ความคิดเห็นที่ 1   แก้วขอเปิดก่อนเลย แก้วขาดทุนย่อยยับค่ะ ฮ่าๆๆๆ สำหรับปีนี้ แก้วกล้าบอกแบบหักหน้าทุกเอเจนซี่เลยค่ะ (แรงไปมั้ย) แต่เพื่อให้น้องๆได้รู้ความจริงค่ะ จะได้ตัดสินใจกันให้ดีๆ ในปีนี้ หากน้องๆไป ยากมากค่ะ ที่จะได้กำไร หรือเท่าทุน เนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ นึกถึงตอนสมัยที่ไทย ยุค IMF อะค่ะ แต่ที่อเมริกาอาจจะไม่รุนแรงขนาดนั้นนะคะ แต่จะเป็นลักษณะที่ ทุกกิจการต้องปรับตัว เพื่อลดค่าใช้จ่าย ลดต้นทุน และเนื่องจาก ค่าใช้จ่ายในการจ้างแรงงานนั้น เป็นรายจ่ายหลักที่ทุกกิจการจำเป็นต้องมี ทำให้ต้องมาลด ชม.การทำงาน และงดการให้ โอที แก่พนักงานค่ะ เพื่อเป็นการลดภาระค่าใช้จ่ายและให้กิจการอยู่รอดต่อไปได้นั่นเอง ดังนั้นแต่ละกิจการ ต่อให้ใหญ่ มั่นคง เปิดมานานแค่ไหน ก็สั่นคลอนไปตามๆกันค่ะ ดังจะเห็นได้จาก ในปีนี้ ตำแหน่งงานที่มีเข้ามาน้อยค่ะ ( เปรียบเทียบจากสองปีก่อนที่แก้วเคยไปนะคะ ) หลายๆกิจการที่ติดต่อขอรับเด็กๆ WAT ก็ต้องเปลี่ยนใจและ cancle งานกันแบบเรียงๆกันมา โดยเฉพาะในรุ่น 2009 ที่ผ่านมา เป็นรุ่นที่คาบเกี่ยว ระหว่างเศรษฐกิจที่ซบเซา และดิ่งลงเหวค่ะ ในปี 2009 จึงเป็นปีที่ เด็กโดน cancle งานกันเยอะ บางคนโดนไป 5 รอบ ก็มีค่ะ ดังนั้นที่เคยได้ยินกันมาว่า ไปโครงการ WAT ได้ไปทำงาน ได้ไปเที่ยว และเผลอๆอาจได้เงินกลับมา 1 - 2 แสนบาท  เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ ในสมัยก่อน เงินมีอยู่ทั่วไป หากขยันและไขว่คว้า  งานมีเยอะ และไม่มีอั้น โอที บางทีต้องง้อให้ทำ โอที เลยค่ะ แต่ปัจจุบัน สถานการณ์เปลี่ยนไป แล้วสรุปว่า มันดี รึ ไม่ดีล่ะ WAT ที่ว่าเนี้ย จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 18:25:19

ความคิดเห็นที่ 2   บางคนก็ว่า ส่วนใหญ่คนที่ตกงาน จะเป็นกลุ่มของพนักงานออฟฟิศมากกว่า เป็นกลุ่มของชนชั้นกลางส่วนบน จึงไม่น่าจะมีผลกระทบกับงานที่เราจะไปทำ เนื่องจากงานที่เราทำนั้น เป็นงานแบบ ระดับปฏิบัติ ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่จริงอย่างแรง ผลกระทบยังไงก็ต้องมีแน่ๆค่ะ เมื่อภาวะเศรษฐกิจของประเทศใดประเทศหนึ่งอยู่ในสภาวะทดถอย ก็จะส่งผลกระทบต่อๆกันไปเป็นลูกโซ่ค่ะ เริ่มจากปัญหา ซับไพร์ม หนีเน่า ธนาคารเจ๊ง คนเริ่มตกงาน ถูกเลิกจ้าง กิจการขนาดใหญ่ล้มละลาย ผู้คนอยู่ในสภาวะตื่นกลัว อยู่นิ่ง และประเมินสถานการณ์ เริ่มลดรายจ่าย อะไรประหยัดได้ประหยัด ภาวะการบริโภค การท่องเที่ยวลดลง กิจการโรงแรม ร้านอาหาร และสิ่งฟุ่มเฟือยต่างๆ เริ่มมีผลประกอบการลดลงเช่นกัน เมื่อลูกค้าหรือผู้บริโภคมีน้อย การลดรายจ่ายด้านต่างๆจึงต้องนำมาใช้เพื่อความอยู่รอดของกิจการ ขอจบเลคเชอร์แต่เพียงเท่านี้ก่อน ดังนั้น เด็กๆจากโครงการ WAT ในปี 2010 นี้ ได้รับผลกระทบแน่นอน ไม่มากก็น้อย มีบ้างเหมือนกัน ในบางงาน บางที่ อาจจะยังพอได้อยู่ แต่ก็คงต้องอาศัยโชคช่วยอยู่มากทีเดียว จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 18:38:55

ความคิดเห็นที่ 3   จะว่าโครงการ WAT ไม่มีข้อดีเลย ก็ต้องขอเถียงสุดใจ ข้อดีของการได้ไปโครงการ WAT นั้น คือ 1. ประสบการณ์แปลกใหม่ ทั้งดีและร้าย ในแบบที่ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน ฝึกทักษะการเอาตัวรอด และการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ในแบบต่างๆได้เป็นอย่างดี 2. ได้ท่องเที่ยวในประเทศสหรัฐอเมริกา หลังจากที่เห็นแต่ในหนังมาเยอะแล้ว ก็จะได้รู้กันว่า เทพีเสรีภาพ ตัวเป็นๆนั้น เป็นอย่างไร เหมือนในหนังเรื่อง The day after tomorow หรือไม่ 3. ได้ช๊อปสินค้าแบรนด์เนม ราคาถูกใจ อาทิเช่น DKNY , Fossil , Armani , Nike , Nine West และอื่นๆอีกมากมาย 4. ได้ประสบการณ์การทำงานสไตล์ชาวต่างชาติ ได้เห็นการจัดการ การบริหาร 5. ได้ฝึกภาษาอังกฤษ และมีเพื่อนชาวต่างชาติ สำหรับบางท่าน อาจได้แฟนเป็นของกำนัล ( แต่อย่าอะไรมาก ไปอยู่แค่แป๊ปเดียว ) ุ6. หัดใช้ชีวิตแบบปราศจากครอบครัว แล้วจะรักครอบครัวมากขึ้น ยามที่อยู่ไกลกัน ใครบอกพ่อแม่ไม่รัก ลองว่าลูกอยู่ห่างคนละฟากโลก จะได้เห็นพฤติกรรมแปลกๆที่พ่อแม่ทำกับเรา (เพราะห่วงเรามากนั่นเอง) 7. เปิดโลกทัศน์ในอีกมุมมองหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่ว่าจะเป็น สภาพบ้านเมือง การรักษาความปลอดภัย ผู้คนที่อยู่กันอย่างเคารพในสิทธิของกันและกัน ความมีน้ำใจ และ อัธยาศัยของผู้คน เป็นต้น 8. ฝึกความอดทน ความตรงต่อเวลา ความมีระเบียบวินัย นึกได้เท่านี้ก่อนค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 18:57:25 จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 18:56:03

ความคิดเห็นที่ 4   ส่วนข้อเสียก็มีเหมือนกันค่ะ 1. ความไม่มั่นคงในแต่ละงาน อาจถูกลอยแพ ลด ชม. งานอย่างน่าใจหาย 2. ด้วยความอ่อนด้อยทางด้านภาษา อาจทำให้เราเสียเปรียบ หรือถูกหลอกได้ 3. ใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการดำเนินงาน ค่าตั๋วเครื่องบิน และค่าใช้จ่ายส่วนตัวต่างๆ 4. ต้องไปทำงานหนัก ตรากตำ เหน็ดเหนื่อย คิดถึงบ้าน ทะเลาะกับเพื่อน แฟนแอบไปมีกิ๊ก ฯลฯ ดังนั้น หากถามว่า โครงการ WAT นั้น ดีหรือไม่ เหมาะสมอย่างไร ก็คงต้องตอบว่า ต่างกรรม ต่างวาระกัน เนื่องจากแต่ละคนมีจุดมุ่งหมายที่ต่างกันไป บางคนมุ่งไปที่เรื่องเงิน บางคนมุ่งไปที่เรื่องเที่ยว ดังนั้นถามตัวเองว่า จุดประสงค์ที่เราจะไปโครงการ WAT ที่ อเมริกานั้น เราอยากจะได้อะไรจากโครงการนี้บ้างค่ะ ไม่มีใครทราบดีเท่าตัวเราค่ะ แต่ถ้าจะให้แก้วแนะนำ ในปีนี้หากผู้ใดที่อยากจะไปเก็บเงิน ก็คงต้องดับฝันเลยค่ะ มีโอกาสบ้างเหมือนกัน แต่น้อยมาก ท่านใดที่ต้องกู้หนี้ ยืมสินมา หากทำใจได้ว่าต้องรับภาระหนี้สินตรงนี้ อย่างน้อยๆ 50% ที่ต้องกลับมาใช้หนี้ได้ ก็โอเคค่ะ แต่ถ้าอยากได้เอาไปคืนแบบ 100% ก็ต้องบอกเลยว่ายากค่ะ ส่วนท่านใดที่มีจุดประสงค์อยากเปิดหูเปิดตา อยากไปอเมริกา เพราะเป็นความใฝ่ฝัน อยากไปเที่ยว ไปอยู่ได้เป็นเดือนๆ แต่เสียเงินอย่างมากแค่ แสนต้นๆ หรืออย่างน้อยประมาณ 5 หมื่น อย่างนี้ก็ลุยเลยค่ะ โอกาสที่จะได้ไปเที่ยวไปอยู่แบบนี้ ไม่ได้หาง่ายๆ การเข้าประเทศอเมริกาไม่ใช่เรื่องง่ายค่ะ ยิ่งได้ไปใช้ชีวิต ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่าค่ะ ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องเงิน ก็ไม่มีปัญหาอะไรใดๆเลยค่ะ ดังนั้นคำตอบอยู่ที่ตัวคุณเองค่ะ ว่าการไป WAT นั้น ดีหรือไม่ สำหรับแก้วนั้น การไปสองครั้ง เป็นประสบการณ์ที่แก้วจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 19:21:58 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 19:16:30 จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 19:15:01

ความคิดเห็นที่ 5   ใครมีประสบการณ์ หรือ เห็นต่างอย่างไร ชวนมาปล่อยของกันเลยจ้า ประเทศอเมริกาช่างกว้างใหญ่ไพศาลนัก มองมุมเดียวอาจจะไม่เพียงพอ ^^ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 19:26:04

ความคิดเห็นที่ 6 เศรษฐกิจถดถอยแบบนี้แล้วเค้าจะจ้างเราไปทำไมอะครับ อยากให้คุณแก้วนพรัตน์ช่วยอธิบายหน่อยได้มั้ยครับ จากคุณ : tham3s เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 19:26:15

ความคิดเห็นที่ 7   กระทู้หลักที่มีมาก่อนหน้านี้ก็มีประโยชน์ดีนะคะ แต่เราไม่ชอบที่ใช้คำว่า 'หักหน้าทุกเอเจนซี่' เพราะเอเจนซี่เองเขาก็ไม่สามารถควบคุมเศรษฐกิจ หรือร้านรวงต่างๆให้มีแขกเยอะได้ ดังนั้นคำนี้ดูหยาบคาย และ จขกท พูดเหมือนไม่เข้าใจว่าบทบาท อำนาจ หน้าที่ของเอเจนซี่ทำอะไรได้บ้าง จะบอกว่าเราเป็นเด็กเวิร์คมาก่อน และมาเป็นพนักงานในเอเจนซี่อยู่หลายปี เด็กๆกับเอเจนซี่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอด ตอนเป็นเด็กเราก็เบื่อเอเจนซี่ พอมาเป็นเอเจนซี่เราก็เบื่อเด็ก เด็กๆชอบมาโพสด่าทอเอเจนซี่ เอเจนซี่เองก็แอบอ่านอยู่เงียบๆได้แต่เครียดและไม่เคยมีใครมาโพสแสดงควมรู้สึกนึกคิดเลย เพราะทุกคนคิดว่าเด็กคือลูกค้า อดทนเพื่อให้เด็กเรียนรู้ เมื่อผ่านเวลาวิกฤตมาแล้วเราทุกคนคาดหวังว่าเด็กๆจะได้เรียนรู้เมื่อเขามองย้อนกลับไป แต่เราก็ทนเด็กๆไม่ได้นานนะ เด็กๆน่ารัก แต่บางทีก็ก้าวร้าวเกินไป ทุกวันนี้ก็เลยนอนอยู่บ้าน จากคุณ : โต๊ะ โตะ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 19:55:32 A:58.8.174.39 X: TicketID:223501

ความคิดเห็นที่ 8   ขออนุญาตอีกนิดนะคะ คำว่า 'กำไร-ขาดทุน' ที่เด็กๆชอบพูดถึงน่ะค่ะ ไม่รู้ใครพูดคำนี้ครั้งแรก แต่โครงการนี้มีจุดประสงค์ดังนี้ค่ะ Introduction: Some Information about the Exchange Visitor Program Purpose The purpose of the Summer Work/Travel program is to provide bona fide foreign post-secondary students an opportunity to become directly involved in the daily life of the people of the United States through travel and temporary work for a period up to four months during their summer vacation. http://exchanges.state.gov/jexchanges/private/swt_faq.html#change หากเด็กๆเข้าใจจุดประสงค์โครงการนี้อย่างถ่องแท้ โครงการนี้ดีและมีประโยชน์แน่นอนค่ะ จากคุณ : โต๊ะ โตะ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 20:06:07 A:58.8.174.39 X: TicketID:223501

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับคุณ โต๊ะ โตะ อย่างยิ่ง ด้วยความปรารถนาดีจาก http://www.watinfo.net จากคุณ : ผู้มากประสบการณ์ (muisc) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 22:22:51

ความคิดเห็นที่ 10 กำไร คือ เงินเหลือเก็บมาเยาะกว่าค่าใช้จ่ายที่จ่ายไป เข้าใจตรงนี้นะครับ จากคุณ : ฮักเมาน้องหล้า เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 00:25:01

ความคิดเห็นที่ 11 กำไร เราว่าไม่ได้หมายถึงเงินอย่างเดียวนะ เงินน่ะแค่จุดเล็กน้อยเอง ประสบการณ์ชีวิตต่างหากที่สำคัญ และเป็นกำไรที่ทุกคนต้องได้ เห็นด้วยกับคุณโต๊ะโตะค่ะ จากคุณ : คุณย่าเซ็กซี่ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 08:47:23

ความคิดเห็นที่ 12   แป่ววว โอเคค่ะ เจ้าของกระทู้ต้องขอโทษ ที่ใช้ถ้อยคำรุนแรงเกิ๊นน ไป นะคะ มันคะนองไปนิดนึงค่ะ เนื่องจากว่าโดยส่วนใหญ่แล้ว ที่แก้วเคยได้คุยมา สำหรับน้องๆที่ไปครั้งแรก มักจะถูกล่อใจด้วยการเข้าใจว่า ไปแล้วจะได้เงินกลับมา ได้กำไรที่เป็นเงินกลับมาทั้งที่ความจริงแล้ว ในปัจจุบันนี้ไม่ได้เป็นอย่างนั้น มีหลายๆคนต้องกู้หนี้ยืมสินมา โดยหวังว่าเมื่อไปแล้วก็จะไปทำงานได้เงินกลับมาใช้หนี้ หรือได้กำไร ในบางรายพ่อแม่ต้องเดือดร้อน ( และบางรายก็ไม่เดือดร้อน ก็ไม่ว่ากัน ) จึงอยากให้คิดทบทวนให้ดีๆก็เท่านั้นเอง เพราะรุ่นที่แก้วไป เพื่อนๆแก้วหลายคนก็เป็นแบบนี้ เข้าใจแบบนี้ และหลายรายพ่อแม่ไปกู้เงิน ทั้งในระบบหรือนอกระบบ และหลายๆเอเจนซี่มักจะหลีกเลี่ยงคำถามว่า ไปแล้วจะได้กำไรมั้ยคะ? บางรายก็การันตีว่าจะได้เงินเท่านั้นเท่านี้ ที่ทราบเพราะแก้วคุยกับรุ่นน้องแก้วที่เคยได้ไป WAT มาหลายๆคน หลายๆเอเจนซี่ แต่ก็มีเอเจนซี่ที่ดีๆ ที่อธิบายให้เข้าใจว่า การไป WAT เรื่องเงิน เรื่องสบายก็ไม่ต้องหวังอะไรมาก เน้นไปเฮฮา ไปเที่ยวดีกว่า ก็มี เจ้าของกระทู้ไม่ได้เข้าข้างใคร ไม่ได้มีอคติกับเอเจนซี่ไหน หรือ ไม่ได้มีแง่ลบต่อโครงการนี้ โดยส่วนตัวแล้ว โครงการนี้ ยังถือว่าเป็นโครงการที่ดี และหากนักศึกษาที่สนใจไป ก็อยากจะสนับสนุนให้ไปเป็นอย่างยิ่ง เจ้าของกระทู้แค่พูดไปตามความจริง ที่ตนเองได้รับรู้มา และจากที่ได้สอบถามรุ่นพี่รุ่นน้อง ก็แค่นั้น ท่านใดที่ได้อ่าน ก็ต้องพิจารณาเอาเอง ว่าเหมาะสมหรือไม่อย่างไร กับตัวท่านเอง อย่างที่บอก ต่างคนก็ต่างกรรม ต่างวาระ กัน จะให้เจ้าของกระทู้มาพูดเรื่องดีหมด WAT นี่ดีทุกอย่าง ไม่มีข้อเสีย ควรจะไปกันยกมหาวิทยาลัยเลย เจ้าของกระทู้ก็ไม่สามารถพูดได้หรอกค่ะ เจ้าของกระทู้ได้สิงอยู่ในห้องนี้มานาน ได้รับรู้ปัญหาที่มีขึ้นทุกปีคือ เมื่อไปแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างที่หวังไว้ ถูกลด ชม. งานบ้าง เมื่อมีปัญหาที่อเมริกา ติดต่อเอเจนซี่ที่ไทยเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้บ้าง สาเหตุก็มีต่างๆกันไป ปัญหามันมีจริงๆ และมีมากมาย ดังนั้น กระทู้ของแก้วจึงมีไว้สำหรับบอกเล่า และบอกกล่าว เพื่อว่าท่านใดที่มีโอกาสได้ไปโครงการนี้จะได้เตรียมตัว เตรียมใจ ว่าจะต้องไปเจออะไรบ้าง และเป็นอย่างไร ใครที่หวังไว้อย่างไร ก็จะได้เผื่อใจไว้บ้าง และพร้อมที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก อ่านให้ละเอียด อ่านให้เข้าใจ เจ้าของกระทู้ได้อธิบายไว้หมด และแยกแยะเป็นข้อดี และข้อเสีย ให้แล้วค่ะ เพราะฉะนั้น ตัวแทนจากหลายๆเอเจนซี่ ไม่ว่าจะทำงานที่เอเจนซี่ไหน ทั้งที่เข้ามาตอบ หรือ ซุ่มอ่านดูอยู่ ไม่ต้องเดือดร้อนกับกระทู้นี้หรอกค่ะ น้องๆคนไหนที่เขาอยากไป ยังไงเขาก็ตัดสินใจไปอยู่ดีนั่นล่ะค่ะ หลายๆคนเขาก็อยากได้ประสบการณ์ อยากได้ความเร้าใจ แปลกใหม่ หรือไปตามความฝัน เขาก็ไป หากใช้ถ้อยคำรุนแรงไปก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 11:07:44

ความคิดเห็นที่ 13   เศรษฐกิจถดถอยแบบนี้แล้วเค้าจะจ้างเราไปทำไมอะครับ อยากให้คุณแก้วนพรัตน์ช่วยอธิบายหน่อยได้มั้ยครับ จากคุณ : tham3s อย่างไรเสีย กิจการจะดำรงอยู่ได้ โดยเฉพาะธุรกิจบริการ ก็ต้องมีพนักงานไว้คอยให้บริการแก่ลูกค้าค่ะ ถึงแม้ว่าเศรษฐกิจจะถดถอย แต่กิจการก็ต้องยังคงเปิดเพื่อความอยู่รอด เพื่อหารายได้เข้ากิจการค่ะ ถามว่าทำไมเขายังจ้างเด็กๆจากโครงการ WAT ไปทำอยู่ทั้งๆที่เศรษฐกิจเป็นแบบนี้ เนื่องจากว่า โครงการนี้รับเฉพาะ เด็กๆที่มีการศึกษาในระดับปริญญาตรีถึงปริญญาโท และในหลายๆประเทศ ซึ่งเป็นกลุ่มบุคคลที่มีศักยภาพสูง มีพลัง มีความกระตือรือร้น จึงอาจเรียกได้ว่า เป็นกลุ่มบุคคลที่จะมาเป็นกำลังสำคัญที่จะเข้ามาทำงานให้แก่กิจการ แรงงานคุณภาพดี แต่ ราคา (ค่าจ้าง) ถูก ว่างั้นเถอะ และอีกประเด็นหนึ่งคือ เนื่องจากคนอเมริกาส่วนใหญ่เลือกที่จะไม่ทำงานนี้กัน เช่น Housekeeping ดังนั้นจึงเกิดการขาดแคลนแรงงานในส่วนนี้ ถ้าไปที่อเมริกา จะเห็นว่า คนส่วนใหญ่ที่ทำงานลักษณะนี้ จะเป็นคน เม็กซิกัน หรือคนชาติอื่นๆที่ไม่ใช่อเมริกัน และประเด็นสุดท้าย โครงการ WAT เป็นโครงการของรัฐบาล ออกวีซ่าให้สามารถทำงานได้อย่างถูกกฎหมาย และมีหมายเลขบัตรประกันสังคมเพื่อใช้ในการหักภาษีให้ด้วย ดังนั้นการจ้างเด็กๆจากโครงการนี้จึงสามารถได้อย่างถูกกฎหมาย สรุปก็คือ เป็นแรงงานที่มีคุณภาพดี ศักยภาพสูง ค่างแรงต่ำ และถูกกฎหมายนั่นเองค่ะ ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการ ก็คงต้องรีบโผเข้าใส่ล่ะค่ะ โดยเฉพาะเด็กไทย อัธยาศัยไมตรีน่ารัก น่าเอ็นดู อ่อนน้อมถ่อมตน ว่านอนสอนง่าย ขยันอดทน ทำไมจะไม่จ้างล่ะคะ ?? ดังนั้นคำตอบของคำถามนี้อย่างสมบูรณ์คือ นายจ้างต้องการจ้างแรงงานคุณภาพดี ค่าจ้างไม่สูงมากนัก แต่อยู่บนพื้นฐานของภาวะเศรษฐกิจ กล่าวคือ หากจำเป็นต้องลด ชม. งานลงเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย และให้ ชม.งานเท่าที่จะให้ได้ กิจการก็ต้องทำแบบนั้น เพื่อความอยู่รอดของกิจการ กิจการไม่ได้ต้องมานั่งคิดว่า เด็กๆต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ในการติดต่อและดำเนินการเพื่อที่จะมาทำงาน เป็นประการฉะนี้แล แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 52 12:57:44 จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 11:33:40

ความคิดเห็นที่ 14 แชร์มั่งจะได้มั้ยคะเนี่ย .... แต่ดูท่าทางประสบการณ์เราจะไม่ค่อยกับกระทู้เท่าไหร่ เราไปเมื่อสองปีที่แล้วค่ะ เป็นช่วงที่เศรษฐกิจกำลังแย่ สมัคร 2nd job ก็ยากแสนยาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ปัจจัยมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับสภาวะเศรษฐกิจอย่างเดียว อย่างกรณีเราเนี่ย งานประจำที่ทำอยู่ได้ทำ กะเช้า แล้ว ปั๊มข้างๆต้องการคนทำงานกะเช้าเหมือนกัน เราก็เลยทำให้ปั๊มข้างๆไม่ได้ เพราะว่าเราย้ายตารางเวลาไม่ได้เนื่องจากพลาซ่าก็ need คนกะเช้า พอไปสมัครที่อื่น เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ต เข้าก็สนใจเราเผอิญว่า เราพักอยู่กับเมเนเจอร์ ไม่สะดวกที่จะให้เบอร์บ้านเค้าไป มีคนนึงในกลุ่ม ซื้อมือถือมาเครื่องนึง ซึ่งรู้ๆกันอยู่ว่า โทรก็เสียตังค์รับก็เสียตังค์ พอเวลามีเบอร์เข้ามาก็รับไม่ได้เพราะว่าไม่มีตังค์ ต้องอาศัยเอาโทรศัพท์บ้านโทรกลับไปซึ่งมันไม่ใช่เบอร์ตรง มันเป็นเบอร์รวมของซุปเปอร์มาร์เก็ต อยากจะแชร์ประสบการณ์ใน จุดจุดนี้ด้วยคะ : D จากคุณ : ขนมฮ่าๆ* เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 14:58:30

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาจากกระทู้ที่แล้ว ผมไป Wilderness มาปี 2009 เนี่ยแหละครับ ตัวผมเองก็ขาดทุนตัวเงิน แต่กำไรชีวิต จนป่านนี้ผมยังไม่ได้เช็กใบสุดท้ายเลย ให้เอเจนซี่ตามให้แล้วก็ไม่เห็นได้เรื่องอะไรขึ้นมา ถ้ามีอะไรช่วยเพิ่มเติมได้จะเข้ามาช่วยนะครับ จากคุณ : Bombastus เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 23:15:52

ความคิดเห็นที่ 16   คุณ ขนมฮ่าๆ* เชิญเลยจ้า คิดซะว่านั่งอยู่ในวงนมสด แล้วเม้าท์กันเนอะ ุคุณ Bombastus เอ ทำไมยังไม่ได้เช็คอีกอะคะ ได้ดูที่อยู่ของเราบนเช็ครึเปล่าคะ เพราะว่าผิดพลาดเยอะมากๆเลยค่ะ อย่างของแก้ว มีแค่ ชื่อ แล้วก็ Phaholyothin Rd. Thailand มีแค่เนี้ย ส่งมาจริงๆก็คงทั้งเส้นล่ะคะ พหลโยธิน จะหาเจอมั้ยน่ะ แก้วก็เลยต้องแจ้งที่อยู่กะเจ้านายอีกทีก่อนกลับ ว่ายูต้องส่งมาที่นี่นะ ก็เพิ่งได้เมื่อเดือนก่อนนี่เองค่ะ อยากให้ได้จัง เสียดายเงิน อุตส่าทำงานเหนื่อยยากเนอะ เอาใจช่วยค่ะ ลองส่งเมล์ไปถาม HR เองก็ดีนะคะ เผื่อจะช่วยได้ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:12:04

ความคิดเห็นที่ 17   เอ้าล่ะ สรุปก็คือ คำพูดของคุณ Bombastus นี่ล่ะค่ะ ขาดทุนตัวเงิน แต่ได้ กำไรชีวิตค่ะ เพื่อความกระจ่างแจ้ง จึงต้องขออธิบาย คำว่าขาดทุน หรือ กำไร ด้วยนะคะ ขาดทุน ในความหมายของแก้วคือ ก่อนไปเราต้องมีค่าใช้จ่ายค่ะ ค่าสมัครเข้าโครงการ ค่าดำเนินงาน ค่าสมัครวีซ่า ค่าเงิดพกติดตัว ค่าตั๋วเครื่องบิน และค่าต่างๆอีกมากมาย รวมๆแล้ว ประมาณ 130,000 บาท นี่หมายถึงของแก้วนะคะ แต่ละคนก็ไม่เท่ากัน ต่างกันไปที่ค่าตั๋วเครื่องบิน ค่ามัดจำบ้าน อะไรพวกนี้ค่ะ พอไปถึงปุ๊ป ก็ทำงาน ก็มีรายได้ แต่ก็มีค่าใช้จ่ายเช่น ค่ากิน ค่าเช่าบ้าน ปาร์ตี้ นู่นนี่นั่น เบ็ดเสร็จแล้ว รายเหลือ ( เงินที่เป็นรายได้หักค่าใช้จ่าย ) มันเลยน้อยกว่าต้นทุนค่ะ อิอิ ปัจจัยเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ ตัวเองเป็นหลัก เที่ยวกี่มากน้อย กินกี่มากน้อย และจะได้ทำงานกี่มากน้อยค่ะ ถ้าอยากได้กำไรชีวิตมากหน่อย ก็เที่ยวเยอะหน่อย ขาดทุนก็ผันแปรตามกันไป ดังนั้น การไป WAT แก้วว่า ต้องอย่าได้ซีเรียสเลยค่ะ เรื่องเงินนี่ ไปแบบชิลๆ สนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้ดีกว่าค่ะ คุณ ขนมฮ่าๆ* อย่าลืมมาต่อนะคะ อะไรยังไง รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 08:26:31

ความคิดเห็นที่ 18   สวัสดีอีกครั้งค่ะ คห 6 พี่อยากบอกว่าบางทีเราไม่จำเป็นต้องคิดว่าเขาจะได้อะไรจากเรา คิดแค่ว่าเราจะได้อะไรก็พอค่ะ เพราะคำตอบที่ว่าแรงงานคุณภาพดี ราคาถูกนั้น เป็นเพียงความคิดเห็น และเป็นคำตอบที่ดูออกจะดูถูกตัวผู้เข้าร่วมโครงการด้วยซ้ำไป เพราะลูกๆอันเป็นที่รักของพ่อแม่ ไม่ได้มีค่าเพียงแรงงานราคาถูก นอกจากนี้ความคิดเห็นที่ว่า'แรงงานคุณภาพดี ราคาต่ำ ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการก็ต้องโผเข้าใส่' หากผู้แสดงความคิดเห็นมีความรู้รอบด้าน ไม่เพียงแต่เป็นตาบอดคลำช้างที่รู้เพียงมุมเดียว ก็จะรู้ว่าเอเจนซี่แทบกราบนายจ้างให้เขารับเด็กเราทำงาน และการหานายจ้างให้เด็กๆ โดยเฉพาะเด็กไทย ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะน้องๆมีประวัติไม่ดีเรื่องการขโมย (แม้กระทั่งมะนาว เขียง มีดในครัว น้องก็สามารถ) และพวกเราถึงแม้จะขยัน ยิ้มแย้มก็จริง แต่บทจะเอาเรื่อง ก็เอาเรื่องแบบไม่มีเหตุผลค่ะ เออ..... พูดถึงเรื่องยิ้ม บางทีนายจ้างก็อึดอัด เพราะพวกเรายิ้มอย่างเดียว แต่ไม่เข้าใจที่เขาพูด จริงๆคนอเมริกันเคยเล่าให้ฟังว่าเด็กๆเป็นมิตรดี แต่อยู่ด้วยค่อนข้างยาก พอนายจ้างถามว่าสบายดีไหม มีปัญหาอะไรไหม เด็กๆก็ตอบว่าไม่มีปัญหา แต่พอกลับมาถึงบ้านพวกเราก็มานั่งด่านายจ้างที่บ้าน เด็กๆยิ้มค่ะ แต่ไม่มีการสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ เรื่องของการลดชั่วโมงนั้น ลองมองในแง่เจ้าของกิจการ เขาต้องประหยัดรายจ่าย ซึ่งเป็นวิธีสากลทั่วโลก ร้านอาหารพี่ชายเราลดค่าจ้างเด็ก 3 เดือน เพื่อให้ร้านอยู่รอด และให้ทุกคนมีงานทำต่อไป มันเป็นวิธีการแก้ปัญหาโดยรวม แต่ก็นั่นแหล่ะค่ะ หากเด็กๆไปแบบไม่เข้าใจจุดประสงค์องโครงการ 'an opportunity to become directly involved in the daily life of the people of the United States through travel and temporary work' ก็ย่อมเป็นทุกข์ เรื่องเชคใบสุดท้ายนี่ก็ปัญหา เด็กๆนึกะออกจากงานก็ออก บางทีทำงานวันนี้วันสุดท้าย พรุ่งนี้ออกเดินทาง ไม่ได้เข้าใจเลยว่าระยะเวลาที่จะออกเชคได้เป็นกี่วัน ทำให้เชคงวดสุดท้ายต้องส่งมาประเทศไทย แล้วลายมือการ์ตูนทั้งหลาย นายจ้างมันอ่านไม่ออก เชคมันก็เลยหายไงคะ บางคนให้ที่อยู่ที่บ้านพักแก่นายจ้างเมื่อไปถึงใหม่ๆ ตอนกลับลืมแจ้งเปลี่ยน นายจ้างมันก็ส่งไปที่อยู่บ้านในอเมริกาก็มี เพราะมันก็ไม่ได้รู้ว่าเด็กๆจะกลับกันวันไหน เมื่อไหร่ แถมบางคนตอนไปวันแรกเขียนที่อยู่แบบขาดๆให้นายจ้างก็มี กลับมาถึงปะเทศไทยเด็กๆก็มานั่งคิดเรื่องเงิน ว่ากำไร-ขาดทุนกันเท่าไหร่ แต่เวลาคิดเลข เด็กๆจะเอาเลขที่เป็นยอดเงินที่เหลือกลับมาถึงบ้าน ลบกับที่จ่ายไปก่อนเดินทาง แต่ไม่ได้คิดว่าที่กิน อยู่ ปาร์ตี้ หรือตามที่คห.17 ว่านั้น เด็กๆบริโภคไปแล้วเท่าไหร่ หากจะให้ยุติธรรมก็อย่ากิน อย่าปาร์ตี้ และเดินไปทำงานเอาจะได้เหลือเงินกลับมาเยอะๆ จะให้ยุติธรรมกว่านั้น ประชากรอเมริกันต้องเสียภาษีเพื่อเอาไปสร้าง ถนน ระบบสาธารณูปโภคโน่นนี่นั่น เด็กๆเราก็เีสียแต่ขอคืนได้หมด ดังนั้นเท่ากับเราไปใช้ถนน ถังขยะ เขื่อนที่ใช้ผลิตกระแสไฟฟ้า และยังทิ้งขยะรวมถึงหายใจออกให้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซร์ และการใช้ยวดยานพาหนะก็ยังให้คาร์บอนมอนออกไซร์ อันเป็นสาเหตุโลกร้อนให้ประเทศเขาอีกด้วย แต่ตราบใดที่ไม่ใช่ประโยชน์ของตัวเอง เด็กๆมองไม่เห็นหรอกค่ะ เลิกมองมุมเดียว เลิกคิดว่าคนอื่นจะได้อะไรจากเรา เลิกคิดว่าที่จ่ายกันไปนั้นเอเจนซี่จะรวย (เพราะเอเจนท์มีรายจ่ายเยอะกว่าที่เด็กๆรู้) เลิกเดาหากไม่รู้ และมองชีิวิตเป็นบวกเข้าไว้ค่ะ ขอให้เด็กๆทุกคนประสบควมสำเร็จค่ะ จากคุณ : โต๊ะ โตะ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 10:49:13 A:58.8.168.145 X: TicketID:223501

ความคิดเห็นที่ 19 ผมไม่ได้นึกจะออกก็ออกนะครับ ตั๋วเครื่องบินมีอยู่แล้วไม่ได้เปลี่ยนอะไร และก่อนออกก็ไปแจ้ง HR ล่วงหน้า 2 อาทิตย์ตามระเบียบเรียบร้อยแล้วด้วย ที่อยู่ที่ให้ส่งเช็คผมก็เขียนที่อยู่เอเจนซี่ไป รวมถึงเพื่อนๆผมด้วย แต่นายจ้างกลับส่งมาเป็นที่อยู่บ้าน อันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม เพื่อนๆผมได้เช็คกันหมดแล้ว แม่ผมไปถามไปรษณีย์ แล้วก็ไม่มี(บ้านผมอยู่มาเป็น 10 ปี เจ้าหน้าที่บอกว่าแค่เห็นนามสกุลไม่ต้องดูที่อยู่ก็ส่งถูก เพราะฉะนั้นไม่หลงแน่นอนครับ) ผมไม่ได้คิดมากเรื่องกำไรขาดทุนนะครับ แต่ผมเสียดายเงินที่อุส่าทำงานมา(เช็คใบสุดท้ายผมควรจะได้ประมาณ 15,000 บาท) จากคุณ : Bombastus เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 11:13:53

ความคิดเห็นที่ 20   เพื่อนๆได้เชค แสดงว่านายจ้างไม่เบี้ยว ไม่โกง แต่อาจผิดพลาด หรืออะไรสักอย่าง พี่แนะนำว่าน้องควรติดต่อนายจ้าง อีเมล์หาเพื่อนร่วมงานก็ได้ อีเมล์หานายจ้างก็ได้ โทรหาเอเจนซี่ก็ได้ ช่วงนี้ปิดเทอม เอเจนซี่ไม่น่าจะยุ่งกันมาก เรื่องเชคหายเกิดขึ้นได้เสมอค่ะ ไม่สำคัญว่าบ้านอยู่มานานเท่าไหร่ เพราะก่อนถึงที่ทำการไปรษณีย์ใกล้บ้านน้อง มันผ่านมาแล้วหลายมือ พี่ค่อนข้างเชื่อว่าตามได้ นายจ้างมี HR แสดงว่าระบบดีใช้ได้ เชคที่ส่งมาแล้วหาย เขาจะตรวจสอบว่ามีการเอาไปขึ้นหรือเปล่า โดยดูจากหมายเลขเชค หากยังก็ออกใหม่ได้ แต่เขาน่าจะหักค่าออกเชคใหม่ ไม่กี่บาทค่ะ ตามเลยค่ะ หาคนภาษาอังกฤษดีโทรไป HR ก็ได้แต่น้องต้องอยู่ด้วยตอนคุย บอกว่าเป็น translator หรือโทรเองหากมั่นใจ ปัญหามีไว้แก้ โชคดีค่ะ จากคุณ : โต๊ะ โตะ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 11:26:55 A:58.8.168.145 X: TicketID:223501

ความคิดเห็นที่ 21   เบอร์โทรนายจ้างหาเอาในอินเตอร์เน็ต ไม่ยากค่ะ รีบทำ ปล่อยไว้นานยิ่งตามยาก เผื่อทางโน้นเปลี่ยนเจ้าหน้าที่ HR เป็นต้น อย่าเพิ่งตั้งสมมติฐานว่าจะโดนโกง แค่คิดว่ายังไม่ได้ ก็ทำการติดตามเท่านั้นเอง อันนี้ก็หลักสากลทั่วไป จากคุณ : โต๊ะ โตะ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 11:39:03 A:58.8.168.145 X: TicketID:223501

ความคิดเห็นที่ 22 ไป WAT 2009 มาค่ะ รัฐ florida หลายๆคนที่ไปมาคงจะรู้กันดีว่า รัฐนี้โดนหนักสุดๆเลย เรื่อง ลอยแพ ตกงาน ลดช.ม. เราเป็นคนนึงค่ะที่โดนไปกะเค้าด้วย โดนไล่ออกค่ะ หลังจากทำงานได้ไม่ถึง3อาทิตย์เลย และหลังจากดิ้นรนกระเสือกกระสนหางานเองอยู่เป็นอาทิตย์ก็ต้องจำใจ ย้ายรัฐค่ะ โดยก็ต้องดำเนินการเองทั้งหมดเลย ย้ายไปก็ต้องหางานเองอีกด้วย ก็เลยขาดทุนย่อยยับค่ะ เหลือกลับมาแค่ 300$ เท่านั้น แต่จริงๆแล้วยังคิดว่า เป็นโครงการที่ดีอยู่นะคะ ได้ประสบการณ์ที่ต่างจากคนอื่นมากมายเลยทีเดียว ในด้านประสบการณ์เกินคุ้มค่ะ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องเงินเนี่ยโคตะระจะไม่คุ้มเลยค่ะ ปล.ใครอยากให้แบ่งปันประสบการณ์อันสุดยอดนี้ บอกนะคะ ถ้ามีมาเยอะ จะมาเล่าให้ฟัง รับรองมันมากกก 555 จากคุณ : ladyvivi เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 00:22:17

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะทุกคน เราได้ไป WAT ปี 2009 ที่รัฐ Vermont จ้า จากที่ชื่อกระทู้ถามว่าไปเวิร์คปีนี้ดีหรือไม่ เราคิดนะ (ความคิดเห็นส่วนตัว) ถึงจะช้าไปบ้างแล้ว แต่ก็อาจจะให้เพื่อนๆน้องๆ คนอื่นดูไว้ประกอบก็น่าจะดีค่ะ 1. เราจะดูก่อนว่าอยากไปมากน้อยแค่ไหน (ถ้าอยากมาก ก็ไปข้อถัดไป) 2. ก็ดูว่าเราพร้อมรึยัง คือ ดูระดับภาษา ความมั่นใจ เงิน ...   เอาเป็นว่าถามว่าจะไปอยู่กับฝรั่งหรือใครก็ไม่รู้ที่ไม่ได้พูดภาเดียวกับเรา เเล้วเราต้องไปทำงานเพื่อเอาค่าจ้างจากเขา   เราต้องทำงานตามที่บอก ซึ่งบางคนเคยมีประสบการณ์ บางคนไม่มี บางคนไปคนเดียว อย่างเช่นเราเองจ้า เราไปคนเดียว   แล้วสถานที่ทำงานนี้เขาก็รับคนแค่คนเดียวเดียวด้วย   เราก็เลยเลือกไป ไม่รู้ว่าตอนนั้นเลือกเข้าไปได้ไง แต่เพิ้งก็รู้สึกโชคดีที่ได้เลือกค่ะ 3. แล้วก็ดูช่วงเวลา อย่างเช่นบางคนอยู่ปี 1 พอเห็นเขามาตั้งบู้ทในม.ก็อยากไป แต่อยากให้ถามพ่อแม่แล้วเข้าใจความรู้สึกท่านด้วยค่ะ    ท่านเป็นห่วงเรามากนะ เหมือนแม่เพิ้ง ท่านก็บอกว่า อย่าเลยน่า....เด็กไป ค่อยปรับตัวกับม.ให้ได้ก่อน แล้วจะไปก็ค่อยว่ากัน    คือขออธิบายนิดนึงว่าม.เพิ้งจะเป็นม.ที่มีการลงทะเบียนออนไลน์ แล้วมันจะค่อนข้างงงงวยสำหรับน้องใหม่ แล้วยิ่งเราไม่อยู่ที่ไทยแล้ว    การติดต่อสื่อสารกับเพื่อนรวมทั้งวิชา หรือ การลงทะเบียน จะทำให้เราขาดโอกาสที่ดีไปค่ะ ถ้าจะรอให้กลับมา    เราก็คงไม่อยากรีบกลับมาก่อนเปิดเทอมแน่นอน มิหนำซ้ำยังจะอยากกลับเลยเปิดเทอมไปซักอาทิตย์สองอาทิตย์ซะด้วยซ้ำ    นั่นจะยิ่งทำให้เรื่องสำคัญกว่า คือ การเรียน มีผลกระทบได้ค่ะ    เพิ้งขอแนะนำค่ะว่าถ้าจะไปเพื่อให้ได้ประสบการณ์ คือ มีการเสียค่าใช้จ่ายบ้าง แต่ก็มีการทำงานเพื่อให้แลกมากับเงินค่าจ้าง เพิ้งว่ามันมันส์ดีค่ะ    เพิ้งเลือกไปตอนจบปีสองขึ้นปีสามค่ะ เพราะว่ามันเป็นปีที่เราเริ่มคุ้นกับระบบมหาวิทยาลัย    แล้วก็มีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือเรา ติดต่อเรา ช่วยลงทะเบียนให้แล้ว คืออาจมีเพื่อนไปเป็นเพื่อนด้วยก็ได้ค่ะ 4. งานที่เอเจนซี่หาให้ ดีไม๊ จะคุ้มกับค่าเหนื่อยรึเปล่า ไม่ใช่ ได้ชม.ละ $7 แต่ค่าบ้าน อาทิตย์ละ $100    อันนี้ก็อย่าได้เลือกไปค่ะ อยู่บ้านดีกว่าเนอะ เพราะเงินค่าจ้างยังไม่พอค่าบ้านเลย   เพิ้งได้เลือกไปทำที่โรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่ง ได้ชม.ละ 7.68 ค่าบ้านฟรีค่ะ   แต่พอไปถึง เขาขึ้นเงินเดือนเป็น $8.06 ก็ยิ่งหวานนนนนนนนนน 555    แล้วมันก็จะมีปัจจัยอื่นๆๆ อีกเยอะมาก ทำให้เราต้องตื่นเต้น หรือบางทีเครียดกับมันเยอะมาก จนไม่เป็นอันทำอะไรเลย เราขออนุญาตบอกเกร็ดเล็กน้อยไว้หน่อยค่ะ "อย่าไปตื่นเต้นกับ WAT มากเกินไปค่ะ มองว่ามันเป็นโครงการหนึ่งที่จะเปิดโลกทัศน์ของเราเท่านั้นเอง อย่าไปเครียดกับเอเจนซี่ หรือกับเหตุการณ์ที่มันยังไม่เกิดขึ้นใด ๆ แล้วเวลาฟังเรื่องเล่าประสบกาณ์จากคนอื่น ให้รับฟังไว้เพื่อเป็นแนวทางค่ะ อย่าเอาเป็นจริงเป็นจัง อย่าคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น หรือแบบนี้เหมือนกับคนอื่น ให้เราใช้สติรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นค่ะ จำไว้ว่าประสบการณ์ WAT ในปีของเรา ก็จะเป็นแบบของเราเอง ไม่เหมือนหรือแตกต่างจากคนอื่นๆ ทั้งหมด มันจะเป็นเหตุการณ์ที่เราต้องเผชิญกับมันเอง เหมือนกับสมุดที่ยังว่างเปล่า รอให้เราเขียนหรือดำเนินไปตามแบบของเราด้วยตัวเองค่ะ" แหมๆๆ ดูเหมือนเว่อร์ ๆ แต่มีเพลงนึงที่เราได้ฟังที่เมืองไทย แล้วได้ไปฟังอีกทีที่อเมริกา มันสามารถบอกประสบการณ์แล้วก็ให้กำลังใจเพิ้งค่ะ ชื่อว่า Unwritten เนื้อหาก็ประมาณนั้นค่ะ เพราะว่าไปที่โน่น เจ้านายเขาให้วิทยุไว้เครื่องนึง เผื่อเวลาทำอาหารหรือดูดฝุ่นก็สามารถเปิดดังๆ ได้ค่ะ เขาเข้าใจวัยรุ่น.. แต่เราก็ต้องยอมรับกับอาการบางอย่างของเจ้านายเราได้น้า คือ เขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา เช่น บางวันพาไปเลี้ยงไอศครีม แต่ต่อมา บอกว่าจะให้ออกจากงาน >.< เหนื่อยเหมือนกัน  เพราะเราไม่เคยทำมาก่อน แต่ว่าสุดท้ายแล้วก็ปรับความเข้าใจกันได้ เพราะเราได้แสดงถึงความพยายามและความนอบน้อม แบบไทยๆ ที่เรามี แสดงให้เขาเห็นค่ะ ยังไงก็ฝากให้ทุกๆ คน มีความพยายาม แล้วก็ที่สำคัญ คือ ความยืดหยุ่น ปล่อยวาง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สู้ๆค่ะ เด๋วเราก็ได้กลับบ้านแล้ว เราไม่ได้ต้องทำงานนั้นทั้งชาติ แค่สามเดือนเอง เหมือนเป็นฉากหนึ่งในชีวิตเองค่ะ ยังไงก็สู้ๆ น้า ไว้จะมาเม้าส์ใหม่.... อ้อ สวัสดีค่ะคุณนพรัตน์ ขอพื้นที่แชร์เล็กน้อย แต่เขียนยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณและสวัสดีค่ะ ลป. ที่แนบมาเป็นรูปบรรยากาศที่ทำงานเล็กน้อยค่ะ จากคุณ : lunar_zeiss_x@hotmail.com (น้องเพิ้ง) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 14:39:54

ความคิดเห็นที่ 24 .... จากคุณ : น้องเพิ้ง เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 14:43:44

ความคิดเห็นที่ 25   ถึง คุณ โต๊ะ โตะ เจ้าของกระทู้ ด้อยปัญญา และ ความสามารถ  ค่ะ เป็นเพียงแค่ "คนๆหนึ่ง" ที่มี "มุมๆหนึ่ง" ไม่สามารถพูดได้ว่า สิ่งที่ตนเองคิด และพูดออกมานั้น "ถูก" เสมอไป มันเป็นเพียงแค่ "มุมมอง" จากประสบการณ์ที่ตนเองได้พบประสบเจอมาเท่านั้น และบางส่วน ที่ได้สอบถาม คุยกัน กับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ มหาวิทยาลัย เพียงแค่นั้น ดิฉันเชื่อว่า "ทุกคน" ที่ได้มาอ่านข้อความของดิฉัน เขา "เข้าใจ" ณ จุดจุดนี้ค่ะ และที่บอกว่า เป็นแรงงาน คุณภาพดี ค่าแรงต่ำนั้น มิได้ต้องการจะดูถูกผู้ใด เพราะหากดูถูก ก็คงต้องดูถูกตัวเองด้วย เพราะไปมาถึงสองครั้งสองครา แต่นี่คือ คำตอบจากนายจ้าง ที่ดิฉันสงสัย และได้ถามเขา มันอาจจะ "ถูก" ก็ได้ อาจจะ "ผิด" ก็ได้ อย่างที่บอกว่า มันคนละ "มุมมอง" ต่างคน ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างความคิด ต่างจิตใจ ต่างพ่อแม่ ถ้าคุณจะเข้ามาตอบ หรือให้ความกระจ่างแจ้งในเรื่องใด ดิฉันยินดี และรู้สึกดีใจที่มีคนเข้ามาช่วยกันให้ความรู้ แต่ขอความกรุณา ช่วยตอบแบบ "ไร้อคติ" ด้วยจะได้มั้ยคะ สังเกตว่าคุณมักจะมีประเด็นเรื่อง เด็กกับเอเจนซี่เป็นไม้เบื่อไม่เมา อะไรของคุณน่ะค่ะ ดิฉันจึงแอบสงสัยเล็กๆว่า คุณมีอคติอะไรกับดิฉันที่มาตั้งกระทู้แบบนี้รึเปล่า เพราะจากที่คุณบอก กระทู้หลักของดิฉันก็ดี เพราะกระทู้หลักดิฉันยังไม่มีประเด็นแย่ๆ แต่กระทู้นี้ มีประเด็นแง่ลบเกี่ยวกับโครงการ รู้สึกว่าคุณจะมี something wrong อะไรรึเปล่าคะ คำพูดแหนบแนม ส่อเสียด ถ้าเป็นไปได้ ดิฉันก็ขอร้องว่า อย่าใช้ในการตอบกระทู้เลยค่ะ เวลาอ่านแล้วมันเสียความรู้สึก และดิฉันก็คงต้องขอโทษคุณซ้ำแล้ว ซ้ำอีกอยู่ร่ำไป เพราะดิฉันมันก็มีแค่มุมมองแค่ด้านที่ดิฉันเจอมาด้านเดียวนี่แหละค่ะ ใครไม่เห็นด้วย มีมุมมองด้านอื่นๆ ก็ช่วยกันตอบ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ได้กันทั้งสองฝ่าย ไม่งั้นจะให้คนอื่นเขาช่วยเล่าเรื่องของตัวเองทำไมละคะ ???? อย่างไรก็แล้วแต่ ขอบคุณที่เข้ามาให้ความคิดเห็นค่ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:01:06

ความคิดเห็นที่ 26   คุณ ladyvivi เล่าเลยค่ะ ดิฉันรออยู่ ดิฉันยังว่าจะเล่าเรื่อง wilderness อยู่ค่ะ รับรอง มันส์มากเหมือนกัน แชร์กันค่ะ จำได้เมื่อปีที่แล้ว เราก็ยังคุยกันอยู่ ว่าจะไปที่ไหนดี เศรษฐกิจก็อย่างนี้ สุดท้ายเราก็ไปและกลับกันมาโดยสวัสดิภาพนะคะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:13:52

ความคิดเห็นที่ 27   คุณ น้องเพิ้ง ทำรายงานเสร็จยังคะ ฮ่าๆๆ  มีเวลามาตอบกระทู้ยาวเชียวแหนะ สวัสดีเช่นกันค่ะ เห็นด้วยกับ น้องเพิ่ง ทุก ประโยค ทุกคำพูด ทุกประเด็นเลยค่ะ ท่านอื่นๆ อ่านแล้วอย่าซุ่มนะคะ  ^^ แชร์กันค่ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:19:59

ความคิดเห็นที่ 28   คุณ Bombastus สู้ๆนะคะ เพื่อเงิน 15,000 บาท ขนาดแก้วแค่ 9 พัน เอง แก้วจิกสุดฤทธิ์ โทรไปหานายจ้างประมาณ 3 รอบได้ ว่าส่งมารึยัง ไม่ทราบว่า กลับมาเดือนอะไรคะ เอ นี่มันก็นานมากแล้วอะค่ะ ลองส่งอีเมล์ไปหา HR ค่ะ ที่แนะนำว่าให้ใช้อีเมล์ เพราะว่า มันจะได้เป็นลายลักษณ์อักษรค่ะ ว่าเราส่งไปถามว่าไง และเขาตอบกลับมาว่าไง สู้ๆนะคะ เงินเยอะอะค่ะ แก้วเสียดาย ไม่ทราบว่าไปทำอะไรหรอคะ เคยแวะไปกินไอติมที่ Timberland รึเปล่า ^^ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:26:38

ความคิดเห็นที่ 29 แหมคุณ แก้วนพรัตน์ จำกันได้ด้วย แฮะๆ อยากเล่าค่ะ ตอนนี้กำลังเรียบเรียงเรื่องอยู่ค่ะ ไว้จะค่อยๆเอามาลงให้ได้อ่านกัน ประสบการณ์น่ะเยอะ แต่อาจจะถ่ายทอดได้ไม่เก่งนะคะ จากคุณ : ladyvivi เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 21:40:07

ความคิดเห็นที่ 30   เดี๋ยวพรุ่งนี้ แก้วจะได้ ฤกษ์ ลงกระทู้ เรื่องตัวเองบ้างแล้วค่ะ ใครที่ไป wilderness 2009 มา ก็มาร่วมแจม ร่วมฮา กันได้นะคะ แก้วว่า ไปที่นี่ ฮา มากเลยค่ะ ถึงแม้บางที จะมีแอบปนน้ำตาบ้างค่ะ คละเคล้ากันไป จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:10:41

ความคิดเห็นที่ 31 ทำ Lifeguard ครับ ไอติมที่ Timberland ผมได้แต่แย่งเพื่อนกิน กลับมาถึงไทยวันที่ 1 มิ.ย. ครับ ผมรอแจมเรื่อง Wilderness 2009 อยู่ครับ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 52 23:15:38 จากคุณ : Bombastus เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:13:00

ความคิดเห็นที่ 32 พอดีสอบเสร็จแล้ว รวมทั้งรายงานก็ส่งอาจารย์เรียบร้อยแล้วค่ะ ยังอุตส่าห์จำได้ ฮ่าๆ (เหมือนคุณ ladyvivi)จำคนเก่งนะคะเนี่ย คือแบบว่าเราก็เพิ่งเข้ามาดูเว็บวันนี้นี่เอง หลังจากที่ไม่ได้เข้ามานานนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกก          ขอพูดหน่อยค่ะ .... เราไม่อยากให้มีความรู้สึกลบ หรือว่าอะไรต่างๆ ที่มันทำให้รู้สึกอึดอัดในพันทิปเลย ยังไงฝากทุกคนที่เข้ามาอ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านแล้วก็การตอบนะคะ มีอะไรก็แชร์กันดี ๆ จะยิ่งทำให้กระทู้สามารถให้สาระแก่ผู้อ่านหรือผู้ที่อยากได้ข้อมูลต่างๆ ให้ได้มากที่สุด ทุกคนต่างความคิดค่ะ ยังไงก็เข้าใจผู้อื่น หยวนๆ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันนะคะ ไม่ว่าอะไรจะถูกโพส ถ้ามันมาจากความจริงแล้วคนโพสก็จริงใจมีความเผื่อแผ่จริงๆ ก็โพสเถอะค่ะ ขอให้มีสาระจริงๆ ถึงจะมีบางคนไม่เห็นด้วยหรือเห็นด้วย ก็ยังดีที่พยายามทำอะไรเพื่อคนอื่น...จริงไม๊ (o_o)... ^_^ เพิ้งจะพยายามหมั่นเข้ามาทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้างค่ะ เพราะปีที่เพิ้งไป เพิ้งก็อยากให้คนที่มีน้ำใจมาเผื่อแผ่เพิ้งบ้างเหมือนกัน... แล้วเจอกันใหม่ค่ะ bye bye จากคุณ : รักและเปนกำลังใจให้คนที่จิงใจ (น้องเพิ้ง) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:17:26

ความคิดเห็นที่ 33   โห กลับมาตั้งนาน ยังไม่ได้เช็ค นี่ถ้าไม่ได้จริงๆ เสียดายแทน รู้แต่ว่าคนตักไอติม สวยมาก  ไม่เชื่อลองถามเพื่อนดู รู้สึกว่าดิฉันจะทำกระทู้นี้ ออกอ่าวไปแล้ว ฮ่าๆ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:20:13

ความคิดเห็นที่ 34   ค่ะ คุณน้องเพิ้ง เราก็อยากเป็นนางงาม รักเด็ก มีเมตตา มั่งเหมือนกันเนาะ ฮ่าๆๆ ( แอบแซว ) แล้วอย่าลืมเล่าเรื่องที่ทำงานตัวเองแบบ ละเอียดๆบ้างนะคะ ตกลงได้ทำงานอะไรเอ่ย ไหนๆจะสวยแล้ว สวยให้ถึงที่สุดค่ะ ( สะบัดบ๊อบ ) เกี่ยวมั้ย จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 52 23:33:50

ความคิดเห็นที่ 35   คนตักไอติมสวยจิงๆจ่ะ ไอติมอร่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกก มิ้นชิป คิดถึงอ่ะ ีปล. เรารู้จักกันด้วยแหละ จขกท :P จากคุณ : อกออก G.สนุกปาก เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 03:14:03

ความคิดเห็นที่ 36   ว๊ายๆๆๆ อย่าเปิดโปงกันนะคะ ฮ่าๆๆ วันนี้สัญญา ค่ำๆหน่อยจะมาตั้งกระทู้ wilderness มาร่วมแจมกันมั่ง อะไรมั่งนะจ๊ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 11:43:47

ความคิดเห็นที่ 37   ไม่แฉๆๆๆๆๆ แต่คุณพี่ก็อย่าแฉน้องแล้วกัน ยิ่งงามหน้าอยู่ จากคุณ : อกออก G.สนุกปาก เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 13:44:41

ความคิดเห็นที่ 38 เดาว่าทั้ง 2 คนอยู่บ้านดอลที่ ใช่มั้ยครับ เรื่องเช็ค พี่เอเจนซี่พึ่งส่งเมลตอบกลับมาว่าตามเรื่องให้แล้ว และให้เอเจนซี่ที่อเมกาตามให้อีกที จากคุณ : Bombastus เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 52 22:09:45

ความคิดเห็นที่ 39   ไม่แฉ แต่ปีแล้ว โดนกันเยอะเหมือนกัน หลาย เอเจนด้วยล่ะ จากคุณ : rocky_poly เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 22:59:12

ความคิดเห็นที่ 40   เราก็อยากไปปีหน้านี้เหมือนกัน แต่เปลี่ยนใจไปแล้ว เพราะถามเพื่อนอเมริกันที่เคยทำงานด้วยกันตอนไปเวิร์ค ปี 08 เขาบอกว่างานหายาก ตอนนี้ยังหาไม่ได้เลย ซึ้งลักษณะงานที่เขาหา ก็จะเป็นงานแบบที่เราไปเวิร์คนี้หละคะ เพราะว่า เขาเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย จากคุณ : ชื่อโอ๊ดอะ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 18:41:17

ความคิดเห็นที่ 41   ก็ขนาดคนอเมริกันแท้ๆ พูดอังกฤษเป็นภาษาแม่ ยังตกงาน หางานกันให้ระนาวเลยค่ะ ที่ที่ปีก่อนๆรับเด็กเวิคไป ก็ลดจำนวนลง หรืองดไปเลยก็มี แฮมเบอเกอร์ ไคลซิส อะค่ะ จากคุณ : แก้วนพรัตน์ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 12:11:53