ปัญหาชีวิต เบื่อสามี มากๆ ทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้เนี่ย
|
|
เริ่มเรื่องเลยนะคะ คือเรากับแฟนแต่งงานอยู่กินกันมาเข้าปีที่3(เอง) แฟนเป็นชาวอังกฤษค่ะ อายุอ่อนกว่าเรา 1 ปี
แต่เค้ามีนิสัยค่อนไปทางเด็กกว่าอายุราว 10 ปีได้ (ตอนนี้เค้าอายุ26 ค่ะ) ตอนนี้เราก็มีน้องน้อยอายุ 9 เดือนแล้ว
ปัญหามันเกิดมาหลังจากเราเพิ่งคลอดลูกได้ใหม่ๆ แฟนเราก็ตกงานค่ะ บ้านก็เช่าอยู่เดือนละหลายบาท ก็รับภาระไม่ไหว
ทางครอบครัวเค้าตอนนั้นก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร ทีนี้ทางครอบครัวเราเปิดแขนรับ ที่บ้านเราเค้ากำลังจะทำบ้านที่ต่างจังหวัด ให้กับพ่อน่ะค่ะ แต่พ่อยังอยู่ใน กทม. ที่บ้านเรา(น้า) ก็เลยให้เรากลับมาอยู่บ้าน เค้าก็ เออๆ ดีๆ
ก็ย้ายมาอยู่ที่ ตจว. กัน แล้วเค้าก็หางานแถวนี้ได้พอดี แต่ช่วงแรกที่ลงไป (ตอนนั้นลูกได้ 2 เดือน) บ้านยังไม่เสร็จ ก็อยู่บ้านน้าไปก่อน เค้าก็ไม่ค่อยจะรู้สึกดี (ก็เรื่องความเป็นส่วนตัว) ช่วงนั้นเค้าก็เครียดๆ ชวนเราออกไปดื่ม เราก็ไปไม่ค่อยได้ เพราะจะฝากให้น้าดูลูกเราก็เกรงใจ เพราะน้าก็ต้องทำงานด้วย เค้าก็เครียดว่าชีวิตสังคมขาดหายไป(เราเคยเตือนเค้าแล้วก่อนมา เค้าโอเคในตอนนั้น)
ทีนี้ย้ายมาอยู่บ้านที่สร้างเสร็จแล้ว เค้าก็ยังไม่เข้าใจว่าเราไปไหนมาไหนไม่สะดวก จะเข้าเมืองทั้งทีต้องกระเตงลูกไปด้วย เค้าก็มาทำบรรยากาศมาคุ ทำเศร้า ทำเครียดใส่เรา เราก็ไม่รู้จะทำยังไง จะไปทำธุระที่ ตจว. ก็ต้องฝากลูกเลี้ยงกับน้า ก็เกรงใจ แต่แฟนเราชอบบ่นเราว่า แค่นี้ดูให้ไม่ได้เหรอ แล้วถามเราว่าทำไมเราไม่อธิบายให้น้าฟังไปว่าเราก็ต้องมีชีวิตสังคมบ้าง เราไม่รู้จะพูดยังไงกับเค้าแล้วอ่ะค่ะ ว่าลูกก็เป็นความรับผิดชอบของเราสิ เค้าก็จะย้ำ อืมม..รับผิดชอบ
มีอยู่ตอนนึงเค้าไปกินเหล้าแล้วเกิดหลับในระหว่างขับรถกลับ รถไปตกถนนชนกับต้นไม้ใหญ่ เข้าโรงพยาบาลไม่เป็นอะไรมากแค่โดนสายเข็มขัดบาด แต่รถนี่ยับเยินต้องขายซากอย่างเดียว ซึ่งรถคันนั้นเป็นรถน้าเราที่ให้เค้ามาใช้ (แต่รถก็เก่าแล้วหล่ะ) หลังจากเหตุการณ์นั้น เค้าก็ได้เงินจากทางบ้านมาราวแสนสามมาดาวน์คันใหม่(ต้องขับไปทำงาน 60 กม. ห่างจากบ้าน) ซึ่งเงินเค้าก็ไม่พอที่บ้านเราก็ช่วยออกให้เต็มเป็นสองแสนไปดาวน์รถมา
เค้าก็มีความสุข ดีใจ เหมือนได้รถใหม่ ส่วนรถเก่าเค้าไม่เคยคิดที่จะเสียใจที่เค้าทำมันพังไป (เราก็ไม่เคยพูดไม่อยากให้เค้าเครียด)
ระหว่างที่อยู่บ้านใหม่ เค้าก้ยังไม่มีความสุขขึ้นมา เค้าอยากไปไหนต่อไหนกับเราตามลำพัง ให้เราเอาลูกไปฝากน้าเรา เราก็ฝากบางทีแต่เราต้องมีเหตุผลว่าต้องไปธุระ น้าเราถึงจะดูให้ นอกจากนั้นเค้าก็จะบ่นๆ แล้วแฟนเราก็มาว่าให้เราฟัง
ระยะหลังมานี่เค้าเริ่มบ่นเรื่องระยะทางไป-กลับ เวลาไปทำงาน เค้าต้องทำล่วงเวลาด้วย กลับมาถึงบ้าน 3 ทุ่ม กิน แล้วก้ต้องเข้านอน (เค้าต้องนอนอย่างน้อย 7 ชม.) ตื่นหกโมงครึ่ง เค้าว่าเค้าเหนื่อย ชวนให้เราไปเช่าอพาร์ทเม้นอยู่ ในตัวเมืองใกล้ที่ทำงาน
เราก็ไม่ยอม เราบอกว่าเค้าจะไปอยุ่แล้วกลับมาวันหยุดก็ได้ แต่เราไม่อยากหอบลูกเทียวไปเทียวมาอย่างนั้น ไม่อยากให้เค้าอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม และเวลาเค้าไปทำงานเราก็จะได้แต่หมกอยู่ในห้องกับลูก เราไม่ชอบ เค้าก็โกรธเรามาก หาว่าเราเห็นแก่ตัว เค้าอยู่บ้านเค้าก็คุยกับใครไม่ได้ ไปไหนก็ไปไม่ได้เพราะเราไม่ไป แล้ววันๆชีวิตเค้าก้จะมีแค่ไปทำงานกลับมานอน แค่นั้น อย่างน้อยถ้าไปอยู่หอ เค้าก้มีเวลาเหลือ
แต่จริงๆ เค้าไม่เคยคิดอย่างทำอะไรอยู่แล้วหล่ะ เค้าไม่เคยเข้าสังคมคนไทย เค้าอยากคุยกับฝรั่งไม่ใช่คนไทย(แล้วมาอยู่นี่มีเมียไทยไมวะ) ถ้าเค้ามีเกมสืเค้าจะเล่นให้มันจบเร็วเท่าที่จะเป็นไปได้ พอจบก็ไม่มีอะไรจะทำ หาโหลดซีรีย์หนังมาดู ก็ต้องดูมันรวดเดียวให้ได้มากที่สุด คือเค้าเป้นแบบนี้อ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้จะช่วยจะอธิบายยังไง กับลูกเค้าก็เล่นบ้างแต่ถ้าเป็นรหว่างเค้าง่วนกับเกมส์อย่าไปขอความช่วยเหลือเลยค่ะ จะโดนด่าเอา เราก็เครียดกับเค้ามาก นี่พ่อเราจะกลับมาอยู่บ้าน แต่พ่อเค้าจะต่อห้องไปอยู่ด้านข้างเค้าก็อยากให้เราไปบอกพ่อให้ใช้นู่นใช้นี่ให้เหมือนกัน(แต่พ่อเรามีงบจำกัด) เราก็บอกให้เค้าตามใจพ่อเราบ้างมันไม่ได้เดือดร้อนหรือกระทบอะไรหรอก อย่างถ้าพ่อเราอยากใช้หน้าต่างบานเกร็ด เค้าก็จะไม่พอใจ แล้วก็มาพูดกระแทกราว่า เออ มันไม่ใช่บ้านเค้าหนิ (ซึ่งก็ใช่ เค้าไม่เคยออกอะไรซักบาท) แต่เราก็ขี้เกียจย้อน เพราะจะจบด้วยเออย้ายไปอยู่ข้างนอกกัน ... เราก็บอกว่าแล้วจะให้บอกที่บ้านว่าไง เค้าลงทุนทำบ้านให้ตามใจทุกอย่าง
แฟนเราเค้าก็ว่า เราควรทำตามเค้าสิ เค้าเป็นคนเอาอาหารเข้าปากเรานะ อารมณ์เป็นคนทำงานนะ วนอยู่อย่างนี้น่ะค่ะ
เราก็พยายามเข้าใจเค้านะคะ ว่าเค้าเหนื่อย เค้าเครียด ไม่มีใคร แต่เค้าไม่เปิดใจบ้างเลย
เวลาทะเลาะก็ทะเลาะกันแรงๆ อยากจะเลิกตั้งหลายครั้งเค้าก็เอาลูกมาอ้าง เราก็สงสารลูกเหมือนกัน
แล้วเค้าก็ชอบมาง้อทีหลัง ตบหัวแล้วลูบหลังมากมาย
นับวันเค้ายิ่งเห็นแก่ตัว ....
เราก็ไม่ได้เก่งภาษามากถึงขั้นที่จะหาสำนวนอะไรมาให้เค้าได้คิดมั่ง...กลุ้ม มาก มาก เลย ค่ะ
มีใครมีแนววิธีเสนอแนะบ้างมั้ยคะ.................
(อาจจะเล่าแบบไม่สมบูรณ์มากนัก เพราะอุ้มลูกไปด้วยพิมพ์ไปด้วยค่ะ)
| จากคุณ |
:
remakamkaw 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 พ.ย. 52 17:57:48
|
|
|
| 
