Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ท้อแท้มากๆ..อยากระบาย  

อัดอั้นตันใจมานานไม่รู้จะบ่นที่ไหนดี ขอบ่นที่นี่ก็แล้วกันครับ

ผมมีโอกาสได้เข้าศึกษาต่อระดับปริญญาโทในมหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ได้ชื่อว่ามีหลักสูตรที่โหดหินที่สุดแห่งหนึ่ง และ ค่าเทอมแพงไม่แพ้มหาวิทยาลัยไหนในโลก

เดิมทีผมไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรและที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวย อาศัยว่าผู้ปกครองกัดฟันส่งมาเรียนเพราะอยากให้ฝันของลูกเป็นจริง

การเรียนต่างๆของผมเป็นไปด้วยความยากลำบากมาก เด็กที่นี่โดยเฉพาะที่เป็นเด็ก oversea แบบผมนอกจากรวยกันระดับมหาเศรษฐีแล้วยังมีสมองเป็นเลิศกันทั้งนั้น ผมเองด้วยอุปสรรคด้านภาษา ซึ่งผมน่าจะเป็นคนที่ภาษาห่วยที่สุดในคลาสแล้ว (ขนาดสอบผ่านเกณฑ์ภาษามาแล้วนะ) ทำให้เรียนในห้องไม่เคยทัน เวลามีงานต้องส่งผมก็ต้องกลับมาอ่านทบทวนที่บ้านเองอีกรอบ ในขณะที่คนอื่นๆในคลาสโดยเฉพาะเด็กหัวทองนั้นสามารถเข้าใจเนื้อหาได้ทันทีในขณะที่เรียน

สรุปว่าผมต้องพยายามหนักกว่าคนอื่นเป็นสองถึงสามเท่ามาตลอด ซึ่งเป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆ

แต่เรื่องที่ทำให้ท้อจริงๆก็คือเรื่องเพื่อนครับ

ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ ผมไม่สามารถเข้าสังคมกับกลุ่มคนไทยที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้

จริงๆแล้วทุกคนก็ดูเป็นคนดี อัธยาศัยดี แต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดและ "ไร้ตัวตน" มากๆเมื่อต้องไปเข้าสังคมกับกลุ่มคนไทยที่นี่

ต้องบอกก่อนว่า เด็กไทยที่นี่ทั้งอัธยาศัยดี ทั้งหล่อสวย ทั้งรวยมากและเก่งมากทุกคน ..ส่วนผมเองนั้นตรงกันข้ามเลยครับ 555

ตอนอยู่ที่ไทยตั้งแต่เด็กไม่เคยประสบปัญหาแบบนี้ แม้ว่าตัวเองจะเป็นคนเพื่อนน้อย เพราะค่อนข้างเก็บตัวแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าโดนเมิน โดนมองข้าม และไม่เป็นที่สนใจมากขนาดนี้

เพื่อนชาวต่างชาติเองผมก็รู้จักแต่คนจีนซึ่งก็เหมือนแค่เพื่อนร่วมคลาส เวลาไปทำกิจกรรมอะไรเค้าก็จะมีสังคมของเค้า และ แน่นอนว่าคุยภาษาจีนกันแทบจะตลอดเวลา ทำให้ผมไม่กล้าเข้าไปแทรกอะไรเลย

และยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพื่อนหัวทองเพราะเหมือนแบ่งกลุ่มกันชัดเจนว่าเด็กหัวทองกับเด็กหัวดำจะไม่มาคุยกันเหมือนอยู่กันคนละคลาสเลย

ตอนนี้รู้สึกท้อมากเลยครับ
สมัยตอนเรียนที่ไทยไม่เคยประสบปัญหาแบบนี้มาก่อน
ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี

เรื่องเรียนผมยังพอเข้าใจว่าเราภาษาอ่อนก็ต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ เหนื่อยแค่ไหนก็ยังทำใจยอมรับได้

แต่เรื่องเพื่อนนี่ผมรู้สึกท้อจริงๆครับ ไม่รู้จะทำตัวยังไง

เคยคิดจะพยายามทำตัวเป็นคนปลีกวิเวกไปเลย อยู่คนเดียว ไม่สนใจใคร แต่ก็จะรู้สึกเหงามากๆ ทำใจไม่ได้ ก็ต้องกลับไปพยายามเข้ากลุ่มใหม่แต่ก็จะรู้สึกเหมือนเดิมคือรู้สึกไม่มีตัวตนไม่มีความสำคัญ สุดท้ายก็เหงากว่าเดิมอีก

ตอนนี้เพิ่งกลับมาเมืองไทยเพราะปิดเทอมก็เลยรู้สึกดีขึ้นแต่อีกไม่นานก็ต้องกลับไปเผชิญเรื่องเดิมๆอีก เลยอยากจะหาวิธีเตรียมตัวเตรียมใจเพื่อที่จะได้ไม่ต้องรู้สึกแย่แบบเดิมอีกต่อไป

ใครมีคำแนะนำอะไรก็ขอคำปรึกษาหน่อยละกันอยากจะเรียนให้มีความสุขกว่านี้ครับ Y_Y

จากคุณ : สะบะระเฮ่ย
เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 01:38:53 A:124.120.119.178 X: TicketID:247351

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com