ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแล้วก็เห็นใจ เขาคนนั้นของคุณเหมือนศิลปินบทจะอยากจะไป ก็ขับไล่ไสส่ง บทจะดีก็ดีแสนดีนักหนา ที่คุณทำอยู่คือ ไปคุยกับ marriage counselor ก็ดีอยู่ อยากให้มันได้ผลกับคู่ทุกคู่ ส่วนเรื่องทางกฏหมายดิฉันก็ไม่มีความรู้พอจะแนะนำ เท่าที่อ่านมาคุณก็ทำดีที่สุดแล้ว แต่วาสนาคุณกับเขาคงจบลงที่ตรงนี้ เรื่องของจิตตกก็เอาธรรมะเข้าช่วย ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ความรักมีเกิด ย่อมมีดับเป็นธรรมดา อย่าไม่ยึดติดค่ะ คนเราเกิดมาก็เกิดคนเดียว ตายก็ตายคนเดียว ว่าไปแล้วจากเป็นก็ดีกว่าจากตาย อันนี้ก็ว่าตามตัวหนังสือ โดยไม่รู้เบื้องหลังของคุณทั้งสองคน จากคุณ : pixp เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 05:47:37

ความคิดเห็นที่ 2   คนที่อยากจะเป็นนักเขียนอะไรพวกนี้ มักจะเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนไหวมีโลกส่วนตัวยากที่ใครจะเข้าถึงได้ง่ายๆ คนธรรมดาๆ ไม่สามารถจะเข้าใจเขาได้หรอกค่ะ ยกเว้นพวกที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ตัดใจจากเขาและเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรอ เขาไม่มีวันเปลี่ยนนิสัยและชอบที่จะอยู่ในโลกแห่งความฝันของเขาต่อไป จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 05:53:07 A:70.174.23.141 X: TicketID:232521

ความคิดเห็นที่ 3   ขอบคุณค่ะ อ่านไปนำ้ตาไหลเลย:) เพื่อนก็บอกเหมือนกันว่าเขาอารมณ์ศิลปินมาก(มากกว่าเรา ทั้งที่เราก็เรียนอาร์ท) เขาเป็นคนที่เซนซิทีฟมากๆ marriage counselorของเราเหมือนเข้าจะทำใจแล้วละคะคิดว่า เขาคงช่วยไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้เขานัดเรามาคุยคนเดียว คงจะช่วยไม่ให้เราคิดมาก ก็จะพยายามสวดมนต์แยะๆอย่างที่คุณ pixpแนะนำ จากคุณ : จิตตก เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:16:37 A:98.164.196.227 X: TicketID:198283

ความคิดเห็นที่ 4 ติสต์จัดเลยค่ะ.. แต่แปลก-- ดิฉันเข้าใจความคิดเขา และรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของคุณ ให้เวลาตัดสินใจค่ะ แต่ในฐานะที่คุณพึ่งตัวเองได้ อยู่กับตัวเองค่ะ อยู่กับตัวเองให้ได้ และไม่อยากบอกว่า 'จิตตก' ก็เก็บขึ้นมาค่ะ ออกจากอะไรเดิมๆ เริ่มต้นวันใหม่ช้าๆ คุณทำได้ค่ะ-- เพราะดิฉันทำได้มาแล้ว จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:18:03

ความคิดเห็นที่ 5 เขาไม่พบกันครึ่งทางกับคุณ คุณอยู่ในช่วงรับไม่ได้ ทำใจไม่ได้ พอคุณได้สติกลับมา... คุณจะค่อยๆรู้สึกดีขึ้น ใช้เวลาหน่อย จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:24:02

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นใจคุณจริงๆค่ะ  เราลองคิดดูถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเราก็คงเสียใจไม่น้อย ทำใจให้เข้มแข็งนะคะ  คุณอยู่กับความจริงแต่เราว่าเค้าคนนั้นของคนอยู่กับความฝัน ปล่อยเค้าไปเผชิญโลกของศิลปินอะไรทำนองนั้นเถอะค่ะ   เค้าจะกลับมาหรือไม่กลับมาคุณก็อยู่ได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว  ทำตัวเองให้มีความสุข ให้เค้าเห็นว่าถึงไม่มีเค้าคุณก็อยู่ได้  และอยู่ได้ดีซะด้วยสิ จากคุณ : LiLLa_JoY เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:27:28

ความคิดเห็นที่ 7   ค่ะ ตอนนี้ก็ต้องทำใจกันไป ก็มีคุณแม่ที่เข้าใจไม่ต่อว่า บอกทำตัวให้สดใส(จะได้เริ่มต้นใหม่) แต่คงอีกนาน คุณลำเนา: แต่แปลก-- ดิฉันเข้าใจความคิดเขา (ช่วยอธิบายให้เข้าใจบ้างได้ไหมคะ) ต้องไปแล้วคะ ดึกๆจะเข้ามาใหม่ ขอบคุณทุกท่านนะคะสำหรับกำลังใจ :) จากคุณ : คนจิตตก เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:39:33 A:98.164.196.227 X: TicketID:198283

ความคิดเห็นที่ 8   ดิฉันเคยเรียนศิลปะมาพอทราบค่ะว่าติสส์จริงๆเป็นยังไง เห็นใจ จขกท. ตั้งสติคิดอะไรให้รอบคอบนะคะ ค่อยๆคิดนะคะช่วยอะไรคุณไม่ได้ ได้แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : cutepostcard เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:39:42

ความคิดเห็นที่ 9 ในยามจิตตก จิตใจวุ่นวายสับสนนี่ต้องสวดมนต์เข้าไว้ให้มากๆ ... เพราะเวลาสวดมนต์จะทำให้สติมาปัญญาเกิด (ถ้าตั้งใจ) ... หากไม่มีหนังสือสวดมนต์ก็ใช้วิธีเปิดคอมพ์สวดมนต์หน้าคอมพ์นี่ล่ะ มีเว๊บไซด์ชื่อ สวดมนต์.คอม ลองไปเปิดดู ... ไหนๆก็นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อยู่แล้วนี่นะ ... จะได้ประโยชน์จากการใช้อินเตอร์เนตอย่างถูกวิธีด้วย ตอนนี้อาจจะฟุ้งซ่านไปบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาๆของคนอกหัก และถูกคนรักกันทอดทิ้ง ห่างเหิน ... มันยังทำใจไม่ได้นั่นเอง เดี๋ยวเจ็บๆแสบๆคันๆไปหลายๆวัน ติดกันหลายๆหนจะชินชามากขึ้นเลยทีเดียว ... อย่าลืมสวดมนต์แล้วกันในยามทุกข์แบบนี้ ... เพราะจะทำให้จิตใจผ่องใสและสบายใจมากขึ้นหลังจากสวดมนต์จบ แล้วก็แผ่เมตตาให้ตัวเองและให้เขาคนนั้นด้วย กรวดน้ำคว่ำขันกันไปเถิด อย่าไปรั้งเขาไว้เลย ... ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เป็นของเราอย่างแท้จริง แม้ตัวและหัวใจเราก็ไม่ใช่ของเรานะหนู เช็ดน้ำตาซะ ... แล้วอย่าลืมให้เวลาตัวเองด้วยนะว่าจะจิตตกหรือเศร้าซึมไปอีกกี่วันดี ... เมื่อหมดโควต้าแล้วก็ลุกขึ้นมาสู้กับชะตาชีวิตต่อไป จากคุณ : กุศโลบายจากความจริง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:39:52

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ จขกท. ดิฉันเป็นศิลปินจิตรกรเหมือนคุณ มีพรสวรรค์ออกแววตั้งแต่เด็ก และไปเรียนศิลป์โดยตรงเพื่อเอาปริญญาไว้ทำงาน... พวกศิลปินบางคน ดิฉันยังไม่อยากสมาคมสังคมด้วย เพราะส่วนหนึ่ง "เสแสร้ง สร้างภาพ" ... ดิฉันไม่มาทนกับคนประเภทนั้น ดิฉันเป็นอ๊าททิสประเภทที่ "ชกหมัดตรงๆหนักๆใส่" ใส่คนที่คิดร้ายกับดิฉัน .. กับสามีดิฉัน เรามีนิสัยพูดตรงๆชอบคุยเหมือนกัน ไม่พอใจอะไรเราบอกกันโต้งๆ มีทะเลาะกันบ่อย ขัดใจกันแต่เรื่องหยุมหยิมๆ จนบางครั้งทะเลาะๆกันก็หัวเราะใส่กัน ขำกับที่ทำตัวเหมือนเด็กที่เถียงกันในเรือ่งหยุมหยิม แต่ไม่โกรธกันนานนะ ดิฉันช่วยสามีไว้เยอะเมื่อเขามีปัญหาแก้ไม่ตก ดิฉันจัดการสะสางช่วยเขามาตลอดยี่สิบกว่าปีแล้ว... ดิฉันไม่คิดเป็นหนี้บุญคุณนะ ทำให้จบแล้วจบไปสำหรับสามีเขาซึ้งก็ปล่อยเขาไป ดิฉันไม่สนใจเก็บเอามาคิดมากมาย คุณ จขกท. ต้องเป็นตัวของตัวเอง โดยเฉพาะพวกอ๊าททิส นี่มักบ้าๆห่ามๆ... ดิฉันเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่สามารถปรับตัวรับมือกับสถานะการณ์ได้ ยิ่งถ้ามีพวกบ้าๆมาหาเรือ่ง ดิฉันเอาเรือ่งถึงที่สุด คุณลองเปลี่ยนตัวเองให้สดใส มีเสน่ห์เย้ายวนสิคะ... เผื่อตาสามีของคุณเขาชอบความท้าทาย... พวกอารมณ์สุนทรีย์แบยนี้.. ส่วนมากมีความชอบอะไรที่แอบซ่อนอยู่นะ... ค้นคว้าดูสิคะ แก้ไขเพิ่มเติม... เพิ่งกลับไปอ่านคห. ของคุณ ที่บอกว่าคุณแม่ของคุณ แนะนำให้คุณทำตัวให้สดใส คุณแม่คุณใช้คำตรงกับดิฉัน "สดใส" จริงๆนะ ถ้าคุณยังรกสามี ต้องเอาให้อยู่หมัด เปลี่ยนตัวเอง จับจุดว่าสามีมีความชอบอะไรที่ไม่บอกคุณ นอกเหนือไปจาก บทสนทนาภาษาปัญญาชนเหนือคนธรรมดา ของเขา ดิฉันไม่ชอบนักเขียนประเภท "หลงตัวเอง" ว่าคิดลึกมากกว่าคนธรรมดา... แท้จริงคนที่เป็นนักเขียน มันขึ้นอยู่กับประเภทนักเขียนนะคะ... บางคนนี่ทำตัวได้ "น่าเบื่อถึงใจ" บางคน "เร้าใจ" โดยเฉพาะคนที่เขียนเรือ่งประเภทบู๊ สอบสวน แอ๊คชั่น ผจญภัย แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 06:50:57 จากคุณ : JidNince เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 06:44:01

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วเหมือนเขามีคนอื่นอ่ะ ไม่งั้นก็แสดงว่าคง mid life crisis เกิดติสต์แตกขึ้นมา เราว่าปล่อยเขาไปก่อนเถอะค่ะ เผื่อแยกกันอยู่สักพักแล้วเขาจะคิดได้ ถ้าเขาคิดได้แล้วก็จะกลับมาเองแหล่ะค่ะ แต่คุณเองก็ควรจะเซ็ตเวลาที่จะรอเขา ถ้าไม่กลับมาภายในสองสามเดือน ก็แสดงว่าคงหมดเวรหมดกรรมกันแล้ว ขอให้กำลังใจนะคะ ช่วงนี้แนะนำอ่าน http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8742280/Y8742280.html โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 07:29:22

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ทราบ จขกท อยู่ประเทศไหนค่ะ ด้านจิตใจ แนะนำให้หาหนังสือธรรมะมาอ่านค่ะ ธรรมะทำให้มีสติ และ เกิดปัญญาค่ะ อ่านแล้วจะได้แง่คิดในการดำรงชีวิต อย่าพยายามไปหาเหตุผลในเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ ยิ่งคิด ก็ยิ่งทุกข์เปล่าๆ ถือสะว่าทำบุญร่วมกันมาแค่นี้ ลองอ่านหนังสือของ แม่ชีศันสนีย์ ดูก็ได้ค่ะส่วนใหญ่จะเห็นจะเป็นแนว ให้กำลังใจ สู้่ชีวิต อย่ายึดติดกับความทุกข์ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป อันนี้บทความบางส่วนในหนังสือ เพื่อนทุกข์ ค่ะ "ความรัก" ต้องวางอยู่บนรากฐานแห่งความมีสติ รักอย่างมีปัญญา เพราะจะทำให้ผู้รักมีความสุข เป็นอิสระ ไม่มีจิตใจที่คับแคบ ที่จะผูกมัดรัด "เขา" เอาไว้เป็นของ "เรา" คงต้องหันกลับมามองความรักกันใหม่... เริ่มจาก "ใจ" ของเราก่อน ลองหันกลับมามองตัวเองอย่างจริงใจ และมีเมตตา ว่าเรา "รัก" ตัวเราเองเป็นหรือเปล่า... ลองมองดูซิว่าเราดูแลกาย จิตและวิญญาณ ของเราดีอยู่หรือไม่... เราเบียดเบียนตัวเราเองจนเกิดทุกข์บ้างไหม... เราต้องเริ่ม "รัก" ตัวเองให้เป็นเสียก่อน... ถ้าเรา "รัก" ตัวเรา เราจะมีเมตตาต่อตัวเอง... เราจะไม่เบียดเบียนหรือทำร้ายใจของเราให้ขุ่นมัว... แล้วเราจะรักตัวเองอย่างไม่เห็นแก่ตัว แต่ระมัดระวังใจเราอย่างดี.. ใจอย่างนี้จะเข้มแข็งและมีพลังแห่งความรักกว้างขวางยิ่งใหญ่... ต้องเตือนใจเราเองอยู่เสมอว่า "เราจะรักอย่างมีสติ".... พร้อมด้วยปัญญา จะต้องไม่ติดอยู่ในความหลงไหลไร้สติ... ที่มุ่งคิดแต่จะให้เขากลับมาตอบสนองเรา เราจึงจะมีความสุข... เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น เรานั่นเองแหละที่จะเจ็บปวดและเกิดทุกข์... จงเป็นสุขที่ได้รักเถิด รักอย่างไม่มีเงื่อนไข... รักอย่างไม่คิดยึดครองไว้เป็นของตน.. และรักอย่างไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน... ถ้าทำได้...จะเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่... ไม่คับแคบหากแต่ งดงามอย่างกว้างขวาง .... ไม่มีที่สุด...ไม่มีประมาณ..... "รักใด ยิ่งรัก ยิ่งทุกข์ ตายอยู่บนกองทุกข์ อย่าบุกต่อ รักใด ยิ่งรัก ยิ่งหมดทุกข์ เยือกเย็น อยู่เหนือทุกข์ ขอให้รุก ให้ดี..." ต้องเตือนใจเราเองอยู่เสมอว่า "เราจะรักอย่างมีสติ".... พร้อมด้วยปัญญา ดิฉันพยายามหาเวปที่มีหนังสือธรรมะอ่าน ออนไลน์ ได้ เจอเวปนี้ค่ะ :-) ยังไงลองเข้าไปอ่านดูนะคะ "บัณฑิตเมื่อประสบทุกข์ย่อมไม่ทิ้งธรรม" แก้ไขลิงค์ แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 08:19:52 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 08:18:50 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 08:17:01 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 08:15:22 จากคุณ : aunty ann (Aunty Ann) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 08:12:57

ความคิดเห็นที่ 13 ใส่ลิงค์ไม่ได้ค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร อีเมล์ หรือ หลังไมค์ มาก็ได้นะคะ โหลดเป็นไฟล์ไว้แล้วจะส่งให้อ่านค่ะ จากคุณ : Aunty Ann เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 08:21:45

ความคิดเห็นที่ 14 บางครั้งการทำใจให้ยอมรับความจริงมันก็อาจจะเจ็บน้อยลงก็ได้นะคะ ถ้าเค้าไม่ต้องการเราแล้ว ยิ่งถ้าเราไปพยายามฝืนให้เค้ากลับมา พยายามฝืนให้เค้าหันมารักคุณ คนที่ทุกข์หนักก็คงไม่พ้นตัวคุณเองนะ ทางที่ดีควรจะหันมาดูแลตัวเอง ทำตัวเองให้ดีกว่าเดิม หันไปตั้งหน้าตั้งตาให้กับงาน ในเมื่อล้มเหลวเรื่องความรัก ก็หันมาทุ่มให้กับงานให้เจริญก้าวหน้าเรื่องงาน เชื่อเถอะว่าถ้าชีวิตการงานคุณมีความก้าวหน้า คุณมีความเข้มแข็งรับผิดชอบตัวเองได้ รู้สึกตัวเองมีคุณค่า อีกหน่อยก็จะมีคนใหม่ที่มองเห็นคุณค่าของคุณเองค่ะ เพียงแต่การเริ่มต้นครั้งใหม่ก็เลือกในแบบที่ใกล้เคียงกับตัวคุณเองดีกว่า อย่าเลือกด้วยอารมณ์อ่อนไหว แต่เลือกคนที่จะร่วมชีวิตกับคุณด้วยเหตุผล เลือกคนที่คิดว่ามีความเข้าใจกันและกันได้ง่าย ดิแันว่าความรักมันมีเวลาหมดลงได้ถ้าขาดความเข้าใจ แต่ถ้าเราเริ่มต้นด้วยความเข้าใจกันและกัน ความเข้าใจนี่แหละจะเป็นตัวช่วยเสริมสร้างให้ความรักมั่นคงไปเอง ยังไงตอนนี้ก็ตั้งสติให้ดี รักตัวเองให้มาก พยายามไม่ฟูมฟายกับเค้า ในเมื่อเค้าไม่ได้รักคุณแล้ว ตัวคุณเองจะต้องรักตัวเองให้มากขึ้น หัวใจคุณอยู่ในตัวคุณ ไม่ได้อยู่ในตัวเค้า ฉะนั้นการที่คุณจะอยู่ได้หรือไม่ได้มันอยู่ที่ตัวคุณ ไม่ใช่เค้า ไม่รู้สินะ สำหรับดิฉันแล้วยังไงชีวิตนี้ก็ไม่ขอใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่ต้องการเรา ไม่เห็นค่าเราแน่นอน ถ้าเค้าไม่รักเราแล้ว เค้าไม่ต้องการเราแล้ว ก็คงจะปล่อยเค้าไป คงจะไม่ไปพยายามฝืนใจใคร ส่วนตัวเราก็คงต้องรักตัวเองให้มากขึ้นเป็นสองเท่าเพื่อชดเชยความรักที่ขาดไป จากคุณ : JC2002 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 08:55:31

ความคิดเห็นที่ 15   อ่านแล้วจิตตกไปกับ จขกท ด้วยเลยค่ะ กำลังเริ่มคุยเรื่องแต่งงานกับแฟน กลัวจังว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองหลังแต่งไปแล้ว เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าพวกศิลปินจะมีอารมณ์อ่อนไหวง่าย แต่มาเปลี่ยนใจหลังแต่งนี่ มันกระทบกับคนสองคน ไม่ใช่แค่ชีวิตเขาคนเดียว ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ขอให้มีสติที่มั่นคง ไม่ว่าจะลงเอยยังไง ก็ขอให้เข้มแข็งและฝ่าฟันช่วงเลวร้ายนี้ไปได้ ขอคุณพระคุ้มครองนะคะ จากคุณ : ข้าวหอม เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 08:55:44 A:124.121.151.184 X: TicketID:207707

ความคิดเห็นที่ 16 กลับไทยเหอะครับที่นี่ยังมีครอบครัวของคุณ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 09:16:46

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่กล้าตอบคำถามของ จขกท ว่าควรทำอย่างไรต่อไปครับ เพราะว่าผมก็คนนอกไม่รู้ว่ามีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความรู้สึก หรือเรื่องอื่น ๆ เพียงแต่อยากจะบอกว่า... บางครั้งปัญหาที่เกิดขึ้นกับเราทุกคน มันมีจุดเริ่มต้นจากที่เราไม่กล้่าเผชิญหน้ายอมรับความจริงที่อยู่ตรงหน้า เรากลัวความอ่อนแอ เรากลัวความไม่แน่นอน เรากลัวการเปลี่ยนแปลง ถ้าจะบอกให้สวดมนต์ ตั้งสติ หาความสุขให้ชีวิต คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ใช่ไหมครับในสภาพจิตใจแบบนี้ แต่อย่างที่เพื่อน ๆ ที่นี่หลายคนแนะนำ ตอนนี้สิ่งที่น่าจะทำคือ ตั้งสติให้มาก ๆ ครับ ปล่อยวางให้เป็น ปล่อยวาง เป็นคำสั้น ๆ แต่ทำยากเหลือเกิน ให้ลองนึกว่าในเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุด (worst case scenario) คุณจะทำอย่างไร ถ้าวันหนึ่งคุณกับเ้ค้าต้องเลิกกันจริง ๆ คุณจะทำอย่างไร ถ้าคุณตอบคำถามนี้ได้ และเริ่มยอมรับกับมันได้ ผมว่าคุณก็จะเข้มแข็งขึ้นนะครับ เพราะว่าสิ่งที่แย่ที่สุดคุณยังจัดการกับมันได้ สิ่งที่แย่น้อยก็กว่านี้ก็คงไม่มีปัญหาครับ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 09:17:42

ความคิดเห็นที่ 18 อืม ผมก็ศิลปินนะครับ แต่ทางด้านดนตรีและการถ่ายภาพ แต่ไม่ถึงขนาดแฟนท่านเจ้าของกระทู้เลย รายนี้ผมว่าเป็นเอามากครับ ส่วนตัวผมแนะนำให้เลิกครับ ถ้าเข้ากันไม่ได้จริงๆ อยู่กันไปก็ไม่มีความสุข จริงอยู่ว่า คนรักกันก็ย่อมอยากอยู่และใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข แต่ท่านเจ้าของกระทู้อยากให้เขามีความสุขแล้ว ก็ทำให้เขามีความสุขตามที่ใจเขาต้องการแล้วกันครับ ใจเราก็จะสุขตามเมื่อเห็นเขาสุข ความเห็นที่เหลือ ขอลอกจากพี่ทรายที่น่ารักของผม น๊านนนนนนนน จากคุณ : ไอ้คุณแหลม เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 10:04:58

ความคิดเห็นที่ 19 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 53 12:59:13 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 10:21:01 จากคุณ : SFO Poet (กริชนาคราช) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 10:10:02

ความคิดเห็นที่ 20 เราอ่านแล้วก็เหนื่อยใจแทนนะ อาจเป็นเหตุที่ของคนที่ชอบอะไรต่างกัน มาอยู่ด้วยกัน บางทีมันอึดอัดเหมือนกันนะ ที่เราอยากพูดเรื่องหนึ่ง แต่คนที่เราคุยด้วย เขาคุยกับเราเพราะว่าเขาอยากทำให้เรารู้สึกดี บางที มันสัมผัสได้ ว่ามันไม่ได้มาจากใจ วันนึงมันจะเหนื่อย ถ้ามันพอปรับได้ ก็ปรับไป แต่ถ้าต้องเปลี่ยน เราว่า อย่าเลย ทรมาน วันนึงตัวตนทีแท้จริงมันก็จะกลับมา เลิกกันดีกว่า ไอ้เหตุผลที่ว่า เราเข้ากันไม่ได้ มันยังฮิตแล้วก็ดูดีอยู่ ทำใจให้ชอบ ทำใจให้รักมันยากกกก ยากกว่าทำใจให้เลิกรัก จริงๆนะ อย่างหลังเนี่ย ไม่เจอกันไม่กี่ปีก็ลืมได้ จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 10:16:30

ความคิดเห็นที่ 21   จขกท คะ ดิฉันว่าเหตุผลที่สามีคุณขอเลิกฟังดูแปลกนะคะ เพราะคนเราต่อให้รักอิสระ ชอบอยู่คนเดียวแค่ไหนทางแก้ปัญหาไม่จำเป็นต้องหย่าก็ได้ ขอเวลาไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เดินทางคนเดียว ปีละเดือนลองเดือนก็ได้ สามีและดิฉันก็มีข้อตกลงแบบนี้ค่ะ เพราะ  เรารักอิสระและชอบอยู่คนเดียวทั้งด้วยกันทั้งคู่ค่ะ ลืมบอกไปว่าสามีดิฉันเป็นนักเขียนและทำอาชีพนี้มานานมาก เข้าถึงยากหรือไม่ไม่ใข่ประเด็น ประเด็นคือเค้ายอมให้คุณเข้าถึงหรือเปล่า ดิฉันและสามีมีโลกส่วนตัวสูงเหมือนกัน แต่ถ้าเอาแต่อยู่ในโลกของตัวเอง ชีวิตคู่มันคงไปไม่รอด เมื่อคนเราแต่งงานกัน ตัดสินใจจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก็ต้องรู้จักเปิดอกพูดคุยกัน ไม่ใช่ให้อีกฝ่ายมานั่งคิดนั่งเดาว่าคิดอะไรอยู่ในโลกของตัวเองเพราะมันเป็นไปไม่ได้ ใครที่ไหนจะไปรู้ (อันนี้ฝากไปถึงสามี จขกท) ส่วนเรื่องคุยเกี่ยวกับปรัชญา การเมือง สำหรับบางคนนี่ถือว่าเป็นเรื่อง relaxนะคะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่คิดว่ามันสนุกและคุยกันในยามว่าง ดิฉันและสามีคุยกันเป็นประจำ แต่โชคดีเพราะความคิดคล้ายกันเลยไม่ค่อยทะเลาะกัน จขกท คิดถูกแล้วว่าถ้าคุยกันแล้วมันทะเลาะกันก็ควรหลีกเลี่ยงเพราะมันเป็นเรื่องหยุมหยิมและไร้สาระมากที่จะเอามาทะเลาะอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งนี้เพราะไม่มีความคิดใคร"ถูก"มากกว่าใคร ดิฉันคิดว่าสามี จขกท คงสับสนกับชีวิตมั้งคะ ให้เวลาเค้าและตัวคุณเองได้อยู่ห่างไกลกันซักหน่อย เผื่อระยะทางจะทำให้คุณและสามีเห็นอะไรชัดเจนมากขึ้น รู้และเข้าใจว่าชีวิตต้องการอะไรกันแน่ เมื่อคุณและสามีพร้อมแล้วค่อยกลับมาคุยกัน เอาใจช่วยค่ะ **แก้ไขคำผิด** แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 11:27:07 แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 53 11:09:40 จากคุณ : MistressSiam เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 11:01:26

ความคิดเห็นที่ 22   หายไปไม่กี่ชั่วโมง กลับมานั่งอ่านอีกที มีกำลังใจขึ้นมากเลยค่ะ ขอบคุณทุกๆความเห็น ตัวของเขานั้นมีปํญหากกว่าที่แต่อยากจะเป็นนักเขียน มีมานานก่อนที่จะเจอกับเรา เรารับฟังและเข้าใจปัญหาตลอดมา (บางทียังเคยคิดเลยว่าเราน่าจะเรียนpsychologyคงจะดี :) แต่นั่นก็คงไม่ใช่ประเด็นแล้ว ใช่ค่ะ ดิฉันเข้าใจทุกอย่าง ที่หลายๆกระทู้แนะนำมา และจะพยายามมาใช้กับตัวเอง แต่ดิฉันก็ยังมีความเห็นแก่ตัวว่าอยากให้เขาอยู่กับเรา ยังมีความหวัง ยังกลัวและยังรับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เขาถามเราว่า ถ้ากลับมาอยูด้วยกันแล้ว แล้วทำให้เขายังทุกข์ใจ เรายังอยากจะอยู่ด้วยกันอีกหรือ เราตอบไม่ได้ เพราะว่าจากเขาไปเราก็เจ็บเหมือนกัน ถึงตอนนี้เราต้องทำใจและเสียสละเพื่อให้เขาทำตามความฝันใช่ไหม นั่งอ่านความเห็นของทุกท่าน โดยเฉพาะของคุณ SFO Poet(กริชนาคราช) แล้วพาลนำ้ตาไหล จะพยายามค่ะ จะพยายามที่จะเสียสละ และไม่เห็นแก่ตัว จะพยายามที่จะภูมิใจที่เขา"รักความก้าวหน้า" (โดยที่ไม่มีเรา) จะพยายามเป็นเงาของเขาอย่างคนที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน คนเราก็มีเพียงแค่นี้ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ อยู่กับตัวเองดีกว่าใช่ไหม ก็ดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวจะไปลงเรียนถ่ายรูปเพิ่มเติมเพราะอยากทำมานานแล้ว ทำตัวให้เป็นประโยชน์กับอนาคตดีกว่า พูดง่ายแต่ทำยาก แต่จะพยายาม ขอบคุณทุกๆความเห็นอีกทีนะคะ จากใจจริง จากคุณ : คนจิตตก (จขกท) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 15:35:46 A:98.164.196.227 X: TicketID:198283

ความคิดเห็นที่ 23 น่าเห็นใจคะ และเข้าใจมากด้วย เราเองเคยมีแฟนเป็นพวก extreamist (ไม่รู้เขียนแบนี้รึปล่าวนะ) เค้าเป็นพวกสุดขั้ว สุดโต่ง ทำอะไรจะต้องสุดๆ พอใจอะไรๆยาก ตอนหลังเค้าค้นพบว่าเค้าเป็นโรคซึมเศร้าชนิดนึง ระหว่างคบกันเราก็ไม่รู้คะ เค้าค่อนข้างอารมณ์ขึ้นลงแบบสุดขั้ว จู่ๆก็มาบอกเลิกคะ แบบฟ้าผ่า เรางี้เจ็บปวดมากคะ แต่พอเราตัดใจทำใจได้ สรุปว่าเป็นเค้าที่กลับมาหาเรา ซึ่ง.... ฝันไปเถอะคะตอนนี้   อยากบอกว่าให้ จขกท รักตัวเองให้มากๆ ตอนนี้อาจจะอ่อนแอสุดๆ ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้   เป็นกำลังใจให้คะ ยังงัยถ้าอยากมีเพื่อนคุยก็หลังไมค์ได้นะคะ เห็นใจและเข้าใจจริงๆ จากคุณ : Deli Garden เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 19:07:09

ความคิดเห็นที่ 24   เข้าใจ และอยากให้กำลัง คิดอย่างนี้นะค่ะว่า ความรักไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของ ไม่จำเป็นต้องครอบครอง แล้วก็บอกตัวเองให้ยินดีกับเค้าที่เค้าจะมีความสุข พยายามทำตัวเองให้ยุ่ง มุ่งกับการทำงาน หลีกเลี่ยงการฟังเพลงเศร้า หรืออยู่ในบรรยายกาศอึมครึม จะยิ่งทำให้เรายิ่งเศร้าและจิตตก ดิฉันเคยเจอแบบนี้เหมือนกัน และก็มั่นใจว่าเค้ารักเราแต่เค้าก็ต้องการอิสระ มีอยู่ช่วงหนึ่งเค้าบอกเราว่าเค้าไม่อยากรักเราเลย เค้าจะทำอย่างไรดีเค้าอยากมีอิสระ เราก็อึ้ง และสงสัยว่ารักเราแล้วมันทำให้อิสระของเค้าหายไปได้อย่างไร ไปเดินออกกำลังกายด้วยกันเค้าบอกว่าเค้าอยากมีแฟนที่ชอบอยู่ในสตูดิโอวาดรูปกับเค้า ทำไมเค้าต้องมารักเรา เป็นต้น เจอเข้าอย่างนี้ต่อให้รักมากขนาดไหนก็ไม่อยากดึงเค้าไว้แล้ว รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงเค้าอย่างไรไม่รู้ เค้าอยากให้เราเรียนวาดรูป จะได้อยู่ข้างๆ เค้าได้เวลาเค้าทำงาน เราก็เลยเล่านิยายเรืองหนึ่ง ของคุณเชิญอักษร เนื้อเรืองประมาณว่าตัวนางเอกรู้สึกว่าจะเองไม่คู่ควรกับพระเอกเพราะไม่เก่งเท่า คุยกับเค้าเรื่องงานไม่ได้ นางเอกจึงตัดสินใจหนีไปตอนหลังพระเอกมาตามหาและบอกนางเอกว่า ถ้านางนางเอกเก่งเรื่องปลูกข้าวโพด เค้าก็จะส่งเสริมให้ปลูกข้าวโพด จะไม่พยายามให้เปลี่ยนมาปลูกข้าวหรือทำอย่างอื่นเพื่อเค้า หลังจากน้นก็สรุปกับเค้าว่าทำไมคุณไม่รักฉันอย่างที่ชั้นเป็น หรือไม่คุณก็เดินไปข้างหน้าเลย ไปตามความฝันของคุณ ไม่ต้องห่วงเรื่องความสัมพันธ์ของเรา สรุปตอนนี้เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ต่างคนต่างทุ่มเททำงานของตนเอง แต่เราก็ยังโทรหา พูดคุย ถามข่าวคราว และเป็นห่วงกันอย่างสม่ำเสมอ เจ้าของกระทู้ลองปล่อยให้เค้าทำตามที่เค้าฝันดูซิค่ะ ไม่แน่นะว่า คำอุทิศใหนหนังสือของเค้าอาจจะมีชื่อของคุณที่ทำให้ความฝันของเค้าเป็นจริง สู้ สู้ค่ะ จากคุณ : นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะนอนที่ไหนดี เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 20:39:24 A:202.29.37.34 X: TicketID:218425

ความคิดเห็นที่ 25   ไม่รู้จะปลอบใจยังไงเหมือนกัน กลัวยิ่งพูดยิ่งแย่เข้าไปอีก จิตตกก็เก็บขึ้นมาซะแ้ล้วดูแลให้ดีต่อไปนี้มีแต่ตัวเราเท่านั้นหล่ะนะ สิ่งสำคัญคือต้องเข้มแข็งและหันมาเผชิญหน้ากับความจริงให้ได้ จากคุณ : เอาใจช่วยอย่างแรง เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 22:22:44 A:58.64.86.126 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 26   ไม่รู้จะพูดอะไรดีค่ะ มีแต่ข้อคิดนี้มาฝาก สู้ๆ นะคะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี If you love somebody, let them go, for if they return, they were always yours. And if they don't, they never were. Kahlil Gibran จากคุณ : Military Lover เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 23:19:18

ความคิดเห็นที่ 27 ขอให้ผ่านช่วงเวลาแห่งความทุกข์ระทมนี้ให้ได้นะคะ ส่งกำลังใจมาเป็นทุนหนุนนำให้คุณทำได้ จากคุณ : Panissar เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 53 11:57:02

ความคิดเห็นที่ 28   อยากให้ จขกท. พยายามทำใจยอมรับ และพยายามพึ่งพาตนเองให้ได้ ลองคิดย้อนไปตอนที่ยังไม่มีเค้าเราก็อยู่มาได้ตั้งนาน ทำไมต่อไปไม่มีเค้าเราจะอยู่ไม่ได้ละ เข้มแข็งเข้าไว้คะ เข้าใจว่ามันทำใจได้ยาก แต่การเปลี่ยนใจคนมันยากกว่า พยายามหางานอดิเรกทำ ไม่ให้ว่าง ไม่ให้คิดมาก หาเพื่อนพูด คุย ระบายบ้างก็ดีคะ อย่าท้อ ยังมีคนที่รักเราอีกหลายคน ขาดเขาคนที่(เคย)รักเรา แค่คนเดียว ไม่เป็นไรคะ ลองคิดว่าไม่มีเขาเราก็ยังหายใจได้ แสดงว่าเขาไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ จากคุณ : kaktus เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 03:41:46 A:81.197.83.6 X: TicketID:249334

ความคิดเห็นที่ 29 ให้ท่าน มองให้เห็นตามความเป็นจริงนะท่าน ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้  มันไม่ใช่ของเรา   เราควบคุมมันไม่ได้ กายเราก็ควบคุมไม่ได้  จิตเราก็ควบคุมไม่ได้  ทุกอย่าง เกิดดับตลอดเวลา     จิตเกิดดับได้เร็วที่สุด   สิ่งที่เกิดดับช้าก็คือจักรวาลนี้     ถ้าท่าน เข้าใจ     ท่านก็จะเข้าใจในตัวของเขา    เขาก็เป็นเช่นนี้เอง     ท้ายสุด  ไม่มีเขา  ไม่มีเรา   ............ จากคุณ : คุยสบายสไตล์จิระ เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 53 21:52:48

ความคิดเห็นที่ 30   ถ้าเค้าบอกชัดเจนว่าต้องการอยู่คนเดียวก็ ปล่อยไปเถอะค่ะ คนเราจะอยู่ด้วยกับเค้าต้องมีใจที่จะอยู่กับเราค่ะ พยายามฝ่ายเดียวคงไม่ไหว ทางของคุณกับเค้าที่มาบรรจบกันซักพักแต่ตอนนี้จะเป็นทางแยกออกไป ก็ขอให้คุณอดทนผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ก้าวต่อไปข้างหน้า ใครจะรู้คุณกับเค้าอาจจะมาบรรจบกันอีกครั้งด้วยความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย หรือ คุณจะเจอทางที่ดีมีความสุขกับคุณอื่นแทน ชีวิตต้องก้าวไปข้างหน้าค่ะ จากคุณ : เอาใจช่วยค่ะ เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 08:44:18 A:200.86.188.169 X: TicketID:120804