PANTIP.COM : H8529035 หนึ่งปีกับหกเดือนในนอริช (Norwich) ได้อะไรบ้าง [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 1

ไหนๆ ก็พูดถึงเรื่องกินแล้ว วิถีการกินของคนที่นี่ มองดูแล้วมันขัดๆ กันค่ะ คนที่นี่เค้าห่วงใยเรื่องสุขภาพกันมากเลยนะคะ แล้วเค้าก็มีจิตใจดีด้วย (คือทำบุญ ไม่เบียบเบียนสัตว์) อันนี้ที่ว่าคือ คนที่นี่เป็นมังสวิรัสกันเยอะมากค่ะ (ทำบุญค่ะไม่กินเนื้อสัตว์ แต่ดื่มไวน์กันเป็นขวด) อันนั้นเค้าอยากทำบุญเราไม่พูดถึงละกัน แต่ที่บอกว่าห่วงใยเรื่องสุขภาพ ยังงัย จะเล่าให้ฟัง คือเวลาเค้าไปซื้อของตามซุปเปอร์ เค้าจะเลือกสรรค์แต่อาหารที่ฉลากเขียนไว้ว่าให้พลังงานเท่าไร แคลลอรี่เท่าไร ไขมันสูงมั๊ย คือคำนวนพลังงาน หรือคุณประโยชน์ที่จะได้รับจากอาหารแพ็คนั้นที่ซื้ออ่ะคะ พอนึกภาพออกมั๊ย แต่มาดูกันว่าเค้าซื้ออะไร ที่เค้าซื้อกันเป็นพวกอาหารแช่แข็งที่เป็นกล่องๆ หรืออาหารที่ปรุงสำเร็จไว้แล้ว แบบว่าใส่ไมโครเวฟ แล้วกินได้เลย อย่างพวกพิซซ่า ไก่ทอด เฟร้นฟราย เบอเกอร์ หรืออื่นๆ หรือไม่ก็อาหารกระป๋องพวกทูน่า ซอสสำเร็จรูปอะไรต่างๆ นาๆ อ่าาาา... อ๋อกันแล้วใช่มั๊ย เวลาเราไปซุปเปอร์ที เห็นขนกันเต็มรถเข็นไปหมดเลยค่ะ แบบว่ามีประโยชน์ทั้งนั้น แถมเก็บไว้ได้นานอีกด้วย ลดราคาทีเลยซื้อกันเยอะๆ ประหยัดดี ส่วนเราหิ้วตระกร้าใบเล็กๆ ซื้อแต่ของสดไปทำกินเอง ถูกกว่าอีก ได้ประโยชน์มากกว่าด้วย ไม่ต้องมานั่งอ่านฉลากว่าได้โปรตีนเท่าไร เสียเวลา จริงป่ะ..... นี่ก็เลยเป็นสาเหตุว่าทำไมของสดที่นี่ถึงได้ถูก ยิ่งถ้าเป็นพวกไก่ที่ขายเป็นตัวๆ ต้องเอามาหั่นแยกชิ้น แยกส่วนเอง จะถูกกว่าแบบหั่นเป็นชิ้นๆ แพ็คสำเร็จรอขายอีกค่ะ เอาเป็นว่าของอะไรที่มันต้องใช้เวลาทำนานกว่า มันก็จะยิ่งราคาถูกกว่า ด้วยเหตุนี้ เราถึงได้กินดีอยู่ประหยัด ปลาแซลมอล ปลาทะเล หมู เห็ด เป็ด ไก่ เนื้อวัว เนื้อแกะ ไม่เคยขาด กินครบหมดทุกอย่าง แต่จ่ายถูกกว่าคนอื่นเค้าครึ่งนึงได้ ไม่อยากว่าคนที่นี่ขี้เกียจนะ แต่ยิ่งเห็นมันยิ่งใช่เลยอ่ะ

ใครว่าอยู่เมืองนอกแล้วอ้วน ก็ถ้ามาอยู่แล้วใช้ชีวิต กินอยู่แบบคนอังกฤษมันก็อ้วนแหล่ะค่ะ ดูกันง่ายๆ อย่างเรื่องการกินของพวกเค้าที่เราเล่ามาแค่นี้ก็ไขมันสะสมเพียบแล้ว จริงๆ ของที่นี่มีประโยชน์ และปลอดภัยกว่าบ้านเรามากนะคะ แต่ต้องรู้จักเลือกซื้อและทำกินมันจะได้ประโยชน์มากเลย เพราะที่นี่รัฐเค้าใส่ใจเรื่องอาหารการกิน พวกเนื้อสัตว์ ผักสด ผลไม้ต่างๆ จะไม่มีสารที่เป็นพิษเลยค่ะ ปลอดภัยเชื่อถือได้ แล้วทำมัยเราถึงไม่อ้วนล่ะ ก็คงเพราะหนึ่ง เรารู้จักเลือกสรรค์ของกินมั้งคะ แล้วส่วนใหญ่คือทำอาหารกินเอง อาหารที่ทำก็จะเป็นอาหารบ้านเราทั้งนั้นเลยค่ะ ต้ม ผัด แกง ทอด พวกนี้ เพราะเราเป็นคนที่พื้นฐานทำกับข้าวไม่เป็น แต่พอมาอยู่นี่ต้องทำกินเอง ก็เลยหาทำอะไรที่มันง่ายๆ แล้วโดยส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบกินอาหารฝรั่งด้วย กินได้ แต่นานๆ ที เพราะต้องไปกินนอกบ้าน ทำเองไม่เป็น..... เหอะๆๆ แล้วเราก็ทำงานด้วย เลยได้ใช้พลังงานคุ้มค่า แบบว่ากินเสร็จแล้วมีที่เบรินว่างั้นเถอะ

คนท้องถิ่นที่นี่เป็นอย่างไง หลายๆ คนที่เคยเห็น หรือรู้จักคนต่างชาติที่เค้าไปเที่ยวบ้านเรา ก็คงจะจินตนาการกันต่างๆ นานๆ นะคะว่าเค้าเป็นอย่างโน้น เป็นอย่างนี้ แต่จริงๆ แล้วคนอังกฤษเค้าก็มีลักษณะพิเศษของเค้านะคะ ที่เคยได้ยินคำว่า “ผู้ดีอังกฤษ” อันนี้เรา เห็นด้วยค่ะ คนอังกฤษสมัยก่อนมีความเป็นผู้ดีจริงๆ จนมาถึงปัจจุบันนี้ก็ยังมีให้เห็นอยู่ด้วยค่ะ จากที่ได้เรียนรู้มา คนอังกฤษเค้ามีการแบ่งชนชั้นกันจริงๆ นะคะ ชั้นไหนบ้างจำได้ไม่หมดค่ะ แต่ที่พอจำได้จะมีชนชั้นสูง ชั้นกลาง แล้วก็ชนชั้นทำงาน อาจมีหลายชั้นมากกว่านี้ แต่เราพอรู้มาแค่นี้ค่ะ ครูที่ รร บอกว่า คนอังกฤษด้วยกันเค้าจะมองกันออกเลยจากคำพูดจา ลักษณะการกิน หรือแม้แต่ท่าทางการเดิน เค้าสามารถแยกได้ว่าคนพวกนี้อยู่ชนชั้นไหน การแบ่งชนชั้นของคนอังกฤษแค้าแบ่งกันตามพฤติกรรมของแต่ละคนว่าได้ถูกอบรมมาแบบไหน ครอบครัวที่เป็นชนชั้นสูงจะเลี้ยงดูลูกหลานอีกแบบ ชนชั้นกลาง กับชนชั้นทำงานก็จะอีกแบบ แต่ในปัจจุบันนี้ชนชั้นแบบนี้เริ่มจะกลายๆ แล้วค่ะ เพราะคนรุ่นใหม่ เค้าก็จะมีชีวิตอีกแบบ ยิ่งถ้าอยู่ในเมืองใหญ่ๆ อย่างลอนดอน แทบจะไม่ค่อยเห็นวิถีชีวิตแบบนี้เท่าไร เพราะจะเห็นแต่คนที่มีวิถีชีวิตวุ่นวาย

กลับมาที่คนท้องถิ่นกันต่อ จากที่เราเห็นชีวิตของคนที่นอริช เราพอจะแบ่งคร่าวๆ ได้ว่าถ้าเป็นคนรุ่นเก่า คือตั้งแต่คนที่อยู่ในวัยกลางคนขึ้นไป พวกนี้จะใจดี น่ารัก เป็นกันเอง ยิ้มง่าย ดูเป็นมิตรดีค่ะ แต่ถ้าเป็นคนรุ่นใหม่ คือคนวัยทำงานลงไปถึงพวกวัยรุ่นก็จะอีกแบบ คนพวกนี้วิถีชีวิตเปลี่ยนไปตามกาลเวลาค่ะ จะมีความเห็นแก่ตัว ไม่นึงถึงจิตใจใคร เอาตัวเองเป็นหลักก่อน จะนึกถึงแต่เรื่องเงิน ความสุขสบาย และเซ็ก ใครที่มาอยู่อังกฤษ จะเห็นได้เลยว่าคนอังกฤษส่วนใหญ่ขี้เกียจ ไม่ชอบทำงานหนัก แต่อยากได้เงินเยอะๆ ใครที่ไปทำงานร้านฝรั่งคงได้สัมผัสกันนะคะ ว่าพวกฝรั่งมันกินแรงเรามากแค่ไหน

จากตรงนี้ก็เลยมาถึงเรื่องโฮมสเตย์ หลายๆ คนที่มาอังกฤษครั้งแรกคงต้องเพิ่งโฮมเตย์ก่อน เพราะไม่มีคนรู้จัก ทั้งยังต้องปรับตัว และคิดว่าการอยู่กับโฮมสเตย์จะได้ฝึกภาษาด้วย อันนี้บอกตรงๆ เลยว่าแล้วแต่ดวงค่ะ แต่เท่าที่เราเห็น คนอังกฤษไม่ได้ใส่ใจมากกับการเปิดบ้านเป็นโฮมสเตย์ เพราะคิดถึงเรื่องเดียวว่าเหมือนหาคนมาแชร์บ้าน เพื่อเพิ่มรายได้ และช่วยลดค่าใช้จ่ายเรื่องค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าบิลต่างๆ พูดง่ายๆ คือทำเป็นธุรกิจน่ะคะ เรื่องที่จะให้เค้ามาดูแลเอาใจใส่เรา ช่วยแนะนำเราต่างๆ นาๆ แล้วเห็นเราเป็นเหมือนคนคุ้นเคย หรือสมาชิกในครอบครัวนั้นคงไม่ใช่ ยิ่งถ้าใครได้ไปอยู่บ้านที่เป็นครอบครัวคนรุ่นใหม่นี่น่าเศร้าเลยค่ะ แล้วยิ่งถ้าต้องให้เค้าทำอาหารให้กินด้วยแล้วยิ่งแย่ใหญ่ เพราะอย่างที่บอกจะได้กินแต่อาหารแช่แข็ง แล้วอุ่นจากไมโครเวฟ แต่ถ้าใครได้อยู่บ้านคนที่เค้าเปิดเป็นโฮมสเตย์มานานแล้ว และคุ้นเคยกับคนต่างชาติ ก็จะมีความสุขไปอีกแบบค่ะ เพราะเค้าจะปฏิบัติกับเราเหมือนเราเป็นสมาชิกคนนึงของครอบครัว อาหารการกินก็ปราณีต น่ากิน ดูแล้วมันช่างแตกต่างกันนะคะ ก็บอกแล้วว่าขึ้นอยู่กับดวงว่าใครจะมาเจอแบบไหน
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 52 01:38:45

จากคุณ : Smile@UK

เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 01:22:49

ความคิดเห็นที่ 2

มีเพื่อน จากทั่วทุกมุมโลก ไม่ได้เคยได้รู้จักคนแบบแตกต่างแบบนี้มากก่อนเลยค่ะ ตอนนี้มีเพื่อนเยอะแยะ ตั้งแต่รุ่นหลาน ไปจนถึงรุ่นแม่ เรียกได้ว่าเกือบทั่วทุกมุมโลกทั้งเอเชีย ยุโรป ตะวันออกลาง อเมริกาใต้ ที่โรงเรียนเราช่วง Summer จะเป็นช่วงที่โรงเรียนครึกครื้นมากที่สุด เพราะมีนักเรียนจากยุโรป และอเมริกาใต้มาเรียนเยอะมาก พวกนี้มาระยะสั้นค่ะ แค่ 2-4 สัปดาห์ แต่พวกนี้น่ารักมากค่ะ ถึงจะมาเรียนแค่ระยะสั้นๆ แต่ เราสนิทกันเร็วมาก เพราะเค้าไม่ได้จะมาเรียนแค่ภาษาอยู่แล้ว ตั้งใจมาท่องเที่ยว มาหาเพื่อนใหม่ มาหาประสบการณ์ช่วงปิดเทอมอ่ะคะ แต่ถึงไม่ใช่ช่วงปิดเทอม เราก็ยังมีเพื่อนหลากหลายอยู่ดี ทั้งเอเชียด้วยกัน หรือจะเป็นตะวันออกกลาง และยุโรปบ้างปะปาย พวกนี้จะมาเรียนนานกว่า บางคนลงเรียนมาเป็นปีๆ การที่ได้รู้จักเพื่อนหลากหลายแบบนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างด้วยค่ะ ต่างชาติ ต่างภาษา ชีวิตก็แตกต่างกัน แต่เราก็เป็นเพื่อนกัน และเข้าใจกันได้ บางทีอาจจะเข้าใจกันดีกว่าคนที่พูดภาษาเดียวกันซะอีกค่ะ จากตรงนี้ทำให้เราได้รู้จักโลกกว้างมากขึ้น และเปิดใจรับความแตกต่างได้ ทำให้เข้าใจธรรมชาติของคนว่าเราแตกต่างกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไม่ได้ ถ้าเราเรียนรู้ และเข้าใจในธรรมชาติของกันและกัน เราก็จะอยู่กันอย่างสงบสุขค่ะ

จากประสบการณ์ทั้งหมดที่เราได้เล่ามานี้ มันชี้ให้เราได้เห็นเลยว่าเราไม่ได้มาแค่เพื่อเรียนภาษา แต่เรายังได้เรียนรู้สิ่งรอบข้างมากมายอีกด้วย แล้วเราก็มีความสุขนะคะที่ได้เรียนรู้แบบนี้ ถึงเราจะเป็นคนเรียนไม่เก่ง สอบออกมาก็คะแนนไม่ได้ดีเท่าไร แต่ก็ยังมีความสุขที่ได้มาอยู่ที่นี่คะ เราชอบเรียนรู้ชีวิตที่แตกต่าง และชอบชีวิตของคนท้องถิ่นมากกว่าคนเมือง เพราะเรียบง่าย สงบ และใจดี ยิ่งเวลาไปเที่ยวเมืองที่อยู่รอบๆ ได้พบเจอคนที่มีอายุหน่อย เค้าเป็นมิตรมากเลยค่ะ พูดคุยง่าย ทักทาย ยิ้มเก่ง แล้วคนพวกนี้ส่วนใหญ่เคยไปเที่ยวเมืองไทย ยิ่งได้รู้ว่าเราเป็นคนไทย เค้ายิ่งดีใจค่ะ หยุดคุยกันยาวเลย เพราะเค้าชอบเมืองไทยมากๆ เพราะคนไทยยิ้มเก่ง ใจดี ชีวิตสงบ ไม่เหมือนกับบ้านเค้าเอง พี่พอเวลาเปลี่ยนไปคนก็เริ่มเปลี่ยนไปด้วย ฟังแล้วน่าภูมิใจนะคะ

ตอนนี้เราเหลือเวลาอยู่ที่นี่อีกแค่หกเดือนเอง คิดถึงเมืองไทยนะคะ แต่ก็คิดถึงที่นี่ด้วย ไม่อยากจะคิดเลยว่าถึงเวลาที่ต้องกลับแล้วจะทำใจยังไง เหตุการณ์หลายๆ อย่างได้เกิดขึ้นที่นี่ให้เราได้เรียนรู้ ทั้งในด้านดี และไม่ดี ได้สร้างมิตรภาพใหม่กับผู้คนมากมายจากทั่วทุกมุมโลก รวมถึงคนท้องถิ่นเองด้วย วัฒนธรรมของประเทศต่างๆ ที่เราได้สัมผัส และเรียนรู้จากเพื่อนต่างชาติ ทุกอย่างคือบทเรียนของชีวิต ที่ได้มาเป็นของแถมจากการมาเรียนภาษาค่ะ เราอยากให้เพื่อนๆ ที่กำลังคิดว่าอยากมาเรียนภาษาที่อังกฤษ มองทุกอย่างในมุมกว้าง เพราะหลายคนอยากมาอังกฤษด้วยหลายเหตุผล บ้างก็อยากมาทำงาน บ้างก็ยากมาเรียน บ้างก็ยากมาทั้งทำงานและเรียน หลายคนน่าเสียดายที่มาแล้วคิดถึงแต่ว่าจะทำงานเก็บเงินเยอะๆ อย่างเดียว หรือคิดว่ามาแล้วตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบแล้วกลับบ้าน ได้ไปเที่ยวก็ได้แค่เที่ยว แล้วถ่ายรูปมาเป็นที่ระลึก แต่ลืมนึกถึงประสบการณ์ชีวิตพวกนี้ที่เราได้สัมผัส เราว่ามันน่าจดจำ และได้อะไรๆ มากกว่าใบประกาศ หรือเงินทองที่เราถือกลับไปอวดใครๆ ที่เมืองไทยอีกนะคะ เราเองมาเรียนแค่ภาษา ไม่ได้มีดีกรีกลับไป เงินที่ทำงานได้ก็ไม่มีเก็บเยอะมาก กลับไปก็ยังเป็นคนจน เดินถนน กินข้าวแกงเหมือนเดิม แต่ประสบการณ์ที่เราได้ติดตัวมา มันเป็นความทรงจำที่มีค่า และหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว แล้วเราก็มั่นใจว่ามีหลายๆ คนที่เสียโอกาสแบบนี้ไป ที่มาเรียนแล้วไม่ได้อะไรแบบนี้กลับไปเหมือนกับที่เราได้ นอกจากเงิน หรือใบปริญญา

เราฝากเอาไว้เป็นข้อคิดนะคะ สำหรับคนที่วางแผนจะเรียนต่อต่างประเทศ ไม่ว่าประเทศไหนๆ ที่คุณกำลังจะไป ทุกที่คุณสามารถเรียนรู้ และสัมผัสกับประสบการณ์ตรงของชีวิต พยายามกอบโกยเอามาเป็นกำไรชีวิตให้กับตัวเองให้มากที่สุด แล้วคุณจะได้รู้ว่าหนึ่งชีวิตที่เกิดมาแล้วได้เรียนรู้โลกกว้างแบบนี้ ได้เห็นอะไรที่แตกต่าง ทำให้เรารู้ว่าชีวิตเรามีค่ามากแค่ไหน

โชคดีทุกนะคะ

จากคุณ : Smile@UK

เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 52 01:23:46