ความคิดเห็นที่ 1 ผมภูมิใจในความเป็นไทย   และยิ่งออกมาอยู่ในต่างแดนห่างไกลออกมาก็ยิ่งภูมิใจ  บางครั้งเห็นสิ่งไหนดีสิ่งไหนงามเกี่ยวกับประเทศไทยก็อดที่จะอวดและออกตัวไม่ได้ว่าผมก็คนไทย   คือผมภูมิใจในความเป็น "ไทย" นะครับ     ส่วนประวัติศาสตร์ไทยนั้นผมสงวนท่าทีที่จะภูมิใจไว้ก่อน    หลายครั้งที่ผมศึกษาและค้นคว้าประวัติศาสตร์ไทยและให้ความรู้สึกสับสนและเกิดความรู้สึกประหลาดๆ ประวัติศาสตร์ไทยที่ถูกบรรจุเข้าเป็นตำราเรียนตั้งแต่ระดับประถมถึงมัธยมนั้น   เป็นส่วนที่ถูกชำระมาเรียบร้อยแล้ว     ท่วงทำนองจึงเป็นไปในทางที่ "บวก" ทำให้เกิดความรักชาติและหวงแหน   ไม่ได้กระตุุ้นให้เกิดความอยากที่จะเรียนรู้อีกต่อไปมากมาย    เช่นการยกอ้าง "วีรกรรม" ของ "พระยาพิชัยดาบหัก" มากระตุ้นต่อมความรักชาติว่าท่านสู้ศึกกับพม่าอย่างห้าวหาญ   ประมาณว่าเลื้อดรักชาติแรงดีแท้   แม้ดาบจะหักท่านก็ยังแกว่งดาบต่อสู้    และแล้วเรื่องราวพระยาพิชัยดาบหักก็หายไปจากประวัติศาสตร์ดื้อๆ (ในตำราเรียน)   นี่คือตัวอย่างการบรรจุเพียงเสี้ยวหนึงของประวัติศาสตร์ลงในตำราเรียนที่มีจุดมุ่งหมายให้เกิดความรักชาติ(รวมไปถึงการเกลียดชังพม่าด้วย)เพียงอย่างเดียว    มีคนรักชาติและภูมิใจในชาติไทยมากมายในกรณีของพระยาพิชัยดาบหัก     แต่เมื่อสาวให้ลึกลงไปอีกถึงเรื่องราวของพระยาพิชัยดาบหักทหารเอกของพระเจ้าตากสินแล้ว    บางท่านอาจจะรู้สึกสะท้อนใจก็ได้    ผมจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ ก็แล้วกัน   จากนั้นผมจะวกกลับมาที่ประเด็กหลัก    พระยาพิชัยดาบหักชื่อเล่นว่าจ้อยเกิดที่อุตรดิตถ์   โตมาเป็นนักมวยตระเวณชกมวยตามงานวัดต่างๆ จนขึ้นชื่อไปถึงเมืองตาก   และได้ชกมวยต่อหน้าเจ้าเมืองตาก(สิน)  จนเจ้าเมืองประทับใจจึงให้ช่วยรับราชการให้ไปดูแลเมืองพิชัย   ครั้นเมื่อพม่าบุกรุกมาท่านก็ต่อสู้รักษาแผ่นดินจนดาบหัก      ปี 2310 เมื่อพม่ายกทัพมาล้อมกรุงศรีฯ  พระยาตาก(สิน)ถูกเรียกตัวเข้ากรุง   พระยาพิชัยก็ติดตามพระยาตาก(สิน)เข้าไปต้านพม่าในกรุงด้วย     ท้ายที่สุดต้านพม่าไม่อยู่พระยาตาก(สิน)ก็ตัดสินใจตีฝ่าวงล้อมพม่าพร้อมด้วยทหารจำนวนหนึ่งออกไปทางชลบุรี   หนึ่งในทหารที่ตีฝ่าวงล้อมออกไปก็มีพระยาพิชัยดาบหักไปด้วย    พระยาพิชัยกลายเป็นทหารคู่ใจของพระยาตาก(สิน)  เที่ยวตีหัวเมืองต่างๆ เพื่อรวบรวมไพร่พล  ตั้งแต่ชลบุรี ตราด  และก่อนจะทุบหม้อข้าวเข้าตีจันทบุรีที่เป็นเมืองใหญ่    คนทีเข้าไปพังประตูเมืองจันทบุรีคนแรกก็คือพระยาพิชัยดาบหักท่านนี้  แล้วยึดเมืองจันทบุรีได้    ก่อนจะย้อนกลับมาต่อตีกับพม่าที่อยุธยาและได้รับชัยชนะเหนือพม่าประกาศอิสระภาพให้แก่กรุงศรีอยุธยา พระเจ้าตาก(สิน)ครองธนบุรีอยู่สิบห้าปี   เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกก็ทำการปราบดาภิเษก(พูดภาษาชาวบ้านก็คือล้มราชบัลลังก์นั่นแหละ)ขึ้นเป็นกษัตริย์ต่อจากพระเจ้าตากสิน   โดยประหารชีวิตพระเจ้าตากสิน(พงศาวดารฉบับพระพนรัตน์กล่าวตัดหัวไม่ใช่ทุบด้วยท่อนจันทร์  แล้วใส่ "หีบศพ" ไม่ใช่พระบรมโกศเยี่ยงกษัตริย์  แล้วนำไป"ฌาปนกิจ" ไม่ใช่พระราชทานพระเพลิงที่วัดบางยี่เรือใต้)   นอกจากพระเจ้าตากสินที่ถูกประหารชีวิตแล้ว   ทหารเอกของพระเจ้าตากสินอีกร้อยกว่าคนก็ถูกประหารด้วย   รวมไปถึงพระยาพิชัยดาบหัก     กล่าวกันว่า  เจ้าพระยามหาษัตริย์ศึก(รัชกาลที่1)ทรงพระกรุณาถามว่าจะรับราชการช่วยงานพระองค์ไหม? เพราะเห็นว่าพระยาพิชัยมีฝีมือในการรบ   พระยาพิชัยตอบว่าเขาจงรักภักดีต่อพระยาตากสินพระองค์เดียว  เจ้าพระยามหากษัตริย์ฯ จึงสั่งให้ทหารนำพระยาพิชัยไปประหาร! เรื่องราวชีวิตของพระยาพิชัยดาบหักน้อยคนนักที่จะรู้จุดจบของท่าน     ท่านต่อสู้กับทหารพม่าเคียงบ่าเคียงไหล่พระเจ้าตากสินมามากศึกและกอบกู้เอกราชไทยคืนมาได้   ท้ายที่สุดก็มาจบชีวิตด้วยน้ำมือคนไทยด้วยกันเอง ตำราประวัติศาสตร์ไทยเกี่ยวกับพระยาพิชัยดาบหักไม่ได้เอ่ยถึงจุดจบของท่าน    เพราะดูเหมือนว่าจุดจบของท่านจะเป็นการ "หักมุม" ประวัติศาตร์ของไทย  และในนามผู้รักชาติและเป็นส่วนสำคัญที่กอบกู้เอกราชคืนจากพม่าได้แต่มาก็จบชีวิตลงเอาง่ายๆ จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 22:54:42

ความคิดเห็นที่ 2   ประเทศไทยที่รู้จัก ไม่ควรใส่เสื้อสีเหลือง หรือ สีแดง ไปในที่สาธารณะ รวมกลุ่มกันมากๆ อ้างว่าเป็นเกษตรกรจนๆ ปิดถนนแล้วจะเรียกร้องขอของฟรีจากรัฐบาลได้ คอรััปชั่นมากเป็นอันดับต้นๆของโลก จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 22:57:15 A:58.9.135.43 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 3   คห ที่ 1 ตอนเรียนประวัติศาสตร์ พม่าตีกรุงศรีอยุธยาแตก พระนเรศวรกู้เอกราชจากพม่า แต่ในหนังสือเรียนไม่บอกว่า บิดาของพระนเรศวรเป็นแม่ทัพหน้าของพม่า ยกทัพจากทางเหนือมาช่วยตีกรุงศรีอยุธยา หลังกรุงศรีอยุธยาแตก บิดาพระนเรศวรจึงได้ปูนบำเน็จเป็นเจ้าเมืองกรุงศรีอยุธยา จากคุณ : นักเรียนเก่า เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 52 23:07:12 A:58.9.135.43 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 4   ประวัติศาสตร์ในส่วนของพระเจ้าตากก็ยังมีผู้ถกเถียงนะ มีคนกล่าวแย้งว่าพระเจ้าตากไม่ได้ถูกประหารชีวิต มาบวชแล้วใช้ชีวิตอยู่ที่นครศรีธรรมราช จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 00:32:16 A:82.178.154.140 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 5 เคยอ่านมา เขาบอกว่า พระเจ้าตากทรงเสียสติ เลยต้องถูกปลงพระชนม์ จากคุณ : Febie เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 00:51:29

ความคิดเห็นที่ 6 About the history, I remember that I went to visited Laohub website(actually I was the member of that website for awhile.) I read some of them talked about the history between Thailand and Lao, it's different story from what I learned from school na ka. So it's make me feel that the history is depending on who wrote it. แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 52 00:56:27 จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 00:52:28

ความคิดเห็นที่ 7 กลับมาแสดงความเห็นต่อ กรณีเรื่องการเสด็จสวรรคตของพระเจ้าตากสินเท่าที่เคยอ่านมามีทฤษฏีแปลกๆ อยู่บ้าง   เช่นพระองค์ทรงหนีไปอยู่นครศรีฯ   (แอบตกลงกับรัชกาลที่หนึ่งลับๆ เพื่อ "หนีหนี้" ที่ทรงไปยืมเงินจากประเทศจีนมาทำนุบำรุงบ้านเมืองในสมัยพระองค์) ส่วนการเสียสติหรือไม่นั้น   นักประวัติศาสตร์บางกลุ่มก็ว่าเสียสติ    อีกกลุ่มก็แย้งว่าน่าจะเป็นข้ออ้างในการปราบดาภิเษกของรัชกาลที่หนึ่ง     ผมเคยอ่านงานเขียนของอาจารย์นิธิ นักประวัติศาสตร์  ท่านกล่าวอ้างถึงจดหมายเหตุของบาทหลวงชาวฝรั่งเศสที่อยู่ร่วมเหตุการณ์ว่า   พระเจ้าตากไม่น่าจะสติฟั่นเฟื่อน  หากแต่ทรงประพฤติในสิ่งที่ไม่เคยประพฤติมาก่อนในกรณี     แม้ก่อนจะถูกประหารท่านก็มีสติดีพอที่ขอร้องให้ผู้คุมพระองค์ให้พาไปพบหน้ากับเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกบ้าง    แต่เจ้าพระยาฯ ไม่โปรดให้พระองค์เข้าพบ    อีกประการพระองค์ทรงรู้สติว่าพระองค์ว่าจะถูกประหารแล้ว   ก็ตรัสฝากกับผู้คุมว่า "สิ้นบุญพ่อแล้ว   ก็อย่าให้เดือดร้อนไปถึงคนอื่นเลย"      อีกประการหนึ่ง   เหล่าทหารเอกร่วมนับร้อยรวมไปถึงพระยาพิชัยดาบหักต่างก็ต่อสู้กับทหาร(ไทยด้วย)เพื่อปกป้องพระราชบัลลังก์ให้กับพระเจ้าตากสิน    ถ้าหากรู้ว่าพระเจ้าตากสินเสียสติเสียแล้ว   จะต่อสู้กับคนไทยด้วยกันเพื่อคนเสียสติคนหนึ่งไปทำไม?     ผมเห็นว่าการกล่าว่าพระเจ้าตากสินทรงเสียสติ   น่าจะเป็นกล่าวเกินเลยไปหน่อย แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 52 01:29:07 จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 01:28:06

ความคิดเห็นที่ 8 พงศาวดารช่วงต้นรัตนโกสินทร์ก็ไม่มีการปฏิเสธการปราบดาภิเษกของรัชกาลที่หนึ่งว่าอยู่บนการสิ้นชีวิตของพระเจ้าตากสิน    เพียงแต่บรรยากาศประวัติศาสตร์ไทยมุ่งเน้นการเคารพและตอบสนองสถาบันมากเกินไปก็เลยพยายามจะกลบเกลื่อนตรงนี้  หรือไม่เอ่ยถึงเลยก็มี    นี่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่งของประวัติศาสตร์ไทยในเชิงวิชาการ   เน้นคำว่าใน"เชิงวิชาการ" ตัวอย่างที่คลาสสิคอีกตัวอย่างที่คุณ "นักเรียนเก่า" คหที่3 ว่ามานั่นแหละครับ   เรื่อง "กรุงศรีแตก" ครั้งแรกนั้น   ตำราประวัติศาสตร์ไทยทิ้งน้ำหนักไปที่ความโหดร้ายของพม่า    ทั้งๆ ที่ข้อความในพงศาวดารก็กล่าวว่าพระยาจักรีเป็นหนอนบอนไส้เปิดประตูเมืองให้พม่า    หนึ่งในแม่ทัพของกองทัพพม่าที่ยกมาตีกรุงศรีฯ ก็คือขุนพิเรนทรเทพ(ต่อมาพม่ายกความดีความชอบให้เป็นพระมหาธรรมราชา)ลูกเขยพระมหาจักรพรรดิ์แห่งกรุงศรีฯ นั่นเอง!! ผมมีหนังสือประวัติศาสตร์พงศาวดารไทยเก่ามากๆ เล่มหนึ่ง (ประมาณว่าไม่มีร้อยเล่มในประเทศไทย)  กล่าวว่า  พม่าจะยกทัพกลับหงสาวดีอยู่แล้ว   ตีกรุงศรีฯ ยังไงก็ไม่แตก  น้ำเหนือก็กำลังจะบ่ามา  เสบียงอาหารก็ร่อยหรอ  ส่วนแม่ทัพกรุงศรีฯ คือพระยารามต่อสู้กับพม่าแบบชนิดกรุงศรีฯ ไม่เคยสิ้นคนดี    ฝ่ายพม่าก็ชื่นชมว่าพระยารามนี่เก่งนัก(ไม่ง่ายนะที่ศรัตรูจะชื่นชมศรัตรูอย่างนี้)    แต่ "คนไทย" ด้วยกันนั่นแหละได้อาสาพม่าเป็นหนอนบ่อนไส้เข้าลักลอบเข้าไปกรุงศรีฯ จนพระยารามหลงกลจนถูกจับตัวได้แล้วถูกส่งให้พม่า   จากนั้นก็เปิดประตูเมืองให้พม่าเข้ายึดกรุงศรีฯ พระยาราม   พระยาพิชัยดาบหัก   ได้ต่อสู้กับพม่าด้วยความแข็งขัน  สุดท้ายก็มาจบเอาง่ายๆ ด้วยน้ำมือคนไทยด้วยกันเอง !! จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 01:52:46

ความคิดเห็นที่ 9 ส่วนการเสียกรุงครั้งที่สอง ตำราประวัติศาสตร์ไทยโหมโรงเรื่องความโหดร้ายป่าเถื่อนของพม่ามากมาย  เป็นกองโจรเผาวัดเผาวังไม่มีชิ้นดี  เกณฑ์ชาวกรุงกลับพม่านับหมื่น    ในตำราที่ผมเคยเรียนสมัยนั้น   จำได้ว่าประวัติศาสตร์พร่ำพรรณาการสูญเสียกรุงอันใหญ่หลวงอย่าน่าจดจำขนาดไหน   เล่นเอาเลือดรักชาติและเกลียดพม่าพุ่งกระฉูดอยู่หลายปี    มารับรู้เอาภายหลังว่าเหตุการณ์นั้นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์   การสูญเสียกรุงครั้งที่สองใหญ่หลวงเพราะพม่ามันมาเผาเมืองย่อยยับ   คล้อยหลังไม่ถึงยี่สิบปี   กองทัพสยามก็ยกทัพข้ามแม่น้ำโขงไปเผากรุงเวียงจันท์ย่อยยับเหมือนกัน   เหตุการณ์ตอนนี้หนังสือประวัติศาสตร์กล่าวเพียงสั้นๆ ว่ากองทัพพระเจ้าพระยามหาษัตริย์ศึกยกทัพไปปราบพระเจ้ากรุงเวียงจันท์  เมื่อปราบเสร็จก็ได้อัญเชิญพระแก้วมรกตลงมาประดิษฐานไว้ที่ธนบุรี   ไม่ได้กล่าวถึงความ "โหดร้าย" ที่ไปเผากรุงเวียงจันท์เหมือนที่กล่าวถึงพม่ามาเผากรุงศรีเลยฯ   จากนั้นไม่นั้นก็ยกทัพไปเผากรุงพนมเปญอีก  แต่ประวัติศาสตร์ไทยก็ไม่ได้กล่าวถึง  กล่าวเพียงแต่ว่าไปปราบกบฏที่เขมร       ตรงนี้แหละที่ผมออกตัวมาตั้งแต่ต้นว่า   ยิ่งศึกษาค้นคว้าประวัติศาสตร์ไทยที่อยู่นอกเหนือตำราที่ชำระแล้ว   ก็ยิ่งมีความรู้สึกประหลาดๆ   ทั้งๆ ที่ลึกๆ ในใจแล้วอยากจะภูมิใจ    แม้จะทำใจอยู่แล้ว่า   ประเทศใหนก็เขียนประวัติศาสตร์เข้าข้างตัวเอง     จะกลับมาแสดงความเห็นต่อ จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 02:05:58

ความคิดเห็นที่ 10 ปัจจุบันนี้เทคโนโลยี่กว้างไกล   การเข้าถึงและถ่ายทอดข้อมูลนั้นง่ายขึ้น  ความหรือ ข้อด้านวิชาการและพงศาวดารของไทยไม่ได้จำกัดอยู่ที่ราชสำนักหรือเจ้าขุนมูลนายแต่ก่อนไม่    ดังนั้นตำราประวัติศาสตร์ไทยน่าจะปรับท่าทีและชำระเสียใหม่    ไม่ได้เป็นไปเพื่อสนองตอบสถาบัน   แต่เป็นไปเพื่อการศึกษาในเชิงวิชาการ   หากยังใช้ท่าทีเดิมๆ อยู่    คนที่สนใจประวัติศาสตร์และค้นคว้าในภายหลังอาจจะมีปฏิกิริยาสนองในมุมกลับ(backfire)เมื่อรับทราบข้อมูลใหม่หรือข้อมูลที่พยายามจะปกปิด   เช่นที่ยกตัวอย่างหลายๆ อย่างข้างต้น คุณGiuseppe พูดก็น่าจะมีส่วนถูกอยู่มากเกี่ยวกับเรื่องประวัติศาสตร์แบบชาตินิยม    ควรจะมีการสังคายนาและชำระขึ้นมาใหม่    ควรจะกระจายความ "ภูมิใจ" ในความเป็นไทยออกสู่ภูมิภาค   ไม่ควรจะเน้นความเป็นไทยอยู่ที่เฉพาะที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาเพียงแห่งเดียว คุณหญิงมุกและน้องสาวแห่งเมืองถลาง พระยากาวิละแห่งเชียงใหม่พระยาจ่าบ้านแห่งลำปาง พระยอดเมืองขวัญที่หนองคาย วีระกรรมของท่านเหล่านี้ก็ควรจะบรรจุลงในตำราประวัติศาสตร์ไทยให้คนไทยอ่านกันทั่วถึงด้วย     เป็นการกระจายความภูมิใจว่าคนส่วนภูมิภาคก็มีบทบาทสำคัญในการรักษาอธิปไตย    ไม่ใช่ว่ามีแต่ชาวบ้านบางระจันที่เดียว จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 05:17:29

ความคิดเห็นที่ 11 History is a disciplline in science, thus, it should be based on proven truth. Although, most of "history" has been predominated by political motivations and/or victors. Therefore, it's possible that some stories were overstated or fabricated while some shameful stories were hidden or obliterated. But, I don't think that, as a nation, people would learn anything from such version. At the end of the day, it will bring that nation into a bigotry, nationalistic idea/philosophy. Ones can be proud of the past, but being too proud is not a good idea, particularly that history is based on a flawed knowledge (or lie). In addition, learning from previous mistakes is always a better approach in learning, in my opinions. ============================================== Revision was made due to some typographical errors. P.S. I have not seen any mind-challenging thread in Klaibann for a long time. So, thanks for bringing this issue up krub. แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 52 09:34:13 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 52 08:14:52 จากคุณ : amatuer translator เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 08:12:49

ความคิดเห็นที่ 12   เรารู้สึกว่า เรายังถูกปิดบังข้อมูลอีกเยอะมากๆ แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 52 18:40:40 จากคุณ : จอมยุทธสุดอึ๋มส์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 09:35:16

ความคิดเห็นที่ 13 ยิ่งแก่ตัว เอ๊ย... ยิ่งโตขึ้น ก็ยิ่งรู้สึกว่าหลาย ๆ อย่างปักใจเชื่อไม่ได้ บางอย่างเป็นข้อเท็จจริง บางอย่างเป็นความเห็น บางอย่างเป็นความรู้สึก วินสตัน เชอร์ชิล กล่าวไว้ว่า "History is written by the victors." กาลามสูตร ก็ยังใช้ได้เสมอ จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 11:51:42

ความคิดเห็นที่ 14   ข้อมูลบางอย่างมันต้อง Embargo ไม่งั้นประเทศมีปัญหาแน่ เหมือนงานวิจัย นี่แหล่ะ ถ้าคุณไม่เก็บเป็นความลับสามปีห้าปี มีปัญหาเรื่องความมั่นคงแน่ ๆ ความเป็นประเทศไทย หรือรักชาติควรทำให้ถูกต้องไม่ใช่ชาตินิยม ปัจจุบัน อย่างที่เราเห็นในยุโรป หลายประเทศก็รวมชาติ จุดมุ่งหมายเพื่อให้ ผลประโยชน์ National Interest สูงสุด หมายความว่า ทำอย่างไรก็ได้ให้ ประเทศอยู่รอด หลายประเทศเขาก็ไม่อยากใช้ยูโรเพราะเสียเอกลักษณ์แต่ เขาก็ทำ จุดมุ่งหมายคือเอาประเทศให้รอด ทีนี้คนไทยหลาย ๆ คนยังอยู่กับกรอบความเป็นไทย ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่า ไทยของเขาแปลว่าอะไร ไทยอดีตกาล ไทยจารีต ไทยกรุงเทพฯ ไทยสัณ- ชาติ ไทยเชื้อชาติ ไทยพุทธ ไทยโดยบัตรประชาชน (อันนี้สนับสนุน) มัน กลายเป็นว่า ทุกคนต้องเป็น Thai Idealistic ซึ่งมันไม่ใช่ประเทศจริง แต่เป็น ไทยจัดฉาก เพราะว่า คนกลุ่มหนึ่ง (อาจเป็นคนหัวเก่า) ต้องการรักษาอำนาจ แบบ traditional กลายเป็นว่า ใครเป็นคนไทยต้องเป็นคนที่ยอมคน ไม่เถียง เน้นฟัง คล้อยตามง่าย และต้องปฏิบัติและรับรู้ข้อมูลของคนที่ต้องการให้รู้ อาทิตย์ก่อนได้ฟังสัมภาษณ์ แล้วงงมาก กรณีตำหนิเด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักสิบสี่ ตุลาเพียงพอ ทั้งที่เรื่องเกิดมาสามสิบกว่าปีแล้ว (ผมก็ไม่ทัน) เด็กหลายคน เรียนธรรมศาสตร์ แล้วไม่รู้ก็โดนตำหนิ ซึ่งจะไปว่าเด็กก็ไม่ได้ มันรู้แค่คร่าว ๆ ก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องรู้หมด มันยังไม่เกิดสมัยนั้น แล้วก็ตำหนิเด็กที่ไม่ ใช้คำไทยโบราณ ซึ่งสมัยนี้ใคร ๆ เขาก็ไม่ใช้ทั้งนั้น รวมถึงเฟอร์นิเจอร์หรือ วัตถุต่าง ๆ ที่ค่อนข้างพ้นสมัยและประโยชน์ใช้สอยที่เด็กปัจจุบันไม่ใช้ ทุกคนต้องการให้ประเทศไทยเป็นประเทศ Idealistic คือ ประเทศที่เป็นอุดม คติ มีแต่ความสวยงามและรักษาภาพอดีต (ซึ่งก็ไม่รู้จะเป็นประโยชน์ต่อผล ประโยชน์และการร่วมสร้างชาติพัฒนาชาติในปัจจุบันหรือไม่) เช่น ไทยต้อง พุทธเท่านั้น ไทยต้องหน้าตาและผิวดำเท่านั้น ไทยต้องไม่เก่งอังกฤษ ไทย ต้องเรียนประวัติศาสตร์และต้องตอบแบบนี้เท่านั้น และกรุงเทพฯคือไทยแท้ ซึ่งไม่ใช่ช่วยการแข่งขันและสนับสนุนความเป็นไทยอย่างแท้จริง เพราะไม่ สามารถสนับสนุนและอยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบันได้ (เหมือนกับที่บาง บ้านกำลังสอนความเป็นจีนให้ลูกหลานโดยที่ทุกวันนี้ประเทศจีนหรือหลาย ๆ จีน เช่น สิงคโปร์ ฮ่องกง ไต้หวันก็ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว) แล้วท่านก็มาบ่นว่า ลูกหลานไม่เป็นจีนเลย ยิ่งเด็กไปอยู่ต่างประเทศ ท่านก็ต้องยอมรับความ เป็นจริงว่า ลูกท่านน่ะ เป็นเด็กเอเชียกายภาพและความคิดบางส่วนจากครอบ ครัว และเป็นเด็กอเมริกันหรือชาติอื่นและความคิดบางส่วนจากสิ่งแวดล้อม ท่านจะเอาความเป็นไทยแท้ ๆ หรืออเมริกันแท้ ๆ ไปผูกกับเด็กไม่ได้ เพราะ ความจริงก็คือความจริง ทั้งเรื่องเชื้อชาติ ชาติพันธ์ สัญชาติ สัญชาติญาณ การอบรมเลี้ยงดู ความเชื่อ จารีต และกฎหมายของประเทศที่อยู่ ส่วนเรื่องประวัติศาสตร์ถ้าท่านสอนความจริงไม่ได้ ก็อย่าสอนความเท็จ แต่ ให้สอนข้อเท็จจริง ที่ชาวโลกหรือคนทั่วไปรับรู้กัน ทีเหลือคงแล้วแต่วิจารณ- ญาณและความสามารถในการเรียนรู้และศึกษาค้นคว้ากันเองในระดับสูงต่อไป จากคุณ : ฟ้าลั่น เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 12:30:26 A:10.10.200.246 X:203.113.119.122 TicketID:091427

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ คุณฟ้าลั่น เขียนได้ถูกใจและตรงใจเหมือนที่ผมอยากจะเขียน แต่เขียนเอาจริงเอาจังเรื่องแบบนี้ไม่เป็นครับ เขียนเป็นกลอนประชดๆไป จะได้ไม่ดูเอาจริงเอาจัง ก็โดนลบเสียอีก กิฟท์ไม่เหลือเลยครับ ก็ขอมอบหัวใจ(ทำรูปหัวใจไม่เป็น)ให้ คุณฟ้าลั่น,คุณวัชรานนท์, คุณamatuer translator,คุณJC2002,คุณGenuine XXX จากคุณ : smartupid เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 13:11:18

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่น่าจะเกินความจริงไปล่ะนะครับที่ว่าผู้ชนะคือผู้เขียนประวัติศาสตร์  โดยส่วนตัวเห็นด้วยมานานแล้ว พงศาวดารกรุงธนบุรี(ฉบับจันทานุมาศ)เขียนในสมัยพระเจ้าตาก  แน่นอนว่าพระเจ้าเอกทัศน์ถูกมองว่าทรงอ่อนแอ   มัวเมาพระสนมนางกำนัล   เวลายิงปืนใหญ่ต้านพม่าก็ไม่ให้ยิงเพราะเสียงปืนทำให้เหล่านางสนมแตกตื่นตกใจ     นี่ก็น่าจะเป็นเหตุการณ์หนึ่งที่เขียนขึ้นเพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับพระเจ้าตาก(สิน)ต้องตีฝ่าวงล้อมพม่าออกไป    เพราะถ้าจะว่าตามกฏที่ยึดถือกันมาตั้งแต่สมัยพระบรมไตรโลกนาถแล้ว   การตีฝ่าวงล้อมออกไปของพระเจ้าตาก(สิน)เป็นการหนีทัพ!!  ต้องโทษประหารชีวิตได้เช่นกัน!   แต่การที่พงศาวดารที่เขียนในสมัยพระเจ้าตาก(สิน)เขียนให้พระเจ้าเอกทัศน์ทรงอ่อนแอ   น่าจะเป็นไปในทางที่ปูความชอบธรรมให้พระเจ้าตาก(สิน)นั่นเอง เช่นกัน   พงศาวดารที่เขียนขึ้นในช่วงต้นรัตนโกสินทร์และตำราเรียนประวัติศาสตร์ไทยในปัจจุบันที่กล่าวว่าพระเจ้าตาก(สิน)ทรงวิกลจริตนั้น   ก็น่าจะถูกเขียนเพื่อปูความชอบธรรมให้กับเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกทำการปราบดาภิเษกว่าเป็นการชอบธรรม    มันเป็น"วังวน" ของประวัติศาสตร์   เมื่อสิ้นราชวงศ์ๆ หนึ่งแล้ว   การขึ้นครองราชย์ของอีกราชวงศ์หนึ่งก็ต้องถูกมองให้เห็นว่าชอบธรรม    ประวัติศาสตร์จึงตกเป็นเครื่องมือตรงส่วนนี้    หาได้เป็น"ศาสตร์" ในเชิง "ประวัติ" และ "วิชาการ" ไม่!!    แต่เป็นศาสตร์ที่ส่วนหนึ่งถูกรับใช้และปูความชอบธรรมให้กับผู้มีอำนาจ จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 16:10:02

ความคิดเห็นที่ 17 กล่าวสำหรับความภาคภูมิในกับสถานะที่ไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้นแก่ชาติตะวันตกเลย    ผมโดยส่วนตัวก็มีความภาคภูมิใจในส่วนนี้   แต่ก็กั๊กท่าทีไว้อยู่   เนื่องเพราะว่าการได้มาซึ่งความภาคภูมิใจตรงนี้   เราต้องสูญเสียดินแดนไปอย่างมากมายมหาศาล! เกินครึ่งหนึ่งของประเทศไทยก็ว่าได้     แต่นักวิเคราะประวัติศาสตร์บางท่านก็มีข้อแก้ที่เมื่อได้ฟังแล้วก็ยากที่จะโต้แย้งหรืออึดอัดที่จะโต้แย้ง    โดยยกพระพุทธเจ้าหลวงคือรัชกาลที่ห้ามาเป็นภูมิคุ้มกันก่อนว่า    นั่นเป็นเพราะพระปรีชาญาณของพระองค์ที่ยอมสูญเสียแขนขามากกว่าสูญเสียชีวิต    นั่นก็คือคือเรายอมสูญเสียดินแดนไปสิบสองครั้งมากกว่าที่จะยอมตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษหรือฝรั่งเศส(ตกเป็นอาณานิคมนะครับ  ไม่ใช่สูญเสียดินแดนทั้งหมดของประเทศ) มองในมุมกลับ    ประเทศเพื่อนบ้านที่ตกเป็นอาณานิคมต่างก็ล้วนได้ "ดินแดน"เพิ่มขึ้นจนถึงปัจจุบันนี้   มาเลเซียก็ได้  ไทรบุรี  กลันตัง  ตรังกานู   พม่าได้ปะริ  เขมรได้ พระตระบอง  ศรีโสภณ  เขมราฐ   ลาวก็ได้สิบสองจุไท  หลวงพระบาง  อย่างนี้เป็นต้น   ซึ่งดินแดนเหล่านี้อยู่ในอาณัติของสยามมาก่อน    เมื่อประเทศเหล่านี้ประกาศเอกราชแล้ว  เขากลับได้ดินแดนเพิ่มขึ้นอย่างมากมายมหาศาล   ผมคิดว่าลึกๆ เองเขาก็ภูมิใจไม่น้อยนะที่ดินแดนเพิ่มตรงนี้ขึ้นมา ประเทศจีนเองก็พ่ายแพ้สงคราม(ฝิ่น)กับอังกฤษ   ยอมสูญเสียดินแดนคือเกาะฮ่องกงให้กับอังกฤษ   แต่มีข้อแม้ว่าให้อังกฤษครองแค่ร้อยปี  จากนั้นก็ให้ตกเป็นของจีนเช่นเดิม    สำหรับของเราที่สูญเสียดินแดนสิบสองครั้ง   เสียแล้วก็เสียเลย   แต่เราก็ได้ความภูมิใจว่าเราไม่ได้ตกอยู่ในอาณัติของชาติตะวันตก!!  อืมม์?????? อังกฤษกับฝรั่งเศสได้ลงนามสนธิสัญญากันที่กรุงปารีสแล้วว่าจะต่างฝ่ายจะไม่ยึดสยาม(จากหนังสือ "กรณีพระยอดเมืองเชียงขวาง")แต่จะให้สยามเป็นรัฐกันชน(Buffer State) ระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศส   คือด้านตะวันออกให้ฝรั่งเศสหยุดล่าอาณานิคมไว้ที่ลาวแลเขมร  ส่วนอังกฤษก็ให้หยุดไว้ที่พม่า  ให้ประเทศไทยเป็นรัฐกันชนคั่นกลางของสองมหาอำนาจเอาไว้    ในความเห็นส่วนตัวของผม  พูดอีกนัยยะหนึ่งก็คือ    พวกเขาล่าอาณานิคมมาเกือบจะค่อนทวีปแล้ว  ถ้าหากเขาจะยึดจริงๆ เราก็ไม่น่าจะพ้นเงื้อมมืออังกฤษหรือฝรั่งเศสไปได้เลย ความภาคภูมิใจในตรงนี้ของผมจึงมีอาการยึกๆ ยักๆ อยู่ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 52 16:35:19 จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 16:33:59

ความคิดเห็นที่ 18   สำหรับผม ประวัติศาสตร์ไทยตามที่เรียนไม่ได้ปิดบังข้อมูล แต่ว่ามีการนำเสนอข้อมูลที่ไม่ครบถ้วน ผมเองยังมองในแง่ดีว่า ผู้ที่เขียนตำราให้นักเรียนนั้นก็พยายามเขียนโดยอิงเนื้อหาที่ค่อนข้างเชื่อถือได้มากที่สุดและก่อความขัดแย้งน้อยที่สุด เพื่อให้ความรู้พื้นฐานกับเด็กๆ จากนั้น ถ้านักเรียนมีความสนใจก็จะสามารถศึกษาเพิ่มเติมได้เอง ข้อแย้งจาก # 10 เรื่องของ คุณหญิงมุกและน้องสาวแห่งเมืองถลาง มีอยู่ในตำราของกระทรวงศึกษาธิการอยู่แล้วนะครับ จำได้ว่าเคยเรียนสมัยอยู่ชั้นประถม มัธยมไม่ค่อยแน่ใน คุ้นๆว่ามีในวิชาสังคมศึกษาชั้นม3 - ประเทศของเรา วีรกรรมของคุณหญิงทั้งสอง น่าจะรับรู้กันอยู่แล้ว เรื่องเกี่ยวกับการเสียดินแดนในสมัย ร5 นั้น เคยอ่านหนังสือที่มีผู้บรรยายวิกฤติการณ์เรือรบฝรั่งเศสมาปิดแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วของขึ้น ตอนแรกก็นึกตำหนิคนไหนสมัยนั้นว่า ภัยจากการล่าอาณานิคมของตะวันตก ทราบเค้าลางมาก่อนนั้นตั้งนานแล้ว แต่ไฉนถึงสู้ไม่ได้ แต่ก็อีกนั้นล่ะ เชื่อว่าคนสมัยนั้นได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ตั้งแต่การรวมอำนาจเข้าสูญกลาง การเลิกทาส การปรับปรุงประเทศให้เป็นสมัยใหม่ การเสด็จประพาสรัสเซียของร5 จนถึงการตัดดินแดนบางส่วนให้กับมหาอำนาจในสมัยนั้น เรื่องการเป็นรัฐกันชนนั้น คิดว่ามันพัฒนาไปตามสถานการณ์ไปตามการเมืองโลกขณะนั้นมากกว่า แต่ไทยเราก็ทำให้ตัวเองได้รับประโยชน์จากตรงนั้นด้วย อันนี้ก็ขอยกย่องคนรุ่นนั้นไว้ด้วย เรื่องดินแดนที่สูญเสียไปก็มีความพยายามจะทวงคืน ในช่วงสงครามอินโดจีน แต่พอสงครามโลกครั้งที่สองจบลง ดินแดนที่ได้มาเหล่านี้ก็หลุดมือไปหมด จากคุณ : Ter เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 18:36:30 A:82.178.154.140 X: TicketID:182506

ความคิดเห็นที่ 19 มาลุ้นว่าประวัติศาสตร์จะไล่มาถึงยุคที่ส่งนักเรียนไทยไปเรียนเมืองนอกด้วยทุนหลวง แต่ดันได้ นักเรียนหัวนอกที่อยากได้ประชาธิปไตยก่อนวัยอันควร(หมายถึงก่อนเวลาที่เหมาะสม) รึป่าว อยากรอฟังค่ะ เพราะดูแล้ว เป็นอะไรที่ส่งผลมาถึงประชาธิปไตย์ในปัจจุบันนี้อยู่เหมือนกัน จากคุณ : Archaeoh เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 19:41:11

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบความเห็นของคุณวัชรานนท์นะคะ เห็นด้วยเรื่องที่ความจริงในประวัติศาสตร์บางทีก็ไม่ใช่ความจริงของโลก และด้านความเอียงเอนของประวัติศาสตร์นี่ก็เป็นกันทุกประเทศ เหมือนกับที่คนญี่ปุ่นไม่ค่อยมีความทรงจำกับประวัติศาสตร์เรื่องการดำเนินงานของกองทัพที่จีนกับเกาหลีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เหมือนที่คนอเมริการู้แค่ว่าอเมริกาเข้ามาช่วยฟื้นฟูญี่ปุ่นที่แพ้สงคราม(แต่ไม่รู้ว่ามากอบโกยเอาอะไรไปบ้าง และบิดเบือนวัฒนธรรมเขาแค่ไหน) แต่อยากจะติงนิดนึงอ่ะค่ะ ว่าบางทีกฏเกณฑ์กับวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในสมัยก่อน เช่นการประหารขุนศึกหลังการปราบดาภิเษก บางทีเราก็เอามุมมองของคนที่เกิดในสมัยนี้ไปใช้ไม่ได้ เพราะสถานการณ์บางอย่าง เช่นการเมือง หรือการต่างประเทศ หรือความเชื่อ มันไม่เหมือนกับในตอนนี้ วัฒนธรรมประเพณีบางอย่างอาจดูเหลวไหลในสายตาคนปัจจุบัน แต่บางทีมันก็มีที่มาและความสำคัญในช่วงยุคสมัยของมันนะคะ จากคุณ : hecate เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 21:23:05

ความคิดเห็นที่ 21 ตามคุณ hecate เลย    เหตุการณ์ชิงราชบัลลังก์มีมาตั้งแต่ตั้งกรุงศรีฯ ใหม่ๆ เช่น พระเจ้าอาชิงพระบัลลังก์จากพระเจ้าหลาน(ขุนหลวงพะงั่วกับพระราเมศวร)   พี่กับน้องชนช้างกันเพื่อชิงบัลลังก์(เจ้าอ้ายกับเจ้ายี่)  พระราชมารดาสั่งประหารลูกในไส้อันจะเป็นกษัตริย์ต่อไปในอนาคตเพื่อให้ชายชู้ได้ขึ้นราชบัลลังก์แทน(กรณีท้าวศรีสุดาจันทร์กับขุนวรวงษาธิราช)     พระเจ้าอา(พระบรมโกศ)เปิดศึกกับพระเจ้าหลาน(เจ้าฟ้าอภัย)ชิงราชบัลลังก์    เหตุการณ์เหล่านี้เป็นเหตุการณ์ที่ "ไทยฆ่าไทย" เลือดนองแผ่นดินมาแล้ว   ขุนศึกทหารกล้าล้วนล้มตายมากมาย    ผมพยายามจะไม่เอามุมมองคนสมัยนี้ไปคิด   เพราะเหตุการณ์ "เสร็จนาฆ่าควายถึก  เสร็จศึกฆ่าขุนพล" นี่มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าในประว้ติศาตร์ไทย(หรือแม้แต่ชาติอื่นๆ) เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมตำราประวัติศาสตร์ไทยถึงจะพยายามปกปิดชิงราชบัลลังก์ของเจ้าพระยามหาษัตริย์ศึก   ทั้งๆ ที่พงศาวดารที่เขียนรับใช้รัตนโกสินทร์ตอนนั้นก็ไม่เคยปฏิเสธการชิงราชบัลลังก์ของรัชกาลที่หนึ่ง(คือใช้คำว่าปราบดาภิเษกเลย)   ทำไมไม่ชี้ให้เห็นว่านั่นเป็นวิถีของคนสมัยนั้นซึ่งมันก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างที่บอก  ปล่อยให้คนสมัยนี้ใช้วิจารณญาณเอาเองว่าควรหรือไม่ควร ส่วนการยกอ้างเอาพระยาพิชัยดาบหักเป็นประหนึ่งความ รักชาติ  หวงแหนแผ่นดินของท่านอย่างใหญ่หลวง   ยกเอามาเพียงส่วนหนึ่งเป็นตำราเรียนนั้นก็ส่อเจตนาให้เห็นอยู่รำๆ ว่าต้องการปลุกกระแส "ชาตินิยม"   และเผอิญว่าจุดจบหรือจะเรียกว่า "ผลตอบแทน" ก็น่าจะได้ ของพระยาพิชัยมันหักมุมสำหรับผู้ศึกษาและค้นคว้าทีหลัง   แม้จะเข้าใจวิถีแห่งอำนาจว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น   ในฐานะคนไทยคนหนึ่งก็อดที่จะปันใจ  สงสารชะตากรรมและเสียดายวีระกรรมของท่านไม่ได้  แค่นั้นเอง! จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 23:11:42

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ Archaeoh ผมออกตัวมาตลอด  ผมเคารพองค์รัชกาลที่7 มาก  ทรงเป็นพระมหาษัตริย์ที่อาภัพที่สุดก็ว่าได้    ตามหลักฐานก็เชื่อว่าพระองค์ก็ทรงเตรียมที่จะมอบประชาธิปไตยให้กับประเทศไทยเช่นกัน (พระองค์ก็ทรงเป็นนักเรียนนอกเช่นกัน)   เผอิญว่าเหล่านักเรียนทุนที่คุณว่าชิงสุกก่อนห่ามไปก่อน เหตุการณ์ประวัติศาสตร์ตรงนี้นักประวัติศาสตร์ก็แตกแยกเป็นสองฝักสองฝ่าย(ความจริงสามฝ่ายคือไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด)คือฝ่ายที่เห็นด้วยกับคณะราษฏรกับฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย หลังเหตุการณ์เปลี่ยนแปลง  ผมคิดว่าสถาบันและการเมืองผูกพันกันมากขึ้นต่างฝ่ายต่างอาศัยกันเพื่อความอยู่รอด  (อย่าลืมว่าก่อนช่วงเปลี่ยนแปลงนั้น  สถาบันตกต่ำมาก  กระแส "เบื่อเจ้า" ทวีขึ้นเรื่อย  ยิ่งใกล้ๆ กับช่วงการล้มล้างราชบัลลังก์ของรัสเซียและฝรั่งเศสแล้ว  ยิ่งสั่นคลอนราชบัลลังก์มากขึ้น)   ทั้งสถาบันและการเมืองต่างก็ต้องอาศัยกัน  ผมมองโดยส่วนตัวอย่างนี้    ที่เขียนตรงนี้ผมไม่ได้ใส่เสื้อสีเหลืองหรือสีแดงเขียน   หากจะมองประวัติศาสตร์ไทยในเชิงวิเคราะห์ผมก็มองอย่างนี้แหละครับ   ว่าหลังการสิ้นสุดระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์แล้ว  สถานบันมหากษัตริย์และสถานบันการเมืองแทบจะแยกกันไม่ออก  เพราะต่างฝ่ายน่าจะได้รับผลประโยชน์จากกันและกัน ความจริงก็เคยมีการพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงการปกครองมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ห้า  หก และมาสำเร็จเอาในรัชกาลที่เจ็ดนี่เอง   คนที่นำปฏิวัติรุ่นแรกก็คือหมอผู้ใกล้ชิดพระองค์เองคือ ขุนทวยหาญพิทักษ์(เหล็ง  ศรีจันทร์)    รัชกาลที่ห้าทรงเล็งเห็นการณ์ไกลเสมอ   การเลิกทาสก็น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่ลดความตรึงเครียดของสังคมซึ่งอาจจะนำไปสู่การปลี่ยนแปลงสยามได้(ผมคิดโดยส่วนตัว)  เพราะในสมัยพระองค์ทาสและไพร่เริ่มที่จะมีปฏิกิริยาโต้ตอบจากนายทาสแล้ว    ถ้าหากปฏิกิริยาโต้ตอบของทาสหรือไพร่เกิดขึ้นเรื่อยๆ  อาจจะกลายเป็นไฟลุกพรึ่บขึ้นให้ทาสหรือไพร่รวมตัวกันขัดขืนนายทาสได้   นี่น่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งในการเลิกทาส องค์รัชกาลที่ห้าก็น่าที่จะตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงกันจะเกิดขึ้นต่อสยามไม่ช้าก็เร็ว     และมีพระราชหัตถเลขาไปปรึกษาถึงพระองค์เจ้าปฤษฏางค์   พระองค์เจ้าปฤษฏางค์ทรงแนะนำว่าควรจะมีระบอบประชาธิปไตย    กล่าวกันว่าคำปรึกษาตรงนั้นไม่เป็นที่พอพระราชหฤทัยนัก    พระองค์เจ้าปฤษฏางค์ทรงทราบจึงต้องหลบไปบวชอยู่ที่ศรีลังกาอยู่หลายปี จะเห็นว่ามีการพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงการปกครองมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ห้าแล้ว     อนิจจา...กรรมจึงมาตกอยู่องค์รัชกาลที่เจ็ด  ผู้ที่ไม่ได้เตรียมตัวจะขึ้นเป็นกษัตริย์   แม้เป็นกษัตริย์ก็ไม่ได้มีฐานอำนาจไว้ค้ำราชบัลลังก์อะไรเลย   ปรกติ  องค์รัชทายาทก่อนจะขึ้นครองราชย์  มักจะมีฐานอำนาจไม่ว่าจะจากขุนน้ำขุนนางหรือกองกำลังของพระองค์เองก่อนจะขึ้นครองราชย์   แต่องค์รัชกาลที่เจ็ดนั้นทรงทราบชะตากรรมไม่นานนักว่าพระองค์จะได้เป็นกษัตริย์   เพราะพระเชษฐาคือรัชกาลที่หกยังรอดูผลพระประสูติกาลทารกของพระองค์ก่อนว่าจะเป็นโอรสหรือธิดา  เมื่อทราบว่าเป็นธิดา(ปัจจุบันนี้คือ  สมเด็จพระเพชรรัตนราชสุดา  ศิริโสภาวรรณวดี)ราชบัลลังก์จึงตกแก่เจ้าฟ้าประชาธิปก(รัชกาลที่เจ็ด) การครองราชย์ของรัชกาลที่เจ็ดเป็นช่วงที่กระแสเบื่อเจ้าแรงขึ้นๆ เป็นลำดับส่วนหนึ่งก็น่าจะมาจากการประพฤติและการวางตัวของเจ้าต่างๆ ด้วย     สำหรับคณะราษฏรแล้วนั่นก็ถือว่าสถานการณ์สุกงอมแล้ว   สำหรับคนที่โปรเจ้าอยู่ก็ถือว่าคณะราษฏรชิงสุกก่อนห่าม สำหรับผม.....?????????   อิ อิ อิ จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 52 23:46:19

ความคิดเห็นที่ 24 ขออนุญาตถามต่อค่ะ กระแสเบื่อเจ้านี่ อยากทราบว่า เกิดในกลุ่มคนใดคะ จากคุณ : Archaeoh เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 22:26:54

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณคุณ smartupid ค่ะ สำหรับหัวใจที่มองไม่เห็น อิอิ ระบบในประเทศไทยก็อย่างที่เรารู้กันอยู่ กษัตริย์เป็นสมมติเทพ และมีกฏหมายห้ามการหมิ่นพระบรมเดชานุำภาพ และการบันทึกหรือกล่าวถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปแล้วนี่ ดิฉันว่ามันคลุมเครือมากค่ะ (ถ้าจะเปรียบเทียบ ก็น่าจะง่ายกว่าการทำนายอนาคตเยอะ) อย่างตอนนี้ที่มีการตรวจสอบการตัดสินใจของ Alan Greenspan ว่าผิดพลาดอย่างไร ถึงทำให้เกือบจะเกิด The Great Depression ครั้งที่สองได้ แต่เท่าที่ทราบ การประชุมของ Federal Reserve ก็ยังมีการบันทึกรายละเอียดเอาไว้ ทำเนียบขาวก็ยังมีการบันทึกเทป บันทึก log ของการสนทนา การพบปะของ ปธน สหรัฐฯไว้ (เทปที่ถูกลบไปสมัย Nixon ตอนมีเรื่อง Watergate ก็เป็นหลักฐานสำคัญ) จะเรียกว่าสมัยนี้ มี watchdogs มากกว่าสมัยก่อนก็น่าจะได้ ซึ่งมันก็มีขึ้นได้ในสังคมประชาธิปไตย โดยอาจจะมาจากการเรียกร้องของคนหมู่มาก อยู่บนหลักการที่่ว่า คนเรามีสถานะ สิทธิ เสรีภาพเท่าเทียมกัน ดิฉันก็ไม่ทราบว่าในเมืองไทยมีการบันทึกเช่นนี้หรือไม่ และที่สำคัญก็คือ ถ้ามี แล้วพลเมืองไทยมีสิทธิขอดูหรือไม่ (โดยไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง หวาดกลัวอะไรทั้งสิ้น) ดังนั้น โดยส่วนตัว ดิฉันไม่รู้สึกว่าเมืองไทยมีความโปร่งใสมากพอ ที่จะทำให้ดิฉันปักใจเชื่อข้อมูลด้านใดด้านหนึ่งมากมายค่ะ สมัยก่อน อ่านเพื่อสอบ ตำราว่ายังไง เราก็ว่ายังงั้น หลังจากไม่ต้องสอบ ก็อ่านประดับความรู้ อ่านเอาสนุก หลาย ๆ ครั้งก็ take it with a grain of salt ค่ะ จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 05:32:39

ความคิดเห็นที่ 26 รู้แค่ว่าการเมือง no one get away clean ครับ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 06:56:29

ความคิดเห็นที่ 27 เมืองไทยเราโดนยัดเยียดให้ดูเหรียญ ด้านเดียวมาตลอด เห็นแต่ด้านหัว ไม่เคยได้เห็นด้านก้อยเลย ทั้งๆที่ด้านก้อยอาจจะเป็นข้อเท็จเจริง ก็ได้ จากคุณ : BlueJeans เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 06:59:41

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นกระทู้ตั้งเเต่วันก่อน เเต่ไม่ได้เข้ามาทักทายคุณวัชรานนท์ ช่วงนี้ยุ่งหัวหมุนทั้งงานราษฏร์งานหลวงเลยค่ะ ได้เเต่กดโหวต เเต่หัวใจหมดไม่มีจะให้ ฮือ ฮือ ขอ bookmark ไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ได้หยุดจะเข้ามาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : Jennifer Lowclass เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 07:21:33

ความคิดเห็นที่ 29   ผมแสดงความคิดเห็นที่ 23แต่โดนลบครับ ยังงัยผู้ที่แจ้งลบ มาชี้แจงเหตุผลหน่อยน่ะคับ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ จากคุณ : rotero เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 10:19:37

ความคิดเห็นที่ 30 ภูมิใจกันว่า ข้าไม่เคยเป็น  ข้า   ฝรั่ง หารู้ไม่ว่า ฝรั่งมันมาลองชิมลางแล้วก็กลับไปประชุมกัน ว่า ไม่เอาเป็นอาณานิคมดีกว่า ดูจะเป็นการหาเรื่องปวดหัวใส่ตัว ประเทศอะไรก็ไม่รุ...ประชาชนก็ไม่ได้มีระเบียบวินัยเอาซะเลย เจ้ายศเจ้าอย่างศักดินาซะเหลือเกิน...เอาความถูกใจมาก่อนความถูกต้อง เรื่องทุกเรื่องเคลียร์ได้หมดถ้ามีเงิน จากคุณ : ไอ้ด่างเกยชัย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 14:44:49

ความคิดเห็นที่ 31 ไม่เคยมาห้องนี้ครับ  เผอิญว่าเป็นคนอุตรดิตถ์ บ้านเกิดพระยาพิชัยดาบหัก เหมือนความเห็น 6 ครับ  มุมมองประวัติศาสตร์ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนเขียน สำหรับผมผู้ชนะเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ครับ จากคุณ : bermAggie เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 17:02:35

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณคุณวัชรานนท์ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา อยากให้กิฟ คห14 จัง :) จากคุณ : Idel เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 19:00:53

ความคิดเห็นที่ 33 ถ้าพูดถึงประวัติศาสตร์ เรามีความเห็นว่า ประวัติศาสตร์เป็นบันทึกเหตุการณ์ในสมัยนั้นๆส่วนหนึ่ง ซึ่งจะให้คนปัจจุบันมองว่าใครผิด ใครถูก น่าจะทำอย่างโน้นดีกว่าอย่างนี้ ก็คงพูดกันลำบากนะคะ เพราะเราไม่ได้อยู่ในสมัยนั้น ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในยุคนั้นๆคิดอะไรอยู่หรือเผชิญอยู่กับอะไรบ้าง คิดว่าแต่ละเหตุการณ์คงไม่ได้เป็นเพียงสีดำ หรือสีขาว ในส่วนที่มีการบิดบัง บิดเบือนประวัติศาสตร์ให้เข้าข้างตัวเองไม่ว่าชาติไหนๆก็ทำอย่างนั้น จะมีชาติไหนบ้างที่เขียนประวัติศาสตร์อวยชาติอื่นเหยียบย่ำชาติตัวเอง อิอิ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าทุกเรื่องในประวัิติศาสตร์ ไม่ว่าผลลัพภ์จะเป็นอย่างไร ก็ล้วนมีส่วนดีและส่วนไม่ดีด้วยกันทั้งนั้นแล้วแต่ว่าจะมองกันในแง่ไหน ทางที่ดีคือรู้และศึกษาให้กว้างๆอย่าไปใส่อารมณ์ในสิ่งที่รู้ สิ่งไหนที่คิดว่าไม่ดีก็อย่าเจริญรอยตาม สิ่งไหนที่คิดว่าดีก็ทำกันต่อไป อย่าให้ประวัิติศาสตร์มาเป็นสิ่งกำหนดเราแต่ให้เราใช้ประวัิติศาสตร์เพื่อก้าวไปข้างหน้ากันดีกว่าเน้อะๆ ^^ จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 19:53:34

ความคิดเห็นที่ 34 คุณจอมนาง พูดยังกับเป็นพระพรหมเลยนะครับ อิอิ คือมีทั้ง เมตตา  กรุณา มุทิตา และ อุเบกขา กับเจ้าของประวัติศาตร์ เลย จากคุณ : BlueJeans เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 21:59:58

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นกระทู้นี้แล้วนึกถึงเรื่องๆ หนึ่ง จำได้ว่าสมัยที่ยังเด็ก  พี่สาวชอบอ่านการ์ตูน  คำสาปฟาโรห์  ก็เลยได้อ่านกับเขาด้วย  แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องของอียิปต์โบราณที่พี่น้องแต่งงานกันได้(เพื่อให้ได้เลือดที่บริสุทธิ์อะไรประมาณนั้น)  ไอ้เราก็เออ..  แย่จังนะประเทศนี้พี่น้องต้องแต่งงานกันลูกถึงจะมีสิทธิครองราช  มันคงจะทำใจลำบากนะถ้าจะต้องแต่งงานกับพี่น้องตัวเอง พอโตมาอายุได้ 22ปี  ก็เพิ่งได้รู้กับเขานี้ละคะว่า  บ้านเราก็พี่น้องแต่งงานได้เหมือนกัน  ! ! ! ตอนนั้นก็รู้สึกผิดหวังเหมือนกันคะ   แต่มันก็สมัยก่อนเนอะ (ไม่น่าว่าเขาเลย...  ว่าแต่เขาอิเหน่าเป็นเอง) จะโดนลบไหมเนี่ย...เหมี๊ยวๆ จากคุณ : Cat is little...เหมี๊ยวๆ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:08:14

ความคิดเห็นที่ 36   ^   ^   ^   ^ ระวังโดนลบเหมือนผมน่ะค้าบบบ  เหมี๊ยวๆ จากคุณ : rotero เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:04:35

ความคิดเห็นที่ 37 นี่แหละประเทศไทย เห็นด้วยครับที่สอนกันให้คนไทยมองประวัติศาสตร์เพียงด้านเดียว ทำให้.. ไม่รู้อะไรเลย โดนฝรั่งถามประวัติศาสตร์ไทย เล่นเอาผมเอ๋อ.. ไปเลย หลายอย่างไม่เคยได้รู้ ได้ฟัง คนเขียนหนังสือนี่มองอะไรแคบๆ ยิ่งทำให้เข้าใจผิด แล้วก็กลับมาบอกเด็กไทย คิดไม่เป็น จากคุณ : LetMeCry เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:01:08

ความคิดเห็นที่ 38 (หนึ่งปีเข้าห้องนี้สามหน) เด็กน้อยไม่รู้จักบ้านตัวเองเข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : คนสองภาค เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 19:09:51

ความคิดเห็นที่ 39   ก่อนอื่นต้องขอทักทายเจ้าของกระทู้ด้วยจิตคารวะ ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เติบโตมากับการเรียนประวัติศาสตร์แบบยึดตำราสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ซึ่งเน้นที่การเชิดชูกษัตริย์และขุนนางในยุครัตนโกสินทร์มาก และได้ละเลยบุคคลสำคัญในยุคพระเจ้าตากดังเช่นที่กล่าวมา ตัวผมเองอกหักกับวิชาประวัติศาสตร์อยู่สองครั้ง ครั้งแรกก็คือครั้งที่รู้สึกว่าตัวเองโดนครูบาอาจารย์หลอกให้งมงายในสิ่งที่ไม่เป็นจริง ส่วนครั้งที่สองเกิดมาในปีนี้ที่รู้สึกว่าโดนฝ่ายซ้ายหลอกให้เชื่อในความบริสุทธิ์ใสสะอาดที่มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นจริงเลยเช่นกัน ท้ายที่สุดก็อดโทษตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองนั่นแหละที่ศึกษาไม่รอบเอง เอาอารมณ์ไปใส่ในประวัติศาสตร์เอง และก็เกิดวามเข้าใจในฝ่ายขวาที่สร้างตำราเรียนประวัติศาสตร์แบบประหลาดๆ ให้ผมเช่นกัน ยุคที่พวกเราเรียนประวัติศาสตร์แบบเมือกๆ นั้นอยู่ เรียกว่าเป็นยุคหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญของชาติยิ่งยุคหนึ่ง ภัยคุกคามอันน่ากลัวของประเทศไทยในยุคนั้นคือภัยคอมมิวนิสต์ ผมขอย้ำว่าลัทธิคอมมิวนิสต์คือภัยคุกคามต่อประเทศไทยอย่างแท้จริง มองย้อนกลับไปก็อดใจหายใจคว่ำไม่ได้ที่เรารอดพ้นจากการเป็นประเทศที่เกิดทุ่งสังหารอย่างกัมพูชา ไม่ได้เกิดสงครามแบ่งแยกประเทศอย่างเกาหลีหรือเวียดนาม และไม่ได้มีการปฏิรูปบ้าๆบอๆแบบท่านเหมาหรือสตาลิน เมืองไทยทุกวันนี้อาจจะไม่ได้ดีอย่างใจหลายๆ คน แต่ผมมั่นใจว่าหากไทยตกอยู่ภายใต้ลัทธิคอมมิวนิสต์ ผมไม่คิดว่าเราจะมาได้อยู่ ณ จุดนี้ ดังนั้น ในฐานะกระทรวงศึกษาธิการในยึคนั้นที่ต้องปลุกฝังแนวคิดให้เด็กไทยห่างไกลจาก "ภัยร้าย" ให้ไกลที่สุด ก็คงหนีไม่พ้นการปลูกฝังด้วยประวัติศาสตร์ที่แต่งแต้มให้พวกเราหวงแหนและเห็นค่าของระบอบ "ประชาธิปไตยภายใต้พระมหากษัตริย์ในราชวงศ์จักรีอันเป็นประมุข" ผมไม่แปลกใจที่ตำราเรียนตั้งใจบิดเบือนการปราบดาภิเษกของรัชกาลที่ 1 ผมไม่แปลกใจที่อาจารย์สอนสังคมผมสมัยประถมจะบอกว่าพระยาพิชัยพอรู้ข่าวพระเจ้าตากสิ้นแล้วเลือกที่จะสังหารตัวตายเอง ไม่ใช่ด้วยคำสั่งของรัชกาลที่ 1 ผมไม่แปลกใจที่ตำราเรียนประวัติศาสตร์จะสอนให้ผมเห็นว่าชาติไทยนี้เป็นนางเอกนิยายแสนดีที่มีตัวร้ายอย่างพม่าคอยมาข่มเหงรังแก และเป็นพี่ที่แสนดีให้กับน้องลาวน้องเขมรและน้องญวน หากว่าการศึกษาประวัติศาสตร์ในยุคนั้นเปิดกว้าง เราวิพากษ์ฮีโร่ในประวัติศาสตร์ได้ชนิดน้ำลายแตกฟอง โดยเฉพาะฮีโร่ที่เป็นหน่อเนื้อเชื้อไขของกษัตริย์องค์ปัจจุบัน คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น..... เชื้อไฟก้อนเล็กๆ ก็แปรเปลี่ยนเป็นกองเพลิงได้เช่นกัน มาในยุคนี้ ผมไม่คิดว่าวงการศึกษาประวัติศาสตร์บ้านเราไม่น่าเป็นห่วง ข้อมูลข่าวสารเยอะท่วมเต็มไปหมด ประวัติศาสตร์ฝั่งไหนคุณเลือกอ่านได้ตามใจชอบ ครูบาอาจารย์ที่สอนเด็กในยุคนี้ก็เป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกับเราที่มีโลกทัศน์กว้างขวางขึ้นกว่ายุคเราเป็นอันมาก กระทู้นี้เป็นหลักฐานอันดีว่าเราไม่ได้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ฉบับนั่งทางในเป็นเรื่องชวนขันในสังคมไทย ผมว่า ณ ปัจจุบันไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะ....และข้อสำคัญ ผมเข้าใจว่าทำไมตอนเด็กๆ อาจารย์ถึงสอนผมอย่างนั้น จากคุณ : lb'sN เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 21:54:59 A:222.123.58.117 X: TicketID:229796

ความคิดเห็นที่ 40 ขอแย้งคุณวัชรานนท์ในบางประเด็นนะครับ คห.17     ประเทศจีนเองก็พ่ายแพ้สงคราม(ฝิ่น)กับอังกฤษ   ยอมสูญเสียดินแดนคือเกาะฮ่องกงให้กับอังกฤษ   แต่มีข้อแม้ว่าให้อังกฤษครองแค่ร้อยปี  จากนั้นก็ให้ตกเป็นของจีนเช่นเดิม   ^ ^ ^ ตรงนี้ขอให้เข้าใจซะใหม่นะครับ      ประเทศจีนทำสัญญายกฮ่องกงให้อังกฤษจริงๆครับ    ให้ขาดเลย     เพียงแต่ต่อมาอังกฤษไปเช่าพื้นที่จีนเพิ่มเป็นสัญญาเช่า99ปี   พอครบ99ปีในปี1997อังกฤษต้องคืนพื้นที่ส่วนนั้น    แต่อังกฤษเห็นว่าถ้าฮ่องกงไม่มีพื้นที่ส่วนนั้นก็หมดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจอีกต่อไป     เห็นอย่างนั้นแล้วอังกฤษเลยตัดสินใจยกเกาะฮ่องกงคืนให้จีนทั้งหมดไปเลยสิ้นเรื่องสิ้นราว    ก็เท่านั้นล่ะครับ     ไม่ใช่ว่าจีนฉลาดกว่าไทยไม่เสียแผ่นดินไปหรอก คห.21 ทั้งๆ ที่พงศาวดารที่เขียนรับใช้รัตนโกสินทร์ตอนนั้นก็ไม่เคยปฏิเสธการชิงราชบัลลังก์ของรัชกาลที่หนึ่ง(คือใช้คำว่าปราบดาภิเษกเลย) ^ ^ ^ คำว่าปราบดาภ้เษกไม่ได้หมายความว่าชิงบัลลังก์นะครับ       แต่หมายถึงการขึ้นเป็นพระเจ้าแผ่นดินโดยมิได้เป็นทายาทของพระเจ้าแผ่นดินองค์เก่า(มิได้มาจากราชวงศ์ของพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อน)   ซึ่งการที่ไม่ได้เป็นทายาทก็อาจจะมีเหตุผลว่าทายาทของพระเจ้าแผ่นดินองค์เดิม(เชื้อพระวงศ์ในราชวงศ์เดิม)ไม่มีเหลือแล้วก็ได้   จึงเชิญผู้ที่มีความเหมาะสมมาเป็นพระเจ้าแผ่นดินองค์ต่อไป     ตรงนี้ก็จะเห็นได้ว่าการขึ้นสู่บัลลังก์ของพระเจ้าตากสินก็จะเป็นการปราบดาภิเษกเหมือนกัน        แต่ถ้าเป็นการขึ้นสู่บัลลังก์โดยเป็นทายาทของพระเจ้าแผ่นดินองค์เก่า(ราชวงศ์ของพระเจ้าแผ่นดินองคืก่อน)จะใช้คำว่า ราชาภิเษก  ตัวอย่างก็รัชกาลที่2-9     ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าไม่ว่าจะปราบดาภิเษกรึราชาภิเษก   ก็อาจจะเป็นการขึ้นสู่บัลลังก์โดยชิงบัลลังก์มาจากพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อนก็ได้เหมือนกัน จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 01:41:36

ความคิดเห็นที่ 41 ในความคิดเห็นที่ 17 เรื่องที่ไทยไม่เคยเป็นเมืองขึ้นของชาติตะวันตก ผมยังภูมิใจ 100 % ไม่ใช่เพราะหนังสือประวัติศาสตร์แต่ด้วยวิจารณญาณของตัวเอง และยกเครดิตให้กับรัชกาลที่ห้าและชนชั้นปกครอง นักการทูตสมัยนั้น ที่เราไม่ต่อสู้ด้วยปืน แต่สู้ด้วยสมอง สำหรับคนที่บอกว่าเป็นเมืองขึันแล้วพูดภาษาอังกฤษได้ดี และทำให้ชาตินิยมขึัน ผมว่ามันมีส่วนน้อยมาก ดูอย่าง ลาว เขมร พม่าก็ยังไม่ได้ดีไปเท่าไหร่เลย ถ้าไทยตกเป็นเมืองขึ้นของชาติตะวันตก ได้เอกราชมาก็คงไม่ต่างกับประเทศเหล่านี้เพราะว่าพื้นฐานแล้วเราเหมือนกัน ไทยรอดมาได้เพราะสนธิสัญญาระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศสให่ไทยเป็นกันชน แต่ถ้าไม่ใช่เพราะพระจอมเกล้าที่รู้เท่าทันฝรั่ง ความสามารถของรัชกาลที่ห้าแล้ว ที่ไทยคานอำนาจ และผูกมิตรกับรัสเซีย แทนที่จะเป็นไทย พม่าก็คงเป็นรัฐกันชนแทน ถ้าพระเจ้ามินมางกับพระเจ้าธีบอรู้เท่าทันฝรั่งแบบพระจอมเกล้า และดำเนินนโยบายแบบรัชกาลที่ห้า พม่าคงได้สิทธินั้นแทน เพราะอินเดียด้านนั้นก็เป็นของอังกฤษ  ลาว เวียดนามก็เป็นของฝรั่งเศส ส่วนไทยฝรั่งเศสก็จ้องตาเป็นวาว ประวัติศาสตร์สมมตินะครับ ถ้าไทยเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ เราอาจจะมีสภาพอย่างพม่าในตอนนี้ก็เป็นได้ครับเพราะเรามีพิ้นฐานที่เป็นจักรวรรดินิยมแบบเอเชียเหมือนๆกัน และพื้นฐานทางสังคมคล้ายกัน  พอได้รับเอกราช ก็สู้กันไม่จบ เผด็จการ และมีปัญหาด้านเชื้อชาติ แยกดินแดนกันไม่จบ เพราะไม่ได้ผ่านกระบวณการรวมอำนาจและรวมชาติ เจ้่าล้านนาก็อาจจะเรียกร้องเอกราชแบบไทยใหญ่ปัจจุบัน อีสานก็จะแยก สุรินทร์ก็อีกที่ สุลต่านภาคใต้ยิ่งแล้วใหญ่ที่มีปะลิส กลันตัน ตรังกานู ไทรบุรี พ่วงมาอีก แค่สามจังหวัดยังวุ่นวายไม่เลิกขนาดนี้ แล้วเยอะขนาดนั้น ประเทศไทยคงไม่ต้องทำมาหากินกัน ถ้าเราเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศส ภาคอีสานคงถูกจัดให้ไปรวมอยู่กับลาวล้านช้าง อีสานใต้ เสียเรียบ พระตะบองก็คงเป็นของเขมรอยู่ดี พอได้เอกราชประเทศไทยคงเล็กกว่านี้เยอะ ตามหลักการแบ่งแยกแล้วปกครอง เพราะดินแดนที่ราชสำนักไทยมีอำนาจก็แค่ลุ่มเจ้าพระยาเท่านั้น นอกนั้นก็เมืองขึ้นทั้งหมด ผมรู้สึกโชคดีทีไทยไม่เป็นเมืองขึันใครเพราะทำให้อย่างน้อยผมก็เป็นคนไทยได้อยู่ในดินแดนนี้ที่ถึงจะวุ่นวายแต่ก็ดีก่วาประเทศข้างๆ ปล สิบสองเจ้าไทไม่ได้อยู่ลาวนะครับ แต่เป็นส่วนหนึ่งของเวียดนาม      พระยอดเมืองขวางไม่ได้อยู่หนองคายแต่อยู่นครพนมครับ จากคุณ : Humble เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 10:05:23

ความคิดเห็นที่ 42 ขอสารภาพตามตรงไม่อยากให้กระทู้นี้ตกเลย เฝ้าเวียนเข้ามาอ่านทุกวันเผื่อมีใครมาแชร์กระทู้เพิ่ม ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ตอนนี้ค้นหาประวัติศาสตร์ไทยอ่านเพราะที่ผ่านมาโดนฝังหัวมาตามตำราเรียน พอมีฝรั่งเล่าและให้ข้อมูลเพื่อศึกษาเพิ่มเติมแก่ดิฉันมา มันกลับเป็นเหมือนนิยายที่พลิกล๊อคอ่ะ ใครที่มีความรู้เรื่องนี้หรือศึกษากรุณามาต่อหน่อยนะค๊า :) จากคุณ : Idel เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 06:41:28

ความคิดเห็นที่ 43 ขอเข้ามาแชร์ด้วยคนนะครับ ปกติชอบเข้าห้องสมุด (ประวัติศาสตร์) เพิ่งเคยเข้าห้องไกลบ้าน พอดีเห็นประเด็นนี้น่าสนใจดีขอลองตอบด้วยคนแล้วกัน หลายประเด็นที่คุณวัชรานนท์ยกมานั้น มีคุยกันในห้องประวัติศาสตร์ถกกันเอาเป็นเอาตายเลยครับ เป็นสมรภูมิความเห็นก็ว่าได้ ถ้าเรามองด้วยบริบทของสมัยนั้น อาจจะทำให้เราเข้าใจคนยุคนั้นมากขึ้นครับ กรณีเสียกรุงครั้งที่ 1 ผมกลับไม่เห็นด้วยว่าพระยาจักรีทรยศชาติครับ รวมทั้งพระมหาธรรมราชา พระบิดาของพระนเรศวรด้วย ในสมัยนั้น การปกครองเราแบ่งเป็น 2 เมืองครับคือ อยุธยากับพิษณุโลก พระมหาจักรพรรดิ์ปกครองอยุธยาสืบเชื้อสายราชวงศ์สุพรรณภูมิ ส่วนพระมหาธรรมราชาครองเมืองพิษณุโลก สืบเชื้อสายราชวงศ์พระร่วง (สุโขทัยเดิม) ดังนั้น ผมจึงมองว่า ทั้งสองเมืองไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมาแต่แรก คนละพวกกันเลยก็ว่าได้ แต่มารวมกันด้วยอำนาจของอยุธยา บวกกับมีตัวเชื่อมอย่างพระศรีสุริโยทัย เมื่อไม่มีพระศรีสุริโยทัยแล้ว ก็คงไม่แนบแน่นเหมือนเดิม อีกทั้งมีเรื่องกันอีก 2-3 เรื่อง (เรื่องอยุธยาไม่ช่วยพิษณุโลกรบกับพระเจ้าบุเรงนอง, เรื่องอยุธยาแอบส่งพระธิดาเชื้อสายวงศ์พระร่วงไปให้ล้านช้างเจ้าลาว เป็นต้น) ไม่แปลกที่พระมหาธรรมราชาต้องไปเข้ากับบุเรงนอง เพราะหนึ่งคือแพ้สงครามก็ต้องตกเป็นเมืองขึ้น  เวลาที่บุเรงนองยกทัพไปตีกรุงศรีก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว ถ้าพระยาจักรีจะอาสาทำลายอยุธยาในเวลานั้นก็คงไม่แปลก เพราะเขาก็ต้องนึกว่าตัวเองเป็นคนพิษณุโลกสุโขทัย ข้าของพระมหาธรรมราชาไม่ใช่คนอยุธยา อีกอย่างถ้าทำสำเร็จ เจ้านายตัวเองก็จะได้ครองเมืองอยุธยาและพิษณุโลก รวมทั้งหัวเมืองเดิมของอยุธยาด้วย ส่วนกรณีพระยาพิชัย ส่วนตัวแล้วผมสงสารเชิดชูและเห็นใจพระยาพิชัยมากๆ แต่ถ้าดูในประวัติศาสตรที่ผ่านมาของเรา จะมีเรื่องทำนองนี้มาตลอด คือเรามักจะถือธรรมเนียมไม่เป็นข้าสองเจ้า บ่าวสองนาย ไม่ดี ก็จะเกิดเรื่องทำนองนี้มาตลอด จึงไม่แปลกอะไรที่พระยาพิชัยจะทำในสิ่งที่ดีที่สุดในเวลานั้นก็คือ ไม่เป็นข้าสองเจ้าบ่าวสองนาย ก็ต้องทำลายตัวเอง หรือถูกทำลายไป เป็นที่น่าเชิดชูยกย่องในความจงรักภักดีของท่าน คนอื่นก็เหมือนกัน แม้แต่พระโอรสพระเจ้าตากก็ยอมตายตามเจ้าเช่นกัน ถ้าจะเอาเรื่องของทัพไทยไปตีเวียงจันทน์ ผมว่าก็เป็นธรรมดา พออยุธยาแตก เมืองขึ้นก็ต้องประกาศตัวเป็นอิสระ พอพระเจ้าตากตั้งกรุงธนบุรี ก็ต้องยกทัพไปปราบเมืองพวกนี้ เพื่อให้กลับมาเป็นเมืองขึ้นเหมือนเดิม รวมทั้งเมื่อรัชกาลที่ 1 ขึ้นครองราชย์ ก็เป็นที่แน่นอนว่าต้องให้เมืองขึ้นทุกเมืองยังคงเป็นเมืองขึ้นเหมือนเดิม ในขณะที่ทุกเมืองที่เป็นเมืองขึ้นก็ต้องการจะเป็นอิสระทั้งนั้น เขาก็ต้องหาทางทุกทางที่จะรอดจากการเป็นเมืองขึ้นได้ และธรรมเนียมรบโบราณ ถ้าต้องให้ยกทัพไปถึงเมืองแล้วยังไม่ยอมแพ้ สู้ต่อจนต้องยกทัพข้ามกำแพงเมืองเข้าไป ผู้ชนะจะปฏิบัติอย่างไรก็ได้ ดังนั้นการเผาเมืองก็จึงเกิดขึ้น เช่นเดียวกับเวียงจันทน์ เขมร หรือแม้แต่อยุธยาเองก็ตาม ส่วนในสมัย ร6-ร7 ที่ว่ามีกระแสเบื่อเจ้านั้น ผมว่าอาจจะเกิดจากกลุ่มขุนนางเองมากกว่าประชาชน ในรัชสมัย ร4-ร5 เริ่มมีการส่งพระราชโอรสและบุตรขุนนาง ข้าราชการชั้นสูงไปศึกษาต่างประเทศ ผมคิดว่า คนบางคนในกลุ่มนี้เริ่มจะได้ทำงานมากๆ จริงๆ ในสมัย ร6 ที่เป็นสมัยที่คนธรรมดาเป็นขุนนาง แต่เจ้าตกงาน แม้แต่เจ้าชั้นสูงอย่างกรมพระยาดำรง กรมพระสวัสดิ์ ก็ออกจากราชการ เผลอๆ อาจจะเป็นเพราะในรัชสมัย ร 7 ท่านกลับให้มีการตั้งคณะอภิรัฐมนตรีก็ได้ที่ทำให้ขุนนางบางกลุ่มไม่พอใจ เพราะคณะอภิรัฐมนตรีมีอำนาจสูงสุดและเป็นเจ้าเกือบทั้งหมด ในขณะที่เมื่อสมัย ร 6 คนที่มีอำนาจคือคนธรรมดา จากคุณ : ciri เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 16:02:18

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาอ่านกระทู้ที่ดี มีสาระ มีประโยชน์ที่สุดกระทู้นึงในบอร์ดครับ จากคุณ : joblovenuk เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 13:23:03

ความคิดเห็นที่ 45   อืมมมม คุยกันเรื่องประวัติศาสตร์ คุยกันว่าเด็กรู้จักประเทศไทยมากแค่ไหน แล้วเราจะทำอะไรกันต่อไปล่ะครับ เพราะคนที่มีส่วนได้ส่วนเสีย ใน"ประวัติศาสตร์"ก็ตายหมดแล้ว เรื่องความโหดร้ายของสงคราม มันก็เป็นปรกติวิศัย ของคนสมัยนั้น"ถ้าเป็นผมผมก็ทำ" มันว่ากันไม่ได้หรอกครับ เรื่องเมืองขึ้นอำนาจอธิปไตยกับฝรั่ง ผมไม่แน่ใจว่าถ้าคุณๆอยู่กันในจุดนั้น จะมีการตัดสินใจที่ดีกว่าอย่างไร เถียงกันไปก็ไม่จบหรอกครับ ส่วนตัวแล้ว เรื่องราวอะไรๆที่หลายๆคนบอกว่าเป็น"เหรียญอีกด้าน" "ด้านมืด" "ส่วนที่ละเลยพยายามไม่พูดถึง" รู้แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจหรอกครับ "มันก็เป็นธรรมดาของสงครามในสมัยก่อน"และมันก็"เป็นธรรมดาของการเอาชีวิตรอดอยู่แล้วที่มันจะต้องมีการแปดเปื้อนกันบ้าง" กว่าเราจะมีชีวิตในแต่ละวันเรา"ฆ่าและกิน"ชีวิตไปไม่รู้เท่าไหร่ฉันท์ใด กว่าที่ประเทศเราจะมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้เราก็"ฆ่าและกิน"ประเทศอื่นมากไปเท่านั้นแหละครับ ส่วนตัวตอนนี้ผมคิดว่ากระทู้นี้มันเกิดขึ้นมาเพราะคำว่า"สามัคคีคือพลัง" และโดยทั่วๆไปแล้วกุศโลบายด้านความสามัคคีของคนในชาติคือพยายามให้ทุกส่วนของชาติมาจาก"ราก"เดียวกัน ซึ่งเป็นวิธีที่ประเทศอื่นๆในสากลโลกพยายามใช้กัน แต่บังเอิญประเทศไทย เราไม่ว่าจะลุ่มน้ำตาปีตรังปิงวังยมน่านเจ้าพระยาโขงชีมูลก่ำกก ดันมี"รากคนละราก"กัน แล้วไงล่ะ คุณคิดว่า"เด็กไทยสมัยนี้"มันจะสนใจหรือครับ ผมอาจจะเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยดีนัก แต่อยากจะถามว่า ทำไมเราจึงสามัคคีกันได้เพียงเพราะเรามี"รากเดียวกัน"เท่านั้น ทำไมเราจะสามัคคีกันเพราะเรามี"เป้าหมายเดียวกัน"ไม่ได้หรือครับ??????? ผมเน้นๆเลยนะไอ้คำว่า "เป้าหมายเดียวกัน" เนี่ย โอเคครับประวัติศาสตร์มันทำให้เรารู้ถึงรากเหง้ารู้ถึง"ราก"ของตัวเอง ซึ่งจะมีผลกับความสามัคคีของคนในชาติต่อไป แต่ประวัติศาสตร์ที่ทำอย่างไรมันก็ไม่มีทางชัดเจน คลุมเคลือ ไร้หลักฐานอ้างอิง มันก็แค่บทวิวาทะให้คุณลุงคุณป้าแสดงภูมิและอีโก้กันเท่านั้นครับ ลูกเล็กเด็กแดงที่วิ่งเล่นอยู่แถวนี้มันก็ไม่สนใจจะฟังหรอกครับ ตอนแรกก็ตั้งใจฟังกันอยู่ แต่ลุงๆป้าๆก็เถียงกันไม่จบเสียที ตอนนี้ผมสนใจว่าตอนนี้เราจะทำอะไรกับประเทศชาติกันต่อดีกว่าครับ ซึ่งนี่แหละครับ"เป้าหมายเดียวกัน"ของผม "เราจะทำอะไรให้ชาติเราได้บ้าง"เนี่ย ทำอย่างไรให้เราเลิกทะเลาะกัน เคารพกันและกัน จับมือกันและกันแล้วก้าวไปข้างหน้า สร้างชาติเราให้เข้มแข็ง โอเค อาจจะมีคนบอกว่า"ก็ชำระประวัติศาสตร์สิ" แต่จากการฝังตัวอยู่ในห้องสมุด มานานพอดู ผมก็พอจะอนุมานได้ว่า "กว่าเราจะชำระประวัติศาสตร์เสร็จเราก็แยกประเทศกันเรียบร้อยแล้วครับ" หรือบางคนบอกว่า"ฉันเกิดและเจริญเติบโตในแอ่งสกลนครเขตอารยธรรมศรีโคตรบูรณ์ทำไมฉันต้องไปสนใจ คนที่อยู่ในอารยธรรมแอ่งโคราชด้วยล่ะ" คงลืมไปว่าเงินภาษีอากรที่ไหลเวียนให้คุณกินคุณใช้อยู่ในประเทศนี้มันก็ไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของคนในลุ่มน้ำอารยธรรมของคุณอย่างเดียวหรอกครับ มันมาจาก น้ำพักน้ำแรงของคนในลุ่มน้ำและอารยธรรมอื่นด้วยครับ (มันน่าโมโหนักที่มีคุณลุงเสื้อสีบอกแยกไทยเนื้อไทยใต้ไปเลย ไม่รู้แยกไปแล้วจะทำอะไรกินน่ะสิ แล้งก็แล้ง ทะเลก็ไม่ติด หน่วยเศรษฐกิจอะไรก็ไม่มี ยังกะเทวดาจะมาโปรดซะงั้นแหละ เกรียนแก่จริง) นี่คือความคิดเห็นของ"เด็กไทยสมัยนี้"ครับ อย่างไรก็ขออภัยในความรุนแรงของเนื้อหาด้วย จากคุณ : ขออภัยด้วยนะ(จ๊ะ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 13:48:48 A:222.123.201.20 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 46   แอ๊บโซลูทลี่ อะกระวิธ คุณ ฟ้าลั่นเลยครับ จากคุณ : นะ(จ๊ะ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 13:59:06 A:222.123.201.20 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 47   ถามว่าทำไมถึงกล่าวแรงๆเช่นนี้เพราะผมพบเห็นบ่อยๆว่ามีการใช้"ประวัติศาสตร์"ปลุกปั่นสร้างความแตกแยกกับคนในชาติครับ ซึ่งกรณีที่ชัดเจนที่สุดคือกรณี สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ของเรา จากคุณ : นะ(จ๊ะ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 14:20:43 A:222.123.201.20 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 48   ซึ่งบางท่านอาจจะบอกว่าความขัดแย้งในส่วนนั้นมีเหตุมาจาก"คนละราก"ก็จริง แต่ผมว่าหลักๆคือความไม่เป็นธรรม และการมองพื้นที่ดังกว่าวว่าเป็น"ลูกเมียน้อย" ไม่ว่าจะด้านงบประมาณ และสาธารณูปโภค และ"ความเป็นธรรมของเจ้าหน้าที่ของรัฐ" เสียมากกว่าครับ ที่เป็น"เชื้อเพลิง"ให้ปัญหานี้ประทุขึ้นมาอีก ส่วนประเด็น"คนละราก"เป็น"ตัวเร่งปฏิกริยา" ให้รุนแรงขึ้นเท่านั้น จากคุณ : นะ(จ๊ะ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 14:30:05 A:222.123.201.20 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 49   ขอแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการเสียดินแดน อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะจ๊ะ เราอาจจะไม่ใช่พวกศึกษาประวัติศาสตร์อะไรเท่าไหร่ แค่มีอะไรผ่านมาให้อ่านก็อ่าน คิดว่าการเสียดินแดนบางทีก็มีประโยชน์ เพราะยังนึกไม่ออกว่าถ้าประเทศไทยในปัจจุบันใหญ่โตเท่าก่อนเสียดินแดน งบประมาณจะพอพัฒนาประเทศมั๊ยนี่ ส่วนตัวคงเรียนได้แค่ภาคบังคับ ป.หก เพราะเท่าที่มองดูประเทศที่เสียดินแดนไปแล้ว ไม่ได้ดูถูกอะไร แต่ปัจจุบันก็เห็นๆ กันอยู่ (แม้ตอนนี้จะพัฒนาไปบ้างแล้วก็ตาม) หรือบางทีการไม่เป็นเมืองขึ้นมันก็ดีนะ เพราะไม่งั้นหลังจากเป็นอิสระภาพก็คงมีสงครามภายในเช่นเดียวกับประเทศเพื่อนบ้านอีกสามประเทศ แล้วดี ไม่ดีคงได้มาอยู่ฝรั่งเศสก่อนกำหนดด้วยสถานะผู้อพยพ ด้วยหลังจากที่เรามาอยู่ฝรั่งเศส ได้ใกล้ชิดกับคนลาวรุ่นอพยพ ฟังแล้วเศร้าใจ ว่ายน้ำข้ามโขงมากับเพื่อนๆ และครอบครัว โดนยิงไหล่หลัง เพื่อนบางคนก็ตาย มาถึงฝั่งไทย ก็รอดกันไปเรียนภาษาอังกฤษมั๊ง ฝรั่งเศสมั๊ง รอว่าจะได้ไปประเทศไหน ตอนไปอบรมการใช้ชีวิตในฝรั่งเศส ยังไม่วายเจอผู้อพยพ เชเชนเนียบ้าง อเมเนียบ้าง บางคนต้องทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเอาตัวรอดจากกระสุนปืนรัสเซียมาก่อน (เพียงแต่ผู้อพยพสมัยนี้ต้องมีเงินด้วยหล่ะไม่เหมือนสมัยก่อนจนก็มาได้) ถ้าบ้านเมืองเราไม่สงบสักที คราวนี้อาจจะได้มีผู้อพยพ กันบ้างหล่ะ คิดแล้วสงสารตัวเองและครอบครัว ได้แต่หวังให้เมืองไทยสงบสุขเสียที ได้แต่คิดว่าเงินภาษีคนไทยนี่คงเยอะจริงๆ ใครๆ ถึงอยากเป็นกันนักหนานักการเมืองเนี่ย วันต่อมาเจ้าหน้าที่ฝรั่งเศสเรียกไปอบรมประวัติศาสตร์และการเมืองฝรั่งเศส ทำให้รู้ว่าเมืองขึ้นรุ่นแรกคืออินโดจีน ต่อมาเป็นแอลจีเรียและโมร๊อคโค ซึ่งสองประเทศนี้มีน้ำมันในซาฮารา (เพราะคงได้บทเรียนแล้วว่าไม่ค่อยได้อะไรจากอินโดจีนเท่าไหร่ แต่ก็ลอกทองไปเยอะหล่ะ) ต่อมาจึงเป็นบางประเทศในแอฟริกา แต่อย่างว่าหล่ะกรรมก็ตามสนองฝรั่งเศส ทุกวันนี้ต้องใช้งบประมาณประเทศ (ตามประสาประเทศรัฐสวัสดิการ) เลี้ยงพวกแขก เขมร ลาว ญวน ที่วันๆ ไม่ทำงาน (ส่วนพวกทำงานก็เสียภาษีกันไป) จนหลังๆ คนฝรั่งเองก็ไม่ทำงาน เพราะเสียภาษีเยอะ (อันนี้แล้วแต่คนคิดนะ) ส่วนคนรวยที่ต้องเสียภาษีก็หลบๆ เลี่ยงๆ ไปอยู่ประเทศอื่นบ้าง ทำให้ตอนนี้เข้าใจอะไรขึ้นเยอะว่าทำไมภาษีสินค้าต่างๆ ที่นี่มันถึงแพง โดยเฉพาะบุหรี่ เพราะเขาต้องเอาเงินภาษีมาหมุนเวียนให้กับคนของเขาใช้จ่าย เรื่องนี้อาจจะไม่ตรงกับกระทู้เท่าไหร่ แต่ก็ทำให้เห็นว่าบางทีประวัติศาสตร์ถ้าเรามองในมุมของบ้านเรา เราก็คิดอีกแบบ แต่ถ้ามองจากประเทศข้างนอกเข้าไป มันก็เป็นอีกแบบ แต่ประเทศมีประวัติศาสตร์ยังดีกว่าไม่มีอ่ะนะ ส่วนเด็กสมัยนี้เขาจะสนใจแค่ไหน มันก็คงเหมือนรุ่นเราหล่ะ เพียงแต่อาจจะมีตำราให้อ่านมากกว่าและมีแนวความคิดที่มองต่างเยอะขึ้น คนสนใจก็สนใจ คนไม่สนใจก็ไม่สนใจ ก็เหมือนคนรุ่นเรานั่นหล่ะ เด็กบางคนก็รักชาติ อยากให้ชาติสงบ เด็กบางคนก็สนใจแต่ดารา เพลงฮิตติดชาร์จ ช้อปปิ้งไปวันๆ แต่เด็กพวกนี้ลึกๆ ในใจถ้าเขาได้ยินข่าวทุกวัน คนรอบข้างพูดกันทุกวัน ครูที่ ร.ร. ก็พูด เขาก็จะกลับมาสนใจบ้านเมืองเอง ส่วนตัวคิดว่าวิกฤติบ้านเมืองครั้งนี้ทำให้รู้เช่นเห็นชาติ ใครหลายๆ คน ในเสื้อทุกสีนั่นหล่ะ จากคุณ : ขอคิดด้วยคนแบบนี้ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 16:17:45 A:83.197.16.18 X: TicketID:177306

ความคิดเห็นที่ 50   Thailand is being colonized as we speak by western culture and linguistic imperialism.... Yup...and teenager loves it. As long as the flags are lined on the streets to the malls and "we love king" stickers are plastered all over the Japanese cars as they drive to their English lessons it's probably easier to pretend it's not happening. จากคุณ : ........... เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 16:35:53 A:58.161.146.26 X: TicketID:239846

ความคิดเห็นที่ 51 ...gfuJp;:;p แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 20:29:28 จากคุณ : แห้วกับใบบัวบก เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 22:08:22

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นกระทู้แนะนำไปซะแล้ว!  ผมไม่ค่อยชอบที่จะแสดงความเห็นบนกระทู้แนะนำเท่าไหร่   ความเห็นนี้เป็นความเห็นสุดท้ายในกระทู้นี้ก็แล้วกันครับ เคารพทุกความเห็นครับ   แม้จะเห็นต่างเห็นด้วย ส่วนเรื่องกระแสเบื่อเจ้าที่คุณ ciri ตั้งข้อสังเกตุมานั้น  ผมเห็นด้วยเกือบทั้งหมดครับ     เพียงแต่อยากเสริมความเห็นส่วนตัวว่า  กระแสเบื่อเจ้ามาสุกงอมเอาตรงที่รัชกาลที่เจ็ด    แต่ตัวกระแสมีแนวโน้มว่าน่าจะตั้งเค้ามาก่อนรัชกาลของพระองค์แล้ว ส่วนการตั้งคณะอภิรัฐมนตรีของรัชกาลที่เจ็ดซึ่งส่วนใหญ่เป็นพระพี่ยาเธอ  พระน้องยาเธอ  และพระประยูรญาติอีกมากมาย (โดยเฉพาะพระพ่อตาซึ่งมีบทบาทอยู่เบื้องหลังไม่น้อย)   น่าจะเป็น "ฟาง" เกือบจะเส้นสุดท้ายสำหรับกระแสเบื่อเจ้า     แต่ผมบังอาจพยายามมองลึกลงไปในพระทัยและความรู้สึกขององค์รัชกาลที่เจ็ด    ก็เกิดความรู้สึกสงสารในตัวพระองค์ท่าน   ที่การขึ้นครองราชย์โดยลำพัง (ไม่มีอำนาจอะไรจะต่อรองในระยะแรก  ระยะกลาง  หรือแม้แต่ระยะสุดท้ายจนต้องสละราชบัลลังก์   อำนาจจริงๆ น่าจะอยู่ที่พระเชษฐาต่างมารดาของพระองค์   ซึ่งหลังการเปลี่ยนแปลงมีการกล่าวว่าเงินของพระเชษฐาองค์นี้มีเหยียบสามร้อยล้านบาท! )   ที่กล่าวว่าแม้แต่กรมพระยาดำรงฯ  กรมพระสวัสดิ์  ต้องลาออกจากราชการในสมัยรัชกาลที่หกนั้น    อันนี้ต้องศึกษาลึกลงไปอีกว่ากรมทั้งสองกรมนั้นโดยส่วนตัวแล้วมีพระอัธยาศัยต้องกับรัชกาลที่หกหรือไม่ ?   และอย่าลืมว่า  การขึ้นครองราชย์ของรัชกาลที่เจ็ดนั้นเป็นช่วง "ขาลง" ด้านเศรษฐกิจแบบสุดๆ ของสยาม  เศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก   เงินในพระคลังก็ถูกใช้ไปไม่น้อยในรัชกาลก่อน  ไม่ว่าจะด้านกิจการลูกเสือป่า   ด้านการละคร  ที่พระองค์ทรงโปรด    ที่สำคัญอย่าลืมอีกว่า   รัชกาลที่เจ็ดยอมตัดเงินเดือนพระมหาษัตริย์ของพระองค์เพื่อประคับประคองเศรษฐกิจ ย้อนกลับมาที่กระแสเบื่อเจ้า    ผมเห็นด้วยอย่างที่คุณ ciri กล่าวว่ากระแสเบื่อเจ้าน่าจะอยู่ในระดับขุนนางไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป   คือขุนนางที่ผิดหวังในตำแหน่ง  และขุนนางที่ถูกองค์รัชกาลที่เจ็ดให้ลาออก    การที่กระแสเบื่อเจ้าเกิดขึ้นที่ระดับขุนนางนี่แหละครับคือจุดอันตราย!!    เพราะอย่าลืมว่าในสมัยนั้น  การสื่อสารและการโปรโมทสถาบันพระมหากษัตริย์ไม่มีเหมือนสมัยนี้     การเข้าถึงสถาบันของประชาชนย่อมทำได้ยาก    ส่วนใหญ่ต้องผ่านขุนนางซึ่งเป็นตัวกลาง   และเมื่อเหล่าขุนนางและอำมาตย์เกิดเบื่อเจ้าขึ้นมาเหมือนในสมัยรัชกาลที่เจ็ด   ประชาชนก็ย่อมหันรีหันขวางว่าจะเชื่อใครดี??   และคนที่เข้าถึงประชาชนได้รวดเร็วกว่าในสมัยนั้นก็ย่อมเป็นขุนนาง   กระแสเบื่อเจ้าที่ก่อตัวจากเหล่าขุนนางและอำมาตย์ก็ย่อมเชี่ยวกรากมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย     หากกระแสเบื่อเจ้าก่อตัวจากประชาชนธรรมดาคนหนึ่งหรือกลุ่มหนึ่ง   ผลกระทบย่อมไม่มมากเท่ากระแสนี้ก่อตัวจากขุนนางแน่นอน    นี่คือความเห็นส่วนตัว ในการดำเนินการบริหารประเทศ  รัชกาลที่เจ็ดเองก็น่าจะทรงอึดอัดไม่น้อยที่ฝ่ายหนึ่งก็ประชาชนของพระองค์  ฝ่ายหนึ่งก็ฝ่ายพระประยูรญาติที่ต้องการตำแหน่งและหน้าที่ พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่อาภัพยิ่ง   ขึ้นครองราชย์โดยไม่มีฐานอำนาจรองรับ   ขึ้นครองราชย์โดยที่พึ่งรู้ตัวไม่นาน   ทรงอึดอัดพระทัยจนต้องสละราชบัลลังก์(โดนบีบจากพระประยูรญาติและฝ่ายทหารพลเรือน)   งานถวายพระเพลิงพระบรมศพมีคนไทยร่วมยี่สิบกว่าคน    พระอัฐิของพระองค์หลังถวายพระเพลิงกว่าจะถูกอัญเชิญกลับประเทศไทยก็กินเวลาเหยียบสิบปี!!    ผมโดยส่วนตัวเคารพและนับถือในตัวพระองค์ท่าน    และก็รู้สึกสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ทรงพระราชทานการปกครองระบอบประชาธิปไตยให้กับประเทศไทย แม้นักประวัติศาสตร์บางกลุ่มจะเห็นว่าพระองค์ทรงถูกบังคับในเซ็นต์รับพระรัฐธรรมนูญก็ตาม    แต่ก็เห็นน้ำพระทัยของพระองค์ว่าทรงประทานให้ประชาชนคนไทยจริงๆ   ซึ่งถ้าหากพระองค์จะทรงขัดขืนโดยขัตติยะและมานะของกษัตริย์ที่ห่วงบัลลังก์แล้ว    พระองค์ก็ทรงสามารถออกคำสั่งต่อต้านคณะราษฏรในกรุงเทพฯ ได้    ส่วนผลจะลงเอยอย่างไรนั้นไม่มีใครทำนายได้    แต่เชื่อว่าหากพระองค์ทรงออกคำสั่งต่อต้านคณะราษฏรจริงๆ    ประวัติศาสตร์ "ไทยฆ่าไทย" เลือดนองแผ่นดิน   คงต้องถูกจารึกไว้อีกหน้าหนึ่ง   แต่พระองค์ทรงเลือกที่จะเสด็จกลับจากหัวหินมายังกรุงเทพฯ ตามคำกราบทูลเชิญ(บังคับ)ของหลวงศุภชลาศัย     นั่นเป็นเสี้ยวหนึ่งของประวัติศาสตร์ไทย   ที่นำพาให้ประเทศเปลี่ยนระบอบการปกครองมาเป็นประชาธิปไตย    เครดิตทั้งหมดทั้งมวลไม่ใช่จะตกอยู่ที่คณะราษฏรฝ่ายเดียว    ครึ่งหนึ่งของเครดิตหรือมากกว่าครึ่งหนึ่งควรจะตกอยู่ที่น้ำพระหทัยขององค์รัชกาลที่เจ็ดด้วย แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 52 16:33:42 จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 16:32:59

ความคิดเห็นที่ 53 ขอเสริมต่อ (ช่วงพักเที่ยงที่ทำงาน) พึ่งอ่านข้อความเห็นที่45   ชอบครับ  พูดตรงดีสมเป็น "เด็กไทยสมัยนี้"   แต่อยากให้คลายความเห็นของน้องตรงที่ มันก็แค่บทวิวาทะให้คุณลุงคุณป้าแสดงภูมิและอีโก้กันเท่านั้นครับ   ครั้นจะปฏิเสธว่าไม่ได้แสดงภูมิและอีโก้ก็คงไม่ได้    เพราะ "ความเห็น"และ"ภูมิความรู้" ที่พิมพ์ลงมาให้อ่านซะยืดยาวตรงนี้มันก็บ่งบอกสถานะ "ภูมิ" ในตัวมันเองอยู่แล้ว   จึงไม่ปฏิเสธว่าไม่ได้แสดงภูมิตรงนี้   ส่วน "อีโก้" จะมีหรือไม่มีนั้นแล้วแต่ใครจะเปิดใจมองว่าเห็นเป็นอย่างไร   ก็ให้เห็นกันตามนั้นก็แล้วกัน มันก็แค่บทวิวาทะให้คุณลุงคุณป้าแสดงภูมิและอีโก้กันเท่านั้นครับ  ฟังเผินๆ มันก็น่าคล้อยตามข้อกล่าวหาของน้องเหมือนกัน    หากกล่าวเฉพาะแต่ประเด็นประวัติศาสตร์แล้ว    การมีความเห็นเช่นนี้ก็นับว่าเป็นการทำลายบรรยากาศการแลกเปลี่ยนทัศนะคติไม่น้อยเหมือนกัน    ประหนึ่งว่าเราจะถกเถียงหรือแสดงวิวาทะหรือเห็นแตกต่างไปจากประวัติศาสตร์ตามตำราเรียนไม่ได้    ตำราว่ามาอย่างไร  พงศาวดารเขียนไว้อย่างไรก็ไม่ควรเห็นแตกต่างกระนั้นหรือ??   ดั้งนั้น   โดยส่วนตัวผม  ผมจึงเห็นแตกต่างจากน้องว่า   มันคงไม่ใช่แค่บทวิวาทะของคุณลุงคุณป้าแสดงภูมิความรู้และอีโก้เท่านั้น   จะป้า จะอา จะน้า หรือจะเป็นน้อง  เป็นหลานก็ร่วมแจมเข้ามาเลยครับ   แต่ถ้ามัวถือคติอว่าเป็นเรื่องของ "ลุงกับป้า"แล้ว   เด็กไทยสมัยนี้ซึ่งจะเป็นลุงกับป้าในกาลอันใกล้อาจจะกลายเป็นลุงกับป้าที่สมองกลวงก็ได้นะครับ    อย่าลืมว่าเรากำลังแสดงความเห็นต่อเหตุการณ์ในอดีตกัน   ซึ่งท้ายที่สุดไม่มีใครสักคนเลยซุ่มดูเหตุการณ์จริงในตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นป้าหรือลุง!!   ดังนั้น  หลานๆ หรือน้องๆ ก็ไม่ควรต้องเกรงใจที่จะแจมหรือเห็นแตกต่าง เห็นจะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายอยู่ไม่น้อยหากเด็กไทยสมัยนี้ส่วนใหญ่ยึดคติ มันก็แค่บทวิวาทะให้คุณลุงคุณป้าแสดงภูมิและอีโก้กันเท่านั้นครับ  มองให้ลึกลงไปกว่านี้สักนิด   มันอาจจะไม่ใช่วิวาทะธรรมดาก็ได้ จากคุณ : ใ (วัชรานนท์) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 20:37:23

ความคิดเห็นที่ 54   ซ่อนตัวอยู่นาน ที่เดียวสำหรับตัวผม และคิดว่าจะโดนอัดในไม่ช้า ส่วนตัวเป็นคนชอบ"เรื่องราวในประวัติศาสตร์"มากพอสมควร(จนเข้าขั้นหลงไหล) และก็รู้สึก"ผิด"ไม่น้อย ไม่สิ ผิดมากๆ เลย สำหรับข้อความที่พิมพ์ลงไป แต่ด้วยความร้สึกว่า"ในปัจจุบันนี้มีคนพยายามทำให้เสน่ห์ของประวัติศาสตร์แปดเปื้อนโดยการตีความเข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดโดยไม่อยู่บนหลักฐานของความเป็นจริงและเหตุผล" ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความแตกแยกสังคมขึ้นมา และยิ่งเมื่อรับรู้ข้อมูลจากหลายๆทางเข้าจึงทำให้ความรู้สึกว่า "ไม่รู้จะเชื่อใครดี" บอกตรงๆว่ามันทำให้เกิด"อคติกับประวัติศาสตร์"ขึ้นมาครับ คือเลือกที่จะไม่รับรู้ "อดีต" ไปเลยดีกว่า "เพราะมันไม่จบสักที" และ"เถียงกันเรื่องเดิมๆมาหลายปีแล้ว" และเลือกที่จะ"ก้าวไปข้างหน้าแทน" และเนื่องจากความ"คลุมเครือ"อยู่เช่นนั้น จึงมีคนบางคนพยายาม"ใช้ประโยชน์จากความคลุมเครือของประวัติศาสตร์"นี้ สร้างความแตกแยกในชาติและแผ่นดิน และคำว่า"บทวิวาทะของคุณลุงคุณป้าแสดงภูมิความรู้และอีโก้เท่านั้น" นี่ก็มาจากเหตุการณ์ข้างต้นที่ผมกล่าวมานี่แหละครับ คือมันหาสาระไม่ได้ มีแต่"เกทับ"กัน (ซึ่งยังไม่เห็นหรือเห็นน้อยมากในกระทู้นี้) ซึ่งสักพักมันจะกลายเป็นบทวิวาทะหาสาระไม่ได้ ~~~~และกระทู้ก็จะถูกลบไปตามวัฏจักร นี่แหละจึงเป็นสาเหตุที่ผมมองว่าบางทีเราควรจะหันหลังให้ประวัติศาสตร์ ก็เพราะมันมีพวกคนตีความเข้าข้างตัวเองนี่แหละครับ คือถ้าเรา"ถกกันแล้วมันจบได้" มันจะมีคุณค่าอย่างมากมายมหาศาลครับ แต่ถ้าถกกันแล้วไม่จบเสียที มันจะกลายเป็นการ"เสียเวลาอ่านนวนิยาย"เสียเฉยๆ" ดีไม่ดีมันจะสร้าง"ทรรศนคติที่บ่อนทำลายชาติบ้านเมืองเรา"อีกครับ การเห็นต่างจะากพงศาวดารมันไม่ใช่เรื่องผิดครับ"ตราบใดที่มันไม่บ่อนทำลายชาติเรา" คือผมมองในส่วนของ"ความมั่นคง" ด้วยครับ คิดซะว่าเป็นมุมมองอีกมุมแล้วกันนะครับ ขออภัยอย่างยิ่งที่ีทำให้เสียบรรยากาศ จากคุณ : นะ(จ๊ะ) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 23:03:27 A:117.47.74.84 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 55 ประเด็นเรื่องเมืองพิษณุโลกกับอยุธยาที่คุณ ciri มองว่าต่างเป็นเอกเทศต่อกันนั้น   ผมกลับมองว่าพิษณุโลกกลายเป็นส่วนหนึ่งของอยุธยาตั้งแต่การล่มสลายของอาณาจักรสุโขทัย    สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถช่วงทำสงครามแย่งชิงดินแดนส่วนเหนือกับพระเจ้าติโลกราชแห่งล้านนาก็เสด็จจากอยุธยาไปประทับที่พิษณุโลกตั้งหลายปี(ดูเหมือนพิษณุโลกซึ่งเป็นหัวเมืองชั้นเอกของอยุธยาตอนนั้นเป็นจะถูกยกให้เป็นศูนย์กลางของอยุธยาด้วยซ้ำไป) พิษณุโลกไม่น่าจะเป็นเอกเทศหรือแว่นแคว้นอิสระจากอยุธยาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถลงมา ส่วนเชื้อสายราชวงศ์ที่ถูกส่งไปครองเมืองต่างๆ แม้จะต่างราชวงศ์ไปจากอยุธยาเช่นกรณีของราชวงศ์สุพรรณภูมิครองอยุธยาและราชวงศ์สุโขทัยครองพิษณุโลกนั้น  ก็ไม่น่าจะหมายความว่าเมื่อไปครองเมืองนั้นๆ แล้วเมืองนั้นจะเป็นถูกแยกออกหรือเป็นเอกเทศจากส่วนกลางคืออยุธยา หลังการปราบดาภิเษกของพระเฑียรราชาเป็นสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ์แห่งอยุธยา   พระองค์ก็ได้ปูนบำเหน็จให้เหล่าทหารที่โค่นราชบัลลังก์ของขุนวรษาธิราช   หนึ่งผู้นำสำคัญในการปราบขุนวรวงษาธิราชก็คือขุนพิเรนทรเทพ   พระมหาจักรพรรดิ์ทรงเห็นว่าขุนพิเรนฯ มีเชื้อเจ้าทางสุโขทัย    จึงส่งไปให้ครองเมืองพิษณุโลกซึ่งเป็นหัวเมืองชั้นเอก   และยังทรงพยายามเกี่ยวดองกับราชวงศ์สุโขทัยด้วยการยกลูกสาวที่เกิดแต่พระศรีสุริโยทัยให้กับขุนพิเรนทรเทพ     โปรดสังเกตุชื่อและตำแหน่งของ ขุนพิเรนทรเทพ เมื่อขึ้นไปครองพิษณุโลกใหม่ๆ     คือพระมหาธรรมราชา(บางทีก็เรียนกเจ้าสองแคว)เฉยๆ  ก็ต่อเมื่อได้ครองอยุธยาในเวลาต่อมาก็เป็นสมเด็จพระมหาธรรมราชา   หลังจากสมเด็จพระมหาธรรมราชาครองอยุธยาแล้ว   ก็ส่งพระณเรศวรไปครองพิษณุโลก   นั่นก็แสดงว่าพิษณุโลกขึ้นตรงต่ออยุธยามาตลอด   พระนามของพระณเรศวรถูกเรียกเป็นสมเด็จพระณเรศวรต่อมาเมื่อได้ครองอยุูธยาสืบต่อพระราชบิดาแล้ว        นี่เป็นเพียงข้อสังเกตุของผมว่า  เมืองพิษณุโลกไม่น่าจะเป็นเอกเทศจากอยุธยา(หลังจากที่สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถทรงปักหลักที่พิษณุโลกทำสงครามกับเชียงใหม่เกือบจะยี่สิบปี)    เว้นไว้เสียแต่ว่าเจ้าเมืองทำตัวออกห่างไปขึ้นตรงกับฝ่ายอื่นที่รายล้อมพิษณุโลกอยู่ไม่ว่าจะเป็นหงสาวดีด้านตะวันตก   ล้านนาด้านเหนือ   อยุธยาด้านใต้  และล้านช้างด้านตะวันออก จากคุณ : วัชรานนท์ เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 52 23:28:39

ความคิดเห็นที่ 56 ผมแปลกใจกับคำว่า การเห็นต่างจากพงศาวดารมันไม่ใช่เรื่องผิดครับ"ตราบใดที่มันไม่บ่อนทำลายชาติเรา" ถ้าคำนี้เป็นคำที่ห้ามแตะต้องทุกอย่างถือว่าจบเลยครับ เป็นไม้ตายที่น่ากลัวมากก.. มีแว่นอันอื่นที่ไม่ต้องใช้แว่นโบราณและแคบอันนี้ไหม ถ้าใช้แว่นนี้ส่องอย่าเรียนประวัติศาสตร์กันเลยดีกว่าครับ การเห็นต่างต้องมีข้อมูลที่สนับสนุนด้วยนะครับไม่ใช่อยากพูดอะไรก็พูดกันและในที่นี้ก็ข้อนข้างมีมูลอยู่แม้ไม่มากก็ตาม ประวัติศาสตร์มันไม่มีวันจบหลอกครับต้องชำระไปเรื่อยๆ ผมมองว่า พิษณุโลกกับอยุธยา ความสัมพันธ์คล้าย ล้านนากับล้านช้าง ครองใครครองมันขึ้นอยู่ว่าช่วงไหนใครเข้มแข็งค้าขายดีกว่ากันก็ข่มกันไป ไม่ได้มองที่การทหารอย่างเดียวต้องมองสภาพสังคม การจ้างชาวต่างชาติในช่วงเวลานั้นด้วย จากคุณ : แห้วกับใบบัวบก เขียนเมื่อ : วันฮาโลวีน 52 00:45:47

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นสังคมดัดจริต ปากว่าตาขยิบ สอนให้คนอื่นมีคุณธรรม แต่สุดท้ายก็มาวัดกันที่ความเหนือกว่าที่ ''วัตถุ'' แล้วก็โยนว่าเป็นวัฒนธรรมฝรั่งที่ทำให้ฟุ้งให้เฟ้อ มือถือสากปากถือศีลเยอะ คนไม่มีอะไรจะพอ ก็ให้พอ พูดดีไว้ก่อน ทำได้ไหมอีกเรื่อง การพูดเรื่องเงินและวัตถุเป้นเรื่องน่ารังเกียจ เพราะดูเหมือนว่าเป็นพวกทุนนิยม แต่จริงๆก็ชอบเงินและชอบอวดมั่งอวดมีกัน แต่จะแสดงออกไม่ได้ ต้องทำกันลับหลัง มันก็เลยลักลั่น ยึดคติ ''เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด'' และ ''ผู้น้อยต้องก้มประณมกร'' วิจารณ์อย่างกว้างขวางทำไม่ได้ วิจารณ์ไม่ถูกหูก็ทำไม่ได้ เกิดการสอพลอ ตามน้ำ แล้วก็มานินทากันลับหลังเอง (ตามประสาผู้น้อยที่อึดอัด) เรียนประวัติศาสตร์ก็ป้อนข้อมูลมา แล้วก็ให้ท่องๆๆ ท่องเสร็จก็ซึ้งในความ ''ขลัง'' 24 มิถุนา  14 ตุลา   6  ตุลา โดนกลืนหาย  ประวัติศาสตร์ด้านนี้ศึกษากันน้อยมาก ไม่ค่อยมีใครตั้งคำถามว่าวันพวกนี้สำคัญยังไง แล้วทำไมการฆาตกรรมหมู่นักศึกษาใจกลางเมือง  ทำไมถึงดูเล็กน้อยขนาดนั้น หายเงียบไปกับสายลม ทั้งๆที่เป้นอาชญากรรมที่รุนแรงพอๆกับที่นาซีกระทำต่อยิว ด้านดีที่รู้จักก็ ความอุดมสมบูรณ์ของประเทศนี้ อยู่ไหนไม่อดตายจริงๆ ทำไมช่างโชคดีเสียนี่กระไร สถาปัตยกรรม งดงามอ่อนช้อย สวยงาม มองแล้วเย็นตาสบายใจ จิตรกรรมและวรรณกรรม ก็สุดยอด ป.ล  ผมเป็นคนเมืองพิชัยแต่กำเนิดครับ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 52 19:13:56 แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 52 13:42:09 แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 52 13:41:07 จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : วันฮาโลวีน 52 13:33:05

ความคิดเห็นที่ 58   ^              ^              ^   เห็นด้วยกับคุณ ศุกร์เล็งลัคนาอย่างยิ่ง   ผมก้อรู้แล้วหละ ว่าอะไรมันเป็นเนื้อร้ายต่อประเทศไทย   แต่พูดไม่ได้.........แค่นั้นเองงงง จากคุณ : rotero เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 15:15:31

ความคิดเห็นที่ 59 ถูกใจ คห.ของคุณ ศุกร์เล็งลัคนา  เป็นที่สุด ให้กิฟเยอะ ๆ ไปเลย                   ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะเท่านั้น แก้ไขคำสะกดผิด แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 52 07:32:47 จากคุณ : น้านก (Aunti-นก) เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 52 07:30:22

ความคิดเห็นที่ 60 กลับมาตอบให้คุณวัชรานนท์อีกที ขอโทษที่หายไปครับ เพราะตอนนั้นเข้ามาดูไม่เห็นมีใครมาตอบ นึกว่าหยุดคุยกันไปแล้ว ผมขยายความให้อีกทีแล้วกันครับ จริงอยู่ที่หลักการคือ พิษณุโลกขึ้นกับอยุธยา มีความสำคัญคือเป็นหัวเมืองใหญ่ที่คอยคุมหัวเมืองทางเหนือก็ว่าได้ แต่ สาเหตุสำคัญก็คือ เพราะหัวเมืองเหนือเป็นคนละพวกกับอยุธยานั่นเอง คือเป็นญาติวงศ์สายพระร่วงสุโขทัย รวมทั้งข้าราชการทั้งหลายด้วย จึงทำให้อยุธยาต้องย้ายให้ศูนย์กลางมาอยู่ที่พิษณุโลกแทนเพื่อลดอำนาจของสุโขทัยนั่นเอง รวมทั้งเรื่องพระบรมไตรโลกนาถนั้น ผมว่านั่นคือการปฏิรูปการปกครองเลยทีเดียว ก็น่าจะมีสาเหตุมาจากการต้องการแก้ปัญหาอำนาจของกลุ่มสุโขทัยเดิมนั่นเอง ทางอยุธยาก็ต้องระวังกลุ่มสุโขทัยอยู่แล้ว เพียงแต่หลังจากพระบรมราชาหน่อพุทธางกูร กลายเป็นการเพิ่มอำนาจของกลุ่มสุโขทัยขึ้นมา เนื่องจากพระโอรสมีเชื้อสายสุโขทัยปนด้วย ยิ่งพระมหาจักรพรรดิ์มีพระสุริโยทัยเป็นพระมเหสีก็เท่ากับเอาวงศ์สุโขทัยมานั่งบัลลังค์เลยทีเดียว เมื่อพระสุริโยทัยยังอยู่ ก็เป็นได้ทั้งผู้ที่เชื่อมสัมพันธ์และคอยแก้ปัญหาได้ระหว่างสองวงศ์นี้ ครั้งที่พระเจ้าตะเบงชะเวตี้มาตีอยุธยาครั้งแรก บุเรงนองก็อยู่ในทัพนั้นด้วยที่ตำแหน่งอุปราช ก็ย่อมรู้ถึงข้อดีข้อเสียของการยกทัพมาทางกาญจนบุรีได้ดี พอต้องยกทัพมาเองก็เลยมาตีหัวเมืองเหนือก่อน ทำให้เมื่อขุนพิเรนทรเทพได้ครองเมือง จนมาถึงช่วงหลังจากที่พระสุริโยทัยสิ้นแล้ว ก็เกิดมีศึกบุเรงนองตีหัวเมืองเหนือคือ พิษณุโลกก่อนครับ แต่อยุธยาไม่ได้ยกขึ้นมาช่วย ทำให้ขุนพิเรนทรเทพต้องยอมแพ้แก่บุเรงนอง เมื่อยอมแพ้แล้ว ก็ต้องตกเป็นเมืองขึ้นของพม่าไปแล้ว ไม่ใช่ของอยุธยาอีกต่อไป จึงต้องถูกเกณฑ์ทัพมาตีอยุธยาด้วย ในครั้งแรก (คือบุเรงนองยกทัพมาตี 2 ครั้ง) ซึ่งครั้งแรกจบลงด้วยการที่บุเรงนองได้ช้างเผือกไป รวมทั้งโอรสของพระมหาจักรพรรดิ์คือ พระราเมศวร จากนั้นก็มามีเรื่องที่อยุธยาจะแอบส่งลูกสาวพระสุริโยทัยไปถวายล้านช้าง ทางพิษณุโลกรู้ก่อนก็ต้องขัดขวางไว้โดยแจ้งให้บุเรงนองมาชิงไป ทำให้มีปัญหากันอีก จนบุเรงนองต้องมาขวางโดยการให้พิษณุโลกมาเข้ากับพม่าแทน เท่ากับว่า ตั้งแต่ศึกที่เสียเมืองพิษณุโลกไปจนเสียกรุงครั้งที่ 1 ทั้งสองเมืองแตกกันเป็น 2 ฝ่ายครับ จึงน่าจะมีความรู้สึกเป็นคนละพวกกัน ดังนั้นก็คงไม่แปลกที่จะพยายามเอาชนะอีกฝ่ายให้ได้ ผมจึงไม่คิดว่าพระยาจักรีจะเป็นผู้ทรยศชาติซะทีเดียว จากคุณ : ciri เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 52 17:13:05