Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
พบถิ่นอินเดีย ภาคม.ปลาย{แตกประเด็นจาก H8409617}  

ภาค ม.ปลาย

ม.๔ - รุ่นพี่รุ่นน้อง

รุ่นน้องทุกๆคน ย่อมไฝ่ฝันและเฝ้ารอเวลาที่ตัวเองจะเป็นรุ่นพี่ มีอภิสิทธิ์มากมาย ใหญ่แบบคับฟ้าคับแผ่นดิน เป็นที่กลัวเกรงและนับถือ...ว่าไปนั่น จะอย่างไรก็ตาม ม.๔ ถือเป็นเสต็ปแรกของเสต็ปเทพในการเป็นรุ่นพี่ เพราะว่าจะเป็นชั้นรุ่นที่โดนมอบหมายให้คุมเด็กม.ต้นในช่วงกิจกรรม ไม่ว่าจะเป็นคุมวิ่ง คุมเชียร์ทีมโรงเรียนหรือทีมบ้านตัวเองเวลามีแข่ง พูดง่ายๆคือจะเริ่มเบ่งได้ก็ตอนม.๔ เนี่ยแหละ พวกเราจะเรียกม.๔ว่า 4th Form, ม.๕ - Lower  6th Form, ม.๖ – Upper 6th Form

ผู้อ่านหลายท่านอาจจะสงสัยว่าทำไมต้องเรียกว่า 4th Form 6th Form? แล้วก็ไอ้ 5th Form มันหายไปไหน? ที่เรียกกันเป็น Form เพราะมันเรียกกันตามระบบการศึกษาของอังกฤษครับ ในอังกฤษเขาจะเรียนกัน 13 ปี (นับจาก ป.๑ ไปจนจบม.ปลาย) โดยที่ม.๑ เขาจะนับเป็น Year 7 ต่อจาก Year 6 (ป.๖) ไปเลยโดยที่มี Year 13 เป็นชั้นสุดท้ายของม.ปลาย คือ Upper 6th Form และ ม.๕ (Year 12) คือ Lower 6th Form ก่อนที่จะไปเรียนต่อภาคอุดมศึกษา ส่วนที่ว่า 5th From มันหายไป ก็เพราะว่าโรงเรียนของผมมีถึงแค่ Year 12 ฉะนั้นก็เลยเรียก Year 12 (หรือม.๖) ว่า Upper 6th และ  Year 11 ว่า Lower 6th แทน [คิดว่าหลายๆท่านที่เรียนอยู่ (หรือเคยเรียน) ที่อังกฤษอาจจะสามารถอธิบายได้ดีกว่าหรือไม่ก็มีข้อมูลมากกว่า]

ส่วนการเป็นรุ่นพี่ไม่ได้มีอภิสิทธิ์ในการเบ่งอย่างเดียว หากแต่ว่าทางโรงเรียนจะมีบางพื้นที่ที่สงวนใว้ให้กับรุ่นพี่เท่านั้น โดยอภิสิทธิ์นั้นจะมีให้มากขึ้นตามลำดับของชั้นเรียน เท่าที่จำได้ พื้นที่ที่จำกัดไว้สำหรับรุ่นพี่ตั้งแต่ม.๔เป็นขึ้นไปมีดังนี้

ม.๔

4th Form Bench: ม้านั่งสำหรับนักเรียนชั้นม.๔ขึ้นไป ถ้ารุ่นน้องกระแดะนั่งจะโดนตบสั่งสอน

ม.๕-๖

Fountain: 6th Form เท่านั้นที่เข้าไปในบริเวรน้ำพุได้
6th Form Bench: ม้านั่งสำหรับนักเรียนชั้นม.๕ – ๖ ม.๔ ห้ามสะเออะ
6th Form Toilet: เข้าไปขี้ไม่ได้ถ้าไม่ใช่รุ่นเพ่ห์
Cubie: ในแต่ละหอของบ้าน จะจัดส่วนที่เป็นส่วนของพวกเด็ก ม.๖ ให้มีความเป็นส่วนตัว (มีประตู ตีฝ้ากั้นห้อง) พวกเราจะเรียกห้องที่ตีขึ้นมาใหม่ว่า Cubie


อภิสิทธิ์อีกอย่างที่เด็กม.๕ ม.๖ จะได้ ก็คือไข่ดาว ไข่ต้ม หรืออาหารพิเศษอย่างอื่นในช่วงอาหารเย็น แถมพวกม.๕ ม.๖จะนั่งกันตรงหัวโต๊ะ ซึ่งหมายความว่าจะได้ตักอาหารก่อน เลือกไก่ชิ้นดีๆ ตักได้หลายชิ้น ส่วนพวกรุ่นน้องส่วนใหญ่ก็ต้องรอกันไป กว่าจะถึงก็แทบจะไม่มีอะไรให้กิน ต้องรอให้คนในครัวไปตักมาให้ใหม่

การเป็นรุ่นพี่ก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายนะครับ เพราะว่าไม่ใช่รุ่นน้องจะกลัวรุ่นพี่ทุกคน พวกที่ไม่ค่อยจะมี personality แบบผมค่อนข้างจะโดนท้าทายจากรุ่นน้องค่อนข้างบ่อย อาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่ได้เป็นพวกบ้าพลัง หรือไปวุ่นวายกับรุ่นน้องมากเท่าไหร่ ก็เลยไม่น่าดูน่าเกรงขามอะไรนัก หากว่าเราไปแกล้งเด็กมากเกินไป รุ่นน้องมันอาจจะฟ้องเรากับครู, รุ่นพี่, หรือ Prefects ได้ซึ่งหมายความว่างานเข้าแน่นอน แต่ถ้าเราไม่เข้มเลย รุ่นน้องจะไม่กลัวและปีนเปลียวโชว์เพื่อนๆมัน แสดงให้ดูว่าข้าเจ๋ง ลำบากครับ เป็นคนดีเกินเราก็จะแย่เอง บ้าอำนาจเกินไปก็งานเข้าได้เหมือนกัน

แต่ถึงยังไงก็ตามนักเรียนโรงเรียนนี้จะปลูกฝังให้รุ่นน้องเคารพรุ่นพี่โดยรุ่นพี่และเหล่าครูๆ ใช่ครับพวกครูก็สนับสนุนระบบรุ่นพี่รุ่นน้องนี้ เพียงแต่ว่าจะไม่เห็นด้วยกับการลงโทษที่รุนแรงเช่นตบหน้า และการใช้อำนาจในทางผิดๆเช่นการไถเงินหรือ extortion ผมเคยโดนรุ่นน้องปีนเกลียวอยู่สองสามครั้ง แต่ที่จำได้แม่นๆคือตอนอยู่ม.๔ ครั้งนึงและตอนม.๖ อีกครั้ง ครั้งแรกเกิดขึ้นตอนที่ผมช่วยคุมรุ่นน้องเชียร์ทีมบาสโรงเรียนที่แข่งอยู่กับโรงเรียนอื่นที่มาเยือน การคุมเชียร์ก็คล้ายๆเป็นพี่ว้ากนั่นแหละ มันต้องเข้มๆหน่อย ระหว่างที่เชียร์กันอยู่ดีๆผมก็ได้ยินคนเรียกชื่อล้อ (เพื่อนๆที่โน่นเขาตั้งฉายาให้ว่า  Bhantos มาจาก Bhanchod เพราะว่าผมเสียงใหญ่ เลยล้อว่าพูดไม่ชัด ส่วนความหมาย Bhanchod เชิญไปปรึกษาอากู๋เองครับ มันเป็นคำด่า) เสียงมันก็มาจากพวกรุ่นน้องที่ผมคุมเชียร์อยู่นั่นแหละ แต่ว่าผมก็คิดว่าหูมันคงจะฝาด เลยไม่ได้ว่าอะไร อั่นแน่พอไม่ว่าอะไรเจ้านี่ก็ได้ใจแป๊บเดียวก็เอาอีก คราวนี้เต็มหูเลยเพราะรอฟังอยู่แล้ว หันควับไปก็ทำหน้าเหรอหรากันใหญ่ มีขำกันด้วย อืม..สนุกเนอะเอ้าไหนๆก็เล่นกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้ จะไม่ทำอะไรเดี๋ยวจะเสียน้ำใจ อุตส่าห์เชิญชวนกันซะขนาดนี้ ว่าแล้วก็เลยเข้าไปถามว่าเมื่อกี้ใครเรียก? เอ้า!แอ๊ปแบ้วกันใหญ่ ไม่มีใครยอมรับ ได้ครับเดี๋ยวจัดให้เอง ว่าแล้วก็ชี้ไปที่พวกรุ่นน้องไล่ตั้งแต่ม.๓ยันป.๖ ว่า “๑ ๒ ๓ ๔ ๕...๑๐ เอ็ง สิบคนไปหาข้าที่ห้องม.๔ หลังแข่งจบ”

หลังจากที่การแข่งบาสจบไปแล้วพวกรุ่นน้องทั้งสิบก็มาที่ห้องเรียนม.๔ ตามที่ผมบอกไว้ ความจริงแล้วผมจำเสียงคนที่มันเรียกผมได้แหละ แต่ว่าอยากให้ยอมรับเอง เมื่อมากันครบผมก็ถามอีกครั้งว่าใครเป็นคนเรียก ให้ยอมรับมาซะ คนอื่นจะได้ไม่ซวยไปด้วย รอไปสักพักก็แน่ใจว่าไอ้คนที่ซ่าส์คงไม่ยอมรับ และแน่นอนที่สุดว่าเพื่อนๆมันจะไม่หักหลังชี้ตัวเพื่อน ผมก็เลยจัดการตบพวกรุ่นน้องทีละคน คนละสามที ไล่จากป.๖ขึ้นไป เด็กเล็กผมก็ตบเบาหน่อย ส่วนพวกม.๒ขึ้นไป ผมตบจนเซ บางคนก็ลงไปนั่งพับกับพื้น จนกระทั่งเหลือไอ้ตัวดีกับเพื่อนๆม.๓ของมันซึ่งก็เหลือแค่สามสี่คนแล้วเท่านั้น อ้ายเวรนี่ก็ดันอยากหล่อขึ้นมาทันที พี่แกเล่นบทพระเอกยอมรับขึ้นมาเฉยว่ามันเป็นคนพูดเอง โอ้โหน้อง รอให้เพื่อนๆโดนซัดไปแล้วซะหกเจ็ดคน เพิ่งจะมาหล่อได้  เลยจัดไปสี่ห้าดอก เห็นตัวเล็กๆอย่างนี้มือผมหนักเอาการ คุณๆท่านๆคงคิดว่ารุ่นน้องพวกนี้คงไปฟ้องครูแน่ๆที่โดนซัดไปซะขนาดนี้ แต่จริงๆแล้วไม่เลยครับไม่มีใครไปฟ้อง ทำไมนะหรอ? ขืนไปฟ้องครูว่าโดนรุ่นพี่ทำโทษเพราะโดนจับได้ว่าไปหลอกด่า จะโดนครูตบซ้ำนะสิ

เหตุการณ์อีกครั้งเกิดขึ้นตอนที่อยู่ม.๖ เป็นช่วงที่โรงเรียนเริ่มตั้งกฎห้ามเด็กโตตบตีเด็กเล็กเพราะต้องการลดความรุนแรงในโรงเรียน ตอนนั้นมีเด็กม.๑อยู่คนที่เหมือนจะว่าเป็นลูกคนใหญ่คนโตจากที่ไหนมาไม่ทราบได้ แต่ว่าค่อนข้างซ่าและกร่างพอควร มีอยู่บ่ายวันนึงผมเดินผ่านเด็กกลุ่มนี้ แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง! เจ้าตัวเล็กนี่มันเรียกชื่อล้อผม ผมแทบจะไม่เชื่อหูเพราะว่ามันอยู่แค่ม.๑ ฤจะหาญกล้าท้าม.๖ เลยทำหูทวนลม คิดว่าหูน่าจะฝาด แต่ไม่เลยอ้ายตูดหมึกนั่นไม่รอช้าที่จะโชว์พาวกับเพื่อนมันแล้วก็เรียกผมอีกครั้ง...อืมคราวนี้ชัวร์แล้ว ก็เลยไปหามันถามว่าหาเรื่องทำไมอ้ายหนู มันก็บอกว่าไม่ได้ทำอะไรแล้วตีหน้าเซ่อ แหม่อะไรมันจะกวนทีนได้ใจ คิดว่าโรงเรียนเขาออกกฎไม่ให้ตบแล้วเอ็งนึกว่าจะกลัวหรอ? แต่ติดที่ว่าเค้าตัวเล็กมาก จะใส่เต็มแรงสงสัยจะสลบแน่ๆ เอาวะออมแรงหน่อยเดี๋ยวคอมันหักแล้วจะยาว พอตอนจะตบอ้ายเวรนี้มีการมาขู่อีก ว่าถ้าตบมันมันจะไปฟ้องครู...แสบไหมครับพี่น้อง พอได้ยินอย่างนั้นผมก็เลยไม่คิดหน้าคิดหลัง จัดไปหนึ่งดอก

เสร็จปุ๊บมันก็รีบวิ่งไปที่หอมัน แน่นอนว่าไปฟ้องครูแน่ๆ ผมก็ยืนรออยู่แป๊บนึงไอ้ตัวดีก็วิ่งมาบอกว่าครูเรียกให้ไปหาพร้อมยักคิ้วให้ว่า “เอ็งเสร็จแน่” เมื่อผมไปพบกับครูและเล่าเหตุการณ์ให้ฟังทั้งหมด เขาก็หันไปถามขาโจ๋ ว่าจริงหรือ? พ่อคนเก่งของเราก็ตอบทันทีว่า “ใช่ครับ ผมโดนเขาตบแค่เพราะว่าเรียกว่า Bhantos แค่นี้เอง” สิ้นคำพูดของพ่อคนเก่งก็ตามด้วยเสียง “เปี้ยงงงงงงงงงง!” สองสามทีติดกัน ใช่ครับครูเขาตบพ่อคนเก่งของเราเสียจนเซติดผนังเลย แล้วครูก็สั่งสอนบอกให้รุ่นน้องม.๑คนนั้นเคารพรุ่นพี่ อย่าไปกวนทีน นี่เป็นโชคดีที่ผมไม่ใช่พวกบ้าพลัง ไม่งั้นคงจะโดนเรียกขึ้นไปบนหอแล้วปิดห้องสกรัมเรียบร้อย เมื่อสั่งสอนกันเสร็จแล้วครูหันมาถามผมอีกว่าอยากจะตบสั่งสอนอีกสักทีไหม? พอดีผมกำลังช๊อคที่ครูตบขาโจ๋ของเราแบบไม่มีออมแรง ก็เลยปฎิเสธไป ไม่ตบดีกว่า เดี๋ยวมันจะตายคามือ

คุณผู้อ่านคงจะรู้สึกว่ามันรุนแรงเกินเหตุไปรึปล่าวที่จะต้องมาตบตีกัน เรื่องนี้ผมให้ไปตัดสินใจกันเอง แต่บอกได้เลยว่าตั้งแต่ที่โรงเรียนออกกฎห้ามตบตี รุ่นพี่ส่วนใหญ่ก็คุมรุ่นน้องไม่ได้ เพราะว่ารุ่นน้องมันไม่กลัว จากนักเรียนรุ่นก่อนๆที่รู้จักอดทน เคารพรุ่นพี่ ก็กลายเป็นพวกแหยๆขี้ฟ้อง ใจปลาซิว ผมเคยไปคุยกับรุ่นน้องที่กำลังเรียนอยู่หลังจากที่ผมจบไปแล้ว ทุกคนบ่นเป็นเสียงเดียวกันว่าเดี๋ยวนี้มีแต่พวกขี้ฟ้อง รุ่นพี่คุมรุ่นน้องไม่ได้แล้ว ขนาด Prefect ทางโรงเรียนยังไม่ให้ทำโทษ สุดท้ายก็เลยปล่อยๆไป ใครจะทำอะไรก็ทำ รุ่นพี่ก็ไม่ได้สนใจจะดูแลอะไร ก็อย่างที่รู้ๆกันครับ จะแขกหรือไทย ที่ไหนๆก็เบื่อ "เกรียน"

แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 20:14:46

แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 19:10:13

แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 18:55:36

จากคุณ : Karakgnut
เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:49:07

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com