ความคิดเห็นที่ 1 ต่อคะ เมื่อวานสามีเราไม่ได้ไปด้วย  ปกติสามีไปอนุบาลด้วย ( ไปพรี คลาสก่อนเปิดเรียนจริง ) ตอนสามีไปด้วยก็ดูธรรมดาดี  แต่เมื่อวานโชว์เดี่ยวคะ   แต่ไม่กลัวคะ อีกสองอาทิตย์และพอเปิดเรียนต้องไปเอง เพราะมันเป็นหน้าที่และความรับผิดชอบของเรา เราต้องสู้คะ ไม่กลัวและจะพยายามทำหน้าด้านเท่าที่จะทำได้ พี่ๆคิดว่า มีอะไรให้เราต้องทำหรือ  ปรับปรุง หรือ เพิ่มเติมคะ เรากำลังเรียนภาษาอยู่ รู้ว่าเรียนช้า เพราะความขี้เกียจ( ควรจะเรียนตั้งนานแล้วแต่ก็ไม่ทำ ) ก็ได้แต่ยอมรับให้ความผิดพลาดของตัวเองอยู่ตอนนี้ (((((  เพิ่มเติมนะคะ  ทำไมพวกแม่บ้านญี่ปุ่นถึงชอบยืนล้อมวงคุย  ทำไม่ชอบทำตัวเป็นกลุ่ม  ทำไมต้องไปดื่มชาบ้านคนนู้นคนนี้  )))) อย่างนี้บ้านใครจน บ้านใครสกปรก  เค้าก็จะกล้าเชื้อเชิญให้คนอื่นไปบ้านเหรอคะ ขอโทษนะคะ คำถามยาวมาก  คาใจ อยากรู้ อยากทำตัวเองให้เหมือนคนปกติ อยากให้เค้าไม่มองเรา ด้อยกว่า เหนื่อกว่าก็ไม่ต้องการ  อยากให้อยู่ในเลเวลธรรมดา ไม่ต้องมาสนใจเรามากก็ได้ แต่อย่าแกล้งลูกตูแล้วกัน ( ประมาณนั้นคะ ) ขอโทษนะคะ หยาบคายนิดหน่อย แต่เพื่ออารมณ์ที่สมจริง จากคุณ : Cafe'_latte เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 10:46:01

ความคิดเห็นที่ 2 แนะนำไงดีอ่ะ เพราะเราก็กลัวเจอปัญหาเดียวกับคุณซินค่ะ ถึงแม้จะมีประสบการณ์กับลูกคนแรก แต่ๆๆๆๆๆ  รร.ของยูจังเป็นคนละรร.กับยูกิ ซึ่งเราก็เคยได้ยินกิติศัพท์ว่ารร.นี้แต่ละบ้านลูกคนรวยมาเรียนกัน (มีแต่บ้านเราเนี่ยแหล่ะจน อิ อิ) ซึ่เคยไปเห็นมา2-3ครั้ง  บรรดาแม่แต่ละคน แต่งตัวได้ตามแมกกาซีนมากๆๆ5555  แต่เราว่าคงไม่มีปัญหา เพราะเราให้ยูจังนั่งรถโรงเรียน  คงไม่ค่อยได้ร่วมกิจกรรมสักเท่าไหร่มั่ง แต่รร.ยูกิ ซึ่งตอนนี้โค้งสุดท้ายก็เรียนจบ ช่วงแรกๆๆก็ไม่รู้จักใครเหมือนกัน เวลาไปส่งก็แค่ยิ้มทักทายกัน แต่พอเรียนได้สักเกือบๆๆเดือนก็จะมีประชุมผู้ปกครอง กับครูประจำชั้น ซึ่งก็เป็นเวลาดีตรงนี้แหล่ะ ที่เราจะแนนำคุณซินว่า พอถึงช่วงเวลาแนะนำตัวคุณแม่เอง ก็บอกทุกคนเลย ว่า...สวัสดีค่ะ เป็นแม่ของ.....ตัวดิฉันไม่ใช่คนญี่ปุ่น เป็นคนมาจาก...ภาษาญี่ปุ่นยังไม่เข้าใจมาก...ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ.... เดี๋ยวมาต่อค่ะ โดนคลื่นรบกวน.. จากคุณ : เจี๊ยบจัง เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 11:29:14

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อๆๆๆทำไมชอบยืนล้อมวงคุยกัน ก็เพราะเขาไม่ชวนกันไปบ้านมั่ง เลยคุยกันหน้ารร.(คิดเอาเองอ่ะ) แต่ถ้าบ้านใกล้ๆๆกันสนิทกันหน่อยก็จะชวนไปบ้าน อย่างของเจี๊ยบจังเองก็มีไปบ้านเขาบ้าง ลูกเขามาเล่นด้วยที่บ้านบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นกรณีหลัง มาแต่ลูก เราก็ปล่อยเด็กๆๆเล่นกัน เราก็ทำงานบ้านของเราไปสะดวกดี ออ อีกเรื่องรวย จน บ้านสะอาดสกปรก ไม่สำคัญค่ะ จริงใจต่อกันไวดีที่สุดเนอะ   ถ้าลูกเราสนิทกับเด็กคนไหน เราก็จะได้สนิทกับแม่คนนั้นด้วย เเพราะอาจจะโดนชวนไปบ้าน ก็ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เรื่องที่เขาหัวเราะ เขาอาจจะคุยค้างๆๆกันไว้เรื่องอื่น คิดมากแก่เร็วนะ.... แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 53 11:48:08 จากคุณ : เจี๊ยบจัง เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 11:45:50

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกค่ะเป็นมาก่อน ตอนนี้ลูกชายอยู่อนุบาล 3 แล้วกำลังจะเข้า ป 1 อยากแนะนำว่า ควรทักทายผูกมิตรและฝากเนื้อฝากตัวไว้ค่ะถึงแม้ว่าเราจะไม่เข้าไปร่วมกลุ่มเม้าท์กับเค้า แต่เวลาเจอกันก็ทักทายสวัสดีตามมารยาทค่ะ เราเองก็ไม่ชอบที่จะไปรวมกลุ่มเม้าท์เหมือนกันเพราะภาษาไม่เก่งเช่นกันและก็ไม่รู้จะคุยอะไร เค้าถามเราก็ตอบ แค่นั้นค่ะ แต่ถ้าคุณ Cafe'_latte อยากเก่งภาษาก็ต้องไปเข้ากลุ่มกับเค้าค่ะใหม่ ๆก็อาจจะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่ถ้าฟังและคุยบ่อย ๆ เดี๋ยวก็เป็น อาจจะมีบ้างนะคะทั้งคนดีไม่ดี เฉยไว้เป็นดีที่สุดค่ะ จากคุณ : คุณแม่ลูกหนึ่ง (pengpor) เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 12:16:36

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ คุณซิน อยากเข้ามาคุยด้วยค่ะ เพราะลูกวัยเข้าอนุบาลเหมือนกันค่ะ ตอบรวมๆได้มั้ยคะ เราอยู่ญี่ปุ่นมา 4  ปีแล้วแต่ภาษาก็ยังไม่เก่ง อาศัยจำๆเค้ามา วิธีนี้ก็ทำให้เป็นเร็วขึ้น มากกว่าอ่านหนังสืออีกสำหรับเรานะคะ ตอนนี้ลูกก็เตรียมตัวเข้าอนุบาลเหมือนกัน แต่เราพาลูกไปร่วมคลาสเตรียมตัวก่อนเข้าโรงเรียนมาเกือบปีแล้ว ตอนแนะนำตัวก็ประหม่าแต่อย่างคุณเจี๊ยบจังว่า คืออกตัวไปเลยว่าเราเป็นคนต่างชาติ ภาษาไม่เก่ง ฝากเนื้อฝากตัวด้วย  เอ่ยชื่อลูกด้วยค่ะ พร้อมกับยิ้มแบบเป็นมิตรให้ทั่วทุกคน (อาจฝืนใจเล็กน้อย แต่ถ้าไม่ทำ เค้าก็ยิ่งมองเราแปลก เพราะนี่คือธรรมเนียมของญี่ปุ่นน่ะค่ะ) แม่ๆญี่ปุ่นไม่ใช่ทุกคนหรอกที่เรารู้สึกแย่ จะมีบางคนเค้าก็อยากรู้จักเราแต่อาจจะไม่กล้าหรืออาย คล้ายๆกับเรา เพราะฉะนั้นถ้าอยากได้เพื่อนคุณต้องสร้างมิตรไว้ก่อนค่ะ เราแนะว่าอย่าอยู่คนเดียวเลยเพราะมันยิ่งเครียด ภาษาเราก็ด้อยกว่าเขาอยู่แล้ว  ยิ่งทำตัวโดดเดี่ยวยิ่งเคว้งคว้าง แม่บ้านใจดีเหล่านี้แหละถ้าได้เป็นเพื่อนแล้วเขาจะแนะนำเราเอง เป็นผลดีกับคุณและลูกด้วย เชื่อตัวเองไว้ว่าเราไมใช่ด้อยมาจากไหน หน้าตาคุณซินก็ดี ลูกก็น่ารัก คงมีคนอยากรู้จัก แต่เราต้องมีมนุษย์สัมพันธ์กับพวกเค้าด้วยค่ะ วิธีของเราไม่มีอะไรมาก เป็นตัวของตัวเอง ยิ้มให้เค้า ถ้าพูดมาไม่เข้าใจก็บอกว่าไม่รู้เรื่อง หรือบางทีก็เออออไปตามน้ำ ช่างมันเถอะคงเก็บได้ไม่ครบทุกเม็ดหรอก อาจต้องปรับตัวเองนิดนึงตามสุภาษิต เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม คิดว่าเพื่อลูกของเรา อาจจะฝืนใจหรือเครียดบ้างกลับมาก็ระบายให้สามีฟังก็ได้ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : มูมู (pnn2) เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 12:34:41

ความคิดเห็นที่ 6 อยากบอกว่า เข้าใจความรู้สึกค่ะ....ลูกๆของเราเข้าโฮอิคุเอง เวลาไปรับลูกก็จะเห็นแม่ๆ ยึนจับกลุ่มคุยกันทุกวันค่ะ...แต่เราก็ไม่เคยเข้าไปคุยหรอกค่ะ...แค่ทักทายนิดหน่อยก็กลับแล้ว...(รับลูกสามคน กว่าจะเก็บของลูกๆเสร็จ กว่าจะได้กลับบ้านก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง....) ต้องรีบกลับบ้าน เก็บผ้าเข้าบ้าน ทำอาหาร บลาๆๆๆ แต่ที่เคยโดนหัวเราะเยาะ ต่อหน้านี่ เคยโดยครูที่อนุบาลเก่าค่ะ....เราพูดผิด แล้วครูคนนั้นก็พูด ทวนดังๆให้ครูคนอื่นได้ยิน  แล้วก็หัวเราะอย่างผู้ชนะ..... ตอนนั้น งง ปน โกรธ แต่ก็ไม่ได้แสดงอะไรออกไปค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่าเราผิดตรงไหน  ผ่านมาหลายปีแล้วค่ะ แต่ยังจำได้ยังกับเพิ่งเกิดเมื่อวาน......แล้วไม่เคยลืมหน้าครูคนนั้นเลย..... เรียนภาษาค่ะ...ต้องพูดให้ได้..เพื่อลูก...เพื่อตัวเอง    เราเองก็พยายามเรียนอยู่เหมือนกันค่ะ...แต่ก็เป็นไปแบบกระท่อนกระแท่น  เพราะลูกไม่สบายบ่อยมาก...แต่ก็จะพยายามค่ะ...สู้ๆค่ะ จากคุณ : jeepang เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 12:56:26

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเป็นเหมือนกันตอนลูกเข้าอนุบาลเพราะภาษาญี่ปุ่นอ่อนแอเหมือนกัน แรกๆ น้องซินอาจต้องทนน้ำลายบูดนิดนึงเพราะไม่รู้จักและได้คุยกับใคร พอไปร่วมกิจกรรมกับที่โรงเรียนบ่อยๆ ก็จะคุ้นหน้าคุ้นตาและทักทายกัน แต่ตัวเราเองก็ต้องรู้จักที่จะเริ่มต้นทักทายผู้อื่นก่อนด้วยนะจ๊ะ ส่วนใหญ่บรรดาแม่ๆ เค้าจะจับกลุ่มคุยกันเรื่องเด็กๆ นี่แหล่ะ แรกๆ พี่ก็เข้าใจมั่งไม่เข้าใจมั่ง จำศัพท์กลับมาถามคนที่บ้าน พอได้คุยบ่อยๆ ก็จะเริ่มเข้าใจไปเอง...สู้ๆ นะจ๊ะ จากคุณ : morinaga เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 13:07:41

ความคิดเห็นที่ 8 เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เพราะเพิ่งผ่านมาเมื่อปีที่แล้วค่ะ ภาษาไม่แข็งแรง เหมือนกัน ตอนแรกสามีจะเป็นคนนำร่องก่อนค่ะ ฝากเนื้อฝากตัว ให้เมียเลยทีเดียว เราก็โค้งๆไป แล้วบอกไปว่าพูดภาษา ไม่เก่ง มีอะไรช่วยแนะนำด้วยค่ะ แม่ๆบางคนดี๊ดีนะคะ มีคุณแม่คนนึงถามเราว่า มาจากไหน พอบอกมาจากไทย เขาพูดทักเรา ว่า สวัสดีก่ะ( น่ารักดี) แต่่บางคนเขาจะทำเริ่ดๆเชิดๆค่ะ เราก็ไม่สนใจ เพราะ ฉันก็เริ่ด เชิ่ดเหมือนกัน(เข้าข้างตัวเอง อิอิ) แต่ของเราไม่ได้ไปรับส่งลูกเอง เพราะให้ไปรถโรงเรียน ค่ะเลยไม่ค่อยได้เจอะเจอกับคุณแม่ๆทั้งหลาย เท่าไหร่ แต่เวลามีกิจกรรมที่โรงเรียนก็ทักทายกันปรกติค่ะ พอดีเราเป็นคนไม่ชอบคบคนเยอะแยะมากมายวุ่นวายใจ เลยมีสนิทอยู่คนเดียว ที่โทรคุย โทรปรึกษา มาหาที่บ้าน บ้าง ค่ะ ส่วนลูกโดนแกล้งไม่น่าจะมีนะคะ เพราะลูกสาวเราปลอดภัย ไร้กังวล ครูบอกว่า มิจังเข้ากับเพื่อนได้ดีทีเดียวค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ คงจะเป็นช่วงแรกๆแหละค่ะ ที่ยังวางตัวไม่ถูก เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีเองค่ะ จากคุณ : คนไกลหัวใจเป็นไทย เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 13:56:08

ความคิดเห็นที่ 9 มาเสริมอีกนิด ตอนช่วงเดือนกันยายนปีที่แล้ว มิจังซื้อพวงกุญแจ รูปช้างมาฝากเพื่อนในห้องทุกคน คุณแม่ๆทั้งหลายเวลาเจอฉันหรือ แฟนต่างวิ่งกรูมาขอบคุณกันใหญ่ (ชอบช้างก็ไม่บอก) อิอิ จากคุณ : คนไกลหัวใจเป็นไทย เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 13:59:20

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีจ้าซิน ความคิดส่วนตัวนะ การที่เขามาชวน แล้วซินพูดคล้ายๆ กับปฏิเสธเขาไปอย่างนั้น มันเหมือนเราก่อกำแพงขึ้นมานะค่ะ ส่วนเรื่องที่เขาหัวเราะเรื่องอะไรหรือเรื่องเรานั้นอีกเรื่องนึง..ช่างเผือก ไหนๆ เราก็ทำเพื่อลูกเพื่อการที่จะอยู่สังคมนี้แบบสงบสุข เขาชวนเรา(ถึงแม้ว่าจะอยากหรือไม่อยากชวนก็ตาม)ก็น่าจะไปนิดนึง เพราะนั่นหมายถึงว่าเขาเปิดประตูรับเรา ขึ้นอยู่กับว่าเราจะก้าวเข้าหรือไม่ก้าวเข้าไป ถ้าไปแล้วไม่ชอบก็ปฏิเสธเป็นกรณีๆ ไป  ถ้าชอบ.ลูกเราก็จะได้เพื่อนเล่นไปด้วย และแม่ๆ พวกนี้ก็จะมีส่วนให้เราได้รับข่าวสาร ความบันเทิงหลายๆ ที่เราอาจจะไม่ได้รับจากคุณครู จากโทรทัศน์ จากพ่อบ้าน อันนี้ก็ค่อนข้างจำเป็น สำหรับส่วนตัวพี่..พี่่ทักทายค่ะ ทุกวันต้องทักทาย ประโยคง่ายๆ ตอนแนะนำตัวตอนแรกก็บอกเขาไปว่ามาจากไหน ภาษาไม่แข็งแรง มีอะไรก็แนะนำด้วยนะคะ(อันนี้หมายถึงแนะนำตัวแบบที่คนอื่นต้องทำนะ คงไม่เดินเข้าไปบอกโต้งๆ) ทุกวันนี้พี่เองก็ไม่ได้สังคมคนญี่ปุ่นเท่าไร โลกส่วนตัวสูงนิดหน่อย เวลาเขามีกินข้าว ก็ไม่ค่อยได้ไป(นิสัยไม่ดีเลย ถีบตัวเองออกมาเอง) ไปเล่นบ้านนู้นบ้านนี่บ้าง ส่วนใหญ่ส่งลูกไป แม่ไม่ไป ลูกเขาก็เหมือนกัน พอเข้าประถม เด็กก็จะมีเพื่อนแยกออกมาอีกทีอยู่ดี อันนี้สังคมน้อยลงหน่อย เด็กๆ ไปกันเองได้ แค่โทรคุยหรือเมลคุยกันเท่านั้น ซึ่งแม่ที่ชอบสังคม เขาก็จะมีวนไปบ้านนู้นบ้านนี้บ้าง ถ้าไม่ค่อยชอบ ก็ไม่ต้องไปก็ได้ พบกันครึ่งทาง.... ส่วนที่ยืนล้อมวงคุยกัน ก็เพราะเขาไม่รู้จะไปไหน ก็เลยยืนคุยกันอย่างนั้นแหละ พอเราเห็น ก็เลยเหมือนแปลกๆ แต่จริงๆ เขาก็คุยกันปรกติ สังคมที่นี่ไม่กว้างมาก เรียนอนุบาลก็แถวนี้ ประถมก็แถวนี้ มัธยมก็ไม่ไกล วนๆ อยู่ตรงนี้ ถ้าให้พี่แนะนำ ก็คือ ถ้าเขาชวนก็ไปบ้างตามความสะดวกของซิน ถึงแม้ไปแล้วเหงือกเราจะแห้ง (ดื่มน้ำไปเยอะๆ ) ทักทายทุกครั้งที่เจอ (ทักเฉยๆ นะ ไม่ได้หมายถึงว่า คุย) ส่วนใครเมินก็ช่างเขา เราก็เฉยได้ แต่ไม่ควรปิดเป็นอย่างยิ่ง เพราะเรายังอยู่ในสังคมนี้อีกนานนนนนน จากคุณ : iamname เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 14:00:35

ความคิดเห็นที่ 11 น้องซิน เรื่องอื่นๆแม่บ้านข้างบนตอบไปหมดแล้ว ไม่ว่าญี่ปุ่นหรือไทย ให้คิดไว้ว่าคนเหมือนกัน ยังไงก็ทักตามมารยาทค่ะ การเข้าสังคมมันก็เหมือนกันทุกประเทศแหละ ถ้าเราส่งยิ้ม เปิดใจให้ให้ทุกคน ยังไงซะมันก็ต้องเจอซักคนสองคนแหละที่คุยกันได้ อย่าตัดสินคนด้วยตาเปล่าค่ะ เราต้องเข้าไปทำความรู้จักเค้าก่อน แรกๆก็เป็นกลุ่มใหญ่ นานๆไปมันก็จะแยกเป็นกลุ่มเล็กๆที่ทำอะไรไปในทางเดียวกันได้มากขึ้น เช่นชอบทำอาหารเหมือนกัน ชอบงานฝีมือเหมือนกัน ชอบเสื้อผ้าลูกร้านเดียวกัน ลูกเรียนพิเศษที่เดียวกัน ฯลฯ กลุ่มแม่ญี่ปุ่นพอเป็นกลุ่มเดียวกันมันเลยจะดูเหมือนแฝดคนละฝาไปเลย ขอให้พยายามเรื่องภาษา วันใดที่สื่อสารได้อย่างใจคิด จะไม่มีเรืื่องให้วิตกมากนัก ลองเปลี่ยนมุมมองจากที่เคยกังวลว่าเค้าจะคิดกับเรายังไง เป็นเราควรจจะคิดกับเขายังไงดีกว่า พยายามคิดในแง่บวกเข้าไว้ จะส่งผลดีกับตัวเองค่ะ จากคุณ : Hatsu เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 16:23:57

ความคิดเห็นที่ 12 แม่คนนั้นเล่นหัวเราะกันต่อหน้า ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน อันนี้ก็เกินไปจริงๆเนอะ สมัยแรกๆ ที่ลูกเพิ่งเข้าเรียน เราเคยบอกกับตัวเองว่า ถ้าไม่จำเป็น ก็ไม่อยากไปสนิทสนมกับใครมาก แต่เอาเข้าจริง เวลาลูกไปเรียนแล้ว ลูกก็มีเพื่อนที่สนิท ชวนกันไปต่อสวนสาธารณะหลังเลิกเรียนประจำ แม่ๆก็เลยต้องสนิทกันไปด้วย เราเนี่ยะ ได้ประโยชน์จากเค้ามากเลย เหมือนพี่ข้างบนบอกแหละ ข้อมูลบางอย่าง เราหาไม่ได้เอง สามีก็ไม่รู้(ศัพท์โรงเรียนบางคำพี่แกยังไม่รู้เลย) ก็ได้แม่ๆนี่แหละ เป็นแหล่งข้อมูลอย่างดี เราเคยโดนสามีว่าด้วย เวลาแม่ๆคนญี่ปุ่นชวนไปไหนแล้วเราไม่ไป เค้าบอกว่า คนที่ชวน บางทีเค้าก็ไม่ได้อยากชวน(หมายถึงเป็นตัวตั้งตัวตี ชวนคนนั้นคนนี้น่ะนะ)แต่เพื่อลูก ก็ต้องทำ อุตส่าห์ชวนมา แล้วไม่ไป มันก็ดูไม่ดี เดี๋ยวนี้ก็เลย ถ้าไม่เหลือบ่าจริงๆ ก็ไปเกือบทุกที ไปก็ไม่ค่อยได้คุยหรอก ยิ้มจนเมื่อยกรามเลยก็มี ฮ่าๆๆ สู้ๆนะจ๊ะ แรกๆก็เครียด แต่เดี๋ยวเข้าที่เข้าทางแล้วก็ชิน แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 53 17:03:59 จากคุณ : นู๋โนริ เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 16:59:33

ความคิดเห็นที่ 13 ลูกยังไม่ได้เข้าอนุบาล แต่เข้ามาให้กำลังใจ คุณ Cafe'_latte  เก่งภาษาอังกฤษ ก็แนะนำไปเลยค่ะว่าตอนนี้ถนัด ภาษาอังกฤษมากกว่า ดึงจุดเด่นของเราขึ้นมาค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : futomomo เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 17:32:35

ความคิดเห็นที่ 14   มาให้กำลังใจค่ะคุณซิน   เพราะภาษาญี่ปุ่น เราไม่เข้าใจมากกว่าคุณซินอีกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : พีท (pitpita) เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 17:48:12

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นกำลังใจให้นะซิน สู้ สู้ ภาษาญี่ปุ่น ยากเนาะ ว่าไปว่ามา แต่มันก็สำคัญมากเลย เพราะว่าเราต้องอยู่ในสังคมนี้อีกนานเลย ที่โรงเรียนเราก็เป็นคล้าย ๆซินนะ แม่บ้านญี่ปุ่นจะไปส่ง-รับลูกเอง ไม่มีรถรับ-ส่ง ช่วงไปรับ ก็มีการจับกลุ่มพูดคุยกัน เราว่า เข้าไปแนะนำช่วงนั้นก็ดีนะ ยังไงดีล่ะ เราอธิบายไม่เก่ง เข้าไปคุยเลย ทักทาย หรือแนะนำตัวเองเลย ครั้งแรก อาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่เข้าพูด แต่สักพัก คุ้นเคยกัน ก็จะน่าจะดีขึ้นนะ โรงเรียนอนุบาลที่โรงเรียนเจ้าคะน้า ช่วงแรกที่เข้าเรียน ทางโรงเรียนจะให้แม่ไปอยู่กับลูก เข้าไปห้องกับลูกเลย 1 เดือนเต็ม ตรงนี้ ก็เลยทำให้เรารู้จักแม่บ้านญี่ปุ่น แต่ไม่ได้สนิทมากนะ แต่ก็คุยได้ เรื่องทั่ว ๆ ไปน่ะ บางครั้งเราก็อึดอัดนะ เพราะมีหลายเรื่องที่เค้าคุยกัน แล้วเราไม่รู้เรื่อง แต่พยายามเนียนเข้า 555 ยิ้มแย้มไปตามเค้าน่ะ อีกอย่าง แม่บ้านญี่ปุ่น เค้าจะชอบวนเวียนไปเล่นตามบ้านเพื่อน ๆ ที่สนิทกัน เราว่าควรจะไปนะ ไม่อยากให้ปิดตัวเองจนเกินไป คิดเสียว่าทำเพื่อลูก (เราเองก็คิดอย่างนี้ ประจำ) พาลูกไปเล่นบ้านเพื่อน เราก็ต้องพาไปไง ลูกอยากไปเล่นบ้านเพื่อนคนนี้ เราก็ต้องเป็นคนพาไป เรื่องลูกโดนแกล้ง อย่าไปกังวลเลย เด็ก ๆ เค้าจะปรับตัวได้เองว่า เค้าอยากมีเพื่อนแบบไหน หรือคนไหน เราเคยกังวลเรื่องนี้นะ คุยกับครูประจำว่า คะนะจัง เล่นกับเพื่อนไหม เข้ากับเพื่อนได้ไหม ครูบอกไม่มีปัญหาอะไรเลยคะ เด็ก ๆ เค้าปรับตัวได้เอง บ่นมาเยอะ เอาใจช่วยนะ สู้ สู้ จากคุณ : แม่น้องคะน้าจัง (Kana Jan) เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 18:40:47

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่มีประสบการณ์แต่ฟังจากคนต่างชาติที่โรงเรียนบ้าง คุณครูบ้าง เขาบอกว่าจะหาเพื่อนดี ๆ ได้ ก็ตอนลูกอยู่อนุบาลนี่แหละ เพราะแม่ ๆ ต้องทำกิจกรรมด้วยกันเยอะ เราว่าซินเข้าไปคุยกับคนอื่นก่อนเลยดีกว่า คือเนียน ๆ ยิ้ม ๆ ทักเขาก่อน คนใจดีที่จะช่วยเราได้ต้องมีบ้างหละน่า ท่องไว้ เพื่อลูก ๆ ๆ จากคุณ : Ssachiy เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 19:01:29

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ  ตอนนี้ลูกชายอยู่อนุบาล 2 เมษานี้จะขึ้นอนุบาล 1แล้วค่ะ เคยรู้สึกเหมือนกันค่ะ  ว่าเหมือนยืนอยู่โดดเดี่ยว เหมือนอยู่มุมมืด  ทั้งที่ห้องนั้นสว่างและมีคนอยู่เยอะแยะไปหมด   ก็ก็เพราะภาษาและความรู้สึกแตกต่างที่เราสร้างขึ้นเองด้วยค่ะ อนุบาลที่ไทยก็มีเหมือนกันค่ะ เราก็เคยส่งลูกเรียนที่ไทยมาก่อน  กลุ่มแม่ๆที่เป็นแอร์ เขาก็จับกลุ่มคุยกัน มีงานโรงเรียน เขาก็ไม่มาช่วย ให้แต่เงิน  มีแต่เราก็แม่ๆอีกสามคน ทำซุ้มกันค่ะ  คนอื่นหายเงียบ.... อยู่ที่คนมากกว่าค่ะ  พยายามอย่าทำให้เราเป็นคนที่แตกต่าง เพราะแม่ๆคนที่ชอบปลีกวิเวกก็มีเยอะแยะค่ะ  คนที่ไม่ชอบสุงสิง ไม่ช่างเมาท์ ไม่ชอบยุ่งกะคนอื่น   ซันคันบิ...เราก็ไปเองทุกครั้งค่ะ  ไปถึงก็ยิ้มๆ โค้งๆ แล้วก็เข้าไปดูครูสอนลูกเท่านั้นเองค่ะ  เวลามีประชุม ก็พยายามถามคนที่นั่งติดกัน เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง  ก้เอาเอกสารกลับมาให้สามีที่บ้านอ่านอีกทีค่ะ เวลาไปรับลูกบางวัน  ก็ไปยืนข้างๆเขา ไปยิ้มให้  แต่ก็ไม่ได้คุยๆเมาท์ๆ   บางคนเขาก็ไปกินข้าวด้วยกันต่อ  ลูกๆบางคนเขาสนิทกัน หรือเขาสนิทกันรุ่นพี่ๆมาก่อน  เขาก็จะคุ้นเคยกันค่ะ ปีที่แล้ว เราก็เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการสมาคมครูและผู้ปกครองค่ะ หุหุ ภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ดีเก่งอะไรค่ะ  หลายคนไม่อยากเป็น ครูใหญ่ก็มาชวนเราค่ะ ก็ถามกลับไปว่า เป็นแล้วได้อะไร  แกตอบมาว่า ได้เพื่อน....เอาค่ะ  ตอบตกลงไปเลยค่ะ ประชุมบ่อยค่ะ เดือนละครั้งได้  ก็ไปนั่งร่วม ฟังเข้าใจครึ่งนึง  อีกครึ่งไม่รู้เรื่อง  ก็ถามๆคนนั่งใกล้ๆค่ะ ประชุมเสร็จเขาจะจับกลุ่ม ไปกินข้าวเที่ยงกัน   บางทีเราก็เจอมาแบบว่า  เห็นเราเอาลูกสาวไปด้วย เขาก็พูดตัดบทไปว่า เราน่ะคงไปกินด้วยยาก เพราะร้านที่ไปไม่มีที่นั่งสำหรับเด็ก  ไว้คราวหน้านะคร้า.... เออ ไม่ได้อยากไปนักหรอกวุ้ย   ก็หาคนที่นิสัยเข้ากันได้ดีกว่าค่ะ  บางคนทีคุยสนุกก็มีค่ะ  คนที่พูดอังกฤษได้ก็จะมีอยู่ค่ะ เดี๋ยวก็จะเจอเองค่ะ   ของเราสนิทกับรุ่นยายมากกว่าค่ะ  เราให้ลูกเรียนเสริมพละ  ก็จะเลิกช้ากว่าคลาสค่ะ  ก็มีพวกยายๆ แม่ๆไปรับลูก  เราก็จะคุยกันสนุกกว่าค่ะ  พอเจอคนไหนที่น่าจะดีกับเรา   เราก็นัดกันไปเล่นโคเอ็น แล้วก็เอาเบนโตะไปกิน   วันไหนว่างๆ เราก็ชวนลูกเขามาเล่นกะลูกเราที่บ้านค่ะ   ของเราอยู่มาอนุบาลมาสองปี  ลูกมีเพื่อนสนิทคนเดียวค่ะ  นอกนั้นก็ธรรมดาค่ะ  คบไปเรื่อยๆ  คนที่คุยแล้วสบาย เราก็มีไม่กี่คนค่ะ   ไม่ต้องไปอะไรมากมายค่ะ  เขาชวน เราก็ไปบ้าง ออกตัวไม่ไปบ้างตามโอกาส  เจอก็ทักทาย ก็ยิ้ม  กลับไทยก็มีของมาฝาก เล็กๆน้อยๆก็ดีใจกันแล้วค่ะ จากคุณ : Mnki เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 19:12:15

ความคิดเห็นที่ 18 จขกท.จ๊ะ ก่อนอื่นขอขอบคุณเพื่อนๆ พี่ ที่เข้ามาให้กำลังใจ รวมทั้งคอมเม้น คำแนะนำติชม นะคะ ตอนนี้ยังไม่มีเวลาเข้ามาอ่าน ไว้เดี๋ยวลูกๆหลับแล้วแวะเข้ามาคะ จากคุณ : Cafe'_latte เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 19:37:40

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจคุณซิน คิดเหมือนคุณแพทเลยคะ ถ้าเก่งภาษาอังกฤษ ก้อบอกไปเลย หรือพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษด้วยก้อได้ เราเองก้อไม่เก่งภาษาญี่ปุ่น แต่ต้องพาเคนจังไปหาเพื่อน หรือไปเล่นบ้านเพื่อนบ่อยๆ ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง พูดได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก้อแอบเนียนๆเอาเหมือนกันคะ บางครั้ง ก้อกลับมาถามคนที่บ้านเอา จากคุณ : Hamugo เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 19:52:37

ความคิดเห็นที่ 20 มาให้กำลังใจน้องซินและมาให้กิ๊ฟเก็บเกี่ยวข้อมูลจากแม่บ้านใจดีทั้งหลายที่มาแชร์ประสบการณ์ด้วยค่ะ น้องซินสู้ ๆ นะคะ และให้กำลังใจตัวเองด้วยว่าเราก็หนึ่งในตองอู พยายามมองโลกในแง่ดีเข้าไว้ อย่าให้กำแพงมันก่อขึ้นในใจก่อน ภาษายังไม่เก่ง พูดยังไม่คล่องก็ค่อย ๆ เรียนรู้ไป แต่ขอให้ยิ้มเข้าไว้นะคะ จากคุณ : Omiya เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 21:40:50

ความคิดเห็นที่ 21 สำคัญที่สุด..คือทักเขาก่อน รู้จักไม่รุ้จักไม่สำคัญ รู้แต่ว่าก้าวขาไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนกันก็ทักไปก่อนเลย ทักสวัสดีนี่แหล่ะ ทักตั้งแต่หน้าโรงเรียนเลย แบบที่พวกเขาก็ทักซินไง (ใช่ไม๊ ต้องมีแม่ๆที่ทักซินก่อนบ้างแหล่ะ ) ใช้คำนั้นเลยไม่ต้องอายนะ   และไม่ต้องกลัวด้วยว่าจะเจอแบบมองหน้าเรากลับมางงๆ ส่วนใหญ่ถ้าทักเสียงดัง พร้อมรอยยิ้ม  คนที่โดนทักมักจะทักเรากลับเช่นกันจ้า... เวลาใครชวนไปร่วมในกลุ่มก็ไปกับเขา ยืนเฉยๆฟังไม่ออกก็ไม่เป็นไร มันต้องมีสักคนแหล่ะที่เข้าใจและพอพูดภาษาอังกฤษได้  หรืออย่างน้อยมันต้องมีสักคนแหล่ะที่พยายามอธิบายให้เราฟัง  คือยังไงหล่ะในเมื่อเค้าชวนเราเข้าไปคุยในกลุ่มก็ถือว่าเค้าไม่รังเกียจเราแล้วหล่ะ  เข้าใจไม่เข้าใจก็เข้าไปแหล่ะ เราแรกๆก็หน้ามึน ไปยืนฟังเค้าคุยกันประจำ ได้ฝึกภาษาด้วย  คนบนโลกนี้อย่างนอ้ยก็มีคนดีๆ คนใจดีอยู่บ้างหล่ะ (ไม่ใช่พูดให้พึ่งคนอื่นนะ แต่ช่วงแรกๆถ้าเค้ารุ้ว่าเราไม่รู้เรื่องจริงๆ ส่วนใหญ่จะเค้าก็จะช่วยกันนะ ) เลิกเรียนก็ยังไม่ต้องรีบกลับ  ปล่อยให้ลูกเล่นที่สนามโรงเรียนสักพัก หรือไม่ก็โคเอนใกล้ๆโรงเรียน   ถ้าไม่มีใครมาคุยด้วย ก็ยืนดูลูกเล่นไป สักพักก็จะมีคนมาชวนเราคุยเองแหล่ะ เชื่อดิ  แม่ญี่ปุ่นหลายๆคนที่ไม่มีกลุ่มคุยกันก็มี ส่วนใหญ่ก็หาเพื่อนใหม่มาชวนคนที่ยืนเดี่ยวๆคุยมีเยอะไป อย่าเพิ่งไปกลัว   เวลาไปโรงเรียน ถ้าเราไม่อยากคุยกับใคร ส่วนใหญ่เราก็สนใจลูกคนเล็กแทน  ก็ปล่อยคนโตมันเล่นกับเพื่อนไป   แม่บางคนคนญี่ปุ่นบางทีเค้าก็ไ่ม่รังเกียจแม่ต่างชาิติอย่างเราหรอก เพียงแต่เค้าไม่กล้าเข้ามาคุยเท่านั้นเอง สังเกตว่าหลายๆคนกลัวการพูดภาษาอังกฤษกับคนต่างชาติ  แต่ก็มีนะ  แม่คนญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษเก่งๆเลยอ่ะ มีปะปนในฝูงแม่บ้านนั่นแหล่ะ  อยู่ที่ว่าเค้าจะแสดงตัวออกมาพูดกับเรารึเปล่า  บางคนเก่งอังกฤษจนคนต่างชาติที่หลายๆคนคิดว่าเก่งอังกฤษยังอายเลย อ้อ เรื่องที่เค้าหัวเราะ ไม่แน่เค้าอาจจะหัวเราะกลบเกลื่อนเรื่องอื่นก้ได้ คงไ่ม่เกี่ยวกับซินหรอก อย่าคิดมาก  (บางทีขณะนั้นเค้าอาจแซวกันให้พูดกับซินภาษาอังกฤษแล้วเค้าก็อายกัน จนหัวเราะออกมาก็ได้ คงไม่ได้หัวเราะซินเพราะซินเป็นคนต่างชาติที่ไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นหรอก  ) พยายามมองในแง่ดีไว้ก่อนนะซิน จะได้ไม่เครียด  ชีวิตและสังคมในโรงเรียนของลูกบางทีมันก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่คนอื่นๆเคยเจอแล้วมาเล่าให้เราฟังหรอก   ของอย่างนี้มันแล้วแต่คนแต่ละโรงเรียน  สู้ๆนะ อ้อ อีกอย่าง เวลามีแม่ๆหรือครู เข้ามาพูดกับเราเป็นภาษาญี่ปุ่นเพราะนึกว่าเป็นคนญี่ปุ่น  ก็ิชิงบอกเค้าก่อนเลยว่า ฉันไม่ใช่คนญี่ปุ่น ภาษาญี่ปุ่นฟังได้นิดหน่อย ต่อจากนี้ขอความกรุณาด้วย (ฝึกเป็นภาษาญี่ปุ่นนะ คำนี้เราฝึกพูดที่บ้านจนติดปากเลยอ่ะ ) เหมือนคนญี่ปุ่นจะชอบคนที่อ่อนน้อมตั้งแต่แรกเห็นอ่ะนะ  คือพวกแม่บ้านอ่ะ มีหลายจำพวก เริ่ดๆเชิดๆก็มี แม่บ้านธรรมดาก็มี แปลกๆก็มี ไม่รุ้เหมือนกันก็ตามน้ำไปกับเขา ใครมาชวนคุย ชวนไปนั่งด้วยก็ไป แม่บ้านที่เขายังไม่มีเพื่อนมาก่อนก็มี ดังนั้นใจเย็นๆ เขัามาเพิ่ม.. ที่แม่บ้านเค้ายืนล้อมคุยกัน เพราะเค้ายังไม่สนิทกันถึงขั้นชวนไปบ้าน แล้วเวลาที่ชวนไปบ้าน มันก็ไม่ใช่ทุกๆวัน  นอกจากพิเศษๆนานๆที  หรือไม่ก็แค่ส่งเฉพาะลูกไปเล่นบ้านเพื่อนคนโน้นคนนี้เท่านั้นเอง  ดังนั้นสถานที่ที่สะดวกในการพูดคุยที่สุดของกลุ่มแม่บ้านก็ บริเวณรอรับส่งลูกนั่นแหล่ะจ้า... ส่วนเรื่องชวนไปบ้าน บ้านใครสกปรกเค้าก็เก็บกันก่อนจ้า  เก็บกันทั้งนั้นแหล่ะก่อนเพื่อนมา  พวกแม่บ้านส่วนใหญ่เค้าก็เม้าท์เรื่องนี้กันประจำ  ถ้าบ้านไม่มีคนมานี่ก็รก แต่พอเพื่อนจะมา ถึงจะเก็บเรียบร้อยสักทีนึง  (คนญี่ปุ่นที่เห็นเค้าสนิทๆกัน บางทีเค้าก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันที่บ้านกันบ่อยเหมือนคนไทยหรอกจ้า ) แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 53 23:32:42 แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 53 23:10:59 จากคุณ : LilyAi เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 53 23:02:05

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ต้องคิดมากค่ะ  อนุบาลอย่างมากก็ 3 ปี   แป๊ปๆเดี๋ยวก็ไม่เกี่ยวกันแล้ว เชื่อเถอะ  คนญี่ปุ่นกันเองขนาดเขาพูดภาษาเดียวกัน ก็รู้สึกเหมือนๆกันแหละ จากคุณ : akebi1 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 08:34:20

ความคิดเห็นที่ 23 ยังไม่มีประสบการเเหมือนกัน คิดว่าคงกำลังจะเกิดกับตัวเองในอีกไม่ช้า เพราะตอนนี้ยังไม่พร้อมจะส่งลูกไปโรงเรียน รอปีหน้า เพราต้องการให้เค้าพูดภาษาไทยเป็นจากคุณแม่ก่อน ค่อยไปเข้าเรียน เป็นกำลังใจนะค่ะ เดี๋ยวก็ชินไปเองล่ะนะ แรก ๆคิดว่าคงเจอทุกคนค่ะ จากคุณ : หนูริวจัง เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 08:47:13

ความคิดเห็นที่ 24 มาช้าไปหน่อยตลาดวาย ความเห็นมากมาย กรณีดิบ....ตั้งแต่ลูกสองเดือน ก็สะแหล่นหน้าไปหาเพื่อน ทั้งๆที่ภาษาพูดได้แค่ คนนิจิวะ โอฮาโย ซาโยนาระ แต่เราออกตัวล้อฟรีไปก่อนหน้าแล้วว่าพูดอังกฤษได้ เลยแต้มนำ จะบอกว่าเพื่อนแถวบ้านเยอะมากกก เยอะจนมากไป และคนที่เจอก็มีทั้งดีและไม่ดี บางคนไม่ชอบเรา บางคนชอบ เราก็อาศัยรู้จักให้หมด แล้วเลือกคบคนที่เราคิดว่าโอเค  (สวยเลือกได้ย่ะ) คนที่ไม่สนิทก็แค่ไม่ชวนมาบ้าน แต่เจอกันก็ทักทายปกติ คนที่หนิดหนม ก็ไปบ้านบ่อยๆ ทำทุกอย่างเพื่อลูก และข้อดีคือ เพื่อนๆเหล่านี้ สอนภาษาให้เราอย่างดีเวอร์ๆ จากคุณ : คุณนายปลาดิบ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 25 ซินเองจ๊ะ.... ไม่มีอะไรเลยคะ นอกจากคำว่า  " ขอบคุณทุกๆคอมเม้น คำแนะนำคะ " อากาศหนาวๆ แบบนี้  ได้มาอ่านกระทู้ก็รู้สึก " อุ่นใจได้ " จะพยายามปรับตัว ปรับความคิด  ลองเปลี่ยนมุมมองที่อนุบาลลูกตามคำแนะนำนะคะ   ปกติเป็นคนพูดน้อย ( มั้ง )  และก็ไม่ค่อยคุยกับคนอื่นเท่าไหร่  ก็เลยทำตัวไม่ถูกเวลาไปอนุบาลลูก อย่างครั้งที่แล้วไป ก็ได้แต่มองๆ แม่ๆเค้ายืนจับกลุ่มกัน เราก็โค้งนิดๆหน่อยแต่ก็ไม่ได้เข้าไปคุย  ครั้งหน้าคงจะต้องลองๆ เข้าไปทักดูบ้างแล้ว ผลจะเป็นยังไงคงต้องลองดูสักรอบ เรื่องที่เรากลัวที่สุด ก็แค่เรื่อง  ลูกจะไม่มีเพื่อนคะ   คือไม่มีประสบการ์ณเลยพาลนึกกลัวไปก่อน  เพื่อนๆสามี ลูกเค้าก็เข้าเนิส ไม่ได้เข้าอนุบาลจะไปถามใครก็ไม่มีคำตอบ   ยังไงขอบคุณมากๆสำหรับคำแนะนำจากคุณแม่หนุ่มน้อย สาวน้อยอนุบาลจากห้องแอดเจแปนนะคะ แล้วผลคืบหน้าเป็นอย่างไรจะมาโพสต์ปสก.ให้ฟังหรือเขียนลงบล๊อกขอคำแนะนำอีกทีคะ จากคุณ : ซิน (Cafe'_latte) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 10:26:05

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาให้กำลังใจเช่นกันค่ะ พี่ๆ เพื่อนแนะนำได้ดีมากเลยค่ะ จากคุณ : Soul Monogatari * เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 10:53:19

ความคิดเห็นที่ 27 ซินไม่ได้เป็นคนเดียวหรอกค่ะ พี่หลิงก็คงตกสภาพเดียวกันแหล่ะ ตอนน้องจะเข้าอนุบาล ไม่ค่อยชอบเข้ากลุ่มแม่บ้านญป.เหมือนกัน ยังไงก็มาให้กำลังใจนะคะ แล้วก็มาเก็บเกี่ยวข้อมูลที่มีประโยชน์มากๆเลยค่ะ สำหรับทุกคอมเมนท์ จากคุณ : zuling68 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 16:45:40

ความคิดเห็นที่ 28 เราไม่มีประสบการณ์เองแต่เห็นด้วยกับคุณ akebi1 ค่ะ แม่ๆชาวญี่ปุ่นก้อเป็น คนที่ทำงานเราหลายๆคนที่มีลูกเล็ก ก้อเล่าให้ฟังว่า พวกเค้าไม่ค่อยชอบคุยกับแม่ๆเพื่อนลูกหรอก ไม่ค่อยอยากเสวนาด้วยเท่าไหร่ ไม่ใช่หยิ่งแต่เรื่องมันเยอะน่ะ ยิ่งถ้าพวกแม่ๆว่างจัดๆเดี๋ยวก้อจะชวนทำนั่นทำนี่ ไปนั่นไปนี่ ละพอร้างราไปพักนึงก้อเหมือนมองหน้ากันไม่ติด ไม่มีใครจริงจังอะไรมากหรอกค่ะ อนุบาลสั้นนิดเดียว เดี๋ยวก้อเปลี่ยนสังคมอีก เราไม่รู้เหมือนกันว่าถ้ามีลูกจะทำเฉยไม่ปรี๊ดได้มั๊ยถ้าเจอแบบคุณซิน แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่าคนแบบนี้หาเรื่องได้หมดแหละ หลุดจากนินทาเราแล้ว เดี๋ยวใครไม่อยู่ในกลุ่มเค้าก้อเอามานินทาอีก คือพูดง่ายๆว่าเม๊าเป็นอาชีพ ไร้สาระ เลี้ยงลูกเราให้ดีกว่าเค้าแล้วหัวเราะเยาะเค้าทีหลังดังกว่าค่ะ จากคุณ : enjoymiracle เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 20:16:44

ความคิดเห็นที่ 29 คอมเม้นคุณ Enjoymiracle โดนใจไปเลยคะ เม้าท์เป็นอาชีพเลยใช่ไหมคะ....   ว่าแล้วก็ต้องรีบเร่งติวเข้มภาษาญี่ปุ่นกันเสียที มัวแต่อืดอาย ยืดยาดมานานแล้ว ชักจะไม่ได้การเสียแล้ว ^ -  ^ จากคุณ : Cafe'_latte เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:32:45

ความคิดเห็นที่ 30   ^ ^ ^ ^ เลี้ยงลูกเราให้ดีกว่าเค้าแล้วหัวเราะเยาะเค้าทีหลังดังกว่าค่ะ คำนี้ โดนใจมากมายค่ะ อยากให้กิฟ แต่ไม่สามารถ จากคุณ : ^.^ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 53 21:49:33 A:58.87.167.185 X: TicketID:093748

ความคิดเห็นที่ 31   เข้ามาเก็บเกี่ยวความคิดเห็นก่อนจะได้เจอสถานการณ์จริงในปีหน้า ขอบคุณกระทู้นี้ค่ะ เพราะตัวเองก็เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูด อ่านแล้วจะได้เตรียมตัว เตรียมใจ เตรียมการวางตัวไว้ก่อน เพื่อลูกๆ สู้ๆเหมือนกันค่ะ จากคุณ : นกสีขาว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 10:36:06 A:118.240.26.93 X: TicketID:175268

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณแม่บ้านทุกท่านที่เข้ามาแชร์ความรู้ให้ว่าที่คุณแม่เด็กอนุบาลรุ่นนี้ และรุ่นต่อๆไปนะคะ อยากฝากถึงแม่บ้านรุ่นต่อๆไปที่แวะมาอ่านนะคะ มีเวลา ยังไม่มีลูก ไปเรียนภาษาเถอะคะ เมื่อก่อนรุ่นพี่แม่บ้านก็บอกเราว่า เอ้ย ไปเรียนภาษาเถอะ อนุบาลลูกมันมีอะไรที่เราต้องใช้ภาษาอีกเยอะ ตัวเราก็ขีี้เกียจค่า....คือ ฟังคำที่พี่เค้าแนะนำมาน๊ะ แต่ก็ขี้เกียจค่า ปล่อยเวลาให้เดินผ่านไปวันๆ นอน กิน เล่นเน็ต อื่ดอาด ยืดยาดคะ เป็นยังไงเอ่ย ตอนนี้มารีบลนๆๆๆๆ เรื่องเรียนภาษาสุดๆ เพราะลูกจะเข้าอนุบาลเต็มทีแล้ว แย่คะแย่ ลงเรียนไว้ไม่เสียหลายนะคะ โชคดีทุกท่านคะ จากคุณ : จขกท (Cafe'_latte) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 16:05:00

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาแอบอ่านตั้งหลายวันแล้ว กว่าจะมีเวลาได้มาเม้นต์บ้าง ก็ตลาดวายซะแล้ว ปีนี้โอ๋จะพาลูกเข้าโฮอิคุเอนซะด้วยสิ (ยังไม่รู้จะเข้าได้หรือเปล่าเลย) แถมยังต้องทำงานอีก กลัวจะไม่มีเวลาไปสมาคมกับคนอื่นน่ะสิ นี่ก็ตีสนิทกับเพื่อนใกล้บ้านไว้คนนึงแล้ว (ลูกเป็นโดกิวเซกัน) ก็ทำขนมไปให้บ้าง เข้าไปเล่นในสวนบ้านเค้าบ้าง เขาก็ให้คำปรึกษาเรื่องต่างๆ ดีเหมือนกันค่ะ จากคุณ : fruitlove เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 17:52:15

ความคิดเห็นที่ 34 มาเก็บเกี่ยวความรู้ึ้ค่ะ  ซินสู้ๆนะ  เี่ราก้อกำลังจะ โดนคนที่บ้านส่งไปเรียนเหมือนกัน เกิดเป็นแม่คนต้องอดทนเนอะ จากคุณ : Ribbonetta Wish เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 21:10:01

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่รู้จะอธิบายยังไง เรียบเรียงคำพูดไม่เก่ง แต่อยากบอกว่า เข้าใจความรู้สึกของซินดีเลย เราก็เคยเป็นแบบนี้ เคยนะ เจ็บใจตัวเองเดินร้องไห้กลับบ้านเลย แต่เห็นหน้าลูกก็ฮึดสู้นะ ไม่เสียน้ำตาเปล่าๆ สร้างความเชื่อมั่นให้กับตัวเอง จริงๆคนญี่ปุ่นที่ดีๆ มีทัศนวิสัยกว้างไกลก็มีเยอะ ไม่รู้นะ สำหรับโอ๊ต โอ๊ตมองว่าไม่ใช่เพียงเค้าที่มีสิทธิ์เลือก ที่จะเป็นเพื่อนกับเรา แต่เราก็เืลือกนะ ที่จะคบใครเป็นเพื่อน ไม่จำเป็นต้องได้ใจของเค้าทุกคน แต่ขอให้ได้คนที่จริงใจสักคน เป็นเพื่อนก็พอแล้ว เราว่านะ ยังไง เราก็เป็นกำลังใจให้ซิน สู้ๆๆนะ จากคุณ : My first love เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 53 22:49:21

ความคิดเห็นที่ 36 น้องซินคะ...เลือกเอาเน้นคุณภาพค่ะ ปริมาณไม่ต้องใส่ใจ พี่เคยพาลูกไปเข้ากิจกรรมกับแม่ๆคนญป รวมแล้วราว 4-50 คน ทุกเดือน พี่ เป็นคนไทยคนเดียวท่ามกลางแม่ๆคนญป พาลูกไปตั้งแต่ลูกได้ 3 เดือนยัน ลูกเกือบครบขวบ (2 ครั้งหลังไม่ได้ไป เพราะปวดหลังอย่างรุนแรง และขี้ เกียจกล่าวความรู้สึกต่อหน้าธารกำนัล) บอกได้เลยว่า ครั้งแรกที่เจอกัน พี่ยุ่นก็เหมือนพี่ไทยค่ะ คือมองหน้ากัน เลิกลั่ก เด๋อด๋า ประมาณว่าคนที่เข้ามาร่วมกลุ่มใหม่ก็ไม่รู้จะทำตัวfit inกับ พวกกลุ่มเดิมที่รู้จักกันมาก่อนได้ยังไง ก็ต้องใช้เวลาปรับตัว พูดคุย คลิ๊กมั่ง ไม่คลิ๊กมั่ง... พวกที่สนิทสนมกันพอสมควรก็คุยกันเสียงดัง เม้าท์กันเป็นต่อยหอย พวกมา ใหม่ก็เจี๋ยมเจี้ยม...ใช่ว่าคนพูดภาษาเดียวกันจะสามารถถูกอกถูกใจกันเพียง ชั่วเวลาธูปก้านเดียวไหม้ซะเมื่อไหร่ สถานการณ์ที่น้องซินเผชิญอยู่ตอนนี้ พี่เชื่อว่าทุกคนในโลกเป็นค่ะ จำความ รู้สึกเก่าๆเหมือนตอนเราปฐมนิเทศน์เข้าเรียนเป็นวันแรกได้ใช่มั้ยคะ นั่งอม น้ำลายบูดไปครึ่งวัน จนผ่านพ้นไปเป็นอาทิตย์ถึงจะเริ่มได้เพื่อน และผ่านพ้น ไปเป็นเดือนถึงจะได้เพื่อนสนิท และผ่านพ้นไปเป็นเทอมถึงจะเริ่มซี๊ปึ้ก และ ผ่านพ้นเป็นปีถึงจะรู้จักบ้าน ความสัมพันธ์ของมนุษย์เรามันต้องค่อยเป็นค่อยไป อาศัยเวลาเรียนรู้กันค่ะ ยิ่งถ้าน้องซินรู้ว่าจุดบกพร่องของเราคือตรงไหน เราต้องรีบกำจัดจุดอ่อนของ ตัวเอง(เช่น เรื่องภาษา) การที่น้องซินจะเรียนเพื่อให้พูดภาษาของคน ประเทศนี้ได้ น้องซินไม่ได้ทำเพื่อคนญปนะคะ น้องซินทำเพื่อตัวเอง และ ครอบครัวต่างหาก การปฎิเสธไปว่าไม่เข้าใจภาษาญป ไม่ใช่ทางแก้ปัญหานะคะ ลองคิดดูว่า หากเราพยายามผูกมิตรกับคนต่างชาติที่เข้ามาอยู่ในเมืองไทย แต่คุณเธอ กลับตอบกลับมาว่า "ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้ภาษาไทย" และแค่นั้นจบ...เราก็ คงไม่รู้สึกว่าอยากผูกมิตรกับเธอคนนั้นนัก... เราเปลี่ยนแปลงคนอื่นไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : fudge-a-mania เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 53 23:10:21