ความคิดเห็นที่ 1 อย่าโทษตัวเองไปเลย คนที่ผิดแล้วรู้ตัวว่าผิด ยอมรับผิด ก็ยังดีกว่าคนที่ผิดแล้วยังไม่ยอมรับผิด พ่อแม่ส่งมาให้เรียน เพราะทั้งรักและหวังดีต่อเรา การที่เราคิดจะตอบแทนบุญคุณท่านด้วยการจะทำงานส่งเงินให้ท่าน ก็นับว่าเป็นความคิดที่ดีแล้ว ป้ามาเป็นกำลังใจให้ อย่าคิดมาก ช่วยเรื่องเรียนไม่ได้เพราะไม่มีความรู้เรื่องนี้ จากคุณ : พนอจัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 17:42:40

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณคุณป้าพนอจันด้วยค่ะ หนูแอบอ่านกระทู้กับบล็อคของคุณป้าอยู่บ่อยๆ เขียนสนุกดีค่ะแก้เหงาได้มากทีเดียว รู้สึกเป็นเกียรติจังที่คุณป้ามาตอบ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ตอนนี้กำลังคิดว่าจะคุยต่อรองกับอาจารย์ที่โรงเรียนขอเรียนเพิ่มตอนเช้า เผื่อจะช่วยดึงเวลาเรียนให้เพิ่มขึ้นได้บ้าง (เพราะห้องที่เรียนทุกวันนี้เป็นภาคบ่าย เริ่มตั้งแต่บ่ายโมง) ไม่รู้ว่าต้องจ่ายเพิ่มรึเปล่า หรืออาจจะทำอย่างนั้นไม่ได้ เห้อ..... เพิ่มเติม... ไปคุยมาแล้ว ไม่สามารถทำได้ค่ะ เศร้าจัง แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 52 21:18:01 จากคุณ : PattyPukes เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 18:45:55

ความคิดเห็นที่ 3 เราแค่ก้าวพลาดไม่ได้หมายความว่าเราเลวนะคะ อย่าคิดมากค่ะ ตอนนี้ ต้องหาทางกันต่อไปดีกว่าค่ะ ช่วยอะไรไมได้นะคะ แต่อยากให้กำลังใจ ^^ au 451 xxxx จากคุณ : BLboo เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 18:48:11

ความคิดเห็นที่ 4 มาให้กำลังใจค่ะ อาจให้คำแนะนำอะไรไม่ได้ แต่ไม่อยากให้มองว่าตัวเองเลว เพราะทุกคน ย่อมมีเรื่องที่เคยทำผิดพลาดมาแล้วทั้งนั้น ไม่มีใครดีเลิศไปหมด หรอกค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : คนไกลหัวใจเป็นไทย เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 20:24:55

ความคิดเห็นที่ 5 อดีตไม่ได้ช่วยอะไร อยู่กับปัจจุบันนะครับ การสมัครเรียนโดยทั่วไปต้องมี Hoshounin หรือผู้ค้ำประกันให้เรา กรณีเราไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน โรงเรียนจะได้ไปตามเก็บกับHoshouninได้ อย่างแรกคงต้องลองไปคุยกับสถาบันที่อยากไปเรียน ว่าต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง ต้องเตรียมเงินเท่าไหร่ ที่สำคัญต้องสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นให้ได้ระดับไหนสถาบันถึงจะรับ แล้วลองมาคิดดูว่าเราจะทำได้มั้ย ถ้าพยายามแล้วน่าจะทำได้ก็น่าจะลองดูสักตั้ง เพราะถ้ามีโอกาสได้เข้าเรียนแล้ว หางานพิเศษทำเอาเงินมาจ่ายค่าเทอมก็ได้ ยิ่งได้ภาษาอังกฤษยิ่งหางานพิเศษแพงๆได้ สบายกว่าคนอื่นเยอะ มีหลายวิธีครับ ถ้าวิธีข้างบนมันไปไม่รอด กลับไปตั้งหลักที่เมืองไทย กลับไปสมัครสอบทุนรัฐบาลญี่ปุ่นก็ได้ สู้ๆครับผม จากคุณ : Hiroki เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 20:37:52

ความคิดเห็นที่ 6 ..ลืมตอบคำถามของ จขกท. สถิติเข้าเรียนต่ำกว่า85%อาจจะมีผลในการพิจารณารับเข้าเรียนบ้าง แต่ส่วนใหญ่แล้วเขาไม่ได้ดูแค่นั้นหรอกครับ ที่สำคัญน่าจะเป็น 1.เหตุผลที่อยากเข้าเรียน 2.ความสามารถในการชำระเงิน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถาบันนั้นๆ... จากคุณ : Hiroki เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 21:11:22

ความคิดเห็นที่ 7   ตอนนี้เพื่อนคนไทยที่เรียนด้วยกันก็อนุญาตให้อยู่ห้องเค้าได้ฟรีเพราะส่วนมากเค้าจะไปอยู่กับแฟน ............................................................................. เข้าเรื่องเลยนะค่ะ ก่อนอื่น  คิดยาวๆๆนะค่ะ เอาเรื่องที่พักก่อน เพื่อนให้อยู่ฟรีก็จริงนะค่ะ แต่เค้าให้อยู่ตลอดเลยหรือป่าว อย่าลืมว่าไม่มีอะไรแน่นอน ถ้าเค้าเลิกกะแฟนขึ้นมาเค้าก็ต้องกลับมาอยู่ที่บ้านตัวเอง  แล้วเค้าจะเราอยู่ตลอดหรือป่าว? ถ้ามีปัญหาขึ้นมาทะเลาะกัน จะไปอยู่ที่ไหน คิดเพื่อไว้ก็ดีนะค่ะ ไม่มีอะไรแน่นอนเลย ค่าบ้านอย่างน้อยสุดก็ต้องแชร์กะเค้า เพราะบ้านเพื่อนเค้าคงต้องเช่าเหมือนกัน ใช่ไหมค่ะ ขอบอกตามตรงเลย ทำงานมายังไม่เคยเก็บตังค์ส่งไปบ้านได้เลย เพราะมันจะมีค่าใช้จ่ายตามมาเรื่อย ค่าบ้าน ค่าเน็ต ค่ามือถือ ค่าประกัน ค่าอาหาร ค่าเดินทาง ตัวเองกิเลสเยอะ ค่าเครื่องสำอาง เสื้อผ้า ขนม  ทำแค่อะรุไบ ไม่พอ- - + .....อืม ส่วนเรื่องมหาลัยให้คนที่รู้มาตอบละกันนะค่ะ เป็นห่วง  ทีให้คิดยาวๆๆเพราะว่า ถ้าเสียเงินไปเรียนขึ้นมาแล้วต้องมาหยุดกลางคัน เสียดายตังค์เหมือนกันนะค่ะ เคยเข้าไปเช็คค่าใช้จ่าย วาเซดะ ภาคอินเตอร์ด้วย  ถ้าครอบครัวไม่ได้ช่วยจ่ายตรงนี้ ลำบากเอาเรื่องเลยเหมือนกันนะค่ะ คิดดีๆนะค่ะ ถ้ามีที่พัก ก้อประหยัดไปได้เยอะ ถ้าทำงานทุกวันก็อย่าลืมแบ่งเวลาไปเรียนด้วยนะค่ะ มีเพื่อนโดนกลับไทยเพราะ เวลาเรียนไม่ถึง ไม่ให้ต่อวีซ่า เค้าก็ทำงานทังวันทั้งคืน เพราะหาเงินเรียนเอง จนไปเรียนไม่ไหว น่าเห็นใจนะค่ะ ตอนนี้ก็ฟิตเรียนภาษาญี่ปุ่นจากอินเตอร์เน็ตไปก่อนละกันนะค่ะ แนะนำได้แค่นี้เอง โทดทีค่ะ จากคุณ : แม่น้องยูเมะ (Gain3ptS) เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 22:44:13

ความคิดเห็นที่ 8 มาเป็นกำลังใจให้นะครับ วันนี้เรายังหายใจ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่พิเศษสำหรับสองขาอย่างพวกเราแล้วครับ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำนะครับ ขออวยพรให้สมหวัง และขอเป็นกำลังใจให้ คืบหน้าอย่างไร มาเล่าให้พวกเราฟังอีกนะครับ เวลาที่ท้อแท้ ลองมองเวลาที่พ่อแม่เราลำบากนะครับ วันไหนที่ผมรู้สึกว่าจะออกนอกเส้นทาง ผมจะนึกถึงคนที่ผมรักมากที่สุด คนที่เค้ารักผมมากที่สุด นึกถึงวันที่พ่อแม่กว่าจะมีวันนี้ได้ เราลำบากกันมากมายเพียงไหน สิ่งหนึ่งที่ผมเชื่อก็คือ  หากว่าเรามุ่งมั่น และตั้งใจจริงๆแล้ว มันเป็นจริงได้ครับ อย่าท้อนะ หลายๆคนนั่งเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 52 22:54:17

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ อย่าเพิ่งท้อแท้นะคะ อย่างที่คุณ Hiroki บอกเลยค่ะ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ เปอร์เซนต์การเข้าเรียนเท่านั้น เค้าจะพิจารณาประกอบหลายๆอย่างๆค่ะ (เพื่อนๆแคทเอง บางคนก็ไม่ถึง 65 ด้วยซ้ำ ยังต่อกันได้เลยค่ะ-แต่ต้องสู้กันเหนื่อยหน่อยนะคะ ทั้งโรงเรียนทั้งนิวกัง เรียกสัมภาษณ์) ช่วงเวลาที่เหลือตอนนี้ก็พยายามเข้าเรียนให้ครบ เผื่อจะดึงเปอร์เซนต์ให้สูงขึ้นมาบ้าง สู้ๆค่ะ อย่าเพิ่งท้อน๊าาา จากคุณ : แคทลียา (katlovedonald) เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 09:52:12

ความคิดเห็นที่ 10 ให้บอกตรงๆ นะครับ ผมเชื่ออ่านแล้วอาจจะทำใจยาก เพราะคงรู้สึกยึดติดอะไรหลายอย่าง... ผมว่ากลับไทยเถอะ วุฒิ ม.6 ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ถ้าคิดจะฝ่าฝันอะไรจริงๆ ก็ต้องยอมเริ่มจาก 0 งานที่ไทยไม่ใช่หายากครับ แต่กล้าฝ่าฝันความลำบากไปรึเปล่า หลายคนบอกไม่มีงานทำๆ แต่จริงแล้วก็แค่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ หนักไม่เอาเบาไม่สู้มากกว่า จขกท. ที่บ้านมีทั้งพ่อทั้งแม่ มีคนช่วยเหลือเยอะแยะ อยู่ประเทศตัวเองก็รู้ลักษณะการทำงานดีกว่า พูดไทยได้ด้วย ด้านค่าใช้จ่าย ค่าอาหาร ค่าครองชีพ ถูกกว่าญี่ปุ่นหลายเท่า ที่สำคัญถ้าเราตั้งใจจริง ถึงกลับไทยไปก็ใช่ว่าจะไม่ได้มาญี่ปุ่นหรอก ดูท่าทางที่บ้านน่าจะมีฐานะในระดับนึงอยู่แล้ว ที่สำคัญกว่านั้น อยู่ไทยแล้วล้มแล้วลุกกี่ครั้งก็ได้ สถานการณ์แบบที่บอกเนี่ยถ้าอยู่ญี่ปุ่นแล้วล้มแล้วอย่าหวังจะลุกเลยครับ ยิ่งพูดไม่ได้ด้วยเนี่ย ส่วนเรื่องคิดจะยืนด้วยตัวเองน่ะดีครับ แต่ตอนแรกๆ อย่าหยิ่ง ลองรับความช่วยเหลือจากพ่อแม่ไปก่อน ค่อยเป็นค่อยไป สรุป...ทำได้หรือไม่ ขึ้นกับเจ้าตัว จขกท. ครับ แค่ที่กล้าพิมพ์ออกมาได้เนี่ย เพราะผมเองก็เคยผ่านจุดนี้มาแล้ว จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 12:45:04

ความคิดเห็นที่ 11   ขอตอบเป็นข้อ ๆ นะครับ 1. เวลาเรียนไม่ถึง 85% แต่ถ้าไม่ต่ำกว่า 80% ก็ยังไม่ถือว่าโอกาสเป็นศูนย์ครับ เพราะบางคนต่ำกว่านี้แต่โรงเรียนรับเข้าเรียนก็มี แต่ที่สำคัญก็คือโรงเรียนรับ แล้วก็ไม่ใช่ว่าทาง ต.ม. จะต้องออกวีซ่าให้เราเสมอไปนะครับ กรณีที่โรงเรียนรับ แต่วีซ่าไม่ผ่านก็มีครับ เหลือเวลาอีก 3 เดือน ก็ตั้งใจไปโรงเรียนให้สม่ำเสมอครับ 2.โรงเรียนเซนมงไม่ได้มองว่าผู้สมัครมีเงินมากหรือน้อย แล้วจึงรับเข้าเรียน โรงเรียนเซนมงค่อนข้างจะกังวลเรื่องที่ตกลงรับเข้าเรียนแล้ว เด็กไม่ค่อยยอมมาเรียน ก็เลยต้องระวังเป็นพิเศษ เกี่ยวกับเงิน เพราะไม่เน้นให้เด็กทำงานพิเศษ ฉะนั้นตอนสมัครเข้าเค้าจะเช็คละเอียดมาก พวกใบรับรองจากธนาคาร สมุดบัญชี การเข้าออกของเงิน ในกรณีที่ค้ำตัวเองก็ต้องมีเงินเก็บในบัญชีเยอะหน่อย หรือถ้าเราบอกเค้าว่าเราทำงานพิเศษ ก็จะต้องมีเงินเข้าออกบัญชีอยู่สม่ำเสมอ ที่สำคัญคือ ตอนยื่นเอกสาร ควรจะมีเงินค่าใช้จ่าย ค่าเรียน ค่าแรกเข้าอยู่ ในบัญชีเตรียมไว้ครับ อาจจะต้องมีสำหรับเงินสำหรับค่าเทอม 1 ปี + ค่ากินอยู่ ประมาณ 2-3 เดือน แสดงเพื่อความมั่นใจให้กับโรงเรียนด้วย 3.ยื่นต่อวีซ่า มีหลายรูปแบบครับ กรณีที่ดีที่สุดคือ โรงเรียนเซนมงยื่นค้ำให้ อันนี้ต้องไปสอบ ถามกับทางโรงเรียนเองว่าจะทำให้หรือเปล่า (โรงเรียนใหญ่ ๆ) กรณีต่อมาคือมีคนค้ำ กรณีต่อมาคือค้ำตัวเอง อันนี้เหมือนจะง่าย แต่ก็ไม่ง่าย เหมือนจะยากแต่ก็ไม่ยากครับ คือทาง ต.ม. จะต้องการ เอกสารยอดเงินในธนาคารว่ามีเท่าไร โดยไม่ต้องรายละเอียด การเข้าออกของเงิน พูดง่าย ๆ คือ ถ้าหยิบยืมเงินของใครมาใส่ก็ได้ แล้วให้ธนาคารออกใบให้ ก็จะโชว์ยอดเงิน แล้วก็ระบุไปว่าเราทำงานพิเศษอยู่ได้เดือนละเท่าไร ทางโรงเรียนและทาง ต.ม. เค้าไม่ได้สนใจว่าเราจะพักอยู่ที่ไหน อย่างไร ฟรีหรือไม่ฟรี สิ่งที่โรงเรียนสนใจก็คือ จะมาเรียนสม่ำเสมอ และมีเงินจ่ายค่าเทอมหรือเปล่า สิ่งที่ ต.ม. สนใจคือ เราไปเรียนสม่ำเสมอหรือไม่ แล้วจะสามารถใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีปัญหาเรื่อง ค่าใช้จ่ายหรือเปล่า รายละเอียดพวกนี้แต่ละคน แต่ละเคส จะแตกต่างกันไปครับ บางคนเวลาเรียนไม่ถึง 75% แต่เข้าเรียนได้ต่อวีซ่าได้เพราะมีเงินเข้าออกบัญชีสม่ำเสมอ บางคนเวลาเรียน 80% ขึ้น ได้ระดับ1 แต่ไปต่อวีซ่าไม่ผ่านเพราะเรื่องผู้ค้ำก็มีครับ แนะนำให้ปรึกษา อ.ที่โรงเรียนสอนภาษา แล้วก็ไปปรึกษาทางโรงเรียนที่เราจะเข้าครับ คำแนะนำส่วนตัวคือ ถ้ามีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย แนะนำให้ไปเรียนที่จังหวัดอื่นครับ นอกจากค่าเรียน ถูกกว่าแล้ว ค่าครองชีพก็ไม่สูง ในโตเกียวส่วนใหญ่เค้าคิดกันง่าย ๆ คือ เดือนละ 13-150,000 เยน ถ้าไปต่างจังหวัดอาจจะไม่ต้องใช้ยอดเงินโชว์มากนักในบัญชีตอนสมัครเข้าเรียน จากคุณ : Home เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 12:55:36 A:211.9.53.242 X: TicketID:241251

ความคิดเห็นที่ 12 thank comment#11 na ka. i cannot answer this question but wanna help nong PattyPukes ka. so i asked him for giving some more idea he might have ka. thanks again na ja. and hope some info is useful for nong pattpukes na ka. จากคุณ : zuling68 เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 13:46:14

ความคิดเห็นที่ 13 อยากให้กีบ คห.11ครับ จากคุณ : teddyblooh เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 14:44:46

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้า น้อง จขกท. เวลาเรียนไม่พอจริงๆ และไม่สามารถเข้ามหาวัทยาลัย (วาเซดะ) ในปีการศึกษาใหม่ (เม.ย.) นี้ได้จริงๆ ทำใม ไม่คิดทางเลือก เรียนภาษาต่ออีกซักเทอม หรือ ปีนึงหละครับ ไม่มีความจำเป็นต้องคิดมาก ร้องห่มร้องไห้เลย เท่าที่น้อง จขกท. เล่ามา คือตอนนี้ทำ และมั่นใจว่าต่อไปจะทำ อะรุไบโตะ หาเงินค่าเทอมมหาวิทยาลัยได้แล้ว ก็คงพอจ่ายค่าโรงเรียนภาษา และถ้าน้องมีเงินจ่ายโรงเรียนภาษา เค้าก็คงยอมให้น้องเรียนต่อ และช่วยต่อวีซ่าแน่ๆ ตอนนี้ น้องเองก็ ยอมรับว่า ยังอ่อนภาษาญี่ปุ่น อยู่เพราะโดดเรียนไปเที่ยวมามาก ก็ยอมเสียเวลาเรียนอีกซักเทอมหรือ ปีก็ไม่น่าเสียหาย และน้องเองก็ยอมรับว่า เสียเวลาที่เอแบกไปแล้ว โดยไม่ได้อะไร เพราะติดเที่ยวซะมากมา 3 ปี  ผมก็ว่า เสียเวลาเรียนภาษาญี่ปุ่นซ้ำอีกปี ก็ไม่เสียหายอะไร การทำงานพิเศษ จ่ายค่าเทอม มหาวิทยาลัยนั้นไม่ง่าย จะทำไหวะหรือเปล่า ก็ไม่แน่ ก็ทำใม ไม่ลองดู ตอนเรียนภาษาซ้ำละครับ ถ้าลองแล้ว สามารถเก็บเงินได้ พอมีความมั่นใจ ปีหน้าสมัครเรียนก็ยังไม่สาย ถ้าลองทำงานพิเศษแล้ว ยังไม่พอจ่ายค่าเรียนภาษา เรื่องเรียนมหาลัย ก็คงเป็นไปไม่ได้ อันนี้ ยังไม่รวม จ่ายค่าเช่าบ้านเองในกรณีที่เพื่อนน้อง เปลี่ยนใจไม่ให้อาศัยอยู่ และ เงินที่น้องอยากส่งให้ที่บ้านอีก อีกอย่าง บางที อันนี้เดานะครับ วาเซดะ คอร์สภาษาอังกฤษนี้ ถ้าเค้าทำแบบอินเตอร์จริงๆ อาจจะเปิดรับสมัคร ปีละสองสามหนก็ได้ ถ้าน้องเวลาเรียนไม่พอสมัครเข้า เมษา นี้ เค้าอาจจะเปิดรับสมัครอีกที ตุลาก็ได้ (อันนี้ แค่เดา ลองหาข้อมูลเพิ่มเองแล้วกัน) สุดท้าย ที่แนะนำได้คือ ถ้าไม่อยากกลับไทย แต่ เรียนต่อมหาลัยไม่ได้ ก็มีแค่สองวิธีคือ เรียนภาษาญี่ปุ่นต่อโดยใช้วีซ๋านักเรียน หรือ สมัครเป็นลูกจ้างร้านอาหารไทยก็ได้ แล้วเปลี่ยนเป็นวีซ่าทำงาน อย่าเสียเวลาร้องห่มร้องไห้เลยครับ ทางออกมันยังมี ปล. สุดท้ายถึงต้องกลับไทยจริงๆ ก็ใช่ว่ามันจะเลวร้ายถึงขั้นรับไม่ได้ ซะที่ไหน อย่างน้อยที่ไทย ก็ยังมีพ่อแม่ คนที่รักน้อง พร้อมช่วยเหลือน้องอยู่ข้างๆ จากคุณ : narentorn_y เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 14:50:52

ความคิดเห็นที่ 15 http://www.myspace.com/dreamyclubdance เอาไปดูซิคะ จากคุณ : amy (am69) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 52 01:32:31