างที่ไม่ใช่เครื่องเขียนที่เอาออกมา เอาไปกองสุมไว้ที่หน้าห้อง เมื่อได้ยินอย่างนั้นผมก็แทบช๊อกน้ำลายฟูมปากเหมือนเอาอีโนกรอกเพียวๆ ผมจำใจและจำยอมน้อมรับชะตากรรมแต่โดยดี เดินโซซัดโซเชเอากล่องดวงใจ เอ้ยกล่องดินสอไปวางไว้หน้าห้องอย่างคนสิ้นหวัง แล้วกลับมานั่งรอให้เชือดอย่างเงียบๆ เขียนชื่อตัวเองลงบนกระดาษคำตอบ รอให้ครูคุมสอบบอกให้เริ่มสอบ เมื่อครูบอกว่าให้เริ่มทำได้ ผมก็เปิดข้อสอบช้าๆอย่างไม่กดดันเพราะมันไม่มีอะไรให้กด ให้ดันอีกต่อไป สายตาผมกวาดไปที่คำถาม อ่านอย่างใจเย็น โอว..ไอ้ที่เก็งไว้มาหมดเลย นี่ถ้าเรายังมีโน๊ตนั่นอยู่คงผ่านแน่ๆ แต่แล้วผมก็รู้สึกว่าผมจะจำคำตอบที่เขียนไว้บนโน๊ตได้ พระเจ้าจอร์จมันยอดมากค่ะ กลายเป็นว่าไอ้ที่ผมทำโน๊ตซ้ำไปซ้ำมาหลายต่อหลายครั้งเป็นการทบทวนและท่องจำที่ดีมาก จำได้หมดทุก diagram ที่เคยเขียนลงไป รวมถึง definition เกือบทั้งหมด สุดท้ายคะแนนเทอมสุดท้ายฉุดคะแนนเฉลี่ยขี้นมาจนผมผ่านชีวะ......ใครว่าโกงสอบเป็นเรื่องไม่ดี? จบปีสอง (ม.๒) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 22:00:19 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 21:59:11 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 21:58:27 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 21:33:37

ความคิดเห็นที่ 93 มาเป็นกำลังใจให้ รออยู่นะคะ จากคุณ : atomize เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 22:32:30

ความคิดเห็นที่ 94 จะเลื่อนชั้นแล้ว จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 22:36:03

ความคิดเห็นที่ 95   ว๊า จบซะละ กำลังมันส์ มาต่อเร็ว ๆ คร้า จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 22:40:13

ความคิดเห็นที่ 96   ม.๒เรื่องมันค่อนข้างน้อยครับ (จำได้แค่นี้) พอเริ่มขึ้นม.๓ไปจะมีเรื่องเยอะขึ้น แต่ว่าจะต้องขอรวมม.๔ ม.๕ ไว้ด้วยกัน เพราะว่าเรื่องมันเยอะซะจนผมจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องไหนเกิดตอนม.ไหน นี่พยายามซึ่อตรงกับความจำอันเรือนรางของให้มากที่สุด เดี๋ยวมาคั่นด้วยตอนเล็กๆก่อนขึ้นปีสามให้คร้าบ ปั่นก่อนๆ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:01:34

ความคิดเห็นที่ 97   นุกจัง จากคุณ : benjabas เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:30:15

ความคิดเห็นที่ 98   ไปเรียนที่นั้นได้กลับบ้านกี่ครั้งครับกว่าจะจบ ม.6 คงคิดถึงบ้านน่าดูเลยนะครับ จากคุณ : benjabas เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:32:27

ความคิดเห็นที่ 99   จขก ไปนอนแล้วแน่เลยอ่ะ เค้ารออ่านอยู่เน้อ จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:40:55

ความคิดเห็นที่ 100   ยังครับ ไปอาบน้ำมา เมื่อกี้นั่งเล่นเอ็มอู้อยู่แหะๆ เดี๋ยวมาอัปตอนสั้นๆ ก่อนม.๓อีกตอน จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:56:28

ความคิดเห็นที่ 101 รออยู่ จะกระอักเลือดแล้วค่ะ จากคุณ : PattyPukes เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 00:02:52

ความคิดเห็นที่ 102   ตาจะปิดแย้ว ขยี้ตารอ อ่านตอนม.3 จากคุณ : ปังปังเอง เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 00:09:13

ความคิดเห็นที่ 103 เคยเจอประสบการณ์สยองขว้ญบ้างไหมครับ I see dead people... อารมณ์ Sixth Sense *แก้ไขคำผิดครับ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 00:15:28 จากคุณ : SamThai เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 00:13:41

ความคิดเห็นที่ 104   เท่าที่ผมได้ไปสัมผัสมา พวกแขกนี่ก็ชอบแบ่งแยกเชื้อชาติเหมือนพวกเราแถมยังชอบเอามาล้อกันอีก อย่างพวกเราคนไทยจะมีคำเรียกคนชาติอื่นว่าแขก ฝรั่ง ถ้าเห็นพวกคนไทยด้วยกันทำตัว ล้าหลังก็ด่าหรือดูถูกว่าลาว แขกอินเดียชอบเรียกคนหน้าเอเซี หรือจีนๆแบบเราว่า Chink ซึ่งผมมารู้ทีหลังคำนี้พวกฝรั่งเขาถือว่าเป็นคำเหยียดผิดเลยทีเดียว (พอๆกับ Niger) แต่ว่าตอนที่ผมเรียนอยู่นั้นพวกเราก็โดนเรียกซะจนชิน ไม่ได้รู้สึกอะไร แถมยังเรียกตัวเองว่า Chink หรือ Chinky กันเป็นเรื่องปกติ ไม่เคยโมโหเวลาเพื่อนๆที่เป็นแขกอินเดียมาล้อ โดยส่วนใหญ่มันจะล้อพวกเราว่าตาเล็ก เลยมองอะไรไม่เห็น แต่อย่าเพิ่งไปนึกโมโหพวกแขกนี้นะครับ เพราะว่าพวกเขานั้นชอบล้อด้วยอารมณ์ขันซะส่วนใหญ่ หลักฐานที่เห็นได้ชัดก็คือพวกแขกซิกค์ (แขกโพกหัวหรือ Sadar) นั้นเขามีโจ๊กล้อพวกเดียวกันเองอยู่มากมาย พวกเพื่อนๆผมเวลามันเบื่อๆก็นั่งเล่าโจ๊กเผาตัวเองให้ผมขำเล่น โดยโจ๊กส่วนใหญ่ก็ล้อผ้าที่มันโพกๆกันนั่นแหละ เท่าที่รู้สึกและฟังๆมา พวกแขกด้วยกันนั้นจะมี stereo type ว่าพวกแขกซิกค์นั้นตบะแตกง่ายเพราะว่าผ้าที่โพกหัวอยู่นั้นทำให้หัวของแขกซิกค์นั้นอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์และจะรู้สึกร้อนมากกว่าเพื่อน โดยเฉพาะเวลาเที่ยงที่ดวงอาทิตย์จะส่องกบาลตรงๆ เวลามีเพื่อนที่โพกหัวตบะแตกคนอื่นจะส่ายหน้าแล้วบอกว่า Bara Bacha Kiha (เที่ยงแล้ว) บางโจ๊กก็จะเป็นทำนองว่าเพราะผ้าโพกหัวมันรัดไม่ให้สมองมันทำงาน พวกนี้เลยจะเอ๋อๆ พวกแขกก็มีคำเรียกพวกอยู่ที่อยู่บนเขา คล้ายๆที่เราเรียกกันว่า “หลังเขา” เหมือนกันครับ พวกนี้เขาจะเรียกว่า Khadu (คาห์ดู้) ทำนองว่าพวกนี้ก็เอ๋อๆเพราะอยู่แต่บนเขา ไม่เคยเห็นแสงสีกับเขาบ้าง ผมจำได้ว่ามีเพื่อนอยู่คนนึง มันมาจาก Manali ซึ่งก็เป็นเมืองที่อยู่ทางภาคเหนือเป็นถิ่นภูเขาเนี่ยแหละ แต่มันชอบด่าคนอื่นว่า Khadu ตลอด มีอยู่ครั้งนึงที่มันด่าเพื่อนคนอื่นว่า Khadu ซ้ำไปซ้ำมา แล้วพอดีมีครูที่เป็นคนเมืองเดียวกับมันยืนอยู่ใกล้ๆด้วย ครูเขายืนฟังอ้ายนี่ด่าเพื่อนสักพักแล้วก็เรียกไปดุ แถมด้วยการตบอีกฉาด สงสัยมันแสลงใจครูแกมั้ง? (หากว่าท่านผู้อ่านท่านใดไม่พอใจในตอนนี้ผมก็ต้องขออภัยไว้ด้วยนะครับ ที่เล่ามาไม่ได้ตั้งใจมาล้อเลียน แค่อยากจะเล่าให้ฟังกัน หากว่ามีส่วนใดที่ผมอธิบายไม่ตรงก็ขอให้ช่วยแนะนำหรือตำหนิได้เลยครับ) แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 00:46:27 จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 00:34:04

ความคิดเห็นที่ 105   อยู่ รร ชายล้วนแบบนี้จะได้เจอสาวๆ อินเดียบ้างไม๊คะ แล้วแฟนคุณ Karakgnut เป็นสาวอินเดียหรือเปล่า Cielo จากคุณ : Cielo (cielo) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 00:35:37

ความคิดเห็นที่ 106   # 105 เคยลองจีบแต่จีบไม่ติดครับ แฟนตอนนี้เป็นหมวยเลยอุอุ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 01:20:23

ความคิดเห็นที่ 107 เห็นหัวข้อเกี่ยวกับอินเดียเลยเข้ามาอ่าน ดิฉันเคยไปอินเดียสองครั้ง ครั้งแรกไปเที่ยวแถวๆบอมเบย์อดทนอยู่ได้ตั้งเกือบเดือนได้เที่ยวคุ้ม แต่ไม่ค่อยชอบประเทศอินเดียวเท่าไหร่ และบอกตัวเองว่าจะไม่ไปอีกแล้วเข็ดจริงๆประเทศนั้น แต่ครั้งที่สองต้องไปจนได้เพราะสถานการณ์ไปทำงานหาไปหาซื้อเครื่องประดับประเภทหินกับสร้อยเงินแถว Jaipur  คุณจขกท เก่งนะคะที่ไปอยู่ไปเรียนได้ตั้งหลายปี จากคุณ : Rinta เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 01:31:27

ความคิดเห็นที่ 108   ทางโรงเรียนของผมจะให้นักเรียนเขียนจดหมายกลับบ้านทุกๆอาทิตย์ แต่ละบ้านจะมีเด็กที่ทำหน้าที่เอาจดหมายไปแจกให้นักเรียนคนอื่นเขียนแล้วนำกลับมาให้ครูผู้คุมหอ เพื่อเช็คดูว่านักเรียนคนไหนไม่เขียนจดหมายบ้าง ในช่วงปีแรกๆผมก็เขียนจมกลับบ้านค่อนข้างบ่อย ตอนเริ่มๆเขียนก็จะเขียนเป็นภาษาไทย แต่ว่าพ่อผมก็ติมาว่าน่าจะเขียนเป็นภาษาอังกฤษเพื่อนเป็นการฝึกภาษา ไปๆมาๆผมก็หยุดเขียนภาษาไทยไปโดยปริยาย แล้วก็ไม่ได้เขียนอีกเป็นสิบปีทำให้การสะกดคำของผมอยู่ในระดับห่วยถึงห่วยค๊อดๆ ช่วงหลังนี้การสะกดคำดีขึ้นมาหน่อยเพราะได้เล่นmsnบ่อย (โดนเพื่อนด่าเวลาสะกดผิด) แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ลายมือของผมก็ยังไม่พัฒนาเลย ยังคงสวะๆเหมือนกับเด็กป.๑ (ดีไม่ดีเด็กป.๑ ลายมือจะสวยกว่าผมอีก) การเขียนจดหมายเป็นภาษาอังกฤษก็ได้ช่วยให้ผมฝึกภาษาได้ดี เพราะช่วยให้ผมฝึกที่จะแต่งประโยค ช่วงตอน ม.๓ ม.๔ ผมขยันเขียนจดหมายทีละสาม สี่ฉบับเลยทีเดียว แต่ว่าพอขึ้นมาอยู่ม.๕ ม.๖ ผมก็ไม่ได้ค่อยได้เขียนจดหมายเท่าไหร่เพราะว่าจะใช้วิธีการโทรกลับบ้าน บางท่านที่ได้เคยโทรศัพท์ไปอินเดีย คงจะรู้แล้วว่าค่าโทรศัพท์ต่อนาทีมันแพงมหาโหด เรทในการโทรไปต่างประเทศจากอินเดียก็พอๆกับโทรจากบ้านเราไปครับ ที่โน่นเขาจะมีบู๊ทหรือร้านให้โทรศัพท์ทางไกล โดยจะมีมิเตอร์วิ่งตามวินาทีคอยเก็บเงิน ทางโรงเรียนก็ติดตั้งบู๊ทโทรศัพท์ทางไกลให้นักเรียนได้ใช้ไว้เหมือนกัน โดยนักเรียนที่ต้องการใช้จะต้องไปลงชื่อ เลขประจำตัวนักเรียน พร้อมกับหมายเลขปลายทาง ลงในสมุดบันทึกกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลอยู่ ทางโรงเรียนเขาก็จะชาร์ตเก็บเงินปลายปีทีเดียว บู๊ทนี้จะแน่นไปด้วยเด็กนักเรียนแทบจะตลอดเวลา จะมีก็แต่ช่วงระหว่างคาบเรียนที่บู๊ทจะว่าง ซึ่งก็จะเป็นช่วงเวลาที่เด็กโตส่วนใหญ่มาโทร (โดดเรียน) พวกผมจะชอบซื้อเหล้าซื้อเบียร์มาฝากไอ้เจ้าหน้าที่โรงเรียนคนนี้ เพราะว่าเขาสามารถต่อสาย bypass ทำให้โทรได้โดยมิเตอร์ไม่คิดเงิน พูดง่ายๆพวกผมได้โทรกลับบ้านฟรีๆ (ไม่มี record บนเครื่อง แต่ว่าโรงเรียนน่าจะโดนเก็บเงินอยู่ดี) ---- สุดท้ายของคืนนี้แล้ว พรุ่งนี้จะมาลงตอนม.๓ นะครับ #107 ผมเจอชอทบังคับให้ไปน่ะครับ เลือกไม่ค่อยได้ แต่อยู่ๆไปก็คุ้น(แหงสิอยู่ตั้งหลายปี) ว่าแต่ผมยังไม่เคยไปบอมเบย์เลย..เซ็งจริงๆ #103 มีครับ เดี๋ยวไว้ลงตอนม.๕ ม.๖นะครับ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 01:51:34

ความคิดเห็นที่ 109 จขกท เล่าให้ฟังถึงการลักขโมยและการโกงของนักเรียนด้วยกัน ทำให้คิดว่า นักเรียนประจำแขกต่างกับในไทย เพราะเราเคยเรียนประจำตั้งแต่ ป ๑ เข้า ม ก็อยู่ประจำจนจบ ไม่มีเรื่องแบบนี้เลย ไปอยู่เมกา ก็อยู่หออยู่ห้องเดียวกับแขก ทำงานก็มีพวกแขกมาก รู้สึกว่า เขาเอาเปรียบ เจอแขกคนเดียวที่ดีมากคนเดียว ไปเที่ยวอืนเดีย ก็มีแต่พวกแขกจะหลอก ยกเว้นพวกซิกห์ซึ่งดีมาก ไม่โกงและสะอาดด้วย จากคุณ : ธนิตา เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 03:35:09

ความคิดเห็นที่ 110 สนุกอ่ะค่ะ...เคยขอพ่อไปเรียนอินเดียด้วยเพราะเห็นเพื่อนไปเรียน... แต่มาเปลี่ยนใจวินาทีสุดท้ายก่อนพ่อจะตอบตกลงเพราะ... ได้ยินสำเนียงเพื่อนแล้ว...จ๊ากกกก..อ่ะค่ะ... จากคุณ : kkk_iii_kkk เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 03:50:19

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านสนุกดีครับ พอจะนึกภาพตามออกบ้าง เพราะเคยใช้ชีวิตนักเรียนที่ U. Pune หนึ่งปีเต็มๆที่อินเดีย  หลากหลายความประทับใจและแสลงใจที่ยากจะลืมเลือน   ขอบคุณจขกท.ที่ช่วยสะกิดภาพความทรงจำครั้งเก่าก่อนที่ตกตะกอนให้ฟุ้งกะจายขึ้นมาจนใบหน้าเปื้อนยิ้มผมซะแก้มปริเลย .. จากคุณ : ~ น า ย ป ลิ้ น ~ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 08:14:41

ความคิดเห็นที่ 112   เดี๋ยวสักสอง สามทุ่มจะมาลงให้นะครับ วันนี้ขอไปทำธุระ (บวกอู้) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 09:45:54

ความคิดเห็นที่ 113 เพิ่มเติม คหห.42 เรื่องอาหารครับ โรงเรียนประจำเขาจะมีลิสต์เมนูอาหาร ในแต่ละมื้อแต่ละวันเรียบร้อยตั้งแต่เปิดเทอมแล้วครับ โดยจะำคำถึงถึงคุณค่าทางโภชนาการ(แต่มิได้คำนึงถึงรสชาติ) naan กับ chapati ต่างกันยังไงครับ???? จากคุณ : Bassism เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 11:04:38

ความคิดเห็นที่ 114   #113 ใช่ครับ ลิสต์นี้ใช้มาอย่างน้อยๆก็หกปี เพราะว่ามันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่วันแรกที่ผมเรียน Naan แป้งจะหนานุ่มกว่า วิธีการทำเขาจะเอาแป้งไปอบในเตาอบ แต่ว่า Chapati แป้งจะบางและแข็งกว่า การทำก็ง่ายกว่าเพราะว่าแค่เอาไปปิ้งบนกระทะแบนๆ Naan แพงและอร่อยกว่า Chapati มากมายครับ จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 11:20:11

ความคิดเห็นที่ 115   ตอนแรกผมบอกว่าม.๒อยู่หอเด็กโต แต่ว่าเพิ่งจำได้ว่าความจริงแล้ว หอเด็กโตนี่มีแต่ม.๓ขึ้นไปนะครับ ขอโทษด้วย ------------------ ม.๒ผ่านไป ไวเหมือนโกหกในที่สุดอ้ายลิงตัวน้อยก็จะได้มาอยู่ใน Main Dorm หรือหอเด็กโต ซักที มันตื่นเต้นเข้าไปอีกเพราะว่าจะต้องอยู่กับพวกรุ่นพี่ และมันเป็นก้าวแรกสู่การเป็น senior หอเด็กโตจะไม่เหมือนกับหอเด็กเล็ก ตรงที่แต่ละบ้านจะแยกกันอยู่เป็นสัดส่วน ไม่นอนรวมกันเหมือนกับหอเด็กเล็ก ในหอเด็กโตก็จะมีทั้ง Locker และ Closet (แต่พวกเราเรียกกันว่า Cupboard) ล๊อกเกอร์ก็จะเป็นล๊อกเกอร์เล็กๆ มีไว้ให้เด็กม.๓ ส่วน Cupboard นั้นก็คือตู้เสื้อผ้านั่นเอง ซึ่งมีไว้ให้เด็กม.๔ขึ้นไป โดยเด็กม.๔ จะต้องแชร์ตู้กัน สองคนต่อหนึ่งตู้ ส่วนเด็กม.๕ ม.๖ได้กันคนละตู้ ไม่มีการจัดสรรว่าตู้ใหนเป็นของใคร มาก่อนเลือกก่อนได้ก่อน ฉะนั้นการมามอบตัวเร็วสำคัญมากกับเด็กม.๓ เพราะว่าล๊อกเกอร์แต่ละอันนั้นเล็ก และต้องได้อย่างน้อยๆสามล๊อกเกอร์จึงจะพอใช้ ถ้ามาก่อนก็สามารถเลือกอันที่อยู่ระดับสายตาสามสี่อันติดๆกัน ไม่ต้องเอื้อม ไม่ต้องก้ม และยังสามารถเลือกอันที่อยู่ห่างๆพวกตู้เสื้อผ้าของรุ่นพี่ จะได้ไม่ต้องโดนแย่งขนมหากเอามาตุนไว้ ถ้ามามอบตัวสาย แน่นอนว่าล๊อกเกอร์โลเคชั่นดีๆโดนจองไปหมด ดีไม่ดีจะได้แค่ล๊อกเกอร์เดียวอีก แต่ละบ้านก็จะมี Common Room ซึ่งก็เป็นห้องดูทีวี โดยส่วนใหญ่แล้วจะมีรุ่นพี่ดูทีวีอยู่และแน่นอนว่ารีโมตก็ต้องอยู่กับคนที่ Senior ที่สุด พวกเด็กที่เหลือก็ต้องดูตามที่รุ่นพี่ดูอย่างเงียบๆ ถ้าบ่นมากๆรุ่นพี่อาจจะแสดงความรักด้วยการเอามือลูบหน้าแรงๆสักฉาด ช่องสุดฮิตของเด็กหอก็มี Mtv, Star Movie, Star Sport, V Channel และที่ขาดไม่ได้ Ftv ไว้ดูนางแบบสวยๆ แต่งซีทรู การที่เด็กม.ปลายกับเด็กม.ต้นมาอยู่ร่วมกัน คงจะหนีไม่พ้นการ bully ไม่ว่าจะเป็นการแกล้ง, ไถเงิน, หรือ ยึดของไปอย่างหน้าด้านๆ บวกด้วยสังคมรุ่นพี่รุ่นน้องที่ค่อนข้างจะแรง จึงทำให้เรื่องแบบนี้มีให้เห็นอยู่ทั่วไป ปัญหาที่หนักที่สุดคือการไถเงิน ซึ่งพวกม.๓ จะโดนมากที่สุดเพาะว่าต้องอยู่ร่วมกับเด็กม.ปลายใหนฐานะที่เป็นรุ่นน้องรุ่นเล็กสุด พวกที่ชอบไถเงินมากที่สุดก็เป็นพวก prefect กับ captain นี่แหละ วันดีคืนดีพวกนี้ก็จะเรียกพวกเราขึ้นมาประชุมที่บ้าน โดยส่วนใหญ่จะเป็นเวลาหลังเที่ยงหรือหลังอาหารเย็น เมื่อขึ้นมาแล้วพวกนี้ก็จะบอกว่ามันต้องการเงิน สามร้อยสี่ร้อยรูปีหรือจะเท่าไหร่ก็ว่าไป และต้องเอามาให้มันภายในเวลาที่มันกำหนดให้ แล้วก็มอบหมายให้หนึ่งในพวกเราเป็นคนรวบรวมเงิน หากคนไหนไม่ยอมให้เงินหรือรวมเงินไม่ได้ครบตามที่พวกนี้มันบอกก็จะโดนตบตี พวกม.๔ ม.๕ ก็มีมาไถเงินบ้าง แต่ว่าจะไม่บ่อยเท่าพวก prefect กับ captain ทางครูอาจาร์ยก็พยายามที่จะป้องกัน เหตุการณ์เหล่านี้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่เป็นผล เพราะว่ามันเป็นกฎของพวกเด็กหอที่ห้ามปากโป้งเด็ดขาด หากรุ่นน้องคนใหนปากโป้งไปฟ้องครู หรือทำตัวเป็นสายคอยส่งข่าวให้ครู แล้วรู้ไปถึงรุ่นพี่แล้วละก็ เจ้ารุ่นน้องคนนี้จะโดนจ้องเล่นงาน ยิ่งถ้าไม่มีแบ็คดีๆ (รุ่นพี่ที่สนิท) รับรองได้ว่าโรงเรียนคือนรกดีๆนี่เอง เพราะว่ามันมีวิธีที่จะลงโทษรุ่นน้องตามกติกา แล้วมันมีเยอะด้วยสิ ช่วงเวลาที่รุ่นพี่แทบจะเป็นพระเจ้าก็คือช่วงเล่นกีฬา เพราะว่ารุ่นพี่ของแต่ละบ้านจะเป็นคนคุม ฉะนั้นหากรุ่นพี่จะเอาคืนนั้นง่ายมาก แทนที่จะคุมรุ่นน้องให้ไปเล่นกีฬาตาม season ก็ให้ไปวิ่งซะ วิ่งมันตั้งแต่สามโมงครึ่งยันห้าโมงนั่นแหละ แล้วก็บอกพวกกลุ่มรุ่นน้องมันด้วยว่าที่ให้วิ่งนี่เป็นเพราะว่าอ้าย toodหมึก มันเป็นคนฟ้องครู เท่านี้รุ่นน้องปากสว่างก็จะโดนแอนตี้จากรุ่นเดียวกันอีก พวกพวกเราจะถือว่าพวกขี้ฟ้องนั้นอ่อนแอไม่น่าเคารพ หากรุ่นพี่คนไหนขี้ฟ้องแล้วรุ่นน้องรู้ พวกรุ่นน้องก็จะไม่ค่อยเชื่อฟัง แถมบางทีอาจจะด่ากลับด้วยซ้ำว่า “ถ้าตีหนูจะไปฟ้องเหมือนที่พี่ทำ” (ไงล่ะ อายไหม?) ฉะนั้นกฎเหล็กของเราคือ “ทน” และ “ทน” จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 12:58:24

ความคิดเห็นที่ 116   ในตอนที่ผมอยู่ม.๓ มีรุ่นพี่ม.๖คนนึงอยู่บ้าน Ibbetson ทางบ้านของรุ่นพี่นั้นมีฐานะรวยมาก พ่อแม่เขาซื้อรถไว้ให้ขับ แต่ว่าทางโรงเรียนไม่ให้นักเรียนขับรถ รุ่นพี่คนนี้เขาจีงเอารถไปจอดนอกโรงเรียนแล้วจ้างให้คนเฝ้าดูแล วันไหนพี่แกเบื่อก็จะแอบออกไปเอารถแล้วขับไปในเมือง หรือไม่ก็ไปหาสาวๆที่โรงเรียนหญิงล้วน เผอิญรุ่นพี่คนนี้หน้าตาค่อนข้างดีเสียด้วย แถมยังรวย ใจสปอร์ตเป็นใหนๆ ไม่ต้องอธิบายมากก็คงน่าจะเดากันได้ว่าพี่แกเนื้อหอมมากๆ แถมรุ่นพี่คนนี้แสบแบบสุดๆ บางทีพี่แกหนีเที่ยวไม่พอ ยังจะแอบเอาสาวๆมานอนถึงในหอตอนดึกๆ ตอนเกือบๆเช้าๆเขาก็จะแอบพาสาวไปส่งที่หอ อย่างที่ผมเคยบอกไว้ในบทก่อนๆว่าความลับไม่มีในสังคมเด็กนักเรียนประจำ ยิ่งไอ้พวกเรื่องใต้สะดืออย่างนี้ยิ่งไม่มีทางพลาด เพราะว่าพวกเรานั้นอยู่ในโรงเรียนชายล้วน ไม่มีสาวๆมาให้เป็นอาหารตาบ้างเลาย เรียกได้ว่า เห็นน้องห-มาเดินผ่านมายังว่าสวย ฉะนั้นเรื่องคาวๆอย่างนี้พวกเราจะเกาะติดวิเคราะห์กันยิ่งกว่า รายการข่าวเรื่องเล่าเช้านี้ และแล้วก็มีอยู่วันนึง เรื่องนี้ก็ไปเข้าหูพวกอาจารย์เข้า ทางพวกครูก็วางแผนจะจับรุ่นพี่คนนี้ให้ได้คาหนังคาเขา โดยส่วนใหญ่รุ่นพี่คนนี้จะพาสาวมานอนตอนในคืนวันเสาร์ เพราะวันอาทิตย์พวกเราไม่ต้องตื่นเช้ามาออกกำลังกาย แต่ว่าอาทิตย์นั้นไม่รู้ว่ารุ่นพี่ไม่ได้พาสาวมานอนวันคืนเสาร์เลยแคล้วคลาด เมื่อเวลาอาจาร์ยบุกเข้ามาที่ห้องตอนเช้าวันอาทิตย์จึงไม่เจออะไร ดึกๆในคืนวันอาทิตย์นั้นเองรุ่นพี่ตัวดีก็พาสาวมานอน (เพิ่งจะโดนบุกห้องไปเมื่อเช้า พี่แกเก๋ามาก) แล้วก็มีคนคาบข่าวไปบอกครูอีก เช้าวันจันทร์ก่อนที่ระฆังปลุกจะดัง ครูสองคนก็บุกเข้าไปที่ห้องรุ่นพี่คนนี้ และแล้วก็เป็นไปอย่างที่ครูสองคนนั้นคาดไว้ เมื่อเขาเค้าไปเจอฉากที่คนสองคนกำลังจึ๊กจั๊กอยู่พอดี จะผิดก็ตรงที่รุ่นพี่ตัวดีนั้นไม่ได้อยู่ด้วย แต่เป็นรุ่นพี่ผู้ชายสองคนที่มายืมห้อง ครูเขาไม่ได้ตั้งตัวที่จะรับกับฉากนี้เลยตกใจแล้วรีบออกจากห้อง หนึ่งในรุ่นพี่สองคนก็ไม่ลืมที่จะเตือนครูว่า “ปิดประตูด้วยครู” (กลายเป็นว่ารุ่นพี่ตัวดีคนนั้นส่งสาวไปตั้งแต่เมื่อดึก แล้วยกห้องให้เพื่อนยืม) จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 13:02:54

ความคิดเห็นที่ 117 ฮั่นแน่ จับได้แล้ว แอบโทรฟรี+ติดสินบน แล้วมีรุ่นพี่ที่เป็นพรีเฟคหรือcaptain ที่นิสัยดีๆ ไม่แกล้ง ไม่โกง ไหมคะ นี่ถ้าเป็นเด็กรักความยุติธรรม ไม่ยอมแพ้ด้วยประการใดๆกับความ ไม่ถูกต้องนี่จะอยู่ยังไง เคยมีไหมคะ เอ คุณโต ซิลลี่ฟูล เคยเรียนที่โรงเรียนเดียวกับจขกท ไหมคะ เห็นว่าไปเรียนอินเดียเหมือนกัน ปล. ถ้าเขียนเหนื่อยก็พักก่อนนะคะ จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 13:17:01

ความคิดเห็นที่ 118   ง่า..เขาเรียกว่ารู้จักเอาใจคนอื่นครับแหะๆ รุ่นพี่ดีๆก็มีครับ พวกรักความยุติธรรมสุดท้ายก็ต้องตามน้ำ ส่วนใหญ่พวกนี้จะอยู่เงียบๆดีกว่า อ่อคิดว่าคุณโตคงไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกับผมนะครับ ผมก็เขียนไปเรื่อยๆนะครับ เสร็จแล้วก็แปะเอา จากคุณ : Karakgnut เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 13:28:19