เมื่อนกน้อยต้องโบยบินจากรัง อีกครั้ง เศร้าจัง*-*
|
|
ตอนนี้อารมณ์เรา เศร้าๆ เหงาๆ จัง พอถึงเวลาจะต้องไปจากบ้านจริงๆ ช่วงเวลาที่อยู่บ้าน สองคนกะแม่ (ยายเราเพิ่งเสีย ปีที่แล้ว) ก็มีลับคารมกันไปหลายทีเหมือนกัน เพราะแม่เราจะคุ้นเคยกะการทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่มีใครมาบังคับ แล้วช่วงที่เราเข้ามาอยู่บ้าน เกือบปี เราก็จะทำนิสัยเสีย ชอบสั่ง อะไรไม่สะอาด ไม่ถูกใจ ก็จะบ่นๆๆ อืม รู้ตัวเองแฮะ
แต่พอเวลาที่เราต้องกลับไปทำงานจริงๆ จากบ้านไปที 6 เดือน รู้สึกหดหู่ยังไงไม่รู้ จริงๆ เราน่าจะชิน กะการต้องจัดกระเป๋า ย้ายที่อยู่แล้วนะ แต่พอดีมันอยู่บ้านนานไปหน่อย สบายเกินไป ตัวกลมปุ๊ก เลย เศร้าๆ อ่ะ เฮ้อ ยังไง เงินก็ยังเป็นเหตุผลหนึ่ง ในการที่จะดำรงชีวิตอย่างสบายในสังคมนี้อยู่นะ
เพราะฉะนั้น ชีวิตต้องสู้กันต่อไป เฮ้อ คนนอกที่เห็นการไปทำงานเมืองนอกมันสวยหรู ไปแรกๆ อาจตื่นตา ตื่นใจ แต่พออยู่ไปสักพัก ก็จะเริ่มชินนะ เพราะ เราไม่ได้ไปเที่ยว เราไปทำงาน ไปเป็นคนรับใช้ฝรั่ง ...... คนที่มีงานทำ ได้อยู่กับครอบครัว กับคนที่รัก เราว่าจงพอใจกับสิ่งที่มีเถอะนะ อย่าดิ้นรนไปเลย แล้วคุณจะไม่พลาดเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปเหมือนเรา ที่ไม่ได้กลับมาปรนนิบัติ ยายที่เลี้ยงดูเรามา หรือเหมือนลูกเรือหลายๆคน ที่พอตอนไป ลูกยังอยู่ในท้อง แต่พอตอนกลับมา ลูกก็โตแล้ว
อยากบอกว่าไม่ว่าเราจะไปที่ไหน ต่อไหนในโลก ท้ายที่สุดแล้ว เมืองไทยก็ยังเป็นบ้านที่อบอุ่นของเราเสมอ
" Home where the heart is "
| จากคุณ |
:
Madam Missy 
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ม.ค. 53 11:35:19
|
|
|
| 
